ဝီကီရင်းမြစ် mywikisource https://my.wikisource.org/wiki/%E1%80%97%E1%80%9F%E1%80%AD%E1%80%AF%E1%80%85%E1%80%AC%E1%80%99%E1%80%BB%E1%80%80%E1%80%BA%E1%80%94%E1%80%BE%E1%80%AC MediaWiki 1.44.0-wmf.5 first-letter မီဒီယာ အထူး ဆွေးနွေးချက် အသုံးပြုသူ အသုံးပြုသူ ဆွေးနွေးချက် ဝီကီရင်းမြစ် ဝီကီရင်းမြစ် ဆွေးနွေးချက် ဖိုင် ဖိုင် ဆွေးနွေးချက် မီဒီယာဝီကီ မီဒီယာဝီကီ ဆွေးနွေးချက် တမ်းပလိတ် တမ်းပလိတ် ဆွေးနွေးချက် အကူအညီ အကူအညီ ဆွေးနွေးချက် ကဏ္ဍ ကဏ္ဍ ဆွေးနွေးချက် မုခ်ဝ မုခ်ဝ ဆွေးနွေးချက် စာရေးသူ စာရေးသူ ဆွေးနွေးချက် ဘာသာပြန် ဘာသာပြန် ဆွေးနွေးချက် စာမျက်နှာ စာမျက်နှာ ဆွေးနွေးချက် အညွှန်း အညွှန်း ဆွေးနွေးချက် TimedText TimedText talk မော်ဂျူး မော်ဂျူး ဆွေးနွေးချက် 0 5366 17431 17429 2024-12-02T14:05:02Z Phoenix06 217 /* သူရိယ သိဒ္ဓန္တကျမ်း ဘာသာပြန် */ 17431 wikitext text/x-wiki ==သူရိယ သိဒ္ဓန္တကျမ်း ဘာသာပြန်== ===မင်္ဂလာစရဏ=== ၁။ မကြံစည်အပ် မကြံစည်ပိုင် ပကတိမျက်စိဖြင့်မမြင်နိုင် မမြင်ကောင်းသောသဘောရှိသော၊ သတွ၊ ရဇုတမ ဟူသော ဂုဏ်သုံးပါးကား ကင်းလျက် မြဲမြန်သော ---သုခဂုဏ်သဘောရှိသော၊ လောကအလုံး၏တည်ရာ ကိုယ်ခန္ဓာနည်းရှိသော ဗြဟ္မာမင်းအား ဘုရားသခင်အား ညွတ်တွားရိုကျိုး ရှိခိုးပါ၏။ ။ ထို့နောက် ရသေ့မြတ်က ဤသို့ ဆို၏- ၂-၃။ ကတယုဂ်-သစ္စယုဂ်ကုန်ခါနီး အနည်းငယ် ကြွင်းကျန်သောအခါ မယမည်သော အသုရာကြီးသည် လျှို့ဝှက်၍ကြီးကျယ်သော ကောင်းမှုဖြစ်စေနိုင်သည့် ရှေ့သွားသေဌဝေဒင်္ဂခေါ် ဉာဏ်အကျော်ကို ရလိုလှရကား ပျောက်ကွယ်ပျက်စီးခြင်းမရှိသည်ဖြစ်၍ ဂြိုဟ်နက္ခတ်တို့၏ သွားလာလှုပ်ရှားခြင်းအကြောင်းဖြစ်သော နေးမင်းကို နှစ်သိမ့်ကျေနပ်စေရန် အလွန်ကျင့်နိုင်သောအကျင့်ကို ကျင့်ပြီး (ဤကား သုဓာတရင်္ဂိဏီဋီကာအတိုင်း ဘာသာပြန်ဆိုအပ်သောနည်းတည်း။ တနည်း - ကတယုဂ်-သစ္စယုဂ်ကုန်ခါနည်း အနည်းငယ်ကြွင်းကျန်သောအခါ မယမည်သောအသုရာကြီးသည် ပဝဟလေ၌တည်သော ဂြိုဟ်နက္ခတ်အပေါင်းတို့၏ သွားလာလှုပ်ရှားမှုကိုသိကြောင်းဖြစ်သော နက္ခတ်ဗေဒင်ကျမ်းအားလုံးကို သိလိုသည်ဖြစ်၍ နေမင်း၏နှစ်သက်ကျေနပ်မှုကို ဖြစ်စေနိုင်သည့် သူ၏ဂုဏ်ကိုအောက်မေ့ ရွတ်ဘက်မပြတ်သရဇ္ဈယ်ခြင်း ယဇ်ပူဇော်ခြင်း စသည်ဖြင့် နှစ်သက်ကျေနပ်စေလျက် အကျင့်ခက်သော ဒုက္ကရစရိယာကိုကျင့်ပြီ။ ဝေဒင်္ဂဉာဏ်သည် လျှို့ဝှက်နက်နဲ၍ ကြီးကျယ်သော ကောင်းမှုကို ဖြစ်စေနိုင်သဖြင့် အမြတ်ဆုံးဉာဏ်ဖြစ်ပေသည်ဟူသော ဤစကားကိုလည်း ပြောဆိုလေပြီ။ (ဤကား အမတဋီကာအတိုင်း ဘာသာပြန်ဆိုအပ်သောနည်းတည်း။) ၄။ ထိုမယအသုရာကြီးက ကျင့်နိုင်ခဲလှသော ဒုက္ကရစရိယာအကျင့်ဖြင့် နှစ်သက်ရောင့်ရဲကျေနပ်စေအပ်သော နေမင်းသည် ကိုယ်တိုင်ဆုကိုအလိုရှိသော ထို မယအသုရာကြီးအား ဂြိုဟ်နက္ခတ်အပေါင်းတို့၏ လှုပ်ရှားသွားလာမှုကို သိသော နက္ခတ်ဗေဒင်အသိဉာဏ်ကို ပေးလိုက်လေပြီ။ ။ ထို့နောက် နေမင်းက မယအသုရာကို ပြောဆို၏။ - ၅။ သင်၏အလိုကို ကျွန်ုပ်သိပြီ။ သင်ကဒုက္ကရစရိယာအကျင့်ဖြင့် နှစ်သက်ကျေနပ်စေအပ်သောကြောင့် ကျွန်ုပ်က သင့်အား နက္ခတ်ဗေဒင်အသိဉာဏကို ပေးပါတော့မည်။ ထို့နောက် ကိုယ်တိုင်ဟောပြောသင်ကြားပေးရာ၌ အပြစ်နှစ်မျိုးကို ပြ၏။ ၆။ သို့သော် .... အို မယအသုရာ တစုံတယောက်သောသူသည် ကျွန်ုပ်၏အစွမ်းသတ္တိတံခိုးအာနုဘော်ကို ခံနိုင်ရည်ရှိမည်လည်းမဟုတ်။ ကျွန်ုပ်ကိုယ်တိုင်သင်ကြားပေးရန်လည်း ကျွန်ုပ်မှာအခွင့်အခါမရှိပါ။ ထို့ကြောင့် ကျွန်ုပ်ကိုယ်ပွားဖြစ်သော ယောက်ျားမြတ်(ယဝနဆရာ)သည် သင့်အား အကုန်အစင်ဟောပြောသင်ပြပါလိမ့်မည်။ ၇။ ဤသို့ပြောဆိုပြီး၍ နေမင်းသည် မိမိကိုယ်ပွားဖြစ်သော ယောက်ျားမြတ်(ယဝနဆရာ)ကို အမိန့်ပေးညွှန်ကြားခဲ့၍ မယအသုရာ၏မျက်မှောက်မှ ကွယ်ပျောက်ခဲ့လေပြီ။ ထိုယောက်ျားမြတ်သည် လက်အုပ်ချီလျက်တည်သော မယအသုရာအား ဤစကားကို ပြောဆိုပြီ။ ====နေမင်း၏ကိုယ်ပွား ယောက်ျားမြတ်က ပြောဆိုပုံ==== ၈။ အို မယအသုရာ ရှေးအခါ နေမင်းသည် ကိုယ်တိုင်ပင်လျှင် ယုဂ်တိုင်းယုဂ်တိုင်း၌ ရသေ့မြတ်တို့အား အကြင်မြတ်သော နက္ခတ်ဗေဒင်အသိဉာဏ်ကို ဟောကြားအပ်ပြီး ထိုနက္ခတ်ဗေဒင်အသိဉာဏ်ကို ငြိမ်သက်စွာ သင် နားထောင်ပါ - ၉။ သင်နာကြားမှတ်သားလိုသော နက္ခတ်ဗေဒင်ကျမ်းက ကျမ်းပေါင်းများစွာတွင် အဦးဆုံးအစဆုံးဖြစ်သော ဤကျမ်းပင်ဖြစ်ပေသည်။ ဤကျမ်းကိုပင် နေမင်းသည် ရှေးအခါက ရသေ့မြတ်တို့အားဟောကြားအပ်ပြီ။ သို့သော် ဟောရာကာလ ကွဲပြားခြင်းကြောင့် ဤကျမ်းမှာ အနည်းငယ်ကွဲပြားမှုတော့ ရှိပေသည်။ ====ကာလ၏သဘောကိုပြဆိုခြင်း==== ၁၀။ ကာလသည် (၁) လောကအလုံး၏ အဆုံးကို ပြုတတ်သော = လောကအလုံးကို ဖျက်ဆီးတတ်သော အနန္တအခဏ္ဍကာလ။ (၂) ရေတွက်မှတ်သားပိုင်းခြား၍ ရကောင်းသော ကာလနတ္တခဏ္ဍကာလဟူ၍ နှစ်မျိုးနှစ်စားရှိသည်။ ထိုနှစ်မျိုးတွင် ဒုတိယအမျိုးအစားဖြစ်သောကာလသည်လည်း ကြီးကျယ်ထင်ရှား၍ ခေါ်ဝေါ်ရေတွက်လောက်သော မုတ္တကာလ၊ သေးငယ်သိမ်မွေ့၍ မခေါ်ဝေါ်မရေတွက်လောက်သော အမုတ္တကာလဟူ၍ နှစ်မျိုးနှစ်စားရှိပြန်သည်။ ====ရေတွက်မှတ်သား၍ရကောင်းသော ကာနတ္တကခဏ္ဍကာလ၌ မုတ္တ အမုတ္တအပြားကို ပြဆိုခြင်း==== ၁၁-၁၂။ ပြာဏ် အစရှိသည်ကား မုတ္တကာလ၊ တြိုဋိ အစရှိသည်ကား အမုတ္တကာလမည်၏။ ခြောက်ပြာဏ် တဗီဇနာ = တစ်ဝိနာရီ၊ ဗီဇနာ = ဝိနာရီ ခြောက်ဆယ်တနာရီ၊ နာရီခြောက်ဆယ် နက္ခတ်ရက်တရက်၊ နက္ခတ်ရက် သုံးဆယ် နက္ခတ်လ တလ၊ နေတစ်ကြိမ်ထွက်မှ နောက်နေ့တကြိမ်ထွက်အောင်ကာလသည် သာဝနရက်မည်၏။ ====ခန္ဒြမာန၊ သောရမာန၊ ဒိဗ္ဗမာနတို့ကို ပြဆိုခြင်း==== ၁၃။ ထိုနက္ခတ်ရက် သာဝနရက်ကဲ့သို့သာလျှင် လဆန်း တရက်တိထိမှ လကွယ်တိထိအဆုံးရှိသော တိထိသုံးဆယ်ဖြင့် စန္ဒြမာသ တလ ဖြစ်သည်၊ တနင်္ဂနွေပြောင်းရာကာလနှစ်ပါး၏အကြားကာလဖြင့် သောရမာသ တလ ဖြစ်သည်။ သောရမာသ ဆဲ့နှစ်လဖြင့် သောရနှစ် တနှစ်ဖြစသည်၊ သောရနှစ် တနှစ်ဖြင့် ဒိဗ္ဗနေ့ တနေ့ဖြစ်သည်။ ====နတ်အသုရာတို့၏ နေ့ညဉ့်တည်ပုံနှင့် ဒိဗ္ဗနှစ်ကို ပြဆိုခြင်း==== mh3ckm8ens1g0k40hbtks688dbqty50 17432 17431 2024-12-02T14:17:16Z Phoenix06 217 /* နတ်အသုရာတို့၏ နေ့ညဉ့်တည်ပုံနှင့် ဒိဗ္ဗနှစ်ကို ပြဆိုခြင်း */ 17432 wikitext text/x-wiki ==သူရိယ သိဒ္ဓန္တကျမ်း ဘာသာပြန်== ===မင်္ဂလာစရဏ=== ၁။ မကြံစည်အပ် မကြံစည်ပိုင် ပကတိမျက်စိဖြင့်မမြင်နိုင် မမြင်ကောင်းသောသဘောရှိသော၊ သတွ၊ ရဇုတမ ဟူသော ဂုဏ်သုံးပါးကား ကင်းလျက် မြဲမြန်သော ---သုခဂုဏ်သဘောရှိသော၊ လောကအလုံး၏တည်ရာ ကိုယ်ခန္ဓာနည်းရှိသော ဗြဟ္မာမင်းအား ဘုရားသခင်အား ညွတ်တွားရိုကျိုး ရှိခိုးပါ၏။ ။ ထို့နောက် ရသေ့မြတ်က ဤသို့ ဆို၏- ၂-၃။ ကတယုဂ်-သစ္စယုဂ်ကုန်ခါနီး အနည်းငယ် ကြွင်းကျန်သောအခါ မယမည်သော အသုရာကြီးသည် လျှို့ဝှက်၍ကြီးကျယ်သော ကောင်းမှုဖြစ်စေနိုင်သည့် ရှေ့သွားသေဌဝေဒင်္ဂခေါ် ဉာဏ်အကျော်ကို ရလိုလှရကား ပျောက်ကွယ်ပျက်စီးခြင်းမရှိသည်ဖြစ်၍ ဂြိုဟ်နက္ခတ်တို့၏ သွားလာလှုပ်ရှားခြင်းအကြောင်းဖြစ်သော နေးမင်းကို နှစ်သိမ့်ကျေနပ်စေရန် အလွန်ကျင့်နိုင်သောအကျင့်ကို ကျင့်ပြီး (ဤကား သုဓာတရင်္ဂိဏီဋီကာအတိုင်း ဘာသာပြန်ဆိုအပ်သောနည်းတည်း။ တနည်း - ကတယုဂ်-သစ္စယုဂ်ကုန်ခါနည်း အနည်းငယ်ကြွင်းကျန်သောအခါ မယမည်သောအသုရာကြီးသည် ပဝဟလေ၌တည်သော ဂြိုဟ်နက္ခတ်အပေါင်းတို့၏ သွားလာလှုပ်ရှားမှုကိုသိကြောင်းဖြစ်သော နက္ခတ်ဗေဒင်ကျမ်းအားလုံးကို သိလိုသည်ဖြစ်၍ နေမင်း၏နှစ်သက်ကျေနပ်မှုကို ဖြစ်စေနိုင်သည့် သူ၏ဂုဏ်ကိုအောက်မေ့ ရွတ်ဘက်မပြတ်သရဇ္ဈယ်ခြင်း ယဇ်ပူဇော်ခြင်း စသည်ဖြင့် နှစ်သက်ကျေနပ်စေလျက် အကျင့်ခက်သော ဒုက္ကရစရိယာကိုကျင့်ပြီ။ ဝေဒင်္ဂဉာဏ်သည် လျှို့ဝှက်နက်နဲ၍ ကြီးကျယ်သော ကောင်းမှုကို ဖြစ်စေနိုင်သဖြင့် အမြတ်ဆုံးဉာဏ်ဖြစ်ပေသည်ဟူသော ဤစကားကိုလည်း ပြောဆိုလေပြီ။ (ဤကား အမတဋီကာအတိုင်း ဘာသာပြန်ဆိုအပ်သောနည်းတည်း။) ၄။ ထိုမယအသုရာကြီးက ကျင့်နိုင်ခဲလှသော ဒုက္ကရစရိယာအကျင့်ဖြင့် နှစ်သက်ရောင့်ရဲကျေနပ်စေအပ်သော နေမင်းသည် ကိုယ်တိုင်ဆုကိုအလိုရှိသော ထို မယအသုရာကြီးအား ဂြိုဟ်နက္ခတ်အပေါင်းတို့၏ လှုပ်ရှားသွားလာမှုကို သိသော နက္ခတ်ဗေဒင်အသိဉာဏ်ကို ပေးလိုက်လေပြီ။ ။ ထို့နောက် နေမင်းက မယအသုရာကို ပြောဆို၏။ - ၅။ သင်၏အလိုကို ကျွန်ုပ်သိပြီ။ သင်ကဒုက္ကရစရိယာအကျင့်ဖြင့် နှစ်သက်ကျေနပ်စေအပ်သောကြောင့် ကျွန်ုပ်က သင့်အား နက္ခတ်ဗေဒင်အသိဉာဏကို ပေးပါတော့မည်။ ထို့နောက် ကိုယ်တိုင်ဟောပြောသင်ကြားပေးရာ၌ အပြစ်နှစ်မျိုးကို ပြ၏။ ၆။ သို့သော် .... အို မယအသုရာ တစုံတယောက်သောသူသည် ကျွန်ုပ်၏အစွမ်းသတ္တိတံခိုးအာနုဘော်ကို ခံနိုင်ရည်ရှိမည်လည်းမဟုတ်။ ကျွန်ုပ်ကိုယ်တိုင်သင်ကြားပေးရန်လည်း ကျွန်ုပ်မှာအခွင့်အခါမရှိပါ။ ထို့ကြောင့် ကျွန်ုပ်ကိုယ်ပွားဖြစ်သော ယောက်ျားမြတ်(ယဝနဆရာ)သည် သင့်အား အကုန်အစင်ဟောပြောသင်ပြပါလိမ့်မည်။ ၇။ ဤသို့ပြောဆိုပြီး၍ နေမင်းသည် မိမိကိုယ်ပွားဖြစ်သော ယောက်ျားမြတ်(ယဝနဆရာ)ကို အမိန့်ပေးညွှန်ကြားခဲ့၍ မယအသုရာ၏မျက်မှောက်မှ ကွယ်ပျောက်ခဲ့လေပြီ။ ထိုယောက်ျားမြတ်သည် လက်အုပ်ချီလျက်တည်သော မယအသုရာအား ဤစကားကို ပြောဆိုပြီ။ ====နေမင်း၏ကိုယ်ပွား ယောက်ျားမြတ်က ပြောဆိုပုံ==== ၈။ အို မယအသုရာ ရှေးအခါ နေမင်းသည် ကိုယ်တိုင်ပင်လျှင် ယုဂ်တိုင်းယုဂ်တိုင်း၌ ရသေ့မြတ်တို့အား အကြင်မြတ်သော နက္ခတ်ဗေဒင်အသိဉာဏ်ကို ဟောကြားအပ်ပြီး ထိုနက္ခတ်ဗေဒင်အသိဉာဏ်ကို ငြိမ်သက်စွာ သင် နားထောင်ပါ - ၉။ သင်နာကြားမှတ်သားလိုသော နက္ခတ်ဗေဒင်ကျမ်းက ကျမ်းပေါင်းများစွာတွင် အဦးဆုံးအစဆုံးဖြစ်သော ဤကျမ်းပင်ဖြစ်ပေသည်။ ဤကျမ်းကိုပင် နေမင်းသည် ရှေးအခါက ရသေ့မြတ်တို့အားဟောကြားအပ်ပြီ။ သို့သော် ဟောရာကာလ ကွဲပြားခြင်းကြောင့် ဤကျမ်းမှာ အနည်းငယ်ကွဲပြားမှုတော့ ရှိပေသည်။ ====ကာလ၏သဘောကိုပြဆိုခြင်း==== ၁၀။ ကာလသည် (၁) လောကအလုံး၏ အဆုံးကို ပြုတတ်သော = လောကအလုံးကို ဖျက်ဆီးတတ်သော အနန္တအခဏ္ဍကာလ။ (၂) ရေတွက်မှတ်သားပိုင်းခြား၍ ရကောင်းသော ကာလနတ္တခဏ္ဍကာလဟူ၍ နှစ်မျိုးနှစ်စားရှိသည်။ ထိုနှစ်မျိုးတွင် ဒုတိယအမျိုးအစားဖြစ်သောကာလသည်လည်း ကြီးကျယ်ထင်ရှား၍ ခေါ်ဝေါ်ရေတွက်လောက်သော မုတ္တကာလ၊ သေးငယ်သိမ်မွေ့၍ မခေါ်ဝေါ်မရေတွက်လောက်သော အမုတ္တကာလဟူ၍ နှစ်မျိုးနှစ်စားရှိပြန်သည်။ ====ရေတွက်မှတ်သား၍ရကောင်းသော ကာနတ္တကခဏ္ဍကာလ၌ မုတ္တ အမုတ္တအပြားကို ပြဆိုခြင်း==== ၁၁-၁၂။ ပြာဏ် အစရှိသည်ကား မုတ္တကာလ၊ တြိုဋိ အစရှိသည်ကား အမုတ္တကာလမည်၏။ ခြောက်ပြာဏ် တဗီဇနာ = တစ်ဝိနာရီ၊ ဗီဇနာ = ဝိနာရီ ခြောက်ဆယ်တနာရီ၊ နာရီခြောက်ဆယ် နက္ခတ်ရက်တရက်၊ နက္ခတ်ရက် သုံးဆယ် နက္ခတ်လ တလ၊ နေတစ်ကြိမ်ထွက်မှ နောက်နေ့တကြိမ်ထွက်အောင်ကာလသည် သာဝနရက်မည်၏။ ====ခန္ဒြမာန၊ သောရမာန၊ ဒိဗ္ဗမာနတို့ကို ပြဆိုခြင်း==== ၁၃။ ထိုနက္ခတ်ရက် သာဝနရက်ကဲ့သို့သာလျှင် လဆန်း တရက်တိထိမှ လကွယ်တိထိအဆုံးရှိသော တိထိသုံးဆယ်ဖြင့် စန္ဒြမာသ တလ ဖြစ်သည်၊ တနင်္ဂနွေပြောင်းရာကာလနှစ်ပါး၏အကြားကာလဖြင့် သောရမာသ တလ ဖြစ်သည်။ သောရမာသ ဆဲ့နှစ်လဖြင့် သောရနှစ် တနှစ်ဖြစသည်၊ သောရနှစ် တနှစ်ဖြင့် ဒိဗ္ဗနေ့ တနေ့ဖြစ်သည်။ ====နတ်အသုရာတို့၏ နေ့ညဉ့်တည်ပုံနှင့် ဒိဗ္ဗနှစ်ကို ပြဆိုခြင်း==== ၁၄။ နတ်နှင့်အသုရာတို့၏ နေ့ညဉ့်သည် အချင်းချင်းအပြန်အလှန်ဖြစ်သည်။ ထို နတ်အသုရာတို့၏ ရက်ပေါင်း သုံးရာခြောက်ဆယ်သည် နတ်အသုရတို့၏ တနှစ် ဖြစ်သည်။ ====မဟာယုဂမာနကိုပြဆိုခြင်း==== ၁၅။ ထို နတ်အသုရာတို့၏ နှစ်ပေါင်း တသောင်းနှစ်ထောင် (၁၂၀၀၀) သည် စတုယုဂ် = မဟာယုဂ် တခုဖြစ်သည်။ ၎င်းမဟာယုတခုမှာ သောရနှစ်ပေါင်း လေးသန်းသုံးသိန်းနှစ်သောင်း (၄၃၂၀၀၀၀)ရှိသည်။ ====စတုယုဂ်ပမာဏသဘောနှင့် ကတယုဂ်စသည်တို့၏ ပမာဏကို ပြဆိုခြင်း==== ၁၆။ ထို စတုယုဂ်သည် သက်သက် ဒိဗ္ဗနှစ် တသောင်းနှစ်ထောင် (၁၂၀၀၀) ရှိသည်မဟုတ်၊ အစဆည်းဈာ အဆုံးဆည်းဈာ နှစ်ပါး၏ ပမာဏနှင့် ပေါင်းမှ ဒိဗ္ဗနှစ် တသောင်းနှစ်ထောင် (၁၂၀၀၀) ရှိသည်။ ဆိုလတံ့သော ကတယုဂ်စသည်တို့၏ အပိုင်းအခြားပမာဏကို လူတို့၏ ကိုယ်ကျင့်တရား အပိုင်းအခြားပမဏအာလျှော်စွာ သိရမည်။ ====ကတယုဂ် စသည်တို့၏ ပမာဏနှင့် ဆည်းဈာ၏ ပမာဏကို ပြဆိုခြင်း==== 8e9hh1pgzm9jpzzzrtgpq5020u8feda 17433 17432 2024-12-02T15:55:35Z Phoenix06 217 /* ကတယုဂ် စသည်တို့၏ ပမာဏနှင့် ဆည်းဈာ၏ ပမာဏကို ပြဆိုခြင်း */ 17433 wikitext text/x-wiki ==သူရိယ သိဒ္ဓန္တကျမ်း ဘာသာပြန်== ===မင်္ဂလာစရဏ=== ၁။ မကြံစည်အပ် မကြံစည်ပိုင် ပကတိမျက်စိဖြင့်မမြင်နိုင် မမြင်ကောင်းသောသဘောရှိသော၊ သတွ၊ ရဇုတမ ဟူသော ဂုဏ်သုံးပါးကား ကင်းလျက် မြဲမြန်သော ---သုခဂုဏ်သဘောရှိသော၊ လောကအလုံး၏တည်ရာ ကိုယ်ခန္ဓာနည်းရှိသော ဗြဟ္မာမင်းအား ဘုရားသခင်အား ညွတ်တွားရိုကျိုး ရှိခိုးပါ၏။ ။ ထို့နောက် ရသေ့မြတ်က ဤသို့ ဆို၏- ၂-၃။ ကတယုဂ်-သစ္စယုဂ်ကုန်ခါနီး အနည်းငယ် ကြွင်းကျန်သောအခါ မယမည်သော အသုရာကြီးသည် လျှို့ဝှက်၍ကြီးကျယ်သော ကောင်းမှုဖြစ်စေနိုင်သည့် ရှေ့သွားသေဌဝေဒင်္ဂခေါ် ဉာဏ်အကျော်ကို ရလိုလှရကား ပျောက်ကွယ်ပျက်စီးခြင်းမရှိသည်ဖြစ်၍ ဂြိုဟ်နက္ခတ်တို့၏ သွားလာလှုပ်ရှားခြင်းအကြောင်းဖြစ်သော နေးမင်းကို နှစ်သိမ့်ကျေနပ်စေရန် အလွန်ကျင့်နိုင်သောအကျင့်ကို ကျင့်ပြီး (ဤကား သုဓာတရင်္ဂိဏီဋီကာအတိုင်း ဘာသာပြန်ဆိုအပ်သောနည်းတည်း။ တနည်း - ကတယုဂ်-သစ္စယုဂ်ကုန်ခါနည်း အနည်းငယ်ကြွင်းကျန်သောအခါ မယမည်သောအသုရာကြီးသည် ပဝဟလေ၌တည်သော ဂြိုဟ်နက္ခတ်အပေါင်းတို့၏ သွားလာလှုပ်ရှားမှုကိုသိကြောင်းဖြစ်သော နက္ခတ်ဗေဒင်ကျမ်းအားလုံးကို သိလိုသည်ဖြစ်၍ နေမင်း၏နှစ်သက်ကျေနပ်မှုကို ဖြစ်စေနိုင်သည့် သူ၏ဂုဏ်ကိုအောက်မေ့ ရွတ်ဘက်မပြတ်သရဇ္ဈယ်ခြင်း ယဇ်ပူဇော်ခြင်း စသည်ဖြင့် နှစ်သက်ကျေနပ်စေလျက် အကျင့်ခက်သော ဒုက္ကရစရိယာကိုကျင့်ပြီ။ ဝေဒင်္ဂဉာဏ်သည် လျှို့ဝှက်နက်နဲ၍ ကြီးကျယ်သော ကောင်းမှုကို ဖြစ်စေနိုင်သဖြင့် အမြတ်ဆုံးဉာဏ်ဖြစ်ပေသည်ဟူသော ဤစကားကိုလည်း ပြောဆိုလေပြီ။ (ဤကား အမတဋီကာအတိုင်း ဘာသာပြန်ဆိုအပ်သောနည်းတည်း။) ၄။ ထိုမယအသုရာကြီးက ကျင့်နိုင်ခဲလှသော ဒုက္ကရစရိယာအကျင့်ဖြင့် နှစ်သက်ရောင့်ရဲကျေနပ်စေအပ်သော နေမင်းသည် ကိုယ်တိုင်ဆုကိုအလိုရှိသော ထို မယအသုရာကြီးအား ဂြိုဟ်နက္ခတ်အပေါင်းတို့၏ လှုပ်ရှားသွားလာမှုကို သိသော နက္ခတ်ဗေဒင်အသိဉာဏ်ကို ပေးလိုက်လေပြီ။ ။ ထို့နောက် နေမင်းက မယအသုရာကို ပြောဆို၏။ - ၅။ သင်၏အလိုကို ကျွန်ုပ်သိပြီ။ သင်ကဒုက္ကရစရိယာအကျင့်ဖြင့် နှစ်သက်ကျေနပ်စေအပ်သောကြောင့် ကျွန်ုပ်က သင့်အား နက္ခတ်ဗေဒင်အသိဉာဏကို ပေးပါတော့မည်။ ထို့နောက် ကိုယ်တိုင်ဟောပြောသင်ကြားပေးရာ၌ အပြစ်နှစ်မျိုးကို ပြ၏။ ၆။ သို့သော် .... အို မယအသုရာ တစုံတယောက်သောသူသည် ကျွန်ုပ်၏အစွမ်းသတ္တိတံခိုးအာနုဘော်ကို ခံနိုင်ရည်ရှိမည်လည်းမဟုတ်။ ကျွန်ုပ်ကိုယ်တိုင်သင်ကြားပေးရန်လည်း ကျွန်ုပ်မှာအခွင့်အခါမရှိပါ။ ထို့ကြောင့် ကျွန်ုပ်ကိုယ်ပွားဖြစ်သော ယောက်ျားမြတ်(ယဝနဆရာ)သည် သင့်အား အကုန်အစင်ဟောပြောသင်ပြပါလိမ့်မည်။ ၇။ ဤသို့ပြောဆိုပြီး၍ နေမင်းသည် မိမိကိုယ်ပွားဖြစ်သော ယောက်ျားမြတ်(ယဝနဆရာ)ကို အမိန့်ပေးညွှန်ကြားခဲ့၍ မယအသုရာ၏မျက်မှောက်မှ ကွယ်ပျောက်ခဲ့လေပြီ။ ထိုယောက်ျားမြတ်သည် လက်အုပ်ချီလျက်တည်သော မယအသုရာအား ဤစကားကို ပြောဆိုပြီ။ ====နေမင်း၏ကိုယ်ပွား ယောက်ျားမြတ်က ပြောဆိုပုံ==== ၈။ အို မယအသုရာ ရှေးအခါ နေမင်းသည် ကိုယ်တိုင်ပင်လျှင် ယုဂ်တိုင်းယုဂ်တိုင်း၌ ရသေ့မြတ်တို့အား အကြင်မြတ်သော နက္ခတ်ဗေဒင်အသိဉာဏ်ကို ဟောကြားအပ်ပြီး ထိုနက္ခတ်ဗေဒင်အသိဉာဏ်ကို ငြိမ်သက်စွာ သင် နားထောင်ပါ - ၉။ သင်နာကြားမှတ်သားလိုသော နက္ခတ်ဗေဒင်ကျမ်းက ကျမ်းပေါင်းများစွာတွင် အဦးဆုံးအစဆုံးဖြစ်သော ဤကျမ်းပင်ဖြစ်ပေသည်။ ဤကျမ်းကိုပင် နေမင်းသည် ရှေးအခါက ရသေ့မြတ်တို့အားဟောကြားအပ်ပြီ။ သို့သော် ဟောရာကာလ ကွဲပြားခြင်းကြောင့် ဤကျမ်းမှာ အနည်းငယ်ကွဲပြားမှုတော့ ရှိပေသည်။ ====ကာလ၏သဘောကိုပြဆိုခြင်း==== ၁၀။ ကာလသည် (၁) လောကအလုံး၏ အဆုံးကို ပြုတတ်သော = လောကအလုံးကို ဖျက်ဆီးတတ်သော အနန္တအခဏ္ဍကာလ။ (၂) ရေတွက်မှတ်သားပိုင်းခြား၍ ရကောင်းသော ကာလနတ္တခဏ္ဍကာလဟူ၍ နှစ်မျိုးနှစ်စားရှိသည်။ ထိုနှစ်မျိုးတွင် ဒုတိယအမျိုးအစားဖြစ်သောကာလသည်လည်း ကြီးကျယ်ထင်ရှား၍ ခေါ်ဝေါ်ရေတွက်လောက်သော မုတ္တကာလ၊ သေးငယ်သိမ်မွေ့၍ မခေါ်ဝေါ်မရေတွက်လောက်သော အမုတ္တကာလဟူ၍ နှစ်မျိုးနှစ်စားရှိပြန်သည်။ ====ရေတွက်မှတ်သား၍ရကောင်းသော ကာနတ္တကခဏ္ဍကာလ၌ မုတ္တ အမုတ္တအပြားကို ပြဆိုခြင်း==== ၁၁-၁၂။ ပြာဏ် အစရှိသည်ကား မုတ္တကာလ၊ တြိုဋိ အစရှိသည်ကား အမုတ္တကာလမည်၏။ ခြောက်ပြာဏ် တဗီဇနာ = တစ်ဝိနာရီ၊ ဗီဇနာ = ဝိနာရီ ခြောက်ဆယ်တနာရီ၊ နာရီခြောက်ဆယ် နက္ခတ်ရက်တရက်၊ နက္ခတ်ရက် သုံးဆယ် နက္ခတ်လ တလ၊ နေတစ်ကြိမ်ထွက်မှ နောက်နေ့တကြိမ်ထွက်အောင်ကာလသည် သာဝနရက်မည်၏။ ====ခန္ဒြမာန၊ သောရမာန၊ ဒိဗ္ဗမာနတို့ကို ပြဆိုခြင်း==== ၁၃။ ထိုနက္ခတ်ရက် သာဝနရက်ကဲ့သို့သာလျှင် လဆန်း တရက်တိထိမှ လကွယ်တိထိအဆုံးရှိသော တိထိသုံးဆယ်ဖြင့် စန္ဒြမာသ တလ ဖြစ်သည်၊ တနင်္ဂနွေပြောင်းရာကာလနှစ်ပါး၏အကြားကာလဖြင့် သောရမာသ တလ ဖြစ်သည်။ သောရမာသ ဆဲ့နှစ်လဖြင့် သောရနှစ် တနှစ်ဖြစသည်၊ သောရနှစ် တနှစ်ဖြင့် ဒိဗ္ဗနေ့ တနေ့ဖြစ်သည်။ ====နတ်အသုရာတို့၏ နေ့ညဉ့်တည်ပုံနှင့် ဒိဗ္ဗနှစ်ကို ပြဆိုခြင်း==== ၁၄။ နတ်နှင့်အသုရာတို့၏ နေ့ညဉ့်သည် အချင်းချင်းအပြန်အလှန်ဖြစ်သည်။ ထို နတ်အသုရာတို့၏ ရက်ပေါင်း သုံးရာခြောက်ဆယ်သည် နတ်အသုရတို့၏ တနှစ် ဖြစ်သည်။ ====မဟာယုဂမာနကိုပြဆိုခြင်း==== ၁၅။ ထို နတ်အသုရာတို့၏ နှစ်ပေါင်း တသောင်းနှစ်ထောင် (၁၂၀၀၀) သည် စတုယုဂ် = မဟာယုဂ် တခုဖြစ်သည်။ ၎င်းမဟာယုတခုမှာ သောရနှစ်ပေါင်း လေးသန်းသုံးသိန်းနှစ်သောင်း (၄၃၂၀၀၀၀)ရှိသည်။ ====စတုယုဂ်ပမာဏသဘောနှင့် ကတယုဂ်စသည်တို့၏ ပမာဏကို ပြဆိုခြင်း==== ၁၆။ ထို စတုယုဂ်သည် သက်သက် ဒိဗ္ဗနှစ် တသောင်းနှစ်ထောင် (၁၂၀၀၀) ရှိသည်မဟုတ်၊ အစဆည်းဈာ အဆုံးဆည်းဈာ နှစ်ပါး၏ ပမာဏနှင့် ပေါင်းမှ ဒိဗ္ဗနှစ် တသောင်းနှစ်ထောင် (၁၂၀၀၀) ရှိသည်။ ဆိုလတံ့သော ကတယုဂ်စသည်တို့၏ အပိုင်းအခြားပမာဏကို လူတို့၏ ကိုယ်ကျင့်တရား အပိုင်းအခြားပမဏအာလျှော်စွာ သိရမည်။ ====ကတယုဂ် စသည်တို့၏ ပမာဏနှင့် ဆည်းဈာ၏ ပမာဏကို ပြဆိုခြင်း==== ၁၇။ စတုယုဂ်ဆယ်ပုံတပုံ ၁/၁၀ ကို လေးသုံးနှစ်တစ် (၄-၃-၂-၁) တို့ဖြင့် မြှောက်ရသင်္ချာသည် အစဉ်အတိုင်း ကတ၊ တြေတာ၊ ဒွါပရ၊ ကလ ဟူသော ယုဂ်လေးပါးတို့၏ အတိုင်းအရှည်ပမာဏဖြစ်၏။ အသီးအသီး မိမိတို့၏ ခြောက်ပုံတပုံ ၁/၆ သည် ကတ စသော ယုဂ်လေးပါးတို့၏ အစအဆုံး ဆည်းဈာနှစ်ပါး၏ အတိုင်းအရှည်ပမာဏ ဖြစ်၏။ ====မနွန္တရနှင့် ၎င်း၏သဒ္ဓိပမာဏကို ပြဆိုခြင်း==== ၁၈။ မဟာယုဂ် = စတုယုဂ်ခုနှစ်ဆဲ့တခုသည် မန္တန္တရ တခု ဖြစ်၏။ ထို မနွန္တရ၏ အဆုံးကတယုဂ်သက်ပမာဏရှိသော နှစ်အရေအတွက်သည် သန္ဓိတခုဖြစ်၏။ ၎င်း သန္ဓိကာလပမာဏတိုင်အောင် ဤကမ္ဘာမြေကြီးသည် ရေဖုံးလျက်ပျက်စီး၏။ ====ကပ္ပပမာဏနှင့် ထိုကပ်၏ အစသန္ဓိပမာဏကို ပြဆိုခြင်း==== ၁၉။ ကပ်တခု၌ မိမိတို့သန္ဓိနှင့်တကွဖြစ်သော ထိုမနုတို့သည် တဆဲ့လေးခု = ဆဲလေးပါးရှိကုန်၏၊ (သန္ဓိနှင့်တကွ မနုဆဲ့လေးရောက်တို့၏ သက်တမ်းပမာဏသည် ကပ်တခုဖြစ်သည်ဟု ဆိုလိုသည်) ကပ်၏အစ၌ ကတယုဂ်သက်ပမာဏနှင့် ညီမျှသော သန္ဓိတဆဲ့ငါးခုရှိသည်။ ====ဗြဟ္မာမင်း၏ နေ့ညဉ့်ပမာဏကို ပြဆိုခြင်း==== ၂၀။ ဤသို့ဆိုခဲ့ပြီးသောနည်းအတိုင်း မဟာယုဂ်တထောင် (၁၀၀၀)ဖြင့် = မဟာယုဂ်တထောင်ရှိက သက်ရှိသက်မဲ့အားလုံးကို ဖျက်ဆီးတတ်သောကပ်တခု ဖြစ်၏။ ၎င်း ကပ်တခုသည် ဗြဟ္မာမင်း၏ တနေ့ဖြစ်၏၊ ညဉ့်လည်း ထိုကပ်တခု၏ ပမာဏနှင့်ပင် ညီမျှ၏။ ====ဗြဟ္မာမင်း၏ သက်တမ်းနှင့် ၎င်း၏ လွန်ပြီးသော အာယုကပ္ပပမာဏကို ပြဆိုခြင်း==== ၂၁။ ဆိုအပ်ပြီးသော နေ့ညဉ့်အရေအတွက်ဖြင့် ဗြဟ္မာမင်းသည် အနှစ်တရာ (၁၀၀) အသက်ရှည်၏။ ယခုဗြဟ္မာမင်း၏ အသက်တဝက် = အနှစ်ငါးဆယ် (၅၀) လွန်ခဲ့ပြီ၊ ယခုရောက်ဆဲကပ်ကား သူ၏အသက်နောက်တဝက်၏ အစဆုံးကပ်ဖြစ်သည်။ ====ဤကျမ်းကိုပြုစုစီရင်ရာကာလ၌ ရောက်ဆဲကပ်၏လွန်ပြီးသော ပမာဏကို ပြဆိုခြင်း==== ၂၂-၂၃။ ဤရောက်ဆဲကပ်မှ သိဒ္ဓိနှင့်တကွ မနုခြောက်ခု = ခြောက်ပါးလွန်ပြီ၊ ရောက်ဆဲသတ္တမမြောက် ဝေဝသွတမနု၏လည်း မဟာယုဂ် = စတုယုဂ်နှစ်ဆဲ့ခုနှစ်ခု လွန်ခဲ့ပြီ၊ ယခုရောက်ဆဲ နှစ်ဆယ့်ရှစ်ခုမြောက် စတုယုဂ်မှ ဤရောက်ဆဲ ကတယုဂ်ကိုလည်း လွန်ခဲ့ပြီ၊ ထိုကြောင့် ကပ်ဦးမှစ၍ဆိုအပ်ပြီးသော မနု စသည်တို့၏ ကာလပမာဏကို ရေတွက်၍ရသော သင်္ချာကိုလည်း တဌာနတည်း၌ ပေါင်းရမည်။ ====ကပ်ဦးမှ ကမ္ဘာကို ဗြဟ္မာ ဘန်ဆင်းရာကာလ၏ အစတိုင်အောင် ကာလပမာဏကို ပြဆိုခြင်း==== ၂၄။ ဂြိုဟ်နက္ခတ်နတ်အသုရာဇင်္ဂမထာဝရ အရာဝတ္ထုအားလုံးကို ဗြဟ္မာမင်းတည်းဆောက်ဖန်တီးနေစဉ်ပင် ကပ်ဦးကစ၍ ရေတွက်သော် ဒိဗ္ဗနှစ်ပေါင်း လေးသောင်းခုနှစ်ထောင်လေးရာ (၄၇၄၀၀) လွန်ခဲ့ပြီ။ ====ဂြိုဟ်တို့၏အရှေ့ကိုသွားခြင်းအကြောင်းကို ပြဆိုခြင်း==== ၂၅-၂၆။ ပဝဟမည်သော လေအဟုန်ကြောင့် နက္ခတ်တို့နှင့် အလွန်လျင်မြန်စွာ အမြဲတမ်း အနောက်ဘက်သို့သာ သွားသော တနင်္ဂနွေစသောသော ဂြိုဟ်တို့သည် နက္ခတ်တို့ကို အမှီမလိုက်နိုင်သဖြင့် မိမိတို့ ကက္ခလမ်းကြောင်း၌ တည်လျက် ယူဇနာပမာဏ အညီအမျှသာလျင် မိမိတည်ရာဌာနမှ အရှေ့ဘက်သို့ မျက်နှာမူ၍ ကျန်ရစ်ကုန်၏။ ထို့ကြောင့် ထိုဂြိုဟ်တို့၏ အရှေ့ဘက်သို့ သွားသည်၏အဖြစ်ထင်ရှားသည်။ ဆိုလတံ့သော ဘဂဏတို့ဖြင့် ထိုဂြိုဟ်တို့၏ နေ့စဉ်သွားအတိုင်းအတာပမာဏသည် မိမိတို့သွားရာလမ်းကြောင်း ကက္ခကွဲပြားခြင်းကြောင့် ကွဲပြားသည်။ ထိုကွဲပြားသော နေ့စဉ်သွားအတိုင်းအတာပမာဏ၏ အစွမ်းအားဖြင့် ဂြိုဟ်သည် နက္ခတ်တို့ကို စားသည် = ကျော်လွန်သွားသည်။ ====နက္ခတ်စက်ကို ကျော်လွန်ရာ၌ အယုတ်အလွန်ရှိပုံကို ပြဆိုခြင်း==== ၂၇။ လျင်မြန်စွာသွားသောဂြိုဟ်သည် ထိုနက္ခတ်တို့ကို အချိန်တိုတိုဖြင့် ကျော်လွန်သည်။ အနှေးသွားသောဂြိုဟ်သည် ထိုနက္ခတ်တို့ကို အချိန်ကြာမှ ကျော်လွန်နိုင်သည်။ ====ဘာဂဏအရိဘာသာကို ပြဆိုခြင်း==== ၂၈။ ဝိကလာ - ၆၀ ကလာ တခု။ ကလာ - ၆၀ တအံသာ၊ အံသာ - ၃၀ တရာသီ၊ ၁၂ရာသီ ဘဂဏ တခု။ ====စတုယုဂ တခု၌ တနင်္ဂနွေ ဗုဒ္ဓဟူး သောကြာနှင့် အင်္ဂါ ကြာသပတေး စနေ ဒီဃဥုစ်တို့ ဘဂဏသင်္ချာကို ပြဆိုခြင်း==== 8op8tlzfxlg69ajj4obp5atss1vcv0t 17434 17433 2024-12-02T16:00:46Z Phoenix06 217 17434 wikitext text/x-wiki သူရိယ သိဒ္ဓန္တကျမ်း ဘာသာပြန် ==မင်္ဂလာစရဏ== ၁။ မကြံစည်အပ် မကြံစည်ပိုင် ပကတိမျက်စိဖြင့်မမြင်နိုင် မမြင်ကောင်းသောသဘောရှိသော၊ သတွ၊ ရဇုတမ ဟူသော ဂုဏ်သုံးပါးကား ကင်းလျက် မြဲမြန်သော ---သုခဂုဏ်သဘောရှိသော၊ လောကအလုံး၏တည်ရာ ကိုယ်ခန္ဓာနည်းရှိသော ဗြဟ္မာမင်းအား ဘုရားသခင်အား ညွတ်တွားရိုကျိုး ရှိခိုးပါ၏။ ။ ထို့နောက် ရသေ့မြတ်က ဤသို့ ဆို၏- ၂-၃။ ကတယုဂ်-သစ္စယုဂ်ကုန်ခါနီး အနည်းငယ် ကြွင်းကျန်သောအခါ မယမည်သော အသုရာကြီးသည် လျှို့ဝှက်၍ကြီးကျယ်သော ကောင်းမှုဖြစ်စေနိုင်သည့် ရှေ့သွားသေဌဝေဒင်္ဂခေါ် ဉာဏ်အကျော်ကို ရလိုလှရကား ပျောက်ကွယ်ပျက်စီးခြင်းမရှိသည်ဖြစ်၍ ဂြိုဟ်နက္ခတ်တို့၏ သွားလာလှုပ်ရှားခြင်းအကြောင်းဖြစ်သော နေးမင်းကို နှစ်သိမ့်ကျေနပ်စေရန် အလွန်ကျင့်နိုင်သောအကျင့်ကို ကျင့်ပြီး (ဤကား သုဓာတရင်္ဂိဏီဋီကာအတိုင်း ဘာသာပြန်ဆိုအပ်သောနည်းတည်း။ တနည်း - ကတယုဂ်-သစ္စယုဂ်ကုန်ခါနည်း အနည်းငယ်ကြွင်းကျန်သောအခါ မယမည်သောအသုရာကြီးသည် ပဝဟလေ၌တည်သော ဂြိုဟ်နက္ခတ်အပေါင်းတို့၏ သွားလာလှုပ်ရှားမှုကိုသိကြောင်းဖြစ်သော နက္ခတ်ဗေဒင်ကျမ်းအားလုံးကို သိလိုသည်ဖြစ်၍ နေမင်း၏နှစ်သက်ကျေနပ်မှုကို ဖြစ်စေနိုင်သည့် သူ၏ဂုဏ်ကိုအောက်မေ့ ရွတ်ဘက်မပြတ်သရဇ္ဈယ်ခြင်း ယဇ်ပူဇော်ခြင်း စသည်ဖြင့် နှစ်သက်ကျေနပ်စေလျက် အကျင့်ခက်သော ဒုက္ကရစရိယာကိုကျင့်ပြီ။ ဝေဒင်္ဂဉာဏ်သည် လျှို့ဝှက်နက်နဲ၍ ကြီးကျယ်သော ကောင်းမှုကို ဖြစ်စေနိုင်သဖြင့် အမြတ်ဆုံးဉာဏ်ဖြစ်ပေသည်ဟူသော ဤစကားကိုလည်း ပြောဆိုလေပြီ။ (ဤကား အမတဋီကာအတိုင်း ဘာသာပြန်ဆိုအပ်သောနည်းတည်း။) ၄။ ထိုမယအသုရာကြီးက ကျင့်နိုင်ခဲလှသော ဒုက္ကရစရိယာအကျင့်ဖြင့် နှစ်သက်ရောင့်ရဲကျေနပ်စေအပ်သော နေမင်းသည် ကိုယ်တိုင်ဆုကိုအလိုရှိသော ထို မယအသုရာကြီးအား ဂြိုဟ်နက္ခတ်အပေါင်းတို့၏ လှုပ်ရှားသွားလာမှုကို သိသော နက္ခတ်ဗေဒင်အသိဉာဏ်ကို ပေးလိုက်လေပြီ။ ။ ထို့နောက် နေမင်းက မယအသုရာကို ပြောဆို၏။ - ၅။ သင်၏အလိုကို ကျွန်ုပ်သိပြီ။ သင်ကဒုက္ကရစရိယာအကျင့်ဖြင့် နှစ်သက်ကျေနပ်စေအပ်သောကြောင့် ကျွန်ုပ်က သင့်အား နက္ခတ်ဗေဒင်အသိဉာဏကို ပေးပါတော့မည်။ ထို့နောက် ကိုယ်တိုင်ဟောပြောသင်ကြားပေးရာ၌ အပြစ်နှစ်မျိုးကို ပြ၏။ ၆။ သို့သော် .... အို မယအသုရာ တစုံတယောက်သောသူသည် ကျွန်ုပ်၏အစွမ်းသတ္တိတံခိုးအာနုဘော်ကို ခံနိုင်ရည်ရှိမည်လည်းမဟုတ်။ ကျွန်ုပ်ကိုယ်တိုင်သင်ကြားပေးရန်လည်း ကျွန်ုပ်မှာအခွင့်အခါမရှိပါ။ ထို့ကြောင့် ကျွန်ုပ်ကိုယ်ပွားဖြစ်သော ယောက်ျားမြတ်(ယဝနဆရာ)သည် သင့်အား အကုန်အစင်ဟောပြောသင်ပြပါလိမ့်မည်။ ၇။ ဤသို့ပြောဆိုပြီး၍ နေမင်းသည် မိမိကိုယ်ပွားဖြစ်သော ယောက်ျားမြတ်(ယဝနဆရာ)ကို အမိန့်ပေးညွှန်ကြားခဲ့၍ မယအသုရာ၏မျက်မှောက်မှ ကွယ်ပျောက်ခဲ့လေပြီ။ ထိုယောက်ျားမြတ်သည် လက်အုပ်ချီလျက်တည်သော မယအသုရာအား ဤစကားကို ပြောဆိုပြီ။ ===နေမင်း၏ကိုယ်ပွား ယောက်ျားမြတ်က ပြောဆိုပုံ=== ၈။ အို မယအသုရာ ရှေးအခါ နေမင်းသည် ကိုယ်တိုင်ပင်လျှင် ယုဂ်တိုင်းယုဂ်တိုင်း၌ ရသေ့မြတ်တို့အား အကြင်မြတ်သော နက္ခတ်ဗေဒင်အသိဉာဏ်ကို ဟောကြားအပ်ပြီး ထိုနက္ခတ်ဗေဒင်အသိဉာဏ်ကို ငြိမ်သက်စွာ သင် နားထောင်ပါ - ၉။ သင်နာကြားမှတ်သားလိုသော နက္ခတ်ဗေဒင်ကျမ်းက ကျမ်းပေါင်းများစွာတွင် အဦးဆုံးအစဆုံးဖြစ်သော ဤကျမ်းပင်ဖြစ်ပေသည်။ ဤကျမ်းကိုပင် နေမင်းသည် ရှေးအခါက ရသေ့မြတ်တို့အားဟောကြားအပ်ပြီ။ သို့သော် ဟောရာကာလ ကွဲပြားခြင်းကြောင့် ဤကျမ်းမှာ အနည်းငယ်ကွဲပြားမှုတော့ ရှိပေသည်။ ===ကာလ၏သဘောကိုပြဆိုခြင်း=== ၁၀။ ကာလသည် (၁) လောကအလုံး၏ အဆုံးကို ပြုတတ်သော = လောကအလုံးကို ဖျက်ဆီးတတ်သော အနန္တအခဏ္ဍကာလ။ (၂) ရေတွက်မှတ်သားပိုင်းခြား၍ ရကောင်းသော ကာလနတ္တခဏ္ဍကာလဟူ၍ နှစ်မျိုးနှစ်စားရှိသည်။ ထိုနှစ်မျိုးတွင် ဒုတိယအမျိုးအစားဖြစ်သောကာလသည်လည်း ကြီးကျယ်ထင်ရှား၍ ခေါ်ဝေါ်ရေတွက်လောက်သော မုတ္တကာလ၊ သေးငယ်သိမ်မွေ့၍ မခေါ်ဝေါ်မရေတွက်လောက်သော အမုတ္တကာလဟူ၍ နှစ်မျိုးနှစ်စားရှိပြန်သည်။ ===ရေတွက်မှတ်သား၍ရကောင်းသော ကာနတ္တကခဏ္ဍကာလ၌ မုတ္တ အမုတ္တအပြားကို ပြဆိုခြင်း=== ၁၁-၁၂။ ပြာဏ် အစရှိသည်ကား မုတ္တကာလ၊ တြိုဋိ အစရှိသည်ကား အမုတ္တကာလမည်၏။ ခြောက်ပြာဏ် တဗီဇနာ = တစ်ဝိနာရီ၊ ဗီဇနာ = ဝိနာရီ ခြောက်ဆယ်တနာရီ၊ နာရီခြောက်ဆယ် နက္ခတ်ရက်တရက်၊ နက္ခတ်ရက် သုံးဆယ် နက္ခတ်လ တလ၊ နေတစ်ကြိမ်ထွက်မှ နောက်နေ့တကြိမ်ထွက်အောင်ကာလသည် သာဝနရက်မည်၏။ ===ခန္ဒြမာန၊ သောရမာန၊ ဒိဗ္ဗမာနတို့ကို ပြဆိုခြင်း=== ၁၃။ ထိုနက္ခတ်ရက် သာဝနရက်ကဲ့သို့သာလျှင် လဆန်း တရက်တိထိမှ လကွယ်တိထိအဆုံးရှိသော တိထိသုံးဆယ်ဖြင့် စန္ဒြမာသ တလ ဖြစ်သည်၊ တနင်္ဂနွေပြောင်းရာကာလနှစ်ပါး၏အကြားကာလဖြင့် သောရမာသ တလ ဖြစ်သည်။ သောရမာသ ဆဲ့နှစ်လဖြင့် သောရနှစ် တနှစ်ဖြစသည်၊ သောရနှစ် တနှစ်ဖြင့် ဒိဗ္ဗနေ့ တနေ့ဖြစ်သည်။ ===နတ်အသုရာတို့၏ နေ့ညဉ့်တည်ပုံနှင့် ဒိဗ္ဗနှစ်ကို ပြဆိုခြင်း=== ၁၄။ နတ်နှင့်အသုရာတို့၏ နေ့ညဉ့်သည် အချင်းချင်းအပြန်အလှန်ဖြစ်သည်။ ထို နတ်အသုရာတို့၏ ရက်ပေါင်း သုံးရာခြောက်ဆယ်သည် နတ်အသုရတို့၏ တနှစ် ဖြစ်သည်။ ===မဟာယုဂမာနကိုပြဆိုခြင်း=== ၁၅။ ထို နတ်အသုရာတို့၏ နှစ်ပေါင်း တသောင်းနှစ်ထောင် (၁၂၀၀၀) သည် စတုယုဂ် = မဟာယုဂ် တခုဖြစ်သည်။ ၎င်းမဟာယုတခုမှာ သောရနှစ်ပေါင်း လေးသန်းသုံးသိန်းနှစ်သောင်း (၄၃၂၀၀၀၀)ရှိသည်။ ===စတုယုဂ်ပမာဏသဘောနှင့် ကတယုဂ်စသည်တို့၏ ပမာဏကို ပြဆိုခြင်း=== ၁၆။ ထို စတုယုဂ်သည် သက်သက် ဒိဗ္ဗနှစ် တသောင်းနှစ်ထောင် (၁၂၀၀၀) ရှိသည်မဟုတ်၊ အစဆည်းဈာ အဆုံးဆည်းဈာ နှစ်ပါး၏ ပမာဏနှင့် ပေါင်းမှ ဒိဗ္ဗနှစ် တသောင်းနှစ်ထောင် (၁၂၀၀၀) ရှိသည်။ ဆိုလတံ့သော ကတယုဂ်စသည်တို့၏ အပိုင်းအခြားပမာဏကို လူတို့၏ ကိုယ်ကျင့်တရား အပိုင်းအခြားပမဏအာလျှော်စွာ သိရမည်။ ===ကတယုဂ် စသည်တို့၏ ပမာဏနှင့် ဆည်းဈာ၏ ပမာဏကို ပြဆိုခြင်း=== ၁၇။ စတုယုဂ်ဆယ်ပုံတပုံ ၁/၁၀ ကို လေးသုံးနှစ်တစ် (၄-၃-၂-၁) တို့ဖြင့် မြှောက်ရသင်္ချာသည် အစဉ်အတိုင်း ကတ၊ တြေတာ၊ ဒွါပရ၊ ကလ ဟူသော ယုဂ်လေးပါးတို့၏ အတိုင်းအရှည်ပမာဏဖြစ်၏။ အသီးအသီး မိမိတို့၏ ခြောက်ပုံတပုံ ၁/၆ သည် ကတ စသော ယုဂ်လေးပါးတို့၏ အစအဆုံး ဆည်းဈာနှစ်ပါး၏ အတိုင်းအရှည်ပမာဏ ဖြစ်၏။ ===မနွန္တရနှင့် ၎င်း၏သဒ္ဓိပမာဏကို ပြဆိုခြင်း=== ၁၈။ မဟာယုဂ် = စတုယုဂ်ခုနှစ်ဆဲ့တခုသည် မန္တန္တရ တခု ဖြစ်၏။ ထို မနွန္တရ၏ အဆုံးကတယုဂ်သက်ပမာဏရှိသော နှစ်အရေအတွက်သည် သန္ဓိတခုဖြစ်၏။ ၎င်း သန္ဓိကာလပမာဏတိုင်အောင် ဤကမ္ဘာမြေကြီးသည် ရေဖုံးလျက်ပျက်စီး၏။ ===ကပ္ပပမာဏနှင့် ထိုကပ်၏ အစသန္ဓိပမာဏကို ပြဆိုခြင်း=== ၁၉။ ကပ်တခု၌ မိမိတို့သန္ဓိနှင့်တကွဖြစ်သော ထိုမနုတို့သည် တဆဲ့လေးခု = ဆဲလေးပါးရှိကုန်၏၊ (သန္ဓိနှင့်တကွ မနုဆဲ့လေးရောက်တို့၏ သက်တမ်းပမာဏသည် ကပ်တခုဖြစ်သည်ဟု ဆိုလိုသည်) ကပ်၏အစ၌ ကတယုဂ်သက်ပမာဏနှင့် ညီမျှသော သန္ဓိတဆဲ့ငါးခုရှိသည်။ ===ဗြဟ္မာမင်း၏ နေ့ညဉ့်ပမာဏကို ပြဆိုခြင်း=== ၂၀။ ဤသို့ဆိုခဲ့ပြီးသောနည်းအတိုင်း မဟာယုဂ်တထောင် (၁၀၀၀)ဖြင့် = မဟာယုဂ်တထောင်ရှိက သက်ရှိသက်မဲ့အားလုံးကို ဖျက်ဆီးတတ်သောကပ်တခု ဖြစ်၏။ ၎င်း ကပ်တခုသည် ဗြဟ္မာမင်း၏ တနေ့ဖြစ်၏၊ ညဉ့်လည်း ထိုကပ်တခု၏ ပမာဏနှင့်ပင် ညီမျှ၏။ ===ဗြဟ္မာမင်း၏ သက်တမ်းနှင့် ၎င်း၏ လွန်ပြီးသော အာယုကပ္ပပမာဏကို ပြဆိုခြင်း=== ၂၁။ ဆိုအပ်ပြီးသော နေ့ညဉ့်အရေအတွက်ဖြင့် ဗြဟ္မာမင်းသည် အနှစ်တရာ (၁၀၀) အသက်ရှည်၏။ ယခုဗြဟ္မာမင်း၏ အသက်တဝက် = အနှစ်ငါးဆယ် (၅၀) လွန်ခဲ့ပြီ၊ ယခုရောက်ဆဲကပ်ကား သူ၏အသက်နောက်တဝက်၏ အစဆုံးကပ်ဖြစ်သည်။ ===ဤကျမ်းကိုပြုစုစီရင်ရာကာလ၌ ရောက်ဆဲကပ်၏လွန်ပြီးသော ပမာဏကို ပြဆိုခြင်း=== ၂၂-၂၃။ ဤရောက်ဆဲကပ်မှ သိဒ္ဓိနှင့်တကွ မနုခြောက်ခု = ခြောက်ပါးလွန်ပြီ၊ ရောက်ဆဲသတ္တမမြောက် ဝေဝသွတမနု၏လည်း မဟာယုဂ် = စတုယုဂ်နှစ်ဆဲ့ခုနှစ်ခု လွန်ခဲ့ပြီ၊ ယခုရောက်ဆဲ နှစ်ဆယ့်ရှစ်ခုမြောက် စတုယုဂ်မှ ဤရောက်ဆဲ ကတယုဂ်ကိုလည်း လွန်ခဲ့ပြီ၊ ထိုကြောင့် ကပ်ဦးမှစ၍ဆိုအပ်ပြီးသော မနု စသည်တို့၏ ကာလပမာဏကို ရေတွက်၍ရသော သင်္ချာကိုလည်း တဌာနတည်း၌ ပေါင်းရမည်။ ===ကပ်ဦးမှ ကမ္ဘာကို ဗြဟ္မာ ဘန်ဆင်းရာကာလ၏ အစတိုင်အောင် ကာလပမာဏကို ပြဆိုခြင်း=== ၂၄။ ဂြိုဟ်နက္ခတ်နတ်အသုရာဇင်္ဂမထာဝရ အရာဝတ္ထုအားလုံးကို ဗြဟ္မာမင်းတည်းဆောက်ဖန်တီးနေစဉ်ပင် ကပ်ဦးကစ၍ ရေတွက်သော် ဒိဗ္ဗနှစ်ပေါင်း လေးသောင်းခုနှစ်ထောင်လေးရာ (၄၇၄၀၀) လွန်ခဲ့ပြီ။ ===ဂြိုဟ်တို့၏အရှေ့ကိုသွားခြင်းအကြောင်းကို ပြဆိုခြင်း=== ၂၅-၂၆။ ပဝဟမည်သော လေအဟုန်ကြောင့် နက္ခတ်တို့နှင့် အလွန်လျင်မြန်စွာ အမြဲတမ်း အနောက်ဘက်သို့သာ သွားသော တနင်္ဂနွေစသောသော ဂြိုဟ်တို့သည် နက္ခတ်တို့ကို အမှီမလိုက်နိုင်သဖြင့် မိမိတို့ ကက္ခလမ်းကြောင်း၌ တည်လျက် ယူဇနာပမာဏ အညီအမျှသာလျင် မိမိတည်ရာဌာနမှ အရှေ့ဘက်သို့ မျက်နှာမူ၍ ကျန်ရစ်ကုန်၏။ ထို့ကြောင့် ထိုဂြိုဟ်တို့၏ အရှေ့ဘက်သို့ သွားသည်၏အဖြစ်ထင်ရှားသည်။ ဆိုလတံ့သော ဘဂဏတို့ဖြင့် ထိုဂြိုဟ်တို့၏ နေ့စဉ်သွားအတိုင်းအတာပမာဏသည် မိမိတို့သွားရာလမ်းကြောင်း ကက္ခကွဲပြားခြင်းကြောင့် ကွဲပြားသည်။ ထိုကွဲပြားသော နေ့စဉ်သွားအတိုင်းအတာပမာဏ၏ အစွမ်းအားဖြင့် ဂြိုဟ်သည် နက္ခတ်တို့ကို စားသည် = ကျော်လွန်သွားသည်။ ===နက္ခတ်စက်ကို ကျော်လွန်ရာ၌ အယုတ်အလွန်ရှိပုံကို ပြဆိုခြင်း=== ၂၇။ လျင်မြန်စွာသွားသောဂြိုဟ်သည် ထိုနက္ခတ်တို့ကို အချိန်တိုတိုဖြင့် ကျော်လွန်သည်။ အနှေးသွားသောဂြိုဟ်သည် ထိုနက္ခတ်တို့ကို အချိန်ကြာမှ ကျော်လွန်နိုင်သည်။ ===ဘာဂဏပရိဘာသာကို ပြဆိုခြင်း=== ၂၈။ ဝိကလာ - ၆၀ ကလာ တခု။ ကလာ - ၆၀ တအံသာ၊ အံသာ - ၃၀ တရာသီ၊ ၁၂ရာသီ ဘဂဏ တခု။ ===စတုယုဂ တခု၌ တနင်္ဂနွေ ဗုဒ္ဓဟူး သောကြာနှင့် အင်္ဂါ ကြာသပတေး စနေ ဒီဃဥုစ်တို့ ဘဂဏသင်္ချာကို ပြဆိုခြင်း=== h7du6dci3u554kqc86gd5lcxk2iqjdt 17435 17434 2024-12-03T11:43:02Z Phoenix06 217 /* စတုယုဂ တခု၌ တနင်္ဂနွေ ဗုဒ္ဓဟူး သောကြာနှင့် အင်္ဂါ ကြာသပတေး စနေ ဒီဃဥုစ်တို့ ဘဂဏသင်္ချာကို ပြဆိုခြင်း */ 17435 wikitext text/x-wiki သူရိယ သိဒ္ဓန္တကျမ်း ဘာသာပြန် ==မင်္ဂလာစရဏ== ၁။ မကြံစည်အပ် မကြံစည်ပိုင် ပကတိမျက်စိဖြင့်မမြင်နိုင် မမြင်ကောင်းသောသဘောရှိသော၊ သတွ၊ ရဇုတမ ဟူသော ဂုဏ်သုံးပါးကား ကင်းလျက် မြဲမြန်သော ---သုခဂုဏ်သဘောရှိသော၊ လောကအလုံး၏တည်ရာ ကိုယ်ခန္ဓာနည်းရှိသော ဗြဟ္မာမင်းအား ဘုရားသခင်အား ညွတ်တွားရိုကျိုး ရှိခိုးပါ၏။ ။ ထို့နောက် ရသေ့မြတ်က ဤသို့ ဆို၏- ၂-၃။ ကတယုဂ်-သစ္စယုဂ်ကုန်ခါနီး အနည်းငယ် ကြွင်းကျန်သောအခါ မယမည်သော အသုရာကြီးသည် လျှို့ဝှက်၍ကြီးကျယ်သော ကောင်းမှုဖြစ်စေနိုင်သည့် ရှေ့သွားသေဌဝေဒင်္ဂခေါ် ဉာဏ်အကျော်ကို ရလိုလှရကား ပျောက်ကွယ်ပျက်စီးခြင်းမရှိသည်ဖြစ်၍ ဂြိုဟ်နက္ခတ်တို့၏ သွားလာလှုပ်ရှားခြင်းအကြောင်းဖြစ်သော နေးမင်းကို နှစ်သိမ့်ကျေနပ်စေရန် အလွန်ကျင့်နိုင်သောအကျင့်ကို ကျင့်ပြီး (ဤကား သုဓာတရင်္ဂိဏီဋီကာအတိုင်း ဘာသာပြန်ဆိုအပ်သောနည်းတည်း။ တနည်း - ကတယုဂ်-သစ္စယုဂ်ကုန်ခါနည်း အနည်းငယ်ကြွင်းကျန်သောအခါ မယမည်သောအသုရာကြီးသည် ပဝဟလေ၌တည်သော ဂြိုဟ်နက္ခတ်အပေါင်းတို့၏ သွားလာလှုပ်ရှားမှုကိုသိကြောင်းဖြစ်သော နက္ခတ်ဗေဒင်ကျမ်းအားလုံးကို သိလိုသည်ဖြစ်၍ နေမင်း၏နှစ်သက်ကျေနပ်မှုကို ဖြစ်စေနိုင်သည့် သူ၏ဂုဏ်ကိုအောက်မေ့ ရွတ်ဘက်မပြတ်သရဇ္ဈယ်ခြင်း ယဇ်ပူဇော်ခြင်း စသည်ဖြင့် နှစ်သက်ကျေနပ်စေလျက် အကျင့်ခက်သော ဒုက္ကရစရိယာကိုကျင့်ပြီ။ ဝေဒင်္ဂဉာဏ်သည် လျှို့ဝှက်နက်နဲ၍ ကြီးကျယ်သော ကောင်းမှုကို ဖြစ်စေနိုင်သဖြင့် အမြတ်ဆုံးဉာဏ်ဖြစ်ပေသည်ဟူသော ဤစကားကိုလည်း ပြောဆိုလေပြီ။ (ဤကား အမတဋီကာအတိုင်း ဘာသာပြန်ဆိုအပ်သောနည်းတည်း။) ၄။ ထိုမယအသုရာကြီးက ကျင့်နိုင်ခဲလှသော ဒုက္ကရစရိယာအကျင့်ဖြင့် နှစ်သက်ရောင့်ရဲကျေနပ်စေအပ်သော နေမင်းသည် ကိုယ်တိုင်ဆုကိုအလိုရှိသော ထို မယအသုရာကြီးအား ဂြိုဟ်နက္ခတ်အပေါင်းတို့၏ လှုပ်ရှားသွားလာမှုကို သိသော နက္ခတ်ဗေဒင်အသိဉာဏ်ကို ပေးလိုက်လေပြီ။ ။ ထို့နောက် နေမင်းက မယအသုရာကို ပြောဆို၏။ - ၅။ သင်၏အလိုကို ကျွန်ုပ်သိပြီ။ သင်ကဒုက္ကရစရိယာအကျင့်ဖြင့် နှစ်သက်ကျေနပ်စေအပ်သောကြောင့် ကျွန်ုပ်က သင့်အား နက္ခတ်ဗေဒင်အသိဉာဏကို ပေးပါတော့မည်။ ထို့နောက် ကိုယ်တိုင်ဟောပြောသင်ကြားပေးရာ၌ အပြစ်နှစ်မျိုးကို ပြ၏။ ၆။ သို့သော် .... အို မယအသုရာ တစုံတယောက်သောသူသည် ကျွန်ုပ်၏အစွမ်းသတ္တိတံခိုးအာနုဘော်ကို ခံနိုင်ရည်ရှိမည်လည်းမဟုတ်။ ကျွန်ုပ်ကိုယ်တိုင်သင်ကြားပေးရန်လည်း ကျွန်ုပ်မှာအခွင့်အခါမရှိပါ။ ထို့ကြောင့် ကျွန်ုပ်ကိုယ်ပွားဖြစ်သော ယောက်ျားမြတ်(ယဝနဆရာ)သည် သင့်အား အကုန်အစင်ဟောပြောသင်ပြပါလိမ့်မည်။ ၇။ ဤသို့ပြောဆိုပြီး၍ နေမင်းသည် မိမိကိုယ်ပွားဖြစ်သော ယောက်ျားမြတ်(ယဝနဆရာ)ကို အမိန့်ပေးညွှန်ကြားခဲ့၍ မယအသုရာ၏မျက်မှောက်မှ ကွယ်ပျောက်ခဲ့လေပြီ။ ထိုယောက်ျားမြတ်သည် လက်အုပ်ချီလျက်တည်သော မယအသုရာအား ဤစကားကို ပြောဆိုပြီ။ ===နေမင်း၏ကိုယ်ပွား ယောက်ျားမြတ်က ပြောဆိုပုံ=== ၈။ အို မယအသုရာ ရှေးအခါ နေမင်းသည် ကိုယ်တိုင်ပင်လျှင် ယုဂ်တိုင်းယုဂ်တိုင်း၌ ရသေ့မြတ်တို့အား အကြင်မြတ်သော နက္ခတ်ဗေဒင်အသိဉာဏ်ကို ဟောကြားအပ်ပြီး ထိုနက္ခတ်ဗေဒင်အသိဉာဏ်ကို ငြိမ်သက်စွာ သင် နားထောင်ပါ - ၉။ သင်နာကြားမှတ်သားလိုသော နက္ခတ်ဗေဒင်ကျမ်းက ကျမ်းပေါင်းများစွာတွင် အဦးဆုံးအစဆုံးဖြစ်သော ဤကျမ်းပင်ဖြစ်ပေသည်။ ဤကျမ်းကိုပင် နေမင်းသည် ရှေးအခါက ရသေ့မြတ်တို့အားဟောကြားအပ်ပြီ။ သို့သော် ဟောရာကာလ ကွဲပြားခြင်းကြောင့် ဤကျမ်းမှာ အနည်းငယ်ကွဲပြားမှုတော့ ရှိပေသည်။ ===ကာလ၏သဘောကိုပြဆိုခြင်း=== ၁၀။ ကာလသည် (၁) လောကအလုံး၏ အဆုံးကို ပြုတတ်သော = လောကအလုံးကို ဖျက်ဆီးတတ်သော အနန္တအခဏ္ဍကာလ။ (၂) ရေတွက်မှတ်သားပိုင်းခြား၍ ရကောင်းသော ကာလနတ္တခဏ္ဍကာလဟူ၍ နှစ်မျိုးနှစ်စားရှိသည်။ ထိုနှစ်မျိုးတွင် ဒုတိယအမျိုးအစားဖြစ်သောကာလသည်လည်း ကြီးကျယ်ထင်ရှား၍ ခေါ်ဝေါ်ရေတွက်လောက်သော မုတ္တကာလ၊ သေးငယ်သိမ်မွေ့၍ မခေါ်ဝေါ်မရေတွက်လောက်သော အမုတ္တကာလဟူ၍ နှစ်မျိုးနှစ်စားရှိပြန်သည်။ ===ရေတွက်မှတ်သား၍ရကောင်းသော ကာနတ္တကခဏ္ဍကာလ၌ မုတ္တ အမုတ္တအပြားကို ပြဆိုခြင်း=== ၁၁-၁၂။ ပြာဏ် အစရှိသည်ကား မုတ္တကာလ၊ တြိုဋိ အစရှိသည်ကား အမုတ္တကာလမည်၏။ ခြောက်ပြာဏ် တဗီဇနာ = တစ်ဝိနာရီ၊ ဗီဇနာ = ဝိနာရီ ခြောက်ဆယ်တနာရီ၊ နာရီခြောက်ဆယ် နက္ခတ်ရက်တရက်၊ နက္ခတ်ရက် သုံးဆယ် နက္ခတ်လ တလ၊ နေတစ်ကြိမ်ထွက်မှ နောက်နေ့တကြိမ်ထွက်အောင်ကာလသည် သာဝနရက်မည်၏။ ===ခန္ဒြမာန၊ သောရမာန၊ ဒိဗ္ဗမာနတို့ကို ပြဆိုခြင်း=== ၁၃။ ထိုနက္ခတ်ရက် သာဝနရက်ကဲ့သို့သာလျှင် လဆန်း တရက်တိထိမှ လကွယ်တိထိအဆုံးရှိသော တိထိသုံးဆယ်ဖြင့် စန္ဒြမာသ တလ ဖြစ်သည်၊ တနင်္ဂနွေပြောင်းရာကာလနှစ်ပါး၏အကြားကာလဖြင့် သောရမာသ တလ ဖြစ်သည်။ သောရမာသ ဆဲ့နှစ်လဖြင့် သောရနှစ် တနှစ်ဖြစသည်၊ သောရနှစ် တနှစ်ဖြင့် ဒိဗ္ဗနေ့ တနေ့ဖြစ်သည်။ ===နတ်အသုရာတို့၏ နေ့ညဉ့်တည်ပုံနှင့် ဒိဗ္ဗနှစ်ကို ပြဆိုခြင်း=== ၁၄။ နတ်နှင့်အသုရာတို့၏ နေ့ညဉ့်သည် အချင်းချင်းအပြန်အလှန်ဖြစ်သည်။ ထို နတ်အသုရာတို့၏ ရက်ပေါင်း သုံးရာခြောက်ဆယ်သည် နတ်အသုရတို့၏ တနှစ် ဖြစ်သည်။ ===မဟာယုဂမာနကိုပြဆိုခြင်း=== ၁၅။ ထို နတ်အသုရာတို့၏ နှစ်ပေါင်း တသောင်းနှစ်ထောင် (၁၂၀၀၀) သည် စတုယုဂ် = မဟာယုဂ် တခုဖြစ်သည်။ ၎င်းမဟာယုတခုမှာ သောရနှစ်ပေါင်း လေးသန်းသုံးသိန်းနှစ်သောင်း (၄၃၂၀၀၀၀)ရှိသည်။ ===စတုယုဂ်ပမာဏသဘောနှင့် ကတယုဂ်စသည်တို့၏ ပမာဏကို ပြဆိုခြင်း=== ၁၆။ ထို စတုယုဂ်သည် သက်သက် ဒိဗ္ဗနှစ် တသောင်းနှစ်ထောင် (၁၂၀၀၀) ရှိသည်မဟုတ်၊ အစဆည်းဈာ အဆုံးဆည်းဈာ နှစ်ပါး၏ ပမာဏနှင့် ပေါင်းမှ ဒိဗ္ဗနှစ် တသောင်းနှစ်ထောင် (၁၂၀၀၀) ရှိသည်။ ဆိုလတံ့သော ကတယုဂ်စသည်တို့၏ အပိုင်းအခြားပမာဏကို လူတို့၏ ကိုယ်ကျင့်တရား အပိုင်းအခြားပမဏအာလျှော်စွာ သိရမည်။ ===ကတယုဂ် စသည်တို့၏ ပမာဏနှင့် ဆည်းဈာ၏ ပမာဏကို ပြဆိုခြင်း=== ၁၇။ စတုယုဂ်ဆယ်ပုံတပုံ ၁/၁၀ ကို လေးသုံးနှစ်တစ် (၄-၃-၂-၁) တို့ဖြင့် မြှောက်ရသင်္ချာသည် အစဉ်အတိုင်း ကတ၊ တြေတာ၊ ဒွါပရ၊ ကလ ဟူသော ယုဂ်လေးပါးတို့၏ အတိုင်းအရှည်ပမာဏဖြစ်၏။ အသီးအသီး မိမိတို့၏ ခြောက်ပုံတပုံ ၁/၆ သည် ကတ စသော ယုဂ်လေးပါးတို့၏ အစအဆုံး ဆည်းဈာနှစ်ပါး၏ အတိုင်းအရှည်ပမာဏ ဖြစ်၏။ ===မနွန္တရနှင့် ၎င်း၏သဒ္ဓိပမာဏကို ပြဆိုခြင်း=== ၁၈။ မဟာယုဂ် = စတုယုဂ်ခုနှစ်ဆဲ့တခုသည် မန္တန္တရ တခု ဖြစ်၏။ ထို မနွန္တရ၏ အဆုံးကတယုဂ်သက်ပမာဏရှိသော နှစ်အရေအတွက်သည် သန္ဓိတခုဖြစ်၏။ ၎င်း သန္ဓိကာလပမာဏတိုင်အောင် ဤကမ္ဘာမြေကြီးသည် ရေဖုံးလျက်ပျက်စီး၏။ ===ကပ္ပပမာဏနှင့် ထိုကပ်၏ အစသန္ဓိပမာဏကို ပြဆိုခြင်း=== ၁၉။ ကပ်တခု၌ မိမိတို့သန္ဓိနှင့်တကွဖြစ်သော ထိုမနုတို့သည် တဆဲ့လေးခု = ဆဲလေးပါးရှိကုန်၏၊ (သန္ဓိနှင့်တကွ မနုဆဲ့လေးရောက်တို့၏ သက်တမ်းပမာဏသည် ကပ်တခုဖြစ်သည်ဟု ဆိုလိုသည်) ကပ်၏အစ၌ ကတယုဂ်သက်ပမာဏနှင့် ညီမျှသော သန္ဓိတဆဲ့ငါးခုရှိသည်။ ===ဗြဟ္မာမင်း၏ နေ့ညဉ့်ပမာဏကို ပြဆိုခြင်း=== ၂၀။ ဤသို့ဆိုခဲ့ပြီးသောနည်းအတိုင်း မဟာယုဂ်တထောင် (၁၀၀၀)ဖြင့် = မဟာယုဂ်တထောင်ရှိက သက်ရှိသက်မဲ့အားလုံးကို ဖျက်ဆီးတတ်သောကပ်တခု ဖြစ်၏။ ၎င်း ကပ်တခုသည် ဗြဟ္မာမင်း၏ တနေ့ဖြစ်၏၊ ညဉ့်လည်း ထိုကပ်တခု၏ ပမာဏနှင့်ပင် ညီမျှ၏။ ===ဗြဟ္မာမင်း၏ သက်တမ်းနှင့် ၎င်း၏ လွန်ပြီးသော အာယုကပ္ပပမာဏကို ပြဆိုခြင်း=== ၂၁။ ဆိုအပ်ပြီးသော နေ့ညဉ့်အရေအတွက်ဖြင့် ဗြဟ္မာမင်းသည် အနှစ်တရာ (၁၀၀) အသက်ရှည်၏။ ယခုဗြဟ္မာမင်း၏ အသက်တဝက် = အနှစ်ငါးဆယ် (၅၀) လွန်ခဲ့ပြီ၊ ယခုရောက်ဆဲကပ်ကား သူ၏အသက်နောက်တဝက်၏ အစဆုံးကပ်ဖြစ်သည်။ ===ဤကျမ်းကိုပြုစုစီရင်ရာကာလ၌ ရောက်ဆဲကပ်၏လွန်ပြီးသော ပမာဏကို ပြဆိုခြင်း=== ၂၂-၂၃။ ဤရောက်ဆဲကပ်မှ သိဒ္ဓိနှင့်တကွ မနုခြောက်ခု = ခြောက်ပါးလွန်ပြီ၊ ရောက်ဆဲသတ္တမမြောက် ဝေဝသွတမနု၏လည်း မဟာယုဂ် = စတုယုဂ်နှစ်ဆဲ့ခုနှစ်ခု လွန်ခဲ့ပြီ၊ ယခုရောက်ဆဲ နှစ်ဆယ့်ရှစ်ခုမြောက် စတုယုဂ်မှ ဤရောက်ဆဲ ကတယုဂ်ကိုလည်း လွန်ခဲ့ပြီ၊ ထိုကြောင့် ကပ်ဦးမှစ၍ဆိုအပ်ပြီးသော မနု စသည်တို့၏ ကာလပမာဏကို ရေတွက်၍ရသော သင်္ချာကိုလည်း တဌာနတည်း၌ ပေါင်းရမည်။ ===ကပ်ဦးမှ ကမ္ဘာကို ဗြဟ္မာ ဘန်ဆင်းရာကာလ၏ အစတိုင်အောင် ကာလပမာဏကို ပြဆိုခြင်း=== ၂၄။ ဂြိုဟ်နက္ခတ်နတ်အသုရာဇင်္ဂမထာဝရ အရာဝတ္ထုအားလုံးကို ဗြဟ္မာမင်းတည်းဆောက်ဖန်တီးနေစဉ်ပင် ကပ်ဦးကစ၍ ရေတွက်သော် ဒိဗ္ဗနှစ်ပေါင်း လေးသောင်းခုနှစ်ထောင်လေးရာ (၄၇၄၀၀) လွန်ခဲ့ပြီ။ ===ဂြိုဟ်တို့၏အရှေ့ကိုသွားခြင်းအကြောင်းကို ပြဆိုခြင်း=== ၂၅-၂၆။ ပဝဟမည်သော လေအဟုန်ကြောင့် နက္ခတ်တို့နှင့် အလွန်လျင်မြန်စွာ အမြဲတမ်း အနောက်ဘက်သို့သာ သွားသော တနင်္ဂနွေစသောသော ဂြိုဟ်တို့သည် နက္ခတ်တို့ကို အမှီမလိုက်နိုင်သဖြင့် မိမိတို့ ကက္ခလမ်းကြောင်း၌ တည်လျက် ယူဇနာပမာဏ အညီအမျှသာလျင် မိမိတည်ရာဌာနမှ အရှေ့ဘက်သို့ မျက်နှာမူ၍ ကျန်ရစ်ကုန်၏။ ထို့ကြောင့် ထိုဂြိုဟ်တို့၏ အရှေ့ဘက်သို့ သွားသည်၏အဖြစ်ထင်ရှားသည်။ ဆိုလတံ့သော ဘဂဏတို့ဖြင့် ထိုဂြိုဟ်တို့၏ နေ့စဉ်သွားအတိုင်းအတာပမာဏသည် မိမိတို့သွားရာလမ်းကြောင်း ကက္ခကွဲပြားခြင်းကြောင့် ကွဲပြားသည်။ ထိုကွဲပြားသော နေ့စဉ်သွားအတိုင်းအတာပမာဏ၏ အစွမ်းအားဖြင့် ဂြိုဟ်သည် နက္ခတ်တို့ကို စားသည် = ကျော်လွန်သွားသည်။ ===နက္ခတ်စက်ကို ကျော်လွန်ရာ၌ အယုတ်အလွန်ရှိပုံကို ပြဆိုခြင်း=== ၂၇။ လျင်မြန်စွာသွားသောဂြိုဟ်သည် ထိုနက္ခတ်တို့ကို အချိန်တိုတိုဖြင့် ကျော်လွန်သည်။ အနှေးသွားသောဂြိုဟ်သည် ထိုနက္ခတ်တို့ကို အချိန်ကြာမှ ကျော်လွန်နိုင်သည်။ ===ဘာဂဏပရိဘာသာကို ပြဆိုခြင်း=== ၂၈။ ဝိကလာ - ၆၀ ကလာ တခု။ ကလာ - ၆၀ တအံသာ၊ အံသာ - ၃၀ တရာသီ၊ ၁၂ရာသီ ဘဂဏ တခု။ ===စတုယုဂ တခု၌ တနင်္ဂနွေ ဗုဒ္ဓဟူး သောကြာနှင့် အင်္ဂါ ကြာသပတေး စနေ သီဃဥစ်တို့ ဘဂဏသင်္ချာကို ပြဆိုခြင်း=== ၂၉။ စတုယုဂ်တခု၌ အရှေ့သို့သွားသော တနင်္ဂနွေ ဗုဒ္ဓဟူး သောကြာနှင့် အင်္ဂါ ကြာသပတေး စနေ သီဃဥစ်တို့၏ ဘဂဏတို့သည် အသီးအသီး လေးသန်းသုံးသိန်းနှစ်သောင်း (၄,၃၂၀,၀၀၀) စီ ရှိကြသည်။ ===အခြားသောဂြိုဟ်တို့၏ ၎င်းသီဃဥစ်နှင့် ပါတတို့၏ ၎င်းဘဂဏကို ပြဆိုခြင်း=== ၃၀-၃၁-၃၂-၃၃။ *တနင်္လာဘဂဏ ငါးကုဋေခုနှစ်သန်းခုနှစ်သိန်းငါးသောင်းထောင့်သုံးရာ သုံးဆယ့်ခြောက် (၅,၇၇၅,၃၃၆) *အင်္ဂါဘဂဏ နှစ်သန်းနှစ်သိန်းကိုးသောင်းခြောက်ထောင်ရှစ်ရာသုံးဆဲ့နှစ် (၂,၂၉၆,၈၃၂) *ဗုဒ္ဓဟူးသီဃဥစ်ဘဂဏ တကုဋေခုနှစ်သန်းကိုးသိန်းသုံးသောင်းခုနှစ်ထောင်ခြောက်ဆယ် (၁၇,၉၃၇,၀၆၀) *ကြာသပတေးဘဂဏ သုံးသိန်းခြောက်သောင်းလေးထောင်နှစ်ရာ့နှစ်ဆယ် (၃၆၄,၂၂၀) *သောကြာသီဃဥစ်ဘဂဏ ခုနှစ်သန်းနှစ်သောင်းနှစ်ထောင်သုံးရာခုနှစ်ဆယ်ခြောက် (၇,၀၂၂,၃၇၆) *စနေဘဂဏ တသိန်းလေးသောင်းခြောက်ထောင်ငါးရာခြောက်ဆဲ့ရှစ် (၁၄၆,၅၆၈) *တနင်္လာ ဥစ်ဘဂဏ လေးသိန်းရှစ်သောင်းရှစ်ထောင်နှစ်ရာ့သုံး (၄၈၈,၂၀၃) *လက်ဝဲရစ်သွားသော စန္ဒြပါတ = ရာဟုဘဂဏ နှစ်သိန်းသုံးသောင်းနှစ်ထောင်နှစ်ရာသုံးဆဲ့ရှစ် (၂၃၂,၂၃၈) ===နက္ခတ်ရက်နှင့် ဂြိုဟ်တို့၏ သာဝနရက်သင်္ချာကို ပြဆိုခြင်း=== ၃၄။ စတုယုဂ်တခု၌ နက္ခတ်တကြိမ်ထွက်သည်မှ နောက်တကြိမ်ထွက်သည်အထိကာလဖြင့် ပိုင်းခြားမှတ်သားအပ်သော နက္ခတ်ရက်သည် တရာ့ငါးဆယ်ရှစ်ကုဋေနှစ်သန်းနှစ်သိန်းသုံးသောင်းခုနှစ်ထောင်ရှစ်ရာနှစ်ဆယ့်ရှစ် (၁,၅၈၂,၂၃၇,၈၂၈) ရှိသည်။ ထိုနက္ခတ်ရက်တို့မှ ဂြိုဟ်တို့၏ မိမိတို့ဘဂဏဖြင့် အသီးသီး နှုတ်အကြွင်းသည် အစဉ်အတိုင်း ထိုထိုဂြိုဟ်တို့၏သာဝနရက်ဖြစ်၏။ ===စန္ဒြမာသနှင့် အဓိမာသကို ပြဆိုခြင်း=== ၃၅။ စတုယုဂ်တခု၌ တနင်္ဂနွေဘဂဏနှင့် တနင်္လာဘဂဏတို့၏ ခြားနားချက်သည်ပင် စန္ဒြမာသဖြစ်သည်။ စန္ဒြမာသမှ သောရမာသကို နှုတ်အကွင်း အဓိမာသဖြစ်သည်။ jshs8t157x4k6v8tojvs4i14xi6lkx6 17436 17435 2024-12-03T11:44:29Z Phoenix06 217 /* မင်္ဂလာစရဏ */ 17436 wikitext text/x-wiki သူရိယ သိဒ္ဓန္တကျမ်း ဘာသာပြန် ==မင်္ဂလာစရဏ== ၁။ မကြံစည်အပ် မကြံစည်ပိုင် ပကတိမျက်စိဖြင့်မမြင်နိုင် မမြင်ကောင်းသောသဘောရှိသော၊ သတွ၊ ရဇုတမ ဟူသော ဂုဏ်သုံးပါးကား ကင်းလျက် မြဲမြန်သော ---သုခဂုဏ်သဘောရှိသော၊ လောကအလုံး၏တည်ရာ ကိုယ်ခန္ဓာနည်းရှိသော ဗြဟ္မာမင်းအား ဘုရားသခင်အား ညွတ်တွားရိုကျိုး ရှိခိုးပါ၏။ ။ ထို့နောက် ရသေ့မြတ်က ဤသို့ ဆို၏- ၂-၃။ ကတယုဂ်-သစ္စယုဂ်ကုန်ခါနီး အနည်းငယ် ကြွင်းကျန်သောအခါ မယမည်သော အသုရာကြီးသည် လျှို့ဝှက်၍ကြီးကျယ်သော ကောင်းမှုဖြစ်စေနိုင်သည့် ရှေ့သွားသေဌဝေဒင်္ဂခေါ် ဉာဏ်အကျော်ကို ရလိုလှရကား ပျောက်ကွယ်ပျက်စီးခြင်းမရှိသည်ဖြစ်၍ ဂြိုဟ်နက္ခတ်တို့၏ သွားလာလှုပ်ရှားခြင်းအကြောင်းဖြစ်သော နေးမင်းကို နှစ်သိမ့်ကျေနပ်စေရန် အလွန်ကျင့်နိုင်သောအကျင့်ကို ကျင့်ပြီး (ဤကား သုဓာတရင်္ဂိဏီဋီကာအတိုင်း ဘာသာပြန်ဆိုအပ်သောနည်းတည်း။ တနည်း - ကတယုဂ်-သစ္စယုဂ်ကုန်ခါနည်း အနည်းငယ်ကြွင်းကျန်သောအခါ မယမည်သောအသုရာကြီးသည် ပဝဟလေ၌တည်သော ဂြိုဟ်နက္ခတ်အပေါင်းတို့၏ သွားလာလှုပ်ရှားမှုကိုသိကြောင်းဖြစ်သော နက္ခတ်ဗေဒင်ကျမ်းအားလုံးကို သိလိုသည်ဖြစ်၍ နေမင်း၏နှစ်သက်ကျေနပ်မှုကို ဖြစ်စေနိုင်သည့် သူ၏ဂုဏ်ကိုအောက်မေ့ ရွတ်ဘက်မပြတ်သရဇ္ဈယ်ခြင်း ယဇ်ပူဇော်ခြင်း စသည်ဖြင့် နှစ်သက်ကျေနပ်စေလျက် အကျင့်ခက်သော ဒုက္ကရစရိယာကိုကျင့်ပြီ။ ဝေဒင်္ဂဉာဏ်သည် လျှို့ဝှက်နက်နဲ၍ ကြီးကျယ်သော ကောင်းမှုကို ဖြစ်စေနိုင်သဖြင့် အမြတ်ဆုံးဉာဏ်ဖြစ်ပေသည်ဟူသော ဤစကားကိုလည်း ပြောဆိုလေပြီ။ (ဤကား အမတဋီကာအတိုင်း ဘာသာပြန်ဆိုအပ်သောနည်းတည်း။) ၄။ ထိုမယအသုရာကြီးက ကျင့်နိုင်ခဲလှသော ဒုက္ကရစရိယာအကျင့်ဖြင့် နှစ်သက်ရောင့်ရဲကျေနပ်စေအပ်သော နေမင်းသည် ကိုယ်တိုင်ဆုကိုအလိုရှိသော ထို မယအသုရာကြီးအား ဂြိုဟ်နက္ခတ်အပေါင်းတို့၏ လှုပ်ရှားသွားလာမှုကို သိသော နက္ခတ်ဗေဒင်အသိဉာဏ်ကို ပေးလိုက်လေပြီ။ ။ ထို့နောက် နေမင်းက မယအသုရာကို ပြောဆို၏။ - ၅။ သင်၏အလိုကို ကျွန်ုပ်သိပြီ။ သင်ကဒုက္ကရစရိယာအကျင့်ဖြင့် နှစ်သက်ကျေနပ်စေအပ်သောကြောင့် ကျွန်ုပ်က သင့်အား နက္ခတ်ဗေဒင်အသိဉာဏကို ပေးပါတော့မည်။ ထို့နောက် ကိုယ်တိုင်ဟောပြောသင်ကြားပေးရာ၌ အပြစ်နှစ်မျိုးကို ပြ၏။ ၆။ သို့သော် .... အို မယအသုရာ တစုံတယောက်သောသူသည် ကျွန်ုပ်၏အစွမ်းသတ္တိတံခိုးအာနုဘော်ကို ခံနိုင်ရည်ရှိမည်လည်းမဟုတ်။ ကျွန်ုပ်ကိုယ်တိုင်သင်ကြားပေးရန်လည်း ကျွန်ုပ်မှာအခွင့်အခါမရှိပါ။ ထို့ကြောင့် ကျွန်ုပ်ကိုယ်ပွားဖြစ်သော ယောက်ျားမြတ်(ယဝနဆရာ)သည် သင့်အား အကုန်အစင်ဟောပြောသင်ပြပါလိမ့်မည်။ ၇။ ဤသို့ပြောဆိုပြီး၍ နေမင်းသည် မိမိကိုယ်ပွားဖြစ်သော ယောက်ျားမြတ်(ယဝနဆရာ)ကို အမိန့်ပေးညွှန်ကြားခဲ့၍ မယအသုရာ၏မျက်မှောက်မှ ကွယ်ပျောက်ခဲ့လေပြီ။ ထိုယောက်ျားမြတ်သည် လက်အုပ်ချီလျက်တည်သော မယအသုရာအား ဤစကားကို ပြောဆိုပြီ။ ===နေမင်း၏ကိုယ်ပွား ယောက်ျားမြတ်က ပြောဆိုပုံ=== ၈။ အို မယအသုရာ ရှေးအခါ နေမင်းသည် ကိုယ်တိုင်ပင်လျှင် ယုဂ်တိုင်းယုဂ်တိုင်း၌ ရသေ့မြတ်တို့အား အကြင်မြတ်သော နက္ခတ်ဗေဒင်အသိဉာဏ်ကို ဟောကြားအပ်ပြီး ထိုနက္ခတ်ဗေဒင်အသိဉာဏ်ကို ငြိမ်သက်စွာ သင် နားထောင်ပါ - ၉။ သင်နာကြားမှတ်သားလိုသော နက္ခတ်ဗေဒင်ကျမ်းက ကျမ်းပေါင်းများစွာတွင် အဦးဆုံးအစဆုံးဖြစ်သော ဤကျမ်းပင်ဖြစ်ပေသည်။ ဤကျမ်းကိုပင် နေမင်းသည် ရှေးအခါက ရသေ့မြတ်တို့အားဟောကြားအပ်ပြီ။ သို့သော် ဟောရာကာလ ကွဲပြားခြင်းကြောင့် ဤကျမ်းမှာ အနည်းငယ်ကွဲပြားမှုတော့ ရှိပေသည်။ ===ကာလ၏သဘောကိုပြဆိုခြင်း=== ၁၀။ ကာလသည် (၁) လောကအလုံး၏ အဆုံးကို ပြုတတ်သော = လောကအလုံးကို ဖျက်ဆီးတတ်သော အနန္တအခဏ္ဍကာလ။ (၂) ရေတွက်မှတ်သားပိုင်းခြား၍ ရကောင်းသော ကာလနတ္တခဏ္ဍကာလဟူ၍ နှစ်မျိုးနှစ်စားရှိသည်။ ထိုနှစ်မျိုးတွင် ဒုတိယအမျိုးအစားဖြစ်သောကာလသည်လည်း ကြီးကျယ်ထင်ရှား၍ ခေါ်ဝေါ်ရေတွက်လောက်သော မုတ္တကာလ၊ သေးငယ်သိမ်မွေ့၍ မခေါ်ဝေါ်မရေတွက်လောက်သော အမုတ္တကာလဟူ၍ နှစ်မျိုးနှစ်စားရှိပြန်သည်။ ===ရေတွက်မှတ်သား၍ရကောင်းသော ကာနတ္တကခဏ္ဍကာလ၌ မုတ္တ အမုတ္တအပြားကို ပြဆိုခြင်း=== ၁၁-၁၂။ ပြာဏ် အစရှိသည်ကား မုတ္တကာလ၊ တြိုဋိ အစရှိသည်ကား အမုတ္တကာလမည်၏။ ခြောက်ပြာဏ် တဗီဇနာ = တစ်ဝိနာရီ၊ ဗီဇနာ = ဝိနာရီ ခြောက်ဆယ်တနာရီ၊ နာရီခြောက်ဆယ် နက္ခတ်ရက်တရက်၊ နက္ခတ်ရက် သုံးဆယ် နက္ခတ်လ တလ၊ နေတစ်ကြိမ်ထွက်မှ နောက်နေ့တကြိမ်ထွက်အောင်ကာလသည် သာဝနရက်မည်၏။ ===ခန္ဒြမာန၊ သောရမာန၊ ဒိဗ္ဗမာနတို့ကို ပြဆိုခြင်း=== ၁၃။ ထိုနက္ခတ်ရက် သာဝနရက်ကဲ့သို့သာလျှင် လဆန်း တရက်တိထိမှ လကွယ်တိထိအဆုံးရှိသော တိထိသုံးဆယ်ဖြင့် စန္ဒြမာသ တလ ဖြစ်သည်၊ တနင်္ဂနွေပြောင်းရာကာလနှစ်ပါး၏အကြားကာလဖြင့် သောရမာသ တလ ဖြစ်သည်။ သောရမာသ ဆဲ့နှစ်လဖြင့် သောရနှစ် တနှစ်ဖြစသည်၊ သောရနှစ် တနှစ်ဖြင့် ဒိဗ္ဗနေ့ တနေ့ဖြစ်သည်။ ===နတ်အသုရာတို့၏ နေ့ညဉ့်တည်ပုံနှင့် ဒိဗ္ဗနှစ်ကို ပြဆိုခြင်း=== ၁၄။ နတ်နှင့်အသုရာတို့၏ နေ့ညဉ့်သည် အချင်းချင်းအပြန်အလှန်ဖြစ်သည်။ ထို နတ်အသုရာတို့၏ ရက်ပေါင်း သုံးရာခြောက်ဆယ်သည် နတ်အသုရတို့၏ တနှစ် ဖြစ်သည်။ ===မဟာယုဂမာနကိုပြဆိုခြင်း=== ၁၅။ ထို နတ်အသုရာတို့၏ နှစ်ပေါင်း တသောင်းနှစ်ထောင် (၁၂,၀၀၀) သည် စတုယုဂ် = မဟာယုဂ် တခုဖြစ်သည်။ ၎င်းမဟာယုတခုမှာ သောရနှစ်ပေါင်း လေးသန်းသုံးသိန်းနှစ်သောင်း (၄,၃၂၀,၀၀၀)ရှိသည်။ ===စတုယုဂ်ပမာဏသဘောနှင့် ကတယုဂ်စသည်တို့၏ ပမာဏကို ပြဆိုခြင်း=== ၁၆။ ထို စတုယုဂ်သည် သက်သက် ဒိဗ္ဗနှစ် တသောင်းနှစ်ထောင် (၁၂,၀၀၀) ရှိသည်မဟုတ်၊ အစဆည်းဈာ အဆုံးဆည်းဈာ နှစ်ပါး၏ ပမာဏနှင့် ပေါင်းမှ ဒိဗ္ဗနှစ် တသောင်းနှစ်ထောင် (၁၂,၀၀၀) ရှိသည်။ ဆိုလတံ့သော ကတယုဂ်စသည်တို့၏ အပိုင်းအခြားပမာဏကို လူတို့၏ ကိုယ်ကျင့်တရား အပိုင်းအခြားပမဏအာလျှော်စွာ သိရမည်။ ===ကတယုဂ် စသည်တို့၏ ပမာဏနှင့် ဆည်းဈာ၏ ပမာဏကို ပြဆိုခြင်း=== ၁၇။ စတုယုဂ်ဆယ်ပုံတပုံ ၁/၁၀ ကို လေးသုံးနှစ်တစ် (၄-၃-၂-၁) တို့ဖြင့် မြှောက်ရသင်္ချာသည် အစဉ်အတိုင်း ကတ၊ တြေတာ၊ ဒွါပရ၊ ကလ ဟူသော ယုဂ်လေးပါးတို့၏ အတိုင်းအရှည်ပမာဏဖြစ်၏။ အသီးအသီး မိမိတို့၏ ခြောက်ပုံတပုံ ၁/၆ သည် ကတ စသော ယုဂ်လေးပါးတို့၏ အစအဆုံး ဆည်းဈာနှစ်ပါး၏ အတိုင်းအရှည်ပမာဏ ဖြစ်၏။ ===မနွန္တရနှင့် ၎င်း၏သဒ္ဓိပမာဏကို ပြဆိုခြင်း=== ၁၈။ မဟာယုဂ် = စတုယုဂ်ခုနှစ်ဆဲ့တခုသည် မန္တန္တရ တခု ဖြစ်၏။ ထို မနွန္တရ၏ အဆုံးကတယုဂ်သက်ပမာဏရှိသော နှစ်အရေအတွက်သည် သန္ဓိတခုဖြစ်၏။ ၎င်း သန္ဓိကာလပမာဏတိုင်အောင် ဤကမ္ဘာမြေကြီးသည် ရေဖုံးလျက်ပျက်စီး၏။ ===ကပ္ပပမာဏနှင့် ထိုကပ်၏ အစသန္ဓိပမာဏကို ပြဆိုခြင်း=== ၁၉။ ကပ်တခု၌ မိမိတို့သန္ဓိနှင့်တကွဖြစ်သော ထိုမနုတို့သည် တဆဲ့လေးခု = ဆဲလေးပါးရှိကုန်၏၊ (သန္ဓိနှင့်တကွ မနုဆဲ့လေးရောက်တို့၏ သက်တမ်းပမာဏသည် ကပ်တခုဖြစ်သည်ဟု ဆိုလိုသည်) ကပ်၏အစ၌ ကတယုဂ်သက်ပမာဏနှင့် ညီမျှသော သန္ဓိတဆဲ့ငါးခုရှိသည်။ ===ဗြဟ္မာမင်း၏ နေ့ညဉ့်ပမာဏကို ပြဆိုခြင်း=== ၂၀။ ဤသို့ဆိုခဲ့ပြီးသောနည်းအတိုင်း မဟာယုဂ်တထောင် (၁,၀၀၀)ဖြင့် = မဟာယုဂ်တထောင်ရှိက သက်ရှိသက်မဲ့အားလုံးကို ဖျက်ဆီးတတ်သောကပ်တခု ဖြစ်၏။ ၎င်း ကပ်တခုသည် ဗြဟ္မာမင်း၏ တနေ့ဖြစ်၏၊ ညဉ့်လည်း ထိုကပ်တခု၏ ပမာဏနှင့်ပင် ညီမျှ၏။ ===ဗြဟ္မာမင်း၏ သက်တမ်းနှင့် ၎င်း၏ လွန်ပြီးသော အာယုကပ္ပပမာဏကို ပြဆိုခြင်း=== ၂၁။ ဆိုအပ်ပြီးသော နေ့ညဉ့်အရေအတွက်ဖြင့် ဗြဟ္မာမင်းသည် အနှစ်တရာ (၁၀၀) အသက်ရှည်၏။ ယခုဗြဟ္မာမင်း၏ အသက်တဝက် = အနှစ်ငါးဆယ် (၅၀) လွန်ခဲ့ပြီ၊ ယခုရောက်ဆဲကပ်ကား သူ၏အသက်နောက်တဝက်၏ အစဆုံးကပ်ဖြစ်သည်။ ===ဤကျမ်းကိုပြုစုစီရင်ရာကာလ၌ ရောက်ဆဲကပ်၏လွန်ပြီးသော ပမာဏကို ပြဆိုခြင်း=== ၂၂-၂၃။ ဤရောက်ဆဲကပ်မှ သိဒ္ဓိနှင့်တကွ မနုခြောက်ခု = ခြောက်ပါးလွန်ပြီ၊ ရောက်ဆဲသတ္တမမြောက် ဝေဝသွတမနု၏လည်း မဟာယုဂ် = စတုယုဂ်နှစ်ဆဲ့ခုနှစ်ခု လွန်ခဲ့ပြီ၊ ယခုရောက်ဆဲ နှစ်ဆယ့်ရှစ်ခုမြောက် စတုယုဂ်မှ ဤရောက်ဆဲ ကတယုဂ်ကိုလည်း လွန်ခဲ့ပြီ၊ ထိုကြောင့် ကပ်ဦးမှစ၍ဆိုအပ်ပြီးသော မနု စသည်တို့၏ ကာလပမာဏကို ရေတွက်၍ရသော သင်္ချာကိုလည်း တဌာနတည်း၌ ပေါင်းရမည်။ ===ကပ်ဦးမှ ကမ္ဘာကို ဗြဟ္မာ ဘန်ဆင်းရာကာလ၏ အစတိုင်အောင် ကာလပမာဏကို ပြဆိုခြင်း=== ၂၄။ ဂြိုဟ်နက္ခတ်နတ်အသုရာဇင်္ဂမထာဝရ အရာဝတ္ထုအားလုံးကို ဗြဟ္မာမင်းတည်းဆောက်ဖန်တီးနေစဉ်ပင် ကပ်ဦးကစ၍ ရေတွက်သော် ဒိဗ္ဗနှစ်ပေါင်း လေးသောင်းခုနှစ်ထောင်လေးရာ (၄၇,၄၀၀) လွန်ခဲ့ပြီ။ ===ဂြိုဟ်တို့၏အရှေ့ကိုသွားခြင်းအကြောင်းကို ပြဆိုခြင်း=== ၂၅-၂၆။ ပဝဟမည်သော လေအဟုန်ကြောင့် နက္ခတ်တို့နှင့် အလွန်လျင်မြန်စွာ အမြဲတမ်း အနောက်ဘက်သို့သာ သွားသော တနင်္ဂနွေစသောသော ဂြိုဟ်တို့သည် နက္ခတ်တို့ကို အမှီမလိုက်နိုင်သဖြင့် မိမိတို့ ကက္ခလမ်းကြောင်း၌ တည်လျက် ယူဇနာပမာဏ အညီအမျှသာလျင် မိမိတည်ရာဌာနမှ အရှေ့ဘက်သို့ မျက်နှာမူ၍ ကျန်ရစ်ကုန်၏။ ထို့ကြောင့် ထိုဂြိုဟ်တို့၏ အရှေ့ဘက်သို့ သွားသည်၏အဖြစ်ထင်ရှားသည်။ ဆိုလတံ့သော ဘဂဏတို့ဖြင့် ထိုဂြိုဟ်တို့၏ နေ့စဉ်သွားအတိုင်းအတာပမာဏသည် မိမိတို့သွားရာလမ်းကြောင်း ကက္ခကွဲပြားခြင်းကြောင့် ကွဲပြားသည်။ ထိုကွဲပြားသော နေ့စဉ်သွားအတိုင်းအတာပမာဏ၏ အစွမ်းအားဖြင့် ဂြိုဟ်သည် နက္ခတ်တို့ကို စားသည် = ကျော်လွန်သွားသည်။ ===နက္ခတ်စက်ကို ကျော်လွန်ရာ၌ အယုတ်အလွန်ရှိပုံကို ပြဆိုခြင်း=== ၂၇။ လျင်မြန်စွာသွားသောဂြိုဟ်သည် ထိုနက္ခတ်တို့ကို အချိန်တိုတိုဖြင့် ကျော်လွန်သည်။ အနှေးသွားသောဂြိုဟ်သည် ထိုနက္ခတ်တို့ကို အချိန်ကြာမှ ကျော်လွန်နိုင်သည်။ ===ဘာဂဏပရိဘာသာကို ပြဆိုခြင်း=== ၂၈။ ဝိကလာ - ၆၀ ကလာ တခု။ ကလာ - ၆၀ တအံသာ၊ အံသာ - ၃၀ တရာသီ၊ ၁၂ရာသီ ဘဂဏ တခု။ ===စတုယုဂ တခု၌ တနင်္ဂနွေ ဗုဒ္ဓဟူး သောကြာနှင့် အင်္ဂါ ကြာသပတေး စနေ သီဃဥစ်တို့ ဘဂဏသင်္ချာကို ပြဆိုခြင်း=== ၂၉။ စတုယုဂ်တခု၌ အရှေ့သို့သွားသော တနင်္ဂနွေ ဗုဒ္ဓဟူး သောကြာနှင့် အင်္ဂါ ကြာသပတေး စနေ သီဃဥစ်တို့၏ ဘဂဏတို့သည် အသီးအသီး လေးသန်းသုံးသိန်းနှစ်သောင်း (၄,၃၂၀,၀၀၀) စီ ရှိကြသည်။ ===အခြားသောဂြိုဟ်တို့၏ ၎င်းသီဃဥစ်နှင့် ပါတတို့၏ ၎င်းဘဂဏကို ပြဆိုခြင်း=== ၃၀-၃၁-၃၂-၃၃။ *တနင်္လာဘဂဏ ငါးကုဋေခုနှစ်သန်းခုနှစ်သိန်းငါးသောင်းထောင့်သုံးရာ သုံးဆယ့်ခြောက် (၅,၇၇၅,၃၃၆) *အင်္ဂါဘဂဏ နှစ်သန်းနှစ်သိန်းကိုးသောင်းခြောက်ထောင်ရှစ်ရာသုံးဆဲ့နှစ် (၂,၂၉၆,၈၃၂) *ဗုဒ္ဓဟူးသီဃဥစ်ဘဂဏ တကုဋေခုနှစ်သန်းကိုးသိန်းသုံးသောင်းခုနှစ်ထောင်ခြောက်ဆယ် (၁၇,၉၃၇,၀၆၀) *ကြာသပတေးဘဂဏ သုံးသိန်းခြောက်သောင်းလေးထောင်နှစ်ရာ့နှစ်ဆယ် (၃၆၄,၂၂၀) *သောကြာသီဃဥစ်ဘဂဏ ခုနှစ်သန်းနှစ်သောင်းနှစ်ထောင်သုံးရာခုနှစ်ဆယ်ခြောက် (၇,၀၂၂,၃၇၆) *စနေဘဂဏ တသိန်းလေးသောင်းခြောက်ထောင်ငါးရာခြောက်ဆဲ့ရှစ် (၁၄၆,၅၆၈) *တနင်္လာ ဥစ်ဘဂဏ လေးသိန်းရှစ်သောင်းရှစ်ထောင်နှစ်ရာ့သုံး (၄၈၈,၂၀၃) *လက်ဝဲရစ်သွားသော စန္ဒြပါတ = ရာဟုဘဂဏ နှစ်သိန်းသုံးသောင်းနှစ်ထောင်နှစ်ရာသုံးဆဲ့ရှစ် (၂၃၂,၂၃၈) ===နက္ခတ်ရက်နှင့် ဂြိုဟ်တို့၏ သာဝနရက်သင်္ချာကို ပြဆိုခြင်း=== ၃၄။ စတုယုဂ်တခု၌ နက္ခတ်တကြိမ်ထွက်သည်မှ နောက်တကြိမ်ထွက်သည်အထိကာလဖြင့် ပိုင်းခြားမှတ်သားအပ်သော နက္ခတ်ရက်သည် တရာ့ငါးဆယ်ရှစ်ကုဋေနှစ်သန်းနှစ်သိန်းသုံးသောင်းခုနှစ်ထောင်ရှစ်ရာနှစ်ဆယ့်ရှစ် (၁,၅၈၂,၂၃၇,၈၂၈) ရှိသည်။ ထိုနက္ခတ်ရက်တို့မှ ဂြိုဟ်တို့၏ မိမိတို့ဘဂဏဖြင့် အသီးသီး နှုတ်အကြွင်းသည် အစဉ်အတိုင်း ထိုထိုဂြိုဟ်တို့၏သာဝနရက်ဖြစ်၏။ ===စန္ဒြမာသနှင့် အဓိမာသကို ပြဆိုခြင်း=== ၃၅။ စတုယုဂ်တခု၌ တနင်္ဂနွေဘဂဏနှင့် တနင်္လာဘဂဏတို့၏ ခြားနားချက်သည်ပင် စန္ဒြမာသဖြစ်သည်။ စန္ဒြမာသမှ သောရမာသကို နှုတ်အကွင်း အဓိမာသဖြစ်သည်။ r4s3t5jbpk93zm38vm21d33ff6bne6z