Vikicitaro eowikiquote https://eo.wikiquote.org/wiki/%C4%88efpa%C4%9Do MediaWiki 1.44.0-wmf.4 first-letter Aŭdvidaĵo Specialaĵo Diskuto Uzanto Uzanto-Diskuto Vikicitaro Vikicitaro-Diskuto Dosiero Dosiero-Diskuto MediaWiki MediaWiki-Diskuto Ŝablono Ŝablono-Diskuto Helpo Helpo-Diskuto Kategorio Kategorio-Diskuto TimedText TimedText talk Modulo Modulo-Diskuto 0 13046 50408 50350 2024-11-20T11:49:43Z RG72 415 /* Citaĵoj */ 50408 wikitext text/x-wiki {{Verko |nomo= Kaŝĉej-ĉeno |aŭtoro=[[Miĥail Priŝvin]] |koloro= |dosiero= |vikipedio= |komunejo=|komunejokat=|vikifontaro=|vikinovaĵoj= }} '''Kaŝĉej-ĉeno''' (ruse: ''Кащеева цепь'') estas aŭtobiografia romano de la rusa verkisto [[Miĥail Priŝvin]], verkita en 1923–1954. == Citaĵoj == {{Citaĵo |teksto = [...] siberia negocisto kaj vaporŝipisto Ivan Astaĥov, kurbonaza, kun cindraj krispaj haroj, grandegulo kaj belulo, se ne havus malhelan vizaĝon: ĉu [[rabisto]], ĉu maljuna cigano-ĉevalŝtelisto. |aŭtoro= [[Miĥail Priŝvin]] |verko= Kaŝĉej-ĉeno |origina teksto = [...] сибирский купец и пароходчик Иван Астахов, горбоносый, с пепельными кудрями, великан и красавец, если бы не темен в лице: не то разбойник, не то старый цыган-конокрад. }} {{Citaĵo |teksto = — Vi, [[fratino]], — diris li serioze, — prefere ol al [[monaĥo]]j por konsultoj veturi, fordonu al mi vian [[knabo]]n, ni tie havas nian [[gimnazio]]n, li finos, estos mia kapitano, ĉar mi havas nur fuŝulojn kaj ĉifonulojn, edukitaj homoj al ni tute mankas.</br>— Sed li ja havas lupan bileton, — respondis la [[patrino]], lin kun ĝi oni akceptos al neniu gimnazio.</br>— En [[Siberio]] ĉiuj havas lupajn biletojn, la direktoro mem estas eksa ekzilito. Montru al mi la [[papero]]n.</br> La patrino alportas. Astaĥov prenas kaj disŝiras je la pecoj. |aŭtoro= [[Miĥail Priŝvin]] |verko= Kaŝĉej-ĉeno |origina teksto = — Ты, сестра, — сказал он серьезно, — чем к монахам за советами ездить, лучше отдай-ка мне твоего мальчика, у нас там есть своя гимназия, кончит, будет у меня капитаном, а то все у меня такая рвань и шпана, образованных людей у нас вовсе нет.</br> ''— У него же волчий билет, — ответила мать, — его с ним не примут ни в какую гимназию.''</br> ''— В Сибири все с волчьими билетами, сам директор вышел из ссыльных. Покажи мне бумагу.''</br> ''Мать приносит. Астахов берет и разрывает в куски.'' }} {{Citaĵo |teksto = [pri Ivan Astaĥov, do tjumena negocisto Ivan Ignatov] Li pruntis ĉe la siaj iom da [[mono]], forveturis al [[Siberio]] kaj post iu, eĉ ne tre longa [[tempo]], iĝis grava siberia vaporŝipisto. Kiel li mem estis feliĉa interne, sed por la parencoj la [[feliĉo]] estis en lia siberia flanko, kaj al ĉiuj parencoj li estis helpanta. Nur nun mi divenas: eble pro tio li estis helpanta, ke li ne havis propran [[familio]]n, kaj loĝis li en sia [[palaco]] ĉe la [[Turo (rivero, Siberio)|rivero Turo]] tute sola. |aŭtoro= [[Miĥail Priŝvin]] |verko= Kaŝĉej-ĉeno |origina teksto = Он забрал в долг у своих сколько-то денег, уехал в Сибирь и через какое-то, даже не очень и долгое время обратился в сибирского знатного пароходчика. Как уж он сам в душе, был счастлив Астахов, но для родных счастье было в его сибирской стороне, и всем родным он помогал. Сейчас вот только и догадываюсь: потому, может быть, он и помогал, что своей семьи не было, и жил он во дворце своем на реке Туре совершенно один. }} {{Citaĵo |teksto = [pri Ivan Astaĥov, do tjumena negocisto Ivan Ignatov] Li pruntis ĉe la siaj iom da [[mono]], forveturis al [[Siberio]] kaj post iu, eĉ ne tre longa [[tempo]], iĝis grava siberia vaporŝipisto. Kiel li mem estis feliĉa interne, sed por la parencoj la [[feliĉo]] estis en lia siberia flanko, kaj al ĉiuj parencoj li estis helpanta. Nur nun mi divenas: eble pro tio li estis helpanta, ke li ne havis propran [[familio]]n, kaj loĝis li en sia [[palaco]] ĉe la [[Turo (rivero, Siberio)|rivero Turo]] tute sola. |aŭtoro= [[Miĥail Priŝvin]] |verko= Kaŝĉej-ĉeno |origina teksto = Он забрал в долг у своих сколько-то денег, уехал в Сибирь и через какое-то, даже не очень и долгое время обратился в сибирского знатного пароходчика. Как уж он сам в душе, был счастлив Астахов, но для родных счастье было в его сибирской стороне, и всем родным он помогал. Сейчас вот только и догадываюсь: потому, может быть, он и помогал, что своей семьи не было, и жил он во дворце своем на реке Туре совершенно один. }} {{Citaĵo |teksto = De junaĝe estis severa tiu ĉi [[rivero Kamo]], sur la bordoj estas nur [[arbaro]]j, kaj sur trahakitaj strioj foje nur videblas homa spuro, [[tombejo]] kun okfinaĵaj [[kruco]]j aŭ eta [[kapelo]] kun verdiĝinta tegmento, tamen oni ne plu sepultas en tiu ĉi tombejo, neniu iras por preĝi en tiu ĉi kapeleto: ne decas kuŝi en tiu ĉi [[tero]], katenita de [[antikristo]], ne decas ĉi tie preĝi, pli kaj pli for necesas iri, al tiuj arbaroj, kien ankoraŭ ne etendiĝis la ĉeno de termezuristo, kie mankas mezuriloj kaj kalkuliloj kun cara stampaĵo. Iras, kuras ien al la [[Blankakvejo|blankaj akvoj]] nekonataj [[homo]]j, kaj post ili kvazaŭ araneaĵo sterniĝas ŝtata mezurilo kaj kalkulilo. |aŭtoro= [[Miĥail Priŝvin]] |verko= Kaŝĉej-ĉeno |origina teksto = Смолоду суровая река эта Кама, на берегах только леса, и на лесных просеках изредка только увидишь след человеческий, могильник с восьмиконечными крестами или часовенку с позеленевшей крышей, но и то больше никого не хоронят на этом кладбище, никто не ходит молиться в эту часовенку: нельзя лежать больше в этой земле, опутанной цепью антихриста, нельзя тут молиться, дальше и дальше надо идти, в те леса, где еще не пролегла цепь землемера, где нет меры и счета с царской печатью. Идут, бегут куда-то на белые воды незнаемые люди, а за ними следом паутинною сетью ложится казенная мера и счет. Великих страстей мрачная история раскинулась по лесным берегам, и, верно, потому Кама-река смолоду выглядит такою суровой. }} {{Citaĵo |teksto = [pri [[transloĝiĝantoj al Siberio]]] [...] varvagono ŝirmas ĉion, kaj sur ĝi estas skribite per kreto: "Hejtata vagono por [[homo]]j". Tra fenestreto eliĝis hirta [[kapo]] kun [[barbo]] kaj alia — en brustotuko, ili rigardas kvazaŭ [[ĉevalo]]j el malhela korto al hela [[tago]]. Ankaŭ ili estas la eterna paro — [[Adamo]] kaj [[Eva]]. Oni ĵus-ĵus forpelis ilin el [[paradizo]], kie ili fartis tiel bone. Eva rigardas la mornajn arbokovritajn [[Uralo|Ural]]-montetojn kaj diras al sia [[maljunulo]] [ukraine]: "Se haveblus almenaŭ iom da [[tero]] en [[Poltavo]], neniam mi veturus al tiu ĉi diabla tero". |aŭtoro= [[Miĥail Priŝvin]] |verko= Kaŝĉej-ĉeno |origina teksto = [...] товарный вагон все закрывает, и на нем мелом: «Теплушка для людей». В маленькое окошко высунулась всклокоченная голова с бородой и другая — в ситцевом платке, глядят, как лошади с темного двора на светлый день. И это тоже вечная пара — Адам и Ева. Их вот только-только что выгнали из рая, где было им так хорошо. Ева смотрит на угрюмые лесные уральские сопки и говорит своему старику: — Як бы трошки землицы в Полтаве, так на щоб я в ту бисову землю поихала. }} {{Citaĵo |teksto = [pri [[transloĝiĝantoj al Siberio]]] La transloĝiĝantojn oni elvagonigas rekte sur [[relo]]jn; ili estas en [[ĉifono]]j; estas strange por kio ili havas tiom da nenecesaj [[aĵo]]j — eĉ kun fasko da samovaraj kenaj torĉoj ne povis disiĝi kamparanino kaj alportis ilin el [[Poltavo]] al [[tajgo]]. Ĉefkonduktoro kun mieno de [[abomeno]] kaj singarde marŝas trans kuŝantajn sur la [[vojo]] [[korpo]]jn kaj tre timas malpurigi je ili siajn brilajn [[boto]]jn. Li diras al iu: "Jen la plej profita kargo en la [[vaporŝipo]] — ĝi ne malsekiĝos, nek estos ŝtelita". |aŭtoro= [[Miĥail Priŝvin]] |verko= Kaŝĉej-ĉeno |origina teksto = Переселенцев выгружают прямо на рельсы; они в лохмотьях; и странно, зачем у них у всех столько ненужного, — даже со связкой самоварных лучинок не могла расстаться деревенская женщина и привезла их из Полтавы в тайгу. Обер-кондуктор брезгливо и осторожно шагает через лежащие на пути тела и очень боится замарать о них свои блестящие сапоги. Он говорит кому-то: — Вот это самый выгодный груз на пароходе — не подмокнет, не украдут. }} {{Citaĵo |teksto = [pri [[transloĝiĝantoj al Siberio]]] Evidente la maljuna [[dio]] tediĝis je la plendoj de la farita de li el [[argilo]] [[Adamo]], kaj li kreis alian [[homo]]n kaj denove enlasis lin en la [[paradizo]]n, kaj denove tiu ĉi dua Adamo pekis per la sama [[Prapeko|peko]] kaj kun la sama malnova ordono li estis elpelita el la paradizo por ŝvitante prilabori la [[tero]]n. Sed, elpelante la duan Adamon, la dio forgesis ke la tero estas okupita komplete kaj la nova homo kvazaŭ forgesita, preterlasita sur la paĝoj de la [[Biblio|Sankta Skribo]], vagadas ankoraŭ kun obeema [[deziro]] trovi la teron kaj plenumi la dian ordonon, li serĉas ĉie, en la [[tajgo]], en la [[step]]oj, kaj en la [[tundro]]j, sed ĉio estas vane, nenie li trovas — la bona tero ĉie estas okupita. |aŭtoro= [[Miĥail Priŝvin]] |verko= Kaŝĉej-ĉeno |origina teksto = Верно, старому богу наскучили жалобы сотворенного им из глины Адама, и он создал другого человека и опять впустил его в рай, и опять этот второй Адам согрешил тем же грехом и с тою же старою заповедью был изгнан из рая в поте лица обрабатывать землю. Только, выгоняя второго Адама, бог забыл, что земля вся занята и новый человек, как забытый, пропущенный на страницах Священного писания, бродит пока с покорным желанием найти землю и выполнить заповедь божию, ищет везде, по тайге, по степям и по тундрам, но все напрасно, нигде не находит, — хорошая земля везде занята. }} {{Citaĵo |teksto = Facile vi, [[Rusio]], traktas viajn [[kabano]]jn, ĝi forbrulis kaj kvazaŭ foriris malnova [[haŭto]] de [[serpento]]. Sed samtempe vi estas peza rilate viajn ŝtonajn, similajn al kestegoj, [[domo]]j de [[negocisto]]j: unu estas identa al alia, kaj ĉie estas la samaj. Sed plej malbone estas se negocisto elpensos konstruigi ion sian, malkutiman. Tiel konstruigis por si vaporŝipisto Ivan Astaĥov, komandestro de la siberia latronaro, duetaĝan domon kun gvatoturo, grandegan, malgracian kaj mornan, al nenio similan: nek domo, nek [[ŝipo]]. Por kio la solulo, [[fraŭlo]], aranĝis por si tiom grandan loĝejon kun dancohalo, lustroj kaj kandelabroj sur la [[muro]]j? Evidente siatempe ankaŭ li kalkulis je mastrino, je granda digna virina akompano, sed povega [[homo]] sur siberiaj riveroj malsukcesis pri tia, ŝajne eta afero — trovi konvenan por si [[virino]]n, kaj de tiu ĉi revo restis nur la absurda domo simila al rivera vaporŝipo. Malsupre dekdu [[ĉambro]]j kaj supre la sama nombro, sur la gvatoturo [[lorno]] por rigardi al [[stepo]], vaporŝipoj kaj [[incendio]]j; Ivan Astaĥov estis fondinto kaj ĝis nun la estro de la volontula fajrobrigado. Samloke, sur la gvatoturo estas la fama Leiden-botelo, de kiu en la urbo komenciĝis la klerigado. |aŭtoro= [[Miĥail Priŝvin]] |verko= Kaŝĉej-ĉeno |origina teksto = Легка ты, Русь, своими хижинами, сгорела — и будто слезла старая шкура змеи. Но и тяжела же ты своими каменными, похожими на сундуки, домами купцов: один в один и везде одинаково. А хуже того, как задумает купец выстроить что-нибудь свое, небывалое. Так выстроил себе пароходчик Иван Астахов, командир сибирской шпаны, двухэтажный дом с вышкой, огромный, неуклюжий и мрачный, ни на что не похоже: ни дом, ни корабль. Для чего, одинокий, холостой, устроил себе такое большое жилье с танцевальной залой, люстрами и канделябрами на стенах? Видно, в свое время у него тоже был свой расчет на хозяйку, на большое женское приличное общество, но могучий человек на сибирских реках не справился с таким, казалось бы, маленьким делом — разыскать себе подходящую женщину, и от всей этой мечты остался только нелепый дом, похожий на речной пароход. Внизу двенадцать комнат и вверху столько же, на вышке подзорная труба — смотреть в степь, на пароходы и на пожары; Иван Астахов — создатель и до сих пор начальник вольно-пожарной дружины. Тут же, на вышке, знаменитая лейденская банка, от которой в городе началось просвещение. }} == Vidu ankaŭ == * [[Miĥail Priŝvin]] [[Kategorio:Miĥail Priŝvin]] [[Kategorio:Libroj]] [[Kategorio:Aŭtobiografioj]] [[Kategorio:Tjumeno]] [[Kategorio:19-a jarcento]] [[Kategorio:20-a jarcento]] 1t6f1uikwg56oz2at6ths0nnirhyyot