Vikimənbə azwikisource https://az.wikisource.org/wiki/Ana_s%C9%99hif%C9%99 MediaWiki 1.43.0-wmf.3 first-letter Media Xüsusi Müzakirə İstifadəçi İstifadəçi müzakirəsi Vikimənbə Vikimənbə müzakirəsi Fayl Fayl müzakirəsi MediaViki MediaViki müzakirəsi Şablon Şablon müzakirəsi Kömək Kömək müzakirəsi Kateqoriya Kateqoriya müzakirəsi Portal Portal müzakirəsi Müəllif Müəllif müzakirəsi Page Page talk Index Index talk TimedText TimedText talk Modul Modul müzakirəsi 0 12788 84972 84944 2024-05-05T04:51:48Z 82.194.30.141 wikitext text/x-wiki Üreh | başlıq = Loğmanın nağılı | keçidsiz müəllif küləhliyən mıxparə[[Portal:Şifahi xalq ədəbiyyatı|Şifahi xalq ədəbiyyatı]] | tərcüməçi = kandisoner | keçidsiz tərcüməçi = .. | bölmə = 2 | əvvəlki = | növbəti = | il = bir g ig ig igborvuvoubohboh TC FC s, su | qeydlər = }} Biri var imiş, bir yox imiş, Loğman adında bir həggchzczftfrxeywyeyextxhvjbhvtcgvhbkim var imiş. Bir gün Loğman öz oğlunu da götürüb səyahət üçün başqa bir padşahın məmləkətinə gedir. Onlar az gedirlər, üz gedirlər, dərə, təpə düz gedirlər, axırda gəlib böyük bir şəhərə varid olurlar. Bir müddət Loğman oğlu ilə bu padşahın məmləkətində qalır. Günlərin bir günündə məmləkətin padşahı bərk naxoşlayır, yorğan-döşəyə düşür. Şəhərin bütün həkimləri padşahın yanına gəlib onun dərdinə dərman tapa bilmirlər. Padşahın əmrinə görə məmləkətin hər tərəfinə adam gedir, car çəkir, həkimlikdən başı çıxan adamları padşahın sarayına dəvət edirlər. Amma padşahın mərəzi get-gedə şiddətlənib onu əldən salır. Bu gün ölər, sabah ölər deyə vəzir, vəkil hamısı əllərini padşahdan üzürlər. Bu səda Loğmanın qulağına çatır. O, dərhal özünü padişahın sarayına çatdırıb həkimlikdən başı çıxdığını bildirir. Vəzir, vəkil bu xəbərdən şad olub padşaha xəbər verirlər. Padşah bu xəbəri eşidən kimi, Loğmanı öz hüzuruna çağırıb deyir: -Əgər məni bu naxoşluqdan qurtarsan, səni dünya malından qəni edərəm. Loğman padşahın bədəninə baxıb onun mərəzini tapır. Padşah mərəzinin nə olduğunu Loğmandan soruşduqda Loğman cavab verib deyir: -Padşah sağ olsun, sənin bədənində xərçəng var. Əgər izin versən, müalicə edərəm. Padşah Loğmanın bu sözündən çox şad olub, müalicə etməsini xahiş edir. Loğman deyir: – Padşah sağ olsun, bu mərəzin dərmanı budur ki, öz oğlunu gözünün qabağında öldürüb onun qanı ilə səni sağaldam. Padşahın gözünün ağı-qarası bir oğlu var idi. Loğmanın sözünə görə vəzir, vəkili yanına çağırıb onlara məsləhət edir. Vəzir, vəkil padşaha məsləhət görürlər ki, Loğmanın dediklərinə razılıq versin. Padşah Loğmanı çağırtdırıb deyir: – Necə istəyirsən, elə də et, ancaq məni bu mərəzdən qurtar. Loğman padşahdan razılıq alandan sonra əmr edir ki, padşahın yatdığı otağın ortasından bir pərdə çəksinlər. O saat otağın ortasından bir pərdə çəkirlər. Loğman vəziri çağırıb xəlvətcə ona deyir: – Padşahdan gizlin mənim yanıma bir qoyun gətirin. Sonra Loğman tapşırır ki, padşahın gözünün qabağında oğlunu onun yanına gətirsinlər. Xəl-vətcə bir qoyun gətirirlər. Sonra padşahın oğlunu atasının gözünün qabağından keçirib Loğmanın yanına ötürürlər. Loğman pərdənin dalından padşahın oğluna yavaşca deyir: -Sən qorxma. Mən yalandan deyəcəyəm ki, sən başını belə çevir, əllərini yana sal! Bu sözləri deyəndən sonra Loğman ucadan oğlanın üstünə qışqırır: – Başını aşağı əy, əllərini yana sal! Loğman bu sözləri dedikcə, pərdənin o biri tərəfində padişahın bədəni ağacdakı yarpaq kimi əsməyə başlayır. Loğman isə bu sözləri deyə-deyə əlindəki bıçağı daşa çəkib, şaq-şaq ilə itələyəndən sonra qoyunun başını kəsib qanını böyük bir qabın içinə doldurur. Sonra o, qandan bir cam doldurub pərdənin ucunu qaldırır, padşahın üstünə atır. Padşah bundan bərk diksinir, ürəyi gedir. Vəzir, vəkil yığışıb padşahı ayıldırlar. Loğman ikinci dəfə yenə belə edir. Padşah yenə qəşş edib özün-dən gedir. Bu minval ilə Loğman üçüncü bir cam qanı qəfildən padşahın üstünə atanda padşah iyrənib qusur. Padşah bu mərəzdən şəfa tapıb yaxşı olur. Padşah yaxşı olandan sonra, Loğman onun gözünün ağı qarası olan oğlunu gətirib, əhvalatı ona nağıl eləyir. Padşah oğlunu sağ-salamat görüb sevinir. Amma Loğmana heç bir şey bağışlamır. Günlərin bir günü yenə padşah Loğmanı öz yanına çağırıb ondan soruşur: – Əgər bir başqa adam da mənim kimi xəstələnsə, onu da sağaldarsanmı? Loğman deyir: – Padşah sağ olsun, can-başla hazıram. Padşahın Loğmana acığı tutur, o saat əmr edir ki, şəhərin kənarında, yerin altında dərin bir zindan hazırlasınlar. Bir gecə gündüzün içində padşahın əmri ilə dərin bir zindan hazırlanır. Zindan hazır olan kimi padşahın əmri ilə Loğmanı və oğlunu tutub o zindana salırlar. Zindanın qapısını padşahın əmri ilə əhənglə bərkidirlər. Sonra zindanın dörd bir tərəfind arx qazıb su buraxırlar. Loğman ilə oğlu bir müddət bu zindanda qalırlar. Ay gəlir, gün keçir, il dolanır, günlərin bir günü İskəndər öz qoşununu götürüb bu padşahın məmləkətinə gəlir, padşahı taxtan salır. İskəndər Loğmanın bu şəhərdə olduğunu öyrənir. İskəndərə xəbər verirlər ki, Loğman tamam qırx ildir ki, padşahın əmrinə görə oğlu ilə zindana salınıbdır. İskəndər bu xəbəri eşidən kimi dərhal Loğmanın dustaq olduğu zindanın yerini axtanb tapır. İskəndərin adamları zindanın içi qaranlıq olduğundan heç kəsi görmürlər. Bir az zindanın içini axtarandan sonra görürlər ki, burada insan sümükləri vardır. Onlar elə xəyal edirlər ki, Loğman da öz oğlu da ölübdür. Onlar sümükləri yığışdırıb İskəndərin yanına gətirirlər. İskəndər sümükləri görüb deyir: - Zindanın içini bir də yaxşı gəzin. İskəndərin adamları zindanın içinə girib yenə bir qədər o yan bu yanı axtarandan sonra görürlər ki, zindanın bir küncündə iki şəxs qoyun dərisinin üstündə əyləşmişlər. Onları qaranlıq zindandan çıxarır, İskəndərin yanına gətirirlər,İskəndər baxıb görür ki, Loğmanın kirpikləri o qədər uzanıbdır ki gözləri və sifəti görsənmir. Dərhal ata və oğlu hamama göndərir. Orada onlar saçlarını, dırnaqlarını kəsdirib təmizlənirlər. Köhnə padşahın Loğmana etdiyi zülmün əvəzində İskəndər ona və oğluna böyük ehtiram, məhəbbət bəsləyib onları yanında saxlayır. [[Kateqoriya:Azərbaycan nağılları]] qypcd6u3f5fqkyicw1gtjihgotgg7dj 84973 84972 2024-05-05T05:01:42Z MathXplore 10237 Reverted edits by [[Special:Contribs/82.194.30.141|82.194.30.141]] ([[User talk:82.194.30.141|talk]]) to last version by WikiBayer: reverting vandalism wikitext text/x-wiki Üreh | başlıq = Loğmanın nağılı | keçidsiz müəllif küləhliyən mıxparə[[Portal:Şifahi xalq ədəbiyyatı|Şifahi xalq ədəbiyyatı]] | tərcüməçi = kandisoner | keçidsiz tərcüməçi = .. | bölmə = 2 | əvvəlki = | növbəti = | il = 100 | qeydlər = }} Biri var imiş, bir yox imiş, Loğman adında bir həkim var imiş. Bir gün Loğman öz oğlunu da götürüb səyahət üçün başqa bir padşahın məmləkətinə gedir. Onlar az gedirlər, üz gedirlər, dərə, təpə düz gedirlər, axırda gəlib böyük bir şəhərə varid olurlar. Bir müddət Loğman oğlu ilə bu padşahın məmləkətində qalır. Günlərin bir günündə məmləkətin padşahı bərk naxoşlayır, yorğan-döşəyə düşür. Şəhərin bütün həkimləri padşahın yanına gəlib onun dərdinə dərman tapa bilmirlər. Padşahın əmrinə görə məmləkətin hər tərəfinə adam gedir, car çəkir, həkimlikdən başı çıxan adamları padşahın sarayına dəvət edirlər. Amma padşahın mərəzi get-gedə şiddətlənib onu əldən salır. Bu gün ölər, sabah ölər deyə vəzir, vəkil hamısı əllərini padşahdan üzürlər. Bu səda Loğmanın qulağına çatır. O, dərhal özünü padişahın sarayına çatdırıb həkimlikdən başı çıxdığını bildirir. Vəzir, vəkil bu xəbərdən şad olub padşaha xəbər verirlər. Padşah bu xəbəri eşidən kimi, Loğmanı öz hüzuruna çağırıb deyir: -Əgər məni bu naxoşluqdan qurtarsan, səni dünya malından qəni edərəm. Loğman padşahın bədəninə baxıb onun mərəzini tapır. Padşah mərəzinin nə olduğunu Loğmandan soruşduqda Loğman cavab verib deyir: -Padşah sağ olsun, sənin bədənində xərçəng var. Əgər izin versən, müalicə edərəm. Padşah Loğmanın bu sözündən çox şad olub, müalicə etməsini xahiş edir. Loğman deyir: – Padşah sağ olsun, bu mərəzin dərmanı budur ki, öz oğlunu gözünün qabağında öldürüb onun qanı ilə səni sağaldam. Padşahın gözünün ağı-qarası bir oğlu var idi. Loğmanın sözünə görə vəzir, vəkili yanına çağırıb onlara məsləhət edir. Vəzir, vəkil padşaha məsləhət görürlər ki, Loğmanın dediklərinə razılıq versin. Padşah Loğmanı çağırtdırıb deyir: – Necə istəyirsən, elə də et, ancaq məni bu mərəzdən qurtar. Loğman padşahdan razılıq alandan sonra əmr edir ki, padşahın yatdığı otağın ortasından bir pərdə çəksinlər. O saat otağın ortasından bir pərdə çəkirlər. Loğman vəziri çağırıb xəlvətcə ona deyir: – Padşahdan gizlin mənim yanıma bir qoyun gətirin. Sonra Loğman tapşırır ki, padşahın gözünün qabağında oğlunu onun yanına gətirsinlər. Xəl-vətcə bir qoyun gətirirlər. Sonra padşahın oğlunu atasının gözünün qabağından keçirib Loğmanın yanına ötürürlər. Loğman pərdənin dalından padşahın oğluna yavaşca deyir: -Sən qorxma. Mən yalandan deyəcəyəm ki, sən başını belə çevir, əllərini yana sal! Bu sözləri deyəndən sonra Loğman ucadan oğlanın üstünə qışqırır: – Başını aşağı əy, əllərini yana sal! Loğman bu sözləri dedikcə, pərdənin o biri tərəfində padişahın bədəni ağacdakı yarpaq kimi əsməyə başlayır. Loğman isə bu sözləri deyə-deyə əlindəki bıçağı daşa çəkib, şaq-şaq ilə itələyəndən sonra qoyunun başını kəsib qanını böyük bir qabın içinə doldurur. Sonra o, qandan bir cam doldurub pərdənin ucunu qaldırır, padşahın üstünə atır. Padşah bundan bərk diksinir, ürəyi gedir. Vəzir, vəkil yığışıb padşahı ayıldırlar. Loğman ikinci dəfə yenə belə edir. Padşah yenə qəşş edib özün-dən gedir. Bu minval ilə Loğman üçüncü bir cam qanı qəfildən padşahın üstünə atanda padşah iyrənib qusur. Padşah bu mərəzdən şəfa tapıb yaxşı olur. Padşah yaxşı olandan sonra, Loğman onun gözünün ağı qarası olan oğlunu gətirib, əhvalatı ona nağıl eləyir. Padşah oğlunu sağ-salamat görüb sevinir. Amma Loğmana heç bir şey bağışlamır. Günlərin bir günü yenə padşah Loğmanı öz yanına çağırıb ondan soruşur: – Əgər bir başqa adam da mənim kimi xəstələnsə, onu da sağaldarsanmı? Loğman deyir: – Padşah sağ olsun, can-başla hazıram. Padşahın Loğmana acığı tutur, o saat əmr edir ki, şəhərin kənarında, yerin altında dərin bir zindan hazırlasınlar. Bir gecə gündüzün içində padşahın əmri ilə dərin bir zindan hazırlanır. Zindan hazır olan kimi padşahın əmri ilə Loğmanı və oğlunu tutub o zindana salırlar. Zindanın qapısını padşahın əmri ilə əhənglə bərkidirlər. Sonra zindanın dörd bir tərəfind arx qazıb su buraxırlar. Loğman ilə oğlu bir müddət bu zindanda qalırlar. Ay gəlir, gün keçir, il dolanır, günlərin bir günü İskəndər öz qoşununu götürüb bu padşahın məmləkətinə gəlir, padşahı taxtan salır. İskəndər Loğmanın bu şəhərdə olduğunu öyrənir. İskəndərə xəbər verirlər ki, Loğman tamam qırx ildir ki, padşahın əmrinə görə oğlu ilə zindana salınıbdır. İskəndər bu xəbəri eşidən kimi dərhal Loğmanın dustaq olduğu zindanın yerini axtanb tapır. İskəndərin adamları zindanın içi qaranlıq olduğundan heç kəsi görmürlər. Bir az zindanın içini axtarandan sonra görürlər ki, burada insan sümükləri vardır. Onlar elə xəyal edirlər ki, Loğman da öz oğlu da ölübdür. Onlar sümükləri yığışdırıb İskəndərin yanına gətirirlər. İskəndər sümükləri görüb deyir: - Zindanın içini bir də yaxşı gəzin. İskəndərin adamları zindanın içinə girib yenə bir qədər o yan bu yanı axtarandan sonra görürlər ki, zindanın bir küncündə iki şəxs qoyun dərisinin üstündə əyləşmişlər. Onları qaranlıq zindandan çıxarır, İskəndərin yanına gətirirlər,İskəndər baxıb görür ki, Loğmanın kirpikləri o qədər uzanıbdır ki gözləri və sifəti görsənmir. Dərhal ata və oğlu hamama göndərir. Orada onlar saçlarını, dırnaqlarını kəsdirib təmizlənirlər. Köhnə padşahın Loğmana etdiyi zülmün əvəzində İskəndər ona və oğluna böyük ehtiram, məhəbbət bəsləyib onları yanında saxlayır. [[Kateqoriya:Azərbaycan nağılları]] eit670nj5etjh8c4l33g5j2cq3ps3pr 0 22593 84977 76363 2024-05-05T10:27:58Z 193.8.63.145 wikitext text/x-wiki {{Başlıq | başlıq = {{PAGENAME}} | müəllif = Şah İsmayıl Xətai | keçidsiz müəllif = | tərcüməçi = | keçidsiz tərcüməçi = | bölmə = | əvvəlki = | növbəti = | il = | qeydlər = | mənbə = {{cite book |url=http://turuz.com/az/book/title/Min+Be%C5%9F+Y%C3%BCz+Ilin+O%C4%9Fuz+%C5%9Eeiri+Antolojyas%C4%B1+-+Nazim+Ibrahimov |archiveurl=https://ia601503.us.archive.org/25/items/MinBeshYuzIlinOguzSheiriAntologiyasiNazimIbrahimov/Min_Besh_Yuz_Ilin_Oguz_Sheiri_Antologiyasi_Nazim_Ibrahimov.pdf |archivedate=2017-07-08 |title=Min beş yüz ilin oğuz şeri. Antologiya, I kitab. |author=Anar |date=1999 |publisher="Azərbaycan" |accessdate=2017-07-08 |language=az |location=Bakı |isbn=}} | vikipediya_keçidi = | vikisitat_keçidi = | commons_keçidi = }} <poem> Qış getdi,, yenə bahar gəldi, Gül bitdi və laləzar gəldi. Quşlar qamusu fəğanə düşdü, Eşq odu yenə bu canə düşdü. Yer geydi qəbayi-xizar rpuşan, Cümlə dilə gəldi ləbxamuşan. Sərvin yenə tutdu damənin su, Sərv üstə oxudu faxtə gu-gu. Qönçə dəhəni çəməndə xəndan, Gülməkdən ənar açıldı dəndan. Bülbül oxudu süfati-hicran, Dəryada dür oldu əbri-neysan. Durna uçuban həvayə düşdü, Laçın oluban ovayə düşdü. Alma ağacı dibindən sayə, Tən eylər idi buluda, ayə... Yaşın yerə tökdü əbri-neysan. Bülbüllər oxudu sədhəzaran. Mey bəslədi jalə hər vərəqdə, Turac kitab oxur təbəqdə. Qum-qum der idi ağacda qumri, Məst oldu bənəvşə içdi xəmri. Şax üstə qabaqlar aslı halı, Qu gərdənidən verir misalı. Quş beççələri ünü yuvadən, Məktəb ünü tək gəlir həvadən. Boyandı zəmin həzar rəngə, Övraqi-şəcər də təngə-təngə. Neylufər açıldı suya girdi, Pirahənini başına bürdi. Çinar əlini çü rəqsə açdı, Gül xürdə zərin şəbaşə saçdı. Çaylar bulandı, yıxdı arxı, Bağlar ağacı göyərtdi şaxı. Gilas ağacı dibində mahim, Çün mah idi dərmiyani-əncüm. Yüz dürlü qəba yeyib çəmənlər, Ağ donunu geydi yasəmənlər. Sirab gülünün üzündə ati, Nərgis oturar başında xabi, Hər qönçədə vərdi-ərğavəni, Qumru fəridən verir nişani. Ta çalmaya dan yeli tapança, Üzünə niqabin örtdü qönçə. Yaşıl çəmən üstdə jalə çin-çin, Əxzər fələk üstə rəşki-Pərvin. Sərv etdi çəməndə sərfərazi, Gül cilvələnir başında nazi, Çıxmış budaq üstə əndəlibi, Mənbərdə oxur çəmən xətibi. Lalə oturur başında taci, Heç sərvərə yoxdur ehtiyaci. Sünbül daramış saçın be şanə, Ənbər qoxusunun qılur fəşanə. Al ilə yaşıl geyindi bağlar, Ağ ləçəgi sərpa saldı dağlar. Durmuş çəmən üstə sərv ayağə, Qılmağa təmaşa solü sağə. Ahu quzu doydurub uyutdu, Oğurlanıb özü ota getdi. Durna uçub ün çəkib həvadə, Gedər ünü qırx ağac ziyadə. Bağrı qaranın qarardı bağri, Şahbaz onu varanda doğri. Hər şey günəşə qurutdu yaşin, Qövsi-qüzəh açdı tər qumaşin. Döndü vətəninə cümlə quşlar, Gəldi yuvasına qırlaquşlar. </poem> [[Kateqoriya:XVI əsrin şeirləri]] c4i2veh04wsgruf4o6z3d538xvacu3b 84978 84977 2024-05-05T10:35:00Z Elton 1497 [[Special:Contributions/193.8.63.145|193.8.63.145]] ([[User talk:193.8.63.145|müzakirə]]) tərəfindən edilmiş 1 redaktə geri qaytarılaraq [[User:95.86.167.254|95.86.167.254]] tərəfindən yaradılan sonuncu versiya bərpa olundu wikitext text/x-wiki {{Başlıq | başlıq = {{PAGENAME}} | müəllif = Şah İsmayıl Xətai | keçidsiz müəllif = | tərcüməçi = | keçidsiz tərcüməçi = | bölmə = | əvvəlki = | növbəti = | il = | qeydlər = | mənbə = {{cite book |url=http://turuz.com/az/book/title/Min+Be%C5%9F+Y%C3%BCz+Ilin+O%C4%9Fuz+%C5%9Eeiri+Antolojyas%C4%B1+-+Nazim+Ibrahimov |archiveurl=https://ia601503.us.archive.org/25/items/MinBeshYuzIlinOguzSheiriAntologiyasiNazimIbrahimov/Min_Besh_Yuz_Ilin_Oguz_Sheiri_Antologiyasi_Nazim_Ibrahimov.pdf |archivedate=2017-07-08 |title=Min beş yüz ilin oğuz şeri. Antologiya, I kitab. |author=Anar |date=1999 |publisher="Azərbaycan" |accessdate=2017-07-08 |language=az |location=Bakı |isbn=}} | vikipediya_keçidi = | vikisitat_keçidi = | commons_keçidi = }} <poem> Qış getdi, yenə bahar gəldi, Gül bitdi və laləzar gəldi. Quşlar qamusu fəğanə düşdü, Eşq odu yenə bu canə düşdü. Yer geydi qəbayi-xizar rpuşan, Cümlə dilə gəldi ləbxamuşan. Sərvin yenə tutdu damənin su, Sərv üstə oxudu faxtə gu-gu. Qönçə dəhəni çəməndə xəndan, Gülməkdən ənar açıldı dəndan. Bülbül oxudu süfati-hicran, Dəryada dür oldu əbri-neysan. Durna uçuban həvayə düşdü, Laçın oluban ovayə düşdü. Alma ağacı dibindən sayə, Tən eylər idi buluda, ayə... Yaşın yerə tökdü əbri-neysan. Bülbüllər oxudu sədhəzaran. Mey bəslədi jalə hər vərəqdə, Turac kitab oxur təbəqdə. Qum-qum der idi ağacda qumri, Məst oldu bənəvşə içdi xəmri. Şax üstə qabaqlar aslı halı, Qu gərdənidən verir misalı. Quş beççələri ünü yuvadən, Məktəb ünü tək gəlir həvadən. Boyandı zəmin həzar rəngə, Övraqi-şəcər də təngə-təngə. Neylufər açıldı suya girdi, Pirahənini başına bürdi. Çinar əlini çü rəqsə açdı, Gül xürdə zərin şəbaşə saçdı. Çaylar bulandı, yıxdı arxı, Bağlar ağacı göyərtdi şaxı. Gilas ağacı dibində mahim, Çün mah idi dərmiyani-əncüm. Yüz dürlü qəba yeyib çəmənlər, Ağ donunu geydi yasəmənlər. Sirab gülünün üzündə ati, Nərgis oturar başında xabi, Hər qönçədə vərdi-ərğavəni, Qumru fəridən verir nişani. Ta çalmaya dan yeli tapança, Üzünə niqabin örtdü qönçə. Yaşıl çəmən üstdə jalə çin-çin, Əxzər fələk üstə rəşki-Pərvin. Sərv etdi çəməndə sərfərazi, Gül cilvələnir başında nazi, Çıxmış budaq üstə əndəlibi, Mənbərdə oxur çəmən xətibi. Lalə oturur başında taci, Heç sərvərə yoxdur ehtiyaci. Sünbül daramış saçın be şanə, Ənbər qoxusunun qılur fəşanə. Al ilə yaşıl geyindi bağlar, Ağ ləçəgi sərpa saldı dağlar. Durmuş çəmən üstə sərv ayağə, Qılmağa təmaşa solü sağə. Ahu quzu doydurub uyutdu, Oğurlanıb özü ota getdi. Durna uçub ün çəkib həvadə, Gedər ünü qırx ağac ziyadə. Bağrı qaranın qarardı bağri, Şahbaz onu varanda doğri. Hər şey günəşə qurutdu yaşin, Qövsi-qüzəh açdı tər qumaşin. Döndü vətəninə cümlə quşlar, Gəldi yuvasına qırlaquşlar. </poem> [[Kateqoriya:XVI əsrin şeirləri]] mjkjchpfuq66j46yhivp9vaicqi9pqw 252 29713 84974 2024-05-05T08:46:10Z Darafsh 10856 Yeni səhifə yaradıldı proofread-index text/x-wiki {{:MediaWiki:Proofreadpage_index_template |Author=X |Title=Test |Year=1999 |Publisher= |Source= |Image= |Pages= |Remarks= }} e7sy1yz8sa896oo5kvjhfw43s6i91s0 84975 84974 2024-05-05T08:46:40Z Darafsh 10856 proofread-index text/x-wiki {{:MediaWiki:Proofreadpage_index_template |Author=X |Title=Test |Year=1999 |Publisher= |Source= |Image= |Pages=<pagelist /> |Remarks= }} 6zayjhqi8z6nelcu4330xv9nhbvq2ui 84976 84975 2024-05-05T08:48:29Z Darafsh 10856 proofread-index text/x-wiki {{:MediaWiki:Proofreadpage_index_template |Author=X |Title={{delete|test}} |Year=1999 |Publisher= |Source= |Image= |Pages=<pagelist /> |Remarks= }} 0kadknaiobzbghfnv0zuyjyfblqfe49