ਵਿਕੀਸਰੋਤ pawikisource https://pa.wikisource.org/wiki/%E0%A8%AE%E0%A9%81%E0%A9%B1%E0%A8%96_%E0%A8%B8%E0%A8%AB%E0%A8%BC%E0%A8%BE MediaWiki 1.44.0-wmf.2 first-letter ਮੀਡੀਆ ਖ਼ਾਸ ਗੱਲ-ਬਾਤ ਵਰਤੋਂਕਾਰ ਵਰਤੋਂਕਾਰ ਗੱਲ-ਬਾਤ ਵਿਕੀਸਰੋਤ ਵਿਕੀਸਰੋਤ ਗੱਲ-ਬਾਤ ਤਸਵੀਰ ਤਸਵੀਰ ਗੱਲ-ਬਾਤ ਮੀਡੀਆਵਿਕੀ ਮੀਡੀਆਵਿਕੀ ਗੱਲ-ਬਾਤ ਫਰਮਾ ਫਰਮਾ ਗੱਲ-ਬਾਤ ਮਦਦ ਮਦਦ ਗੱਲ-ਬਾਤ ਸ਼੍ਰੇਣੀ ਸ਼੍ਰੇਣੀ ਗੱਲ-ਬਾਤ ਲੇਖਕ ਲੇਖਕ ਗੱਲ-ਬਾਤ ਪੋਰਟਲ ਪੋਰਟਲ ਗੱਲ-ਬਾਤ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਕ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਕ ਗੱਲ-ਬਾਤ ਲਿਖਤ ਲਿਖਤ ਗੱਲ-ਬਾਤ ਆਡੀਓਬੁਕ ਆਡੀਓਬੁਕ ਗੱਲ-ਬਾਤ ਅਨੁਵਾਦ ਅਨੁਵਾਦ ਗੱਲ-ਬਾਤ ਪੰਨਾ ਪੰਨਾ ਗੱਲ-ਬਾਤ ਇੰਡੈਕਸ ਇੰਡੈਕਸ ਗੱਲ-ਬਾਤ TimedText TimedText talk ਮੌਡਿਊਲ ਮੌਡਿਊਲ ਗੱਲ-ਬਾਤ 250 20447 181251 51443 2024-11-12T03:35:21Z Taranpreet Goswami 2106 181251 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="1" user="Karamjit Singh Gathwala" />{{rh||300|}} {{border/s|3=double|4=3px}}</noinclude>ਉਨਾਂ ਨੂੰ ਨਾ ਦੱਸਿਆ। ਮਸੀਹੀ ਬੋਲਿਆ ਬੁਢਾ ਜੀ ਤੁਸੀ ਮਿੱਠੀ ਬੋਲੀ ਨਗਰ ਥੋਂ ਹੋ? ਭਾਸ਼ਾ ਉਥੇ ਕੋਈ ਭਲਾਮਾਣਸ ਵੱਸਦਾ ਹੈ? ਉਹ ਨੇ ਆਖਿਆ ਆਰੋ ਬਥੇਰੇ ਰੁਸ਼ੇ ਲੋਕ ਉੱਥੇ ਵੱਸਦੇ ਹਨ। ਮਸੀਹੀ ਨੇ ਪੁੱਛਿਆ, ਤੁਢਾ ਜੀ ਤੁਹਾਡਾ ਨਾਓ ਕੀ ਹੈ? ਤਾਂ ਉਹਨੇ ਆਪਣਾ ਨਾਓ ਨਾ ਦੱਸਿਆ ਅਰ ਇਹ ਕੁੱਝ ਆਖੀ, ਭਈ ਨਾ ਤੁਸੀ ਮੈਂ ਨੂੰ ਜਾਣਦੇ ਹੋ, ਅਰ ਨਾ ਮੈਂ ਤੂ ਹਾਨੂੰ ਜਾਣਦਾ ਹਾਂ, ਪਰ ਤੁਸੀ ਅਸੀ ਇੱਕੋ ਰਾਹ ਦੇ ਰਾਹੀ ਹਾਂ, ਜੇ ਤੁਹਾਡਾ ਜੀ ਕਰੇ ਤਾਂ ਅਸੀ ਇੱਕਫੇ ਤੁਰਿਐ, ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਤੁਹਾਡੀ ਖੁਸ਼ੀ, ਅਸੀਹੀ ਨੇ ਰਿਹਾ ਮੈਂ ਮਿੱਠੀ ਬੋਲੀ ਨਗਰ ਦਾ ਜਸ ਸੁਣਿਆ ਹੈ, ਭਈ ਓਹ ਵਡੇ ਪਦਾਰਥ ਵਾਲਾ ਥਾਂ ਹੈ, ਦੋਮਤਲਬਰਾਇ ਬੋਲਿਆ “ਹਾਂ ਜੀ ਸੱਚ ਹੈ, ਅਰ ਉਥੇ ਮੇਰੇ ਬਹੁਤ ਸਾਥ ਸਨਬੰਧੀ, ਹਨ- ਜੇਹੜੇ ਵੜੇ ਵਰ੍ਹੇ ਪਦਾਰਥ ਵਾਲੇ<noinclude></noinclude> lrure8i92drkfyix33o000tebque7p5 250 20450 181250 51446 2024-11-12T03:33:25Z Taranpreet Goswami 2106 181250 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="1" user="Karamjit Singh Gathwala" />{{rh||301|}} {{border/s|3=double|4=3px}}</noinclude>ਮਸੀਹੀ ਨੇ ਪੁੱਛਿਆ ਭਾਈ ਜੀ ਤੁਹਾਡੇ ਸਾਥ ਸਨਬੰਧੀ ਉੱਥੇ ਕੌਣ ਰੰਗੇ ਹਨ ਉਹ ਨੇ ਉਤਰ ਦਿੱਤਾ ਲਈ ਜਾਰੇ ਨਗਰ ਦੇ ਲੋਕ ਮੇਰੇ ਸਾਥ ਸਨਬੰਧੀਰਨ ਪਰ ਜੇਹੜੇ ਮੇਰੇ ਅੰਗ ਸਾਕ ਹਨ, ਸੋ ਰਾਏ ਮੋਮਨੱਕ, ਰਾਏ ਮਤਲਬੀ ਅਤੇ ਰਾਇ ਮਿੱਠੀ ਬੋਲੀ।ਜਿਹਦੇ ਵੱਡਿਆਂ ਨੇ ਉਹ ਨਗਰ ਬੱਧਾ ਸੀ, ਅਤੇ ਸਰਦਾਰ ਭੂਤਨਾ, ਅਰ ਸਰਦਾਰ ਬੇਪਰਵਾਰ, ਅਤੇ ਸਾਡੇ ਨਗਰ ਦਾ ਹੰਤ ਦੋ ਮੁੱਖ ਦਾਸ ਮੇਰਾ ਆਮਾਂ ਹੈ, ਮੈਂ ਸੱਚ ਆਖਦਾ ਹਾਂ ਜੋ ਮੈਂ ਬੀ ਆਪਣੀ ਜਾਤ ਭਾਈਚਾਰੇ ਵਿੱਚ ਉੱਚੇ ਘਰਾਨੇ ਦਾ ਨਾਮੀ ਗਿਰਾਮੀ ਪੁਰਖ ਪਰ ਮੇਰਾ ਪੜਦਾਦਾ ਤਾਂ ਨਿਰਾ ਪਤਣ ਦਾ ਰੋਕੇਦਾਰ ਹੀ ਸੀ ਆਰ ਮੈਂਤਾਂ ਉਸੇ ਕੰਮ ਵਿੱਚੋਂ ਬਹੁਤ ਸਾਰਾ ਧੰਨ ਕਮਾਯਾ ਹੈ, ਫੇਰ ਮਸੀਹੀ ਨੇ ਪੁੱਛਿਆ ਨੇ ਅਜੇ ਤੁਹਾਡਾ ਵਿਆਹ ਹੋਆ ਹੈ ਕਿ ਨਹੀਂ? ਉਹ ਨੂੰ ਉਤੱਰ ਦਿੱਤਾ ਜੀ ਆਰੇ<noinclude></noinclude> t8z60f39zr06jffl1rjikhuf3x3cxm2 250 20453 181248 51449 2024-11-12T03:30:55Z Taranpreet Goswami 2106 181248 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="1" user="Karamjit Singh Gathwala" />{{rh||302|}} {{border/s|3=double|4=3px}}</noinclude>ਰੋਮਾ ਹੈ, ਅਤੇ ਮੇਰੀ ਵਹੁਟੀ ਵਡੀ ਪਾਤਿਬਤਾ ਹੈ, ਅਤੇ ਇੱਕ ਪਤਿੱਬਤਾ ਇਸਤ੍ਰੀ ਦੀ ਧੀ ਹੈ ਉਹ ਸਰਦਾਰਨੀ ਬਹਾਨਾਕੌਰ ਦੀ ਧੀ ਹੈ ਇਸ ਚਈ ਓਹ ਵਡੀ ਉਚੀ ਕੁਸ਼ਵਾਸ਼ੀ ਹੈ ਅਤੇ ਉਸ ਨੇ ਇੱਥੋਂ ਤੋੜ੍ਹੀ ਚੰਗੀ ਸਿੱਖ ਪਾਈ ਹੈ, ਜੋ ਰਾਜਾ ਤੋਂ ਲੈਕੇ ਪਰਜਾ ਤਾਈ, ਓਹ ਸਭਨਾਂ ਨਾਲ ਢੰਗ ਸਿਰ ਵਰਤਦੀ ਹੈ। ਇਹ ਸੱਚ ਹੈ ਭਈ ਸਾਡੇ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਲੋਕਾਂ ਵਿੱਚ ਜੋ ਆਪਣੇ ਧਰਮ ਉੱਤੇ ਠੀਕ ਠੀਕ ਚੱਲਦੇ ਹਨ। ਕੁੱਛ ਭੇਦ ਹੈ ਕਿਉਂ ਜੋ ਅਸੀ ਜੋ ਹਾਂ, ਇਹ ਵਿਚਾਰ ਕਰਦੇ ਹਾਂ ਭਈ ਜਦ ਕਦੇ ਧਰਮ ਦੇ ਕਾਰਨ ਕੁਝ ਦੁੱਖ ਜਾਂ ਬਿਪਤਾ ਆਉਂਦੀ ਹੈ, ਤ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ, ਜੋ ਆਪਣੀ ਜਿੰਦ ਕੇ ਭਾਂਡੇ ਰੋ ਐਂ, ਪਰ ਜਾਂ ਧਰਮ ਦੇ ਕਾਰਨ ਨਿਰਾ ਸੁਖ ਹੀ ਸੁੱਖ ਹੈ ਅਤੇ ਹੋਰ ਲੋਕ ਬੀ ਉਹ ਵੇ ਮਗਰ ਲੱਗੇ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ, ਤਾਂ ਅਸੀ ਹੋਆ ਹੈ , ਅਤੇ ਮੇਰੀ ਵਹੁਟੀ ਵਤੀ ਪਤਿੱਤਾ ਹੈ, ਅਤੇ ਇੱਕ ਪਤਿੱਤਾ ਇਸ ਦੀ ਧੀ ਹੈ , ਉਹ ਸਰਦਾਰਨੀ ਬਹਾਨਾਕੌਰ ਦੀ ਧੀ ਹੈ , ਇਸ ਲ ਈ ਓਹ ਵਡੀ ਉਗੇ ਕੁਲਵਾਲੀ ਹੈ , ਅਤੇ ਉਸ ਨੇ ਇੱਥੋਂ ਤੋੜੀ ਚੰਗੀ ਸਿੱਖ ਪਾਈ ਹੈ, ਜੋ ਰਾਜਾ ਤੋਂ ਲੈਕੇ ਪਰਜਾ ਤਾਈ, ਓਹ ਸਭਨਾਂ ਨਾਲ ਢੰਗ । ਰ ਵਰਦੀ ਹੈ , ਇਹ ਸੱਚ ਹੈ , ਭਈ ਸਾਡੇ ਅਤੇ ਉਨਾਂ ਲੋਕਾਂ ਵਿੱਚ ਜੋ ਆ ਪਣੇ ਧਰਮ ਉੱਤੇ ਠੀਕ ਠੀਕ ਚੱਲਦੇ ਹਨ , ਕੁੱਛ ਭੇਦ ਹੈ, ਕਿੰਉਂ ਜੋ ਅਸੀ ਜੋ ਹਾਂ, ਇਹ ਵਿਚਾਰ ਕਰਦੇ ਹਾਂ , ਰੂਈ ਜਦ ਕਦੇ ਧਰਮ ਦੇ ਕਾਰਨ ਕੁਝ ਦੁੱਖ ਜਾਂ ਬਿਪਤਾ ਆਉਂਦੀ ਹੈ , ਤਾਂ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ, ਜੋ ਆਪਣੀ ਜਿੰਦ ਲੈ ਕੇ ਲਾਂਭੇ ਹੋ ਬੈਠੇਖੇ, ਪਰ ਜਾਂ ਧਰਮ ਦੇ ਕਾਰਨ ਨਿਰਾ ਸੁੱਖ ਹੀ ਸੁੱਖ ਹੈ , ਅਤੇ ਹੋਰ ਲੋਕ ਵੀ ਉਹ ਦੇ ਮਗਰ ਲੱਗੇ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ, ਤਾਂ ਅਸੀਂ<noinclude></noinclude> 2f4xd2a8ngoulc3p1djszxjg2hssul7 181249 181248 2024-11-12T03:31:28Z Taranpreet Goswami 2106 181249 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="1" user="Karamjit Singh Gathwala" />{{rh||302|}} {{border/s|3=double|4=3px}}</noinclude>ਰੋਮਾ ਹੈ, ਅਤੇ ਮੇਰੀ ਵਹੁਟੀ ਵਡੀ ਪਾਤਿਬਤਾ ਹੈ, ਅਤੇ ਇੱਕ ਪਤਿੱਬਤਾ ਇਸਤ੍ਰੀ ਦੀ ਧੀ ਹੈ ਉਹ ਸਰਦਾਰਨੀ ਬਹਾਨਾਕੌਰ ਦੀ ਧੀ ਹੈ ਇਸ ਚਈ ਓਹ ਵਡੀ ਉਚੀ ਕੁਸ਼ਵਾਸ਼ੀ ਹੈ ਅਤੇ ਉਸ ਨੇ ਇੱਥੋਂ ਤੋੜ੍ਹੀ ਚੰਗੀ ਸਿੱਖ ਪਾਈ ਹੈ, ਜੋ ਰਾਜਾ ਤੋਂ ਲੈਕੇ ਪਰਜਾ ਤਾਈ, ਓਹ ਸਭਨਾਂ ਨਾਲ ਢੰਗ ਸਿਰ ਵਰਤਦੀ ਹੈ। ਇਹ ਸੱਚ ਹੈ ਭਈ ਸਾਡੇ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਲੋਕਾਂ ਵਿੱਚ ਜੋ ਆਪਣੇ ਧਰਮ ਉੱਤੇ ਠੀਕ ਠੀਕ ਚੱਲਦੇ ਹਨ। ਕੁੱਛ ਭੇਦ ਹੈ ਕਿਉਂ ਜੋ ਅਸੀ ਜੋ ਹਾਂ, ਇਹ ਵਿਚਾਰ ਕਰਦੇ ਹਾਂ ਭਈ ਜਦ ਕਦੇ ਧਰਮ ਦੇ ਕਾਰਨ ਕੁਝ ਦੁੱਖ ਜਾਂ ਬਿਪਤਾ ਆਉਂਦੀ ਹੈ, ਤ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ, ਜੋ ਆਪਣੀ ਜਿੰਦ ਕੇ ਭਾਂਡੇ ਰੋ ਐਂ, ਪਰ ਜਾਂ ਧਰਮ ਦੇ ਕਾਰਨ ਨਿਰਾ ਸੁਖ ਹੀ ਸੁੱਖ ਹੈ ਅਤੇ ਹੋਰ ਲੋਕ ਬੀ ਉਹ ਵੇ ਮਗਰ ਲੱਗੇ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ, ਤਾਂ ਅਸੀ ਹੋਆ ਹੈ, ਅਤੇ ਮੇਰੀ ਵਹੁਟੀ ਵਤੀ ਪਤਿੱਤਾ ਹੈ, ਅਤੇ ਇੱਕ ਪਤਿੱਤਾ ਇਸ ਦੀ ਧੀ ਹੈ, ਉਹ ਸਰਦਾਰਨੀ ਬਹਾਨਾਕੌਰ ਦੀ ਧੀ ਹੈ, ਇਸ ਲ ਈ ਓਹ ਵਡੀ ਉਗੇ ਕੁਲਵਾਲੀ ਹੈ, ਅਤੇ ਉਸ ਨੇ ਇੱਥੋਂ ਤੋੜੀ ਚੰਗੀ ਸਿੱਖ ਪਾਈ ਹੈ, ਜੋ ਰਾਜਾ ਤੋਂ ਲੈਕੇ ਪਰਜਾ ਤਾਈ, ਓਹ ਸਭਨਾਂ ਨਾਲ ਢੰਗ। ਰ ਵਰਦੀ ਹੈ, ਇਹ ਸੱਚ ਹੈ, ਭਈ ਸਾਡੇ ਅਤੇ ਉਨਾਂ ਲੋਕਾਂ ਵਿੱਚ ਜੋ ਆ ਪਣੇ ਧਰਮ ਉੱਤੇ ਠੀਕ ਠੀਕ ਚੱਲਦੇ ਹਨ, ਕੁੱਛ ਭੇਦ ਹੈ, ਕਿੰਉਂ ਜੋ ਅਸੀ ਜੋ ਹਾਂ, ਇਹ ਵਿਚਾਰ ਕਰਦੇ ਹਾਂ, ਰੂਈ ਜਦ ਕਦੇ ਧਰਮ ਦੇ ਕਾਰਨ ਕੁਝ ਦੁੱਖ ਜਾਂ ਬਿਪਤਾ ਆਉਂਦੀ ਹੈ, ਤਾਂ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ, ਜੋ ਆਪਣੀ ਜਿੰਦ ਲੈ ਕੇ ਲਾਂਭੇ ਹੋ ਬੈਠੇਖੇ, ਪਰ ਜਾਂ ਧਰਮ ਦੇ ਕਾਰਨ ਨਿਰਾ ਸੁੱਖ ਹੀ ਸੁੱਖ ਹੈ, ਅਤੇ ਹੋਰ ਲੋਕ ਵੀ ਉਹ ਦੇ ਮਗਰ ਲੱਗੇ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ, ਤਾਂ ਅਸੀਂ<noinclude></noinclude> eb7o7imj1f1i55jlirdiwy8974eqkii 250 20458 181247 51454 2024-11-12T03:28:18Z Taranpreet Goswami 2106 181247 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="1" user="Karamjit Singh Gathwala" />{{rh||303|}} {{border/s|3=double|4=3px}}</noinclude>ਬੀ ਵਡੇ ਜਤਨ ਕਰਕੇ ਉਸ ਨਾਲ ਰੱਖਦੇ ਹਾਂ ਜਿਹਾ ਕੁ ਸਿਆਣਿਆਂ ਦੀ ਕਹਾਉਤ ਹੈ॥ {{gap}}“ਜਿੱਥੇ ਦੇਖਾਂ ਤਵਾ ਪਰਾਤ। ਉਥੇ ਗਾਵਾਂ ਦਿਨ ਤੇ ਰਾਤ ਤਾਂ ਮਸੀਹੀ ਭਾਂਡੇ ਹੋਕੇ ਆਸਅਨੰਦ ਨੂੰ ਆਖਣ ਲਗਾ। ਭਾਇਆ ਮੈਂ ਨੂੰ ਐਂਓ ਜਾਪਦਾ ਹੈ ਜੋ ਇਹ ਮਨੁੱਖ ਦੇ ਮਤਲਬੀ ਨਾਮੋਂ ਮਿੱਠੀ ਬੋਲੀ ਨਰਰ ਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਜੇ ਇਹ ਉਦੋਂ ਹੈ ਤਾਂ ਸਾਨੂੰ ਇੱਕ ਵਡਾ ਪੱਕਾ ਭੁੱਚਾ ਟੱਕਰਿਆ ਹੈ, ਅਜੇਹਾ ਤਾਂ ਇਸ ਸਾਰੇ ਦੇਸ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਬੀ ਨਹੀਂ ਹੋਣਾ ਤਾਂ ਆਸਅਨੰਦ ਨੇ ਕਿਹਾ ਭਈ ਇਸ ਨੂੰ ਪੁੱਛੋ ਤਾਂਣੇ ਨਾਓ ਦੱਸਣ ਤੋਂ ਕਿਉਂ ਸੰਗਦਾ ਹੈ। ਤਾਂ ਅਮੀਰੀ ਆਖਣ ਲੱਗਾ, ਜੁਆਨ ਤੁਸੀ ਗੱਲ ਐਓ ਕਰਦੇ ਹੋ ਸਈ। ਇਹ ਆਪ ਉਹਦੇ ਕੋਲ ਜਾਕੇ ਜਾਣੀਦਾ ਬਾਰੇ<noinclude></noinclude> 2d85v1pokr5wd036tfludtlu9mqgpy3 250 20461 181246 51457 2024-11-12T03:26:17Z Taranpreet Goswami 2106 181246 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="1" user="Karamjit Singh Gathwala" />{{rh||304|}} {{border/s|3=double|4=3px}}</noinclude>ਜਗਤ ਦੇ ਉਸਤਾਦ ਹੈ। ਰੱਬ ਨਾ ਭੁਲਾਏ, ਤਾਂਤੂੰ ਮਿੱਠੀ ਬੋਲੀ ਨਗਰ ਦਾ ਦੋ ਅਤ ਲਈ ਜਾਪਦਾ ਹੈ`। ਉਹ ਨੇ ਉਤੱਰ ਦਿੱਤਾ ਮੇਰਾ ਇਹ ਨਾਓ ਤਾਂ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਪਰ ਮੇਰੇ ਵੈਰੀਆਂ ਨੇ ਜੋ ਮੇਰੀ ਸੰਗਤ ਵਿੱਚ ਨਹੀਂ ਰਹਿ ਸਕਦੇ, ਇਹ ਛੇੜ ਪਕਾਕੇ ਮੇਰਾ ਦੂਆ ਨਾਓ ਧਾਰਿਆ ਹੈ ਸੋ ਅੱਛਾ ਮੈਂ ਇਹ ਮੇਹਣਾ ਜਾ ਗਾਲਾਂ ਦੀ ਤਰਾਂ ਸਮਝ ਸਹਾਰਦਾ ਹਾਂ। ਜਿਹਾਰ ਹੋਰ ਭਲੇ ਮਾਣਸਾਂ ਨੇ ਮੈਂ ਥੋਂ ਅੱਗੇ ਕੀਤਾ ਹੈ। ਮਸੀਹੀ ਨੇ ਕਿਹਾ ਭੁਲਾ ਤੁਸਾਂ ਆਜਿਹਾ ਕੰਮ ਕੋਈ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ ਕਿ ਜਿਸ ਕਰਕੇ “ਲੋਕਾਂ ਨੇ ਤੁਹਾਡੀ ਇਹ ਛੇੜ ਪਕਾਈ। ਉਹ ਨੌਂ ਮੂੰਹ ਵਿੱਚ ਉੱਗਣ ਪਾਰ ਉਤਰ ਦਿੱਤਾ ਕਿ ਵਾਹਗੁਰੂ ਵਾਹਗੁਰੂ ਆਜਿਹਾ ਕੰਮ ਮੇਂ ਤੋਂ ਕਦ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ, ਮੈਂ ਤਾਂ ਕਦੇ ਕੋਈ ਬੁਰਾ ਕੰਮ ਨਹੀ ਕੀਤਾ, ਮੈਂ ਤਾਂ ਜਗਤ ਦੇ ਵਿਹਾਰ ਉੱਤੇ<noinclude></noinclude> hllwu5w1eqaw5toj6fx1ft2bfccis1r 250 20466 181244 51462 2024-11-12T03:24:16Z Taranpreet Goswami 2106 181244 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="1" user="Karamjit Singh Gathwala" />{{rh||305|}} {{border/s|3=double|4=3px}}</noinclude>ਚੱਲਦਾ ਰਿਹਾ, ਅਤੇ ਜਿਸ ਵਿੱਚੋਂ ਕੁੱਛ ਵੱਡਾਂ ਉਸੇ ਕੰਮ ਦੇ ਮਗਰ ਲੱਗਦਾ ਰਿਹਾ, ਪਰਾਲਬਧੇ ਨਾਲ ਮੇਂ ਨੂੰ ਇਸ ਵਿੱਚ ਗੱਫਾ ਮੁੱਢਆ ਪਰ ਜੇ ਕਰ ਏਹ ਗੱਲਾਂ ਮੇਰੇ ਉੱਤੇ ਬੀਤੀਆਂ, ਤਾਂ ਇਹ ਕੋਈ ਅਜੇਹੀ ਗੱਲ ਨਹੀਂ ਜਿਸ ਦੇ ਕਾਰਨ ਮੇਂ ਨੂੰ ਕੋਈ ਮੇਹਣਾ ਮਾਰੋ, ਮਸੀਹੀ ਨੇ ਆਖਿਆ ਭਾਵੇਂ ਤੂੰ ਆਪਣੇ ਨਾਓ ਤੋਂ ਮੁਕਰਦਾ ਹੈਂ, ਪਰ ਤੂੰ ਜਰੂਰ ਦੋ ਮਤਸ਼ਬੀ ਹੈ, ਅਤੇ ਇਹ ਨਾਓ ਤੇਰੇ ਸੁਭਾਓ ਨੂੰ ਠੀਕ ਫੱਬਦਾ ਹੈ ਦੋ ਮਤਲਬੀ ਬੋਲੇਆ, ਅੱਛਾ ਤੁਸੀ ਜਾਣੇ।ਇਸੇ ਤਰਾਂ ਸਹੀ ਤਾਂ? ਜੇ ਤੁਸੀ ਮੈਂ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਸੰਗਤ ਵਿੱਚ ਰਲਾਓ, ਤਾਂ ਤੁਸੀ ਜਾਣਗੇ ਜੋ ਮੈਂ ਥੋੜ੍ਹਾ ਰੁਲਾ ਪੁਰਖ ਹਾਂ ਮਸੀਹੀ ਬੱਝਿਆ ਭਈ ਜੋ ਤੂੰ ਸਾਡੇ ਨਾਲ ਚੱਲ ਹੈ, ਤਾਂ ਇਹ ਜਾਣ ਕਿ ਭਾਵੇਂ ਸੁੱਖ ਭਾਵੇਂ ਦੁੱਖ ਭਾਵੇਂ ਧੰਨ ਭਾਵੇਂ Digitized by Panjab Digital Library | www.panjabdigilib.org<noinclude></noinclude> 1pg8ueskhhxvd6s3lr0mjk1j51cdyjn 181245 181244 2024-11-12T03:24:43Z Taranpreet Goswami 2106 181245 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="1" user="Karamjit Singh Gathwala" />{{rh||305|}} {{border/s|3=double|4=3px}}</noinclude>ਚੱਲਦਾ ਰਿਹਾ, ਅਤੇ ਜਿਸ ਵਿੱਚੋਂ ਕੁੱਛ ਵੱਡਾਂ ਉਸੇ ਕੰਮ ਦੇ ਮਗਰ ਲੱਗਦਾ ਰਿਹਾ, ਪਰਾਲਬਧੇ ਨਾਲ ਮੇਂ ਨੂੰ ਇਸ ਵਿੱਚ ਗੱਫਾ ਮੁੱਢਆ ਪਰ ਜੇ ਕਰ ਏਹ ਗੱਲਾਂ ਮੇਰੇ ਉੱਤੇ ਬੀਤੀਆਂ, ਤਾਂ ਇਹ ਕੋਈ ਅਜੇਹੀ ਗੱਲ ਨਹੀਂ ਜਿਸ ਦੇ ਕਾਰਨ ਮੇਂ ਨੂੰ ਕੋਈ ਮੇਹਣਾ ਮਾਰੋ, ਮਸੀਹੀ ਨੇ ਆਖਿਆ ਭਾਵੇਂ ਤੂੰ ਆਪਣੇ ਨਾਓ ਤੋਂ ਮੁਕਰਦਾ ਹੈਂ, ਪਰ ਤੂੰ ਜਰੂਰ ਦੋ ਮਤਸ਼ਬੀ ਹੈ, ਅਤੇ ਇਹ ਨਾਓ ਤੇਰੇ ਸੁਭਾਓ ਨੂੰ ਠੀਕ ਫੱਬਦਾ ਹੈ ਦੋ ਮਤਲਬੀ ਬੋਲੇਆ, ਅੱਛਾ ਤੁਸੀ ਜਾਣੇ।ਇਸੇ ਤਰਾਂ ਸਹੀ ਤਾਂ? ਜੇ ਤੁਸੀ ਮੈਂ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਸੰਗਤ ਵਿੱਚ ਰਲਾਓ, ਤਾਂ ਤੁਸੀ ਜਾਣਗੇ ਜੋ ਮੈਂ ਥੋੜ੍ਹਾ ਰੁਲਾ ਪੁਰਖ ਹਾਂ ਮਸੀਹੀ ਬੱਝਿਆ ਭਈ ਜੋ ਤੂੰ ਸਾਡੇ ਨਾਲ ਚੱਲ ਹੈ, ਤਾਂ ਇਹ ਜਾਣ ਕਿ ਭਾਵੇਂ ਸੁੱਖ ਭਾਵੇਂ ਦੁੱਖ ਭਾਵੇਂ ਧੰਨ ਭਾਵੇਂ<noinclude></noinclude> ge80bkajsf6k1t0ezm9gfnt0gusyrfe 250 20469 181243 51465 2024-11-12T03:22:30Z Taranpreet Goswami 2106 181243 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="1" user="Karamjit Singh Gathwala" />{{rh||306|}} {{border/s|3=double|4=3px}}</noinclude>ਥੋੜ, ਭਾਵੇਂ ਕੰਦ ਭਾਵੇਂ ਖ਼ੁਸ਼, ਭਾਵੇਂ ਕੋਈ ਹਾਲ ਹੋਵੇ ਧਰਮ ਦੇ ਰਾਹ ਉੱਤੇ ਚੱਲਣਾ ਪਊ, ਉਹ ਨੇ ਕਿਹਾ ਵੇਖੋ ਖਾਂ ਤੂੰ ਮੰਨੂੰ ਮੱਤਾਂ ਦੇਣ ਲੱਗਾ ਤੂੰ ਆਪਣੀ ਸੰਭਾਲ, ਅਤੇ ਮੈਂ ਆਪਣੀ ਸੰਭਾਲਾਂਗਾਂ ਤੌ ਨੂੰ ਕੀ ਚਾਹੇ ਮੈਨੂੰ ਨਾਲ ਲੈ ਚੱਲ, ਚਾਹੇ ਨਾ ਲੈ ਚੱਲ ਪਰ ਮੈਂ ਆਪਣੀ ਇਛਿਆ ਦਾ ਮਾਲਿਕ ਬਣਿਆ ਰਹਾਂਗਾ ਮਸੀਹੀ ਨੇ ਕਿਹਾ, ਜੇ ਤੂੰ "ਮੇਰੇ ਆਖੇ ਲੱਗੇ ਤਾਂ ਤੂੰ ਸਾਡੇ ਨਾਲ ਚੱਢੇਗਾ, ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਕਦੀ ਨਹੀਂ ਚੱਲੇਗਾ, ਓਹ ਬੋਆ, ਇਹ ਤਾਂ ਮੈਂ ਥੋਂ ਕਦੇ ਵੀ ਨਹੀ ਹੋਣਾ, ਮੈਂ ਆਪਣੀ ਪੁਰਾਣੀ ਰੀਤ ਕਦੇ ਬੀ ਨਹੀਂ ਛੁਡਾਂਗਾ, ਜੋ ਤੁਸੀ ਆਪਣੇ ਨਾਲ ਨਹੀਂ ਜਾਣ ਦਿੰਦੇ, ਤਾਂ ਜਿੰਨਾਂ ਚਿਰ ਕੋਈ ਹੋਰ ਮੇਰੇ ਜਿਹਾ ਰਾਹੀ ਨਾ ਮਿੱਢ ਮੈਂ ਅਰੋ ਵਾਗੂੰ ਨਿਵੇਕਲਾ ਤੁਰਾਂਗਾ ਉਪਰੰਦ ਮੇਂ ਸੁਪਨੇ ਵਿੱਚ ਡੱਡਾ ਜੋ<noinclude></noinclude> m9tw336um0vnhdn8680tc78xlkzepw0 250 20472 181242 51468 2024-11-12T03:20:14Z Taranpreet Goswami 2106 181242 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="1" user="Karamjit Singh Gathwala" />{{rh||307|}} {{border/s|3=double|4=3px}}</noinclude>ਮਸੀਹੀ ਅਤੇ ਆਸਅਨੰਦ ਉਹ ਨੂੰ ਛੱਡ ਕੇ ਅੱਗੇ ਤੁਰ ਪਏ, ਪਰ ਬੋਹ ਤੇ ਚਿਰ ਪਿੱਛੋਂ ਪਿਛਾਂਹ ਮੂੰਹ ਭੁਆਕੇ, ਕੀ ਡਿੱਠਾ,, ਭਈ ਤਿੰਨੇ ਜਣੇ ਦੋ ਮਤਲਬੀ ਦੇ ਮਗਰ ਚਲੇ ਆਏ ਸਨ, ਅਤੇ ਜਿਵੇਂ ਉਹ ਦੇ ਕੋਲ ਅ ਪੜ੍ਹੋ ਉਹ ਨੇ ਤਿੰਨਾਂ ਨੂੰ ਪੈਰੀ ਪੈਣਾ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਉਨਾਂ ਨੇ ਉਹ ਨੂੰ ਕੀਤਾ ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਦਾ ਨਾਓ ਸੰਸਾਰੀ ਮੱਲ, ਦੂਜੇ ਦਾ ਖਾਘਾ ਮਿੱਠੂ, ਅਰ ਤੀਜੇ ਦਾ ਨਾਓ ਸੂਮ ਸੀ ਦੋ ਮਤਲਬੀ ਨੂੰ ਵੇਖਦਿਆਂ ਸਾਰ ਹੀ ਉਨ੍ਹਾਂ ਸਿਆਤਾ, ਕਿੰਉਂ ਜੋ ਓਹ ਤਿਸ ਦੇ ਲੰਗੋਟੀਐ ਯਾਰ ਸਨ, ਅਤੇ ਉਨਾਂ ਨੇ ਥੋੜ੍ਹੀ ਨਗਰ ਦੀ ਧਰਮਸਾਲਾ ਵਿੱਚ ਭਾਈ ਕੋਡ ਸਿੰਘ ਤੋਂ ਇਕੱਠਿਆਂ ਸਿੱਘਾ ਪਾਈ ਸੀ, ਅਤੇ ਭਾਈ ਢੋਡੂ ਸਿੰਘ ਨੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ।ਇਹ ਮੱਤ ਦੇ ਡੀ ਸੀ ਭਈ ਢਾਹਾ ਕਢਕੇ ਧੱਕਾ ਕਰਕੇ ਛੁਸ਼ਟਲ ਕਰਕੇ ਯਾ ਮਿੱਠੀਆਂ<noinclude></noinclude> mlpbudjip4losemmbip8kq8xrf22emd 250 20475 181241 51471 2024-11-12T03:18:31Z Taranpreet Goswami 2106 181241 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="1" user="Karamjit Singh Gathwala" />{{rh||308|}} {{border/s|3=double|4=3px}}</noinclude>ਗੱਲਾਂ ਕਰਕੇ ਝੂਡੋ ਬੋਲਕੇ ਪਖੰਡ ਕਰਕੇ, ਯਾ ਧਰਮ ਦੀ ਚਰਚਾ ਕਰਕੇ ਜਿਸ ਕੇਸ ਤਰਾਂ ਆਪਾ ਜੋੜੋ, ਅਤੇ ਇਹ ਚਾਰੇ ਰੁਕੇ ਮਾਣਸ ਆ ਪੱਕੇ ਚੇਲੇ ਬਣੇ ਹੋਏ ਸਨ, ਜੋ ਓਹ ਆਪ ਇਨਾਂ ਗਣਾਂ ਦੇ ਪੂਰੇ ਉਸਤਾਦ ਬਣ ਗਏ ਸਨ, ਜਾਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਇੱਕ ਦੂਏ ਨੂੰ ਪੈਰੀ ਪੌਣਾ ਕੀਤਾ, ਤਾਂ ਆਖਾ ਮਿਠੂ ਦੋ ਮਤਲਬੀ ਨਾਲ ਬੋਲਣ ਲੱਗਾ ਭਈ ਓਹ ਦੋ ਜਣੇ ਜਿਹੜ੍ਹੇ ਅ ਗੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ - ਕੌਣ ਹਨ? ਓਨ ਉਤਰ ਦਿੱਤਾ ਭਈ ਇਹ ਕਿਸ ਦੁਰੇਡੇ ਦੇਸ਼ ਦੇ ਰਾਹੀ ਹਨ ਅਤੇ ਆਪਣੀ ਹੀ ਅੰਤ ਦੇ ਅਨੁਸਾਰ ਜਾਤ੍ਰਾ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਆਪ ਮਿੱਠੂ ਬੋਲਿਆ, ਹਾਇ ਹਾਇ ਓਹ ਸਾਨੂੰ ਕਿਉਂ ਨਹੀਂ ਉਡੀਕਦੇ, ਜੋ ਅਸੀ ਬੀ ਉਹ ਦੇ ਨਾਲ ਨਾਲ ਗਲੇਖੇ, ਕਿਉਂ ਜੋ ਅਸੀ ਸਭ ਜਾਤਾ ਕੁਝ ਰਹੇ ਹਾਂ, ਦੋ ਮਤਲਬੀ ਨੇ ਆਖਿਆ,ਨਿਸੰਗ ਮਹਾਰਾਜ ਅਸੀ<noinclude></noinclude> 9hh1msxwf493w57r5djtbd3oql1szvt 250 20478 181240 51474 2024-11-12T03:16:33Z Taranpreet Goswami 2106 181240 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="1" user="Karamjit Singh Gathwala" />{{rh||309|}} {{border/s|3=double|4=3px}}</noinclude>ਜਾਤੀ ਤਾਂ ਹਾਂ, ਪਰ ਇਹ ਦੋਵੇਂ ਜਣੇ ਅਜਿਹੇ ਵਰਤੇ ਹਨ ਦੀ ਮੱਤ ਨੂੰ ਅਜਿਹਾ ਤੁੱਛ ਜਾਣਦੇ, ਅਰ ਆਪਣੀ ਮੱਤ ਨੂੰ ਸਮਝਦੇ ਹਨ ਕਿ ਭਾਵੇਂ ਕੋਈ ਕੇਹਾ ਹੀ ਧਰਮੀ ਹੋਵੇ ਪਰ ਜੇ ਇੰਨਾਂ ਦੇ ਆਖੇ ਨਾ ਲੱਗੇ ਤਾਂ ਇਹ ਆਪਣੀ ਸੰਗਤ ਵਿੱਚੋਂ ਉਸ ਨੂੰ ਛੇਕ ਦਿੰਦੇ ਹਨ ਸ਼ੂਮ ਨੇ ਆਖਿਆ।ਇਹ ਤਾਂ ਬਹੁਤ ਬੁਰੀ ਗੱਲ ਹੈ, ਪਰ ਮੈਂ ਜਾਣਦਾ ਹਾਂ ਕੇ ਇਹੋ ਜੇਹੇ ਬਹੁਤ ਲੋਕ ਹਨ, ਜੇਹੜੇ ਆਪ ਅੱਤ ਵਰ੍ਹੇ ਧਰਾਂਮੀ ਬਣ ਬੈਠੇ ਹਨ, ਅਰ ਹੋਰਨਾਂ ਨੂੰ ਤੁਛ ਜਾਣਦੇ ਹਨ, ਪਰ ਇਹ ਦੋਸੋ ਜੋ ਤੁਹਾਡੇ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚ ਕਿੰਨਾਂ ਕਿੱਨਾਂ ਗੱਲਾਂ ਦਾ ਭੇਦ ਹੈ, ਦੋ ਮਤਲਬੀ ਨੇ ਉਤਰ ਦਿੱਤਾ, ਜੋ ਓਹ ਹੇਠ ਦੇ ਮਾਰੇ ਹਰ ਵੇਲੇ ਅਤੇ ਹਰੇਕ ਰੁੱਤ ਵਿੱਚ ਤੁਰੇ ਹੀ ਜਾਂਦੇ ਹਨ, ਅਤੇ ਆਪਣੀ ਜਾਤ੍ਰਾ ਵਿੱਚ ਭਾਵੇਂ ਦਿਨ ਹੋਵੇ ਭਾਵੇਂ ਰਾਤ<noinclude></noinclude> l3gpm8ebtnyzo1g9y4u2z2priljats1 250 20481 181239 51477 2024-11-12T03:15:04Z Taranpreet Goswami 2106 181239 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="1" user="Karamjit Singh Gathwala" />{{rh||310|}} {{border/s|3=double|4=3px}}</noinclude>ਸਿਆਲ ਹੋਵੇ ਭਾਵੇਂ ਉਨਾਲ, ਬਰਸਾਤ ਹੋਵੇ ਭਾਵੇਂ ਝਖੜ੍ਹ ਵਗੇ, ਇਕੋ ਜੇਹਾਸ,ਮਝ ਕੇ ਤੁਰੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ਪਰ ਅਜਿਹਾ ਮੂਰਖਪੁਣਾ ਮੈਂ ਨੂੰ ਚੰਗਾ ਨਹੀਂ ਲੱਗਦਾ, ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਭਈ ਜਦ ਰਾਤ ਯਾ ਵਰਖਾ ਯਾ ਧੁੱਪ ਹੋਵੇ ਤਾਂ ਟੈਕ ਜਾਏਐ ਅਤੇ ਨਿੰਮਲ ਦਿਨ ਨੂੰ ਛਾਵੇਂ ਤੁਰਿਐਂ, ਨਾਲੇ ਓਹ ਪਰਮੰਸਰ ਦੇ ਨਮਿੱਤ ਆਪਣਾ ਮਾਲ ਲੁਟਾਉਣਾ ਚੰਗਾ ਸਮਝਦੇ ਹਨ, ਪਰ ਮੰਨੂੰ ਧਨ ਜੋੜਨਾ ਹੀ ਚੰਗਾ ਲੱਗਦਾ ਹੈ, ਅਤੇ ਭਾਵੇਂ ਸਭੇ ਲੋਕ ਹੀ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਮਤ ਦੇ ਵਿਰੁਧੀ ਹੋਣ ਤਾਂ ਥੀ ਓਹ ਆਪਣੇ ਮਤ ਦੇ ਅਨੁਸਾਰ ਤੁਰੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ਪਰ ਮੈਂ ਧਰਮ ਉੱਤੇਮ ਤਾਂ ਤੁਰਦਾ ਹਾਂ, ਜੋ ਨਿਰਾ ਸੁਖ ਹੀ ਸੁਖ ਜਾਪਦਾ ਹੈ, ਇਹ ਸੁਣਕੇ ਸੰਸਾ ਸ੍ਰੀ ਮੱਲ ਨੇ ਆਖਿਆ ਵਾਹ ਵਾਹ ਜੁਆਨ ਇੱਬੇ ਹੀ ਰੱਖ, ਮੈਂ ਬੀ ਉਹ ਨੂੰ ਵ " ਡਾ. ਮੂਰਖ ਜਾਣਦਾ ਹਾਂ, ਜੋ ਐਂਵੇਂ ਨਿਰਾਰਥਕ ਆਪਣਾ ਮਾਲ ਛੁਟਾਉਂਦਾ<noinclude></noinclude> by0yxhtwr5r7ohofskz0njuwc1g07zh 250 20484 181238 51480 2024-11-12T03:13:49Z Taranpreet Goswami 2106 181238 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="1" user="Karamjit Singh Gathwala" />{{rh||311|}} {{border/s|3=double|4=3px}}</noinclude>ਹੈ, ਥੋੜ੍ਹੀਦਾ ਹੈ ਜੋ ਅਸੀ ਸੱਪ ਵਾਂਗੂੰ ਚੌਕਸ ਹੋਕੇ ਚੱਲਿਐ, ਤੁਸੀ ਵੇਖਦੇ ਹੋ,ਜੋ ਸ਼ਹਿਤ ਦੀ ਮੁੱਖੀ ਸਿਆਲ ਦੀ ਰੁੱਤ ਵਿੱਚ ਕਿਸ ਤਰਾਂ ਚੁੱਪ ਚਾਪ ਪਈ ਰਹਿੰਦੀ ਹੈ, ਪਰ ਜਿਸ ਵੇਖੋ ਉਹਨੂੰ ਕੁੱਝ ਗੱਫਾ ਯਾ ਖ਼ੁਸ਼ੀ ਮਿਲਦੀ ਹੈ,ਤਾਂ ਓਹ ਵਡਾ ਉਦਮ ਕਰਦੀ ਹੈ, ' ਪਰਮੇਸਰ ਕਦੇ ਫਰਖਾ ਟਰਾਉਂਦਾ ਕਦੇ ਧੁੱਪ ਥਾਉਂਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਜੇ ਓਹ ਆਜੇਹੇ ਮੂਰਖ ਹਨ, ਕਿ ਵਰਖਾ ਵਿੱਚ ਪੰਡਾ ਕਰਨ ਤਾਂ ਪਏ ਕਰਨ, ਪਰ ਅਸੀ ਤਾਂ ਨਿੰਬਲ ਵਿਚ ਤੁਰਾਂਗੇ, ਮੈਂ ਨੂੰ ਤਾਂ ਓਹ ਧਰਮ ਚੰਗਾ ਲੱਗਦਾ ਹੈ, ਜਿਸ ਥੀਂ ਨਿਰਾ ਸੁੱਖ ਹੀ ਸੁਖ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਓਹ ਮੂਢੋਂ ਮੂਰਖ ਹੈ ਜੇਹੜਾ ਪਰਮੇਸਰ ਦੇ ਦਿਤੇ ਹੋਏ ਪਦਾਰਥਾਂ ਨੂੰ ਟਗਾ ਬੈਠਦਾ ਹੈ, ਵੇਖ,ਇਬ੍ਰਾਹੀਮ ਅਤੇ ਸੁਚੀਆਨ ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਧਰਮ ਬੋਂ ਹੀ ਵਰ੍ਹੇ ਧਨੀ ਹੋ ਗਏ ਸਨ, ਅਤੇ ਅਯੂਬ ਭੁਗਤ ਨੇ ਸ੍ਰੀ ਆਖਿਆ<noinclude></noinclude> iwughf7zv29718krsp84zluidc16fks 250 20487 181237 51483 2024-11-12T03:11:32Z Taranpreet Goswami 2106 181237 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="1" user="Karamjit Singh Gathwala" />{{rh||312|}} {{border/s|3=double|4=3px}}</noinclude>ਹੈ, ਕਿ ਧਰਮੀ ਪੁਰਖ ਸੋਨੇ ਨੂੰ ਧੂੜ ਵਾਗੂੰ 'ਕੱਠਾ ਕਰੇਗਾ ਪਰ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਜੋ ਓਹ ਮਨੁੱਖ ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਰਗਾ ਨਾ ਹੋਵੇ, ਜੋ ਸਾਡੇ ਅਗੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਸੂਮ ਨੇ ਕਿਹਾ ਮਹਾਰਾਜ ਇਹ ਤਾਂ ਅਸਾਂ ਸਭਨਾ ਦਾ ਖਿਆਲ ਹੈ, ਫੇਰ ਇਸ ਗੱਲ ਨੂੰ ਹੋਰ ਕਿਉਂ ਵਧਾਇਆ (ਸੌ ਸਿਆਣਿਆਂ ਇੱਕੋ ਮੱਤਮੂਰਖਾਂ ਆਪੋ ਆਪਣੀ) ਇਸ ਗੱਲ ਨੂੰ ਜਾਣ ਦਿਓ, ਮਾਮਾ ਮਿਠੂ ਬੋਲਿਆ ਨਿਸ਼ੰਗ ਜਾਣ ਦੇਓ ਕਿਉਂ ਜੋ ਓਹ ਮਨੁੱਖ, ਜੇਹੜਾ ਨਾ ਪਰਮੈਂਸਰ ਦੇ ਬਚਨ ਨੂੰ ਮੰਨਦਾ ਹੈ ਨਾ ਅਕਲ ਨੂੰ ਮੰਨਦਾ ਹੈ, ਉਹ ਤਾਂ ਨਾ ਆਪਣਾ ਭੁਲਾ ਜਾਣਦਾ ਹੈ, ਅਤੇ ਨਾ ਆਪਣੀ ਸੁੱਖ ਸਾਂਦ ਨੂੰ ਭਾ ਲਦਾ ਹੈ। ਦੋ ਮਤਲਬੀ ਨੇ ਆਖਿਆ ਡਿਰਾਵੇ ਤੁਸੀ ਵੇਖਦੇ ਹੋ,ਅਸੀਂ ਸਾਰੇ ਇੱਕੋ ਰਾਹ ਤੁਰੇ ਜਾਂਦੇ ਹਾਂ। ਸੋ ਜੇ ਆਗਿਆ ਹੋਵੇ ਤਾਂ<noinclude></noinclude> q9ddfd9r1bqfkbkhvg4i92egex4king 250 20490 181236 51486 2024-11-12T03:08:42Z Taranpreet Goswami 2106 181236 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="1" user="Karamjit Singh Gathwala" />{{rh||313|}} {{border/s|3=double|4=3px}}</noinclude>ਬੁਰੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਨੂੰ ਛੱਡਕੇ ਮੈਂ ਤੁਹਾਡੇ ਅੱਗੇ ਇੱਕ ਪ੍ਰਸ਼ਨ ਕਰਾਂ, ਮੈਂ ਇਹ ਗੱਲ ਪੁਛਦਾ ਹਾਂ, ਮਿਥ ਲਓ ਜੋ ਇੱਕ ਜਣਾ ਕੋਈ ਪਿਤ ਦਾ ਗ੍ਰੰਥੀ ਜਿਹ ਦਾ ਅੰਨ ਪਾਣੀ ਮਾੜ੍ਹੀ ਮਸੀ' ਚੱਲਦਾ ਹੋਵੇ। ਜੇ ਓਹ ਇਸ ਜਨ ਥੋਂ ਭਈ ਮੇਰੀ ਮਾਹੀਆ ਲੋਕਾਂ ਵਿੱਚ ਬਹੁਤ ਹੋਵੇ, ਨਾਲੇ ਮੇਰੇ ਚੇਲੇ ਬਹੁਤ ਬਣ ਜਾਣ ਪੂਜਾ ਪਾਠ ਕਰਨ ਵਿਚ ਲੀਨ ਰਹੇ, ਅਤੇ ਗੁਰੂ ਗ੍ਰੰਥ ਸਾਹਿਬ ਦਾ ਭੋਗ ਪਾਪਾ ਕਰੇ ਤਾਂ ਭੁਲਾ ਓਹ ਕੁੱਝ ਔਗੁਣ ਕਰਦਾ ਹੈ ਜਾਂ ਗੁਣ, ਅਥਵਾ ਜੇ ਕੋਈ ਬੁਪਾਰੀ ਪਖੰਡ ਕਰਕੇ ਬਹੁਤ ਹੀ ਮਾਮਾ ਕੱਠੀ ਕਰੇ, ਤਾਂ ਕੀ ਓਹ ਮਾਤ੍ਰਾ ਕੰਮ ਕਰਦਾ ਹੈ ਯਾ ਚੰਗਾ, ਮਾਯਾ ਮਿਠੂ ਨੇ ਆਖਿਆ ਚੰਗਾ ਮੈਂ ਤੁਹਾਡਾ ਪ੍ਰਸ਼ਨ ਸਮਝ ਗਿਆ ਹਾਂ, ਅਤੇ ਇਹਦਾ ਉਤਰ ਦਿੰਦਾ ਹਾਂ, ਤੁਈ ਜੇ ਤੁਸੀ ਮੈਂ ਥੋਂ ਪੁੱਛੇ ਤਾਂ ਓਹ ਗ੍ਰੰਥੀ ਕੋਈ<noinclude></noinclude> 4lsq8onuaacj4tc767pw1s9tzpsj6sf 250 20493 181235 51489 2024-11-12T03:05:41Z Taranpreet Goswami 2106 181235 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="1" user="Karamjit Singh Gathwala" />{{rh||314|}} {{border/s|3=double|4=3px}}</noinclude>ਔਗੁਣ ਨਹੀਂ ਕਰਦਾ, ਕਿਉਂ ਜੋ ਲੋਕਾਂ ਵਿੱਚ ਗ੍ਰੰਥੀ ਦੀ ਅਜਿਹੀ ਮਹਿਮਾ ਹੋਣੀ ਕੋਈ ਮਾੜੀ ਗੱਲ ਨਹੀਂ।ਇਸ ਲਈ ਜੋ ਨਾਲੇ ਗ੍ਰੰਥੀ ਨੂੰ ਗੱਫਾ ਮਿਲਦਾ ਹੈ, ਅਤੇ ਨਾਲੇ ਲੋਕ ਗ੍ਰੰਥ ਸਾਹਿਬ ਦੇ ਵਾਕ ਬੀ ਸੁਣਦੇ ਹਨ, ਲਓ ਹੁਣ ਵਪਾਰੀ ਦੀ ਗੱਲ ਸੁਣੋ ਭਈ ਕੋਈ ਗਰੀਬ ਬੁਪਾਰੀ ਜਿਹਦੀ ਗਾਦਕ ਘੱਟ ਰੋਣ- ਜੋ ਓਹ ਇਸ ਨੀਤ ਨਾਲ ਕਿ ਮੇਰੀ ਹੱਟੀ ਚੰਗੀ ਤਰਾਂ ਚਲ ਪਾਵੇ, ਅਤੇ ਕਿਸੇ ਵਰ੍ਹੇ ਸ਼ਾਹੂਕਾਰ ਦੇ ਘਰ ਸਾਕ ਬੀ ਹੋ ਜਾਵੇ,ਨਾਲੇ ਮੈਂ ਵਡਾ ਧੰਨ ਪਦਾਰਥਵਾਲਾ ਹੋ ਜਾਵਾਂ, ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਭਗਤ ਬਣਾਵੇ ਅਤੇ ਨਾਲੇ ਰੋਜ ਆਮ੍ਰਿਤ ਵੇਲੇ ਦਰਬਾਰ ਜਾਕੇ ਗੁਰੂ ਗ੍ਰੰਥ ਸਾਹਿਬ ਜੀ ਨੂੰ ਮੱਥਾ ਟੇਕੋ *ਅਰ ਕਥਾ ਬੀ ਅਖੀਆਂ ਮੀਟਕੇ ਵਡੇ ਧਿਆਨ ਨਾਲ ਸੁਣੇ ਤਾਂ ਦੇਸੋ ਖਾਂ ਓਹ ਕੀ ਮਾੜੀ ਗਲ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਇਹ ਭਾਵੇਂ ਕਿਸੇ ਨੀਤ<noinclude></noinclude> kgagfztt8vhgwr59izemd7ivoyv4y2q 250 20496 181234 51492 2024-11-12T03:03:10Z Taranpreet Goswami 2106 181234 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="1" user="Karamjit Singh Gathwala" />{{rh||315|}} {{border/s|3=double|4=3px}}</noinclude>ਨਾਲ ਹੋਵੇ, ਭਗਤ ਬਣਨਾ ਕੋਈ ਮਾੜੀ ਗੱਲ ਹੈ? ਜਾਂ ਕਿਸੇ ਧਨਵਾਲੇ ਦੀ ਧੀ ਦਾ ਡੋਲਾ ਲਿਆਉਣਾ ਕੋਈ ਔਗੁਣ ਹੈ ਜਾਂ ਹੱਟੀ ਦੇ ਚੰਗੇ ਗਾਹਕ ਬਣਾਉਣੇ ਕੋਈ ਪਾਪ ਹੈ ਦੋ ਅਤਸ਼ਬੀ ਦੇ ਪ੍ਰਸ਼ਨ ਦਾ ਇਹ ਉਤਰ ਸੁਣਕੇ ਸਭ ਫਤੇ ਅਨੰਦ ਹੋਏ ਅਤੇ ਮਾਮਾ ਮਿੱਠੂ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਵਧਾਇਆਂ ਆਖੀਆਂ,ਅਤੇ ਉਹ ਨੂੰ ਕਿਹਾ ਭਾਇਆ ਤੁਸੀ ਤਾਂ ਸਾਨੂੰ ਫੜ੍ਹੀ ਚੰਗੀ ਅਤੇ ਵਾੜਿਆਂ ਵਾਲੀ ਗੱਲ ਸੁਣਾ ਦਿੱਤੀ ਅਰ ਇਹ ਹੈ ਬੀ ਠੀਕ ਕਰ ਕੋਈ ਇਸ ਨੂੰ ਖੰਤਨ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦਾ, ਫੇਰ ਆਪ ਵਿੱਚ ਮਤਾ ਪਕਾ ਕੇ ਇਹ ਦਲੀਲ ਕੀਤੀ ਭਈ ਮਸੀਹੀ ਅਤੇ ਆਸਅਨੰਦ ਨੂੰ ਘੇਰਕੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਕੋਲੋਂ ਇਹ ਗੱਲ ਪੁੱਛਿਐ, ਤਾਂ, ਉਨਾਂ ਨੇ ਤਿੰਨਾਂ ਦੋਹਾਂ ਨੂੰ ਹਾਕਾਂ ਮਾਰਕੇ ਰੋਕ ਲਿਆ, ਅਤੇ ਉਨਾਂ ਵੱਚ ਜਾਂਦੇ ਹੋਏ ਇਨਾਂ ਨੂੰ ਆਪੋ ਵਿੱਚ ਇਹ ਠਹਿਰਾਇਆ,<noinclude></noinclude> pp677moq6sf4glaoeyycqlfthcexmlv 250 20499 181233 51495 2024-11-12T03:01:33Z Taranpreet Goswami 2106 181233 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="1" user="Karamjit Singh Gathwala" />{{rh||316|}} {{border/s|3=double|4=3px}}</noinclude>ਭਈ ਦੋ ਮਤਲਬੀ ਦੀ ਥਾਂ ਬਾਬਾ ਸੰਸਾਰੀਮਲ ਉਨ੍ਹਾਂ ਤੋਂ ਪ੍ਰਸ਼ਨ ਪੁੱਛੇ ਕਿਉਂ ਜੋ ਇਨਾਂ ਨੇ ਆਖਿਆ ਭਈ ਜੇ ਦੋ ਮਤਲਬੀ ਉਨ੍ਹਾਂ ਤੋਂ ਪੁੱਛੇ ਤਾਂ ਓਹ ਜੋ ਉਨ੍ਹਾਂ ਕੋਲੋਂ ਅੱਡ ਹੋ ਚੁੱਕਾ ਹੈ। ਇਸ ਲਈ ਓਹ ਅੱਗੇ ਵਾਗੂੰ ਕਰੋਧ ਨਾਲ ਉਤਰ ਦੇਣਗੇ, ਸੋ ਜਾਂ ਇਹ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਕੋਲ ਆਪੜ੍ਹ ਗਏ, ਤਾਂ ਸੰਸਾਰੀਮੱਲ ਨੇ ਉਨਾਂ ਨੂੰ ਪੱਰੀ ਪੌਣਾ ਕਰਕੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਤੋਂ ਇਹ ਪ੍ਰਸ਼ਨ ਪੁੱਛਿਆ, ਅਤੇ ਆਖਿਆ ਭਈ ਜੇ ਤੁਹਾਥੋਂ ਹੋ ਸਕੇ ਤਾਂ ਇਹ ਦਾ ਉਤਰ ਦੇਵੋ ਮਸੀਹੀ ਨੈ ਕਿਹਾਂ ਵਾਹ ਇਹੋ ਜਿਹੇ ਦੱਸ ਹਜ਼ਾਰ ਉਤਰ ਇਕ ਇਞਾਣਾ ਬੀ,ਜੋ ਸੱਚੇ ਧਰਮ ਦੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਜਾਣਦਾ ਹੈ, ਦੇ ਸੱਕਦਾ ਹੈ ਇਹ ਤਾਂ ਸਾਨ੍ਹ ਮਲੂਮ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਭਈ ਜੇ ਮਸੀਹ ਦੇ ਪਿੱਛੇ ਨਿਰਾ ਰੋਟੀ ਲਈ ਲੱਗਣਾ ਪਾਪ ਹੈ(ਯੂਹੰਨਾ ਦੀ ਮੰਗ,ਸਮਾਚਾਰ ੬ ਕਾਂਡ ੨੬ ਪੌੜੀ) ਤਾਂ ਇਸ ਨਾਲ ਕਿੰਨਾਂ ਵਧੀਕ ਪਾਪ<noinclude></noinclude> ivywlussoesjynwaecpwdmk9m77uewi 250 20506 181232 51502 2024-11-12T02:59:25Z Taranpreet Goswami 2106 181232 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="1" user="Karamjit Singh Gathwala" />{{rh||317|}} {{border/s|3=double|4=3px}}</noinclude>ਹੋਊ। ਜੇ ਕੋਈ ਨਿਰਾ ਲੋਭ ਕਰਕੇ ਅਤੇ ਦੁਨਿਆਂ ਦੇ ਭੋਗ ਬਿਲਾਸਾਂ ਵਾਸਤੇ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਧਰਮੀ ਬਣਾਵੇ, ਅਤੇ ਮਸੀਹ ਦਾ ਨਾਉਂ ਔਵੇਂ ਝੂਠ ਮੂਠ ਜਪ, ਇਹ ਤਾਂ ਨਿਰਾ ਮੁਰਾਤ ਪੂਜਕਾਂ ਅਤੇ ਕਪਟੀਆਂ ਅਤੇ ਸ਼ੈਤਾਨਾਂ ਅਤੇ ਜਾਦੂਗਰਾਂ ਦਾ ਕੰਮ ਹੈ (੧) ਬੁੱਤਪੂਜਕ ਅਰਥਾਤ ਮੂਰਤਿਪੂਜਕਾਂ ਦੇ ਹਾਲ ਪੂਰ ਧਿਆਨ ਕਰੋ, ਤਾਂ ਵੇਖੋ ਹਮੂਰਾ ਅਤੇ ਸਿਕਾਮ ਨੂੰ ਉਨਾਂ ਨੇ ਯਾਬੂਬ ਪਿਕੰਬਰ ਦੀ ਧੀ ਅਰ ਉਹ ਦੇ ਮਾਲ ਮਤੇ ਦਾ ਲੋਡ ਕੀਤਾ, ਅਤੇ ਵੇਖਿਆ ਭਈ ਜੇ ਅਸੀ ਸੁੰਨਤੀ ਨਾ ਹੋ ਜਾਇਐ ਤਾਂ ਇਹ ਹੱਥ ਨਹੀ ਆਉਣਗੇ, ਤਾਂ ਉਨਾਂ ਨੇ ਆਪਣੇ ਸਾਹਿਰ ਦੇ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਆਖਿਆ, ਵੇਖੋ ਭਾਈ ਲੋਕੋ ਯਾਕੂਬ ਜੋ ਹੈ ਅਰ ਉਸ ਦੇ ਪੁਤ੍ਰ ਸਾਡੇ ਨਾਲ ਬਹੁਤ ਮਿਲਨਸਾਰ ਹਨ, ਅਰ ਉਨਾਂ ਦਾ ਮਾਲ ਬਹੁਤ ਹੈ, ਅਤੇ ਉਨਾਂ ਦੀਆਂ ਧੀਆਂ ਬਹੁਤ<noinclude></noinclude> aha0vtch6i0nj7tehff1xizeu0y38fk 250 20512 181231 51508 2024-11-12T02:56:34Z Taranpreet Goswami 2106 181231 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="1" user="Karamjit Singh Gathwala" />{{rh||318|}} {{border/s|3=double|4=3px}}</noinclude>ਸੁੰਦਰ ਹਨ, ਸੋ ਜੇ ਕਦੀ ਓਹ ਸਾਡੇ ਦੇਸ ਵਿੱਚ ਟਿਕੇ ਰਹਿਣਗੇ ਤਾਂ ਵਡੀ ਚੰਗੀ ਗੱਲ ਹੋਵੇਗੀ, ਅਰ ਅਸੀਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀਆਂ ਧੀਆਂ ਆਪਣੀਆਂ ਵਹੁਟੀਆਂ ਕਰਨ ਲਈ ਚੇਆਇਐ, ਅਤੇ ਆਪਣੀਆਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਵਾਇਆ, ਪਰ ਨਿਰਾ ਇਕ ਗੱਲ ਉੱਤੇ ਓਹ ਲੋਕ ਸਾਡੇ ਨਾਲ ਰਹਿਣਗੇ ਅਤੇ ਇਕ ਜਾਤ ਬਣਨ ਵਿੱਚ ਰਾਜੀ ਹੋਣਗੇ, ਜੇ ਸਾਡੇ ਵਿੱਚੋਂ ਸਭਨਾਂ ਪੁਰਖਾਂ ਦੀ ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਾਗੂੰ ਸੁੰਨਤ ਕੀਤੀ ਜਾਵੇ, ਤਾਂ ਭਲਾ ਉਨਾਂ ਦੇ ਡੰਗਰ ਅਤੇ ਮਾਲ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਸਰਬਤ ਪਸ਼ੂ ਸਾਡੇ ਨਾ ਬਣਨਗੇ, ਨੇਰਾ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਰਾਜੀ ਕਾਰਿਆਂ, ਤਾਂ ਓਹ ਸਾਡੇ ਨਾਲ ਗਹਿਣਰ (ਉਤਪਤ ਦੀ ਪੋਥੀ ੩੪ ਕਾਂਡ ੨੦-੨੪ ਪੌੜੀਆਂ) ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਮਨ ਦਾ ਸੰਕਲ ਪ)ਇਹ ਸੀ ਭਈ ਯਾਕੂਬ ਦੇ ਟੱਬਰ ਦੀਆਂ ਧੀਆਂ ਅਤੇ ਮਾਲ ਖੋਹ ਲਾਏ "ਐ, ਅਤੇ ਇੱਸੇ ਲਈ ਉਨਾਂ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਧਰਮੀ ਬਣਾਯਾ (੨) ਹੁਣ<noinclude></noinclude> 3954s0ln8ub5nw9zpncp68kf8wg15y6 250 20517 181230 51513 2024-11-12T02:53:37Z Taranpreet Goswami 2106 181230 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="1" user="Karamjit Singh Gathwala" />{{rh||319|}} {{border/s|3=double|4=3px}}</noinclude>ਕਪਟੀਆਂ ਵੱਲ ਵੇਖੋਂ, ਫਰੀਸੀ ਚੋਕ ਵਰ੍ਹੇ ਬਗਲੇ ਭਗਤ ਸਨ, ਉਨਾਂ ਦੇ ਲਈ ਲਿਖਿਆ ਹੋਇਆ ਹੈ। ਜੋ ਓਹ ਡੰਡੀਆਂ ਦੇ ਘਰਾਂ ਨੂੰ ਚੱਟ ਕਰ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਅਤੇ ਵਿਖਾਉਣ ਲਈ ਲੰਮੀਆਂ ਲੰਮੀਆਂ ਅਰਦਾਸਾਂ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਜੋ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਪਰਮੇਸਰ ਦੀ ਵੱਲੋਂ ਵਧੀਕ ਦੰਡ ਮਿਲੇਗਾ (ਲੁਕਾ ਦਾ ਮੰਗਲ ਸਮਾਚਾਰ ੨੦ ਕਾਂਡ ਪੌੜੀ) ਧਰਮ ਉਨਾਂ ਦਾ ਬਹਾਨਾ ਸੀ, ਪਰ ਲੁਟ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਅਸਸ਼ੀ ਮਤਲਬ ਸੀ, ਮਹੂਦਾ ਇਸਕਰਿਯੂਤੀ ਇਹੋ ਜੇਹਾ ਹੀ ਪਖੰਡੀ ਸੀ। ਗੁਰੂ ਦਾ ਬਟੂਆ ਉਹੋ ਹੀ ਲਈ ਫਿਰਦਾ ਸੀ। ਅਤੇ ਜੋ ਕੁੱਛ ਉਸ ਵਿੱਚ ਪਾਪਾ ਜਾਂਦਾ ਸੀ ਓਹ ਉਸ ਨੂੰ ਖਾ ਜਾਂਦਾ ਸੀ ਪਰ ਅੰਤ ਨੂੰ ਓਹ ਨਸ਼ ਹੋਕੇ ਨਾਰਕ ਵਿੱਚ ਜਾ ਪਿਆ, ਅਤੇ ਸ਼ਮਊਨ ਜਾਦੂ ਕਰਨਵਾਲਾ ਬੀ ਅਜੇਹਾ ਹੀ ਸੀ ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਨੂੰ ਪਵਿਤ੍ਰ ਆਤਮਾ ਮੰਗਿਆ ਸੀ,<noinclude></noinclude> 6q3n2opzc022f3mmx4f93btc9q0x60r 250 20522 181229 51518 2024-11-12T02:51:46Z Taranpreet Goswami 2106 181229 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="1" user="Karamjit Singh Gathwala" />{{rh||320|}} {{border/s|3=double|4=3px}}</noinclude>ਜੋ ਉਹ ਦੀ ਰਾਹੀਂ ਰੁਪਏ ਕਮਾਵੈ। ਪਰ ਪਤਰਸ ਰਸੂਲ ਨੇ ਉਹ ਨੂੰ ਠੀਕ ਸਜਾ ਦਿੱਤੀ (ਰਸੂਲਾਂ ਦੇ ਕਰਤਬ ਦੀ ਪੋਥੀ ੯ ਕਾਂਡ ੧੯ ਸੇ 32 ਤਕ ਪੌੜੀ) ਮੈਂ ਕਹਿੰਦਾ ਹਾਂ ਭਈ ਓਹ ਮਨੁੱਖ ਜੇਹੜਾ ਨਿਰਾ ਸੰਸਾਰ ਦੇ ਮੋਹ ਕਰਕੇ ਧਰਮ ਨੂੰ ਅੰਗੀਕਾਰ ਕਰਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਓਹ ਮੁੜਕੇ ਸੰਸਾਰ ਦੇ ਮੋਹ ਕਰਕੇ ਧਰਮ ਨੂੰ ਤਿਆਗ ਬੀ ਕਰੇਗਾ, ਯਹੂਦਾ ਇਸਕ੍ਰਿਪਤੀ ਨਿਰਾ, ਸੰਸਾਰ ਦੇ ਮੋਹ ਦੇ ਕਾਰਨ ਧਰਮੀ ਬਣ ਬੈਠਾ ਸੀ, ਅਤੇ ਪਿੱਛੋਂ ਦੁਨਿਆਂ ਦੇ ਮੋਹ ਦੇ ਕਾਰਨ ਹੀ ਰੁਪਏ ਲੈਕੇ ਨਾ ਆਪਣਾ ਗੁਰੂ ਅਤੇ ਨਾਲੇ ਆਪਣਾ ਧਰਮ ਵੇਚ ਸੁੱਟਿਆ ਸੀ ਮੈਂ ਜਾਣਦਾ ਹਾਂ ਭਾਈ ਇਹ ਤੁਹਾਡੀ ਮੱਤ ਜੋ ਹੈ। ਸੋ ਬਹੁਤ ਹੀ ਬੁਰੀ ਹੈ, ਨਿਰੀ ਪਾਪੀਆਂ ਅਤੇ ਕਾਪਰੀਆਂ ਅਤੇ ਬੇਤਾਂਨ ਦੀ ਮੱਤ ਹੈ ਤੁਸੀ ਲੋਕ ਜਰੂਰ ਆਪਣਾ ਕੀਤਾ" ਪਾਓਗੇ ਕਿਉਂ ਕਿ ਜੇਹੀ ਕਰਨੀ ਤੇਹੀ ਭਰਨੀ। ਇਹ ਸੁਣਕੇ ਓਹ ਇੱਕ ਦੂਏ<noinclude></noinclude> kvgxrwi7degzdq15v11ou8iz0s27nam 250 20527 181228 51523 2024-11-12T02:49:34Z Taranpreet Goswami 2106 181228 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="1" user="Karamjit Singh Gathwala" />{{rh||321|}} {{border/s|3=double|4=3px}}</noinclude>ਵੱਲ ਤੱਕਣ ਲਗੇ, ਅਤੇ ਚੁੱਪ ਚਾਪ ਖੜ੍ਹੇ ਰਹੇ, ਕਿਉਂ ਜੋ ਉਹ ਮਸੀਹੀਨੂੰ ਏਸ ਗੱਲ ਦਾ ਕੀ ਉਤਰ ਦੇਣਾ ਸੀ, ਆਸਅਨੰਦ ਨੇ ਬੀ ਮਸੀਹੀ ਦੇ ਉਤਰ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਪਸੰਦ ਕੀਤਾ। ਇਸ ਲਈ ਓਹ ਸਭ ਚੁੱਪ ਚਾਪ ਹੀ ਰਹੇ, ਪਿੱਛੋਂ ਦੋ ਮਤਲਬੀ ਅਤੇ ਉਹ ਦੇ ਸਾਥੀ ਪਿਛਾਂਹ ਹਟ ਗਏ, ਜੋ ਮਸੀਹੀ ਅਤੇ ਆਸ ਅਨੰਦ ਉਨਾਂ ਤੋਂ ਅਗਾਹਾਂ ਵਧ ਜਾਣ, ਤਾਂ ਮਸੀਹੀ ਆਸ ਅਨੰਦ ਨੂੰ ਆਖਣ ਲੱਗਾ, ਭਈ ਜੇ ਏਹ ਮਨੁੱਖ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਨਹੀ ਖਲੋ ਸੱਕਦੇ ਤਾਂ ਪਰਮੀਸਰ ਦੀ ਅਦਾਲਤ ਵਿੱਚ ਏਹ ਕੀ ਕਰਨਗੇ, ਅਤੇ ਜਦ ਪਾਪ ਰੂਪੀ ਮਨੁਖਾਂ ਦੇ ਅੱਗੇ ਉਨਾਂ ਦੇ ਮੂੰਹ ਬੰਦ ਜਾਂਦੇ। ਅਤੇ ਜਦ ਓਹ ਨਰਕ ਦੀ ਅੱਗ ਵਿੱਚ ਜਾ ਪੰਣਗੇ। ਤਦ ਉਨਾਂ ਦਾ ਕੀ ਹਾਲ ਹੋਊ। ਤਦ ਮਸੀਹੀ ਅਤੇ ਆਸ ਅਨੰਦਰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਤੋਂ ਅੱਗੇ ਲੰਘ ਗਏ, ਅਤੇ ਜਾਂਦੇ ਜਾਂਦੇ ਓਹ ਇੱਕ ਪੱਧਰ ਵਿੱਚ<noinclude></noinclude> fwyovelk5vnhjc8h418ryxi7jeuuy2x 250 20532 181226 51528 2024-11-12T02:48:01Z Taranpreet Goswami 2106 181226 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="1" user="Karamjit Singh Gathwala" />{{rh||322|}} {{border/s|3=double|4=3px}}</noinclude>ਅਪੜ੍ਹੇ, ਜਿਹਦਾ ਨਾਉਂ ਅਰਾਮ ਸੀ, ਇਸ ਵਿੱਚ ਓਹ ਵਡੇ ਸੁੱਖ ਨਾਲ ਤੁਰੋ, ਪਰ ਇਹ ਛੋਟਾ ਜੇਹਾ ਹੀ ਸੀ, ਇਸ ਲਈ ਓਹ ਇਸ ਵਿੱਚੋਂ ਛੇਤੀ ਨਾਲ ਲੰਘ ਗਏ, ਉਸੇ ਪੱਧਰ ਦੇ ਪਰਲੇ ਪਾਸੇ ਇੱਕ ਟਿੱਲਾ ਸੀ, ਜਿਹ ਨੂੰ ਕਮਾਈ ਕਰਕੇ ਸੱਦਦੇ ਸਨ, ਇਸ ਵਿੱਚ ਚਾਂਦੀ ਦੀ ਖਾਣ ਸੀ ਜਿਹਦੇ ਵੈਖਣ ਲਈ ਬਾਹਲੇ ਰਾਹੀ ਭਟਕ ਗਏ ਸਨ। ਕਿਉਂ ਜੋ ਉਹਦੇ ਆਲੇ ਦੁਆਲੇ ਦੀ ਮਿਟੀ ਖਿਸਕਦੀ, ਅਤੇ ਵੇਖਣਵਾਲੇ ਉਸ ਦੇ ਵਿੱਚ ਡਿਗ ਪੈਂਦੇ ਸਨ, ਕਈ ਤਾ ਮੂਢੋਂ ਨਾਸ਼ ਹੋ ਗਏ, ਅਤੇ ਕਈ ਕੰਡੇ ਹੋ ਗਏ ਸਨ। ਇੱਥੋਂ ਤੋੜੀ ਜੋ ਓਹ ਅੰਤਕਾਲ ਤੋੜ੍ਹੀ ਕਦੀ ਫੇਰ ਤਕੜੇ ਨਾ ਹੋ ਸਕੇ। ਤਾਂ ਮੈਂ ਸੁਪਨਾ ਡਿੱਠਾ ਅਤੇ ਕੀ ਵੇਖਦਾ ਹਾਂ ਭਈ ਉਸ ਖਾਣ ਦੇ ਕੋਲ ਦੇਮਾਸ ਨਾਮੀ ਇੱਕ ਮਨੁੱਖ ਜਾਤੀਆਂ ਸੱਦਣ ਲਈ ਖਲੋਤਾ ਹੈ ਜੋ ਇੱਥੇ ਆਣ ਕੇ ਦੇਖੋ। ਉਂਜ ਨੇ ਮਸੀਹੀ ਅਰ<noinclude></noinclude> oogazpwwhkcqhyrj85djtqxofwcro76 250 20537 181225 51533 2024-11-12T02:45:59Z Taranpreet Goswami 2106 181225 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="1" user="Karamjit Singh Gathwala" />{{rh||323|}} {{border/s|3=double|4=3px}}</noinclude>ਉਹਦੇ ਸਾਥੀ ਨੂੰ ਵੇਖਕੇ ਆਖਿਆ ਓਏ ਜੁਆਨੋ ਉਰੇ ਆਓ, ਮੈਂ ਤੁਹਾਨੂੰ। ਕ ਚੰਗੀ ਵਸਤ ਵਿਖਾਵਾਂਗਾ ਮਸੀਹੀ ਨੇ ਪੁੱਛਿਆ, ਰੁਸ਼ਾ ਓਹ ਕੇਹੜੀ ਚੰਗੀ ਵਸਤ ਹੈ, ਜੋ ਉਹਦੇ ਦੱਖਣ ਲਈ ਅਸੀ ਚਾਹ ਛੱਡਿਆਂ, ਦੇਆਸ ਨੇ ਕਿਹਾ ਭਾਈ ਇਥੇ ਚਾਂਦੀ ਦੀ ਖਾਣ ਹੈ। ਜਿਹ ਦੇ ਵਿੱਚੋਂ ਧਨ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨ ਲਈ ਕਈ ਲੋਕ ਉਸ ਨੂੰ ਪੁੱਟ ਰਹੇ ਹਨ। ਜੇ ਦੋਸੀ ਬੀ ਆਓ ਅਰ ਪੇਂਟੋ ਤਾਂ ਬੋਹੜੀ ਜੇਹੀ ਮਿਹਨਤ ਨਾਲ ਅਸੀ ਬੀ ਬਹੁਤ ਧਨ ਇਕੱਠਾ ਕਰਾਂਗੇ, ਤਾਂ ਆਸ ਅਨੰਦ ਬੋਲਿਆਂ ਆਓ ਭਾਈ ਜੀ ਅਸੀ ਬੀ “ਚੱਲਕੇ ਵੇਖਿਓਂ ਤਾਂ ਲਈ, ਮਸੀਨੈਂ ਆਖਿਆ ਮੈਂ ਕਦੀ ਨਹੀਂ ਜਾਵਾਂਗਾ, ਮੈਂ ਅੱਗੇ ਉਸ ਦੀ ਖਬਰ ਸੁਣੀ ਹੈ ਭਈ ਇਥੇ ਬਾਹਲੇ ਲੋਕ ਜਿੰਦੋਂ ਮਾਰੇ ਗਏ ਹਨ, ਨਾਲੇ ਧਨ ਜੋ ਹੈ ਸੋ ਜੋਡ਼ਨ ਵਾਲਿਆਂ ਦੇ ਲਈ ਇੱਕ ਵਾਰੀ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਜਿਹ ਦੇ ਵਿਚ ਫੱਸਕ ਜਾਤੀ ਲੋਕ ਆਪਣੇ ਪੰਡਿਓ ਆਟਕ ਜਾਂਦੇ ਹਨ, ਤਦ<noinclude></noinclude> p4j4uz0z7cbmrxxtnqd7knf4koc70mh 250 20542 181224 51538 2024-11-12T02:43:45Z Taranpreet Goswami 2106 181224 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="1" user="Karamjit Singh Gathwala" />{{rh||324|}} {{border/s|3=double|4=3px}}</noinclude>ਮਸੀਹੀ ਨੇ ਦੇਮਾਸ ਨੂੰ ਹਾਕ ਮਾਰ ਕੇ ਪੁੱਛਿਆ, ਭਲਾ ਇਹ ਥਾਂ ਡਰਾਉਣ ਵਾਲੀ ਨਹੀ ਹੈ ਅਤੇ ਭਲਾ।ਇਹ ਦੇ ਕਾਰਨ ਬਹੁਤੇ ਜਾਤੀ ਰਾਹੇ ਨਹੀ’ ਅਟਕੇ ਰਹਿ ਗਏ, ਦੇਮਾਂਸ ਨੇ ਸ਼ਰਮਿੰਦੇ ਜੇਹੇ ਹੋਕੇ ਉੱਤਰ ਦਿੱਤਾ, ਡਰ ਤਾਂ ਬਹੁਤ ਨਹੀਂ ਪਰ ਹਾਂ, ਉਨਾਂ ਦੇ ਲਈ ਜੇਹੜੇ ਘਾਉਣ ਕਰਦੇ ਹਨ ਕੁੱਛ ਡਰਾਉਣੀ ਹੈ, ਤਦ ਮਸੀਹੀ ਨੇ ਆਸਅਨੰਦ ਨੂੰ ਕਿਹਾ ਭਾਇਆ, ਅਸੀ ਤਾਂ ਉਸ ਪਰ ਬੀ ਨਾ ਚੁੱਕਿਆ ਅਤੇ ਅੱਗੇ ਤੁਰੇ ਜਾਇਐ, ਆਸ ਅਨੰਦ ਬੋਲਿਆ -ਈ ਜਾਂ ਦੋ ਮਤਲਬੀ ਇੱਥੇ ਅਪਡ਼੍ਹ, ਅਰ'' ਇਸ ਤਰਾਂ ਸੱਦਿਆ ਜਾਵੇ ਜਾਂਤਾਂ ਨਿਸ਼ੰਗ ਉੱਧਰ ਵੇਖਣ ਲਈ ਮੁੜ੍ਹ ਪਏਗਾ, ਮਸੀਹੀ ਬੋਲਿਆ ਹੋਰ ਥੀ, ਉਹ ਐਨਾ ਥੋੜ੍ਹੀ ਹੈ ਜੋ ਉਹ ਜਰੂਰ ਉਥੇ ਜਾਏਗਾ, ਅਤੇ ਨਾਲ ਰੋਜਾਊ ਦੇਮਾਸ ਨੇ ਫੇਰ ਹਾਕ ਮਾਰ ਕੇ ਆਖਿਆ, ਆਓ ਜੁਆਨ ਨਿਰਾਵੈਖਣ<noinclude></noinclude> c6z1qhhixgkwnou3r455dgwqaqislw8 250 20547 181223 51543 2024-11-12T02:41:47Z Taranpreet Goswami 2106 181223 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="1" user="Karamjit Singh Gathwala" />{{rh||325|}} {{border/s|3=double|4=3px}}</noinclude>ਵਿੱਚ ਕੀ ਦੋਸ ਹੈ, ਤਾਂ ਮਸੀਹੀ ਨੇ ਇਹ ਕਹਿਕੇ ਸਾਫ ਉੱਤਰ ਦਿੱਤਾ ਕਿ ਦੇ ਦੋਆਬ ਮੈਂ ਤੈਨੂੰ ਜਾਣਦਾ ਹਾਂ ਅਤੇ ਇਹ ਬੀ ਜਾਣਦਾ ਹਾਂ, ਜੋ ਤੂੰ ਇਸ ਰਾਹ ਦੇ ਮਾਲਕ ਦੇ ਸਿੱਧੇ ਰਾਹ ਦਾ ਨਿਜ ਵੈਰੀ ਹੈਂ, ਅਤੇ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਭਟਕਾਉਣ ਚੜੀ ਹਾਕਮ ਵਲੋਂ ਤੇਰੇ ਉੱਤੇ ਸਜਾ ਦਾ ਹੁਕਮ ਹੋਆ ਹੋਆ,ਅਤੇ ਤੂੰ ਸਾ ਨੂੰ ਬੀ ਸਜਾ ਦਵਾਉਣੀ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਜੇ ਅਸੀਂ ਇਸ ਰਾਹ ਥੋਂ ਰਤੀਕ ਲਾਂਭੇ ਹੋਇਆ ਤਾਂ ਸਾਡੇ ਸੁਆਮੀ ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਨੂੰ ਅੱਟਜੋਂ ਖਬਰ ਹੋ ਜਾਵੇਗੀ ਅਤੇ ਓਹ ਆਪਣੇ ਦਰਬਾਰ ਵਿੱਚ ਕਿ ਜਿੱਥੇ ਸਾਨੂੰ ਮਹਿਆ ਪ੍ਰਾਪਤ ਹੋਣੀ ਹੈ ਸਾਡਾ ਮੂੰਹ ਕਾਲਾ ਕਰੇਗਾ, ਦੇਆਸ ਨੇ ਅੱਗੋਂ ਆਖਿਆ ਭਈ ਮੰਥੀ ਹਾਡੇ ਹੀ ਗੋਤ ਵਿੱਚੋਂ ਹਾਂ ਅਤੇ ਜੇ ਤੁਸੀ ਰਤੀਕ ਠਹਿਰ ਜਾਓ ਤਾਂ ਮੈਂ ਬੀ ਤੁਹਾਤੇ ਨਾਲ ਚੱਢਾਂਗਾ, ਮਸੀਹੀ ਨੇ ਪੁੱਛਿਆ ਡੁਲਾ ਤੇਰਾ ਨਾਓ ਕੀ ਹੈ? ਕੀ ਉਹੋ<noinclude></noinclude> jugt3qsbhztv6bqbf3jbu51gdex95ez 250 20552 181222 51549 2024-11-12T02:40:09Z Taranpreet Goswami 2106 181222 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="1" user="Karamjit Singh Gathwala" />{{rh||326|}} {{border/s|3=double|4=3px}}</noinclude>ਨਹੀ ਜੋ ਮੈਂ ਹੁਣੇ ਤੇਰਾ ਲਿਆ ਸੀ, ਉਹ ਨੇ ਉਤਰ ਦਿੱਤਾ, ਹਾਂ ਮਹਾਰਾਜ,ਮੇਰਾ ਨਾਓ ਦੇਖਾਸ ਹੈ, ਅਤੇ ਮੰ' ਇਬਰਾਹੀਮ ਦਾ ਪੁਤ੍ਰ ਹਾਂ, ਮਸੀਹੀ ਨੇ ਆਖਿਆ ਮੈਂ ' ਤੈਨੂੰ ਜਾਣਦਾ ਹਾਂ। ਜਿਹਾਜੀ ਤੇਰਾ ਪੜ੍ਹਦਾਦਾ, ਅਤੇ ਯਹੂਦਾਂ-ਇਸ ਕਰਿਯੂਤੀ ਤੇਰੇ ਪਿਓ ਦਾ ਨਾਓ ਹੈ, ਅਤੇ ਤੂੰ ਉਨਾਂ ਦੇ ਮਗਰ ਮਗਰ ਨਾਂ ਹੀ ਪੱਤਾੜਿਆਂ ਪੁਰ ਚਲਦਾ ਹੈ। ਇਹ ਬਹੁਤ ਹੀ ਮਾੜੀ ਗੱਲ ਹੈ, ਜੋ ਤੂੰ ਕਰਦਾ ਹੈਂ, ਤੇਰਾ ਪਿਓ ਵਡਾ ਆਖੀ ਹੋਯਾ, ਅਰ ਇੱਸੇ ਲਈ ਉਸ ਨੂੰ ਫਾਸੀ ਮਿੱਥੀ ਸੀ, ਅਤੇ ਤੂੰ ਫਾਸੀ ਦੇ ਜੋਗ ਹੈਂ, ਚੇਤੇ ਰੱਖੀ ਕਿ ਜਾਂ ਅਸੀਂ ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਦੀ ਦਰਗਾਹ ਵਿੱਚ ਪਹੁੰਚਾਂਗੇ, ਤਾਂ ਅਸੀ ਜਰੂਰ ਤੇਰੀ ਇਸ ਬੁਰੀ ਚਾਲ ਦੀ ਖਬਰ ਉਹਨੂੰ ਦਿਆਂਗੇ, ਇਹ ਆਖ ਕੇ ਮਸੀਹੀ ਅਤੇ ਆਸਅਨੰਦ ਅੱਗੇ ਤੁਰ ਗਏ। ਇੰਚਰਾਂ ਨੂੰ ਦੋ ਮਤਲਬੀ ਅਤੇ ਉਹ ਦੇ ਨਾਲ ਦੇ ਉਸ ਖਾਣ ਕੋਸ਼<noinclude></noinclude> 84vutfx8xhuedxainkllb332u5leli6 250 20557 181221 51554 2024-11-12T02:38:25Z Taranpreet Goswami 2106 181221 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="1" user="Karamjit Singh Gathwala" />{{rh||327|}} {{border/s|3=double|4=3px}}</noinclude>ਆ ਪੁੱਜੇ, ਅਤੇ ਓਹ ਸਭੇ ਦੋਖਾਸ ਦੇ ਆਖਦਿਆਂ ਸਾਰ ਰਾਹ ਛੱਡ ਕੇ ਉਹ ਦੀ ਵੱਲ ਚਲੇ ਗਏ। ਅੱਗੇ ਮੈਂ ਨੂੰ ਕੁਝ ਪਤਾ ਨਹੀ ਂ ਜੋ ਓਹ ਸਾਰੇ ਉਥੇ ਜਾਂਦਿਆਂ ਕੀ ਹੋ ਗਏ, ਉਸ ਖਾਣ ਦੇ ਵਿੱਚ ਡਿੱਗ ਪਏ, ਜਾਂ ਉਹ ਦੇ ਅੰਦਰ ਜਾ ਕੇਸ ਨੂੰ ਪੁਟੱਣ ਲੱਗੇ। ਜਾਂ ਉੱਥੋਂ ਦੀ ਧੂੜ ਨਾਲ ਸਾਹ ਬੰਦ ਹੋਕੇ ਮਰ ਗਏ ਬੁਰੀ ਹਵਾ ਲੱਗਣ ਤੋਂ ਮਰ ਗਏ, ਪਰ ਅੰਨਾਂ ਮੈਂ' ਜਾਣਦਾ ਹਾਂ, ਜੇ ਓਹ ਫੇ ਇਸ ਰਾਹ ਵਿੱਚ ਕਦੇ ਨਾ ਦਿੱਸੇ, ਉਪਰੰਦ ਮੈਂ ਵੇਖਿਆ, ਜੋ ਓਹ ਦੋਵੇਂ ਜਾਤ੍ਰੀ ਉਸ ਪੱਧਰ ਦੇ ਪਰਲੇ ਪਾਸੇ ਇੱਕ ਅਚਰਜ ਜੇਹੇ ਬੰਖ ਦੇ ਕੋਲ ਜਾ ਪਹੁੰਚੇ, ਜੋ ਸੜਕ ਦੇ ਇਕ ਲਾਂਡੋ ਖਲੋਤਾ ਸੀ, ਉਸ ਨੂੰ ਵੇਖ ਕੇ ਓਹ ਦੋਵੇਂ ਗਹੇ ਗਏ, ਕਿਉ ਜੋ ਉਹਦਾ ਅਕਾਰ ਬਹੁਤ ਹੀ ਅਚਰਜ ਦਾ ਹੈ ਸੀ। ਓਹ ਅੱਜ ਜਿਹਾ ਮਲੂਮ ਹੋਆ, ਜੋ ਮਾਨੋ ਓਹ ਕੋਈ ਤੀਮੀਂ ਹੈ,ਜੋ ਥੰਮ ਦੇ ਸਰੂਪ ਵਿਚ<noinclude></noinclude> 9fy92ljjs5gqv6p1pegskxpb9xe5v4e 250 20562 181220 51559 2024-11-12T02:35:48Z Taranpreet Goswami 2106 181220 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="1" user="Karamjit Singh Gathwala" />{{rh||328|}} {{border/s|3=double|4=3px}}</noinclude>ਵਟਾਈ ਗਈ ਹੈ, ਓਹ ਦੋਵੇਂ ਕਿੰਨੇ ਹੀ ਚਿਰ ਤੀਕਰ ਉਸ ਨੂੰ ਵੇਖਦੇ ਰਹੇ ਭਈ ਇਹ ਕੀ ਅਚੰਭਾ ਹੈਂ, ਓਕ ਨੂੰ ਆਸ ਅਨੰਦ ਨੇ ਵੇਖਿਆ, ਜੋ ਥੰਮ ਦੇ ਸਿਰ ਉਤੇ ਅਚਰਜ ਦੇ ਅੱਖਰ ਉਕਰੇ ਹੋਏ ਹਨ, ਪਰ ਉਸ ਚੋਂ ਉਤਾਰੇ ਨਹੀਂ ਜਾਂਦੇ ਉਹ ਅਣਪੜ ਜੋ ਸੀ। ਇਸ ਲਈ ਜੋ ਉਸ ਨੇ ਮਸੀਹੀ ਨੂੰ ਜੋ ਪੜਿਆ ਹੈ ਆ ਸੀ, ਸੱਦ ਕੇ ਆਖਿਆ ਭਰਾਟਾ ਇਧਰ ਤਾਂ ਵੇਖ ਆਹ ਕੀ ਲਿਖਿਆ ਰੋਖਾ ਹੈ, ਉਹ ਨੇ ਨੇੜੇ ਆਣਕੇ ਅੱਖਰਾਂ ਨੂੰ ਬੁਲਾਯਾ, ਅਤੇ ਡਿੱਠਾ ਕਿ ਖਿਆ ਹੋਆ ਹੈ ਭਈ ਭੂਤ ਦੀ। ਇਸਤ੍ਰੀ ਨੂੰ ਚੇਤੇ ਕਰੋ ( ਲੂਕਾ ਦਾ ਮੰਗਲਾਜਮਾ ਚਾਰ ॰ ਕਾਂਡ ੩ ਪੌੜੀ) ਉਹ ਨੇ ਆਪਣੇ ਸਾਥੀ ਨੂੰ ਪੜ੍ਹ ਸੁਣਾਯਾ, ਤਾਂ ਉਨਾਂ ਨੇ ਇਹ ਮਲੂਮ ਕੀਤਾ। ਭਈ ਇਹ ਉਦੋਂ ਲੂਣ ਦਾ ਥੰਮ੍ਹ ਹੈ, ਕਿ ਜਾਂ ਭੂਤ ਦੀ ਇਸਤ੍ਰੀ ਨੇ ਸਦੂਮ ਚੋਂ ਭਜਣ ਦੇ ਟੇਸ਼ੇ ਪਿਛਾਂਹ ਮੁੜ ਕੇ ਸਦੂਮਦੀ<noinclude></noinclude> m4sugzdryzccskg0j405vhpeibe4pn2 250 20567 181218 51564 2024-11-12T02:23:06Z Taranpreet Goswami 2106 181218 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="1" user="Karamjit Singh Gathwala" />{{rh||329|}} {{border/s|3=double|4=3px}}</noinclude>ਵੱਲ ਲੋਡ ਦੇ ਮਾਰੇ।ਡਿੱਠਾ - ਤਾਂ ਓਹ ਲੂਣ ਦਾ ਥੰਮ੍ਹ ਬਣ ਗਈ। ਇਸ ਅਣੋਂਖੀ ਗੱਲ ਨੂੰ ਵੇਖਕੇ ਓਹ ਆਪੋ ਵਿੱਚ ਦੀ ਓ ਆਖਣ ਲੱਗੇ, ਮਾਸੀਹੀ ਨੌ ਆਸ ਅਨੰਦ ਨੂੰ ਆਖਿਆ, “ਭਾਈ ਜੀ ਅਸਾਂ ਇਸ ਥੰਮ੍ਹ ਨੂੰ ਏਸ਼ੇ ਸਿਰ ਵੇਖਿਆ, ਜਿਵੇਂ ਅਸੀ ਦੋਆਸ ਦੇ ਫੁੱਲ ਥੋਂ ਬਚ ਗਏ, ਤਿਵੇਂ ਇਹ ਥੰਮ੍ਹ ਸਾਨੂੰ ਦਿੱਸ ਪਿਆ ਜੇ ਅਸੀ ਉਸ ਕਮਾਈ ਨਾਮ ਟਿੱਲੇ ਕੋਲ ਜਾਂ ਦੇ, ਜਿਸ ਟੇਢੇ ਦੇਸ ਨੂੰ ਸਾਨੂੰ ਸੱਦਿਆ ਸੀ, ਅਤੇ ਤੇਰਾ ਜੀ ਬੀ ਵੇਖਣ ਨੂੰ ਕਰਦਾ ਸੀ ਤਾਂ ਭਾਈ ਜੀ ਅਸੀਂ ਬੀ ਉਸ ਤੀਮੀਂ ਵਾਗੂੰ ਉਨਾਂ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਲਈ ਜਹੜੇ ਸਾਡੇ ਪਿਛੇ ਆਉਣ ਵਾਲੇ ਹਨ। ਤਮਾਸ਼ਾ ਬਣ ਜਾਂਦੇ ਆਸ ਅਨੰਦ ਨੇ ਆਖਿਆ ਹਾਏ ਹਾਏ ਮੈੰ ਕੇੜ੍ਹਾ ਮੂਰਖ਼ ਸਾਂ। ਅਚਰ ਜ ਦੀ ਗੱਲ ਹੈ, ਜੋ ਮੈਂ ਬੀ ਚੂਤ ਦੀ ਇਸੜੀ ਵਾਗੂੰ ਨਹੀ' ਹੋ ਗਿਆ,<noinclude></noinclude> qpp3tiu9oebwdhtndq6275oajextp7v 250 20572 181217 51569 2024-11-12T02:21:22Z Taranpreet Goswami 2106 181217 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="1" user="Karamjit Singh Gathwala" />{{rh||330|}} {{border/s|3=double|4=3px}}</noinclude>ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਮੇਰੇ ਅਰ ਉਹ ਦੇ ਪਾਪ ਵਿੱਚ ਕੀ ਭੌਣ ਭੇਦ ਸੀ। ਉਸ ਨੇ ਨੇਰਾ ਮੂੰਹ, ਭੁਟਾ ਕੇ ਪਿਛਾਂਹ ਤੱਕਿਆ ਸੀ, ਪਰ ਮੈਂ ਉਸ ਖਾਣ ਦੇ ਕੋਲ ਜਾਣ ਨੂੰ ਅਰ ਵੇਖਣ ਨੂੰ ਲੋਚਦਾ ਸਾਂ। ਪਰਮੀਸਰ ਧੰਨ ਹੋਵੇ, ਮੈਂ ਤਾਂ ਬਹੁਤ ਸ਼ਰਮਾਉਂਦਾ ਹਾਂ, ਜੋ ਮੇਰੇ ਮਨ ਵਿੱਚ ਕਿਉਂ ਇਹ ਫੁਰਨਾ ਫੁਰਿਆ ਮਸੀਹੀ ਨੇ ਆਖਿਆ, ਭਈ ਜੋ ਕੁੱਛ ਆਸੀ ਹੁਣ ਟੇਖਦੇ ਹਾਂ, ਥੋੜੀਂਦਾ ਹੈ ਜੋ ਆਪਣੇ ਭਲੇ ਵਾਸਤੇ ਅਗਾਂਹ ਨੂੰ ਚੇਤੇ ਰੱਖਿਐ, ਇਹ ਤੀਮੀ ਜਾਂ ਬਦੂਮ ਨਗਰ ਅੱਗ ਅਤੇ ਗੰਧਕ ਨਾਲ ਭਸਮ ਹੋ ਗਿਆ, ਤਾਂ ਬਚਕਲੀ, ਤਾਂ ਬੀ ਪਿੱਛੋਂ ਹੋਰ ਬਲਾ ਨਾਲ ਨਾਸ ਹੋ ਗਈ, ਜੋ ਹੁਣ ਉਸ ਨੂੰ ਲੂਣ ਦਾ ਬੰਆਂ ਬਣੀ ਹੋਈ ਵੇਖਦੇ ਹਾਂ, ਆਸ ਅਨੰਦ ਨੇ ਆਖਿਆ “ ਭਾਈ ਜੀ ਸੱਚ ਹੈ। ਇਹ ਤਾਂ ਸਾਡੇ ਲਈ ਨਮੂਨਾ, ਅਤੇ ਡਰਾਉਣ ਵਾਲੀ<noinclude></noinclude> 7n64utix0q7bduge2x6ln4h2aijvmg6 250 20582 181215 51579 2024-11-12T02:19:25Z Taranpreet Goswami 2106 181215 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="1" user="Karamjit Singh Gathwala" />{{rh||332|}} {{border/s|3=double|4=3px}}</noinclude>ਖਲੋਤੇ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ। ਮਸੀਹੀ ਨੇ ਕਿਹਾ ਸੱਚ ਹੈ ਭਿਰਾ ਇਹ ਤਾਂ ਵਰ੍ਹੇ ਅਚਰਾਜ ਦੀ ਗੱਲ ਹੈ ਅਤੇ ਇਸ ਬੈਂ ਮਲੂਮ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਜੋ ਉਨਾਂ ਦੇ ਮਨ ਬਦੁਝ ਕਠੋਰ ਹਨ। ਏਹ ਲੋਕ ਉਨਾਂ ਉਚੱਕਿਆਂ ਵਰਗੇ ਹਨ, ਜਹੜੇ ਨਿਆ'ਈ' ਹਾਕਿਮ ਯਾ ਤਹਸੀਲਦਾਰ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਉਚੱਕਪੁਣਾਂ ਕਰਤੇ ਅਤੇ ਖੀਜੇ ਕਤੁਰਦੇ ਹਨ ਜਾਂ ਬੰਚ ਵਾਲੇ ਸਾਹਿਬ ਦੇ ਵੇਖਦਿਆਂ ਖੂਨ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਸਦੂਮ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਬਾਬਤ ਲਿਖਿਆ ਹੋਆ ਹੈ। ਜੋ ਓਹ ਮਹਾਂ ਪਾਪੀ ਸਨ, ਇਸ ਲਈ ਜੋ ਓਹ ਪ੍ਰਭੂ ਦੇ ਅੱਗੇ ਪਾਪੀਸਨ, ਕਿਉਂ ਜੋ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਪ੍ਰਭੂ ਦੀਆਂ ਦਿਆਲਤੀਆਂ ਦੇ ਫੱਟੇ ਉਹ ਦੇ ਅੱਗੇ ਨਿਰਾ ਪਾਪ ਕੀਤਾ, ਲਿਖਿਆ ਹੈ ਜੋ ਉਸ ਵੇਲੇ ਪ੍ਰਭੂ ਦੀ ਮਾ ਨਾਲ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਦੇਸ ਅਦਨ ਬਾਗ ਵਰਗਾ ਹਰਿਆ ਭਰਿਆ ਸੀ, ਅਤੇ ਇਸੇ ਕਰਕੇ ਪ੍ਰਭੂ" ਦਾ ਕਰੋਧ ਉਨਾਂ ਉੱਤੇ ਅੰਡੇ ਜੋਰ ਨਾਲ ਜਾਗਿਆ ਜੋ ਓਸ ਨੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਉੱਤੇ<noinclude></noinclude> snzyfil0epepgr7d5x6478rtx7wcu0s 250 20587 181214 51584 2024-11-12T02:17:43Z Taranpreet Goswami 2106 181214 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="1" user="Karamjit Singh Gathwala" />{{rh||333|}} {{border/s|3=double|4=3px}}</noinclude>ਅਕਾਏਂ ਅੱਗ ਫੜ੍ਹਾਈ, ਅਤੇ ਇਸ ਬੋਂ ਪਰੱਤਖ ਜਾਣਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਕਿ ਇਹੋ ਜੇਹੇ ਲੋਕ ਜੇਹੜੇ ਪਰਤੱਖ ਪਾਪ ਕਰਦੇ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਅਤੇ ਕਿਸੇ ਨਮੂਨੇ ਦੀ ਕੁੱਝ ਪਰਵਾਹ ਨਹੀ ਕਰਦੇ ਓਹ ਬੁਰੀ ਤਰਾਂ ਨਾਲ ਨਾਸ ਹੋਣਗੇ,ਆਸ ਅਨੰਦ ਨੇ ਆਖਿਆ ਭਾਈ ਜੀ ਤੁਸਾਂ ਸੱਚ ਆਖਿਆ ਹੈ, ਅਤੇ ਤੁਹਡੇ ਉੱਤੇ ਪਰਮੇਸਰ ਦੀ ਵਰ੍ਹੀ ਦਮਾ ਹੈ, ਅਤੇ ਨਿਜ ਕਰਕੇ ਮੇਰੇ ਉੱਤੇ ਬੀ ਹੋਈ, ਜੇ ਅਸੀ ਇਸ ਬਢ਼ਾ ਥੋਂ ਬੀ ਬਚ ਗਏ ਹਾਂ। ਇਸ ਕਰਕੇ ਮਾਂ ਨੂੰ ਚਾਹੀਏ, ਜੋ ਆਸੀ ਉਹ ਦਾ ਧੰਨਵਾਦ ਕਾਰੀਖੀ, ਅਤੇ ਉਹ ਦਾਖਿਐ, ਅਤੇ ਸਦਾ ਭੂਤ ਦੀ ਇਸਤ੍ਰੀ ਨੂੰ ਚੇਤੇ ਰੱਖਿਐ ॥<noinclude></noinclude> t13wiex86oldnnu1ionbf3awdp2kcww 250 20592 181213 51589 2024-11-12T02:16:18Z Taranpreet Goswami 2106 181213 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="1" user="Karamjit Singh Gathwala" />{{rh||334|}} {{border/s|3=double|4=3px}}</noinclude>{{center|{{larger|'''ਉਪਦੇਸ਼'''}}}} {{gap}}ਪਿਛਲੀ ਬੇਆ ਚੋਂ ਸਾਨੂੰ ਝੂਠੇ ਲੋਕਾਂ ਦਾ ਹਾਲ ਪਰਗਟ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਕਿੰਨੇਕ ਦੋ ਮਤਲਬੀ ਹਨ, ਜੇਹੜੇ ਸੰਸਾਰ ਅਤੇ ਸੁਰਗ ਦੋਹਾਂ ਨੂੰ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹਨ, ਪਰ ਆਪਣੇ ਸੰਸਾਰੀ ਮਤਲਬ ਨੂੰ ਭਾਰੀ ਸਮਝਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਧਰਮ ਦੇ ਮਤਲਬ ਨੂੰ ਹੌਲਾ, ਇਸੇ ਕਰਕੇ ਨਾ ਤਾਂ ਓਹ ਧਰਮ ਦੇ ਨ ਅੰਤ ਮਿਹਨਤ ਕਰਦੇ, ਅਤੇ ਨਾ ਦੁੱਖ ਝੱਲਦੇ ਅਤੇ ਨਾ ਸੰਸਾਰੀ ਮੋਹ ਤੇ ਆਗਦੇ ਹਨ, ਇੱਸੇ ਕਾਰਨ ਓਹ ਸੰਸਾਰੀ ਸਭਾ ਜਾਂ ਸੁੱਖ ਜਾਂ ਧਨ ਦੇ ਪਿੱਛੇ ਆਪਣਾ ਨਾਸ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਇਸ ਤਰਾਂ ਬਾਹਲੋ ਹੀ<noinclude></noinclude> 8szra87hzoz2y0ni77z5g7mpo0idkgu 250 20597 181212 51594 2024-11-12T02:14:05Z Taranpreet Goswami 2106 181212 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="1" user="Karamjit Singh Gathwala" />{{rh||335|}} {{border/s|3=double|4=3px}}</noinclude>ਲੋਕ ਹਨ, ਜੋ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਧਰਮੀ ਬਣਾ ਬੈਠੇ ਹਨ, ਪਰ ਸੰਸਰ ਦੀ ਪ੍ਰੀਤ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਛੱਡਦੇ, ਹੋਰ ਬੀ ਬਹੁਤ ਹਨ ਜੋ ਧਨ ਦੇ ਲੋਭ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਆਗਦੇ, ਅਤੇ ਇੱਸੇ ਸਬਬ ਇਹ ਲੋਕ ਬੈਕੁੰਡ ਵਿਖੇ ਕਦੇ ਨਹੀਂ ਅੱਪੜ ਸਕਦੇ, ਸਗੋਂ ਸੰਸਾਰ ਅਤੇ ਲੋਭ ਵਿੱਚ ਹੀ ਨਾਸ ਹੁੰਦੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ, ਕਿਉਂ ਜੋ ਪ੍ਰਭੂ ਦਾ ਇੱਕ ਫ਼ਾਕ ਹੈ ਭਈ ਤੁਸੀਂ ਪਰਮੇਸਰ ਅਤੇ ਮਾਖਾ ਦੋਹਾਂ ਦੀ ਸੇਵਾ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦੇ 15<noinclude></noinclude> 5bcvwmxaztsiw9zlv0m5n7efecafwjx 250 20602 181211 51599 2024-11-12T02:12:44Z Taranpreet Goswami 2106 181211 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="1" user="Karamjit Singh Gathwala" />{{rh||336|}} {{border/s|3=double|4=3px}}</noinclude>{{center|{{larger|'''੧੫ ਪੰਦਰਵਾਂ ਪਰਬ'''}}}} {{center|<poem>ਮਸੀਹੀ ਅਤੇ ਆਸ ਅਨੰਦ ਦਾ ਆਪਣਾ ਰਾਹ ਤੋਂ ਭੁੱਲੀ ਪੰ ਜਾਣਾਂ, ਅਤੇ ਨਿਰਾਸ ਨਾਮੀ ਦੇਓ ਦੇ ਪੰਜੇ ਵਿੱਚ ਫੱਸ ਜਾਣ ਦਾ ਵਰਨਣ॥</poem>}} {{gap}}ਤਦ ਮੈਂ ਡਿੱਠਾ ਜੋ ਓਹ ਦੋਵੇਂ ਤੁਰਦੇ ਤੁਰਦੇ ਇੱਕ ਅਤੇ ਸੁੰਦਰ ਦਾਯਾ ਦੇ ਕੰਢੇ ਅੱਪੜੇ, ਜਿਹ ਦਾ ਨਾਓ ਦਾਊਦ ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਨੇ ਪਰਮੇਸਰ ਦਾ ਦਰਿਆ ਧਰਿਆ ਸੀ, ਅਰ ਮੁਹੰਨਾ ਉਪਦੇਸ਼ਕ ਨੇ ਉਹ ਨੂੰ ਅਮ੍ਰਿਤ ਜਲ ਦਾ ਦਾਰਿਆ ਕਰਕੇ ਆਖਿਆ ਸੀ (੬੫ ਜਬੂਰ - ਪੌੜੀ ਅਤੇ ਪਰਕਾਸ਼ ਦੀ ਪੋਥੀ ੨੫ ਕਾਂਡ ਪੌੜੀ) ਉਨਾਂ ਦਾ ਰਾਹ ਵਾਰਿਆ ਦੇ ਕੰਢੇ ਜਾਂਦਾ ਸੀ, ਇਸ<noinclude></noinclude> 7apd4m43ptsema55d3v0yq5ycqk44f6 181216 181211 2024-11-12T02:21:21Z Charan Gill 36 /* ਗਲਤੀਆਂ ਲਾਈਆਂ */ 181216 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Charan Gill" />{{rh||336|}} {{border/s|3=double|4=3px}}</noinclude>{{center|{{larger|'''੧੫ ਪੰਦਰਵਾਂ ਪਰਬ'''}}}} {{center|<poem>{{smaller|ਮਸੀਹੀ ਅਤੇ ਆਸ ਅਨੰਦ ਦਾ ਆਪਣਾ ਰਾਹ ਥੋਂ ਭੁੱਲੀ ਪੈ ਜਾਣਾਂ, ਅਤੇ ਨਿਰਾਸ ਨਾਮੇੀ ਦੇਓ ਦੇ ਪੰ ਜੇ ਵਿੱਚ ਫੱਸ ਜਾਣ ਦਾ ਵਰਨਣ॥}}</poem>}} {{gap}}ਤਦ ਮੈਂ ਡਿੱਠਾ ਜੋ ਓਹ ਦੋਵੇਂ ਤੁਰਦੇ ਤੁਰਦੇ ਇੱਕ ਅੱਤ ਸੁੰਦਰ ਦਰਿਯਾ ਦੇ ਕੰਢੇ ਅੱਪੜੇ, ਜਿਹ ਦਾ ਨਾਓ ਦਾਊਦ ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਨੈ ਪਰਮੇਸਰ ਦਾ ਦਰਿਆ ਧਰਿਆ ਸੀ, ਅਰ ਯੁਹੰਨਾ ਉਪਦੇਸ਼ਕ ਨੈ ਉਹ ਨੂੰ ਅਮ੍ਰਿਤ ਜਲ ਦਾ ਦਾਰਿਆ ਕਰਕੇ ਆਖਿਆ ਸੀ ({{smaller|੬੫ ਜਬੂਰ ੯ ਪੌੜੀ ਅਤੇ ਪਰਕਾਸ਼ ਦੀ ਪੋਥੀ ੨੨ ਕਾਂਡ ੧ ਪੌੜੀ}}) ਉਨਾਂ ਦਾ ਰਾਹ ਦਰਿਯਾ ਦੇ ਕੰਢੇ ਜਾਂਦਾ ਸੀ, ਇਸ<noinclude></noinclude> 82dj4o9ccbj4ymgzhjc19rqdahpswa4 250 20607 181210 51604 2024-11-12T02:10:28Z Taranpreet Goswami 2106 181210 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="1" user="Karamjit Singh Gathwala" />{{rh||337|}} {{border/s|3=double|4=3px}}</noinclude>ਲਈ ਓਹ ਸੌਖੇ ਅਰ ਵਰ੍ਹੇ ਪਸਿਨ ਤੁਰੇ ਜਾਂਦੇ ਸਨ, ਅਤੇ ਵਾਰਿਆ ਦਾ ਮਿੱਠਾ ਪਾਣੀ ਪੀ ਪੀ ਕੇ ਗੁਟ ਹੋਏ ਹੋਏ ਸਨ, ਕਿਉਂ ਕਿ ਓਹ ਬੜਾ ਨਿਰਮਲ ਅਤੇ ਮਿੱਠਾ ਸੀ। ਇਸ ਦਰਿਆ ਦੇ ਦੋਹੀ ਕੰਢੀ ਹਭਰੇ ਬਿਰਫ ਭਾਂਤੋ ਭਾਂਤਾਂ ਦੇ ਫਲਾਂ ਨਾਲ ਲੱਦੇ ਹੋਏ ਸਨ ਅਤੇ ਉਨਾਂ ਬ੍ਰਿਛਾਂ ਦੇ ਪੱਤੇ ਬੀ ਅਜਿਹੇ ਗੁਣਕਾਰ ਸਨ, ਭਈ ਜਦ ਬਾਦੀ ਜਾਂ ਹੋਰ ਕੋਈ ਰੋਗ ਜੇ ਅਕਸਰ ਪਿੰਡੇ ਵਿੱਚ ਹੋਆ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਜਦ ਉਨਾਂ ਜਾਤੀਆਂ ਨੂੰ ਹੋਈ ਤਦ ਓਹ ਪੱਤੇ ਖਾਕੇ ਓਵੇਂ ਹੀ ਤਕੜ੍ਹੇ ਹੋਏ, ਦਾਰਿਆ ਦੇ ਉਰਾਰ ਅਤੇ ਪਾਰ ਹਰੀਆਂ ਭਰੀਆਂ ਤਰਾਇਆਂ ਸਨ ਜਿਨਾਂ ਵਿੱਚ ਰੰਗ ਬਰੰਗੀ ਫੁੱਲ ਖਿੜ੍ਹੇ ਹੋਏ ਸਨ, ਜਾਂ ਜੰਝੂ ਹੋਈ ਤਾਂ ਇਹ ਦੋਵੇਂ ਜਾੜੀ ਡਰਾਈ ਵਿੱਚ ਗਏ ਅਤੇ ਲੰਮੇ ਪੇਕੇ ਸੌਂ ਗਏ, ਕਿੰਉਂ ਜੋ ਓਹ ਇਥੇ ਸੁੱਖ<noinclude></noinclude> q9ad4bn8u4m3lfzkrbqvsax4fgiaadn 250 20616 181209 51613 2024-11-12T02:08:56Z Taranpreet Goswami 2106 181209 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="1" user="Karamjit Singh Gathwala" />{{rh||338|}} {{border/s|3=double|4=3px}}</noinclude>ਸਾਂਦ ਨਾਲ ਸੌਂ ਸੱਕਦੇ ਸਨ, (੧੩ ਜਬੂਰ ੨ ਪੌੜੀ) (ਅਸਾਇਆਹ ਅਬੀਮਟਾਚਕ ਦੀ ਪੋਥੀ ੧੪ ਕਾਰ ੩੦ ਪੰਝੀ) ਜਾਂ ਸਟੇਰੇ ਜਾਗੇ ਤਾਂ ਓਹ ਫਲ ਖਾ ਕੇ ਅਤੇ ਜਲਪੀ ਕੇ ਫੇਰ ਸੌਂ ਗਏ। ਇੱਸੇ ਤਰਾਂ ਕੁਈਕੁ ਦਿਨ ਉੱਥੇ ਟਿਕੇ ਰਹੇ। ਅਤੇ ਇਹ ਭੋਜਨ ਬੀ ਗਾਆ ਕਰਦੇ ਸਨ॥ {{center|{{larger|'''ਦੋਹਰਾ'''}}}} {{center|<poem>ਨਿਰਮਲ ਮਿੱਠਾ ਧੁੰਮ। ਇਹ ਸੁਰਗੀ ਰਾਹਦੇ ਕੋਲ ਜਿਸ ਚੋਂ ਰੇਖਾ ਮਿਠਾਉਂਦਾ ਹਰ ਇਕ ਰਾਹੀ ਟੇਲ॥੧॥ ਅਤੇ ਸੁਗੰਧ ਆਰ ਬਾਦਸ਼ਭ ਐਸੇ ਫਲ ਅਰ ਫੂਲ ਹੁਣ ਸਭ ਸੁਖ ਸੰਸਾਰ ਦੇ ਧਰਮੀ ਜਾਵੇ ਭੂਲ॥੨॥੧॥</poem>}} ਓਹ ਇੱਥੋਂ ਤੁਰਨ ਲੱਗੇ। ਕਿਉਂ ਜੋ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਪੰਡਾ ਜੋ ਅਜੇ ਨਹੀਂ-<noinclude></noinclude> 6jay3fsmz2nmqot74ibfjmwxuqga15v 250 20621 181208 51618 2024-11-12T02:06:38Z Taranpreet Goswami 2106 181208 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="1" user="Karamjit Singh Gathwala" />{{rh||339|}} {{border/s|3=double|4=3px}}</noinclude>ਨਿਬਾੜੇਆ, ਤਾਂ ਖਾ ਪੀ ਕੇ ਅੱਗੇ ਤੁਰ ਪਏ। {{gap}}ਫੇਰ ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਸੁਪਨੇ ਵਿੱਚ ਢਿੱਡਾ ਕਿ ਬੋਹੜੀ ਵਾਟ ਅੱਗੇ ਜਾ ਕੇ ਉਨਾਂ ਦਾ ਰਾਹ ਪਾਟ ਗਿਆ, ਅਤੇ ਦਰਿਆ ਸੜਕ ਤੋਂ ਲਾਂਭੇ ਰਾਹਿ ਗੁਆ ਜਿਸ ਥੋਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਵਡਾ ਅਰਮਾਨ ਕੀਤਾ, ਪਰ ਓਹ ਲਾਦਾਰ ਸਨ,ਜੋ ਉਨਾਂ ਨੇ ਰਾਹ ਤੋਂ ਵੱਖਰਾ ਹੋਣਾ ਨਾ ਚਾਹਿਆ। ਹੁਣ ਰਾਹ ਬਹੁਤ ਬਿਖੜ੍ਹਾ ਹੋ ਗਿਆ, ਅਤੇ ਉਨਾਂ ਦੇ ਪੈਰਾਂ ਦੇ ਪਬ ਪੈਂਡੇ ਦੇ ਸਬੱਬ ਘਸ ਗਏ ਸਨ,ਇੱਸੇ ਕਰਕੇ ਉਨਾਂ ਦਾ, ਜੀ ਬਹੁਤ ਵੱਢ ਗਿਆ ( ਗਿਣਤੀ ਦੀ ਪੋਥੀ ੨੧ ਕਾਂਡ ੪ ਘੋੜੀ)। ਇਸ ਲਈ ਜਾਂਦੇ ਜਾਂਦੇ ਓਹ ਆਖਿਆ ਕਰਨ, ਕਿ ਹਾਇ ਹਾਏ ਕੋਹਾ ਚੰਗਾ ਹੁੰਦਾ, ਜੇ ਸਾਡਾ ਰਾਹ ਪਹਿਲ ਜੇਹਾ ਹੁੰਦਾ, ਅੱਗੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਰਾਹ ਦੇ ਖੱਬੇ ਪਾਸੇ ਇੱਕ ਖੇਤ ਵੇਖਿਆ,ਅਤੇ ਉਸ ਦੇ ਲੰਘਣ<noinclude></noinclude> hkyoz5b6wsoldq406sjt89hh49kk2m9 250 20631 181207 51628 2024-11-12T01:58:00Z Taranpreet Goswami 2106 181207 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="1" user="Karamjit Singh Gathwala" />{{rh||341|}} {{border/s|3=double|4=3px}}</noinclude>ਰਾਹ ਦੇ ਲਾਗੇ ਲਾਗੇ ਬਰੋਬਰ ਜਾਂਦੀ ਹੈ, ਸੋ ਆਸ ਅਨੰਦ ਟਾਪਾ ਟਾਪ ਕੇ ਅਧੀ ਦੇ ਪਿਛੇ ਖੇਤ ਵਿੱਚ ਗਿਆ, ਜਾਂ ਓਹ ਦੋਵੇਂ ਪਗਡੰਡੀ ਉੱਤੇ ਤੁਰਨ ਲੱਗੇ, ਤਾਂ ਜਾਣ ਲਿਓਨੇ, ਜੋ ਇਹ ਰਾਹ ਬਹੁਤ ਹੀ ਸੁਖਾਲਾ ਹੈ ਅਤੇ ਅਗੇ ਕੀ ਵੇਖਦੇ ਹਨ, ਜੋ ਝੂਠਾ ਆਸਾ ਨਾਮ ਇੱਕ ਮਨੁਖ ਤਾਰਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਸੋ ਉਨਾਂ ਨੈ ਤਿਸ ਨੂੰ ਹਾਕ ਮਾਰ ਕੇ ਪੁੱਛਿਆ ਭਾਈ।ਇਹ ਡੰਡੀ ਕਿੱਧਰ ਨੂੰ ਜਾਂਦੀ ਹੈ, ਉਸ ਨੇ ਉਤੱਰ ਦਿੱਤਾ, ਜੋ ਇਹ ਤਾਂ ਸੁਰਗ ਦੇ ਦਰਵਾਜੇ ਨੂੰ ਜਾ ਨਿਕਲ ਦੀ ਹੈ, ਮਸੀਹੀ ਬੋਲਿਆ ਵੇਖਿਆ ਜੇ ਮਜੋ ਤੁਹਾਨੂੰ ਆਖਿਆ ਸੀ ਹੁਣ ਤਾਂ ਤੁਸਾਂ ਜਾਣ ਲਿਆ ਜੋ ਅਸੀ ਸਿੱਧੇ ਰਾਹ ਪੁਰ ਹਾਂ, ਸੋ ਆਓ ਉਸ ਦੇ ਮਗਰ ਮਗਰ ਤੁਰਿਆੰ, ਜੇਹੜਾ ਸਾਡੇ ਅੱਗੇ ਅਗੋ ਤੁਰਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਪਰ ਬੋਹੜ੍ਹੇ ਚਿਰ ਪਿੱਛੋਂ ਵਡਾ ਅੱਖ ਹੋਆ, ਕਿਉਂ ਜੋ ਰਾਤ ਪੈ ਗਈ<noinclude></noinclude> cug02jqwrwfjfxtubkv44l0ry51ir9p 250 20636 181206 51633 2024-11-12T01:56:08Z Taranpreet Goswami 2106 181206 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="1" user="Karamjit Singh Gathwala" />{{rh||342|}} {{border/s|3=double|4=3px}}</noinclude>ਅਤੇ ਅਜਿਹਾ ਅਨੇਰ ਘੁਪਘੋਰ ਹੋਆ, ਭਈ ਓਹ ਉਸ ਨੂੰ ਜੇਹੜਾ ਅੱਗੇ ਜਾਂਦਾ ਸੀ, ਵੇਖ ਨਾ ਸੱਕਣ, ਓਹ ਵਿਚਾਰਾ ਜਾਂਦੇ ਜਾਂਦੇ ਇੱਕ ਵਡੇ ਡੂੰਘੀ ਟੋਏ ਵਿੱਚ ਜਾ ਪਿਆ, ਇਹ ਟੋਪਾ ਉਸ ਭੁਇੰ ਦੇ ਮਾਲਕ ਨੇ ਇਸ ਗਲੇ ਪੁੱਟੇ ਆ ਸੀ, ਜੋ ਹੰਕਾਰੀ ਲੋਕ ਉਸ ਵਿੱਚ ਡਿੱਗ ਪੰਣ, ਸੋ ਉਸ ਵਿਚ ਡਿੱਗ ਕੇ ਝੂਠਾ ਆਸਾ ਵਿਚਾਰਾ ਟੋਟੇ ਟੋਟੇ ਹੋ ਗਿਆ ਮਸੀਹੀ ਅਤੇ ਆਸ ਅਨੰਦ ਉਸ ਦੇ ਡਿੱਗਣ ਦੀ ਅਵਾਜ ਸੁਣੀ, ਤਾਂ ਆਖਣ ਲੱਗੇ, ਓ ਰੋ ਰੋ ਏਹ ਰੋਮਾ ਕੀ, ਪਰ ਕੁੱਛ ਉੱਤਰ ਨਾ ਖਿੜਿਆ, ਨਿਰੀ ਹਾਹੁਕੇ ਭਰਨ ਦੀ ਅਵਾਜ ਸੁਣਾਈ ਦਿੱਤੀ ਤਾਂ ਆਸਅਨੰਦ ਕਹਿਣ ਲਗਾ, ਕਿ ਦੱਸੋ ਹੁਣ ਅਸੀਂ ਕਿੱਥੇ ਆਣ ਪਏ ਮਸੀਹੀ ਮੈਂ ਕੁੱਛ ਉਤੱਰ ਨਾ ਦਿੱਤਾ ਚੁੱਪ ਹੀ ਰਿਹਾ, ਕਿਉਂ ਜੋ ਏਹ" ਮਨ ਵਿੱਚ ਸੋਚ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਜੋ ਮੈਂ।ਏ ਬ ਨੂੰ ਰਾਹ ਚੋਂ ਭਰਮਾਯਾ ਹੈ ਇਸ ਨੂੰ 'ਚੋਂ ਹੈ, ਉਸੇ<noinclude></noinclude> tgzfg5h1opo85fa1pu586n76lfx4itb 250 20641 181205 51638 2024-11-12T01:54:36Z Taranpreet Goswami 2106 181205 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="1" user="Karamjit Singh Gathwala" />{{rh||343|}} {{border/s|3=double|4=3px}}</noinclude>ਏਥੇ ਮੀਂਹ, ਲਾਹੇ ਪਿਆ, ਅਤੇ ਬਦਲਾਂ ਦਾ ਗੱਜਣਾਂ, ਅਤੇ ਬਿਜਲੀ ਦਾ ਲਿਸਕਣਾਂ, ਅਰ ਕੜਕਣਾ ਵਡਾ ਭਯਾਨਕ ਹੋਆ, ਸੁਣ ਸੁਣ ਕੇ ਉਨਾਂ ਦਾ ਸਾਹ ਸੁੱਕ ਗਿਆ, ਤਦ ਆਸ ਅਨੰਦ ਠੰਢਾ ਸਾਹ ਭਰ ਕੇ ਆਖਣ ਲੱਗਾ, ਹਾਏ ਮੈਂ ਕੇਤਾ ਮੂਰਖ ਹਾਂ ਮੈਂ ਰਾਹ ਨੂੰ ਕਿਉਂ ਛੱਡਿਆ, ਮਸੀਹੀ ਨੇ ਕਿਹਾ ਭਾਈ ਏਹ ਕਿਹ ਨੂੰ ਪਤਾ ਸੀ, ' ਕਿ ਇਹ ਡੰਡੀ ਸਾਨੂੰ ਭੁੱਲੀ ਪਾ ਦੇਵੇਗੀ, ਆਸ ਅਨੰਦ ਬੋਲਿਆ ਭਈ ਮੈਂ ਤਾਂ ਪਹਿਲੇ ਹੀ ਡਰਦਾ ਸਾਂ, ਅਤੇ ਇਸੇ ਲਈ ਮੈਂ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਜਿਤਾ ਦਿੱਤਾ ਸੀ ਮੈਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਸਾਫ ਕਾਹੇ ਦੇਛਾ ਸੀ, ਪਰ ਤੁਂ ਮੈਂ ਥੋਂ ਵਡੇ ਸਓ, ਜਿਸ ਕਰਕੇ ‘ਮੈਂ ਚੁਪ ਕਰ ਰਿਹਾ, ਮਸੀਹੀ ਨੇ ਆਖਿਆ ਭਾਈ ਜੀ ਗੁੱਸਾ ਨਾ ਕਰੋ, ਮੇਰੀ ਭੁੱਲ ਬਖਸ ਦਿਓ, ਮੈਂ ਆਪੇ ਹੀ ਬਹੁਤ ਪਛਤਾਉਂਦਾ ਹਾਂ, ਜੋ ਤੁਹਾਨੂੰ ਅਜਿਹੇ ਫ਼ੌਜਣ ਵਿੱਚ ਸੁੱਟ ਦਿੱਤਾ, ਮੈਂ ਨੂੰ ਪਿਆ ਕਰੋ ਇਹ ਕੰਮ ਮੈੰ ਖੋਟੀ<noinclude></noinclude> n1zam08f8qkcxbiutpoa22vr0b6vpzb 250 20646 181204 51643 2024-11-12T01:51:41Z Taranpreet Goswami 2106 181204 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="1" user="Karamjit Singh Gathwala" />{{rh||344|}} {{border/s|3=double|4=3px}}</noinclude>ਭਾਵਨਾ ਨਾਲ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ, ਆਸ ਅਨੰਦ ਬੋਲਿਆ, “ਭਾਈ ਜੀ ਕੋਈ ਪਰਵਾਹ ਨਹੀਂ ਤਕੜੇ ਹੋ ਅਤੇ ਮੇਰੀ ਕੋਲੋਂ ਤੁਸਾਂ ਭਰਮ ਨਾ ਰੱਖਣਾ, ਮੈਂ ਜਾਣਦਾ ਹਾਂ ਜੋ ਬਾਨੂੰ ਵਿੱਤੀ ਪਈ ' ਪਰ ਇਸ ਬੋਂ ਸਾਡਾ ਕੋਈ ਭਲਾ ਹੀ ਹੋਵੇਗਾ ਮਸੀਹੀ ਬੋਲਿਆ ਭਾਈ ਜੀ ਇਹ ਤੁਹਾਡੀ ਵਡੀ ਢਾ ਹੈ, ਪਰ ਹੁਣ ਅਸਾਂ ਇਕੀ ਲੈਣਾ ਹੈ, ਚੌਥੇ ਪਿਛਾਂਹ ਮੁੜ ਚੱਲਿਪੀ, ਓਨ ਉੱਤਰ ਦਿੱਤਾ ਚੰਗਾ,ਪਰ ਮੈਂ ਤਾਂ ਹੁਣ ਅੱਗੇ ਨੂੰ ਹੀ ਜਾਵਾਂਗਾ, ਮਸੀਹੀ ਬਾਬੇਆ ਅੰਓ ਕਦੇ ਨਹੀ ਹੋਣਾ ਸਗੋਂ ਔ ਨੂੰ ਅੱਗੇ ਚਲਣ ਦੇਓ, ਅਤੇ ਜੇ ਕੁਝ ਔਖ ਹੋਊ ਤਾਂ ਮੈਂ ਹੀ ਪਹਿਲੇ ਉਸ ਵਿੱਚ ਪੈ ਜਾਵਾਂਗਾ, ਕਿਉਂ ਜੋ ਅਸੀ ਦੋਵੇਂ ਜੋ ਚਾਹ ਥੋਂ ਭੁੱਲ ਗਏ ਹਾਂ ਸੋ ਇਹ ਮੇਰੀ ਹੀ ਭੁੱਲ ਹੈ, ਆਸ ਅਨੰਦ ਨੇ ਆਖਿਆ ਨਾ ਭਾਈ ਜੀ ਅੱਓ ਕਦੀ ਨਹੀਂ ਹੋਣਾ, ਤੁਸੀਂ ਪਹਿਲੇ ਨਾ ਜਾਣਾ<noinclude></noinclude> o5esqll9fw1b7wu23dhywtq90g4lmxj 250 20651 181203 51648 2024-11-12T01:46:56Z Taranpreet Goswami 2106 181203 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="1" user="Karamjit Singh Gathwala" />{{rh||345|}} {{border/s|3=double|4=3px}}</noinclude>ਕਿਉਂ ਜੋ ਤੁਸੀਂ ਹੁਣ ਘਾਬਰੇ ਅਤੇ ਬਿਆਕੁਲ ਹੋਏ ਹੋਏ ਹੋ, ਕਿਤੇ ਅਜ ਜੀ ਹੋਰ ਵਾਧੇਰੇ ਨਾ ਭੁੱਲੀ ਪੰ ਜਾਇਆ ਅੰਨੇ ਵਿੱਚ ਉਨ੍ਹਾਂਨੇ ਆਪਣੇ ਧੀਰਜ ਲਈ ਕਿਸੇ ਦੀ ਅਵਾਜ ਇਹ ਕਹਿੰਦੀ ਸੁਣੀ ਭਈ ਤੇਰਾ ਮਨ ਰਾਜ ਮਾਰਗ ਦੀ ਵਲ ਮੁੜੇ, ਅਰਥਾਤ ਉਸੇ ਰਾਹ ਉੱਤੇ ਜੇਸ ਬੈਂ ਹਟਕੇ ਤੁਸੀ।ਇਸ ਰਾਹ ਆਣ ਪਏ ਰੋ ਜਾਓ ਮੁੜ ਜਾਓ (ਯਰਮਿਆਹਆਰੀਮਾਵਾਚਕ ਦੀ ਪੋਥੀ ੩੭ ਕਾਂਡ 1 ਪੌੜੀ) ਐਂਨੇ ਚਿਰ ਵਿੱਚ ਪਾਣੀ ਅੰਨਾ ਚੜ ਗਿਆ, ਜੋ ਮੁੜ ਜਾਣ ਚੋਂ ਵਡਾ ਡਰ ਹੋਆ, ਤਾਂ ਮੈਂ ਨੂੰ ਇਹ ਵਿਚਾਰ ਹੋਯਾ, ਤੁਈ ਰਾਹ ਬੌ ਭੁੱਲ ਜਾਣਾ ਬਹੁਤ ਸੌਖਾ ਹੈ, ਪਰ ਭੁੱਲਿਆਂ ਰੋਮਾਂ ਦਾ ਰਾਹ ਉੱਤੇ ਮੁੜ ਆਉਣਾ ਬਹੁਤ ਔਖਾ ਹੈ ਤਾਂ ਬੀ ਇਨਾ ਦੋਹਾਂ ਨੇ ਮੁੜ ਆਉਣ ਨੂੰ ਲੱਕ ਬੱਧਾ,ਪਰ ਉੱਥੇ ਅਨੇਰਾ ਆਜਿਹਾ ਜ਼ੋਰ<noinclude></noinclude> 81osqpgtbwk189pyv81l55yi4stz8o1 250 20656 181202 51653 2024-11-12T01:45:26Z Taranpreet Goswami 2106 181202 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="1" user="Karamjit Singh Gathwala" />{{rh||346|}} {{border/s|3=double|4=3px}}</noinclude>ਦਾ ਸੀ, ਅਤੇ ਪਾਣੀ ਅੰਨਾ ਚੜ੍ਹ ਗਿਆ, ਜੋ ਮੁੜਦੇ ਮੁੜਦੇ ਓਹ ਨੌਂ ਦਾਸ ਫੇਰੀ ਡੁੱਬਦੇ ਡੁਬਦੇ ਬਚੇ, ਅਤੇ ਭਾਵੇਂ ਉਨਾਂ ਦੋਹਂ ਵਾਹ ਕੇ ਕਿੰਨਾ ਹੀ ਜਤਨ ਕੀਤਾ ਤਾਂ ਬੀ ਉਸ ਰਾਤ ਉਸ ਟਾਪ ਤੋੜੀ ਨਾ ਪਹੁੰਚ ਸਕੇ। ਇਸ ਕਰਕੇ ਕੁਝ ਆੜ ਲੱਭ ਕੇ ਉਹ ਉਸ ਖੇਤ ਵਿੱਚ ਬੈਠ ਗਏ, ਅਤੇ ਦਿਨ ਚੜ੍ਹਨ ਦੀ ਉਡੀਕ ਕਰਨ ਲੱਗੇ ਪਰ ਥਕੇਵੇਂ ਦੇ ਮਾਰੇ ਸੌਂ ਗਏ, ਅਰ ਇਸ ਥਾਓ ਕਿ ਜਿੱਥੇ ਓਹ ਲੰਮੇ ਪੇ ਗਏ ਸਨ, ਥੋਹੜੀ ਜੇਹੀ ਵਾਟ ਉੱਤੇ ਇੱਕ ਕਿੱਲਾ ਸੀ, ਜਿਹਦੇ ਮਾਲਕ ਦਾ ਨਾਓ ਨਿਰਾਸਦੇਉ ਸੀ। ਇਹ ਖੇਤ ਉਸੇ ਦਾ ਸੀ, ਜਿਹਦੇ ਵਿੱਚ ਇਹ ਦੋਵੇਂ ਸੌਂ ਰਹੇ ਸਨ, ਓਹ ਸਵੇਰੇ ਮੁਨਰੋ ਹੀ ਉੱਠਕੇ ਆਪਣੇ ਖੇਤਾਂ ਵਿੱਚ ਇੱਧਰ ਉਧਰ ਫਿਰਨ ਤੁਰਨ ਲੱਗਾ ਅਤੇ ਉੱਥੇ ਆਣਕੇ ਮਸੀਹੀ ਅਤੇ ਆਸ ਅਨੰਦ ਨੂੰ ਜੁੱਤੇ ਵੇਖਿਆ<noinclude></noinclude> ncyemcvd80tiuxiefgts9onvj0paeqz 250 20661 181201 51658 2024-11-12T01:43:32Z Taranpreet Goswami 2106 181201 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="1" user="Karamjit Singh Gathwala" />{{rh||347|}} {{border/s|3=double|4=3px}}</noinclude>ਤਾਂ ਉਸ ਨੇ ਫਡੀ ਡਰਾਉਣੀ ਆਵਾਜ਼ ਮਾਰਕੇ ਉਨਾਂ ਨੂੰ ਜਗਾ ਕੇ ਪੁੱਛਿਆ ਭਈ ਤੁਸੀ ਕਿਥੋਂ ਆਏ ਹੋ? ਅਤੇ ਮੇਰੇ ਖੇਤ ਵਿੱਚ ਪਏ ਕੀ ਕਰਦੇ ਹੋ ਉਨਾਂ ਨੇ ਆਖਿਆ ਮਹਾਰਾਜ ਅਸੀ ਜਾਤੀ ਲੋਕ ਹਾਂ, ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਰਾਹੋਂ ਭੁੱਲ ਗਏ ਹਾਂ, ਓਹ ਗੁੱਸੇ ਹੋਕੇ ਬੋਲਿਆ, ਭਈ ਤੁਸਾਂ ਅੱਜ ਰਾਤ ਮੇਰਾ ਖੇਤ ਲਿਤਾੜ ਕੇ ਕਾਹਨੂੰ ਖਰਾਬ ਕੀਤਾ, ਹੁਣ ਮੈਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਨਹੀਂ ਛਡਾਂਗਾ, ਉੱਠਕੇ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਚਲੋ, ਸੋ ਉਨਾਂ ਨੂੰ ਵੀ ਜਾਣਾ ਹੀ ਪਿਆ, ਓਹ ਇਸ ਨਾਲੋਂ ਜੋ ਬਹੁਤ ਤਕੜਾ ਸੀ। ਇਸ ਲਈ ਇਹ ਕੁਛ ਬੋਲ ਨਾ ਸਕੇ, ਅਰ ਜਾਣਦੇ ਸਨ ਭਈ ਸਾਥੋਂ ਭੁੱਲ ਹੋ ਗਈ ਹੈ ਦੇਉ ਨੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਧੱਕ ਧੱਕ ਕੇ ਆਪਣੇ ਅੱਗੇ ਲਾ ਲਿਆ, ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਕਿਲੇ ਦੇ ਅੰਦਰ ਵਾੜ ਕੇ ਇੱਕ ਵਡੀ ਅਰੀ ਮੈਂਥੀ ਬਦਬੂਵਾਲੀ ਕੋਠੜੀ ਵਿੱਚ ਕੈਦ ਕਰ ਦਿੱਤਾ, ਸੋਂ ਓਹ ਬੁੱਧਵਾਰ<noinclude></noinclude> djj0w9cxq6zqx8dffgqdg08b6r2p6yw 250 20666 181200 51663 2024-11-12T01:41:56Z Taranpreet Goswami 2106 181200 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="1" user="Karamjit Singh Gathwala" />{{rh||348|}} {{border/s|3=double|4=3px}}</noinclude>ਸਵੇਰ ਥੋਂ ਲੈਕੇ ਛਾਨੇ ਰਵਾਰ ਦੀ ਸੰਝ ਤਾਈ ਪਏ ਰਹੇ, ਇਥੇ ਇਨਾਂ ਨੂੰ ਨਾ ਰੋਟੀ ਦੀ ਗਰਾਹੀ ਨਾ ਘੁੱਟ ਪਾਣੀ ਨਾ ਦੀਵੇ ਦੇ ਕੁੱਛ ਚਾਨਣ ਪ੍ਰਾਪਤ ਹੋਆ,ਅਤੇ ਨਾ ਕੋਈ ਇਨਾਂ ਦੇ ਨੇੜੇ ਢੁੱਕਾ, ਇਸ ਲਈ ਇਨਾਂ ਦਾ ਬਹੁਤ ਬੁਰਾ ਹਾਲ ਹੋਯਾ, ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਕੋਈ ਖਿਤ ਜਾਂ ਸਾਕ ਸਨਬੰਧੀ ਨੇੜੇ ਨਹੀਂ ਸੀ, ਜੋ ਉਨਾਂ ਦੀ ਸਹਾਇਤਾ ਕਰੋ (<< ਜਰੂਰ ੧੧ ਪੌੜੀ) ਇਸ ਆ ਚੰਦਰੇ ਹਾਲ ਵਿੱਚ ਪੈ ਕੇ ਮਸੀਹੀ ਨੂੰ ਦੂਣੀ ਚਿੰਤਾ ਹੋਈ। ਕਿਉਂ ਜੋ ਉਸ ਨੇ ਇਹ ਵਿਚਾਰ ਕੀਤਾ ਭਈ ਮੈਂ ਬਿਨਾਂ ਸੋਚੇ ਸਮਝੇ ਦੇ ਕਾਹਲੀ ਕੀਤੀ ਤਾਂ ਅੱਗੋਂ ਕਸ਼ਟ ਵਿੱਚ ਦੁਖ ਪਾਯਾ॥ {{gap}}ਨਿਰਾਸ ਦੇਉ ਦੀ ਇੱਕ ਭਰਮਕੌਰ ਨਾਮੀ ਵਹੁਟੀ ਸੀ, ਜੋ ਜਦ ਉਹ ਰਾਤ ਨੂੰ ਸੌਣ ਲਈ ਗਿਆ ਤਾ ਆਪਣੀ ਵਹੁਟੀ ਨਾਲ ਉਸ ਨੇ ਸਾਰੀ<noinclude></noinclude> 0j2gnr5iaoouum589lee65yrvl1fvrt 250 20671 181199 51668 2024-11-12T01:39:24Z Taranpreet Goswami 2106 181199 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="1" user="Karamjit Singh Gathwala" />{{rh||349|}} {{border/s|3=double|4=3px}}</noinclude>ਗੱਲ ਕੀਤੀ। ਜੋ ਮਾਂ' ਦੋ ਕੈਦੀ ਫਤੇ, ਹਨ, ਅਤੇ ਜਿਮੀਂਨ ਚਿੰਤਾੜਨ ਦੇ ਕਾਰਨ ਕੰਦ ਕੀਤੇ ਹਨ। ਅਰ ਉਸ ਨਾਲ ਇਹ ਬੀ ਮਤਾ ਖਤਾਬਾ ਭਈ ਅਗਾਹਾਂ ਇਨਾਂ ਦੋਹਾਂ ਨਾਲ ਕੀ ਰਿਐ ਤੀਵੀਂ ਨੇ ਪਹਿਲਾਂ ਉਸ ਥੋਂ ਇਹ ਪੁੱਛਿਆ, ਜੋ ਏਹ ਲੋਕ ਕੌਣ ਹੁੰਦੇ, ਅਤੇ ਕਿੱਥੋਂ ਆਏ ਅਰ ਕਿੱਧਰ ਨੂੰ ਜਾਂਦੇ ਹਨ, ਜੋ ਉਸ ਨੇ ਸਭ ਕੁੱਛ ਬੀਬੀ ਨੂੰ ਦੱਸਿਆ ਤਾਂ ਉਸ ਨੇ ਇਹ ਸਲਾਹ ਦਿੱਤੀ ਭਈ ਇਹ ਕਰੋ। ਜੋ ਸਵੇਰੇ ਉਨਾਂ ਨੂੰ ਚੰਗੀ ਤਰਾਂ ਰੋਕੋ ਦੇ ਜਾ ਓਹ ਸਵੇਰੇ ਉੱਠਿਆ, ਤਾਂ ਬੇਰੀ ਦੀ ਇੱਕ ਵਡੀ ਭਾਰੀ ਕੰਡਿਆਂ ਵਾਲੀ ਲਾਡੀ ਫੜਕੇ ਕੋਠੜੀ ਵਿਚ ਉਨ੍ਹਾਂ ਕੋਲ ਗਿਆ,ਅਤੇ ਪਹਿਲਾਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਖ਼ਤਿਆਂ ਵਾਗੂੰ ਝਾੜ ਕਿਆ, ਅਤੇ ਬੁਰੀਆਂ ਗਾਲਾਂ ਕੱਢੀਆਂ ਭਾਵੇਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਉਸ ਦੀ ਕੋਈ ਬੇਅਦਬੀ ਨਹੀਂ ਕੀਤੀ ਸੀ ਅਰ<noinclude></noinclude> 3k9gfrfrkk0ieqg9kdiuvsnji9ylw1c 250 20676 181198 51673 2024-11-12T01:37:47Z Taranpreet Goswami 2106 181198 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="1" user="Karamjit Singh Gathwala" />{{rh||350|}} {{border/s|3=double|4=3px}}</noinclude>ਉਨਾਂ ਉੱਤੇ ਉਹ ਟੁੱਟਕੇ ਜਾ ਪਿਆ, ਅਰ ਅਜੇਹੀ ਬੁਰੀ ਤਰਾਂ ਨਾਲ ਮਾਰੇਆ ਜੋ ਓਹ ਭੁੰਇੰਘੇ ਲੇਟ ਗਏ, ਅਰਪਿੱਲ ਬੀ ਨਹੀ ਸਕਦੇ ਸਨ-ਅਰ ਨਾ ਹੀ ਪਾਸਾ ਮੋੜ ਸੱਕਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਉਥੇ ਉਨਾਂ ਨੂੰ ਪਿਆਂ ਹੀ ਛੱਡ ਕੇ ਜੋ ਪੂਰਾ ਸੁਆਦ ਚੱਖਣ, ਆਪ ਨਿਕਲ ਕੇ ਚਲਿਆ ਗਿਆ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਿਚਾਰਿਆਂ ਨੇ ਰੋਂਦਿਆਂ ਕੁਰਲਾਉਦਿਆਂ ਦਿਨ ਕੁੱਟਿਆ ਫੇਰ ਰਾਤ ਪਈ ਤਾਂ ਬੁੱਢੀ ਨੇ ਦੇਉ ਨੂੰ ਪੁੱਛਿਆ, “ਜੋ ਕੈਦੀਆ ਦਾ ਕੀ ਹਾਲ ਹੈ ਅਜੇ ਜੀਉਂਦੇ ਹਨ? ਉਸ ਨੇ ਕਿਹਾ “ਹਾਂ ਸਰਕਾਰ ਜੀ ਜੀਉਂਦੇ ਹਨ। ਤਾਂ ਬੁੱਢੀ ਨੇ ਇਹ ਸਲਾਹ ਨੇ ਦਿਤੀ ਭਈ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਆਖ ਜੇ ਤੁਸੀ ਲੋਕ ਆਤਮਘਾਤੀ ਹੋਏ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਮਾਰ ਸੁੱਟੇ, ਸੋ ਪਰਭਾਤ ਹੋਈ ਤਾਂ ਉਹ ਭੂਤਨਾ ਮੂੰਹ ਵੱਟਿਆ ਹੋਆ ਅਬੇ ਤੀਉੜੀ ਪਾਈ ਉਨਾਂ ਕੋਲ ਫੇਰ ਗਿਆ ਅਤੇ ਉਨਾਂ ਨੂੰ ਮਾਰ ਪਈਦੇ<noinclude></noinclude> hvk647f3jedqkaehvhjkbx5xdnupta2 250 20681 181197 51678 2024-11-12T01:35:44Z Taranpreet Goswami 2106 181197 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="1" user="Karamjit Singh Gathwala" />{{rh||351|}} {{border/s|3=double|4=3px}}</noinclude>ਸਬਬ ਪੀੜ ਨਾਲ ਤੜਫਦੇ ਵੇਖਕ ਬੋਲਿਆ- ਭਈ ਇਥੋਂ ਤੁਸੀ ਕਿਸੇ ਬੇਧ ਨਾਲ ਨਿਕਲ ਨਹੀਂ ਸਕਦੇ, ਤਾਂ ਚੰਗਾ ਹੋਊ ਜੇ ਤੁਸੀਂ ਇਸ ਜੀਉਣਨਾਲੋਂ ਝਟ ਪਟ ਭਾਵੇਂ ਨਾਲ ਵਿੱਚ ਛੁਰੀ ਮਾਰਕੇ ਜਾਂ ਫਾਹਾ ਲੈ ਕੇ ਜਾਂ ਸੰਖੀਆ ਖਾ ਕੇ ਮਰ ਜਾਓ ਕਿਉਂ ਜੋ ਆਜਿਹੇ ਹਾਲ ਵਿੱਚ ਪੈ ਕੇ ਮਰਨਾ ਇਸ ਜੀਉਣ ਨਾਲੋਂ ਭਲਾ ਹੈਂ, ਤਾਂ ਉਨਾਂ ਨੇ ਤਿਸ ਦੇ ਅੱਗੇ ਤਰਲੇ ਕੀਤੇ ਕਿ ਮਹਾਰਾਜ ਸਾਨੂ ਜਾਣ ਦਿਓ, ਇਹ ਸੁਣਕੇ ਉਹ ਨੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਉੱਤੇ ਡਾਢਾ ਮੂੰਹ ਫੱਟਿਆ, ਅਤੇ ਉਨਾਂ ਉੱਤੇ ਅੱਓ ਟੁੱਟ ਕੇ ਪਿਆ ਆ ਹੁਣੇ ਮਾਰਦਾ ਹੈ . ਪਰ ਪਰਮੇਸਰ ਦਾ ਭਾਣਾ ਐਂਓ ਹੋਇਆ। ਜੋ ਕੋਧ ਦੇ ਮਾਰੇ ਆਪ ਹੀ ਮੂਰਛਾ ਖਾ ਕੇ ਡਿੱਗ ਪਿਆ ਅਤੇ ਕੁੱਛ ਚਿਰ ਤੀਕੁ ਆਪਣੇ ਹਥ ਨਾ ਪਹਿਲਾ ਸਾੜਿਆ, ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਉਥੇ ਹੀ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ<noinclude></noinclude> keekmrj0nlop7re7z7crx9uwmcyzq1s 250 20686 181180 51683 2024-11-11T15:09:32Z Taranpreet Goswami 2106 181180 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="1" user="Karamjit Singh Gathwala" />{{rh||352|}} {{border/s|3=double|4=3px}}</noinclude>ਮਾਰ ਕੇ ਖਪਾ ਦਿੰਦਾ। ਇਸੇ ਕਰਕੇ ਜਾਂ ਉਹ ਨੇ ਸੁਰਤ ਸੰਭਾਲੀ ਤਾਂ ਉਕਾਂ ਨੂੰ ਉੱਥੇ ਛੱਡਕੇ ਘਰ ਨੂੰ ਸੋਚਣ ਵਾਸਤੇ ਚੱਲਿਆ ਆ ਤਾਂ ਕੈਦੀ ਆਪੋ ਵਿਚ ਖੜ੍ਹਾ ਕਰਨ ਲੱਗੇ, ਭਾਈ ਅਸੀ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਮਾਰਿਐ ਜਾਂ ਕੀ ਕਾਮੇ? ਮਸੀਹੀ ਨੇ ਆਖਿਆ ਭਾਈ ਜੀ ਇਸ ਵਰ੍ਹੇ ਦੋਖ਼ ਦੇ ਕਾਰਨ ਹੁਣ ਮੈਂ ਨੂੰ ਜੀਉਣਾ ਭਾਰੀ ਮਲੂਮ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਜੋ ਮੈਂ ਨੂੰ ਦੇਖੋ ਭਈ ਹੁਣ ਮਰਨਾ ਚੰਗਾ ਹੈ। ਯਾ ਜੀਉਣਾ,? ਮੇਰਾ ਮੌਤ ਨੂੰ ਅਤੇ ਇਸ ਕੈਦਖਾਨੇ ਨਾਲੋਂ ਕਬਰ ਨੂੰ ਲੋਚਦਾ ਹੈ ਚ ਇਸ ਕੋਠੜੀ ਨਾਲੋਂ ਚੰਗੀ ਥਾਂ ਹੈ, ਅੱਗੇ ਤੁਸੀ ਦੇਸੇ,ਲਾਹ ਹੈ, ਦੇਉ ਦੇ ਆਖੇ ਲੱਗ ਕੇ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਆਸਅਨੰਦ ਨੇ ਉਤੱਰ ਦਿੱਤਾ, ਜੋ ਇਸ ਟੇਕੇ ਸਾਡਾ ਜੀ ਸੱਚੀ ਮੁੱਚੀ ਕਿਉਂ ਜੋ ਕਬ ਤੁਹਾਡੀ ਕੀ ਮਾਰ ਸੁੱਟਿਆ ਬਹੁਤ ਬੁਰਾ<noinclude></noinclude> 6b57i70dpjdpgo9vyb6f3llb84etifa 250 20691 181179 51688 2024-11-11T15:05:35Z Taranpreet Goswami 2106 181179 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="1" user="Karamjit Singh Gathwala" />{{rh||353|}} {{border/s|3=double|4=3px}}</noinclude>ਹਾਲ ਹੈ ਇਸ ਲਈ ਮਰਨਾ ਹੀ ਭੁਲਾ ਹੈ, 'ਅਸੀ ਕਦੇ ਤੋੜੀ ਇਸ ਦੇਉ ਦੇ ਪੰਜੇ ਵਿੱਚ ਰਹੀਏ ਆਸ ਅਨੰਦ ਬੋਲਿਆ ਕੁਝੀ ਸਾਡੀ ਦ ਤਾਂ ਸੁਪਨਾ ਹੈ, ਅਤੇ ਸਦਾ ਤੋੜੀ ਇਸ ਤਰਾਂ ਗ੍ਰਹਿਣ ਨਾਲ ਮੌਤ ਮੇਰੇ ਲਈ ਚੰਗੀ ਹੈ, ਪਰ ਤਾਂ ਬੀ. ਵਿਚਾਰਨਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਜੇ ਸਾਡੇ ਪ੍ਰਭੁ ਨੇ ਆਖਿਆ ਹੈ ਭਈ ਤੂੰ ਖੂੰਨ ਨਾ ਕਰ, ਜੋ ਜਦ ਦੂਏ ਦਾ ਖੂੰਨ ਕਰਨਾ ਮਨਾ ਹੈ, ਤਾਂ ਕਿੰਨਾਂ ਵਧੀਕ ਸਾਨੂੰ ਦੇਉ ਦੀ ਸਲਾਹ ਨਾਲ ਆਪਣਾ ਘਾਤ ਕਰਨਾ ਮਨਾ ਹੋਵੇਗਾ,ਸਿਆਣਿਆਂ ਦੀ ਕਹਾਉਤ ਹੈ ਜੋ ਆਤਮ ਘਾਤੀ ਮਹਾਂ ਪਾਪੀ, ਇਹ ਵੀ ਵਿਚਾਰੋ ਭਈ ਜੇਹੜ੍ਹਾ ਦੂਏ ਨੂੰ ਮਾਰ ਘੱਤਦਾ ਹੈ, ਉਹ ਨਿਰਾ ਉਹ ਦੇ ਸਰੀਰ ਦਾ ਨਾਸ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਪਰ ਜੇਹੜਾ ਆਪਣੇ ਸਰੀਰ ਦਾ ਨਾਸ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਓਹ<noinclude></noinclude> fr8rrtiwczakje1p9haie7yl6k2qxtc 181183 181179 2024-11-11T23:47:07Z Charan Gill 36 /* ਗਲਤੀਆਂ ਲਾਈਆਂ */ 181183 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Charan Gill" />{{rh||353|}} {{border/s|3=double|4=3px}}</noinclude>ਹਾਲ ਹੈ, ਇਸ ਲਈ ਮਰਨਾ ਹੀ ਭਲਾ ਹੈ, ਅਸੀ ਕਦੋਂ ਤੋੜੀ ਇਸ ਦੇਉ ਦੇ ਪੰਜੇ ਵਿੱਚ ਰਹੀਏ, ਆਸ ਅਨੰਦ ਬੋਲਿਆ ਭਈ ਸਾਡੀ ਜਿੰਦ ਤਾਂ ਸੁਪਨਾ ਹੈ, ਅਤੇ ਸਦਾ ਤੋੜੀ ਇਸੇ ਤਰਾਂ ਰਹਿਣ ਨਾਲੋਂ ਮੌਤ ਮੇਰੇ ਲਈ ਚੰਗੀ ਹੈ, ਪਰ ਤਾਂ ਬੀ ਵਿਚਾਰਨਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ, ਜੇ ਸਾਡੇ ਪ੍ਰਭੁ ਨੈ ਆਖਿਆ ਹੈ, ਭਈ ਤੂੰ ਖੂੰਨ ਨਾ ਕਰ, ਜੋ ਜਦ ਦੂਏ ਦਾ ਖੂੰਨ ਕਰਨਾ ਮਨਾ ਹੈ, ਤਾਂ ਕਿੰਨਾਂ ਵਧੀਕ ਸਾਨੂੰ ਦੇਉ ਦੀ ਸਲਾਹ ਨਾਲ ਆਪਣਾ ਘਾਤ ਕਰਨਾ ਮਨਾ ਹੋਵੇਗਾ, ਸਿਆਣਿਆਂ ਦੀ ਕਹਾਉਤ ਹੈ, ਜੋ ਆਤਮ ਘਾਤੀ ਮਹਾਂ ਪਾਪੀ, ਇਹ ਵੀ ਵਿਚਾਰੋ, ਭਈ ਜੇਹੜਾ ਦੂਏ ਨੂੰ ਮਾਰ ਘੱਤਦਾ ਹੈ, ਉਹ ਨਿਰਾ ਉਹ ਦੇ ਸਰੀਰ ਦਾ ਨਾਸ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਪਰ ਜੇਹੜਾ ਆਪਣੇ ਸਰੀਰ ਦਾ ਨਾਸ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਓਹ<noinclude></noinclude> 3redjtnyeveq86p1njdmhybbniqfxg8 250 20696 181178 51693 2024-11-11T15:02:54Z Taranpreet Goswami 2106 181178 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="1" user="Karamjit Singh Gathwala" />{{rh||354|}} {{border/s|3=double|4=3px}}</noinclude>ਨਾਲੇ ਸ਼ਰੀਰ ਦਾ,ਨਾਲੇ ਆਤਮਾ ਜਾਂ ਦੋਹਾਂ ਦਾ ਇੱਕੋ ਫੇਰੀ ਨਾਸ ਕਰਦ ਹੈ, ਹੋਰ ਭਾਇਆ ਜੀ ਤੁਸੀ ਕਬਰ ਦੇ ਸੁਖ ਦੀ ਗੱਲ ਕਰਦੇ ਹੋ, ਪਰ ਤੁਸੀ ਨਰਕ ਨੂੰ ਭੁੱਲ ਗਏ ਹੋ। ਜਿਹ ਦੇ ਵਿੱਚ ਸਭ ਪੁੰਨ ਅਵੇਸੋਂ ਪੰ ਜਾਣਗੇ, ਪਰਮੇਸਰ ਦੇ ਬਚਨ ਵਿੱਚ ਲਿਖਿਆ ਹੈ, ਰਈ ਕਿਸੇ ਖੂੰਨੀ ਚ ਸਦਾ ਦਾ ਜੀਉਣ ਨਹੀਂ ਵੱਸਦਾ, ਤਾਂ ਫੇਰ ਸਾਨੂੰ ਸੋਚਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਜੋ ਸਾਰਾ ਵੱਸ ਨਿਰਾਸ ਦੇਉ ਦਾ ਨਹੀਂ ਹੈ, ਸਾਡੇ ਵਾਗੂੰ ਹੋਰ ਵੀ ਬਥੇਰੇ ਲੋਕ ਉਹ ਦੇ ਵੱਸ ਗਏ, ਪਰ ਪਿਛੇ ਉਸ ਬੋਂ ਛੁੱਟ ਗਏ ਸਨ, ਕੀ ਜਾਣਿਓਂ ਜੇ ਕਰਤਾਰ, ਜੋ ਸਾਰੇ ਸੰਸਾਰ ਦਾ ਸਿਰਜਨਹਾਰ ਹੈ, ਅੰਓ ਕਰੇ, ਕਿ ਨਿਰਾਸ ਦੇਉ ਮਰ ਜਾਏ, ਜਾਂ ਉਹ ਨੂੰ, ਸਾਡੇ ਕੈਦਖਾਨੇ ਦਾ ਬੂਹਾ ਮਾਰਨਾ ਭੁੱਲ ਜਾਏ - ਜਾ ਫੇਰ ਸਾਡੇ ਕੋਲ ਆਣ ਕੇ ਅੱਗੇ ਵਾਨੂੰ<noinclude></noinclude> h619xhd1st62qdwzxq8x3okxhland5o 181184 181178 2024-11-11T23:52:54Z Charan Gill 36 /* ਗਲਤੀਆਂ ਲਾਈਆਂ */ 181184 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Charan Gill" />{{rh||354|}} {{border/s|3=double|4=3px}}</noinclude>ਨਾਲੇ ਸਰੀਰ ਦਾ, ਨਾਲੇ ਆਤਮਾ ਜਾਂ ਦੋਹਾਂ ਦਾ ਇੱਕੋ ਵੇਰੀ ਨਾਸ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਹੋਰ ਭਾਇਆ ਜੀ ਤੁਸੀ ਕਬਰ ਦੇ ਸੁਖ ਦੀ ਗੱਲ ਕਰਦੇ ਹੋ, ਪਰ ਤੁਸੀ ਨਰਕ ਨੂੰ ਭੁੱਲ ਗਏ ਹੋ, ਜਿਹਦੇ ਵਿੱਚ ਸਭ ਪੁੰਨ ਅਵੱਸੋਂ ਪੈ ਜਾਣਗੇ, ਪਰਮੇਸਰ ਦੇ ਬਚਨ ਵਿੱਚ ਲਿਖਿਆ ਹੈ, ਭਈ ਕਿਸੇ ਖੂੰਨੀ ਵਿਚ ਸਦਾ ਦਾ ਜੀਉਣ ਨਹੀਂ ਵੱਸਦਾ, ਤਾਂ ਫੇਰ ਸਾਨੂੰ ਸੋਚਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਜੋ ਸਾਰਾ ਵੱਸ ਨਿਰਾਸ ਦੇਉ ਦਾ ਨਹੀਂ ਹੈ, ਸਾਡੇ ਵਾਙੂੰ ਹੋਰ ਵੀ ਬਥੇਰੇ ਲੋਕ ਉਹ ਦੇ ਵੱਸ ਪੈ ਗਏ, ਪਰ ਪਿਛੇ ਉਸ ਥੋਂ ਛੁੱਟ ਗਏ ਸਨ, ਕੀ ਜਾਣਿਯੇ ਜੇ ਕਰਤਾਰ, ਜੋ ਸਾਰੇ ਸੰਸਾਰ ਦਾ ਸਿਰਜਨਹਾਰ ਹੈ, ਐਓਂ ਕਰੇ, ਕਿ ਨਿਰਾਸ ਦੇਉ ਮਰ ਜਾਏ, ਜਾਂ ਉਹ ਨੂੰ ਸਾਡੇ ਕੈਦਖਾਨੇ ਦਾ ਬੂਹਾ ਮਾਰਨਾ ਭੁੱਲ ਜਾਏ, ਜਾ ਫੇਰ ਸਾਡੇ ਕੋਲ ਆਣ ਕੇ ਅੱਗੇ ਵਾਙੂੰ<noinclude></noinclude> 5dacuksa5xx01vb25otudwxq86nd4vk 250 20701 181177 51698 2024-11-11T15:00:55Z Taranpreet Goswami 2106 181177 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="1" user="Karamjit Singh Gathwala" />{{rh||355|}} {{border/s|3=double|4=3px}}</noinclude>ਮੂਰਛਾ ਖਾਵੇ, ਅਤੇ ਮਿਰਗੀ ਦੇ ਮਾਰੇ ਹਥਾਂ ਪੈਰਾਂ ਚੋਂ ਨਿਤਾਣਾ ਹੋ ਜਾਵੇ ਸੋ ਜੇ ਕਦੀ ਫੇਰ ਅਜਿਹਾ ਹੋਵੇ, ਤਾਂ ਤੁਸੀ ਪੱਕ ਜਾਵੇ, ਜੋ ਮੈਂਉਸ ਥੋਂ ਛੁੱਟ ਜਾਣ ਲਈ ਵੱਡਾ ਉਦਮ ਕਰਾਂਗਾ, ਮੈੰ ਵੱਡਾ ਮੂਰਖ ਥਾਂ, ਜੋ ਮੇਂ ਪਹਿਲਾਂ ਅਜਿਹਾ ਉੱਦਮ ਨਹੀ ਕੀਤਾ ਸੀ, ਤਾਂ ਬੀ ਭਿਰਾ ਜੀ ਅਸੀ ਹੋਰ ਬੀ ਦੁੱਖ ਸਾਹਿਤ ਸਾਹਾਰਾ ਕਰੇਮੀ, ਉਹ ਵੇਲਾ ਅਟੋਮੋ ਆਵੇਗਾ, ਜਾਂ ਅਸੀ ਸੁੱਖ ਸਾਂਦ ਨਾਲ ਛੁਟਕਾਰਾ ਪਾਵਾਂਗੇ। ਪਰ ਅਸੀ ਆਤਮਘਾਤੀ ਕਦੇ ਨਾ ਬਣਿਐਂ, ਇਹ ਆਖ ਕੇ ਆਸ ਅਨੰਦ ਨੇ ਆਪਣੇ ਭਰਾ ਦਾ ਮਨ ਧਰਾਵਾ ਕੀਤਾ। ਇਸੇ ਤਰਾਂ ਦੁਖ ਸੁਖ ਨਾਲ ਉਨ੍ਹਾਂ ਉਹ ਦਿਹਾੜਾ ਉਥੇ ਅਨੇਰੀ ਕੋਠੜੀ ਵਿਚ ਕਟਿਆ, ਤਿਕਾਲਾਂ ਪਾਇਆ ਤਾਂ ਓਹ ਦੇਉ ਕੇਂਦਖਾਨੇ ਵਿੱਚ ਫੇਰ ਆਯਾ ਭਈ ਵੇਖਾਂ ਜੋ ਕੈਦੀ ਮਾਰੇ<noinclude></noinclude> a9w4rmm6mrw7mgnvy57ui84agan3fys 181185 181177 2024-11-11T23:58:21Z Charan Gill 36 /* ਗਲਤੀਆਂ ਲਾਈਆਂ */ 181185 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Charan Gill" />{{rh||355|}} {{border/s|3=double|4=3px}}</noinclude>ਮੂਰਛਾ ਖਾਵੇ, ਅਤੇ ਮਿਰਗੀ ਦੇ ਮਾਰੇ ਹਥਾਂ ਪੈਰਾਂ ਥੋਂ ਨਿਤਾਣਾ ਹੋ ਜਾਵੇ, ਸੋ ਜੇ ਕਦੀ ਫੇਰ ਅਜਿਹਾ ਹੋਵੇ, ਤਾਂ ਤੁਸੀ ਪੱਕ ਜਾਣੋ, ਜੋ ਮੈਂ ਉਸ ਥੋਂ ਛੁੱਟ ਜਾਣ ਲਈ ਵੱਡਾ ਉਦਮ ਕਰਾਂਗਾ, ਮੈਂ ਵੱਡਾ ਮੂਰਖ ਸਾਂ, ਜੋ ਮੈਂ ਪਹਿਲਾਂ ਅਜਿਹਾ ਉੱਦਮ ਨਹੀ ਕੀਤਾ ਸੀ, ਤਾਂ ਬੀ ਭਿਰਾ ਜੀ ਅਸੀ ਹੋਰ ਬੀ ਦੁੱਖ ਸਾਹਿਤ ਸਾਹਾਰਾ ਕਰੇਮੀ, ਉਹ ਵੇਲਾ ਅਟੋਮੋ ਆਵੇਗਾ, ਜਾਂ ਅਸੀ ਸੁੱਖ ਸਾਂਦ ਨਾਲ ਛੁਟਕਾਰਾ ਪਾਵਾਂਗੇ। ਪਰ ਅਸੀ ਆਤਮਘਾਤੀ ਕਦੇ ਨਾ ਬਣਿਯੇ, ਇਹ ਆਖ ਕੇ ਆਸ ਅਨੰਦ ਨੈ ਆਪਣੇ ਭਰਾ ਦਾ ਮਨ ਧਰਾਵਾ ਕੀਤਾ, ਇਸੇ ਤਰਾਂ ਦੁਖ ਸੁਖ ਨਾਲ ਉਨ੍ਹਾਂ ਉਹ ਦਿਹਾੜਾ ਉਸੇ ਅਨੇਰੀ ਕੋਠੜੀ ਵਿਚ ਕਟਿਆ, ਤਿਕਾਲਾਂ ਪਾਇਯਾਂ ਤਾਂ ਓਹ ਦੇਉ ਕੈਦਖਾਨੇ ਵਿੱਚ ਫੇਰ ਆਯਾ ਭਈ ਵੇਖਾਂ ਜੋ ਕੈਦੀ ਮਾਰੇ<noinclude></noinclude> m1n50bq1kha5h8ejqg0cqe5gpjr7b2c 181186 181185 2024-11-11T23:59:28Z Charan Gill 36 181186 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Charan Gill" />{{rh||355|}} {{border/s|3=double|4=3px}}</noinclude>ਮੂਰਛਾ ਖਾਵੇ, ਅਤੇ ਮਿਰਗੀ ਦੇ ਮਾਰੇ ਹਥਾਂ ਪੈਰਾਂ ਥੋਂ ਨਿਤਾਣਾ ਹੋ ਜਾਵੇ, ਸੋ ਜੇ ਕਦੀ ਫੇਰ ਅਜਿਹਾ ਹੋਵੇ, ਤਾਂ ਤੁਸੀ ਪੱਕ ਜਾਣੋ, ਜੋ ਮੈਂ ਉਸ ਥੋਂ ਛੁੱਟ ਜਾਣ ਲਈ ਵੱਡਾ ਉਦਮ ਕਰਾਂਗਾ, ਮੈਂ ਵੱਡਾ ਮੂਰਖ ਸਾਂ, ਜੋ ਮੈਂ ਪਹਿਲਾਂ ਅਜਿਹਾ ਉੱਦਮ ਨਹੀ ਕੀਤਾ ਸੀ, ਤਾਂ ਬੀ ਭਿਰਾ ਜੀ ਅਸੀ ਹੋਰ ਬੀ ਦੁੱਖ ਸਾਹਿਤ ਸਾਹਾਰਾ ਕਰੇਮੀ, ਉਹ ਵੇਲਾ ਅਟੋਮੋ ਆਵੇਗਾ, ਜਾਂ ਅਸੀ ਸੁੱਖ ਸਾਂਦ ਨਾਲ ਛੁਟਕਾਰਾ ਪਾਵਾਂਗੇ। ਪਰ ਅਸੀ ਆਤਮਘਾਤੀ ਕਦੇ ਨਾ ਬਣਿਯੇ, ਇਹ ਆਖ ਕੇ ਆਸ ਅਨੰਦ ਨੈ ਆਪਣੇ ਭਰਾ ਦਾ ਮਨ ਧਰਾਵਾ ਕੀਤਾ, ਇਸੇ ਤਰਾਂ ਦੁਖ ਸੁਖ ਨਾਲ ਉਨ੍ਹਾਂ ਉਹ ਦਿਹਾੜਾ ਉਸੇ ਅਨੇਰੀ ਕੋਠੜੀ ਵਿਚ ਕਟਿਆ, ਤਿਕਾਲਾਂ ਪਾਇਯਾਂ ਤਾਂ ਓਹ ਦੇਉ ਕੈਦਖਾਨੇ ਵਿੱਚ ਫੇਰ ਆਯਾ ਭਈ ਵੇਖਾਂ ਜੋ ਕੈਦੀ ਮੇਰੇ<noinclude></noinclude> ia362249dbqaq07b677s6dgglkejgbf 250 20706 181176 51703 2024-11-11T14:57:46Z Taranpreet Goswami 2106 181176 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="1" user="Karamjit Singh Gathwala" />{{rh||356|}} {{border/s|3=double|4=3px}}</noinclude>ਆਖੇ ਲੱਗੇ ਹਨ ਕਿ ਨਹੀਂ, ਜੋ ਉੱਥੇ ਪਹੁੰਚ ਕੇ ਵੇਖਿਓਜ਼ ਕਿ ਅਜੇ ਜੀਉਂਦੇ ਹਨ, ਪਰ ਅੰਨ ਪਾਣੀ ਦੇ ਨਾ ਮਿਲਨੇ ਅਤੇ ਮਾਰ ਭਾਟ ਹੋਣ ਦੇ ਸੱਬਣੇਂ ਓਹ ਹਿਟਕਾਰਿਆਂ ਉੱਤੇ ਸਨ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਜੀਉਂਦਿਆਂ ਵੇਖਕੇ ਓਹ ਵੱਡਾ ਕਰੋਧ ਵਿੱਚ ਆਆ, ਅਤੇ ਆਖਣ ਲਗਾ, ਭਾਈ ਤੁਸੀ ਜੋ ਮੇਰੇ ਆਖੇ ਨਹੀਂ ਕਰ, ਹੁਣ ਮੈਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਔਰੋ ਜੇਹਾ ਸੁਆਦ ਚਖਾਵਾਂਗਾ, ਜੋ ਤੁਸੀ ਆਪਣੇ ਜੰਮਣ ਦੇ ਦਿਹਾੜੇ, ਨੂੰ ਬੀ ਫਿਟਕਾਰਾਂ ਦੇਵੋਗੇ, ਇਹ ਸੁਣਕੇ ਓਹ ਬਰਨ ਬਰਨ ਕੰਬੇ, ਅਰ ਮੈਂ ਨੂੰ ਓਮ ਭੂਮ ਹੋਆ, ਜੋ ਮਸੀਹੀ ਨੇ ਮੂਰਛਾ ਬੀ ਖਾਧੀ, ਪਰ ਸੁਰਤ ਸਮਾਲ ਕੇ ਓਹ ਦੇਉ ਦੀ ਸਲਾਹ ਉੱਤੇ ਓਹ ਫੇਰ ਗੱਲਾਂ ਕਰਨ ਲੱਗੇ ਤੁਈ ਅਸੀ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਮਾਰ ਸੁਟਿਐ ਕਿ ਨਹੀਂ, ਮਸੀਹੀ ਤਾਂ ਮਰ ਜਾਣ ਨੂੰ<noinclude></noinclude> 33ishc03ao72zej35l312vsut8xp87q 181187 181176 2024-11-12T00:05:19Z Charan Gill 36 /* ਗਲਤੀਆਂ ਲਾਈਆਂ */ 181187 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Charan Gill" />{{rh||356|}} {{border/s|3=double|4=3px}}</noinclude>ਆਖੇ ਲੱਗੇ ਹਨ ਕਿ ਨਹੀਂ, ਜੋ ਉੱਥੇ ਪਹੁੰਚ ਕੇ ਵੇਖਿਓਸੁ, ਕਿ ਅਜੇ ਜੀਉਂਦੇ ਹਨ, ਪਰ ਅੰਨ ਪਾਣੀ ਦੇ ਨਾ ਮਿਲਨੇ ਅਤੇ ਮਾਰ ਕੁਟ ਹੋਣ ਦੇ ਸੱਬਬੋਂ ਓਹ ਹਿਟਕੋਰਿਆਂ ਉੱਤੇ ਸਨ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਜੀਉਂਦਿਆਂ ਵੇਖਕੇ ਓਹ ਵੱਡਾ ਕਰੋਧ ਵਿੱਚ ਆਯਾ, ਅਤੇ ਆਖਣ ਲਗਾ,ਭਈ ਤੁਸੀ ਜੋ ਮੇਰੇ ਆਖੇ ਨਹੀਂ ਲੱਗੇ, ਹੁਣ ਮੈਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਐਹੋ ਜੇਹਾ ਸੁਆਦ ਚਖਾਵਾਂਗਾ, ਜੋ ਤੁਸੀ ਆਪਣੇ ਜੰਮਣ ਦੇ ਦਿਹਾੜੇ ਨੂੰ ਬੀ ਫਿਟਕਾਰਾਂ ਦੇਵੋਗੇ, ਇਹ ਸੁਣਕੇ ਓਹ ਥਰਨ ਥਰਨ ਕੰਬੇ, ਅਰ ਮੈਨੂੰ ਐਓਂ ਮਲੂਮ ਹੋਯਾ, ਜੋ ਮਸੀਹੀ ਨੈ ਮੂਰਛਾ ਬੀ ਖਾਧੀ, ਪਰ ਸੁਰਤ ਸਮਾਲ ਕੇ ਓਹ ਦੇਉ ਦੀ ਸਲਾਹ ਉੱਤੇ ਓਹ ਫੇਰ ਗੱਲਾਂ ਕਰਨ ਲੱਗੇ ਭਈ ਅਸੀ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਮਾਰ ਸੁਟਿਯੇ ਕਿ ਨਹੀਂ, ਮਸੀਹੀ ਤਾਂ ਮਰ ਜਾਣ ਨੂੰ<noinclude></noinclude> 6gqgyga0t5npqm7yoe6e9jlwi4dfy8n 250 20711 181174 181136 2024-11-11T14:43:44Z Taranpreet Goswami 2106 181174 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="1" user="Karamjit Singh Gathwala" />{{rh||357|}} {{border/s|3=double|4=3px}}</noinclude>ਰਾਜੀ ਸੀ, ਪਰ ਆਸਆਨੰਦ ਨੇ ਉਹ ਨੂੰ ਫੇਰ ਐਂਓ ਸਮਝਾਆ ਕਿ ਭਈ ਜੀ ਤੋੰ ਨੂੰ ਚੇਤਾ ਭੁੱਲ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਸਮਝ, ਜੋ ਹੁਣ ਤੀਕਰ ਤੁਸੀ ਥੋਡੇ ਪੁਰਖਾਰਥ ਬਣੇ ਰਹੇ। ਨਾਸ ਕਰਨ ਵਾਲਾ ਤੌ ਨੂੰ ਜਿਤ ਨਾ ਸੱਕਿਆ ਅਤੇ ਨਾ ਕੋਈ ਗੱਲ ਜੋ ਤੂੰ ਮੌਤ ਦੀ ਛਾਯਾ ਦੀ ਦੂਣ ਵਿੱਚ ਦੇਖੀ ਜਾ ਸੁਣੀ ਤੈਨੂੰ ਹਰਾ ਸਕੀ, ਅਤੇ ਵੇਖੋ, ਜੋ ਕੋਡੇ ਕੋਡੇ ਦੁਖ ਕਸ਼ਟ ਅਤੇ ਭੈ ਵਿਚੋਂ ਤੁਸੀ ਬਚ ਨਿਕਲੇ … ਫੇਰ ਭਲਾ ਹੁਣ ਤੁਹਾਨੂੰ ਨਿਰਾ ਡਰ ਹੀ ਡਰ ਆਉਂਦਾ ਹੈ, ਵੇਖੇ ਮੈੰ ਬੀ ਜੋ ਤੁਹਾਡੇ ਨਾਲੋਂ ਨਿਰਬਲ ਆਦਮੀ ਹਾਂ, ਤੁਹਾਡੇ ਨਾਲ ਕੈਦ ਵਿੱਚ ਪਿਆ ਹਾਂ, ਨਾਲੇ ਦੇਉ ਨੇ ਜਿਹਾਜ਼ ਤੁਹਾਨੂੰ ਮਾਰਿਆ ਕੁੱਟਿਆ ਹੈ ਤੇਹਾ ਮੈਂ ਨੂੰ ਥੀਂ ਮਾਰੇਆ ਅਤੇ ਭੁਖੇ ਵੀ ਰੱਖਿਆ ਅਤੇ ਮੈਂ ਬੀ ਅਨੇਰੇ ਵਿੱਚ ਦੁਖੀ ਹਾਂ ਚਿੰਤਾ ਕਰਦਾ ਹਾਂ, ਹੁਣ ਅਸੀ ਧੀਰਜ<noinclude></noinclude> 11gw0b9epk5dsqtjn603on94epj8wtw 181188 181174 2024-11-12T00:12:27Z Charan Gill 36 /* ਗਲਤੀਆਂ ਲਾਈਆਂ */ 181188 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Charan Gill" />{{rh||357|}} {{border/s|3=double|4=3px}}</noinclude>ਰਾਜੀ ਸੀ, ਪਰ ਆਸਆਨੰਦ ਨੈ ਉਹ ਨੂੰ ਫੇਰ ਐਓਂ ਸਮਝਾਯਾ, ਕਿ ਭਈ ਜੀ ਤੈਨੂੰ ਚੇਤਾ ਭੁੱਲ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਸਮਝ, ਜੋ ਹੁਣ ਤੀਕੁਰ ਤੁਸੀ ਕੇਡੇ ਪੁਰਖਾਰਥ ਬਣੇ ਰਹੇ, ਨਾਸ ਕਰਨ ਵਾਲਾ ਤੈਨੂੰ ਜਿਤ ਨਾ ਸੱਕਿਆ ਅਤੇ ਨਾ ਕੋਈ ਗੱਲ ਜੋ ਤੈਂ ਮੌਤ ਦੀ ਛਾਯਾ ਦੀ ਦੂਣ ਵਿੱਚ ਦੇਖੀ ਜਾ ਸੁਣੀ, ਤੈਨੂੰ ਹਰਾ ਸੱਕੀ, ਅਤੇ ਵੇਖੋ, ਜੋ ਕੇਡੇ ਕੇਡੇ ਦੁਖ ਕਸ਼ਟ ਅਤੇ ਭੈ ਵਿਚੋਂ ਤੁਸੀ ਬਚ ਨਿਕਲੇ, ਫੇਰ ਭਲਾ ਹੁਣ ਤੁਹਾਨੂੰ ਨਿਰਾ ਡਰ ਹੀ ਡਰ ਆਉਂਦਾ ਹੈ, ਵੇਖੇ ਮੈਂ ਬੀ ਜੋ ਤੁਹਾਡੇ ਨਾਲੋਂ ਨਿਰਬਲ ਆਦਮੀ ਹਾਂ, ਤੁਹਾਡੇ ਨਾਲ ਕੈਦ ਵਿੱਚ ਪਿਆ ਹਾਂ, ਨਾਲੇ ਦੇਉ ਨੈ ਜਿਹਾਕੁ ਤੁਹਾਨੂੰ ਮਾਰਿਆ ਕੁੱਟਿਆ ਹੈ ਤੇਹਾ ਮੈਨੂੰ ਬੀ ਮਾਰਿਆ ਅਤੇ ਭੁੱਖੇ ਬੀ ਰੱਖਿਆ, ਅਤੇ ਮੈਂ ਬੀ ਅਨੇਰੇ ਵਿੱਚ ਦੁਖੀ ਹਾਂ ਚਿੰਤਾ ਕਰਦਾ ਹਾਂ, ਹੁਣ ਅਸੀ ਧੀਰਜ<noinclude></noinclude> 1cc2ln4czwajsafjpgdbr9wsxe4uyw3 250 20716 181189 181135 2024-11-12T00:17:51Z Charan Gill 36 /* ਗਲਤੀਆਂ ਲਾਈਆਂ */ 181189 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Charan Gill" />{{rh||358|}} {{border/s|3=double|4=3px}}</noinclude>ਰੱਖਿਯੇ, ਚੇਤੇ ਕਰੋ, ਜੋ ਤੁਸਾਂ ਮੂਰਖ ਦੇ ਮੇਲੇ ਵਿੱਚ ਕਿਸ ਤਰਾਂ ਬਹਾਦਰੀ ਕੀਤੀ, ਉਸ ਵੇਲੇ ਤੁਸੀ ਨਾਂ ਸੰਗਲਾਂ ਤੋਂ ਡਰੇ ਨਾ ਪਿੰਜਰੇ ਤੋਂ, ਅਰ ਨਾਹੀ ਮੌਤ ਤੋਂ ਡਰੇ ਸਓ, ਸੋ ਜੇ ਹੁਣ ਅਸੀ ਸਬਰ ਨਾ ਕਰਿਯੇ ਤਾਂ ਸਾਡਾ ਮੂੰਹ ਕਾਲਾ ਨਾ ਲੋਕ ਕਰਨਗੇ॥ {{gap}}ਹੁਣ ਰਾਤ ਫੇਰ ਆਈ। ਅਰ ਉਸ ਭੂਤਨੇ ਦੀ ਘਰ ਵਾਲੀ ਨੈ ਉਸ ਥੋਂ ਪੁੱਛਿਆ, ਉਨਾਂ ਬੰਧੂਆਂ ਦਾ ਕੀ ਹਾਲ ਹੈ? ਤੇਰਾ ਕਹਿਣਾ ਮੰਨਿਆ ਕਿ ਨਹੀਂ! ਉਹ ਨੈ ਉਤੱਰ ਦਿੱਤਾ ਭਈ ਓਹ ਵਡੇ ਢੀਠ ਹਨ ਉਨਾਂ ਕਦੇ ਨਹੀਂ ਮੰਨਣਾ, ਭਾਵੇਂ ਓਹ ਕਿੰਨਾ ਹੀ ਦੁੱਖ ਝੱਲਣ ਪਰ ਆਤਮਘਾਤ ਕਦੇ ਨਹੀ ਕਰਨਗੇ, ਉਸ ਚੰਡਾਲਣੀ ਨੈ ਕਿਹਾ ਕੁਝੀ ਐਓਂ ਕਰ, ਜੋ ਭਲਕੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਕਿਲੇ ਦੇ ਵੇਹੜੇ ਵਿਚ ਲਿਜਾਵੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ<noinclude></noinclude> 996g1n5webmnhvsnd8ziuay8bkd2vjr 250 20721 181190 181134 2024-11-12T00:24:38Z Charan Gill 36 /* ਗਲਤੀਆਂ ਲਾਈਆਂ */ 181190 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Charan Gill" />{{rh||359|}} {{border/s|3=double|4=3px}}</noinclude>ਉਨ੍ਹਾਂ ਲੋਕਾਂ ਦੀਆਂ ਖੋਪਰੀਆਂ ਅਰ ਹਡੀਆਂ ਦੇ ਢੇਰ ਵਿਖਾਲ ਦਿਹ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਤੈਂ ਜਾਨੋਂ ਮਾਰ ਮੁਕਾਯਾ ਹੈ, ਨਾਲੇ ਉਨਾਂ ਨੂੰ ਇਹ ਆਖ ਭਈ ਜੇ ਤੁਸੀ ਆਪੇ ਆਪਣੀ ਜਿੰਦ ਨਾ ਦਿਓਗੇ ਤਾਂ ਇੱਕ ਸਾਡੇ ਤੋੜੀ ਮੈਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਬੀ ਅਗਲਿਆਂ ਜਾਤ੍ਰੀਆਂ ਵਾਂਙੂੰ ਟੋਟੇ ਟੋਟੇ ਕਰ ਸੁਟਾਗਾ॥ {{gap}} ਸੋ ਸਵੇਰ ਨੂੰ ਦੇਉ ਫੇਰ ਉਨਾਂ ਕੋਲ ਗਿਆ, ਅਤੇ ਤੀਮੀ ਦੇ ਆਖਣ ਅਨੁਸਾਰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਵੇਹੜੇ ਵਿੱਚ ਲਿਜਾ ਕੇ ਸਭ ਕੁਝ ਵਿਖਾਯਾ, ਅਤੇ ਆਖਿਆ, ਵੇਖੋ ਖਾਂ, ਇਹ ਬੀ ਤੁਹਾਡੇ ਵਰਗੇ ਹੀ ਜਾਤ੍ਰੀ ਸਨ, ਇਨਾ ਨੈ ਬੀ ਤੁਹਾਡੇ ਵਾਂਙੂੰ ਮੇਰੇ ਖੇਤ ਨੂੰ ਖਰਾਬ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਮੈਂ ਜਿਸ ਵੇਲੇ ਜੋਗ ਸਮਝਿਆ ਇੰਨਾਂ ਨੂੰ ਟੋਟੇ ਟੋਟੋ ਕੀਤਾ, ਅਤੇ ਦਸਾਂ ਦਿਨਾਂ<noinclude></noinclude> k6ot9kk431jo34gx3xec610s79jcz7b 250 20726 181191 181133 2024-11-12T00:29:36Z Charan Gill 36 /* ਗਲਤੀਆਂ ਲਾਈਆਂ */ 181191 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Charan Gill" />{{rh||360|}} {{border/s|3=double|4=3px}}</noinclude>ਦੇ ਅੰਦਰ ਹੀ ਮੈਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਬੀੀ ਇੱਸੇ ਤਰਾਂ ਕਰਾਂਗਾ, ਚਲੋ ਹੁਣ ਫੇਰ ਆਪਣੀ ਕੋਠੜੀ ਨੂੰ ਮੁੜ ਚੱਲੋ, ਢੇਰ ਸਾਰੇ ਰਾਹ ਉਨਾਂ ਨੂੰ ਮਾਰਦਾ ਮਾਰਦਾ, ਉੱਥੇ ਹੀ ਲੈ ਗਿਆ। ਇਸੇ ਤਰਾਂ ਛੱਨਿਫਰਵਾਰ ਸਵੇਰ ਥੋਂ ਲੈ ਕੇ ਸੰਝ ਤੀਕ ਅਗੇ ਵਾਂਙੂੰ ਓਹ ਵਡੇ ਕਸ਼ਟ ਵਿੱਚ ਪਏ ਰਹੇ, ਰਾਤ ਨੂੰ ਦੇਉ ਅਰ ਉਹ ਦੀ ਵਹੁਟੀ ਭਰਮੌਕਰ ਨੈ ਆਪੋ ਵਿਚ ਫੇਰ ਕੈਦੀਆਂ ਦੀ ਗੱਲ ਛੇੜੀ, ਦੇਉ ਨੈ ਆਖਿਆ ਭਈ ਇਹ ਬੜੇ ਅਚਰਜ ਦੀ ਗੱਲ ਹੈ ਜੋ ਓਹ ਢੀਠ ਨਾਂ ਤਾਂ ਮੇਰੀ ਮਾਰ ਦੀ ਕੁਛ ਪਰਵਾਹ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਅਰ ਨਾ ਮੇਰੇ ਆਖੇ ਦੀ, ਓਹ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਮਾਰਦੇ, ਤੀਮੀਂ ਨੈ ਕਿਹਾ ਭਈ ਮੈਨੂੰ ਇਹ ਜਾਪਦਾ ਹੈ, ਜੋ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਆਸ ਹੈ ਭਈ ਕੋਈ ਸਾਨੂੰ ਆਣ ਕੇ ਛੁਡਾਵੇਗਾ, ਜਾਂ ਕੀ<noinclude></noinclude> otx0se4j8jefjmej5xgz1ca5yctmkuo 250 20731 181192 181129 2024-11-12T00:49:06Z Charan Gill 36 /* ਗਲਤੀਆਂ ਲਾਈਆਂ */ 181192 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Charan Gill" />{{rh||361|}} {{border/s|3=double|4=3px}}</noinclude>ਜਾਣਿਯੇ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਕੋਲ ਕੋਈ ਹਥੌੜਾ ਆਦਿ ਵਸਤ ਹੋਵੇ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਓਹ ਜੰਦਰਾ ਭੰਨ ਕੇ ਭੱਜ ਨਿੱਕਲਣਗੇ। ਦੇਉ ਬੋਲਿਆ ਹਲਾ ਜੀ, ਜੇ ਇਹੋ ਹਾਲ ਹੈ ਤਾਂ ਸਵੇਰੇ ਮੈਂ ਜਰੂਰ ਉਨਾਂ ਦੀ ਫਰੋਲ ਕਰਾਂਗਾ, ਜਾਂ ਦੋ ਕੁ ਪਹਿਰ ਰਾਤ ਗਈ, ਤਾਂ ਓਹ ਦੋਵੇਂ ਜਾਤ੍ਰੀ ਪਰਮੇਸਰ ਦੇ ਅੱਗੇ ਬੇਨਤੀ ਕਰਨ ਲੱਗੇ, ਅਤੇ ਦਿਨ ਚੜ੍ਹਦੇ ਤੀਕ ਬੇਨਤੀ ਕਰਦੇ ਰਹੇ, ਜਾਂ ਸੂਰਜ ਚੜ੍ਹਨ ਲੱਗਾ, ਤਾਂ ਮਸੀਹੀ ਵਡੇ ਜੋਰ ਨਾਲ ਬੋਲ ਉੱਠਿਆ, ਹਾਇ ਵੇਖੋ ਮੈਂ ਕੇਡਾ ਮੂਰਖ ਹਾਂ, ਕਿ ਜਦ ਸੁਤੰਤ੍ਰ ਤੁਰ ਫਿਰ ਸੱਕਦਾ ਹਾਂ, ਤਾਂ ਮੈਂ ਇਸ ਗੰਦੇ ਅਨੇਰੇ ਕੋਠੇ ਵਿੱਚ ਕਿੰਉਂ ਪਿਆ ਰਿਹਾ, ਓਹੋ ਮੈਨੂੰ ਹੁਣ ਚੇਤੇ ਆਯਾ ਹੈ, ਜੋ ਮੇਰੇ ਖੀਸੇ ਵਿੱਚ ਕੌਲ ਕਰਾਰ ਕਰਾਰ ਨਾਮੇ ਇੱਕ ਕੁੰਜੀ ਹੈ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਮੈਂ ਇਸ ਕਿਲੇ ਦੇ ਸਭ<noinclude></noinclude> rpwyxyy708az4t2vkz0g7g3oporwvac 250 20736 181193 181127 2024-11-12T00:57:09Z Charan Gill 36 /* ਗਲਤੀਆਂ ਲਾਈਆਂ */ 181193 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Charan Gill" />{{rh||362|}} {{border/s|3=double|4=3px}}</noinclude>ਜੰਦਰੇ ਖੋਲ ਸੱਕਦਾ ਹਾਂ, ਆਸ ਅਨੰਦ ਨੈ ਵਡੇ ਅਨੰਦ ਨਾਲ ਆਖਿਆ, ਵਾਹ ਵਾਹ ਭਿਰਾ, ਸਾਡੇ ਧੰਨਭਾਗ, ਪਰ ਹੁਣ ਕੀ ਵੇਖਦਾ ਹੈਂ, ਛੇਤੀ ਛੇਤੀ ਕੁੰਜੀ ਕੱਢ ਕੇ ਜੰਦਰੇ ਨੂੰ ਲਾ ਦਿਹ, ਤਾਂ ਮਸੀਹੀ ਨੈ ਕੁੰਜੀ ਕੱਢ ਕੇ ਉਸ ਕੋਠੜੀ ਦੇ ਜੰਦਰੇ ਨੂੰ ਲਾਈ, ਅਤੇ ਫੇਰਦਾ ਹੀ ਸੀ, ਜੋ ਝੱਟ ਓਹ ਬੂਹਾ ਖੁੱਲ੍ਹ ਗਿਆ, ਅਤੇ ਓਹ ਦੋਵੇਂ ਬਾਹਰ ਨਿਕਲ ਗਏ, ਅਤੇ ਓਹ ਦੂਏ ਬੂਹੇ ਕੋਲ ਗਏ, ਜੇਹੜਾ ਕਿਲੇ ਦੇ ਵਹੜੇ ਨੂੰ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਅਤੇ ਇਸ ਕੁੰਜੀ ਨਾਲ ਓਹ ਬੀ ਖੁੱਲ ਗਿਆ, ਫੇਰ ਅਗਾਹਾਂ ਬਾਹਰਲੇ ਬੂਹੇ ਨੂੰ ਜੇਹੜਾ ਲੋਹੇ ਦਾ ਸੀ, ਗਏ ਭਾਵੇਂ ਉਹ ਦਾ ਚੰਦਰਾ ਬਹੁਤ ਕਰੜਾ ਸੀ, ਪਰ ਇਹ ਬੀ ਖੁੱਲ ਗਿਆ, ਤਾਂ ਜੋਰ ਨਾਲ ਧਿੱਕ ਕੇ ਤਾਰ ਖੋਹਲ ਦਿੱਤੇ, ਭਈ ਛੇਤੀ ਨਿੱਕਲ ਜਾਇਯੇ, ਅਰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਖੋਹਲਦਿਆਂ<noinclude></noinclude> bimophxijojbwpvnzrvf6g5funq7eeb 250 20741 181194 181091 2024-11-12T01:06:43Z Charan Gill 36 /* ਗਲਤੀਆਂ ਲਾਈਆਂ */ 181194 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Charan Gill" />{{rh||363|}} {{border/s|3=double|4=3px}}</noinclude>ਇੱਕ ਚੀਕ ਵੱਜੀ, ਅਰ ਉਸ ਦਾ ਐਨਾ ਖੜਕਾਰ ਹੋਯਾ, ਜੋ ਨਿਰਾਸ ਦੇਉ ਜਾਗ ਉਠਿਆ, ਇਨਾਂ ਦਾ ਪਿੱਛਾ ਕਰਨ ਲਈ ਉਹ ਨੈ ਅਜਿਹੀ ਕਾਹਲੀ ਕੀਤੀ, ਜੋ ਓਹ ਫੇਰ ਮਿਰਗੀ ਦੇ ਮਾਰੇ ਡਿਗ ਪਿਆ, ਅਤੇ ਉਹ ਦੇ ਹੱਥ ਪੈਰ ਅਜਿਹੇ ਢਿਲੇ ਹੋ ਗਏ, ਜੋ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ, ਪਿੱਛਾ ਇਹ ਮੂਲੋਂ ਨਾ ਕਰ ਸੱਕਿਆ, ਅਰ ਇਹ ਦੋਵੇਂ ਸਿਰ ਤੋੜ ਉੱਥੋਂ ਭੱਜ ਨਿੱਕਲੇ, ਅਰ ਫੇਰ ਸ਼ਾਹਰਾਹ ਉੱਤੇ ਆਣ ਪੁੱਜੇ, ਇੱਥੇ ਇਨਾਂ ਨੂੰ ਕੁਝ ਡਰ ਨਹੀਂ ਸੀ, ਕਿੰਉਂ ਜੋ ਉਸ ਦੇਉ ਦੇ ਰਾਜ ਵਿੱਚੋਂ ਹੁਣ ਇਹ ਬਾਹਰ ਨਿਰਲ ਗਏ ਸਨ, ਜਾਂ ਉਸ ਟਾਪੇ ਨੂੰ ਟੱਪ ਗਏ ਸਨ ਤਾਂ ਆਪੇ ਵਿੱਚ ਮਤਾ ਕਰਨ ਲੱਗੇ ਭਈ ਅਸੀ ਇਥੇ ਕੀ ਨਿਸ਼ਾਨੀ ਲਾ ਜਾਇਯੇ, ਕਿ ਜਿਹਨੂੰ ਵੇਖ ਕੇ ਓਹ ਲੋਕ, ਜੇਹੜੇ ਸਾਡੇ ਪਿਛੇ ਆਉਣਗੇ<noinclude></noinclude> acn0usqq9iin8301dow722szwzrunfx 250 20746 181195 181090 2024-11-12T01:10:50Z Charan Gill 36 /* ਗਲਤੀਆਂ ਲਾਈਆਂ */ 181195 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Charan Gill" />{{rh||364|}} {{border/s|3=double|4=3px}}</noinclude>ਇਸ ਭੂਤਨੇ ਨਿਰਾਸ ਦੇਊ ਦੇ ਵੱਸ ਵਿੱਚ ਨਾ ਪੈਣ, ਓੜਕ ਨੂੰ ਉਨਾਂ ਇਹ ਜੁਗਤ ਕੀਤੀ, ਭਈ ਅਸੀ ਐਬੇ ਇਕ ਥੰਮ੍ਹ ਖੜਾ ਕਰਕੇ ਉਸ ਉੱਤੇ ਇਹ ਅੱਖਰ ਉੱਕਰਿਯੇ, ਭਈ ਇਸ ਟਾਪੇ ਦੀ ਡੰਡੀ ਨਿਰਾਸ ਕਿਲੇ ਨੂੰ ਜਾਂਦੀ ਹੈ, ਜਿਸ ਦੇ ਮਾਲਿਕ ਦਾ ਨਾਓਂ ਨਿਰਾਸ ਦੇਉ ਹੈ, ਓਹ ਸੁਰਗ ਦੇ ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਨੂੰ ਤੁੱਛ ਜਾਣਦਾ ਹੈ, ਅਤੇ ਸੁਰਗ ਦੇ ਜਾਤ੍ਰੀਆਂ ਦੀ ਜਿੰਦ ਦੇ ਮਗਰ ਲੱਗਾ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ, ਇਸ ਕਰਕੇ ਬਾਹਲੇ ਲੋਕ ਜੇਹੜੇ ਇਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਪਿੱਛੇ ਆਏ ਸਨ, ਇਸ ਨੂੰ ਵਾਚਕੇ ਉਸ ਭੌਜਲ ਥੋਂ ਬੱਚ ਗਏ, ਤਾਂ ਉਨਾਂ ਦੋਹਾਂ ਨੈ ਇਹ ਭਜਨ ਗਾਵਿਆਂ॥ {{Css image crop |Image = ਮਸੀਹੀ_ਮੁਸਾਫਰ_ਦੀ_ਜਾਤ੍ਰਾ.pdf |Page = 366 |bSize = 450 |cWidth = 188 |cHeight = 18 |oTop = 210 |oLeft = 147 |Location = center |Description = }}<noinclude></noinclude> imndmxlndss3mf5m5kaow6ookmr6f0p 250 20751 181196 181089 2024-11-12T01:14:33Z Charan Gill 36 /* ਗਲਤੀਆਂ ਲਾਈਆਂ */ 181196 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Charan Gill" />{{rh||365|}} {{border/s|3=double|4=3px}}</noinclude>{{center|{{larger|ਦੋਹਰਾ}}}} {{Block center|<poem>ਰਾਹ ਥੋਂ ਭੁੱਲੀ ਪਏ ਜਦ ਹੋਯਾ ਭੈੜਾ ਹਾਲ। ਲਿਤਾੜਿਆ ਸਾਨੂੰ ਦੇਉ ਨੈ ਚੰਗੀ ਤਰਾਂ ਸੰਭਾਲ ॥੧॥ ਸੰਭਲ ਕੇ ਹੁਣ ਤਰੋ ਹੇ, ਜਾਤ੍ਰੀਓ ਰਹੇ ਸੁਚੇਤ। ਭਰਮਕੌਰ ਅਰ ਦੇਉ ਦੀ ਕੈਦੋਂ ਹੋ ਨ ਅਚੇਤ ॥੨॥</poem>}} {{center|{{larger|ਉਪਦੇਸ਼}}}} ਉਤਲੀ ਵਾਰਤਾ ਤੋਂ ਪਰਗਟ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਜੋ ਧਰਮ ਦੀ ਜਾਤ੍ਰਾ ਵਿੱਚ ਵਡਾ ਵਡਾ ਸੁੱਖ ਬੀ ਹੈ, ਅਤੇ ਇਸੇ ਸੁਖ ਦੇ ਕਾਰਨ ਜੋ ਪਰਮੇਸਰ ਦੀ ਕਿਰਪਾ<noinclude></noinclude> ikqtm014td0q3kbk7v08y5tt9b092cb 250 20756 181219 181088 2024-11-12T02:27:49Z Charan Gill 36 /* ਗਲਤੀਆਂ ਲਾਈਆਂ */ 181219 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Charan Gill" />{{rh||366|}} {{border/s|3=double|4=3px}}</noinclude>ਅਤੇ ਅਸੀਸਾਂ ਥੋਂ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਧਰਾਮੀ ਲੋਕ ਤਕੜੇ ਹੁੰਦੇ ਹਨ, ਅਤੇ ਦੁੱਖ ਨੂੰ ਸੰਤੋਖ ਨਾਲ ਸਹਿ ਕੇ ਉਸੇ ਰਾਹ ਤੁਰੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ, ਉਸ ਦਰਿਆ ਅਤੇ ਅਮ੍ਰਿਤ ਜਲ ਅਤੇ ਉਨਾਂ ਫਲਾਂ ਫੁਲਾਂ ਦਾ ਭਾਵ ਪਵਿਤ੍ਰ ਆਤਮਾ ਦੀ ਕਿਰਪਾ ਹੈ, ਜਿਸ ਥੋਂ ਧਰਮੀ ਲੋਕ ਤਕੜੇ ਹੁੰਦੇ ਹਨ, ਅਤੇ ਇਹ ਸੱਚੀ ਗੱਲ ਹੈ, ਜੋ ਉਸ ਦੀ ਸਹਾਇਤਾ ਦੇ ਖੂਣੋਂ ਓਹ ਰਾਹ ਕਿਸੇ ਥੋਂ ਨਿਬੜਦਾ ਨਹੀ ਅਤੇ ਉਸ ਪਗਡੰਡੀ ਦਾ ਤਾਤਪਰਜ ਇਹ ਹੈ ਜੋ ਆਪਣੀ ਮਨਮਤ ਦੀ ਝੂਠੀ ਚਾਲ ਚੱਲਣਾ ਹੈ, ਅਰ ਇਹੋ ਜੇਹੀ ਚਾਲ ਨਾਲ ਓਹ ਲੋਕ ਆਪਣੇ ਮਨ ਨੂੰ ਕੂੜਾ ਆਸਰਾ ਦਿੰਦੇ ਹਨ, ਇਸੇ ਕਰਕੇ ਉਸ ਰਾਹ ਤੁਰੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ, ਓੜਕ ਨੂੰ ਜਾਂ ਕਪਾਟ ਖੁੱਲ ਗਏ ਤਾਂ ਭੈ ਦੀਆਂ ਠਾਠਾਂ ਮਨ ਵਿੱਚ ਜੋਰ ਮਾਰਦੀਆਂ ਹਨ, ਅਤੇ ਪਰਮੇਸਰ ਦੇ ਕਰੋਧ ਦੀ ਬਿਜਲੀ ਹਿਰਦੇ ਵਿੱਚ ਕੜਕਦੀ<noinclude></noinclude> sf816m91rxll7i5chamhgz9mn8m2ih5 250 20761 181252 181087 2024-11-12T03:53:42Z Charan Gill 36 /* ਗਲਤੀਆਂ ਲਾਈਆਂ */ 181252 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Charan Gill" />{{rh||367|}} {{border/s|3=double|4=3px}}</noinclude>ਹੈ, ਤਾਂ ਇਸ ਕਸ਼ਟ ਥੋਂ ਛੁੱਟਣ ਦਾ ਕੋਈ ਰਾਹ ਨਹੀ ਦਿੱਸਦਾ, ਅਤੇ ਜਾਂ ਉਥੇ ਹਾਲ ਵਿੱਚ ਸਸਤਾਉਣ ਲਗਦੇ ਹਨ ਜਿਹਾ ਕੁ ਉਹ ਦੋ ਜਾਤ੍ਰੀ ਸਸਤਾਏ ਸਨ, ਤਾਂ ਨਿਰਾਸਤਾ ਵਿੱਚ ਫਸ ਜਾਂਦੇ ਹਨ, ਉਸ ਹਾਲ ਵਿੱਚ ਵਡੇ ਵਡੇ ਦੁੱਖ ਮਨ ਵਿੱਚ ਉਪਜਦੇ ਹਨ, ਇਥੋਂ ਤੋੜੀ ਜੋ ਸ਼ੈਤਾਨ ਆਣ ਕੇ ਭਰਮਾਉਂਦਾ ਹੈ, ਭਈ ਹੁਣ ਮਰਨਾ ਜੀਉਣ ਨਾਲੋਂ ਚੰਗਾ ਹੈ, ਸੋ ਹੁਣ ਪ੍ਰਾਣ ਛੱਡ ਦਿਓ, ਇਹ ਉਸ ਦੇਉ ਦੇ ਆਖੇ ਦਾ ਭਾਵ ਹੈ, ਓੜਕ ਨੂੰ ਮਸੀਹੀ ਨੈ ਆਪਣੇ ਹੀ ਖੀਸੇ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਕੁੰਜੀ ਲੱਭੀ, ਜਿਹਦੇ ਨਾਲ ਸਭ ਜੰਦਰੇ ਖੁੱਲਦੇ ਹਨ, ਇਸ ਕੁੰਜੀ ਦਾ ਅਰਥ ਪਰਮੇਸਰ ਦੇ ਕੌਲ ਕਰਾਰ ਹਨ, ਕਿੰਉਂ ਕਿ ਜੇਹੜਾ ਉਨ੍ਹਾਂ ਕੌਲ ਕਰਾਰਾਂ ਉੱਤੇ, ਜੋ ਪਰਮੇਸਰ ਨੈ ਪ੍ਰਭੂ ਈਸਾ ਦੇ ਨਮਿਤ ਕੀਤੇ ਹਨ। ਆਸਾ ਰੱਖਦਾ<noinclude></noinclude> 5cni7mqkpob38ee9iadn87ly7zbjojn 250 20766 181253 181086 2024-11-12T03:56:07Z Charan Gill 36 /* ਗਲਤੀਆਂ ਲਾਈਆਂ */ 181253 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Charan Gill" />{{rh||368|}} {{border/s|3=double|4=3px}}</noinclude>ਅਰ ਬੇਨਤੀ ਬੀ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਤਾਂ ਉਹ ਦੇ ਮਨ ਵਿੱਚ ਆਸ ਉਪਜਦੀ ਹੈ, ਅਤੇ ਓਹ ਸਭਨਾ ਬਿਪਤਾ ਥੋਂ ਛੁੱਟ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਅਤੇ ਮਗਰੋਂ ਹੋਰਨਾਂ ਨੂੰ ਇਹੋ ਜੇਹੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਚਿਤਾਉਂਦਾ ਹੈ, ਕਿ ਓਹ ਬੀ ਆਜੇਹੇ ਕਸ਼ਟ ਥੋਂ ਬਚ ਜਾਣ॥ {{center|<poem>{{larger|'''੧੬ ਸੋਲਵਾਂ ਪਰਬ'''}} ਅਤੇ ਸੁਹਾਉਣੇ, ਮਨਭਾਉਣੇ ਪਹਾੜ ਉਤੇ ਆਜੜੀਆਂ ਦਾ ਜਾੜੀਆਂ ਦੀ ਆਗਤ ਭਗਤ ਕਰਨ ਦਾ ਵਰਣਨ॥</poem>}} {{gap}}ਉਪਰੰਦ ਏਹ ਦੋਵੇਂ ਜਾਤ੍ਰੀ ਜਾਂਦੇ ਜਾਂਦੇ ਉਸ ਪਹਾੜ ਦੇ ਉੱਤੇ ਜਾ<noinclude></noinclude> jo26g2wpemj7c2a7m4qehwgg6t97r7e 250 20771 181254 181085 2024-11-12T04:09:09Z Charan Gill 36 /* ਗਲਤੀਆਂ ਲਾਈਆਂ */ 181254 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Charan Gill" />{{rh||369|}} {{border/s|3=double|4=3px}}</noinclude>ਪਹੁੰਚੇ, ਜਿਹਦਾ ਨਾਓ ਮਨਭਾਉਣਾ ਪਹਾੜ ਹੈ, ਇਹ ਪਹਾੜ ਸੁਰਗ ਦੇ ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਦੇ ਦੇਸ ਵਿਚ ਹੈਗਾ ਹੈ, ਸੋ ਓਹ ਦੋਵੇਂ, ਪਹਾੜ ਉੱਤੇ ਚੜ੍ਹ ਕੇ ਸੋਹਣੇ ਬਾਗ ਅਤੇ ਭਾਂਤ ਭਾਂਤ ਦੇ ਬ੍ਰਿਛ ਮੇਵਿਆਂ ਨਾਲ ਲਦੇ ਹੋਏ, ਅਤੇ ਦਾਖਾਂ ਦੀਆਂ ਵੇਲਾਂ ਜਿਸ ਨਾਲ ਵਡੇ ਵਡੇ ਗੁੱਛੇ ਲਮਕ ਰਹੇ ਸਨ, ਅਤੇ ਨਿਰਮਲ ਜਲ ਦੇ ਨਾਲੇ ਵਗਦੇ ਵੇਖ ਕੇ ਮੋਹੇ ਗਏ, ਅਤੇ ਇਸਨਾਨ ਕਰਕੇ ਪਾਣੀ ਪੀਤਾ ਅਤੇ ਮੇਵੇ ਖਾ ਕੇ ਵਡੀਆ ਮੌਜਾਂ ਮਾਣਨ ਲੱਗੇ, ਪਹਾੜਾਂ ਦੀਆਂ ਟੀਸੀਆਂ ਉੱਤੇ ਕਈ ਕੁ ਆਜੜੀ ਸਨ, ਜੇਹੜੇ ਰਾਹ ਦੇ ਕੰਢੇ ਖਲੋ ਕੇ, ਆਪਣਿਆਂ ਅਯੜਾਂ ਨੂੰ ਚਰਾ ਰਹੇ ਸਨ, ਅਤੇ ਰਾਹ ਦੇ ਕੰਢੇ ਪੁਰ ਖੜ੍ਹੇ ਸਨ, ਏਹ ਜਾਤ੍ਰੀ ਉਨਾਂ ਦੇ ਕੋਲ ਗਏ ਅਤੇ ਆਪਣੀਆਂ ਲਾਠੀਆਂ ਉਤੇ ਢਾਸਣਾ ਲਾਏ ਹੋਏ ਜਿਹਾ ਕੁ ਥਕੇ ਹੋਏ<noinclude></noinclude> e0qlikb8m5t0t724vs82aqqa1e4iub3 250 20776 181255 181083 2024-11-12T05:48:20Z Charan Gill 36 /* ਗਲਤੀਆਂ ਲਾਈਆਂ */ 181255 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Charan Gill" />{{rh||370|}} {{border/s|3=double|4=3px}}</noinclude>ਜਾਤ੍ਰੀਆਂ ਦਾ ਦਸਤੂਰ ਹੈ, ਜਦ ਕਿਸੇ ਨਾਲ ਰਾਹ ਵਿੱਚ ਗੱਲਾਂ ਕਰਦੇ ਹਨ ਤਾਂ ਆਪਣੀ ਲਾਠੀੀ ਉਤੇ ਭਾਰ ਪਾ ਦਿੰਦੇ ਹਨ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਕੋਲੋਂ ਪੁਛਣ ਲਗੇ ਭੀ ਇਹ ਦੇਸ ਅਰ ਮਨੋਹਰ ਪਹਾੜ ਕਿਸ ਦਾ ਹੈ, ਅਰ ਆਹ ਭੇਡਾਂ ਕਿਸ ਦੀਆਂ ਹਨ? ਆਜੜੀਆਂ ਨੈ ਉੱਤਰ ਦਿੱਤਾ ਜੋ ਇਹ ਦੇਸ ਇਮਾਨੂਏਲ ਦਾ ਹੈ, ਅਤੇ ਉਸ ਦੀ ਰਾਜਧਾਨੀ ਇਥੋਂ ਸਾਹਮਣੇ ਦਿੱਸਦੀ ਹੈ, ਅਤੇ ਇਹ ਖੇਡਾਂ ਉਸ ਦੀਆਂ ਹਨ, ਅਰ ਉਸ ਨੈ ਇਨ੍ਹਾਂ ਭੇਡਾਂ ਲਈ ਆਪਦੀ ਜਾਨ ਦਿੱਤੀ ਹੈ, ਮਸੀਹੀ ਨੇ ਪੁੱਛਿਆ, ਭਈ ਸੁਰਗ ਨਗਰ ਦਾ ਰਾਹ ਇਹੋ ਹੈ? ਉਨ੍ਹਾਂ ਆਖਿਆ, ਹਾਂ ਮਹਾਰਾਜ ਤੁਸੀ ਠੀਕ ਉਸੇ ਰਾਹ ਉੱਤੇ ਖਲੋਤੇ ਹੋ ਮਸੀਹੀ ਨੈ ਫੇਰ ਪੁੱਛਿਆ ਭਈ ਓਹ ਨਗਰ ਇਥੋਂ ਕਿੰਨਾ ਹੈ, ਓਹ ਬੋਲੇ ਹੋਰਨਾਂ ਲਈ ਤਾਂ ਪੈਂਡਾ ਬਹੁਤ ਦੁਰੇਡਾ ਹੈ, ਪਰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਲਈ<noinclude></noinclude> aw6w31jezh01ioqtiifuybuvxlq09k1 250 20781 181256 181082 2024-11-12T05:52:40Z Charan Gill 36 /* ਗਲਤੀਆਂ ਲਾਈਆਂ */ 181256 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Charan Gill" />{{rh||371|}} {{border/s|3=double|4=3px}}</noinclude>ਕਿ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਉੱਥੋ ਜਰੂਰ ਪਹੁਚਣਾ ਤੋਂ ਥੋਹੜੀ ਵਾਟ ਹੈ, ਮਸੀਹੀ ਨੈ ਪੁੱਛਿਆ, ਕਿ ਰਾਹ ਵਿਚ ਕੁੱਝ ਭਉ ਤਾਂ ਨਹੀਂ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਕਿਹਾ, ਭਈ ਜੇਹੜੇ ਸੁਭਾਗੀ ਹਨ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਰੱਤੀ ਭੈ ਨਹੀਂ, ਪਰ ਪਾਪੀ ਅਪਰਾਧੀ ਉਸ ਵਿੱਚ ਡਿੰਗ ਪੈਣਗੇ, ਮਸੀਹੀ ਨੈ ਪੁੱਛਿਆ, ਭਈ ਰਾਹ ਵਿਚ ਕੋਈ ਸਰਾਂ ਹੈ ਜਿੱਥੇ ਥੱਕੇ ਮਾਂਦੇ ਰਾਹੀ ਵਿਸਰਾਮ ਕਰਨ, ਓਹ ਬੋਲੇ ਭਈ ਇਸ ਪਹਾੜ ਦੇ ਮਾਲਕ ਨੈ ਸਾਨੂੰ ਹੁਕਮ ਦਿਤਾ ਹੈ, ਕਿ ਜਾਤ੍ਰੀਆਂ ਦੀ ਆਗਤ ਭਾਗਤ ਕਰੋ, ਸੋ ਧਰਤੀ ਦੇ ਸਭ ਚੰਗੇ ਚੰਗੇ ਪਦਾਰਥ ਤਿਆਰ ਹਨ, ਲਓ ਆਨੰਦ ਕਰੋ॥ {{gap}}ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਸੁਪਨੇ ਵਿੱਚ ਇਹ ਬੀ ਡਿੱਠਾ ਕਿ ਜਦੋਂ ਆਜੜੀਆਂ ਨੈ ਜਾਣ ਲਿਆ, ਕਿ ਇਹ ਜਾਤ੍ਰੀ ਹਨ, ਤਾਂ ਉਨਾਂ ਬੀ ਕਈ ਕਈ<noinclude></noinclude> 4gedg7w6xsfsf2y00y26m97vfo9gi7x 250 20786 181257 181081 2024-11-12T06:03:33Z Charan Gill 36 /* ਗਲਤੀਆਂ ਲਾਈਆਂ */ 181257 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Charan Gill" />{{rh||372|}} {{border/s|3=double|4=3px}}</noinclude>ਪ੍ਰਸ਼ਨ ਪੁੱਛੇ, ਭਈ ਤੁਸੀ ਕਿੱਥੋਂ ਆਏ ਹੋ? ਅਰ ਇਹ ਰਾਹ ਕਿਕੁਰ ਲੱਭਾ? ਕਿਸ ਢਬ ਨਾਲ ਇੱਥੋਂ ਤੀਕ ਅਪੜੇ ਹੋ? ਕਿੰਉਂ ਜੋ ਅਸੀ ਵੇਖਦੇ ਹਾਂ, ਭਈ ਜੇਹੜੇ ਜੇਹੜੇ ਇਸ ਥਾਂ ਅਪੜਨ ਲਈ ਘਰੋਂ ਨਿੱਕਲੇ ਹਨ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਕੋਈ ਵਿਰਲੇ ਹੀ ਇਸ ਪਹਾੜ ਤਾਈਂ ਪਹੁੰਚਦੇ ਹਨ ਤਾਂ ਜਾਤ੍ਰੀਆਂ ਨੇ ਅਗੇ ਵਾਂਙੂੰ, ਕੀ ਜਿਸ ਤਰਾਂ ਓਹ ਹੋਰਨਾਂ ਨੂੰ ਦਿੰਦੇ ਆਏ ਸਨ, ਇਨਾਂ ਪ੍ਰਸ਼ਨਾਂ ਦੇ ਉੱਤਰ ਦਿੱਤੇ ਅਤੇ ਜਾਂ ਅਯਾਲੀਆਂ ਨੈ ਉਨਾਂ ਦੇ ਉਤਰ ਸੁਣੇ ਤਾਂ ਓਹ ਬਹੁਤ ਅਨੰਦ ਹੋਏ ਅਤੇ ਜਾਤ੍ਰੀਆਂ ਉੱਤੇ ਦ੍ਰਿਸ਼ਟਿ ਕਰਕੇ ਆਖਿਆ, ਆਓ ਮਹਾਰਾਜਿਓ, ਇਸ ਪਹਾੜ ਨੂੰ ਜੰਮ ਜੰਮ ਆਓ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਅਯਾਲੀਆਂ ਦੇ ਨਾਓਂ ਇਹ ਸਨ, ਪਹਿਲੇ ਦਾ ਨਾਉਂ ਗ੍ਯਾਨੀ, ਦੂਜੇ ਦਾ ਬੁਧਿਵਾਨ, ਤੀਜੇ ਦਾ ਸੁਚੇਤ, ਚੌਥੇ ਦਾ ਨਿਸ਼ਕਪਟੀ<noinclude></noinclude> r8y69zh8l130hk0j86k199x2q8vxhyv 250 20791 181258 181080 2024-11-12T06:11:55Z Charan Gill 36 /* ਗਲਤੀਆਂ ਲਾਈਆਂ */ 181258 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Charan Gill" />{{rh||373|}} {{border/s|3=double|4=3px}}</noinclude>ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੈ ਜਾਤ੍ਰੀਆਂ ਦੇ ਹੱਥ ਫੜ ਕੇ ਆਪਣੇ ਡੇਰੇ ਵਿੱਚ ਆਂਦਾ ਅਤੇ ਉਨਾਂ ਦੇ ਅੱਗੇ ਰਾਸੋਈ ਪਰੋਸ ਦਿੱਤੀ, ਅਤੇ ਆਖਿਆ ਭਿਰਾਵੋ ਤੁਸਾਂ ਜਰੂਰ ਇੱਥੇ ਟਿਕਣਾ, ਅਤੇ ਇਸ ਪਹਾੜ ਦੀ ਸੈਲ ਸਪੱਟਾ ਕਰੋ, ਅਤੇ ਸਾਡੀ ਤੁਹਾਡੀ ਜਾਣ ਪਛਾਣ ਹੋਵੇ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਆਖਿਆ ਇਹ ਤੁਹਾਡੀ ਵਡੀ ਦਯਾ ਹੈ ਅਸੀ ਰਾਜੀ ਹਾਂ, ਜੋ ਓਹ ਉਸ ਵੇਲੇ ਲੰਮੇ ਪੈ ਗਏ, ਕਿੰਉਂ ਜੋ ਬਹੁਤ ਰਾਤ ਗਈ ਸੀ, ਜਾਂ ਦਿਨ ਚੜ੍ਹਿਆ ਅਯਾਲੀਆਂ ਨੈ ਮਸੀਹੀ ਅਤੇ ਆਸਅਨੰਦ ਨੂੰ ਅਵਾਜ ਮਾਰਕੇ ਆਖਿਆ, ਚਲੋ ਮਹਾਰਾਜ ਪਹਾੜ ਦੀ ਸੈਲ ਸਪੱਟਾ ਕਰੋ, ਸੋ ਓਹ ਤਿੰਨਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਹੋ ਤੁਰੇ, ਅਤੇ ਚਿਰ ਤੀਕ ਬਾਹਰ ਰਹੇ, ਅਤੇ ਚਾਰ ਚਫੇਰੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਬੜੀਆਂ ਸੋਹਣੀਆਂ ਵਸਤਾਂ ਦਿਖਾਈ ਦਿੱਤੀਆਂ, ਤਾਂ ਅਯਾਲੀ ਆਪੋ ਵਿੱਚ ਕਹਿਣ ਲਗੇ, ਆਓ ਇਨਾਂ ਜਾਤ੍ਰੀਆਂ ਨੂੰ<noinclude></noinclude> a4aow8bclrgnyzdnkul5fdwo75g3v4z 181259 181258 2024-11-12T06:12:37Z Charan Gill 36 181259 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Charan Gill" />{{rh||373|}} {{border/s|3=double|4=3px}}</noinclude>ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੈ ਜਾਤ੍ਰੀਆਂ ਦੇ ਹੱਥ ਫੜ ਕੇ ਆਪਣੇ ਡੇਰੇ ਵਿੱਚ ਆਂਦਾ ਅਤੇ ਉਨਾਂ ਦੇ ਅੱਗੇ ਰਸੋਈ ਪਰੋਸ ਦਿੱਤੀ, ਅਤੇ ਆਖਿਆ ਭਿਰਾਵੋ ਤੁਸਾਂ ਜਰੂਰ ਇੱਥੇ ਟਿਕਣਾ, ਅਤੇ ਇਸ ਪਹਾੜ ਦੀ ਸੈਲ ਸਪੱਟਾ ਕਰੋ, ਅਤੇ ਸਾਡੀ ਤੁਹਾਡੀ ਜਾਣ ਪਛਾਣ ਹੋਵੇ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਆਖਿਆ ਇਹ ਤੁਹਾਡੀ ਵਡੀ ਦਯਾ ਹੈ ਅਸੀ ਰਾਜੀ ਹਾਂ, ਜੋ ਓਹ ਉਸ ਵੇਲੇ ਲੰਮੇ ਪੈ ਗਏ, ਕਿੰਉਂ ਜੋ ਬਹੁਤ ਰਾਤ ਗਈ ਸੀ, ਜਾਂ ਦਿਨ ਚੜ੍ਹਿਆ ਅਯਾਲੀਆਂ ਨੈ ਮਸੀਹੀ ਅਤੇ ਆਸਅਨੰਦ ਨੂੰ ਅਵਾਜ ਮਾਰਕੇ ਆਖਿਆ, ਚਲੋ ਮਹਾਰਾਜ ਪਹਾੜ ਦੀ ਸੈਲ ਸਪੱਟਾ ਕਰੋ, ਸੋ ਓਹ ਤਿੰਨਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਹੋ ਤੁਰੇ, ਅਤੇ ਚਿਰ ਤੀਕ ਬਾਹਰ ਰਹੇ, ਅਤੇ ਚਾਰ ਚਫੇਰੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਬੜੀਆਂ ਸੋਹਣੀਆਂ ਵਸਤਾਂ ਦਿਖਾਈ ਦਿੱਤੀਆਂ, ਤਾਂ ਅਯਾਲੀ ਆਪੋ ਵਿੱਚ ਕਹਿਣ ਲਗੇ, ਆਓ ਇਨਾਂ ਜਾਤ੍ਰੀਆਂ ਨੂੰ<noinclude></noinclude> 6muft4jqurf9d81w812wzzze4ptla7a 250 20796 181260 181079 2024-11-12T06:19:39Z Charan Gill 36 /* ਗਲਤੀਆਂ ਲਾਈਆਂ */ 181260 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Charan Gill" />{{rh||374|}} {{border/s|3=double|4=3px}}</noinclude>ਕੁਝ ਅਚਰਜ ਵਿਖਾਇਯੇ, ਸੋ ਓਹ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਇਕ ਪਹਾੜ ਦੀ ਟੀਸੀ ਉੱਤੇ ਲੈ ਗਏ, ਉਸ ਪਹਾੜ ਦਾ ਨਾਓ ਭੁੱਲ ਵਾਲਾ ਪਹਾੜ ਸੀ, ਅਤੇ ਇੱਕ ਪਾਸਿਓ ਓਹ ਬਹੁਤ ਉਚਾ ਸੀ, ਆਜੜੀਆਂ ਨੈ ਕਿਹਾ ਭਈ ਰਤੀ ਕੁ ਝੁਕ ਕੇ ਹਿਠਾਂਹ ਵੇਖੋ, ਜਾਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੈ ਹਿਠਾਂਹ ਧ੍ਯਾਨ ਮਾਰਿਆ ਤਾਂ ਪਹਾੜ ਦੇ ਥੱਲੇ ਕੀ ਵੇਖਦੇ ਹਨ, ਜੋ ਉੱਥੇ ਕਈ ਲੋਕ ਪਏ ਹਨ, ਜੇਹੜੇ ਟੀਸੀਓਂ ਡਿੱਗ ਕੇ ਟੋਟੇ ਟੋਟੇ ਹੋ ਗਏ ਹਨ, ਮਸੀਹੀ ਬੋਲਿਆ ਹਾਇ ਹਾਇ ਇਹ ਕੀ ਗੱਲ ਹੈ, ਆਜੜੀਆਂ ਨੈ ਉਤਰ ਦਿੱਤਾ ਭਲਾ ਤੁਸਾਂ ਕਦੇ ਨਹੀਂ ਸੁਣਿਆ ਜੋ ਕੱਇਯਾਂ ਲੋਕਾਂ ਨੈ ਜਿਹਾ ਕਿ ਹੁਮਨੈਯੂਸ, ਅਤੇ ਫਲੇਤੁਸ ਨਾਮੇ ਦੋਹਾਂ ਜਣਿਆ ਨੈ ਝੂਠੇ ਉਪਦੇਸ਼ ਵੱਲ ਕੰਨ ਲਾ ਕੇ ਧੋਖਾ ਖਾਧਾ, ਅਤੇ ਪ੍ਰਭੂ ਈਸਾ ਮਸੀਹੀ ਦੇ ਜੀ ਉੱਠਣ ਦਾ ਸੱਤਿ ਨਾ ਮੰਨਿਆ, ਓਹ ਬੋਲੇ ਆਹੋ ਜੀ<noinclude></noinclude> k6rycry2szi2svfkounizrg6bpbugcc 250 20801 181261 181078 2024-11-12T06:28:01Z Charan Gill 36 /* ਗਲਤੀਆਂ ਲਾਈਆਂ */ 181261 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Charan Gill" />{{rh||375|}} {{border/s|3=double|4=3px}}</noinclude>ਅਸਾਂ ਸੁਣਿਆ ਤਾਂ ਹੈ, ਤਾਂ ਅਯਾਲੀ ਬੋਲੇ ਏਹ ਓਹੋ ਹਨ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਤੁਸੀ ਵੇਖਦੇ ਹੋ, ਜੋ ਥੱਲੇ ਟੋਟੇ ਟੋਟੇ ਹੋਏ ਡਿਗੇ ਪਏ ਹਨ, ਅਰ ਅਜੇ ਤੋੜੀ ਦਬੇ ਨਹੀਂ ਗਏ, ਜੋ ਇਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਹਾਲ ਵੇਖਕੇ ਹੋਰ ਲੋਕ ਡਰਨ, ਅਤੇ ਇਸ ਪਹਾੜ ਉੱਤੋਂ ਨਾ ਡਿੱਗਣ, ਤਾਂ ਮੈਂ ਵੇਖਿਆ ਜੋ ਅਯਾਲੀ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਇੱਕ ਹੋਰ ਪਹਾੜ ਉੱਤੇ ਲੈ ਗਏ, ਜਿਹ ਦਾ ਨਾਉਂ ਖਬਰਦਾਰੀ ਸੀ, ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਆਖਿਆ ਭਈ ਅੱਖਾਂ ਉਘਾੜ ਕੇ ਦੂਰ ਪਰੇ ਵੇਖੋ ਜਾਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਝਾਤ ਪਾਈ ਤਾਂ ਕੀ ਵੇਖਦੇ ਹਨ, ਭਈ ਕਈਕੁ ਮਨੁੱਖ ਮੜ੍ਹੀਆਂ ਵਿੱਚ ਇੱਧਰ ਉੱਧਰ ਡੁੱਲੇ ਫਿਰਦੇ ਹਨ, ਅਰ ਮਲੂਮ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਜੋ ਅੰਨੇ ਹਨ, ਕਿੰਉਂ ਜੋਕਦੀ ਕਦੀ ਮੜੀਆਂ ਨਾਲ ਠੁੱਡੇ ਠੋਕਰਾਂ ਖਾਂਦੇ ਡਿਗਦੇ ਢਹਿੰਦੇ ਹਨ, ਪਰ ਮੜ੍ਹੀਆਂ ਚੋਂ ਬਾਹਰ ਨਹੀਂ ਨਿਕਲ ਸੱਕਦੇ, ਤਾਂ ਮਸੀਹੀ ਨੈ<noinclude></noinclude> ge21yk4zcuwx0a9wkv3kji5xgpkttqp 250 20806 181262 181077 2024-11-12T06:49:51Z Charan Gill 36 /* ਗਲਤੀਆਂ ਲਾਈਆਂ */ ਙੂੰ 181262 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Charan Gill" />{{rh||376|}} {{border/s|3=double|4=3px}}</noinclude>ਪੁੱਛਿਆ ਇਹ ਕੀ ਹੈ? ਆਜੜੀਆਂ ਨੇ ਉੱਤਰ ਦਿੱਤਾ, ਕਿ ਇਨ੍ਹਾਂ ਪਹਾੜਾਂ ਦੇ ਹੇਠ ਤੁਸਾਂ ਨਹੀ ਡਿੱਠਾ ਜੋ ਰਾਹ ਦੇ ਖੱਬੇ ਪਾਸੇ ਇੱਕ ਪਹਿਆ ਹੈ, ਜੋ ਇੱਕ ਖੇਤ ਵਿੱਚ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਓਹ ਬੋਲਿਆ ਆਹੋ ਜੀ ਡਿੱਠਾ ਹੈ, ਤਾਂ ਅਯਾਲੀਆਂ ਨੈ ਕਿਹਾ ਭਈ ਉਸ ਪਹੇ ਦੇ ਪਰਲੇ ਪਾਸੇ ਇੱਕ ਡੰਡੀ ਹੈ, ਜੇਹੜੀ ਨਿਰਾਸ ਨਾਮੇ ਕਿਲੇ ਨੂੰ ਜਾਂਦੀ ਹੈ, ਇਹ ਲੋਕ ਤੁਹਾਡੇ ਵਾਂਙੂੰ ਜਾਤ੍ਰਾ ਕਰਨ ਨੂੰ ਨਿੱਕਲ ਕੇ ਉਸ ਪਹੇ ਤਾਈ ਅਪੜੇ, ਅਤੇ ਇਸ ਲਈ ਜੋ ਸਿੱਧਾ ਰਾਹ ਉਥੇ ਬਿਖੜਾ ਸੀ, ਓਹ ਉਸ ਨੂੰ ਛੱਡ ਕੇ ਉਸ ਖੇਤ ਦੀ ਡੰਡੀ ਉੱਤੇ ਜਾ ਤੁਰੇ ਅਤੇ ਨਿਰਾਸ ਦੇਉ ਉਸ ਖੇਤ ਦੇ ਮਾਲਕ ਨੈ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਫੜ ਕੇ ਆਪਣੇ ਕਿਲੋ ਵਿੱਚ ਬੰਦ ਕਰ ਛੱਡਿਆ ਅਤੇ ਕੁੱਛ ਚਿਰ ਤੀਕ ਉਨਾਂ ਨੂੰ ਕੈਦ ਰੱਖ ਕੇ ਓੜਕ ਨੂੰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀਆਂ<noinclude></noinclude> 5k03vv8bom82ryfcv3c9xl18hru2q2c 250 20811 181263 181076 2024-11-12T08:13:29Z Charan Gill 36 /* ਗਲਤੀਆਂ ਲਾਈਆਂ */ 181263 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Charan Gill" />{{rh||377|}} {{border/s|3=double|4=3px}}</noinclude>ਅਖੀਆਂ ਕੱਢ ਸੁੱਟੀਆਂ ਅਤੇ ਫੇਰ ਇਨਾਂ ਮੜ੍ਹੀਆਂ ਵਿੱਚ ਲਿਆ ਕੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਛੱਡ ਦਿਤਾ ਭਈ ਇੱਥੇ ਹੀ ਡਕੋ ਡੋਲੇ ਖਾਂਦੇ ਫਿਰਨ ਇਸ ਵਿਥਿਆਂ ਤੋਂ ਇਕ ਗਿਆਨੀ ਦੀ ਕਹਾਉਤ ਪੂਰੀ ਹੋਈ ਹੈ ਭਾਈ ਜੇਹੜਾ ਮਨੁੱਖ ਬੁਧਿ ਦੇ ਰਾਹ ਥੋਂ ਭੁੱਲੀ ਪੈਂਦਾ ਹੈ, ਓਹ ਮੁਰਦਿਆਂ ਦੀ ਮੰਡਲੀ ਵਿੱਚ ਪਿਆ ਰਹੇਗਾ (ਕਹਾਉਤਾਂ ਦੀ ਪੋਥੀ ੨੧ ਕਾਂਡ ੧੬ ਪੌੜੀ) ਇਹ ਸੁਣ ਕੇ ਮਸੀਹੀ ਅਤੇ ਆਸਅਨੰਦ ਇੱਕ ਦੂਏ ਵੱਲ ਤੱਕ ਕੇ ਅੰਝੂ ਕੇਰਨ ਲੱਗੇ, ਪਰ ਅਯਾਲੀਆਂ ਨੇ ਕੁਝ ਨਾ ਆਖਿਆ॥ {{gap}}ਫੇਰ ਮੈਂ ਸੁਪਨੇ ਵਿੱਚ ਵੇਖਿਆ, ਜੋ ਆਜੜੀ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਇਕ ਖਡ ਵਿੱਚ ਲੈ ਗਏ, ਜਿੱਥੇ ਪਹਾੜ ਵਿੱਚ ਇਕ ਦਰਵਾਜਾ ਸੀ, ਤਾਂ ਦਰਵਾਜਾ ਖੋਲ੍ਹ ਕੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਆਖਿਆ ਇਹ ਦੇ ਅੰਦਰ ਵੇਖੋ, ਜਾਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਅੰਦਰ ਵੇਖਿਆ,<noinclude></noinclude> tup69k1uzrrfcitoko1w09vjtn8pjbl 250 20816 181264 181075 2024-11-12T08:21:26Z Charan Gill 36 /* ਗਲਤੀਆਂ ਲਾਈਆਂ */ 181264 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Charan Gill" />{{rh||378|}} {{border/s|3=double|4=3px}}</noinclude>ਤਾਂ ਕੀ ਵੇਖਦੇ ਹਨ, ਭਈ ਅੰਦਰ ਅਨੇਰ ਘੁਪਘੇਰ ਹੈ, ਅਰ ਸਾਰਾ ਅੰਦਰ ਧੂੰਏ ਨਾਲ ਭਰਿਆ ਹੋਯਾ ਹੈ, ਅਤੇ ਅੱਗ ਦੀਆਂ ਲਾਟਾਂ ਦੀ ਭੜ ਭੜ ਅਤੇ ਪਾਪੀਆਂ ਦੇ ਰੋਣ ਪਿੱਟਣ ਦੀ ਅਵਾਜ ਸੁਣਾਈ ਦਿੰਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਗੰਧਕ ਦੀ ਸੜੇਹਾਨ ਨੱਕ ਵਿੱਚ ਆਉਂਦੀ ਹੈ, ਮਸੀਹੀ ਨੇ ਪੁੱਛਿਆ ਭਈ ਇਹਦਾ ਕੀ ਮਤਬਲ ਹੈ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਆਖਿਆ ਇਹ ਤਾਂ ਨਰਕ ਦੀ ਡੰਡੀ ਹੈ, ਜਿਸ ਥੋਂ ਕਪਟੀ ਲੋਕ ਨਰਕ ਨੂੰ ਲੰਘ ਜਾਂਦੇ ਹਨ, ਅਰਥਾਤ ਇਹੋ ਜੇਹੇ ਲੋਕ ਜੇਹੜੇ ਏਸੌ ਵਾਙੂੰ ਆਪਣੇ ਜੇਠੇ ਹੋਣ ਦਾ ਹੱਕ ਵੇਚਦੇ ਹਨ, ਜਾਂ ਯਹੂਦਾ ਇਸਕਰਿਯੂਤੀ ਵਰਗੇ ਜੋ ਲੋਭ ਦੇ ਮਾਰੇ ਆਪਣੇ ਮਾਲਕ ਨੂੰ ਵੇਚ ਸੁੱਟਦੇ ਹਨ, ਜਾਂ ਸਕੰਦਰ ਠਠਿਆਰ ਵਰਗੇ, ਜੋ ਮੰਗਲਸਮਾਚਾਰ ਦੇ ਹੱਕ ਵਿਚ ਕੁਫਰ ਬਕਦੇ ਹਨ, ਜਾਂ ਹਨਾਨਿਯਾਾਹ ਅਤੇ ਉਹ ਦੀ ਤੀਮੀਂ ਵਾਙੂੰ, ਜੋ ਝੂਠ<noinclude></noinclude> 308mnlg79bmwwz8nz90nq4075xbzozm 250 20821 181265 181050 2024-11-12T08:28:00Z Charan Gill 36 /* ਗਲਤੀਆਂ ਲਾਈਆਂ */ 181265 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Charan Gill" />{{rh||379|}} {{border/s|3=double|4=3px}}</noinclude>ਬੋਲਦੇ ਨਾਲੇ ਧ੍ਰੋਹ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਆਸ ਅਨੰਦ ਨੈ ਆਖਿਆ ਭਈ ਮਲੂਮ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਜੋ ਏਹ ਲੋਕ ਬੀ ਸਾਡੇ ਵਰਗੇ ਜਾਤ੍ਰੀ ਸਨ, ਅਯਾਲੀਆਂ ਨੈ ਉੱਤਰ ਦਿਤਾ ਹਾਂ ਸੱਚ ਹੈ, ਓਹ ਕਿੰਨੇ ਚਿਰ ਤੋੜੀ ਇਸੇ ਰਾਹ ਵਿਚ ਫਿਰਦੇ ਰਹੇ ਸਨ, ਆਸਅਨੰਦ ਨੈ ਪੁਛਿਆ, ਮਹਾਰਾਜ ਓਹ ਲੈਕ ਕਿੰਨਾ ਪੈਂਡਾ ਕਰਕੇ ਇਸ ਕਸ਼ਟ ਵਿੱਚ ਪਏ ਸਨ, ਉਨਾਂ ਨੈ ਆਖਿਆ ਜੋ ਕੋਈ ਤਾਂ ਇਸ ਪਹਾੜ ਤਾਈਂ ਅੱਪੜੇ ਅਤੇ ਕੋਈ ਏਸ ਥੋਂ ਅਗਾਹਾਂ ਬੀ ਵਧ ਗਏ ਤਾਂ ਜਾਤ੍ਰੀ ਆਪੋ ਵਿੱਚ ਕਹਿਣ ਲੱਗੇ ਭਈ ਬਹੁਤ ਹੀ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ, ਜੋ ਅਸੀਂ ਸਰਬਸਮਰੱਥੀ ਪਰਮੇਸਰ ਦੇ ਅਗੇ ਬੇਨਤੀ ਕਰਿਯੇ ਜੋ ਓਹ ਸਾਨੂੰ ਸਮਰੱਥਾ ਬਖਸ਼ ਦੇਵੇ॥ {{gap}}ਅਯਾਲੀਆਂ ਨੈ ਆਖਿਆ ਨਿਸ਼ੰਗ, ਅਤੇ ਜਾਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਸਮਰੱਥ<noinclude></noinclude> jhm709712grpg2bzfvl7f8nei7pj764 250 20826 181266 181049 2024-11-12T08:34:25Z Charan Gill 36 181266 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="1" user="Karamjit Singh Gathwala" />{{rh||380|}} {{border/s|3=double|4=3px}}</noinclude>ਮਿਲੀ ਹੈ, ਤਾਂ ਜਰੂਰ ਉਸ ਨੂੰ ਵਰਤਣਾ ਪਉ॥ {{gap}}ਉਪਰੰਦ ਮਸੀਹੀ ਅਤੇ ਆਸ ਅਨੰਦ ਅਗਾਹਾਂ ਵਧਣਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਸਨ ਅਤੇ ਆਜੜੀਆਂ ਦੀ ਬੀ ਇੱਛਾ ਸੀ, ਜੋ ਇਹ ਅਗਾਹਾਂ ਵਧਣ, ਸੋ ਓਹ ਸਭ ਨਾਲੇ ਨਾਲ ਪਹਾੜ ਦੇ ਕੰਢੇ ਤਾਈਂ ਗਏ ਉਥੇ ਪਹੁੰਚ ਕੇ ਅਕਾਲੀ ਆਪੋ ਵਿੱਚ ਆਖਣ ਲਗੇ - ਭਈ ਜੇ ਇਨਾਂ ਜਾਤੀਆਂ ਨੂੰ ਸਾਡੀ ਦੂਰਬੀਨ ਵੇਖਣ ਦਾ ਢੁੱਬ ਆਉਂਦਾ ਹੈ, ਤਾਂ ਆਓ ਅਸੀਂ ਏਨਾਂ ਨੂੰ ਸੁਰਗੀ ਬਾਹਿਰ ਦੇ ਬੂਰੇ ਵਿਖਾਇਓਂ, ਜਾਤੀ ਇਹ ਗੱਲ ਸੁਣ ਕੇ ਬਹੁਤ ਅਨੰਦ ਹੋਏ, ਜ ਓਹ ਤਿੰਨਾਂ ਨੂੰ ਇੱਕ ਨਿਰਮਲ ਨਾਮੇ ਪਹਾੜ ਦੀ ਟੀ ਸੀ ਉੱਤੇ ਲੈ ਗਏ ਅਤੇ ਵੇਖਣ ਲਈ ਦੂਰਬੀਨ ਦਿੱਤੀ॥ {{gap}}ਤਾਂ ਓਹ ਅੱਖਾਂ ਦੇ ਸਾਮਣੇ, ਦੂਰਬੀਨ ਰੱਖ ਕੇ ਵੇਖਣ ਲਗੇ<noinclude></noinclude> bcyagohl6uxw1j9nwah1gpj097dks4f 181267 181266 2024-11-12T09:17:21Z Charan Gill 36 /* ਗਲਤੀਆਂ ਲਾਈਆਂ */ 181267 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Charan Gill" />{{rh||380|}} {{border/s|3=double|4=3px}}</noinclude>ਮਿਲੀ ਹੈ, ਤਾਂ ਜਰੂਰ ਉਸ ਨੂੰ ਵਰਤਣਾ ਪਉ॥ {{gap}}ਉਪਰੰਦ ਮਸੀਹੀ ਅਤੇ ਆਸ ਅਨੰਦ ਅਗਾਹਾਂ ਵਧਣਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਸਨ ਅਤੇ ਆਜੜੀਆਂ ਦੀ ਬੀ ਇੱਛਾ ਸੀ, ਜੋ ਇਹ ਅਗਾਹਾਂ ਵਧਣ, ਸੋ ਓਹ ਸਭ ਨਾਲੇ ਨਾਲ ਪਹਾੜ ਦੇ ਕੰਢੇ ਤਾਈਂ ਗਏ ਉਥੇ ਪਹੁੰਚ ਕੇ ਅਯਾਲੀ ਆਪੋ ਵਿੱਚ ਆਖਣ ਲੱਗੇ - ਭਈ ਜੇ ਇਨਾਂ ਜਾਤ੍ਰੀਆਂ ਨੂੰ ਸਾਡੀ ਦੂਰਬੀਨ ਵੇਖਣ ਦਾ ਢੱਬ ਆਉਂਦਾ ਹੈ, ਤਾਂ ਆਓ ਅਸੀਂ ਇਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਸੁਰਗੀ ਸ਼ਹਿਰ ਦੇ ਬੂਹੇ ਵਿਖਾਇਯੇ, ਜਾਤ੍ਰੀ ਇਹ ਗੱਲ ਸੁਣ ਕੇ ਬਹੁਤ ਅਨੰਦ ਹੋਏ, ਸੋ ਓਹ ਤਿੰਨਾਂ ਨੂੰ ਇੱਕ ਨਿਰਮਲ ਨਾਮੇ ਪਹਾੜ ਦੀ ਟੀ ਸੀ ਉੱਤੇ ਲੈ ਗਏ ਅਤੇ ਵੇਖਣ ਲਈ ਦੂਰਬੀਨ ਦਿੱਤੀ॥ {{gap}}ਤਾਂ ਓਹ ਅੱਖਾਂ ਦੇ ਸਾਮਣੇ, ਦੂਰਬੀਨ ਰੱਖ ਕੇ ਵੇਖਣ ਲੱਗੇ,<noinclude></noinclude> 18te5qylgvcbigd11sjld9nk8kf6ry9 250 20831 181268 181047 2024-11-12T09:24:07Z Charan Gill 36 /* ਗਲਤੀਆਂ ਲਾਈਆਂ */ 181268 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Charan Gill" />{{rh||381|}} {{border/s|3=double|4=3px}}</noinclude>ਪਰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਕੁੱਛ ਨਾ ਦਿੱਸਿਆ, ਕਿਉਂ ਜੋ ਉਸ ਪਿਛਲੀ ਗੱਲ ਦੇ ਡਰਦੇ ਮਾਰੇ, ਜੇਹੜੀ ਅਯਾਲੀਆਂ ਨੈ ਤਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਵਿਖਾਲੀ ਸੀ, ਉਨਾਂ ਦੇ ਹੱਥ ਐਨੇ ਕੰਬਦੇ ਸਨ,ਜੋ ਓਹ ਅੱਛੀ ਤਰਾਂ ਨਾਲ ਨਾ ਵੇਖ ਸੱਕੇ, ਤਾਂ ਬੀ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਇੱਕ ਦਰਵੱਜੇ ਜੇਹੀ ਕੋਈ ਵਸਤ ਦਿਸ ਪਈ, ਨਾਲੇ ਉੱਥੋਂ ਦਾ ਕੁੱਛ ਕੁੱਛ ਤੇਜ਼ ਦਿਖਾਈ ਦਿੱਤਾ, ਤਾਂ ਇਹ ਭਜਨ ਗਾਉਂਦੇ ਗਾਉਂਦੇ ਓਹ ਅੱਗੇ ਨੂੰ ਵੱਧੇ॥ {{center|<poem>ਦੱਸਦੇ ਹਨ ਇਹ ਆਜੜੀ ਉਥੋਂ ਦਾ ਬਹੁ ਭੇਦ ਇੱਧਰ ਆਉਣ ਤੇ ਨਾ ਹਟੋ, ਨਾ ਕੋਈ ਮੰਨੋ ਖੇਦ॥੧ ਤੁਰਨ ਦੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਸਭੀ - ਜੋ ਜੋ ਹੈਨ ਬਰੀਕ। ਇਹ ਉਪਕਾਰੀ ਆਜੜੀ, ਸੋ ਸੋ ਦਸਦੇ ਠੀਕ॥ ੨</poem>}}<noinclude></noinclude> g76ehu8rrgbkeerytbbzjez8pvi7d61 250 20836 181269 181046 2024-11-12T09:28:51Z Charan Gill 36 /* ਗਲਤੀਆਂ ਲਾਈਆਂ */ 181269 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Charan Gill" />{{rh||382|}} {{border/s|3=double|4=3px}}</noinclude>ਜਾਂ ਓਹ ਤੁਰਨ ਲੱਗੇ ਤਾਂ ਇੱਕ ਆਜੜੀ ਨੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਰਾਹ ਦੀ ਇੱਕ ਚਿੱਠੀ ਦਿੱਤੀ, ਦੂਜਾ ਬੋਲਿਆ। ਭਿਰਾਵੋ, ਖ਼ੁਸ਼ਾਮਦੀ ਲੱਲੋਪੱਤੋ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਥੋਂ ਚੌਕਸ ਰਹਿਣਾ, ਤੀਜੇ ਨੈ ਆਖਿਆ ਸੁਚੇਤ ਰਹਿਣਾ ਤੁਸਾਂ ਜਾਦੂ ਦੀ ਜਿਮੀਂ ਉੱਤੇ ਕਦੇ ਨਾ ਸੌਣਾ, ਚੌਥਾ ਬੋਲਿਆ, ਭਿਰਾਵੋ ਤੁਹਾਨੂੰ ਪਰਮੇਸਰ ਚਿਤ ਆਵੇ, ਐਨੇਂ ਵਿੱਚ ਮੈਂ ਜਾਗ ਉੱਠਿਆ॥ {{center|{{larger|'''ਉਪਦੇਸ਼'''}}}} ਪਿਛਲੇ ਦੁੱਖ ਦੇ ਮਗਰੋਂ ਓਹ ਜਾਤ੍ਰੀ ਫੇਰ ਸੁੱਖ ਦੇ ਦੇਸ ਵਿੱਚ ਪਹੁੰਚਦੇ ਹਨ, ਅਰਥਾਤ ਮਸੀਹ ਦੇ ਅਤੇ ਉਸ ਦੇ ਉਪਦੇਸ਼ਕਾਂ ਦੀ<noinclude></noinclude> ed89nqu1q17s55fctzi3cb0izb1mpxd 250 20841 181270 181045 2024-11-12T09:33:54Z Charan Gill 36 /* ਗਲਤੀਆਂ ਲਾਈਆਂ */ 181270 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Charan Gill" />{{rh||383|}} {{border/s|3=double|4=3px}}</noinclude>ਸੰਗਤ ਵਿੱਚ, ਜਿਸ ਥੋਂ ਮਨ ਉਜੱਲ, ਆਰ ਸਾਂਤ ਪ੍ਰਾਪਤਿ ਹੁੰਦੀ ਹੈ, ਇਸ ਵਿੱਚ ਬੀ ਬਾਹਲੇ ਝੂਠੇ ਧਰਮੀਆਂ ਦਾ ਹਾਲ ਹੈ, ਕਈ ਤਾਂ ਮਸੀਹ ਦੇ ਜੀ ਉਠੱਣ ਥੋਂ ਮੁਕੱਰ ਕੇ ਨਾਸ ਹੁੰਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਕਈ ਸਰੀਰ ਦੇ ਸੁਖ ਦਾ ਰਾਹ ਫੜਕੇ ਨਿਰਾਸ ਵਿਚ ਫੱਸ ਜਾਂਦੇ ਹਨ, ਅਤੇ ਅੰਨਿਆਂ ਵਾਂਙੂੰ ਭੌਂਦੇ ਫਿਰਦੇ ਹਨ, ਕਿੰਨੇ ਕੁ ਕਪਟ ਦੇ ਰਾਹ ਪੈ ਕੇ ਨੇੜਿਓਂ ਹੀ ਨਰਕ ਨੂੰ ਜਾਂਦੇ ਹਨ, ਅਤੇ ਕੋਈ ਸੰਸਾਰੀ ਵਸਤਾਂ ਲਈ ਆਪਣੀ ਮੁਕਤਿ ਹੱਥੋਂ ਗਵਾ ਬੈਠਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਕੋਈ ਕੁ ਮਨ ਵਿੱਚ ਲੋਭੁ ਅਰ ਝੂਠ ਨੂੰ ਥਾਂ ਦੇ ਵੇ ਸੁਰਗ ਵੱਲੋਂ ਹੱਥ ਧੋ ਬੈਠਦੇ ਹਨ, ਇਨਾਂ ਸਭਨਾਂ ਦੀ ਮਿਹਨਤ ਜੇਹੜੀ ਧਰਮ ਦੇ ਕਾਰਨ ਕੀਤੀ ਹੋਈ ਹੁੰਦੀ ਹੈ, ਐਵੇਂ ਹੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ, ਅਰ ਉਸ ਦੂਰਬੀਨ ਦਾ ਭਾਵ<noinclude></noinclude> p3dg3toggs259orgtptip1fto493xfs 250 20846 181271 181044 2024-11-12T09:41:45Z Charan Gill 36 /* ਗਲਤੀਆਂ ਲਾਈਆਂ */ 181271 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Charan Gill" />{{rh||384|}} {{border/s|3=double|4=3px}}</noinclude>ਪਰਤੀਤ ਦੀ ਨਜ਼ਰ ਹੈ, ਜੇਹੜੇ ਬੇਪਰਤੀਤੀ ਨਾਲ ਆਪਣੇ ਪਾਪਾਂ ਉੱਤੇ ਸੋਚਦੇ ਹਨ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਸੁਰਗ ਦੇ ਗੁਣ ਸਾਫ ਸਾਫ ਨਹੀਂ ਦਿਸ ਪੈਂਦੈ, ਪਰ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚ ਪੱਕੀ ਪਰਤੀਤ ਹੈ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਸਭੋ ਕੁੱਛ ਦਿੱਸ ਪੈਂਦਾ ਹੈ, ਉਪਦੇਸ਼ੀ ਪੁਰਖ ਉਹੋ ਉਪਦੇਸ਼ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਦਿੰਦੇ ਹਨ, ਜੇਹੜਾ ਅੱਗੇ ਕੰਮ ਆਵੇ, ਇੱਕ ਤਾਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਪਰਮੇਸਰ ਦੇ ਉਸ ਨਾਮ ਦਾ ਭਰੋਸਾ ਦਿੰਦਾ ਹੈ, ਜੇਹੜਾ ਉਸ ਨੈ ਪਾਪੀਆਂ ਨਾਲ ਪ੍ਰਭੂ ਈਸਾ ਦੀ ਰਾਹੀਂ ਕੀਤਾ ਹੈ, ਦੂਜਾ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਅਗਲੇ ਭੈ ਚਿਤਾ ਦਿੰਦਾ ਹੈ, ਨਾਲੇ ਭੋਟਣਿਆਂ ਲੋਕਾਂ ਵੱਲੋਂ ਗਾਫਲ ਹੋਣ ਥੋਂ ਚੌਕਸ ਕਰਦ ਹੈ, ਇਸ ਤਰਾਂ ਓਹ ਤਕੜੇ ਹੋ ਕੇ ਧਰਮ ਦੇ ਰਾਹ ਉੱਤੇ ਅਗਾਂਹ ਨੂੰ ਵਧਦੇ ਹਨ॥<noinclude></noinclude> jjvmtdja8bpmv1xdegcl8itusfahe3g 250 54864 181151 180993 2024-11-11T12:28:03Z Gurtej Chauhan 712 181151 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Tamanpreet Kaur" /></noinclude>ਲੈਕਚਰ ਹੋ ਰਹੇ ਹਨ, ਨਾਲ ਹੀ ਚਾਹ, ਅੰਡੇ, ਬਿਸਕੁਟ ਤੇ ਵਿਸਕੀ ਉਡ ਰਹੇ ਹਨ। {{gap}}ਦੇਸ਼ ਦੀ ਭੈੜੀ ਤੇ ਗਿਰੀ ਹੋਈ ਦਸ਼ਾ ਤੇ ਕੌਮ ਦੀ ਬੁਰੀ ਹਾਲਤ ਉਤੇ ਭੀ ‘ਬਿਨਾਂ ਅਥਰੂ ਰੋਣਾ’ ਰੋਇਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਉਸ ਰੋਣੇ ਨੂੰ ਫੇਰ ਅਖਬਾਰਾਂ ਵਿਚ ਛਪਵਾਣ ਦਾ ਵੀ ਸ਼ੌਂਕ ਸਮਾਉਂਦਾ ਹੈ। ਰੁਪਏ ਦੇ ਜ਼ੋਰ ਉਹ ਸਪੀਚ ਅਖਬਾਰਾਂ ਵਿਚ ਪਾਣੀ ਮਿਲੇ ਦੁਧ ਵਰਗਾ ਸੁਆਦ ਦੇਣ ਵਾਲੀ ਛਪ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਧੜੇਬੰਦੀਆਂ ਹੋ ਰਹੀਆਂ ਹਨ, ਕਿਧਰੇ ਕੌਂਸਲ ਦੀ ਚੋਣ ਹੈ, ਕਿਧਰੇ ਯੂਨਿਸਪੈਲਿਟੀਆਂ ਦੀ ਭੈੜੀ ਹਾਲਤ ਹੈ, ਬਹਿਸ ਮੁਬਾਹਸੇ ਹੋ ਰਹੇ ਹਨ ਅਤੇ ਇਕ ਦੂਜੇ ਉਤੇ ਚਿੱਕੜ ਸੁਟ ਰਹੇ ਹਨ। ਢੂੰਡ ਢੂੰਡ ਕੇ ਐਸੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਅਖਬਾਰਾਂ ਵਿਚ ਛਾਪੀਆਂ ਜਾਂਦੀਆਂ ਹਨ ਕਿ ਜਿਹੜੀਆਂ ਪਹਿਲਾਂ ਨਿਰਾਕਾਰ ਬ੍ਰਹਮ ਵਾਂਗ ਬਿਲਕੁਲ ਗੁਪਤ ਸਨ। {{gap}}ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਆਪਣੇ ਜੀਵਨ ਦੀਆਂ ਛੋਟੀਆਂ ੨ ਖਾਹਸ਼ਾਂ ਨੂੰ ਪੂਰਾ ਕਰਨ ਲਈ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਪਾਗ਼ਲ ਹੋ ਰਹੇ ਹਨ, ਫੇਰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਜੀਵਨ ਵਿਚ ਸੁਖ ਤੇ ਸ਼ਾਂਤੀ ਕਿਥੋਂ ਮਿਲੇ? ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਇਕ ਖਿਣ ਵੀ ਖੜੇ ਹੋਕੇ ਸ਼ਾਂਤੀ ਨਾਲ ਵਿਚਾਰ ਕਰਨ ਤੇ ਆਪਣੇ ਜੀਵਨ ਦਾ ਰਾਹ ਨਿਸਚਿਤ ਕਰਨ ਦੀ ਵਿਹਲ ਹੀ ਨਹੀਂ। ਜਿਸ ਤਰਾਂ ਕਿਸੇ ਸ਼ਰਾਬੀ ਜਾਂ ਅਫ਼ੀਮੀ ਨੂੰ ਬਿਨਾਂ ਉਸ ਨਸ਼ੇ ਦੇ ਚੈਨ ਨਹੀਂ ਆਉਂਦਾ, ਉਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ -ਅਸ਼ਾਂਤ ਤੇ ਚੰਚਲ ਚਿਤ ਵਾਲੇ ਇਹ ਮਨੁੱਖ ਹਨ। {{gap}}ਇਨ੍ਹਾਂ ਵਿਚੋਂ ਜਿਹੜੇ ਕੁਝ ਸਿਆਣੇ ਹਨ, ਵਿਦਵਾਨ ਤੇ ਵਿਚਾਰਵਾਨ ਹਨ, ਉਹ ਵੀ ਇਹ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ "ਕੀ ਕਰੀਏ ਹੁਣ ਤਾਂ ਇਸ ਵਹਿਣ ਵਿਚ ਪੈ ਗਏ ਹਾਂ।" ਉਹ ਇਸ ਲਈ ਨਹੀਂ ਕਰਦੇ ਕਿ ਸ਼ਾਂਤੀ ਪੂਰਣ ਤੇ ਸੁਖੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਬਤਾਉਣ ਲਈ ਉਨ੍ਹਾਂ ਗੱਲਾਂ ਦੀ ਖਾਸ ਲੋੜ ਹੈ, ਸਗੋਂ ਇਸ ਲਈ ਕਰਦੇ ਹਨ ਕਿ ਸੰਸਾਰ ਵਿਚ ਵਡੇ ਵਡੇ ਪ੍ਰਤਿਸ਼ਠਿਤ ਲੋਕ ਇਨ੍ਹਾਂ ਗੱਲਾਂ ਨੂੰ ਚੰਗਾ ਸਮਝਦੇ ਹਨ। ਅਜੇਹੇ<noinclude>{{c|-੧੧੩-}}</noinclude> lwlzq8p0ymavtg1a7xzweuvkw436g6e 250 54873 181150 181149 2024-11-11T12:23:49Z Gurtej Chauhan 712 181150 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Tamanpreet Kaur" /></noinclude>ਪਤੀ ਜਦ ਆਪਣੀ ਪਤਨੀ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਪਿਆਰ ਕਰਦਾ ਹੈ ਤਦ ਭੀ ਉਹ ਉਸ ਦੇ ਸੁਖ ਲਈ, ਉਸਦੀ ਤ੍ਰਿਪਤੀ ਲਈ ਬਾਹਰਲੀ ਦੁਨੀਆ ਨੂੰ ਛਡਣਾ ਨਹੀਂ ਚਾਹੁੰਦਾ । ਦੁਨੀਆ ਦੇ ਲੋਭ ਲਾਲਚਾਂ ਤੇ ਵੱਡਾ ਬਣਨ ਦੀ ਇੱਛਾ ਦੇ ਕਾਰਨਾਂ ਕਰਕੇ ਉਹ ਬਹੁਤ ਕਮਜ਼ੋਰ ਸਾਬਤ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। {{gap}}ਇਸਤ੍ਰੀ ਪਤੀ ਨੂੰ ਕਿਸੇ ਪਰਾਈ ਇਸਤ੍ਰੀ ਨਾਲ ਵਿਭਚਾਰ ਕਰਦਿਆਂ ਭੀ ਦੇਖ ਲਵੇ, ਤਾਂ ਭੀ ਉਹ ਪਤੀ ਨੂੰ ਛਡਣ ਦਾ ਖ਼ਿਆਲ ਤਕ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦੀ । ਉਸ ਲਈ ਤਾਂ ਉਹ ਉਹੋ ਜਿਹਾ ਹੀ ਹੈ । ਸੋ ਇਸ ਨਾਲੋਂ ਵਧ ਤਿਆਗ ਤੇ ਭਗਤੀ-ਭਾਵ ਹੋਰ ਕੀ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ ? {{gap}}ਕੌਮ ਦੀ ਉਨਤੀ ਦਾ ਮੂਲ ਸੁਖ ਸ਼ਾਂਤੀ ਵਾਲਾ ਸੰਤੁਸ਼ਟ ਘਰੋਗੀ ਜੀਵਨ ਹੀ ਹੈ। ਉਹ ਭੀ ਤਦ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ ਜਦ ਮਰਦ ਤੀਵੀਂ ਇਕ ਦੂਜੇ ਦੀ ਹੋਂਦ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਆਪ ਵਿਚ ਮਿਲਾ ਲੈਣ। ਇਕ ਦੂਜੇ ਦੇ ਅੰਦਰ ਮਿਲ ਜਾਣ ਦਾ ਯਤਨ ਕਰਨ । ਬੰਦੇ ਕੁਟੰਬ ਦੇ ਚੰਗੇ ਹੋਣ ਨਾਲ ਕੌਮ ਦੀ ਉੱਨਤੀ ਆਪਣੇ ਆਪ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਹੈ, ਕਿਉਂਕਿ ਬੰਦਿਆਂ ਤੇ ਕੁਟੰਬਾਂ ਦੇ ਇਕੱਠ ਦਾ ਨਾਂ ਹੀ ਕੌਮ ਹੈ । ਜੇ ਕਰ ਬੰਦੇ ਤੇ ਕੁਟੰਬ ਨੂੰ ਉੱਚਾ ਉਠਾਏ ਬਿਨਾਂ ਕੌਮੀ ਸੇਵਾ ਦਾ ਯੂਰਪੀਨ ਢੰਗ ਦਾ ਪ੍ਰਚਾਰ ਕੀਤਾ ਜਾਵੇ ਤਾਂ ਕੌਮ ਦੀ ਪਦਾਰਥਕ ਦਸ਼ਾ ਤਾਂ ਵਧ ਜਾਵੇਗੀ, ਪਰ ਕੌਮ ਨੂੰ ਬਨਾਉਣ ਵਾਲੇ ਲੋਕ ਦਿਨੋ ਦਿਨ ਡਿਗਦੇ ਜਾਣਗੇ, ਨਾਲੇ ਦੋ ਵਿਰੋਧੀ ਜੀਵਨ ਬਣਦੇ ਜਾਣਗੇ ਜਿਹਾ ਕਿ ਅੱਜ ਹੋ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਜਿਥੇ ਬੰਦੇ ਤੇ ਕੁਟੰਬ ਦੀ ਉਨਤੀ ਅਰ ਪਵਿਤ੍ਤਾ ਦਾ ਭਾਵ ਪ੍ਰਧਾਨ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਉਥੇ ਸ਼ਖਸੀ ਤੇ ਕੌਮੀ ਦੋਹਾਂ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦਾ ਜੀਵਨ ਉੱਚਾ ਹੁੰਦਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਕਿਉਂਕਿ ਕੌਮੀ ਜੀਵਨ ਦਾ ਚੰਗਾ ਹੋਣਾ ਬੰਦਿਆਂ ਦੇ ਜੀਵਨ ਉਤੇ ਨਿਰਭਰ<noinclude>{{rh||-੧੨੨-}}</noinclude> 0xszijvszp9j36s8a3b5hw4md9yed3d 250 56430 181152 152602 2024-11-11T12:34:32Z Gurtej Chauhan 712 181152 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Satdeep Gill" />{{center|( ੨ )}} {{rule}}</noinclude>ਸ਼ਾਹ ਮੁਹੰਮਦਾ ਵਿੱਚ ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਜੀ ਕਦੀ ਨਹੀਂ ਸੀ ਦੂਸਰੀ ਜ਼ਾਤ ਆਈ॥੩॥ ਏਹ ਜੱਗ ਸਰਾਇ ਮੁਸਾਫ਼ਰਾਂ ਦੀ ਏਥੇ ਜ਼ੋਰ ਵਾਲੇ ਕਈ ਆਇ ਗਏ॥ ਸੱਦਾਦ [[:w:ਨਮਰੂਦ|ਨਮਰੂਦ]] ਫ਼ਰਔਨ ਜੇਹੇ ਦਾਵਾ ਬੰਨ੍ਹ ਖ਼ੁਦਾਇ ਕਹਾ ਗਏ॥ ਅਕਬਰ ਸ਼ਾਹ ਜਹੇ ਵਿੱਚ ਦਿੱਲੀ ਦੇ ਜੀ ਫੇਰੀ ਵਾਂਗ ਵਣਜਾਰਿਆਂ ਪਾਇ ਗਏ॥ ਸ਼ਾਹ ਮੁਹੰਮਦਾ ਰਹੇਗਾ ਰੱਬ ਸੱਚਾ ਵਾਜੇ ਝੂਠ ਦੇ ਕਈ ਵਜਾਇ ਗਏ॥੪॥ ਮਹਾਂ ਬਲੀ ਰਣਜੀਤ ਸਿੰਘ ਹੋਯਾ ਪੈਦਾ ਨਾਲ ਜ਼ੋਰ ਦੇ ਮੁਲਕ ਨਿਵਾਇ ਗਿਆ॥ ਮੁਲਤਾਨ ਕਸ਼ਮੀਰ ਪਸ਼ੌਰ ਚੰਬਾ ਜੰਬੂ ਕਾਂਗੜਾ ਕੋਟ ਨਿਵਾਇ ਗਿਆ॥ ਹੋਰ ਦੇਸ਼ ਲੱਦਾਖ਼ ਤੇ ਚੀਨ ਤੋੜੀ ਸਿੱਕਾ ਆਪਣੇ ਨਾਮ ਚਲਾਇ ਗਿਆ॥ ਸ਼ਾਹ ਮੁਹੰਮਦਾ ਜਾਨ ਪਚਾਸ ਬਰਸਾਂ ਅੱਛਾ ਰੱਜਕੇ ਰਾਜ ਕਮਾਇ ਗਿਆ॥੫। ਜਦੋਂ ਹੋਏ ਸਰਕਾਰ ਦੇ ਸਾਸ ਪੂਰੇ ਜਮਾਂ ਹੋਏ ਨੀ ਸਭ ਸਰਦਾਰ ਮੀਆਂ॥ ਚੇਤ ਸਿੰਘ ਨੂੰ ਮਾਰਿਆ [[:w:ਨੌਨਿਹਾਲ ਸਿੰਘ|ਕੌਰ ਸਾਹਿਬ]] ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਈ ਦਰਬਾਰ ਤਲਵਾਰ ਮੀਆਂ॥ ਖੜਕ ਸਿੰਘ ਮਹਾਰਾਜ ਨੇ ਆਹ ਮਾਰੀ ਮੋਯਾ ਮੁੱਢ ਕਦੀਮ ਦਾ ਯਾਰ ਮੀਆਂ॥ ਸ਼ਾਹ ਮੁਹੰਮਦਾ ਅਸਾਂ ਭੀ ਨਾਲ ਮਰਨਾ ਸਾਂਝ ਏਹੋ ਸੀ ਕੌਲ ਕਰਾਰ ਮੀਆਂ॥੬॥ ਮੇਰੇ ਪਾਸ ਬੈਠੇ ਇਨ੍ਹਾਂ ਖ਼ਨ ਕੀਤਾ ਇਹ ਤਾਂ ਗਰਕ ਜਾਵੇ ਦਰਬਾਰ ਮੀਆਂ ਪਿੱਛੇ ਸਾਡੇ ਭੀ ਕੌਰ ਨਾ ਰਾਜ ਕਰਸੀ ਅਸੀ ਮਰਾਂਗੇ ਏਸ ਨੂੰ ਮਾਰ ਮੀਆਂ॥ ਨਾਹੱਕ ਦਾ ਇਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਖ਼ੂਨ ਕੀਤਾ ਏਹਤਾਂ ਮਰਨਗੇ ਸੱਭ ਸਰਦਾਰ ਮੀਆਂ॥ ਸ਼ਾਹ ਮੁਹੰਮਦਾ ਹੋਈ ਹੁਣ ਮੌਤ ਸਸਤੀ ਖਾਲੀ ਨਹੀਂ ਜਾਣਾਂ ਵਿੱਕਵਾਰ ਮੀਆਂ॥੭॥ਖੜਕ ਸਿੰਘ ਮਹਾਰਾਜ ਹੋਯਾ ਬਹੁਤ ਮਾਂ ਦਾ ਬਰਸ ਇੱਕ ਪਿਛੋਂ ਵੱਸ ਕਾਲ ਹੋਯਾ॥ ਆਈ ਮੌਤ ਨ ਅਟਕਿਆ<noinclude></noinclude> 0g006ba5tp8qnms25fcs7ydfyb4pnk4 250 56431 181153 152603 2024-11-11T12:35:16Z Gurtej Chauhan 712 181153 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Satdeep Gill" />{{center|( ੩ )}} {{rule}}</noinclude>ਇੱਕ ਘੜੀ ਚੇਤ ਸਿੰਘ ਦੇ ਗ਼ਮ ਦੇ ਨਾਲ ਮੋਯਾ॥ ਕੌਰ ਸਾਹਿਬ ਸ਼ਾਹਜ਼ਾਦੇ ਦੀ ਗੱਲ ਕੇ ਸੁਣ ਕੇ ਜ਼ਰਾ ਗ਼ਮ ਦੇ ਨਾਲ ਨਾ ਮੂਲ ਰੋਯਾ॥ ਸ਼ਾਹ ਮੁਹੰਮਦਾ ਕਈਆਂ ਦੇ ਪਕੜ ਨੇਦਾ ਵਿੱਚ ਕੌਂਸਲ ਦੇ ਕੌਰ ਫ਼ਿਕਰ ਹੋਯਾ॥੮॥ ਖੜਕ ਸਿੰਘ ਮਾਹਾਰਾਜ ਨੂੰ ਚੁਕ ਲਿਆ ਦੇਖੋ ਸਾੜਨੇ ਨੂੰ ਹੁਨ ਲੈ ਚੱਲੇ॥ ਧਰਮਰਾਜ ਨੂੰ ਆਇਕੇ ਖ਼ਬਰ ਹੋਈ ਕੌਰ ਮਾਰਨੇ ਨੂੰ ਓਸ ਦੂਤ ਘੱਲੇ॥ ਮਾਰੋਮਾਰ ਕਰਕੇ ਦੂਤ ਆਇ ਵੜੇ ਜਦੋਂ ਮੌਤ ਦੇ ਹੋਏ ਨੀ ਆਨ ਹੱਲੇ। ਸ਼ਾਹ ਮੁਹੰਮਦਾ ਦੇਖ ਰਜ਼ਾਇ ਉਸਦੀ ਊਧਮ ਸਿੰਘ ਤੇ ਕੌਰ ਦੇ ਸਾਸ ਚੱਲੇ॥੯॥ ਇਕ ਦੂਤ ਨੇ ਦੇਖਕੇ ਫਿਕਰ ਕੀਤਾ॥ ਪਲਕ ਵਿੱਚ ਦਰਵਾਜੇ ਦੇ ਆਇਆ ਈ॥ ਜੇੜ੍ਹਾ ਧੁਰ ਦਰਗਾਹ ਦਾ ਹੁਕਮ ਆਂਦਾ ਦੇਖੋ ਓਸਨੂੰ ਖੂਬ ਬਜਾਇਆ ਈ॥ ਅੰਦਰ ਤਰਫ ਹਵੇਲੀ ਦੇ ਤੁਰੇ ਜਾਂਦੇ ਛੱਜਾ ਢਾਹ ਦੋਹਾਂ ਉੱਤੇ ਪਾਇਆ ਈ॥ ਸ਼ਾਹ ਮੁਹੰਮਦਾ ਊਧਮ ਸਿੰਘ ਥਾਉਂ ਮੋਯਾ ਕੌਰ ਸਾਹਿਬ ਜੋ ਸਹਿਕਦਾ ਆਇਆ ਈ॥੧੦॥ ਅੱਠ ਪਹਿਰ ਲੁਕ ਇਕੇ ਰੱਖ੍ਯਾ ਨੇ ਦਿਨ ਦੂਜੇ ਰਾਣੀ ਚੰਦ ਕੌਰ ਆਈ॥ ਖੜਕ ਸਿੰਘ ਦਾ ਮੂਲ ਦਰੇਗ਼ ਨਾਹੀ ਕੌਰ ਸਾਹਿਬ ਤਾਂਈਂ ਓਥੇ ਰੋਇ ਆਈ॥ ਹੁਣ ਮੋਯਾ ਤੇ ਕਰੋ ਸਸਕਾਰ ਇਸਦਾ ਏਹ ਤੁਸਾਂ ਕਿਉਂ ਏਤਨੀ ਦੇਰ ਲਾਈ॥ ਸ਼ਾਹ ਮੁਹੰਮਦਾ ਰੋਂਦੀ ਹੈ ਚੰਦ ਕੌਰਾਂ ਜਿਸਦਾ ਮੋਯਾ ਪੁਤ੍ਰ ਸੋਹਣਾ ਸ਼ੇਰ ਸਾਈ॥੧੧॥ ਸ਼ੇਰ ਸਿੰਘ ਨੂੰ ਕਿਸੇ ਖ਼ਬਰ ਦਿਤੀ ਜਿਸਦਾ ਮੋਯਾ ਭਤੀਜਾ ਤੇ ਵੀਰ ਯਾਰੋ॥ ਉਸਨੇ ਤੁਰਤ ਵਟਾਲਿਓਂ ਕੂਚ ਕੀਤਾ ਰਾਤੀਂ ਆਂਵਦਾ ਘਤ ਵਹੀਰ ਯਾਰੋ॥ ਜਦੋਂ ਆਣਕੇ ਹੋਯਾ ਲਾਹੌਰ ਦਾਖਲ ਅੱਖੀਂ ਰੋਇ ਪਲਟਦਾ ਨੀਰ ਯਾਰੋ॥ ਸ਼ਾਹ ਮੁਹੰਮਦਾ ਲੋਕ ਦਿਲਬਰੀ ਕਰਦੇ ਚੰਦ ਕੌਰ<noinclude></noinclude> lk25gph57ag4epzq9szp65lr1y2g6qy 250 61210 181159 169618 2024-11-11T13:21:32Z Kaur.gurmel 192 /* ਗਲਤੀਆਂ ਲਾਈਆਂ */ 181159 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Kaur.gurmel" /></noinclude>ਹਸਦਾ ਜਾਂਦੀ ਨੂੰ ਪਿਆ ਤਕਦਾ ਸੀ। ਕੇਸੋ ਮਾਨੋ ਸੁੰਨ ਹੋ ਗਈ ਸੀ। ਉਹਨੂੰ ਤੁਰਨਾ ਵੀ ਔਖਾ ਹੋ ਗਿਆ, ਉਹਦੇ ਪੈਰ ਧੌਣ ਧੌਣ ਦੇ ਹੁੰਦੇ ਜਾਂਦੇ ਸਨ। ਉਹ ਹੰਭ ਗਈ ਤੇ ਓੜਕ ਬਹਿ ਗਈ। ਕੁਲਬੀਰ ਦਾ ਘਿਰਣਤ ਮੂੰਹ ਉਹਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਅੱਗੇ ਮੁੜ ਮੁੜ ਆਉਂਦਾ ਸੀ ਤੇ ਉਹ ਉਹਨੂੰ ਅਗੋਂ ਹਟਾਉਣ ਤੇ ਯਤਨ ਕਰਦੀ ਮੁੜ ਉਠ ਕੇ ਟੁਰ ਪਈ। {{gap}}ਜਦੋਂ ਘਰ ਅਪੜੀ ਤਾਂ ਬਿੱਲੋ ਉਹਨੂੰ ਤਕਕੇ ਅੜਿੰਗੀ ਪਰ ਕੇਸੋ ਨੂੰ ਸੁਣੀ ਹੀ ਨਾ। ਲੋਚੀ ਦੌੜ ਕੇ ਟੰਗਾਂ ਨੂੰ ਪਲਚਿਆ, ਕੇਸੋ ਨੇ ਪੋਲਾ ਜਿਹਾ ਪਾਸੇ ਹਟਾ ਦਿੱਤਾ ਤੇ ਉਹ ਮੰਜੇ ਤੇ ਜਾ ਢਠੀ। {{gap}}ਨ੍ਹੇਰਾ ਹੋ ਚੁਕਿਆ ਸੀ, ਚੁੱਲ੍ਹਾ ਬੁਝਿਆ ਪਿਆ ਸੀ। ਇਕ ਵੀ ਚੰਗਿਆੜਾ ਅਜ ਓਥੇ ਨਹੀਂ ਸੀ ਮਚਦਾ। ਲੋਚੀ ਵਾਰ ਵਾਰ ਮਾਂ ਤੋਂ ਪਿਆ ਪੁਛਦਾ ਸੀ- {{gap}}"ਮਾਂ ਭਾਈਆ ਰੱਬ ਕੋਲ ਏ — ਤੇ ਰੱਬ ਕਿਥੇ ਏ?" {{gap}}ਪਰ ਕੇਸੋ ਬੁਝੇ ਹੋਏ ਚੁਲ੍ਹੇ ਦੀ ਸੁਆਹ ਵਲ ਤਕਦੀ ਸੀ, ਉਸ ਕੋਈ ਉੱਤਰ ਨਾ ਦਿੱਤਾ। ਲੋਚੀ ਨੇ ਮੁੜ ਆਖਿਆ — ‘ਦੱਛ ਵੀ ਮਾਂ ਰੱਬ ਕਿਥੇ ਏ?" {{gap}}"ਕਿਤੇ ਵੀ ਨਹੀਂ ਰੱਬ ਲੋਚੀ!" ਮਾਂ ਉਭੜਵਾਹੀ ਬੋਲੀ। {{gap}}ਹਵਾ ਦੇ ਇਕ ਠੰਢੇ ਬੁੱਲੇ ਨੇ ਚੰਗਿਆੜਿਆਂ ਦੀ ਥਾਂ ਅਜ ਚੁੱਲ੍ਹੇ ਦੀ ਸੁਆਹ ਸਾਰੇ ਅੰਦਰ ਵਿਚ ਖਿਲਾਰ ਦਿੱਤੀ। {{gap}}ਕੇਸੋ ਕਈ ਦਿਨ ਘਰੋਂ ਬਾਹਰ ਨਾ ਨਿਕਲੀ, ਤੇ ਨਾ ਮੱਝ ਲਈ ਪੱਠੇ ਆਂਦੇ। ਲੋਚੀ ਨੇ ਇਕ ਦਿਨ ਹਰਾਨੀ ਨਾਲ ਪੁਛਿਆ:- {{gap}}"ਮਾਂ ਹੁਣ ਬਿੱਲੋ ਲਈ ਪੰਡ ਨਹੀਂ ਲਿਆਉਂਦੀ ਖੱਬਲ ਦੀ ਤੂੰ?" {{gap}}"ਬਿਲੋ ਨੂੰ ਹੁਣ ਘਰੋਂ ਤੂੜੀ ਪਾਇਆ ਕਰਾਂਗੇ ਪੁੱਤਰ" {{gap}}"ਕਿਉਂ ਮਾਂ? ਖੱਬਲ ਦੀ ਪੰਡ ਕਿਉਂ ਨਹੀਂ?" {{gap}}"ਪੰਡਾਂ ਮੈਥੋਂ ਚੁੱਕਣ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੀਆਂ— ਬੋਝਲ ਹੋ ਗਈਆਂ ਨੇ ਲੋਚੀ।" {{gap}}ਲੋਚੀ ਖ਼ਾਮੋਸ਼ੀ ਨਾਲ ਖਲੋਤਾਾ ਮਾਂ ਦੇ ਮੂੰਹ ਉਤੇ ਝਾਕਦਾ ਰਿਹਾ।<noinclude>{{c|41}}</noinclude> i1ztx9b6a17ws65u57fu0p91vzjjyji 250 61211 181160 169620 2024-11-11T13:24:58Z Kaur.gurmel 192 181160 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="1" user="Charan Gill" /></noinclude>{{dhr|12em}} {{center|{{larger|'''ਆਥਣ'''}}}} {{gap}}ਨਿਆਮਤ ਠੇਕੇ ਤੇ ਪੈਲੀਆਂ ਲੈ ਕੇ ਵਾਹੁੰਦਾ ਵਾਹੁੰਦਾ ਬੁੱਢਾ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ। ਸਾਰੀ ਉਮਰ ਵਿਚ ਇਕ ਪੈਲੀ ਵੀ ਉਹ ਆਪਣੀ ਮਲਕੀਅਤ ਦੀ ਨਹੀਂ ਸੀ ਬਣਾ ਸਕਿਆ। ਉਹ ਸੱਚਾ ਸੁੱਚਾ ਤੇ ਈਮਾਨਦਾਰ ਮਨੁੱਖ ਸੀ, ਪਰ ਆਪਣੀ ਉਮਰ ਦੇ ਜੁਗਾਂ ਜੇਡੇ ਬਹੁਤੇ ਵਰ੍ਹੇ ਉਸ ਬੇ-ਬਸੀ ਵਿਚ ਹੀ ਗੁਜ਼ਾਰੇ ਸਨ। ਮੌਕਲਾਈ ਤੇ ਅਸੂਦਗੀ ਦੇ ਸੁਫਨੇ ਖ਼ਬਰੇ ਉਹਦੀ ਦੁਨੀਆ ਵਿਚੋਂ ਮੁੱਕ ਚੁਕੇ ਸਨ। {{gap}}ਉਹਦੀ ਆਯੂ ਦੇ ਮੁਢ ਤੋਂ ਲਗੇ ਆਉਂਦੇ ਕਣਕਾਂ ਦੇ ਸੁਨਹਿਰੀ ਖੇਤਾਂ ਨੇ, ਸਰ੍ਹਿਓਂ ਦੀਆਂ ਫੁਲਾਂ ਨਾਲ ਛਲਕਦੀਆਂ ਪੈਲੀਆਂ ਨੇ, ਸਾਵੇ ਕਮਾਦਾਂ ਦੀ ਖੜ ਖੜ ਤੇ ਅਲਸੀਆਂ ਦੇ ਅਸਮਾਨੀ ਰੂਪ ਨੇ ਉਹਦੇ ਜੀਵਨ ਵਿਚ ਇਕ ਸਦੀਵੀ ਜੋਬਨ ਪੈਦਾ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਬ੍ਰਿਛਾਂ ਉਤੇ ਪਤ ਝੜ ਆਉਂਦੀ; ਬਾਗ਼ਾਂ ਨੂੰ ਖ਼ਜ਼ਾਂ ਬੇ-ਆਬਾਦ ਕਰ ਜਾਂਦੀ, ਪਰ ਪਿੰਡ ਵਾਲੇ ਆਂਹਦੇ ਸਨ: "ਨਿਆਮਤ ਦੇ ਚਿਹਰੇ ਤੇ ਇਕ ਬੇ-ਮਲੂਮੀ ਜਿਹੀ ਮੁਸਕਾਨ ਸਦਾ ਹੀ ਰਹਿੰਦੀ ਹੈ — ਇਹ ਜਦੋਂ ਮੱਥੇ ਦੇ ਵਲਾਂ ਨੂੰ ਤਾਣਦਾ ਹੈ ਤਾਂ<noinclude>{{c|43}}</noinclude> 97eakzwrqroji2bzd5rlpflw3ax4y2z 181161 181160 2024-11-11T13:29:00Z Kaur.gurmel 192 /* ਗਲਤੀਆਂ ਲਾਈਆਂ */ 181161 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Kaur.gurmel" /></noinclude>{{dhr|12em}} {{center|{{larger|'''ਆਥਣ'''}}}} {{gap}}ਨਿਆਮਤ ਠੇਕੇ ਤੇ ਪੈਲੀਆਂ ਲੈ ਕੇ ਵਾਹੁੰਦਾ ਵਾਹੁੰਦਾ ਬੁੱਢਾ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ। ਸਾਰੀ ਉਮਰ ਵਿਚ ਇਕ ਪੈਲੀ ਵੀ ਉਹ ਆਪਣੀ ਮਲਕੀਅਤ ਦੀ ਨਹੀਂ ਸੀ ਬਣਾ ਸਕਿਆ। ਉਹ ਸੱਚਾ ਸੁੱਚਾ ਤੇ ਈਮਾਨਦਾਰ ਮਨੁੱਖ ਸੀ, ਪਰ ਆਪਣੀ ਉਮਰ ਦੇ ਜੁਗਾਂ ਜੇਡੇ ਬਹੁਤੇ ਵਰ੍ਹੇ ਉਸ ਬੇ-ਬਸੀ ਵਿਚ ਹੀ ਗੁਜ਼ਾਰੇ ਸਨ। ਮੌਕਲਾਈ ਤੇ ਅਸੂਦਗੀ ਦੇ ਸੁਫਨੇ ਖ਼ਬਰੇ ਉਹਦੀ ਦੁਨੀਆ ਵਿਚੋਂ ਮੁੱਕ ਚੁਕੇ ਸਨ। {{gap}}ਉਹਦੀ ਆਯੂ ਦੇ ਮੁਢ ਤੋਂ ਲਗੇ ਆਉਂਦੇ ਕਣਕਾਂ ਦੇ ਸੁਨਹਿਰੀ ਖੇਤਾਂ ਨੇ, ਸਰ੍ਹਿਓਂ ਦੀਆਂ ਫੁਲਾਂ ਨਾਲ ਛਲਕਦੀਆਂ ਪੈਲੀਆਂ ਨੇ, ਸਾਵੇ ਕਮਾਦਾਂ ਦੀ ਖੜ ਖੜ ਤੇ ਅਲਸੀਆਂ ਦੇ ਅਸਮਾਨੀ ਰੂਪ ਨੇ ਉਹਦੇ ਜੀਵਨ ਵਿਚ ਇਕ ਸਦੀਵੀ ਜੋਬਨ ਪੈਦਾ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਬ੍ਰਿਛਾਂ ਉਤੇ ਪਤ ਝੜ ਆਉਂਦੀ; ਬਾਗ਼ਾਂ ਨੂੰ ਖ਼ਿਜ਼ਾਂ ਬੇ-ਆਬਾਦ ਕਰ ਜਾਂਦੀ, ਪਰ ਪਿੰਡ ਵਾਲੇ ਆਂਹਦੇ ਸਨ: "ਨਿਆਮਤ ਦੇ ਚਿਹਰੇ ਤੇ ਇਕ ਬੇ-ਮਲੂਮੀ ਜਿਹੀ ਮੁਸਕਾਨ ਸਦਾ ਹੀ ਰਹਿੰਦੀ ਹੈ — ਇਹ ਜਦੋਂ ਮੱਥੇ ਦੇ ਵਲਾਂ ਨੂੰ ਤਾਣਦਾ ਹੈ ਤਾਂ<noinclude>{{c|43}}</noinclude> r88pxuke7v63frh5preu1d11uzppfxf 250 61212 181162 169621 2024-11-11T13:38:10Z Kaur.gurmel 192 /* ਗਲਤੀਆਂ ਲਾਈਆਂ */ 181162 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Kaur.gurmel" /></noinclude>ਇਕ ਅਨੋਖੀ ਸੰਜੀਦਗੀ ਉਸ ਦੇ ਮੂੰਹ ਉਤੋਂ ਲਭਦੀ ਹੈ।" {{gap}}ਉਹਦੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿਚ ਸਵੇਰਾਂ ਆਈਆਂ, ਦੁਪਹਿਰਾਂ ਚਮਕੀਆਂ ਤੇ ਸ਼ਾਮਾਂ ਢਲੀਆਂ। ਪਰ ਉਮਰ ਦੇ ਏਸ ਭਾਗ ਵਿਚ ਉਹਨੂੰ ਸ਼ਾਮਾਂ ਨਾਲ ਵਧੇਰੇ ਦਿਲਚਸਪੀ ਸੀ। ਤਿਰਕਾਲਾਂ ਵੇਲਿਆਂ ਦੇ ਨਕਸ਼ੇ ਉਹਦੇ ਦਿਲ ਤੇ ਉਕਰਦੇ ਜਾ ਰਹੇ ਸਨ। {{gap}}ਪਹਿਲੀ ਉਮਰੇ ਨਿਆਮਤ ਦੇ ਕੋਈ ਔਲਾਦ ਵੀ ਨਹੀਂ ਸੀ ਹੋਈ। ਜੁਆਨੀ ਬੇ-ਸਮਰ ਹੀ ਬੀਤ ਚੁਕੀ ਸੀ। ਹੁਣ ਪਿਛਲੇਡੇ ਜਿਹੇ ਇਕ ਕੁੜੀ ਉਹਦੇ ਘਰ ਜੰਮੀ। ਪਿੰਡ ਦੇ ਮੌਲਵੀ ਕੋਲੋਂ ਉਹਦਾ ਨਾਉਂ ਰਖਵਾਇਆ — ਸਲੀਮਾਂ। {{gap}}ਸਲੀਮਾਂ ਅਠਾਂ ਨੌਆਂ ਵਰਿਆਂ ਦੀ ਹੋ ਚੁਕੀ ਸੀ। ਨਿਆਮਤ ਦੀ ਪਤਨੀ ਨੇ ਉਹਨੂੰ ਕੁਕੜੀ ਦੇ ਚੂਚੇ ਵਾਂਗ ਪਾਲਿਆ — ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਿਨਾਂ ਵਿਚ — ਜਦੋਂ ਮੁਸੀਬਤ ਰਾਤ ਦੇ ਸੰਨਾਟਿਆਂ ਵਿਚ ਉਨਾਂ ਦੇ ਬੂਹੇ ਠਕੋਰਿਆ ਕਰਦੀ ਸੀ। ਜਿਉਂਦੇ ਉਹ ਆਪਣੀ ਕਮਾਈ ਦੇ ਆਸਰੇ ਹੀ ਸਨ। ਨਿਆਮਤ ਨੇ ਕਦੇ ਕਿਸੇ ਅਗੇ ਹਥ ਨਹੀਂ ਸੀ ਅਡਿਆ, ਇੱਥੋਂ ਤਕ ਕਿ ਜਦੋਂ ਸਲੀਮਾਂ ਬੱਚੀ ਸੀ, ਓਦੋਂ ਕਈ ਵਾਰ ਨਿਆਮਤ ਤੇ ਉਹਦੀ ਪਤਨੀ ਰਾਤੀਂ ਭੁਖਣ-ਭਾਣੇ ਹੀ ਸਰਾਂਦ੍ਹੀ ਬਾਂਹ ਧਰ ਕੇ ਸਬਰ ਨਾਲ ਸੌਂ ਜਾਂਦੇ — ਤੇ ਸਲੀਮਾਂ ਅਧੀ ਰਾਤ ਜਾਗ ਕੇ ਆਖਦੀ, "ਮਾਂ-ਦੁਧ।" {{gap}}ਭੁਖੀ ਮਾਂ ਦੀਆਂ ਛਾਤੀਆਂ ਵਿਚ ਦੁਧ ਕਿਥੋਂ ਆਵੇ? ਬੱਚੀ ਦੀਆਂ ਵਿਲਕਣਾਂ ਭਾਵੇਂ ਮਾਂ ਦੇ ਲਹੂ ਨੂੰ ਵੀ ਦੁਧ ਵਿਚ ਬਦਲ ਦੇਂਦੀਆਂ ਹਨ, ਪਰ ਸਲੀਮਾਂ ਦੀ ਮਾਂ ਦੇ ਖ਼ੂਨ ਦਾ ਇਕ ਇਕ ਕਤਰਾ ਦੁਧ ਬਣ ਕੇ ਸਲੀਮਾਂ ਦੇ ਢਿਡ ਵਿਚ ਜਾ ਚੁਕਾ ਹੁੰਦਾ ਸੀ।ਪੋਪਲੀਆਂ ਛਾਤੀਆਂ ਨੂੰ ਮੁੜ ਮੁੜ ਚਪੋਲ ਕੇ ਸਲੀਮਾਂ ਮੁੜ ਆਖਦੀ। {{gap}}"ਮਾਂ—ਦੁਧ", ਕੋਲ ਸੁਤੇ ਨਿਆਮਤ ਦੀ ਜਾਗ ਖੁਲ੍ਹ ਜਾਂਦੀ। {{gap}}"ਮੈਂ ਕਿਥੋਂ ਦਿਆਂ ਦੁਧ ਇਹਨੂੰ" ਮਾਂ ਦੁਖ ਪਰ ਸਬਰ ਨਾਲ ਅਗੋਂ ਬੋਲਦੀ।<noinclude>{{c|44}}</noinclude> s7lym4tnxnosmi4csln7n8pbyfedf2u 250 61898 181156 171218 2024-11-11T12:53:22Z G Tarkdeep 2081 181156 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="1" user="G Tarkdeep" />{{center|੭੨}}</noinclude>{{multicol}} ਦੀਆਂ ਹੱਡੀਆਂ (ਫੁੱਲ) ਲਿਆ ਕੇ ਗੰਗਾ ਦੇ ਪਵਿਤਰ ਜਲ ਵਿਚ ਪਰਵਾਹ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਕਿਉਂਕਿ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਕਰਨ ਨਾਲ ਮਰਨ ਵਾਲਿਆਂ ਦੀਆਂ ਆਤਮਾਵਾਂ ਦੀ ਕਲਿਆਣ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਹੈ । ਅਪਰੈਲ ਦੇ ਪਹਿਲੇ ਪਖਵਾਰੇ 'ਚ ਹਰਿਦਵਾਰ ਵਿਚ ਗੰਗਾ ਦੇ ਕਨਾਰੇ ਹਰ ਸਾਲ ਭਾਰੀ ਮੇਲਾ ਲਗਦਾ ਹੈ। ਇਸ ਅਵਸਰ ਉਤੇ ਭਾਰਤ ਦੇ ਹਰ ਹਿਸੇ ਤੋਂ ਹਿੰਦੂ ਯਾਤਰੀ ਆ ਕੇ ਅਸ਼ਨਾਨ ਕਰਦੇ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਪਾਪ ਧੋਂਦੇ ਹਨ। {{center|{{larger|'''ਗਊ ਤੇ ਧਰਤੀ ਮਾਤਾ'''}}}} ਗਉ ਨਾਲ ਬੜੀ ਸ਼ਰਧਾ ਪਰਗਟ ਕੀਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਧਰਤੀ ਮਾਤਾ ਨੂੰ ਵੀ ਦੇਵੀ ਸਮਝ ਕੇ ਉਸ ਦੀ ਪੂਜਾ ਕੀਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ | ਜਦ ਗਊ ਦਾ ਦੁੱਧ ਚੋਇਆ ਜਾਏ ਤਦ ਥਣਾਂ ਵਿਚੋਂ ਨਿਕਲੀ ਪਹਿਲੀ ਧਾਰ ਧਰਤੀ ਉਤੇ ਸੁੱਟੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ । ਇਹ ਧਰਤੀ ਦੇਵੀ ਦੇ ਨਮਿੱਤ ਸਮਝੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ । ਸ਼ਰਾਬ ਜਾਂ ਦਵਾਈ ਪੀਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲੇ ਇਹਨਾਂ ਦੇ ਕੁਝ ਤੁਪਕੇ ਧਰਤੀ ਉਤੇ ਛਿੜਕ ਦਿਤੇ ਜਾਂਦੇ ਮਲੂਮ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਪੁਰਾਤਨ ਈਰਾਨੀਆਂ ਵਿਚ ਵੀ ਇਹੋ ਰਿਵਾਜ ਸੀ, ਜਿਹਾ ਕਿ ਹੇਠ ਲਿਖੀ ਹਾਫਜ਼ ਸ਼ੀਰਾਜ਼ੀ ਦੀ ਕਵਿਤਾ ਤੋਂ ਪ੍ਰਗਟ ਹੈ ਹਨ :- {{center|ਅਗਰ ਸ਼ਰਾਬ ਖੋਰੀ ਜ਼ਰਾਂ ਅਫਸ਼ਾਨਿ ਬਰ ਖ਼ਾਕ ।}} {{center|ਅਜ਼ ਗੁਨਾਹ ਕਿ ਨਫਈ ਰਸਦ ਬਗੈਰ ਚਹਿ ਬਾਕ}} ਅਰਥਾਤ ਜਦੋਂ ਸ਼ਰਾਬ ਪੀਣ ਲਗੋ ਤਦ ਥੋੜੀ ਜਿਹੀ ਜ਼ਮੀਨ ਉਤੇ ਸੁਟ ਦੇਓ, ਕਿਉਂਕਿ ਜਿਸ ਪਾਪ ਨਾਲ ਦੂਜੇ ਨੂੰ ਲਾਭ ਪੁਜੇ ਉਸ ਤੋਂ ਕੋਈ ਹਾਨੀ ਨਹੀਂ ਵੀ ਪਵਿਤਰ ਸਮਝੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ਗਏ ਹਨ | ਹੋ ਸਕਦੀ। ਕੁਝ ਤਲਾ ਤੇ ਸਰੋਵਰ ਅਤੇ ਉਹ ਯਾਤਰਾ ਦੇ ਅਸਥਾਨ ਮੰਨੇ {{center|{{larger|'''ਸੱਪ ਦੀ ਪੂਜਾ'''}}}} ਪੰਜਾਬ ਵਿਚ ਸਪ-ਪੂਜਾ ਦਾ ਆਮ ਰਿਵਾਜ ਹੈ ਅਤੇ ਸੱਪ- ਦੇਵਤਾ ਦੀ ਯਾਦ ਵਿਚ ਨਾਗ ਪੰਚਮੀ ਦਾ ਤਿਉਹਾਰ ਵੀ ਮਨਾਇਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ । ਕੁਲ ਵਿਚ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਮੰਦਰ ਨਾਗ ਦੇ ਨਾਮ ਉਤੇ ਬਣੇ ਹੋਏ ਹਨ ਅਤੇ ਉਹਨਾਂ ਦੀਆਂ ਕਈ ਕਰਾਮਾਤ<ref># ਕੁਲੂ, ਲਾਹੁਲ ਅਤੇ ਸਪਿਟੀ ਦੇ ਪਰਬਤੀ ਜ਼ਿਲੇ ਰਚਿਤ ਕੈਪਟਨ ਏ. ਐਫ. ਵੀ. ਹਾਰਕੋਰਟ, ਬੰਗਾਲ ਸਟਾਫ ਕੂਰ, ਅਸਿਸਟੈਂਟ ਕਮਿਸ਼ਨਰ ਪੰਜਾਬ ਇਹਨਾਂ ਮੰਦਰਾਂ ਦਾ ਜ਼ਿਕਰ ਕਰਦੇ ਹੋਏ ਲੇਖਕ ਦਸਦਾ ਹੈ ਕਿ ਇਹਨਾਂ ਵਿਚ ਰਖੀਆਂ ਹੋਈਆਂ ਨਾਗ ਦੀਆਂ ਮੂਰਤੀਆਂ ਦਰਵਾਜ਼ਿਆਂ ਦੇ ਲਿੰਟਰਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਲਕੜ ਦੀਆਂ ਬਣਾਈਆਂ ਜਾਂ ਲੋਹੇ ਦੀਆਂ ਵਾਲੀਆਂ ਹੋਈਆਂ ਦਰਵਾਜ਼ਿਆਂ ਨਾਲ ਪੇਚਾਂ ਰਾਹੀਂ ਜੋੜੀਆਂ ਹੁੰਦੀਆਂ ਹਨ</ref>ਾਂ ਦਸੀਆਂ ਜਾਂਦੀਆਂ ਹਨ। ਬਾਲਾਈ ਬਿਆਸ ਦੀ ਵਾਦੀ ਵਿਚ ਵੀ ਐਸੇ ਕਈ ਮੰਦਰ ਇਹਨਾਂ ਨਾਗਾਂ ਦੀਆਂ ਯਾਦਗਾਰਾਂ ਵਿਚ ਉਸਾਰੇ ਗਏ ਹਨ | {{center|{{larger|'''ਬਿਰਛ ਪੂਜਾ'''}}}} ਦੇਓਦਾਰ (ਪਵਿਤ੍ਰ ਦਾਰੂ) ਦਰਖਤ ਦੀ ਕੁਲੂ ਵਾਦੀ ਵਿਚ ਪੂਜਾ ਕੀਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਤੇ ਇਸ ਦੇ ਰੂਬਰੂ ਚੜਾਵਾ ਚੜਾਇਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਲੋਹੇ ਦੇ ਟੁਕੜੇ ਂ ਪੇਸ਼ ਕਰ ਕੇ ਦੇਵਤੇ ਨੂੰ ਪ੍ਰਸੰਨ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ।ਇਹ ਦੇਵਤਾ-ਦਰਖਤ ਮਨੁੱਖਾਂ ਤੇ ਪਸ਼ੂਆਂ ਦੇ ਰੋਗ ਦੂਰ ਕਰਦਾ, ਚਰਵਾਹਿਆਂ ਦੇ ਇਜੜਾਂ ਦੀ ਰਾਖੀ ਕਰਦਾ ਅਤੇ ਕਿਸਾਨਾਂ,{{rule}}{{multicol-break}} ਨੂੰ ਚੰਗੀ ਫਸਲ ਬਖਸ਼ਦਾ ਹੈ । {{center|{{larger|'''ਜੰਡ ਦੀ ਪੂਜਾ'''}}}} ਜੰਡ ਦੇ ਦਰਖਤ ਨੂੰ, ਜੋ ਬੰਜਰ ਧਰਤੀ ਦੀ ਪੈਦਾਵਾਰ ਹੈ, ਜੰਡੀ ਮਾਈ ਆਖਦੇ ਹਨ। ਇਹ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਪੁਤਰ ਬਖਸ਼ਦੀ ਹੈ । ਇਸ ਉਪਰ ਫੁੱਲਾਂ ਦੇ ਹਾਰ ਪਾਏ ਜਾਂਦੇ,ਪਖੇ ਝਲੇ ਜਾਂਦੇ ਤੇ ਇਸ ਨੂੰ ਮੁੱਠੀਆਂ ਭਰੀਆਂ ਜਾਂਦੀਆਂ ਹਨ ਤੇ ਇਹ ਸੇਵਾ ਕਈ ਕਈ ਘੰਟੇ ਤੀਕ ਚਾਲੂ ਰਹਿੰਦੀ ਹੈ ਤਾਂ ਜੁ ਮਾਤਾ ਜੰਡੀ ਪ੍ਰਸੰਨ ਹੋਵੇ । ਜੇ ਬਰਾਤ ਦੇ ਰਾਹ ਵਿਚ ਨੇੜੇ ਜੰਡੀ ਦਾ ਬਿਰਛ ਹੋਵੇ ਤਦ ਸਾਰੀ ਬਰਾਤ ਓਥੇ ਜਾ ਕੇ ਸੁਖਣਾ ਸੁਖਦੀ ਹੈ। ਜੇ ਜੰਡੀ ਦੂਰ ਹੋਵੇ ਤਦ ਵੀ ਉਸ ਵਿਚ ਮਰਦਾਂ ਤੇ ਤੀਵੀਆਂ ਨੂੰ ਪ੍ਰਸੰਨ ਰਖਣ ਦੀ ਸ਼ਕਤੀ ਮੰਨੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਝੰਗ ਤੇ ਮੁਲਤਾਨ ਦੇ ਜ਼ਿਲਿਆਂ ਵਿਚ ਕਈ ਵਾਰ ਹਿੰਦੂ ਲੜਕੀ ਨੂੰ ਜੰਡੀ ਦੇ ਰੂਬਰੂ ਸਿਰ ਝੁਕਾਈ ਇਹ ਗਾਉਂਦੀ ਵੇਖਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ :—ਜੰਡੀ ਦੇ ਵੱਡੇ ਦਰਬਾਰ ਬਚੜਾ ਲੈਣ ਆਈ ਆਂ। ਅਰਥਾਤ ਜੰਡੀ ਦੇ ਦਰਬਾਰ ਵਿਚੋਂ ਮੈਂ ਬਚੜੇ ਦੀ ਬਖਸ਼ੀਜ਼ ਲੈਣ ਆਈ ਹਾਂ। ਇਕ ਹੋਰ ਲੜਕੀ ਜੰਡੀ ਦੇ ਰੂਬਰੂ ਖੜੀ ਇਹ ਗੀਤ ਗਾ ਰਹੀ ਹੈ :- ਜੰਡੀ ਦੇ ਦਰਬਾਰ ਮੌਤਾਂ ਜਾਗਦੀਆਂ, ਮੇਰੀ ਝੋਲੀ ਵੀਰ ਖਡਾ, ਜੋਤਾਂ ਜਾਗਦੀਆਂ । ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਪੱਥਰਾਂ ਵਿਚ ਕੀਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਜ਼ਿਲਾ ਇਕ ਕਾਲੇ ਪੱਥਰ ਦੀ ਆਸ ਪਾਸ ਤੋਂ ਹਜ਼ਾਰਾਂ {{center|{{larger|'''ਪੱਥਰ ਪੂਜਾ'''}}}} ਕੋਈ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ਤਾ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਉਸ ਦੀ ਪੂਜਾ ਗੁਰਦਾਸ ਪੁਰ ਦੇ ਨਗਰ ਕਲਾਨੌਰ ਵਿਚ ਪਹਾੜੀ ਚਟਾਨ ਹੈ ਜਿਸ ਦੀ ਪੂਜਾ ਲਈ ਲੋਕ ਜਮਾਂ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਇਸ ਚੱਟਾਨ ਉਤੇ ਇਕ ਵੱਡੀ ਸਾਰੀ ਮੂਰਤੀ ਉਕਰੀ ਂ ਹੋਈ ਹੈ ਅਤੇ ਇਸ ਨੂੰ ਮਹਾਂਦੇਓ ਦੀ ਗੱਦੀ ਆਖਦੇ ਹਨ। {{center|{{larger|'''ਸੁਵਰਗੀ ਸੰਤਾਂ ਦੀ ਪੂਜਾ'''}}}} ਜਿਹੜੇ ਸੰਤ ਮਹਾਤਮਾ ਵਰਗਵਾਸ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਹਨ, ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਵੀ ਪੂਜਾ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਇਹਨਾਂ ਸੰਤਾਂ ਦੀ ਪੂਜਾ ਹਿੰਦੂਆਂ ਅਤੇ ਮੁਸਲਮਾਨਾਂ ਦੋਹਾਂ ਵਿਚ ਆਮ ਹੈ । ਨਗਾਹੀਆ ਦੇ ਮੁਕਾਮ ਉਤੇ ਸੰਤ ਸਖ਼ੀ ਸਰਵਰ ਦੀ ਸਮਾਧ-ਜ਼ਿਲਾ ਮੁਲਤਾਨ ਵਿਚ ਬਾਬਾ ਫ਼ਰੀਦ ਸ਼ਕਰ ਗੰਜ ਦੀ, ਪਾਕਪਟਨ ਜ਼ਿਲਾ ਮਿੰਟਗੁਮਰੀ ਵਿਚ, ਬੁ ਅਲੀ ਕਲੰਦਰ ਦੀ ਪਾਨੀਪਤ ਜ਼ਿਲਾ ਕਰਨਾਲ ਵਿਚ . ਅਤੇ ਮਾਈ ਹੀਰ ਦੀ ਝੰਗ ਵਿਚ ਐਸੀਆਂ ਮਿਸਾਲਾਂ ਹਨ ਜਿਥੇ ਹਿੰਦੂ ਤੇ ਮੁਸਲਮਾਨ ਦੋਵੇਂ ਇਕੱਠੇ ਹੁੰਦੇ ਤੇ ਯਾਤਰਾ ਕਰਦੇ ਹਨ । ਪੀਰ ਦਸਤਗੀਰ ਜੀਲਾਨੀ ਨਾਮੀ ਮੁਸਲਮਾਨ ਪੀਰ ਉਪਰ ਕਈ ਹਿੰਦੂਆਂ ਨੂੰ ਸ਼ਰਧਾ ਹੈ ਅਤੇ ਉਹ ਉਸ ਦੇ ਮਕਬਰੇ ਉਪਰ ਲਡੂ ਚੜ੍ਹਾਉਂਦੇ ਹਨ। ਮੁਸਲਮਾਨਾਂ ਦੇ ਨਿਸਚੇ ਅਨੁਸਾਰ ਖ਼ਵਾਜਾ ਖ਼ਿਜ਼ਰ ਦੇ ਸਪੁਰਦ ਮੁਸਾਫ਼ਰਾਂ ਤੇ ਦਰਿਆਵਾਂ ਦੀ ਰਖਿਆ ਦਾ ਕੰਮ ਹੈ | ਹਿੰਦੂ ਵੀ ਇਸ ਦੀ ਪੂਜਾ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਹਿੰਦੂ ਇਸ ਨੂੰ ਜਲ ਦਾ ਦੇਵਤਾ ਮੰਨਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਇਸ ਦੀ ਯਾਦ ਵਿਚ ਦਰਿਆਵਾਂ ਤੇ ਨਹਿਰਾਂ ਦੇ ਕੰਢਿਆਂ ਉਤੇ ਅਥਵਾ ਖੂਹਾਂ ਦੀਆਂ ਮੁੰਡੇਰਾਂ ਉਪਰ ਦੀਵੇ ਜਗਾਏ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਆਤਮਾ ਦੇ ਆਵਾਗਉਨ ਵਿਚ ਨਿਸ਼ਚਾ ਆਤਮਾਵਾਂ ਦੇ ਆਵਾਗਉਨ ਦਾ ਨਿਸ਼ਚਾ ਹਿੰਦੂ ਧਰਮ ਦਾ ਵੱਡਾ{{multicol-end}} Sri Satguru Jagjit Singh Ji eLibrary Namdhari Elibrary@gmail.com<noinclude></noinclude> nubl4o8j02yo1u2fudn8uo5ahvyedxf 181157 181156 2024-11-11T12:55:27Z G Tarkdeep 2081 181157 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="1" user="G Tarkdeep" />{{center|੭੨}}</noinclude>{{multicol}}ਦੀਆਂ ਹੱਡੀਆਂ (ਫੁੱਲ) ਲਿਆ ਕੇ ਗੰਗਾ ਦੇ ਪਵਿਤਰ ਜਲ ਵਿਚ ਪਰਵਾਹ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਕਿਉਂਕਿ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਕਰਨ ਨਾਲ ਮਰਨ ਵਾਲਿਆਂ ਦੀਆਂ ਆਤਮਾਵਾਂ ਦੀ ਕਲਿਆਣ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਹੈ । ਅਪਰੈਲ ਦੇ ਪਹਿਲੇ ਪਖਵਾਰੇ 'ਚ ਹਰਿਦਵਾਰ ਵਿਚ ਗੰਗਾ ਦੇ ਕਨਾਰੇ ਹਰ ਸਾਲ ਭਾਰੀ ਮੇਲਾ ਲਗਦਾ ਹੈ। ਇਸ ਅਵਸਰ ਉਤੇ ਭਾਰਤ ਦੇ ਹਰ ਹਿਸੇ ਤੋਂ ਹਿੰਦੂ ਯਾਤਰੀ ਆ ਕੇ ਅਸ਼ਨਾਨ ਕਰਦੇ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਪਾਪ ਧੋਂਦੇ ਹਨ। {{center|{{larger|'''ਗਊ ਤੇ ਧਰਤੀ ਮਾਤਾ'''}}}} ਗਉ ਨਾਲ ਬੜੀ ਸ਼ਰਧਾ ਪਰਗਟ ਕੀਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਧਰਤੀ ਮਾਤਾ ਨੂੰ ਵੀ ਦੇਵੀ ਸਮਝ ਕੇ ਉਸ ਦੀ ਪੂਜਾ ਕੀਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ | ਜਦ ਗਊ ਦਾ ਦੁੱਧ ਚੋਇਆ ਜਾਏ ਤਦ ਥਣਾਂ ਵਿਚੋਂ ਨਿਕਲੀ ਪਹਿਲੀ ਧਾਰ ਧਰਤੀ ਉਤੇ ਸੁੱਟੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ । ਇਹ ਧਰਤੀ ਦੇਵੀ ਦੇ ਨਮਿੱਤ ਸਮਝੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ । ਸ਼ਰਾਬ ਜਾਂ ਦਵਾਈ ਪੀਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲੇ ਇਹਨਾਂ ਦੇ ਕੁਝ ਤੁਪਕੇ ਧਰਤੀ ਉਤੇ ਛਿੜਕ ਦਿਤੇ ਜਾਂਦੇ ਮਲੂਮ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਪੁਰਾਤਨ ਈਰਾਨੀਆਂ ਵਿਚ ਵੀ ਇਹੋ ਰਿਵਾਜ ਸੀ, ਜਿਹਾ ਕਿ ਹੇਠ ਲਿਖੀ ਹਾਫਜ਼ ਸ਼ੀਰਾਜ਼ੀ ਦੀ ਕਵਿਤਾ ਤੋਂ ਪ੍ਰਗਟ ਹੈ ਹਨ:- {{center|ਅਗਰ ਸ਼ਰਾਬ ਖੋਰੀ ਜ਼ਰਾਂ ਅਫਸ਼ਾਨਿ ਬਰ ਖ਼ਾਕ ।}} {{center|ਅਜ਼ ਗੁਨਾਹ ਕਿ ਨਫਈ ਰਸਦ ਬਗੈਰ ਚਹਿ ਬਾਕ}} ਅਰਥਾਤ ਜਦੋਂ ਸ਼ਰਾਬ ਪੀਣ ਲਗੋ ਤਦ ਥੋੜੀ ਜਿਹੀ ਜ਼ਮੀਨ ਉਤੇ ਸੁਟ ਦੇਓ, ਕਿਉਂਕਿ ਜਿਸ ਪਾਪ ਨਾਲ ਦੂਜੇ ਨੂੰ ਲਾਭ ਪੁਜੇ ਉਸ ਤੋਂ ਕੋਈ ਹਾਨੀ ਨਹੀਂ ਵੀ ਪਵਿਤਰ ਸਮਝੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ਗਏ ਹਨ | ਹੋ ਸਕਦੀ। ਕੁਝ ਤਲਾ ਤੇ ਸਰੋਵਰ ਅਤੇ ਉਹ ਯਾਤਰਾ ਦੇ ਅਸਥਾਨ ਮੰਨੇ {{center|{{larger|'''ਸੱਪ ਦੀ ਪੂਜਾ'''}}}} ਪੰਜਾਬ ਵਿਚ ਸਪ-ਪੂਜਾ ਦਾ ਆਮ ਰਿਵਾਜ ਹੈ ਅਤੇ ਸੱਪ- ਦੇਵਤਾ ਦੀ ਯਾਦ ਵਿਚ ਨਾਗ ਪੰਚਮੀ ਦਾ ਤਿਉਹਾਰ ਵੀ ਮਨਾਇਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ । ਕੁਲ ਵਿਚ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਮੰਦਰ ਨਾਗ ਦੇ ਨਾਮ ਉਤੇ ਬਣੇ ਹੋਏ ਹਨ ਅਤੇ ਉਹਨਾਂ ਦੀਆਂ ਕਈ ਕਰਾਮਾਤ<ref># ਕੁਲੂ, ਲਾਹੁਲ ਅਤੇ ਸਪਿਟੀ ਦੇ ਪਰਬਤੀ ਜ਼ਿਲੇ ਰਚਿਤ ਕੈਪਟਨ ਏ. ਐਫ. ਵੀ. ਹਾਰਕੋਰਟ, ਬੰਗਾਲ ਸਟਾਫ ਕੂਰ, ਅਸਿਸਟੈਂਟ ਕਮਿਸ਼ਨਰ ਪੰਜਾਬ ਇਹਨਾਂ ਮੰਦਰਾਂ ਦਾ ਜ਼ਿਕਰ ਕਰਦੇ ਹੋਏ ਲੇਖਕ ਦਸਦਾ ਹੈ ਕਿ ਇਹਨਾਂ ਵਿਚ ਰਖੀਆਂ ਹੋਈਆਂ ਨਾਗ ਦੀਆਂ ਮੂਰਤੀਆਂ ਦਰਵਾਜ਼ਿਆਂ ਦੇ ਲਿੰਟਰਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਲਕੜ ਦੀਆਂ ਬਣਾਈਆਂ ਜਾਂ ਲੋਹੇ ਦੀਆਂ ਵਾਲੀਆਂ ਹੋਈਆਂ ਦਰਵਾਜ਼ਿਆਂ ਨਾਲ ਪੇਚਾਂ ਰਾਹੀਂ ਜੋੜੀਆਂ ਹੁੰਦੀਆਂ ਹਨ</ref>ਾਂ ਦਸੀਆਂ ਜਾਂਦੀਆਂ ਹਨ। ਬਾਲਾਈ ਬਿਆਸ ਦੀ ਵਾਦੀ ਵਿਚ ਵੀ ਐਸੇ ਕਈ ਮੰਦਰ ਇਹਨਾਂ ਨਾਗਾਂ ਦੀਆਂ ਯਾਦਗਾਰਾਂ ਵਿਚ ਉਸਾਰੇ ਗਏ ਹਨ | {{center|{{larger|'''ਬਿਰਛ ਪੂਜਾ'''}}}} ਦੇਓਦਾਰ (ਪਵਿਤ੍ਰ ਦਾਰੂ) ਦਰਖਤ ਦੀ ਕੁਲੂ ਵਾਦੀ ਵਿਚ ਪੂਜਾ ਕੀਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਤੇ ਇਸ ਦੇ ਰੂਬਰੂ ਚੜਾਵਾ ਚੜਾਇਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਲੋਹੇ ਦੇ ਟੁਕੜੇ ਂ ਪੇਸ਼ ਕਰ ਕੇ ਦੇਵਤੇ ਨੂੰ ਪ੍ਰਸੰਨ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ।ਇਹ ਦੇਵਤਾ-ਦਰਖਤ ਮਨੁੱਖਾਂ ਤੇ ਪਸ਼ੂਆਂ ਦੇ ਰੋਗ ਦੂਰ ਕਰਦਾ, ਚਰਵਾਹਿਆਂ ਦੇ ਇਜੜਾਂ ਦੀ ਰਾਖੀ ਕਰਦਾ ਅਤੇ ਕਿਸਾਨਾਂ,{{rule}}{{multicol-break}} ਨੂੰ ਚੰਗੀ ਫਸਲ ਬਖਸ਼ਦਾ ਹੈ । {{center|{{larger|'''ਜੰਡ ਦੀ ਪੂਜਾ'''}}}} ਜੰਡ ਦੇ ਦਰਖਤ ਨੂੰ, ਜੋ ਬੰਜਰ ਧਰਤੀ ਦੀ ਪੈਦਾਵਾਰ ਹੈ, ਜੰਡੀ ਮਾਈ ਆਖਦੇ ਹਨ। ਇਹ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਪੁਤਰ ਬਖਸ਼ਦੀ ਹੈ । ਇਸ ਉਪਰ ਫੁੱਲਾਂ ਦੇ ਹਾਰ ਪਾਏ ਜਾਂਦੇ,ਪਖੇ ਝਲੇ ਜਾਂਦੇ ਤੇ ਇਸ ਨੂੰ ਮੁੱਠੀਆਂ ਭਰੀਆਂ ਜਾਂਦੀਆਂ ਹਨ ਤੇ ਇਹ ਸੇਵਾ ਕਈ ਕਈ ਘੰਟੇ ਤੀਕ ਚਾਲੂ ਰਹਿੰਦੀ ਹੈ ਤਾਂ ਜੁ ਮਾਤਾ ਜੰਡੀ ਪ੍ਰਸੰਨ ਹੋਵੇ । ਜੇ ਬਰਾਤ ਦੇ ਰਾਹ ਵਿਚ ਨੇੜੇ ਜੰਡੀ ਦਾ ਬਿਰਛ ਹੋਵੇ ਤਦ ਸਾਰੀ ਬਰਾਤ ਓਥੇ ਜਾ ਕੇ ਸੁਖਣਾ ਸੁਖਦੀ ਹੈ। ਜੇ ਜੰਡੀ ਦੂਰ ਹੋਵੇ ਤਦ ਵੀ ਉਸ ਵਿਚ ਮਰਦਾਂ ਤੇ ਤੀਵੀਆਂ ਨੂੰ ਪ੍ਰਸੰਨ ਰਖਣ ਦੀ ਸ਼ਕਤੀ ਮੰਨੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਝੰਗ ਤੇ ਮੁਲਤਾਨ ਦੇ ਜ਼ਿਲਿਆਂ ਵਿਚ ਕਈ ਵਾਰ ਹਿੰਦੂ ਲੜਕੀ ਨੂੰ ਜੰਡੀ ਦੇ ਰੂਬਰੂ ਸਿਰ ਝੁਕਾਈ ਇਹ ਗਾਉਂਦੀ ਵੇਖਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ :—ਜੰਡੀ ਦੇ ਵੱਡੇ ਦਰਬਾਰ ਬਚੜਾ ਲੈਣ ਆਈ ਆਂ। ਅਰਥਾਤ ਜੰਡੀ ਦੇ ਦਰਬਾਰ ਵਿਚੋਂ ਮੈਂ ਬਚੜੇ ਦੀ ਬਖਸ਼ੀਜ਼ ਲੈਣ ਆਈ ਹਾਂ। ਇਕ ਹੋਰ ਲੜਕੀ ਜੰਡੀ ਦੇ ਰੂਬਰੂ ਖੜੀ ਇਹ ਗੀਤ ਗਾ ਰਹੀ ਹੈ :- ਜੰਡੀ ਦੇ ਦਰਬਾਰ ਮੌਤਾਂ ਜਾਗਦੀਆਂ, ਮੇਰੀ ਝੋਲੀ ਵੀਰ ਖਡਾ, ਜੋਤਾਂ ਜਾਗਦੀਆਂ । ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਪੱਥਰਾਂ ਵਿਚ ਕੀਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਜ਼ਿਲਾ ਇਕ ਕਾਲੇ ਪੱਥਰ ਦੀ ਆਸ ਪਾਸ ਤੋਂ ਹਜ਼ਾਰਾਂ {{center|{{larger|'''ਪੱਥਰ ਪੂਜਾ'''}}}} ਕੋਈ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ਤਾ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਉਸ ਦੀ ਪੂਜਾ ਗੁਰਦਾਸ ਪੁਰ ਦੇ ਨਗਰ ਕਲਾਨੌਰ ਵਿਚ ਪਹਾੜੀ ਚਟਾਨ ਹੈ ਜਿਸ ਦੀ ਪੂਜਾ ਲਈ ਲੋਕ ਜਮਾਂ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਇਸ ਚੱਟਾਨ ਉਤੇ ਇਕ ਵੱਡੀ ਸਾਰੀ ਮੂਰਤੀ ਉਕਰੀ ਂ ਹੋਈ ਹੈ ਅਤੇ ਇਸ ਨੂੰ ਮਹਾਂਦੇਓ ਦੀ ਗੱਦੀ ਆਖਦੇ ਹਨ। {{center|{{larger|'''ਸੁਵਰਗੀ ਸੰਤਾਂ ਦੀ ਪੂਜਾ'''}}}} ਜਿਹੜੇ ਸੰਤ ਮਹਾਤਮਾ ਵਰਗਵਾਸ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਹਨ, ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਵੀ ਪੂਜਾ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਇਹਨਾਂ ਸੰਤਾਂ ਦੀ ਪੂਜਾ ਹਿੰਦੂਆਂ ਅਤੇ ਮੁਸਲਮਾਨਾਂ ਦੋਹਾਂ ਵਿਚ ਆਮ ਹੈ । ਨਗਾਹੀਆ ਦੇ ਮੁਕਾਮ ਉਤੇ ਸੰਤ ਸਖ਼ੀ ਸਰਵਰ ਦੀ ਸਮਾਧ-ਜ਼ਿਲਾ ਮੁਲਤਾਨ ਵਿਚ ਬਾਬਾ ਫ਼ਰੀਦ ਸ਼ਕਰ ਗੰਜ ਦੀ, ਪਾਕਪਟਨ ਜ਼ਿਲਾ ਮਿੰਟਗੁਮਰੀ ਵਿਚ, ਬੁ ਅਲੀ ਕਲੰਦਰ ਦੀ ਪਾਨੀਪਤ ਜ਼ਿਲਾ ਕਰਨਾਲ ਵਿਚ . ਅਤੇ ਮਾਈ ਹੀਰ ਦੀ ਝੰਗ ਵਿਚ ਐਸੀਆਂ ਮਿਸਾਲਾਂ ਹਨ ਜਿਥੇ ਹਿੰਦੂ ਤੇ ਮੁਸਲਮਾਨ ਦੋਵੇਂ ਇਕੱਠੇ ਹੁੰਦੇ ਤੇ ਯਾਤਰਾ ਕਰਦੇ ਹਨ । ਪੀਰ ਦਸਤਗੀਰ ਜੀਲਾਨੀ ਨਾਮੀ ਮੁਸਲਮਾਨ ਪੀਰ ਉਪਰ ਕਈ ਹਿੰਦੂਆਂ ਨੂੰ ਸ਼ਰਧਾ ਹੈ ਅਤੇ ਉਹ ਉਸ ਦੇ ਮਕਬਰੇ ਉਪਰ ਲਡੂ ਚੜ੍ਹਾਉਂਦੇ ਹਨ। ਮੁਸਲਮਾਨਾਂ ਦੇ ਨਿਸਚੇ ਅਨੁਸਾਰ ਖ਼ਵਾਜਾ ਖ਼ਿਜ਼ਰ ਦੇ ਸਪੁਰਦ ਮੁਸਾਫ਼ਰਾਂ ਤੇ ਦਰਿਆਵਾਂ ਦੀ ਰਖਿਆ ਦਾ ਕੰਮ ਹੈ | ਹਿੰਦੂ ਵੀ ਇਸ ਦੀ ਪੂਜਾ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਹਿੰਦੂ ਇਸ ਨੂੰ ਜਲ ਦਾ ਦੇਵਤਾ ਮੰਨਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਇਸ ਦੀ ਯਾਦ ਵਿਚ ਦਰਿਆਵਾਂ ਤੇ ਨਹਿਰਾਂ ਦੇ ਕੰਢਿਆਂ ਉਤੇ ਅਥਵਾ ਖੂਹਾਂ ਦੀਆਂ ਮੁੰਡੇਰਾਂ ਉਪਰ ਦੀਵੇ ਜਗਾਏ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। {{center|{{larger|'''ਆਤਮਾ ਦੇ ਆਵਾਗਉਨ ਵਿਚ ਨਿਸ਼ਚਾ'''}}}} ਆਤਮਾਵਾਂ ਦੇ ਆਵਾਗਉਨ ਦਾ ਨਿਸ਼ਚਾ ਹਿੰਦੂ ਧਰਮ ਦਾ ਵੱਡਾ{{multicol-end}} Sri Satguru Jagjit Singh Ji eLibrary Namdhari Elibrary@gmail.com<noinclude></noinclude> 84lc8tq1dwg5jrtdew7cha4thlzjvrf 250 61899 181158 171219 2024-11-11T13:09:50Z G Tarkdeep 2081 181158 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="1" user="G Tarkdeep" />{{center|(੭੩)}}</noinclude>{{multicol}}ਅੰਗ ਸਮਝਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਜਦ ਤੀਕ ਕਿ ਆਤਮਾ ਦੀ ਪੂਰਨ ਮੁਕਤੀ ਨਹੀਂ ਹੋ ਜਾਂਦੀ, ਜੀਵ ਨੂੰ ਮੁੜ ਮੁੜ ਓਦੋਂ ਤੀਕ ਜਨਮ ਲੈਣਾ ਪੈਂਦਾ ਹੈ, ਜਦ ਤੀਕ ਕਿ ਉਹ ਮੁਕਤੀ ਪ੍ਰਾਪਤ ਨਹੀਂ ਕਰ ਲੈਂਦਾ । ਮੁਕਤੀ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨ ਲਈ ਮਨੂ ਨੇ ਆਪਣੇ ਧਰਮ ਸ਼ਾਸਤਰ ਵਿਚ ਕੁਝ ਨਿਯਮ ਨੀਯਤ ਕਰ ਦਿਤੇ ਹਨ | ਇਕ ਵੱਡਾ ਨਿਯਮ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਇਸ ਸਰੀਰ ਨੂੰ ਸਭ ਕਿਸਮ ਦੀਆਂ ਇੱਛਾਵਾਂ ਤੋਂ ਸਵਤੰਤਰ ਕੀਤਾ ਜਾਏ ਤੇ ਸਾਰੇ ਸੰਸਾਰਕ ਸੰਬੰਧਾਂ ਤੋਂ ਮੁਕਤੀ ਹਾਸਲ ਕਰ ਲਈ ਜਾਏ। ਧਰਮਾਤਮਾ ਲੋਕਾਂ ਦਾ ਧਰਮ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਕਿਸੇ ਜ਼ਿੰਦਾ ਜੀਵ ਨੂੰ ਨਾ ਤੇ ਦੁੱਖ ਦੇਣ ਦੇ ਨਾ ਹੀ ਉਸ ਨੂੰ ਜਾਨੋਂ ਮਾਰਨ ਕਿਉਂਕਿ ਸੰਭਵ ਹੈ ਕਿ ਮਾਰੇ ਜਾਣ ਵਾਲੇ ਜੀਵ ਵਿਚ ਕਿਸੇ ਐਸੇ ਪਰਾਨੀ ਦੀ ਆਤਮਾ ਹੋਵੇ, ਜਿਸ ਨੂੰ ਉਹ ਕਦੇ ਦੁੱਖ ਦੇਣਾ ਨਾ ਚਾਹੁੰਦੇ, ਜੇ ਉਹ ਉਹਨਾਂ ਵਾਂਗ ਜ਼ਿੰਦਾ ਹੁੰਦਾ। ਸਵਰਗ ਜਾਂ ਨਰਕ ਉਹਨਾਂ ਕਰਮਾਂ ਦੇ ਮੁਤਾਬਕ ਭੁਗਤਨਾ ਪੈਂਦਾ ਹੈ, ਜੋ ਮਨੁਖ ਏਥੇ ਕਰਦਾ ਹੈ । ਬਿਆਨ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਇਕ ਬਰਾਹਮਣ ਨੇ ਡਿੱਠਾ ਕਿ ਸ਼ਾਮ ਦੀ ਸੈਰ ਸਮੇਂ ਇਕ ਸੁੰਦਰ ਅੰਗਰੇਜ਼ ਲੇਡੀ ਨੇ ਇਕ ਸੁੰਦਰ · ਬਿੱਲੀ ਨੂੰ ਕੁਛੜ ਚੁਕ ਰਖਿਆ ਹੈ । ਇਹ ਦੇਖ ਕੇ ਉਹ ਹੈਰਾਨੀ ਨਾਲ ਸੜਕ ਦੇ ਇਕ ਪਾਸੇ ਖੜਾ ਹੋ ਗਿਆ ਤੇ ਉਸ ਦੇ ਮੂੰਹੋਂ ਸੁਤੇ-ਸਿਧ ਨਿਕਲ ਗਿਆ ਰਾਮ ! ਰਾਮ !! ਇਸ ਜਾਨਵਰ ਨੇ ਪਿਛਲੇ ਜਨਮ ਵਿਚ ਕੋਈ ਚੰਗੇ ਕਰਮ ਕੀਤੇ ਹੋਣਗੇ ਕਿ ਹੁਣ ਫ਼ਰੰਗਣ ਦੀ ਗੋਦੀ ਵਿਚ ਮੌਜ ਲੁਟ ਰਿਹਾ ਹੈ । {{center|{{larger|'''ਜਾਤ ਪਾਤ ਦਾ ਰਿਵਾਜ'''}}}} ਹਿੰਦੂਆਂ ਦੇ ਸਮਾਜਕ ਜੀਵਨ ਵਿਚ ੁ ਜਾਤ ਪਾਤ ਦਾ ਰਿਵਾਜ ਐਨੀ ਡੂੰਘੀ ਜੜ੍ਹ ਫੜ ਗਿਆ ਹੈ ਕਿ ਹੁਣ ਇਸ ਨੂੰ ਹਿੰਦੂ ਧਰਮ ਦਾ ਹੀ ਇਕ ਅੰਗ ਸਮਝਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ । ਧਾਰਮਕ ਰੀਤਾਂ ਰਸਮਾਂ ਇਕ ਪਰਕਾਰ ਨਾਲ ਸੌਦੇ ਬਾਜ਼ੀ ਬਣ ਗਈਆਂ ਹਨ ਅਤੇ ਖ਼ਾਨਦਾਨੀ ਪ੍ਰੋਹਤੀ ਦਾ ਰਿਵਾਜ ਆਮ ਹੋ ਗਿਆ ਹੈ । ਇਸ ਨੂੰ ਅਸੀਂ ਨਵੀਨ ਹਿੰਦੂਪਨ ਆਖ ਸਕਦੇ ਹਾਂ ਜੋ ਕਿ ਵੇਦਕ ਜ਼ਮਾਨੇ ਤੋਂ ਉੱਕਾ ਹੀ ਅੱਡਰਾ ਹੈ । {{center|{{larger|'''ਬਰਾਹਮਣ ਅਤੇ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਅਧਿਕਾਰ'''}}}} ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਆਤਮਕ ਸ਼ਕਤੀ ਨੇ ਆਪਣਾ ਸਿਰ ਚੁਕਿਆ ਅਤੇ ਅਫਿਰਕੂ ਸ਼ਕਤੀ ਦਾ ਅੰਤ ਹੋ ਗਿਆ। ਬਰਾਹਮਣ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਖ਼ਿਆਲਾਂ ਉਪਰ ਐਨੇ ਛਾ ਗਏ ਕਿ ਉਹ ਸੁਸਾਇਟੀ ਦੇ ਸਰਗਰਮ ਤੇ ਲਾਭਵੰਦ ਮੈਂਬਰ, ਸਲਾਹਕਾਰ, ਮੈਜਿਸਟਰੇਟ ਅਤੇ ਫ਼ੌਜੀ ਕਮਾਂਡਰ ਹੋਣ ਦੀ ਥਾਂ ਸਸਤ, ਲਾਲਚੀ ਤੇ ਵਹਿਮੀ ਲੋਕਾਂ ਦਾ ਫ਼ਿਰਕਾ ਬਣ ਕੇ ਰਹਿ ਗਏ । ਦੂਜੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਟੈਕਸ ਉਗਰਾਹੁਣ ਵਾਲਿਆਂ ਵਾਂਗ ਉਹ ਵੀ ਉਹਨਾਂ ਅਣਗਿਣਤ ਰਸਮਾਂ ਲਈ ਰਿਵਾਜੀ ਟੈਕਸ ਉਗਰਾਹੁਣ ਦੇ ਆਦੀ ਹੋ ਗਏ ਜੋ ਕਿ ਚਾਲੂ ਹੋ ਗਈਆਂ ਸਨ। ਬਰਾਹਮਣਾਂ ਨੂੰ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਅਵਸਰਾਂ ਉਤੇ ਭੋਜਨ ਕਰਾਇਆ ਜਾਂਦਾ, ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਗਿਣਤੀ ਥੋੜੀ ਨਹੀਂ। ਮਨੁੱਖ ਦੇ ਮਰਨ ਉਤੇ ਪਲੰਘ, ਘੋੜੇ, ਬਸਤਰ, ਬਰਤਨ, ਤੇ ਰੋਜ਼ਾਨਾ ਵਰਤੋਂ ਦੀਆਂ ਹੋਰ ਅਨੇਕਾਂ ਚੀਜ਼ਾਂ ਬਰਾਹਮਣਾਂ ਨੂੰ ਦਿਤੀਆਂ ਜਾਂਦੀਆਂ, ਕਿਉਂਕਿ ਇਹਨਾਂ ਤੋਂ ਬਗ਼ੈਰ ਮਰਨ ਵਾਲੇ ਅਗਲੇ ਜਹਾਨ ਬੜੀ ਔਕੜ ਪੇਸ਼ ਪੈਂਦੀ ਸਮਝੀ ਜਾਂਦੀ। ਚਾਰਪਾਈ ਦੇ ਨਾਲ ਹੀ ਸਿਰਹਾਨਾ, ਕੰਬਲ ਤੇ ਦੂਜੀਆਂ ਲੁੜੀਂਦੀਆਂ ਵਸਤਾਂ ਵੀ ਜ਼ਰੂਰ ਦਿਤੀਆਂ ਜਾਂਦੀਆਂ, ਕਿਉਂ ਜੋ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਨਿਸ਼ਚੇ ਅਨੁਸਾਰ ਜੋ ਸ਼ੈ ਬਰਾਹਮਣ ਨੂੰ ਇਸ ਸੰਸਾਰ ਵਿਚ ਦਿਤੀ ਜਾਏ, ਉਹੋ ਸ਼ੇ ਸੁਵੱਰਗ-ਵਾਸੀ ਨੂੰ ਅਗਲੇ ਜਹਾਨ ਮਿਲ ਜਾਂਦੀ ਹੈ । ਉਹ ਚਾਰਪਾਈ ਉਤੇ ਮਜ਼ੇ ਨਾਲ ਸੌਂਦਾ, ਘੋੜੇ ਉਤੇ ਸਵਾਰੀ ਕਰਦਾ ਅਤੇ ਉਹ ਸਭ ਪੁਸ਼ਾਕਾਂ ਪਾਉਂਦਾ ਹੈ ਜੋ ਬਰਾਹਮਣਾਂ ਨੂੰ ਦਿਤੀਆਂ ਜਾਣ । ਬਰਾਹਮਣ{{multicol-break}} ਰਖਵਾਲਾ ਸਮਝਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਨਾਲ ਹੀ ਇਕ ਐਸਾ ਵਸੀਲਾ ਜਿਸ ਦੀ ਮਾਰਫ਼ਤ ਤੁਹਾਡੀਆਂ ਵਸਤਾਂ ਹਿਫ਼ਾਜ਼ਤ ਨਾਲ ਤੁਹਾਡੇ ਮਿੱਤਰਾਂ, ਸੰਬੰਧੀਆਂ ਨੂੰ ਅਗਲੇ ਜਹਾਨ ਪਹੁੰਚ ਜਾਂਦੀਆਂ ਹਨ। ਇਸ ਦੁਨੀਆਂ ਵਿਚ ਬਰਾਹਮਣ ਨੂੰ ਜਿੰਨਾ ਸੁਖੀ ਕੀਤਾ ਜਾਏ, ਅਗਲੇ ਜਹਾਨ ਉਹਨਾਂ ਹੀ ਮਿਤ ਮਿੱਤਰ ਜਾਂ ਸੰਬੰਧੀ ਨੂੰ ਸੁਖ ਪੁਜਦਾ ਹੈ । ਇਸ ਪਰਕਾਰ ਇਹ ਬਰਾਹਮਣ ਸਾਰੀ ਦੀ ਸਾਰੀ ਕੌਮ ਪਾਸੋਂ ਹੀ ਪੈਨਸ਼ਨਾਂ ਖਾਂਦੇ ਹਨ । ਜਿਹੜਾ ਮਨੁਖ ਬਰਾਹਮਣ ਨਾਲ ਕਤਾ ਕੌਲ ਇਕਰਾਰ ਤੋੜਦਾ ਹੈ ਅਥਵਾ ਬਰਾਹਮਣ ਨੂੰ ਹਾਨੀ ਪੁਚਾਉਂਦਾ ਹੈ, ਉਹ ਮਰਨ ਮਗਰੋਂ ਸ਼ੈਤਾਨ (ਪ੍ਰੇਤ-ਆਤਮਾ) ਦਾ ਜਨਮ ਧਾਰਦਾ ਹੈ, ਜੰਗਲਾਂ ਵਿਚ ਭਟਕਦਾ ਤੇ ਸਦਾ ਦੁੱਖ ਪਾਉਂਦਾ ਹੈ । ਬਿਆਨ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਲੂਮੜੀ ਨੂੰ ਮਾਸ ਖਾਂਦਿਆਂ ਤਕ ਕੇ ਇਕ ਬਾਂਦਰ ਦੇ ਮੂੰਹ ਵਿਚ ਪਾਣੀ ਭਰ ਆਇਆ ਅਤੇ ਉਸ ਨੇ ਇਉਂ ਕਲਿਆਨ ਕਰਨੀ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤੀ : - “ਪਿਆਰੀ ਭੈਣ ! ਤੇਰੀ ਇਸ ਔਕੜ ਵਿਚ ਮੈਨੂੰ ਬੜੀ ਹਮਦਰਦੀ ਹੈ ਤੇ ਮੈਨੂੰ ਤੇਰੇ ਉਤੇ ਬੜਾ ਤਰਸ ਆਉਂਦਾ ਹੈ। ਤੈਨੂੰ ਇਹੋ ਜਿਹੀ ਗੰਦੀ ਸ਼ੈ ਉਤੇ ਗੁਜ਼ਾਰਾ ਕਰਨਾ ਪੈਂਦਾ ਹੈ, ਜ਼ਰੂਰ ਆਪਣੇ ਪਿਛਲੇ ਜਨਮ ਵਿਚ ਕੋਈ ਬੱਜਰ ਪਾਪ ਕੀਤਾ ਹੈ ।” ਗ਼ਰੀਬ ਲੂ ਨੇ ਹੰਝੂ ਕੇਰਦਿਆਂ ਆਖਿਆ, “ਅਫ਼ਸੋਸ ਮੇਰੇ ਭਰਾਵਾ ! ਮੈਂ ਵੀ ਕਦੇ ਮਨੁੱਖ ਹੁੰਦੀ ਸਾਂ । ਬਰਾਹਮਣ ਨਾਲ ਇਕਰਾਰ ਕਰ ਕੇ ਪੂਰਾ ਨਾ ਕਰ ਸਕੀ । ਉਸੇ ਦੋਸ਼ ਦੀ ਸਜ਼ਾ ਹੁਣ ਭਗਤ ਰਹੀ ਹਾਂ। ਹੁਣ ਮੈਨੂੰ ਇਹੋ ਜਿਹਾ ਹੀ ਜੀਵਨ ਜੀਊਣਾ ਪੈਣਾ ਹੈ ਜਦ ਤੀਕ ਕਿ ਮੇਰੀ ਮੁਕਤੀ ਨਹੀਂ ਹੋ ਜਾਂਦੀ। ਜਨਮ ਦੀ ਘੜੀ ਤੋਂ ਲੈ ਕੇ ਸਰੀਰ ਵਿਚੋਂ ਆਤਮਾ ਦੇ ਨਿਕਲ ਜਾਣ ਤੀਕ ਧਰਮਾਤਮਾ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਦਿਲ ਦਿਮਾਗ਼ ਉਤੇ ਜਿਹੜਾ ਵਿਸ਼ਾ ਛਾਇਆ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ ਉਹ ਪਵਿਤਰ ਬਰਾਹਮਣ ਦਾ ਹੈ । ਬਰਾਹਮਣ ਦੇ ਪੈਰਾਂ ਦੀ ਚਰਨ ਧੂੜ ਰੋਗ ਹਟਾਉਂਦੀ, ਪ੍ਰੇਤ ਆਤਮਾਵਾਂ ਤੋਂ ਰਖਿਆ ਕਰਦੀ ਤੇ ਪਾਪ ਧੋਣ ਲਈ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਸਮਝੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਇਹਨਾਂ ਦੀ ਪ੍ਰਸੰਨਤਾ ਵਿਚ ਦੇਵਤਿਆਂ ਦੀ ਪ੍ਰਸੰਨਤਾ ਤੇ ਇਹਨਾਂ ਦੇ ਕ੍ਰੋਧ ਨੂੰ ਈਸ਼ਵਰ ਦਾ ਕ੍ਰੋਧ ਸਮਝਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ | ਇਹ ਲੋਕ ਦੇਵਤਿਆਂ ਮੁਖ ਮੰਨੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ।” {{center|{{larger|'''ਭਾਰਤੀ ਮੁਸਲਮਾਨਾ ਉਤੇ ਹਿੰਦੂ ਰੀਤਾਂ ਦਾ ਪ੍ਰਭਾਵ'''}}}} ਭਾਰਤ ਦੇ ਮੁਸਲਮਾਨ ਵੀ ਆਪਣੀ ਕੌਮ ਵਿਚੋਂ ਜਾਤ ਪਾਤ ਦੇ ਅਸਰ ਨੂੰ ਮਿਟਾ ਨਹੀਂ ਸਕੇ, ਕਿਉਂਕਿ ਜਿਥੇ ਤੁਰਕੀ, ਅਰਬ, ਅਤੇ ਮਿਸਰ ਮੁਸਲਮਾਨ ਈਸਾਈਆਂ ਨਾਲ ਮਿਲਕੇ ਖਾਂਦੇ ਪੀਂਦੇ ਹਨ ਉਥੇ ਭਾਰਤ ਦੇ ਮੁਸਲਮਾਨ ਨਾ ਤੇ ਈਸਾਈਆਂ ਨਾਲ ਖਾਂਦੇ ਪੀਂਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਨਾ ਹੀ ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਤਿਆਰ ਕੀਤਾ ਖਾਣਾ ਹੀ ਖਾਂਦੇ ਹਨ। ਜਿਥੋਂ ਤੀਕ ਆਮ ਜਨਤਾ ਦਾ ਸੰਬੰਧ ਹੈ ਭਾਰਤੀ ਮੁਸਲਮਾਨ ਇਕ ਵਖਰੀ ਹੀ ਕੌਮ ਹਨ । ਮੁਸਲਮਾਨਾਂ ਦੀਆਂ ਉੱਚੀਆਂ ਜਾਤੀਆਂ ਕੇਵਲ ਆਪਣੀ ਜਾਤ ਵਿਚ ਹੀ ਵਿਆਹ ਸ਼ਾਦੀਆਂ ਕਰਦੀਆਂ ਹਨ। ਉਹ ਆਪਣੀ ਲੜਕੀ ਦੀ ਸ਼ਾਦੀ ਕਿਸੇ ਹਲਕੀ ਜਾਤੀ ਦੇ ਮੁਸਲਮਾਨ ਨਾਲ ਕਰਨ ਲਈ ਤਿਆਰ ਨਹੀਂ ਤੇ ਨਾ ਹੀ ਆਪਣੇ ਤੋਂ ਘਟੀਆ ਜਾਤੀ ਦੀ ਲੜਕੀ ਲੈਣ ਲਈ ਹੀ ਤਿਆਰ ਹੁੰਦੇ ਹਨ । ਸਵਾਏ ਹਿੰਦੁਸਤਾਨ ਦੇ ਦੁਨੀਆਂ ਦੇ ਬਾਕੀ ਮੁਸਲਮਾਨੀ ਦੇਸਾਂ ਵਿਚ ਇਹੋ ਜਿਹੀਆਂ ਪਾਬੰਦੀਆਂ ਕਿਧਰੇ ਨਜ਼ਰ ਨਹੀਂ ਆਉਂਦੀਆਂ । ਸਦੀਆਂ ਦਾ ਜਾਤ ਪਾਤ ਦਾ ਤਅਸਬ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਵਰਾਸਤ ਬਣ ਗਿਆ ਹੈ । ਇਹ ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਆਮ ਕਾਨੂੰਨ ਬਣ ਚੁਕਾ ਹੈ । ਬੁੱਧ ਧਰਮ ਨੇ ਮਨੁਖ ਜਾਤੀ ਵਿਚ ਸਾਂਝੇ ਭਰਾਤਰੀ ਭਾਵ ਨੂੰ ਪ੍ਰਚਲਤ ਕੀਤਾ। ਉਸ ਨੇ ਸਦੀਆਂ ਤੀਕ ਜਾਤ ਪਾਤ ਵਰੁਧ ਜਹਾਦ ਖੜਾ ਰਖਿਆ ਪਰ ਉਸ ਦਾ ਪ੍ਰਚਾਰ ਸਭ ਵਿਰਥਾ ਗਿਆ ਕਿਉਂਕਿ ਲੋਕ ਜਾਤ ਪਾਤ ਦੇ ਬੰਧਨਾਂ ਵਿਚ ਮੁੜ ਬੱਝ ਗਏ । ਸੀਲੋਨ ਵਿਚ ਬੁਧ ਧਰਮ ਬਾਕੀ{{multicol-end}} Sri Satguru Jagjit Singh Ji eLibrary Namdhari Elibrary@gmail.com<noinclude></noinclude> fte8lkhmdljtxfi517vszhuvlaekqvo 181163 181158 2024-11-11T13:49:04Z 27.255.222.137 181163 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="1" user="G Tarkdeep" />{{center|(੭੩)}}</noinclude>{{multicol}} ਅੰਗ ਸਮਝਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਜਦ ਤੀਕ ਕਿ ਆਤਮਾ ਦੀ ਪੂਰਨ ਮੁਕਤੀ ਨਹੀਂ ਹੋ ਜਾਂਦੀ, ਜੀਵ ਨੂੰ ਮੁੜ ਮੁੜ ਓਦੋਂ ਤੀਕ ਜਨਮ ਲੈਣਾ ਪੈਂਦਾ ਹੈ, ਜਦ ਤੀਕ ਕਿ ਉਹ ਮੁਕਤੀ ਪ੍ਰਾਪਤ ਨਹੀਂ ਕਰ ਲੈਂਦਾ । ਮੁਕਤੀ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨ ਲਈ ਮਨੂ ਨੇ ਆਪਣੇ ਧਰਮ ਸ਼ਾਸਤਰ ਵਿਚ ਕੁਝ ਨਿਯਮ ਨੀਯਤ ਕਰ ਦਿਤੇ ਹਨ | ਇਕ ਵੱਡਾ ਨਿਯਮ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਇਸ ਸਰੀਰ ਨੂੰ ਸਭ ਕਿਸਮ ਦੀਆਂ ਇੱਛਾਵਾਂ ਤੋਂ ਸਵਤੰਤਰ ਕੀਤਾ ਜਾਏ ਤੇ ਸਾਰੇ ਸੰਸਾਰਕ ਸੰਬੰਧਾਂ ਤੋਂ ਮੁਕਤੀ ਹਾਸਲ ਕਰ ਲਈ ਜਾਏ। ਧਰਮਾਤਮਾ ਲੋਕਾਂ ਦਾ ਧਰਮ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਕਿਸੇ ਜ਼ਿੰਦਾ ਜੀਵ ਨੂੰ ਨਾ ਤੇ ਦੁੱਖ ਦੇਣ ਦੇ ਨਾ ਹੀ ਉਸ ਨੂੰ ਜਾਨੋਂ ਮਾਰਨ ਕਿਉਂਕਿ ਸੰਭਵ ਹੈ ਕਿ ਮਾਰੇ ਜਾਣ ਵਾਲੇ ਜੀਵ ਵਿਚ ਕਿਸੇ ਐਸੇ ਪਰਾਨੀ ਦੀ ਆਤਮਾ ਹੋਵੇ, ਜਿਸ ਨੂੰ ਉਹ ਕਦੇ ਦੁੱਖ ਦੇਣਾ ਨਾ ਚਾਹੁੰਦੇ, ਜੇ ਉਹ ਉਹਨਾਂ ਵਾਂਗ ਜ਼ਿੰਦਾ ਹੁੰਦਾ। ਸਵਰਗ ਜਾਂ ਨਰਕ ਉਹਨਾਂ ਕਰਮਾਂ ਦੇ ਮੁਤਾਬਕ ਭੁਗਤਨਾ ਪੈਂਦਾ ਹੈ, ਜੋ ਮਨੁਖ ਏਥੇ ਕਰਦਾ ਹੈ । ਬਿਆਨ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਇਕ ਬਰਾਹਮਣ ਨੇ ਡਿੱਠਾ ਕਿ ਸ਼ਾਮ ਦੀ ਸੈਰ ਸਮੇਂ ਇਕ ਸੁੰਦਰ ਅੰਗਰੇਜ਼ ਲੇਡੀ ਨੇ ਇਕ ਸੁੰਦਰ · ਬਿੱਲੀ ਨੂੰ ਕੁਛੜ ਚੁਕ ਰਖਿਆ ਹੈ । ਇਹ ਦੇਖ ਕੇ ਉਹ ਹੈਰਾਨੀ ਨਾਲ ਸੜਕ ਦੇ ਇਕ ਪਾਸੇ ਖੜਾ ਹੋ ਗਿਆ ਤੇ ਉਸ ਦੇ ਮੂੰਹੋਂ ਸੁਤੇ-ਸਿਧ ਨਿਕਲ ਗਿਆ ਰਾਮ ! ਰਾਮ !! ਇਸ ਜਾਨਵਰ ਨੇ ਪਿਛਲੇ ਜਨਮ ਵਿਚ ਕੋਈ ਚੰਗੇ ਕਰਮ ਕੀਤੇ ਹੋਣਗੇ ਕਿ ਹੁਣ ਫ਼ਰੰਗਣ ਦੀ ਗੋਦੀ ਵਿਚ ਮੌਜ ਲੁਟ ਰਿਹਾ ਹੈ । {{center|{{larger|'''ਜਾਤ ਪਾਤ ਦਾ ਰਿਵਾਜ'''}}}} ਹਿੰਦੂਆਂ ਦੇ ਸਮਾਜਕ ਜੀਵਨ ਵਿਚ ਜਾਤ ਪਾਤ ਦਾ ਰਿਵਾਜ ਐਨੀ ਡੂੰਘੀ ਜੜ੍ਹ ਫੜ ਗਿਆ ਹੈ ਕਿ ਹੁਣ ਇਸ ਨੂੰ ਹਿੰਦੂ ਧਰਮ ਦਾ ਹੀ ਇਕ ਅੰਗ ਸਮਝਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ । ਧਾਰਮਕ ਰੀਤਾਂ ਰਸਮਾਂ ਇਕ ਪਰਕਾਰ ਨਾਲ ਸੌਦੇ ਬਾਜ਼ੀ ਬਣ ਗਈਆਂ ਹਨ ਅਤੇ ਖ਼ਾਨਦਾਨੀ ਪ੍ਰੋਹਤੀ ਦਾ ਰਿਵਾਜ ਆਮ ਹੋ ਗਿਆ ਹੈ । ਇਸ ਨੂੰ ਅਸੀਂ ਨਵੀਨ ਹਿੰਦੂਪਨ ਆਖ ਸਕਦੇ ਹਾਂ ਜੋ ਕਿ ਵੇਦਕ ਜ਼ਮਾਨੇ ਤੋਂ ਉੱਕਾ ਹੀ ਅੱਡਰਾ ਹੈ । {{center|{{larger|'''ਬਰਾਹਮਣ ਅਤੇ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਅਧਿਕਾਰ'''}}}} ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਆਤਮਕ ਸ਼ਕਤੀ ਨੇ ਆਪਣਾ ਸਿਰ ਚੁਕਿਆ ਅਤੇ ਅਫਿਰਕੂ ਸ਼ਕਤੀ ਦਾ ਅੰਤ ਹੋ ਗਿਆ। ਬਰਾਹਮਣ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਖ਼ਿਆਲਾਂ ਉਪਰ ਐਨੇ ਛਾ ਗਏ ਕਿ ਉਹ ਸੁਸਾਇਟੀ ਦੇ ਸਰਗਰਮ ਤੇ ਲਾਭਵੰਦ ਮੈਂਬਰ, ਸਲਾਹਕਾਰ, ਮੈਜਿਸਟਰੇਟ ਅਤੇ ਫ਼ੌਜੀ ਕਮਾਂਡਰ ਹੋਣ ਦੀ ਥਾਂ ਸਸਤ, ਲਾਲਚੀ ਤੇ ਵਹਿਮੀ ਲੋਕਾਂ ਦਾ ਫ਼ਿਰਕਾ ਬਣ ਕੇ ਰਹਿ ਗਏ । ਦੂਜੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਟੈਕਸ ਉਗਰਾਹੁਣ ਵਾਲਿਆਂ ਵਾਂਗ ਉਹ ਵੀ ਉਹਨਾਂ ਅਣਗਿਣਤ ਰਸਮਾਂ ਲਈ ਰਿਵਾਜੀ ਟੈਕਸ ਉਗਰਾਹੁਣ ਦੇ ਆਦੀ ਹੋ ਗਏ ਜੋ ਕਿ ਚਾਲੂ ਹੋ ਗਈਆਂ ਸਨ। ਬਰਾਹਮਣਾਂ ਨੂੰ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਅਵਸਰਾਂ ਉਤੇ ਭੋਜਨ ਕਰਾਇਆ ਜਾਂਦਾ, ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਗਿਣਤੀ ਥੋੜੀ ਨਹੀਂ। ਮਨੁੱਖ ਦੇ ਮਰਨ ਉਤੇ ਪਲੰਘ, ਘੋੜੇ, ਬਸਤਰ, ਬਰਤਨ, ਤੇ ਰੋਜ਼ਾਨਾ ਵਰਤੋਂ ਦੀਆਂ ਹੋਰ ਅਨੇਕਾਂ ਚੀਜ਼ਾਂ ਬਰਾਹਮਣਾਂ ਨੂੰ ਦਿਤੀਆਂ ਜਾਂਦੀਆਂ, ਕਿਉਂਕਿ ਇਹਨਾਂ ਤੋਂ ਬਗ਼ੈਰ ਮਰਨ ਵਾਲੇ ਅਗਲੇ ਜਹਾਨ ਬੜੀ ਔਕੜ ਪੇਸ਼ ਪੈਂਦੀ ਸਮਝੀ ਜਾਂਦੀ। ਚਾਰਪਾਈ ਦੇ ਨਾਲ ਹੀ ਸਿਰਹਾਨਾ, ਕੰਬਲ ਤੇ ਦੂਜੀਆਂ ਲੁੜੀਂਦੀਆਂ ਵਸਤਾਂ ਵੀ ਜ਼ਰੂਰ ਦਿਤੀਆਂ ਜਾਂਦੀਆਂ, ਕਿਉਂ ਜੋ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਨਿਸ਼ਚੇ ਅਨੁਸਾਰ ਜੋ ਸ਼ੈ ਬਰਾਹਮਣ ਨੂੰ ਇਸ ਸੰਸਾਰ ਵਿਚ ਦਿਤੀ ਜਾਏ, ਉਹੋ ਸ਼ੇ ਸੁਵੱਰਗ-ਵਾਸੀ ਨੂੰ ਅਗਲੇ ਜਹਾਨ ਮਿਲ ਜਾਂਦੀ ਹੈ । ਉਹ ਚਾਰਪਾਈ ਉਤੇ ਮਜ਼ੇ ਨਾਲ ਸੌਂਦਾ, ਘੋੜੇ ਉਤੇ ਸਵਾਰੀ ਕਰਦਾ ਅਤੇ ਉਹ ਸਭ ਪੁਸ਼ਾਕਾਂ ਪਾਉਂਦਾ ਹੈ ਜੋ ਬਰਾਹਮਣਾਂ ਨੂੰ ਦਿਤੀਆਂ ਜਾਣ । ਬਰਾਹਮਣ{{multicol-break}} ਰਖਵਾਲਾ ਸਮਝਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਨਾਲ ਹੀ ਇਕ ਐਸਾ ਵਸੀਲਾ ਜਿਸ ਦੀ ਮਾਰਫ਼ਤ ਤੁਹਾਡੀਆਂ ਵਸਤਾਂ ਹਿਫ਼ਾਜ਼ਤ ਨਾਲ ਤੁਹਾਡੇ ਮਿੱਤਰਾਂ, ਸੰਬੰਧੀਆਂ ਨੂੰ ਅਗਲੇ ਜਹਾਨ ਪਹੁੰਚ ਜਾਂਦੀਆਂ ਹਨ। ਇਸ ਦੁਨੀਆਂ ਵਿਚ ਬਰਾਹਮਣ ਨੂੰ ਜਿੰਨਾ ਸੁਖੀ ਕੀਤਾ ਜਾਏ, ਅਗਲੇ ਜਹਾਨ ਉਹਨਾਂ ਹੀ ਮਿਤ ਮਿੱਤਰ ਜਾਂ ਸੰਬੰਧੀ ਨੂੰ ਸੁਖ ਪੁਜਦਾ ਹੈ । ਇਸ ਪਰਕਾਰ ਇਹ ਬਰਾਹਮਣ ਸਾਰੀ ਦੀ ਸਾਰੀ ਕੌਮ ਪਾਸੋਂ ਹੀ ਪੈਨਸ਼ਨਾਂ ਖਾਂਦੇ ਹਨ । ਜਿਹੜਾ ਮਨੁਖ ਬਰਾਹਮਣ ਨਾਲ ਕਤਾ ਕੌਲ ਇਕਰਾਰ ਤੋੜਦਾ ਹੈ ਅਥਵਾ ਬਰਾਹਮਣ ਨੂੰ ਹਾਨੀ ਪੁਚਾਉਂਦਾ ਹੈ, ਉਹ ਮਰਨ ਮਗਰੋਂ ਸ਼ੈਤਾਨ (ਪ੍ਰੇਤ-ਆਤਮਾ) ਦਾ ਜਨਮ ਧਾਰਦਾ ਹੈ, ਜੰਗਲਾਂ ਵਿਚ ਭਟਕਦਾ ਤੇ ਸਦਾ ਦੁੱਖ ਪਾਉਂਦਾ ਹੈ । ਬਿਆਨ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਲੂਮੜੀ ਨੂੰ ਮਾਸ ਖਾਂਦਿਆਂ ਤਕ ਕੇ ਇਕ ਬਾਂਦਰ ਦੇ ਮੂੰਹ ਵਿਚ ਪਾਣੀ ਭਰ ਆਇਆ ਅਤੇ ਉਸ ਨੇ ਇਉਂ ਕਲਿਆਨ ਕਰਨੀ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤੀ :- {{gap}} “ਪਿਆਰੀ ਭੈਣ ! ਤੇਰੀ ਇਸ ਔਕੜ ਵਿਚ ਮੈਨੂੰ ਬੜੀ ਹਮਦਰਦੀ ਹੈ ਤੇ ਮੈਨੂੰ ਤੇਰੇ ਉਤੇ ਬੜਾ ਤਰਸ ਆਉਂਦਾ ਹੈ। ਤੈਨੂੰ ਇਹੋ ਜਿਹੀ ਗੰਦੀ ਸ਼ੈ ਉਤੇ ਗੁਜ਼ਾਰਾ ਕਰਨਾ ਪੈਂਦਾ ਹੈ, ਜ਼ਰੂਰ ਆਪਣੇ ਪਿਛਲੇ ਜਨਮ ਵਿਚ ਕੋਈ ਬੱਜਰ ਪਾਪ ਕੀਤਾ ਹੈ ।” {{gap}}ਗ਼ਰੀਬ ਲੂਮੜੀ ਨੇ ਹੰਝੂ ਕੇਰਦਿਆਂ ਆਖਿਆ, “ਅਫ਼ਸੋਸ ਮੇਰੇ ਭਰਾਵਾ ! ਮੈਂ ਵੀ ਕਦੇ ਮਨੁੱਖ ਹੁੰਦੀ ਸਾਂ । ਬਰਾਹਮਣ ਨਾਲ ਇਕਰਾਰ ਕਰ ਕੇ ਪੂਰਾ ਨਾ ਕਰ ਸਕੀ । ਉਸੇ ਦੋਸ਼ ਦੀ ਸਜ਼ਾ ਹੁਣ ਭਗਤ ਰਹੀ ਹਾਂ। ਹੁਣ ਮੈਨੂੰ ਇਹੋ ਜਿਹਾ ਹੀ ਜੀਵਨ ਜੀਊਣਾ ਪੈਣਾ ਹੈ ਜਦ ਤੀਕ ਕਿ ਮੇਰੀ ਮੁਕਤੀ ਨਹੀਂ ਹੋ ਜਾਂਦੀ। {{gap}}ਜਨਮ ਦੀ ਘੜੀ ਤੋਂ ਲੈ ਕੇ ਸਰੀਰ ਵਿਚੋਂ ਆਤਮਾ ਦੇ ਨਿਕਲ ਜਾਣ ਤੀਕ ਧਰਮਾਤਮਾ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਦਿਲ ਦਿਮਾਗ਼ ਉਤੇ ਜਿਹੜਾ ਵਿਸ਼ਾ ਛਾਇਆ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ ਉਹ ਪਵਿਤਰ ਬਰਾਹਮਣ ਦਾ ਹੈ । ਬਰਾਹਮਣ ਦੇ ਪੈਰਾਂ ਦੀ ਚਰਨ ਧੂੜ ਰੋਗ ਹਟਾਉਂਦੀ, ਪ੍ਰੇਤ ਆਤਮਾਵਾਂ ਤੋਂ ਰਖਿਆ ਕਰਦੀ ਤੇ ਪਾਪ ਧੋਣ ਲਈ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਸਮਝੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਇਹਨਾਂ ਦੀ ਪ੍ਰਸੰਨਤਾ ਵਿਚ ਦੇਵਤਿਆਂ ਦੀ ਪ੍ਰਸੰਨਤਾ ਤੇ ਇਹਨਾਂ ਦੇ ਕ੍ਰੋਧ ਨੂੰ ਈਸ਼ਵਰ ਦਾ ਕ੍ਰੋਧ ਸਮਝਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ | ਇਹ ਲੋਕ ਦੇਵਤਿਆਂ ਮੁਖ ਮੰਨੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ।” {{center|{{larger|'''ਭਾਰਤੀ ਮੁਸਲਮਾਨਾ ਉਤੇ ਹਿੰਦੂ ਰੀਤਾਂ ਦਾ ਪ੍ਰਭਾਵ'''}}}} ਭਾਰਤ ਦੇ ਮੁਸਲਮਾਨ ਵੀ ਆਪਣੀ ਕੌਮ ਵਿਚੋਂ ਜਾਤ ਪਾਤ ਦੇ ਅਸਰ ਨੂੰ ਮਿਟਾ ਨਹੀਂ ਸਕੇ, ਕਿਉਂਕਿ ਜਿਥੇ ਤੁਰਕੀ, ਅਰਬ, ਅਤੇ ਮਿਸਰ ਮੁਸਲਮਾਨ ਈਸਾਈਆਂ ਨਾਲ ਮਿਲਕੇ ਖਾਂਦੇ ਪੀਂਦੇ ਹਨ ਉਥੇ ਭਾਰਤ ਦੇ ਮੁਸਲਮਾਨ ਨਾ ਤੇ ਈਸਾਈਆਂ ਨਾਲ ਖਾਂਦੇ ਪੀਂਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਨਾ ਹੀ ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਤਿਆਰ ਕੀਤਾ ਖਾਣਾ ਹੀ ਖਾਂਦੇ ਹਨ। ਜਿਥੋਂ ਤੀਕ ਆਮ ਜਨਤਾ ਦਾ ਸੰਬੰਧ ਹੈ ਭਾਰਤੀ ਮੁਸਲਮਾਨ ਇਕ ਵਖਰੀ ਹੀ ਕੌਮ ਹਨ । ਮੁਸਲਮਾਨਾਂ ਦੀਆਂ ਉੱਚੀਆਂ ਜਾਤੀਆਂ ਕੇਵਲ ਆਪਣੀ ਜਾਤ ਵਿਚ ਹੀ ਵਿਆਹ ਸ਼ਾਦੀਆਂ ਕਰਦੀਆਂ ਹਨ। ਉਹ ਆਪਣੀ ਲੜਕੀ ਦੀ ਸ਼ਾਦੀ ਕਿਸੇ ਹਲਕੀ ਜਾਤੀ ਦੇ ਮੁਸਲਮਾਨ ਨਾਲ ਕਰਨ ਲਈ ਤਿਆਰ ਨਹੀਂ ਤੇ ਨਾ ਹੀ ਆਪਣੇ ਤੋਂ ਘਟੀਆ ਜਾਤੀ ਦੀ ਲੜਕੀ ਲੈਣ ਲਈ ਹੀ ਤਿਆਰ ਹੁੰਦੇ ਹਨ । ਸਵਾਏ ਹਿੰਦੁਸਤਾਨ ਦੇ ਦੁਨੀਆਂ ਦੇ ਬਾਕੀ ਮੁਸਲਮਾਨੀ ਦੇਸਾਂ ਵਿਚ ਇਹੋ ਜਿਹੀਆਂ ਪਾਬੰਦੀਆਂ ਕਿਧਰੇ ਨਜ਼ਰ ਨਹੀਂ ਆਉਂਦੀਆਂ । ਸਦੀਆਂ ਦਾ ਜਾਤ ਪਾਤ ਦਾ ਤਅਸਬ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਵਰਾਸਤ ਬਣ ਗਿਆ ਹੈ । ਇਹ ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਆਮ ਕਾਨੂੰਨ ਬਣ ਚੁਕਾ ਹੈ । ਬੁੱਧ ਧਰਮ ਨੇ ਮਨੁਖ ਜਾਤੀ ਵਿਚ ਸਾਂਝੇ ਭਰਾਤਰੀ ਭਾਵ ਨੂੰ ਪ੍ਰਚਲਤ ਕੀਤਾ। ਉਸ ਨੇ ਸਦੀਆਂ ਤੀਕ ਜਾਤ ਪਾਤ ਵਰੁਧ ਜਹਾਦ ਖੜਾ ਰਖਿਆ ਪਰ ਉਸ ਦਾ ਪ੍ਰਚਾਰ ਸਭ ਵਿਰਥਾ ਗਿਆ ਕਿਉਂਕਿ ਲੋਕ ਜਾਤ ਪਾਤ ਦੇ ਬੰਧਨਾਂ ਵਿਚ ਮੁੜ ਬੱਝ ਗਏ । ਸੀਲੋਨ ਵਿਚ ਬੁਧ ਧਰਮ ਬਾਕੀ{{multicol-end}} Sri Satguru Jagjit Singh Ji eLibrary Namdhari Elibrary@gmail.com<noinclude></noinclude> gn16ubep88557003t6t7j4orw6srt1e 181164 181163 2024-11-11T13:50:10Z 27.255.222.137 181164 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="1" user="G Tarkdeep" />{{center|(੭੩)}}</noinclude>{{multicol}} ਅੰਗ ਸਮਝਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਜਦ ਤੀਕ ਕਿ ਆਤਮਾ ਦੀ ਪੂਰਨ ਮੁਕਤੀ ਨਹੀਂ ਹੋ ਜਾਂਦੀ, ਜੀਵ ਨੂੰ ਮੁੜ ਮੁੜ ਓਦੋਂ ਤੀਕ ਜਨਮ ਲੈਣਾ ਪੈਂਦਾ ਹੈ, ਜਦ ਤੀਕ ਕਿ ਉਹ ਮੁਕਤੀ ਪ੍ਰਾਪਤ ਨਹੀਂ ਕਰ ਲੈਂਦਾ । ਮੁਕਤੀ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨ ਲਈ ਮਨੂ ਨੇ ਆਪਣੇ ਧਰਮ ਸ਼ਾਸਤਰ ਵਿਚ ਕੁਝ ਨਿਯਮ ਨੀਯਤ ਕਰ ਦਿਤੇ ਹਨ | ਇਕ ਵੱਡਾ ਨਿਯਮ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਇਸ ਸਰੀਰ ਨੂੰ ਸਭ ਕਿਸਮ ਦੀਆਂ ਇੱਛਾਵਾਂ ਤੋਂ ਸਵਤੰਤਰ ਕੀਤਾ ਜਾਏ ਤੇ ਸਾਰੇ ਸੰਸਾਰਕ ਸੰਬੰਧਾਂ ਤੋਂ ਮੁਕਤੀ ਹਾਸਲ ਕਰ ਲਈ ਜਾਏ। ਧਰਮਾਤਮਾ ਲੋਕਾਂ ਦਾ ਧਰਮ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਕਿਸੇ ਜ਼ਿੰਦਾ ਜੀਵ ਨੂੰ ਨਾ ਤੇ ਦੁੱਖ ਦੇਣ ਦੇ ਨਾ ਹੀ ਉਸ ਨੂੰ ਜਾਨੋਂ ਮਾਰਨ ਕਿਉਂਕਿ ਸੰਭਵ ਹੈ ਕਿ ਮਾਰੇ ਜਾਣ ਵਾਲੇ ਜੀਵ ਵਿਚ ਕਿਸੇ ਐਸੇ ਪਰਾਨੀ ਦੀ ਆਤਮਾ ਹੋਵੇ, ਜਿਸ ਨੂੰ ਉਹ ਕਦੇ ਦੁੱਖ ਦੇਣਾ ਨਾ ਚਾਹੁੰਦੇ, ਜੇ ਉਹ ਉਹਨਾਂ ਵਾਂਗ ਜ਼ਿੰਦਾ ਹੁੰਦਾ। ਸਵਰਗ ਜਾਂ ਨਰਕ ਉਹਨਾਂ ਕਰਮਾਂ ਦੇ ਮੁਤਾਬਕ ਭੁਗਤਨਾ ਪੈਂਦਾ ਹੈ, ਜੋ ਮਨੁਖ ਏਥੇ ਕਰਦਾ ਹੈ । ਬਿਆਨ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਇਕ ਬਰਾਹਮਣ ਨੇ ਡਿੱਠਾ ਕਿ ਸ਼ਾਮ ਦੀ ਸੈਰ ਸਮੇਂ ਇਕ ਸੁੰਦਰ ਅੰਗਰੇਜ਼ ਲੇਡੀ ਨੇ ਇਕ ਸੁੰਦਰ · ਬਿੱਲੀ ਨੂੰ ਕੁਛੜ ਚੁਕ ਰਖਿਆ ਹੈ । ਇਹ ਦੇਖ ਕੇ ਉਹ ਹੈਰਾਨੀ ਨਾਲ ਸੜਕ ਦੇ ਇਕ ਪਾਸੇ ਖੜਾ ਹੋ ਗਿਆ ਤੇ ਉਸ ਦੇ ਮੂੰਹੋਂ ਸੁਤੇ-ਸਿਧ ਨਿਕਲ ਗਿਆ ਰਾਮ ! ਰਾਮ !! ਇਸ ਜਾਨਵਰ ਨੇ ਪਿਛਲੇ ਜਨਮ ਵਿਚ ਕੋਈ ਚੰਗੇ ਕਰਮ ਕੀਤੇ ਹੋਣਗੇ ਕਿ ਹੁਣ ਫ਼ਰੰਗਣ ਦੀ ਗੋਦੀ ਵਿਚ ਮੌਜ ਲੁਟ ਰਿਹਾ ਹੈ । {{center|{{larger|'''ਜਾਤ ਪਾਤ ਦਾ ਰਿਵਾਜ'''}}}} ਹਿੰਦੂਆਂ ਦੇ ਸਮਾਜਕ ਜੀਵਨ ਵਿਚ ਜਾਤ ਪਾਤ ਦਾ ਰਿਵਾਜ ਐਨੀ ਡੂੰਘੀ ਜੜ੍ਹ ਫੜ ਗਿਆ ਹੈ ਕਿ ਹੁਣ ਇਸ ਨੂੰ ਹਿੰਦੂ ਧਰਮ ਦਾ ਹੀ ਇਕ ਅੰਗ ਸਮਝਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ । ਧਾਰਮਕ ਰੀਤਾਂ ਰਸਮਾਂ ਇਕ ਪਰਕਾਰ ਨਾਲ ਸੌਦੇ ਬਾਜ਼ੀ ਬਣ ਗਈਆਂ ਹਨ ਅਤੇ ਖ਼ਾਨਦਾਨੀ ਪ੍ਰੋਹਤੀ ਦਾ ਰਿਵਾਜ ਆਮ ਹੋ ਗਿਆ ਹੈ । ਇਸ ਨੂੰ ਅਸੀਂ ਨਵੀਨ ਹਿੰਦੂਪਨ ਆਖ ਸਕਦੇ ਹਾਂ ਜੋ ਕਿ ਵੇਦਕ ਜ਼ਮਾਨੇ ਤੋਂ ਉੱਕਾ ਹੀ ਅੱਡਰਾ ਹੈ । {{center|{{larger|'''ਬਰਾਹਮਣ ਅਤੇ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਅਧਿਕਾਰ'''}}}} ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਆਤਮਕ ਸ਼ਕਤੀ ਨੇ ਆਪਣਾ ਸਿਰ ਚੁਕਿਆ ਅਤੇ ਅਫਿਰਕੂ ਸ਼ਕਤੀ ਦਾ ਅੰਤ ਹੋ ਗਿਆ। ਬਰਾਹਮਣ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਖ਼ਿਆਲਾਂ ਉਪਰ ਐਨੇ ਛਾ ਗਏ ਕਿ ਉਹ ਸੁਸਾਇਟੀ ਦੇ ਸਰਗਰਮ ਤੇ ਲਾਭਵੰਦ ਮੈਂਬਰ, ਸਲਾਹਕਾਰ, ਮੈਜਿਸਟਰੇਟ ਅਤੇ ਫ਼ੌਜੀ ਕਮਾਂਡਰ ਹੋਣ ਦੀ ਥਾਂ ਸਸਤ, ਲਾਲਚੀ ਤੇ ਵਹਿਮੀ ਲੋਕਾਂ ਦਾ ਫ਼ਿਰਕਾ ਬਣ ਕੇ ਰਹਿ ਗਏ । ਦੂਜੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਟੈਕਸ ਉਗਰਾਹੁਣ ਵਾਲਿਆਂ ਵਾਂਗ ਉਹ ਵੀ ਉਹਨਾਂ ਅਣਗਿਣਤ ਰਸਮਾਂ ਲਈ ਰਿਵਾਜੀ ਟੈਕਸ ਉਗਰਾਹੁਣ ਦੇ ਆਦੀ ਹੋ ਗਏ ਜੋ ਕਿ ਚਾਲੂ ਹੋ ਗਈਆਂ ਸਨ। ਬਰਾਹਮਣਾਂ ਨੂੰ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਅਵਸਰਾਂ ਉਤੇ ਭੋਜਨ ਕਰਾਇਆ ਜਾਂਦਾ, ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਗਿਣਤੀ ਥੋੜੀ ਨਹੀਂ। ਮਨੁੱਖ ਦੇ ਮਰਨ ਉਤੇ ਪਲੰਘ, ਘੋੜੇ, ਬਸਤਰ, ਬਰਤਨ, ਤੇ ਰੋਜ਼ਾਨਾ ਵਰਤੋਂ ਦੀਆਂ ਹੋਰ ਅਨੇਕਾਂ ਚੀਜ਼ਾਂ ਬਰਾਹਮਣਾਂ ਨੂੰ ਦਿਤੀਆਂ ਜਾਂਦੀਆਂ, ਕਿਉਂਕਿ ਇਹਨਾਂ ਤੋਂ ਬਗ਼ੈਰ ਮਰਨ ਵਾਲੇ ਅਗਲੇ ਜਹਾਨ ਬੜੀ ਔਕੜ ਪੇਸ਼ ਪੈਂਦੀ ਸਮਝੀ ਜਾਂਦੀ। ਚਾਰਪਾਈ ਦੇ ਨਾਲ ਹੀ ਸਿਰਹਾਨਾ, ਕੰਬਲ ਤੇ ਦੂਜੀਆਂ ਲੁੜੀਂਦੀਆਂ ਵਸਤਾਂ ਵੀ ਜ਼ਰੂਰ ਦਿਤੀਆਂ ਜਾਂਦੀਆਂ, ਕਿਉਂ ਜੋ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਨਿਸ਼ਚੇ ਅਨੁਸਾਰ ਜੋ ਸ਼ੈ ਬਰਾਹਮਣ ਨੂੰ ਇਸ ਸੰਸਾਰ ਵਿਚ ਦਿਤੀ ਜਾਏ, ਉਹੋ ਸ਼ੇ ਸੁਵੱਰਗ-ਵਾਸੀ ਨੂੰ ਅਗਲੇ ਜਹਾਨ ਮਿਲ ਜਾਂਦੀ ਹੈ । ਉਹ ਚਾਰਪਾਈ ਉਤੇ ਮਜ਼ੇ ਨਾਲ ਸੌਂਦਾ, ਘੋੜੇ ਉਤੇ ਸਵਾਰੀ ਕਰਦਾ ਅਤੇ ਉਹ ਸਭ ਪੁਸ਼ਾਕਾਂ ਪਾਉਂਦਾ ਹੈ ਜੋ ਬਰਾਹਮਣਾਂ ਨੂੰ ਦਿਤੀਆਂ ਜਾਣ । ਬਰਾਹਮਣ{{multicol-break}} ਰਖਵਾਲਾ ਸਮਝਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਨਾਲ ਹੀ ਇਕ ਐਸਾ ਵਸੀਲਾ ਜਿਸ ਦੀ ਮਾਰਫ਼ਤ ਤੁਹਾਡੀਆਂ ਵਸਤਾਂ ਹਿਫ਼ਾਜ਼ਤ ਨਾਲ ਤੁਹਾਡੇ ਮਿੱਤਰਾਂ, ਸੰਬੰਧੀਆਂ ਨੂੰ ਅਗਲੇ ਜਹਾਨ ਪਹੁੰਚ ਜਾਂਦੀਆਂ ਹਨ। ਇਸ ਦੁਨੀਆਂ ਵਿਚ ਬਰਾਹਮਣ ਨੂੰ ਜਿੰਨਾ ਸੁਖੀ ਕੀਤਾ ਜਾਏ, ਅਗਲੇ ਜਹਾਨ ਉਹਨਾਂ ਹੀ ਮਿਤ ਮਿੱਤਰ ਜਾਂ ਸੰਬੰਧੀ ਨੂੰ ਸੁਖ ਪੁਜਦਾ ਹੈ । ਇਸ ਪਰਕਾਰ ਇਹ ਬਰਾਹਮਣ ਸਾਰੀ ਦੀ ਸਾਰੀ ਕੌਮ ਪਾਸੋਂ ਹੀ ਪੈਨਸ਼ਨਾਂ ਖਾਂਦੇ ਹਨ । ਜਿਹੜਾ ਮਨੁਖ ਬਰਾਹਮਣ ਨਾਲ ਕਤਾ ਕੌਲ ਇਕਰਾਰ ਤੋੜਦਾ ਹੈ ਅਥਵਾ ਬਰਾਹਮਣ ਨੂੰ ਹਾਨੀ ਪੁਚਾਉਂਦਾ ਹੈ, ਉਹ ਮਰਨ ਮਗਰੋਂ ਸ਼ੈਤਾਨ (ਪ੍ਰੇਤ-ਆਤਮਾ) ਦਾ ਜਨਮ ਧਾਰਦਾ ਹੈ, ਜੰਗਲਾਂ ਵਿਚ ਭਟਕਦਾ ਤੇ ਸਦਾ ਦੁੱਖ ਪਾਉਂਦਾ ਹੈ । ਬਿਆਨ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਲੂਮੜੀ ਨੂੰ ਮਾਸ ਖਾਂਦਿਆਂ ਤਕ ਕੇ ਇਕ ਬਾਂਦਰ ਦੇ ਮੂੰਹ ਵਿਚ ਪਾਣੀ ਭਰ ਆਇਆ ਅਤੇ ਉਸ ਨੇ ਇਉਂ ਕਲਿਆਨ ਕਰਨੀ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤੀ :- {{gap}} “ਪਿਆਰੀ ਭੈਣ ! ਤੇਰੀ ਇਸ ਔਕੜ ਵਿਚ ਮੈਨੂੰ ਬੜੀ ਹਮਦਰਦੀ ਹੈ ਤੇ ਮੈਨੂੰ ਤੇਰੇ ਉਤੇ ਬੜਾ ਤਰਸ ਆਉਂਦਾ ਹੈ। ਤੈਨੂੰ ਇਹੋ ਜਿਹੀ ਗੰਦੀ ਸ਼ੈ ਉਤੇ ਗੁਜ਼ਾਰਾ ਕਰਨਾ ਪੈਂਦਾ ਹੈ, ਜ਼ਰੂਰ ਆਪਣੇ ਪਿਛਲੇ ਜਨਮ ਵਿਚ ਕੋਈ ਬੱਜਰ ਪਾਪ ਕੀਤਾ ਹੈ ।” {{gap}}ਗ਼ਰੀਬ ਲੂਮੜੀ ਨੇ ਹੰਝੂ ਕੇਰਦਿਆਂ ਆਖਿਆ, “ਅਫ਼ਸੋਸ ਮੇਰੇ ਭਰਾਵਾ ! ਮੈਂ ਵੀ ਕਦੇ ਮਨੁੱਖ ਹੁੰਦੀ ਸਾਂ । ਬਰਾਹਮਣ ਨਾਲ ਇਕਰਾਰ ਕਰ ਕੇ ਪੂਰਾ ਨਾ ਕਰ ਸਕੀ । ਉਸੇ ਦੋਸ਼ ਦੀ ਸਜ਼ਾ ਹੁਣ ਭਗਤ ਰਹੀ ਹਾਂ। ਹੁਣ ਮੈਨੂੰ ਇਹੋ ਜਿਹਾ ਹੀ ਜੀਵਨ ਜੀਊਣਾ ਪੈਣਾ ਹੈ ਜਦ ਤੀਕ ਕਿ ਮੇਰੀ ਮੁਕਤੀ ਨਹੀਂ ਹੋ ਜਾਂਦੀ। {{gap}}ਜਨਮ ਦੀ ਘੜੀ ਤੋਂ ਲੈ ਕੇ ਸਰੀਰ ਵਿਚੋਂ ਆਤਮਾ ਦੇ ਨਿਕਲ ਜਾਣ ਤੀਕ ਧਰਮਾਤਮਾ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਦਿਲ ਦਿਮਾਗ਼ ਉਤੇ ਜਿਹੜਾ ਵਿਸ਼ਾ ਛਾਇਆ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ ਉਹ ਪਵਿਤਰ ਬਰਾਹਮਣ ਦਾ ਹੈ । ਬਰਾਹਮਣ ਦੇ ਪੈਰਾਂ ਦੀ ਚਰਨ ਧੂੜ ਰੋਗ ਹਟਾਉਂਦੀ, ਪ੍ਰੇਤ ਆਤਮਾਵਾਂ ਤੋਂ ਰਖਿਆ ਕਰਦੀ ਤੇ ਪਾਪ ਧੋਣ ਲਈ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਸਮਝੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਇਹਨਾਂ ਦੀ ਪ੍ਰਸੰਨਤਾ ਵਿਚ ਦੇਵਤਿਆਂ ਦੀ ਪ੍ਰਸੰਨਤਾ ਤੇ ਇਹਨਾਂ ਦੇ ਕ੍ਰੋਧ ਨੂੰ ਈਸ਼ਵਰ ਦਾ ਕ੍ਰੋਧ ਸਮਝਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ | ਇਹ ਲੋਕ ਦੇਵਤਿਆਂ ਮੁਖ ਮੰਨੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ।” {{center|{{larger|'''ਭਾਰਤੀ ਮੁਸਲਮਾਨਾ ਉਤੇ ਹਿੰਦੂ ਰੀਤਾਂ ਦਾ ਪ੍ਰਭਾਵ'''}}}} ਭਾਰਤ ਦੇ ਮੁਸਲਮਾਨ ਵੀ ਆਪਣੀ ਕੌਮ ਵਿਚੋਂ ਜਾਤ ਪਾਤ ਦੇ ਅਸਰ ਨੂੰ ਮਿਟਾ ਨਹੀਂ ਸਕੇ, ਕਿਉਂਕਿ ਜਿਥੇ ਤੁਰਕੀ, ਅਰਬ, ਅਤੇ ਮਿਸਰ ਮੁਸਲਮਾਨ ਈਸਾਈਆਂ ਨਾਲ ਮਿਲਕੇ ਖਾਂਦੇ ਪੀਂਦੇ ਹਨ ਉਥੇ ਭਾਰਤ ਦੇ ਮੁਸਲਮਾਨ ਨਾ ਤੇ ਈਸਾਈਆਂ ਨਾਲ ਖਾਂਦੇ ਪੀਂਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਨਾ ਹੀ ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਤਿਆਰ ਕੀਤਾ ਖਾਣਾ ਹੀ ਖਾਂਦੇ ਹਨ। ਜਿਥੋਂ ਤੀਕ ਆਮ ਜਨਤਾ ਦਾ ਸੰਬੰਧ ਹੈ ਭਾਰਤੀ ਮੁਸਲਮਾਨ ਇਕ ਵਖਰੀ ਹੀ ਕੌਮ ਹਨ । ਮੁਸਲਮਾਨਾਂ ਦੀਆਂ ਉੱਚੀਆਂ ਜਾਤੀਆਂ ਕੇਵਲ ਆਪਣੀ ਜਾਤ ਵਿਚ ਹੀ ਵਿਆਹ ਸ਼ਾਦੀਆਂ ਕਰਦੀਆਂ ਹਨ। ਉਹ ਆਪਣੀ ਲੜਕੀ ਦੀ ਸ਼ਾਦੀ ਕਿਸੇ ਹਲਕੀ ਜਾਤੀ ਦੇ ਮੁਸਲਮਾਨ ਨਾਲ ਕਰਨ ਲਈ ਤਿਆਰ ਨਹੀਂ ਤੇ ਨਾ ਹੀ ਆਪਣੇ ਤੋਂ ਘਟੀਆ ਜਾਤੀ ਦੀ ਲੜਕੀ ਲੈਣ ਲਈ ਹੀ ਤਿਆਰ ਹੁੰਦੇ ਹਨ । ਸਵਾਏ ਹਿੰਦੁਸਤਾਨ ਦੇ ਦੁਨੀਆਂ ਦੇ ਬਾਕੀ ਮੁਸਲਮਾਨੀ ਦੇਸਾਂ ਵਿਚ ਇਹੋ ਜਿਹੀਆਂ ਪਾਬੰਦੀਆਂ ਕਿਧਰੇ ਨਜ਼ਰ ਨਹੀਂ ਆਉਂਦੀਆਂ । ਸਦੀਆਂ ਦਾ ਜਾਤ ਪਾਤ ਦਾ ਤਅਸਬ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਵਰਾਸਤ ਬਣ ਗਿਆ ਹੈ । ਇਹ ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਆਮ ਕਾਨੂੰਨ ਬਣ ਚੁਕਾ ਹੈ । ਬੁੱਧ ਧਰਮ ਨੇ ਮਨੁਖ ਜਾਤੀ ਵਿਚ ਸਾਂਝੇ ਭਰਾਤਰੀ ਭਾਵ ਨੂੰ ਪ੍ਰਚਲਤ ਕੀਤਾ। ਉਸ ਨੇ ਸਦੀਆਂ ਤੀਕ ਜਾਤ ਪਾਤ ਵਰੁਧ ਜਹਾਦ ਖੜਾ ਰਖਿਆ ਪਰ ਉਸ ਦਾ ਪ੍ਰਚਾਰ ਸਭ ਵਿਰਥਾ ਗਿਆ ਕਿਉਂਕਿ ਲੋਕ ਜਾਤ ਪਾਤ ਦੇ ਬੰਧਨਾਂ ਵਿਚ ਮੁੜ ਬੱਝ ਗਏ । ਸੀਲੋਨ ਵਿਚ ਬੁਧ ਧਰਮ ਬਾਕੀ{{multicol-end}} Sri Satguru Jagjit Singh Ji eLibrary Namdhari Elibrary@gmail.com<noinclude></noinclude> cw61cei2g3obppp81qhb86wsbf4rlme 181165 181164 2024-11-11T13:51:32Z 27.255.222.137 181165 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="1" user="G Tarkdeep" />{{center|(੭੩)}}</noinclude>{{multicol}} ਅੰਗ ਸਮਝਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਜਦ ਤੀਕ ਕਿ ਆਤਮਾ ਦੀ ਪੂਰਨ ਮੁਕਤੀ ਨਹੀਂ ਹੋ ਜਾਂਦੀ, ਜੀਵ ਨੂੰ ਮੁੜ ਮੁੜ ਓਦੋਂ ਤੀਕ ਜਨਮ ਲੈਣਾ ਪੈਂਦਾ ਹੈ, ਜਦ ਤੀਕ ਕਿ ਉਹ ਮੁਕਤੀ ਪ੍ਰਾਪਤ ਨਹੀਂ ਕਰ ਲੈਂਦਾ । ਮੁਕਤੀ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨ ਲਈ ਮਨੂ ਨੇ ਆਪਣੇ ਧਰਮ ਸ਼ਾਸਤਰ ਵਿਚ ਕੁਝ ਨਿਯਮ ਨੀਯਤ ਕਰ ਦਿਤੇ ਹਨ | ਇਕ ਵੱਡਾ ਨਿਯਮ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਇਸ ਸਰੀਰ ਨੂੰ ਸਭ ਕਿਸਮ ਦੀਆਂ ਇੱਛਾਵਾਂ ਤੋਂ ਸਵਤੰਤਰ ਕੀਤਾ ਜਾਏ ਤੇ ਸਾਰੇ ਸੰਸਾਰਕ ਸੰਬੰਧਾਂ ਤੋਂ ਮੁਕਤੀ ਹਾਸਲ ਕਰ ਲਈ ਜਾਏ। ਧਰਮਾਤਮਾ ਲੋਕਾਂ ਦਾ ਧਰਮ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਕਿਸੇ ਜ਼ਿੰਦਾ ਜੀਵ ਨੂੰ ਨਾ ਤੇ ਦੁੱਖ ਦੇਣ ਦੇ ਨਾ ਹੀ ਉਸ ਨੂੰ ਜਾਨੋਂ ਮਾਰਨ ਕਿਉਂਕਿ ਸੰਭਵ ਹੈ ਕਿ ਮਾਰੇ ਜਾਣ ਵਾਲੇ ਜੀਵ ਵਿਚ ਕਿਸੇ ਐਸੇ ਪਰਾਨੀ ਦੀ ਆਤਮਾ ਹੋਵੇ, ਜਿਸ ਨੂੰ ਉਹ ਕਦੇ ਦੁੱਖ ਦੇਣਾ ਨਾ ਚਾਹੁੰਦੇ, ਜੇ ਉਹ ਉਹਨਾਂ ਵਾਂਗ ਜ਼ਿੰਦਾ ਹੁੰਦਾ। ਸਵਰਗ ਜਾਂ ਨਰਕ ਉਹਨਾਂ ਕਰਮਾਂ ਦੇ ਮੁਤਾਬਕ ਭੁਗਤਨਾ ਪੈਂਦਾ ਹੈ, ਜੋ ਮਨੁਖ ਏਥੇ ਕਰਦਾ ਹੈ । ਬਿਆਨ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਇਕ ਬਰਾਹਮਣ ਨੇ ਡਿੱਠਾ ਕਿ ਸ਼ਾਮ ਦੀ ਸੈਰ ਸਮੇਂ ਇਕ ਸੁੰਦਰ ਅੰਗਰੇਜ਼ ਲੇਡੀ ਨੇ ਇਕ ਸੁੰਦਰ · ਬਿੱਲੀ ਨੂੰ ਕੁਛੜ ਚੁਕ ਰਖਿਆ ਹੈ । ਇਹ ਦੇਖ ਕੇ ਉਹ ਹੈਰਾਨੀ ਨਾਲ ਸੜਕ ਦੇ ਇਕ ਪਾਸੇ ਖੜਾ ਹੋ ਗਿਆ ਤੇ ਉਸ ਦੇ ਮੂੰਹੋਂ ਸੁਤੇ-ਸਿਧ ਨਿਕਲ ਗਿਆ ਰਾਮ ! ਰਾਮ !! ਇਸ ਜਾਨਵਰ ਨੇ ਪਿਛਲੇ ਜਨਮ ਵਿਚ ਕੋਈ ਚੰਗੇ ਕਰਮ ਕੀਤੇ ਹੋਣਗੇ ਕਿ ਹੁਣ ਫ਼ਰੰਗਣ ਦੀ ਗੋਦੀ ਵਿਚ ਮੌਜ ਲੁਟ ਰਿਹਾ ਹੈ । {{center|{{larger|'''ਜਾਤ ਪਾਤ ਦਾ ਰਿਵਾਜ'''}}}} ਹਿੰਦੂਆਂ ਦੇ ਸਮਾਜਕ ਜੀਵਨ ਵਿਚ ਜਾਤ ਪਾਤ ਦਾ ਰਿਵਾਜ ਐਨੀ ਡੂੰਘੀ ਜੜ੍ਹ ਫੜ ਗਿਆ ਹੈ ਕਿ ਹੁਣ ਇਸ ਨੂੰ ਹਿੰਦੂ ਧਰਮ ਦਾ ਹੀ ਇਕ ਅੰਗ ਸਮਝਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ । ਧਾਰਮਕ ਰੀਤਾਂ ਰਸਮਾਂ ਇਕ ਪਰਕਾਰ ਨਾਲ ਸੌਦੇ ਬਾਜ਼ੀ ਬਣ ਗਈਆਂ ਹਨ ਅਤੇ ਖ਼ਾਨਦਾਨੀ ਪ੍ਰੋਹਤੀ ਦਾ ਰਿਵਾਜ ਆਮ ਹੋ ਗਿਆ ਹੈ । ਇਸ ਨੂੰ ਅਸੀਂ ਨਵੀਨ ਹਿੰਦੂਪਨ ਆਖ ਸਕਦੇ ਹਾਂ ਜੋ ਕਿ ਵੇਦਕ ਜ਼ਮਾਨੇ ਤੋਂ ਉੱਕਾ ਹੀ ਅੱਡਰਾ ਹੈ । {{center|{{larger|'''ਬਰਾਹਮਣ ਅਤੇ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਅਧਿਕਾਰ'''}}}} ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਆਤਮਕ ਸ਼ਕਤੀ ਨੇ ਆਪਣਾ ਸਿਰ ਚੁਕਿਆ ਅਤੇ ਅਫਿਰਕੂ ਸ਼ਕਤੀ ਦਾ ਅੰਤ ਹੋ ਗਿਆ। ਬਰਾਹਮਣ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਖ਼ਿਆਲਾਂ ਉਪਰ ਐਨੇ ਛਾ ਗਏ ਕਿ ਉਹ ਸੁਸਾਇਟੀ ਦੇ ਸਰਗਰਮ ਤੇ ਲਾਭਵੰਦ ਮੈਂਬਰ, ਸਲਾਹਕਾਰ, ਮੈਜਿਸਟਰੇਟ ਅਤੇ ਫ਼ੌਜੀ ਕਮਾਂਡਰ ਹੋਣ ਦੀ ਥਾਂ ਸਸਤ, ਲਾਲਚੀ ਤੇ ਵਹਿਮੀ ਲੋਕਾਂ ਦਾ ਫ਼ਿਰਕਾ ਬਣ ਕੇ ਰਹਿ ਗਏ । ਦੂਜੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਟੈਕਸ ਉਗਰਾਹੁਣ ਵਾਲਿਆਂ ਵਾਂਗ ਉਹ ਵੀ ਉਹਨਾਂ ਅਣਗਿਣਤ ਰਸਮਾਂ ਲਈ ਰਿਵਾਜੀ ਟੈਕਸ ਉਗਰਾਹੁਣ ਦੇ ਆਦੀ ਹੋ ਗਏ ਜੋ ਕਿ ਚਾਲੂ ਹੋ ਗਈਆਂ ਸਨ। ਬਰਾਹਮਣਾਂ ਨੂੰ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਅਵਸਰਾਂ ਉਤੇ ਭੋਜਨ ਕਰਾਇਆ ਜਾਂਦਾ, ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਗਿਣਤੀ ਥੋੜੀ ਨਹੀਂ। ਮਨੁੱਖ ਦੇ ਮਰਨ ਉਤੇ ਪਲੰਘ, ਘੋੜੇ, ਬਸਤਰ, ਬਰਤਨ, ਤੇ ਰੋਜ਼ਾਨਾ ਵਰਤੋਂ ਦੀਆਂ ਹੋਰ ਅਨੇਕਾਂ ਚੀਜ਼ਾਂ ਬਰਾਹਮਣਾਂ ਨੂੰ ਦਿਤੀਆਂ ਜਾਂਦੀਆਂ, ਕਿਉਂਕਿ ਇਹਨਾਂ ਤੋਂ ਬਗ਼ੈਰ ਮਰਨ ਵਾਲੇ ਅਗਲੇ ਜਹਾਨ ਬੜੀ ਔਕੜ ਪੇਸ਼ ਪੈਂਦੀ ਸਮਝੀ ਜਾਂਦੀ। ਚਾਰਪਾਈ ਦੇ ਨਾਲ ਹੀ ਸਿਰਹਾਨਾ, ਕੰਬਲ ਤੇ ਦੂਜੀਆਂ ਲੁੜੀਂਦੀਆਂ ਵਸਤਾਂ ਵੀ ਜ਼ਰੂਰ ਦਿਤੀਆਂ ਜਾਂਦੀਆਂ, ਕਿਉਂ ਜੋ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਨਿਸ਼ਚੇ ਅਨੁਸਾਰ ਜੋ ਸ਼ੈ ਬਰਾਹਮਣ ਨੂੰ ਇਸ ਸੰਸਾਰ ਵਿਚ ਦਿਤੀ ਜਾਏ, ਉਹੋ ਸ਼ੇ ਸੁਵੱਰਗ-ਵਾਸੀ ਨੂੰ ਅਗਲੇ ਜਹਾਨ ਮਿਲ ਜਾਂਦੀ ਹੈ । ਉਹ ਚਾਰਪਾਈ ਉਤੇ ਮਜ਼ੇ ਨਾਲ ਸੌਂਦਾ, ਘੋੜੇ ਉਤੇ ਸਵਾਰੀ ਕਰਦਾ ਅਤੇ ਉਹ ਸਭ ਪੁਸ਼ਾਕਾਂ ਪਾਉਂਦਾ ਹੈ ਜੋ ਬਰਾਹਮਣਾਂ ਨੂੰ ਦਿਤੀਆਂ ਜਾਣ । ਬਰਾਹਮਣ{{multicol-break}} ਰਖਵਾਲਾ ਸਮਝਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਨਾਲ ਹੀ ਇਕ ਐਸਾ ਵਸੀਲਾ ਜਿਸ ਦੀ ਮਾਰਫ਼ਤ ਤੁਹਾਡੀਆਂ ਵਸਤਾਂ ਹਿਫ਼ਾਜ਼ਤ ਨਾਲ ਤੁਹਾਡੇ ਮਿੱਤਰਾਂ, ਸੰਬੰਧੀਆਂ ਨੂੰ ਅਗਲੇ ਜਹਾਨ ਪਹੁੰਚ ਜਾਂਦੀਆਂ ਹਨ। ਇਸ ਦੁਨੀਆਂ ਵਿਚ ਬਰਾਹਮਣ ਨੂੰ ਜਿੰਨਾ ਸੁਖੀ ਕੀਤਾ ਜਾਏ, ਅਗਲੇ ਜਹਾਨ ਉਹਨਾਂ ਹੀ ਮਿਤ ਮਿੱਤਰ ਜਾਂ ਸੰਬੰਧੀ ਨੂੰ ਸੁਖ ਪੁਜਦਾ ਹੈ । ਇਸ ਪਰਕਾਰ ਇਹ ਬਰਾਹਮਣ ਸਾਰੀ ਦੀ ਸਾਰੀ ਕੌਮ ਪਾਸੋਂ ਹੀ ਪੈਨਸ਼ਨਾਂ ਖਾਂਦੇ ਹਨ । ਜਿਹੜਾ ਮਨੁਖ ਬਰਾਹਮਣ ਨਾਲ ਕਤਾ ਕੌਲ ਇਕਰਾਰ ਤੋੜਦਾ ਹੈ ਅਥਵਾ ਬਰਾਹਮਣ ਨੂੰ ਹਾਨੀ ਪੁਚਾਉਂਦਾ ਹੈ, ਉਹ ਮਰਨ ਮਗਰੋਂ ਸ਼ੈਤਾਨ (ਪ੍ਰੇਤ-ਆਤਮਾ) ਦਾ ਜਨਮ ਧਾਰਦਾ ਹੈ, ਜੰਗਲਾਂ ਵਿਚ ਭਟਕਦਾ ਤੇ ਸਦਾ ਦੁੱਖ ਪਾਉਂਦਾ ਹੈ । ਬਿਆਨ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਲੂਮੜੀ ਨੂੰ ਮਾਸ ਖਾਂਦਿਆਂ ਤਕ ਕੇ ਇਕ ਬਾਂਦਰ ਦੇ ਮੂੰਹ ਵਿਚ ਪਾਣੀ ਭਰ ਆਇਆ ਅਤੇ ਉਸ ਨੇ ਇਉਂ ਕਲਿਆਨ ਕਰਨੀ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤੀ :- “ਪਿਆਰੀ ਭੈਣ ! ਤੇਰੀ ਇਸ ਔਕੜ ਵਿਚ ਮੈਨੂੰ ਬੜੀ ਹਮਦਰਦੀ ਹੈ ਤੇ ਮੈਨੂੰ ਤੇਰੇ ਉਤੇ ਬੜਾ ਤਰਸ ਆਉਂਦਾ ਹੈ। ਤੈਨੂੰ ਇਹੋ ਜਿਹੀ ਗੰਦੀ ਸ਼ੈ ਉਤੇ ਗੁਜ਼ਾਰਾ ਕਰਨਾ ਪੈਂਦਾ ਹੈ, ਜ਼ਰੂਰ ਆਪਣੇ ਪਿਛਲੇ ਜਨਮ ਵਿਚ ਕੋਈ ਬੱਜਰ ਪਾਪ ਕੀਤਾ ਹੈ ।” ਗ਼ਰੀਬ ਲੂਮੜੀ ਨੇ ਹੰਝੂ ਕੇਰਦਿਆਂ ਆਖਿਆ, “ਅਫ਼ਸੋਸ ਮੇਰੇ ਭਰਾਵਾ ! ਮੈਂ ਵੀ ਕਦੇ ਮਨੁੱਖ ਹੁੰਦੀ ਸਾਂ । ਬਰਾਹਮਣ ਨਾਲ ਇਕਰਾਰ ਕਰ ਕੇ ਪੂਰਾ ਨਾ ਕਰ ਸਕੀ । ਉਸੇ ਦੋਸ਼ ਦੀ ਸਜ਼ਾ ਹੁਣ ਭਗਤ ਰਹੀ ਹਾਂ। ਹੁਣ ਮੈਨੂੰ ਇਹੋ ਜਿਹਾ ਹੀ ਜੀਵਨ ਜੀਊਣਾ ਪੈਣਾ ਹੈ ਜਦ ਤੀਕ ਕਿ ਮੇਰੀ ਮੁਕਤੀ ਨਹੀਂ ਹੋ ਜਾਂਦੀ। ਜਨਮ ਦੀ ਘੜੀ ਤੋਂ ਲੈ ਕੇ ਸਰੀਰ ਵਿਚੋਂ ਆਤਮਾ ਦੇ ਨਿਕਲ ਜਾਣ ਤੀਕ ਧਰਮਾਤਮਾ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਦਿਲ ਦਿਮਾਗ਼ ਉਤੇ ਜਿਹੜਾ ਵਿਸ਼ਾ ਛਾਇਆ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ ਉਹ ਪਵਿਤਰ ਬਰਾਹਮਣ ਦਾ ਹੈ । ਬਰਾਹਮਣ ਦੇ ਪੈਰਾਂ ਦੀ ਚਰਨ ਧੂੜ ਰੋਗ ਹਟਾਉਂਦੀ, ਪ੍ਰੇਤ ਆਤਮਾਵਾਂ ਤੋਂ ਰਖਿਆ ਕਰਦੀ ਤੇ ਪਾਪ ਧੋਣ ਲਈ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਸਮਝੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਇਹਨਾਂ ਦੀ ਪ੍ਰਸੰਨਤਾ ਵਿਚ ਦੇਵਤਿਆਂ ਦੀ ਪ੍ਰਸੰਨਤਾ ਤੇ ਇਹਨਾਂ ਦੇ ਕ੍ਰੋਧ ਨੂੰ ਈਸ਼ਵਰ ਦਾ ਕ੍ਰੋਧ ਸਮਝਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ | ਇਹ ਲੋਕ ਦੇਵਤਿਆਂ ਮੁਖ ਮੰਨੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ।” {{center|{{larger|'''ਭਾਰਤੀ ਮੁਸਲਮਾਨਾ ਉਤੇ ਹਿੰਦੂ ਰੀਤਾਂ ਦਾ ਪ੍ਰਭਾਵ'''}}}} ਭਾਰਤ ਦੇ ਮੁਸਲਮਾਨ ਵੀ ਆਪਣੀ ਕੌਮ ਵਿਚੋਂ ਜਾਤ ਪਾਤ ਦੇ ਅਸਰ ਨੂੰ ਮਿਟਾ ਨਹੀਂ ਸਕੇ, ਕਿਉਂਕਿ ਜਿਥੇ ਤੁਰਕੀ, ਅਰਬ, ਅਤੇ ਮਿਸਰ ਮੁਸਲਮਾਨ ਈਸਾਈਆਂ ਨਾਲ ਮਿਲਕੇ ਖਾਂਦੇ ਪੀਂਦੇ ਹਨ ਉਥੇ ਭਾਰਤ ਦੇ ਮੁਸਲਮਾਨ ਨਾ ਤੇ ਈਸਾਈਆਂ ਨਾਲ ਖਾਂਦੇ ਪੀਂਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਨਾ ਹੀ ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਤਿਆਰ ਕੀਤਾ ਖਾਣਾ ਹੀ ਖਾਂਦੇ ਹਨ। ਜਿਥੋਂ ਤੀਕ ਆਮ ਜਨਤਾ ਦਾ ਸੰਬੰਧ ਹੈ ਭਾਰਤੀ ਮੁਸਲਮਾਨ ਇਕ ਵਖਰੀ ਹੀ ਕੌਮ ਹਨ । ਮੁਸਲਮਾਨਾਂ ਦੀਆਂ ਉੱਚੀਆਂ ਜਾਤੀਆਂ ਕੇਵਲ ਆਪਣੀ ਜਾਤ ਵਿਚ ਹੀ ਵਿਆਹ ਸ਼ਾਦੀਆਂ ਕਰਦੀਆਂ ਹਨ। ਉਹ ਆਪਣੀ ਲੜਕੀ ਦੀ ਸ਼ਾਦੀ ਕਿਸੇ ਹਲਕੀ ਜਾਤੀ ਦੇ ਮੁਸਲਮਾਨ ਨਾਲ ਕਰਨ ਲਈ ਤਿਆਰ ਨਹੀਂ ਤੇ ਨਾ ਹੀ ਆਪਣੇ ਤੋਂ ਘਟੀਆ ਜਾਤੀ ਦੀ ਲੜਕੀ ਲੈਣ ਲਈ ਹੀ ਤਿਆਰ ਹੁੰਦੇ ਹਨ । ਸਵਾਏ ਹਿੰਦੁਸਤਾਨ ਦੇ ਦੁਨੀਆਂ ਦੇ ਬਾਕੀ ਮੁਸਲਮਾਨੀ ਦੇਸਾਂ ਵਿਚ ਇਹੋ ਜਿਹੀਆਂ ਪਾਬੰਦੀਆਂ ਕਿਧਰੇ ਨਜ਼ਰ ਨਹੀਂ ਆਉਂਦੀਆਂ । ਸਦੀਆਂ ਦਾ ਜਾਤ ਪਾਤ ਦਾ ਤਅਸਬ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਵਰਾਸਤ ਬਣ ਗਿਆ ਹੈ । ਇਹ ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਆਮ ਕਾਨੂੰਨ ਬਣ ਚੁਕਾ ਹੈ । ਬੁੱਧ ਧਰਮ ਨੇ ਮਨੁਖ ਜਾਤੀ ਵਿਚ ਸਾਂਝੇ ਭਰਾਤਰੀ ਭਾਵ ਨੂੰ ਪ੍ਰਚਲਤ ਕੀਤਾ। ਉਸ ਨੇ ਸਦੀਆਂ ਤੀਕ ਜਾਤ ਪਾਤ ਵਰੁਧ ਜਹਾਦ ਖੜਾ ਰਖਿਆ ਪਰ ਉਸ ਦਾ ਪ੍ਰਚਾਰ ਸਭ ਵਿਰਥਾ ਗਿਆ ਕਿਉਂਕਿ ਲੋਕ ਜਾਤ ਪਾਤ ਦੇ ਬੰਧਨਾਂ ਵਿਚ ਮੁੜ ਬੱਝ ਗਏ । ਸੀਲੋਨ ਵਿਚ ਬੁਧ ਧਰਮ ਬਾਕੀ{{multicol-end}} Sri Satguru Jagjit Singh Ji eLibrary Namdhari Elibrary@gmail.com<noinclude></noinclude> gxs8fvwa3howx01maed79w70euk12so 181166 181165 2024-11-11T13:53:52Z 27.255.222.137 181166 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="1" user="G Tarkdeep" />{{center|(੭੩)}}</noinclude>{{multicol}} ਅੰਗ ਸਮਝਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਜਦ ਤੀਕ ਕਿ ਆਤਮਾ ਦੀ ਪੂਰਨ ਮੁਕਤੀ ਨਹੀਂ ਹੋ ਜਾਂਦੀ, ਜੀਵ ਨੂੰ ਮੁੜ ਮੁੜ ਓਦੋਂ ਤੀਕ ਜਨਮ ਲੈਣਾ ਪੈਂਦਾ ਹੈ, ਜਦ ਤੀਕ ਕਿ ਉਹ ਮੁਕਤੀ ਪ੍ਰਾਪਤ ਨਹੀਂ ਕਰ ਲੈਂਦਾ । ਮੁਕਤੀ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨ ਲਈ ਮਨੂ ਨੇ ਆਪਣੇ ਧਰਮ ਸ਼ਾਸਤਰ ਵਿਚ ਕੁਝ ਨਿਯਮ ਨੀਯਤ ਕਰ ਦਿਤੇ ਹਨ | ਇਕ ਵੱਡਾ ਨਿਯਮ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਇਸ ਸਰੀਰ ਨੂੰ ਸਭ ਕਿਸਮ ਦੀਆਂ ਇੱਛਾਵਾਂ ਤੋਂ ਸਵਤੰਤਰ ਕੀਤਾ ਜਾਏ ਤੇ ਸਾਰੇ ਸੰਸਾਰਕ ਸੰਬੰਧਾਂ ਤੋਂ ਮੁਕਤੀ ਹਾਸਲ ਕਰ ਲਈ ਜਾਏ। ਧਰਮਾਤਮਾ ਲੋਕਾਂ ਦਾ ਧਰਮ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਕਿਸੇ ਜ਼ਿੰਦਾ ਜੀਵ ਨੂੰ ਨਾ ਤੇ ਦੁੱਖ ਦੇਣ ਦੇ ਨਾ ਹੀ ਉਸ ਨੂੰ ਜਾਨੋਂ ਮਾਰਨ ਕਿਉਂਕਿ ਸੰਭਵ ਹੈ ਕਿ ਮਾਰੇ ਜਾਣ ਵਾਲੇ ਜੀਵ ਵਿਚ ਕਿਸੇ ਐਸੇ ਪਰਾਨੀ ਦੀ ਆਤਮਾ ਹੋਵੇ, ਜਿਸ ਨੂੰ ਉਹ ਕਦੇ ਦੁੱਖ ਦੇਣਾ ਨਾ ਚਾਹੁੰਦੇ, ਜੇ ਉਹ ਉਹਨਾਂ ਵਾਂਗ ਜ਼ਿੰਦਾ ਹੁੰਦਾ। ਸਵਰਗ ਜਾਂ ਨਰਕ ਉਹਨਾਂ ਕਰਮਾਂ ਦੇ ਮੁਤਾਬਕ ਭੁਗਤਨਾ ਪੈਂਦਾ ਹੈ, ਜੋ ਮਨੁਖ ਏਥੇ ਕਰਦਾ ਹੈ । ਬਿਆਨ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਇਕ ਬਰਾਹਮਣ ਨੇ ਡਿੱਠਾ ਕਿ ਸ਼ਾਮ ਦੀ ਸੈਰ ਸਮੇਂ ਇਕ ਸੁੰਦਰ ਅੰਗਰੇਜ਼ ਲੇਡੀ ਨੇ ਇਕ ਸੁੰਦਰ · ਬਿੱਲੀ ਨੂੰ ਕੁਛੜ ਚੁਕ ਰਖਿਆ ਹੈ । ਇਹ ਦੇਖ ਕੇ ਉਹ ਹੈਰਾਨੀ ਨਾਲ ਸੜਕ ਦੇ ਇਕ ਪਾਸੇ ਖੜਾ ਹੋ ਗਿਆ ਤੇ ਉਸ ਦੇ ਮੂੰਹੋਂ ਸੁਤੇ-ਸਿਧ ਨਿਕਲ ਗਿਆ ਰਾਮ ! ਰਾਮ !! ਇਸ ਜਾਨਵਰ ਨੇ ਪਿਛਲੇ ਜਨਮ ਵਿਚ ਕੋਈ ਚੰਗੇ ਕਰਮ ਕੀਤੇ ਹੋਣਗੇ ਕਿ ਹੁਣ ਫ਼ਰੰਗਣ ਦੀ ਗੋਦੀ ਵਿਚ ਮੌਜ ਲੁਟ ਰਿਹਾ ਹੈ । {{center|{{larger|'''ਜਾਤ ਪਾਤ ਦਾ ਰਿਵਾਜ'''}}}} ਹਿੰਦੂਆਂ ਦੇ ਸਮਾਜਕ ਜੀਵਨ ਵਿਚ ਜਾਤ ਪਾਤ ਦਾ ਰਿਵਾਜ ਐਨੀ ਡੂੰਘੀ ਜੜ੍ਹ ਫੜ ਗਿਆ ਹੈ ਕਿ ਹੁਣ ਇਸ ਨੂੰ ਹਿੰਦੂ ਧਰਮ ਦਾ ਹੀ ਇਕ ਅੰਗ ਸਮਝਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ । ਧਾਰਮਕ ਰੀਤਾਂ ਰਸਮਾਂ ਇਕ ਪਰਕਾਰ ਨਾਲ ਸੌਦੇ ਬਾਜ਼ੀ ਬਣ ਗਈਆਂ ਹਨ ਅਤੇ ਖ਼ਾਨਦਾਨੀ ਪ੍ਰੋਹਤੀ ਦਾ ਰਿਵਾਜ ਆਮ ਹੋ ਗਿਆ ਹੈ । ਇਸ ਨੂੰ ਅਸੀਂ ਨਵੀਨ ਹਿੰਦੂਪਨ ਆਖ ਸਕਦੇ ਹਾਂ ਜੋ ਕਿ ਵੇਦਕ ਜ਼ਮਾਨੇ ਤੋਂ ਉੱਕਾ ਹੀ ਅੱਡਰਾ ਹੈ । {{center|{{larger|'''ਬਰਾਹਮਣ ਅਤੇ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਅਧਿਕਾਰ'''}}}} ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਆਤਮਕ ਸ਼ਕਤੀ ਨੇ ਆਪਣਾ ਸਿਰ ਚੁਕਿਆ ਅਤੇ ਅਫਿਰਕੂ ਸ਼ਕਤੀ ਦਾ ਅੰਤ ਹੋ ਗਿਆ। ਬਰਾਹਮਣ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਖ਼ਿਆਲਾਂ ਉਪਰ ਐਨੇ ਛਾ ਗਏ ਕਿ ਉਹ ਸੁਸਾਇਟੀ ਦੇ ਸਰਗਰਮ ਤੇ ਲਾਭਵੰਦ ਮੈਂਬਰ, ਸਲਾਹਕਾਰ, ਮੈਜਿਸਟਰੇਟ ਅਤੇ ਫ਼ੌਜੀ ਕਮਾਂਡਰ ਹੋਣ ਦੀ ਥਾਂ ਸਸਤ, ਲਾਲਚੀ ਤੇ ਵਹਿਮੀ ਲੋਕਾਂ ਦਾ ਫ਼ਿਰਕਾ ਬਣ ਕੇ ਰਹਿ ਗਏ । ਦੂਜੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਟੈਕਸ ਉਗਰਾਹੁਣ ਵਾਲਿਆਂ ਵਾਂਗ ਉਹ ਵੀ ਉਹਨਾਂ ਅਣਗਿਣਤ ਰਸਮਾਂ ਲਈ ਰਿਵਾਜੀ ਟੈਕਸ ਉਗਰਾਹੁਣ ਦੇ ਆਦੀ ਹੋ ਗਏ ਜੋ ਕਿ ਚਾਲੂ ਹੋ ਗਈਆਂ ਸਨ। ਬਰਾਹਮਣਾਂ ਨੂੰ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਅਵਸਰਾਂ ਉਤੇ ਭੋਜਨ ਕਰਾਇਆ ਜਾਂਦਾ, ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਗਿਣਤੀ ਥੋੜੀ ਨਹੀਂ। ਮਨੁੱਖ ਦੇ ਮਰਨ ਉਤੇ ਪਲੰਘ, ਘੋੜੇ, ਬਸਤਰ, ਬਰਤਨ, ਤੇ ਰੋਜ਼ਾਨਾ ਵਰਤੋਂ ਦੀਆਂ ਹੋਰ ਅਨੇਕਾਂ ਚੀਜ਼ਾਂ ਬਰਾਹਮਣਾਂ ਨੂੰ ਦਿਤੀਆਂ ਜਾਂਦੀਆਂ, ਕਿਉਂਕਿ ਇਹਨਾਂ ਤੋਂ ਬਗ਼ੈਰ ਮਰਨ ਵਾਲੇ ਅਗਲੇ ਜਹਾਨ ਬੜੀ ਔਕੜ ਪੇਸ਼ ਪੈਂਦੀ ਸਮਝੀ ਜਾਂਦੀ। ਚਾਰਪਾਈ ਦੇ ਨਾਲ ਹੀ ਸਿਰਹਾਨਾ, ਕੰਬਲ ਤੇ ਦੂਜੀਆਂ ਲੁੜੀਂਦੀਆਂ ਵਸਤਾਂ ਵੀ ਜ਼ਰੂਰ ਦਿਤੀਆਂ ਜਾਂਦੀਆਂ, ਕਿਉਂ ਜੋ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਨਿਸ਼ਚੇ ਅਨੁਸਾਰ ਜੋ ਸ਼ੈ ਬਰਾਹਮਣ ਨੂੰ ਇਸ ਸੰਸਾਰ ਵਿਚ ਦਿਤੀ ਜਾਏ, ਉਹੋ ਸ਼ੇ ਸੁਵੱਰਗ-ਵਾਸੀ ਨੂੰ ਅਗਲੇ ਜਹਾਨ ਮਿਲ ਜਾਂਦੀ ਹੈ । ਉਹ ਚਾਰਪਾਈ ਉਤੇ ਮਜ਼ੇ ਨਾਲ ਸੌਂਦਾ, ਘੋੜੇ ਉਤੇ ਸਵਾਰੀ ਕਰਦਾ ਅਤੇ ਉਹ ਸਭ ਪੁਸ਼ਾਕਾਂ ਪਾਉਂਦਾ ਹੈ ਜੋ ਬਰਾਹਮਣਾਂ ਨੂੰ ਦਿਤੀਆਂ ਜਾਣ । ਬਰਾਹਮਣ{{multicol-break}} ਰਖਵਾਲਾ ਸਮਝਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਨਾਲ ਹੀ ਇਕ ਐਸਾ ਵਸੀਲਾ ਜਿਸ ਦੀ ਮਾਰਫ਼ਤ ਤੁਹਾਡੀਆਂ ਵਸਤਾਂ ਹਿਫ਼ਾਜ਼ਤ ਨਾਲ ਤੁਹਾਡੇ ਮਿੱਤਰਾਂ, ਸੰਬੰਧੀਆਂ ਨੂੰ ਅਗਲੇ ਜਹਾਨ ਪਹੁੰਚ ਜਾਂਦੀਆਂ ਹਨ। ਇਸ ਦੁਨੀਆਂ ਵਿਚ ਬਰਾਹਮਣ ਨੂੰ ਜਿੰਨਾ ਸੁਖੀ ਕੀਤਾ ਜਾਏ, ਅਗਲੇ ਜਹਾਨ ਉਹਨਾਂ ਹੀ ਮਿਤ ਮਿੱਤਰ ਜਾਂ ਸੰਬੰਧੀ ਨੂੰ ਸੁਖ ਪੁਜਦਾ ਹੈ । ਇਸ ਪਰਕਾਰ ਇਹ ਬਰਾਹਮਣ ਸਾਰੀ ਦੀ ਸਾਰੀ ਕੌਮ ਪਾਸੋਂ ਹੀ ਪੈਨਸ਼ਨਾਂ ਖਾਂਦੇ ਹਨ । ਜਿਹੜਾ ਮਨੁਖ ਬਰਾਹਮਣ ਨਾਲ ਕਤਾ ਕੌਲ ਇਕਰਾਰ ਤੋੜਦਾ ਹੈ ਅਥਵਾ ਬਰਾਹਮਣ ਨੂੰ ਹਾਨੀ ਪੁਚਾਉਂਦਾ ਹੈ, ਉਹ ਮਰਨ ਮਗਰੋਂ ਸ਼ੈਤਾਨ (ਪ੍ਰੇਤ-ਆਤਮਾ) ਦਾ ਜਨਮ ਧਾਰਦਾ ਹੈ, ਜੰਗਲਾਂ ਵਿਚ ਭਟਕਦਾ ਤੇ ਸਦਾ ਦੁੱਖ ਪਾਉਂਦਾ ਹੈ । ਬਿਆਨ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਲੂਮੜੀ ਨੂੰ ਮਾਸ ਖਾਂਦਿਆਂ ਤਕ ਕੇ ਇਕ ਬਾਂਦਰ ਦੇ ਮੂੰਹ ਵਿਚ ਪਾਣੀ ਭਰ ਆਇਆ ਅਤੇ ਉਸ ਨੇ ਇਉਂ ਕਲਿਆਨ ਕਰਨੀ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤੀ :- “ਪਿਆਰੀ ਭੈਣ ! ਤੇਰੀ ਇਸ ਔਕੜ ਵਿਚ ਮੈਨੂੰ ਬੜੀ ਹਮਦਰਦੀ ਹੈ ਤੇ ਮੈਨੂੰ ਤੇਰੇ ਉਤੇ ਬੜਾ ਤਰਸ ਆਉਂਦਾ ਹੈ। ਤੈਨੂੰ ਇਹੋ ਜਿਹੀ ਗੰਦੀ ਸ਼ੈ ਉਤੇ ਗੁਜ਼ਾਰਾ ਕਰਨਾ ਪੈਂਦਾ ਹੈ, ਜ਼ਰੂਰ ਆਪਣੇ ਪਿਛਲੇ ਜਨਮ ਵਿਚ ਕੋਈ ਬੱਜਰ ਪਾਪ ਕੀਤਾ ਹੈ ।” ਗ਼ਰੀਬ ਲੂਮੜੀ ਨੇ ਹੰਝੂ ਕੇਰਦਿਆਂ ਆਖਿਆ, “ਅਫ਼ਸੋਸ ਮੇਰੇ ਭਰਾਵਾ ! ਮੈਂ ਵੀ ਕਦੇ ਮਨੁੱਖ ਹੁੰਦੀ ਸਾਂ । ਬਰਾਹਮਣ ਨਾਲ ਇਕਰਾਰ ਕਰ ਕੇ ਪੂਰਾ ਨਾ ਕਰ ਸਕੀ । ਉਸੇ ਦੋਸ਼ ਦੀ ਸਜ਼ਾ ਹੁਣ ਭਗਤ ਰਹੀ ਹਾਂ। ਹੁਣ ਮੈਨੂੰ ਇਹੋ ਜਿਹਾ ਹੀ ਜੀਵਨ ਜੀਊਣਾ ਪੈਣਾ ਹੈ ਜਦ ਤੀਕ ਕਿ ਮੇਰੀ ਮੁਕਤੀ ਨਹੀਂ ਹੋ ਜਾਂਦੀ।{{gap}}ਜਨਮ ਦੀ ਘੜੀ ਤੋਂ ਲੈ ਕੇ ਸਰੀਰ ਵਿਚੋਂ ਆਤਮਾ ਦੇ ਨਿਕਲ ਜਾਣ ਤੀਕ ਧਰਮਾਤਮਾ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਦਿਲ ਦਿਮਾਗ਼ ਉਤੇ ਜਿਹੜਾ ਵਿਸ਼ਾ ਛਾਇਆ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ ਉਹ ਪਵਿਤਰ ਬਰਾਹਮਣ ਦਾ ਹੈ । ਬਰਾਹਮਣ ਦੇ ਪੈਰਾਂ ਦੀ ਚਰਨ ਧੂੜ ਰੋਗ ਹਟਾਉਂਦੀ, ਪ੍ਰੇਤ ਆਤਮਾਵਾਂ ਤੋਂ ਰਖਿਆ ਕਰਦੀ ਤੇ ਪਾਪ ਧੋਣ ਲਈ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਸਮਝੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਇਹਨਾਂ ਦੀ ਪ੍ਰਸੰਨਤਾ ਵਿਚ ਦੇਵਤਿਆਂ ਦੀ ਪ੍ਰਸੰਨਤਾ ਤੇ ਇਹਨਾਂ ਦੇ ਕ੍ਰੋਧ ਨੂੰ ਈਸ਼ਵਰ ਦਾ ਕ੍ਰੋਧ ਸਮਝਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ | ਇਹ ਲੋਕ ਦੇਵਤਿਆਂ ਮੁਖ ਮੰਨੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ।” {{center|{{larger|'''ਭਾਰਤੀ ਮੁਸਲਮਾਨਾ ਉਤੇ ਹਿੰਦੂ ਰੀਤਾਂ ਦਾ ਪ੍ਰਭਾਵ'''}}}} ਭਾਰਤ ਦੇ ਮੁਸਲਮਾਨ ਵੀ ਆਪਣੀ ਕੌਮ ਵਿਚੋਂ ਜਾਤ ਪਾਤ ਦੇ ਅਸਰ ਨੂੰ ਮਿਟਾ ਨਹੀਂ ਸਕੇ, ਕਿਉਂਕਿ ਜਿਥੇ ਤੁਰਕੀ, ਅਰਬ, ਅਤੇ ਮਿਸਰ ਮੁਸਲਮਾਨ ਈਸਾਈਆਂ ਨਾਲ ਮਿਲਕੇ ਖਾਂਦੇ ਪੀਂਦੇ ਹਨ ਉਥੇ ਭਾਰਤ ਦੇ ਮੁਸਲਮਾਨ ਨਾ ਤੇ ਈਸਾਈਆਂ ਨਾਲ ਖਾਂਦੇ ਪੀਂਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਨਾ ਹੀ ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਤਿਆਰ ਕੀਤਾ ਖਾਣਾ ਹੀ ਖਾਂਦੇ ਹਨ। ਜਿਥੋਂ ਤੀਕ ਆਮ ਜਨਤਾ ਦਾ ਸੰਬੰਧ ਹੈ ਭਾਰਤੀ ਮੁਸਲਮਾਨ ਇਕ ਵਖਰੀ ਹੀ ਕੌਮ ਹਨ । ਮੁਸਲਮਾਨਾਂ ਦੀਆਂ ਉੱਚੀਆਂ ਜਾਤੀਆਂ ਕੇਵਲ ਆਪਣੀ ਜਾਤ ਵਿਚ ਹੀ ਵਿਆਹ ਸ਼ਾਦੀਆਂ ਕਰਦੀਆਂ ਹਨ। ਉਹ ਆਪਣੀ ਲੜਕੀ ਦੀ ਸ਼ਾਦੀ ਕਿਸੇ ਹਲਕੀ ਜਾਤੀ ਦੇ ਮੁਸਲਮਾਨ ਨਾਲ ਕਰਨ ਲਈ ਤਿਆਰ ਨਹੀਂ ਤੇ ਨਾ ਹੀ ਆਪਣੇ ਤੋਂ ਘਟੀਆ ਜਾਤੀ ਦੀ ਲੜਕੀ ਲੈਣ ਲਈ ਹੀ ਤਿਆਰ ਹੁੰਦੇ ਹਨ । ਸਵਾਏ ਹਿੰਦੁਸਤਾਨ ਦੇ ਦੁਨੀਆਂ ਦੇ ਬਾਕੀ ਮੁਸਲਮਾਨੀ ਦੇਸਾਂ ਵਿਚ ਇਹੋ ਜਿਹੀਆਂ ਪਾਬੰਦੀਆਂ ਕਿਧਰੇ ਨਜ਼ਰ ਨਹੀਂ ਆਉਂਦੀਆਂ । ਸਦੀਆਂ ਦਾ ਜਾਤ ਪਾਤ ਦਾ ਤਅਸਬ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਵਰਾਸਤ ਬਣ ਗਿਆ ਹੈ । ਇਹ ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਆਮ ਕਾਨੂੰਨ ਬਣ ਚੁਕਾ ਹੈ । ਬੁੱਧ ਧਰਮ ਨੇ ਮਨੁਖ ਜਾਤੀ ਵਿਚ ਸਾਂਝੇ ਭਰਾਤਰੀ ਭਾਵ ਨੂੰ ਪ੍ਰਚਲਤ ਕੀਤਾ। ਉਸ ਨੇ ਸਦੀਆਂ ਤੀਕ ਜਾਤ ਪਾਤ ਵਰੁਧ ਜਹਾਦ ਖੜਾ ਰਖਿਆ ਪਰ ਉਸ ਦਾ ਪ੍ਰਚਾਰ ਸਭ ਵਿਰਥਾ ਗਿਆ ਕਿਉਂਕਿ ਲੋਕ ਜਾਤ ਪਾਤ ਦੇ ਬੰਧਨਾਂ ਵਿਚ ਮੁੜ ਬੱਝ ਗਏ । ਸੀਲੋਨ ਵਿਚ ਬੁਧ ਧਰਮ ਬਾਕੀ{{multicol-end}} Sri Satguru Jagjit Singh Ji eLibrary Namdhari Elibrary@gmail.com<noinclude></noinclude> n9ujzr8ohq6bvndxebtnmpwjt819zvw 181168 181166 2024-11-11T13:54:50Z 27.255.222.137 181168 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="1" user="G Tarkdeep" />{{center|(੭੩)}}</noinclude>{{multicol}} ਅੰਗ ਸਮਝਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਜਦ ਤੀਕ ਕਿ ਆਤਮਾ ਦੀ ਪੂਰਨ ਮੁਕਤੀ ਨਹੀਂ ਹੋ ਜਾਂਦੀ, ਜੀਵ ਨੂੰ ਮੁੜ ਮੁੜ ਓਦੋਂ ਤੀਕ ਜਨਮ ਲੈਣਾ ਪੈਂਦਾ ਹੈ, ਜਦ ਤੀਕ ਕਿ ਉਹ ਮੁਕਤੀ ਪ੍ਰਾਪਤ ਨਹੀਂ ਕਰ ਲੈਂਦਾ । ਮੁਕਤੀ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨ ਲਈ ਮਨੂ ਨੇ ਆਪਣੇ ਧਰਮ ਸ਼ਾਸਤਰ ਵਿਚ ਕੁਝ ਨਿਯਮ ਨੀਯਤ ਕਰ ਦਿਤੇ ਹਨ | ਇਕ ਵੱਡਾ ਨਿਯਮ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਇਸ ਸਰੀਰ ਨੂੰ ਸਭ ਕਿਸਮ ਦੀਆਂ ਇੱਛਾਵਾਂ ਤੋਂ ਸਵਤੰਤਰ ਕੀਤਾ ਜਾਏ ਤੇ ਸਾਰੇ ਸੰਸਾਰਕ ਸੰਬੰਧਾਂ ਤੋਂ ਮੁਕਤੀ ਹਾਸਲ ਕਰ ਲਈ ਜਾਏ। ਧਰਮਾਤਮਾ ਲੋਕਾਂ ਦਾ ਧਰਮ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਕਿਸੇ ਜ਼ਿੰਦਾ ਜੀਵ ਨੂੰ ਨਾ ਤੇ ਦੁੱਖ ਦੇਣ ਦੇ ਨਾ ਹੀ ਉਸ ਨੂੰ ਜਾਨੋਂ ਮਾਰਨ ਕਿਉਂਕਿ ਸੰਭਵ ਹੈ ਕਿ ਮਾਰੇ ਜਾਣ ਵਾਲੇ ਜੀਵ ਵਿਚ ਕਿਸੇ ਐਸੇ ਪਰਾਨੀ ਦੀ ਆਤਮਾ ਹੋਵੇ, ਜਿਸ ਨੂੰ ਉਹ ਕਦੇ ਦੁੱਖ ਦੇਣਾ ਨਾ ਚਾਹੁੰਦੇ, ਜੇ ਉਹ ਉਹਨਾਂ ਵਾਂਗ ਜ਼ਿੰਦਾ ਹੁੰਦਾ। ਸਵਰਗ ਜਾਂ ਨਰਕ ਉਹਨਾਂ ਕਰਮਾਂ ਦੇ ਮੁਤਾਬਕ ਭੁਗਤਨਾ ਪੈਂਦਾ ਹੈ, ਜੋ ਮਨੁਖ ਏਥੇ ਕਰਦਾ ਹੈ । ਬਿਆਨ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਇਕ ਬਰਾਹਮਣ ਨੇ ਡਿੱਠਾ ਕਿ ਸ਼ਾਮ ਦੀ ਸੈਰ ਸਮੇਂ ਇਕ ਸੁੰਦਰ ਅੰਗਰੇਜ਼ ਲੇਡੀ ਨੇ ਇਕ ਸੁੰਦਰ · ਬਿੱਲੀ ਨੂੰ ਕੁਛੜ ਚੁਕ ਰਖਿਆ ਹੈ । ਇਹ ਦੇਖ ਕੇ ਉਹ ਹੈਰਾਨੀ ਨਾਲ ਸੜਕ ਦੇ ਇਕ ਪਾਸੇ ਖੜਾ ਹੋ ਗਿਆ ਤੇ ਉਸ ਦੇ ਮੂੰਹੋਂ ਸੁਤੇ-ਸਿਧ ਨਿਕਲ ਗਿਆ ਰਾਮ ! ਰਾਮ !! ਇਸ ਜਾਨਵਰ ਨੇ ਪਿਛਲੇ ਜਨਮ ਵਿਚ ਕੋਈ ਚੰਗੇ ਕਰਮ ਕੀਤੇ ਹੋਣਗੇ ਕਿ ਹੁਣ ਫ਼ਰੰਗਣ ਦੀ ਗੋਦੀ ਵਿਚ ਮੌਜ ਲੁਟ ਰਿਹਾ ਹੈ । {{center|{{larger|'''ਜਾਤ ਪਾਤ ਦਾ ਰਿਵਾਜ'''}}}} ਹਿੰਦੂਆਂ ਦੇ ਸਮਾਜਕ ਜੀਵਨ ਵਿਚ ਜਾਤ ਪਾਤ ਦਾ ਰਿਵਾਜ ਐਨੀ ਡੂੰਘੀ ਜੜ੍ਹ ਫੜ ਗਿਆ ਹੈ ਕਿ ਹੁਣ ਇਸ ਨੂੰ ਹਿੰਦੂ ਧਰਮ ਦਾ ਹੀ ਇਕ ਅੰਗ ਸਮਝਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ । ਧਾਰਮਕ ਰੀਤਾਂ ਰਸਮਾਂ ਇਕ ਪਰਕਾਰ ਨਾਲ ਸੌਦੇ ਬਾਜ਼ੀ ਬਣ ਗਈਆਂ ਹਨ ਅਤੇ ਖ਼ਾਨਦਾਨੀ ਪ੍ਰੋਹਤੀ ਦਾ ਰਿਵਾਜ ਆਮ ਹੋ ਗਿਆ ਹੈ । ਇਸ ਨੂੰ ਅਸੀਂ ਨਵੀਨ ਹਿੰਦੂਪਨ ਆਖ ਸਕਦੇ ਹਾਂ ਜੋ ਕਿ ਵੇਦਕ ਜ਼ਮਾਨੇ ਤੋਂ ਉੱਕਾ ਹੀ ਅੱਡਰਾ ਹੈ । {{center|{{larger|'''ਬਰਾਹਮਣ ਅਤੇ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਅਧਿਕਾਰ'''}}}} ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਆਤਮਕ ਸ਼ਕਤੀ ਨੇ ਆਪਣਾ ਸਿਰ ਚੁਕਿਆ ਅਤੇ ਅਫਿਰਕੂ ਸ਼ਕਤੀ ਦਾ ਅੰਤ ਹੋ ਗਿਆ। ਬਰਾਹਮਣ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਖ਼ਿਆਲਾਂ ਉਪਰ ਐਨੇ ਛਾ ਗਏ ਕਿ ਉਹ ਸੁਸਾਇਟੀ ਦੇ ਸਰਗਰਮ ਤੇ ਲਾਭਵੰਦ ਮੈਂਬਰ, ਸਲਾਹਕਾਰ, ਮੈਜਿਸਟਰੇਟ ਅਤੇ ਫ਼ੌਜੀ ਕਮਾਂਡਰ ਹੋਣ ਦੀ ਥਾਂ ਸਸਤ, ਲਾਲਚੀ ਤੇ ਵਹਿਮੀ ਲੋਕਾਂ ਦਾ ਫ਼ਿਰਕਾ ਬਣ ਕੇ ਰਹਿ ਗਏ । ਦੂਜੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਟੈਕਸ ਉਗਰਾਹੁਣ ਵਾਲਿਆਂ ਵਾਂਗ ਉਹ ਵੀ ਉਹਨਾਂ ਅਣਗਿਣਤ ਰਸਮਾਂ ਲਈ ਰਿਵਾਜੀ ਟੈਕਸ ਉਗਰਾਹੁਣ ਦੇ ਆਦੀ ਹੋ ਗਏ ਜੋ ਕਿ ਚਾਲੂ ਹੋ ਗਈਆਂ ਸਨ। ਬਰਾਹਮਣਾਂ ਨੂੰ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਅਵਸਰਾਂ ਉਤੇ ਭੋਜਨ ਕਰਾਇਆ ਜਾਂਦਾ, ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਗਿਣਤੀ ਥੋੜੀ ਨਹੀਂ। ਮਨੁੱਖ ਦੇ ਮਰਨ ਉਤੇ ਪਲੰਘ, ਘੋੜੇ, ਬਸਤਰ, ਬਰਤਨ, ਤੇ ਰੋਜ਼ਾਨਾ ਵਰਤੋਂ ਦੀਆਂ ਹੋਰ ਅਨੇਕਾਂ ਚੀਜ਼ਾਂ ਬਰਾਹਮਣਾਂ ਨੂੰ ਦਿਤੀਆਂ ਜਾਂਦੀਆਂ, ਕਿਉਂਕਿ ਇਹਨਾਂ ਤੋਂ ਬਗ਼ੈਰ ਮਰਨ ਵਾਲੇ ਅਗਲੇ ਜਹਾਨ ਬੜੀ ਔਕੜ ਪੇਸ਼ ਪੈਂਦੀ ਸਮਝੀ ਜਾਂਦੀ। ਚਾਰਪਾਈ ਦੇ ਨਾਲ ਹੀ ਸਿਰਹਾਨਾ, ਕੰਬਲ ਤੇ ਦੂਜੀਆਂ ਲੁੜੀਂਦੀਆਂ ਵਸਤਾਂ ਵੀ ਜ਼ਰੂਰ ਦਿਤੀਆਂ ਜਾਂਦੀਆਂ, ਕਿਉਂ ਜੋ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਨਿਸ਼ਚੇ ਅਨੁਸਾਰ ਜੋ ਸ਼ੈ ਬਰਾਹਮਣ ਨੂੰ ਇਸ ਸੰਸਾਰ ਵਿਚ ਦਿਤੀ ਜਾਏ, ਉਹੋ ਸ਼ੇ ਸੁਵੱਰਗ-ਵਾਸੀ ਨੂੰ ਅਗਲੇ ਜਹਾਨ ਮਿਲ ਜਾਂਦੀ ਹੈ । ਉਹ ਚਾਰਪਾਈ ਉਤੇ ਮਜ਼ੇ ਨਾਲ ਸੌਂਦਾ, ਘੋੜੇ ਉਤੇ ਸਵਾਰੀ ਕਰਦਾ ਅਤੇ ਉਹ ਸਭ ਪੁਸ਼ਾਕਾਂ ਪਾਉਂਦਾ ਹੈ ਜੋ ਬਰਾਹਮਣਾਂ ਨੂੰ ਦਿਤੀਆਂ ਜਾਣ । ਬਰਾਹਮਣ{{multicol-break}} ਰਖਵਾਲਾ ਸਮਝਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਨਾਲ ਹੀ ਇਕ ਐਸਾ ਵਸੀਲਾ ਜਿਸ ਦੀ ਮਾਰਫ਼ਤ ਤੁਹਾਡੀਆਂ ਵਸਤਾਂ ਹਿਫ਼ਾਜ਼ਤ ਨਾਲ ਤੁਹਾਡੇ ਮਿੱਤਰਾਂ, ਸੰਬੰਧੀਆਂ ਨੂੰ ਅਗਲੇ ਜਹਾਨ ਪਹੁੰਚ ਜਾਂਦੀਆਂ ਹਨ। ਇਸ ਦੁਨੀਆਂ ਵਿਚ ਬਰਾਹਮਣ ਨੂੰ ਜਿੰਨਾ ਸੁਖੀ ਕੀਤਾ ਜਾਏ, ਅਗਲੇ ਜਹਾਨ ਉਹਨਾਂ ਹੀ ਮਿਤ ਮਿੱਤਰ ਜਾਂ ਸੰਬੰਧੀ ਨੂੰ ਸੁਖ ਪੁਜਦਾ ਹੈ । ਇਸ ਪਰਕਾਰ ਇਹ ਬਰਾਹਮਣ ਸਾਰੀ ਦੀ ਸਾਰੀ ਕੌਮ ਪਾਸੋਂ ਹੀ ਪੈਨਸ਼ਨਾਂ ਖਾਂਦੇ ਹਨ । ਜਿਹੜਾ ਮਨੁਖ ਬਰਾਹਮਣ ਨਾਲ ਕਤਾ ਕੌਲ ਇਕਰਾਰ ਤੋੜਦਾ ਹੈ ਅਥਵਾ ਬਰਾਹਮਣ ਨੂੰ ਹਾਨੀ ਪੁਚਾਉਂਦਾ ਹੈ, ਉਹ ਮਰਨ ਮਗਰੋਂ ਸ਼ੈਤਾਨ (ਪ੍ਰੇਤ-ਆਤਮਾ) ਦਾ ਜਨਮ ਧਾਰਦਾ ਹੈ, ਜੰਗਲਾਂ ਵਿਚ ਭਟਕਦਾ ਤੇ ਸਦਾ ਦੁੱਖ ਪਾਉਂਦਾ ਹੈ । ਬਿਆਨ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਲੂਮੜੀ ਨੂੰ ਮਾਸ ਖਾਂਦਿਆਂ ਤਕ ਕੇ ਇਕ ਬਾਂਦਰ ਦੇ ਮੂੰਹ ਵਿਚ ਪਾਣੀ ਭਰ ਆਇਆ ਅਤੇ ਉਸ ਨੇ ਇਉਂ ਕਲਿਆਨ ਕਰਨੀ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤੀ :- “ਪਿਆਰੀ ਭੈਣ ! ਤੇਰੀ ਇਸ ਔਕੜ ਵਿਚ ਮੈਨੂੰ ਬੜੀ ਹਮਦਰਦੀ ਹੈ ਤੇ ਮੈਨੂੰ ਤੇਰੇ ਉਤੇ ਬੜਾ ਤਰਸ ਆਉਂਦਾ ਹੈ। ਤੈਨੂੰ ਇਹੋ ਜਿਹੀ ਗੰਦੀ ਸ਼ੈ ਉਤੇ ਗੁਜ਼ਾਰਾ ਕਰਨਾ ਪੈਂਦਾ ਹੈ, ਜ਼ਰੂਰ ਆਪਣੇ ਪਿਛਲੇ ਜਨਮ ਵਿਚ ਕੋਈ ਬੱਜਰ ਪਾਪ ਕੀਤਾ ਹੈ ।” ਗ਼ਰੀਬ ਲੂਮੜੀ ਨੇ ਹੰਝੂ ਕੇਰਦਿਆਂ ਆਖਿਆ, “ਅਫ਼ਸੋਸ ਮੇਰੇ ਭਰਾਵਾ ! ਮੈਂ ਵੀ ਕਦੇ ਮਨੁੱਖ ਹੁੰਦੀ ਸਾਂ । ਬਰਾਹਮਣ ਨਾਲ ਇਕਰਾਰ ਕਰ ਕੇ ਪੂਰਾ ਨਾ ਕਰ ਸਕੀ । ਉਸੇ ਦੋਸ਼ ਦੀ ਸਜ਼ਾ ਹੁਣ ਭਗਤ ਰਹੀ ਹਾਂ। ਹੁਣ ਮੈਨੂੰ ਇਹੋ ਜਿਹਾ ਹੀ ਜੀਵਨ ਜੀਊਣਾ ਪੈਣਾ ਹੈ ਜਦ ਤੀਕ ਕਿ ਮੇਰੀ ਮੁਕਤੀ ਨਹੀਂ ਹੋ ਜਾਂਦੀ। ਜਨਮ ਦੀ ਘੜੀ ਤੋਂ ਲੈ ਕੇ ਸਰੀਰ ਵਿਚੋਂ ਆਤਮਾ ਦੇ ਨਿਕਲ ਜਾਣ ਤੀਕ ਧਰਮਾਤਮਾ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਦਿਲ ਦਿਮਾਗ਼ ਉਤੇ ਜਿਹੜਾ ਵਿਸ਼ਾ ਛਾਇਆ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ ਉਹ ਪਵਿਤਰ ਬਰਾਹਮਣ ਦਾ ਹੈ । ਬਰਾਹਮਣ ਦੇ ਪੈਰਾਂ ਦੀ ਚਰਨ ਧੂੜ ਰੋਗ ਹਟਾਉਂਦੀ, ਪ੍ਰੇਤ ਆਤਮਾਵਾਂ ਤੋਂ ਰਖਿਆ ਕਰਦੀ ਤੇ ਪਾਪ ਧੋਣ ਲਈ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਸਮਝੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਇਹਨਾਂ ਦੀ ਪ੍ਰਸੰਨਤਾ ਵਿਚ ਦੇਵਤਿਆਂ ਦੀ ਪ੍ਰਸੰਨਤਾ ਤੇ ਇਹਨਾਂ ਦੇ ਕ੍ਰੋਧ ਨੂੰ ਈਸ਼ਵਰ ਦਾ ਕ੍ਰੋਧ ਸਮਝਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ | ਇਹ ਲੋਕ ਦੇਵਤਿਆਂ ਮੁਖ ਮੰਨੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ।” {{center|{{larger|'''ਭਾਰਤੀ ਮੁਸਲਮਾਨਾ ਉਤੇ ਹਿੰਦੂ ਰੀਤਾਂ ਦਾ ਪ੍ਰਭਾਵ'''}}}} ਭਾਰਤ ਦੇ ਮੁਸਲਮਾਨ ਵੀ ਆਪਣੀ ਕੌਮ ਵਿਚੋਂ ਜਾਤ ਪਾਤ ਦੇ ਅਸਰ ਨੂੰ ਮਿਟਾ ਨਹੀਂ ਸਕੇ, ਕਿਉਂਕਿ ਜਿਥੇ ਤੁਰਕੀ, ਅਰਬ, ਅਤੇ ਮਿਸਰ ਮੁਸਲਮਾਨ ਈਸਾਈਆਂ ਨਾਲ ਮਿਲਕੇ ਖਾਂਦੇ ਪੀਂਦੇ ਹਨ ਉਥੇ ਭਾਰਤ ਦੇ ਮੁਸਲਮਾਨ ਨਾ ਤੇ ਈਸਾਈਆਂ ਨਾਲ ਖਾਂਦੇ ਪੀਂਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਨਾ ਹੀ ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਤਿਆਰ ਕੀਤਾ ਖਾਣਾ ਹੀ ਖਾਂਦੇ ਹਨ। ਜਿਥੋਂ ਤੀਕ ਆਮ ਜਨਤਾ ਦਾ ਸੰਬੰਧ ਹੈ ਭਾਰਤੀ ਮੁਸਲਮਾਨ ਇਕ ਵਖਰੀ ਹੀ ਕੌਮ ਹਨ । ਮੁਸਲਮਾਨਾਂ ਦੀਆਂ ਉੱਚੀਆਂ ਜਾਤੀਆਂ ਕੇਵਲ ਆਪਣੀ ਜਾਤ ਵਿਚ ਹੀ ਵਿਆਹ ਸ਼ਾਦੀਆਂ ਕਰਦੀਆਂ ਹਨ। ਉਹ ਆਪਣੀ ਲੜਕੀ ਦੀ ਸ਼ਾਦੀ ਕਿਸੇ ਹਲਕੀ ਜਾਤੀ ਦੇ ਮੁਸਲਮਾਨ ਨਾਲ ਕਰਨ ਲਈ ਤਿਆਰ ਨਹੀਂ ਤੇ ਨਾ ਹੀ ਆਪਣੇ ਤੋਂ ਘਟੀਆ ਜਾਤੀ ਦੀ ਲੜਕੀ ਲੈਣ ਲਈ ਹੀ ਤਿਆਰ ਹੁੰਦੇ ਹਨ । ਸਵਾਏ ਹਿੰਦੁਸਤਾਨ ਦੇ ਦੁਨੀਆਂ ਦੇ ਬਾਕੀ ਮੁਸਲਮਾਨੀ ਦੇਸਾਂ ਵਿਚ ਇਹੋ ਜਿਹੀਆਂ ਪਾਬੰਦੀਆਂ ਕਿਧਰੇ ਨਜ਼ਰ ਨਹੀਂ ਆਉਂਦੀਆਂ । ਸਦੀਆਂ ਦਾ ਜਾਤ ਪਾਤ ਦਾ ਤਅਸਬ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਵਰਾਸਤ ਬਣ ਗਿਆ ਹੈ । ਇਹ ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਆਮ ਕਾਨੂੰਨ ਬਣ ਚੁਕਾ ਹੈ । ਬੁੱਧ ਧਰਮ ਨੇ ਮਨੁਖ ਜਾਤੀ ਵਿਚ ਸਾਂਝੇ ਭਰਾਤਰੀ ਭਾਵ ਨੂੰ ਪ੍ਰਚਲਤ ਕੀਤਾ। ਉਸ ਨੇ ਸਦੀਆਂ ਤੀਕ ਜਾਤ ਪਾਤ ਵਰੁਧ ਜਹਾਦ ਖੜਾ ਰਖਿਆ ਪਰ ਉਸ ਦਾ ਪ੍ਰਚਾਰ ਸਭ ਵਿਰਥਾ ਗਿਆ ਕਿਉਂਕਿ ਲੋਕ ਜਾਤ ਪਾਤ ਦੇ ਬੰਧਨਾਂ ਵਿਚ ਮੁੜ ਬੱਝ ਗਏ । ਸੀਲੋਨ ਵਿਚ ਬੁਧ ਧਰਮ ਬਾਕੀ{{multicol-end}} Sri Satguru Jagjit Singh Ji eLibrary Namdhari Elibrary@gmail.com<noinclude></noinclude> h8i5l66gwucb9bdt5xu8bl1a0cgzcq9 250 61900 181169 171220 2024-11-11T14:09:48Z G Tarkdeep 2081 181169 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="1" user="G Tarkdeep" />{{center|(੭੪)}}</noinclude>{{multicol}} ਬਚਿਆ ਹੈ । ਉਥੇ ਵੀ ਇਸ ਧਰਮ ਦੇ ਨਾਲ ਹੀ ਨਾਲ ਜਾਤ ਪਾਤ ਮੌਜੂਦ । ਮਹਾਨ ਵਡੇ (ਗੁਰੂ) ਨਾਨਕ ਨੇ ਸਭ ਕੌਮਾਂ ਵਿਚਾਲੇ ਭਾਈ ਚਾਰਕ ਏਕਤਾ ਦਾ ਪ੍ਰਚਾਰ ਕੀਤਾ ਤੇ ਸਭ ਕੌਮਾਂ ਨੂੰ ਇਕ ਸਾਂਝੀ ਲੜੀ ਵਿਚ ਪਰੋ ਦਿਤਾ । ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਪਿਛਲੱਗ ਸਦੀਆਂ ਤੀਕ ਆਪਣੇ ਗੁਰੂ ਦੀ ਸਿਖਿਆ ਨੂੰ ਕਾਇਮ ਰਖਣ ਲਈ ਜਤਨ ਕਰਦੇ ਰਹੇ। ਹੁਣ ਉਹਨਾਂ ਵੀ ਆਪਣੇ ਇਰਦ ਗਿਰਦ ਜਾਤ ਪਾਤ ਦੀ ਅਟੁਟ ਕੰਧ ਖੜੀ ਕਰ ਲਈ ਹੈ। {{center|{{larger|'''ਹਿੰਦ ਵਿਚ ਜਾਤ ਪਾਤ ਨਵੀਂ ਚੀਜ਼ ਨਹੀਂ'''}}}} ਜਾਤ ਪਾਤ ਦਾ ਰਿਵਾਜ ਕਹਿਣ ਮਾਤਰ ਨੂੰ ਬੁਰਾ ਹੈ । ਸਦਾਚਾਰਕ ਤੌਰ ਉਤੇ ਇਸ ਨੂੰ ਤਦ ਹੀ ਭੈੜਾ ਕਹਿਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਜੇ ਇਹ ਹੰਕਾਰ ਜਾਂ ਬਰਤਰੀ ਦੇ ਅਸਰ ਹੇਠ ਲੋਕਾਂ ਅੰਦਰ ਇਕ ਦੂਜੇ ਵਿਰੁਧ ਘਿਰਣਾ ਉਤਪਨ ਕਰੇ । ਜਿਥੋਂ ਤੀਕ ਆਮ ਵਰਤੋਂ ਦਾ ਸੰਬੰਧ ਹੈ ਹਿੰਦ ਵਿਚ ਇਸ ਦਾ ਇਹ ਅਸਰ ਨਹੀਂ। ਕੇਵਲ ਹਿੰਦੂਆਂ ਵਿਚ ਹੀ, ਜਿਹਨਾਂ ਨੂੰ ਉਚੇਰੀ ਸਿਖਿਆ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨ ਦਾ ਮਾਣ ਹੈ, ਇਹੋ ਜੇਹੀਆਂ ਭਾਈਚਾਰਕ ਪਾਬੰਧੀਆਂ ਕਾਇਮ ਹਨ ਜਿਹੋ ਜਹੀਆਂ ਕਿ ਪੱਛਮੀ ਦੇਸਾਂ ਵਿਚ ਪਾਈਆਂ ਜਾਂਦੀਆਂ ਹਨ । ਪੁਰਾਤਨ ਰੋਮਨ ਲੋਕਾਂ ਵਿਚਾਲੇ ਪੈਟਰੀਸ਼ੀਅਨ ਤੇ ਪਲੇਬੀਅਨ ਦਾ ਜਿਹੜਾ ਪਾੜਾ ਸੀ ਉਹ ਵੀ ਲਾਜ਼ਮੀ ਤੌਰ ਉਤੇ ਜਾਤ ਪਾਤ ਦਾ ਹੀ ਪਾੜਾ ਸੀ । ਪੁਰਾਤਨ ਮਿਸਰੀ ਲੋਕਾਂ ਵਿਚ ਨੌਕਰੀਆਂ ਦੀ ਵਿਰਾਸਤੀ ਵੰਡ ਵੀ ਜਾਤ ਪਾਤ ਦੇ ਰਿਵਾਜ ਨਾਲ ਹੀ ਮਿਲਦੀ ਜੁਲਦੀ ਹੈ । ਹਿੰਦੁਸਤਾਨ ਵਿਚ ਜਿਸ ਚੀਜ਼ ਨੂੰ ਜਾਤ ਪਾਤ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਉਹ ਕੌਮਾਂ ਦਾ ਅਣ ਲਿਖਿਆ ਕਾਨੂੰਨ ਹੈ, ਜਿਸ ਦੀ ੁਰੂ ਨਾਲ ਉਹ ਭਾਈਚਾਰਕ ਤੇ ਧਾਰਮਿਕ ਮਾਮਲਿਆਂ ਵਿਚ ਇਕ ਦੂਜੇ ਨਾਲ ਗੱਠ ਜੋੜ ਕਰ ਲੈਂਦੇ ਹਨ। ਯੂਰਪ ਵਿਚ, ਅਰਬ ਵਿਚ ਤੇ ਈਰਾਨ ਵਿਚ ਹਰ ਕੋਈ ਆਪਣੀ ਵਖਰੀ ਹੀ ਮੇਜ਼ ਲਾ ਬੈਠਦਾ ਹੈ । ਸੁਸਾਇਟੀ ਵਿਚ ਇਕ ਵਸ਼ਸ਼ ਸ਼ਰੇਣੀ ਦੇ ਲੋਕ ਆਮ ਤੌਰ ਉਤੇ ਉਹਨਾਂ ਲੋਕਾਂ ਨਾਲ ਹੀ ਰਿਸ਼ਤੇ ਜੋੜਦੇ ਹਨ ਜਿਹੜੇ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਪੱਧਰ ਦੇ ਪਤਵੰਤੇ ਹੋਣ। ਜਿਹੜੇ ਲੋਕ ਭਾਈ ਚਾਰਕ ਤੌਰ ਉਤੇ ਉਹਨਾਂ ਨਾਲੋਂ ਘਟੀਆ ਦਰਜੇ ਦੇ ਹੋਣ ਉਹਨਾਂ ਨਾਲ ਸੰਬੰਧ ਕਾਇਮ ਕਰਨ ਤੋਂ ਸਗੋਂ ਉਹਨਾਂ ਨਾਲ ਮੇਲ ਮਿਲਾਪ ਰਖਣ ਤੋਂ ਵੀ ਲੋਕ ਨਕ ਬਲ ਵਟਦੇ ਹਨ । ਇਹ ਲੋਕ ਨਕ ਬੁਲ੍ਹ ਇਸ ਲਈ ਵਟਦੇ ਹਨ ਕਿ ਕਿਤੇ ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਰਸੂਖ ਤੇ ਵਕਾਰ ਲੋਕਾਂ ਦੀਆਂ ਨਜ਼ਰਾਂ ਵਿਚ ਘਟ ਨਾ ਜਾਏ । ਇਹ ਵੀ ਇਕ ਕਿਸਮ ਦੀ ਜਾਤ ਪਾਤ ਹੀ ਹੈ, ਜੋ ਭਾਰਤ ਦੀ ਜਤ ਪਾਤ ਦੇ ਰਿਵਾਜ ਨਾਲ ਮਿਲਦੀ ਜੁਲਦੀ ਹੈ। ਕੇਵਲ ਏਨੇ ਫਰਕ ਨਾਲ ਕਿ ਹਿੰਦੂਆਂ ਨੇ ਜਾਤ ਪਾਤ ਦੇ ਸਿਸਟਮ ਵਿਚ ਹਦ ਬੰਨੇ ਨੂੰ ਹੱਥ ਲਾ ਦਿਤਾ ਹੈ । ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਇਸ ਨੂੰ ਅਟੁਟ ਬਣਾ ਦਿਤਾ ਹੈ । ਇਸ ਲਿਹਾਜ਼ ਨਾਲ ਜ਼ਾਤ ਪਾਤ ਭਾਰਤ ਲਈ ਕੋਈ ਅਨੋਖੀ ਗਲ ਨਹੀਂ । {{center|{{larger|'''ਵੱਖ ਵੱਖ ਜਾਤਾਂ ਤੇ ਧਰਮਾਂ ਸੰਬੰਧੀ ਪ੍ਰਕਾਰ ਦੀ ਪਾਲਿਸੀ'''}}}} ਹਿੰਦ ਦੀ ਗੋਰਮਿੰਟ,<ref>ਪੁਸਤਕ ਦਾ ਕਰਤਾ ਉਸ ਸਮੇਂ ਦਾ ਜ਼ਿਕਰ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੈ ਜਦੋਂ ਭਾਰਤ ਵਿਚ ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ ਰਾਜ ਸੀ, ਜੋ 1946 ਤੱਕ ਕਾਇਮ ਰਿਹਾ । ਸੰਨ 1947 ਈ: ਤੌਂ ਭਾਰਤ ਵਿਚ ਤਰ ਰਾਜ ਕੰਮ ਹੋ ਚੁਕਾ ਹੈ ਤੇ ਏਥੇ ਕਾਂਗਰਸੀ ਧੜੇ ਦੀ ਹਕੂਮਤ ਰਾਜ ਕਰ ਰਹੀ ਹੈ, ਜੋ ਜਾਤ ਪਾਤ ਦੇ ਵਿਰੁਧ ਹੋ--ਉਲਥਾਕਾਰ</ref> ਸਭ ਧਰਮਾਂ ਨੂੰ ਬਰਦਾਸ਼ਤ ਕਰਦੀ ਹੈ । ਏਸੇ ਲਈ ਉਸ ਨੇ ਦੇਸ਼ ਦੇ ਜਾਤ ਪਾਤ ਦੇ ਸਿਸਟਮ ਵਿਚ ਕੋਈ ਦਖਲ ਨਹੀਂ ਦਿਤਾ । ਜਿਥੋਂ ਤੀਕ ਉਸ ਦੇ ਆਪਣੇ ਕਾਰਜ ਦਾ ਸੰਬੰਧ ਹੈ ਉਸ ਨੇ ਜਾਤ ਪਾਤ ਨੂੰ ਲਾਂਭੇ ਹੀ ਰਖਿਆ ਹੈ । ਸ਼ਹਿਰ{{rule}}{{multicol-break}} ਦੀਆਂ ਗਲੀਆਂ ਬਰਾਹਮਣਾਂ ਲਈ, ਸ਼ੂਦਰਾਂ ਲਈ ਅਤੇ ਚਮਾਰਾਂ ਤੇ ਭੰਗੀਆਂ ਲਈ, ਸਭ ਲਈ ਇਕੋ ਜਿਹੀਆਂ ਖੁਲੀਆਂ ਹਨ। ਸਕੂਲਾਂ ਵਿਚ ਜੋ ਵਿਦਿਆ ਦਿਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਉਹ ਰਾਜ ਕੁਮਾਰਾਂ ਲਈ ਬਾਣੀਏ ਦੇ ਪੁਤਰਾਂ ਲਈ, ਨਵਾਬਾਂ ਤੇ ਧੋਬੀਆਂ ਦੇ ਬੇਟਿਆਂ ਲਈ ਸਭ ਵਾਸਤੇ ਇਕੋ ਜਿਹੀ ਹੈ । ਸਾਰੇ ਇਕੋ ਬੈਂਚ ਉਤੇ ਜਾਂ ਫਰਸ਼ ਉਤੇ ਬੈਠ ਕੇ ਪੜ੍ਹਦੇ ਤੇ ਇਕੋ ਉਸਤਾਦ ਪਾਸੋਂ ਸੰਥਾ ਲੈਂਦੇ ਹਨ। ਜਲ੍ਹਾਂ ਵਿਚ, ਹਸਪਤਾਲਾਂ ਵਿਚ ਸਭ ਨਾਲ ਇਕੋ ਜਿਹਾ ਵਰਤਾ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਕਿਸੇ ਇਕ ਜਾਤੀ ਨਾਲ ਕੋਈ ਵਸ਼ੇਸ਼ ਸਲੂਕ ਰਵਾ ਨਹੀਂ ਰਖਿਆ ਜਾਂਦਾ, ਜੋ ਦੂਜੀ ਜਾਤੀ ਤੋਂ ਚੰਗੇਰਾ ਹੋਵੇ। ਸਰਕਾਰੀ ਨੌਕਰੀਆਂ ਸਭ ਲਈ ਖੁਲੀਆਂ ਹਨ। ਇਕ ਦੁਕਾਨਦਾਰ ਜਾਂ ਤੇਲੀ ਦਾ ਪੁਤਰ ਜਿਸ ਵਿਚ ਲੋੜੀਂਦੀ ਯੋਗਤਾ ਹੋਵੇ ਵੱਡੀ ਤੋਂ ਵੱਡੀ ਨੌਕਰੀ ਉਪਰ ਉਵੇਂ ਹੀ ਲਗ ਸਕਦਾ ਹੈ ਜਿਵੇਂ ਕਿਸੇ ਨਵਾਬ ਜਾਂ ਰਾਜੇ ਦਾ ਰਾਜਕੁਮਾਰ । ਸੋਸ਼ਲ ਮਾਮਲਿਆਂ ਵਿਚ ਕੁਝ ਲੋਕਾਂ ਨੇ ਆਪਣੇ ਪੈਰ ਜਮਾ ਲਏ ਹਨ। ਜਿਉਂ ਜਿਉਂ ਵਿਦਿਆ ਫੈਲਦੀ ਜਾ ਰਹੀ ਹੈ ਤਿਉਂ ਤਿਉਂ ਲੋਕ ਗੌਰਮਿੰਟ ਦੇ ਨਿਰਪਖ ਸਿਸਟਮ ਦੀ ਸਲਾਹੁਤਾ ਕਰਦੇ ਹਨ। {{center|{{larger|'''ਹਿੰਦ ਦੀ ਜਾਤ ਪਾਤ ਦਾ ਭਵਿੱਖ'''}}}} ਇਕ ਸਮਾਂ ਆਏਗਾ ਜਦ ਜਾਤ ਪਾਤ ਦੀਆਂ ਇਹ ਅਟੁੱਟ ਜ਼ੰਜੀਰਾਂ ਆਪ ਤੋਂ ਆਪ ਟੁੱਟ ਜਾਣਗੀਆਂ ; ਭਾਵੇਂ ਇਹ ਕਿਹਾ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹੈ ਕਿ `ਜਦ ਤੀਕ ਭਾਰਤ ਵਰਸ਼ ਉਤੇ ਸੂਰਜ ਚੜਦਾ ਹੈ, ਜਦ ਤੀਕ ਕਿਸਾਨ ਆਪਣੀ ਜ਼ਮੀਨ ਵਿਚ ਹਲ ਵਾਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਜਦ ਤੀਕ ਫੁੱਲਾਂ ਵਿਚ ਬਾਗ ਅੰਦਰ ਸੁਗੰਧੀ ਫੈਲਾਉਣ ਦੀ ਸਮਰਥਾ ਹੈ, ਉਨਾਂ ਚਿਰ ਤੀਕ ਹਿੰਦ ਵਿਚ ਜਾਤ ਪਾਤ ਦੇ ਮਿਸਟਮ ਨੂੰ ਕੋਈ ਮਿਟਾ ਨਹੀਂ ਸਕਦਾ। ਇਹ ਉਹ ਪਵਿਤਰ ਪੁਣ ਹੈ ਜੋ ਮਹਾਨ ਵੱਡੀ ਹਿੰਦੀ ਕੌਮ ਦੇ ਮੈਂਬਰਾਂ ਨੇ ਇਕ ਦੂਜੇ ਨੂੰ ਦੇ ਰਖਿਆ ਹੈ । ਜਾਤ ਪਾਤ ਭਾਰਤੀ ਸੁਸਾਇਟੀ ਦੀ ਰੀੜ ਦੀ ਹੱਡੀ ਹੈ | ਇਹ ਬੜੀ ਵੱਡੀ ਵਿਰਾਸਤ ਹੈ ਜੋ ਇਹਨਾਂ ਦੇ ਵਡੇਰੇ ਇਹਨਾਂ ਲਈ ਛੱਡ ਗਏ ਹਨ । ਇਹ ਕੁਦਰਤ ਦੇ ਕਾਨੂੰਨ ਉਤੇ ਕਾਇਮ ਹੈ ਜੋ ਕਿ ਕੰਮਾਂ ਦਾ ਕਾਂਨੂੰਨ ਹੈ। ਇਕ ਈਰਾਨੀ ਕਵੀ ਨੇ ਆਖਿਆ ਹੈ {{center|ਕੁਨਿੰਦ ਹਮ ਜਿਨਸ ਬਾਹਮ ਜਿਨਸ ਪਰਵਾਜ਼ ਕਬੂਤਰ ਬਾ ਕਬੂਤਰ ਬਾਜ਼ ਬਾ ਬਾਜ਼}} ਅਰਥਾਤ ਹਰ ਜਾਨਵਰ ਆਪਣੀ ਜਿਨਸ ਦੇ ਜਾਨਵਰਾਂ ਨਾਲ ਉਡਦਾ ਹੈ, ਕਬੂਤਰ ਕਬੂਤਰਾਂ ਨਾਲ ਅਤੇ ਬਾਜ਼ ਬਾਜ਼ਾਂ ਨਾਲ ਉਡਦੇ ਹਨ । {{center|{{larger|'''ਹਿੰਦੂਆਂ ਵਿਚ ਰਿਵਾਜਾਂ ਦੀ ਤਬਦੀਲੀ'''}}}} ਅਜ ਕਲ ਦੇ ਹਿੰਦੂਆਂ ਅੰਦਰ ਕੁਝ ਕੁ ਰਿਵਾਜਾਂ ਦੀ ਜੋ ਤਬਦੀਲੀ ਆਈ ਹੈ ਉਹ ਵਰਨਣ ਯੋਗ ਹੈ। ਪੁਰਾਤਨ ਹਿੰਦੂ ਪਹਿਰਾਵਾ ਤਬਦੀਲ ਹੋ ਚੁਕਾ ਹੈ। ਹੁਣ ਕੇਵਲ ਬਰਾਹਮਣ ਹੀ ਪੁਰਾਤਨ ਪੁਸ਼ਾਕ ਦੇ ਧਾਰਨੀ ਬਾਕੀ ਰਹਿ ਗਏ ਹਨ | ਪੁਰਾਤਨ ਹਿੰਦੂਆਂ ਦੀ ਸਭਿਅਤਾ ਅਨੁਸਾਰ ਤੀਵੀਆਂ ਨੂੰ ਪੂਰੀ ਪੂਰੀ ਸੁਤੰਤਰਤਾ ਪ੍ਰਾਪਤ ਸੀ। ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਘਰ ਦੀ ਚਾਰ-ਦੀਵਾਰੀ ਵਿਚ ਕਦ ਨਹੀਂ ਸੀ ਰਖਿਆ ਜਾਂਦਾ ਤੇ ਨਾ ਹੀ ਉਹਨਾਂ ਨਾਲ ਘਟੀਆ ਕਿਸਮ ਦਾ ਸਲੂਕ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਸੀ । ਤੀਵੀਂ ਨੂੰ ਕਵਿਤਾ ਵਿਚ ਘਰ ਦਾ ਚਾਨਣ ਆਖਿਆ ਜਾਂਦਾ ਸੀ। ਮਿਸਰੀ ਤੇ ਚੀਨੀ ਤੀਵੀਆਂ ਵਾਂਗ ਇਥੋਂ ਦੀਆਂ ਤੀਵੀਆਂ ਰੁਪਏ ਬਦਲੇ ਨਹੀਂ ਸੀ ਵਿਕਦੀਆਂ, ਸਗੋਂ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਮਰਦਾਂ ਦੇ ਬਰਾਬਰ ਅਧਿਕਾਰ ਪ੍ਰਾਪਤ ਸਨ। ਪੁਰਾਤਨ ਹਿੰਦੂ ਸ਼ਾਸਤਰਾਂ ਵਿਚ ਦਰਜ ਹੈ ਕਿ—ਜਿਸ ਘਰ ਵਿਚ ਤੀਵੀਆਂ ਦਾ ਸਨਮਾਨ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਉਸ ਘਰ ਉਤੇ ਦੇਵਤੇ ਪ੍ਰਸੰਨ ਰਹਿੰਦੇ{{multicol-end}} Sri Satguru Jagjit Singh Ji eLibrary Namdhari Elibrary@gmail.com<noinclude></noinclude> dj606526npmrpwhuka0xj00xx2l5x42 250 62104 181227 172542 2024-11-12T02:49:10Z Kuldeepburjbhalaike 1640 /* ਗਲਤੀਆਂ ਲਾਈਆਂ */ 181227 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Kuldeepburjbhalaike" /></noinclude>{|{{ts|w100}} |{{ts|w15}}| 239ੳਅ || ਸੰਵਿਧਾਨਕ ਮਸ਼ੀਨਰੀ ਦੇ ਅਸਫ਼ਲ ਹੋ ਜਾਣ ਦੀ ਸੂਰਤ ਵਿੱਚ ਉਪਬੰਧ |- | 239ਅ || ਪ੍ਰਸ਼ਾਸਕ ਦੀ ਵਿਧਾਨ ਮੰਡਲ ਦੇ ਵਿਸ਼ਰਾਮ ਕਾਲ ਦੇ ਦੌਰਾਨ ਅਧਿਆਦੇਸ਼ ਜਾਰੀ ਕਰਨ ਦੀ ਸ਼ਕਤੀ |- | 240 || ਰਾਸ਼ਟਰਪਤੀ ਦੀ ਕੁਝ ਕੁ ਸੰਘ ਰਾਜਖੇਤਰਾਂ ਲਈ ਵਿਨਿਯਮ ਬਣਾਉਣ ਦੀ ਸ਼ਕਤੀ |- | 241 || ਸੰਘ ਰਾਜਖੇਤਰਾਂ ਲਈ ਉੱਚ ਅਦਾਲਤਾਂ |- | 242 || ਨਿਰਸਤ |} {{center|'''ਭਾਗ IX<br>ਪੰਚਾਇਤ'''}} {|{{ts|w100}} |{{ts|w15}}| 243 || ਪਰਿਭਾਸ਼ਾਵਾਂ |- | 243ੳ || ਗ੍ਰਾਮ ਸਭਾ |- | 243ਅ || ਪੰਚਾਇਤਾਂ ਦਾ ਗਠਨ |- | 243ੲ || ਪੰਚਾਇਤਾਂ ਦੀ ਰਚਨਾ |- | 243ਸ || ਸੀਟਾਂ ਦਾ ਰਾਖਵਾਂਕਰਣ |- | 243ਹ || ਪੰਚਾਇਤਾਂ ਦੀ ਮਿਆਦ ਆਦਿ |- | 243ਕ || ਮੈਂਬਰਸ਼ਿੱਪ ਲਈ ਨਾਕਾਬਲੀਅਤਾਂ |- | 243ਖ || ਪੰਚਾਇਤਾਂ ਦੀਆਂ ਸ਼ਕਤੀਆਂ, ਅਥਾਰਟੀ ਅਤੇ ਉੱਤਰਦਾਇਤਵ |- | 243ਗ || ਪੰਚਾਇਤਾਂ ਦੁਆਰਾ ਕਰ ਅਰੋਪਣ ਦੀਆਂ ਸ਼ਕਤੀਆਂ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਫ਼ੰਡ |- | 243ਘ || ਵਿੱਤੀ ਸਥਿਤੀ ਦੀ ਨਜ਼ਰਸਾਨੀ ਕਰਨ ਦੇ ਲਈ ਵਿੱਤ ਕਮਿਸ਼ਨ ਦਾ ਗਠਨ |- | 243ਙ || ਪੰਚਾਇਤਾਂ ਦੇ ਲੇਖਿਆਂ ਦਾ ਆਡਿਟ |- | 243ਚ || ਪੰਚਾਇਤਾਂ ਲਈ ਚੋਣ |} {{nop}}<noinclude>{{rh||22}}</noinclude> 8ucoitji1svyxp0x5g6bz79ct8doiuj 250 64107 181182 179682 2024-11-11T15:24:58Z Gill jassu 619 /* ਪ੍ਰਮਾਣਿਤ */ 181182 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="4" user="Gill jassu" />{{center|(੧੧)}}</noinclude>ਜੋਰ ਦਿਖਾਂਵਦਾ ਔਰਤਾਂ ਨੂੰ ਤੈਨੂੰ ਰਤੀ ਹਯਾ ਨਾ ਆਂਵਦਾ ਜੇ। ਤੇਰੇ ਬਾਪ ਤੇ ਦਾਦੇ ਦੀਆਂ ਸ਼ਾਹ ਅਕਬਰ ਖਲਾਂ ਪੁਠੀਆਂ ਚਾ ਲੁਹਾਂਵਦਾ ਏ। ਖਲ ਭੋਹ ਨਾਲ ਭਰਾਇਕੇ ਤੇ ਉਤੇ ਹੁਕਮ ਤੇ ਚਾ ਲਟਕਾਂਵਦਾ ਏ। ਅੱਜ ਤੀਕ ਲਾਹੌਰ ਵਿਚ ਲਟਕ ਰਹੀਆਂ ਉਥੇ ਜੋਰ ਨਾ ਕਾਸ ਨੂੰ ਜਾਂਵਦਾ ਏ। ਬੋਲੀ ਲਾਈ ਜਾਂ ਨੰਦੀ ਨੇ ਕਾਲਜੇ ਨੂੰ ਤੁਰਤ ਲਧੀ ਦੇ ਪਾਸ ਨੂੰ ਆਂਵਦਾ ਏ। ਗੁਸੇ ਨਾਲ ਅਖੀਂ ਲਾਲੋ ਲਾਲ ਹੋਈਆਂ ਜਾ ਮਾਂ ਨੂੰ ਖੂਬ ਡਰਾਂਵਦਾ ਏ। ਮੈਨੂੰ ਸਚੋ ਹੀ ਸਚ ਤੂੰ ਦਸ ਮਾਤਾ ਨਹੀਂ ਬਕਰੇ ਵਾਂਗ ਕਹਾਂਵਦਾ ਏ। ਮੇਰੇ ਬਾਪ ਦਾਦਾ ਕਿਵੇਂ ਫੌਤ ਹੋਏ ਇਹ ਗਲ ਮੈਂ ਤੈਥੋਂ ਪੁਛਾਂਵਦਾ ਏ। ਇਕ ਰਤੀ ਜੇ ਝੂਠ ਮਲੂਮ ਹੋਵੇ ਛੁਰੀ ਗਲੇ ਤੇ ਤੁਰਤ ਚਲਾਂਵਦਾ ਏ। ਕਿਸ਼ਨ ਸਿੰਘ ਤੇ ਦਸ ਸ਼ਿਤਾਬ ਮੈਨੂੰ ਮੇਰਾ ਕਾਲਜਾ ਭੁਜਦਾ ਜਾਂਵਦਾ ਏ। {{center|<small>ਬੋਲੀ ਮਾਰਨਾ ਨੰਦੀ ਮਰਾਸਨ ਦਾ ॥ ਕੋਰੜਾ ਛੰਦ॥</small>}} {{gap}}ਯਾਰ ਅਗੇ ਮਰਾਸਨ ਸੀ ਬੋਲੀ ਮਾਰਦੀ। ਮਾਰਕੇ ਤੇ ਬੋਲੀ ਓਹਦੀ ਹਿਕ ਸਾੜਦੀ। ਰੰਨਾਂ ਨਾਲ ਦੁਲਿਆ ਵੇ ਜੰਗ ਲਾ ਲਿਆ। ਬਾਪ ਦਾਦਾ ਤੇਰੇ ਵੀ ਲਾਹੌਰ ਖਾ ਲਿਆ। ਤੈਨੂੰ ਨਹੀਂ ਦੁਲਿਆ ਹਿਯਾ ਆਂਵਦਾ। ਉਠ ਕੇ ਤੇ ਤੂੰ ਰੰਨਾਂ ਨੂੰ ਅਕਾਂਵਦਾ। ਵਡਿਆਂ ਦੇ ਨਾਂ ਨੂੰ ਵੇ ਤੂੰ ਵਟਾ ਲਾ ਲਿਆ। ਬਾਪ ਦਾਦਾ ਤੇਰੇ ਵੇ ਲਾਹੌਰ ਖਾ ਲਿਆ। ਬਾਪ ਦਾਦੇ ਸ਼ਾਹ ਦੇ ਨਾਲ ਫੇਰਾਂ ਚਕੀਆਂ। ਹਾਲਾਂ ਕਈ ਸਾਲ ਦਾ ਸੀ ਘਰ ਰਖੀਆਂ। ਰਾਠਾਂ ਵਾਲਾ ਰਾਹ ਤੂੰ ਦਿਲੋਂ ਭੁਲਾ ਲਿਆ। ਬਾਪ ਦਾਦੇ ਤੇਰੇ ਵੇ ਲਾਹੌਰ ਖਾ ਲਿਆ। ਇਹਨਾਂ ਦੇ ਤੂੰ ਜੰਮਿਆ ਵੇ ਘਰ ਆਇਕੇ। ਸੂਰਮਾ ਸਦਾਵੇਂ ਰੰਨਾਂ ਨੂੰ ਦੁਖਾਇਕੇ। ਸੂਰਮਾ ਨਾ ਹੋਵਣਾ ਤੈਂ ਕਦੇ ਬਾਲਿਆ। ਬਾਪ ਦਾਦਾ ਤੇਰਾ ਵੇ ਲਾਹੌਰ ਖਾ ਲਿਆ। ਦੁਲਿਆ ਤੈਂ ਰਾਠਾਂ ਨੂੰ ਲਾਈ ਲਾਜ ਵੇ। ਔਰਤਾਂ ਦੇ ਉਤੇ ਖੁਲ ਗਿਆ ਬਾਜ ਏ। ਦੁਲਿਆ ਵੇ ਤੈਨੂੰ ਸੱਚ ਮੈਂ ਸੁਣਾ ਲਿਆ। ਬਾਪ ਦਾਦਾ ਤੇਰੇ<noinclude></noinclude> s1r8vvrgbuu2s5q6f03ve97qpnpmoj8 250 64109 181181 179666 2024-11-11T15:17:24Z Gill jassu 619 /* ਪ੍ਰਮਾਣਿਤ */ 181181 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="4" user="Gill jassu" />{{center|(੧੦)}}</noinclude>ਸੀ ਯਾਰਾਂ ਵਲ ਫਿਰ ਧਾਵਨਾਂ। ਲਧੀ ਕਹੇ ਮੂਲ ਨਾ ਲਾਹੌਰ ਜਾਵਣਾ। ਗਾਮਿਆਂ ਮੈਂ ਜਾਣਾ ਵਾਸਤੇ ਸ਼ਿਕਾਰ ਦੇ। ਘੜਾ ਦੇਵੇਂ ਮੈਨੂੰ ਗੁਲੇਲ ਮਾਰ ਦੇ। ਕਾਰੀਗਰਾਂ ਮੂਲ ਨਹੀਂ ਦੇਰ ਲਾਵਨਾਂ। ਲਧੀ ਕਹੇ ਮੂਲ ਨਾ ਲਾਹੌਰ ਜਾਵਨਾ ਹੈ। ਗਾਮਾ ਬੈਠਾ ਮੁਲ ਜਲ ਫੂਕਾਂ ਮਾਰਦਾ। ਸੁਣ ਕੈ ਦੁਲਾ ਹੈ ਦਮ ਝਾੜਦਾ। ਤੁਰਤ ਗੁਲੇਲਾਂ ਜੋ ਢੇਰ ਲਾਵਨਾ। ਲਧੀ ਕਹੇ ਮੂਲ ਨਾ ਲਾਹੌਰ ਜਾਵਨਾ। ਕਾੜ ਕਾੜ ਦੁਲਾ ਜੋ ਗੁਲੇਲ ਛਡਦਾ। ਦੂਜੇ ਪਾਰ ਗਾਗਰਾਂ ਵਿਚੋਂ ਕਢਦਾ। ਨੰਦੀ ਦਾ ਕਿਸ਼ਨ ਸਿੰਘ ਬੋਲੀ ਲਾਵਨਾਂ। ਲਧੀ ਕਹੇ ਮੂਲ ਨਾ ਲਾਹੌਰ ਜਾਵਨਾ। {{center|<small>ਦੁਲੇ ਨੇ ਗਾਗਰਾਂ ਨੂੰ ਤੋੜਨਾ ਤੇ ਨੰਦੀ ਮਰਾਸਨ ਨੇ ਬੋਲੀ ਮਾਰਨੀ</small>}} {{gap}}ਦੁਲੇ ਦੇਖੀਆਂ ਗਾਗਰਾਂ ਸਭ ਕੋਲੇਂ ਤੁਰਤ ਪਾਸ ਲੁਹਾਰ ਦੇ ਜਾਂਵਦਾ ਏ। ਗੌਲ ਸਾਰ ਦੇ ਦਿਓ ਬਣਾ ਮੈਨੂੰ ਸੋਹਣ ਗਾਨੇ ਨੂੰ ਆਖ ਸੁਣਾਂਵਦਾ ਏ। ਕਾਰੀਗਰ ਲੁਹਾਰ ਸੀ ਬਹੁਤ ਚੰਗਾ ਥੋੜੀ ਸਿਫਤ ਮੈਂ ਆਖ ਬਤਾਂਵਦਾ ਜੇ। ਜਿਸ ਕੰਮ ਨੂੰ ਲਾਂਵਦੇ ਹਥ ਦੋਵੇਂ ਗੋਯਾ ਨਕਲ ਤੋਂ ਅਸਲ ਹੋ ਜਾਂਵਦਾ ਜੇ। ਨਾਲੇ ਹਥਾਂ ਦੇ ਸੁਚੇ ਭਰਾ ਦੋਨੋਂ ਮਥੇ ਵਟ ਭੀ ਕੋਈ ਨਾ ਪਾਂਵਦਾ ਜੇ। ਛੋਟਾ ਬੜਾ ਜੋ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਪਾਸ ਜਾਵੇ ਖੁਸ਼ੀ ਹੋਕੇ ਘਰਾਂ ਨੂੰ ਆਂਵਦਾ ਜੇ। ਗਾਮਾ ਲੋਹੇ ਨੂੰ ਅੱਗ ਵਿਚ ਰਖ ਦੇਂਦਾ ਦੁਲਾ ਭਗਤੀ ਖੂਬ ਦਿਖਲਾਂਵਦਾ ਜੇ। ਤੁਰਤ ਦੁਲੇ ਦਾ ਕੰਮ ਤਿਆਰ ਕੀਤਾ ਸੋਹਣ ਖੂਬ ਹੀ ਸਟਾਂ ਲਗਾਂਵਦਾ ਜੇ। ਰਸਤਾ ਮਿਲਦਾ ਜਾਪਨਾ ਸਿਆਣਦਾ ਪਾਸ ਆਪਣੀ ਫੌਜ ਬੁਲਾਂਵਦਾ ਜੇ। ਕਾੜ ਕਾੜ ਹੀ ਕਾੜ ਕੜੱਪ ਪੈਂਦੀ ਜਦੋਂ ਜੋੜ ਗੁਲੇਲ ਚਲਾਂਵਦਾ ਜੇ। ਸਭ ਗਾਂਗਰਾਂ ਦੇ ਵਿਚੋਂ ਛੇਕ ਕੀਤੇ ਹੋਈ ਪੂਰੀ ਮੁਰਾਦ ਜੋ ਚਾਹੁੰਦਾ ਜੇ। ਨੰਦੀ ਨਾਲ ਮਰਾਸੀ ਦੇ ਆਂਵਦੀ ਸੀ ਓਹਦੇ ਵਲ ਗੁਲੇਲ ਘੁਕਾਂਵਦਾ ਜੇ। ਬੋਲੀ ਮਾਰ ਕੇ ਨੰਦੀ ਫਨਾਹ ਕਰਦੀ ਸੀਨਾ ਦੁਲੇ ਦਾ ਟਾਕ ਹੋ ਜਾਂਵਦਾ ਜੇ। ਬਾਪ ਦਾਦੇ ਦਾ ਇਹ ਤੇ ਸੂਰਮਾਂ ਏ ਕਾਹਨੂੰ ਨਿਤ ਗਰੀਬ ਦੁਖਾਂਵਦਾ ਜੇ। ਏਥੇ<noinclude></noinclude> 7548i4vbyx075e11dvgj8mt06drdpod 250 64111 181175 179661 2024-11-11T14:56:19Z Gill jassu 619 /* ਪ੍ਰਮਾਣਿਤ */ 181175 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="4" user="Gill jassu" />{{center|(੯)}}</noinclude>ਮੂਲ ਡਰਨਾ। {{center|<small>ਲਧੀ ਨੂੰ ਸਭਨਾਂ ਗਾਗਰਾਂ ਦਸਣੀਆਂ</small>}} {{gap}}ਸਭ ਔਰਤਾਂ ਲਧੀ ਦੇ ਕੋਲ ਜਾਕੇ ਆਖਣ ਦੁਲੇ ਨੂੰ ਰਖ ਸਮਝਾਇਕੇ ਨੀ। ਨਹੀਂ ਬਾਦਸ਼ਾਹ ਪਾਸ ਫਰਿਆਦ ਕਰੀਏ ਤੈਨੂੰ ਆਖਿਆ ਅਸੀਂ ਸੁਨਾਇਕੇ ਨੀ। ਅਸੀਂ ਚੁਪ ਬਥੇਰੀਆਂ ਹੋ ਰਹੀਆਂ ਅੰਦਰੋਂ ਉਠੀਆਂ ਬਹੁਤ ਦੁਖਾਇਕੇ ਨੀ। ਅਜੇ ਬੰਦ ਜੇ ਹੋਇਆ ਨਹੀਂ ਦੁਲਾ ਅਸੀਂ ਕੂਕਾਂ ਲਾਹੌਰ ਵਿਚ ਜਾਇਕੇ ਨੀ। ਅਜ ਤਕ ਬਥੇਰਾ ਦੇਖ ਰਹੀਆਂ ਸਭ ਬੈਠੀਆਂ ਘੜੇ ਭੰਨਾਇਕੇ ਨੀ। ਜੇ ਤੂੰ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੁਲੇ ਦੀ ਲੋੜਦੀ ਹੈਂ ਰਖ ਇਸ ਨੂੰ ਤੂੰ ਲੁਕਾਇਕੇ ਨੀ। ਲਧੀ ਸਭ ਅਗੇ ਕਰੇ ਅਰਜਦਾਰੀ ਨਾਲੇ ਬੋਲਦੀ ਪਾਸ ਬਹਾਇਕੇ ਨੀ। ਕਰੋ ਸਬਰ ਮੈਂ ਦੇਵਸਾਂ ਸਾਰੀਆਂ ਨੂੰ ਘੜੇ ਤਾਂਬੇ ਦੇ ਤੁਰਤ ਬਨਾਇਕੇ ਨੀ। ਗਲਾਂ ਮਿਠੀਆਂ ਨਾਲ ਖੁਸ਼ਹਾਲ ਕਰਕੇ ਭੇਜ ਸਾਰੀਆਂ ਘਰੀਂ ਮਨਾਇਕੇ ਨੀ। ਫਿਰ ਦੇਵੇ ਖਰੀਦ ਬਜ਼ਾਰ ਵਿਚੋਂ ਦੇਵੇ<ref>ਦੂਜੀ ਛਾਪ ਵਿੱਚ 'ਦੇੜੇ' ਲਿਖਿਆ ਹੋਇਆ ਹੈ</ref> ਗਾਗਰਾਂ ਤੁਰਤ ਮੰਗਾਇਕੇ ਨੀ। ਘੜੇ ਮਿਟੀ ਦੇ ਰਖੇ ਨੀ ਸਭ ਉਹਨੇ ਭਰੇ ਗਾਗਰਾਂ ਨਾਲ ਲਿਜਾਇਕੇ ਨੀ। ਕਿਸ਼ਨ ਸਿੰਘ ਉਹ ਸਭ ਆਨੰਦ ਹੋਈਆਂ ਦਿਲੋਂ ਦਿਲ ਦਾ ਫਿਕਰ ਹਟਾਇਕੇ ਨੀ। {{center|{{smaller|ਲਧੀ ਨੇ ਸਭ ਨੂੰ ਗਾਗਰਾਂ ਦੇਣੀਆਂ ਅਤੇ ਦੁਲੇ ਨੇ ਤੋੜ ਦੇਣੀਆਂ}} ਕੋਰੜਾ ਛੰਦ॥}} {{gap}}ਲਧੀ ਦੇਵੇ ਸਭ ਨੂੰ ਨਾਲੇ ਗਾਗਰਾਂ। ਦੁਲੇ ਵਾਲੀ ਹਠ ਭੈਣੋਂ ਵਾਂਗ ਸਾਗਰਾਂ। ਅਜ ਆਵੇ ਘਰ ਉਹਨੂੰ ਮੈਂ ਸੂਨਾਵਨਾਂ। ਲਧੀ ਕਹੇ ਮੂਲ ਨਾ ਲਾਹੌਰ ਜਾਵਨਾਂ। ਸਭੇ ਲੈ ਕੇ ਗਾਗਰਾਂ ਘਰਾਂ ਨੂੰ ਜਾਂਦੀਆਂ। ਮਿਟੀ ਦੇ ਘੜੇ ਘਰੀਂ ਜਾ ਟਿਕਦੀਆਂ। ਗਾਗਰਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਲੈ ਕੇ ਪਾਣੀ ਆਵਣਾ। ਲਧੀ ਕਹੇ ਮੂਲ ਨਾ ਲਾਹੌਰ ਜਾਵਣਾ। ਗਾਗਰਾਂ ਜਾਂ ਦੁਲਾ ਸਭ ਕੋਲ ਦੇਖਦਾ। ਫਿਰ ਇਹ ਦਲੀਲ ਦਿਲ ਵਿਚ ਟੇਕਦਾ। ਕੀਤੀ<noinclude></noinclude> htq04nz9hn72pqqvzk3bs4esrzyw5gr 250 64112 181172 179330 2024-11-11T14:40:17Z Gill jassu 619 /* ਪ੍ਰਮਾਣਿਤ */ 181172 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="4" user="Gill jassu" />{{center|(੮)}</noinclude>ਫੜਾਂਵਦਾ ਜੇ। ਜਿਸ ਖੂਹੇ ਤੇ ਔਰਤਾਂ ਭਰਨ ਪਾਣੀ ਵਿਚ ਘੜੇ ਦੇ ਚਾ ਟਿਕਾਂਵਦਾ ਜੇ। ਜਿਹੜੀ ਘੜਾ ਉਠਾ ਕੇ ਆਂਵਦੀ ਸੀ ਤੁਰਤ ਮਾਰ ਗੁਲੇਲ ਤੁੜਾਂਵਦਾ ਜੇ। ਕਈ ਰੋਜ ਇਸ ਤੌਰ ਦੇ ਨਾਲ ਦੁਲਾ ਪਣਹਾਰੀਆਂ ਨੂੰ ਖੂਬ ਸਤਾਂਵਦਾ ਜੇ। ਕੋਈ ਆਵੇ ਨਜਦੀਕ ਜਾਂ ਫੜਨ ਖਾਤਰ ਵਾਂਗ ਮਿਰਗ ਦੇ ਫਾਲ ਲਗਾਂਵਦਾ ਜੇ। ਲੈ ਕੇ ਮੁੰਡਿਆਂ ਨੂੰ ਫੜੇ ਝਲ ਅੰਦਰ ਕਈ ਰੋਜ਼ ਨਾ ਪਿੰਡ ਵਿਚ ਆਂਵਦਾ ਜੇ। ਜਦੋਂ ਪਿੰਡ ਵੜਦਾ ਘੜੇ ਫੋੜਦਾ ਸੀ ਇਸ ਕੰਮ ਤੋਂ ਬਾਜ ਨਾ ਆਂਵਦਾ ਜੇ। ਕਦੀ ਪਿੰਡ ਆਵੇ ਕਦੀ ਬਾਹਰ ਜਾਵੇ ਕਈ ਰੋਜ਼ ਇਸ ਤੋਰ ਲੰਘਾਂਵਦਾ ਜੇ। ਜਿਸ ਰੋਜ਼ ਓਹ ਪਿੰਡੀ ਦੇ ਵਿਚ ਆਵੇ ਸ਼ੋਰ ਔਰਤਾਂ ਵਿਚ ਚਾ ਪਾਂਵਦਾ ਜੇ। ਕਿਸ਼ਨ ਸਿੰਘ ਸਭੇ ਲੱਧੀ ਦੇ ਕੋਲ ਜਾਵਨ ਜਦੋਂ ਬਹੁਤਾ ਦੁਲਾ ਅਕਾਂਵਦਾ ਜੇ। ਕੋਰੜਾ ਛੰਦ- ਪੰਜ ਸਤ ਮੁੰਡੇ ਦੁਲਾ ਇਕਠੇ ਕਰਦਾ। ਹੋ ਬਚੇ ਅਲਗ ਸੀ ਦਲੀਲ ਕਰਦਾ। ਮਿਲੇ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਜੇ ਤਮਾਸ਼ਾ ਕਰਨਾ, ਪਿੰਡੀ ਕੋਲੋਂ ਅਸਾਂ ਮੂਲ ਨਹੀਂ ਡਰਨਾ। ਮਿੱਟੀ ਲੈ ਕੇ ਚਿਕਨੀ ਬਨਾਵੇ ਗੋਲੀਆਂ। ਮੁੰਡਿਆਂ ਨੂੰ ਬੋਲਕੇ ਸੁਣਾਵੇ ਬੋਲੀਆਂ। ਬੰਦ ਕਰੇ ਔਰਤਾਂ ਦਾ ਪਾਣੀ ਭਰਨਾ। ਪਿੰਡੀ ਕੋਲੋਂ ਅਸਾਂ ਮੂਲ ਨਹੀਂ ਡਰਨਾ। ਕੀਤੀਆਂ ਤਿਆਰ ਨੇ ਗੁਲੇਲਾਂ ਮੁੰਡਿਆਂ। ਕਰੇ ਭਲਾ ਕੌਣ ਅਗੇ ਪਿੰਡ ਗੁੰਡਿਆਂ। ਹੋਂਵਦੇ ਤਿਆਰ ਜਦੋਂ ਜੰਗ ਕਰਨਾ। ਪਿੰਡੀ ਕੋਲੋਂ ਅਸਾਂ ਮੂਲ ਨਹੀਂ ਡਰਨਾ। ਔਰਤਾਂ ਨੇ ਭਰ ਜਾਂ ਘੜੇ ਚਕ ਲਏ। ਮੁੰਡਿਆਂ ਨੇ ਤੁਰਤ ਨਿਸ਼ਾਨੇ ਕਰ ਲਏ। ਮਾਰਕੇ ਨਿਸ਼ਾਨਾ ਕਰ ਦੇਣ ਝਰਨਾ। ਪਿੰਡੀ ਕੋਲੋਂ ਅਸਾਂ ਮੂਲ ਨਹੀਂ ਡਰਨਾ। ਮਾਰਨੇ ਦੇ ਵਾਸਤੇ ਜੇ ਕੋਈ ਆਂਵਦਾ। ਮਾਰ ਕੇ ਛਲਾਂਗਾਂ ਝਲ ਵਲ ਜਾਂਵਦਾ। ਦਿਲ ਵਿਚ ਖੌਫ ਨਹੀਂ ਮੂਲ ਧਰਨਾ। ਪਿੰਡੀ ਕੋਲੋਂ ਅਸਾਂ ਨਹੀਂ ਮੂਲ ਡਰਨਾ। ਸਭੇ ਹੋ ਕੇ ਤੰਗ ਲਧੀ ਪਾਸ ਜਾਂਦੀਆਂ। ਦਿਲ ਵਾਲਾ ਹਾਲ ਸਾਰਾ ਜਾ ਸੁਨਾਦੀਆਂ। ਕਿਸ਼ਨ ਸਿੰਘ ਏਸ ਅਜ ਕਲ ਮਰਨਾ। ਪਿੰਡੀ ਕੋਲੋਂ ਅਸਾਂ ਨਹੀਂ<noinclude></noinclude> e4yyd8u3yaidie90e8rs6xqttmufxr2 181173 181172 2024-11-11T14:40:32Z Gill jassu 619 181173 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="4" user="Gill jassu" />{{center|(੮)}}</noinclude>ਫੜਾਂਵਦਾ ਜੇ। ਜਿਸ ਖੂਹੇ ਤੇ ਔਰਤਾਂ ਭਰਨ ਪਾਣੀ ਵਿਚ ਘੜੇ ਦੇ ਚਾ ਟਿਕਾਂਵਦਾ ਜੇ। ਜਿਹੜੀ ਘੜਾ ਉਠਾ ਕੇ ਆਂਵਦੀ ਸੀ ਤੁਰਤ ਮਾਰ ਗੁਲੇਲ ਤੁੜਾਂਵਦਾ ਜੇ। ਕਈ ਰੋਜ ਇਸ ਤੌਰ ਦੇ ਨਾਲ ਦੁਲਾ ਪਣਹਾਰੀਆਂ ਨੂੰ ਖੂਬ ਸਤਾਂਵਦਾ ਜੇ। ਕੋਈ ਆਵੇ ਨਜਦੀਕ ਜਾਂ ਫੜਨ ਖਾਤਰ ਵਾਂਗ ਮਿਰਗ ਦੇ ਫਾਲ ਲਗਾਂਵਦਾ ਜੇ। ਲੈ ਕੇ ਮੁੰਡਿਆਂ ਨੂੰ ਫੜੇ ਝਲ ਅੰਦਰ ਕਈ ਰੋਜ਼ ਨਾ ਪਿੰਡ ਵਿਚ ਆਂਵਦਾ ਜੇ। ਜਦੋਂ ਪਿੰਡ ਵੜਦਾ ਘੜੇ ਫੋੜਦਾ ਸੀ ਇਸ ਕੰਮ ਤੋਂ ਬਾਜ ਨਾ ਆਂਵਦਾ ਜੇ। ਕਦੀ ਪਿੰਡ ਆਵੇ ਕਦੀ ਬਾਹਰ ਜਾਵੇ ਕਈ ਰੋਜ਼ ਇਸ ਤੋਰ ਲੰਘਾਂਵਦਾ ਜੇ। ਜਿਸ ਰੋਜ਼ ਓਹ ਪਿੰਡੀ ਦੇ ਵਿਚ ਆਵੇ ਸ਼ੋਰ ਔਰਤਾਂ ਵਿਚ ਚਾ ਪਾਂਵਦਾ ਜੇ। ਕਿਸ਼ਨ ਸਿੰਘ ਸਭੇ ਲੱਧੀ ਦੇ ਕੋਲ ਜਾਵਨ ਜਦੋਂ ਬਹੁਤਾ ਦੁਲਾ ਅਕਾਂਵਦਾ ਜੇ। ਕੋਰੜਾ ਛੰਦ- ਪੰਜ ਸਤ ਮੁੰਡੇ ਦੁਲਾ ਇਕਠੇ ਕਰਦਾ। ਹੋ ਬਚੇ ਅਲਗ ਸੀ ਦਲੀਲ ਕਰਦਾ। ਮਿਲੇ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਜੇ ਤਮਾਸ਼ਾ ਕਰਨਾ, ਪਿੰਡੀ ਕੋਲੋਂ ਅਸਾਂ ਮੂਲ ਨਹੀਂ ਡਰਨਾ। ਮਿੱਟੀ ਲੈ ਕੇ ਚਿਕਨੀ ਬਨਾਵੇ ਗੋਲੀਆਂ। ਮੁੰਡਿਆਂ ਨੂੰ ਬੋਲਕੇ ਸੁਣਾਵੇ ਬੋਲੀਆਂ। ਬੰਦ ਕਰੇ ਔਰਤਾਂ ਦਾ ਪਾਣੀ ਭਰਨਾ। ਪਿੰਡੀ ਕੋਲੋਂ ਅਸਾਂ ਮੂਲ ਨਹੀਂ ਡਰਨਾ। ਕੀਤੀਆਂ ਤਿਆਰ ਨੇ ਗੁਲੇਲਾਂ ਮੁੰਡਿਆਂ। ਕਰੇ ਭਲਾ ਕੌਣ ਅਗੇ ਪਿੰਡ ਗੁੰਡਿਆਂ। ਹੋਂਵਦੇ ਤਿਆਰ ਜਦੋਂ ਜੰਗ ਕਰਨਾ। ਪਿੰਡੀ ਕੋਲੋਂ ਅਸਾਂ ਮੂਲ ਨਹੀਂ ਡਰਨਾ। ਔਰਤਾਂ ਨੇ ਭਰ ਜਾਂ ਘੜੇ ਚਕ ਲਏ। ਮੁੰਡਿਆਂ ਨੇ ਤੁਰਤ ਨਿਸ਼ਾਨੇ ਕਰ ਲਏ। ਮਾਰਕੇ ਨਿਸ਼ਾਨਾ ਕਰ ਦੇਣ ਝਰਨਾ। ਪਿੰਡੀ ਕੋਲੋਂ ਅਸਾਂ ਮੂਲ ਨਹੀਂ ਡਰਨਾ। ਮਾਰਨੇ ਦੇ ਵਾਸਤੇ ਜੇ ਕੋਈ ਆਂਵਦਾ। ਮਾਰ ਕੇ ਛਲਾਂਗਾਂ ਝਲ ਵਲ ਜਾਂਵਦਾ। ਦਿਲ ਵਿਚ ਖੌਫ ਨਹੀਂ ਮੂਲ ਧਰਨਾ। ਪਿੰਡੀ ਕੋਲੋਂ ਅਸਾਂ ਨਹੀਂ ਮੂਲ ਡਰਨਾ। ਸਭੇ ਹੋ ਕੇ ਤੰਗ ਲਧੀ ਪਾਸ ਜਾਂਦੀਆਂ। ਦਿਲ ਵਾਲਾ ਹਾਲ ਸਾਰਾ ਜਾ ਸੁਨਾਦੀਆਂ। ਕਿਸ਼ਨ ਸਿੰਘ ਏਸ ਅਜ ਕਲ ਮਰਨਾ। ਪਿੰਡੀ ਕੋਲੋਂ ਅਸਾਂ ਨਹੀਂ<noinclude></noinclude> qlzeebs34371hsfdhp7akc3rbqr60ls 250 64113 181171 179322 2024-11-11T14:26:17Z Gill jassu 619 /* ਪ੍ਰਮਾਣਿਤ */ 181171 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="4" user="Gill jassu" />{{center|(੭)}}</noinclude>ਇਹ ਦਿਲ ਅੰਦਰ ਕਾਲ ਲਵੇਗਾ ਸਭ ਨੂੰ ਮਾਰ ਕੇ ਤੇ। ਇਹ ਸੋਚ ਕਾਜੀ ਦੀ ਪਕੜ ਗਰਦਨ ਮਾਰੇ ਜਿਮੀਂ ਦੇ ਨਾਲ ਫਟਕਾਰ ਕੇ ਤੇ। ਤਿੰਨ ਚਾਰ ਵਾਰੀ ਇਹ ਹਾਲ ਕੀਤਾ ਕਾਜੀ ਰੋਂਵਦਾ ਤੋਬਾ ਪੁਕਾਰ ਕੇ ਤੇ। ਜਲਦੀ ਨਾਲ ਫਿਰ ਓਹ ਰਵਾਨ ਹੋਇਆ ਓਥੇ ਕਾਜੀ ਨੂੰ ਖੂਬ ਸਵਾਰ ਕੇ ਤੇ। ਫਿਰ ਪਾਸ ਤਰਖਾਣ ਦੇ ਜਾਏ ਦੁਲਾ ਕਹੇ ਉਸ ਨੂੰ ਇਹ ਚਿਤਾਰ ਕੇ ਤੇ। ਦੇਵੀ ਇਕ ਗੁਲੇਲ ਬਣਾ ਮੈਨੂੰ ਕੋਈ ਬਾਂਸ ਅਸੀਲ ਸੁਧਾਰ ਕੇ ਤੇ। ਕਿਸ਼ਨ ਸਿੰਘ ਗੁਲੇਲ ਤਿਆਰ ਹੋਈ ਵਿਚ ਚਾੜਦਾ ਤੰਦ ਨਿਤਾਰ ਕੇ ਤੇ। {{center|<small>ਦੁਲੇ ਨੇ ਤਰਖ਼ਾਣ ਦੇ ਪਾਸ ਜਾਣਾ। ਕੋਰੜਾ ਛੰਦ॥</small>}} {{gap}}ਕੁਟ ਕੇ ਜਾਂ ਕਾਜੀ ਨੂੰ ਸੀ ਦੁਲਾ ਭਜਿਆ। ਜਾ ਕੇ ਤਰਖਾਣ ਨਾਲ ਦਿਲਬਰ ਗਜਿਆ। ਝਟ ਮੇਰੀ ਤੂੰ ਇਕ ਗੁਲੇਲ ਜੜ ਦੇ। ਹੋਰ ਸਾਰੇ ਕੰਮ ਤਾਈਂ ਅਜ ਛੋੜਦੇ। ਮੈਨੂੰ ਤਾਂ ਗੁਲੇਲ ਦਾ ਹੈ ਬੜਾ ਚਾਓ ਓਏ। ਦਈਂ ਤੂੰ ਸ਼ਤਾਬੀ ਨ ਦੇਰ ਲਾਈਂ ਓਏ। ਮੈਨੂੰ ਤਾਂ ਸ਼ਤਾਬੀ ਕਾਰੀਗਰਾ ਟੋਚ ਦੇ। ਹੋਰ ਸਾਰੇ ਕੰਮ ਤਾਈਂ ਅਜ ਛੋੜਦੇ। ਭਾਲ ਕੇ ਲਗਾਈਂ ਤੂੰ ਅਸਲੀ ਬਾਂਸ ਓਏ। ਟੁਟੇ ਨਹੀਂ ਕਦੀ ਜੇਹੜੇ ਭਰੇ ਸਾਂਸ ਓਏ। ਐਸੀ ਤਾਂ ਗੁਲੇਲ ਨੂੰ ਸ਼ਤਾਬੀ ਜੋੜ ਦੇ। ਹੋਰ ਸਾਰੇ ਕੰਮ ਤਾਈਂ ਅਜ ਛੋੜ ਦੇ। ਕਾਰੀਗਰਾ ਕੰਮ ਨਹੀਂ ਕਦੇ ਮੁਕਦੇ। ਜਦੋਂ ਤਾਈਂ ਬੰਦੇ ਦੇ ਨਾ ਦਮ ਰੁਕਦੇ। ਕਰਕੇ ਸ਼ਤਾਬੀ ਕੰਮ ਸਾਨੂੰ ਟੋਰ ਦੇ। ਹੋਰ ਸਾਰੇ ਕੰਮ ਤਾਈਂ ਅਜ ਛੋੜ ਦੇ। ਇਕ ਘੜੀ ਦੁਲਿਆ ਸਬਰ ਕਰ ਓਏ। ਹੋਇਕੇ ਉਤਾਨਿਆ ਨਾ ਗਲੇ ਪੜ ਓਏ। ਤੇਰੇ ਜਿਹੇ ਚੋਬਰੇ ਦਾ ਦਮ ਤੋੜ ਦੇ। ਹੋਰ ਸਾਰੇ ਕੰਮ ਤਾਈਂ ਅਜੇ ਛੋੜਦੇ। ਐਸਾ ਮੈਂ ਅਸੀਲ ਲਗਾ ਕੇ ਦੇਵਾਂ ਬਾਂਸ ਓਏ। ਟੁਟੇ ਨਹੀਂ ਦੁਲਿਆ ਜੋ ਕਈ ਸਾਲ ਓਏ। ਕਿਸ਼ਨ ਸਿੰਘ ਚੋਬਰਾਂ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਮੋੜਦੇ। ਹੋਰ ਸਾਰੇ ਕੰਮ ਤਾਈਂ ਅਜ ਛੋਡਦੇ। {{center|<small>ਦੁਲੇ ਨੇ ਮੁੰਡਿਆਂ ਨੂੰ ਨਾਲ ਲਿਜਾ ਕੇ ਔਰਤਾਂ ਦੇ ਘੜੇ ਤੋੜਨੇ॥ ਬੈਂਤ॥</small>}} {{gap}}ਦੁਲਾ ਫੌਜ ਬਨਾਂਵਦਾ ਮੁਡਿਆਂ ਦੀ ਫਿਰ ਹਥੀਂ ਗੁਲੇਲਾਂ<noinclude></noinclude> 66201xvp2uawnm3jlyomn4fb1g11ays 250 64114 181170 179257 2024-11-11T14:16:24Z Gill jassu 619 /* ਪ੍ਰਮਾਣਿਤ */ 181170 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="4" user="Gill jassu" />{{center|(੬)}}</noinclude>ਸੁਣਾਂਵਦੀ ਜੇ। ਖੁਸ਼ੀ ਨਾਲ ਜੇ ਦੁਲਾ ਕਬੂਲ ਕਰਦਾ ਲਧੀ ਕਾਜੀ ਦੇ ਪਾਸ ਲਿਜਾਂਵਦੀ ਜੇ। ਲੱਧੀ ਕਾਜੀ ਹੈ ਜਾਇ ਸਲਾਮ ਆਖੇ ਨਾਲੇ ਸੀਰਨੀ ਨਜ਼ਰ ਟਿਕਾਂਵਦੀ ਜੇ। ਕਰੋ ਮਿਹਰਬਾਨੀ ਦਿਓ ਸਬਕ ਇਸ ਨੂੰ ਇਹ ਆਖ ਕੇ ਘਰ ਨੂੰ ਜਾਂਵਦੀ ਜੇ। ਕਿਸ਼ਨ ਸਿੰਘ ਏਹ ਸਬਕ ਪੜ੍ਹਾ ਦੇਂਦੀ ਵਾਰੀ ਦੁਲੇ ਜਵਾਨ ਦੀ ਆਂਵਦੀ ਜੇ। {{center|<small>ਨਸੀਹਤ ਕਾਜੀ</small>}} {{gap}}ਕਾਜ਼ੀ ਆਖਦਾ ਦੁਲੇ ਨੂੰ ਸੁਣ ਬੱਚਾ ਜਿਹੜਾ ਸਬਕ ਮੈਂ ਤੈਨੂੰ ਪੜਾਵਣਾ ਹਾਂ। ਦਿਲ ਲਾ ਕੇ ਇਸ ਨੂੰ ਯਾਦ ਕਰਨਾ ਤਾਹੀਂ ਅਗੇ ਮੈਂ ਫਿਰ ਬਤਾਵਨਾ ਹਾਂ। ਨਿਉਂ ਨਿਉਂ ਖੁਦਾ ਦੀ ਕਰੀਂ ਸੇਵਾ ਇਹ ਸਿਖਿਆ ਤੈਨੂੰ ਸਿਖਾਵਣਾ ਹਾਂ। ਨੇਕ ਲੜਕੇ ਨੂੰ ਨਿਤ ਪਿਆਰ ਦੇਵਾਂ ਬਦਹਾਲ ਦੀ ਖਲ ਉਡਾਵਨਾ ਹਾਂ। ਨੇਕ ਕੰਮਾਂ ਤੋਂ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਨਾਮ ਰੋਸ਼ਨ ਤਾਹੀਓਂ ਤੈਨੂੰ ਮੈਂ ਇਹ ਸਮਝਾਵਦਾ ਹਾਂ। ਇਲਮਦਾਰ ਹਸੇ ਸਦਾ ਦੁਨੀਆਂ ਉਤੇ ਕਰੀਂ ਸੋਈ ਜੋ ਤੈਨੂੰ ਸੁਨਾਵਨਾ ਹਾਂ। ਜੇਹੜਾ ਹੁਕਮ ਤੋਂ ਫੇਰ ਖਿਲਾਫ ਕਰਦਾ ਮਾਰ ਮਾਰ ਕੇ ਤੀਰ ਬਨਾਵਨਾ ਹਾਂ। ਸੁਣੇ ਹੁਕਮ ਤੇ ਸਬਕ ਨੂੰ ਯਾਦ ਕਰਦਾ ਮੈਂ ਤੇ ਵਾਰਨੇ ਉਸ ਤੋਂ ਜਾਂਵਦਾ ਹਾਂ। ਇਹ ਨਿਤ ਦਾ ਦੁਲਿਆ ਕੰਮ ਤੇਰਾ ਮੈਂ ਤਾਂ ਗਧੇ ਨੂੰ ਆਲਮ ਬਨਾਵਦਾ ਹਾਂ। ਕਿਸ਼ਨ ਸਿੰਘ ਹੀ ਆਖਦਾ ਸ਼ੁਕਰ ਕਰ ਤੂੰ ਤੈਨੂੰ ਸਬਕ ਮੈਂ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰਾਵਨਾ ਹਾਂ। {{center|<small>ਕਾਜੀ ਨੂੰ ਦੁਲੇ ਨੂੰ ਕਹਿਣਾ</small>}} {{gap}}ਦੁਲਾ ਆਖਦਾ ਮੀਆਂ ਜੀ ਅਰਜ ਮੇਰੀ ਤੁਸਾਂ ਦਸਣਾ ਖੂਬ ਵਿਚਾਰ ਕੇ ਤੇ। ਨਾਮ ਉਜਲਾ ਜਹਾਨ ਵਿਚ ਹੋਵੇ ਰੋਸ਼ਨ ਸਈ ਗਲ ਸੁਣ ਦਸੋ ਵਿਚਾਰ ਕੇ ਤੇ। ਕਾਜੀ ਆਖਦਾ ਦੁਲਿਆ ਸਚ ਦਸਾਂ ਕੌਣ ਬਹੇ ਏਥੇ ਧਰਨਾ ਮਾਰ ਕੇ ਤੇ। ਰਹੇ ਵਿਚ ਜਹਾਨ ਦੇ ਬਹੁਤ ਮੁਦਤ ਜਿਹੜਾ ਫਲਦਾ ਬਣੇ ਨੇਕ ਕਾਰ ਕੇ ਤੇ। ਨਾਮ ਬਦੀ ਦੇ ਫਲਦਾ ਬਹੁਤ ਛੇਤੀ ਐਪਰ ਜਾਂਵਦੀ ਝਟ ਵਸਾਰ ਕੇ ਤੇ। ਦੁਲੇ ਕੀਤੀ ਵਿਚਾਰ<noinclude></noinclude> 8xhmialyfzm3oi6wo6g5xs9ppuug6t2 250 64115 181167 179255 2024-11-11T13:54:07Z Gill jassu 619 /* ਪ੍ਰਮਾਣਿਤ */ 181167 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="4" user="Gill jassu" />{{center|(੫)}}</noinclude>ਲਵੇ ਰਾਣ ਮੀਆਂ। ਕਿਸ਼ਨ ਸਿੰਘ ਆਖੇ ਗੁਸੇ ਨਾਲ ਅਕਬਰ ਝੂਠ ਬੋਲੇ ਤਾਂ ਮਾਰਸਾਂ ਜਾਨ ਮੀਆਂ। {{center|<small>ਬਿਆਨ ਕਰਨਾ ਲਧੀ ਦਾ</small>}} {{gap}}ਤੇਰੇ ਅਗੇ ਮੈਂ ਅਰਜ਼ ਗੁਜ਼ਾਰਨੀ ਹਾਂ ਮੇਰੀ ਬਾਤ ਸੁਣੀ ਕੰਨ ਲਾਕੇ ਜੀ। ਤਨ ਮਨ ਲਾਕੇ ਮੈਂ ਪਾਲਿਆ ਹੈ ਨਹੀਂ ਰਖਿਆ ਕੁਛ ਛੁਪਾ ਕੇ ਜੀ। ਇਕ ਇਤਨਾ ਫਰਕ ਮਲੂਮ ਹੋਵੇ ਸਜੀ ਛਾਤੀ ਲਵੇ ਦੁਲਾ ਆਇਕੇ ਜੀ। ਖਬੀ ਛਾਤੀ ਦਾ ਦੁਧ ਘਟ ਸ਼ਹਿਜਾਦੇ ਨੂੰ ਮੈਂ ਤਾਂ ਛਡਦੀ ਕੁਲ ਪਿਲਾਇਕੇ ਜੀ। ਦੁਧ ਘਟ ਦਾ ਫਰਕ ਨਾ ਇਕ ਰਤੀ ਸੱਚੀ ਗਲ ਮੈਂ ਕਹੀ ਸੁਣਾਇਕੇ ਜੀ। ਭਾਵੇਂ ਮਾਰ ਤੇ ਛਡ ਤੂੰ ਬਾਦਸ਼ਾਹ ਸੱਚ ਦਸਿਆ ਬੋਲ ਖਲਾਇਕੇ ਜੀ। ਇਕ ਏਤਨਾ ਮੇਰਾ ਕਸੂਰ ਹੋਯਾ ਨਹੀਂ ਰਖਿਆ ਦੁਲਾ ਹਟਾਇਕੇ ਜੀ। ਕਿਸ਼ਨ ਸਿੰਘ ਨਾ ਏਹ ਸੀ ਖਬਰ ਮੈਨੂੰ ਹੋਵੇ ਅਸਰ ਉਸਦਾ ਫਿਰ ਜਾਇਕੇ ਜੀ। {{center|<small>ਬਾਦਸ਼ਾਹ ਨੇ ਕਸੂਰ ਮਾਫ ਕਰਨਾ ਅਤੇ ਦੁਲੇ ਨੂੰ ਪੜ੍ਹਾਉਣ ਲਈ ਕਹਿਣਾ</small>}} {{gap}}ਜਾ ਲਧੀਏ ਕੀਤਾ ਮੁਆਫ ਤੈਨੂੰ ਐਪਰ ਦੁਲੇ ਨੂੰ ਖੂਬ ਪੜ੍ਹਾਵਣਾ ਜੇ। ਖੋਟੇ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਵਿਚ ਨਾ ਬਹਿਣ ਦੇਣਾ ਖੂਬ ਅਦਬ ਅਦਾਬ ਸਿਖਾਵਨਾ ਜੇ। ਏਹਦੇ ਬਾਪ ਦਾਦੇ ਜੇਹੇ ਉਜਡ ਜੇਹੜੇ ਏਹਨਾਂ ਆਪਣੇ ਸੀਸ ਗੁਵਾਵਣਾ ਜੇ। ਦੁਲਾ ਇਲਮ ਵਿਚੋਂ ਹੁਸ਼ਿਆਰ ਹੋਵੇ ਫਿਰ ਇਸ ਨੂੰ ਅਸਾਂ ਬੁਲਾਵਣਾ ਜੇ। ਅਸੀਂ ਇਲਮ ਤੇ ਹੁਨਰ ਨੂੰ ਦੇਖ ਕੇ ਤੇ ਦਰਜਾ ਇਸਨੂੰ ਖੂਬ ਦਲਾਵਣਾ ਜੇ। ਤਦੋਂ ਪਿੰਡੀ ਮੈਂ ਕਰਾਂਗਾ ਮਾਫ ਇਸ ਨੂੰ ਨਾਲ ਸ਼ਿਕਾਰ ਲੈ ਧਾਵਣਾ ਜੇ। ਖੁਸ਼ੀ ਨਾਲ ਦੋਵੇਂ ਪਿੰਡੀ ਵਲ ਮੁੜੇ ਦੋਵੇਂ ਖੂਬ ਸਮਾਨ ਦਿਖਾਵਣਾ ਜੇ। ਕਿਸ਼ਨ ਸਿੰਘ ਆਖਦਾ ਲਧੀ ਤਾਈਂ ਪੜਨੇ ਵਿਚ ਮਸੀਤ ਦੇ ਪਾਵਣਾ ਜੇ। {{center|<small>ਦੁਲੇ ਦਾ ਲਧੀ ਦੇ ਨਾਲ ਪਿੰਡ ਜਾਣਾ</small>}} {{gap}}ਲਧੀ ਸੰਦਲ ਬਾਰ ਦੇ ਵਿਚ ਜਾਕੇ ਦੁਲਾ ਪੁਤ ਨੂੰ ਇਹ ਫੁਰਮਾਂਵਦੀ ਜੇ। ਬਚਾ ਪੜ੍ਹਨ ਦੇ ਵਲ ਧਿਆਨ ਕਰ ਤੂੰ ਤੈਨੂੰ ਮਤੀ ਇਹ ਆਖ<noinclude></noinclude> d2szbk8e5aggp5hgvmu8kh7xdl3q6lx 250 64116 181155 179253 2024-11-11T12:44:44Z Gill jassu 619 /* ਪ੍ਰਮਾਣਿਤ */ 181155 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="4" user="Gill jassu" />{{center|(੪)}}</noinclude>ਮੂਲ ਕਰਦਾ ਦੁਲਾ ਜਾਂਵਦਾ ਘੋੜਾ ਭਜਾ ਸਾਈਂ। ਸਾਲ ਦਸਵੇਂ ਵਿਚ ਮੈਦਾਨ ਜਾ ਕੇ ਲੈਣ ਖੂਬ ਹੀ ਘੋੜੇ ਦੁੜਾ ਸਾਈਂ। ਵਰ੍ਹੇ ਗਿਆਰਵੇਂ ਜਾਣ ਸ਼ਿਕਾਰ ਕਾਰਨ ਐਪਰ ਨੌਕਰਾ ਸੰਗ ਲੈਜਾ ਸਾਈਂ। ਸਾਲ ਬਾਰ੍ਹਵੇਂ ਭੇਜ ਵਜ਼ੀਰ ਤਾਈਂ ਅਕਬਰ ਦੋਹਾਂ ਨੂੰ ਲਵੇ ਬੁਲਾ ਸਾਈਂ। ਹੋਰ ਖਾਣ ਦੇ ਵਿਚ ਹੁਸ਼ਿਆਰ ਹੋਏ ਐਪਰ ਸਿਖ ਲਏ ਅਦਬ ਅਦਾਬ ਸਾਈਂ। ਬਾਦਸ਼ਾਹ ਨੇ ਹੁਕਮ ਵਜ਼ੀਰ ਨੂੰ ਦਿਤਾ ਤੰਬੂ ਵਿਚ ਮੈਦਾਨ ਲੁਵਾ ਸਾਈਂ। ਕਲ ਕੰਮ ਮੈਂ ਦੋਹਾਂ ਦਾ ਵੇਖਣਾ ਏਂ ਦੋਵੇਂ ਖੂਬ ਮੈਦਾਨ ਸਜਾ ਸਾਈਂ। ਤੁਰਤ ਸਾਰੇ ਕੰਮ ਤਿਆਰ ਹੋਏ ਦੇਵਨ ਝਟ ਕਨਾਤ ਤਨਾ ਸਾਈਂ। ਦੂਜੇ ਰੋਜ਼ ਨੂੰ ਜਲਸਾ ਤਿਆਰ ਹੋਇਆ ਦੇਵਾਂ ਦੇਹਾਂ ਨੂੰ ਖੂਬ ਸਜਾ ਸਾਈਂ। ਕਿਸ਼ਨ ਸਿੰਘ ਇਹ ਵਿਚ ਮੈਦਾਨ ਜਾ ਕੇ ਲਿਆ ਦੋਹਾਂ ਨੂੰ ਪਾਸ ਬੈਠਾ ਸਾਈਂ। {{center|<small>ਬਾਦਸ਼ਾਹ ਨੇ ਇਮਤਹਾਨ ਲੈਣਾ</small>}} {{gap}}ਚਿਲਾ ਤੀਰ ਕਮਾਨ ਫੜਾ ਦਿਤੇ ਲੈਣ ਦੋਵਾਂ ਦਾ ਇਮਤਿਹਾਨ ਮੀਆਂ। ਦੋਵੇਂ ਤੀਰ ਦੇ ਰੰਗ ਬਣਾ ਦਿਤੇ ਮਤਾਂ ਰਹੇ ਨੇ ਕੋਈ ਪਛਾਣ ਮੀਆਂ। ਪਹਿਲਾਂ ਛਡਿਆ ਤੀਰ ਸ਼ਾਹਜ਼ਾਦੇ ਨੇ ਫੇਰ ਛਡਦਾ ਦੂਲਾ ਜਵਾਨ ਮੀਆਂ। ਤੀਰ ਦੁਲੇ ਦਾ ਮਿਲਿਆ ਬਹੁਤ ਦੂਰੋਂ ਜਦੋਂ ਦੇਖਕੇ ਵਿਚ ਮਕਾਨ ਮੀਆਂ। ਫੇਰ ਇਕ ਨਿਸ਼ਾਨ ਬਣਾ ਦੇਂਦੇ ਵੇਖਣ ਦੋਹਾਂ ਦੇ ਫੇਰ ਨਿਸ਼ਾਨ ਮੀਆਂ। ਲਗਾ ਤੀਰ ਸ਼ਹਿਜ਼ਾਦੇ ਦਾ ਇਕ ਨਹੀਂ ਸੀ ਦੁਲਾ ਮਾਰਦਾ ਵਿਚ ਮੈਦਾਨ ਮੀਆਂ। ਦਿਲ ਬਾਦਸ਼ਾਹ ਥੋੜਾ ਮਸਤ ਹੋਯਾ ਫੇਰ ਦੇਖ ਦੇਖ ਕੇ ਗੇਂਦ ਚੁਗਾਨ ਮੀਆਂ। ਦੁਲਾ ਸੇਖੋਂ ਨੂੰ ਗੇਂਦ ਨਾ ਮੂਲ ਦੇਵੇ ਕਰੇ ਧਕਿਆਂ ਦੇ ਨਾਲ ਹੈਰਾਨ ਮੀਆਂ। ਝੂਠ ਬੋਲੇ ਤਾਂ ਜਾਨ ਗਵਾ ਦੇਊਂ ਸਚ ਸਚ ਵਿਚ ਤੂੰ ਜਾਨ ਅਮਾਨ ਮੀਆਂ। ਦੁਧ ਸੇਖੋਂ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਪਿਲਾਇਆ ਤੂੰ ਮੇਰੇ ਦਿਲ ਦੇ ਵਿਚ ਗੁਮਾਨ ਮੀਆਂ। ਦੁਲਾ ਓਸ ਨੂੰ ਤਨ ਨਾ ਲਗਨ ਦੇਂਦਾ ਇਕ ਪਲਕ ਅੰਦਰ<noinclude></noinclude> misy1u8kowvk86vh4pnzhsetcfib39d 250 64117 181154 179251 2024-11-11T12:36:57Z Gill jassu 619 /* ਪ੍ਰਮਾਣਿਤ */ 181154 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="4" user="Gill jassu" />{{center|(੩)}}</noinclude>ਕਿਸ਼ਨ ਸਿੰਘ ਖੁਸ਼ੀ ਦੇ ਹਾਲ ਲਿਖੇ ਘਰ ਘਰ ਸਜਦੇ ਸੀਸ ਨਿਵਾਨ ਸ਼ਾਹਾ। {{center|<small>ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਨੇ ਸੂਰਮੇ ਦਾ ਪਤਾ ਕਰਨਾ ਅਤੇ ਲਧੀ ਦਾ ਪਤਾ ਲਗਣਾ</small>}} {{gap}}ਜਦੋਂ ਸ਼ਾਹ ਨੇ ਖੂਬ ਪੜਤਾਲ ਕੀਤੀ ਤੁਰਤ ਦਸਦੇ ਨੇ ਕੋਲ ਆ ਸਾਈਂ। ਤੁਸਾਂ ਮਾਰਿਆ ਭਟੀ ਫਰੀਦ ਜੇਹੜਾ ਬੜਾ ਸੂਰਮਾਂ ਦਿਆਂ ਸੁਣਾ ਸਾਈਂ। ਲੱਧੀ ਇਸਤਰੀ ਮਰਦ ਮਾਨਿੰਦ ਸ਼ਾਹਾ ਬਲਵਾਨ ਤੇ ਨੇਕ ਸਦਾ ਸਾਈਂ। ਇਸੀ ਵਾਰ ਇਤਵਾਰ ਨੂੰ ਹੋਇਆ ਪੈਦਾ ਲੜਕਾ ਉਸਨੂੰ ਦੇਵਾਂ ਬਤਾ ਸਾਈਂ। ਜਦੋਂ ਦੋਹਾਂ ਦੀ ਇਕ ਪੈਦਾਇਸ਼ ਹੋਈ ਜਾਮੇ ਵਿਚ ਨ ਸ਼ਾਹ ਸਮਾ ਸਾਈਂ। ਏਥੇ ਸਦਨਾ ਹੁਕਮ ਬੇਗਾਨੜਾ ਨਾ ਓਥੇ ਸੇਖੋਂ ਨੂੰ ਦਿਓ ਪੁਚਾ ਸਾਈਂ। ਤੁਰਤ ਪਿੰਡੀ ਲੈ ਚਲੇ ਸੇਖੋਂ ਨੂੰ ਖਾਨੇ ਲੱਧੀ ਦੇ ਦੇਂਵਦੇ ਪਾ ਸਾਈਂ। ਪਿੰਡ ਬਾਦਸ਼ਾਹੀ ਵਾਂਗ ਧਾਮ ਹੋਵੇ ਤੇ ਦਿਤਾ ਸ਼ਾਹ ਨੇ ਇਹ ਫੁਰਮਾ ਸਾਈਂ। ਤੁਰਤ ਸਾਜ ਸਮਾਨ ਗੁਲਾਮ ਜਾਓ ਪਾਓ ਪਿੰਡੀ ਦੇ ਵਿਚ ਠਰਾ ਸਾਈਂ। ਦੋਵੇਂ ਛੋਕਰੇ ਲੱਧੀ ਦਾ ਦੁਧ ਪੀਵਨ ਨਾਲੇ ਦਿਸਦੇ ਵਾਂਗ ਭਰਾ ਸਾਈਂ। ਇਕ ਸਾਲ ਅੰਦਰ ਲਗੇ ਟੁਰਨ ਦੋਵੇਂ ਪਈ ਪਿੰਡੀ ਦੇ ਵਿਚ ਕੁਹਾ ਸਾਈਂ। ਦੂਜੇ ਸਾਲ ਖੇਲਦੇ ਖੇਲ ਦੋਵੇਂ ਖੇਤ ਮਿੱਟੀ ਦੇ ਲੈਣ ਬਣਾ ਸਾਈਂ। ਦੁਲਾ ਸ਼ੇਖ ਦੀ ਬਟ ਧਕੇਲ ਦੇਵੇ ਉਸਦੇ ਖੇਤ ਵਿਚ ਪਾ ਸਾਈਂ। ਤੀਜੇ ਸਾਲ ਨੂੰ ਘੋੜੇ ਬਣਾ ਖੇਲਨ ਦੁਲਾ ਸੇਖੋਂ ਨੂੰ ਲਵੇ ਚੜਾ ਸਾਈਂ। ਚੌਥੇ ਸਾਲ ਨੂੰ ਖੇਡਦੇ ਗੇਂਦ ਬੱਲਾ ਦੁਲਾ ਸੇਖੋਂ ਨੂੰ ਲਵੇ ਹਰਾ ਸਾਈਂ। ਵਰ੍ਹੇ ਪੰਜਵੇਂ ਵਿੱਚ ਮੈਦਾਨ ਦੌੜਨ ਦੁਲਾ ਸੇਖੋਂ ਅਗੇ ਨਿਕਲ ਜਾ ਸਾਈਂ। ਛੇਵੇਂ ਸਾਲ ਨੂੰ ਹੋਏ ਹੁਸ਼ਿਆਰ ਦੋਵੇਂ ਹੋਏ ਮੁੰਡਿਆਂ ਵਿਚ ਸੁਹਾ ਸਾਈਂ। ਸਾਲ ਸਤਵੇਂ ਨੂੰ ਕੁਸ਼ਤੀ ਕਰਨ ਦੋਵੇਂ ਐਪਰ ਸੇਖੋਂ ਨੂੰ ਲਵੇ ਗਰਾ ਸਾਈਂ। ਸਾਲ ਅਠਵੇਂ ਪਕੜ ਕਮਾਨ ਸੁੰਦਰ ਰਹੇ ਖੂਬ ਹੀ ਤੀਰ ਚਲਾ ਸਾਈਂ। ਪਹਿਲੇ ਤੀਰ ਜੋ ਸੇਖੋਂ ਚਲਾ ਦੇਵੇ ਦੁਲਾ ਉਸ ਥੀਂ ਪਾਰ ਲੰਘਾ ਸਾਈਂ। ਨੌਵੇਂ ਸਾਲ ਨੂੰ ਘੋੜੀਆਂ ਚੜ੍ਹਨ ਲਗੇ ਮਿਤ੍ਰ ਜਾਣ ਬਹਾਰ ਨਾਲ ਚਾ ਸਾਈਂ। ਸੇਖੋਂ ਡਰਦਾ ਤੇਜ ਨਾ<noinclude></noinclude> kkyfs3yt7mlxe52g9jgl2ovbydt19g4