ਵਰਤੋਂਕਾਰ:Charan Gill/common.js

<mediawiki xmlns="http://www.mediawiki.org/xml/export-0.11/" xmlns:xsi="http://www.w3.org/2001/XMLSchema-instance" xsi:schemaLocation="http://www.mediawiki.org/xml/export-0.11/ http://www.mediawiki.org/xml/export-0.11.xsd" version="0.11" xml:lang="pa">
  <siteinfo>
    <sitename>ਵਿਕੀਸਰੋਤ</sitename>
    <dbname>pawikisource</dbname>
    <base>https://pa.wikisource.org/wiki/%E0%A8%AE%E0%A9%81%E0%A9%B1%E0%A8%96_%E0%A8%B8%E0%A8%AB%E0%A8%BC%E0%A8%BE</base>
    <generator>MediaWiki 1.44.0-wmf.6</generator>
    <case>first-letter</case>
    <namespaces>
      <namespace key="-2" case="first-letter">ਮੀਡੀਆ</namespace>
      <namespace key="-1" case="first-letter">ਖ਼ਾਸ</namespace>
      <namespace key="0" case="first-letter" />
      <namespace key="1" case="first-letter">ਗੱਲ-ਬਾਤ</namespace>
      <namespace key="2" case="first-letter">ਵਰਤੋਂਕਾਰ</namespace>
      <namespace key="3" case="first-letter">ਵਰਤੋਂਕਾਰ ਗੱਲ-ਬਾਤ</namespace>
      <namespace key="4" case="first-letter">ਵਿਕੀਸਰੋਤ</namespace>
      <namespace key="5" case="first-letter">ਵਿਕੀਸਰੋਤ ਗੱਲ-ਬਾਤ</namespace>
      <namespace key="6" case="first-letter">ਤਸਵੀਰ</namespace>
      <namespace key="7" case="first-letter">ਤਸਵੀਰ ਗੱਲ-ਬਾਤ</namespace>
      <namespace key="8" case="first-letter">ਮੀਡੀਆਵਿਕੀ</namespace>
      <namespace key="9" case="first-letter">ਮੀਡੀਆਵਿਕੀ ਗੱਲ-ਬਾਤ</namespace>
      <namespace key="10" case="first-letter">ਫਰਮਾ</namespace>
      <namespace key="11" case="first-letter">ਫਰਮਾ ਗੱਲ-ਬਾਤ</namespace>
      <namespace key="12" case="first-letter">ਮਦਦ</namespace>
      <namespace key="13" case="first-letter">ਮਦਦ ਗੱਲ-ਬਾਤ</namespace>
      <namespace key="14" case="first-letter">ਸ਼੍ਰੇਣੀ</namespace>
      <namespace key="15" case="first-letter">ਸ਼੍ਰੇਣੀ ਗੱਲ-ਬਾਤ</namespace>
      <namespace key="100" case="first-letter">ਲੇਖਕ</namespace>
      <namespace key="101" case="first-letter">ਲੇਖਕ ਗੱਲ-ਬਾਤ</namespace>
      <namespace key="106" case="first-letter">ਪੋਰਟਲ</namespace>
      <namespace key="107" case="first-letter">ਪੋਰਟਲ ਗੱਲ-ਬਾਤ</namespace>
      <namespace key="108" case="first-letter">ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਕ</namespace>
      <namespace key="109" case="first-letter">ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਕ ਗੱਲ-ਬਾਤ</namespace>
      <namespace key="110" case="first-letter">ਲਿਖਤ</namespace>
      <namespace key="111" case="first-letter">ਲਿਖਤ ਗੱਲ-ਬਾਤ</namespace>
      <namespace key="112" case="first-letter">ਆਡੀਓਬੁਕ</namespace>
      <namespace key="113" case="first-letter">ਆਡੀਓਬੁਕ ਗੱਲ-ਬਾਤ</namespace>
      <namespace key="114" case="first-letter">ਅਨੁਵਾਦ</namespace>
      <namespace key="115" case="first-letter">ਅਨੁਵਾਦ ਗੱਲ-ਬਾਤ</namespace>
      <namespace key="250" case="first-letter">ਪੰਨਾ</namespace>
      <namespace key="251" case="first-letter">ਪੰਨਾ ਗੱਲ-ਬਾਤ</namespace>
      <namespace key="252" case="first-letter">ਇੰਡੈਕਸ</namespace>
      <namespace key="253" case="first-letter">ਇੰਡੈਕਸ ਗੱਲ-ਬਾਤ</namespace>
      <namespace key="710" case="first-letter">TimedText</namespace>
      <namespace key="711" case="first-letter">TimedText talk</namespace>
      <namespace key="828" case="first-letter">ਮੌਡਿਊਲ</namespace>
      <namespace key="829" case="first-letter">ਮੌਡਿਊਲ ਗੱਲ-ਬਾਤ</namespace>
    </namespaces>
  </siteinfo>
  <page>
    <title>ਵਰਤੋਂਕਾਰ:Charan Gill/common.js</title>
    <ns>2</ns>
    <id>12817</id>
    <revision>
      <id>183989</id>
      <parentid>183416</parentid>
      <timestamp>2024-12-13T04:28:41Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Charan Gill</username>
        <id>36</id>
      </contributor>
      <comment>ਸਫ਼ੇ ਨੂੰ ਖ਼ਾਲੀ ਕੀਤਾ</comment>
      <origin>183989</origin>
      <model>javascript</model>
      <format>text/javascript</format>
      <text bytes="0" sha1="phoiac9h4m842xq45sp7s6u21eteeq1" />
      <sha1>phoiac9h4m842xq45sp7s6u21eteeq1</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>ਪੰਨਾ:Guru Granth Sahib Ji.pdf/106</title>
    <ns>250</ns>
    <id>21848</id>
    <revision>
      <id>183964</id>
      <parentid>52936</parentid>
      <timestamp>2024-12-12T15:47:20Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>GaganKaire95</username>
        <id>2099</id>
      </contributor>
      <comment>/* ਗਲਤੀਆਂ ਲਾਈਆਂ */</comment>
      <origin>183964</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="3880" sha1="mwsramtaprqg0z9p8itetyosuohlyn4" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;3&quot; user=&quot;GaganKaire95&quot; /&gt;&lt;/noinclude&gt;ਬੇਨੰਤੀ ਠਾਕੁਰਿ ਮੇਰੈ ਪੂਰਨ ਹੋਈ ਘਾਲੀ ਜੀਉ ॥੨॥ ਸਰਬ ਜੀਆ ਕਉ ਦੇਵਣਹਾਰਾ ॥ ਗੁਰ ਪਰਸਾਦੀ ਨਦਰਿ 
ਨਿਹਾਰਾ ॥ ਜਲ ਥਲ ਮਹੀਅਲ ਸਭਿ ਤ੍ਰਿਪਤਾਣੇ ਸਾਧੂ ਚਰਨ ਪਖਾਲੀ ਜੀਉ ॥੩॥ ਮਨ ਕੀ ਇਛ 
ਪੁਜਾਵਣਹਾਰਾ ॥ ਸਦਾ ਸਦਾ ਜਾਈ ਬਲਿਹਾਰਾ ॥ ਨਾਨਕ ਦਾਨੁ ਕੀਆ ਦੁਖ ਭੰਜਨਿ ਰਤੇ ਰੰਗਿ ਰਸਾਲੀ ਜੀਉ
॥੪॥੩੨॥੩੯॥ ਮਾਝ ਮਹਲਾ ੫ ॥ ਮਨੁ ਤਨੁ ਤੇਰਾ ਧਨੁ ਭੀ ਤੇਰਾ ॥ ਤੂੰ ਠਾਕੁਰੁ ਸੁਆਮੀ ਪ੍ਰਭੁ ਮੇਰਾ ॥ ਜੀਉ
ਪਿੰਡੁ ਸਭੁ ਰਾਸਿ ਤੁਮਾਰੀ ਤੇਰਾ ਜੋਰੁ ਗੋਪਾਲਾ ਜੀਉ ॥੧॥ ਸਦਾ ਸਦਾ ਤੂੰਹੈ ਸੁਖਦਾਈ ॥ ਨਿਵਿ ਨਿਵਿ ਲਾਗਾ 
ਤੇਰੀ ਪਾਈ ॥ ਕਾਰ ਕਮਾਵਾ ਜੇ ਤੁਧੁ ਭਾਵਾ ਜਾ ਤੂੰ ਦੇਹਿ  ਜੀਉ ॥੨॥ ਪ੍ਰਭ ਤੁਮ ਤੇ ਲਹਣਾ ਤੂੰ ਮੇਰਾ 
ਗਹਣਾ ॥ ਜੋ ਤੂੰ ਦੇਹਿ ਸੋਈ ਸੁਖੁ ਸਹਣਾ ॥ ਜਿਥੈ ਰਖਹਿ ਬੈਕੁੰਠ ਤਿਥਾਈ ਤੂੰ ਸਭਨਾ ਕੇ ਪ੍ਰਤਿਪਾਲਾ ਜੀਉ ॥੩॥
ਸਿਮਰਿ ਸਿਮਰਿ ਨਾਨਕ ਸੁਖੁ ਪਾਇਆ ॥ ਆਠ ਪਹਰ ਤੇਰੇ ਗੁਣ ਗਾਇਆ ॥ ਸਗਲ ਮਨੋਰਥ ਪੂਰਨ ਹੋਏ ਕਦੇ ਨ
ਹੋਇ ਦੁਖਾਲਾ ਜੀਉ ॥੪॥੩੩॥੪੦॥ ਮਾਝ ਮਹਲਾ ੫ ॥ ਪਾਰਬ੍ਰਮਿ ਪ੍ਰਭਿ ਮੇਘੁ ਪਠਾਇਆ ॥ ਜਲਿ ਥਲਿ
ਮਹੀਅਲਿ ਦਹ ਦਿਸਿ ਵਰਸਾਇਆ ॥ ਸਾਂਤਿ ਭਈ ਬੁਝੀ ਸਭ ਤ੍ਰਿਸਨਾ ਅਨਦੁ ਭਇਆ ਸਭ ਠਾਈ ਜੀਉ ॥੧॥ 
ਸੁਖਦਾਤਾ ਦੁਖ ਭੰਜਨਹਾਰਾ ॥ ਆਪੇ ਬਖਸਿ ਕਰੇ ਜੀਅ ਸਾਰਾ ॥ ਅਪਨੇ ਕੀਤੇ ਨੋ ਆਪਿ ਪ੍ਰਤਿਪਾਲੇ ਪਇ ਪੈਰੀ 
ਤਿਸਹਿ ਮਨਾਈ ਜੀਉ ॥੨॥ ਜਾ ਕੀ ਸਰਣਿ ਪਇਆ ਗਤਿ ਪਾਈਐ ॥ ਸਾਸਿ ਸਾਸਿ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਧਿਆਈਐ ॥
ਤਿਸੁ ਬਿਨੁ ਹੋਰੁ ਨ ਦੂਜਾ ਠਾਕੁਰੁ ਸਭ ਤਿਸੈ ਕੀਆ ਜਾਈ ਜੀਉ ॥੩॥ ਤੇਰਾ ਮਾਣੁ ਤਾਣੁ ਪ੍ਰਭ ਤੇਰਾ ॥ ਤੂੰ ਸਚਾ 
ਸਾਹਿਬੁ ਗੁਣੀ ਗਹੇਰਾ ॥ ਨਾਨਕੁ ਦਾਸੁ ਕਹੈ ਬੇਨੰਤੀ ਆਠ ਪਹਰ ਤੁਧੁ ਧਿਆਈ ਜੀਉ ॥੪॥੩੪॥੪੧॥ 
ਮਾਝ ਮਹਲਾ ੫ ॥ ਸਭੇ ਸੁਖ ਭਏ ਪ੍ਰਭ ਤੁਠੇ॥ ਗੁਰ ਪੂਰੇ ਕੇ ਚਰਣ ਮਨਿ ਵੁਠੇ॥ ਸਹਜ ਸਮਾਧਿ ਲਗੀ ਲਿਵ ਅੰਤਰਿ
ਸੋ ਰਸੁ ਸੋਈ ਜਾਣੈ ਜੀਉ ॥੧॥ ਅਗਮ ਅਗੋਚਰੁ ਸਾਹਿਬੁ ਮੇਰਾ ॥ ਘਟ ਘਟ ਅੰਤਰਿ ਵਰਤੈ ਨੇਰਾ ॥ ਸਦਾ ਅਲਿਪਤੁ
ਜੀਆ ਕਾ ਦਾਤਾ ਕੋ ਵਿਰਲਾ ਆਪੁ ਪਛਾਣੈ ਜੀਉ ॥੨॥ ਪ੍ਰਭ ਮਿਲਣੈ ਕੀ ਏਹ ਨੀਸਾਣੀ ॥ ਮਨਿ ਇਕੋ ਸਚਾ ਹੁਕਮੁ 
ਪਛਾਣੀ ॥ ਸਹਜਿ ਸੰਤੋਖਿ ਸਦਾ ਤ੍ਰਿਪਤਾਸੇ ਅਨਦੁ ਖਸਮ ਕੈ ਭਾਣੈ ਜੀਉ ॥੩॥ ਹਥੀ ਦਿਤੀ ਭਿ ਦੇਵਣਹਾਰੈ ॥ 
ਜਨਮ ਮਰਣ ਰੋਗ ਸਭਿ ਨਿਵਾਰੇ ॥ ਨਾਨਕ ਦਾਸ ਕੀਏ ਪ੍ਰਭਿ ਅਪੁਨੇ ਹਰਿ ਕੀਰਤਨਿ ਰੰਗ ਮਾਣੇ ਜੀਉ ॥&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>mwsramtaprqg0z9p8itetyosuohlyn4</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>ਪੰਨਾ:ਪੋਥੀ ਪੰਜ ਗ੍ਰੰਥੀ ਸਟੀਕ.pdf/2</title>
    <ns>250</ns>
    <id>31776</id>
    <revision>
      <id>184000</id>
      <parentid>80961</parentid>
      <timestamp>2024-12-13T06:14:30Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Satdeep Gill</username>
        <id>13</id>
      </contributor>
      <comment>/* ਗਲਤੀਆਂ ਨਹੀਂ ਲਾਈਆਂ */</comment>
      <origin>184000</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="2414" sha1="fmloj4ds6zc96yqf9a5udi49p0kzayw" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Satdeep Gill&quot; /&gt;&lt;font color = &quot;darkred&quot;&gt;&lt;/noinclude&gt;&lt;center&gt;
{{xx-larger|ਤਤਕਰਾ ਟੀਕੇ ਵਾਲੀਆਂ ਬਾਣੀਆਂ ਦਾ}}

{|
| ਜਪੁਜੀ ਸਟੀਕ || ਪੰਨਾ ਨੰ:-੧ 
|-
| ਸ਼ਬਦ ਹਜ਼ਾਰੇ ਸਟੀਕ || ੮੫
|-
| ਜਾਪੁ ਸਾਹਿਬ ਪਾ: ੧੦ ਸਟੀਕ|| ੧੦੯
|-
| ਰਹਿਰਾਸ਼ (ਪੂਰੀ) ਸਟੀਕ || ੧੯੦
|-
| ਅਰਦਾਸ ਸਟੀਕ || ੨੫੭
|-
| ਕੀਰਤਨ ਸੋਹਿਲਾ ਸਟੀਕ || ੨੬੧
|-
| ਸਵਯੇ ਪਾ: ੧o ਸਟੀਕ || २५३
|-
| ਅਨੰਦ ਸਾਹਿਬ (ਪੂਰਾ) ਸਟੀਕ ||੨੮੫
|-
| ਸੁਖਮਨੀ ਸਟੀਕ || ੧
|-
| ਆਸਾ ਦੀ ਵਾਰ ਸਟੀਕ ਤੇ ਬਾਵਨ ਅਖਰੀ ਸਟੀਕ || ੧
|}

{{Xx-larger|ਪੰਡਤ ਨਰੈਣ ਸਿੰਘ ਜੀ ਗਯਾਨੀ ਲਾਹੌਰ}}

(ਮੁਜੰਗਾਂ ਵਾਲੇ) ਦੇ ਸਟੀਕ ਗ੍ਰੰਥਾਂ ਦੇ ਨਾਮ:-
&lt;/center&gt;
{{gap}}ਆਦਿ ਸ੍ਰੀ ਗੁਰੂ ਗ੍ਰੰਥ ਸਾਹਿਬ ਸਟੀਕ, ਦਸਮ ਗ੍ਰੰਥ ਸਾਹਿਬ ਟੀਕਾ, ਦਸ ਗ੍ਰੰਥੀ ਸਟੀਕ, ਪੰਜ ਗ੍ਰੰਥੀ ਸਟੀਕ, ਸੁੰਦਰ ਗੁਟਕਾ ਟੀਕਾ, ਪੋਥੀ ਬਾਈ ਵਾਰਾਂ ਸਟੀਕ, ਭਗਤਾਂ ਦੀ ਬਾਣੀ ਸਟੀਕ, ਵਾਰਾਂ ਭਾ: ਗੁਰਦਾਸ ਸਟੀਕ ਕਬਿਤ ਸਵਯੇ ਭਾਈ ਗੁਰਦਾਸ ਸਟੀਕ, ਜ਼ਫਰਨਾਮਾ ਸਟੀਕ, ਗਜ਼ਲਾਂ ਭਾਈ ਨੰਦ ਲਾਲ ਸਟੀਕ, ਭਰਥਰੀ ਵੈਰਾਗ ਸ਼ਤਕ ਸਟੀਕ, ਸ੍ਰੀ ਗੁਰ ਭਗਤਮਾਲਾ ਸਟੀਕ, ਪ੍ਰਬੋਧ ਚੰਦਰ ਨਾਟਕ ਸਟੀਕ, ਨਿਤਨੇਮ ਸਟੀਕ, ਸੁਖਮਨੀ ਸਟੀਕ,ਜਪੁਜੀ ਸਟੀਕ, ਜਾਪ ਜੀ ਸਟੀਕ, ਆਸਾ ਦੀ ਵਾਰ ਸਟੀਕ, ਰਹਿਰਾਸ ਸਟੀਕ, ਬਾਵਨ ਅਖਰੀ ਸਟੀਕ, ਸਿਧ ਗੋਸ਼ਟ ਸਟੀਕ ਭੱਟਾਂ ਦੇ ਸਵਯੇ ਸਟੀਕ, ਸਲੋਕ ਭਗਤ ਕਬੀਰ ਸਟੀਕ, ਸਲੋਕ ਸ਼ੇਖ ਫਰੀਦ ਸਟੀਕ, ਅਕਾਲ ਉਸਤਤ ਸਟੀਕ, ਚੰਡੀ ਦੀ ਵਾਰ ਸਟੀਕ ਆਦ।
{{xx-larger|ਪਤਾ - ਭਾ: ਬਟਾ ਸਿੰਘ ਪ੍ਰਤਾਪ ਸਿੰਘ}} ਪੁਸਤਕਾਂ ਵਾਲੇ&lt;noinclude&gt;&lt;/font&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>fmloj4ds6zc96yqf9a5udi49p0kzayw</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>ਪੰਨਾ:ਪੋਥੀ ਪੰਜ ਗ੍ਰੰਥੀ ਸਟੀਕ.pdf/3</title>
    <ns>250</ns>
    <id>32198</id>
    <revision>
      <id>184001</id>
      <parentid>183464</parentid>
      <timestamp>2024-12-13T06:14:35Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Satdeep Gill</username>
        <id>13</id>
      </contributor>
      <comment>/* ਗਲਤੀਆਂ ਨਹੀਂ ਲਾਈਆਂ */</comment>
      <origin>184001</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="760" sha1="2b4oob9k0c16j7pg56wgxmq882d8vd7" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Satdeep Gill&quot; /&gt;{{center|ਸਭ ਹੱਕ ਰਾਖਵੇਂ ਹਨ।}}&lt;/noinclude&gt;{{Center|&lt;poem&gt;
{{center|ੴ ਸਤਿਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ॥
٭٭٭٭}}

ਸ੍ਰੀ ਗੁਰੂ ਗ੍ਰੰਥ ਸਾਹਿਬ ਜੀ ਸਟੀਕ

-ਵਿਚੋਂ-

{{xx-larger|'''ਸ੍ਰੀ ਜਪੁਜੀ ਸਟੀਕ'''
}}
ਟੀਕਾਕਾਰ

ਪੰਡਤ ਨਰੈਣ ਸਿੰਘ ਜੀ ਗਯਾਨੀ 
ਵਿਦਆ ਮਾਰਤੰਡ, ਲਾਹੌਰ (ਮੁਢੰਗਾਂ ਵਾਲੇ)


ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਕ:
ਭਾਈ ਬੂਟਾ ਸਿੰਘ ਪ੍ਰਤਾਪ ਸਿੰਘ
ਪੁਸਤਕਾਂ ਵਾਲੇ,
ਬਜ਼ਾਰ ਮਾਈ ਸੇਵਾਂ, ਅੰਮ੍ਰਿਤਸਰ&lt;/poem&gt;}}&lt;noinclude&gt;{{rule}}
{{rh|ਤੀਜੀਵਾਰ|ਮਈ ੧੬੫੫|ਭੇਟਾ ੧)}}&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>2b4oob9k0c16j7pg56wgxmq882d8vd7</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>ਇੰਡੈਕਸ:Shah Behram te husan bano.pdf</title>
    <ns>252</ns>
    <id>33695</id>
    <revision>
      <id>183973</id>
      <parentid>182014</parentid>
      <timestamp>2024-12-12T16:29:37Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Gill jassu</username>
        <id>619</id>
      </contributor>
      <origin>183973</origin>
      <model>proofread-index</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="405" sha1="1nmofg3wyrq6y1u1o2ccg6235zxay4q" xml:space="preserve">{{:MediaWiki:Proofreadpage_index_template
|Type=book
|Title=[[ਸ਼ਾਹ ਬਹਿਰਾਮ ਤੇ ਹੁਸਨਬਨੋਂ|ਸ਼ਾਹ ਬਹਿਰਾਮ ਤੇ ਹੁਸਨਬਨੋਂ]]
|Language=pa
|Volume=
|Author=[[ਮੀਆਂ ਅਮਾਮ ਬਖ਼ਸ਼|ਮੀਆਂ ਅਮਾਮ ਬਖ਼ਸ਼]]
|Translator=
|Editor=
|Illustrator=
|School=
|Publisher=ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਪੁਸਤਕ ਭੰਡਾਰ
|Address=ਅੰਮ੍ਰਿਤਸਰ
|Year=
|Key=
|ISBN=
|OCLC=
|LCCN=
|BNF_ARK=
|ARC=
|DOI=
|Source=pdf
|Image=1
|Progress=T
|Transclusion=no
|Validation_date=
|Pages=&lt;pagelist 1=&quot;ਕਵਰ&quot; 2=&quot;-&quot; 3=&quot;1&quot; 43=&quot;-&quot; 44=&quot;ਕਵਰ&quot; /&gt;
|Volumes=
|Remarks=
|Width=
|Header=
|Footer=
|tmplver=
}}
[[ਸ਼੍ਰੇਣੀ:ਪੰਜਾਬੀ ਕਿੱਸੇ]]</text>
      <sha1>1nmofg3wyrq6y1u1o2ccg6235zxay4q</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>ਪੰਨਾ:ਪੋਥੀ ਪੰਜ ਗ੍ਰੰਥੀ ਸਟੀਕ.pdf/4</title>
    <ns>250</ns>
    <id>37880</id>
    <revision>
      <id>184002</id>
      <parentid>183505</parentid>
      <timestamp>2024-12-13T06:14:40Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Satdeep Gill</username>
        <id>13</id>
      </contributor>
      <comment>/* ਗਲਤੀਆਂ ਨਹੀਂ ਲਾਈਆਂ */</comment>
      <origin>184002</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="1234" sha1="scqmmzutwthiuxosuikgnkn994zcoom" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Satdeep Gill&quot; /&gt;&lt;/noinclude&gt;{{xx-larger|{{center|'''ਸੰਕਟ ਮੋਚਨ ਸ਼ਬਦ'''}}}}

{{gap}}ਅਜ ਕਲ ਦੇ ਸੰਕਟ ਦੇ ਸਮੇਂ ਲਈ ਇਨ੍ਹਾਂ ੧੦੮ ਸ਼ਬਦਾਂ ਦਾ ਪਾਠ (੧ ਮਾਲਾ) ਕਰਨ ਨਾਲ ਵਾਹਿਗੁਰੂ ਦੀ ਮੇਹਰ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਧਨ ਦੌਲਤ ਇਸਤ੍ਰੀ, ਪੁਤ੍ਰ, ਸੁਖ, ਤਰੱਕੀ, ਮਾਨ, ਰਾਜ ਦਰਬਾਰੋਂ ਮਾਨ ਵਡਿਆਈ ਪ੍ਰਾਪਤ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਵਪਾਰ ਵਿਚ ਵਾਧਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਦੁਖ ਤਕਲੀਫ ਮੁਕੱਦਮੇ ਬੰਧਨ ਆਦਿ ਤੋਂ ਮੁਕਤੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਇਹ ਸ਼ਬਦ ਇਕ ਤਿਆਗੀ ਮਹਾਤਮਾਂ ਦੀ ਕ੍ਰਿਪਾ ਨਾਲ ਪ੍ਰਾਪਤ ਹੋਏ ਹਨ, ਜੋ ਸਰਬ ਦੇ ਲਾਭ ਹਿਤ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਤ ਕਰ ਦਿਤੇ ਹਨ, ਭੇਟਾ ੧॥)

{{center|ਪੁਸਤਕ ਮੰਗਾਉਣ ਦਾ ਪਤਾ:--}}

{{xx-larger|{{center|'''ਭਾਈ ਬੂਟਾ ਸਿੰਘ ਪ੍ਰਤਾਪ ਸਿੰਘ'''}}}}

{{center|ਪੁਸਤਕਾਂ ਵਾਲੇ, ਬਜ਼ਾਰ ਮਾਈ ਸੇਵਾਂ, ਅਮ੍ਰਿਤਸਰ}}&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>scqmmzutwthiuxosuikgnkn994zcoom</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>ਪੰਨਾ:ਪੋਥੀ ਪੰਜ ਗ੍ਰੰਥੀ ਸਟੀਕ.pdf/5</title>
    <ns>250</ns>
    <id>40370</id>
    <revision>
      <id>184003</id>
      <parentid>98974</parentid>
      <timestamp>2024-12-13T06:14:49Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Satdeep Gill</username>
        <id>13</id>
      </contributor>
      <comment>/* ਗਲਤੀਆਂ ਨਹੀਂ ਲਾਈਆਂ */</comment>
      <origin>184003</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="2230" sha1="75tmc1i6hhyyrp6q4alkannvh4ra35w" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Satdeep Gill&quot; /&gt;&lt;/noinclude&gt;{{xxxx-larger|}}ੴ ਸਤਿਨਾਮੁ ਕਰਤਾਪੁਰਖੁ ਨਿਰਭਉ ਨਿਰਵੈਰੁ
 ਕਾਲ ਮੂਰਤਿ ਅਜੂਨੀ ਸੈਭੰ ਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥
ਪੰਜਾਬੀ ਵਿੱਚ ਇਸ ਦਾ ਨਾਮ‘ਕਾਰ ਹੈ, ਅਤੇ ਇਸ ਦਾ ਰਿਬ ‘ਕੇਵਲ’ ਹੈ । ਕਿਉਂਕਿ ਵਯਾਕਰਣ ਵੇਤਿਆਂ ਦਾ ਨਿਯਮ ਹੈ
ਰੇ ਗੁਹਣੇ ਕੇਵਲ ਗੁਹਣੇ (ਗੁਰੂ ਗ੍ਰੰਥ ਕੋਸ਼} · ਅਰਥ-ਵਾਹਿਗੁਰੂ ਕੇਵਲ ਇੱਕ ਹੈ, ਸਤਿ ਨਾਮੁ (ਉਸ ਦਾ) ਨਾਮ ਹੈ, ਉਹ ਸਭ ਦਾ) ਕਰਤਾ ਤੇ ਪੁਰਖ ਰੂਪ ਹੈ ਡਰ ਤੋਂ ਰਹਿਤ ਹੈ, ਵੈਰ ਤੋਂ ਰਹਿਤ ਹੈ ਅਕਾਲ ਉਸ ਦਾ ਸਰੂਪ ਹੈ, ਜੁਨੀ ਤੋਂ ਪੈਦਾ ਵ, ਹੋਯਾ ਸੁਤੇ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ ਹੈ (ਇਸਤਰਾਂ ਦਾ ਵਾਹਿਗੁਰੂ ਸ੍ਰੀ ਗੁਰੂ
ਜੋ ਕ੍ਰਿਪਾ ਨਾਲ (ਮਿਲਦਾ ਹੈ । ਪ੍ਰਸ਼ਨ-ਸਤਿਗੁਰੂ ਜੀ ! ਗੁਰੂ ਜੀਦੀ ਰੂਪਾ ਕਿਵੇਂ ਹੋ ਸਕਦੀ ਹੈ ? ਉੱਤਰ- ਹੇ ਪੁਰਖਾ ! ਕ੍ਰਿਪਾ ਦਾ ਸਾਧਨ ਹੈ :
‘ਜਪੁ’ ? ‘ਜਪੁ ਨੂੰ ਜਪਿਆ ਜਾਏ, ਤਾਂ ਗੁਰੂ ਦੀ ਕ੍ਰਿਪਾ ਹੁੰਦੀ ਹੈ, ਮੜਬ 3 ਮਨ ਕਰਕੇ ਸਿਮਰਨ ਕੀਤਾ ਜਾਏ ਤਾਂ ਮੇਹਰ ਹੁੰਦੀ ਹੈ |
ਪ੍ਰਸ਼ਨ-ਸਤਿਗੁਰੂ ਜੀ ! ਸਿਮਰਨ ਕਰਨ ਲੱਗਿਆਂ, ਮਨ ਵਿੱਚ qਆਨ ਕਿਸ ਦਾ ਕਰਨਾ ਲੋੜੀਏ ? ਕਿਉਂਕਿ “ਧੇਯ’ ਤੋਂ ਬਿਨਾ ਮਨ ਦਾ ਟਿਕਨਾ ਅਸੰਭਵ ਪ੍ਰਤੀਤ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਅਤੇ ਮਨ ਟਿਕੇ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ ਆਨ ਹੀ ਕੀ ਹੈ ? ਉੱਤਰ:
ਇਸ ਜਪੁ ਪਦ ਤੋਂ ਦੱਸਿਆ ਹੈ-ਅੱਗੇ ‘ਜਪੁ’ ਨਾਮ ਦੀ ਬਾਣੀ ਰੰਭ ਹੁੰਦੀ ਹੈ । ਇਸ‘ਜਪੁ’ਨਾਲ ਆਦਰਸੂ ਚਕ'ਜੀ' (ਦੇਖੋ ਸਫਾ ਖੇਤੇ&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>75tmc1i6hhyyrp6q4alkannvh4ra35w</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>ਪੰਨਾ:ਪੋਥੀ ਪੰਜ ਗ੍ਰੰਥੀ ਸਟੀਕ.pdf/6</title>
    <ns>250</ns>
    <id>40371</id>
    <revision>
      <id>184004</id>
      <parentid>98975</parentid>
      <timestamp>2024-12-13T06:14:54Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Satdeep Gill</username>
        <id>13</id>
      </contributor>
      <comment>/* ਗਲਤੀਆਂ ਨਹੀਂ ਲਾਈਆਂ */</comment>
      <origin>184004</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="2432" sha1="rtovazuuqpjw0x4c89i2yoalel4pmna" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Satdeep Gill&quot; /&gt;&lt;/noinclude&gt;(੪)
ਆਦਿ ਸਚੁ ਜੁਗਾਦਿ ਸਚੁ ॥
ਭੀ ਸਚੁ ਨਾਨਕ ਹੋਸੀ ਭੀ ਸਚੁ ॥੧॥
(ਸਭ ਦਾ) ਮੁਢ ਸੱਚ ਹੈ, ਜੁੱਗਾਂ ਦਾ ਮੁੱਢ ਭੀ ਸਚੁ ਹੈ, (ਓਹੀ ਸੱਚ (ਹੁਣ) ਭੀ ਹੈ, (ਅਤੇ) ਸਤਿਗੁਰੂ ਜੀ ਫੁਰਮਾਂਦੇ ਹਨ, ਉਹ) ਸੱਚ ( ਅੱਗੇ ਨੂੰ) ਭੀ ਹੋਵੇਗਾ । ੧ ॥
ਹੈ ਪੁਰਖ ! ਜਗਤ ਅਸੱਤ ਹੈ, ਇਸ ਵਿਚੋਂ ਕਿਸੇ ਨੂੰ “ਧੇਯ ਬਨਾਯਾ ਜਾਏ ਤਾਂ ਸੱਚ ਸਰੂਪ ਕਰਤਾਰ ਨਾਲ ਅਭੇਦ ਹੋਣਾ ਮੁਸ਼ਕਲ ਹੈ, ਕਿਉਂਕਿ ‘ਜੇਹੀ ਭਾਵਨਾ, ਤੇਹਾ ਫਲ ਹੁੰਦਾ ਹੈ । ਇਸ ਲਈ ਸਾਰਿਆਂ ਦਾ “ਮੁੱਢ ਰੂਪ ਜੋ ਸੱਚ ਹੈ, ਉਸ ਨੂੰ ਹਿਰਦੇ ਵਿਚ ਧਾਰਕੇ ਨਾਮ ਨੂੰ ਜਪੁ॥
ਪ੍ਰਸ਼ਨ-ਸਤਿਗੁਰੂ ਜੀ ! ਆਪਨੇ ਸੱਚ ਦਾ ਭਰੋਸਾ ਤੇ ਨਾਮ ਦਾ ਜਪਨਾ ਹੀ ਮੁਕਤੀ ਦਾ ਸਾਧਨ ਦੱਸਿਆ ਹੈ। ਪਰ ਕਈ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ
ਤੀਸਰੇ ਸਫੇ ਦੀ ਬਾਕੀ) ਲਾਕੇ ਇਸ ਨੂੰ ‘ਜਪੁਜੀ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਇਹ ਬਾਣੀ ਗੁਰ ਸਿੱਖਾਂ ਵਿੱਚ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਵੇਲੇ ਦਾ ਨਿਤ ਨੇਮ ਮੰਨੀ · ਜਾਂਦੀ ਹੈ, ਜਿਸ ਦੇ ਪਾਠ ਮਾਤੂ ਤੋਂ ਹੀ ਮਹਾਨ ਫਲ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਜੈਸਾ ਕਿ
ਭਾਈ ਸੰਤੋਖ ਸਿੰਘ ਜੀ ਦੱਸਦੇ ਹਨ :-- ‘ਜਪੁਜੀ ਪਾਠ ਸੁ ਪੁੰਨ ਉਪਾਵੈ ॥ ਅਨਿਕ ਜਨਮ ਕੇ ਕਲਪ ਮਿਟਾਵੈ ॥
ਮਹਾਤਮਾਂ ਸੀਤਲ ਜੀ ਨੇ ਕਿਹਾ ਹੈ:-ਜਿਉ ਪਾਪਨ ਕੋ ਜਪੁਜੀ ਪਟਕੈ ॥ ' ' ਲੋਕ-ਭਾਈ ਗੁਰਦਾਸ ਜੀ ਨੇ ਉਪਰਲੇ ੯ ਵਿਸ਼ੇਸਨਾਂ ਨੂੰ ਅੰਗ ਅਤੇ ‘ਜਪੁ’ ਨੂੰ “ਸੁੰਨ' ਕਹਿਕੇ ਉਪਦੇਸ਼ ਦਿੱਤਾ ਹੈ, ਜਿਵੇਂ ਬਿੰਦੀ ਦੀ ਸੰਗਤ ਕਰਕੇ ਅੰਕਾਂ ਦੀ ਕੀਮਤ ਵਧਦੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ, ਇਵੇਂ 'ਸਿਮਰਨ' ਕਰਕੇ ਪ੍ਰਤਾਪ ਵਧਦਾ ਹੈ |&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>rtovazuuqpjw0x4c89i2yoalel4pmna</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>ਪੰਨਾ:ਪੋਥੀ ਪੰਜ ਗ੍ਰੰਥੀ ਸਟੀਕ.pdf/7</title>
    <ns>250</ns>
    <id>40372</id>
    <revision>
      <id>184005</id>
      <parentid>183593</parentid>
      <timestamp>2024-12-13T06:15:04Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Satdeep Gill</username>
        <id>13</id>
      </contributor>
      <comment>/* ਗਲਤੀਆਂ ਨਹੀਂ ਲਾਈਆਂ */</comment>
      <origin>184005</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="1277" sha1="1nin6bx3babj05e8gydid7l2ogdz5a1" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Satdeep Gill&quot; /&gt;&lt;/noinclude&gt;ਜੇ [ਚੁਪੈ] ਮੋਨ ਧਾਰਕੇ [ਲਿਵਤਾਰ] ਅਖੰਡ ਸਮਾਧੀ (ਭੀ) ਲਾ ਰਹੀਏ, (ਤਾਂ ਭੀ ਮਨ ਨੂੰ) [ਚੁਪ] ਸਾਂਤਿ (ਪ੍ਰਾਪਤ) ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੀ।
     {{Center|&lt;poem&gt;{{xxx-larger|'''ਭੁਖਿਆ ਭੁਖ ਨ ਉਤਰੀ'''
     '''ਜੇ ਬੰਨਾ ਪੁਰੀਆ ਭਾਰ॥'''}}&lt;/poem&gt;}}
{{gap}}ਜੇਕਰ (ਸਾਰੇ) {ਪੁਰੀਆ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਪਦਾਰਥਾਂ ਦੇ) ਭਾਰ ਬੰਨ੍ਹ ਲਈਏ, ਤਾਂ ਭੀ ਮਨ ਦੇ ਭੁੱਖਿਆਂ ਦੀ ਭੁਖ ਦੂਰ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੀ। (ਅਰਥਾਤ ਜਿਵੇਂ ਪਦਾਰਥਾਂ ਦੀ ਪ੍ਰਾਪਤੀ ਪਦਾਰਥਾਂ ਦੀ ਭੁੱਖ ਨਹੀਂ ਮਿਟਾ ਸਕਦੀ ਭੁੱਖ ਤਾਂ ਸੰਤੋਖ ਨਾਲ ਮਿੱਟਦੀ ਹੈ। ਇਵੇਂ ਹੀ ਮੌਨ ਦਾ ਧਾਰਨਾ ਸ਼ਾਂਤੀ ਦਾ ਸਾਧਨ ਨਹੀਂ, ਸ਼ਾਂਤੀ ਦਾ ਹੇਤੁ ਤਾਂ ਮਨ ਦਾ ਮਰਨਾ ਹੈ, ਜੋ ਮਨ ਨਾਮ ਜਪੇ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ ਮਰਦਾ ਨਹੀਂ।&lt;noinclude&gt;{{rule}}
{{center|* ਸੋਚਿ ਦਾ ਅਰਥ 'ਪਵਿਤਰਤਾ ਭੀ ਕਰਦੇ ਹਨ।}}&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>1nin6bx3babj05e8gydid7l2ogdz5a1</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>ਪੰਨਾ:ਪੋਥੀ ਪੰਜ ਗ੍ਰੰਥੀ ਸਟੀਕ.pdf/9</title>
    <ns>250</ns>
    <id>40374</id>
    <revision>
      <id>184007</id>
      <parentid>98979</parentid>
      <timestamp>2024-12-13T06:15:22Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Satdeep Gill</username>
        <id>13</id>
      </contributor>
      <comment>/* ਗਲਤੀਆਂ ਨਹੀਂ ਲਾਈਆਂ */</comment>
      <origin>184007</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="1486" sha1="0hzx7gtv45h1r4n5gj8frjxjmevy7i4" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Satdeep Gill&quot; /&gt;&lt;/noinclude&gt;( ੬ ) ਸਹਸ ਸਿਆਣਪਾ ਲਖ ਹੋਹਿ ' ਤ ਇਕ ਨ ਚਲੈ ਨਾਲਿ ॥
ਹਜ਼ਾਰਾਂ (ਨਹੀਂ) ਲੱਖਾਂ (ਭੀ) ਸਿਆਣਪਾਂ (ਪੱਲੇ) ਹੋਵਨ, ਤਾਂ ਉਥੇ ਇੱਕ (ਭੀ) ਨਾਲ ਨਹੀਂ ਚੱਲੇਗੀ ॥
ਕਿਵ ਸਚਿਆਰਾ ਹੋਈਐ
ਕਿਵ ਕੂੜੈ ਤੁਟੈ ਪਾਲਿ ॥ ਪ੍ਰਸ਼ਨ-ਸੱਚ ਕਿਵੇਂ ਹੋਈਏ ? (ਉੱਤਰ-ਝੂਠ ਛੱਡੋ, ਪ੍ਰਸ਼ਨ)-ਕੂੜ ਦੀ [ਪਾਲਿ] ਕੰਧ ਕਿਵੇਂ ਟੁੱਟੇਗੀ ? ਉੱਤਰ
ਹੁਕਮਿ ਰਜਾਈ ਚਲਣਾ
ਨਾਨਕ ਲਿਖਿਆ ਨਾਲਿ ॥੧॥ [ਜਾਈ) ਮਾਲਕ ਦੇ ਹੁਕਮ ਵਿੱਚ) ਚਲਣਾ ਕਰੋ, ਤਦ ਕੁੜ ਦੀ ਕੰਧ ਟੁੱਟ ਜਾਏਗੀ, ਸਤਿਗੁਰੂ ਜੀ (ਆਖਦੇ ਹਨ, ਜੋ ਕਰਮ ਜੀਵ ਦੇ) ਨਾਲ ਲਿਖਿਆ (ਆਯਾ ਹੈ, ਉਹ “ਹੁਕਮ' ਹੈ, ਅਰਥਾਤ ਭਾਣੇ ਦਾ ਮੰਨਣਾ ਹੀ ਹੁਕਮ ਵਿੱਚ ਤੁਰਣਾ ਹੈ ॥੧॥
ਪ੍ਰਸ਼ਨ-ਜੇਹੜੇ ਹੁਕਮ ਵਿੱਚ ਤੁਰਦੇ ਹਨ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਕੇਹੜੇ ਲੋਕ ਦੀ ਪ੍ਰਾਪਤੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ? ਇਸ ਦੇ ਉੱਤਰ ਵਿੱਚ ਫੁਰਮਾਂਦੇ ਹਨ
ਹੁਕਮੀ ਹੋਵਨਿ ਆਕਾਰ ਹੁਕਮੁ ਨ ਕਹਿਆ ਜਾਈ ॥&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>0hzx7gtv45h1r4n5gj8frjxjmevy7i4</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>ਪੰਨਾ:ਪੋਥੀ ਪੰਜ ਗ੍ਰੰਥੀ ਸਟੀਕ.pdf/10</title>
    <ns>250</ns>
    <id>40375</id>
    <revision>
      <id>184008</id>
      <parentid>98981</parentid>
      <timestamp>2024-12-13T06:15:55Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Satdeep Gill</username>
        <id>13</id>
      </contributor>
      <comment>/* ਗਲਤੀਆਂ ਨਹੀਂ ਲਾਈਆਂ */</comment>
      <origin>184008</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="1489" sha1="lc21cobj0a3x0zwpodcmvk5j84b5np0" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Satdeep Gill&quot; /&gt;&lt;/noinclude&gt;( ੭ ) (ਜੋ ਹੁਕਮ ਵਿੱਚ ਤੁਰਨਗੇ, ਉਹ) ਹੁਕਮੀ ਦਾ [ਆਕਾਰ ਸਰੂਪ ਹੋ ਜਾਵਣਗੇ, ਹੁਕਮ ਨੂੰ ਮੰਨਣ ਵਾਲਿਆਂ ਦਾ ਪ੍ਰਤਾਪ ਸਾਥੋਂ) ਕਿਹਾ ਨਹੀਂ ਜਾਂਦਾ ।
ਪ੍ਰਸ਼ਨ-ਆਪ ਹੁਕਮ ਦਾ ਵਿਚਾਰ ਤਾਂ, ਕੁਝ ਪ੍ਰਗਟ ਕਰੋ ? ਇਸ ਦੇ ਉਤਰ ਵਿਚ:
ਹੁਕਮੀ ਹੋਵਨਿ ਜੀਅ
ਹੁਕਮਿ ਮਿਲੈ ਵਡਿਆਈ ॥ ਹੁਕਮ ਵਿੱਚ ਹੀ ਜੀਵ ਹੋਏ ਹਨ, ਅਤੇ ਹੁਕਮ ਵਿੱਚ (ਤੁਰਨ ਵਾਲੇ ਨੂੰ) ਵਡਿਆਈ ਮਿਲੇਗੀ।
ਹੁਕਮੀ ਉਤਮੁ ਨੀਚੁ ਹੁਕਮਿ ਲਿਖਿ ਦੁਖ ਸੁਖ ਪਾਈਅਹਿ ॥
ਹੁਕਮ ਵਿੱਚ (ਤੁਰਣ ਵਾਲੇ) ਉੱਤਮ (ਹਨ, ਅਤੇ ਹੁਕਮ ਤੋਂ ਬੇਮੁਖ) ਨੀਚ ਹਨ, ਹੁਕਮ ਦੇ ਲਿਖੇ (ਅਨੁਸਾਰ ਹੀ ਜੀਵ) ਸੁਖ ਤੇ ਦੁਖ ਖਾਂਦੇ ਹਨ ।
ਇਕਨਾ ਹੁਕਮੀ ਬਖਸੀਸ ਇਕਿ ਹੁਕਮੀ ਸਦਾ ਭਵਾਈਅਹਿ ॥
ਇਕਨਾਂ ਨੂੰ ਹੁਕਮੀਨੇ (ਭਾਣੇ ਮੰਨਣ ਦੀ) ਬਖਸ਼ਸ਼ ਕੀਤੀ ਹੈ, ਅਤੇ ਇਕਨਾਂ ਨੂੰ ਹੁਕਮੀ (ਭਾਣੇ ਵਲੋਂ ਸਦਾ) [ਭਵਾਈਅਹਿ] ਬੇਮੁਖ ਰੱਖਦਾ ਹੈ । ਕਿਉਂਕਿ&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>lc21cobj0a3x0zwpodcmvk5j84b5np0</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>ਪੰਨਾ:ਪੋਥੀ ਪੰਜ ਗ੍ਰੰਥੀ ਸਟੀਕ.pdf/11</title>
    <ns>250</ns>
    <id>40376</id>
    <revision>
      <id>184009</id>
      <parentid>98982</parentid>
      <timestamp>2024-12-13T06:16:06Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Satdeep Gill</username>
        <id>13</id>
      </contributor>
      <comment>/* ਗਲਤੀਆਂ ਨਹੀਂ ਲਾਈਆਂ */</comment>
      <origin>184009</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="1682" sha1="rznvhrokj6oalxrhq3f7rftaud2deh9" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Satdeep Gill&quot; /&gt;&lt;/noinclude&gt;﻿________________

(੮)
ਹੁਕਮੈ ਅੰਦਰਿ ਸਭੁ ਕੋ
ਬਾਹਰਿ ਹੁਕਮ ਨ ਕੋਇ ॥ (ਉਸ ਦੇ) ਹੁਕਮ ਵਿੱਚ ਹੀ ਸਭ ਕੋਈ(ਚਲ ਰਿਹਾ ਹੈ), ਹੁਕਮ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ ਤਾਂ ਕੋਈ (ਕੁਝ ਭੀ) ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦਾ, ਪਰ)
ਨਾਨਕ ਹੁਕਮੈ ਜੇ ਬੁਝੈ
ਤ ਹਉਮੈ ਕਹੈ ਨ ਕੋਇ ॥੨॥
ਸਤਿਗੁਰੂ ਜੀ (ਆਖਦੇ ਹਨ) ਜੇਹੜਾ ਹੁਕਮ ਨੂੰ ਮੰਨਣਾ) ਜਾਣੇਗਾ (ਉਹ) ਤਾਂ [ਹਉਮੈ] ਮੈ ਮੇਰੀ ਦੀ ਕੋਈ (ਗੱਲ ਹੀ ਨਹੀਂ ਕਹੇਗਾ । ੨ ॥
ਪ੍ਰਸ਼ਨ--ਸਾਹਿਬ ਜੀ ! ਆਪ ਜੀ ਨੇ ਤਾਂ ਹੁਕਮੀ ਦਾ ਕੁਝ ਵਿਚਾਰ ਨਹੀਂ ਕਿਹਾ, ਪਰ ਹੋਰ ਤਾਂ ਉਸ ਦੇ ਗੁਣਾਂ ਕਰਮਾਂ ਦਾ ਵਰਣਨ ! ਕਰਦੇ ਹਨ। ਕੀ ਉਹ ਝੂਠੇ ਹਨ ? ਉੱਤਰ
ਗਾਵੈ ਕੋ ਤਾਣੁ ਹੋਵੈ ਕਿਸੈ ਤਾਣੁ ॥ ਗਾਵੈ ਕੋ ਦਾਤਿ ਜਾਣੈ ਨੀਸਾਣੁ ॥
ਕੋਈ (ਉਸ ਦੇ) [ਤਾਣੁ ਜੋਰ ਨੂੰ ਗਾਉਂਦਾ ਹੈ, (ਪਰ ਜੇ) ਕਿਸੇ ਨੂੰ (ਉਸਦੇ) ਬਲ ਦਾ ਪੂਰਾ ਪਤਾ ਹੋਵੇ ਤਾਂ ਉਸ ਦਾ ਗਾਉਣਾ ਦਰੁਸਤ ਹੈ) । ਕੋਈ (ਉਸਦੀ) ਦਿੱਤੀ ਦਾਤ ਨੂੰ (ਹੀ) ਗਾਉਂ ਰਿਹਾ ਹੈ, (ਪਰ ਉਸ ਦਾਤ ਦਾ ਵਰਨਣ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੈ, ਜਿਸ ਨੂੰ ਉਹ ਨਿਮਾਣੂ ਪ੍ਰਗਣ ਜਾਣਦਾ ਹੈ ।&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>rznvhrokj6oalxrhq3f7rftaud2deh9</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>ਪੰਨਾ:ਪੋਥੀ ਪੰਜ ਗ੍ਰੰਥੀ ਸਟੀਕ.pdf/12</title>
    <ns>250</ns>
    <id>40378</id>
    <revision>
      <id>184010</id>
      <parentid>129795</parentid>
      <timestamp>2024-12-13T06:16:11Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Satdeep Gill</username>
        <id>13</id>
      </contributor>
      <comment>/* ਗਲਤੀਆਂ ਨਹੀਂ ਲਾਈਆਂ */</comment>
      <origin>184010</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="1980" sha1="i9md3rzeqpyxkg4zm8j32onpsnduilm" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Satdeep Gill&quot; /&gt;{{center|(੯)}}&lt;/noinclude&gt;{{Block center|&lt;poem&gt;{{x-larger|﻿'''ਗਾਵੈ ਕੋ ਗੁਣ ਵਡਿਆਈਆਚਾਰ॥''' 
'''ਗਾਵੈ ਕੋ ਵਿਦਿਆ ਵਿਖਮੁ ਵੀਚਾਰੁ॥'''}}&lt;/poem&gt;}}
{{gap}}ਕੋਈ (ਉਸਦੇ) ਗੁਣਾਂ ਤੇ [ਆਚਾਰ] ਕਰਮਾਂ ਦੀਆਂ ਵਡਿਆਈਆਂ ਨੂੰ ਗਾਉਂ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਕੋਈ [ਗਾਵੇ] ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ, (ਕਿ ਉਸਦੀ) ਵੀਚਾਰ (ਦਾ) [ਵਿਦਿਆ] ਜਾਣਨਾ [ਵਿਖਮੁ] ਵੱਡਾ ਔਖਾ ਹੈ।
{{Block center|&lt;poem&gt;{{x-larger|'''ਗਾਵੈ ਕੋ ਸਾਜਿ ਕਰੇ ਤਨੁ ਖੇਹ॥'''
'''ਗਾਵੈ ਕੋ ਜੀਅ ਲੈ ਫਿਰਿ ਦੇਹ॥'''}}&lt;/poem&gt;}}
{{gap}}ਕੋਈ (ਉਸਦੀ ਇਸੇ ਗੱਲ ਨੂੰ) ਗਾਉਂ ਰਿਹਾ ਹੈ, ਕਿ ਓਹੀ) ਸਰੀਰ ਨੂੰ ਬਨਾਉਂਦਾ ਹੈ, ਅਤੇ ਫਿਰ ਓਹੀ) ਨਾਸ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਕੋਈ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ, (ਕਿ ਉਸ ਦੀ ਸੱਤਾ ਨਾਲ ਹੀ) ਜੀਵ ਦੇਹ ਨੂੰ ਲੈਕੇ ਫਿਰ ਰਿਹਾ ਹੈ।
{{Block center|&lt;poem&gt;{{x-larger|'''ਗਾਵੈ ਕੋ ਜਾਪੈ ਦਿਸੈ ਦੂਰਿ॥'''
'''ਗਾਵੈ ਕੋ ਵੇਖੈ ਹਾਦਰਾ ਹਦੂਰਿ॥'''}}&lt;/poem&gt;}} 
{{gap}}ਕੋਈ ਆਖਦਾ ਹੈ, (ਕਿ ਉਸ ਦਾ) ਜਾਣਨਾ ਦੁਰ ਹੈ ਅਰਥਾਤ ਬਹੁਤ ਔਖਾ ਹੈ। (ਕੋਈ) ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ, (ਕਿ ਉਸ ਦਾ) ਦੇਖਣਾ ਨੇੜੇ ਤੋਂ ਨੇੜੇ ਅਰਥਾਤ ਸੌਖੇ ਤੋਂ ਸੌਖਾ ਹੈ।
{{Block center|&lt;poem&gt;{{x-larger|'''ਕਥਨਾ ਕਥੀ ਨ ਆਵੈ ਤੋਟਿ॥'''}}&lt;/poem&gt;}}
{{rule|21em}}
*ਇਥੇ ‘ਵਡਿਆਈਆ ਆਚਾਰ ਪਾਠ ਤੋਂ ਸਚਾ ਸਰਨੇ ਦੀਰਘ ਸ਼ੁੜ੍ਹ ਨਾਲ ਸੰਧੀ ਹੋਕੇ ‘ਵਡਿਆਈਆਚਾਰ’ ਹੋ ਗਿਆ ਹੈ।&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>i9md3rzeqpyxkg4zm8j32onpsnduilm</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>ਪੰਨਾ:ਪੋਥੀ ਪੰਜ ਗ੍ਰੰਥੀ ਸਟੀਕ.pdf/13</title>
    <ns>250</ns>
    <id>40380</id>
    <revision>
      <id>184011</id>
      <parentid>129797</parentid>
      <timestamp>2024-12-13T06:16:22Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Satdeep Gill</username>
        <id>13</id>
      </contributor>
      <comment>/* ਗਲਤੀਆਂ ਨਹੀਂ ਲਾਈਆਂ */</comment>
      <origin>184011</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="2083" sha1="4walv8d6ixyx6kx980vsf2cra99cs35" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Satdeep Gill&quot; /&gt;{{center|(੧੦)}}&lt;/noinclude&gt;{{Block center|&lt;poem&gt;{{x-larger|'''ਕਥਿ ਕਥਿ ਕਥੀ ਕੋਟੀ ਕੋਟਿ ਕੋਟਿ॥'''}}&lt;/poem&gt;}}
{{gap}}(ਇਸ ਤਰਾਂ ਦੀਆਂ) ਕਥਾਂ ਨੂੰ ਕਥਨ ਵਾਲਿਆਂ ਦਾ ਅੰਤ = ਨਹੀਂ ਸੌਂਦਾ ਕੋੜਾਂ ਤੋਂ ਲੋੜਾਂ ਹੀ ਕਥੀਆਂ ਨੇ ਕ੍ਰੋੜਾਂ ਹੀ ਕਿਟਿ-ਕੁਟਾਂ, ਸੁਗਤੀਆਂ ਨਾਲ ਉਸਦੀ ਕਥਾ ਨੂੰ ਕਥਿਆ ਹੈ, (ਪਰ ਅੰਤ ਕਿਸੇ ਵੀ ਨਹੀਂ ਪਾਯਾ ਤੇ ਨ ਹੀ ਕੋਈ ਉਸਦਾ ਪੂਰਾ ਕਥਨ ਕਰ ਸਕਿਆ ਹੈ)।
{{Block center|&lt;poem&gt;{{x-larger|'''ਦੇਦਾ ਦੇ ਲੈਦੇ ਥਕਿ ਪਾਹਿ॥'''
'''ਜੁਗਾ ਜੁਗੰਤਰਿ ਖਾਹੀ ਖਾਹਿ॥'''}}&lt;/poem&gt;}}
{{gap}} (ਉਹ) [ਦੇਦਾ] ਦਾਤਾ ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਹੀ) ਦੇਦਾ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ, ਅਤੇ) ਲੈਣ ਵਾਲੇ ਹੀ ਥੱਕ ਪੈਂਦੇ ਹਨ। ਜੁਗਾਂ ਜੁਗਾਂ ਅੰਦਰ (ਸਾਰੇ ਉਸੇ ਦੇ ਦਿਤੇ ਹੋਏ) [ਖਾਹ)] ਪਦਾਰਥਾਂ ਨੂੰ ਖਾਂਦੇ ਰਹੇ ਹਨ।
{{Block center|&lt;poem&gt;{{x-larger|'''ਹੁਕਮੀ ਹੁਕਮੁ ਚਲਾਏ ਰਾਹੁ॥''' 
'''ਨਾਨਕ ਵਿਗਸੈ ਵੇਪਰਵਾਹੁ॥੩॥'''}}&lt;/poem&gt;}}
{{gap}}(ਉਸ: ਹੁਕਮੀ (ਨੇ ਆਪਣੇ ਮਿਲਨ ਦਾ) ਰਸਤਾ ‘ਹੁਕਮੁ . ਬਨਾਯਾ ਹੈ। ਸਤਿਗੁਰੂ ਜੀ ਆਖਦੇ ਹਨ, ਜੋ ਹੁਕਮ ਦੇ ਰਾਹ ਤੁਰਦੇ ਹਨ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਪੁਰ) ਬੇ ਪਰਵਾਹ [ਵਾਹਿਗੁਰੂ] [ਵਿਗਸੈ] ਪ੍ਰਸੰਨ - ਹੁੰਦਾ ਹੈ॥੩॥
{{gap}}ਪ੍ਰਸ਼ਨ-ਉਸ ਨਿਰੰਕਾਰ ਦਾ ਕੇਹੜਾ ਨਾਮ ਜਪਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ? ਉੱਤਰ:-
{{Block center|&lt;poem&gt;{{x-larger|'''ਸਾਚਾ ਸਾਹਿਬੁ ਸਾਚੁ ਨਾਇ''' 
'''ਭਾਖਿਆ ਭਾਉ ਅਪਾਰੁ॥'''}}&lt;/poem&gt;}}&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>4walv8d6ixyx6kx980vsf2cra99cs35</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>ਪੰਨਾ:ਪੋਥੀ ਪੰਜ ਗ੍ਰੰਥੀ ਸਟੀਕ.pdf/14</title>
    <ns>250</ns>
    <id>40381</id>
    <revision>
      <id>184012</id>
      <parentid>98987</parentid>
      <timestamp>2024-12-13T06:16:28Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Satdeep Gill</username>
        <id>13</id>
      </contributor>
      <comment>/* ਗਲਤੀਆਂ ਨਹੀਂ ਲਾਈਆਂ */</comment>
      <origin>184012</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="1932" sha1="gwzfymmuwfgahbzjqi7n2wxxyzpcr04" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Satdeep Gill&quot; /&gt;&lt;/noinclude&gt;( ੧੧ ) ਆਖਹਿ ਮੰਗਹਿ ਦੇਹਿ ਦੇਹਿ
ਦਾਤਿ ਕਰੇ ਦਾਤਾਰੁ ॥ (ਉਸ) ਸੱਚੇ ਮਾਲਕ ਦਾ ਨਾਮ (ਮੱਚ ਹੈ, ਪਰ (ਭਾਖਿਆ ਬੋਲੀਆਂ ਦੇ [ਭਾਉ] ਭਾਉ [ਲਿਹਾਜ ਨਾਲ ਉਸਦੇ) ਅਪਾਰਾਂ ਹੀ ਨਾਮ ਲੋਕੀ ਆਖਦੇ ਹਨ । (ਅਤੇ ਸਾਰੇ) ਦੇਹ ਦੇਹ (ਕਰਕੇ ਉਸੇ ਤੋਂ) ਮੰਗਦੇ ਹਨ, (ਉਹ) ਦਾਤਾ (ਸਭਨਾਂ ਨੂੰ ਮੰਗੇ (ਪਦਾਰਥਾਂ ਦੀ ਦਾਤ ਬਖਸ਼ਦਾ ਹੈ । ਪ੍ਰਸ਼ਨ:ਫੇਰਿ ਕਿ ਅਗੈ ਰਖੀਐ ਜਿਤੁ ਦਿਸੈ ਦਰਬਾਰੁ ॥
ਮੁਹੌ ਕਿ ਬੋਲਣੁ ਬੋਲੀਐ
ਜਿਤੁ ਸੁਣਿ ਧਰੇ ਪਿਆਰੁ ॥ (ਸਤਿਗੁਰੂ ਜੀ !) [ਜਿਤੁ] ਜਦ ਕਿ (ਉਸ ਦਾ) ਦਰਬਾਰ ਦਿਸ ਪਵੇ, (ਤਾਂ) ਫੇਰ ਅਸੀਂ ਉਸ ਦੇ ਅੱਗੇ (ਭੇਟਾ) ਕੀ ਖੀਏ ? ਅਤੇ ਮੂੰਹੋਂ ਕੀਹ ਬਚਨ ਬੋਲੀਏ, ਜਿਸ ਨੂੰ ਸੁਣ ਕੇ ਉਹ ਸਾਡੇ ਨਾਲ ਪਿਆਰ ਕਰੇ ? ਉੱਤਰਅੰਮ੍ਰਿਤ ਵੇਲਾ ਸਚੁ ਨਾਉ ਵਡਿਆਈ ਵੀਚਾਰੁ ॥
(ਪੁਰਖਾ !) ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਵੇਲੇ (ਦਾ ਉੱਠਨਾ) ਉਸ ਅੱਗੇ ਭੇਟਾ ਰੱਖ, ਅਤੇ ਸੱਚ -ਨਾਮ (ਦਾ ਜਪਣਾ ਤੇ ਉਸਦੀਆਂ) ਵਡਿਆਈਆਂ ਸਿਫ਼ਤਾਂ ਦਾ ਵੀਚਾਰ (ਕਰਨਾ ਹੀ ਉਸ ਨਾਲ ਬਚਨ ਕਰ, ਤਦ ਉਹ ਪਿਆਰ ਕਰੇਗਾ) ।
ਪ੍ਰਸ਼ਨ-ਸਤਿਗੁਰੂ ਜੀ ! ਮੁਕਤੀ ਦਾ ਸਾਧਨ ਤਾਂ ਕਈ ਮਹਾਤਮਾਂ ਸ਼ੁਭ ਕਰਮ ਦੱਸਦੇ ਹਨ, ਕਿ ਕਰਮਾਂ ਕਰਕੇ ਅੰਤਹ ਕਰਨ ਸੁਧ ਹੋਵੇਗਾ&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>gwzfymmuwfgahbzjqi7n2wxxyzpcr04</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>ਪੰਨਾ:ਪੋਥੀ ਪੰਜ ਗ੍ਰੰਥੀ ਸਟੀਕ.pdf/15</title>
    <ns>250</ns>
    <id>40382</id>
    <revision>
      <id>184013</id>
      <parentid>98988</parentid>
      <timestamp>2024-12-13T06:16:37Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Satdeep Gill</username>
        <id>13</id>
      </contributor>
      <comment>/* ਗਲਤੀਆਂ ਨਹੀਂ ਲਾਈਆਂ */</comment>
      <origin>184013</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="1886" sha1="pzh6cx3iyz0b0ena141h3gnk4902oj2" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Satdeep Gill&quot; /&gt;&lt;/noinclude&gt;( ੧੨ )
ਅਤੇ ਸਧ ਅੰਤਹ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਗਿਆਨ ਹੋਵੇਗਾ। ਤਾਂਤੇ ਕਰਮਾਂ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ ਮੁਕਤੀ ਕਿਵੇਂ ? ਉੱਤਰ:ਕਰਮੀ ਆਵੈ ਕਪੜਾ ਨਦਰੀ ਮੋਖੁ ਦੁਆਰੁ॥
(ਪੁਰਖਾ ! ਸ਼ੁਭ) ਕਰਮਾਂ ਕਰਕੇ ਹੀ ਕਪੜਾ ਮਨੁਖਾ ਜਨਾਂ ਮਿਲਦਾ ਹੈ, (ਪਰ) ਮੋਖ ਦੁਆਰ] ਗਿਆਨ ਤਾਂ (ਵਾਹਿਗੁਰੂ ਦੀ [ਦਰੀ ਕ੍ਰਿਪਾ ਦ੍ਰਿਸ਼ਟੀ ਨਾਲ ਹੁੰਦਾ ਹੈ) ॥
( ਪ੍ਰਸ਼ਨ-ਗਿਆਨ ਦਾ ਰੂਪ ਕੀ ਹੈ ? ਨਾਨਕ ਏਵੈ ਜਾਣੀਐ ਸਭੁ ਆਪੇ ਸਚਿਆ੪॥
ਸਤਿਗੁਰੂ ਜੀ ਆਖਦੇ ਹਨ, ਜਿਸ ਉਤੇ ਉਸਦੀ ਮੇਹਰ ਹੀ ਹੈ, ਉਹ) ਇਉਂ ਜਾਣਦਾ ਹੈ; (ਕਿ ਉਹ) ਸੱਚਾ ਹੀ ਆਪੇ ਸਾਰੇ (ਰੁ ਹੋਕੇ) ਵਰਤ ਰਿਹਾ ਹੈ, ਏਹੋ ਗਿਆਨ ਹੈ, ਜੋ ਮੁਕਤੀ ਦਾ ਦਰਵਾਜ਼ ਹੈ ॥੪॥
ਪ੍ਰਸ਼ਨ-ਹੇ ਗੁਰੂ ਜੀ ! ਉਸ ਦਾ ਰੂਪ ਕੈਸਾ ਹੈ ? ਉਤਰ - ਥਾਪਿਆ ਨ ਜਾਇ ਕੀਤਾ ਨ ਹੋਇ ॥ ਆਪੇ ਆਪਿ ਨਿਰੰਜਨੁ ਸੋਇ ॥
(ਉਸ ਦੇ ਰੂਪ ਨੂੰ ਕਿਸੇ ਵਰਗਾ) ਕਾਇਮ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ । ਸਕਦਾ, (ਕਿਉਂਕਿ ਉਸਦੇ ਵਰਗਾ ਕੋਈ ਰੂਪ) ਹੋਇਆ (9) ਨਾਂ : ਉਹ ਨਿਰੰਜਨ (ਸੁਧ ਸਰੂਪ) ਤਾਂ ਆਪਣੇ ਵਰਗਾ) ਆਪ ਹੀ ਹੈ । ਜਿਨਿ ਸੇਵਿਆ ਤਿਨਿ ਪਾਇਆ ਮਾਨੁ॥
ਜਿਸ ਨੇ (ਉਸ ਨੂੰ) ਮੇਵਿਆ ਹੈ ਉਸੇ ਨੇ (ਉਸ ਦਾ) [ਮਾ , ਵੀਚਾਰ ਪਾਇਆ ਹੈ, (ਇਸ ਲਈ):&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>pzh6cx3iyz0b0ena141h3gnk4902oj2</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>ਪੰਨਾ:ਪੋਥੀ ਪੰਜ ਗ੍ਰੰਥੀ ਸਟੀਕ.pdf/16</title>
    <ns>250</ns>
    <id>40383</id>
    <revision>
      <id>184014</id>
      <parentid>98989</parentid>
      <timestamp>2024-12-13T06:16:46Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Satdeep Gill</username>
        <id>13</id>
      </contributor>
      <comment>/* ਗਲਤੀਆਂ ਨਹੀਂ ਲਾਈਆਂ */</comment>
      <origin>184014</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="1730" sha1="6l3qa0s2qi5dxw970qz1k8asyr4b4hx" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Satdeep Gill&quot; /&gt;&lt;/noinclude&gt;( ੧੩ ) ਨਾਨਕ ਗਾਵੀਐ ਗੁਣੀ ਨਿਧਾਨੁ ॥
(ਉਸ) ਗੁਣਾਂ ਦੇ ( ਨਿਧਾਨ ] ਖਜਾਨੇ (ਨਾਨਕ) ਵਾਹਿਗੁਰੂ (ਨੂੰ ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਹੀ) ਗਾਉਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ॥
ਗਾਵੀਐ ਸੁਣੀਐ ਮਨਿ ਰਖੀਐ ਭਾਉ ॥ ਦੁਖੁ ਪਰਹਰਿ ਸੁਖੁ ਘਰਿ ਲੈ ਜਾਇ ॥
(ਭਾਵੇਂ ਉਸਦੇ ਗੁਣਾਂ ਨੂੰ) ਗਾਈਏ ਤੇ ਭਾਵੇਂ ਸੁਣੀਏ) (ਪਰ) ਮਲ ਵਿਚ ਪ੍ਰੇਮ ਰਖੀਏ (ਤਦ) ਦੁਖ ਪਰਹਰਿ, ਦੂਰ ਹੋ ਜਾਣਗੇ, ਅਤੇ ਸੁਖ ਘਰਿ ਸਰੂਪ ਵਿੱਚ ਲੈ ਅਭੇਦ ਹੋ ਜਾਵਾਂਗੇ ।
ਪ੍ਰਸ਼ਨ-ਸੁਖ ਸਰੂਪ ਵਿੱਚ ਅਭੇਦ ਹੋਨ ਦਾ ਸਾਧਨ ਲੋਕੀ ਨਾਦ ਦਾ ਸੁਣਨਾ, ਵੇਦ ਦਾ ਪੜਨਾ ਤੇ ਬ੍ਰਹਮਾਂ ਸ਼ਿਵ ਆਦਿਕਾਂ ਦੀ ਪੂਜਾ ਦੱਸਦੇ ਹਨ ? ਉੱਤਰ -
ਗੁਰਮੁਖਿ ਨਾਦੰ ਗੁਰਮੁਖਿ ਵੇਦੰ ਗੁਰਮੁਖਿ ਰਹਿਆ ਸਮਾਈ ॥ ਗੁਰੁ ਈਸਰੁ ਗੁਰੁ ਗੋਰਖੁ ਬਰਮਾ ਗੁਰੁ ਪਾਰਬਤੀ ਮਾਈ ॥
* [ਨਿ = ਪੁਰਖ +ਅਨਕ = ਨਿਰਦੁਖ (ਦੁੱਖਾਂ ਤੋਂ ਰਹਿਤ ਪੁਰਖ । ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ ਚੰਦਰੋਦਯ) [ਨ , ਨਹੀਂ । ਅਨਕ = ਢੋਲਦੇਤ (ਜਿਸ ਵਿੱਚ) ਦੇਤ ਨਹੀਂ (ਉਸ ਦਾ ਨਾਮ ਹੈ “ਨਾਨਕ)। (ਗੂਢਾਰਥ ਦੀਪਕਾ ਜਪੁ ਸਟੀਕ ਪੰ: ਨਿਹਾਲ ਸਿੰਘ ਜੀ ਰਚਿਤ) ।&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>6l3qa0s2qi5dxw970qz1k8asyr4b4hx</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>ਪੰਨਾ:ਪੋਥੀ ਪੰਜ ਗ੍ਰੰਥੀ ਸਟੀਕ.pdf/17</title>
    <ns>250</ns>
    <id>40384</id>
    <revision>
      <id>184015</id>
      <parentid>98990</parentid>
      <timestamp>2024-12-13T06:16:51Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Satdeep Gill</username>
        <id>13</id>
      </contributor>
      <comment>/* ਗਲਤੀਆਂ ਨਹੀਂ ਲਾਈਆਂ */</comment>
      <origin>184015</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="2106" sha1="hqot5rser92tf6rzsr0nu8fftykjfuc" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Satdeep Gill&quot; /&gt;&lt;/noinclude&gt;( ੧੪ ) [ਗੁਰਮੁਖਿ%] ਗੁਰਬਾਣੀ ਹੀ ਨਾਦ ਹੈ, ਗੁਰਬਾਣੀ ਹੀ ਵੇਦ - (ਕਿਉਂਕਿ) ਗੁਰਬਾਣੀ ਤੋਂ ਇਹ ਨਿਸਚਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਕਿ ਵਾਹਿਰ ਹੀ ਸਭ ਜਗਾਂ ਵਿੱਚ) ਸਮਾਈ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੈ । (ਤੇ ਐਸਾ ਗਿਆ ਦੇਣ ਵਾਲਾ) ਗੁਰੂ (ਹੀ) ਸ਼ਿਵਜੀ (ਹੈ); ਗੁਰੂ (ਹੀ) [ਗੋਰਖੁt] ਵਿਖੇ ਹੈ, ਗੁਰੂ ਹੀ) ਬ੍ਰਹਮਾਂ (ਹੈ, ਅਤੇ ਗੁਰੂ ਹੀ ਪਾਰਬਤੀ, [ਮਾ + ਈ ਮਾਯਾ ਤੇ ਸਾਵਿੜੀ ਹੈ ॥
ਪ੍ਰਸ਼ਨ-ਉਸ ਗੁਰੂ ਦੇ ਗੁਣ ਤਾਂ ਬਣਾਓ ?
ਜੇ ਹਉ ਜਾਣਾ ਆਖਾ ਨਾਹੀ
ਕਹਣਾ ਕਥਨੁ ਨ ਜਾਈ ॥
ਜੇ ਮੈਂ (ਉਸਦੇ ਗੁਣਾਂ ਨੂੰ) ਜਾਣਦਾ (ਭੀ ਹਾਂ, ਤਾਂ) ਆਖ ਨਹੀਂ ਸਕਦਾ, ਕਿਉਂਕਿ) ਕਹਣ ਲੱਗਿਆਂ ਉਹ) ਕਥਨ (ਹੀ, ਨਹੀਂ ਕੀਤੇ ਜਾਂਦੇ ।
ਗੁਰਾ ਇਕ ਦੇਹਿ ਬੁਝਾਈ ॥ ਸਭਨਾ ਜੀਆ ਕਾ ਇਕੁ ਦਾਤਾ
ਸੋ ਮੈ ਵਿਸਰਿ ਨ ਜਾਈ ॥੫॥
ਗੁਰਾਂ ਨੇ ਮੈਨੂੰ) ਇਕ (ਇਹ ਗੱਲ) ਸਮਝਾ ਦਿੱਤੀ ਹੈ ਕਿ ਜੋ ਸਾਰੇ ਜੀਵਾਂ ਦਾ ਇਕੋ ਦਾਤਾ ਹੈ, ਉਹ ਮੈਨੂੰ ਨਾ ਭੁੱਲ ਜਾਵੇ । ੫ ॥
ਪ੍ਰਸ਼ਨ-ਲੋਕਾਂ ਨੇ ਤੀਰਥਾਂ ਦੇ ਇਸ਼ਨਾਨ ਨੂੰ ਭੀ ਮੁਕਤੀ ਦਾ ਸਾਧਨ ਕਿਹਾ ਹੈ, ਕੀ ਤੀਰਥ ਕੀਤਿਆਂ ਮੁਕਤੀ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੀ ? ਉੱਤਰ:
*ਸਭ ਨਾਦ ਬੇਦ ਗੁਰਬਾਣੀ ॥ ਮਨ ਰਾਤਾ ਸਾਰਿੰਗ ਪਾਣੀ’ |
[ਗੋ= ਵੇਦ, (੨) ਧਰਤੀ+ਰਖ = ਰਖਿਆ] ਵੇਦ ਤੇ ਧਰਤ ਦੀ ਰਖੜਾ ਕਰਨ ਵਾਲਾ ਵਿਸ਼ਨੁ। ਤਬਾ ‘ਗੋਰਖ ਸੋ ਜਿਨ ਗੋਇ ਉਠਾਲੀ।&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>hqot5rser92tf6rzsr0nu8fftykjfuc</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>ਪੰਨਾ:ਪੋਥੀ ਪੰਜ ਗ੍ਰੰਥੀ ਸਟੀਕ.pdf/18</title>
    <ns>250</ns>
    <id>40385</id>
    <revision>
      <id>184016</id>
      <parentid>98991</parentid>
      <timestamp>2024-12-13T06:16:57Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Satdeep Gill</username>
        <id>13</id>
      </contributor>
      <comment>/* ਗਲਤੀਆਂ ਨਹੀਂ ਲਾਈਆਂ */</comment>
      <origin>184016</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="2009" sha1="ran7wymdvca2bfxctehv8dixy3vqmsi" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Satdeep Gill&quot; /&gt;&lt;/noinclude&gt;( ੧੫ ) ਤੀਰਥਿ ਨਾਵਾ ਜੇ ਤਿਸੁ ਭਾਵਾ
ਵਣੁ ਭਾਣੇ ਕਿ ਨਾਇ ਕਰੀ ॥ ਜੇਹੜਾ ਉਸਦੇ [ਭਾਵਾ) ਭਾਣੇ ਵਿੱਚ ਤੁਰਣਾ ਹੈ, ਏਹੋ) ਤੀਰਥਾਂ ਦਾ ਨਾਉਣਾ ਹੈ, ਭਾਣੇ ਤੋਂ ਹੀਣੇ (ਪਰਖ ਦਾ ਗੰਗਾ ਆਦਿਕਾਂ ਦਾ) ਨਾਇ] ਇਸ਼ਨਾਨ ਕਰਨਾ ਭੀ ਕੀ (ਸੁਆਰੇਗਾ? ਅਰਥਾਤ ਭਾਣੇ ਤੋਂ ਮੁਖ ਪੁਰਸ਼ ਤੀਰਥਾਂ ਵਿੱਚ ਨਾਉਣ ਦਾ ਭੀ ਕੁਝ ਲਾਹ ਨਹੀਂ ਖੱਟੇਗਾ !
ਜੇਤੀ ਸਿਰਠਿ ਉਪਾਈ ਵੇਖ
ਵਿਣੁ ਕਰਮਾ ਕਿ ਮਿਲੈ ਲਈ ॥
ਜਿੰਨੀ ( ਭੀ) ਇਸਟੀ (ਨਿਰੰਕਾਰ ਦੀ) ਪੈਦਾ ਕੀਤੀ ਹੋਈ ਹੈ (ਜੇ ਸਰੀ ਭੀ ਫਿਰ ਵੇਖੇ (ਤਾਂ ਗੁਰੂ ਦੀ) [ਕਰਮਾ ਕ੍ਰਿਪਾ ਤੋਂ ਹੀਣੇ ਨੂੰ ਮੁਕਤ) ਕਿਵੇਂ ਮਿਲੇਗੀ ? (ਜਾਂ ਦਸੋ ਅੱਜ ਤੱਕ ਕਿਸ ਨੇ) ਲਈ ਹੈ ? ਅਰਥਾਤ ਤੀਰਥਾਂ ਵਿੱਚ ਨਾਤਿਆਂ ਜਾਂ ਦੇਸ਼ਾਂ ਵਿੱਚ ਫਿਰਿਆਂ ਨਾਂ ਮੁਕਤੀ ਮਿਲੇਗੀ ਤੇ ਨਾਂ ਹੀ ਅਜੇ ਤਕ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਮਿਲੀ ਹੈ, ਮੁਕਤੀ ਦਾ , ਸਾਧਨ ਗੁਰੂ ਦੀ ਕ੍ਰਿਪਾ ਹੈ) ।
ਮਤਿ ਵਿਚਿ ਰਤਨ ਜਵਾਹਰ ਮਾਣਿਕ ਜੇ ਇਕ ਗੁਰ ਕੀ ਸਿਖ ਸੁਣੀ ॥
(ਗੁਰਾਂ ਦੀ) [ਮਤਿ) ਸਿਖਜ਼ਾ ਵਿੱਚ ਹੀ ਰਤਨ ਨਾਮ, | ਜਵਾਹਰ | ਸ਼ੁਭ ਗੁਣ ਤੇ ਮਾਣਿਕ ਗਿਆਨ (ਹੈ, ਪਰ) ਜੇ ਇਕ (ਮਨ ਹੋਕੇ) ਗੁਰਾਂ ਦੀ ਸਿਖ ਸੁਣੀ ਜਾਵੇ, ਤਾਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਪ੍ਰਾਪਤੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ, fਸ ਲਈ ਬੇਨਤੀ ਕਰੋ).&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>ran7wymdvca2bfxctehv8dixy3vqmsi</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>ਪੰਨਾ:ਪੋਥੀ ਪੰਜ ਗ੍ਰੰਥੀ ਸਟੀਕ.pdf/19</title>
    <ns>250</ns>
    <id>40394</id>
    <revision>
      <id>184017</id>
      <parentid>99008</parentid>
      <timestamp>2024-12-13T06:17:02Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Satdeep Gill</username>
        <id>13</id>
      </contributor>
      <comment>/* ਗਲਤੀਆਂ ਨਹੀਂ ਲਾਈਆਂ */</comment>
      <origin>184017</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="1976" sha1="1zjivylrf0tly8ruzuh4pxbzzvi15yo" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Satdeep Gill&quot; /&gt;&lt;/noinclude&gt;( ੧੬ ) ਗੁਰਾ ਇਕ ਦੇਹ ਬੁਝਾਈ ॥
 ਸਭਨਾ ਜੀਆ ਕਾ ਇਕੁ ਦਾਤਾ
ਸੋ ਮੈ ਵਿਸਰਿ ਨ ਜਾਈ ॥੬॥
(ਹੇ) ਗੁਰੋ ! (ਆਪ ਨੇ ਜੋ ਮੈਨੂੰ ਏਹ) ਇਕ ਸੁਝ ਦਿੱਤੀ ਹੈ। (ਕਿ) ਸਾਰੇ ਜੀਵਾਂ ਦਾ ਦਾਤਾ ਇੱਕ ਹੈ, ਅਤੇ [ਸੋ} ਉਸ (ਦੀ ਅੰਸ) ਮੈਂ (ਹਾਂ, ਇਹ ਸੂਝ ਮੈਨੂੰ) ਭੁੱਲ ਨਾਂ ਜਾਏ ॥੬॥
। ਫੇਰ ਸਿੱਧਾਂ ਨੇ ਕਿਹਾ-ਜੇ ਤੁਸੀਂ ਸਾਡੇ ਚੇਲੇ ਹੋ ਜਾਓ, ਤਾਂ ਤੁਹਾਡੀ ਚੌਹਾਂ ਜੁਗਾਂ ਜਿੰਨੀ ਉਮਰਾ ਹੋ ਜਾਵੇਗੀ, ਸਾਰਾ ਸੰਸਾਰ ਤੁਹਾਡੀ ਉਸਤਤਿ ਕਰੇਗਾ, ਅਤੇ ਸਾਰੇ ਹੀ ਤੁਹਾਡਾ ਸਤਿਕਾਰ ਕਰਨਗੇ, ਤਦ ਸਤਿਗੁਰੂ ਜੀ ਨੇ ਫੁਰਮਾਯਾ :ਜੇ ਜੁਗ ਚਾਰੇ ਆਰਜਾ ਹੋਰ ਦਸੂਣੀ ਹੋਇ ॥
(ਹੇ ਸਿਧੋ !) ਜੇ (ਕਿਸੇ ਦੀ) ਚਾਰ ਜੁਗਾਂ ਦੀ [ਆਰਜਾ] ਉਮਰ (ਹੋ ਜਾਵੋ, ਸਗੋਂ ਇਸ ਤੋਂ ਭੀ) ਹੋਰ ਦਸਣੀ] ਦਸ ਗੁਣੀ ਚਾਲ ਜੁਗਾਂ ਦੀ ਹੋ ਜਾਵੇ।
ਨਵਾ ਖੰਡਾ ਵਿਚਿ ਜਾਣੀਐ
ਨਾਲਿ ਚਲੈ ਸਭੁ ਕੋਇ ॥
ਨਵਾਂ ਖੰਡਾਂ ਵਿਚ ਜਾਣਿਆ ਭੀ ਜਾਵੇ, (ਅਤੇ ਜਿਥੋਂ ਲੈ · ਸਤਿਕਾਰ ਕਰਨ ਲਈ ਹਰ ਕੋਈ ਨਾਲ ਭੀ ਉੱਠ ਤੁਰੇ । ਚੰਗਾ ਨਾਉ ਰਖਾਇਕੈ ਜਸੁ ਕੀਰਤਿ ਜਗਿ ਲੇਇ
(ਅਤੇ ਆਪਣਾ) ਨਾਉਂ ਚੰਗਾ ਰਖਾਕੇ ਨੇਕ ਨਾਮ ਹੋਕੇਜਰ ਵਿੱਚ ਜਸ ਤੇ ਕੀਰਤੀ (ਭੀ ਖੱਟ) ਲਏ । (ਇਹ ਕੁਝ ਹੁੰਦਿਆਂ ਭੀ
ਜਾ ਸਿਖੋ ! ਅi :&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>1zjivylrf0tly8ruzuh4pxbzzvi15yo</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>ਪੰਨਾ:ਪੋਥੀ ਪੰਜ ਗ੍ਰੰਥੀ ਸਟੀਕ.pdf/20</title>
    <ns>250</ns>
    <id>40395</id>
    <revision>
      <id>184018</id>
      <parentid>99009</parentid>
      <timestamp>2024-12-13T06:17:15Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Satdeep Gill</username>
        <id>13</id>
      </contributor>
      <comment>/* ਗਲਤੀਆਂ ਨਹੀਂ ਲਾਈਆਂ */</comment>
      <origin>184018</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="2235" sha1="79j219vlj572v6osf15p7p1e4mkctjw" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Satdeep Gill&quot; /&gt;&lt;/noinclude&gt;( ੧੭ ) ਜੇ ਤਿਸੁ ਨਦਰਿ ਨ ਆਵਈ ਤ ਵਾਤ ਨ ਪੁਛੈ ਕੇ ॥
ਜੋ ਉਸ (ਵਾਹਿਗੁਰੂ ਦੀ ਨਿਗਾਹ ਹੇਠਾਂ (ਉਹ) ਨਾਂ ਆਵੇਗਾ, ਤਾਂ ਉਸ ਦੀ (ਅੱਗੇ ਗਿਆਂ) ਕੋਈ ਵਾਤ ਭੀ ਨਹੀਂ ਪੁਛੇਗਾ।
ਕੀਟਾ ਅੰਦਰਿ ਕੀਟੁ ਕਰਿ ਦੋਸੀ ਦੋਸੁ ਧਰੇ ॥ '' (ਸਗੋਂ ਉਹ) ਦੋਸੀ (ਇਸ) ਦੋਸ ਕਰਕੇ [ਕੀਟਾ ਕੁੱਤਿਆਂ - ਅੰਦਰ ਕੀਟੁ ਕਰਿ ] ਕਿਰਮਾਂ ਵਾਲੀ ਕੁੱਤਾ (ਦੇਹ ਨੂੰ) ਧਰੇਗਾ, (ਅਰਥਾਤ ਨਾਮ ਤੋਂ ਬੇਮੁਖ ਹੋਕੇ ਉਮਰਾ ਵਧਾਣ ਤੇ ਜਗਤ ਦੀ ਸ਼ੋਭਾ ਲੈਣ ਵਾਲੇ ਪੁਰਖ ਨੂੰ ਦਰਗਾਹ ਦੀ ਢੋਈ ਤਾਂ ਕਿਤੇ ਰਹੀ, ਨਰਕ ਭੀ ਨਹੀਂ ਝੱਲੇਗਾ, ਅਤੇ ਮੁੜ ਉਸ ਨੂੰ ਕੁੱਤਿਆਂ ਵਿੱਚੋਂ ਭੀ ਨਖਿੱਧ ਕੀੜਿਆਂ ਵਾਲਾ ਕੁੱਤਾ ਬਣਨਾ ਪਵੇਗਾ) । (ਅਥਵਾ ਦੂਜਾ ਅਰਥ :
(ਉਸ ਨੂੰ ਮਨੁਖ ਨਾ ਸਮਝੋ, ਉਹਨੂੰ ਤਾਂ) ਕੁੱਤਿਆਂ ਅੰਦਰ ( ਉਸ) [ਕਰਿ ਕੁਤੇ ਵਰਗਾ (ਜਾਣੋ, ਜਿਸ ਉਤੇ) [ ਦੋਸੀ] ਕੋੜਾ ( ਦੋਸ ਧਰਦਾ ਹੈ, ਅਰਥਾਤ ਜਿਸ ਕੁੱਤੇ ਨੂੰ ਕੋਹੜਾ ਭੀ ਆਪਣੇ ਨੇੜੇ ਨਹੀਂ ਚੁੱਕਣ ਦਾ, ਉਸ ਕੁੱਤੇ ਵਰਗਾ ਉਸ ਨੂੰ ਸਮਝੋ ।
ਨਾਨਕ ਨਿਰਗੁਣਿ ਗੁਣੁ ਕਰੇ
ਗੁਣਵੰਤਿਆ ਗੁਣੁ ਦੇ॥
ਸਤਿਗੁਰੂ ਜੀ ( ਆਖਦੇ ਹਨ, ਜੇਹੜੇ) ਗੁਣਾਂ ਤੋਂ ਹੀਣੇ (ਭੀ ਸਤਿਗੁਰਾਂ ਦੇ ਦਰ ਤੇ ਢਹਿ ਪਏ ਹਨ) ਗੁਣਵੰਤਿਆ ਗੁਣਾਂ ਵਾਲ ਸਤਿਗੁਰਾਂ ਨੇ (ਉਨਾਂ ਨੂੰ) ਗੁਣ ਦੇਕੇ ਗੁਣਾਂ ਵਾਲਾ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਹੈ ।
ਤੇਹਾ ਕੋਇ ਨ ਸੁਝਈ ਹੈ , ਜਿ ਤਿਸੁ ਗੁਣੁ ਕੋਇ ਕਰੇ॥੭॥&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>79j219vlj572v6osf15p7p1e4mkctjw</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>ਪੰਨਾ:ਪੋਥੀ ਪੰਜ ਗ੍ਰੰਥੀ ਸਟੀਕ.pdf/21</title>
    <ns>250</ns>
    <id>40396</id>
    <revision>
      <id>184019</id>
      <parentid>99010</parentid>
      <timestamp>2024-12-13T06:17:36Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Satdeep Gill</username>
        <id>13</id>
      </contributor>
      <comment>/* ਗਲਤੀਆਂ ਨਹੀਂ ਲਾਈਆਂ */</comment>
      <origin>184019</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="1714" sha1="2wcpkp152p7325x4t6zzyx9iquzuiyo" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Satdeep Gill&quot; /&gt;&lt;/noinclude&gt;( ੧੮ )
(ਜੈਸਾ ਸਤਿਗਰ ਹੈ) ਤੈਸਾ ਕੋਈ ਹੋਰ ਸਾਰੇ ਜਗਤ ਵਿੱਚ ਸੁਝਦਾ ਹੀ ਨਹੀਂ, ਜੇ ਕੋਈ ਉਸ (ਸਤਿਗੁਰੁ ਵਰ) [ਗ
ਪ੍ਰਸ਼ਨ:-ਨਾਮ ਦੇ ਸੁਣਨ ਦਾ ਕੀ ਮਹਾਤਮ ਹੈ ? ਉੱਤਰ:ਸੁਣਿਐ ਸਿਧ ਪੀਰ ਸੁਰਿ ਨਾਥ ॥ ਸੁਣਿਐ ਧਰਤਿ ਧਵਲ ਅਕਾਸ ॥
(ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਨਾਮ) ਸੁਣਿਆ ਹੈ, (ਉਹ) ਸਿੱਧ, ਪੀਰ, ਦੇਵ ਤੇ ਨਾਥ ਹੋ ਗਏ ਹਨ) । ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ (ਨਾਮ) ਸੁਣਿਆ ਹੈ, (ਉ ਦਾ ਨਾਮ) ਧਰਤੀ ਤੇ ਅਕਾਸ਼ ਵਿੱਚ) [ਧਵਲ ਰੋਸ਼ਨ ਹੈ ।
ਸੁਣਿਐ ਦੀਪ ਲੋਅ ਪਾਤਾਲ॥
ਸੁਣਿਐ ਪੋਹਿ ਨ ਸਕੈ ਕਾਲੁ ॥ (fਜਨਾਂ ਨੇ ਨਾਮ) ਸੁਣਿਆ ਹੈ, (ਉਹ) ਦੀਪਾਂ, ਲੋਕਾਂ ਪਤਾਲਾਂ ਵਿੱਚ ਲੈ ਜਾਣੇ ਗਏ ਹਨ। ' ਜਿਨਾਂ ਨੂੰ (ਨਾਮ) ਸੁਣਿਆ (ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ) ਕਾਲ ਭੀ ਪੋਹ ਨਹੀਂ ਸਕਦਾ।
ਨਾਨਕ ਭਗਤਾ ਸਦਾ ਵਿਗਾਸੁ ॥ ਸੁਣਿਐ ਦੂਖ ਪਾਪ ਕਾ ਨਾਸੁ ॥੮॥
ਸਤਿਗੁਰੂ ਜੀ ਆਖਦੇ ਹਨ) ਭਗਤਾਂ ਨੂੰ) ਸਦਾ ( ਵਿਗਾਸ ਅਨੰਦ ਹੈ । ਕਿਉਂਕਿ ਨਾਮ ਦੇ ਸੁਣਨੇ ਕਰਕੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੋਖੀ ਤੇ ਪਾਪਾਂ ਦਾ ਨਾਸ ਹੋ ਗਿਆ ਹੈ) ॥॥ .
*ਇਥੇ ਦੂਖ ਦਾ ਅਰਬ ਦੁਖ ਨਹੀਂ(ਦੇਖੋ ਸਫਾ ੧੯ ਤੇ 4&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>2wcpkp152p7325x4t6zzyx9iquzuiyo</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>ਪੰਨਾ:ਪੋਥੀ ਪੰਜ ਗ੍ਰੰਥੀ ਸਟੀਕ.pdf/22</title>
    <ns>250</ns>
    <id>40397</id>
    <revision>
      <id>184020</id>
      <parentid>99011</parentid>
      <timestamp>2024-12-13T06:17:49Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Satdeep Gill</username>
        <id>13</id>
      </contributor>
      <comment>/* ਗਲਤੀਆਂ ਨਹੀਂ ਲਾਈਆਂ */</comment>
      <origin>184020</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="2536" sha1="qhgh8v67nwin266cai25354mb46rbvh" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Satdeep Gill&quot; /&gt;&lt;/noinclude&gt;( ੧੯ ) ਸੁਣਿਐ ਈਸਰੁ ਬਰਮਾ ਇੰਦੁ ॥ ਸੁਣਿਐ ਮੁਖਿ ਸਾਲਾਹਣ ਮੰਦੁ॥
ਨਾਮ ਦੇ) ਬਣਨੇ ਕਰਕੇ ਸ਼ਿਵਜੀ, ਬ੍ਰਹਮਾ ਤੇ ਇੰਦ (ਭੀ . ਜਗਤ ਵਿੱਚ ਪੁਜੇ ਗਏ ਹਨ) । (ਨਾਮ ਦੇ) ਸੁਣਨੇ ਕਰਕੇ ਮੰਦੇ (ਪੁਰਸ਼ ਭੀ) [ਮੁਖ] ਉੱਤਮ (ਸਲਾਹੁਣ ਯੋਗ ਹੋ ਗਏ ਹਨ)।
ਸੁਣਿਐ ਜੋਗ ਜੁਗਤਿ ਤਨਿ ਭੇਦ ॥ ਸੁਣਿਐ ਸਾਸਤ ਸਿਮ੍ਰਿਤਿ ਵੇਦ ॥
(ਨਾਮ ਦੇ) ਸੁਣਨੇ ਕਰਕੇ ਜੋਗ (ਦੀ) ਜੁਗਤੀ (ਤੇ) ਤਨ ਦਾ ਭੇਦ (ਪਾ ਲਈ ਦਾ ਹੈ) । (ਅਤੇ ਨਾਮ ਦੇ) ਸੁਣਨੇ ਕਰਕੇ ਸ਼ਾਸਤਾਂ, ਸਿੰਮਤੀਆਂ ਤੇ ਵੇਦਾਂ ਦਾ ਗਿਆਨ ਪਾ ਲਈਦਾ ਹੈ । ਇਥੇ ‘ਵੇਦਾ' ਪਦ ਵਿੱਚ ਸਲੇਸਾਲੰਕਾਰ ਹੈ, ਇਸ ਲਈ ਇਸਦੇ ਦੋ ਅਰਥ 'ਵੇਦ' ਤੇ 'ਗਿਆਨ' ਹਨ।
ਦੀ ੧੮ ਸਫੇ ਦੀ ਬਾਕੀ ਇਹ ਦੁਖ ਦੋਸ਼' ਤੋਂ ਬਣਿਆ ਹੈ,ਜਿਸ ਦਾ ਅਰਥ ‘ਗੁਨਾਂਹ ਜਾਂ ਅਪਰਾਧ ਹੈ, ਜਿਥੇ ਦੁਖ ਸੁਖ ਨਾਲ ਜਾਂ ਦੁਖ ਰੋਗ ਨਾਲ ਆਵੇ ਉਥੇ ਦੁਖ ਦਾ ਅਰਥ ਦੁਖ ਹੁੰਦਾਹੈ, ਅਤੇ ਜਿਥੇ ਦੂਖ ਪਾਪ ਨਾਲ ਆਵੇ ਉਥੇ ਇਸਦਾ ਅਰਥ ਗੁਨਾਂਹ ਹੁੰਦਾ ਹੈ-ਜੈਸਾ ਕਿ ‘ਜਾਤੇ ਦੁਖ ਪਾਪ ਨਹਿ ਭੇਟੇ ਕਾਲ ਜਾਲ ਤੇ ਤਾਗੋ । (ਪਾਤਸ਼ਾਹੀ ੧੦)
* ਸਲੇਖ ਅਲੰਕਿਤ ਅਰਬ ਬਹੁ ਜਹਾਂ ਸਬਦ ਮੈਂ ਹੋਤ ॥ ਹੰਤ ਨ ਪੂਰਨ ਨੇਹੁ ਬਿਨ ਮੁਖ ਦੁਤਿ ਦੀਪ ਉਦੋਡ {1 (ਭਾਖਾ ਭੂਖਨ)
ਅਰਥਾਤ ਜਿਥੇ ਇਕ ਸ਼ਬਦ ਵਿੱਚ ਬਹੁਤੇ ਅਰਬ ਹੋਣ, ਉਥੇ ਸਲੇਸ 'ਅਲੰਕਾਰ’ ਹੁੰਦਾ ਹੈ । ਜਿਵੇਂ ਇਸ ਦੋਹਰੇ ਵਿੱਚ ‘ਨੇਹ ਦੇ ਅਰਥ ਪ੍ਰੇਮ’ ਤੇ ‘ਤੇਲ ਹੈ । ਇਸ ਦਾ ਭਾਵ ਹੈ ਕਿ ਪੂਰਨ ਪ੍ਰੇਮ ਬਿਨਾ ਦਰਸ਼ਨ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੇ,ਅਤੇ ਤੇਲਤੋਂ ਬਿਨਾਂ ਦੀਵੇ ਵਿੱਚੋਂ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ।&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>qhgh8v67nwin266cai25354mb46rbvh</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>ਪੰਨਾ:ਪੋਥੀ ਪੰਜ ਗ੍ਰੰਥੀ ਸਟੀਕ.pdf/23</title>
    <ns>250</ns>
    <id>40398</id>
    <revision>
      <id>184021</id>
      <parentid>99012</parentid>
      <timestamp>2024-12-13T06:17:54Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Satdeep Gill</username>
        <id>13</id>
      </contributor>
      <comment>/* ਗਲਤੀਆਂ ਨਹੀਂ ਲਾਈਆਂ */</comment>
      <origin>184021</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="1415" sha1="c9a7pilbjmt8jgn97jq2vpi4kf716mz" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Satdeep Gill&quot; /&gt;&lt;/noinclude&gt;( ੨੦ )
ਨਾਨਕ ਭਗਤਾ ਸਦਾ ਵਿਗਾਸੁ ॥ 
ਸੁਣਿਐ ਦੂਖ ਪਾਪ ਕਾ ਨਾਸੁ ॥੯॥
(ਇਨ੍ਹਾਂ ਤੁਕਾਂ ਦਾ ਅਰਥ ਪਿਛੇ ਹੋ ਚੁਕਾ ਹੈ) ।
 ਸੁਣਿਐ ਸਤੁ ਸੰਤੋਖੁ ਗਿਆਨੁ ॥ ਸੁਣਿਐ ਅਠਸਠਿ ਕਾ ਇਸਨਾਨੁ ॥
(ਨਾਮ ਦੇ) ਸੁਣਿਆਂ ਹੀ ਸੱਤ, ਸੰਤੋਖ ਤੇ ਗਿਆਨ ਪ੍ਰਾਪਤ ਹੈ। ਜਾਂਦਾ ਹੈ) । (ਨਾਮ ਦੇ) ਸੁਣਿਆਂ ਹੀ ਅਠਾਠ ਤੀਰਥਾਂ ਦੇ ਇਸ਼ਨਾਨ ਦਾ ਛਲ (ਮਿਲ ਜਾਂਦਾ ਹੈ) ।
ਸੁਣਿਐ ਪੜਿ ਪੜਿ ਪਾਵਹਿ ਮਾਨੁ ॥ ਸੁਣਿਐ ਲਾਗੈ ਸਹਜਿ ਧਿਆਨੁ ॥
(ਨਾਮ ਦੇ) ਸੁਣਿਆਂ ਹੀ (ਸਾਰੀਆਂ) [ਪੜਿ ਵਿਦਯਾ ਦੇ ਪੜਣ ਦਾ [ਮਾਨ ਵਿਚਾਰ ਪਾ ਲਈਦਾ ਹੈ । (ਨਾਮ ਦੀ) ਸੁਣਨ ਵਾਲੇ ਦਾ ਸਹਜ (ਪਦ) ਵਿੱਚ ਧਿਆਨ ਲਗ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ।
ਨਾਨਕ ਭਗਤਾ ਸਦਾ ਵਿਗਾਸੁ ॥ ਸੁਣਿਐ ਦੂਖ ਪਾਪ ਕਾ ਨਾਸੁ ॥੧oll :(ਇਸ ਦਾ ਅਰਥ ਪਿਛੇ ਹੋ ਚੁਕਾ ਹੈ) ਸੁਣਿਐ ਸਰਾ ਗੁਣਾ ਕੇ ਗਾਹl ਸੁਣਿਐ ਸੇਖ ਪੀਰ ਪਾਤਿਸਾਹ ॥&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>c9a7pilbjmt8jgn97jq2vpi4kf716mz</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>ਪੰਨਾ:ਪੋਥੀ ਪੰਜ ਗ੍ਰੰਥੀ ਸਟੀਕ.pdf/24</title>
    <ns>250</ns>
    <id>40496</id>
    <revision>
      <id>184022</id>
      <parentid>99136</parentid>
      <timestamp>2024-12-13T06:18:03Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Satdeep Gill</username>
        <id>13</id>
      </contributor>
      <comment>/* ਗਲਤੀਆਂ ਨਹੀਂ ਲਾਈਆਂ */</comment>
      <origin>184022</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="2095" sha1="s8yq0e2mku87l2tl5be77rc7kcftl1i" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Satdeep Gill&quot; /&gt;&lt;/noinclude&gt;( ੨੧ ) (ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਨਾਮ) ਸੁਣਿਆ ਹੈ, (ਉਹ) ਗੁਣਾਂ ਦੇ [ਸਰਾ ਸਮੁੰਦਰ ਵਾਹਿਗੁਰ] ਵਿੱਚ) [ਗਾਹ] ਥਾਂ ਪਾਉਂਦੇ ਹਨ, ਅਰਥਾਤ ਵਾਹਿਗੁਰੂ ਨਾਲ ਅਭੇਦ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਹਨ) । (ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਨਾਮ) ਸੁਣਿਆ ਹੈ, (ਉਹ) ਸੇਖਾਂ ਪੀਰਾਂ (ਦੇ ਭੀ) ਪਾਤਸ਼ਾਹ (ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਹਨ) ।
ਸੁਣਿਐ ਅੰਧੇ ਪਾਵਹਿ ਰਾਹੁ ॥ ਸੁਣਿਐ ਹਾਥ ਹੋਵੈ ਅਸਗਾਹੁ ॥
(ਨਾਮ ਦੇ) ਸੁਣਨੇ ਕਰਕੇ [ਅੱਧੇ*] ਅਗਿਆਨੀ ਨੂੰ ਭੀ ਮੁਕਤੀ ਦਾ ਰਾਹ | ਆਨ (ਲੱਭ) ਪੈਂਦਾ ਹੈ । (ਨਾਮ ਦੇ) ਸੁਣਨੇ ਕਰਕੇ {ਅਸਗਾਹ] ਅਬਾਹ (ਸੰਸਾਰ ਦੀ ਭੀ) ਹਾਬ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਹੈ । (ਅਰਥਾਤ ਸੰਸਾਰ ਦੀ ਅਸਲੀਅਤ ਸਮਝੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ । ਨਾਨਕ ਭਗਤਾ ਸਦਾ ਵਿਗਾਸੁ ॥
ਦੁਖ ਪਾਪ ਕਾ ਨਾਸੁ ॥੧੧॥ ਸਤਿਗੁਰੁ ਜੀ (ਆਖਦੇ ਹਨ) ਭਗਤਾਂ ਨੂੰ ਸਦਾ ਹੀ ਅਨੰਦ ਹੈ, · (ਕਿਉਂਕਿ ਨਾਮ ਦੇ) ਸੁਣਨੇ ਕਰਕੇ (ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ) ਦੋਖਾਂ ਤੇ ਪਾਪਾਂ ਦਾ ਨਾਸ ਹੋ ਗਿਆ ਹੈ ॥ ੧॥
ਪ੍ਰਸ਼ਨ:-ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਸੁਣਕੇ ਮੰਨਣਾ ਕੀਤਾ ਹੈ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਗਤੀ - ਪ੍ਰਗਟ ਕਰੋ, ਸਿੱਧਾਂ ਦਾ ਇਹ ਪ੍ਰਸ਼ਨ ਸੁਣਕੇ ਗੁਰੂ ਜੀ ਨੇ ਉੱਤਰ ਦਿੱਤਾ:
ਮੰਨੇ ਕੀ ਗਤਿ ਕਹੀ ਨ ਜਾਇ ॥
ਜੇਕੋ ਕਹੈ ਪਿਛੈ ਪਛੁਤਾਇ ॥ · *ਅੰਧੇ ਏਹ ਨ ਆਖੀਅਨਿ ਜਿਨਿ ਮੁਖ ਲੋਇਣ ਨਾਹਿ ॥ ਅਧੇ ਸੋਈ ਨਾਨਕਾ ਜਿ ਖਸਮਹੁ ਘੁਥੇ ਜਾਹਿ ॥: ਰਾਮ ਮ ੨)&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>s8yq0e2mku87l2tl5be77rc7kcftl1i</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>ਪੰਨਾ:ਪੋਥੀ ਪੰਜ ਗ੍ਰੰਥੀ ਸਟੀਕ.pdf/25</title>
    <ns>250</ns>
    <id>40497</id>
    <revision>
      <id>184023</id>
      <parentid>99137</parentid>
      <timestamp>2024-12-13T06:18:07Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Satdeep Gill</username>
        <id>13</id>
      </contributor>
      <comment>/* ਗਲਤੀਆਂ ਨਹੀਂ ਲਾਈਆਂ */</comment>
      <origin>184023</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="1829" sha1="oh589zw7zqi940rnq6exdkovrj2r780" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Satdeep Gill&quot; /&gt;&lt;/noinclude&gt;ਨਾਮ ਨੂੰ) ਮੰਨਣ ਵਾਲੇ ਦੀ ਗਤੀ (ਕਿਸੇ ਤੋਂ ਭੀ) ਕ ਹੀ ਨਹੀਂ ਜਾਂਦੀ । (ਭਲਾ)ਜੇ ਕੋਈ ਕਹੇਗਾ (ਤਾਂ) ਮਗਰੋਂ ਪਛਤਾਏਗਾ,(ਅਰਥਾਤ) ਆਪਣੇ ਕਥਨ ਨੂੰ ਅਧੂਰਾ ਸਮਝਕੇ ਆਪੇ ਸ਼ਰਮਿੰਦਾ ਹੋਵੇਗਾ ।
ਕਾਗਦਿ ਕਲਮ ਨ ਲਿਖਣਹਾਰੁ ਮੰਨੇ ਕਾ ਬਹਿ ਕਰਨਿ ਵੀਚਾਰੁ ॥
ਕਾਗਤ, ਕਲਮ (ਤੇ ਦ ਵਾਤ ) ਅਤੇ ਕੋਈ ਲਿਖਾਰੀ ਭੀ ਨਹੀਂ ਹੈ, ( ਅਜੇਹਾ ਕੋਈ ਦਿੱਸਦਾ ਹੀ ਨਹੀਂ, ਜਿਸ ਨਾਲ) ਬਹਿਕੇ (ਨਾਮ ਦੇ) ਮੰਨਣ ਵਾਲੇ ਦੀ ਵੀਚਾਰ ਕੀਤੀ ਜਾਏ ॥
ਐਸਾ ਨਾਮੁ ਨਿਰੰਜਨੁ ਹੋਇ ॥ ਜੇਕੋ ਮੰਨਿ ਜਾਣੈ ਮਨਿ ਕੋਇ॥੧੨॥
[ਨਿਰੰਜਨੁ ਸੁਧ ਸਰੂਪ (ਵਾਹਿਗੁਰੂ ਦੇ) ਨਾਮ (ਮੰਨਣ ਦਾ) ਅਜੇਹਾ (ਤਾਪ) ਹੁੰਦਾ ਹੈ । (ਜੋ ਕਿਹਾ ਨਹੀਂ ਜਾਂਦਾ) ਜੇਹੜਾ (ਕੋਈ) (ਨਾਮ ਨੂੰ) ਮੰਨੇਗਾ (ਉਹ) ਕੋਈ (ਉਸ ਪ੍ਰਤਾਪ ਨੂੰ ਅਪਣੇ) ਮਨ ਵਿੱਚ ਜਾਣੇਗਾ ॥੧੨॥
ਮੰਨੈ ਸੁਰਤਿ ਹੋਵੈ ਮਨਿ ਬੁਧਿ॥
ਮੰਨੈ ਸਗਲ ਭਵਣ ਕੀ ਸੁਧਿ॥ (ਜੇਹੜਾ ਨਾਮ ਨੂੰ) ਮੰਨੇਗਾ, (ਉਸਨੂੰ) ਮਨ ਤੇ ਬੁੱਧੀ ਦੀ ਸੁਰਤ ਹੋਵੇਗੀ (ਜੇਹੜਾ ਨਾਮ ਨੂੰ) ਮੰਨੇਗਾ, (ਉਸ ਨੂੰ) ਸਾਰੇ ਭਵਣਾਂ ਦੀ ਖਬਰ ਹੋ ਜਾਵੇਗੀ।
ਮੰਨੈ ਮੁਹਿ ਚੋਟਾ ਨਾ ਖਾਇ॥&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>oh589zw7zqi940rnq6exdkovrj2r780</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>ਪੰਨਾ:ਪੋਥੀ ਪੰਜ ਗ੍ਰੰਥੀ ਸਟੀਕ.pdf/26</title>
    <ns>250</ns>
    <id>40630</id>
    <revision>
      <id>184024</id>
      <parentid>99306</parentid>
      <timestamp>2024-12-13T06:18:16Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Satdeep Gill</username>
        <id>13</id>
      </contributor>
      <comment>/* ਗਲਤੀਆਂ ਨਹੀਂ ਲਾਈਆਂ */</comment>
      <origin>184024</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="2050" sha1="n6bl4ba66av60ajg6dzn5vu6mhj8se5" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Satdeep Gill&quot; /&gt;&lt;/noinclude&gt;( ੨੩ ) . ਮੰਨੈ ਜਮ ਕੈ ਸਾਥਿ ਨ ਜਾਇ ॥ (ਜੋ ਨਾਮ ਨੂੰ) ਮੰਨੇਗਾ (ਉਹ) ਮੁੰਹ ਤੇ ਜਮਾਂ* ਦੀ)ਮਾਰ ਨਹੀਂ ਖਾਏਗਾ । (ਜੋ ਨਾਮ ਨੂੰ) ਮੰਨੇਗਾ, (ਉਹ) ਜਮਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਹੀ ਨਹੀਂ ਜਾਏਗਾ ।
ਐਸਾ ਨਾਮੁ ਨਿਰੰਜਨੁ ਹੋਇ ॥ ਜੇ ਕੋ ਮੰਨਿ ਜਾਣੈ ਮਨਿ ਕੋਇ॥੧੩॥ ਇਨ੍ਹਾਂ ਤੁਕਾਂ ਦਾ ਅਰਥ ਪਿਛੇ ਹੋ ਚੁਕਾ ਹੈ)। ਮੰਨੈ ਮਾਰਗਿ ਠਾਕ ਨ ਪਾਇ॥ ਮੰਨੈ ਪਤਿ ਸਿਉ ਪਰਗਟੁ ਜਾਇ ॥
(ਜੋ ਨਾਮ ਨੂੰ) ਮੰਨੇਗਾ, (ਉਸ ਨੂੰ ਕਿਸੇ) ਰਸਤੇ ਵਿੱਚ (ਭੀ ਕੋਈ ਰੋਕ ਨਹੀਂ ਪਏਗੀ । (ਜੋ ਨਾਮ ਨੂੰ ਮੰਨੇਗਾ, (ਉਹ) ਇੱਜਤ ਨਾਲ ਪ੍ਰਗਟ (ਹੋਕੇ) ਜਾਏਗਾ ।
ਮੰਨੈ ਮਗੁ ਨ ਚਲੈ ਪੰਥੁ ॥ *ਚਿਤੁ ਗੁਪਤ ਜੋ ਲਿਖਤੇ ਲੇਖਾ ॥ ਸੰਤ ਜਨਾਂ ਕੋ ਦ੍ਰਿਸਟਿ ਪੇਖਾ ॥ ਜਿਹਿ ਲਾਲਚ ਜਾਗਾਤੀ ਘਾਟ ਦੂਰ ਰਹੀ ਉਹ ਜਨ ਤੇ ਬਾਟ ॥
#ਕਈ ਇਨ੍ਹਾਂ ਤਿੰਨਾਂ ਅੱਖਰਾਂ ਨੂੰ ਕੱਠਾ ਕਰਕੇ ਅਰਥ ਕਰਦੇ ਹਨ(ਜੇ ਨਾਮ ਦੇ ਮੰਨਣ ਵਾਲਾ ਮਗਨ ਹੋਕੇ ਆਪਣੇ ਰਾਹੇ ਰਾਹ ਚਲੇਗਾ) ਪਰ ਵਿਚਾਰ ਵਾਲੀ ਗੱਲ ਏਹ ਹੈ, ਕਿ ਸ੍ਰੀ ਗੁਰੂ ਜੀ ਦੀ ਬਾਣੀ ‘ਮਗਨ' ਪਾਠ ਜਿਥੇ ਭੀ ਆਇਆ ਹੈ, ‘ਨੰਨੇ' ਨੂੰ ਔਂਕੜ ਨਾਲ ਔਂਦਾ ਹੈ, ਨੂੰ ਅੱਕੜ ਨਾਲ ‘ਮਗਨੁ ਪਾਠ ਹੀ ਨਹੀਂ। ਦੂਜਾ ‘ਮਗਨੁ ਪਾਠ ਕੀਤਾ | ਜਾਏ ਤਾਂ ਪਾਠ ਦੀ ਯਮਕ ਭੀ ਟੁਟ ਜਾਂਦੀ ਹੈ । (ਦੇਖੋ ਸਫਾ ੨੪&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>n6bl4ba66av60ajg6dzn5vu6mhj8se5</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>ਪੰਨਾ:ਪੋਥੀ ਪੰਜ ਗ੍ਰੰਥੀ ਸਟੀਕ.pdf/27</title>
    <ns>250</ns>
    <id>40631</id>
    <revision>
      <id>184025</id>
      <parentid>99307</parentid>
      <timestamp>2024-12-13T06:18:23Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Satdeep Gill</username>
        <id>13</id>
      </contributor>
      <comment>/* ਗਲਤੀਆਂ ਨਹੀਂ ਲਾਈਆਂ */</comment>
      <origin>184025</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="2017" sha1="hm8rhaclyaie1aqf4uojjj5kcewvs3k" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Satdeep Gill&quot; /&gt;&lt;/noinclude&gt;( ੨੪ ) ਮੰਨੈ ਧਰਮ ਸੇਤੀ ਸਨਬੰਧੁ ॥ (ਜੋ ਨਾਮ ਨੂੰ ਮੰਨੇਗਾ, (ਉਹ) [ਪੰਬ] ਭੇਖਾਂ ਦੇ ਰਸਤੇ ਨਹੀਂ ਤੁਰੇਗਾ । (ਕਿਉਂਕਿ ਜੋ ਨਾਮ ਨੂੰ ਮੰਨਦਾ ਹੈ (ਉਸ ਦਾ) ਧਰਮ ਦੇ ਨਾਲ ਸਬੰਧ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਇਸ ਲਈ ਉਹ ਭੇਖਾਂ ਦੀ ਕਾਨ ਨਹੀਂ ਰਖਦਾ।
ਐਸਾ ਨਾਮੁ ਨਿਰੰਜਨੁ ਹੋਇ | ਜੇ ਕੋ ਮੰਨਿ ਜਾਣੈ ਮਨਿ ਕੋਇ ॥੧੪॥
(ਅਰਥ ਪਿਛੇ ਹੋ ਚੁਕਾ ਹੈ) ਮੰਨੈ ਪਾਵਹਿ ਮੋਖੁ ਦੁਆਰੁ ॥
ਮੰਨੇ ਪਰਵਾਰੇ ਸਾਧਾਰੁ ॥ (ਜੋ ਨਾਮ ਨੂੰ ਮੰਨੇਗਾ (ਉਹ) ਮੁਕਤੀ ਦਾ ਦਰਵਾਜਾ [ਗਿਆਨ) ਪਾਵੇਗਾ । (ਜੋ ਨਾਮ ਨੂੰ) ਮੰਨੇਗਾ, (ਉਹ ਆਪਣੇ ਸਾਰੇ) ਪਰਵਾਰ ਨੂੰ ਸੁਧਾਰ ਲਏਗਾ, ਅਰਥਾਤ ਮੁਕਤ ਕਰ ਲਏਗਾ) ।
ਮੰਨੈ ਤਰੈ ਤਾਰੇ ਗੁਰੂ ਸਿਖ ॥
ਮੰਨੇ ਨਾਨਕ ਭਵਹਿ ਨ ਭਿਖ ॥ (ਜੋ ਨਾਮ ਨੂੰ ਮੰਨੇਗਾ, (ਉਹ ਆਪ ਸੰਸਾਰ ਸਮੁੰਦਰ ਤੋਂ ਤਰੇਗਾ, (ਅਤੇ ਹੋਰਨਾਂ ਨੂੰ ਭੀ) ਗੁਰਾਂ ਦੀ ਸਿੱਖਯਾ (ਸੁਣਾਕੇ) ਤਾਵੇਗਾ। ( ਜੋ ਨਾਮ ਨੂੰ) ਮੰਨੇ ਗਾ, ਸਤਿਗੁਰੂ ਜੀ ਆਖਦੇ ਹਨ ਉਹ) [ਭਿਖ
੨੩ ਸਫੇ ਦੀ ਬਾਕੀ : ਤੀਜਾ ਬਹੁਤੇ ਵੀਚਾਰਵਾਨ ਮਹਾਂ ਪੁਰਸ਼ਾਂ ਨਾਲ ਮਿਲਕੇ ਵਿਚਾਰ ਕਰਨ ਤੋਂ ਦਾਸ ਨੂੰ ਅਗ ਨ ਪਾ ਹੀ ਨਿਸ਼ਚਿਤ ਹੋਇਆ ਹੈ । ਇਸੇ ਲਈ ਇਹ ਅਰਥ ਕੀਤਾ ਹੈ ਅਗੇ ਸਤਿਗੁਰੂ ਜੀ ਆਪਣੀ ਗਤੀ ਨੂੰ ਆਪ ਹੀ ਜਾਣਦੇ ਹਨ ।&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>hm8rhaclyaie1aqf4uojjj5kcewvs3k</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>ਪੰਨਾ:ਪੋਥੀ ਪੰਜ ਗ੍ਰੰਥੀ ਸਟੀਕ.pdf/28</title>
    <ns>250</ns>
    <id>40632</id>
    <revision>
      <id>184026</id>
      <parentid>99308</parentid>
      <timestamp>2024-12-13T06:18:28Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Satdeep Gill</username>
        <id>13</id>
      </contributor>
      <comment>/* ਗਲਤੀਆਂ ਨਹੀਂ ਲਾਈਆਂ */</comment>
      <origin>184026</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="1892" sha1="dc2bhrfxw97yw0e1qe6r6uuxgps0cbb" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Satdeep Gill&quot; /&gt;&lt;/noinclude&gt;(੨੫ ) ਚੁਰਾਸੀ ਵਿਚ ਨਹੀਂ ਭਵੇਂਗਾ ।
ਐਸਾ ਨਾਮੁ ਨਿਰੰਜਨੁ ਹੋਇ ॥ ਜੇ ਕੋ ਮੰਨਿ ਜਾਣੈ ਮਨਿ ਕੋਇ ॥੧੫॥ | ਵਾਹਿਗੁਰੂ (ਦੇ) ਨਾਮ (ਮੰਨਣ ਵਾਲੇ ਦਾ) ਅਜੇਹਾ (ਤਾਪ) ਹੁੰਦਾ ਹੈ । ਜੇਹੜਾ ਕੋਈ ਮੰਨਦਾ ਹੈ, (ਉਸ ਪ੍ਰਤਾਪ ਨੂੰ ਓਹੀ) ਜਾਣਦਾ ਹੈ, (ਪਰ) ਮੰਨਦਾ ਕੋਈ ਵਿਰਲਾ ਹੈ) । ੧੫ ॥
ਪ੍ਰਸ਼ਨ - ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਨਾਮ ਸੁਣਿਆ ਤੇ ਮੰਨਿਆ ਹੈ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਸਾਖਯਾਤਕਾਰ ਅਵਸਥਾ ਵੀ ਕੁਝ ਵਰਣਨ ਕਰੋ ? ਇਸਦੇ ਉੱਤਰ ਵਿੱਚ ਫੁਰਮਾਂਦੇ ਹਨ :
*ਪੰਚ ਪਰਵਾਣ ਪੰਚ ਪਰਧਾਨੁ ॥ ਪੰਚੇ ਪਾਵਹਿ ਦਰਗਹਿ ਮਾਨੁ ॥
ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਮੰਨਣਾ ਕੀਤਾ ਹੈ (ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ)ਪੰਜ ਸੱਤ, ਸੰਤੋਖ, ਦਯਾ, ਧਰਮ ਤੇ ਵਿਚਾਰ ਨੂੰ ਪ੍ਰਵਾਣ ਕੀਤਾ ਹੈ, ਇਸ ਲਈ ਉਹ) ਪੰਜ-ਕਾਮ, ਕ੍ਰੋਧ, ਲੋਭ, ਮੋਹ ਤੇ ਹੰਕਾਰ-(ਨੂੰ) ਮਾਰਣ ਵਿੱਚ [ਪਰਧਾਨੁ ਮੁਖੀ ਹਨ। ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਆਪਣੇ) ਪੰਜੇ ਗਿਆਨ ਇੰਦੀ (ਵਿਕਾਰਾਂ ਵਲੋਂ ਰੋਕਰਖੇ ਹਨ, ਇਸ ਲਈ ਉਹ) ਦਰਗਾਹ ਵਿੱਚ [ਮਾਨ ਆਦਰ ਪਾਵਣਗੇ ।
ਪੰਚੇ ਸੋਹਹਿ ਦਰਿ ਰਾਜਾਨੁ ॥ ਪੰਚਾ ਕਾ ਗੁਰੁ ਏਕੁ ਧਿਆਨੁ ॥
*ਸੰਮੁਦਾਈ ਗਿਆਨੀ ਇਸਦੇ ਪੰਜ ਅਰਥ ਕਰਦੇ ਹਨ । ਵੇਖੋ 'ਗੁੜ ਸ਼ਬਦਾਰਥ ਬੋਧ’ ।&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>dc2bhrfxw97yw0e1qe6r6uuxgps0cbb</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>ਪੰਨਾ:ਪੋਥੀ ਪੰਜ ਗ੍ਰੰਥੀ ਸਟੀਕ.pdf/29</title>
    <ns>250</ns>
    <id>40633</id>
    <revision>
      <id>184027</id>
      <parentid>99309</parentid>
      <timestamp>2024-12-13T06:18:36Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Satdeep Gill</username>
        <id>13</id>
      </contributor>
      <comment>/* ਗਲਤੀਆਂ ਨਹੀਂ ਲਾਈਆਂ */</comment>
      <origin>184027</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="2168" sha1="bgm0g7tv0map9n82q4zoxocnajk3mph" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Satdeep Gill&quot; /&gt;&lt;/noinclude&gt;

( ੨੬ ) ਪੰਜਾਂ ਤੱਤਾਂ ਦੀ ਰਹਿਣੀ,* ਉਨਾਂ) ਰਾਜਾਨ ਸੰਤਾਂ ਦੇ {ਦਰਿ) ਅੰਦਰ ਸੋਭ ਰਹੀ ਹੈ, ਇਸੇ ਕਰਕੇ ਉਨਾਂ [ਪੰਚਾਂ] ਸੰਤਾ ਦਾ ਇਕ [ਗੁਰੂ ਵਾਹਿਗੁਰੂ ਵਿਚ ਹੀ) ਧਿਆਨ (ਲੱਗਾ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ ) ।
ਪ੍ਰਸ਼ਨ:-ਆਪ ਜੀ ਨੇ ਸੰਤਾਂ ਦੇ ਗੁਣ ਕਹੇ ਹਨ ਜਿਸ ਵਾਹਿਗੁਰੂ ਵਿਚ ਸੰਤਾਂ ਦਾ ਧਿਆਨ ਲੱਗਾ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ, ਉਸ ਦੇ ਗੁਣ ਭੀ ਦਸੋ ॥ ਇਸਦੇ ਉੱਤਰ ਵਿਚ:
ਜੇ ਕੋ ਕਹੈ ਕਰੈ ਵੀਚਾਰੁ ॥
ਕਰਤੇ ਕੇ ਕਰਣੈ ਨਾਹੀ ਸੁਮਾਰੁ॥
ਜੇ ਕੋਈ (ਵਾਹਿਗੁਰੂ ਦੇ ਗੁਣ) ਕਹੇ (ਅਤੇ) ਵੀਚਾਰ ਕਰੇ, ਉਸ ਨੂੰ ਪਤਾ ਲੱਗ ਜਾਏਗਾ ਕਿ (ਜਦ) ਕਰਤੇ ਦੇ [ਕਰਣੈ ਕੀਤੇ ਹੋਏ (ਜਗਤ ਦਾ ਹੀ) ਸੁਮਾਰ = ਗਿਨਤੀ] ਹਿਸਾਬ ਨਹੀਂ ਆ ਸਕਦਾ, ਤਾਂ ਉਸ ਦੇ ਗੁਣਾਂ ਦਾ ਹਿਸਾਬ ਕੌਣ ਕਰ ਸਕਦਾ ਹੈ ? ਬੇਅੰਤ ਹਨ) ।
ਪ੍ਰਸ਼ਨ-ਸਤਿਗੁਰੂ ਜੀ ! ਪੁਰਾਣਾਂ ਵਿਚ ਤਾਂ ਲਿਖਿਆ ਹੈ ਜੋ ਧਰਤੀ ਪੰਜ ਲੋੜ ਜੋਜਨ ਹੈ, ਅਰ ਸਾਰੀ ਬਲਦ ਨੇ ਚੁਕੀ ਹੋਈ ਹੈ, ਇਹ ਤਾਂ ਜਗਤ ਦਾ ਹਿਸਾਬ ਲੱਗ ਗਿਆ, ਫਿਰ ਆਪ ਜੀ ਨੇ ਕਿਵੇਂ ਫੁਰਮਾਯਾ ਕਿ ਜਗਤ ਦਾ ਹਿਸਾਬ ਨਹੀਂ ਆ ਸਕਦਾ । ਇਸ ਦੇ ਉੱਤਰ ਵਿਚ ਫੁਰਮਾਂਦੇ ਹਨ, ਸਿੱਧੇ !
ਪੌਲੁ ਧਰਮੁ ਦਇਆ ਕਾ ਪੁਤੁ ॥
ਸੰਤੋਖੁ ਥਾਪਿ ਰਖਿਆ ਜਿਨਿ ਸਤਿ॥ * ਅਪੁ ਤੇਜ ਬਾਇ ਪ੍ਰਿਥਵੀ ਆਸਾ ॥ ਐਸੀ ਰਹਿਤਰਹਉ ਹਰਿ ਪਾਸਾ
(ਇਨ੍ਹਾਂ ਤੁਕਾਂ ਦਾ ਅਰਥ ਗੌੜੀ ਕਬੀਰ ਵਿਚ ਵੇਖੋ)&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>bgm0g7tv0map9n82q4zoxocnajk3mph</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>ਪੰਨਾ:ਪੋਥੀ ਪੰਜ ਗ੍ਰੰਥੀ ਸਟੀਕ.pdf/30</title>
    <ns>250</ns>
    <id>40634</id>
    <revision>
      <id>184028</id>
      <parentid>99310</parentid>
      <timestamp>2024-12-13T06:18:41Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Satdeep Gill</username>
        <id>13</id>
      </contributor>
      <comment>/* ਗਲਤੀਆਂ ਨਹੀਂ ਲਾਈਆਂ */</comment>
      <origin>184028</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="2224" sha1="g3pvqlqmqixdffjovqwwh4ko8j3ic21" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Satdeep Gill&quot; /&gt;&lt;/noinclude&gt;( ੨੭ ) (ਧਰਤੀ ਨੂੰ ਚੁੱਕਣ ਵਾਲਾ) ਬਲਦ ਧਰਮ ਹੈ, ਜੋ) ਦਇਆ ਦਾ ਪੜੁ ਹੈ, (ਦੂਜਾ) ਸੰਤੋਖ (ਹੈ), (ਜਿਸਨੇ ਜਗਤ ਨੂੰ) [ਤਿ} ਮਰਯਾਦਾ ਵਿਚ {ਥਾਪਿ ਕਾਇਮ ਕਰ ਰਖਿਆ ਹੈ, (ਜੇ ਸੰਤੋਖ ਨਾ ਹੁੰਦਾ · ਤਾਂ ਦਸ ਹਿੱਸੇ ਪਾਣੀ ਵਿਚ ਇਕ ਹਿੱਸਾ ਧਰਤੀ ਕਦੇ ਭੀ ਥਿਰ ਨਾ ਰਹਿੰਦੀ,ਅਤੇ ਅੱਗ ਦੇ ਹੁੰਦਿਆਂ ਭੀ ਦਰਖਤਾਂ ਨੂੰ ਫਲ ਫੁੱਲ ਨਾਂ ਲੱਗਦੇ, ਜਠਰਾ ਅਗਨਿ ਵਿਚ ਕਦੇ ਭੀ ਬੱਚਾ ਨ ਬਚ ਸਕਦਾ, ਇਹ ਸਭ ਕੁਝ ਸੰਤੋਖ ਦੇ ਆਸਰੇ ਹੀ ਥਿਰ ਹੈ ।
ਪ੍ਰਸ਼ਨ:-ਆਪ ਨੇ ਕਿਹਾ ਹੈ, ਜੋ ਧਰਮ ਹੀ ਬਲਦ ਹੈ, ਜਿਸ ਨੇ ਧਰਤੀ ਨੂੰ ਚੁੱਕ ਰਖਿਆ ਹੈ ਪਰ ਪੁਰਾਣਾਂ ਵਿਚ ਤਾਂ ਗਊ ਦਾ ਪੜ | ਬਲਦ ਲਿਖਿਆ ਹੈ, ਅਤੇ ਪੰਡਤ ਲੋਕ ਭੀ ਇਹੋ ਆਖਦੇ ਹਨ । ਇਸ ਦੇ ਉੱਤਰ ਵਿਚ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ-ਹੇ ਧੋ !
ਜੇ ਕੋ ਬੁਝੈ ਹੋਵੈ ਸਚਿਆਰੁ !
ਧਵਲੈ ਉਪਰਿ ਕੇਤਾ ਭਾਰੁ ॥
ਜੇ ਕੋਈ (ਉਨਾਂ ਪੰਡਿਤਾਂ ਦੇ ਕਹੇ ਨੂੰ) ਬੁਝੇ ਵਿਚਾਰ ਕਰਕੇ ਵੇਖੇ (ਤਾਂ ਉਸ ਨੂੰ ਆਪ ਹੀ) ਸੱਚ ਝੂਠ ਦਾ ਪਤਾ) ਹੋ ਜਾਵੇਗਾ, (ਅਰਥਾਤ ਇਹ ਵਿਚਾਰਨਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ, ਜੋ ਉਸ) ਬਲਦ ਉਤੇ ਕਿੰਨਾਂ ਕੁ ਭਾਰ ਹੈ ? ਕਿਉਂਕਿ :
ਧਰਤੀ ਹੋਰੁ ਪਰੈ ਹੋਰੁ ਹੋਰੁ ॥
ਤਿਸ ਤੇ ਭਾਰੁ ਤਲੈ ਕਵਣੁ ਜੋਰੁ ॥ (ਇਸ) ਧਰਤੀ (ਹੇਠਾਂ) ਹੋਰ (ਧਰਤੀ ਹੈ, ਅਤੇ ਉਸ ਤੋਂ) ਪਰ ਹੋਰ ਹੈ, ਅਤੇ ਉਸ ਤੋਂ ਅੱਗੇ) ਹੋਰ (ਧਰਤੀ ਹੈ, ਤਾਂ ਦਸੋ) ਉਸ ਦੇ ਭਾਰ ਹੇਠਾਂ ਕਿਸ ਦਾ ਜੋਰੁ ਆਸਰਾ ਹੈ ?&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>g3pvqlqmqixdffjovqwwh4ko8j3ic21</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>ਪੰਨਾ:ਪੋਥੀ ਪੰਜ ਗ੍ਰੰਥੀ ਸਟੀਕ.pdf/31</title>
    <ns>250</ns>
    <id>40635</id>
    <revision>
      <id>184029</id>
      <parentid>99311</parentid>
      <timestamp>2024-12-13T06:18:48Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Satdeep Gill</username>
        <id>13</id>
      </contributor>
      <comment>/* ਗਲਤੀਆਂ ਨਹੀਂ ਲਾਈਆਂ */</comment>
      <origin>184029</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="2652" sha1="jfrorkslobpnzh4jjovt7vz0i9zcyl7" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Satdeep Gill&quot; /&gt;&lt;/noinclude&gt;( ੨੮ ) ਭਲਾ ਜੇ ਇਹ ਮੰਨ ਲਿਆ ਜਾਏ ਕਿ ਧਰਤੀ ਨੂੰ ਬਲਦ ਨੇ ਚੁਕਿਆਂ ਹੈ ਤਾਂ ਦਸੇ ਬਲਦ ਕਿਸ ਤੇ ਖੜਾ ਹੈ ? ਕਹਿਣਾ ਪਉ, ਉਹ ਭੀ , ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਧਰਤੀ ਤੇ ਖੜਾ ਹੈ । ਫੇਰ ਪ੍ਰਸ਼ਨ ਹੋਵੇਗਾ,ਉਹ ਧਰਤੀ ਕਿਸਦੇ ਆਸਰੇ ? ਇਉਂ ਕਰਦਿਆਂ ਅਨਵਸਥਾ ਦੋਸ਼ ਆ ਪਏਗਾ। ਇਸ ਲਈ ਸਭ ਦਾ ਆਸਰਾ ਧਰਮ ਹੈ, ਅਤੇ ਉਸ ਧਰਮ ਨੂੰ ਭੀ ਸੰਤੋਖ ਨੇ ਥਿਰ ਰਖਿਆ ਹੈ, ਜਿਵੇਂ ਅੱਗ ਦਾ ਧਰਮ ਹੈ “ਸਾੜਨਾ ਅਤੇ ਪਾਣ ਦਾ ਧਰਮ ਹੈ “ਬੁਝਾਨਾ । ਇਹ ਧਰਮ ਕਰਤਾਰ ਦੀ ‘ਦਯਾ’ (ਮੇਹਰ ਨਾਲ ਹੀ ਇਨ੍ਹਾਂ ਵਿਚ ਪੈਦਾ ਹੋਯਾ ਹੈ, ਜੇ ਕਰਤਾਰ ਦੀ ਮੇਹਰ ਨਾ ਹੁੰਦੀ ਤਾਂ ਕਾਠ ਦੀ ਦੁਸ਼ਮਨ ਅੱਗ, ਕਾਠ ਵਿਚ ਨਾਂ ਰਹਿੰਦੀ, ਅਤੇ ਉਸ ਵਿਚ ਹੁੰਦਿਆਂ ਕਦੇ ਦਰਖ਼ਤ ਹਰਾ ਭਰਾ ਨਾ ਹੁੰਦਾ। ਦੂਜਾ ਇਨ੍ਹਾਂ ਤੱਤਾਂ ਦੇ ‘ਧਰਮ’ ਨੂੰ ਥਿਰ ਰਖਣ ਵਾਲਾ ‘ਸੰਤੋਖ` ਹੈ, ਜਿਸ ਨੇ ਤੱਤਾਂ ਦੇ ਆਪੋ ਵਿਚ ਦੇ ਵਰ ਨੂੰ ਜਰ ਲਿਆ ਹੈ, ਵੈਰ ਨੂੰ ਅੰਦਰ ਲੁਕੋਕੇ ਇਕ ਦਾ, ਦੂਜੇ ਨਾਲ, ਦੂਜੇ ਦਾ ਤੀਜੇ ਨਾਲ, ਅਤੇ ਤੀਜੇ ਤੱਤ ਦਾ ਚੌਥੇ ਨਾਲ ਮੇਲ ਕਰਾਕੇ ਸੰਤੋਖ ਨੇ ਬ੍ਰਹਮੰਡ ਦੀ ਮਰਯਾਦਾ ਨੂੰ ਥਿਰ ਰਖਿਆ ਹੈ । ਜੋ ਕਰਤਾਰ ਸੁਰਜ ਵਿਚ ‘ਤਪਤ ਧਰਮ ਪੈਦਾ ਨਾਂ ਕਰਦਾ, ਤਾਂ ਖੇਤੀ ਨਾਂ ਪੱਕ ਸਕਦੀਆਂ ਅਤੇ ਜੇ ਇਸਨੂੰ ਸੰਤੋਖ ਵਿਚ ਨਾ ਰੱਖਦਾ, ਤਾਂ ਇਹ ਇਕੋ ਦਿਨ ਵਿਚ ਸਭਨਾਂ ਨੂੰ ਸਾੜਕੇ ਸਾਹ ਕਰ ਦੇਂਦਾ । ਇਵੇਂ ਹੈ ਸਭਨਾਂ ਦਾ ਵੀਚਾਰ ਸਮਝ ਲੈਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ।
ਪ੍ਰਸ਼ਨ:-ਜੇ ਕਾਦਰ ਦਾ ਵਰਣਨ ਨਹੀਂ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ, ਤੇ ਕੁਦਰਤ ਦਾ ਵਰਨਣ ਕਰੋ । ਇਸ ਦੇ ਉੱਤਰ ਵਿੱਚ ਫੁਰਮਾਂਦੇ ਹਨ:
ਜੀਅ ਜਾਤਿ ਰੰਗਾ ਕੇ ਨਾਵ ॥ ਸਭਨਾ ਲਿਖਿਆ ਵੁੜੀ ਕਲਾਮ॥&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>jfrorkslobpnzh4jjovt7vz0i9zcyl7</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>ਪੰਨਾ:ਪੋਥੀ ਪੰਜ ਗ੍ਰੰਥੀ ਸਟੀਕ.pdf/32</title>
    <ns>250</ns>
    <id>40636</id>
    <revision>
      <id>184030</id>
      <parentid>99312</parentid>
      <timestamp>2024-12-13T06:18:52Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Satdeep Gill</username>
        <id>13</id>
      </contributor>
      <comment>/* ਗਲਤੀਆਂ ਨਹੀਂ ਲਾਈਆਂ */</comment>
      <origin>184030</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="1733" sha1="l641nwtodwjmvly85m3w71mi1nqnjuq" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Satdeep Gill&quot; /&gt;&lt;/noinclude&gt;ਜੀਵਾਂ (ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀਆਂ) ਜਾਤਾਂ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਰੰਗਾਂ (ਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ) ਦੇ ਨਾਮ (ਆਦਿਕ) ਸਭਨਾਂ ਗੱਲਾਂ ਨੂੰ) ‘ਵੜੀ ਕਲਮ’ * ਨਾਲ ਲਿਖਿਆ ਜਾਏ ।
ਏਹ ਲੇਖਾ ਲਿਖਿ ਜਾਣੈ ਕੋਇ ॥ ਲੇਖਾ ਲਿਖਿਆ ਕੇਤਾ ਹੋਇ ॥
(ਪਹਿਲੇ ਤਾਂ ਇਹ ਲੇਖਾ ਲਿਖਣਾ ਹੀ ਕੋਣ ਜਾਣਦਾ ਹੈ ? (ਭਲਾ ਜੇ ਇਹ) ਲੇਖਾ ਲਿਖਿਆ ਜਾਏ ਤਾਂ ਉਹ) ਕਿੰਨਾਂ ਕੁ ਹੋਵੇਗਾ ? (ਕਿਉਂਕਿ):
ਕੇਤਾ ਤਾਣੁ ਸੁਆਲਿਹੁ ਰੂਪੁ॥
ਕੇਤੀ ਦਾਤਿ ਜਾਣੈ ਕੌਣੁ ਕੂਤੁ॥ (ਉਸਦਾ; ਬਲ ਕਿੰਨਾ ਹੈ ? ਸੁੰਦਰਤਾ ਕਿੰਨੀ ਹੈ ? ਰੂਪ ਕਿੰਨਾ ਹੈ ? ਦਾਤਾਂ ਕਿੰਨੀਆਂ ਹਨ ? (ਇਨ੍ਹਾਂ ਸਭਨਾਂ ਗੱਲਾਂ ਨੂੰ ਜਾਣਨ ਦੇ ਵਾਸਤੇ ਕੋਣ | ਕੁਤ] ਕੁਬਤ ਰਖਦਾ ਹੈ ? (ਅਰਥਾਤ ਕਿਸੇ ਵਿਚ ਤਾਕਤ ਨਹੀਂ ਹੈ) ।
ਪ੍ਰਸ਼ਨ:--ਜੇ ਕੁਦਰਤ ਦਾ ਵੀਚਾਰ ਭੀ ਨਹੀਂ ਹੋ ਸਕਦਾ ਤਾਂ ਇਹ ਹੀ ਦਸੋ, ਜੋ ਜਗਤ ਕਿਵੇਂ ਹੋਯਾ ਹੈ ? ਉੱਤਰ:-- · ਕੀਤਾ ਪਸਾਉ ਏਕੋ ਕਵਾਉ ॥
ਤਿਸਤੇ ਹੋਇ ਲਖ ਦਰੀਆਉ॥
* ਸ਼ਾਹੀ ਨਾਲ ਭਰੀ ਹੋਈ ਤੇ ਹਵਾ ਵਾਂ ਤੇਜ ਚਲਣ ਵਾਲੀ ਕਲਮ ਦਾ ਨਾਮ ਹੈ । ਵਰਤਮਾਨ ਸਮੇਂ ਦੀ ਫੌਟੌਨ ਪੈਂਨ ।&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>l641nwtodwjmvly85m3w71mi1nqnjuq</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>ਪੰਨਾ:ਪੋਥੀ ਪੰਜ ਗ੍ਰੰਥੀ ਸਟੀਕ.pdf/33</title>
    <ns>250</ns>
    <id>40637</id>
    <revision>
      <id>184031</id>
      <parentid>99313</parentid>
      <timestamp>2024-12-13T06:19:02Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Satdeep Gill</username>
        <id>13</id>
      </contributor>
      <comment>/* ਗਲਤੀਆਂ ਨਹੀਂ ਲਾਈਆਂ */</comment>
      <origin>184031</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="1570" sha1="tgl1bghev3bdk5tham62yx2p2ilm7gs" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Satdeep Gill&quot; /&gt;&lt;/noinclude&gt;( 2 ) ਅਗਿਣਤ ਹੀ ਉਹ ਸੂਰਮੇ ਹਨ, ਜੋ ਆਪਣੇ) ਮੂੰਹ (ਸਾਰ=ਲੋਹਾ ਸ਼ਸਤਾਂ ਦੀ ਮਾਰ ਖਾਂਦੇ ਹਨ । ਅਗਿਣਤ ਹੀ । {ਹਨ, ਜੋ) [ਤਾਰ] ਇਕ ਰਸ [ਲਿਵ ਸਮਾਧੀ ਲਾਈ ਰਖਦੇ ਹਨ
ਕੁਦਰਤਿ ਕਵਣ ਕਹਾ ਵੀਚਾਰੁ ॥ ਵਾਰਿਆ ਨ ਜਾਵਾ ਏਕ ਵਾਰ ॥ ਜੋ ਤੁਧੁ ਭਾਵੈ ਸਾਈ ਭਲੀ ਕਾਰ ! ਤੂ ਸਦਾ ਸਲਾਮਤਿ ਨਿਰੰਕਾਰ ॥੧੭॥
ਇਨ੍ਹਾਂ ਤੁਕਾਂ ਦਾ ਅਰਥ ਹੋ ਚੁਕਾ ਹੈ) ਅਸੰਖ ਮੂਰਖ ਅੰਧ ਘੋਰ ॥ ਅਸੰਖ ਚੋਰ ਹਰਾਮ ਖੋਰ | ਅਸੰਖ ਅਮਰ ਕਰਿ ਜਾਹਿ ਜੋਰ ॥
ਅਗਿਣਤ ਹੀ ਮੂਰਖ (ਹਨ, ਅਗਿਣਤ ਹੀ) [ਅੰਧ ਘੋ ਮਹਾਂ ਮੂਰਖ ਹਨ । ਅਗਿਣਤ ਹੀ ਚੌਰ (ਹਨ, ਅਤੇ ਅਗਿਣਤ : ਹਰਾਮ ਖਾਣੇ ਹਣ । ਅਗਿਣਤ ਹੀ ਜਗਤ ਵਿਚ) [ਅ] ਹੁਕਮ * ਜੋਰ ਕਰਕੇ (ਤੁਰੇ) ਜਾਂਦੇ ਹਨ ।
ਅਸੰਖ ਗਲਵਢ ਹਤਿਆ ਕਮਾਹਿ ॥ ਅਸੰਖ ਪਾਪੀ ਪਾਪੁ ਕਰਿ ਜਾਹਿ ॥
ਅਗਿਣਤ (ਜ਼ਾਲਮ ਹਨ, ਜੋ ਜੀਵਾਂ ਦੇ ਗਲੇ ਵੱਢਣ ਨੂੰ [ਤਿਆ] ਜ਼ੁਲਮ ਕਮਾਂਦੇ ਹਨ । ਅਗਿਣਤ ਹੀ ਪਾਪੀ (ਹਨ, ਪਾਪ ਨੂੰ ਕਰਨ ਲਈ ਭੱਜਕੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ।&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>tgl1bghev3bdk5tham62yx2p2ilm7gs</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>ਪੰਨਾ:ਪੋਥੀ ਪੰਜ ਗ੍ਰੰਥੀ ਸਟੀਕ.pdf/34</title>
    <ns>250</ns>
    <id>40638</id>
    <revision>
      <id>184032</id>
      <parentid>99314</parentid>
      <timestamp>2024-12-13T06:19:07Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Satdeep Gill</username>
        <id>13</id>
      </contributor>
      <comment>/* ਗਲਤੀਆਂ ਨਹੀਂ ਲਾਈਆਂ */</comment>
      <origin>184032</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="1673" sha1="q9on85mug3h7ol627zazqd2d8sqy644" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Satdeep Gill&quot; /&gt;&lt;/noinclude&gt;( ੩੩ ) . ਅਸੰਖ ਕੂੜਿਆਰ ਕੂੜੇ ਫਿਰਾਹਿ ॥ ਅਸੰਖ ਮਲੇਛ ਮਲੁ ਭਖਿ ਖਾਹਿ ॥
ਅਗਿਣਤ ਹੀ ਝੂਠੇ ਹਨ, ਜੋ) ਝੂਠ (ਧੰਧਿਆਂ ਵਿਚ) ਫਿਰ ਰਹੇ ਹਨ । ਅਗਿਣਤ ਹੀ (ਮਲੇਛ= ਮਲ+ ਇਛ) ਭੈੜੀ ਇਡਾ ਵਾਲੇ ਹਨ (ਅਤੇ ਅਗਿਣਤ ਹੀ) [ਮਲੁ ਭਖਿ ਗੰਦਗੀ ਖਾਣ ਵਾਲੇ (ਗੰਦਗੀ ਨੂੰ ਖਾਂਦੇ ਹਨ !
ਅਸੰਖ ਨਿੰਦਕ ਸਿਰਿ ਕਰਹਿ ਭਾਰੁ ॥ ਨਾਨਕੁ ਨੀਚੁ ਕਹੈ ਵੀਚਾਰੁ ॥
ਅਗਿਣਤ ਹੀ ਨਿੰਦਕ ਹਨ, ਜੋ ਨਿੰਦਾ ਕਰਕੇ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਪਾਪਾਂ ਰੂਪ) ਭਾਰ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਸਿਰ ਤੇ ਚੁੱਕਣਾ) ਕਰਦੇ ਹਨ । ਅਹੋ ਜੇਹੇ) ਨੀਚਾਂ ਦਾ ਬਹੁਤ) ਵਿਚਾਰ (ਗੁਰੂ) ਨਾਨਕ (ਹੋਰ ਕਿੰਨਾਂ ਕੁ
ਕਹੋ ?
ਵਾਰਿਆ ਨ ਜਾਵਾ ਏਕ ਵਾਰ ॥ ਜੋ ਤੁਧੁ ਭਾਵੈ ਸਾਈ ਭਲੀ ਕਾਰ ॥ ਤੂ ਸਦਾ ਸਲਾਮਤਿ ਨਿਰੰਕਾਰ ॥੧੮ll
(ਅਰਥ ਹੋ ਚੁਕਾ ਹੈ) ਪ੍ਰਸ਼ਨ:-ਜੇ ਨਿਰੰਕਾਰ ਦਾ ਵਿਚਾਰ ਨਹੀਂ ਹੋ ਸਕਦਾ, ਉਸਦੀ ਰਚਨਾਂ ਦਾ ਵਿਚਾਰ ਭੀ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਤਾਂ ਨਾ ਸਹੀ । ਪਰ ਉਸ ਦੇ ਨਾਵਾਂ ਥਾਵਾਂ ਦਾ ਵਿਚਾਰ ਤਾਂ ਕੁਝ ਆਖੋ । ਇਸ ਦੇ ਉੱਤਰ ਵਿਚ ਫੁਰਮਾਂਦੇ ਹਨ&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>q9on85mug3h7ol627zazqd2d8sqy644</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>ਪੰਨਾ:ਪੋਥੀ ਪੰਜ ਗ੍ਰੰਥੀ ਸਟੀਕ.pdf/35</title>
    <ns>250</ns>
    <id>40640</id>
    <revision>
      <id>184033</id>
      <parentid>99316</parentid>
      <timestamp>2024-12-13T06:19:11Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Satdeep Gill</username>
        <id>13</id>
      </contributor>
      <comment>/* ਗਲਤੀਆਂ ਨਹੀਂ ਲਾਈਆਂ */</comment>
      <origin>184033</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="1880" sha1="5cmhz2mw53pqw2evohhjl8s5fofzc8t" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Satdeep Gill&quot; /&gt;&lt;/noinclude&gt;ਅਸੰਖ ਨਾਵ ਅਸੰਖ ਥਾਵ ॥
ਅਗੰਮ ਅਗੰਮ ਅਸੰਖ ਲੋਅ II
ਅਗਿਣਤ (ਹੀ ਕਰਤਾਰ ਦੇ) ਨਾਮ (ਹਨ, ਅਤੇ) ਅਗਿਣਤ (ਹੀ ਉਸ ਦੇ ਰਹਿਣ ਦੇ) ਟਿਕਾਣੇ ਹਨ । [ਅਰੀਮ ਪਰੇ ਤੋਂ ਪਰੇ
ਅਮ] ਜਿਥੋਂ ਤੱਕ ਸਾਡੀ ਪਹੁੰਚ ਨਹੀਂ ਹੋ ਸਕਦੀ, (ਉਸ ਦੇ ਬਨਾਏ ਹੋਏ) ਅਗਿਣਤ ਹੀ ਲੋਕ ਹਨ ।
ਪ੍ਰਸ਼ਨ:-ਆਪ ਜੀ ਨੇ ਇਨ੍ਹਾਂ ਸਭਨਾਂ ਗੱਲਾਂ ਨੂੰ ਅਗਿਣਤ ਕਿਉਂ ਕਿਹਾ ਹੈ ? ਉੱਤਰ:
ਅਸੰਖ ਕਹਹਿ ਸਿਰਿ ਭਾਰੁ ਹੋਇ ॥
ਅਗਿਣਤ (ਇਸ ਲਈ) ਕਹੇ ਹਨ, (ਕਿ ਗਿਣਤੀ ਵਾਲੇ ਸ਼ਬਦ ਨਾਲ ਆਖਿਆਂ) ਸਿਰ ਤੇ ਭਾਰ ਚਦਾ ਹੈ (ਅਰਥਾਤ ਬੇਹਿਸਾਬ ਨੂੰ ਹਿਸਾਬ ਵਾਲਾ ਕਹਿਣਾ ਭੀ ਕੁਦਰਤੀ ਅਸੂਲ ਦਾ ਘਾਤ ਕਰਕੇ ਸਿਰ ਉਤੇ ਪਾਪ ਚੁੱਕਣਾ) ਹੈ ।
ਅਥਵਾ-ਅਨਗਿਣਤ (ਜੀਵ) ਸਿਰ ਦੇ ਭਾਰ ਹੋ ਕੇ ਪੁੱਠੇ ਲਮਕ ਕੇ] (ਉਸ ਦੇ ਨਾਮਾਂ ਨੂੰ ਕਹਿ ਰਹੇ ਹਨ ।
ਕਮ
ਪ੍ਰਸ਼ਨ:-ਸਤਿਗੁਰੂ ਜੀ ! ਜਿਸ ਗੱਲ ਦਾ ਹਿਸਾਬ ਜੁਬਾਨੀ ਨਾ ਹੋ ਸਕੇ, ਉਸ ਹਿਸਾਬ ਨੂੰ ਕਰਨ ਵਾਸਤੇ ਅੱਖਰ ਬਣਾਏ ਗਏ ਹਨ । ਜਦ ਆਪ ਫੁਰਮਾਂਦੇ ਹੋ ਕਿ ਉਸਦਾ ਹਿਸਾਬ ਨਹੀਂ ਹੋ ਸਕਦਾ, ਤਦ ਫਿਰ ਅੱਖਰਾਂ ਦੀ ਰਚਨਾਂ ਤਾਂ ਵਿਅਰਥ ਹੋਈ ਨਾਂ ? ਸਿੱਧਾਂ ਨੂੰ ਇਸ ਦੇ ਉੱਤਰ ਵਿਚ ਫੁਰਮਾਂਦੇ ਹਨ&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>5cmhz2mw53pqw2evohhjl8s5fofzc8t</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>ਪੰਨਾ:ਪੋਥੀ ਪੰਜ ਗ੍ਰੰਥੀ ਸਟੀਕ.pdf/36</title>
    <ns>250</ns>
    <id>40641</id>
    <revision>
      <id>184034</id>
      <parentid>99317</parentid>
      <timestamp>2024-12-13T06:19:18Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Satdeep Gill</username>
        <id>13</id>
      </contributor>
      <comment>/* ਗਲਤੀਆਂ ਨਹੀਂ ਲਾਈਆਂ */</comment>
      <origin>184034</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="1777" sha1="43pxz4v5lg84b697ecaq0fpkcng5ft6" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Satdeep Gill&quot; /&gt;&lt;/noinclude&gt;ਅਖਰੀ ਨਾਮੁ ਅਖਰੀ ਸਾਲਾਹ ॥ ਅਖਰੀ ਗਿਆਨੁ ਗੀਤ ਗੁਣ ਗਾਹ ॥
ਅੱਖਰਾਂ ਵਿਚ ਨਾਮੁ ਹੈ, ਅੱਖਰਾਂ ਵਿਚ ਹੀ ਕਰਤਾਰ ਦੀ ਉਪਮਾ ਹੈ, ਅੱਖਰਾਂ ਵਿਚ (ਉਸ ਦੇ) ਗਿਆਨ ਦੇ ਗੀਤ (ਹਨ, ਅਤੇ ਅੱਖਰਾਂ ਵਿਚ ਹੀ ਉਸਦੇ) ਗੁਣਾਂ ਦੀ [ਗਾਹ] ਵਿਚਾਰ ਹੈ।
ਅਖਰੀ ਲਿਖਣੁ ਬੋਲਣੁ ਬਾਣਿ ॥ ਅੱਖਰਾ ਸਿਰਿ ਸੰਜੋਗੁ ਵਖਾਣਿ ॥
ਬਾਣੀ ਦਾ ਲਿਖਣਾ (ਤੇ) ਬੋਲਣਾ , (ਭੀ) ਅੱਖਰਾਂ ਵਿਚ ਹੈ । ਸਿਰਾਂ ਦਾ ਸੰਜੋਗ ਭੀ ਅੱਖਰਾਂ ਵਿਚ ਹੀ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ !
ਜਿਨਿ ਏਹਿ ਲਿਖੇ ਤਿਸੁ ਸਿਰਿ ਨਾਹਿ ॥ ਜਿਵ ਫੁਰਮਾਏ ਤਿਵ ਤਿਵ ਪਾਹਿ ॥
ਜਿਸਨੇ ਇਹ (ਅੱਖਰ) ਲਿਖੇ ਹਨ, ਉਸ ਦੇ ਸਿਰ ਤੇ ਹੋਰ ਕੋਈ ਵੱਡਾ ਨਹੀਂ ਹੈ । ਜਿਵੇਂ ਜਿਵੇਂ (ਉਹ) ਫੁਰਮਾਂਦਾ ਹੈ, ਬ੍ਰਹਮਾਦਿਕ) ਤਿਵੇਂ ਤਿਵੇਂ ਹੀ [ਪਾਹਿ] ਕਰਮ ਕਰਦੇ ਹਨ ।
ਜੇਤਾ ਕੀਤਾ ਤੇਤਾ ਨਾਉ ॥''
ਵਿਣੁ ਨਾਵੈ ਨਾਹੀ ਕੋ ਥਾਉ ॥
ਜਿੰਨਾਂ (ਭੀ ਜਗਤ ਉਸਨੇ) ਕੀਤਾ ਹੈ, ਸਾਰਾ ਹੀ ਨਾਉਂ (ਜਪਣ ਵਾਸਤੇ ਸਾਜਿਆ ਹੈ) । ਨਾਮ ਤੋਂ ਹੀਣੇ ਨੂੰ ਉਸਦੇ ਦਰ ਤੇ) ਥਾਂ ਨਹੀਂ ਮਿਲੇਗੀ।
* ਦੋ ਧਿਰਾਂ ਦਾ ਜੁੜਨਾ, ਰਿਸ਼ਤਾ ਹੋਣਾ ।&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>43pxz4v5lg84b697ecaq0fpkcng5ft6</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>ਪੰਨਾ:ਪੋਥੀ ਪੰਜ ਗ੍ਰੰਥੀ ਸਟੀਕ.pdf/37</title>
    <ns>250</ns>
    <id>40642</id>
    <revision>
      <id>184035</id>
      <parentid>99318</parentid>
      <timestamp>2024-12-13T06:19:31Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Satdeep Gill</username>
        <id>13</id>
      </contributor>
      <comment>/* ਗਲਤੀਆਂ ਨਹੀਂ ਲਾਈਆਂ */</comment>
      <origin>184035</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="1448" sha1="g3n6l8helz5m0w597tbpxd14chkvspf" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Satdeep Gill&quot; /&gt;&lt;/noinclude&gt;( ੩੬) ਕੁਦਰਤਿ ਕਵਣ ਕਹਾ ਵੀਚਾਰੁ ॥ ਵਾਰਿਆ ਨਾ ਜਾਵਾ ਏਕ ਵਾਰ ॥ ਜੋ ਤੁਧੁ ਭਾਵੈ ਸਾਈ ਭਲੀ ਕਾਰ ॥ ਤੂ ਸਦਾ ਸਲਾਮਤਿ ਨਿਰੰਕਾਰ ॥੧੯॥
(ਅਰਥ ਪਿਛੇ ਹੋ ਚੁਕਾ ਹੈ) । ਪ੍ਰਸ਼ਨ:-ਕਈ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ, ਜੋ ਅੰਤਹਕਰਣ ਦੀ ਸੁਧੀ ਵਾਸਤੇ ਪੁੰਨ ਕਰਮ ਕਰਨੇ ਚਾਹੀਦੇ ਹਨ, ਕਿਉਂਕਿ ਪੰਨੀ ਆਤਮਾ ਸੁਰਗ ਵਿਚ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਅਤੇ ਪਾਪੀ ਨਰਕ ਭੋਗਦਾ ਹੈ । ਕੀ ਇਹ ਵਿਚਾਰ ਇਸੇ ਤਰਾਂ ਹੈ ? ਉੱਤਰ :
ਭਰੀਐ ਹਥੁ ਪੈਰੁ ਤਨੁ ਦੇਹ ॥
ਪਾਣੀ ਧੋਤੈ ਉਤਰਸੁ ਖੇਹ ॥ (ਹੇ ਸਿਧੇ ! ਜਦ) ਹੱਥ ਪੈਰ (ਜਾਂ) ਤਨੁ ਸਾਰੀ ਦੇਹ (ਮਿੱਟੀ ਨਾਲ ਭਰ ਜਾਂਦੀ ਹੈ (ਤਾਂ) ਪਾਣੀ ਨਾਲ ਧੋਤਿਆਂ ਉਹ ਖੇਹ (ਮਿੱਟੀ) ਉਤਰ ਜਾਂਦੀ ਹੈ) ।
ਮੂਤ ਪਲੀਤੀ ਕਪੜੁ ਹੋਇ ॥
ਦੇ ਸਾਬੂਣੁ ਲਈਐ ਓਹੁ ਧੋਇ॥
ਫਿਰ ਜਦ) ਖ਼ਤੂ ਨਾਲ ਕਪੜਾ ਪਲੀਤ (ਅਪਵਿਤ) ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, (ਤਦ) ਸਾਬਣ ਦੇ ਲਾਕੇ (ਉਸਨੂੰ) ਧੋ ਲਈਦਾ ਹੈ ।&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>g3n6l8helz5m0w597tbpxd14chkvspf</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>ਪੰਨਾ:ਪੋਥੀ ਪੰਜ ਗ੍ਰੰਥੀ ਸਟੀਕ.pdf/38</title>
    <ns>250</ns>
    <id>40717</id>
    <revision>
      <id>184036</id>
      <parentid>99412</parentid>
      <timestamp>2024-12-13T06:19:36Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Satdeep Gill</username>
        <id>13</id>
      </contributor>
      <comment>/* ਗਲਤੀਆਂ ਨਹੀਂ ਲਾਈਆਂ */</comment>
      <origin>184036</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="1993" sha1="p1ck0kiqqwcwbyl2ghfbjykf5r7c8o2" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Satdeep Gill&quot; /&gt;&lt;/noinclude&gt;( ੩੭ ) ਭਰੀਐ ਮਤਿ ਪਾਪਾ ਕੈ ਸੰਗਿ ॥ ਓਹੁ ਧੋਪੈ ਨਾਵੈ ਕੈ ਰੰਗਿ ॥
(ਇਵੇਂ ਹੀ ਜੇਹੜੀ) ਬੁਧੀ ਪਾਪਾਂ ਦੇ · ਸੰਗ ਕਰਕੇ ਭਰੀ ਗਈ ਹੈ, ਉਹ (ਤਾਂ) ਨਾਮ ਦੇ ਰੰਗਿ ਪ੍ਰੇਮ ਕਰਕੇ ਧੋਪੋਗੀ ।
ਪੁੰਨੀ ਪਾਪੀ ਆਖਣੁ ਨਾਹਿ ॥ ਕਰਿ ਕਰਿ ਕਰਣਾ ਲਿਖਿ ਲੈ ਜਾਹੁ ॥
ਪੰਨਾਂ ਤੇ ਪਾਪਾਂ ਨੂੰ ਅੰਤਹ ਕਰਣ ਦੀ ਸੁਧੀ ਅਸੁ ਧੀ ਦਾ ਕਾਰਣ) ਆਖਣਾ ਹੀ ਨਹੀਂ (ਬਣਦਾ, ਕਿਉਂਕਿ ਜੀਵ ਜੇਹਾ) ਕਰਣਾ ਕਰਮ ਕਰਦਾ ਹੈ, (ਉਸਦਾ ਫਲ ਭੋਗਣ ਵਾਸਤੇ ਨਾਲ) ਲਿਖਕੇ ਲੈ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, (ਅਰਥਾਤ ਅੰਤਹਕਰਣ ਦੀ ਸੁਧੀ ਦਾ ਕਾਰਣ ਗਿਆਨ it) ਮੁਕਤੀ ਦਾ ਸਾਧਨ ਹੈ, ਅਤੇ ਪਾਪ ਤੇ ਪੁੰਨ ਸੁਰਗ ਦਾ ਬੀਜ . ਹਨ, ਇਸ ਲਈ ਜੀਵ
ਆਪੇ ਬੀਜਿ ਆਪੇ ਹੀ ਖਾਹ 1 ਨਾਨਕ ਹੁਕਮੀ ਆਵਹੁ ਜਾਹੁ ॥੨੦ll
(ਜਦ ਜੀਵ ਦਰਗਾਹ ਵਿਚ ਪੁਜਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਹੁਕਮ ਹੁੰਦਾ ਹੈਜੀਵ ! ਪੁੰਨਾਂ ਜਾਂ ਪਾਪਾਂ ਰੂਪ ਜੋਹਾ ਬੀਜ ਤੂੰ) ਆਪੇ ਬੀਜਿਆ ਹੈ, ਉਸਦਾ ਫਲ ਸੁਰਗ ਜਾਂ ਨਰਕ ਵਿਚ ਜਾਕੇ) ਆਪੇ ਹੀ ਖਾਹੁ,(ਜਦ ਉਨ੍ਹਾਂ ਕਰਮਾਂ ਦਾ ਫਲ ਭੋਗਿਆ ਗਿਆ ਤਾਂ) ਸਤਿਗੁਰ ਜੀ(ਆਖਦੇ ਹਨ, ਫਿਰ) ਕਮ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, (ਜੋ) ਜੰਮਦਾ ਮਰਦਾ ਰਹੁ (ਅਰਥਾਤ ਪੁੰਨਾਂ ਦਾ ਵਲ ਰਗ ਭੋਗਣ ਤੋਂ ਮਗਰੋਂ ਫਿਰ ਚੁਰਾਸੀ ਦੇ ਗੇੜ ਵਿਚ ਸੁੱਟਿਆ ਜਾਂਦਾ&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>p1ck0kiqqwcwbyl2ghfbjykf5r7c8o2</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>ਪੰਨਾ:ਪੋਥੀ ਪੰਜ ਗ੍ਰੰਥੀ ਸਟੀਕ.pdf/39</title>
    <ns>250</ns>
    <id>40718</id>
    <revision>
      <id>184037</id>
      <parentid>99413</parentid>
      <timestamp>2024-12-13T06:19:39Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Satdeep Gill</username>
        <id>13</id>
      </contributor>
      <comment>/* ਗਲਤੀਆਂ ਨਹੀਂ ਲਾਈਆਂ */</comment>
      <origin>184037</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="1936" sha1="0c0xh0yf1ycwoq1j596f12dx4apagpr" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Satdeep Gill&quot; /&gt;&lt;/noinclude&gt;ਹੈ, ਇਸ ਲਈ, ਪੁੰਨ ਕਰਮ ਅੰਤਹਕਰਣ ਦੀ ਧੀ ਦਾ ਸਾਧਨ ਨਹੀਂ ਹਨ, ਅੰਤਹਕਰਣ ਦੀ ਸੁਧੀ ਤਾਂ ਪ੍ਰੇਮ ਕਰਕੇ ਹੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ. ) ੨੦
ਪ੍ਰਸ਼ਨ:-ਤੀਰਥ ਇਸ਼ਨਾਨ ਤੇ ਤਪ ਕਰਨਾ ਅਤੇ ਦਾਨ ਦੇ ਆਦਿਕ ਕਰਮਾਂ ਦਾ ਫਲ ਕੀ ਹੈ ? ਉਤਰ:
ਤੀਰਥੁ ਤਪੁ ਦਇਆ ਦਤੁ ਦਾਨੁ ॥
ਜੇ ਕੋ , ਪਾਵੈ ਤਿਲਕਾ ਮਾਨੁ ॥
' (ਜੋ) ਤੀਰਥ ਇਸ਼ਨਾਨ ਤੇ) ਤਪ (ਕਰਨਾ ਹੈ, ਅਤੇ ਦਇਆ* (ਕਰਨੀ ਤੇ ) ਦਾਨ [ਦਤ] ਦੇਣਾ ਹੈ, ਅੰਬਵਾ ਜੋ ‘ਦਤਦਾਨ ਹੈ । ਜੇ ਕੋਈ ਇਨ੍ਹਾਂ ਕਰਮਾਂ ਦਾ ਮਾਨ ਪ੍ਰਾਪਤ ਪਾਵੇਗਾ ਤਾਂ ਉਹ ਤਿਲਕ ਜਾਣ ਵਾਲਾ ਹੋਵੇਗਾ, , ਅਰਥਾਤ ਇਹ ਕਰਮਾਂ ਦਾ ਫਲ ਸੂਰਗ ਮਿਲੇਗਾ ਅਤੇ ਜਦ ਪੁੰਨ ਕਰਮ ਖੀਨ ਗਏ ਤਾਂ ਫਿਰ ਉੱਥੋਂ ਡਿੱਗਣਾ ਪਊ)
ਪ੍ਰਸ਼ਨ:-ਸਥਿਰ ਮਾਨ ਭੀ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਮਿਲਿਆ ਹੈ ? ਉੱਤਰ ਸੁਣਿਆ ਮੰਨਿਆ ਮਨਿ ਕੀਤਾ ਭਾਉ ॥ ਅੰਤਰ ਗਤਿ ਤੀਰਥਿ ਮਲਿ ਨਾਉ ॥
(ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਨਾਮ ਨੂੰ) ਸੁਣਿਆ (ਤੇ) ਮੰਨਿਆ ਹੈ, ਅਤੇ ਇ ਦੋਵੇਂ ਕਰਮ ਕਰਦਿਆਂ ਹੋਯਾਂ ) ਮਨ ਵਿਚ [ਭਾਉ] ਪ੍ਰੇਮ (ਧਾਗ
* ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਦੁਖੀ ਵੇਖਕ ਉਸਦੇ ਦੁਖ ਦੂਰ ਕਰਨ ਦੀ ਇੱਛਾ ਨਾਮ ਦਇਆਂ ਹੈ |
ਜੋ ਯੁੱਗ ਵੇਦੀ ਦੇ ਅੰਦਰ ਬੈਠਕੇ ਦਾਨ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਉਸ ਦਾ ਨਾਮ ‘ਦੱਤ ਦਾਨ ਹੈ ।&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>0c0xh0yf1ycwoq1j596f12dx4apagpr</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>ਪੰਨਾ:ਪੋਥੀ ਪੰਜ ਗ੍ਰੰਥੀ ਸਟੀਕ.pdf/40</title>
    <ns>250</ns>
    <id>40719</id>
    <revision>
      <id>184038</id>
      <parentid>99414</parentid>
      <timestamp>2024-12-13T06:19:47Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Satdeep Gill</username>
        <id>13</id>
      </contributor>
      <comment>/* ਗਲਤੀਆਂ ਨਹੀਂ ਲਾਈਆਂ */</comment>
      <origin>184038</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="2331" sha1="ft9btd5ah4zyku3e6mj0co1o9ihxptd" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Satdeep Gill&quot; /&gt;&lt;/noinclude&gt;( ੩੬)
ਕੀਤਾ ਹੈ, ਉਨਾਂ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ) ਅੰਦਰੋਂ) [ਤੀਰਥਿ ਪਵਿਤੁ ਸਰੂਪ ਦੀ fਗਤਿ ਪਾਪ (ਹੋ ਗਈ ਹੈ, ਅਤੇ ਉਸ ਵਿਚ ਹੀ) ਮਿਲ ਗਿਆ ਹੈ ।
ਪਸ਼ਨ-ਇਸ ਅਭੇਦ ਗਿਆਨ ਦਾ ਸਾਧਨ ਕੀ ਹੈ ? ਉਤਰ:ਇਸ ਦਾ ਸਾਧਨ ਬੇਨਤੀ ਹੈ, ਜਿ ਗਯਾਸੁ ਅਰਜ਼ ਕਰੇ:
ਸਭਿ ਗੁਣ ਤੇਰੇ ਮੈ ਨਾਹੀ ਕੋਇ॥
ਵਿਣੁ ਗੁਣ ਕੀਤੇ ਭਗਤਿ ਨ ਹੋਇ॥
ਹੇ ਕਰਤਾਰ ! (ਇਹ) ਸਾਰੇ ਤੇਰੇ (ਹੀ) [ਗੁਣੀ ਉਪਕਾਰ ਹਨ, &quot; ਮੈਂ (ਤਾਂ) ਕੋਈ (ਗੁਣ ਨਹੀਂ ਜਾਣਦਾ) ! (ਕਿਉਂਕਿ ਇਸ ਨਿੰਮਤਾ ਰੂ੫) ਰੂਣ ਧਾਰਨ)ਤੇ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ ਭਗਤੀ (ਭੀ ਮਨਜ਼ੂਰ)ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੀ ।
ਪ੍ਰਸ਼ਨ:-ਮੁਕਤੀ ਦਾ ਸਿੱਧਾ ਮਾਰਗ ਕੇਹੜਾ ਹੈ ? ਉੱਤਰ - ਸੁਅਸਤਿ ਆਥਿ ਬਾਣੀ ਬਰਮਾਉ ॥
(ਬਰਮ - ਆਉ] ਬ੍ਰਹਮ ਦੀ ਬਾਣੀ ਵਿਚ 'ਔਣਾ (ਹੀ) ਸੁਅਸਤਿ] ਕਲਿਆਨ [ਮੁਕਤੀ (ਦਾ) [ਆਖਿ] ਸਿੱਧਾ ਰਸਤਾ ਹੈ ।
ਖੂਬਨ--ਮੁਕਤ ਪੁਰਸ਼ ਦਾ ਰੂਪ ਕੀ ਹੈ ? ਉੱਤਰ:ਸਤਿ ਸੁਹਾਣੁ ਸਦਾ ਮਨਿ ਚਾਉ ॥
*ਇਨਾਂ ਦੋਹਾਂ ਤੁਕਾਂ ਦਾ ਅਰਥ ਇਉਂ ਭੀ ਕਰਦੇ ਹਨ-ਸਿੱਧਾਂ ਪੁਛਿਆ ਉਤਪਤੀ ਕਿਵੇਂ ਹੋਈ ਹੈ ? ਉੱਤਰ ਦਿੱਤਾ--(ਜੋ) ਕਲਿਆਨ (ਰੂਪ) [ਅਧਿ} ਹੈ, ਬਾਣੀ] ਫੁਰਨਾ (ਹੋਯਾ, ਫਿਰ) ਬ੍ਰਹਮਾਂ (ਆਦਿਕ ਤਿੰਨ ਦੇ ਵਤੇ) ਪਗਟ ਹੋ ਆਏ । ਪ੍ਰਸ਼ਨ-ਤਦ ਤਾਂ ਬ੍ਰਹਮ ਪੂਣਾਮੀ ਹੋ ਗਿਆ ? (ਉਤਰ-ਨਹੀਂ ਉਹ ਤਾਂ) ਸਦਾ ਹੀ ਸੱਤ ਚਿੱਤ - ਤੇ ਅਨੰਦ ਰੂਪ ਹੀ ਮੰਨਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ । (ਉਸਦੇ) ਵਿਚ ਕੋਈ ਵਿਕਾਰ ਨਹੀਂ, ਸਫਟਕ ਮਣੀ ਵਾਂਗ ਅਸੰਗ ਹੈ । (ਹੋਰ ਅਰਥ ਦੇਖੋ-ਗੁ: ਸ਼ਬੋਧ&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>ft9btd5ah4zyku3e6mj0co1o9ihxptd</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>ਪੰਨਾ:ਕੁਰਾਨ ਮਜੀਦ (1932).pdf/10</title>
    <ns>250</ns>
    <id>41329</id>
    <revision>
      <id>183819</id>
      <parentid>161561</parentid>
      <timestamp>2024-12-12T13:29:55Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Taranpreet Goswami</username>
        <id>2106</id>
      </contributor>
      <minor />
      <comment>(via JWB)</comment>
      <origin>183819</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="4395" sha1="meow8a36cm9onhvtypdoak9hdf196o9" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;3&quot; user=&quot;Gurjit Chauhan&quot; /&gt;{{rh|੮|ਪਾਰਾ ੧|{{gap}}ਮੰਜ਼ਲ ੧ |ਸੂਰਤ ਬਕਰ ੨}}
{{rule}}&lt;/noinclude&gt;﻿
ਪ੍ਰਵਾਨ ਹੋ ਅਰ ਨਾ ਵੀ ਕੋਈ ਬਦਲਾ ਲੀਤਾ ਜਾਵੇ ਅਰ ਨਾ ਹੀ ਲੋਗਾਂ ਨੂੰ (ਕਿਸੇ ਪਾਸਿਓਂ)ਕੁਝ ਸਹਾਇਤਾ ਪਹੁੰਚੇ॥੪੮|| ਅਰ (ਓਸ ਵੇਲੇ ਨੂੰ ਯਾਦ ਕਰੋ) ਜਦੋਂ ਅਸਾਂ ਤੁਹਾਨੂੰ *ਫਿਰਔਨ ਦੇ ਲੋਕਾਂ ਪਾਸੋਂ ਛੁਟਕਾਰਾ ਲੈ ਦਿਤਾ ਸੀ ਜੋਨ ਸੇ ਤੁਹਾਨੂੰ ਬੜੇ ੨ ਕਸ਼ਟ ਦੇਂਦੇ ਸਨ ਅਰ ਤੁਹਾਡਿਆਂ ਪੁੱਤਰਾਂ ਨੂੰ ਮਾਰ ਦੇਂਦੇ ਅਰ ਤੁਹਾਡੀਆਂ ਇਸਤ੍ਰੀਆਂ(ਅਰਥਾਤ ਧੀਆਂ)ਨੂੰ (ਆਪਣੀ ਟਹਿਲ ਵਾਸਤੇ) ਸਰਜੀਤ ਰਹਿਣ ਦੇਂਦੇ ਓਸ ਵਿਚ ਤੁਹਾਡੇ ਪਰਵਰਦਿਗਾਰ (ਦੀ ਤਰਫੋਂ)ਤੁਹਾਡੇ (ਸਬਰ ਦੀ) ਬੜੀ (ਡਾਢੀ) ਪ੍ਰੀਖਿਆ ਸੀ॥੪੯॥ ਅਰ (ਓਹ ਸਮਾਂ ਭੀ ਯਾਦ ਕਰੇ) ਜਦੋਂ ਅਸਾਂ ਨੇ ਤੁਹਾਡੀ ਖਾਤਰ †ਨਦ ਨੂੰ ਪਾੜ ਕੇ (ਟੁਕੜੇ ੨ ਕਰ) ਦਿਤਾ ਅਰ ਤੁਹਾਨੂੰ ਛੁਟਕਾਰੀ ਦਿਤੀ ਅਤੇ ਫਿਰਔਨ ਦਿਆਂ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਤੁਹਾਡੇ ਵੇਖਦਿਆਂ (੨) ਡਬੋ ਦਿਤਾ || ੫o॥ ਅਰ (ਵੈ ਸਮਾਂ ਭੀ ਯਾਦ ਕਰੋ) ਜਦੋਂ ਅਸਾਂ ਮੂਸਾ ਪਾਸੋਂ ਚਾਲੀਸ ਰਾਤ੍ਰੀਆਂ (ਅਰਥਾਤ ਚਲੀਹੇ) ਦੀ ਪ੍ਰਤੱਗਯਾ ਕੀਤੀ ਫੇਰ ਤੁਸੀ ਓਹਨਾਂ ਦੇ (ਗਿਆਂ) ਪਿਛੇ (ਪੂਜਾ ਕਰਨ ਵਾਸਤੇ) ਵੈੜ੍ਹਕੇ ਨੂੰ ਲੈ ਬੈਠੇ ਅਰ ਤੁਸੀ (ਆਪ ਹੀ) ਆਤਮਘਾਤ ਕਰ ਰਹੇ ਸੀ॥੫੧॥ ਫੇਰ ਏਸ ਥੀਂ ਪਿਛੋਂ ਭੀ ਅਸੀਂ ਗੱਲ ਗਈ ਗਵਾਤੀ ਕਰ ਛਡੀ ਤਾ ਕਿ ਤੁਸੀ ਧੰਨਯਵਾਦ ਕਰੋ। ੫੨ ਅਰ (ਵੈ ਸਮਾਂ ਭੀ ਯਾਦ ਕਰੋ) ਜਦੋਂ ਅਸਾਂ ਨੇ ਮੂਸਾ ਨੂੰ (ਤੌਰਾਤ) ਪੁਸਤਕ ਬਖ਼ਸ਼ੀ ਤਾ ਕਿ ਤੁਸੀ ਧਾਰਮਿਕ ਮਰਯਾਦਾ ਦਾ ਉਪਦੇਸ਼ ਪ੍ਰਾਪਤਿ ਕਰੋ॥ ੫੩॥ ਅਰ (ਵੈ ਸਮਾਂ ਭੀ ਯਾਦ ਕਰੋ) ਜਦੋਂ ਮੂਸਾ ਨੇ ਅਪਣੀ ਵੰਸ਼ ਪਰਵਾਰ ਨੂੰ ਕਹਿਆ ਭਿਰਾਓ! ਤੁਸਾਂ ਵੱਛੇ ਦੀ(ਪੂਜਾ) ਕਰਨ ਨਾਲ ਆਪਣੇ ਆਤਮਾਂ ਪਰ (ਬਹੁਤ ਸਾਰਾ) ਉਪਦ੍ਰਵ ਕੀਤਾ ਤਾਂ (ਹੁਣ) ਆਪਣੇ ਪਰਵਰਦਿਗਾਰ ਦੇ ਦਰਬਾਰ ਵਿਚੋਂ ਭੁਲਣਾ,ਬਖ਼ਸ਼ਾਓ ਅਰ (ਵੈ ਏਸ ਤਰਹਾਂ ਹੈ ਕਿ ਆਪਣੇ ਆਦਮੀਆਂ ਦੇ ਹਥੋਂ) ਆਪਣੇ ਆਪ ਦੀ ਮ੍ਰਿਤਯੂ ਕਰਾਓ ਜਿਸ ਨੇ ਤੁਹਾਨੂੰ ਪੈਦਾ ਕੀਤਾ ਹੈ ਓਸ ਦੇ ਨਗੀਚ ਤੁਹਾਡੇ ਹੱਕ ਵਿਚ ਏਹ (ਬਾਰਤਾ) ਉਤਮ ਹੈ ਫੇਰ (ਜਦੋਂ ਤੁਹਾਡੇ ਵੱਲੋਂ ਆਗਿਆ ਦੇ ਪਾਲਨ ਦਾ ਢਗ ਪਰਤੀਤ ਹੋਇਆ ਤਾਂ) ਰੱਬ ਨੇ ਤੁਹਾਡੀ ਤੌਬਾ ਮੰਨ ਲੀਤੀ ਨਿਰਸਦੇਹ ਵੈ ਤੋਬਾ ਕਬੂਲ ਕਰਨ ਵਾਲਾ ਬੜਾ ਕ੍ਰਿਪਾਲੂ ਹੈ॥੫੪॥ (ਅਤੇ ਵੁਹ ਸਮਾਂ ਯਾਦ ਕਰੋ) ਜਦੋਂ ਤੁਸਾਂ ਨੇ (ਅਰਥਾਤ ਤੁਹਾਡਿਆਂ ਮਹਾਨ ਪੁਰਖਾਂ ਨੇ ਮੂਸਾ ਨੂੰ) ਕਹਿਆ ਸੀ ਕਿ ਹੇ ਮੂਸਾ ਜਦੋਂ ਤਕ ਅਸੀਂ ਖੁਦਾ ਨੂੰ ਪ੍ਰਗਟ ਰੂਪ ਨਾ ਦੇਖ ਲਵੀਏ ਤਦੋਂ ਤਕ ਅਸੀ ਤੇਰਿਆਂ ਬਚਨਾਂ ਉਪਰ ਪਤੀਜਨ ਵਾਲੇ ਨਹੀਂ(ਹਾਂ)ਇਸ ਬਾਰਤਾ ਥੀਂ ਬਿਜਲੀ ਨੇ ਤੁਹਾਨੂੰ ਆਣ ਦਬਾਇਆ ਅਰ ਤੁਸੀ
{{rule}}
{{gap}}*ਮਿਸਰ ਦੇ ਬਾਦਸ਼ਾਹ ਦੀ ਫਿਰਔਨ ਉਪਾਧੀ ਸੀ।

{{gap}}†ਨੀਲ ਨਦ।&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>meow8a36cm9onhvtypdoak9hdf196o9</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>ਪੰਨਾ:ਕੁਰਾਨ ਮਜੀਦ (1932).pdf/11</title>
    <ns>250</ns>
    <id>41330</id>
    <revision>
      <id>183823</id>
      <parentid>161562</parentid>
      <timestamp>2024-12-12T13:31:36Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Taranpreet Goswami</username>
        <id>2106</id>
      </contributor>
      <minor />
      <comment>(via JWB)</comment>
      <origin>183823</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="4273" sha1="0wzql9t28aln7qobjd9e4ucbcua5q7o" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;3&quot; user=&quot;Gurjit Chauhan&quot; /&gt;﻿{{rh|ਪਾਰਾ ੧|ਮੰਜ਼ਲ ੧|ਸੂਰਤ ਬਕਰ ੨|੧੧}}
{{rule}}&lt;/noinclude&gt;ਤਾਂ ਅਸਾਂ ਨੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਕਹਿਆ ਬਾਂਦਰ ਬਨ ਜਾਓ(ਕਿ ਜਿਥੇ ਜਾਓ) ਧਿਦਕਾਰੇ (ਜਾਓ) ॥੬੫॥ ਬਸ ਅਸਾਂ ਨੇ ਏਸ ਵਾਰਤਾ ਨੂੰ ਉਨਹਾਂ ਲੋਗਾਂ ਦੇ ਵਾਸਤੇ ਜੋ ਏਸ (ਵਾਰਦਾਤ ਦੇ) ਵੇਲੇ ਮੌਜੂਦ ਸਨ ਅਰ ਉਨਹਾਂ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਵਾਸਤੇ ਜੋ ਏਸ (ਬ੍ਰਿਤਾਂਤ) ਥੀਂ ਪਿੱਛੋਂ ਆਉਣ ਵਾਲੇ ਸਨ ਸਿਖਯਾ (ਦਾ ਕਾਰਨ) ਬਨਾਇਆ ਅਰ ਪਰਹੇਜ਼ਗਾਰਾਂ ਵਾਸਤੇ ਨਸੀਹਤ॥ ੬੬॥ ਅਰ (ਵੈ, ਸਮਾਂ ਯਾਦ ਕਰੋ) ਜਦੋਂ ਮੂਸਾ ਨੇ ਆਪਣੀ ਗਯਾਤੀ ਨੂੰ ਕਹਿਆ ਕਿ ਅੱਲਾ ਤੁਹਾਨੂੰ ਹੁਕਮ ਕਰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਇਕ ਗਊ ਹਲਾਲ ਕਰੋ ਵੈ ਲਗੇ ਕਹਿਣ ਕਿ ਤੁਸੀ ਸਾਡੇ ਨਾਲ ਮਸਕਰੀ ਕਰਦੇ ਹੋ (ਮੂਸਾ ਨੇ) ਕਹਿਆ ਰੱਬ ਨਾ ਕਰਾਏ ਕਿ ਮੈਂ ਐਸਾ ਨਾਦਾਨ ਬਣਾਂ॥੬੭॥ ਵੈ ਬੋਲੇ ਅਪਣੇ ਪਰਵਰਦਿਗਾਰ ਪਾਸ ਸਾਡੇ ਵਾਸਤੇ ਪ੍ਰਾਰਥਨਾਂ ਕਰੋ ਕਿ ਸਾਨੂੰ ਭਲੀ ਪ੍ਰਕਾਰ! ਸਮਝਾ ਦੇਵੇ ਕਿ ਓਹ (ਗਾਂ ) ਕੈਸੀ ਹੋਵੇ (ਮੂਸਾ ਨੇ) ਕਹਿਆ ਖ਼ੁਦਾ ਫਰਮਾਉਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਓਹ ਗਾਂ ਨਾ ਤਾਂ ਬੁਢੀ ਹੋਵੇ ਅਰ ਨਾ ਹੀ ਵਛੀ (ਅਰਥਾਤ) ਦੋਨੂੰਆਂ ਵਿਚੋਂ ਵਿਚਲੇ ਮੇਲ ਦੀ ਹੋਵੇ ਬਸ ਤੁਹਾਨੂੰ ਜੋ ਹੁਕਮ ਦਿਤਾ ਗਿਆ ਹੈ (ਉਸ ਦੀ ਪਾਲਨਾਂ) ਕਰ ਛੱਡੋ॥ ੬੮॥ ਵੈ ਕਹਿਣ ਲਗੇ ਆਪਣੇ ਪਰਵਰਦਿਗਾਰ ਅਗੇ ਸਾਡੇ ਵਾਸਤੇ ਬੇਨਤੀ ਕਰ ਕਿ ਸਾਨੂੰ ਭਲੀ ਤਰਾਂ ਸਮਝਾ ਦੇਵੇ ਕਿ ਉਸ ਦਾ ਰੰਗ ਕੈਸਾ ਹੈ ਤੋ(ਮੂਸਾ ਨੇ) ਕਹਿਆ ਖੁਦਾ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ ਓਹ ਗਾਯ ਪੀਲੇ ਰੰਗ ਦੀ (ਅਰ) ਓਸ ਦਾ ਰੰਗ ਐਸਾ ਗੂਰਾ ਹੋਵੇ ਕਿ ਦੇਖਣ ਵਾਲਿਆਂ ਨੂੰ ਚੰਗਾ ਲਗੇ॥੬੬॥ ਵੈ ਬੋਲੇ ਕਿ ਆਪਣੇ ਖੁਦਾ ਨੂੰ ਸਾਡੇ ਵਾਸਤੇ ਕਹੁ ਕਿ ਵੈ ਸਾਨੂੰ ਭਲੀ ਪ੍ਰਕਾਰ ਸਮਝਾ ਦੇਵੇ ਕਿ ਵੈ (ਹੋਰ) ਕੈਸੀ (ਸਿਫਤਾਂ ਰਖਦੀ) ਹੈ ਸਾਨੂੰ ਤਾਂ (ਏਸ ਰੰਗ ਦੀਆਂ ਬਹੁਤ) ਗਾਈਆਂ ਦਿਸਦੀਆਂ ਹਨ (ਕੌਣਸੀ ਪਕੜੀਏ ਕੌਣਸੀ ਨਾ ਪਕੜੀਏ) ਅਰ (ਹੁਣ ਦੀ ਵੇਰੀ) ਖੁਦਾ ਨੇ ਚਾਹਿਆ ਤਾਂ ਅਸੀ (ਓਸ ਦਾ) ਅਵਸ਼ ਠੀਕ ਪਤਾ ਲਗਾ ਲਵਾਂਗੇ॥20॥ (ਮੂਸਾ ਨੇ) ਕਹਿਆ ਖੁਦਾ ਫਰਮਾਉਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਵੁਹ ਗਊ ਨਾ ਤਾਂ ਕਮੀਰੀ (ਹਾਲੀ) ਕਿ ਹਲ ਅਗੇ ਜੋੜੀ ਹੋਈ ਹੋਵੇ ਅਰ ਨਾ ਹੀ ਪੈਲੀ ਨੂੰ ਪਾਣੀ ਪਾਂਦੀ ਹੋਵੇ ਸਹੀ ਸਾਲਮ (ਇਕ ਰੰਗ) ਉਸ ਉੱਤੇ ਕਿਸੇ ਪਰਕਾਰ ਦਾ ਦਾਗ (ੰਬ) ਨਹੀਂ ਵੈ ਬੋਲੇ (ਹਾਂ) ਹੁਣ ਤੁਸੀਂ ਠੀਕ (ਪਤਾ) ਆਦਾਂ ਹੈ ਗੱਲ ਕੀ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨ ਗਾਂ ਹਲਾਲ ਕੀਤੀ ਅਰ ਉਨਹਾਂ ਤੇ ਉਮੈਦ ਨਹੀਂ ਸੀ ਕਿ (ਹਲਾਲ) ਕਰਨਗੇ॥ ੭੧॥ ਰੁਕੂਹ ੮॥

{{gap}}ਅਰ ਜਦੋਂ ਤੁਸੀਂ ਇਕ ਆਦਮੀ ਨੂੰ ਮਾਰ ਸਿਟਿਆ ਅਰ (ਓਸ ਉਤੇ) ਲਗੇ ਝਗੜਾ ਕਰਨ (ਕੋਈ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਮਾਰਨ ਵਾਲਾ ਦੱਸੇ ਕੋਈ ਕਿਸੇ ਨੂੰ) ਅਰ ਜੋ ਤੁਸੀ ਛਿਪਾਉਂਦੇ ਸੀ ਅੱਲਾ ਨੂੰ ਉਸ ਦਾ ਪਰਗਟ ਕਰਨਾ (ਹੀ)&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>0wzql9t28aln7qobjd9e4ucbcua5q7o</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>ਪੰਨਾ:ਕੁਰਾਨ ਮਜੀਦ (1932).pdf/12</title>
    <ns>250</ns>
    <id>41331</id>
    <revision>
      <id>183827</id>
      <parentid>161565</parentid>
      <timestamp>2024-12-12T13:32:08Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Taranpreet Goswami</username>
        <id>2106</id>
      </contributor>
      <minor />
      <comment>(via JWB)</comment>
      <origin>183827</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="4148" sha1="b4wntupfrn7ko6m08eqbyfg2jg8ixok" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;3&quot; user=&quot;Gurjit Chauhan&quot; /&gt;{{rh|੧੨|ਪਰਾ ੧|ਮੰਜ਼ਲ ੧|ਸੂਰਤ ਬਕਰ ੨}}
{{rule}}&lt;/noinclude&gt;﻿(ਅਭੀਸ਼ਟ) ਸੀ॥੭੨॥ ਫੇਰ ਅਸਾਂ ਨੇ ਕਹਿਆ ਗਊ (ਦੇ ਗੋਸ਼ਤ) ਦਾ ਕੋਈ ਟੁਕੜਾ ਪ੍ਰਾਣੀ (ਦੀ ਦੇਹ) ਨੂੰ ਮਾਰੋ ਏਸੇ ਪਰਕਾਰ (ਪ੍ਰਲੇ ਨੂੰ) ਅੱਲਾ ਮੁਰਦਿਆਂ ਨੂੰ ਸਰਜੀਤ ਕਰੇਗਾ ਅਰ (ਉਹ ਦੁਨੀਆਂ ਵਿਚ) ਤੁਹਾਨੂੰ ਆਪਣੀ (ਕੁਦਰਤ ਦੀਆਂ) ਨਿਸ਼ਾਨੀਆਂ ਦਸਦਾ ਹੈ ਕੇ ਤੁਸੀਂ ਸਮਝੋ (ਕਿ ਪ੍ਰਲੇ ਦਾ ਹੋਣਾ ਸਚ ਹੈ)॥੭੩॥ ਫਿਰ ਏਸ ਥੀਂ ਪਿਛੋਂ ਤੁਹਾਡੇ  ਦਿਲ (ਐਸੇ) ਸਖਤ ਹੋ ਗਏ ਕਿ ਮਾਨੋ ਵੈ ਪੱਥਰ ਰੂਪ ਹਨ ਬਲਕਿ (ਓਹਨਾਂ ਨਾਲੋਂ ਭੀ) ਡਾਢਾ ਸਖਤ ਅਰ ਪੱਥਰਾਂ ਵਿਚੋਂ ਕਈਕੁ ਤਾਂ ਐਸੇ ਭੀ (ਹੁੰਦੇ) ਹਨ ਕਿ ਉਨਹਾਂ ਵਿਚੋਂ ਨਹਿਰਾਂ ਨਿਕਲਦੀਆਂ ਹਨ ਅਰ ਕਈਕ ਪੱਥਰ ਐਸੇ ਭੀ (ਹੁੰਦੇ) ਹਨ ਜੋ ਵੁਹ ਪਾਟ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ਤਾਂ ਉਨਹਾਂ ਵਿਚੋਂ ਪਾਣੀ ਝਰਦਾ ਹੈ ਅਰ ਕਈਕ ਪੱਥਰ ਐਸੇ ਭੀ (ਹੁੰਦੇ) ਹਨ ਜੋ ਅੱਲਾ ਦੇ ਡਰ ਨਾਲ ਡਿਗ ਪੈਂਦੇ ਹਨ ਅਰ ਜੋ ਕੁਛ ਭੀ ਤੁਸੀਂ (ਲੋਗ) ਕਰ ਰਹੇ ਹੋ ਅੱਲਾ ਓਸ ਥੀਂ ਬੇ ਖਬਰ ਨਹੀਂ॥੭੪॥ (ਮੁਸਲਮਾਨੋ!) ਕੀ ਤੁਹਾਨੂੰ ਆਸ਼ਾ ਹੈ ਕਿ (ਯਹੂਦੀ) ਤੁਹਾਡੀ ਬਾਤ ਨੂੰ ਮੰਨ ਲੈਣਗੇ ਅਰ ਏਹਨਾਂ ਦਾ ਇਹ ਹਾਲ ਹੈ ਕਿ ਇਹਨਾਂ ਵਿਚੋਂ ਕੁਛਕ ਐਸੇ ਲੋਗ ਭੀ ਤੋ ਗੁਜ਼ਰੇ ਹਨ ਕਿ ਖੁਦਾ ਦੀ ਕਲਾਮ ਸੁਣਦੇ ਸੀ ਅਰ ਫੇਰ ਉਸ ਨੂੰ ਸਮਝਿਆ ਪਿਛੋ ਜਾਣ ਬੁਝ ਕੇ ਉਸ ਦਾ ਕੁਛ ਦਾ ਕੁਛ ਕਰ ਦੇਂਦੇ ਸਨ॥੨੫॥ ਅਰ ਜਦੋਂ ਈਮਾਨ ਵਾਲਿਆਂ ਨਾਲ ਮਿਲਦੇ ਹਨ ਤਾਂ ਕਹਿ ਦੇਂਦੇ ਹਨ ਕਿ ਅਸੀ ਭੀ ਈਮਾਨ ਲਿਆ ਚੁਕੇ ਹਾਂ ਅਰ ਨਵੇਕਲੇ ਜਦੋਂ ਇਕ ਦੂਸਰੇ ਦੇ ਪਾਸ ਹੁੰਦੇ ਹਨ ਤਾਂ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ ਕਿ ਜੋ ਕੁਛ (ਤੌਰਾਤ ਵਿਚ) ਖੁਦਾ ਨੇ ਤੁਹਾਡੇ ਉੱਤੇ ਪਰਗਟ ਕੀਤਾ ਹੈ ਕੀ ਤੁਸੀਂ ਮੁਸਲਮਾਨਾਂ ਨੂੰ ਏਸ ਬਾਤ ਦੀ ਖਬਰ ਕਰ ਦੇਂਦੇ ਹੋ ਕਿ (ਕਲ ਕਲੋਤ੍ਰ ਨੂੰ) ਤੁਹਾਡੇ ਪਰਵਰਦਿਗਾਰ ਦੇ ਸਨਮੁਖ ਓਸੇ ਬਤ ਦੀ ਸਨਦ ਪਕੜ ਕੇ ਤੁਹਾਡੇ ਨਾਲ ਝਗਰਨ ਤਾਂ ਕੀ ਤੁਸੀਂ (ਇਤਨੀ ਬਾਤ ਭੀ) ਨਹੀਂ ਸਮਝਦੇ॥੭੬॥ (ਕਿੰਤੂ) ਕੀ ਏਹਨਾਂ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਏਤਨੀ ਬਾਰਤਾ ਮਾਲੂਮ ਨਹੀਂ ਕਿ ਜੋ ਕੁਛ ਗੁਪਤ ਕਰਦੇ ਹਨ ਅਰ ਜੋ ਕੁਛ ਪਰਗਟ ਕਰਦੇ ਹਨ ਅੱਲਾ (ਸਭ ਕੁਛ) ਜਾਣਦਾ ਹੈ। ॥ ੭੭॥ ਅਰ ਕਈ ਉਹਨਾਂ ਵਿਚੋਂ ਅਨਪੜ ਹਨ(ਜੋ ਮੂੰਹੋਂ ਕਈ ਤਰਹਾਂ ਦੇ )ਬੁੜਬੁੜਾਨ ਥੀ ਸਿਵਾ ਪੁਸਤਕ (ਇਲਾਹੀ ਦੇ ਮਤਲਬ) ਨੂੰ (ਕੁਝ ਭੀ) ਨਹੀਂ ਸਮਝਦੇ ਅਰ ਉਹ ਕੇਵਲ ਖਾਲੀ ਢਕੋਸਲੇ ਹੀ ਮਾਰਦੇ ਹਨ (ਹੋਰ ਬਸ)॥ ੭੮॥ ਫੇਰ ਅਫਸੋਸ ਉਹਨਾਂ ਲੋਗਾਂ ਪਰ ਜੋ ਆਪਣੀ ਹਥੀਂ ਤਾਂ ਕਿਤਾਬ ਲਿਖਣ ਫੇਰ (ਲੋਗਾਂ ਨੂੰ) ਕਹਿਣ ਕਿ ਖੁਦਾ ਪਾਸੋਂ (ਉਤਰੀ) ਹੈ ਤਾਂ ਤੇ ਓਸ ਦੇ ਵਸੀਲੇ ਨਾਲ ਥੋੜੇ ਸੇ&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>b4wntupfrn7ko6m08eqbyfg2jg8ixok</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>ਪੰਨਾ:ਕੁਰਾਨ ਮਜੀਦ (1932).pdf/13</title>
    <ns>250</ns>
    <id>41332</id>
    <revision>
      <id>183832</id>
      <parentid>161566</parentid>
      <timestamp>2024-12-12T13:32:50Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Taranpreet Goswami</username>
        <id>2106</id>
      </contributor>
      <minor />
      <comment>(via JWB)</comment>
      <origin>183832</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="4357" sha1="36uqxgf0n2p8qkvv16c3lovvushiq6k" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;3&quot; user=&quot;Gurjit Chauhan&quot; /&gt;{{rh|ਪਾਰਾ੧|ਮੰਜ਼ਲ੧|ਸੂਰਤ ਬਕਰ ੨|੧੩}}
{{rule}}&lt;/noinclude&gt;﻿ਦਮੜੇ (ਅਰਥਾਤ ਦੁਨਿਆਵੀ ਲਾਭ) ਹਾਸਲ ਕਰਨ ਫੇਰ ਅਫਸੋਸ ਹੈ ਓਹਨਾਂ ਲੋਗਾਂ ਉੱਤੇ ਕਿ (ਜੋ) ਓਹਨਾਂ ਆਪਣੀ ਹੱਥੀ ਲਿਖਿਆ ਅਰ (ਫੇਰ) ਅਫਸੋਸ ਹੈ ਉਹਨਾਂ ਉਤੇ ਕਿ ਓਹ ਐਸੀ ਕਮਾਈ ਕਰਦੇ ਹਨ॥੭੯॥ ਅਰ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ ਕਿ ਗਿਣਤੀ ਦੇ ਚਾਰ ਦਿਹਾੜਿਆਂ ਦੇ ਸਿਵਾ (ਨਰਕ) ਅਗਨੀ ਸਾਨੂੰ ਸਪਰਸ਼ ਕਰੇਗੀ ਨਹੀਂ (ਹੇ ਪੈਯੰਬਰ ਏਹਨਾਂ ਲੋਗਾਂ ਨੂੰ) ਕਹੋ ਕਿ ਤੁਸਾਂ ਅੱਲਾ ਪਾਸੋਂ ਕੋਈ ਪ੍ਰਤਗਯਾ ਲੈ ਲੀਤੀ ਹੈ ਅਰ ਅੱਲਾ ਆਪਣੀ ਪ੍ਰਤਗਿਯਾ ਥੀਂ ਵਿਰੁਧ ਨਹੀਂ ਕਰੇਗਾ? ਅਥਵਾ ਬਿਨਾ ਜਾਣਿਆਂ ਬੁਝਿਆਂ ਅੱਲਾ ਉੱਤੇ ਝੂਠ ਬੋਲਦੇ ਹੋ॥to॥ ਹਾਂ ਗਲ ਤਾਂ ਇਹ ਹੈ ਕੇ ਜਿਸ ਨੇ ਬੁਰਾਈ ਕਮਾਈ ਕਰ ਅਪਣੇ ਗੁਨਾਹ ਦੇ ਫੇਰ ਵਿਚ ਆਗਿਆ ਤਾਂ ਐਸੇ ਹੀ ਲੋਗ ਨਾਰਕੀ ਹਨ ਕਿ ਵੁਹ ਸਦਾ (2) ਨਰਕਾਂ ਵਿਚ ਹੀ ਰਹਿਣਗੇ॥੮੧॥ ਅਰ ਜੋ ਲੋਗ ਈਮਾਨ ਲੈ ਆਏ ਅਰ ਓਹਨਾਂ ਨੇ ਨੇਕ ਕਰਮ (ਭੀ) ਕੀਤੇ ਐਸੇ ਹੀ ਲੋਗ ਸ੍ਵਰਗਵਾਸੀ ਹਨ ਕਿ ਵੈ ਸਦਾ (2) ਸਵਰਗ ਵਿਚ ਹੀ ਰਹਿਣਗੇ ੮੨॥ ਰੂਕੂਹ ੯॥

{{gap}}ਅਰ (ਵੈ ਸਮਾਂ ਭੀ ਯਾਦ ਕਰੋ) ਜਦੋਂ ਅਸਾਂ ਨੇ (ਅਗਲੇ)ਬਨੀ ਇਸਰਾਈਲ (ਅਰਥਾਤ ਤੁਹਾਡਿਆਂ ਵਢਿਆਂ) ਪਾਸੋਂ ਦ੍ਰਿੜ ਪ੍ਰ੍ਤੱਗ੍ਯਾ ਲੀਤੀ ਕਿ ਕੇਵਲ ਖੁਦਾ ਦੀ ਪੂਜਾ ਕਰਨੀ ਅਰ ਮਾਤਾ ਪਿਤਾ ਅਰ ਸੰਬੰਧੀਆਂ ਅਰ ਯਤੀਮਾਂ ਅਰ ਮੁਹਤਾਜਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਨੇਕ ਸਲੂਕ ਕਰਦੇ ਰੈਹਣਾਂ ਅਰ ਲੋਗਾਂ ਨਾਲ ਭੀ ਭਲੀ ਤਰਹਾਂ(*ਕੋਮਲ ਰੀਤੀਨਾਲ)ਬਾਤਕਰਨੀ ਅਰ ਨਮਾਜ਼ ਪੜ੍ਹਦੇ ਅਰ ਜ਼ਕਾਤਦੇਂਦੇ ਰਹਿਣਾ ਫੇਰ ਤੁਹਾਡੇ ਵਿਚੋਂ ਕਈ ਆਦਮੀਆਂ ਦੇ ਸਿਵਾ(ਬਾਕੀ ਸੰਪੂਰਨ) ਮਨਮੁਖ ਹੋ ਗਏ ਅਰ ਤੁਸੀਂ ਬੇਮੁਖ ਹੋ ਜਾਨੇ ਵਾਲੇ ਹੋ ||੮੩॥ ਅਰ (ਵੈ ਸਮਾਂ ਯਾਦ ਕਰੋ) ਜਦੋਂ ਅਸਾਂ ਤੁਹਾਡੇ (ਅਰਥਾਤ ਤੁਹਾਡਿਆਂ ਮਹਦ ਪੁਰਖਾਂ) ਪਾਸੋਂ ਦ੍ਰਿੜ ਬਚਨ ਲੀਤਾ ਕਿ ਆਪਸ ਆਪਸ ਵਿਚ ਲਹੂਓ ਲਹਾਣ ਨਾ ਹੋਣਾ ਅਰ ਨਾਹੀਂ ਆਪਣਿਆਂ ਸ਼ਹਿਰਾਂ ਵਿਚੋਂ ਆਪਣਿਆਂ ਲੋਗਾਂ ਨੂੰ ਹੀ ਵਿਦੇਸ਼ੀ ਕਰਨਾ ਪੁਨ: ਤੁਸਾਂ ਨੇ (ਅਰਥਾਤ ਤੁਹਾਡਿਆਂ ਮਹਾਨ ਪੁਰਖਾਂ ਨੇ) ਪ੍ਰ੍ਤੱਗ੍ਯਾ ਕਤੀ ਅਰ(ਹੁਣ) ਤੁਸੀਂ (ਵੀ) ਪ੍ਰ੍ਤੱਗ੍ਯਾ ਕੀਤੀ (ਇਸਦੇ ਤੁਸੀਂ ਸਾਖੀ ਹੋ)॥ ੮੪॥ ਅਰ ਫੇਰ ਓਹੋ ਹੀ ਤੁਸੀਂ ਹੋ ਕੇ ਆਪਣਿਆਂ ਨੂੰ ਉਸੀ (ਭਾਂਤ) ਮਾਰਦੇ ਅਰ ਹੋਰ ਆਪਣਿਆਂ ਵਿਚੋਂ ਕੁਛ ਲੋਗਾਂ ਦੇ ਮੁਕਾਬਲੇ ਵਿਚੋਂ ਧਿੰਙੋਜੋਰੀ ਇਕ ਦੂਸਰੇ ਦੇ ਸਹਾਇਕ ਬਨ ਕੇ ਓਹਨਾਂ ਨੂੰ ਓਹਨਾਂ ਦੇ ਸ਼ਹਿਰੋਂ ਬਾਹਰ ਨਿਕਾਸ ਦੇਂਦੇਂ ਹੋ ਅਰ ਓਹੋ ਹੀ ਲੋਕ ਯਦੀ (ਭਲਾ) ਕੈਦ ਹੋ ਕੇ ਤੁਹਾਡੇ ਪਾਸੋਂ (ਮਦਦ ਮੰਗਣ ਵਾਸਤੇ) ਆਵਣ ਤਾਂ ਤੁਸੀਂ ਚੱਟੀ
{{rule}}

{{gap}}*ਅਰ ਟੀਕਾਕਾਰਾਂ ਨੇ &quot;ਲੋਗਾਂ ਨੂੰ ਭਲਾਈ ਦੀ ਸਿਖਯਾ ਕਰਨੀ&quot; ਏਹ ਅਰਥ ਲਿਖਿਆ ਹੈ।&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>36uqxgf0n2p8qkvv16c3lovvushiq6k</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>ਪੰਨਾ:ਕੁਰਾਨ ਮਜੀਦ (1932).pdf/14</title>
    <ns>250</ns>
    <id>41333</id>
    <revision>
      <id>183835</id>
      <parentid>161575</parentid>
      <timestamp>2024-12-12T13:33:21Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Taranpreet Goswami</username>
        <id>2106</id>
      </contributor>
      <minor />
      <comment>(via JWB)</comment>
      <origin>183835</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="4388" sha1="rral8704rw1i39yyp0wet7tsdx3jjrr" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;3&quot; user=&quot;Gurjit Chauhan&quot; /&gt;{{rh|੧੪|ਪਾਰਾ੧|ਮੰਜ਼ਲ੧|ਸੂਰਤ ਬਕਰ ੨}}
{{rule}}&lt;/noinclude&gt;﻿
ਭਰ ਕੇ ਓਹਨਾਂ ਨੂੰ ਛੁਡਾ ਦੇਂਦੇ ਹੋ ਹਾਲਾਂ ਕਿ (ਸਿਰਿਓਂ) ਓਹਨਾਂ ਦਾ ਨਿਕਾਸ ਦੇਣਾ ਹੀ ਤੁਹਾਨੂੰ ਜੋਗ ਨਹੀਂ ਸੀ ਤਾਂ ਕੀ (ਰੱਬੀ) ਪੁਸਤਕ ਦੀਆਂ ਕਈਕ ਬਾਤਾਂ ਨੂੰ ਮੰਨਦੇ ਹੋ ਅਰ ਕਈਕ ਨਹੀਂ ਮੰਨਦੇ ਤਾਂ ਜੋ ਲੋਗ ਤੁਹਾਡੇ ਵਿਚੋਂ ਐਸਾ ਕਰਨ ਓਹਨਾਂ ਦਾ ਇਸ ਥੀਂ ਸਿਵਾ ਹੋਰ ਕੀ ਪ੍ਰਤਯਾਹਾਰ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ ਕਿ ਸੰਸਾਰਕ ਜੀਵਨ ਵਿਚ (ਓਹਨਾਂ ਦੀ) *ਰੁਸਵਾਈ ਹੋਵੇ ਅਰ ਕਿਆਮਤ ਦੇ ਦਿਨ ਬਹੁਤ ਕਰੜੇ ਦੁਖ ਵਲ ਧਕੇਲੇ ਜਾਣ ਤੋਂ ਜੋ ਕੁਛ ਭੀ ਤੁਸੀਂ ਲੋਗ ਕਰਦੇ ਹੋ ਅੱਲਾ ਥੀਂ ਕੁਛ ਗੁਪਤ ਨਹੀਂ॥ ੮੫ ਏਵਾ ਹਨ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਅੰਤ ਦੇ ਬਦਲੇ ਸੰਸਾਰਿਕ ਜੀਵਨ ਮੇਲ ਲੀਤਾ ਸੋ ਨਾਂ ਤਾਂ ਹੀ ਓਹਨਾਂ ਉੱਤੋਂ ਦੁਖ ਹੀ ਹੋਲਾ ਕੀਤਾ ਜਾਵੇਗਾ ਅਰ ਨਾ (ਕਿਸੇ ਪਾਸਿਓਂ) ਓਹਨਾਂ ਨੂੰ ਮਦਦ ਹੀ ਪ੍ਰਾਪਤਿ ਹੋਵੇਗੀ॥੮੬॥ ਰੁਕੂਹ ੧੦॥ 

{{gap}}ਅਰ ਨਿਰਸੰਦੇਹ ਅਸਾਂ ਨੇ ਮੂਸਾ ਨੂੰ ਪੁਸਤਕ (ਤੌਰਾਤ) ਪਰਵਾਨ ਕੀਤੀ ਅਰ ਓਸ ਥੀਂ ਪਿਛੋਂ ਪੈਰੋ ਪੈਰ (ਹੋਰ) ਰਸੂਲ ਭੇਜੇ ਅਰ ਮਰੀਯਮ ਦੇ ਪੁਤਰ ਈਸਾ ਨੂੰ (ਭੀ) ਅਸਾਂ ਨੇ (ਖੁਲਮ) ਖੁਲ੍ਹੀਆਂ ਕਰਾਮਾਤਾਂ ਦਿਤੀਆਂ ਅਰ ਰੂਹਉਲਕੁਦਸ (ਅਰਥਾਤ ਜਬਰਾਈਲੀ) ਥੀਂ ਓਹਨਾਂ ਦੀ ਮਦਦ ਕੀਤੀ ਤਾਂ ਕੀ ਜਦੋਂ ੨ ਤੁਹਾਡੇ ਪਾਸ ਕੋਈ ਰਸੂਲ ਤੁਹਾਡਿਆਂ ਸੰਕਲਪਾਂ ਦੇ ਵਿਰੁਧ ਕੋਈ ਆਗਯਾ ਲੈਕੇ ਆਇਆ ਤੁਸੀਂ ਆਕੜ ਬੈਠੇ ਅਰ ਬਹੁਤੇਰਿਆਂ ਨੂੰ ਤੁਸਾਂ ਝੁਠਲਾਇਆ ਅਰ ਬਹੁਤੇਰਿਆਂ ਨੂੰ ਕਤਲ ਕਰਨ ਲਗੇ॥੮੭॥ ਅਰ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ ਸਾਡੇ ਦਿਲ †ਗਲਾਫ ਵਿਚ ਹਨ (ਨਹੀਂ) ਪ੍ਰਤਯੁਤ ਏਹਨਾਂ ਦੇ ਕੁਫਰ ਦੇ ਕਾਰਨ ਖੁਦਾ ਨੇ ਏਹਨਾਂ ਨੂੰ ਫਿਟਕਾਰ ਦਿਤਾ ਹੈ ਫੇਰ ਥੋੜੇ ਹੀ ਈਮਾਨ ਲਿਆਉਂਦੇ ਹਨ।।੮੮।। ਅਰ ਜਦੋਂ ਖੁਦਾ ਵਲੋਂ ਇਹਨਾਂ ਦੇ ਪਾਸ ਪੁਸਤਕ ਆਈ (ਅਰ ਵੈ) ਓਸ (ਪੁਸਤਕ ਨੂੰ) ਜੋ ਏਹਨਾਂ ਦੇ ਪਾਸ ਹੈ ਸਚਾ(ਭੀ) ਕਰਦੀ ਹੈ ਅਰ ਏਸ ਥੀਂ ਪਹਿਲੋਂ (ਏਸੇ ਦੇ ਆਸਰੇ ਉੱਤੇ) ਮੁਨਕਰਾਂ ਦੇ ਮੁਕਾਬਲੇ ਵਿਚ ਆਪਣੀ ਜੈ ਹੋਣ ਦੇ †ਵਰ ਮੰਗਦੇ ਸਨ, ਤਾਂ ਜਦੋਂ ਵੁਹ ਵਸਤੂ ਜਿਸ ਨੂੰ ਜਾਣਦੇ ਬੁਝਦੇ ਸਨ ਆ ਵਿਦਮਾਨ ਹੋਈ ਤਾਂ ਲਗੇ ਓਸ ਥੀਂ ਇਨਕਾਰ ਕਰਨ, ਬਸ ਮੁਨਕਰਾਂ ਉਤੇ ਖ਼ੁਦਾ ਦੀ ਧਿਧਕਾਰ ॥੮੯ ।। ਕੈਸਾ ਹੀ ਬੁਰਾ ਬਦਲਾ ਹੈ ਜਿਸ ਦੇ ਬਦਲੇ ਏਹਨਾਂ ਲੋਕਾਂ ਨੇ (ਆਪਣੇ ਸਮੀਪ) ਆਪਣੀਆਂ ਜਾਨਾਂ ਨੂੰ ਮੋਲ ਲੀਤਾ ਕਿ (ਖ਼ੁੁਦਾ ਦੀ ਦਿਤੀ ਹੋਈ ਵਸਤੁ ਥੀਂ ਮਨਕਰ ਹੋਏ ਇਸ ਹਠ ਵਿਚ ਕਿ) ਖ਼ੁਦਾ ਆਪਣਿਆਂ ਬੰਦਿਆਂ ਵਿਚੋਂ ਜਿਸ 
{{rule}}

{{gap}}*ਮੂਕਾਲਖ।{{gap}}†ਹਿਫਾਜ਼ਤ ਵਿਚ।

{{gap}}‡ਤੌਰਾਤ ਵਿਚ ਸ੍ਰੀ ਜਗਤ ਗੁਰੂ ਮੁਹੰਮਦ ਜੀ ਦੀ ਭਵਿਖਤ ਬਾਣੀ ਸੀ ਅਰ ਯਹੂਦੀ ਭੇਦ ਵਾਦੀਆਂ ਨੂੰ ਜਿੱਤਨ ਵਾਸਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਆਉਣਾ ਮੰਗਦੇ ਸਨ।&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>rral8704rw1i39yyp0wet7tsdx3jjrr</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>ਪੰਨਾ:ਕੁਰਾਨ ਮਜੀਦ (1932).pdf/15</title>
    <ns>250</ns>
    <id>41334</id>
    <revision>
      <id>183839</id>
      <parentid>161598</parentid>
      <timestamp>2024-12-12T13:33:49Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Taranpreet Goswami</username>
        <id>2106</id>
      </contributor>
      <minor />
      <comment>(via JWB)</comment>
      <origin>183839</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="4328" sha1="eokp3rczp3wlryzhsz6ahvyzw5g73oa" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;3&quot; user=&quot;Gurjit Chauhan&quot; /&gt;{{rh|ਪਾਰਾ੧|ਮੰਜ਼ਲ੧|ਸੂਰਤ ਬਕਰ ੨|੧੫}}
{{rule}}&lt;/noinclude&gt;﻿ਉਤੇ ਚਾਹੇ ਆਪਣੀ ਕ੍ਰਿਪਾ ਨਾਲ ਦੇਵਬਾਨੀ ਉਤਾਰੇ ਮਨਮੁਖਤਾਈ ਨਾਲ ਈਸ਼੍ਵਰ ਦੀ ਉਤਾਰੀ ਹੋਈ ਪੁਸਤਕ ਵਲੋਂ ਲਗੇ ਇਨਕਾਰ ਕਰਨ, ਫਿਰ ਕਸ਼ਟ ਥੀਂ ਕਸ਼ਟ ਵਿਚ ਆ ਗਏ ਅਰ ਮੁਨਕਰਾਂ ਵਾਸਤੇ ਸ਼ਰਮਿੰਦਗੀ (ਮੂੰ ਕਾਲੁਖ)ਦਾ ਕਸ਼ਟ ਹੈ *।।੯੦।। ਅਰ ਜਦੋਂ ਏਹਨਾਂ ਨੂੰ ਕਹਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਕਿ (ਕੁਰਾਨ) ਜੋ ਖ਼ੁਦਾ ਨੇ ਉਤਾਰਿਆ ਹੈ ਓਸ ਉੱਤੇ ਈਮਾਨ ਲੈ ਆਓ ਤਾਂ ਅੱਗੋਂ ਉੱਤਰ ਦੇਂਦੇ ਹਨ ਕਿ ਅਸੀਂ ਤਾਂ ਓਸੇ (ਕਿਤਾਬ) ਉਤੇ ਈਮਾਨ ਧਾਰਨੇ ਹਾਂ ਜੋ ਸਾਡੇ ਉਤੇ ਉਤਰੀ ਹੈ ਭਾਵ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਓਸ ਥੀਂ ਸਿਵਾ (ਦੂਸਰੀ ਪੁਸਤਕ) ਨਹੀਂ ਮੰਨਦੇ, ਯਦਯਪਿ ਏਹ (ਕੁਰਾਨ) ਸੱਚਾ ਹੈ (ਅਰ) ਜੋ (ਪੁਸਤਕ) ਏਹਨਾਂ ਦੇ ਪਾਸ ਹੈ ਉਸ ਦੀ ਤਸਦੀਕ ਭੀ ਕਰਦਾ ਹੈ (ਹੇ ਪੈਯੰਬਰ ਏਹਨਾਂ ਪਾਸੋਂ ਏਹ ਤਾਂ) ਪੁਛੋ ਕੇ ਭਲਾ ਯਦੀ ਤੁਸੀਂ (ਅਰਥਾਤ ਤੁਹਾਡੇ ਮਹਾਨ ਪੁਰਖ) ਈਮਾਨ ਵਾਲੇ ਹੁੰਦੇ ਤਾਂ ਪਹਿਲੇ (ਅਰਥਾਤ ਭੂਤ ਸਮੇਂ ਵਿਚ) ਅੱਲਾ ਦੇ ਪੈਯੰਬਰਾਂ ਨੂੰ ਕਿਉਂ ਕਤਲ ਕਰਦੇ॥੯੧।। ਅਰ ਤੁਹਾਡੇ ਪਾਸ ਮੂਸਾ (ਖੁੱਲ੍ਹਮ) ਖੁੱਲ੍ਹੀਆਂ ਨਿਸ਼ਾਨੀਆਂ ਲੈਕੇ ਆਇਆ ਸੀ ਏਸ ਉੱਤੇ ਭੀ ਤੁਸੀਂ ਉਸ ਦੇ (ਤੌਰਾਤ ਲੈਣ ਵਾਸਤੇ ਤੂਰ ਉੱਤੇ ਗਿਆਂ) ਪਿਛੋਂ ਵੈੜਕੇ ਨੂੰ (ਪੂਜਾ ਵਾਸਤੇ) ਬਨਾ ਲਿਆ (ਏਸ ਤਰਹਾਂ ਕਰਨ ਨਾਲ) ਤੁਸੀਂ (ਆਪਣਾ ਹੀ) ਨੁਕਸਾਨ ਕਰ ਰਹੇ ਸੀ॥੯੨॥ ਅਰ (ਵੈ ਸਮਾਂ ਯਾਦ ਕਰੋ) ਜਦੋਂ ਅਸਾਂ ਤੁਹਾਡੇ (ਅਰਥਾਤ ਤੁਹਾਡਿਆਂ ਮਹਾਨ ਪੁਰਖਾਂ) ਪਾਸੋਂ ਪਰਤੱਗਯਾ ਲੀਤੀ ਅਰ (ਪ੍ਰਬਤ) ਤੂਰ ਨੂੰ ਓਠਾਕੇ ਤੁਹਾਡੇ(ਅਰਥਾਤ ਤੁਹਾਡਿਆਂ ਮਹੱਦ ਪੁਰਖਾਂ)ਉਤੇ ਉੱਚਿਆਂ ਕੀਤਾ। (ਅਰ ਹੁਕਮ ਦਿਤਾ ਕਿ ਇਹ ਕਿਤਾਬ ਤੌਰਾਤ) ਨੂੰ ਜੋ ਅਸਾਂ ਦਿਤੀ ਹੈ ਮਜਬੂਤੀ ਨਾਲ ਪਕੜੀ ਰੱਖੋ ਜੋ ਅਸਾਂ ਨੇ ਤੁਹਾਨੂੰ ਦਿਤੀ ਹੈ (ਜੋ ਕੁਛ ਇਸ ਵਿਚ ਲਿਖਿਆ ਹੈ ਉਸ ਨੂੰ) ਸੁਣੋ (ਇਸਦੇ ਉੱਤਰ ਵਿਚ) ਓਹਨਾਂ ਲੋਗਾਂ ਨੇ ਕਹਿਆ ਕਿ ਅਸੀਂ ਸੁਣਿਆਂ ਤਾਂ ਸਹੀ ਪਰੰਤੂ (ਏਸ ਨੂੰ ਅਸੀਂ) ਨਾ ਮੰਨਿਆਂ ਅਰ ਓਹਨਾਂ ਨੇ ਕੁਫਰ ਦੇ ਕਾਰਣੋਂ ਬੈੜਕਾ (ਅਰਥਾਤ ਉਸ ਦੀ ਪੂਜਾ) ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਦਿਲਾਂ ਵਿਚ ਸੰਚਰ ਗਈ ਸੀ (ਹੇ ਪੇਯੰਬਰ ਏਹਨਾਂ ਲੋਗਾਂ ਨੂੰ) ਕਹੋ ਕਿ ਯਦੀ ਤੁਸੀਂ ਧਾਰਮਿਕ ਲੋਗ ਹੋ ਤਾਂ ਤੁਹਾਡਾ ਧਰਮ ਹੀ ਤੁਹਾਨੂੰ (ਬਹੁਤ ਹੀ) ਬੁਰਾ ਉਪਦੇਸ਼ ਕਰਦਾ ਹੈ॥੯੩॥ (ਹੇ ਪੈਯੰਬਰ ਏਹਨਾਂ ਨੂੰ) ਕਹੋ ਕਿ ਯਦੀ ਖੁਦਾ ਦੇ ਪਾਸ ਅੰਤ ਦਾ ਘਰ ਖਾਸ ਕਰਕੇ ਤੁਹਾਡੇ ਹੀ ਵਾਸਤੇ ਹੈ(ਕਿੰਤੂ)ਦੂਸਰਿਆਂ ਵਾਸਤੇ ਨਹੀਂ (ਜੇਕਰ) (ਏਸ ਪਖ ਵਿਚ) ਸਚੇ ਹੋ ਤਾਂ ਮਰਨ ਦੀ ਚਾਹਨਾ ਕਰੋ॥੯੪॥ ਪਰੰਚ ਉਨਹਾਂ (ਮੰਦ ਕਰਮਾਂ) ਦੇ ਕਾਰਨ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਏਹਨਾਂ ਦਿਆਂ
{{rule}}

{{gap}}*ਸ਼ਰਮਿੰਦਗੀ।&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>eokp3rczp3wlryzhsz6ahvyzw5g73oa</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>ਪੰਨਾ:ਕੁਰਾਨ ਮਜੀਦ (1932).pdf/16</title>
    <ns>250</ns>
    <id>41335</id>
    <revision>
      <id>183840</id>
      <parentid>161621</parentid>
      <timestamp>2024-12-12T13:34:04Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Taranpreet Goswami</username>
        <id>2106</id>
      </contributor>
      <minor />
      <comment>(via JWB)</comment>
      <origin>183840</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="4443" sha1="ksd5s8qcq1bd5zxoqs1eh646an98plg" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;3&quot; user=&quot;Gurjit Chauhan&quot; /&gt;{{rule}}{{rh|੧੬|ਪਾਰਾ ੧|ਮੰਜ਼ਲ ੧|ਸੂਰਤ ਬਕਰ ੨}}&lt;/noinclude&gt;
﻿ਹਥਾਂ ਨੇ ਪਹਿਲਾਂ ਥੀਂ ਹੀ ਭੇਜਿਆ ਹੈ ਇਹ ਕਦਾਪਿ ਮੌਤ ਦੀ ਇਛਾ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦੇ ਅਰ ਅੱਲਾ (ਏਹਨਾਂ) ਦੁਸ਼ਟਾਂ ਨੂੰ ਭਲੀ ਭਾਂਤ ਜਾਣਦਾ ਹੈ॥ ੯੫।। ਅਰ (ਹੇ ਪੈਯੰਬਰ) ਨਿਸਚੇ ਹੀ ਤੁਸੀਂ ਦੇਖੋਗੇ ਕਿ ਇਹ ਲੋਗ ਜੀਵਣ ਉਤੇ (ਸਰਿਆਂ) ਲੋਗਾਂ ਨਾਲੋਂ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਰੀਝੇ ਹੋਏ ਹਨ ਏਥੋਂ ਤਕ ਕੇ ਭੇਦਵਾਦੀਆਂ ਵਿਚ ਭੀ ਇਕ ਇਕ(ਪੁਰਖ)ਇਛਾ ਕਰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਹਾ ਦੈਵ!ਇਸਦੀਆਯੂ ਹਜ਼ਾਰ ਬਰਖ ਦੀ ਹੋਵੇ ਅਰ (ਹਾਲ ਇਹ ਹੈ ਕਿ) ਐਨਾਂ ਚਿਰ ਜੀਉਂਦੇ ਭੀ ਰਹੇ ਤਾਂ ਭੀ ਵਡੀ ਉਮਰ ਉਸਨੂੰ ਦੁਖ ਪਾਸੋਂ ਮੁਕਤੀ ਦੇਣ ਵਾਲੀ ਨਹੀਂ ਅਰ ਜੋ ਕੁਛ ਭੀ ਏਹ ਲੋਗ ਕਰ ਰਹੇ ਹਨ ਅੱਲਾ ਓਸ ਨੂੰ ਦੇਖ ਰਹਿਆ ਹੈ॥੯੬॥ ਰੁਕੂਹ ੧੧॥

{{gap}}ਕਹੋ ਕਿ ਜੋ ਆਦਮੀ ਜਬਰਾਈਲ (ਫਰਿਸ਼ਤੇ) ਦਾ ਵੈਰੀ ਬਣੇ ਇਹ (ਕੁਰਾਨ) ਓਸੇ (ਫਰਿਸ਼ਤੇ) ਨੇ ਖੁਦਾ ਦੇ ਹੁਕਮ ਨਾਲ ਤੁਹਾਡੇ ਦਿਲ ਵਿਚ ਪਾਇਆ ਹੈ (ਅਰ ਕੁਰਾਨ) ਓਹਨਾਂ (ਪੁਸਤਕਾਂ) ਦੀ ਭੀ ਤਸਦੀਕ ਕਰਦਾ ਹੈ ਜੋ ਇਸਦੇ ਉਤ੍ਰਨ ਥੀਂ ਪਹਿਲਾਂ(ਵਿਦਮਾਨ)ਹਨ ਅਰ ਈਮਾਨ ਵਾਲਿਆਂ ਵਾਸਤੇ ਸਿਖਯਾ ਅਰ ਖੁਸ਼ਖਬਰੀ ਹੈ ।।੯੭॥ ਜੋ ਪੁਰਖ ਅੱਲਾ ਦਾ ਓਸ ਦਿਆਂ ਫਰਿਸ਼ਤਿਆਂ ਦਾ ਅਰ ਓਸ ਦਿਆਂ ਰਸੂਲਾਂ ਦਾ ਅਰ ਜਬਰਾਈਲ ਦਾ ਅਰ ਮੇਕਾਈਲ (ਫਰਿਸ਼ਤੇ) ਦਾ ਵੈਰੀ ਹੋਇਆ ਤਾਂ ਅੱਲਾ ਭੀ ਐਸਿਆਂ ਕਾਫਰਾਂ ਦਾ ਦੁਸ਼ਮਨ ਹੈ ।।੯੮।। ਅਰ (ਹੇ ਪੈਯੰਬਰ) ਅਸਾਂ ਨੇ ਤੁਹਾਡੇ ਪਾਸ ਪਰਗਟ ਆਯਤਾਂ ਭੇਜੀਆਂ ਹਨ ਅਰ ਏਹਨਾਂ ਪਾਸੋਂ ਇਨਕਾਰ ਨਹੀਂ ਕਰਦੇ ਪਰੰਚ ਵਹੀ ਜੋ ਬਦਕਾਰ ਹਨ॥੯੯।। ਕੀ ਜਦੋਂ ਕਦੇ ਕੋਈ ਪਰਤੱਗਯਾ ਕਰ ਲੈਂਦੇ ਹਨ ਤਾਂ ਇਹਨਾਂ ਵਿਚੋਂ ਕੋਈ ਨਾ ਕੋਈ ਟੋਲਾ ਉਸਨੂੰ *ਸੁਟ ਪਾਉਂਦਾ ਹੈ ਕਿੰਤੂ ਏਹਨਾਂ ਵਿਚੋਂ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਤਾਂ ਈਮਾਨ ਹੀ ਨਹੀਂ ਰਖਦੇ॥੧oo।। ਅਰ ਜਦੋਂ ਏਹਨਾਂ ਦੇ ਪਾਸ ਈਸ਼ਵਰ ਦੇ ਵਲੋਂ ਰਸਲ (ਮੁਹੰਮਦ) ਆਇਆ (ਜੋ) ਉਸ ਕਿਤਾਬ ਦੀ ਜੋ ਏਹਨਾਂ (ਯਹੂਦੀਆਂ) ਦੇ ਪਾਸ ਹੈ ਤਸਦੀਕ ਭੀ ਕਰਦਾ ਹੈ ਤਾਂ (ਏਹਨਾਂ) ਕਿਤਾਬਾਂ ਵਾਲਿਆਂ ਵਿਚੋਂ ਇਕ ਟੋਲੇ ਨੇ ਅੱਲਾ ਦੀ ਕਿਤਾਬ (ਤੌਰਾਤ) ਨੂੰ (ਜਿਸ ਵਿਚ ਏਸ ਰਸੂਲ ਦੀ ਭਵਿਖਤ ਬਾਣੀ ਭੀ ਹੈ ਐਸੀ)†ਪਿਠ ਪਿੱਛੇ ਸਿੱਟੀ ਕਿ ਮਾਨੋਂ ਓਹਨਾਂ ਨੂੰ ਕੁਛ ਖਬਰ ਹੀ ਨਹੀਂ॥੧੦੧॥ ਉਹ ਉਸ (ਅਟਕਲਪਚੂਆਂ) ਪਿਛੇ ਪੜ ਗਏ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਸਿਲੇਮਾਨ ਦੇ ਰਾਜ ਸਮੇਂ ਵੇਲੇ ਸ਼ੈਤਾਨ ਪਢਿਆ (ਪਢਾਯਾ) ਕਰਦੇ ਸਨ ਸੁਲੇਮਾਨ ਨੇਂ ਕਾਫਰ ਨਹੀਂ ਸੀ ਕੀਤਾ ਕਿੰਤੂ ਕੁਫਰ (ਕੀਤਾ ਸੀ ਤਾਂ) ਸ਼ੈਤਾਨਾਂ ਨੇ ਹੀ ਕੀਤਾ ਸੀ ਕਾਹੇ ਤੇ ਵੈ ਲੋਗਾਂ ਨੂੰ ਟੂਣਾ ਟਾਮਣ ਦਸਿਆ ਕਰਦੇ ਸਨ ਅਰ (ਇਸ ਥੀਂ ਸਿਵਾ ਉਨ੍ਹਾਂ ਗੱਲਾਂ ਵਿਚ ਰੁਝ ਗਏ) ਜੋ ਬਾਯਬਲ ਵਿਚ ਹਾਰੂਤ ਅਰ ਮਾਰੂਤ
{{rule}}

{{gap}}*ਮੰਨਦਾ ਨਹੀਂ। {{gap}}†ਭੁਲਾਈ{{gap}} ‡ਵਰਤ ਕੇ।&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>ksd5s8qcq1bd5zxoqs1eh646an98plg</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>ਪੰਨਾ:ਕੁਰਾਨ ਮਜੀਦ (1932).pdf/17</title>
    <ns>250</ns>
    <id>41336</id>
    <revision>
      <id>183844</id>
      <parentid>161622</parentid>
      <timestamp>2024-12-12T13:34:32Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Taranpreet Goswami</username>
        <id>2106</id>
      </contributor>
      <minor />
      <comment>(via JWB)</comment>
      <origin>183844</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="4445" sha1="659ox7tkeqgovtmg38ng7s504ynqx9h" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;3&quot; user=&quot;Gurjit Chauhan&quot; /&gt;{{rh|ਪਾਰਾ ੧|ਮੰਜ਼ਲ ੧|ਸੂਰਤ ਬਕਰ ੨|੧੭}}
{{rule}}&lt;/noinclude&gt;﻿ਫਰਿਸ਼ਤਿਆ ਨੂੰ ਪਹੁੰਚਾਈਆਂ ਗਈਆਂ ਸਨ ਅਰ ਵੈ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਦਸਦੇ ਸਨ ਜਦੋਂ ਤਕ ਓਸ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਕਹਿ ਦੇਂਦੇ ਅਸੀਂ ਤਾਂ ਪਰੀਖਯਾ (ਦਾ ਕਾਰਨ) ਹਾਂ ਤਾਂ ਕਿਤੇ ਕਾਫਰ ਨਾ ਬਨ ਜਾਈਓ ਫੇਰ ਭੀ ਓਹਨਾਂ ਪਾਸੋਂ ਐਸੀਆਂ ਬਾਤਾਂ ਸਿਖਦੇ ਜਿਨਹਾਂ ਕਰਕੇ ਮੀਆਂ ਬੀਬੀ ਵਿਚ ਵਿਛੋੜਾ ਪਾ ਦੇਣ ਹਾਲਾਂ ਕਿ ਓਹ ਖੁਦਾ ਦੇ ਹੁਕਮ ਥੀਂ ਬਿਨਾਂ ਆਪਣੀਆਂ ਇਹਨਾਂ ਗਲਾਂ ਨਾਲ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਦੁਖ ਨਹੀਂ ਦੇ ਸਕਦੇ ਭਾਵ ਇਹ ਲੋਗ (ਉਨਹਾਂ ਪਾਸੋਂ) ਐਸੀਆਂ ਬਾਤਾਂ ਸਿਖਦੇ ਜਿਨਹਾਂ ਕਰਕੇ ਏਹਨਾਂ ਨੂੰ (ਹੀ ਖੁਦ) ਨੁਕਸਾਨ ਪਹੁੰਚਦਾ ਹੈ ਲਾਭ ਨਹੀਂ ਹਾਲਾਂ ਕਿ ਜਾਣ ਚੁਕੇ ਸਨ ਕਿ ਜੋ ਪੁਰਖ ਏਹਨਾਂ ਬਾਤਾਂ ਦਾ ਬਯੋਪਾਰੀ ਹੋਇਆ ਅੰਤ ਨੂੰ ਕੁਛ ਹਿਸਾ ਨਹੀਂ ਅਰ ਪਰੰਚ ਬੁਰਾਂ (ਪ੍ਰਤਿਬਦਲਾ) ਹੈ ਜਿਸ ਦੇ ਬਦਲੇ ਵਿਚ ਏਹਨਾਂ ਨੇ ਆਪਣੀਆਂ ਜਾਨਾਂ ਨੂੰ ਬੇਚਿਆ ਹੇ ਦੇਵ ਏਹਨਾਂ ਨੂੰ (ਏਤਨੀ) ਸਮਝ ਹੁੰਦੀ॥ ੧੦੨॥ ਅਰ ਯਦੀ ਏਹ ਈਮਾਨ ਧਾਰ ਲੈਂਦੇ ਅਰ ਸੰਜਮੀ ਬਣ ਜਾਂਦੇ ਤਾਂ (ਤਾਂ) ਭਗਵਾਨ ਦੇ ਪਾਸ ਅਛਾ ਬਦਲਾ ਸੀ ਪਰੰਤੂ ਹਯ ਯਦੀ (ਏਹ) ਸਮਝਦੇ॥ ੧੦੩॥ ਰੁਕੂਹ ੧੨॥

{{gap}}ਮੁਸਲਮਾਨੋ! (ਪੈਯੰਬਰ ਨੂੰ ਰਾਯਨਾ ਕਹਿਕੇ ਨਾ ਬੁਲਾਇਆ ਕਰੋ, ਕਿੰਤੂ ਉਨਜ਼ੁਰਨਾ ਕਹਿਆ ਕਰੋ ਅਰ (ਧਿਆਨ ਲਾਕੇ) ਸੁਣਦੇ ਰਹਿਆ ਕਰੋ ਅਰ ਮੁਨਕਰਾਂ ਵਾਸਤੇ ਭਿਆਂਨਕ ਦੁਖ ਹੈ॥੧੦੪॥ ਕਿਤਾਬਾਂ ਵਾਲਿਆਂ ਅਰ ਭੇਦ ਵਾਦੀਆਂ ਵਿਚੋਂ ਜੋ ਲੋਗ ਮੁਨਕਰ (ਇਸਲਾਮ) ਹਨ ਏਸ ਬਾਰਤਾ ਥੀਂ ਰਾਜ਼ੀ ਨਹੀਂ ਕਿ ਤੁਹਾਡੇ ਪਰਵਰਦਿਗਾਰ ਦੇ ਵਲੋਂ ਤੁਸਾਂ (ਮੁਸਲਮਾਨਾਂ) ਉਤੇ ਭਲਾਈ ਉਤਾਰੀ ਜਾਵੇ ਅਰ ਅੱਲਾ ਜਿਸ ਨੂੰ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹੈ ਆਪਣੀ ਰਹਿਮਤ ਵਾਸਤੇ ਚੁਣ ਲੈਂਦਾ ਹੈ ਅਰ ਅੱਲਾ ਵਡਾ ਫਜ਼ਲ (ਕਰਨ) ਵਾਲਾ ਹੈ॥੧੫॥(ਹੇ ਪੈਯੰਬਰ) ਅਸੀਂ ਯਜੀ ਕੋਈ ਆਯਤ ਮਨਸੂਖ ਕਰ ਦੇਵੀਏ ਕਿੰਵਾ(ਤਹਾਡੇ) ਚੇਤੇ ਥੀਂ ਭਲਾ ਦੇਈਏ ਤਾਂ ਉਸ ਨਾਲੋਂ ਚੰਗੀ ਕਿੰਵਾ ਵੈਸੀ ਹੀ ਉਤਾਰ (ਭੀ) ਦੇਂਦੇ ਹਾਂ, (ਹੇ ਪੈਯੰਬਰ) ਕੀ ਤੈਨੂੰ ਮਾਲੂਮ ਨਹੀਂ ਕਿ ਅੱਲਾ ਸੰਪੂਰਨ ਵਸਤਾਂ ਉੱਤੇ ਕਾਦਰ ਹੈ॥੧੦੬॥ ਕੀ ਤੁਹਾਨੂੰ ਮਾਲੂਮ ਨਹੀਂ ਕਿ ਅਕਾਸ ਧਰਤੀ ਦਾ ਰਾਜ ਓਸੇ ਦਾ ਹੀ ਹੈ ਅਰ ਅੱਲਾ ਥਾਂ ਸਿਵਾ ਤੁਸਾਂ ਦਾ ਨਾ ਕੋਈ ਮਿੱਤਰ ਹੈ ਨਾ ਕੋਈ ਸਹਾਇਕ॥੧੦੭॥ (ਮੁਸਲਮਾਨੋ!) ਕੀ ਤੁਸੀਂ ਵੀ ਆਪਣੇ ਰਸੂਲ ਥਾਂ ਪ੍ਰਸ਼ਨ ਕਰਨਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹੋ ਜਿਸ ਤਰਹਾਂ ਪਹਿਲੇ ਮੂਸਾ ਤੇ ਪ੍ਰਸ਼ਨ ਕੀਤੇ ਗਏ ਸਨ ਅਰ ਜੋ ਈਮਾਨ ਦੀ ਪ੍ਰਤਿਨਿਧੀ ਵਿਚ ਕੁਫਰ ਨੂੰ ਸ੍ਵੀਕਾਰ ਕਰੇ ਤਾਂ ਵੈ ਸੂਧੇ ਮਾਰਗੋਂ ਭੁਲ ਗਿਆ ਹੈ॥੧ot॥ (ਮੁਸਲਮਾਨੋਂ!) ਪੁਸਤਕ ਵਾਲਿਆਂ ਵਿਚੋਂ ਬਹੁਤ ਸਾਰਿਆਂ ਉੱਤੇ ਸੱਤ ਪਰਗਟ ਹੋ ਚੁਕਾ ਹੈ (ਫੇਰ ਭੀ) ਆਪਣੀ ਮਾਨਸਿਕ ਈਰਖਾ ਦੇ ਕਾਰਣ&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>659ox7tkeqgovtmg38ng7s504ynqx9h</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>ਪੰਨਾ:ਕੁਰਾਨ ਮਜੀਦ (1932).pdf/18</title>
    <ns>250</ns>
    <id>41337</id>
    <revision>
      <id>183848</id>
      <parentid>161651</parentid>
      <timestamp>2024-12-12T13:35:34Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Taranpreet Goswami</username>
        <id>2106</id>
      </contributor>
      <minor />
      <comment>(via JWB)</comment>
      <origin>183848</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="4131" sha1="3f1mid3b4af46o0lkgs6o6ck7952xz7" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;3&quot; user=&quot;Gurjit Chauhan&quot; /&gt;{{rh|੧੮|ਪਾਰਾ ੧|ਮੰਜ਼ਲ ੧|ਸੂਰਤ ਬਕਰ ੨}}
{{rule}}&lt;/noinclude&gt;﻿
ਚਾਹੁੰਦੇ ਹਨ ਕਿ ਤੁਹਾਡੇ ਈਮਾਨ ਲੈ ਆਂਦਿਆਂ ਪਿਛੋਂ ਫੇਰ (ਕਿਸ ਤਰਹਾਂ) ਤੁਹਾਨੂੰ ਕਾਫਰ ਬਣਾ ਦੇਣ ਤਾਂ ਖਿਮਾਂ ਕਰੋ ਅਰ ਦਰਗੁਜ਼ਰ ਕਰੋ, ਤਾਵਤਕਾਲ ਕਿ ਖੁਦਾ ਦਾ (ਕੋਈ ਹੋਰ) ਫਰਮਾਨ ਆਵੇ, ਨਿਰਸੰਦੇਹ ਅੱਲਾ ਸੰਪੂਰਨ ਵਸਤਾਂ ਉਪਰ ਕਾਦਰ ਹੈ॥ ੧੦੯॥ ਅਰ ਨਮਾਜ਼ ਪੜਦੇ ਅਰ ਜ਼ਕਾਤ ਦੇਂਦੇ ਰਹਿਆ ਕਰੋ ਅਰ ਜੋ ਕੁਛ ਭਲਾਈ ਆਪਣੇ ਵਾਸਤੇ ਪਹਿਲੇ ਹੀ ਭੇਜ ਦੇਵੋਗੇ ਉਸ ਨੂੰ ਖੁਦਾ ਦੇ ਪਾਸ ਪਾਵੋਗੇ, ਨਿਰ ਸੰਦੇਹ ਜੋ ਕੁਝ ਤੁਸੀਂ ਕਰਦੇ ਹੋ ਅੱਲਾ ਦੇਖ ਰਹਿਆ ਹੈ॥੧੧o॥ ਓਹ ਆਖਦੇ ਹਨ ਕਿ ਸਵਰਗ ਵਿਚ ਕੋਈ ਨਹੀਂ ਜਾਵੇਗਾ ਜਦੋਂ ਤਕ ਕਿ ਯਹੂਦੀ ਅਥਵਾ ਨਸਰਾਨੀ ਨਾ ਹੋ ਜਾਵੇ ਏਹ ਉਨਹਾਂ ਦੇ (ਆਪਣੇ) ਬਯਰਥ ਓਦੀਯਾਂ ਹਨ, ਤੂੰ ਕਹੋ ਕਿ ਯਦੀ ਸਚੇ ਹੋ ਤਾਂ ਆਪਣੀ ਯੁਕਤੀ ਪੇਸ਼ ਕਰੋ॥੧੧੧॥ ਕਿੰਤੂ ਸਚੀ ਬਾਰਤਾ ਤਾਂ ਏਸ ਤਰਹਾਂ ਹੈ ਕਿ ਜਿਸ ਨੇ ਆਪਣਾ ਸਿਰ ਭਗਵਾਨ ਅਗੇ ਨੀਵਾਂ ਕਰ ਦਿਤਾ ਅਰਵੈ ਭੀ ਹੈ ਤਾਂ ਓਸ ਵਾਸਤੇ ਉਸ ਦਾ ਫਲ ਸੰਜਮੀਂ ਸ ਦੇ ਪਰਵਰਦਿਗਾਰ ਦੇ ਪਾਸ (ਮੋਜੂਦ) ਹੈ ਅਰ ਐਸਿਆਂ ਲੋਗਾਂ ਉਤੇ ਨਾ ਭੈ ਹੋਵੇਗਾ ਅਰ ਨਾ ਹੀਂ ਓਹ ਚਿੰਤਾਤੁਰ ਹੋਣਗੇ॥੧੧੨॥ ਰੁਕੂਹ ੧੩॥

{{gap}}ਅਰ ਯਹੂਦੀ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ ਕਿ ਨਸਾਰੀਆਂ ਦਾ ਮਾਰਗ ਕੁਛ ਨਹੀਂ ਅਰ ਨਸਾਰਾ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ ਯਹੂਦੀਆਂ ਦਾ ਮਾਰਗ ਕੁਛ ਨਹੀਂ, ਹਾਲਾਂਕਿ ਉਹ (ਦੋਵੇਂ) ਕਿਤਾਬ ਦੇ ਪੜ੍ਹਨ ਵਾਲੇ ਹਨ ਉਕਤ ਰੀਤੀ ਨਾਲ ਏਸੇ ਪ੍ਰਕਾਰ ਦੀਆਂ ਬਾਤਾਂ ਉਹ (ਅਰਥ ਦੇ ਭੇਦਵਾਦੀ) ਭੀ ਕਹਿਆ ਕਰਦੇ ਹਨ ਜੋ ਨਹੀਂ ਜਾਨਦੇ ਤਾਂ ਜਿਸ ਬਾਰਤਾ ਪਰ ਏਹ ਲੋਗ ਝਗੜ ਰਹੇ ਹਨ ਕਿਆਮਤ ਦੇ ਦਿਨ ਅੱਲਾ ਏਹਨਾਂ ਵਿਚ ਉਸ ਦਾ ਫੈਸਲਾ ਕਰ ਦੇਵੇਗਾ॥੧੧੩॥ ਅਰ ਓਸ ਨਾਲੋਂ ਵਧ ਕੇ ਜ਼ਾਲਮ ਕੌਣ ਜੋ ਅੱਲਾ ਦੀਆਂ ਮਸੀਤਾਂ ਵਿਚ ਰੱਬ ਦਾ ਨਾਮ ਲੈਣ ਥੋਂ ਹਟਾਵੇ ਅਰ ਉਨਹਾਂ ਦੀ ਬੇਰੌਣਕੀ ਦਾ ਅਭਲਾਖੀ ਰਹੇ ਏਹ ਲੋਕ ਆਪ ਤਾਂ ਏਸ ਲਾਇਕ ਨਹੀਂ ਕਿ ਮਸਜਦਾਂ ਵਿਚ ਆਉਣਾ ਪਾਉਣ ਪਰੰਤੂ ਡਰਦੇ (ਹੋਇ) ਇਹਨਾਂ ਵਾਸਤੇ ਦੁਨੀਆਂ ਵਿਚ (ਭੀ) ਰੁਸਵਾਈ ਹੈ ਅਰ ਏਹਨਾਂ ਵਾਸਤੇ ਅੰਤ ਨੂੰ (ਭੀ) ਵਡਾ (ਭਾਰਾ) ਦੁਖ ਹੈ॥੧੧੪॥ ਅਰ ਅੱਲਾ ਦਾ ਹੀ ਹੈ ਪੂਰਬ ਅਰ ਪੱਛਮ, ਤਾਂ ਜਿਥੇ ਮੁਖੜਾ ਕਰ ਲਵੋ ਓਸੇ ਪਾਸੇ ਹੀ ਅੱਲਾ ਸਨਮੁਖ ਹੈ ਨਿਰਸੰਦੇਹ ਅੱਲਾ (ਬੜੀ) ਸਮਾਈ ਵਾਲਾ (ਅਰ ਸਰਬ) ਗਿਆਤਾ ਹੈ॥੧੧੫॥ ਅਰ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ ਕਿ ਖੁਦਾ ਔਲਾਦ ਰਖਦਾ ਹੈ (ਹਾਲਾਂ ਕਿ) ਵਹ (ਏਸ ਬਖੇੜਿਓਂ) ਪਵਿਤ੍ਰ ਹੈ ਕਿੰਤੂ ਓਸੇ ਦਾ ਹੈ ਜੋ ਕੁਛ ਆਕਾਸ ਅਰ ਧਰਤੀ ਵਿਚ ਹੈ (ਅਰ) ਸਭ ਓਸੇ ਦੀ ਆਗਯਾ ਵਿਚ ਹਨ&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>3f1mid3b4af46o0lkgs6o6ck7952xz7</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>ਪੰਨਾ:ਕੁਰਾਨ ਮਜੀਦ (1932).pdf/19</title>
    <ns>250</ns>
    <id>41338</id>
    <revision>
      <id>183854</id>
      <parentid>161697</parentid>
      <timestamp>2024-12-12T13:36:45Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Taranpreet Goswami</username>
        <id>2106</id>
      </contributor>
      <minor />
      <comment>(via JWB)</comment>
      <origin>183854</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="4181" sha1="2gec2raop6z8thx2gnl4nieszwh8pzv" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;3&quot; user=&quot;Gurjit Chauhan&quot; /&gt;{{rh|ਪਾਰਾ ੧|ਮੰਜ਼ਲ ੧|ਸੂਰਤ ਬਕਰ ੨|੧੯}}
{{rule}}&lt;/noinclude&gt;﻿
॥੧੧੬॥ (ਏਸ ਉੱਤਮ) ਧਰਤੀ ਆਗਾਸ ਦਾ (ਵਹੀ) ਕਾਰਨ ਹੈ ਅਰ ਜਦੋਂ ਕਿਸੇ ਕੰਮ ਦਾ ਕਰਨਾ ਠਾਨ ਲੈਂਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਫੇਰ ਓਹ ਦੇ ਵਾਸਤੇ ਕਹਿ ਦੇਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਹੋ ਅਰ ਵੈ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ॥੧੧2।। ਅਰ ਜੋ ਨਹੀਂ ਜਾਣਦੇ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ ਕਿ ਖੁਦਾ ਸਾਡੇ ਨਾਲ ਗੱਲਾਂ ਕਿਉਂ ਨਹੀਂ ਕਰਦਾ ਕਿੰਵਾ ਸਾਡੇ ਪਾਸ ਨਿਸ਼ਾਨੀ ਕਿਉਂ ਨਹੀਂ ਭੇਜਦਾ, ਏਸ ਤਰਾਂ ਜੋ ਲੋਕ ਇਹਨਾਂ ਨਾਲੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਹੋ ਚੁਕੇ ਹਨ ਇਨ੍ਹਾਂ ਹੀ ਵਰਗੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਓਹ ਭੀ ਕਰਦੇ ਹੁੰਦੇ ਸਨ ਏਹਨਾਂ (ਸਾਰਿਆਂ) ਦੇ ਦਿਲ (ਕੁਛ) ਇਕੋ ਹੀ ਜੈਸੇ ਹਨ ਜੌਨ ਸੇ ਲੋਗ ਸ਼ਰਧਾ (ਰੂਪ ਭਲਾਈ) ਵਾਲੇ ਹਨ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਤਾਂ ਅਸੀਂ (ਆਪਣੀ) ਨਿਸ਼ਾਨੀਆਂ ਭਲੀ ਤਰਹਾਂ ਦਿਖਲਾ ਚੁਕੇ ਹਾਂ।।੧੧੮॥(ਬੇਸ਼ਕ) ਅਸਾਂ ਨੇ ਤੁਹਾਨੂੰ ਸੱਚਾ ਦੀਨ ਦੇ ਕੇ ਖੁਸ਼ ਖ਼ਬਰੀ ਦੇਣ ਵਾਲਾ ਅਰ ਸਭੇ ਕਰਨੇ ਵਾਲਾ (ਬਣਾ) ਭੇਜਿਆ ਹੈ ਅਰ ਤੁਹਾਡੇ ਪਾਸੋਂ ਨਾਰਕੀਆਂ ਦੀ ਕੁਛ ਪੁਛ ਗਿਛ ਨਹੀਂ ਹੋਵੇਗੀ॥੧੧੯॥ (ਅਰ ਹੇ ਪੈਯੰਬਰ) ਨਾਂ ਤਾਂ ਯਹੂਦ ਹੀ ਤੇਰੇ ਉਤੇ ਕਦੇ ਰਾਜੀ ਹੋਣਗੇ ਅਰ ਨਾ ਹੀ ਨਸਾਰਾ ਹੀ, ਜਿਤਨਾ ਚਿਰ ਤੁਸੀਂ ਉਨਹਾਂ ਦਾ ਪੰਥ (ਨਾਂ) ਧਾਰਨ ਕਰੋ, ਤੇ ਕਹੋ ਕਿ ਅੱਲਾ ਦਾ ਉਪਦੇਸ਼ ਤਾਂ ਓਹੀ (ਅਸਲੀ) ਉਪਦੇਸ਼ ਹੈ ਅਰ ਯਦੀ ਤੁਸੀਂ ਏਸ ਥੀਂ ਪਿਛੋਂ ਕਿ ਤੁਹਾਡੇ ਪਾਸ ਗਿਆਨ (ਅਰ-ਥਾਤ ਕੁਰਾਨ) ਆ ਚੁਕਾ ਹੈ ਏਹਨਾਂ ਦੀ ਇੱਛਾ ਤੇ ਚਲੋ (ਫੇਰ) ਤਾਂ ਪਰਮਾਤਮਾਂ ਦੇ (ਸਿਵਾ) ਨਾ ਕੋਈ ਤੇਰਾ ਦੋਸਤ ਅਰ ਨਾਂ ਕੋਈ ਮਦਦਗਾਰ ॥੧੨੦॥ ਜਿਨਹਾਂ ਲੋਗਾਂ ਨੂੰ ਅਸਾਂ ਨੇ ਪੁਸਤਕ ਦਿਤੀ ਹੈ ਵੈ ਓਸ ਨੂੰ ਪੜ੍ਹਦੇ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ ਜੈਸਾ ਕਿ ਉਸ ਦੇ ਪੜ੍ਹਨੇ ਦਾ ਹੱਕ ਹੈ (ਅਰ) ਓਹੀ ਉਸ ਉਤੇ ਈਮਾਨ (ਭੀ) ਲਿਆਉਂਦੇ ਹਨ ਅਰ ਜੋ ਏਸ ਥੀਂ ਇਨਕਾਰ ਕਰਦੇ ਹਨ ਤਾਂ ਵਹੀ ਲੋਗ ਘਾਟੇ ਵਿਚ ਹਨ॥੧੨੧।। ਰੁਕੂਹ ।।੧੪ ।।  

{{gap}}ਬਨੀ ਇਸਰਾਈਲ ਸਾਡੇ ਉਹ ਉਪਕਾਰ ਯਾਦ ਕਰੋ ਜੋ ਅਸਾਂ ਨੇ ਤਹਡੇ ਉਤੇ ਕੀਤੇ ਹਨ ਅਰ ਏਹ ਕਿ ਅਸੀਂ ਸਾਰੇ ਜਹਾਨ ਦਿਆਂ ਲੋਗਾਂ ਨਾਲੋਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਵਡਿਆਈ ਦਿਤੀ ॥੧੨੨।। ਅਰ ਓਸ ਦਿਨ (ਦੇ ਦੁਖ) ਪਾਸੋਂ ਡਰੋ ਕਿ ਕੋਈ ਆਦਮੀ ਕਿਸੇ ਆਦਮੀ ਦੇ ਜਰਾ (ਭੀ) ਕੰਮ ਨਾ ਆਵੇ ਅਰ ਨਾ ਹੀ ਉਸ (ਦੀ ਤਰਫ) ਸੇ ਕੋਈ ਪ੍ਰਤਿ ਬਦਲਾ ਕਬੂਲ ਕੀਤਾ ਜਾਵੇ ਅਰ ਨਾ (ਕਿਸੇ ਦੀ) ਸਫਾਰਸ਼ ਹੀ ਉਸ ਨੂੰ ਗੁਣ ਕਰੇ ਅਰ ਨਾ ਹੀ ਓਹਨਾਂ ਨੂੰ (ਕਿਸੇ ਤਰਫੋਂ) ਮਦਦ ਹੀ ਪਰਾਪਤ ਹੋਵੇ ॥੧੨੩।।  ਅਰ ਜਦੋਂ ਇਬਰਾਹੀਮ ਨੂੰ ਉਸ ਦੇ ਪਰਵਰਦਿਗਾਰ ਨੇ ਕੁਛ ਬਾਤਾਂ ਵਿਚ ਪਰੀਖਿਯਾ ਲਈ ਅਰ ਓਹਨਾਂ ਨੂੰ ਉਸ ਨੇ ਪੂਰਿਆਂ ਕਰ ਦਸਿਆ (ਤਦ ਖੁਦ&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>2gec2raop6z8thx2gnl4nieszwh8pzv</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>ਪੰਨਾ:ਕੁਰਾਨ ਮਜੀਦ (1932).pdf/20</title>
    <ns>250</ns>
    <id>41339</id>
    <revision>
      <id>183864</id>
      <parentid>161699</parentid>
      <timestamp>2024-12-12T13:38:22Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Taranpreet Goswami</username>
        <id>2106</id>
      </contributor>
      <minor />
      <comment>(via JWB)</comment>
      <origin>183864</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="4208" sha1="chnybekfbktpcsknjfql66xhiu761gb" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;3&quot; user=&quot;Gurjit Chauhan&quot; /&gt;{{rh|੨੦|ਪਾਰਾ ੧|ਮੰਜ਼ਲ ੧|ਸੂਰਤ ਬਕਰ ੨}}
{{rule}}&lt;/noinclude&gt;﻿ਨੇ ਪ੍ਰਸੰਨ ਹੋਕੇ) ਕਹਿਆ ਕਿ ਅਸੀਂ ਤੈਨੂੰ ਲੋਗਾਂ ਦਾ ਪੇਸ਼ਵਾ ਬਨਾਉਂਣ ਵਾਲੇ ਹਾਂ(ਇਬਰਾਹੀਮ ਨੇ )ਬੇਨਤੀ ਕੀਤੀ ਕਿ ਮੇਰੀ ਔਲਾਦ ਵਿਚੋਂ? ਹੁਕਮ ਹੋਇਆ (ਹਾਂ ਪਰੰਤੂ) ਸਾਡੇ (ਏਹ) ਪਰਤਿਗਯਾ ਪਾਪੀਆਂ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਪਹੁੰਚਦੀ ॥੧੨੪॥ ਅਰ ਜਦੋਂ ਅਸਾਂ ਖਾਨੇ ਕਾਬੇ ਨੂੰ ਲੋਗਾਂ ਦਾ ਤੀਰਥ (ਅਰ ਪ੍ਰਤਿਸ਼ਟਤ  ਅਸਥਾਨ) ਅਰ ਅਮਨ ਦੀ ਜਗਹਾਂ ਬਨਾਇਆ (ਅਰ ਲੋਗਾਂ ਨੂੰ ਆਗਿਆ ਦਿਤੀ ਕਿ) ਇਬਰਾਹੀਮ ਦੀ (ਏਸ) ਜਗਹਾਂ ਨੂੰ ਨਮਾਜ ਦਾ ਅਸਥਾਨ ਬਨਾਓ ਅਰ ਇਬਰਾਹੀਮ ਅਰ ਇਸਮਾਈਲ ਸੇ ਪ੍ਰਤਿਗਯਾ ਕੀ ਕਿ ਸਾਡੇ (ਏਸ) ਘਰ ਨੂੰ ਪਰਕ੍ਰਮਾ ਕਰਨ ਵਾਲਿਆਂ ਅਰ ਮੁਜਾਵਰਾਂ ਅਰ ਰੁਕੂਹ (ਅਰ) ਸਜਦਾ ਕਰਨ ਵਾਲਿਆਂ ਵਾਸਤੇ ਸ਼ੁਧ (ਪਵਿਤ੍ਰ) ਰਖੋ ॥੧੨੫॥ ਅਰ ਜਦੋਂ ਇਬਰਾਹੀਮ ਨੇ ਪ੍ਰਾਰਥਨਾ ਕੀਤੀ ਕਿ ਹੇ ਮੇਰੇ ਪਰਵਰਦਿਗਾਰ ਏਸ (ਨੱਗਰ) ਨੂੰ ਅਮਨ ਵਾਲਾ ਨੱਗਰ ਬਨਾ ਅਰ ਏਸ ਦੇ ਰਹਿਣ ਵਾਲਿਆਂ ਵਿਚੋਂ ਜੋ ਅੱਲਾ ਅਰ ਅੰਤ ਦਿਨ ਉੱਤੇ ਈਮਾਨ ਧਾਰ ਲੈਣ ਉਨਹਾਂ ਨੂੰ ਫਲ ਫੁਲ ਖਾਣ ਵਾਸਤੇ ਪ੍ਰਦਾਨ ਕਰ (ਅੱਲਾ ਤਾਲਾ ਨੇ) ਆਗਿਆ ਦਿਤੀ ਕਿ ਜੋ ਮੁਨਕਰ ਹੋਵੇਗਾ ਉਸ ਨੂੰ ਭੀ ਅਸੀਂ ਥੋੜਿਆਂ ਦਿਨਾਂ ਵਾਸਤੇ ਅਸੀਂ (ਉਕਤ ਪਦਾਰਥਾਂ ਵਿਚੋਂ) ਫਾਇਦਾ ਲੈਣ ਦੇਵਾਂਗੇ ਫੇਰ (ਅੰਤ ਨੂੰ) ਓਸ ਨੂੰ ਬਦੋ ਬਦੀ ਨਰਕ ਅਗਨੀਂ ਵਿਚ ਲਜਾ ਸਿੱਟ ਦੇਵਾਂਗੇ ਅਰ (ਵੋਹ) ਨਖਿੱਧ ਅਸਥਾਨ ਹੈ   ੧੨੬॥ ਅਰ ਜਦੋਂ ਇਬਰਾਹੀਮ ਅਰ ਇਸਮਾਈਲ (ਦੋਨੋ) ਖਾਨੇ ਕਾਬੇ ਦੀਆਂ ਨੀਹਾਂ ਉਸਾਰ ਰਹੇ ਸਨ (ਅਰ ਦੁਆਈਂ ਮੰਗਦੇ ਸਨ ਕਿ) ਹੇ ਸਾਡੇ ਪਰਵਰਦਿਗਰ ਸਾਡੀ (ਇਹ ਸੇਵੇ) ਸ੍ਵੀਕਾਰ ਕਰ ਸੱਚ ਮੁਚ ਆਪ ਹੀ (ਪ੍ਰਾਰਥਨਾਂ ਦੇ) ਸੁਣਨੇ ਵਾਲੇ ਅਰ ਅੰਤਰਜਾਮੀ ਹੋ  ।।੧੨੭॥ ਅਰ ਹੇ ਸਾਡੇ ਪਾਲਕ ਸਾਨੂੰ ਆਪਣੇ (ਵਾਸਤੇ) ਮੁਸਲਮਾਨ (ਆਗਿਆ ਕਾਰੀ) ਬਨਾ ਅਰ ਸਾਡੀ ਕੁਲ ਵਿਚ ਇਕ ਆਗਿਆਕਾਰੀ ਟੋਲਾ (ਪੈਦਾ ਕਰ) ਅਰ ਸਾਨੂੰ ਸਾਡੀ ਪੂਜਾ ਦਾ ਢੰਗ ਦਸ ਅਰ ਸਾਨੂੰ ਭੁਲਣਾ ਬਖਸ਼ ਦੇ ਨਿਰਸੰਦੇਹ ਤੂੰ ਹੀ ਬਖਸ਼ਨ ਵਾਲਾ ਕ੍ਰਿਪਾਲੂ ਹੈਂ ॥੧੨੮॥ (ਅਰ) ਹੇ ਸਾਡੇ ਪਰਵਰਦਿਗਾਰ ਏਹਨਾਂ ਵਿਚੋਂ ਹੀ ਇਕ ਰਸੂਲ ਭੇਜ ਜੋ ਏਹਨਾਂ ਨੂੰ ਤੇਰੀਆਂ ਆਯਤਾਂ ਪੜ੍ਹ ਪੜ੍ਹ ਕੇ ਸੁਣਾਵੇ ਅਰ ਏਹਨਾਂ ਨੂੰ (ਆਸਮਾਨੀ) ਪੁਸਤਕ ਅਰ ਅਕਲ (ਦੀਆਂ ਗੱਲਾਂ) ਦਸੇ ਅਰ ਏਹਨਾਂ ਦੇ (ਅੰਤਸ਼ਕਰਣ) ਸ਼ੁਧ ਕਰੇ ਨਿਰਸੰਦੇਹ ਤੂੰ ਹੀ ਸ਼ਕਤਸ਼ਾਲੀ (ਅਰ) ਯੁਕਤੀਮਾਨ ਹੈਂ ॥੧੨੯॥ ਰੁਕੂਹ ੧੫॥

{{gap}}ਹੋਰ ਕੌਣ ਹੈ? ਜੋ ਇਬਰਾਹੀਮ ਦਿਆਂ ਤਰੀਕਿਆਂ ਥੀਂ ਇਨਕਾਰ ਕਰੇ ਪਰੰਤੂ ਵਹੀ ਜਿਸ ਦੀ ਬੁਧੀ ਭ੍ਰਿਸ਼ਟ ਹੋ ਗਈ ਹੋਵੇ ਅਰ ਨਿਰਸੰਦੇਹ&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>chnybekfbktpcsknjfql66xhiu761gb</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>ਪੰਨਾ:ਕੁਰਾਨ ਮਜੀਦ (1932).pdf/21</title>
    <ns>250</ns>
    <id>41340</id>
    <revision>
      <id>183872</id>
      <parentid>161748</parentid>
      <timestamp>2024-12-12T13:38:53Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Taranpreet Goswami</username>
        <id>2106</id>
      </contributor>
      <minor />
      <comment>(via JWB)</comment>
      <origin>183872</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="4297" sha1="cobz798n102oaguk0jql8mq25oh7lq4" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;3&quot; user=&quot;Gurjit Chauhan&quot; /&gt;{{rh|ਪਾਰਾ ੧|ਮੰਜ਼ਲ ੧ |ਸੁਰਤ ਬਕਰ ੨|੨੧}}
{{rule}}&lt;/noinclude&gt;﻿
ਅਸਾਂ ਨੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਸੰਸਾਰ ਵਿਚੋਂ (ਭੀ) ਚੁਣ ਲੀਤਾ ਅਰ ਅੰਤ ਸਮੇਂ ਨੂੰ (ਭੀ) ਵੈ ਭਲੇਰਿਆਂ (ਦੇ ਝੁੰਡ) ਵਿਚ ਹੋਣਗੇ ॥੧੩੦॥ ਜਦੋਂ ਉਨਹਾਂ ਨੂੰ ਉਨਹਾਂ ਦੇ ਪਰਵਰਦਿਗਾਰ ਨੇ ਕਹਿਆ ਕਿ (ਸਾਡੀ ਹੀ) ਫਰਮਾ ਬਰਦਾਰੀ ਕਰੋ (ਤਾਂ ਉਤਰ ਵਿਚ) ਬੇਨਤੀ ਕੀਤੀ ਕਿ ਮੈਂ ਸਾਰੇ ਸੰਸਾਰ ਦੇ ਪਰਵਰਦਿਗਾਰ ਦਾ (ਅਰਥਾਤ ਤੇਰਾ ਹੀ) ਲਾਲਾ ਗੋਲਾ ਹੋਇਆ ॥੧੩੧॥ ਅਰ (ਏਸੇ ਰੀਤ ਅਨੁਸਾਰ) ਇਬਰਾਹੀਮ ਆਪਣਿਆਂ ਬੇਟਿਆਂ ਨੂੰ ਭੀ ਵਸੀਯਤ ਕਰ ਗਏ ਅਰ ਯਾਕੂਬ (ਭੀ) ਕਿ (ਹੇ) ਪੁੱਤਰ ਅਲਾ ਨੇ (ਤੁਹਾਡੇ) ਏਸ ਦੀਨ (ਇਸਲਾਮ) ਨੂੰ ਤੁਹਾਡੇ ਵਾਸਤੇ ਪਸੰਦ ਫਰਮਾਇਆ ਹੈ ਫੇਰ ਤੁਸਾਂ ਮੁਸਲਮਾਨ ਹੀ ਮਰਨਾ ॥੧੩੨॥ ਭਲਾ ਕੀ ਤੁਸੀਂ (ਓਸ ਵੇਲੇ) ਮੌਜੂਦ ਥੇ ਜਦੋਂ ਯਾਕੂਬ ਦੇ ਸਨਮੁਖ ਮੌਤ ਆ ਖਲੋਤੀ (ਅਰ) ਉਸ ਵੇਲੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਆਪਣਿਆਂ ਪੁੱਤਰਾਂ ਪਾਸੋਂ ਪੁਛਿਆ ਕਿ ਮੇਰੇ (ਮਰਿਆਂ) ਪਿਛੋਂ ਕਿਸ ਦਾ ਭਜਨ ਕਰੋਗੇ, ਉਨਹਾਂ ਨੇ ਉੱਤਰ ਦਿਤਾ ਕਿ ਆਪ ਦੇ ਮਾਬੂਦ ਅਰ ਅਪ ਦੇ ਬਾਪ ਦਾਦਾ ਇਬਰਾਹੀਮ ਅਰ ਇਸਮਾਈਲ ਅਰ ਇਸਹਾਕ ਦੇ (ਪੂਜ) ਖੁਦਾ ਇਕ ਦਾ ਭਜਨ ਕਰਾਂਗੇ ਅਰ ਅਸੀਂ ਓਸ ਦੇ ਹੀ ਫਰਮਾ ਬਰਦਾਰ ਹਾਂ ॥੧੩੩॥ ਇਹ ਲੋਕ ਸਨ ਕਿ (ਆਪਣਿਆਂ ਸਮਿਆਂ ਵਿਚ) ਹੋ ਗੁਜਰੇ (ਹਨ) ਉਨਹਾਂ ਦਾ ਕੀਤਾ ਉਨਹਾਂ ਅਗੇ ਅਰ ਤੁਹਾਡਾ ਕੀਤਾ ਤੁਹਾਡੇ ਅਗੇ ਅਰ ਜੋ ਕੁਛ ਉਹ ਕਰ ਚੁਕੇ ਹਨ ਤੁਹਾਡੇ ਕੋਲੋਂ ਉਸ ਦੀ ਪੁੱਛ ਗਿਛ ਨਹੀਂ ਹੋਣੀ॥੧੩੪॥ ਅਰ (ਯਹੂਦ ਅਰ ਈਸਾਈ ਮੁਸਲਮਾਨਾਂ ਨੂੰ) ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ ਕਿ ਯਹੂਦੀ ਕਿੰਵਾ ਈਸਾਈ ਬਨ ਜਾਓ ਤਾਂ ਸੂਧੇ ਮਾਰਗ ਉੱਪਰ ਆ ਜਾਓ, ਕਹੋ (ਨਹੀਂ) ਪ੍ਰਤਯੁਤ ਅਸੀਂ ਤਾਂ ਇਬਰਾਹੀਮ ਦੇ ਤਰੀਕੇ ਉਤੇ ਹਾਂ ਓਹ ਜੋ ਇਕ (ਖੁਦਾ) ਦੇ ਹੋ ਰਹੇ ਸਨ ਅਰ ਓਹ ਭੇਦਵਾਦੀਆਂ ਵਿਚੋਂ ਨਹੀਂ ਸਨ ॥੧੩੫॥ (ਮੁਸਲਮਾਨੋ ਤੁਸੀਂ ਯਹੂਦੀ ਤਥਾ ਨਸਾਰਾ ਨੂੰ ਏਹ) ਉੱਤਰ ਦੇਵੋ ਕਿ ਅਸੀਂ ਤਾਂ ਅੱਲਾ ਉੱਤੇ ਈਮਾਨ ਧਾਰਿਆ ਹੈ ਅਰ (ਕੁਰਾਨ) ਜੋ ਸਾਡੇ ਉੱਤੇ ਉਤਰਿਆ ਹੈ (ਓਸ ਉੱਤੇ) ਅਰ ਜੋ ਇਬਰਾਹੀਮ ਅਰ ਇਸਮਾਈਲ ਅਰ ਇਸਹਾਕ ਅਰ ਯਾਕੂਬ ਅਰ ਬੰਸ ਯਾਕੂਬ ਉੱਤੇ ਪਰਾਪਤ ਹੋਏ (ਉਨਹਾਂ ਉੱਤੇ) ਅਰ ਮੂਸਾ ਅਰ ਈਸਾ ਨੂੰ ਜੋ (ਕਤਾਬ) ਉਤਰੀ (ਉਸ ਉੱਤੇ) ਅਰ ਜੋ (ਦੂਸਰਿਆਂ)  ਪੈਯੰਬਰਾਂ ਨੂੰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਪਰਵਰਦਿਗਾਰ ਪਾਸੋਂ ਮਿਲੇ। ਅਸੀਂ ਇਹਨਾਂ (ਪੈਯੰਬਰਾਂ ) ਵਿਚੋਂ ਕਿਸੇ ਇਕ ਵਿਚ ਭੀ ਦ੍ਵੇਤ ਨਹੀਂ ਕਰਦੇ ਅਰ ਅਸੀਂ ਓਸੇ (ਇਕ ਖ਼ੁਦਾ) ਦੇ ਆਗਿਆ ਵਰਤੀ ਹਾਂ ।।੧੩੬॥ ਯਦੀ ਤੁਹਾਡੀ ਤਰਹਾਂ ਏ ਭੀ ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਸਤਾਂ ਉੱਤੇ ਈਮਾਨ ਧਾਰ ਲੈਣ। ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਉੱਤੇ ਤੁਸਾਂ ਈਮਾਨ ਲੈ ਆਂਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਬਸ ਸਿਦੇ ਮਾਰਗ ਉੱਪਰ ਆ ਗਏ ਅਰ&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>cobz798n102oaguk0jql8mq25oh7lq4</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>ਪੰਨਾ:ਕੁਰਾਨ ਮਜੀਦ (1932).pdf/22</title>
    <ns>250</ns>
    <id>41341</id>
    <revision>
      <id>183881</id>
      <parentid>161749</parentid>
      <timestamp>2024-12-12T13:39:36Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Taranpreet Goswami</username>
        <id>2106</id>
      </contributor>
      <minor />
      <comment>(via JWB)</comment>
      <origin>183881</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="4313" sha1="m92epo9pow8niafjnzffz701qwvg3eu" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;3&quot; user=&quot;Gurjit Chauhan&quot; /&gt;{{rh|੨੨|ਪਾਰਾ|ਮੰਜ਼ਲ ੧|ਸੂਰਤ ਬਕਰ ੨}}
{{rule}}&lt;/noinclude&gt;﻿
ਜੇਕਰ ਮੂੰਹ ਮੋੜਨ ਤਾਂ ਫੇਰ (ਉਹ) *ਜ਼ਿਦ ਉਤੇ ਹਨ ਤਾਂ  ਏਹਨਾਂ ਦੀ (ਤਰਫ ਥੀਂ) ਖੁਦਾ ਤੁਹਾਡੇ ਵਾਸਤੇ ਕਾਫੀ ਹੈ ਅਰ ਓਹ ਸੁਣਦਾ ਅਰ ਜਾਣਦਾ ਹੈ ।।੧੩੭।। (ਅਸੀਂ) ਅੱਲਾ ਦੇ ਰੰਗ ਵਿਚ (ਰੰਗੇ ਗਏ) ਅਰ ਅੱਲਾ (ਦੇ ਰੰਗ) ਨਾਲੋਂ ਹੋਰ ਕਿਸ ਦਾ ਰੰਗ ਚੰਗਾ ਹੋਵੇਗਾ! ਅਰ ਅਸੀਂ ਤਾਂ ਓਸੇ ਦੀ ਹੀ ਭਗਤੀ ਕਰਦੇ ਹਾਂ ॥੧੩੮ ।। (ਤੂੰ) ਕਿਹ ਕਿ ਕੀ ਤੁਸੀਂ ਅੱਲਾ (ਦੇ ਬਾਰੇ) ਵਿਚ ਸਾਡੇ ਨਾਲ ਝਗੜਦੇ ਹੋ ਹਾਲਾਂ ਕਿ ਸਾਡਾ (ਭੀ) ਵਹੀ ਪਾਲਕ ਹੈ। ਅਰ (ਵਹੀ) ਤੁਹਾਡਾ (ਭੀ) ਪਾਲਕ (ਹੈ) ਸਾਡਾ ਕੀਤਾ ਸਾਡੇ ਅਗੇ ਅਰ ਤੁਹਾਡਾ ਕੀਤਾ ਤੁਹਾਡੇ ਅਗੇ ਅਰ ਅਸੀਂ ਕੇਵਲ ਓਸੇ ਦੇ ਹੀ ਸ਼ਰਧਾਲੂ ਹਾਂ॥੧੩੯॥ ਜੋ ਤੁਸੀਂ ਕਹਿੰਦੇ ਹੋ ਕਿ ਇਬਰਾਹੀਮ ਅਰ ਇਸਮਾਈਲ ਅਰ ਇਸਹਾਕ ਅਰ ਯਾਕੂਬ ਅਰ ਯਾਕੂਬ ਦੀ ਉਲਾਦ (ਇਹ ਲੋਗ) ਯਹੂਦੀ ਕਿੰਵਾ ਨਸਾਰੀ ਸਨ ਤੁਸੀਂ ਪੁਛੋ ਕਿ ਤੁਸੀਂ ਬੜੇ ਗਯਾਤਗੇਯ ਹੋ ਅਥਵਾ ਖੁਦਾ ਅਰ ਓਸ ਨਾਲੋਂ ਵਧ ਕੇ ਜ਼ਾਲਮ ਕੌਣ ਹੋਵੇਗਾ ਜਿਸ ਪਾਸ ਖੁਦਾ ਵਲੋਂ ਉਗਾਹੀ (ਹੋਵੇ) ਅਰ ਓਹ ਉਸ ਨੂੰ ਛਿਪਾਵੇ ਅਰ ਜੋ ਕੁਛ ਭੀ ਤੁਸੀਂ ਕਰਦੇ ਹੋ ਅੱਲਾ ਓਸ ਥੀਂ ਅਗਯਾਤ ਨਹੀਂ ॥੧੪o ।। ਏਹ ਲੋਕ ਸਨ ਕਿ (ਆਪਣਿਆਂ ਸਮਿਆਂ ਵਿਚ) ਹੋ ਗੁਜਰੇ ਹਨ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਕੀਤਾ ਉਨ੍ਹਾਂ ਅਗੇ ਅਰ ਤੁਹਾਡਾ ਕੀਤਾ ਤੁਹਾਡੇ ਅਗੇ ਅਰ ਜੋ ਕੁਛ ਓਹ ਕਰ ਚੁਕੇ ਤੁਸਾਂ ਕੋਲੋਂ ਓਸ ਦੀ ਪੁੱਛ ਗਿੱਛ ਨਹੀਂ ਹੋਵੇਗੀ ।।੧੪੧॥  ਰੁਕੂਹ ੧੬॥

{{gap}}†ਸ਼ਤਾਬ ਹੀ ਮੂਰਖ ਤਾਂ ਕਹਿਣਗੇ ਹੀ ਕਿ ਮੁਸਲਮਾਨ ਜਿਸ ਕਿਬਲੇ ਉਤੇ (ਪਹਿਲਾਂ) ਸਨ (ਅਰਥਾਤ ਬੈਤਉਲਮੁਕਦਸ) ਉਸ ਵਲੋਂ ਏਹਨਾਂ ਦੇ ਮੁੜ ਜਾਨ ਦਾ ਕੀ ਕਾਰਨ ਹੋਇਆ। ਉਤਰ ਦੇ ਕਿ ਚੜਦਾ ਅਰ ਲੈਹੰਦਾ ਅੱਲਾ ਦਾ ਹੀ ਹੈ ਜਿਸ ਨੂੰ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹੈ (ਦੀਨ ਦਾ) ਸਿਧਾ ਰਸਤਾ ਦਿਖਾ ਦੇਂਦਾ ਹੈ॥੧੪੨॥ ਅਰ ਇਸ ਤਰਹਾਂ ਅਸਾਂ ਨੇ ਤੁਹਾਨੂੰ ਵਿਚਕਾਰਲੇ ਦਰਜੇ ਦੇ ਜਾਤੀ (ਬੀ) ਬਨਾਇਆ ਹੈ ਤਾਂ ਤੇ ਲੋਗਾਂ ਦੇ ਮੁਕਾਬਲੇ ਵਿਚ ਤੁਸੀਂ ਸਾਖੀ ਬਣੋ ਅਰ ਤੁਹਾਡੇ ਮੁਕਾਬਲੇ ਵਿਚ (ਤੁਹਾਡੇ) ਰਸੂਲ ਸਾਖੀ ਬਣਨ ਅਰ ਜਿਸ ਕਿਬਲੇ ਉਤੇ ਤੁਸੀਂ (ਪਹਿਲਾਂ) ਥੇ ਅਸਾਂ ਓਸ ਨੂੰ ਏਸ ਵਾਸਤੇ ਹੀ ਅਸਥਾਪਿਤ ਕੀਤਾ ਸੀ, ਕਿ (ਜਦੋਂ ਕਿਬਲਾ ਬਦਲਿਆ ਜਾਵੇ ਤਾਂ) ਅਸਾਂ ਨੂੰ ਇਹ ਮਲੂਮ ਹੋ ਜਾਏ ਕਿ ਕੌਣ (੨) ਰਸੂਲ ਦਾ ਆਗਿਆਕਾਰੀ ਹੋਵੇਗਾ ਅਰ ਕੌਣ ਆਪਣੀ ਪਿਛਲੀ ਪੈਰੀਂ ਫਿਰ ਜਾਏਗਾ | ਅਰ ਇਹ ਬਾਤ ਯਦੀ ਕਠਿਨ ਹੈ ਪਰੰਤੂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਲੋਗਾਂ ਉੱਤੇ (ਨਹੀਂ) ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਅੱਲਾ ਨੇ (ਸਿਰਿਸ਼ਟ) ਸਿਖਯਾ ਦਿਤੀ ਅਰ ਖੁਦਾ ਐਸਾ ਨਹੀਂ ਕਿ ਤੁਸਾਂ ਦਾ ਧਰਮ
{{rule}}

{{gap}}*ਵਿਰੋਧ। {{gap}}†ਸੈਯਕੂਲ ਨਾਮੀ ਦੁਸਰਾ ਪਾਰਾ ਚਲਾ ।।&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>m92epo9pow8niafjnzffz701qwvg3eu</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>ਪੰਨਾ:ਕੁਰਾਨ ਮਜੀਦ (1932).pdf/23</title>
    <ns>250</ns>
    <id>41342</id>
    <revision>
      <id>183890</id>
      <parentid>161780</parentid>
      <timestamp>2024-12-12T13:40:12Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Taranpreet Goswami</username>
        <id>2106</id>
      </contributor>
      <minor />
      <comment>(via JWB)</comment>
      <origin>183890</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="4348" sha1="gce7g5x7uumeyt0weiule6id4sgg8fi" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;3&quot; user=&quot;Gurjit Chauhan&quot; /&gt;{{rh|ਪਾਰਾ ੧|ਮੰਜ਼ਲ ੧ |ਸੁਰਤ ਬਕਰ ੨|੨੩}}
{{rule}}&lt;/noinclude&gt;﻿
ਵਿਅਰਥ ਜਾਣ ਦੇਵੇ। ਖੁਦਾ ਤਾਂ ਲੋਕਾਂ ਉੱਤੇ ਬੜੀ ਕਿਰਪਾ ਰੱਖਣ ਵਾਲਾ  ਕਿਰਪਾਲੂ ਹੈ ॥੧੪੩।। (ਹੈ ਪੈਯੰਬਰ) ਤੁਸਾਂ ਦਾ ਮੂੰਹ ਫੇਰ (੨) ਕੇ ਅਸਮਾਨ ਦੇ ਵਲ ਵੇਖਣਾ ਅਸੀਂ ਵੇਖ ਰਹੇ ਹਾਂ। ਸੋ ਅਸੀਂ ਜ਼ਰੂਰ ਤੁਹਾਨੂੰ ਉਸ ਕਿਬਲੇ ਦੀ ਤਰਫ ਫੇਰ ਦੇਵਾਂਗੇ ਜਿਸ ਥੀਂ ਤੁਸੀਂ ਰਾਜੀ ਹੋ, ਤਾਂ ਫੇਰ ਲੋ ਆਪਣਾ ਮੂੰਹ ਮਸਜਦ ਹਰਾਮ ਦੇ ਵਲ ਅਰ ਜਿਥੇ ਕਿਤੇ ਹੋਇਆ ਕਰੋ ਓਸੇ ਤਰਫ ਅਪਣਾ ਮੁਖੜਾ ਫੇਰੋ। ਅਰ ਜਿਨਹਾਂ ਲੋਗਾਂ ਨੂੰ ਪੁਸਤਕਾਂ ਮਿਲੀਆਂ ਹੋਈਆਂ ਹਨ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਭਲੀ ਪਰਕਾਰ ਮਾਲੂਮ ਹੈ ਕਿ ਕਿਬਲੇ ਦਾ ਫਿਰਨਾ ਸਤੁ ਹੋ (ਅਰ)ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਪਰਵਰਦਿਗਾਰ (ਦੀ ਆਗਿਆ) ਨਾਲ ਹੈ ਅਰਜੋ (ਕੁਝ) ਕਰ ਰਹੇ ਹੈਂ ਖੁਦਾ ਏਹਨਾਂ ਥੀਂ ਅਗਿਆਤ ਨਹੀਂ ॥੧੪੪।। (ਅਰ) ਜਿਨਹਾਂ ਲੋਗਾਂ ਨੂੰ ਪੁਸਤਕ ਦਿਤੀ ਗਈ ਹੈ। ਯਦਯਪਿ ਤੁਸੀਂ ਸਾਰੀਆਂ ਯੁਕਤੀਆਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਪਾਸ ਲੈ ਜਾਓ ਤਥਾਪਿ ਓਹ ਤਾਂ ਤੋਸਾਡੇ ਕਿਬਲੇ ਦੀ ਪੈਰਵੀ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਨਹੀਂ ਅਰ ਨਾ ਹੀ ਤੁਸੀਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਕਿਬਲੇ ਦੀ ਪੈਰਵੀ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਹੈਂ ਨਹੀਂ (ਅਰ ਨਾ ਤੁਸੀਂ ਅਰ ਉਨਹਾਂ ਵਿਚੋਂ ਕੋਈ (ਫਰੀਕ) ਭੀ ਦੂਸਰੇ (ਫਰੀਕ) ਦੇ ਕਿਬਲੇ ਦੀ ਪੈਰਵੀ ਕਰਨੇ ਵਾਲਾ ਨਹੀਂ ਅਰ ਯਦੀ ਤੁਸੀਂ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਖਾਹਸ਼ਾ ਦੀ ਪੈਰਵੀ ਕਰੋਗੇ ਪਿਛੋਂ ਇਸ ਦੇ ਕਿ ਤੁਹਾਨੂੰ ਗਿਆਨ ਪਰਾਪਤ ਹੋ ਚੁਕਾ ਤੁਸੀਂ ਭੀ ਨਾਫਰਮਾਨਾਂ ਵਿਚ ਹੋ ਜਾਓਗੇ ॥੧੪੫॥ ਜਿਨਹਾਂ ਲੋਗਾਂ ਨੂੰ ਅਸਾਂ ਪੁਸਤਕ ਦਿੱਤੀ ਹੈ ਵੈ ਜਿਸ ਪਰਕਾਰ ਆਪਣਿਆਂ ਪੱਤਰਾਂ ਨੂੰ ਜਾਣਦੇ ਹਨ ਏਸ (ਪੈਯੰਬਰ ਮੁਹੰਮਦ) ਨੂੰ ਭੀ ਜਾਣਦੇ ਹਨ ਅਰ ਉਨਹਾਂ ਵਿਚੋਂ ਕਈਕ ਲੋਗ ਪਰਤੱਖ ਸੱਚੀ (ਬਾਰਤਾ) ਨੂੰ ਛਿਪਾਂਦੇ ਹਨ ॥੧੪੬॥ ਸਤ ਤੁਹਾਡੇ ਪਰਵਰਦਿਗਾਰ (ਦੀ) ਤਰਫ ਸੇ ਹੈ ਸੋ ਕਿਤੇ ਭ੍ਰਮਾਕ ਸੰਦੇਹ ਵਾਲਿਆਂ ਵਿਚੋਂ ਨਾ ਹੋ ਜਾਣਾਂ ॥੧੪੭।। ਰੁਕੂਹੂ ੧੭॥ 

{{gap}} ਅਰ ਹਰ ਇਕ (ਫਰੀਕ) ਵਾਸਤੇ ਇਕ ਦਿਸ਼ਾ ਹੈ ਜਿਸ ਦਿਸ਼ਾ ਵਲ ਵੈ ਆਪਣਾ ਮੁਖੜਾ ਕਰਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਤੁਸੀਂ  ਨੇਕੀਆਂ ਵਲ ਪ੍ਰਵਿਰਤੋ, ਤੁਸੀਂ ਕਿਤੇ ਭੀ ਹੋਵੇ ਅੱਲਾ ਤੁਹਾਨੂੰ ਸਾਰਿਆਂ ਨੂੰ ਇਕਠਾ ਕਰ ਲਵੇਗਾ, ਨਿਰਸੰਦੇਹ ਅੱਲਾ ਸੰਪੂਰਨ ਵਸਤਾਂ ਉਤੇ ਕਾਦਰ ਹੈ ॥੧੪੮।। ਅਰ ਤੁਸੀਂ ਕੀਤਿਓਂ ਭੀ ਨਿਕਸੋ ਤਾਂ (ਜਿਥੇ ਹੋਵੋ) ਆਪਣਾ ਮੂੰਹ ਵਡਿਆਈ ਹੋਈ ਮਸਜਦ ਵਲ ਕਰ ਲੀਤਾ ਕਰੋ ਅਰ ਏਹ ਬਰਹੱਕ ਹੈ ਤੁਹਾਡੇ ਪਰਵਰਦਿਗਾਰ ਥੀਂ ਅਰ ਅੱਲਾ ਤੁਹਾਡਿਆਂ ਅਮਲਾਂ ਥੀਂ ਬੇ ਖਬਰ ਨਹੀਂ ॥੧੪੯॥ ਅਰ ਤੁਸੀ ਕਿਤਿਓਂ ਵੀ ਨਿਕਲੋ ਆਪਣਾ ਮੂੰਹ ਵਡਿਆਈ ਹੋਈ ਮਸਜਦ ਦੇ ਪਾ ਭੌਸੇ ਕਰ ਲੀਤਾ ਕਰੋ ਅਰ ਤੁਸੀਂ ਜਿਥੇ ਕਿਤੇ ਹੋਇਆ ਕਰੋ ਓਸ ਦੇ ਪਾਸੇ ਆਪਣਾ&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>gce7g5x7uumeyt0weiule6id4sgg8fi</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>ਪੰਨਾ:ਕੁਰਾਨ ਮਜੀਦ (1932).pdf/24</title>
    <ns>250</ns>
    <id>41343</id>
    <revision>
      <id>183901</id>
      <parentid>161781</parentid>
      <timestamp>2024-12-12T13:40:54Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Taranpreet Goswami</username>
        <id>2106</id>
      </contributor>
      <minor />
      <comment>(via JWB)</comment>
      <origin>183901</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="4337" sha1="7s56n2u3dr77cr8tooabkqoq8vdfeq1" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;3&quot; user=&quot;Gurjit Chauhan&quot; /&gt;{{rh|२४|ਪਾਰਾ ੨ |ਮੰਜ਼ਲ ੧|ਸੂਰਤ ਬਕਰ ੨}}
{{rule}}&lt;/noinclude&gt;﻿
ਮੂੰਹ ਕਰ ਲੀਤਾ ਕਰੋ, ਪਰਯੋਜਨ ਹੈ ਕਿ ਐਸਾ ਨਾ ਹੋਵੇ ਕਿ ਤੁਹਾਡੇ ਮਨੌਣ ਦਾ ਲੋਗਾਂ ਨੂੰ ਪਰਮਾਣ ਹੱਥ ਆ ਜਾਵੇ ਪਰੰਤੂ ਇਹਨਾਂ ਵਿਚੋਂ ਜੋ ਨਾਹੱਕ ਦੀ ਹੈਂਕੜ ਕਰਦੇ ਹਨ (ਓਹ ਤਾਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਇਲਜ਼ਾਮ ਦਿਤਿਆਂ ਬਗੈਰ ਰਹਿਣ ਨਹੀਂ ਲਗੇ) ਤਾਂ ਤੁਸੀਂ ਓਹਨਾਂ ਪਾਸੋਂ ਨਾ ਡਰੋ ਅਰ ਸਾਡਾ ਡਰ ਰਖੋ ਅਰ ਪਰਯੋਜਨ ਏਹ ਹੈ ਕਿ ਅਸੀਂ ਆਪਣੀ ਨਿਆਮਤ ਤੁਹਾਡੇ ਉੱਤੇ ਪੂਰੀ ਕਰੀਏ ਸ਼ਾਇਦ ਤੁਸੀਂ ਸਿੱਧੇ ਰਸਤੇ ਆ ਲਗੋ  ।।੧੫੦॥ ਜੈਸੇ ਅਸਾਂ ਨੇ ਤੁਹਾਡੇ ਪਾਸ ਤੁਹਾਡੇ ਹੀ ਵਿਚੋਂ ਕਈ ਇਕ ਰਸੂਲ ਭੇਜੇ ਜੋ ਸਾਡੀਆਂ ਆਯਤਾਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਪੜ੍ਹਕੇ ਸੁਣਾਉਂਦੇ ਅਰ ਤੁਹਾਡਾ ਸੁਧਾਰ ਕਰਦੇ ਅਰ ਤੁਹਾਨੂੰ ਕਿਤਾਬ (ਅਰਥਾਤ ਕੁਰਾਨ) ਅਰ ਅਕਲ (ਦੀਆਂ ਬਾਤਾਂ) ਸਿਖਾਉਂਦੇ ਅਰ ਤੁਹਾਨੂੰ ਓਹ ਐਸੀਆਂ (੨) ਬਾਤਾਂ ਦਸਦੇ ਜੋ ਤੁਹਾਨੂੰ ਮਾਲੂੰਮ ਨਹੀਂ ਸਨ ਤਾਂ ਤੁਸੀਂ ਮੇਰੀ ਯਾਦ ਵਿਚ ਲਗੇ ਰਹੋ ਮੈਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਯਾਦ ਕਰਾਂਗਾ ।। ਅਰ ਮੇਰਾ ਧੰਨਵਾਦ ਕਰਦੇ ਰਹੋ ਅਰ ਨਾਸ਼ੁਕਰੀ ਨਾ ਕਰੋ ॥੧੫੧॥ ਰੁਕੂਹ ।।੧੫੧।।

{{gap}}ਮੁਸਲਮਾਨੋ! ਸੰਤੋਖ ਅਰ ਨਮਾਜ਼ ਪਾਸੋਂ ਸਹਾਇਤਾ ਲਵੋ ਸੱਚ ਮਚ ਅੱਲਾ ਸਾਬਰਾਂ ਦਾ ਸੰਗੀ ਸਾਥੀ ਹੈ ॥੧੫੨॥ ਅਰ ਜੋ ਲੋਗ ਅੱਲਾ ਦੇ ਰਾਹ ਵਿਚ ਮਾਰੇ ਜਾਣ ਓਹਨਾਂ ਨੂੰ ਮਰਿਆਂ ਨਾ ਕਹਿਣਾ ਪ੍ਰਤਯੁਤ ਅਮਰ ਹਨ ਪਰੰਚ (ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਜੀਵਨ ਦੀ ਹਕੀਕਤ) ਤੁਸੀਂ ਨਹੀਂ ਸਮਝਦੇ ।।੧੫੩॥ ਅਰ ਨਿਰਸੰਦੇਹ ਅਸੀਂ ਤੁਹਾਡੀ ਥੋੜੇ ਸੇ ਡਰ ਨਾਲ ਅਰ ਭੁਖ ਨਾਲ ਅਰ ਮਾਲ ਅਰ ਜਾਨ ਅਰ ਫਲਾਂ ਦੇ ਘਾਟੇ ਨਾਲ ਪ੍ਰੀਖਿਯਾ ਕਰਾਂਗੇ  ਅਰ (ਹੇ ਪੈਯੰਬਰ) ਸਬਰ ਕਰਨ ਵਾਲਿਆਂ ਨੂੰ (ਖੁਸ਼ਖਬਰੀ ਸੁਣਾ ਦਿਓ) ॥੧੫੪।। ਏਹ ਲੋਗ ਜਦੋਂ ਏਹਨਾਂ ਉੱਤੇ ਵਿਪੱਤੀ ਆ ਪਰਾਪਤ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਤਾਂ ਬੋਲ ਉਠਦੇ ਹਨ ਅਸੀਂ ਤਾਂ ਅੱਲਾ ਦੇ ਹੀ ਹਾਂ ਅਰ ਅਸੀਂ ਓਸੇ ਦੀ ਤਰਫ ਹੀ ਲੋਟ ਕੇ ਜਾਣ ਵਾਲੇ ਹਾਂ ॥੧੫੫॥ ਏਹ ਲੋਗ ਹਨ ਜਿਨਹਾਂ ਉੱਤੇ ਉਨਹਾਂ ਦੇ ਪਰਵਰਦਿਗਾਰ ਦੀ ਕਿਰਪਾ ਅਰ ਦਿਆਲਤਾ ਹੈ ਅਰ ਏਹੋ ਹੀ ਸਚੇ ਮਾਰਗ ਉਤੇ ਹਨ ।।੧੫੬॥ ਸੱਚ ਮੁਚ ਸਫਾ ਅਰ (ਕੋਹਿ) ਮਰਵਾ ਖੁਦਾ ਦੀਆਂ ਅਦਬ ਵਾਲੀਆਂ ਜਗਹਾਂ ਵਿਚੋਂ ਹਨ ਤਾਂ ਜੋ ਪੁਰਖ ਖਾਨੇ ਕਾਬੇ ਦਾ ਹੱਜ ਕਿੰਬਾ *ਉਮਰਾ ਕਰੇ ਉਸ ਨੂੰ ਇਹਨਾਂ ਦੋ ਨੂਆਂ ਦੇ(ਪਰਿਕ੍ਰਮਾ) ਕਰਨ ਨਾਲ ਕੋਈ ਹਾਨੀ ਨਹੀਂ ਜੋ ਪਰਸੰਨਤਾ ਨਾਲ ਉੱਤਮ ਕੰਮ ਕਰੇ ਤਾਂ ਅੱਲਾ ਕਦਰਦਾਨ (ਅਰ ਉਸ ਦੀ ਨੀਯਤ ਨੂੰ)ਜਾਣਦਾ ਹੈ॥੧੫੭॥ ਜੋ ਲੋਗ
{{rule}}

{{gap}}*ਉਮਰਾ ਅਰ ਹੱਜ ਉਝ ਤਾਂ ਇਕੋ ਹੀ ਬਾਤ ਹੈ ਪਰੰਚ, ਉਮਰੇ ਅਰ ਹੱਜ ਦੇ ਵਿਚ ਫਰਕ ਏਹ ਹੈ ਕਿ ਹੱਜ ਖਾਸ ਦਿਨਾਂ ਵਿਚ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਅਰ ਉਮਰਾ ਜਦੋਂ ਜੀ ਚਾਹੇ ਜਾਏ॥&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>7s56n2u3dr77cr8tooabkqoq8vdfeq1</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>ਪੰਨਾ:ਕੁਰਾਨ ਮਜੀਦ (1932).pdf/25</title>
    <ns>250</ns>
    <id>41344</id>
    <revision>
      <id>183912</id>
      <parentid>161810</parentid>
      <timestamp>2024-12-12T13:41:23Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Taranpreet Goswami</username>
        <id>2106</id>
      </contributor>
      <minor />
      <comment>(via JWB)</comment>
      <origin>183912</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="4268" sha1="gjs52m3e6lb152fpfuviy07gsehgigk" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;3&quot; user=&quot;Gurjit Chauhan&quot; /&gt;{{rh|ਪਾਰਾ ੨|ਮੰਜ਼ਲ ੧ |ਸੂਰਤ ਬਕਰ ੨|੨੫}}
{{rule}}&lt;/noinclude&gt;﻿
ਸਾਡੀਆਂ ਉਤਾਰੀਆਂ ਹੋਈਆਂ ਸਪਸ਼ਟ ਯੁਕਤੀਆਂ ਅਰ ਸਿਖਿਆ ਨੂੰ ਛਪਾਂਦੇ ਹਨ ਪਿਛੋਂ ਇਸਦੇ ਕਿ ਅਸੀਂ ਉਹਨਾਂ ਲੋਗਾਂ ਦੇ ਵਾਸਤੇ ਪੁਸਤਕ ਵਿਚ ਵਰਣਨ ਕਰ ਚੁਕੇ ਹਾਂ ਤਾਂ ਏਹੋ ਲੋਗ ਹਨ ਜਿਨਹਾਂ ਨੂੰ ਖੁਦਾ ਲਾਨਤ ਪਾਉਂਦਾ ਹੈ ਅਰ ਸੰਪੂਰਨ ਲਾਨਤਾਂ ਪਾਉਣ ਵਾਲੇ (ਭੀ) ਲਾਨਤ ਪਾਉਂਦੇ ਹਨ ॥੧੫੮।। ਪਰੰਚ ਜਿਨਹਾਂ ਨੇ ਤੋਬਾ ਕੀਤੀ ਅਰ ਸੁਧਾਰ ਕੀਤਾ ਅਰ (ਓਹਨਾਂ ਬਾਤਾਂ ਨੂੰ) ਸਪਸ਼ਟ ਵਰਣਨ ਕਰ ਦਿਤਾ ਤਾਂ ਏਹੋ ਲੋਗ ਹਨ ਜਿਨਹਾਂ ਨੂੰ ਮੈਂ  ਬਖਸ਼ਦਾ ਹਾਂ ਅਰ ਮੈਂ ਤਾਂ ਬਖਸ਼ਨ ਵਾਲਾ ਵਡਾ ਮੇਹਰਬਾਨ ਹਾਂ ॥੧੫੯॥ ਜੋ ਲੋਗ ਨਨਾਕਾਰ ਕਰਦੇ ਰਹੇ,ਅਰ ਨਨਕਾਰੀ ਦੀ ਹਾਲਤ ਵਿਚ ਮਰ ਗਏ, ਏਹੋ ਹਨ ਜਿਨਹਾਂ ਨੂੰ ਖੁਦਾ ਦੀ ਲਾਨਤ ਅਰ ਫਰਿਸ਼ਤਿਆਂ ਦੀ ਅਰ ਸਭਨਾਂ ਦੀ ॥੧੬o॥ ਅਰ ਨਿਤਯੰ ਨਿਤਯੰ ਏਸੇ (ਤਿਰਸਕਾਰ) ਵਿਚ ਰਹਿਣਗੇ ਨਾਂ ਤਾਂ ਏਹਨਾਂ (ਉਤੋਂ) ਦੁਖ ਹੀ ਹੌਲਾ ਹੋਵੇਗਾ ਅਰ ਨਾ ਹੀ ਏਹਨਾਂ ਨੂੰ (ਦੁਖ ਦੇ ਵਿਚੋਂ) ਮੋਹਲਤ ਹੀ ਮਿਲੇਗੀ ॥੧੬੧॥ਅਰ (ਲੋਗੋ!) ਤੁਹਾਡਾ ਮਾਬੂਦ ਤਾਂ ਇਕੋ (ਵਹੀ) ਖੁਦਾ ਹੈ ਓਸ ਥੀਂ ਸਿਵਾ ਕੋਈ ਮਬੂਦ ਨਹੀਂ ਬੜੀ ਕਿਰਪਾ ਕਰਨੇ ਵਾਲਾ ਦਿਆਲੂ ਹੈ ॥੧੬੨॥ ਰੁਕੂਹ ੧੯॥

{{gap}}ਨਿਰਸੰਦੇਹ ਧਰਤੀ ਅਰ ਅਗਾਸ ਦੇ ਬਨਾਵਣ ਵਿਚ ਅਰ ਰਾਤ ਅਰ ਦਿਨ ਦੀ ਅਦਲਾ ਬਦਲੀ ਵਿਚ ਅਰ ਜਹਾਜ਼ਾਂ ਵਿਚ ਜੋ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਲਾਭਦਾਇਕ ਵਸਤਾਂ (ਅਰਥਾਤ ਵਯਾਪਾਰੀ ਮਾਲ) ਸਮੁੰਦਰ ਵਿਚ ਲੈ ਕੇ ਚਲਦੇ ਹਨ ਅਰ ਵਰਖਾ ਜਿਸ ਨੂੰ ਅੱਲਾ ਅਗਾਸ਼ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਫੇਰ ਓਸੇ ਕਰਕੇ ਧਰਤੀ ਨੂੰ ਓਸ ਦੇ ਮਰੇ (ਅਰਥਾਤ ਬੰਜਰ ਪੜਿਆਂ) ਪਿਛੋਂ ਫੇਰ ਸਜੀਵ ਕਰਦਾ ਹੈ ਅਰ ਹਰ ਤਰਹਾਂ ਦੇ ਜਨਾਵਰ ਜੋ ਖੁਦਾ ਨੇ ਸਾਰੀ ਧਰਤੀ ਵਿਚ ਪਸਾਰੇ ਹੋਏ ਹਨ ਅਰ ਪੋਣ ਦੇ (ਏਤਲੋਂ ਓਤਲ ਅਰ ਓਤਲੋਂ ਏਤਲ) ਫੇਰਨ ਵਿਚ ਅਰ ਮੇਘਾਂ ਵਿਚ ਜੋ (ਖੁਦਾ ਦੇ ਹੁਕਮ ਨਾਲ) ਧਰਤੀ ਅਗਾਸ਼ ਦੇ ਮੱਧ ਵਿਚ ਕਾਬੂ ਕੀਤਾ ਹੈ ਓਹਨਾਂ ਲੋਕਾਂ ਵਾਸਤੇ ਜੋ ਬੁਧੀਮਾਨ ਹਨ (ਖੁਦਾ ਦੀ ਕੁਦਰਤ ਦੀਆਂ ਬਹੁਤ ਹੀ) ਨਿਸ਼ਾਨੀਆਂ ਹਨ ॥੧੬੩॥ ਅਰ ਲੋਕਾਂ ਵਿਚੋਂ ਕਈਕ ਐਸੇ ਭੀ ਹਨ ਜੋ ਅੱਲਾ ਥੀਂ ਸਿਵਾ ਸ਼ਰੀਕ ਇਸਥਿਤ ਕਰਦੇ ਹਨ (ਅਰ) ਜੈਸਾ ਪਰੇਮ ਖੁਦਾ ਨਾਲ ਰੱਖਣਾਂ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਵੈਸਾ ਹੀ ਪਰੇਮ ਉਨਹਾਂ ਨਾਲ ਰਖਦੇ ਹਨ ਅਰ ਜੋ ਈਮਾਨ ਵਾਲੇ ਹਨ ਉਨਹਾਂ ਨੂੰ ਤਾਂ (ਸਾਰਿਆਂ ਨਾਲੋਂ) ਵਧ ਕੇ ਰੱਬ ਦਾ ਪਰੇਮ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਅਰ ਜੋ ਬਾਰਤਾ (ਏਹਨਾਂ) ਜਾਲਮਾਂ ਨੂੰ ਅਜਾਬ ਦੇ ਦੋਖਣ ਨਾਲ ਸੁਝੇਗੀ,ਹਾਇ! ਰੱਬਾ ਹੁਣੇ ਹੀ ਸੁੱਝ ਜਾਂਦੀ ਕਿ ਅੱਲਾ ਵਿਚ ਹਰ ਤਰਹਾ ਦਾ ਬਲ ਹੈ ਅਰ (ਹੋਰ) ਏਹ ਕਿ ਅੱਲਾ ਕਸ਼ਟ (ਭੀ) ਕਰੜਾ ਦੇਨ ਵਾਲਾ ਹੈ॥&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>gjs52m3e6lb152fpfuviy07gsehgigk</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>ਪੰਨਾ:ਕੁਰਾਨ ਮਜੀਦ (1932).pdf/26</title>
    <ns>250</ns>
    <id>41347</id>
    <revision>
      <id>183922</id>
      <parentid>161811</parentid>
      <timestamp>2024-12-12T13:41:53Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Taranpreet Goswami</username>
        <id>2106</id>
      </contributor>
      <minor />
      <comment>(via JWB)</comment>
      <origin>183922</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="4157" sha1="a4o6xw91laqciu3rcj6f46h8m8u1mmw" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;3&quot; user=&quot;Gurjit Chauhan&quot; /&gt;{{rh|੨੬|ਪਾਰਾ ੨ |ਮੰਜ਼ਲ ੧|ਸੂਰਤ ਬਕਰ ੨}}
{{rule}}&lt;/noinclude&gt;॥੧੬੪॥ਜਦੋਂ ਉਹ *(ਓਹਨਾਂ)ਥੀਂ ਬੇਜ਼ਾਰ ਹੋਣਗੇ ਜਿਨਹਾਂ ਦੀ ਪੈਰਵੀ ਕੀਤੀ ਸੀ ਓਹਨਾਂ ਥੀਂ ਜੋ ਦਾਸ ਹੋਇ ਸਨ ਅਰ ਉਹ ਕਸ਼ਟ ਨੂੰ ਵੇਖਣਗੇ ਅਰ ਸਰਬ ਪਰਕਾਰ ਦੇ ਸਰਬੰਦ ਕਟ ਜਾਣਗੇ॥੧੬੬॥ ਅਰ (ਇਹ) ਚੇਲੇ ਮੁੰਹ ਚੜ੍ਹ ਬੋਲਣਗੇ, ਹਾਇ ਰੱਬਾ ਸਾਨੂੰ(ਇਕ ਵੇਰੀ ਸੰਸਾਰ ਵਿਚ) ਫੇਰ ਲੋਟ ਕੇ ਜਾਣਾ ਮਿਲੇ ਤਾਂ ਜਿਸ ਤਰਹਾਂ ਏਹ (ਲੋਗ ਅਜ) ਸਾਡੇ ਪਾਸੋਂ ਮੂੰਹ ਮੋੜ ਕਰ ਬੈਠੇ ਹਨ (ਓਸੇ ਤਰਹਾਂ) ਅਸੀਂ ਭੀ (ਕਲ ਨੂੰ) ਏਹਨਾਂ ਨਾਲ ਮੂੰਹ ਮੋਟਾ ਕਰ ਬੈਠੀਏ ਏਸੇ ਤਰਹਾਂ ਅੱਲਾ ਉਨਹਾਂ ਦੇ ਕਰਤਬ ਉਨਹਾਂ ਦੇ ਅਗੇ ਲੈ ਆਵੇਗਾ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਅਫਸੋਸ ਦਾ ਕਾਰਣ ਦਸਣਗੇ ਅਰ (ਏਸ ਥੀਂ ਭੀ) ਉਨਹਾਂ ਨੂੰ ਨਰਕਾਂ ਥੀਂ ਨਿਕਲਨਾ ਨਹੀਂ ਹੋਵੇਗਾ॥੧੬੬॥ ਰੁਕੂਹ॥੨੦॥

{{gap}}ਲੋਗੋ ਧਰਤੀ ਉਤੇ ਜੋ ਵਸਤਾਂ ਹਲਾਲ †ਅਰ ਪਵਿਤਰ ਹਨ ਉਨਹਾਂ ਵਿਚੋਂ (ਜੋ ਵਸਤੂ ਚਾਹੋ ਬੇਖਟਕਾ) ਖਾਓ ਅਰ ਸ਼ੈਤਾਨ ਦੇ ਪੈਂਤੜਿਆਂ ਉਤੇ ਨਾ ਚਲੋ ਓਹ ਤਾਂ ਤੁਹਾਡਾ ਪ੍ਰਤੱਖ ਦੁਸ਼ਮਨ ਹੈ॥੧੬੭॥ ਓਹ ਤਾਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਬੁਰਾਈ ਅਰ ਨਿਲੱਜਤਾਈ ਦੇ ਕਰਨ ਨੂੰ ਕਹੇਗਾ (ਅਰ) ਇਹ ਕਿ ਬਿਨਾਂ ਸੋਚੇ ਵਿਚਾਰੇ ਖੁਦਾ ਉਤੇ ਝੂਠ ਮੂਠ ਥਪੋ ਅਰ ਜਦੋਂ ਇਹਨਾਂ ਲੋਗਾਂ ਨੂੰ ਕਹਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਜੋ (ਹੁਕਮ) ਖੁਦਾ ਨੇ ਉਤਾਰਿਆ ਹੈ ਓਸ ਉਤੇ ਚਲੇ ਤਦੋਂ ਉੱਤਰ ਦੇਂਦੇ ਹਨ (ਨਹੀਂ ਜੀ) ਅਸੀਂ ਤਾਂ ਓਸ (ਰਹੁਰੀਤ) ਉਤੇ ਤੁਰਾਂਗੇ ਜਿਸ ਉਤੇ ਅਸਾਂ ਨੇ ਆਪਣੇ ਪਿਤਾ ਪਿਤਾਮਾ ਨੂੰ (ਤੁਰਦਿਆਂ) ਵੇਖਿਆ ਹੈ ਭਲਾ ਜੇ ਕਰਕੇ ਇਹਨਾਂ ਦੇ ਪਿਉ ਦਾਦੇ ਕੁਝ ਭੀ ਨਾ ਸਮਝਦੇ ਅਰ ਨਾ ਹੀ ਸੱਚੇ ਮਾਰਗ ਉਤੇ ਚਲਦੇ ਰਹੇ ਹੋਣ (ਭੀ) ਉਨਹਾਂ ਦੀ ਹੀ ਪੈਰਵੀ ਕਰਦੇ ਜਾਣਗੇ)॥੧੬੮॥ ਅਰ ਕਾਫਰਾਂ ਦਾ ਦਰਿਸ਼ਟਾਂਤ ਓਸ ਪੁਰਖ ਦੀ ਤਰਹਾਂ ਹੈ ਜੋ ਇਕ ਵਸਤੂ ਦੇ ਪਿਛੇ ਪੜਾ ਚੀਕਾਂ ਮਾਰਦਾ ਹੈ ਓਹ ਸੁਣਦੇ ਨਹੀਂ ਜੋ ਕੇਵਲ ਚੀਕਾਂ ਅਰ ਅਵਾਜਾਂ ਬੋਲੇ ਗੁੰਗੇ ਅੰਧੇ ਹਨ ਤਾਂ ਏਹ ਜਾਣਦੇ ਬੁਝਦੇ (ਕੁਛ) ਨਹੀਂ॥੧੬੯॥ ਮੁਸਲਮਾਨੋ!(ਅਸਾਂ ਜੋ ਤੁਹਾਨੂੰ ਪਵਿਤਰ ਰਿਜਕ ਦੇ ਛਡਿਆ ਹੈ (ਓਸ ਨੂੰ ਨਿਰਸੰਦੇਹ) ਖਾਓ ਅਰ ਯਦੀ ਤੁਸੀਂ ਅੱਲਾ ਦੀ ਭਗਤੀ ਦਾ ਦਮ ਮਾਰਦੇ ਹੋ ਤਾਂ ਏਸ ਬਾਤ ਦਾ ਧੰਨਯਵਾਦ ਕਰੋ ਓਸ ਨੇ ਤਾਂ ਤੁਹਾਡੇ ਵਾਸਤੇ ਮੁਰਦਾਰ (ਜਾਨਵਰ) ਅਰ ਲਹੂ ਅਰ ਸੂਰ ਦਾ ਮਾਸ ਹਰਾਮ ਕੀਤਾ ਹੈ ਅਰ (ਹੋਰ) ਓਹ (ਜੀਵ) ਜਿਨਹਾਂ ਨੂੰ ਰਬ ਦੇ ਨਾਮ ਥੀਂ ਸਿਵਾ ਕਿਸੇ ਹੋਰ (ਦੀ ਭਗਤੀ) ਵਾਸਤੇ (ਹਲਾਲ ਅਰ) ਪਰਗਟ ਕੀਤਾ ਜਾਵੇ ਪਰੰਤੂ ਉਹ ਪੁਰਖ ਜੋ ਆਗਿਆ ਭੰਗ ਕਰਨ ਵਾਲਾ
{{rule}}

{{gap}}*ਤੰਗ।  {{gap}}†ਤ੍ਰੈਯਬ ।&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>a4o6xw91laqciu3rcj6f46h8m8u1mmw</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>ਪੰਨਾ:ਕੁਰਾਨ ਮਜੀਦ (1932).pdf/27</title>
    <ns>250</ns>
    <id>41348</id>
    <revision>
      <id>183930</id>
      <parentid>161812</parentid>
      <timestamp>2024-12-12T13:42:31Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Taranpreet Goswami</username>
        <id>2106</id>
      </contributor>
      <minor />
      <comment>(via JWB)</comment>
      <origin>183930</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="4053" sha1="3jdzjrizeqpdt1hxgy5htw0a34abhb8" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;3&quot; user=&quot;Gurjit Chauhan&quot; /&gt;{{rh|ਪਾਰਾ ੨|ਮੰਜ਼ਲ ੧ |ਸੂਰਤ ਬਕਰ ੨|੨੭}}
{{rule}}&lt;/noinclude&gt;﻿
ਅਰ ਸਮਾ ਉਲੰਘਣ ਕਰਨ ਵਾਲਾ ਨਾ ਹੋਵੇ ਲਾਚਾਰ ਹੋ ਜਾਵੇ ਤਾਂ ਉਸ ਨੂੰ (ਏਹਨਾਂ ਵਸਤਾਂ ਵਿਚੋਂ ਕਿਸੇ ਵਸਤ ਦੇ ਖਾ ਲੈਣ ਦਾ) ਦੋਸ਼ ਨਹੀਂ, ਨਿਰਸੰਦੇਹ ਅੱਲਾ ਬਖਸ਼ਨੇ ਵਾਲਾ ਕਿਰਪਾਲੂ ਹੈ ॥੧੭੦॥ ਜੋ ਲੋਕ ਉਨ੍ਹਾਂ ਹੁਕਮਾਂ ਨੂੰ ਜੋ ਖੁਦਾ ਨੇ (ਆਪਣੀ) ਪੁਸਤਕ ਵਿਚ ਉਤਾਰੇ ਛਿਪਾਉਂਦੇ ਅਰ ਉਸ ਦੇ ਬਦਲੇ ਥੋੜਾ ਸਾ (ਦੁਨੀਆਂ ਦਾ) ਲਾਭ ਹਾਸਲ ਕਰਦੇ ਹਨ ਏਹ ਲੋਗ ਹੋਰ ਕੁਛ ਨਹੀਂ ਪਰੰਤੂ ਆਪਣਿਆਂ ਪੇਟਾਂ ਵਿਚ ਅਗ ਪਾ ਰਹੇ ਹਨ ਅਰ ਅੰਤ ਦੇ ਦਿਨ ਖੁਦਾ ਏਹਨਾਂ ਨਾਲ ਗਲ ਭੀ ਤਾਂ ਨਹੀਂ ਕਰਨੀ ਅਰ ਨਾ ਹੀ ਏਹਨਾਂ ਨੂੰ (ਪਾਪ ਮਲ ਥੀਂ) ਪਵਿਤਰ ਹੀ ਕਰੇਗਾ ਅਗ ਏਹਨਾਂ ਵਾਸਤੇ ਅਸਹਿ ਦੁਖ ਹੈ ॥੧੭੧।। ਏਹੋ ਲੋਗ ਹਨ ਜਿਨਹਾਂ ਨੇ ਸੱਚੇ ਰਾਹ ਦੇ ਬਦਲੇ ਵਿਚ ਗੁਮਰਾਹੀ ਮੋਲ ਲੀਤੀ ਅਰ (ਰੱਬ ਦੀ) ਬਖਸ਼ਸ਼ ਦੇ ਬਦਲੇ ਦੁਖ (ਖਰੀਦਿਆ) ਸੋ ਫੇਰ ਤਾਂ ਕਿਸ ਵਸਤੂ ਨੇ ਓਹਨਾਂ ਨੂੰ ਅਗ ਤੇ ਸੰਤੋਖ ਦਿਤਾ ।।੧੭੨॥ ਪਾਦ ੧॥

{{gap}}ਏਹ ਏਸ ਵਾਸਤੇ ਕਿ ਭਗਵਾਨ ਨੇ ਹੀ ਸੱਚੀ ਕਿਤਾਬ ਉਤਾਰੀ ਹੈ। ਅਰ ਜਿਨਹਾਂ ਲੋਗਾਂ ਨੇ ਓਸ ਵਿਚ *ਇਖਤਲਾਫ ਕੀਤਾ (ਓਹ) ਪਰਲੇ ਸਿਰੇ ਦੀ ਮੁਖਾਲਫਤ ਵਿਚ ਹਨ ।।੧੭੩॥ ਰੁਕੂਹ ੨੧॥

{{gap}}ਭਲਾਈ ਏਹੋ ਨਹੀਂ ਕਿ (ਤੁਸੀਂ) ਆਪਣਾ ਮੁਖੜਾ ਚੜ੍ਹਦੇ ਨੂੰ (ਕਰ ਲਓ) ਕਿੰਬਾ ਪਸਚਮ ਨੂੰ ਕਰ ਲਓ ਪ੍ਰਤਯੁਨ (ਅਸਲ) ਭਲਾਈ ਤਾਂ ਉਨਹਾਂ ਦੀ ਹੈ ਜੋ ਅੱਲਾ ਅਰ ਅੰਤ ਦੇ ਦਿਨ ਅਰ ਫਰਿਸ਼ਤਿਆਂ ਅਰ (ਆਸਮਾਨੀ) ਪੁਸਤਕਾਂ ਅਰ ਨਬੀਆਂ ਉਤੇ ਈਮਾਨ ਲੈ ਆਏ ਹਨ ਅਰ ਧਨ ਮਾਲ (ਪਯਾਰੇ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਭੀ ਅੱਲਾ ਦੇ ਪਰੇਮ ਪਿਛੇ ਸੰਬੰਧੀਆਂ ਅਰ ਮਾਂ ਮਹਿਟਰਾਂ ਅਰ ਮਹੁਤਾਜਾਂ ਅਰ ਰਾਹੀਆਂ ਅਰ ਆਸਵੰਦਾਂ ਨੂੰ ਦਿਤਾ ਅਰ (ਦਾਸਤਾਦੀ ਕੈਦ ਵਿਚੋਂ ਲੋਗਾਂ ਦੇ) ਗਰਦਨਾਂ (ਛੁਡਾਣ) ਵਾਸਤੇ (ਦਿਤਾ) ਅਰ ਨਮਾਜ ਪੜ੍ਹਦੇ ਅਰ ਜ਼ਕਤ ਦੇਂਦੇ ਰਹੇ ਹਨ ਅਰ ਜਦੋਂ (ਕਿਸੇ ਗੱਲ ਦਾ) ਇਕਰਾਰ ਕਰ ਲੀਤਾ ਤੇ ਆਪਣੇ ਬਚਨ ਦੇ ਪੂਰੇ ਅਰ ਤੰਗੀ ਤੁਰਸ਼ੀ ਵਿਚ ਅਰ ਦੁਖ ਵਿਚ ਅਰ ਅਪੜਾ ਦਪੜੀ ਦੇ ਵੇਲੇ ਸੰਤੋਖੀ ਰਹੇ, ਯਹੀ ਲੋਗ ਹਨ ਜੋ (ਇਸਲਾਮ ਦੇ ਦਾਵੇ ਵਿਚੋਂ) ਸਚੇ ਨਿਕਲੇ ਅਰ ਇਹੋ ਹੀ ਪਰਹੇਜਗਾਰ ਹੈਂ ॥੧੭੪॥ ਮੁਸਲਮਾਨੋ! (ਤੁਹਾਡੇ ਵਿਚੋਂ) ਮਾਰੇ ਗਇਆਂ ਦਾ ਬਦਲਾ (ਲੈਣਾ) ਤੁਹਾਡੇ ਉਤੇ ਫਰਜ਼ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੈ ਆਜ਼ਾਦ ਦੇ ਬਦਲੇ ਆਜ਼ਾਦ ਅਰ ਦਾਸ ਦੇ ਬਦਲੇ ਦਾਸ ਅਰ ਇਸਤਰੀ ਦੇ ਬਦਲੇ ਇਸਤਰੀ ਫੇਰ ਜਿਸ (ਕਾਤਿਲ) ਨੂੰ ਓਸ ਦੇ ਭਰਾ ਦੀ ਤਰਫੋਂ (ਬਦਲੇ ਦਾ) ਕੋਈ ਹਿੱਸਾ ਬਖਸ਼
{{rule}}

{{gap}}*ਭੇਦ।&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>3jdzjrizeqpdt1hxgy5htw0a34abhb8</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>ਪੰਨਾ:ਕੁਰਾਨ ਮਜੀਦ (1932).pdf/28</title>
    <ns>250</ns>
    <id>41349</id>
    <revision>
      <id>183941</id>
      <parentid>161813</parentid>
      <timestamp>2024-12-12T13:43:12Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Taranpreet Goswami</username>
        <id>2106</id>
      </contributor>
      <minor />
      <comment>(via JWB)</comment>
      <origin>183941</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="4311" sha1="9xsdwqcsj8ggn3nwnbbvepuj1zw5a54" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;3&quot; user=&quot;Gurjit Chauhan&quot; /&gt;{{rh|੨੮|ਪਾਰਾ ੨ |ਮੰਜ਼ਲ ੧|ਸੂਰਤ ਬਕਰ ੨}}
{{rule}}&lt;/noinclude&gt;﻿
ਦਿਤਾ ਜਾਵੇ ਤਾਂ ਉਚਿਤ ਹੈ ਕਿ ਦਸਤੂਰ ਦੇ ਅਨੁਸਰ ਅਰ (ਕਾਤਿਲ ਦੇ ਵਲੋਂ) ਮਕਤੂਲ ਦਿਆਂ ਵਾਰਸਾਂ ਨੂੰ ਪਰਸੰਨਤਾ ਨਾਲ (ਖੂਨ ਦੇ ਮੋਲ ਦਾ) ਦੇ ਦੇਣਾ ਏਹ (ਹੁਕਮ ਖੂਨ ਦੇ ਮੌਲ ਦਾ) ਤੁਹਾਡੇ ਪਰਵਰਦਿਗਰ ਵਲੋਂ (ਤੁਹਾਡੇ ਵਾਸਤੇ) ਸੁਭੀਤਾ ਹੈ ਅਰ ਮੇਹਰਬਾਨੀ ਹੈ ਫੇਰ ਏਸ ਥੀਂ ਪਿਛੋਂ ਜੋ ਵਾਧਾ ਕਰੇ ਤਾਂ ਉਸ ਦੇ ਵਾਸਤੇ ਅਸਹਿ ਦੁਖ ਹੈ ॥੧੭੫॥ ਅਰ ਬੁਧੀਮਾਨੋ (ਬਦਲੇ ਦੇ ਕਾਯਦੇ) ਵਿਚ ਤੁਹਾਡਾ ਜੀਵਨ ਹੈ (ਅਰ ਏਸੇ ਵਾਸਤੇ ਜਾਰੀ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੈ) ਤਾ ਕਿ ਤੁਸੀ (ਖੂਨ ਕਰਨ ਥੀਂ) ਹਟ ਕੇ ਰਹੋ ॥੧੭੬॥ (ਮੁਸਲਮਾਨੋ!) ਤੁਹਾਨੂੰ ਆਗਿਆ ਦਿਤੀ ਜਾਂਦੀ ਕੇ ਜਦੋਂ ਤੁਹਾਡੇ ਵਿਚੋਂ ਕਿਸੇ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਕਾਲ ਆ ਜਾਵੇ (ਅਰ) ਉਹ ਕੁਛ ਮਾਲ ਛਡਣ ਵਾਲਾ ਹੋਵੇ ਤਾਂ ਮਾਤਾ ਪਿਤਾ ਅਰ ਸੰਬੰਧੀਆਂ ਵਾਸਤੇ ਯਥਾ ਯੋਗ ਵਸੀਯਤ (ਕਰਕੇ ਮਰ) ਜੋ (ਖੁਦਾ ਪਾਸੋਂ) ਡਰਦੇ ਹਨ(ਉਨਹਾਂ ਉਤੇ ਉਨਹਾਂ ਦੇ ਆਪਣਿਆਂ ਦਾ ਇਹ ਇਕ) ਹੱਕ ਹੈ  ।।੧੭੭।। ਫੇਰ ਜੋ ਵਸੀਅਤ ਦੇ ਸੁਣਿਆਂ ਪਿਛੋਂ ਓਸ ਨੂੰ ਹੋਰ ਦਾ ਹੋਰ ਕਰ ਦੇਵੇ ਤਾਂ ਏਸ ਦਾ ਦੋਖ ਉਨਹਾਂ ਲੋਗਾਂ ਉਤੇ ਹੀ ਹੈ ਜੋ ਵਸੀਅਤ ਵਿਚ ਹੇਰ ਫੇਰ ਕਰਨ ਬੇਸ਼ਕ ਅੱਲਾ (ਸਭਨਾਂ ਦੀਆਂ) ਸੁਣਦਾ ਗਿਣਦਾ ਅਰ ਜਾਣਦਾ ਬੁਝਦਾ ਹੈ ।।੧੭੮।। ਅਰ ਜਿਸ ਨੂੰ ਵਸੀਯਤ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਵਲੋਂ (ਕਿਸੇ ਇਕ ਆਦਮੀ ਦੀ) ਤਰਫਦਾਰੀ ਕਿੰਬਾ (ਕਿਸੇ ਦੀ) ਹੱਕ ਤਲਫੀ ਦਾ ਫਿਕਰ ਹੋਇਆ ਹੋਵੇ ਵੈ ਵਾਰਸਾਂ ਵਿਚ ਮੇਲ ਕਰਾ ਦੇਵੇ ਤਾਂ ਓਸ ਦੇ ਉਤੇ ਕੋਈ ਦੋਖ ਨਹੀਂ ਨਿਰਸੰਦੇਹ ਅੱਲਾ ਬਖਸ਼ਨੇ ਵਾਲਾ ਮੇਹਰਬਾਨ ਹੈ ॥੧੭੯॥ ਰੁਕੂਹ ੨੨॥

{{gap}}ਮੁਸਲਮਾਨੋ! ਜਿਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਤੁਹਾਡਿਆਂ ਪਹਿਲਿਆਂ ਲੋਕਾਂ ਉਪਰ ਰੋਜ਼ਾ ਰਖਣਾ ਫਰਜ ਸੀ ਤੁਸਾਂ ਉਪਰ ਭੀ ਫਰਜ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਤਾਂਤੇ ਤੁਸੀਂ ਪਰਹੇਜ਼ਗਾਰ ਬਨੋ ॥੧੮੦।। (ਉਹ ਭੀ) ਗਿਣਤੀ ਦੋ ਥੋੜੇ ਜੈਸੇ ਦਿਨ (ਹਨ) ਏਸ ਥੀਂ ਭੀ ਤੁਹਾਡੇ ਵਿਚੋਂ ਜੋ ਆਦਮੀ ਰੋਗੀ ਹੋਵੇ ਅਥਵਾ ਪੈਂਡੇ ਪੜਾ ਹੋਇਆ (ਹੋਵੇ) ਤਾਂ ਦੂਸਰਿਆਂ ਦਿਨਾਂ ਵਿਚੋਂ ਗਿਣਤੀ (ਪੂਰੀ ਕਰ ਦੇਵੇ) ਅਰ ਜਿਨਹਾਂ ਨੂੰ ਪ੍ਰਸ਼ਾਦ ਦੇਣ ਦੀ ਤਾਕਤ ਹੈ ਉਨਹਾਂ ਨੂੰ (ਇਕ ਰੋਜੇ ਦਾ) ਬਦਲਾ ਇਕ ਮੁਹਤਾਜ ਨੂੰ ਪਰਸ਼ਾਦਾ ਛਕਾ ਦੇਣਾ ਹੈ ਜੋ ਆਦਮੀ ਆਪਣੀ ਪਰਸੰਨਤਾਈ ਨਾਲ ਭਲਾ ਕੰਮ ਕਰਨਾ ਚਾਹੇ ਤਾਂ ਏਹ ਓਸਦੇ ਵਾਸਤੇ ਬਹੁਤ ਹੀ ਉੱਤਮ ਹੈ ਅਰ (ਜੇ ਸਮਝੋ ਤਾਂ) ਰੋਜਾ ਰਖਣਾ ਤੁਹਾਡੇ ਵਾਸਤੇ (ਹਰ ਹਾਲ ਵਿਚ) ਚੰਗਾ ਹੈ ਯਦੀ ਤੁਸੀਂ ਸਮਝ ਰਖਦੇ ਹੋ ॥੧੮੧॥ ਅਰ (ਰੋਜਿਆਂ ਦਾ) ਮਹੀਨਾ ਰਮਜਾਨ ਦਾ ਹੈ ਜਿਸ ਦੇ ਵਿਚ ਕੁਰਾਨ ਉਤਰਿਆ (ਕੁਰਾਨ ਵਿਚ) ਲੋਗਾਂ ਦੇ ਵਾਸਤੇ ਸਿਖਸ਼ਾ ਹੈ ਅਰ (ਉਸਦੇ ਵਿਚ) ਉਪਦੇਸ਼&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>9xsdwqcsj8ggn3nwnbbvepuj1zw5a54</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>ਪੰਨਾ:ਕੁਰਾਨ ਮਜੀਦ (1932).pdf/29</title>
    <ns>250</ns>
    <id>41382</id>
    <revision>
      <id>183951</id>
      <parentid>161831</parentid>
      <timestamp>2024-12-12T13:43:47Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Taranpreet Goswami</username>
        <id>2106</id>
      </contributor>
      <minor />
      <comment>(via JWB)</comment>
      <origin>183951</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="4201" sha1="m71bbe1zhzm059fsrtlvr2of20zmp11" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;3&quot; user=&quot;Gurjit Chauhan&quot; /&gt;{{rh|ਪਾਰਾ|ਮੰਜ਼ਲ ੧|ਸੂਰਤ ਬਕਰ ੨|੨੯}}
{{rule}}
{{Block center/s}}&lt;/noinclude&gt;﻿
ਦੇ ਪ੍ਰਗਟ ਹੁਕਮ ਹਨ ਉਹ (ਸਚ ਝੂਠ) ਦੇ ਫਰਕ ਕਰਨ ਦੀ ਵਸਤੁ ਤਾਂ (ਮੁਸਲਮਾਨੋ!) ਤੁਹਾਡੇ ਵਿਚੋਂ ਜੋ ਆਦਮੀ ਇਸ ਮਹੀਨੇ ਨੂੰ ਪਾਵੇ ਤਾਂ ਓਸਨੂੰ ਜੋਗ ਹੈ ਕਿ (ਏਸ ਮਹੀਨੇ) ਦੇ ਰੋਜੇ ਰਖੇ ਅਰ ਜੋ ਰੋਗੀ ਹੋਵੇ ਅਥਵਾ ਮਾਰਗੀ (ਹੋਵੇ) ਤਾਂ ਦੂਸਰਿਆਂ ਦਿਨਾਂ ਵਿਚੋਂ ਗਿਨਤੀ(ਪੂਰੀ ਕਰ ਲਵੇ) ਅੱਲਾ ਤੁਹਾਡੇ ਨਾਲ ਸੁਖੇਨਤਾਈ ਕਰਨੀ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹੈ ਅਰ ਤੁਹਾਡੇ ਨਾਲ ਸਖਤੀ ਨਹੀਂ ਕਰਨੀ ਚਾਹੁੰਦਾ ਅਰ (ਏਹ ਹੁਕਮ ਓਸ ਨੇ ਏਸ ਵਾਸਤੇ ਦਿਤੇ ਹਨ) ਤਾਕਿ ਤੁਸੀਂ (ਰੋਜ਼ਿਆਂ ਦੀ) ਗਿਣਤੀ ਪੂਰੀ ਕਰ ਲਵੋ ਅਰ ਤਾਕਿ ਅੱਲਾ ਨੇ ਜੋ ਤੁਹਾਨੂੰ ਸਿਧਾ ਰਸਤਾ ਦਸ ਦਿਤਾ ਹੈ ਏਸ(ਨਿਆਮਤ) ਉਤੈ ਓਸ ਦੀ ਵਡਿਆਈ ਕਰੋ ਅਰ ਕਿ ਤੁਸੀਂ (ਓਸ ਦਾ) ਅਹਿਸਾਨ ਮੰਨੋ॥੧੮੨॥ ਅਰ(ਹੇ ਪੈਕੰਬਰ) ਜਦੋਂ ਸਾਡੇ ਲੋਗ ਤੁਹਾਡੇ ਪਾਸੋਂ ਸਾਡੇ ਵਲੋਂ ਪੁਛਣ ਤਾਂ(ਉਨਹਾਂ ਨੂੰ ਆਖੋ)ਅਸੀਂ(ਉਹਨਾਂ ਦੇ)ਪਾਸ ਹਾਂ ਜਦ ਕਦੀ ਕੋਈ ਸਾਨੂੰ ਪੁਕਾਰੇ (ਉਸਦੀ) ਪੁਕਾਰ ਦਾ ਜਵਾਬ ਦੇਂਦੇ ਹਾਂ। ਤਾਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਕਿ ਸਾਡਾ ਹੁਕਮ (ਭੀ) ਮੰਨਣ ਅਰ ਸਾਡੇ ਉਪਰ ਈਮਾਨ ਲੈ ਆਉਣ ਤਾਂ ਉਹ ਸਿਧੇ ਰਸਤੇ ਪੈ ਜਾਣ॥੧੮੩॥ (ਮੁਸਲਮਾਨੋ!) ਰੋਜਿਆਂ ਦੀਆਂ ਰਾਤ੍ਰੀਆਂ ਵਿਚ ਆਪਣੀਆਂ ਇਸਤਰੀਆਂ ਪਾਸ ਜਾਣਾ ਤੁਹਾਡੇ ਵਾਸਤੇ ਜਾਇਜ਼ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੈ ਵੈ ਤੁਹਾਡੇ ਪੋਸ਼ਾਕ ਹਨ ਅਰ ਤੁਸੀਂ ਉਨਹਾਂ ਦੀ ਪੋਸ਼ਾਕ ਹੋ ਅੱਲਾ ਨੂੰ ਤੁਹਾਡੀ ਚੋਰੀ ਮਾਲੂਮ ਹੋਗਈ ਤਾਂ ਉਸ ਨੇ ਤੁਹਾਡਾ ਕਸੂਰ ਬਖਸ਼ ਦਿਤਾ ਅਰ ਤੁਹਾਡੀ ਭੁੱਲ ਥੀਂ ਦਰ ਗੁਜ਼ਰਿਆ, ਫੇਰ ਹੁਣ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨਾਲ ਸੇਜ ਮਾਣੋ ਅਰ ਜੋ ਖੁਦਾ ਨੇ ਤੁਹਾਡੇ ਵਾਸਤੇ ਲਿਖ ਰਖਿਆ ਹੈ (ਅੰਸ) ਉਸਨੂੰ ਪਰਾਪਤ ਕਰਨ ਦੀ ਇਛਾ ਕਰੋ ਅਰ ਖਾਓ ਅਰ ਪੀਓ ਏਥੋਂ ਤਕ ਕਿ (ਰਾਤ੍ਰੀ ਦੀ) ਕਾਲੀ ਧਾਰੀ ਵਿਚੋਂ ਪ੍ਰਾਤ ਸਮੇਂ ਦੀ ਸੁਪੈਦ ਧਾਰੀ ਤੁਹਾਨੂੰ ਸਾਫ ਦਿਸਣ ਲਗ ਪਵੇ ਫੇਰ ਰਾਤ੍ਰੀ ਤਕ ਰੋਜ਼ਾ ਪੂਰਾ ਕਰੋ ਅਰ (ਜਦੋਂ) ਤੁਸੀਂ ਮਸੀਤ ਵਿਚ-ਇਕਾਂਤ *ਬੈਠੇ ਹੋਵੋ ਤਾਂ (ਰਾਤਰੀ ਨੂੰ ਭੀ) ਉਨਹਾਂ ਨਾਲ ਸੰਜੋਗ ਨਾ ਕਰੀਓ, ਏਹ ਅੱਲਾ ਦੀਆਂ (ਬੱਧੀਆਂ ਹੋਈਆਂ) ਹੱਦਾਂ ਹਨ ਤਾਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਪਾਸ ਭੀ ਨਾ ਫਟਕਣ। ਏਸ ਤਰਹਾਂ ਅੱਲਾ ਆਪਣੇ ਹੁਕਮ ਲੋਗਾਂ ਵਾਸਤੇ (ਖੋਲ ੨ ਕੇ) ਵਰਣਨ ਕਰਦਾ ਹੈ ਤਾਕਿ ਪਰਹੇਜ਼ਗਾਰ ਬਨ ਜਾਣ ।।੧੮੬॥ ਅਰ ਆਪਸ ਵਿਚ ਨਾਹੱਕ (ਨਾ ਰਵਾ) ਇਕ ਦੂਸਰੇ ਦਾ ਧਨ ਤਿੱਤਰ ਬਿੱਤਰ ਨਾ ਕਰੋ ਅਰ ਨਾ ਹੀ ਉਸਨੂੰ ਹਾਕਮਾਂ ਪਾਸ ਪਹੁੰਚਾਓ ਕਿ ਪਾਪ ਨਾਲ ਆਦਮੀਆਂ ਦੇ ਮਾਲ ਵਿਚੋਂ ਕੁਛ ਕਾਟ ਕੂਟ ਕਰ
{{rule}}

{{gap}}*ਇਤਕਾਫ਼।&lt;noinclude&gt;{{Block center/e}}&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>m71bbe1zhzm059fsrtlvr2of20zmp11</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>ਫਰਮਾ:Xl</title>
    <ns>10</ns>
    <id>52262</id>
    <redirect title="ਫਰਮਾ:X-larger" />
    <revision>
      <id>184041</id>
      <parentid>152241</parentid>
      <timestamp>2024-12-13T11:56:44Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>EmausBot</username>
        <id>530</id>
      </contributor>
      <minor />
      <comment>Fixing double redirect from [[ਫਰਮਾ:.-larger]] to [[ਫਰਮਾ:X-larger]]</comment>
      <origin>184041</origin>
      <model>wikitext</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="51" sha1="rhzu1cfrvhzrc5eyqzj5j4ufe6oh0ug" xml:space="preserve">#ਰੀਡਿਰੈਕਟ [[ਫਰਮਾ:X-larger]]</text>
      <sha1>rhzu1cfrvhzrc5eyqzj5j4ufe6oh0ug</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>ਪੰਨਾ:ਕੁਰਾਨ ਮਜੀਦ (1932).pdf/101</title>
    <ns>250</ns>
    <id>52397</id>
    <revision>
      <id>183820</id>
      <parentid>157572</parentid>
      <timestamp>2024-12-12T13:30:14Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Taranpreet Goswami</username>
        <id>2106</id>
      </contributor>
      <minor />
      <comment>(via JWB)</comment>
      <origin>183820</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="4239" sha1="rtq78ryyskxkt0l5v0y22r3kzja1yk9" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;3&quot; user=&quot;Gurjit Chauhan&quot; /&gt;
{{rh|ਪਰਾ੬|ਸੂਰਤ ਨਿਸਾਇ ੪|੧੦੧}}
{{rule}}&lt;/noinclude&gt;﻿
ਜਾਣਦਾ ਹੈ ॥੧੪੬॥ (ਯਦੀ) ਭਲਾਈ ਖੁਲਮਖੁਲੀ ਕਰੋ ਅਬਵਾ ਛਿਪਾ ਕਰੋ ਕਰੋ ਅਥਵਾ ਬੁਰਾਈਓਂ ਦਰਗੁਜਰ ਕਰੋ ਤਾਂ ਅੱਲਾ ਭੀ ਸਾਮਰਥ ਦੇ ਹੁੰਦਿਆਂ ਸੁੰਦਿਆਂ ਦਰਗੁਜਰ ਕਰਦਾ ਹੈ ॥੧੫o॥ ਜੋ ਲੋਗ ਅੱਲਾ ਅਰ ਓਸ ਦੇ ਰਸੂਲ ਤੋਂ ਬੇ ਮੁਖ ਹਨ ਅਰ ਅੱਲਾ ਅਰ ਓਸ ਦਿਆਂ ਰਸੂਲਾਂ ਵਿਚ ਜੁਦਾਈ ਪਾਉਣੀ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹਨ ਅਰ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ ਕਿ ਅਸੀਂ ਕਈਕ(ਪੈਯੰਬਰਾਂ) ਨੂੰ ਮੰਨਦੇ ਹਾਂ ਅਰ ਕਈਆਂਕ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਮੰਨਦੇ ਅਰ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹਨ ਕਿ (ਪੈਯੰਬਰਾਂ ਵਿਚ ਵੇਰਵਾ ਕਰਕੇ) ਕੁਫਰ ਅਰ ਈਮਾਨ ਦੇ ਅੰਦਰ ੨(ਕੋਈ ਦੂਸਰਾ) ਰਸਤਾ ਅਖਤਿਆਰ ਕਰੀਏ ॥੧੫੧॥ ਤਾਂ ਐਸੇ ਲੋਗ ਸਚ ਮੁਚ ਕਾਫਰ ਹਨ ਅਰ ਕਾਂਫਰਾਂ ਦੇ ਵਾਸਤੇ ਅਸਾਂ ਨੇ ਖੁਆਰੀ ਦਾ ਕਸ਼ਟ ਤਿਆਰ ਕਰ ਰਖਿਆ ਹੈ ॥੧੫੨॥ ਅਰ ਜੋ ਲੋਗ ਅੱਲਾ ਅਰ ਉਸ ਦੇ ਰਸੂਲਾਂ ਪਰ ਈਮਾਨ ਲੈ ਆਏ ਅਰ ਉਹਨਾਂ ਵਿਚੋਂ ਕਿਸੇ ਇਕ ਨੂੰ ਦੂਸਰੇ ਨਾਲੋਂ ਵਖਰਾਂ ਨਾ ਸਮਝ ਤਾਂ ਐਸੇ ਵੀ ਲੋਗ ਹਨ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਅੱਲਾ(ਅੰਤ ਵਿਚ) ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਬਦਲਾ ਦੇਵੇਗਾ ਅਰ ਅੱਲਾ ਬਖਸ਼ਣੇ ਵਾਲਾ ਮੇਹਰਬਾਨ ਹੈ ॥੧੫੩॥ ਰੁਕੂਹ ੨੧॥

{{gap}}(ਹੇ ਪੈਯੰਬਰ) ਪੁਸਤਕ ਵਾਲੇ (ਅਰਥਾਤ ਯਹੂਦ ਜੋ) ਤੁਹਾਡੇ ਅੱਗੇ ਦਰਖਾਸਤ ਕਰਦੇ ਹਨ ਕਿ ਤੁਸੀਂ ਉਨਹਾਂ ਉਤੇ ਕੋਈ ਪੁਸਤਕ ਅਕਾਸ ਵਿਚੋਂ (ਲਿਆ) ਉਤਾਰੋ, ਮੂਸਾ ਦੇ ਨਾਲ ਇਸ ਨਾਲੋਂ ਭੀ ਵਧ ਕੇ ਦਰਖਾਸਤ ਕਰ ਚੁਕੇ ਹਨ ਕਿ ਲੱਗੇ ਕਹਿਣ ਕਿ ਸਾਨੂੰ ਅੱਲਾ ਪ੍ਰਗਟ ਦਿਖਾਓ ਫਿਰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀਆਂ ਸ਼ਰਾਰਤਾਂ ਦੇ ਕਾਰਨ ਬਿਜਲੀ ਨੇ ਆ ਦਬਾਇਆ ਫਿਰ ਏਸ ਬਾਤ ਦੇ ਪਿਛੋਂ ਭੀ ਭਾਵੇਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ (ਪ੍ਰਗਟ) ਚਮਤਕਾਰ ਪ੍ਰਾਪਤ ਹੋ ਚੁੱਕੇ ਸਨ(ਪੂਜਾ ਵਾਸਤੇ) ਵੱਛੇ ਨੂੰ ਲੈ ਬੈਠੇ ਫੇਰ ਅਸਾਂ ਨੇ (ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ) ਇਸ (ਅਵਗਿਆ) ਦੇ ਤਰਫ ਭੀ ਦ੍ਰਿਸ਼ਟੀ ਨਾ ਕੀਤੀ (ਅਰ ਉਨਹਾਂ ਦੀ ਤੌਬਾ ਕਬੂਲ ਕਰ ਲੀਤੀ) ਅਰ ਮੂਸਾ ਨੂੰ ਅਸਾਂ ਨੇ ਖੁਲਮਖੁਲਾ ਗਲਬਾ ਦਿਤਾ ॥੧੫੪॥  ਅਰ ਉਨਹਾਂ (ਲੋਗਾਂ) ਪਾਸੋਂ ਸੱਤ ਪਰਤੱਗਿਆ ਲੈਣ ਵਾਸਤੇ ਅਸਾਂ ਨੇ ਤੁਰ (ਪਰਬਤ) ਨੂੰ ਉਨ੍ਹਹਾਂ ਦੇ ਉੱਪਰ ਉਠਾਇਆ ਅਰ (ਹੋਰ) ਅਸਾਂ ਉਨਹਾਂ ਨੂੰ ਆਗਿਆ ਦਿਤੀ ਕਿ (ਸ਼ਹਿਰ ਦੇ) ਦਰਵਾਜੇ ਵਿਚ ਸਜਦਾ ਕਰਕੇ (ਮਥਾ ਟੇਕ ਕੇ) ਅੰਦਰ ਵੜਨਾ ਅਰ ਅਸਾਂ ਉਨਹਾਂ ਨੂੰ (ਏਹ ਭੀ) ਆਗਿਆ ਦਿਤੀ ਕਿ ਛਨੀਵਾਰ (ਸਾਡੀ ਆਗਿਆ) ਨਾ ਭੰਗ ਕਰਨੀ ਅਰ ਅਸਾਂ ਨੇ ਉਨਹਾਂ ਪਾਸੋਂ ਪੱਕਾ ਬਚਨ ਲੀਤਾ ॥੧੫੫॥ ਫੇਰ ਉਨਹਾਂ ਦੀ ਪਰਤਗਿਆ ਵਿਨਸ਼ਟ ਹੋਣ ਦੇ ਸਬਥੋਂ ਅਰ ਇਸ੍ਵਰੀ ਆਗਿਆ ਦੇ ਨਾ ਮੰਨਣ ਦੇ ਸਬਥੋਂ (ਅਰ ਕੁਰੀਤੀ ਨਾਲ) ਪੈਯੰਬਰਾਂ ਨੂੰ ਕਤਲ ਕਰਨ ਦੇ ਸਬਥੋਂ ਅਰ ਉਨਹਾਂ&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>rtq78ryyskxkt0l5v0y22r3kzja1yk9</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>ਪੰਨਾ:ਕੁਰਾਨ ਮਜੀਦ (1932).pdf/106</title>
    <ns>250</ns>
    <id>56891</id>
    <revision>
      <id>183821</id>
      <parentid>157802</parentid>
      <timestamp>2024-12-12T13:31:20Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Taranpreet Goswami</username>
        <id>2106</id>
      </contributor>
      <minor />
      <comment>(via JWB)</comment>
      <origin>183821</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="4447" sha1="ogbtq9uxqi35pivpvorhtoj1icyclwq" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;3&quot; user=&quot;Gurjit Chauhan&quot; /&gt;
{{rh|੧੦੬|ਪਾਰਾ੬|ਸੂਰਤ ਮਾਯਦਹ ੫ }}
{{rule}}&lt;/noinclude&gt;
ਤੋਂ ਸਿਵਾ ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਦੇ ਨਾਮ ਪਰ ਸੰਕਲਪ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੋਵੇ ਅਰ ਜੋ
ਗਲਾ ਘੁਟਣ ਨਾਲ ਮਰ ਗਿਆ ਹੋਵੇ ਅਰ ਜੋ ਸੱਟ ਨਾਲ ਮਰ ਗਿਆ
ਹੋਵੇ ਅਰ ਜੋ ਉਪਰੋਂ ਡਿਗਕੇ ਮਰ ਗਿਆ ਹੋਵੇ ਔਰ ਜੋ ਸਿੰਙ ਲਗਾਕੇ
ਮਰ ਗਿਆ ਹੋਵੇ ਏਹ ਸਾਰੀਆਂ ਵਸਤਾਂ ਤੁਹਾਡੇ ਉੱਤੇ ਹਰਾਮ ਕੀਤੀਆਂ
ਗਈਆਂ ਹਨ ਅਰ ਦਰਿੰਦਿਆਂ ਦਾ ਖਾਧਾ ਹੋਇਆ ਪਰੰਚ ਜਿਸਨੂੰ ਤੁਸੀਂ
(ਮਰਨ ਥੀਂ ਪਹਿਲਾਂ ੨ ) ਹਲਾਲ ਕਰ ਲਵੇ (ਤਾਂ ਉਹ ਹਰਾਮ ਨਹੀਂ) ਅਰ
(ਹੋਰ)ਜੇ ਕਿਸੇ ਅਸਥਾਨ ਪਰ(ਚੜਾਵਾ ਚੜਾਕੇ ਜ਼ਿਬਾ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੋਵੇ) ਇਹ
(ਭੀ ਹਰਾਮ ਹੈ ਅਰ ਏਹ ਭੀ ਮਨਾ ਹੈ) ਕਿ ਤੀਰਾਂ (ਦੇ ਪਾਸਿਆਂ ਨਾਲ) ਆਪਸ
ਵਿਚ ਵਿਭਾਗ ਕਰ ਲਓ ਅਰ ਇਹ (ਗੁਨਾਹ ਦੀ ਬਾਤ ) ਹੈ ਕਾਫਰ
(ਹੁਣ ) ਤੁ ਤਹਾਡੇ ਦੀਨ ਦੀ ਤਰਫੋਂ ਨ ਉਮੈਦ ਹੋ ਗਏ ਤਾਂ ਉਨਹਾਂ ਪਾਸੋ ਨਾ ਡਰੇ
ਅਰ ਸਾਡੇ ਪਾਸੋਂ ਹੀ ਡਰੋ ਹੁਣ ਅਸੀਂ ਤੁਹਾਡੇ ਦੀਨ ਨੂੰ ਤੁਹਾਡੇ ਵਾਸਤੇ
ਸੰਪੂਰਨ ਕਰ ਚੁਕੇ ਅਰ ਅਸਾਂ ਤੁਹਾਤੇ ਪਰ ਆਪਣੇ ਉਪਕਾਰ ਪੂਰੇ ਕਰ ਦਿਤੇ
ਅਰ ਅਸਾਂ ਤੁਹਾਡੇ ਵਾਸਤੇ (ਏਸੇ) ਦੀਨ ਇਸਲਾਮ ਨੂੰ ਪਸੰਦ ਕੀਤਾ ਫੇਰ
ਜਦੋਂ ਭੁਖ ਨਾਲ ਬੇਵਸੇ ਹੇ ਜਾਉ ਅਰ ਗੁਨਾਂਹ ਦੇ ਪਾਸੇ ਓਸ ਦਾ
ਝੁਕਾ ਨਹ ਹੋਵੇ(ਅਰ ਉਹ ਮਜਬੂਰੀ ਕੋਈ ਹਰਾਮ ਵਸਤੂ ਖਾ ਬੈਠੇ) ਤਾਂ ਨਿਰਸੰਸਾ
ਅੱਲਾ ਬਖਸ਼ਣੇ ਵਾਲਾ ਮੇਹਰਬਾਨ ਹੈ ॥੪॥ (ਹੇ ਪੈਯੰਬਰ ਲੋਗ) ਤੋਹਾਡੇ ਪਾਸੋਂ
ਪੁਛਦੇ ਹਨ ਕਿ ਕੌਨਸੀ ੨ ਵਸਤੁ ਉਨਹਾਂ ਵਾਸਤੇ ਹਲਾਲ ਕੀਤੀ ਗਈ ਹੈ
ਸੋ ਤੁਸੀਂ ਉਨਹਾਂ ਨੂੰ ਸਮਝਾ ਦਿਓ ਕਿ (ਖਾਣ ਦੀਆਂ) ਸੁਥਰੀਆਂ ਵਸਤਾਂ
(ਸਾਰੀਆਂ)  ਤੁਹਾਡੇ ਵਾਸਤੇ ਹਲਾਲ ਕੀਤੀਆਂ ਗਈਆਂ ਹਨ ਅਰ ਸ਼ਕਾਰੀ
ਜਾਨਵਰ ਜੇ ਤੁਸਾਂ ਸ਼ਕਾਰ ਦੇ ਵਾਸਤੇ ਗਜਾ ਰਖੇ ਹੋਣ (ਅਰ ਸ਼ਕਾਰ ਦੀ ਰੀਤੀ)
ਜੈਸੀ ਤੁਹਾਨੂੰ ਖੁਦਾ ਨੇ ਸਿਖਲਾ ਛੱਡੀ ਹੈ ਵੈਸੀ ਹੀ ਤੁਸਾਂ ਉਨਹਾਂ ਨੂੰ ਸਿਖਲਾ 
ਦਿਤੀ ਹੋਵੇ ਤਾਂ(ਏਹ ਸ਼ਕਾਰੀ ਜਾਨਵਰ)ਜੋ(ਸ਼ਿਕਾਰ)  ਤੁਹਾਡੇ ਵਾਸਤੇ ਫੜ ਰੱਖਣ
ਤਾਂ ਓਸ ਨੂੰ ਛਕ ਜਾਓ ਪਰੰਚ(ਏਤਨਾ ਸੰਭਾਲਾਂ ਰੱਖੋ)ਕਿ ਸ਼ਕਾਰੀ ਜਾਨਵਰ ਨੂੰ
ਛਡਨ ਸਮੇਂ ਓਸ ਉੱਤੇ ਅੱਲਾ ਦਾ ਨਾਮ ਲੌ ਅਰ ਅੱਲਾ ਪਾਸੋਂ ਡਰਦੇ ਰਹੋ
ਨਿਰਸੰਦੇਹ ਖੁਦਾ ਅੱਖ ਦੇ ਪਲਕਾਰੇ ਵਿਚ ਹਿਸਾਬ ਲਵੇਗਾ ॥੫॥ਅੱਜ(ਸਾਰੀਆਂ)
ਪਵਿੱਤ੍ਰ ਵਸਤਾਂ ਤੁਹਾਡੇ ਪਰ ਹਲਾਲ ਕੀਤੀਆਂ ਗਈਆਂ ਅਰ ਕਿਤਾਬਾਂ
ਵਾਲਿਆਂ ਦਾ ਭੋਜਨ (ਜਿਸ ਨਿਯਮ ਪਰ ਕਿ ਤੁਹਾਡੇ ਭੀ ਪਰਚਲਿਤ ਹੋਵੇ)
ਤੁਹਾਡੇ ਵਾਸਤੇ ਹਲਾਲ ਹੈ ਅਰ ਤੁਹਾਡਾ ਖਾਣਾ ਉਨਹਾਂ ਵਾਸਤੇ ਹਲਾਲ ਹੈ
ਅਰ ਮੁਸਲਮਾਨ ਬਿਆਹਤਾ ਇਸਤ੍ਰੀਆਂ ਅਰ ਕਿਤਾਬਾਂ ਵਾਲਿਆਂ ਦੀ
ਪਾਕ ਦਾਮਨ ਇਸਤ੍ਰੀਆਂ ਭੀ ਤੁਹਾਡੇ ਵਾਸਤੇ ਹਲਾਲ ਹਨ ਏਸ ਸ਼ਰਤ ਪਰ
ਕਿ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਮਹਿਰ ਓਹਨਾਂ ਦੇ ਹਵਾਲੇ ਕਰੋ (ਅਰ) ਤਸੀਂ ਪਵਿੱਤ੍ਰ&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>ogbtq9uxqi35pivpvorhtoj1icyclwq</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>ਪੰਨਾ:ਕੁਰਾਨ ਮਜੀਦ (1932).pdf/108</title>
    <ns>250</ns>
    <id>56921</id>
    <revision>
      <id>183822</id>
      <parentid>155085</parentid>
      <timestamp>2024-12-12T13:31:25Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Taranpreet Goswami</username>
        <id>2106</id>
      </contributor>
      <minor />
      <comment>(via JWB)</comment>
      <origin>183822</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="4359" sha1="hr6yjiz9i4uyx1ph60bn6e32dogo02m" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;3&quot; user=&quot;Gurjit Chauhan&quot; /&gt;{{rh|੧੦੮|ਪਾਰਾ ੬|ਸੂਰਤ ਮਾਯਦਹ ੫}}
{{rule}}&lt;/noinclude&gt;
ਜੋ ਤੁਹਾਡੇ ਪਰ ਉਪਕਾਰ ਕੀਤੇ ਹਨ (ਓਹਨਾਂ ਨੂੰ) ਯਾਦ ਕਰੋ ਕਿ ਜਦੋਂ
ਕੁਛ ਲੋਗਾਂ ਨੇ ਤੁਹਾਡੇ ਪਰ ਹਥ ਵਲਛਾ ਕਰਨ ਦਾ ਪਰਯਤਨ ਕੀਤਾ ਤਾਂ
ਖੁਦਾ ਨੇ ਤਹਾਡੇ ਵਲੋਂ ਉਨਹਾਂ ਦੇ ਹਥਾਂ ਨੂੰ ਰੋਕ ਦਿਤਾ ਅਰ ਅੱਲਾ ਪਾਸੋਂ
ਡਰਦੇ ਰਹੋ ਅਰ ਮੁਸਲਮਾਨਾਂ ਨੂੰ ਚਾਹੀਏ ਕਿ ਅੱਲਾ ਹੀ ਪਰ ਭਰੋਸਾ
ਰਖਣ॥ ੧੨॥ ਰੁਕੂਹ ੨॥ 

{{gap}}ਅਰ ਅੱਲਾ (ਪ੍ਰਿਥਮ ਭੀ) ਬਨੀ ਇਸਰਾਈਲ ਪਾਸੇ ਪਰਤਿਗਿਆ ਲੈ
ਚੁਕਾ ਹੈ ਅਰ ਅਸਾਂ (ਅਰਥਾਤ ਅੱਲਾ ਨੇ) ਉਨਹਾਂ ਵਿਚ ਦੈ ਹੀ ਬਾਰਾਂ ਸਰਦਾਰ
(ਉਨਹਾਂ ਪਰ) ਪ੍ਰਤਿਸ਼ਟਤ ਕੀਤੇ ਅਰ ਅੱਲਾ ਨੇ ਕਹਿਆ ਕਿ ਅਸੀਂ
ਤੁਹਾਡੇ ਸੰਗੀ ਸਾਥੀ ਹਾਂ ਯਦੀਚ ਤੁਸੀਂ ਨਮਾਜ਼ ਪੜਦੇ ਅਰ ਜ਼ਕਾਤ ਦੇਂਦੇ
ਅਰ ਸਾਡਿਆਂ ਪੈਯੰਬਰਾਂ ਪਰ ਈਮਾਨ ਲੈ ਆਉਂਦੇ ਅਰ ਉਨਹਾਂ ਦੀ
ਮਦਦ ਕਰਦੇ ਅਰ ਖੁਸ਼ ੨ (ਖੁਲੇ) ਦਿਲ ਨਾਲ ਖੁਦਾ ਨੂੰ ਰਿਣ ਦੇਂਦੇ ਰਹੋਂਗੇ
ਤਾਂ ਅਸੀਂ ਅਵਸ਼ ਤੁਹਾਡੇ ਗੁਨਾਹ ਤੁਹਾਡੇ ਉਤੋ ਦੂਰ ਕਰ ਦੇਵਾਂਗੇ ਅਰ
ਤਹਨੂੰ ਅਵਸ਼ (ਸਵਰਗ ਦੇ) ਐਸਿਆਂ ਬਾਗਾਂ ਵਿਚ (ਲੈ ਜਾਕੇ) ਪਰਵੇਸ਼ ਕਰਾਵਾਂ
ਗੇ ਜਿਨਹਾਂ ਦੇ ਹੇਠਾਂ ਨਦੀਆਂ (ਪੜੀਆਂ) ਵਗਦੀਆਂ ਹੋਣਗੀਆਂ ਏਸ ਥੀਂ
ਪਿਛੋਂ ਜੇ ਤੁਹਾਡੇ ਵਿਚੋਂ ਇਨਕਾਰ ਕਰੇਗਾ ਤਾਂ ਸਚ ਮੁਚ ਓਹ ਸਰਲ
ਮਾਰਗ ਥੀਂ ਥਿੜਕ ਗਿਆ॥ ੧੩॥ ਬਸ ਉਨਹਾਂ ਹੀ ਲੋਗਾਂ ਨੂੰ ਆਪਣੀ
ਪਰਤਿੱਗਯਾ ਤੋੜਨ ਦੇ ਕਾਰਨ ਅਸਾਂ ਉਨਹਾਂ ਨੂੰ ਫਿਟਕਾਰ ਦਿਤਾ ਅਰ
ਉਨਹਾਂ ਦੇ ਦਿਲਾਂ ਨੂੰ ਕਠੋਰ ਕਰ ਦਿਤਾ ਕਿ (ਓਹ) ਸ਼ਬਦਾਂ (ਲਫਜ਼ਾਂ) ਨੂੰ ਉਨਹਾਂ
ਦੋ ਅਸਥਾਨੋ ਉਲਟੇ ਕਰਦੇ ਹਨ ਅਰ ਉਨਹਾਂ ਨੂੰ ਜੋ ਉਪਦੇਸ਼ ਦਿਤਾ ਗਿਆ
ਸੀ ਓਸ ਵਿਚੋਂ ਇਕ (ਬੜਾ) ਹਿਸਾ ਵਿਸਾਰ ਬੈਠੇ ਅਰ ਓਹਨਾਂ ਵਿਚੋਂ ਥੋੜਿਆਂ
ਆਦਮੀਆਂ ਤੋਂ ਸਿਵਾਂ ਸਾਰਿਆਂ ਦੀ (ਕਿਸੇ ਨਾਂ ਕਿਸੇ) ਚੋਰੀ ਦੀ ਖਬਰ ਤੁਹਾਨੂੰ
ਹੁੰਦੀ ਰਹਿੰਦੀ ਹੈ ਤਾਂ ਏਹਨਾਂ ਲੋਗਾਂ ਦੇ ਕਸੂਰ ਮਾਫ ਕਰੋ ਅਰ (ਏਹਨਾਂ ਥੀਂ) 
ਦਰ ਗੁਜਰ ਕਰੋ ਕਾਹੇ ਤੇ ਅਲਾ ਉਪਕਾਰੀਆਂ ਦਾ ਮਿੱਤਰ ਹੈ॥ ੧੪॥ ਅਰ
ਜੋ ਲੋਗ ਆਪਣੇ ਆਪਨੂੰ ਨਸਾਰਾ ਮੰਨਦੇ ਹਨ (ਏਸੇ ਤਰਹਾਂ)
ਅਸਾਂ ਓਹਨਾਂ ਪਾਸੋਂ (ਭੀ) ਪ੍ਰਤਗਿਯਾ ਲੀਤੀ ਸੀ ਤਾਂ ਜੋ ਕੁਛ ਓਹਨਾਂ ਨੂੰ
ਉਪਦੇਸ਼ ਦਿਤਾ ਗਿਆ ਸੀ (ਓਹ ਭੀ) ਓਸ ਵਿਚੋਂ (ਇਕ) ਹਿਸਾ ਭੁਲ ਬੈਠੇ
ਤਾਂ (ਓਸਦੇ ਦੋਸ਼ ਵਿਚ) ਅਸਾਂ ਓਹਨਾਂ ਵਿਚ ਦਵੈਤ ਅਰ ਕ੍ਰੋਧ (ਦੀ
ਅਗਨੀ ਨੂੰ) ਅੰਤ ਦੇ ਦਿਨਾਂ ਤਕ ਦਗਾ ਦਿਤਾ ਅਰ ਅੰਤ ਨੂੰ ਖੁਦਾ ਉਨਹਾਂ ਨੂੰ 
ਦਸ ਦੇਵੇਗਾ ਕਿ ਕੀ ਕਰਦੇ ਰਹੇ॥ ੧੫॥ ਹੈ ਕਿਤਾਬ ਵਾਲਿਓ ਤੁਹਾਡੇ 
ਪਾਸ ਸਾਡਾ ਰਸੂਲ (ਮੁਹੰਮਦ) ਆ ਚੁਕਾ ਹੈ ਅਰ ਰਬੀ ਪੁਸਤਕ ਵਿਚੋਂ 
ਜੇ ਕੁਛ ਤਸੀਂ ਛਿਪਾਂਦੇ ਰਹੇ ਹੋ ਓਹ ਓਸ ਵਿਚੋਂ ਬਹੁਤ ਕੁਛ ਤੁਹਾਡੇ ਪਾਸ&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>hr6yjiz9i4uyx1ph60bn6e32dogo02m</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>ਪੰਨਾ:ਕੁਰਾਨ ਮਜੀਦ (1932).pdf/110</title>
    <ns>250</ns>
    <id>57795</id>
    <revision>
      <id>183824</id>
      <parentid>157700</parentid>
      <timestamp>2024-12-12T13:31:41Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Taranpreet Goswami</username>
        <id>2106</id>
      </contributor>
      <minor />
      <comment>(via JWB)</comment>
      <origin>183824</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="4291" sha1="pu5xu0ctbmcp0xtblat1xea24mdq3xx" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;3&quot; user=&quot;Gurtej Chauhan&quot; /&gt;{{rh|੧੧੦|ਪਾਰਾ ੬|ਸੂਰਤ ਮਾਯਦਹ ੫}}
{{rule}}&lt;/noinclude&gt;
ਨੇ ਜੇ ਤਹਾਡੇ ਪਰ ਉਪਕਾਰ ਕੀਤੇ ਹਨ ਓਹਨਾਂ ਨੂੰ ਯਾਦ ਕਰੇ ਕਿ ਓਸ ਨੇ
ਤੁਹਾਡੇ ਵਿਚ ਹੀ (ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ) ਪੈਯੰਬਰ ਬਨਾਏ ਔਰ _ਤੁਹਾਨੂੰ ਪਾਦਸ਼ਾਹ
(ਭੀ) ਬਨਾਇਆ ਅਰ ਤੁਹਾਨੂੰ ਉਹ ੨ ਪਦਾਰਥ ਦਿਤੇ ਜੇ ਸੰਸਾਰ ਭਰਦੇ ਲੋਗਾਂ
ਵਿਚੋ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਦਿਤੇ॥ ੨੧॥ ਭਿਰਾਓ (ਸ਼ਾਮ) ਦਾ ਪਵਿੱਤਰ
ਦੇਸ਼ ਜੋ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਨੇ ਤੁਹਾਡੇ ਭਾਗਾਂ ਵਿਚ ਲਿਖ ਦਿਤਾ ਹੈ ਚਲ ਕੇ ਓਸ
ਵਿਚ ਪਰਵੇਸ਼ ਕਰੋ ਅਰ (ਵੈਰੀਆਂ ਦੇ ਸਾਥ ਜੁਧ ਜੰਗ ਵਿਖੇ) ਪਿਠ ਨਾ ਦੇਣੀ
ਤਾਂ ਤੁਸੀਂ ਘਾਟੇ ਵਿਚ ਆ ਜਾਓਗੇ॥ ੨੨॥ ਉਹ ਲੋਗ ਲਗੇ ਕਹਿਣ ਕਿ ਹੇ
ਮੂਸਾ ਓਸ ਦੇਸ ਵਿਖੇ ਤਾਂ ਅਤੀ ਬਲਵਾਨ ਲੋਗ (ਵਸਦੇ) ਹਨ ਅਰ ਜਦੋਂ
ਤਕ ਓਹ ਓਥੋਂ ਨ ਨਿਕਸ ਜਾਣ ਅਸੀਂ ਤਾਂ ਓਸ (ਦੇਸ) ਵਿਖਯ ਪੈਰ ਪਾਂਦੇ
ਨਹੀ? ਹਾਂ (ਓਹ ਲੋਗ) ਓਸ ਵਿਚੋ ਨਿਕਸ ਜਾਣ ਤਾਂ ਅਸੀਂ ਅਵਸ਼ ਜਾ ਵੜਾਂਗੇ
॥ ੨੫॥ (ਖੁਦਾ ਦਾ) ਭੈ ਮਨਨ ਵਾਲਿਆਂ ਵਿਚੋਂ ਦੇ ਆਦਮ) (ਯੂਸ਼ ਅਰ
ਕਾਲਬ) ਥੇ ਕਿ ਓਹਨਾਂ ਪਰ ਖੁਦਾ ਨੇ (ਆਪਣਾਂ) ਕ੍ਰਿਪਾ ਕੀਤੀ (ਅਰ) ਉਹ
ਕਹਿਣ ਲਗ ਪੜੇ (ਕਿ ਤੁਸੀਂ ਬਲਾਤਕਾਰ) ਓਹਨਾਂ ਪਰ (ਚੜਾਈ ਕਰ
ਕੇ) ਦਰਵਜਿਆਂ ਵਿਚ ਜਾ ਵੜੋ ਜਦੇਂ ਤੁਸੀ ਦਰਵਜਿਆਂ ਦੇ ਅੰਦਰ ਜਾ
ਵੜੇ ਤਾਂ ਨਿਰਸੰਦੇਹ ਤੁਹਾਡੀ ਵਿਜੈ ਹੈ ਯਦੀ ਤੁਸੀ ਈਮਾਨ ਰਖਦੇ ਹੋ ਤਾਂ
ਅੱਲਾ ਪਰ ਹੀ ਭਰੋਸਾ ਰਖੋ॥ ੨੩॥ ਉਹ ਕਹਿਣ ਲਗੇ ਹੈ ਮੁਸਾ ਜਦ ਤਕ
ਓਸ ਵਿਚ ਵੈਰੀ ਹਨ ਅਸੀਂ _ਕਦਾਪਿ ਓਸ ਵਿਚ ਪੈਰ ਨਹੀਂ ਪਾਵਾਂਗੇ
ਹਾਂ ਤੂੰ ਅਰ ਤੇਰਾ ਖੁਦਾ (ਦੋਨੋਂ) ਜਾਓ ਅਰ (ਓਹਨਾਂ ਲੋਗਾਂ ਨਾਲ)
ਲੜੋ ਅਸੀਂ ਤਾਂ ਏਥੇ ਹੀ ਬੈਠੇ ਹਾਂ॥ ੨੪॥ (ਏਸ ਬਾਤ ਥੀਂ) ਮੂਸਾ ਨੇ
ਅਰਜੋਈ ਕੀਤੀ ਕੇ ਹੈ ਮੇਰੇ ਪਰਵਰਦਿਗਾਰ ਕੇਵਲ ਮੈ ਆਪਣੀ ਜਾਨ ਤਬ
ਮੇਰਾ ਭਿਰਾ (ਹਾਰੂਨ) ਦੇ ਸਿਵਾ ਹੇਰ ਕੋਈ ਮੇਰੇ ਵਸ ਵਿਚ ਨਹੀ ਤੂੰ ਸਾਡੇ
ਵਿਚ ਅਰ ਓਹਨਾਂ ਫਾਸਕਾਂ (ਖੋਟਿਆਂ) ਵਿਚ ਵਿਭੇਦ ਕਰਦੇ॥ ੨੫॥। (ਏਸ
ਬਾਤ ਥੀਂ) ਅੱਲਾ ਨੇ ਕਹਿਆ ਚੋਗਾ। (ਭਾਈ) ਤਾਂ ਓਹ ਮੁਲਕ ਚਾਲੀ ਬਰਸਾਂ
ਤਕ ਉਨਹਾਂ ਦੇ ਭਾਗਾਂ ਵਿਚ ਨਾ ਹੋਵੇਗਾ (ਮਿਸਰ ਦੇ) ਜੋਗਲ ਵਿਚ ਭੰਭਲ
ਭੂਸੇ ਖਾਂਦੇ ਫਿਰਨਗੇ ਤਾਂ ਤੁਸਾਂ ਆਗਿਆ ਭੰਗੀ ਲੋਗਾਂ ਦੀ ਦਸ਼ਾ ਪਰ ਕੁਛ
ਅਫਸੋਸ ਨ ਕਰਨਾ॥ ੨੬॥ ਰੁਕੂਹ ੪॥

{{gap}}ਪਰ (ਹੇ ਪੈਯੰਬਰ) ਏਹਨਾਂ ਲੋਗਾਂ ਨੂੰ ਆਦਮ ਦੇ ਦੋ ਪੁੱਤਰਾਂ (ਹਾਬਿਲ
ਤਥਾ ਕਾਬੀਲ) ਦੀ ਸਚੀ ਕਥਾ ਪੜ ਕੇ ਸੁਣਾਓ ਕਿ ਜਦੋਂ ਦੋਆਂ ਨੇ (ਖੁਦਾ
ਦੀ ਜਨਾਬ ਵਿਚ) ਭੇਟਾਂ ਚੜ੍ਹਾਈਆਂ ਕਿ ਓਹਨਾਂ ਵਿਚੋ ਇਕ ਦੀ ਸਵੀਕਾਰ
ਹੋਈ ਅਰ ਦੂਸਰੇ ਦੀ ਸ੍ਵੀਕਾਰ ਨਾਂ ਹੋਈ ਤਾਂ (ਕਾਬੀਲ ਦ੍ਵੋਖ ਦਾ ਮਾਰਿਆ
ਹੋਇਆ ਭਿਰਾ ਨੂੰ) ਕਹਿਣ ਲਗਾ ਕਿ ਮੈਂ ਸਚ ਮੂਚ ਤੈਨੂੰ ਕਤਲ&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>pu5xu0ctbmcp0xtblat1xea24mdq3xx</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>ਪੰਨਾ:ਕੁਰਾਨ ਮਜੀਦ (1932).pdf/203</title>
    <ns>250</ns>
    <id>57798</id>
    <revision>
      <id>183866</id>
      <parentid>158193</parentid>
      <timestamp>2024-12-12T13:38:31Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Taranpreet Goswami</username>
        <id>2106</id>
      </contributor>
      <minor />
      <comment>(via JWB)</comment>
      <origin>183866</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="4166" sha1="gqczl19sks2m8heshgnvq8py4nszmt0" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;3&quot; user=&quot;Gurtej Chauhan&quot; /&gt;{{rh|ਪਾਰਾ ੧੦|ਸੂਰਤ ਤੌਬਾ ੯|੨੦੩}}
{{rule}}&lt;/noinclude&gt;
ਅਰ ਅੱਲਾ (ਐਸਿਆਂ) ਧੂਰਤ ਲੋਗਾਂ ਨੂੰ ਸਿਖਿਆ ਦੀ (ਸਮਰਥ) ਨਹੀ
ਪਰਦਾਨ ਕਰਦਾ॥੮੦॥ ਰੁਕੂਹ ੧੦॥

{{gap}}ਜੇ ਰਸੂਲ ਖੁਦਾ ਥੀ&quot; ਅਲਗ ਹੋਕਰ ਪਿਛੇ ਬੈਠ ਰਹਿਣ ਵਾਲੇ ਖੁਸ਼ ਹੋਏ
ਹਨ ਅਰ ਰਬ ਦੇ ਰਾਹ ਵਿਚ ਆਪਣੀ ਜਾਨ ਮਾਲ ਸਥ ਜਹਾਂਦ (ਯੁਧ) ਕਰਨ।
ਓਹਨਾਂ ਨੂੰ ਨਾ ਪਸੰਦ ਹੋਇਆ ਅਰ (ਲੋਗਾਂ ਨੂੰ ਭੀ) ਸਮਝਾਉਣ ਲਗੇ ਕਿ
(ਐਸੀ) ਗਰਮੀ ਵਿਚ (ਘਰਾਂ ਥੀਂ) ਨਾ ਨਿਕਸਣਾ। ਏਹਨਾਂ ਲੋਗਾਂ ਨੂੰ ਕਹੁ
ਕਿ ਗਰਮੀ ਤਾਂ ਨਰਕਾਗਨੀ ਦੀ ਬਹੁਤ ਕਰੜੀ ਹੈ ਹਾ ਦੇਵ ਏਹਨਾਂ ਨੂੰ
(ਇਤਨੀ) ਸਮਝ ਹੁੰਦੀ ॥੮੧॥ ਸੋ ਇਹ ਲੋਗ ਹਸਣਗੇ ਥੋਹੜਾ ਅਰ
ਰੋਣਗੇ ਬਹੁਤ (ਅਰ ਏਹ) ਓਹਨਾਂ ਕਰਮਾਂ ਦਾ ਬਦਲਾ (ਹੇਵੇਗਾ) ਜੋ (ਸੰਸਾਰ
ਵਿਚ) ਕੀਤਾ ਕਰਦੇ ਸਨ॥ ੮੨॥ ਤਾਂ ਯਦੀ ਖੁਦਾ ਤੁਹਾਨੂੰ ਏਹਨਾਂ ਦੰਬੀਆਂ
ਦੇ ਕਿਸੇ ਟੋਲੇ ਦੀ ਤਰਫ ਪਰਤ ਕੇ ਲੈ ਜਾਵੇ ਅਰ (ਫੇਰ ਇਹ ਲੋਗ ਯੁਧ
ਵਾਸਤੇ ਨਿਗਸਣ ਦੀ) ਤੁਸਾਂ ਪਾਸੋ ਆਗਿਆ ਪੁਛਣ ਤਾਂ ਤੁਸੀ (ਓਸ ਵੇਲੇ
ਏਹਨਾਂ ਨੂੰ) ਕਹਿ ਦੇਣਾ ਕਿ ਤੁਸੀਂ ਨਾਂ ਤਾਂ ਕਦੀ ਮੇਰੇ ਸਥ (ਯੁਧ ਵਾਸਤੇ)
ਨਿਕਸੋਗੇ ਅਰ ਨਾਂ ਮੇਰੇ ਸਾਥ ਹੋਕੇ ਕਿਸੇ ਦੁਸ਼ਮਨ ਨਾਲ ਲੜੋਗੇ(ਕਿਉਂਕਿ)
ਤੁਸੀਂ ਪਹਿਲੀ ਵੇਰ (ਘਰਾਂ ਵਿਚ) ਬੈਠਣ ਨਾਲ ਪਰਸੰਨ ਹੋਏ ਹੁਣ ਭੀ
ਫਾਡੀਆਂ ਦੇ ਸਾਥ (ਘਰਾਂ ਵਿਚ) ਬੈਠੇ ਰਹੋ ॥੮੩॥ ਅਰ ਜੇਕਰ ਏਹਨਾਂ ਵਿਚੋਂ
ਕੋਈ ਮਰ ਜਾਵੇ ਤਾਂ ਤੁਸਾਂ ਓਸ (ਦੇ ਜਨਾਜ਼ੇ) ਪਰ ਕਦਾਪਿ ਨਮਾਜ ਨਾ ਪੜਨ
ਅਰ ਨਾਂ ਉਸ ਦੀ ਕਬਰ ਪਰ (ਜਾ ਕੇ) ਖੜਿਆਂ ਹੋਣ (ਕਿਉਂ ਕਿ) ਓਹਨਾਂ
ਨੇ ਅੱਲਾ ਅਰ ਉਸ ਦੇ ਰਸੂਲ ਦੇ ਸਾਥ ਕੁਫਰ ਕੀਤਾ ਅਰ ਇਹ ਸਰਕਸ਼ੀ ਦੀ 
ਦਸ਼ਾ ਵਿਚ ਹੀ ਮਰ ਗਏ॥ ੮੪॥ ਅਰ ਏਹਨਾਂ ਦਾ ਧਨ
ਪਦਾਰਥ ਅਰ ਕੁਟੈਬ ਤੁਹਾਡੇ ਵਾਸਤੇ ਅਚੰਭਾ ਨਾ ਗੁਜਰੇ ਬਸ ਖੁਦਾ
ਦਾ ਸੰਕਲਪ ਹੈ ਕਿ ਧਨ ਤਥਾਂ ਕੁਟੰਬ ਦੇ ਕਾਰਣ ਏਹਨਾਂ ਨੂੰ ਸੰਸਾਰ ਵਿਚ
ਦੁਖਾਂ ਵਿਚ ਆਵੇਢਿਤ ਰਖੇ ਅਰ (ਜਦੋ) ਏਹਨਾਂ ਦੇ ਪ੍ਰਾਣ ਨਿਕਸ ਜਾਣ
ਅਰ ਏਹ (ਓਸ ਵੇਲੇ ਭੀ) ਕਾਫਰ ਹੀ) ਹੋਣ ॥੮੫॥ ਅਰ ਜਦੋਂ ਕੋਈ ਸੂਰਤ
ਉਤਰੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ (ਅਰ ਓਸ ਵਿਚ ਹੁਕਮ ਹੁੰਦਾ ਹੈ) ਕਿ ਅੱਲਾ
ਪਰ ਭਰੋਸਾ ਕਰੇ ਔਰ ਓਸ ਦੇ ਰਸੂਲ ਦੇ ਸਾਥ ਹੈ ਕੇ ਯੁਧ ਕਰੋ ਤਾਂ (ਜੋ)
ਇਨਹਾਂ ਵਿਚੋ ਸਾਮਰਥਵਾਨ (ਹਨ ਉਹੀ) ਤੇਰੇ ਪਾਸੇ ਆਗਿਆ ਮੰਗਣ
ਲਗਦੇ ਹਨ ਅਰ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ ਕਿ ਸਾਨੂੰ (ਏਥੇ ਹੀ) ਛਡ ਦਿਓ ਕਿ 
(ਦੂਸਰਿਆਂ) ਬੈਠਣ ਵਾਲਿਆਂ ਸਾਥ ਅਸੀ ਭੀ (ਘਰਾਂ ਵਿਚ ਬੈਠੇ) ਰਹੀਏ
॥੮੬॥ ਏਹਨਾਂ ਨੁੰ ਜਨਾਨੀਆਂ ਦੇ ਸਾਥ ਜੇ ਪਿਛੇ (ਘਰਾਂ ਵਿਚ ਬੈਠੀਆਂ)
ਰਹਿੰਦੀਆਂ ਹਨ (ਪਿਛੇ ਬੈਠ) ਰਹਿਣਾ ਪਸੰਦ ਆਇਆ ਅਰ ਏਹਨਾਂ ਦੇ&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>gqczl19sks2m8heshgnvq8py4nszmt0</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>ਪੰਨਾ:ਕੁਰਾਨ ਮਜੀਦ (1932).pdf/112</title>
    <ns>250</ns>
    <id>57829</id>
    <revision>
      <id>183825</id>
      <parentid>157819</parentid>
      <timestamp>2024-12-12T13:31:50Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Taranpreet Goswami</username>
        <id>2106</id>
      </contributor>
      <minor />
      <comment>(via JWB)</comment>
      <origin>183825</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="4086" sha1="h9k5cc0olxcudmu63nk2gvld36pzor9" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;3&quot; user=&quot;Gurjit Chauhan&quot; /&gt;{{rh|੧੧੨|ਪਾਰਾ ੬|ਸੂਰਤ ਮਾਯਦਹ ੫}}
{{rule}}&lt;/noinclude&gt;
ਦੁਖ (ਤਿਅਰ) ਹੈ ॥੩੩॥ ਪਰੰਚ ਜੇ ਲੋਗ ਇਸ ਥੀ ਪਹਿਲਾਂ ਕਿ
ਤੁਸੀਂ ਓਹਨਾਂ ਪਰ ਅਧਿਕਾਰ ਪਾਓ ਤੋਬਾ ਕਰ ਲੈਣ ਤਾਂ ਜਾਣਦੇ ਰਹੋ ਕਿ
ਅੱਲਾ (ਲੋਗਾਂ ਦੇ ਕਸੂਰ) ਮਾਫ ਕਰਨੇ ਵਾਲਾ ਕ੍ਰਿਪਾਲੂ ਹੈ ॥੩੪॥
ਰੁਕੁਹ ॥੫॥

{{gap}}ਮੁਸਲਮਾਨੋ! ਅੱਲਾ ਪਾਸੋਂ ਡਰਦੇ ਰਹੋ ਅਰ (ਹੋਰ) ਓਸ ਦੇ ਪਾਸ
(ਪਹੁੰਚਣ) ਦੇ ਕਾਰਣ ਦੀ ਤਲਾਸ਼ ਕਰਦੇ ਰਹੋ ਅਰ ਓਸ ਦੇ ਰਾਹ ਵਿਚ
ਯੁਧ ਕਰੇ ਤਾਂ ਕਿ ਤੁਸੀਂ ਸਫਲਤਾ ਪਾਓ ॥੩੫॥ ਜਿਨਹਾਂ ਲੋਗਾਂ ਨੇ ਕੁਫਰ
(ਅਖਤਿਆਰ) ਕੀਤਾ ਯਦੀ ਉਨਹਾਂ ਦੇ ਪਾਸੇ ਉਹ ਸਾਰਾ (ਮਾਲ ਅਸਬਾਬ
ਭੀ) ਹੋਵੇ ਜੇ ਧਰਤੀ ਪਰ ਹੈ ਅਰ ਉਤਨਾ ਹੀ ਓਸ ਦੇ ਸਾਥ ਹੋਰ ਭੀ ਤਾਂ ਤੇ
ਪ੍ਰਲੈ ਦੇ ਦਿਨ ਵਾਲੇ ਦੁਖ ਦੇ ਬਦਲੇ ਵਿਚ ਉਸ ਨੂੰ ਦੇ ਦੇਣ
(ਤਾਂਭੀ ਇਹ ਬਦਲ) ਉਨਹਾਂ ਪਾਸੋਂ ਸਵੀਕਾਰ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ ਜਾਵੇਗਾ ਅਰ
ਉਨਹਾਂ ਵਾਸਤੇ ਭਿਆਣਕ ਦੁਖ ਤਿਆਰ ਖੜਾ ਹੈ ॥੩੬॥ ਅਭਿਲਾਖਾ ਕਰਨਗੇ
ਕਿ (ਨਰਕ)ਅਗਨੀ ਵਿਚੋਂ ਭਜ ਕੇ ਨਿਕਸ ਜਾਈਏ ਪਰੰਚ ਵੈ ਓਥੋਂ ਨਿਕਸ
ਨਹੀਂ ਸਕਣਗੇ ਅਰ ਉਨਹਾਂ ਵਾਸਤੇ ਦੁਖ ਹੈ ਜੇ(ਉਨਹਾਂ ਦੀ ਜਾਨ ਦਾ)
ਲਾਰੜੁ (ਹੋ ਜਾਵੇਗਾ) ॥੩੭॥ ਆਦਮੀ ਚੋਰੀ ਕਰੇ ਅਥਵਾ ਇਸਤ੍ਰੀ ਚੋਰੀ
ਕਰੇ ਤਾਂ ਉਨਹਾਂ ਦੀ (ਏਸ) ਕਰਤੂਤ ਦੇ ਬਦਲੇ ਵਿਚ ਦੋਨੋਂ ਦੇ
ਹਥ ਵਢ ਸਿਟੋ (ਏਹ) ਸਜਾ (ਉਨਹਾਂ ਦੇ ਹੱਕ ਵਿਚ) ਖੁਦਾ ਦੀ
ਤਰਫੋ (ਇਸਥਿਤ) ਹੈ ਅਰ ਅੱਲਾ ਜ਼ਬਰਦਸਤ ਅਰ  ਯੁਕਤੀਮਾਨ ਹੈ
॥੩੮॥ ਤਾਂ ਜੋ ਆਪਣੇ ਕਸੂਰ ਪਿਛੋਂ ਤੋਬਾ ਕਰ ਲਵੇ ਅਰ (ਆਪਣੀ
ਆਦਤ) ਸੁਧਾਰ ਲਵੇ ਤਾਂ ਅੱਲਾ ਉਸ ਦੀ ਤੋਬਾ ਕਬੂਲ ਕਚ ਲੈਂਦਾ ਹੈ
ਕਾਹੇ ਤੇ ਅੱਲਾ (ਆਦਮੀਆਂ ਦੇ ਗੁਨਾਹ) ਬਖਸ਼ਣੇ ਵਾਲਾ ਮੇਹਰਬਾਨ ਹੈ
॥੩੯॥ ਕੀ ਤੈਨੂੰ ਖਬਰ ਨਹੀਂ ਕਿ ਧਰਤੀ ਤਥਾ ਆਗਾਸ ਵਿਚ ਅੱਲਾ
ਹੀ ਦੀ ਸ਼ਾਸਨਾ ਹੈ ਜਿਸ ਨੂੰ ਚਾਹੇ ਕਸ਼ਟ ਦੇਵੇ ਜਿਸ ਨੂੰ ਚਾਹੇ ਮਾਫ ਕਰ ਦੇਵੇ
ਅਰ ਅੱਲ ਸੰਪੂਰਣ ਵਸਤਾਂ ਪਰ ਕਾਦਰ ਹੈ ॥੪੦॥ ਹੈ ਪੈਯੰਬਰ ਜੋ
ਲੋਗ ਕੁਫਰ ਪਰ ਢੈਂਦੇ ਹਨ ਅਰ ਮੂੰਹੋਂ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ ਕਿ ਅਸੀਂ ਈਮਾਨ ਲੈ
ਆਏ (ਅਰਥਾਤ ਦੰਬੀ)ਅਰ ਓਹਨਾਂ ਦੇ ਦਿਲ ਦੀਨ ਇਸਲਾਮ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਮੰਨਦੇ
(ਉਨਹਾਂ ਕਰਕੇ) ਤੁਸੀਂ ਖਿਨਚਿਤ ਨਾ ਹੋਵੋ ਅਰ ਓਹਨਾਂ ਵਿਚੋਂ ਜੇ ਯਹੂਦੀ
ਹਨ ਝਠ ਮੂਠ ਗਲਾਂ ਦੀਆਂ ਕਨਸੋਆਂ ਲੈਂਦੇ ਫਿਰਦੇ ਹਨ ਅਰ ਕਨਸੋਆਂ
(ਭੀ) ਲੈਂਦੇ ਫਿਰਦੇ ਹਨ ਤਾੰ (ਹੋਰਨਾਂ (੨) ਲੋਗਾਂ ਦੇ ਵਾਸਤੇ ਜੋ
(ਅਦਯੋਪਿ) ਤੁਹਾਡੇ ਪਾਸ(ਤਕ) ਭੀ ਨਹੀਂ ਆਏ ਇਲਫ਼ਾਜ਼ (ਸ਼ਬਦਾਂ) ਨੁੰ
ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਟਿਕਾਣੇ ਤੋਂ ਬੇ ਟਿਕਾਣੇ ਕਰਦੇ ਹਨ (ਅਰ ਲੋਗਾਂ ਨੂੰ)&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>h9k5cc0olxcudmu63nk2gvld36pzor9</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>ਪੰਨਾ:ਕੁਰਾਨ ਮਜੀਦ (1932).pdf/113</title>
    <ns>250</ns>
    <id>57830</id>
    <revision>
      <id>183826</id>
      <parentid>157823</parentid>
      <timestamp>2024-12-12T13:31:56Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Taranpreet Goswami</username>
        <id>2106</id>
      </contributor>
      <minor />
      <comment>(via JWB)</comment>
      <origin>183826</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="4248" sha1="ayarc24qycrvlfnez2c6fpx7c4f7xvx" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;3&quot; user=&quot;Gurjit Chauhan&quot; /&gt;{{rh|ਪਾਰਾ ੬|ਸੂਰਤ ਮਾਯਦਹ ੫|੧੧੩}}
{{rule}}&lt;/noinclude&gt;
ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ ਕਿ ਯਦੀ (ਮੁਹੰਮਦ ਦੀ ਤਰਫੋਂ) ਤੁਹਾਨੂੰ ਏਹੋ (ਹੁਕਮ)
ਦਿਤਾ ਜਾਵੇ ਤਾਂ ਉਸ ਨੂੰ (ਮਨਜੂਰ ਕਰ) ਲੈਣਾ ਅਰ ਯਦੀ ਤੁਹਾਨੂੰ
ਏਹ ਹੁਕਮ ਨਾ ਦਿਤਾ ਜਾਵੇ ਤਾਂ ਮੰਨਨ ਥੀਂ ਬਚਨਾਂ ਅੱਲਾ ਜਿਸ ਨੂੰ 
(ਕੁਮਾਰਗੀ) ਦੀ ਵਿਪਤਾ ਵਿਚ ਰੱਖਣਾ ਚਾਹੇ ਤਾਂ ਓਸ ਦੇ ਵਾਸਤੇ ਖੁਦਾ ਪਰ
ਤੁਹਾਡਾ ਕੋਈ ਭੀ ਜੋਰ ਨਹੀਂ ਚਲ ਸਕਦਾ ਏਹ ਉਹ ਲੋਗ ਹਨ ਕਿ ਖੁਦਾ
ਭੀ ਜਿਨਹਾਂ ਦੇ ਦਿਲਾਂ ਨੂੰ ਪਵਿਤ੍ਰ ਕਰਨਾ ਨਹੀਂ ਚਾਹੁੰਦਾ ਏਹਨਾਂ ਲੋਗਾਂ ਦੀ
ਦੁਨੀਆਂ ਵਿਚ (ਭੀ) ਬੇਇਜ਼ਤੀ ਹੈ ਅਰ ਅੰਤ ਨੂੰ (ਭੀ) ਏਹਨਾਂ ਵਾਸਤੇ
ਭਿਆਨਕ ਦੁਖ ਹੈ ॥੪੧॥ (ਏਹ ਲੋਗ) ਝੂਠੀਆਂ ਮੂਠੀਆਂ ਬਾਤਾਂ ਦੀਆਂ
ਕਨਸੋਆਂ ਲੈਂਦੇ ਫਿਰਦੇ ਹਨ (ਅਰ) ਹਰਾਮ ਦਾ ਮਾਲ ਚਟਮ ਕਰੀ
ਚਲੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ (ਹੇ ਪੈਯੰਬਰ) ਯਦੀ ਏਹ ਤੁਹਾਡੇ ਪਾਸ ਆਉਣ ਤਾਂ
ਤਹਾਨੂੰ (ਅਖਤਿਆਰ ਹੈ ਕਿ) ਏਹਨਾਂ ਵਿਚ ਫੈਸਲਾ ਕਰੇ ਅਥਵਾ ਏਹਨਾਂ
ਥੀਂ ਕੰਨੀ ਕਤਰੀ ਰੱਖੋ ਅਰ ਯਦੀ ਤੁਸੀ ਏਹਨਾਂ ਥੀਂ ਕੰਨੀ ਕਤਰੀ ਰੱਖੋਗੇ
ਤਾਂ ਏਹ ਤੁਹਾਨੂੰ ਕਿਸੇ ਤਰਹਾਂ ਦਾ ਭੀ ਨੁਕਸਾਨ ਨਹੀਂ ਪਹੁੰਚਾ ਸਕਣਗੇ
ਅਰ ਯਦੀ ਫੈਸਲਾ ਕਰੋ ਤਾਂ ਏਹਨਾਂ ਵਿਚ ਇਨਸਾਫ ਦੇ ਨਾਲ ਫੈਸਲਾ
ਕਰੀਓ ਕਾਹੇ ਤੇ ਅੱਲਾ ਨਿਆਇਕਾਰੀਆਂ ਨੰ ਮਿਤੱਰ ਰਖਦਾ ਹੈ ॥੪੨॥
ਅਰ (ਏਹ ਲੋਗ) ਤੁਹਾਤੇ ਪਾਸ ਝਗੜਿਆਂ ਨੂੰ ਫੈਸਲਿਆਂ ਵਾਸਤੇ ਕਿਉਂ
ਲੈ ਆਉਂਦੇ ਹਨ ਜਦੋਂ ਕਿ ਇਨਹਾਂ ਦੇ ਦੇ ਪਾਸ ਖੁਦ ਤੋਰਾਤ ਹੈ? (ਅਰ) ਓਸ
ਵਿਚ ਖੁਦਾ ਦਾ ਹੁਕਮ ਭੀ (ਮੌਜੂਦ) ਹੈ ਫੇਰ ਏਸ ਦੇ ਪਿੱਛੋਂ ਮਨਮੁਖਤਾਈ
ਕਰਦੇ ਹਨ ਅਰ ਏਹਨਾੰ ਨੂੰ ਈਮਾਨ ਹੀ ਨਹੀਂ ॥੪੩॥ ਰੁਕੂਹ ੬॥

{{gap}}(ਨਿਰਸੰਦੇਹ) ਅਸਾਂ ਨੇ (ਹੀ) ਤੌਰਾਤ ਉਤਾਰੀ ਜਿਸ ਵਿਚ
ਸਿਖਿਆ ਅਰ ਨੂਰ ਹੈ (ਖੁਦਾ ਦੇ) ਆਗਯਾਕਾਰੀ ਨਬੀ ਓਸ ਦੇ ਅਨੁਸਾਰ
ਯਹੂਦੀਆਂ ਨੂੰ ਹੁਕਮ ਦੇਂਦੇ ਚਲੇ ਆਏ ਹਨ ਅਰ (ਉਸੇ ਵਾਂਗੂ) ਈਸ਼ਵਰ
ਪੁਜਾਰੀ ਅਰ ਵਿਦਵਾਨ (ਭੀ ਆਗਿਆ ਦੇਂਦੇ ਆਏ ਹਨ) ਕਾਹੇ ਤੇ(ਓਹ)
ਅੱਲਾਾ ਦੀ ਕਿਤਾਬ ਦੇ ਰਾਖੇ ਨੀਅਤ ਕੀਤੇ ਗਏ ਸਨ ਅਰ ਓਸ ਉੱਤੇ ਸਾਖੀ
ਭੀ ਠਹਿਰਾਏ ਗਏ ਸਨ ਤਾਂ (ਹੇ ਪਰਚਲਿਤ ਸਮੇਂ ਦੇ ਯਹੂਦੀਓ) ਲੋਗਾਂ
ਪਾਸੋਂ ਨਾ ਡਰੋ ਅਰ ਸਾਡਾ ਹੀ ਡਰ ਮੰਨੋਂ ਅਰ ਸਾਡੀਆਂ ਆਇਤਾਂ ਦੇ ਪ੍ਰਤਿ
ਬਦਲ ਵਿਚ (ਸੰਸਾਰਿਕ) ਤੁਛ ਲਾਭ ਨਾ ਲਵੋਂ ਅਰ ਜੋ ਖੁਦਾ ਦੀ ਉਤਾਰੀ
ਹੋਈ (ਪੁਸਤਕ) ਦੇ ਅਨੁਸਾਰ ਆਗਿਆ ਨ ਦੇਵੇ ਤਾਂ ਏਹੋ ਹੀ (ਲੋਗ) ਕਾਫਰ
ਹਨ ॥੪੪॥ ਅਰ.ਅਸਾਂ ਨੇ ਤੌਰਾਤ ਵਿਚ ਯਹੂਦੀਆਂ ਨੂੰ ਲਿਖਿਆ ਹੋਇਆ
ਹਕਮ ਦਿਤ ਸੀ ਕਿ ਜਾਨ ਦੇ ਬਦਲੇ ਜਾਨ ਅਰ ਅੱਖ ਦੇ ਬਦਲੇ ਅੱਖ,ਅਰ 
ਨੱਕ ਦੇ ਬਦਲੇ ਨੱਕ, ਅਰ ਕੰਨ ਦੇ ਬਦਲੇ ਕੰਨ, ਅਰ ਦੰਦ ਦੇ ਬਦਲੇ&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>ayarc24qycrvlfnez2c6fpx7c4f7xvx</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>ਪੰਨਾ:ਕੁਰਾਨ ਮਜੀਦ (1932).pdf/204</title>
    <ns>250</ns>
    <id>57891</id>
    <revision>
      <id>183867</id>
      <parentid>158194</parentid>
      <timestamp>2024-12-12T13:38:33Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Taranpreet Goswami</username>
        <id>2106</id>
      </contributor>
      <minor />
      <comment>(via JWB)</comment>
      <origin>183867</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="4268" sha1="n82ct7e10kpnmq60xw8n9y9zxxhkg84" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;3&quot; user=&quot;Gurtej Chauhan&quot; /&gt;{{rh|੨੦੪|ਪਾਰਾ ੧੦|ਸੂਰਤ ਤੌਬਾ ੯}}
{{rule}}&lt;/noinclude&gt;
ਦਿਲਾਂ ਪਰ ਮੋਹਰ ਲਗ ਦਿਤੀ ਗਈ ਤਾਂ ਏਹ ਲੋਗ (ਯੁਧ ਦੇ ਪਰਮਰਸ਼ਾਂ ਨੂੰ ਕਛ) 
ਨਹੀਂ ਸਮਝਦੇ॥ ੮੭॥ ਪਰੰਤੂ ਰਸੂਲ ਅਰ ਜੋ ਉਹਨਾਂ
ਦੇ ਸਾਥ (ਅੱਲਾ ਪਰ) ਭਰੋਸਾ ਲੈ ਆਏ ਹਨ (ਏਹਨਾਂ ਸਾਰਿਆਂ ਨੇ) ਆਪਣੀ
ਜਾਨ ਮਾਲ ਸਾਥ (ਖੁਦਾ ਦੇ ਰਾਹ ਵਿਚ)ਯੁਧ ਕੀਤੇ ਇਹੋ ਹੀ ਲੋਗ ਹਨ ਜਿਹਨਾਂ
ਵਾਸਤੇ(ਅੰਤ ਦੀਆ)ਭਲਾਈਆਂ ਹਨ ਅਰ(ਅੰਤ ਨੂੰ)ਇਹੋ ਹੀ ਸਫਲਤਾ ਪਾਉਣ
ਵਾਲੇ ਹਨ॥ ੮੮॥ ਏਹਨਾਂ ਵਾਸਤੇ ਅੱਲ ਨੇ (ਸਵਰਗ ਦੇ) ਬਾਗ ਤਿਆਰ
ਕਰ ਰਖੇ ਹਨ ਜਿਨਹਾਂ ਦੇ ਨੀਚੇ ਨਹਿਰਾਂ (ਪੜੀਆਂ) ਵਗਦੀਆਂ ਹੋਣਗੀਆਂ
(ਅਰ ਇਹ) ਉਹਨਾਂ ਵਿਚ ਸਦਾ ਵਾਸਤੇ ਰਹਿਣਗੇ (ਅਰ) ਇਹੋ ਹੀ ਅਧਿਕ
ਸਫਲਤਾ ਹੈ॥ ੮੯॥ ਰੁਕੂਹ॥ ੧੧॥

{{gap}}ਅਰ ਪੇਂਡੂਆਂ ਵਿਚੋਂ (ਭੀ ਕਛ) ਬਹਾਨੇ ਬਾਜ਼ (ਤੁਹਾਡੇ ਪਾਸ) ਉਜਰ
ਕਰਦੇ(ਢੁਚਰ ਡਾਂਹਦੇ)ਹੋਏ ਆਏ ਤਾ ਕਿ ਓਹਨਾਂ ਨੂੰ(ਭੀ ਪਿਛੇ ਰਹਿ ਜਾਣ ਦੀ)
ਆਗਿਆ ਦਿਤੀ ਜਾਵੇ ਅਰ ਜਿਨਹਾਂ ਲੋਗਾਂ ਨੇ ਅੱਲਾ ਔਰ ਉਸ ਦੇ ਰਸੂਲ
ਨਾਲ ਕੂੜ ਬੋਲਿਆ ਸੀ ਓਹ (ਘਰ ਹੀ) ਬੈਠੇ ਰਹੇ ਏਹਨਾਂ ਵਿਚੋਂ ਜਿਨਹਾਂ ਨੇ
ਕਫਰ ਕੀਤਾ ਉਨਹਾਂ ਨੂੰ ਸਮੀਪ ਭਿਆਣਕ ਦੁਖ ਪ੍ਰਾਪਤ ਹੋਵੇਗਾ॥ ੯੦॥
ਅਸਮਰਥਾਂ ਨੂੰ ਕੋਈ ਦੋਖ ਨਹੀਂ ਔਰ ਨਾ ਹੀ ਰੋਗੀਆਂ ਨੂੰ ਅਰ ਨਾ ਉਨਹਾਂ
ਲੋਗਾਂ ਨੂੰ ਜਿਨਹਾਂ ਪਾਸ ਖਰਚ ਨਹੀਂ ਜੇਕਰ (ਉਹ) ਅੱਲਾ ਅਰ ਉਸ ਦੇ ਰਸੂਲ
ਦੀ ਖੈਰਖਾਹੀ ਵਿਚ ਲਗੇ ਹਨ (ਏਹਨਾਂ) ਸੁਕਰਮੀਆਂ ਪਰ ਕੋਈ ਦੋਖ
ਨਹੀ ਅਰ ਅੱਲਾ ਬਖਸ਼ਣੇ ਵਾਲਾ ਮੇਹਰਬਾਨ ਹੈ॥ ੯੧॥ ਅਰ ਨਾਂ
ਓਹਨਾਂ ਲੋਗਾਂ ਪਰ (ਕਿਸੀ ਤਰਹਾਂ ਦਾ ਦੋਖ ਹੈ) ਕਿ ਜਿਸ ਸਮੇ ਓਹ ਤੁਹਾਡੇ
ਪਾਸ਼ (ਦਰਖਾਸਤ ਲੈ ਕੇ) ਆਏ ਕਿ ਤੁਸੀ ਏਹਨਾਂ ਵਾਸਤੇ ਸਵਾਰੀਆਂ ਪੈਦਾ
ਕਰ ਦਿਓ ਤਾਂ ਤੁਸਾਂ (ਓਹਨਾਂ ਨੂੰ) ਉੱਤਰ ਦਿਤਾ ਕਿ ਮੇਰੇ ਪਾਸ ਤਾਂ ਕੋਈ
(ਸਵਾਰੀ) ਹੈ ਨਹੀਂ ਕਿ ਤੁਹਾਨੂੰ ਉਸ ਪਰ ਆਰੂਢ ਕਰਾ ਦੇਵਾਂ (ਏਹ ਸੁਣਕੇ
ਓਹ ਲੋਗ ਆਪੋ ਆਪਣੀ ਥਾਈਂ) ਪਰਤ ਗਏ ਅਰ ਖਰਚ ਨਾ ਮਿਲਣ
ਦੇ ਗਮ ਕਰਕੇ ਓਹਨਾਂ ਦੀਆਂ ਅਖੀਆਂ ਵਿਚ ਨੀਰ ਭਰ ਆਏ ਸਨ
॥ ੯੨॥ ਦੋਖ ਤਾਂ (ਕੇਵਲ) ਓਹਨਾਂ ਹੀ ਲੋਗਾਂ ਪਰ ਹੈ ਜੇ ਧਨ ਪਾਤ੍ਰ ਹੁੰਦਿਆਂ
ਸੁੰਦਿਆਂ ਤੁਹਾਡੇ ਪਾਸੋਂ (ਪਿਛੇ ਰਹਿ ਜਾਣ ਦੀ) ਆਗਿਆ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹਨ ਏਹਨਾਂ
ਨੂੰ ਇਸਤ੍ਰੀਆਂ ਦੇ ਸਾਥ ਜੇ (ਪਾਯਾ) ਪਿਛੇ (ਘਰਾਂ ਵਿਚ ਬੈਠੀਆਂ) ਰਹਿੰਦੀਆਂ
ਹਨ (ਪਿਛੇ ਬੈਠ) ਰਹਿਣਾ ਪਸੰਦ ਆਇਆ ਅਰ ਅੱਲਾ ਨੇ ਏਹਨਾਂ ਲੋਗਾਂ ਦੇ
ਦਿਲਾਂ ਪਰ ਮੋਹਰ ਲਗਾ ਦਿਤੀ ਹੈ ਤਾਂ ਹੀਂ ਏਹ (ਲੋਗ ਯੁਧ ਦਿਆਂ ਪਰਾਮਰਸ਼ਾਂ
ਨੂੰ) ਨਹੀਂ ਸਮਝਦੇ॥ ੯੩॥ *(ਮੁਸਲਮਾਨੋਂ) ਜਦੋਂ ਤੁਸੀਂ (ਯੁਧ ਥੀਂ
{{rule}}
{{gap}}*ਹੁਣ ਯਾਤ ਜ਼ਿਰੂਨਾਂ ਨਾਮੀ ਗਿਆਰਵਾਂ ਪਾਰਾ ਚਲਾ।&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>n82ct7e10kpnmq60xw8n9y9zxxhkg84</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>ਪੰਨਾ:ਕੁਰਾਨ ਮਜੀਦ (1932).pdf/120</title>
    <ns>250</ns>
    <id>57896</id>
    <revision>
      <id>183828</id>
      <parentid>158255</parentid>
      <timestamp>2024-12-12T13:32:18Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Taranpreet Goswami</username>
        <id>2106</id>
      </contributor>
      <minor />
      <comment>(via JWB)</comment>
      <origin>183828</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="4146" sha1="duyuacukyzmy46tslo7dln1qsp1lb6a" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;3&quot; user=&quot;Gurjit Chauhan&quot; /&gt;{{rh|੧੨੦|ਪਾਰਾ ੭|ਸੂਰਤ ਮਾਯਦਹ ੫}}
{{rule}}&lt;/noinclude&gt;
ਨਹੀਂ ਕਰਦੇ ॥੮੨॥ *ਅਰ ਜਦੋਂ (ਕੁਰਾਨ) ਸੁਣਦੇ ਹਨ ਜੋ ਰਸੂਲ 
(ਮੁਹੰਮਦ) ਪਰ ਉਤ੍ਰਿਆ ਹੋਇਆ ਹੈ ਤਾਂ ਤੁਸੀਂ ਓਹਨਾਂ ਦੀਆਂ ਅੱਖੀਆਂ ਨੂੰ 
ਦੇਖ ਦੇ ਹੋ, ਕਿ ਓਹਨਾਂ ਵਿਚੋਂ ਅਥਰੂ ਵਗ ਰਹੇ ਹਨ ਇਸ ਕਾਰਨ ਕਿ ਉਨਹਾਂ
ਨੇ ਸੱਤ ਨੂ ਪਛਾਣ ਲੀਤਾ ਪ੍ਰਾਰਥਨਾ ਕਰਨ ਲਗਦੇ ਹਨ ਕਿ ਹੇ ਸਾਡੇ ਪਰਵਰਦਿਗਾਰ 
ਅਸੀਂ ਤਾਂ ਨਿਹਚਾ ਧਾਰ ਬੈਠੇ ਤਾਂ ਸਾਨੂੰ ਗੁਵਾਹਾਂ (ਮੰਨਣ ਵਾਲਿਆਂ) 
ਵਿਚ ਲਿਖ ਲੈ ॥੮੩॥ ਅਰ ਕੀ ਅਸੀਂ (ਪਾਗਲ ਹੋ ਗਏ) ਕਿ ਅੱਲਾ
ਪਰ ਅਰ ਜੋ ਸਚੀ ਬਾਤ ਸਾਡੇ ਪਾਸ ਆਈ ਹੈ ਓਸ ਪਰ ਤਾਂ 
ਭਰੋਸਾ ਨਾ ਕਰੀਏ ਅਰ ਆਸ ਇਹ ਰਖੀਏ ਕਿ 
ਸਾਡਾ ਪਰਵਰਦਿਗਾਰ ਸਾਨੂੰ ਨੇਕ ਪੁਰਖਾਂ ਦੇ ਨਾਲ(ਸਵਰਗ ਵਿਚ ਜਾ)ਦਾਖਲ
ਕਰੇਗ ॥੮੪॥ ਤਾਂ ਏਹਨਾਂ ਦੇ ਏਸ ਕਹਿਣ ਦੇ ਪ੍ਰਤਿਨਿਧ ਵਿਚ ਖੁਦਾ ਏਹਨਾਂ ਨੂੰ 
ਐਸੇ (ਸਵਰਗੀ) ਬਾਗ ਪ੍ਰਵਾਨ ਕੀਤੇ ਜਿਨਹਾਂ ਦੇ ਨੀਚੇ ਨਹਿਰਾਂ ਪਈਆਂ ਵਗ 
ਰਹੀਆਂ ਹਨ (ਅਰ ਇਹ) ਓਹਨਾਂ ਵਿਚ ਸਦਾ ਕਾਲ ਹੀ ਰਹਿਣਗੇ ਅਰ 
ਸੁਧ ਚਿਤ ਦਿਲ ਨਾਲ ਨੇਕੀ ਕਰਨ ਵਾਲਿਆਂ ਦਾ ਇਹੀ ਬਦਲਾ ਹੈ 
॥੮੫॥ ਅਰ ਜਿਨਹਾਂ ਲੋਗਾਂ ਨੇ ਨ ਮੰਨਿਆ ਅਰ ਸਾਡੀਆਂ ਆਇਤਾਂ 
ਨੂੰ ਝੂਠੀਆਂ ਜਾਤਾ ਏਹੋ ਹੀ ਨਾਰਕੀ ਹਨ ॥੮੬॥ ਰੂਕੂਹ ੧੧॥ 

{{gap}}ਮੁਸਲਮਾਨੋ! ਖੁਦਾ ਨੇ ਜੇ ਸ਼ੁਧ ਵਸਤਾਂ ਤੁਹਾਡੇ ਵਾਸਤੇ ਹਲਾਲ 
ਕਰ ਦਿਤੀਆਂ ਹਨ ਉਨਹਾਂ ਨੂੰ (ਆਪਣੇ ਪਰ) ਹਰਮ ਨਾ ਕਰੋ ਅਰ 
(ਈਸ਼ਰੀ) ਸੀਮਾ (ਭੀ)ਨਾ ਉਲੰਘਨਾ ਕਰੋ ਕਾਹੇ ਤੇ ਅੱਲਾ ਸੀਮਾਂ 
ਉਲੰਘਨ ਵਾਲਿਆਂ ਨੰ ਮਿੱਤਰ ਨਹੀ ਰਖਦਾ ॥੮੭॥ ਅਰ ਖੁਦਾ ਨੇ ਜੋ
ਤਹਨੂੰ ਹਲਾਲ ਸੁਥਰੀ ਰੋਜ਼ੀ ਦਿਤੀ ਹੈ ਓਸਦੇ (ਨਿਰਸੰਸ) ਗਫੇ
ਲਗਾਓ ਅਰ ਜਿਸ ਖੁਦਾ ਪਰ ਤੁਹਾਡਾ ਈਮਾਨ ਹੈ ਓਸ ਪਾਸੋਂ ਡਰਦੇ ਰਹੋ
॥੮੮॥ ਤੁਹਾਡੀਆਂ ਸੋਗੰਧਾਂ ਵਿਚੋਂ ਜੋ ਵਿਅਰਥ ਸੌਗੰਧਾਂ ਹਨ ਓਹਨਾਂ ਪਰ
ਤਾਂ ਖੁਦਾ ਤੁਹਾਡੇ ਪਾਸੋਂ (ਕੁਛ) ਪਕੜ ਕਰਦਾ ਨਹੀਂ ਹਾਂ ਪੱਕੀ ਸੌਗੰਧ 
ਦੀ ਖੁਦਾ ਤੁਹਾਡੇ ਪਾਸੋਂ ਪਕੜ ਕਰੇਗ ਤਾਂ ਏਸ (ਪੱਕੀ ਸੌਗੰਧ ਦੇ 
ਤੋੜਨ) ਦਾ ਪ੍ਰਾਸ਼ਚਿਤ ਦਸ ਮਸਕੀਨਾਂ ਨੂੰ ਵਿਚਕਾਰਲੇ ਦਰਜੇ ਦਾ ਭੋਜਨ 
ਛਕਾ ਦੇਣਾ ਹੈ ਜਿਸ ਤਰਹਾਂ ਦਾ ਤੁਸੀਂ ਆਪਣੇ ਬਾਲ ਬੱਚੇ ਨੂੰ ਛਕਾਇਆ
ਕਰਦੇ ਹੇ ਅਥਵਾ ਓਹਨਾਂ (ਦਸ ਮਸਕੀਨਾਂ) ਨੂੰ ਪੌਸ਼ਾਕ ਬਣਾ ਦੇਣੀ ਜਾਂ 
ਇਕ ਬਰਦਾ(ਦਾਸ)ਖੁੱਲ੍ਹਾ ਛਡ ਦੇਣਾ ਅਰ ਜਿਸ ਪਾਸੋਂ (ਬਰਦਾ)ਨਾ ਹੋ ਸਕੇ(ਤਾਂ) 
ਤਿੰਨਾਂ ਦਿਨਾਂ ਦੇ ਰੋਜੇ ਏਹ ਤੁਹਾਡੀਆਂ ਸੌਗੰਧਾਂ ਦਾ ਪ੍ਰਾਸ਼ਚਿਤ ਹੈ ਜਦੋਂ ਤੁਸੀਂ
{{rule}}

{{gap}}*ਹੁਣ &quot;ਵਇਜ਼ਾ ਸਮੇਊ&quot; ਨਾਮੀ ਸਤਵਾਂ ਪਾਰਾ ਚਲਿਆ।

੨
(&quot; ਇਿ ੍
ਰ
॥&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>duyuacukyzmy46tslo7dln1qsp1lb6a</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>ਪੰਨਾ:ਕੁਰਾਨ ਮਜੀਦ (1932).pdf/121</title>
    <ns>250</ns>
    <id>57897</id>
    <revision>
      <id>183829</id>
      <parentid>158264</parentid>
      <timestamp>2024-12-12T13:32:23Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Taranpreet Goswami</username>
        <id>2106</id>
      </contributor>
      <minor />
      <comment>(via JWB)</comment>
      <origin>183829</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="4381" sha1="bofsnn4p6szw3giad0zuua9vl6gkg5j" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;3&quot; user=&quot;Gurjit Chauhan&quot; /&gt;{{rh|ਪਾਰਾ ੭|ਸੂਰਤ ਮਾਯਦਹ ੫|੧੨੧}}
{{rule}}&lt;/noinclude&gt;
ਸੌਗੰਧ(ਤਾਂ)ਖਾ ਲਵੋ ਅਰ(ਉਸਤੇ ਪੂਰੇ ਨਾਂ ਉਤਰੁ)ਆਪਣੀਆਂ ਸੌਗੰਧਾਂ ਦੀ(ਪੂਰਾ
ਕਰਨ ਦੀ)ਏਹਤਿਆਤ(ਖਬਰਦਾਰੀ)ਰਖੋ ਏ ਏਸੇ ਤਰਹਾਂ ਅੱਲਾ ਆਪਣੇ ਹੁਕਮ
ਤੁਹਾਨੂੰ ਖੋਹਲ ੨ ਕੇ ਦਸਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਕਿ ਤੁਸੀਂ(ਉਸ ਦਾ)ਧੰਨਯਬਾਦ ਕਰੋ ॥੮੯॥
ਮੁਸਲਮਾਨੋ!ਸ਼ਰਾਬ ਅਰ ਜੂਆ ਅਰ ਬੁਤ ਅਰ ਪਾਸੇ ਤਾ(ਸਬ)ਅਪਵਿਤ੍ਰ ਸ਼ੈਤਾਨ
ਦਾ ਕੰਮ ਹੈ ਤਾਂ ਏਸ ਪਾਸੋਂ ਬਚੇ ਰਹੋ ਤਾਂ ਕਿ ਤੁਸੀਂ ਸਫਲਤਾ ਪਾਓ ॥੯੦॥
ਸ਼ੈਤਾਨ ਤਾਂ ਬਸ ਏਹੋ ਹੀ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਸ਼ਰਾਬ ਅਰ ਜੂਏ ਦੇ ਸਬਬੋਂ ਤੁਹਾਡੀ
ਆਪਸ ਵਿਚ ਦੁਸ਼ਮਨੀ ਅਰ ਈਰਖਾ ਪਾ ਦੇਵੇ ਅਰ ਤੁਹਾਨੂੰ ਅੱਲਾ ਦੀ
ਯਾਦਗੀਰੀ ਅਰ ਨਮਾਜ ਤੋਂ ਬਾਜ ਰਖੇ ਤਾਂ ਕੀ(ਹੁਣ ਵੀ)ਤੁਸੀਂ ਬਾਜ ਆਜਾਓਗੇ
(ਜਾਂ ਨਹੀਂ) ॥੯੧॥ ਅਰ ਅੱਲਾ ਅਰ ਰਸੂਲ ਦੀ ਆਗਿਯਾ ਮੰਨੋ ਅਰ
(ਨਾਫਰਮਾਨੀ ਤੋਂ) ਬਚਦੇ ਰਹੇ ਅਦਯਾਪਿ ਤੁਸੀਂ (ਖੁਦਾ ਦੇ ਹਕਮ ਤੋਂ)
ਬੇ ਮੁਖ ਹੋ ਜਾਓਗੇ ਤਾਂ ਯਾਦ ਰਖੋ ਕਿ ਸਾਡੇ ਰਸੂਲ ਦੇ ਜਿੰਮੇ ਤਾਂ ਸਪਸ਼ਟ
ਤੌਰ ਪਹੁੰਚਾ ਦੇਣਾ ਹੈ ਹੋਰ ਬਸ ॥੯੨॥ ਜੋ ਲੋਗ ਈਮਾਨ ਲੈ ਆਏ
ਅਰ ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਭਲੇ ਕਰਮ ਭੀ ਕੀਤੇ ਤਾਂ ਜੋ ਕੁਛ (ਮਨਾਹੀ ਥੀਂ
ਪਹਿਲੇ) ਖਾ ਪੀ ਚੁਕੇ ਓਸ ਦਵਾਰਾ ਓਹਨਾਂ ਪਰ (ਕਿਸੀ ਤਰਹਾਂ ਦਾ)
ਦੋਸ਼ ਨਹੀਂ ਜਦੋਂ ਕਿ ਓਹਨਾਂ ਨੇ ਪਰਹੇਜ ਕੀਤਾ ਅਰ ਈਮਾਨ ਲੈ ਆਏ
ਅਰ ਭਲੇ ਕੰਮ (ਬੀ) ਕੀਤੇ ਅਰ ਫਿਰ ਭਰੇ ਅਰ ਈਮਾਨ ਲੈ ਆਏ
ਫੇਰ ਭਰੇ ਅਰ ਭਲੇ (ਕਰਮ) ਕਰਨ ਲਗੇ ਅਰ ਅੱਲਾ ਸ਼ੁਧ ਚਿਤ ਨਾਲ
ਭਲੇ ਕਰਮ ਕਰਨ ਵਾਲਿਆਂ ਨੂੰ ਮਿਤ੍ਰ ਰਖਦਾ ਹੈ ॥੯੩॥ ਰੁਕੂਹ ੧੨॥

{{gap}}ਮੁਸਲਮਾਨੋਂ ਇਕ ਜ਼ਰਾ ਸੀ ਗਲ ਅਰਥਾਤ ਸ਼ਿਕਾਰ ਥੀਂ ਜਿਥੋਂ
ਤਕ ਤੁਹਾਡੇ ਹਥ ਤਥਾ ਨੇਜ਼ੇ ਪਹੁੰਚ ਸਕਣ ਪ੍ਰਮਾਤਮਾਂ ਅਵਸ਼ ਹੀ ਤੁਹਾਡੀ
ਪ੍ਰੀਖਯਾ ਕਰੇਗਾ ਤਾਂ ਕਿ ਅੱਲਾ ਮਾਲੂਮ ਕਰੇ ਕਿ ਕੌਣ ਓਸ ਪਾਸੋਂ ਬਿਨਾਂ
ਦੇਖਿਆਂ ਡਰਦਾ ਹੈ ਫੇਰ ਜਿਸ ਨੈ ਇਸ ਦੇ ਪਿਛੋਂ ਵਧੀਕੀ ਕੀਤੀ ਤਾਂ
ਓਸ ਦੇ ਵਸਤੇ ਭਿਆਨਕ ਦਖ ਹੈ ॥੯੪॥ ਮੁਸਲਮਾਨੋ! ਜਦੋਂ ਤੁਸੀਂ
ਅਹਿਰਾਮ ਦੀ ਹਾਲਤ ਵਿਚ ਹੋਵੋ ਸ਼ਕਾਰ ਨਾ ਮਾਰੋ ਅਰ ਯਦੀ ਕੋਈ
ਤੁਹਾਡੇ ਵਿਚੋਂ ਜਾਣ ਬੁਝਕੇ ਸ਼ਕਾਰ ਮਾਰੇਗਾ ਤਾਂ ਜੈਸਿਆਂ ਜਾਨਵਰਾਂ ਨੂੰ)
ਮਾਰੇਗਾ ਓਸ ਦੇ ਬਦਲੇ ਚੁਪਾਇਆਂ ਵਿਚੋਂ ਓਸ ਦੇ ਨਾਲ ਮਿਲਦਾ ਜੁਲਦਾ
(ਜਾਨਵਰ) ਜੋ ਤੁਹਾਡੇ ਵਿਚੋਂ ਦੋ ਮੁਨਸਿਫ ਨਿਯਤ ਕਰ ਦੇਣ (ਉਸ ਨੂੰ)
ਦੇਣ ਪੜੇਗਾ (ਅਰ ਇਹ)ਭੇਟ ਕਾਬਾ ਵਿਚ ਪਹੈਚਾਈ ਜਾਏ ਅਥਵਾ ਪ੍ਰਸ਼ਚਿਤ
(ਅਰਥਾਤ ਓਸ ਦੇ ਮੋਖ ਵਿਚ) ਮੁਹਤਾਜਾਂ ਦਾ ਪ੍ਰਸ਼ਾਦ ਕਿੰਵਾ ਓਸ ਦੇ
ਗਿਣਤੀ ਅਨੁਸਾਰ ਰੋਜੇ ਰਖੋ ਤਾਂ ਕਿ ਆਪਣੇ ਕੀਤੇ ਦਾ ਸਵਾਦ ਚਖੇ ਜੋ ਹੋ ਚੁਕਾ
ਉਸ ਤੋਂ ਤਾਂ ਖੁਦਾ ਨੇ ਦਰਗੁਜ਼ਰ ਕੀਤ ਅਰ ਯਦੀ ਫੇਰ (ਐਸਾ ਵਿਵਹਾਰ)&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>bofsnn4p6szw3giad0zuua9vl6gkg5j</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>ਪੰਨਾ:ਕੁਰਾਨ ਮਜੀਦ (1932).pdf/122</title>
    <ns>250</ns>
    <id>57898</id>
    <revision>
      <id>183830</id>
      <parentid>158271</parentid>
      <timestamp>2024-12-12T13:32:27Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Taranpreet Goswami</username>
        <id>2106</id>
      </contributor>
      <minor />
      <comment>(via JWB)</comment>
      <origin>183830</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="4347" sha1="842shduc0vc2lns2b9lu560paykeywi" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;3&quot; user=&quot;Gurjit Chauhan&quot; /&gt;{{rh|੧੨੨|ਪਾਰਾ ੭|ਸੂਰਤ ਮਾਯਦਹ ੫}}
{{rule}}&lt;/noinclude&gt;
ਕਰੇਗਾ ਤਾਂ ਅੱਲਾ ਉਸ ਪਾਸੋਂ ਬਦਲਾ ਲਵੋਗਾ ਅਰ ਅੱਲਾ ਜ਼ਬਰਦਸਤ 
ਬਦਲਾ ਲੈਣ ਵਾਲਾ (ਭੀ) ਹੈ ॥੬੫॥ ਦਰਿਆਈ ਸ਼ਿਕਾਰ ਅਰ ਖਾਣਾ ਦੀਆਂ
ਦਰਿਆਈ ਵਸਤੁ ਤੁਹਾਡੇ ਵਸਤੇ ਹਲਾਲ ਹੈਂ ਤਾਂ ਕਿ ਤੁਹਾਨੂੰ ਅਰ ਦੂਸਰੇ
ਮੁਸਾਫਰਾਂ ਨੂੰ (ਲਾਭ ਹੋ) ਅਰ ਜੰਗਲ ਦਾ ਸ਼ਿਕਾਰ ਜਦੋਂ ਤਕ ਤੁਸੀਂ ਅਹਿਰਾਮ
ਵਿਚ ਰਹੋ ਤੁਹਾਡੇ ਵਾਸਤੇ ਹਰਾਮ ਹੈ ਅਰ ਅੱਲਾ ਪਾਸੋਂ ਡਰਦੇ ਰਹੋ ਜਿਸ
ਦੀ ਤਰਫ ਤੁਸਾਂ ਅਕੱਠੇ ਹੋ ਕੇ ਜਾਣਾ ਹੈ ॥੯੬॥ ਖੁਦਾ ਨੇ ਕਾਬੇ ਨੂੰ ਕਿ
ਉਹ (ਪ੍ਰਮਾਤਮਾਂ ਦਾ) ਸ਼੍ਰੋਮਨੀ ਦਵਾਰ(ਮੁਅਜ਼ਜ਼ ਘਰ))ਹੈ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਵਾਸਤੇ ਪ੍ਰਬੰਧ
ਦਾ ਕਾਰਨ ਨਿਯਤ ਕੀਤਾ ਹੈ ਅਰ ਹੁਰਮਤ ਸ਼੍ਰੋਮਨੀ ਵਾਲਿਆਂ ਮਹੀਨਿਆਂ ਨੂੰ
ਅਰ ਕੁਰਬਾਨੀ (ਦੇ ਜਾਨਵਰਾਂ) ਨੂੰ ਜਿਨਹਾਂ (ਨੂੰ ਪਹਿਚਾਨ ਵਾਸਤੇ ਗਲ 
ਵਿਚ) ਪਟਾ ਬੰਨ ਦੇਂਦੇ ਹਨ ਏਹ ਏਸ ਵਾਸਤੇ ਕਿ ਤੁਹਾਨੂੰ ਯਾਦ ਰਹੇ ਕਿ ਜੋ 
ਕੁਛ ਅਸਮਾਨਾਂ ਵਿਚ ਤਥਾ ਜੋ ਕੁਛ ਧਰਤੀ ਪਰ ਹੈ ਅੱਲਾ (ਸਭ)
ਜਾਣਦਾ ਹੈ ਅਰ ਏਹ ਕਿ ਭਗਵਾਨ ਹਰ ਚੀਜ ਥੀਂ ਬਾਗਯਾਤ ਹੈ
॥੯੭॥ ਜਾਣਦੇ ਰਹੋ ਕਿ ਅੱਲਾ ਦਾ ਅਜਾਬ (ਭੀ ਬੜਾ) ਕਰੜਾ ਹੈ ਅਰ ਏਹ 
ਭੀ ਕਿ ਅੱਲਾ ਬਖਸ਼ਣੇ ਵਾਲਾ ਮਿਹਰਬਾਨ ਹੈ ॥੯੮॥ ਪੈਯੰਬਰ ਦੇ ਜਿੰਮੇ 
ਤਾਂ ਕੇਵਲ (ਖੁਦਾ ਦੇ ਹੁਕਮ ਦਾ) ਪਹੁੰਚਾ ਦੇਣਾ ਹੈ ਹੋਰ ਬਸ ਅਰ ਜੋ ਕੁਛ 
ਤੁਸੀਂ ਲੋਗ ਜ਼ਾਹਰ ਵਿਚ ਕਰਦੇ ਹੋ ਅਰ ਜੋ ਛਿਪਾ ਕੇ ਕਰਦੇ ਹੋ ਅੱਲਾ ਸਭ
ਕੁਛ ਜਾਣਦਾ ਹੈ ॥੯੯॥ ਕਹੋ ਕਿ ਕੋਬਰੀ (ਅਰਥਾਤ ਹਰਮ) ਅਰ
ਸੁਥਰੀ (ਅਰਥਾਤ ਹਲਾਲ ਵਸਤਾਂ ਧਰਜੇ ਵਿਚ) ਬਰਾਬਰ ਨਹੀ ਹੋ
ਸਕਦੀਆਂ ਯਦਪਿ ਗੰਦੀ ਵਸਤੁ ਦੀ ਬਹੁਤਾਇਤ ਤੁਹਾਨੂੰ ਭਲੀ (ਹੀ ਕਿਉਂ ਨਾਂ
ਲਗੇ ਤਾਂ ਹੇ ਬੁਧਿਵਾਨੋ ਖੁਦਾ ਪਾਸੋਂ ਡਰਦੇ ਰਹੋ ਤਾਂ ਤੇ ਤੁਸੀਂ ਸਫਲਤਾ ਪਾਓ
॥੧੦੦॥ ਰੁਕੂਹ ੧੩ ॥

{{gap}}ਮੁਸਲਮਾਨੋਂ! ਬਹੁਤ (ਨਿਨਿਵੇਂ ਲੈ ਕੇ) ਬਾਤਾਂ ਨਾ ਪੁਛਿਆ ਕਰੋ
ਕਿ ਯਦੀ ਤੁਹਾਡੇ ਅਗੇ ਪ੍ਰਗਟ ਕੀਤੀਆਂ ਜਾਣ ਤਾਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਬੁਰੀਆਂ ਲਗਨ 
ਅਰ ਐਸੇ ਸਮੇਂ ਵਿਚ ਕੇ ਕੁਰਾਨ ਉਤਰ ਰਹਿਆ ਹੈ ਬਾਤਾਂ ਦੀ(ਬਹੁਤ)ਪੁਛਗਿਛ
ਕਰੋਗੇ ਤਾਂ ਤੁਹਾਡੇ ਅਗੇ ਪ੍ਰਗਟ (ਭੀ) ਕੀਤੀਆਂ ਜਾਣਗੀਆਂ (ਫਿਰ ਤੁਹਾਨੂੰ
ਬੁਰਾ ਲਗੇਗਾ ਹੁਣ ਤਾਂ) ਅੱਲਾ ਨੇ ਏਸ ਥੀਂ ਦਰਗੁਜਰ ਕੀਤੀ ਅਰ ਅੱਲਾ
ਬਖਸ਼ਣੇ ਵਾਲ ਧੀਰਜਵਾਨ ਹੈ ॥੧੦੧॥ ਤੁਹਾਡੇ ਨਾਲੋਂ ਪਹਿਲੇ ਭੀ ਲੋਗਾਂ ਨੇ 
ਐਸੀਆਂ ਹੀ ਬਾਤਾਂ ਪੁਛੀਆਂ ਸਨ ਫੇਰ ਓਹਨਾਂ ਥੀਂ ਮੁਨਕਰ ਹੋ ਗਏ 
॥੧੦੨॥ (ਨਾਂ ਤਾਂ) ਬਹੀਰਾ ਅਰ ਨਾ ਸਾਯਬਾ ਅਰ ਨਾ ਵਸੀਲਾ ਅਰ
ਨਾਂ ਹਾਮ (ਏਹਨਾਂ ਵਿਚੋਂ) ਕੋਈ ਵਸਤੂ ਖੁਦਾ ਨੇ ਪਰਿਮਾਣਿਤ ਨਹੀ
ਕੀਤੀ ਕਿੰਤੂ ਕਾਫਰ ਅੱਲਾ ਪਰ ਝੂਠ ਥਪਦੇ ਹਨ ਅਰ ਏਹਨਾਂ (ਵਿਚੋਂ)&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>842shduc0vc2lns2b9lu560paykeywi</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>ਪੰਨਾ:ਕੁਰਾਨ ਮਜੀਦ (1932).pdf/125</title>
    <ns>250</ns>
    <id>57932</id>
    <revision>
      <id>183831</id>
      <parentid>158386</parentid>
      <timestamp>2024-12-12T13:32:34Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Taranpreet Goswami</username>
        <id>2106</id>
      </contributor>
      <minor />
      <comment>(via JWB)</comment>
      <origin>183831</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="4348" sha1="099nseywa2lxjpx8ftbsrdbgdwwbtrn" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;3&quot; user=&quot;Gurjit Chauhan&quot; /&gt;{{rh|ਪਾਰਾ ੭|ਸੂਰਤ ਮਾਯਦਹ ੫|੧੨੪}}
{{rule}}&lt;/noinclude&gt;
੧੧੨॥ ਓਹ ਲਗੇ ਕਹਿਣ ਕਿ ਸਾਡੀ ਅਭਿਲਾਖਾ ਹੈ ਕਿ ਓਸ (ਥਾਲ)
ਵਿਚੋਂ (ਅੰਮ੍ਰਤ ਸਮਝਕੇ) ਕੁਝ ਛਕੀਏ (ਦੂਸਰੇ)ਸਾਡੇ ਦਿਲ ਸ਼ਾਂਤ ਹੋ ਜਾਣ
ਅਰ ਅਸੀਂ ਸਿੱਧ ਕਰ ਲਵੀਏ ਕਿ ਨਿਰਸੰਦੇਹ ਆਪ ਨੇ ਸਾਡੇ ਅਗੇ
(ਰਸਾਲਤ ਦਾ) ਦਾਵਾ ਸੱਚਾ ਕੀਤਾ ਸੀ ਅਰ ਅਸੀਂ ਏਸ ਤੇ ਗਵਾਹ
ਰਹੀਏ ॥੧੧੩॥

{{gap}}ਇਸ ਤੇ ਈਸੇ ਪੁਤ੍ਰ ਮਰੀਯਮ ਨੇ ਪ੍ਰਾਰਥਨਾ ਕੀਤੀ ਕਿ ਹੈ ਅੱਲਾ ਹੈ ਸਾਡੇ
ਪਰਵਰਦਿਗਾਰ ਸਭੇ ਪਰ ਅਸਮਾਨ ਥੀਂ (ਪਰਸ਼ਾਦ ਦਾ) ਇਕ ਥਾਲ ਉਤਾਰ
(ਅਰ) ਬਾਲ ਦਾ (ਉਤਾਰਨਾ) ਸਾਡੇ ਵਾਸਤੇ ਅਰਥਾਤ ਸਾਡਿਆਂ ਅਗਲਿਆਂ
ਪਿਛਲਿਆਂ (ਸਭਨਾਂ) ਦੇ ਵਾਸਤੇ ਈਦ ਹੋ ਅਰ (ਏਹ) ਤੇਰੀ ਤਰਫੋਂ (ਸਾਡੇ
ਹੱਕ ਵਿਚ ਤੇਰੀ ਕੁਦਰਤ ਦੀ ਇਕ (ਨਿਸ਼ਾਨੀ) (ਹੋਵੇ) ਅਰ ਸਾਨੂੰ ਰੋਜੀ
ਦੇਹ ਅਰ ਤੂੰ ਸਭ ਰੇਜੀ ਦੇਣ ਵਾਲਿਆਂ ਵਿਚੋਂ ਬਹੁਤ ਉੱਤਮ (ਰੋਜੀ ਦੇਣ
ਵਾਲਾ) ਹੈ ॥੧੧੪॥ ਅੱਲਾ ਨੇ ਆਗਿਆ ਦਿਤੀ ਨਿਰਸੰਦੇਹ ਅਸੀਂ ਉਹ
ਖਾਨੇ ਤੁਸਾਂ ਲੋਗਾਂ ਪਰ ਉਤਾਰਾਂਗੇ । ਤਾਂ ਜੋ ਆਦਮੀ ਫੇਰ ਭੀ ਤੁਹਾਡੇ ਵਿਚੋਂ
(ਸਾਡੀ ਖੁਦਾਈ ਥੀਂ) ਨਨਾਕਾਰ ਕਰਦਾ ਰਹੇਗਾ ਤਾਂ ਅਸੀਂ ਉਸ ਨੂੰ (ਐਸੇ)
ਕਰੜੇ ਦੁਖ ਦੀ ਸਜਾ ਦੇਵਾਂਗੇ ਕਿ ਸੰਸਾਰ ਭਰ ਵਿਚ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਭੀ ਵੈਸੀ ਸਜਾ
ਨਹੀਂ ਦੇਵਾਂਗੇ ॥੧੧੫॥ ਰੁਕੂਹ ੧੫॥

{{gap}}ਅਰ ਜਦੋਂ(ਪ੍ਰਲੇ ਦੇ ਦਿਨ)ਈਸ਼ਵਰ ਕਹੇਗਾ ਕਿ ਐ ਈਸਾ ਮਰੀਯਮ ਦੇ ਪੁਤ੍ਰ
ਕੀ ਤੂੰ ਲੋਗਾਂ ਨੂੰ ਏਹ ਬਾਰਤਾ ਕਹੀ ਸੀ ਕਿ ਖੁਦਾ ਤੋਂ ਭਿੰਨ ਮੈਨੂੰ ਅਰ ਮੇਰੀ
ਮਾਈ ਨੂੰ ਭੀ(ਈਸ਼ਵਰ ਥੀਂ ਅਲਗ) ਦੋ ਖੁਦਾ ਮੰਨੋ(ਈਸਾ) ਪ੍ਰਾਰਥਨਾ ਕਰੇਗਾ
ਕਿ (ਹੇ ਪਰਵਰਦਿਗਾਰ) ਤੇਰਾ ਪਵਿਤ੍ਰ ਰੂਪ ਹੈ ਮੇਰੇ ਪਾਸੋਂ ਇਹ ਕਿਸ
ਤਰਹਾਂ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ ਕਿ ਮੈਂ (ਤੇਰੇ ਪ੍ਰਤਾਪ ਵਿਚ) ਐਸੀ ਬਾਰਤਾ ਕਹਾਂ ਜਿਸ ਦੇ
ਕਹਿਣ ਦਾ ਮੈਨੂੰ ਕੋਈ ਹੱਕ ਨਹੀਂ। ਯਦੀ ਮੈਂ ਐਸੇ ਕਹਿਆ ਹੋਵੇਗਾ ਤਾਂ
ਮੇਰਾ ਕਹਿਣਾ ਤੁਹਾਨੂੰ ਅਵਸ਼ ਮਾਲੂਮ ਹੋਵੇਗਾ ਕਾਹੇ ਤੇ ਤੂੰ(ਤਾਂ)ਮੇਰੇ ਰਿਦੇ ਦੀਆਂ
ਬਾਤਾਂ (ਭੀ) ਜਾਣਦਾ ਹੈਂ ਅਰ ਮੈਂ ਤੇਰੇ ਦਿਲ ਦੀ ਬਾਤ ਨਹੀਂ ਜਾਣਦਾ।
ਗੁਪਤ ਬਾਤਾਂ ਤੂੰ ਹੀ ਭਲੀ ਤਰਹਾਂ ਜਾਣਦਾ ਹੈਂ ॥੧੧੬॥ ਤੁਸਾਂ ਨੇ ਜੋ
ਮੈਨੂੰ ਹੁਕਮ ਦਿਤਾ ਸੀ! ਬਸ ਓਹੀ ਮੈਂ ਏਹਨਾਂ ਲੋਗਾਂ ਨੂੰ ਕਹਿ ਸੁਣਾਇਆ
ਸੀ ਕਿ ਅੱਲਾ ਜੇ ਮੇਰਾ ਅਰ ਤੁਹਾਡਾ (ਸੰਪੂਰਨਾਂ ਦਾ) ਪਰਵਰਦਿਗਾਰ ਹੈ ਓਸੇ
ਦਾ ਭਜਨ ਕਰੋ। ਅਰ ਜਿਤਨਾ ਚਿਰ ਮੈਂ ਏਹਨਾਂ ਲੋਗਾਂ ਵਿਚ (ਮੌਜੂਦ)
ਰਹਿਆ ਮੈਂ ਏਹਨਾਂ (ਦੇ ਹਾਲ) ਦਾ ਰਾਖਾ ਰਹਿਆ। ਫੇਰ ਜਦੋਂ ਤੁਸਾਂ
ਨੇ ਮੈਨੂੰ (ਕਲ ਦਵਾਰਾ ਸੰਸਾਰ ਵਿਚੋਂ) ਚੁਕ ਲੀਤਾ ਤਾਂ ਤੂੰ ਹੀ ਏਹਨਾਂ ਦਾ
ਰਛਕ ਸੈਂ ਅਰ ਤੂੰ ਸੰਪੂਰਨ ਵਸਤਾਂ ਦੀ ਸਾਖੀ ਹੈਂ ॥੧੧੭॥ ਯਦੀ ਤੂੰ ਏਹਨਾਂ&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>099nseywa2lxjpx8ftbsrdbgdwwbtrn</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>ਪੰਨਾ:ਕੁਰਾਨ ਮਜੀਦ (1932).pdf/134</title>
    <ns>250</ns>
    <id>57974</id>
    <revision>
      <id>183833</id>
      <parentid>158669</parentid>
      <timestamp>2024-12-12T13:32:59Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Taranpreet Goswami</username>
        <id>2106</id>
      </contributor>
      <minor />
      <comment>(via JWB)</comment>
      <origin>183833</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="4457" sha1="ra6c2ut8abd34yp4qa5kxfj0kuu5zoq" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;3&quot; user=&quot;Gurjit Chauhan&quot; /&gt;{{rh|੧੩੪| ਪਾਰਾ ੭| ਸੂਰਤ ਇਨਆਂਮ ੬}}
{{rule}}&lt;/noinclude&gt;
ਬਾਤ ਦੀ ਰੋਕ ਹੈ ਕਿ ਮੈਂ ਓਹਨਾਂ (ਮਾਬੂਦਾਂ) ਦੀ ਪੂਜਾ ਕਰਾਂ ਜਿਨਹਾਂ
ਨੂੰ ਤੁਸੀਂ ਖੁਦਾ ਥੀਂ ਸਿਵਾ ਬੁਲਾਉਂਦੇ ਹੋ (ਏਹਨਾਂ ਲੋਗਾਂ ਨੂੰ) ਕਹੋ
ਕਿ ਮੈਂ ਤੁਹਾਡੀਆਂ ਸੰਕਲਪਾਂ ਪਰ ਤਾਂ ਚਲਦਾ ਨਹੀਂ (ਯਦੀ) ਚਲਾਂ ਤਾਂ
ਗੁਮਰਾਹ ਹੋ ਚੁਕਾ ਅਰ ਓਹਨਾਂ ਲੋਗਾਂ ਵਿਚ ਨਾ ਰਹਿਆ ਜੋ ਸਚੇ ਮਾਰਗ
ਪਰ ਹਨ ॥੫੬॥ (ਏਹਨਾਂ ਲੋਗਾਂ ਨੂੰ) ਕਹੋ ਕਿ ਮੈਂ ਤਾਂ ਆਪਣੇ ਪਰਵਰਦਿ
ਗਾਰ ਦੇ ਸਾਫ ਮਾਰਗ ਪਰ ਅਰ ਤੁਸੀਂ ਓਸ ਨੂੰ ਮਿਥਯਾ ਕਹਿੰਦੇ ਹੋ ਜਿਸ
(ਅਜਾਬ) ਦੀ ਤੁਸੀਂ ਜਲਦੀ ਕਰ ਰਹੇ ਹੋ ਉਹ ਮੇਰੇ ਪਾਸ (ਅਰਥਾਤ ਮੇਰੇ
ਅਧੀਨ) ਤਾਂ ਹੈ ਨਹੀਂ ਅਰ ਅੱਲਾ ਦੇ ਸਿਵਾ ਹੋਰ ਕਿਸੇ ਦਾ ਅਧਿਕਾਰ ਨਹੀਂ
ਉਹ ਸੱਤਯ (੨ ਬਾਰਤਾ) ਕਥਨ ਕਰਦਾ ਹੈ ਅਰ ਉਹ ਸੰਪੂਰਨ ਫੈਸਲਾ ਕਰਨ
ਵਾਲਿਆਂ ਵਿਚੋ ਉਤਮ (ਫੈਸਲਾ ਕਰਨ ਵਾਲਾ) ਹੈ ॥੫੭॥ (ਇਹਨਾਂ ਲੋਗਾਂ
ਨੂੰ)ਕਹੋ ਕਿ ਜਿਸ (ਅਜਾਬ) ਦੀ ਤੁਸੀਂ ਜਲਦੀ ਕਰ ਰਹੇ ਹੋ ਯਦੀ ਮੇਰੇ ਪਾਸ
(ਅਰਥਾਤ ਮੇਰੇ ਅਧੀਨ) ਹੁੰਦਾ ਤਾਂ ਮੇਰੇ ਅਰ ਤੁਹਾਡੇ ਮਧਯ ਵਿਚ (ਜੋ) ਝਗੜਾ
(ਉਪਸਥਿਤ ਹੈ ਚਰੋਕਨਾ) ਚੁਕ ਗਿਆ ਹੁੰਦਾ ਅਰ ਅੱਲਾ ਜ਼ਾਲਮ ਲੋਗਾਂ (ਦੇ
ਹਾਲ) ਤੋਂ ਭਲੀ ਭਾਂਤ ਗਯਾਤ ਹੈ ॥੫੮॥ ਅਰ ਓਸੇ ਦੇ ਅਧੀਨ ਗੈਬ ਦੀਆਂ
ਕੁੰਜੀਆਂ ਹਨ ਜਿਨਹਾਂ ਨੂੰ ਓਸ ਦੇ ਸਿਵਾ ਕੋਈ ਨਹੀਂਂ ਜਾਣਦਾ ਅਰ ਜੋ
ਕੁਛ ਜਲ ਤਥਾ ਥਲ ਮੇਂ ਹੈ (ਉਸ ਨੂੰ ਭੀ ਉਹੀ) ਜਾਣਦਾ ਹੈ ਅਰ
ਕੋਈ ਪਤ੍ਰ ਮਾਤ੍ਰ ਨਹੀਂ ਗਿਰ ਸਕਦਾ ਪਰੰਚ ਉਸ ਨੂੰ ਉਹ ਮਾਲੂਮ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ
ਅਰ ਧਰਤੀ ਦੇ ਅੰਧੇਰਿਆਂ ਵਿਚ ਜੋ ਜੋ ਦਾਣਾ ਹੋਵੇ ਅਰ (ਦੁਨੀਆਂ ਦੀਆਂ)
ਤਰ ਖੁਸ਼ਕ(ਚੀਜ਼ਾਂ ਸਾਰੀਆਂ ਦੀਆਂ ਸਾਰੀਆਂ)ਪ੍ਰਗਟ ਪੁਸਤਕ ਵਿਖ਼ਯ(ਲਿਖੀਆਂ
ਹੋਈਆਂ ਵਿਦਮਾਨ) ਹਨ ॥੫੯॥ ਅਰ ਵਹੀ ਹੈ ਜੋ ਰਾਤ੍ਰੀ ਸਮੇ (ਨੀਂਦ
ਵਿਚ ਇਕ ਤਰਹਾਂ ਨਾਲ) ਤੁਹਾਡੀਆਂ ਰੂਹਾਂ ਕਬਜ਼ ਕਰ ਲੈਂਦਾ
ਹੈ ਅਰ ਜੋ ਕੁਛ ਤੁਸਾਂ ਦਿਨੇ ਕੀਤਾ ਸੀ (ਓਹ ਉਸ ਨੂੰ ਭੀ) ਜਾਣਦਾ
ਹੈ ਪੁਨਰ ਦਿਨ ਦੇ ਵੇਲੇ ਤੁਹਾਨੂੰ ਉਠਾ ਖੜਾ ਕਰਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਕਿ ਨੀਅਤ ਸਮਾਂ
ਪੂਰਾ ਹੋ ਜਾਏ ਫੇਰ (ਅੰਤ ਨੂੰ)ਤੁਸਾਂ ਸਾਰਿਆਂ ਉਸੇ ਦੀ ਤਰਫ ਲੌਟ ਕੇ ਜਾਣਾ
ਹੈ ਪੁਨਰ (ਉਸ ਸਮੇਂ)ਜੋ ਕੁਛ ਤੁਸੀਂ (ਦੁਨੀਆਂ ਵਿਖੇ) ਕਰਦੇ ਰਹੇ
ਹੋ ਉਹ ਤੁਹਾਨੂੰ ਓਸ ਥੀਂ ਗਿਆਤ ਕਰੇਗਾ ॥੬੦॥ ਰੁਕੂਹ੭॥

{{gap}}ਅਰ ਵਹੀ ਆਪਣਿਆਂ ਬੰਦਿਆਂ ਪਰ ਬਲੀ ਹੈ ਅਰ ਤੁਸਾਂ ਲੋਗਾਂ ਪਰ
ਨਿਗਾਹਬਾਨ(ਫਰਿਸ਼ਤੇ)ਭੇਜਦਾ ਹੈ ਏਥੋਂ ਤਕ ਕਿ ਜਦੋਂ ਤੁਹਾਡੇ ਵਿਚੋਂ ਕਿਸੇ ਦੀ
ਮੌਤ ਆਉਂਦੀ ਹੈ ਤਾਂ ਸਾਡੇ ਭੇਜੇਹੋਏ ਫਰਿਸ਼ਤੇ ਉਸਦੀ ਆਤਮਾ ਅਪਨੇ ਵਸ ਵਿਚ
ਕਰ ਲੈਂਦੇ ਹਨ ਅਰ ਉਹ(ਹੁਕਮ ਦੀ ਤਾਮੀਲ ਵਿਚ) ਕਿਸੇ ਤਰਾਂ ਦੀ ਢਿਲ ਮਠ
ਨਹੀਂ ਕਰਦੇ ॥੬੧॥ ਪੁਨਰ(ਏਸੇਤਰਹਾਂ ਸਾਰੇ ਲੋਗ)ਖੁਦਾ ਦੀ ਤਰਫ ਜੇ ਓਹਨਾਂ ਦਾ&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>ra6c2ut8abd34yp4qa5kxfj0kuu5zoq</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>ਪੰਨਾ:ਕੁਰਾਨ ਮਜੀਦ (1932).pdf/136</title>
    <ns>250</ns>
    <id>57976</id>
    <revision>
      <id>183834</id>
      <parentid>158722</parentid>
      <timestamp>2024-12-12T13:33:06Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Taranpreet Goswami</username>
        <id>2106</id>
      </contributor>
      <minor />
      <comment>(via JWB)</comment>
      <origin>183834</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="4093" sha1="i0mwwxzpbc7ysgogremtkziat68b1oi" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;3&quot; user=&quot;Gurjit Chauhan&quot; /&gt;{{rh|੧੩੬|ਪਾਰਾ ੭|ਸੂਰਤ ਇਨਆਮ ੬}}
{{rule}}&lt;/noinclude&gt;
ਸਿਰ) ਕੁਰਾਨ ਦ੍ਵਾਰਾ (ਉਨਹਾਂ ਨੂੰ) ਸਿਖਿਆ ਦੇਂਦੇ ਰਹੋ ਕਿ ਕਿਤੇ (ਐਸਾ ਨਾ
ਹੋਵੇ) ਕਿ ਕੋਈ ਆਦਮੀ (ਕਿਆਮਤ ਨੂੰ) ਆਪਣੀਆਂ ਕਰਤੂਤਾਂ ਦੇ ਬਦਲੇ
ਆਫਤ ਵਿਚ ਫਸੇ ਕਿ (ਉਸ ਵੇਲੇ) ਖੁਦਾ ਤੋ ਸਿਵਾ ਨਾ ਤਾਂ ਕੋਈ ਓਸਦਾ
ਸੰਗੀ ਸਾਥੀ ਹੋਵੇਗਾ ਅਰ ਨਾਂ ਸਪਾਰਸ਼ੀ ਅਰ(ਜਿਤਨੇ)ਪ੍ਰਤਿਬਦਲ(ਸੰਭਵ ਹਨ)
ਭਾਵੇਂ ਵੈ ਸਾਰਿਆਂ ਦੇ ਸਾਰੇ ਹੀ ਦੇਵੇ ਤਾਂ ਭੀ (ਕੋਈ ਪ੍ਰਤਿਨਿਧਿ) ਓਸ ਪਾਸੋਂ
ਨਾਂ ਲੀਤੀ ਜਾਏ ਯਹੀ ਉਹ ਲੋਗ ਹਨ ਜੇ ਆਪਣੀਆਂ ਕਰਤੂਤਾਂ
ਦੇ ਸਬਬ ਆਫਤ ਵਿਚ ਆਵੇਢਿਤ  ਹੋਏ ਏਹਨਾਂ ਨੂੰ ਇਹਨਾਂ ਦੇ ਕੁਫਰ ਦੇ
ਸਬਬੋਂ ਪੀਣ ਵਾਸਤੇ ਸੰਤਪਤ ਪਾਣੀ (ਮਿਲੇਗਾ) ਅਰ ਦੁਖ ਦੇਣ ਵਾਲ ਕਸ਼ਟ
ਹੋਗਾ ॥੭੦॥ ਰੁਕੂਹ ੮॥

{{gap}}(ਹੇ ਪੈਯੰਬਰ ਏਹਨਾਂ ਲੋਗਾਂ ਪਾਸੇਂ) ਪੁਛੋ ਕੀ (ਤੁਸੀਂ ਏਹ
ਚਾਹੁੰਦੇ ਹੋ ਕਿ) ਅਸੀਂ (ਮੁਸਲਮਾਨ) ਖੁਦਾ ਨੂੰ ਛਡ ਕੇ ਓਹਨਾਂ (ਕੁੜਿਆਂ
ਮਾਬੂਦਾਂ) ਨੂੰ (ਆਪਣੀ ਮਦਦ ਦੇ ਵਾਸਤੇ) ਬੁਲਾਈਏ ਜੋ ਨਾਂ ਤਾਂ ਸਾਡੇ ਪਰ
ਕੋਈ ਉਪਕਾਰ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹਨ ਅਰ ਨਾ ਅਨੋਪਕਾਰ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹਨ
ਅਰ ਜਦੋਂ ਅੱਲਾ ਸਾਨੂ ਸਰਲ ਮਾਰਗ ਦਖਾ ਚੁਕਾ ਤਾਂ ਕੀ ਅਸੀਂ ਪੁਨਰ
ਭੀ ਪਿਛਲੀ ਪੈਰੀਂ (ਕੁਫਰ ਦੀ ਤਰਫ) ਫਿਰ ਜਾਈਏ (ਅਰ ਸਾਡੀ ਓਹ ਦਸ਼ਾ
ਹੋਵੇ) ਜੈਸੇ ਕਿਸੇ ਆਦਮੀ ਨੂੰ ਭੂਤ ਪ੍ਰੇਤ ਬਹਿਕਾ ਕੇ ਲੈ ਜਾਣ (ਅਰ) ਬੀਯਾਬਾਨ
ਉਜਾੜ ਵਿਚ (ਚੁਤਰਫੀ) ਹੱਕ ਬੱਕਾ (ਹੋਇਆ ਭੰਭਲ ਭੂਸੇ ਖਾਂਦਾ ਫਿਰੇ)
ਓਸ ਦੇ ਕੁਝ ਸਾਥੀ ਹਨ (ਅਰ) ਓਹ ਉਸਨੂੰ ਸਿਧੇ ਰਸਤੇ ਦੀ ਤਰਫ ਬੁਲਾ
ਰਹੇ ਹਨ ਕਿ (ਏਧਰ) ਸਾਡੀ ਤਰਫ ਆ ਕਹੋ ਕਿ ਅੱਲਾ ਦਾ (ਬਤਲਾਯ
ਹੋਇਆ) ਜੋ ਮਾਰਗ ਵਹੀ ਸੂਧਾ ਮਾਰਗ ਹੈ ਅਰ ਅਸਾਂ (ਮੁਸਲਮਾਨਾਂ) ਨੂੰ (ਤਾਂ
ਏਹ) ਸੁਸਿਖਯਾ ਮਿਲੀ ਹੈ ਕਿ ਅਸੀਂ ਅੱਲ ਸੰਸਾਰਾਂ ਦੇ ਪ੍ਰਿਤ ਪਾਲਕ ਦੇ
ਦਾਸ ਹੈ ਕੇ ਰਹੀਏ ॥੭੧॥ ਅਰ (ਓਸੇ ਨੇ ਸਾਨੂੰ ਕਹਿ ਦਿਤਾ ਹੈ) ਕਿ
ਨਮਾਜ਼ ਪੜ੍ਹਦੇ ਅਰ ਖੁਦ ਪਾਸੋਂ ਭਰਦੇ ਰਹੋ ਅਰ ਵਹੀ (ਸ੍ਰਵਸ਼ਕਤੀ ਮਾਨ)
ਹੈ ਜਿਸ ਦੇ ਹਜੂਰ (ਤੁਸੀਂ ਸਾਰੇ ਲੋਗ ਕਿਆਮਤ ਦੇ ਦਿਨ) ਹਾਜਰ ਕੀਤੇ
ਜਾਓਗੇ ॥੭੨॥ ਅਰ ਵਹੀ ਹੈ ਜਿਸ ਨੇ ਯੁਕਤੀ ਸੇ ਅਗਾਸ ਤਥਾ
ਧਰਤੀ (ਨੂੰ ਠੀਕ ੨) ਉਤਪਤ ਕੀਤ ਅਰ ਜਿਸ ਦਿਨ (ਕਿਆਮਤ ਦੀ
ਨਿਸਬਤ) ਆਗਿਆ ਕਰੇਗਾ ਕਿ ਹੇ ਬਸ ਓਹ (ਸ਼ੀਘਰ) ਉਤਪਤ ਹੋ
ਜਾਵੇਗੀ ॥੭੩॥

{{gap}}ਓਸ ਦਾ ਬਚਨ ਸਤਯ ਹੈ ਅਰ ਉਸੀ ਦਾ ਸ਼ਾਸਨ ਹੋਗਾ ਜਿਸਦਿਨ ਨਰ
ਸਿੰਘ ਬਜਾਇਆ ਜਾਵੇਗਾ (ਓਹ) ਗੁਪਤ ਪ੍ਰਗਟ (ਸਭ) ਦਾ ਜਾਨਣੇ ਵਾਲਾ ਹੈ
ਵਹੀ ਤਦਬੀਰਾਂ ਦਾ ਸਾਹਿਬ ਅਰ (ਸੰਪੂਰਣ ਵਸਤਾਂ ਤੋਂ) ਜਾਨੂੰ ਹੈ ॥੭੪॥&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>i0mwwxzpbc7ysgogremtkziat68b1oi</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>ਪੰਨਾ:ਕੁਰਾਨ ਮਜੀਦ (1932).pdf/141</title>
    <ns>250</ns>
    <id>57984</id>
    <revision>
      <id>183836</id>
      <parentid>158947</parentid>
      <timestamp>2024-12-12T13:33:26Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Taranpreet Goswami</username>
        <id>2106</id>
      </contributor>
      <minor />
      <comment>(via JWB)</comment>
      <origin>183836</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="4364" sha1="80t5c36588gi31pdooupxlo4mqzh21g" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;3&quot; user=&quot;Gurjit Chauhan&quot; /&gt;{{rh|ਪਾਰਾ ੭|ਸੂਰਤ ਇਨਆਮ ੬|੧੪੧}}
{{rule}}&lt;/noinclude&gt;
ਵਿਚੋਂ ਬਰਖਾ ਕੀਤੀ ਫੇਰ(ਬਰਖਾ ਕੀਤਿਆਂ ਪਿਛੋਂ)ਅਸਾਂ (ਹੀ) ਉਸ ਵਿਚੋਂ
ਹਰ ਪ੍ਰਕਾਰ (ਦੀ ਅੰਗੂਰੀ ਦੇ) ਅੰਕੁਰ ਨਿਕਾਸੇ ਪੁਨਰ ਅੰਕੁਰਾਂ ਵਿਚੋਂ ਅਸਾਂ
ਹੀ ਹਰੀ ੨ ਸ਼ਾਖਾਂ ਕਢ ਦਿਖਲਾਈਆਂ ਕਿ ਉਨਹਾਂ ਵਿਚੋ ਅਸੀਂ ਗੁੰਦੇ ਹੋਏ
ਦਾਣੇ ਨਿਕਾਸਦੇ ਹਾਂ ਅਰ ਖਜੂਰ ਦਿਆਂ ਗਭਿਆਂ ਵਿਚੋਂ ਗੁਛੇ ਜੋ(ਭਾਰ ਦੇ ਮਾਰੇ
ਹੋਏ) ਪੜੇ ਝੁਕ ਰਹੇ ਹਨ ਅਰ ਅੰਗੂਰ ਦੇ ਬਾਗ ਅਰ ਜੈਤੂਨ ਅਰ ਅਨਾਰ
(ਇਕ ਦੂਸਰੇ ਨਾਲ) ਰਲਦੇ ਮਿਲਦੇ ਅਰ (ਸ੍ਵਾਦ ਦ੍ਵਾਰਾ) ਰਲਦੇ ਮਿਲਦੇ
ਨਹੀਂ (ਏਹਨਾਂ ਵਿਚੋਂ ਸਾਰੀਆਂ ਵਸਤਾਂ) ਜਦੋਂ ਪਕਦੀਆਂ
ਹਨ ਤਾਂ ਉਸਦਾ ਫਲ ਅਰ ਫਲ ਦਾ ਪਕਣਾ (ਇਕ ਦੇਖਣ
ਵਾਲਾ ਹੈ ਏਸ ਨੂੰ ਸੂਖਸ਼ਮ ਦ੍ਰਿਸ਼ਟੀ ਦ੍ਵਾਰਾ) ਦੇਖੋ ਨਿਰਸੰਦੇਹ ਜੋ ਲੋਗ (ਖੁਦਾ
ਪਰ) ਭਰੋਸਾ ਰਖਦੇ ਹਨ ਓਹਨਾਂ ਵਾਸਤੇ ਇਹਨਾਂ (ਵਸਤਾਂ) ਵਿਚ (ਖੁਦਾ ਦੀ
ਕੁਦਰਤ ਦੀਆਂ) ਨਿਸ਼ਾਨੀਆਂ (ਬਹੁਤ ਸਾਰੀਆਂ ਵਿਦਮਾਨ) ਹਨ ॥੧੦੦॥
ਅਰ ਭੇਦ ਵਾਦੀਆਂ ਨੇ ਜਿੱਨਾਤ ਨੂੰ ਖੁਦਾ ਦਾ ਸ਼ਰੀਕ ਬਣਾਕੇ ਖੜਾ ਕੀਤਾ
ਹਾਲਾਂ ਕਿ ਖ਼ੁਦਾ ਨੇ ਹੀ ਜਿੱਨਾਤ ਨੂੰ ਪੈਦਾ ਕੀਤਾ ਅਰ ਏਹਨਾਂ ਲੋਗਾਂ ਨੇ
ਜਾਣਿਆਂ ਬੁਝਿਆਂ ਥੀਂ ਬਿਨਾ ਹੀ ਖੁਦਾ ਵਾਸਤੇ ਪੁੱਤ੍ਰਤਥਾ ਪੁਤ੍ਰੀਆਂ ਭੀ(ਆਪਣੀ
ਤਰਫੋਂ) ਘੜ ਲੀਤੀਆਂ (ਖ਼ੁਦਾ ਦੀ ਨਿਸਬਤ) ਜੈਸੀਆਂ ੨ ਬਾਤਾਂ ਏਹ ਲੋਗ
ਕਥਨ ਕਰਦੇ ਹਨ ਉਹ ਉਨਹਾਂ ਥੀਂ ਨਿਰਲੇਪ ਅਰ ਊਚ ਤੇ
ਊਂਚਾ ਹੈ ॥੧੦੧॥ ਰੁਕੂਹ ੧੨॥

{{gap}}(ਉਹੀ ਇਸ) ਅਗਾਸ ਧਰਤ ਦਾ ਸਿਰਜਨਹਾਰ ਹੈ ਅਰ ਉਸਦੇ
ਅੰਸ ਕਿਸ ਵਾਸਤੇ ਹੋਣ ਲਗੀ ਜਦ ਕਿ ਕਦੀ ਉਸਦੀ ਇਸਤ੍ਰੀ ਹੀ ਨਹੀਂ
ਅਰ ਉਸੀ ਨੇ ਹੀ ਹਰ ਵਸਤੂ ਨੂੰ ਉਤਪਤ ਕੀਤਾ ਅਹ ਵਹੀ ਸੰਪੂਰਨ ਵਸਤਾਂ
(ਦੇ ਗਲ) ਤੋਂ ਗਯਾਤ ਹੈ ॥੧੦੨॥ (ਲੋਗੋ) ਏਹੇ ਅੱਲਾ ਤੁਹਾਡਾ ਪਰਵਰ
ਦਿਗਾਰ ਹੈ ਉਸਤੋਂ ਸਿਵਾ (ਹੋਰ)ਕੋਈ ਪੂਜ ਨਹੀਂ (ਵਹੀ) ਸੰਪੂਰਣ ਵਸਤਾਂ ਦਾ
ਪੈਦਾ ਕਰਨ ਵਾਨਗ ਹੈ ਤਾਂ ਉਸੇ ਦੀ ਪੂਜਾ ਕਰੇ ਅਰ ਵਹੀ ਹਰ ਵਸਤੂ ਦਾ
ਰੱਖਛਕ ਹੈ ॥੧੦੩॥(ਲੌਕਿਕ) ਦ੍ਰਿਸ਼ਟੀਆਂ ਤਾਂ ਓਸਨੂੰ ਦੇਖ ਨਹੀਂ ਸਕਦੀਆਂ
ਅਰ (ਲੌਕਿਕ) ਦ੍ਰਿਸ਼ਟੀਆਂ ਨੂੰ ਓਹ ਭਲੀ ਤਰਹਾਂ ਜਾਣਦਾ ਹੈ ਅਰ ਉਹ ਬਹੁਤ
ਬੜਾ ਸੂਖਯਮ ਦ੍ਰਿਸ਼ਟਾ ਸਾਗਿਆਤ ਹੈ ॥੧੦੪॥ (ਲੋਗੋ) ਤੁਹਾਡੇ ਪਰਵਰਦਿਗਾਰ
ਦੀ ਤਰਫੋਂ ਦਿਲ ਦੀਆਂ ਅਖਾਂ ਤਾਂ ਤੁਹਾਡੇ ਸਮੀਪ ਅ ਹੀ ਚੁਕੀਆਂਹਨ ਪੁਨਰ
(ਹੁਣ)ਜੋ ਦੇਖੇ (ਤਥਾ ਜੋ ਸੁਣੇ ਸਮਝੇ)ਤਾਂ(ਉਸਦਾ ਗੁਣ)ਉਸ ਦੀ ਜਾਤ ਨੂੰ ਹੈ ਅਰ
ਜੋ(ਜਾਨ ਬੁਝ ਕੇ)ਅੰਧਾ ਹੋ ਜਾਵੇ ਤਾਂ (ਉਸਦਾ ਔਗੁਣ ਭੀ)ਉਸੀ ਦੇ ਆਤਮਾ ਪਰ
ਹੈ ਮੈ ਤੁਹਾਡੇ ਲੋਗਾਂ ਦਾ ਕੋਈ ਸੰਰਖਯਕ ਤਾਂ ਹਾਂ ਨਹੀਂ ॥੧੦੫॥ ਅਰ ਉਸੀ
ਤਰਹਾਂ ਅਸੀਂ (ਆਪਣੀਆਂ) ਆਇਤਾਂ (ਅਲਗ ੨) ਫੇਰ ੨ ਕਰਕੇ ਵਰਣਨ&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>80t5c36588gi31pdooupxlo4mqzh21g</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>ਪੰਨਾ:ਕੁਰਾਨ ਮਜੀਦ (1932).pdf/143</title>
    <ns>250</ns>
    <id>57986</id>
    <revision>
      <id>183837</id>
      <parentid>158961</parentid>
      <timestamp>2024-12-12T13:33:32Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Taranpreet Goswami</username>
        <id>2106</id>
      </contributor>
      <minor />
      <comment>(via JWB)</comment>
      <origin>183837</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="4332" sha1="liz6y7pv0sm1d73k9ad57dtfnvhqz82" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;3&quot; user=&quot;Gurjit Chauhan&quot; /&gt;{{rh|ਪਾਰਾ ੮|ਸੂਰਤ ਇਨਆਮ |੧੪੩}}
{{rule}}&lt;/noinclude&gt;
ਇਛਾ ਨੂੰ) ਨਹੀਂ ਸਮਝਦੇ ॥੧੧੨॥ ਅਰ ਇਸੀ ਭਾਂਤ ਅਸਾਂ ਦੁਸ਼ਟ 
ਆਦਮੀਆਂ ਨੂੰ ਅਰ ਜਿਨਹਾਂ ਨੂੰ (ਪੈਯੰਬਰਾਂ ਦੇ ਸਬਰ ਦੀ ਪ੍ਰੀਖਿਆ ਕਰਨ ਵਾਸਤੇ)
ਹਰੇਕ ਨਬੀ ਦਾ ਦੁਸ਼ਮਨ ਬਣਾ ਦਿੱਤਾ ਸੀ ਕਿ ਧੋਖਾ ਦੇਣ ਦੀ ਅਭਿਲਾਖਾ
ਨਾਲ ਇਕ ਦੇ ਕੰਨ ਵਿਚ ਦੂਸਰਾ ਮੋਮੋ ਠਗਣੀਆਂ ਬਾਤਾਂ ਫੂਕਦਾ ਰਹਿੰਦਾ ਸੀ)
ਅਰ ਯਦੀਚ ਤੁਹਾਡਾ ਪਰਵਰਦਿਗਾਰ ਚਾਹੁੰਦਾ ਤਾਂ ਇਹ ਲੋਗ ਐਸੀਆਂਹਰਕਤਾਂ
ਨਾ ਕਰਦੇ ਤੂੰ ਇਨਹਾਂਨੂੰ(ਅਰ)ਇਹਨਾਂ ਦਿਆਂ ਝੂਠਾਂ ਨੂੰ(ਪ੍ਰਮਾਤਮਾਂ ਪਰ)ਛਡ ਦੇਓ
॥੧੧੩॥ ਅਰ ਇਸ ਕਾਰਨ ਕਿ ਜੋ ਲੋਗ ਆਖ੍ਰਤ ਦੇ ਦਿਨ ਦਾ ਭ੍ਰੋਸਾ ਨਹੀਂ ਰਖਦੇ
ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਹਿਰਦੇ ਓਹਨਾਂ ਦੀਆਂ ਗਲਾਂ ਦੀ ਤਰਫ ਝੁਕਨ ਅਰ ਉਹ ਲੋਗ ਇਨਾਂ
ਦੀਆਂ ਬਾਤਾਂ ਨੂੰ ਪਸੰਦ ਕਰਨ ਅਰ ਤਾਂ ਕਿ ਜੋ ਮੰਦਕਰਮ ਏਹ (ਆਪ) ਕਰਦੇ
ਹਨ ਓਹ(ਭੀ) ਕੀਤਾ ਕਰਨ ॥੧੧੪॥ ਕੀ ਮੈਂ(ਆਪਣੇ ਅਰ ਤੁਹਾਡੇ ਮਧਯ ਮੈਂ)
ਖੁਦਾ ਥੀਂ ਭਿੰਨ ਕੋਈ ਹੋਰ ਪੈਂਚ ਤਲਾਸ਼ ਕਰਾਂ ਹਾਲਾਂ ਕਿ ਉਹੀ
(ਪਵਿਤ੍ਰ ਰੂਪ) ਹੈ ਜਿਸ ਨੇ ਤੁਸਾਂ ਦੀ ਤਰਫ (ਇਹ) ਕਿਤਾਬ ਭੇਜੀ
ਜਿਸ ਵਿਚ (ਹਰ ਪ੍ਰਕਾਰ ਦਾ) ਵਿਵਰਣ (ਵਿਸਤ੍ਰਿਤ) ਹੈ ਅਰ
ਉਹ ਲੋਗ ਜਿਨਹਾਂ ਨੂੰ ਅਸਾਂ ਨੇ (ਤੁਹਾਡੇ ਨਾਲੋਂ ਪਹਿਲੇ) ਪੁਸਤਕ
ਪ੍ਰਧਾਨ ਕੀਤੀ ਹੈ ਏਸ ਬਾਤ ਨੂੰ (ਭੀ ਭਲੀ ਤਰਹਾਂ) ਜਾਣਦੇ ਹਨ ਕਿ
ਅਸਲ ਵਿਚ ਕੁਰਾਨ (ਭੀ) ਤੁਹਾਡੇ ਪਰਵਰਦਿਗਾਰ ਦੀ ਤਰਫੋਂ ਉਤਾ
ਰਿਆ ਗਿਆ ਹੈ ਤਾਂ (ਹੇ ਪੈਯੰਬਰ !) ਤੁਸਾਂ ਕਿਤੇ ਭ੍ਰਮਿਕ ਬੁਧੀ ਪੁਰਖਾਂ ਵਿਚੋਂ
ਨਾ ਹੋ ਜਾਣਾਂ ॥੧੧੫॥ ਅਰ ਤੁਹਾਡੇ ਪਰਵਰਦਿਗਾਰ ਦੀ ਆਗਿਆ ਸਚਾਈ
ਅਰ ਇਨਸਾਫ ਨਲ ਪੂਰੀ ਹੋਈ ਕੋਈ ਐਸਾ (ਅੜਬੰਗ) ਨਹੀਂ ਕਿ
ਓਸ ਦੇ ਕਿਸੇ ਹੁਕਮ ਨੂੰ ਟਾਲ ਦੇਵੇ ਅਰ ਵਹੀ ਸੁਣਦਾ ਅਰ ਬਾਗਿਆਤ ਹੈ
॥੧੧੬॥ (ਅਰ ਹੈ ਪੈਯੰਬਰ) ਬਹੁਤ ਲੋਗ ਤਾਂ ਦੁਨੀਆਂ ਵਿਚ ਐਸੇ ਹਨ
ਯਦੀ ਓਹਨਾਂ ਦੇ ਕਹੇ ਪਰ ਤੁਰੋ ਤਾਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਸਚੇ ਮਰਗੋਂ ਭਟਕਾ ਕੇ ਛਡਣ
ਏਹ ਤਾਂ ਕੇਂਵਲ ਆਪਣੀਆਂ ਉਕਤੀਆਂ ਯੁਕਤੀਆਂ ਪਰ ਤੁਰਦੇ ਹਨ ਅਰ
ਕੇਵਲ ਅਟਕਲ ਪਚੁ ਪੜੇ ਮਾਰਦੇ ਹਨ ॥੧੧੭॥ ਜੋ ਲੋਗ ਰਬ ਦੇ ਰਾਹੋਂ
ਭੁਟਕੇ ਹੋਏ ਹਨ ਨਿਰਸੰਦੇਹ ਤੁਹਾਡਾ ਪਰਵਰਦਿਗਰ ਹੀ ਓਹਨਾਂ ਨੂੰ
ਭਲੀ ਤਰਹਾਂ ਜਾਣਦਾ ਹੈ ਅਰ ਜੋ ਸਚੇ ਮਾਰਗ ਪਰ ਹਨ ਓਹਨਾਂ ਨੂੰ
ਭੀ ਉਹੀ ਭਲੀ ਤਰਹਾਂ ਜਾਣਦਾ ਹੈ ॥੧੧੮॥ ਬਸ ਯਦੀ ਤੁਸਾਂ ਲੋਗਾਂ
ਨੂੰ ਉਸ ਦੇ ਹੁਕਮ ਦਾ ਨਿਸਚਾ ਹੈ ਤਾਂ ਜਿਸ ਪਰ ਅੱਲਾ ਦਾ ਨਾਮ
ਲੀਤਾ ਗਿਆ ਹੋਵੇ ਓਸ ਵਿਚੋਂ ਖਾਓ ॥੧੧੯॥ ਅਰ ਜਿਸ (ਜ਼ਬੀਹਾ) ਪਰ
ਖੁਦਾ ਦਾ ਨਾਮ ਲੀਤਾ ਗਿਆ ਹੋਵੇ ਓਸ ਵਿਚੋਂ ਤੁਹਾਡੇ ਨਾ ਖਾਣ ਦਾ ਕੀ
ਕਾਰਨ ? ਹਾਲਾਂ ਕਿ ਜੋ ਵਸਤਾਂ ਖੁਦਾ ਨੇ ਤੁਹਾਡੇ ਪਰ ਹਰਾਮ ਕਰ ਦਿਤੀਆਂ&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>liz6y7pv0sm1d73k9ad57dtfnvhqz82</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>ਪੰਨਾ:ਕੁਰਾਨ ਮਜੀਦ (1932).pdf/149</title>
    <ns>250</ns>
    <id>58037</id>
    <revision>
      <id>183838</id>
      <parentid>159136</parentid>
      <timestamp>2024-12-12T13:33:39Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Taranpreet Goswami</username>
        <id>2106</id>
      </contributor>
      <minor />
      <comment>(via JWB)</comment>
      <origin>183838</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="4475" sha1="bf0gc4lt0ozm43374l5i9d5rp9t2876" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;3&quot; user=&quot;Marde Sehajpreet kaur&quot; /&gt;&lt;/noinclude&gt;{{left|ਪਾਰਾ ੮}} {{center|ਸੂਰਤ ਇਨਆਮ੬}} {{right|੧੪}}
_________________________
ਛਕ ਛਕਾ ਲਵੇ) ਤਾਂ (ਹੇ ਪੈਯੰਬਰ) ਤੁਹਾਡਾ ਪਰਵਰਦਿਗਾਰ ਨਿਰਸੰਦੇਹ
ਬਖਸ਼ਣੇ ਵਾਲਾ ਮੇਹਰਬਾਨ ਹੈ ॥ ੧੪੬ ॥ ਅਰ ਯਹੂਦੀਆਂ ਪਰ ਅਸਾਂ
ਸਾਰਿਆਂ ਨਖੀ ਜੀਵਾਂ ਨੂੰ ਹਰਾਮ ਕਰ ਦਿਤਾ ਸੀ ਅਰ (ਪੁਨਰ) ਅਸਾਂ ਗ-
ਊਆਂ ਅਰ ਬਕਰੀਆਂ ਵਿਚੋਂ ਉਨਾਂ ਦੋਹਾਂ ਦੀ ਚਰਬੀ ਨੂੰ ਉਨਹਾਂ ਪਰ ਹਰਾਮ
ਕਰ ਦਿਤਾ ਸੀ ਪਰੈਚ ਉਹ (ਚਰਬੀ)ਜੋ ਉਨਹਾਂ ਦੀ ਪਿਠ ਪਰ _ਲਗੀ ਹੋਈ
ਹੋਵੇ ਅਥਵਾ ਆਂਦਾ ਨਾਲ ਕਿੰਵ' ਹਭੀਆਂ ਨਾਲ ਮਿਲੀ ਹੋਈ ਹੋਵੇ (ਉਹ
ਹਲਾਲ ਸੀ ਇਸ ਨਿਯਮ ਦੇ ਕਰਨ ਕਰਕੇ) ਇਹ ਅਸਾਂ ਓਹਨਾਂ ਨੂੰ ਉਨਹਾਂ
ਦੇ ਅਮੋੜਪਟੇ ਦੀ ਸਜਾ ਦਿਤੀ ਸੀ ਅਰ ਅਸੀ _ਨਿਰਸੈਂਦੇਹ ਸਚ ਕਥਨ
ਕਰਦੇ ਹਾਂ ॥੧੪੭॥ (ਹੇ ਪੈਯੋਬਰ) ਪੁਨਰ ਯਦੀ ਇਹ ਲੋਗ ਤੁਹਾਨੂੰ ਬੂਠਿਆਂ
ਕਰਨ ਤਾਂ (ਇਨਹਾਂ ਨੂੰ) ਕਹੋ ਕਿ ਤੁਹਾਡਾ ਪਰਵਰਦਿਗਾਰ ਮਹਾਂ ਦਿਆਲੂ ਹੈ
ਅਰ੍‌ (ਇਸੀ ਕਾਰਨ ਵਰਤਮਾਨ ਸਮੇਂਤਕਉਸਦਾ ਕਸ਼ਟ ਤੁਹਾਡੇ ਉਪਰ ਨਹੀਂ
ਉਤਰਿਆ ਭਰ) ਪਾਪੀਆੰ ਤੋਂ ਉਸਦਾ ਕਸ਼ਟ ਫਲ ਨਹੀ ਸਕਦਾ ॥ ੧੪੮॥
(ਹੁਣ)ਮੁਸ਼ਰਿਕ ਕਹਿਣਗੇ ਕਿ ਯਦੀ ਖੁਦਾ ਚਾਹੈਦਾ ਤਾਂ ਅਸੀਂ ਸ਼ਿਰਕ ਨਾਕਰਦੇ
ਅਰ ਨ ਸਾੜੇ ਪਿਤਾ (ਪਿਤਮਾ ਇਸ ਤਰਹਾਂ ਕਰਦੇ) ਅਰ ਨਾ ਅਸੀਂ ਕਿਸੇ
(ਹਨਲ) ਵਸਤੂ ਨੂੰ (ਸੂਥੈ ਹੀ ਆਪਣੇ ਪਰ) ਹਰਾਮ ਕਰ ਲੈਦੇ ਇਸੇ ਤਰਹਾਂ
ਜੈ ਲੋਗ ਇਨ੍ਹਾਂ ਨਾਲੋਂ ਪਹਿਲੇ ਹੋ ਚੁਕੇ ਹਨ (ਪੋਯਬਰਾਂ ਨੂੰ) ਝੂਠਿਆਂ ਕਰਦੇ
ਰਹੇ ਇਥੋਂ ਤਕ ਕਿ (ਅੰਤ ਨੰ) ਸਾਡੇ ਦੁਖ ਦਾ ਸਵਾਦ ਚਖਿਆ (ਕਿ ਚਖਿਆ)
(ਹੇਪੈਯੋਬਰਇਨਹਾਂ ਲੋਗਾਂ ਪਾਸੋਂ)ਪਛੇ ਕਿਆਯਾ ਤੁਹਾਭੇਪਾਸ ਕੋਈ (ਪੁਸਤਕੀ)
ਪ੍ਰਮਾਣ ਭੀ ਹੈ ਕਿ ਓਸਨੂੰ ਸਾਡੇ (ਦਿਖਲਾਣ ) ਵਾਸਤੇ ਕਢੇ (ਅਰ ਲੈ ਆਓ
ਪ੍ਰਮਾਣ ਤਾਂ ਤੁਹਾਡੇ ਪਾਸ ਹੈ ਈ ਨਹੀਂ) ਕੇਵਲ ਵਹਿਮਾਂ ਪਰ ਹੀ ਚਲਦੇ ਅਰ
ਨਿਰੀਆੰ ਅਟਕਲਾਂ ਹੀ ਦੌੜਾਂਦੇ ਹੋ ॥ ੧੪੯॥ ਤੁਸੀਂ” ਇਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਕਹੇਕਿ(ਤੁਸੀੱ
ਪ੍ਰਾਸਤ ਹੋਏ)ਅਰ ਅੱਲਾ ਦੀ ਕੋਟੀ (ਤੁਹਾਡੇ ਪਰ)੫ਬਲ ਆਈ ਫੇਰ ਯਦੀ ਵਹੀ
ਚਾਹੁੰਦੀ ਤਾਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਸਾਰਿਆਂ ਨੂੰ (ਸਚੇ ਦੀਨ ਦਾ ) ਰਸਤਾ ਦਸ ਦੇਂਦਾ
॥੧੫੦॥ (ਹੋ ਪੈਯੋਬਰ ਇਨਹਾਂ ਲੋਗਾਂ ਨੂੰ)ਕਹੋ ਕਿ ਆਪਣਿਆਂ ਗਵਾਹਾਂ ਨੂੰ

ਉ

ਲਿਆਕੇ ਹਜਰ ਕਰੇ ਜੇ ਇਸ ਬਾਤ ਦੀ ਗਵਾਹੀ ਦੇਣ ਕਿ (ਇਹ ਵਸਤਾਂ)
ਅੱਲਾ ਨੇ ਇਹਨਾਂ ਨੂੰ _ਹਰ/ਮ ਕੀਤਾ ਹੈ ਬਸ ਯਦੀ (ਓਹ ਗਵਾਹ ਲੈ ਆਉਣ
ਅਰ ਗਵਾਹ ਉਨਹਾਂ ਦੇ ਪਖ) ਦੀ ਹੀ ਗਵਾਹੀ ਭੀ ਦੇਣ ਤਾਂ ਤੁਸਾਂ ਉਨਹਾਂ ਦੇ
ਸਾਥ ਹੋਕੇ ਉਨਹਾਂ ਦੀ ਹੀ ਨ ਕਹਿਣਾ ਅਰ ਨਾਂ ਓਹਨਾਂ ਦਿਆਂ ਮਾਨਸਿਕ
ਸੈਕਲਪਨਾਂ ਪਰ ਚਲਨ ਜਿਨ੍ਹਾਂ _ਨੇ ਸਡੀਆਂ ਆਇਤਾੰ ਨੂੰ ਮਿਥਿਆ
ਕੀਤਾ ਅਰ ਜੇ ਅੰਤਿਮ ਦਿਨ ਦਾ ਭਰੇਸਾ ਨਹੀਂ ਕਰਦੇ ਅਰ ਉਹ (ਦੂਸਰਿਆਂ
ਮਬੂਦਾਂ ਨੂੰ) ਆਪਣੇ ਪਰਵਰਦਿਗਾਰ ਦੇ ਬਰਾਬਰ ਸਮਝਦੇ ਹਨ ॥੧੫੧॥&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>bf0gc4lt0ozm43374l5i9d5rp9t2876</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>ਪੰਨਾ:ਕੁਰਾਨ ਮਜੀਦ (1932).pdf/162</title>
    <ns>250</ns>
    <id>58170</id>
    <revision>
      <id>183841</id>
      <parentid>160942</parentid>
      <timestamp>2024-12-12T13:34:10Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Taranpreet Goswami</username>
        <id>2106</id>
      </contributor>
      <minor />
      <comment>(via JWB)</comment>
      <origin>183841</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="4222" sha1="qmmhpq2jsq4bpk9qm6lgb02f22iapl4" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;3&quot; user=&quot;Gurjit Chauhan&quot; /&gt;{{rh|੧੬੨|ਪਾਰਾ ੮|ਸੂਰਤ ਆਰਾਫ ੭}}
{{rule}}&lt;/noinclude&gt;
ਯਾਦ ਕਰੋ ਤਾਂ ਤੇ ਤੁਹਾਡੀ ਕਲਿਆਨ ਹੋ ॥੬੯॥ ਆਖਣ ਲਗੇ ਕੀ ਤੂੰ
ਏਸ ਇਛਾ ਨਾਲ ਸਾੜੇ ਪਾਸ ਆਇਆ ਹੈ ਕਿ ਅਸੀਂ ਇਕਲੇ ਇਕ
ਖੁਦਾ ਦੀ ਹੀ ਇਬਾਦਤ ਕਰਨ ਲਗੀਏ ਅਰ ਜਿਨਹਾਂ ਮਾਬੂਦਾਂ ਨੂੰ ਸਾਡੇ
ਵਡੇ ਪੁਜਦੇ ਰਹੇ (ਓਹਨਾਂ ਸਾਰਿਆਂ ਨੂੰ) ਛਡ ਬੈਠੀਏ ਬਸ ਯਦੀ ਸਚੇ ਹੈ ਤਾਂ
ਜਿਸ (ਕਸ਼ਟ) ਦ ਸਾਨੂੰ ਡਰਾਵਾ ਦੇਂਦੇ ਹੇ ਸਾਡੇ ਪਰ ਲਿਆ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰੋ
॥੭੦॥ (ਹੂਦ) ਉਵਾਚ-ਕਿ ਤੁਹਾਡੇ ਅੱਲਾ ਦੀ ਕਰੋਪੀ ਅਰ ਕ੍ਰੋਧ ਤੁਸਾਂ ਤੇ
ਪ੍ਰਾਪਤ ਹੋ ਗਿਆ ਕੀ ਤੁਸੀਂ ਮੇਰੇ ਨਾਲ (ਬੁਤਾਂ ਦੇ) ਨਾਮਾਂ (ਦੇ ਪਰਸੰਗ) ਵਿਚ
ਝਗੜਦਿਓ ਜਿਨਾਂ ਦੇ ਤੁਸਾਂ ਅਰ ਤੁਹਾਡਿਆਂ ਵਡਿਆਂ ਨੇ ਨਾਮਾਂ ਰਖ
ਛਡੇ ਹਨ (ਅਰ) ਅੱਲਾ ਨੇ ਉਨਹਾਂ ਦੀ ਕੋਈ ਸਨਦ ਨਹੀ ਉਤਾਰੀ (ਭਲਾ)
ਤਾਂ ਤੁਸੀ ਭੀ ਕਸ਼ਟ ਦੀ ਪ੍ਰਤੀਖਿਆ ਕਰੋ ਮੈਂ ਭੀ ਤੁਹਾਡੇ ਨਾਲ ਪ੍ਰਤੀਖਤ 
ਵਾਨ ਹੁੰਦਾ ਹਾਂ ॥੭੧॥ ਅੰਤ ਨੂੰ ਅਸਾਂ ਆਪਣੀ ਰਹਿਮਤ ਨਾਲ
ਹੂਦ ਨੂੰ ਅਰ ਓਹਨਾਂ ਲੋਗਾਂ ਨੂੰ ਜੋ ਉਸ ਦੇ ਸਹਿਜੋਗੀ ਸਨ ਬਚਾ ਲੀਤਾ ਅਰ
ਜੋ ਲੋਗ ਸਾਡੀਆਂ ਆਇਤਾਂ ਨੂੰ ਝੂਠਿਆਰਦੇ ਸਨ ਓਹਨਾ ਦੀ ਜੜ੍ਹ ਪੁਟ(ਕੇ
ਸਿਟ) ਦਿਤਾ ਅਰ ਉਹ ਮੰਨਨ ਵਾਲੇ ਸਨ ਭੀ ਨਹੀਂ ॥੭੨॥ ਰੁਕੂਹ ੯॥

{{gap}}ਅਰ (ਅਸਾਂ ਹੀ ਕੌਮ) ਸਮੂਦ ਦੇ ਭਿਰਾ ਨੂੰ ਓਹਨਾਂ ਦੀ
ਤਰਫ (ਪੈਯੰਬਰ ਬਣਾਕੇ ਭੇਜਿਆ)    ਸਾਲਿਆਂ ਨੇ (ਲੋਗਾਂ ਨੂੰ ਜਾਕੇ)
ਸਿਖਿਆ ਦਿਤੀ ਕਿ ਭਿਰਾਓ ਖੁਦਾ ਦੀ ਹੀ ਪੂਜਾ ਕਰੇ (ਕਾਹੇ ਤੇ) ਓਸ ਦੇ
ਸਿਵਾ ਤੁਹਾਡਾ (ਹੋਰ) ਕੋਈ ਪੂਜ ਨਹੀਂ ਤੁਹਾਡੇ ਪਰਵਰਦਿਗਾਰ ਦੀ ਤਰਫੋ
ਤਹਾਡੇ ਪਾਸ ਇਕ ਪ੍ਰਗਣ ਦਲੀਲ ਆ ਚੁਕੀ ਕਿ ਇਹ ਖੁਦਾ ਦੀ (ਭੇਜੀ
ਹੋਈ) ਉਠਨੀ ਤੁਹਾਡੇ ਵਾਸਤੇ ਇਕ ਚਿਮਤਕਾਰ ਹੈ ਤਾਂ ਏਸ ਨੰ ਖੁਲਮਖੁਲੀ 
ਛਡ ਦਿਓ ਕਿ ਖੁਦਾ ਦੀ ਧਰਤੀ ਪਰ (ਜਿਥੇ ਚਾਹੇ) ਚੁਗੇ ਅਰ
ਕਿਸੀ ਤਰਾਂ ਦੀ ਬੁਰੀ ਨੀਅਤ ਨਾਲ ਇਸ ਨੂੰ ਸਪਰਸ਼ ਭੀ ਨਾ ਕਰਨਾ
(ਨਹੀਂ) ਤਾਂ ਤੁਹਨੂੰ ਦਰਦਨਾਕ ਦੁਖ ਆ ਘੇਰੇਗਾ ॥੭੩॥ ਅਰ (ਓਹ ਸਮਾਂ)
ਯਾਦ ਕਰੋ ਜਦੋਂ ਓਸ ਨੇ ਤੁਹਾਨੂੰ ਆਦ (ਦੀ ਜ਼ਾਤੀ) ਦੇ ਪਿਛੋਂ (ਓਹਨਾਂ ਦੇ)
ਗੱਦੀ ਨਸ਼ੀਨ ਬਨਾਇਆ ਅਰ ਹੋਰ ਤੁਹਨੂੰ ਧਰਤੀ ਪਰ ਇਸ ਤਰਹਾਂ
ਵਸਾਇਆ ਸਜਇਆ ਕਿ ਤੁਸੀਂ ਮੈਦਾਨ ਵਿਚ ਤਾਂ ਮੰਦਰ ਉਸਾਰਦੇ ਅਰ
ਪਰਬਤਾਂ ਨੁੰ ਘੜ ਕੇ ਘਰ ਬਨਾਉਂਦੇ ਤਾਂ ਤੇ ਅੱਲਾ ਦਿਆਂ (ਏਹਨਾਂ)
ਪਦਾਰਥਾਂ ਨੂੰ ਯਾਦ ਕਰੋ ਅਰ ਮੁਲਕ ਵਿਚ ਉਪਦ੍ਰਵ ਨਾ ਫੈਲਾਂਦੇ ਫਿਰੋ
॥੭੪॥ ਸਾਲਿਆ ਦੀ ਕੌਮ ਵਿਚ ਜੋ ਆਦਮੀ ਮਾਨਧਾਰੀ ਅਰ ਬੜੇ ਸਨ
ਗਰੀਬ ਲੋਗਾਂ ਨਾਲ, ਜੋ ਓਹਨਾਂ ਵਿਚੋਂ ਈਮਾਨ ਲੈ ਆਏ ਸਨ ਲਗੇ
ਪੁਛਨ ਕੀ ਤਹਨੂੰ (ਸਚਮੁਚ) ਮਾਲੂਮ ਹੈ ਕਿ ਸਾਲਿਆ (ਅਸਲ ਵਿਚ)&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>qmmhpq2jsq4bpk9qm6lgb02f22iapl4</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>ਪੰਨਾ:ਕੁਰਾਨ ਮਜੀਦ (1932).pdf/166</title>
    <ns>250</ns>
    <id>58174</id>
    <revision>
      <id>183842</id>
      <parentid>161170</parentid>
      <timestamp>2024-12-12T13:34:20Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Taranpreet Goswami</username>
        <id>2106</id>
      </contributor>
      <minor />
      <comment>(via JWB)</comment>
      <origin>183842</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="4198" sha1="1xxtyqiryk5dxl5ox1ogx9rfr67ftyr" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;3&quot; user=&quot;Marde Sehajpreet kaur&quot; /&gt;{{rh|੧੬੬|ਪਾਰਾ ੯|ਸੂਰਤ ਆਰਾਫ ੭}}
{{rule}}&lt;/noinclude&gt;ਵਿਚ (ਲੀਨ) ਹੋਣ ॥ ੯੮ ॥ ਤਾਂ ਕੀ ਅੱਲਾ ਦੀ ਯੁਕਤੀ ਥੀਂ ਨਿਡਰ ਹੋ ਗਏ
ਹਨ ਸੋ ਅੱਲਾ ਦੀ ਯੁਕਤੀਂ ਥੀਂ ਤਾਂ ਵਹੀ ਲੋਗ ਨਿਭਰ ਹੁੰਦੇ ਹਨ ਜੇ
ਬਰਬਾਦ ਹੋਣ ਵਾਲੇ ਹਨ ॥ ੯੯ ॥ ਰੁਕੂਹ ੧੨।।

{{gap}}ਜੋ ਲੋਕ ਧਰਤੀ ਤੇ ਰਹਿਣ ਵਾਲਿਆਂ ਦੇ (ਮਰਿਆਂ) ਪਿਛੋਂ ਧਰਤੀ
ਦੇ ਮਾਲਕ ਹੁੰਦੇ ਹਨ ਕੀ ਇਸ ਬਾਰਤਾ ਥੀਂ ਭੀ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਸਿਖਸ਼ ਨਾ 
ਹੋਈ ਕਿ ਯਦੀਚ ਅਸੀਂ ਚਾਹੀਏ ਤਾਂ ਏਹਨਾਂ ਦੇ ਗੁਨਾਹਾਂ ਦੀ ਪ੍ਰਤਿਨਿਧ
ਵਿਚ ਏਹਨਾਂ ਪਰ (ਭੀ )ਵਿਪਤੀ ਲਿਆ ਪਰਾਪਤ ਕਰੀਏ ਅਰ ਅਸੀ
ਏਹਨਾਂ ਦੇ ਦਿਲਾਂ ਪਰ ਮੋਹਰ ਲਾ ਦੇਈਏ ਤਾਂ ਇਹ ਸੁਨਣ (ਹੀ) ਨਾ
॥ ੧੦੦ ॥ ਇਹ ਥੋੜੀ ਬਸਤੀਆਂ ਹਨ ਜਿਨਹਾਂ ਦੀ ਵਿਥਿਆ ਅਸੀਂ ਤੁਹਾਨੂੰ
ਸੁਣਾਉਂਦੇ ਹਾਂ ਅਰ ਏਹਨਾਂ ਦੇ ਪੈਯੰੰਬਰ ਇਹਨਾਂ ਲੋਗਾਂ ਦੀ ਤਰਫ ਮੇਜਫ਼ੇ
ਲੈਕੇ ਭੀ ਆਏ ਪਰੰੰਚ ਏਹ ਲੋਗ (ਇਸ ਸ੍ਰਿਸ਼ਟ ਦੇਹੀ) ਨਾਂ ਸੀ ਜਿਸ
ਵਸਤੂ ਨੂੰ ਓਹ ਪਹਿਲੇ ਝੁਠਲਾ ਚੁਕੇ ਉਸ ਉਤੇ ਈਮਾਨ ਲੈ ਆਉਂਦੇ
ਕਾਫਰਾਂ ਦੇ ਦਿਲਾਂ ਪਰ ਖੁਦਾ ਇਸੀ ਤਰਹਾਂ ਮੋਹਰਾਂ ਲਗਾ ਦੇਂਂਦਾ ਹੈ ।।੧੦੧॥
ਅਰ ਅਸਾਂਂ ਤਾਂ ਏਹਨਾਂ ਵਿਚੋਂਂ ਅਕਸਰ ਲੋਗਾਂ ਵਿਚ (ਉਕ) ਬਚਨ ਦੀ
ਪੁਖਤਾਈ ਨਹੀਂ ਪਾਈ ਅਰ ਅਸਾਂ ਤਾਂ ਏਹਨਾਂ ਵਿਚੋਂ ਅਕਸਰ (ਲੋਗਾਂ) ਨੂੰ ਨ।
ਫਰਮਾਨ ਹੀ ਦੇਖਿਆ ਹੈ ॥ ੧੦੨ ॥ ਫੇਰ ਓਹਨਾਂ ਦੇ ਪਸ਼ਚਾਤ ਅਸਾਂ ਮੁਸਾ ਨੰ
ਚਮਤਕਾਰ ਦੇ ਕੇ ਫਿਰਔਨ ਅਰ ਉਸ ਦੇ ਸਭ ਸਦਾਂ ਦੀ ਤਰਫ ਭੇਜਿਆ ਤਾਂ
ਇਨਹਾਂ ਲੇਗਾਂ ਨੇ ਮੋਜਜ਼ਿਆਂ ਦੇ ਸਾਥ ਗੁਸਤਾਖੀਆਂ ਕੀਤੀਆਂ (ਤਾਂ ਤਨੀਕ
ਦੀਰਘ ਦ੍ਰਿਸ਼ਟਾ ਹੋ ਕੇ) ਦੇਖਨਾ ਕਿ ਫਸਾਦੀਆਂ ਦਾ ਅੰੰਤ ਨੂੰ ਕੀ ਹਾਲ ਹੋਇਆ
॥ ੧੦੩ ॥ ਅਰ ਮੂਸਾ ਨੇ (ਫਿਰਐਨ ਨੂੰ ਸੋਬੋਧਨ ਕਰਕੇ ) ਕਹਿਆ ਕਿ ਹੇ
ਫਿਰਐਨ ਸੈਂ ਸੈਸਾਰ ਦੇ ਪਰਵਰਦਿਗਾਰ (ਦੀ ਤਰਫੋ')ਭੇਜਿਆ ਹੋਇਅ(ਆਯਾ)
ਹਾਂ ॥੧੦੪॥ ਜੋਗ ਹੈ ਕਿ ਸਚ ਥੀਂ ਸਿਵਾ ਈਸ਼ਵਰ ਦੀ ਤਰਫ ਕੋਈ ਬਾਤ ਭੀ
ਮਨਸੂਬ ਨਾ ਕਰੂੰ ਨਿਰਸੰਂਦੇਹ ਮੈਂਂ ਤੁਹਾਡੇ ਪਾਸ ਤੁਹਾਡੇ ਪਰਵਰਦਿਗਾਰ (ਦੀ
ਤਰਫੋ' ) ਨਿਸ਼ਾਨੀਆਂ ਲੈ ਕੇ ਆਇਆ ਹਾਂ ਤਾਂ (ਹੈ ਫਿਰਔਨ ) ਬਨੀ
ਇਸਰਾਈਲ ਨੂੰ ਮੇਰੇ ਸਾਥ ਕਰ ਦੇ ।।੧੦੫॥ (ਫਿਰਔਨ) ਨੇ ਕਹਿਆ ਯਦੀ
ਤੂੰ (ਸਚਮੁਚ ) ਕੋਈ ਨਿਸ਼ਾਨੀ ਲੈ ਕੇ ਆਇਆ ਹੈਂ (ਅਰ ਆਪਣੇ ਪਖ ਦਾ)
ਸਚਾ ਹੈ' ਤਾਂ ਉਹ (ਚਮਤਕਾਰ)ਲਿਆਕੇ ਦਿਖਲ।।੧੦੬॥ਇਸ ਬਾਤ ਪਰ ਮੁਸਾ
ਨੇ ਆਪਣੀ ਲਾਠੀ ਸਿਟ ਦਿਤੀ ਤਾਂ ਕ) ਦੇਖਦੇ ਹਨ ਕਿ ਉਹ ਪੜਖਯ ਇਕ
ਅਜਗਰ (ਵਡਾ ਸਪ) ਹੇ ॥੧੦੭॥ ਅਰ ਆਪਣਾ ਹਥ (ਬਾਹਰ) ਕਢਿਆ ਤਾਂ
ਕੀ ਦੇਖਦੇ ਹਨ ਕਿ ਓਹ ਦੇਖਨ ਵਾਲਿਆਂ ਦੇ ਸਨਮੁਖ ਸਫੈਦ ਥਾ ॥ ੧੦੮ ॥
ਰਕੂਹ॥ ੧੩ ॥&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>1xxtyqiryk5dxl5ox1ogx9rfr67ftyr</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>ਪੰਨਾ:ਕੁਰਾਨ ਮਜੀਦ (1932).pdf/169</title>
    <ns>250</ns>
    <id>58179</id>
    <revision>
      <id>183843</id>
      <parentid>175859</parentid>
      <timestamp>2024-12-12T13:34:26Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Taranpreet Goswami</username>
        <id>2106</id>
      </contributor>
      <minor />
      <comment>(via JWB)</comment>
      <origin>183843</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="4518" sha1="4bpcr9ujy4atirge0e6nbkjaotbfiys" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;3&quot; user=&quot;GaganKaire95&quot; /&gt;{{rh|ਪਾਰਾ ੯|ਸੂਰਤ ਆਰਾਫ ੭|੧੬੯}}
{{rule}}&lt;/noinclude&gt;
ਵਿਪਤੀ ਆਉਂਦੀ ਤਾੰ ਮੂਸਾ ਅਰ ਉਸ ਦੇ ਸਾਥੀਆਂ ਦੀ ਨਹੂਸਤ ਸਮਥਦੇ ਸੁਣੋ 
ਜੀ ਉਨਹਾਂ ਦੀ ਨਹੂਸਤ ਤਾਂ ਬਸ ਖੁਦਾ ਦੇ ਪਾਸ ਥੀ ਪ੍ਰੰਤੂ ਉਨਹਾਂ ਵਿਚੋਂ ਕਈ-
ਆਂਕੁ ਨੂੰ (ਏਹ ਬ੍ਰਿਤਾਂਤ) ਮਲੂਮ ਨਹੀਂ ਸੀ॥੧੩੧ ॥ ਅਰ ਫਿਰਾਊਨ ਦੇ ਲੋਗਾਂ
ਨੇ ਮੂਸਾ ਨੂੰ) ਕਹਿਆ ਤੁਸੀਂ ਕੋਈ ਭੀ ਨਿਸ਼ਾਨੀ ਸਾਡੇ ਸਨਮੁਖ ਲੈ ਆਓ ਕਿ
ਓਸ ਦੇ ਦਵਾਰਾ ਤੁਸੀਂ ਸਾਡੇ ਪਰ ਆਪਣਾ ਟੂਣਾ ਟਾਮਣ ਚਲਾਓ ਤਾਂ ਅਸੀਂ ਤਾਂ
ਤੁਸਾਂ ਪਰ (ਕਿਸੀ ਤਰਹਾਂ) ਭਰੋਸਾ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਹੈਂ ਨਹੀਂ॥ 
।।੧੩੨।। ਪਨਰ ਅਸਾਂ
ਉਹਨਾਂ ਪਰ ਤੁਫਾਨ ਭੇਜਿਆ ਅਰ (ਹੋਰ) ਟਿਡੀਆਂ ਅਰ ਜੂਆਂ ਅਰ ਡਡੂ ਅਰ
ਲੋਹੂ ਕਿ ਏਹ ਸੰਪੂਰਨ ਵਖੋ ਵਖਰੇ ਮੋਜਜ਼ੇ (ਨਸ਼ਾਨੀਆਂ) ਸਨ ਅਦਯਪਿ ਉਹ
ਲੋਗ ਤਾਂਗੜੇ ਹੀ ਰਹੇ ਅਰ ਉਹ (ਪੁਜ ਕੇ) ਨਾਫਰਮਾਨ ਸਨ। ।।੧੩੩॥ ਅਰ
ਜਦ ੨ ਉਨਰਾਂ ਪਰ ਵਿਪੱਤੀ ਪ੍ਰਾਪਤ ਹੁੰਦੀ (ਤਾਂ) ਕਹਿੰਦੇ ਹੈ ਮੂਸਾ ਤੇਰੇ ਨਾਲ
ਜੋ ਖੁਦਾ ਨੇ (ਦੁਆ ਕਬੂਲ ਕਰਨ ਦੀ) ਪ੍ਰਤਿੱਗਯਾ ਕੀਤੀ ਸੀ ਉਸ ਦੇ ਸਹਾਰੇ ਨਾਲ
ਆਪਣੇ ਪਰਵਰਦਿਗਾਰ ਅਗੇ ਸਾਡੇ ਵਾਸਤੇ ਪ੍ਰਾਰਥਨਾ ਕਰ (ਅਰ) ਯਦੀਚ ਤੂੰ
ਸਾਡੇ ਉਪਰੋਂ (ਏਹ) ਕਸ਼ਟ ਨਿਬ੍ਰਿਤ ਕਰ ਦਿਤਾ ਤਾਂ ਅਸੀਂ ਅਵਸ਼ ਤੇਰੇ ਪਰ
ਭਰੋਸਾ ਕਰ ਲਵਾਂਗੇ ਅਰ ਬਨੀ ਇਸਰਾਈਲ ਨੂੰ ਵੀ ਅਵਸ਼ ਤੁਹਾਡੇ ਸਾਥ ਭੇਜ
ਦੇਵਾਂਗੇ ।। ੧੩੪ ॥ ਪੁਨਰ ਜਦੋਂ ਅਸੀਂ ਇਕ ਨੀਯਤ ਸਮੇਂ ਵਾਸਤੇ ਜਿਸ ਤਕ
ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਪਹੁੰਚਨਾ ਸੀ ਕਸ਼ਟ ਨੂੰ ਉਨਹਾਂ ਉਤੋ ਟਾਲ ਦੇਂਦੇ ਤਾਂ ਓਹ
ਬਲਾਤਕਾਰ ਹੀ ਪ੍ਰਤੱਗਯਾ ਭੰਗ ਕਰਨ ਲਗ ਪੈਂਦਾ ॥ ੧੩੫ ॥ (ਤਦ) ਅੰਤ ਨੰ
ਅਸਾਂ ਓਹਨਾਂ ਪਾਸੋਂ ਬਦਲਾ ਲੀਤਾ ਅਰ ਉਨ੍ਹਾ ਨੂੰ ਸਾਗਰ ਵਿਚ ਡੋਬ ਦਿਤਾ
ਇਸ ਕਾਰਨ ਕਿ ਉਹ ਸਾਡੀਆਂ ਆਇਤਾਂ ਨੂੰ ਅਲੀਕ ਕਰਦੇ ਅਰ ਉਨਹਾਂ ਥੀਂ 
ਬੇਪ੍ਰਵਾਹ ਰਹਿੰਦੇ ਸਨ ॥ ੧੩੬ ॥ ਅਰ (ਸ਼ਾਮ ਦੇਸ ਦੀ) ਧਰਤੀ ਜਿਸ ਵਿਚ
ਅਸਾਂ (ਧਨਾਢਯ ਹੋਣ ਦੀ) ਬਰਕਤ ਦਿਤੀ ਸੀ (ਅੰਤ) ਅਸਾਂ ਓਹਨਾਂ ਲੋਗਾਂ ਨੂੰ
ਉਸਦੇ ਪੂਰਬ ਅਰ ਪਛਮ ਦੇ ਅਧਪਤੀ (ਮਾਲਕ) ਕਰ ਦਿਤੇ ਜੋ ਫਿਰਔਨ ਦੇ
ਪਾਸ ਨ੍ਰਿਬਲ ਸਮਝੇ ਜਾਂਦੇ ਸਨ ਅਰ ਬਨੀ ਇਸਰਾਈਲ ਨੈ(ਫਰਉਨ ਦੀ ਸਖ-
ਤੀਆਂ ਉਤੇ) ਸੰਤੋਖ ਕੀਤਾ ਇਸ ਕਾਰਨ ਤੁਹਾਡੇ ਪਰਵਰਦਿਗਾਰ ਦੀ ਸ਼ੁਭ ਪ੍ਰਤੱ
ਗਯਾ (ਜੇ ਉਸਨੇ) ਬਨੀ ਇਸਰਾਈਲ (ਨਾਲ ਕੀਤੀ ਸੀ ਉਨਹਾਂ) ਦੇ ਹੱਕ ਵਿਚ
ਸੰਪੂਰਨ ਹੋਈ ਅਰ ਜੋ(ਕਸ਼ਟ)_ ਫਿਰਊਨ ਅਰ ਉਸ ਦੀ ਜਾਤੀ (ਦੇ ਲੋਗ
ਬਨੀ ਇਸਰਾਈਲ ਦੇ ਸਾਥ) ਕਰਦੇ ਅਰ (ਬੜੀਆਂ ੨) ਉਚੀਆਂ ਇਮਾਰਤਾਂ
(ਉਨਹਾਂ ਪਾਸੋਂ ਬਿਗਾਰ ਵਿਚ) ਬਨਵਾਉਂਦੇ ਸਨ (ਉਸ ਸਾਰੇ ਅਡੰਬਰ  ਨੂੰ )
ਅਸਾੰ ਤਿੱਤ੍ਰ ਬਿੱਤ੍ ਕਰ ਦਿਤਾ ॥ ੧੩੭॥

{{gap}}ਅਰ ਅਸਾਂ ਨੇ ਬਨੀ ਇਸਰਾਈਲ ਨੂੰ ਸਮੁੰਦਰੋਂ ਪਾਰ ਪਹੁੰਚਾ ਦਿਤਾ
ਤਾਂ ਉਹ ਐਸਿਆਂ ਲੋਗਾਂ ਦੇ ਉਪਰੋਂ ਦੀ ਹੋਕੇ ਲੰਘੇ ਜੋ ਆਪਣਿਆਂ ਬੁਤਾਂ&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>4bpcr9ujy4atirge0e6nbkjaotbfiys</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>ਪੰਨਾ:ਕੁਰਾਨ ਮਜੀਦ (1932).pdf/170</title>
    <ns>250</ns>
    <id>58180</id>
    <revision>
      <id>183845</id>
      <parentid>176608</parentid>
      <timestamp>2024-12-12T13:34:37Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Taranpreet Goswami</username>
        <id>2106</id>
      </contributor>
      <minor />
      <comment>(via JWB)</comment>
      <origin>183845</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="4281" sha1="l0tjk8niecg8q3lv06nicib0hqo7079" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;3&quot; user=&quot;GaganKaire95&quot; /&gt;{{rh|੧੭੦|ਪਾਰਾ ੯|ਸੂਰਤ ਆਰਾਫ ੭}}
{{rule}}&lt;/noinclude&gt;ਦੀ (ਪੂਜਾ ਵਿਚ) ਬੈਠੇ ਸਨ (ਉਨਹਾਂ ਨੂੰ ਦੇਖ ਕੇ ਬਨੀ ਇਸਰਾਈਲ) ਬੋਲੇ
ਕਿ ਹੇ ਮੂਸਾ ਜਿਸ ਤਰਹਾਂ ਦੇ ਏਹਨਾਂ ਲੋਗਾਂ ਦੇ ਪਾਸ ਬੁਤ ਹਨ (ਏਸੇ ਤਰਹਾਂ)
ਦਾ ਇਕ ਬੁਤ ਸਾਨੂੰ ਭੀ ਬਨਾ ਦੇਉ (ਮੂਸਾ ਨੇ ) ਬਚਨ ਕੀਤਾ ਤੁਸੀਂ ਮੂਰਖ
ਲੋਗ ਹੇ ॥ ੧੩੮ ॥ (ਅਰ) ਏਹ (ਬੁਤ ਪ੍ਰਸਤ) ਲੋਗ ਜਿਸ (ਦੀਨ) ਵਿਚ ਹਨ
ਓਹ ਵਿਨਸ਼ਟ ਹੋਣ ਵਾਲਾ ਹੈ ਅਰ ਜੋ ਕਰਮ ਇਹ ਲੋਗ ਕਰਦੇ ਰਹੇ ਹਨ
(ਸਾਰੇ ਹੀ) ਅਲੀਕ ਹਨ ॥ ੧੩੯ ॥ ਕਹਿਆ ਕੀ (ਤੁਹਾਡੀ ਇਛਾ ਹੈ ) ਕਿ
ਖੁਦਾ ਥੀਂ ਅਤਿਰਿਕਤ ਕੋਈ (ਹੋਰ) ਪੂਜ ਤੁਹਾਡੇ ਵਾਸਤੇ ਢੂੰਡਾਂ ਹਾਲਾਂ ਕਿ
ਓਸ ਨੇ ਤੁਹਾਨੂੰ ਸੰਸਾਰ ਭਰ ਦੇ ਲੋਗਾਂ ਨਾਲੋਂ ਉੱਤਮਤਾਈ ਦਿਤੀ ਹੈ
॥੧੪੦ ॥ ਅਰ (ਹੈ ਬਨੀ ਇਸਰਾਈਲ ਉਹ ਸਮਾਂ ਯਾਦ ਕਰੋ ) ਜਦੇਂ

ਅਸਾਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਫਿਰਉਨ ਦੇ ਲੋਗਾਂ ਪਾਸੋਂ ਮੁਕਤਿ ਦਿਤੀ ਕਿ ਉਹ ਲੋਗ
ਤਹਾਨੂੰ (ਬਹੁਤ ਹੀ ) ਬੁਰਾ ਕਸ਼ਟ ਦੇਦੇ ਸਨ ਤੁਹਾਡੇ ਪੁਤਰਾਂ ਨੂੰ (ਢੂੰਡ ੨ ਕੇ )
ਮਾਰਦੇ ਸਨ  ਅਤੇ ਹੋਰ ਤੁਹਾਡੀਆਂ ਔਰਤਾਂ (ਅਰਥਾਤ ਧੀਆਂ) ਨੂੰ
(ਆਪਣੀ ਸੇਵਾ ਵਾਸਤੇ ) ਸਰਜੀਤ ਰਖਦੇ ਅਰ ਏਸ ਬਾਤ ਥੀਂ (ਤੁਹਾਡੇ
ਸਬਰ ਦੀ ) ਬਹੁਤ (ਕਰੜੀ ) ਪ੍ਰੀਖਿਆ ਸੀ (ਜੋ) ਤੁਹਾਡੇ ਪਰਮੇਸ਼ਰ (ਦੀ
ਤਰਫੋਂ ਹੋ ਰਹੀ ) ਸੀ ॥ ੧੪੧ ॥ ਰੁਕੂਹ ੧੬ ॥

ਅਰ ਅਸਾਂ ਨੇ ਮੂਸਾ ਨਾਲ ਤੀ ਰਾਤਾਂ ਦੀ ਪ੍ਰਤਿਗਯਾ ਕੀਤੀ ਅਰ ਅਸਾਂ
ਦਸ (ਰਾਤਾਂ ਹੋਰ ) ਵਧਾਕੇ ਏਹਨਾਂ ਤੀਆਂ ਨੂੰ ਪੂਰਾ (ਚਾਲੀ ) ਕੀਤਾ ਅਰ
ਅਮੂਨਾ ਪ੍ਰਕਾਰੇਣ ਮੂਸਾ ਦੇ ਪਰਵਰਦਿਗਾਰ ਦੀ ਚਾਲੀਸ ਰਾਤ੍ਰੀ ਦੀ ਪ੍ਰਤਿਗ੍ਯਾ 
ਪੂਰਣ ਹੋਈ ਅਰ ਮੂਸਾ ਆਪਣੇ ਭਰਤਾ ਹਾਰੂਨ ਨੂੰ ਕਹਿ ਗਿਆ ਕਿ ਮੇਰੀ
ਜਾਤੀ (ਦੇ ਲੋਗਾਂ ) ਵਿਚ ਮੇਰੀ ਜਗਹਾਂ ਕੌਮ ਕਰਦਿਆਂ ਰਹਿਣਾਂ ਅਰ
(ਓਹਨਾਂ ਵਿਚ) ਮੇਲ ਮਿਲਾਪ (ਕਾਇਮ) ਰਖਣਾ ਅਰ ਫਸਾਦੀਆਂ ਦੇ ਰਾਹ
ਨਾਂ ਪੈ ਜਾਣਾ ॥੧੪੨॥ ਅਰ ਜਦੋਂ ਮੂਸਾ ਸਾਡੇ ਨੀਅਤ ਸਮੇਂ ਪਰ ਪਹੁੰਚਾ ਅਰ
ਓਸ ਦਾ ਪਰਵਰਦਿਗਾਰ ਉਸ ਨਾਲ ਲਗਾ ਬਚਨ ਬਿਲਾਸ ਕਰਨ ਤਾਂ
(ਮੂਸਾ ਨੇ) ਬੇਨਤੀ ਕੀਤੀ ਕਿ ਹੈ ਮੇਰੇ ਪਰਵਰਦਿਗਾਰ ਤੂੰ (ਆਪਣਾ ਆਪ)
ਮੈਨ ਦਿਖਲਾ ਕਿ ਮੈ ਇਕ ਵੇਰੀ  ਤੈਨੂੰ ਅਖ ਭਰ ਕੇ ਦੇਖਾਂ (ਖੁਦਾ ਨੇ)ਆਗਿਆ
ਕੀਤੀ ਤੂ ਮੈਨੂੰ  ਕਦਾਪਿ ਨਹੀਂ ਦੇਖ ਸਕੇਂਗਾ ਪਰੰਤੂ  ਹਾਂ (ਏਸ) ਪਰਬਤ ਪਰ
ਦਰਿਸ਼ਟੀ) ਕਰੋ ਹੋਰ ਯਦੀਚ (ਏਹ ਪਹਾੜ ) ਆਪਣੇ ਅਸਥਾਨ ਪਰ ਇਸ-
ਥਤ ਰਹਿਆ ਤਾਂ (ਜਾਣੀ ਕਿ) ਤੂੰ (ਭੀ) ਸਾਡਾ ਦਰਸ਼ਨ ਕਰ ਸਕੇਗਾਂ ਪੁਨਰ
ਜਦੇੱ ਓਹਨਾਂ ਦਾ ਪਰਵਰਦਿਗਾਰ ਪਹਾੜ ਪਰ ਪ੍ਕਾਸ਼ਮਾਨ ਹੋਇਆ ਤਾਂ
ਓਸ ਨੂੰ ਚਕਨਾਚੂਰ ਕਰ ਦਿਤਾ ਔਰ ਮੂਸਾ ਵਿਮੂਰਛਨਾ ਖਾ ਕੇ ਡਿਗ

ਪਿਆ ਪੁਨਰ ਜਦੋਂ ਹੋਸ਼ ਵਿਚ ਆਇਆ ਤਾਂ ਬੋਲ ਉਠਿਆ ਕਿ(ਹੇ ਪਰਵਰ-&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>l0tjk8niecg8q3lv06nicib0hqo7079</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>ਪੰਨਾ:ਕੁਰਾਨ ਮਜੀਦ (1932).pdf/171</title>
    <ns>250</ns>
    <id>58181</id>
    <revision>
      <id>183846</id>
      <parentid>178040</parentid>
      <timestamp>2024-12-12T13:34:45Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Taranpreet Goswami</username>
        <id>2106</id>
      </contributor>
      <minor />
      <comment>(via JWB)</comment>
      <origin>183846</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="4172" sha1="afjarpttqr2lkg5tlj22008i6ie9960" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;3&quot; user=&quot;GaganKaire95&quot; /&gt;{{rh|ਪਾਰਾ ੯|ਸੂਰਤ ਆਰਾਫ ੭|੧੭੧}}
{{rule}}&lt;/noinclude&gt;ਦਿਗਾਰ) ਤੇਰਾ ਪਵਿਤ੍ਰ ਰੂਪ ਹੈ ਅਰ ਮੈਂ ਤੇਰੀ ਦਰਗਾਹ ਵਿਚ ਤੋਬਾ ਕਰਦਾ ਹਾਂ ਅਰ (ਤੇਰੇ ਪਰ) ਭਰੋਸਾ ਕਰਨ ਵਾਲਿਆਂ ਵਿਚੋਂ ਪਹਿਲਾ (ਭਰੋਸਾ ਕਰਨ ਵਾਲਾ ਆਦਮੀ) ਮੈਂ ਹਾਂ॥ ੧੪੩॥ (ਖੁਦਾ ਨੇ) ਕਹਿਆ ਕਿ ਹੇ ਮੂਸਾ ਅਸਾਂ ਤੈਨੂੰ ਆਪਣੀ ਪੈਯੰਬਰੀ ਅਰ ਹਮ-ਕਲਾਮੀ ਨਾਲ (ਅਨਯਾਨਯ) ਲੋਗਾਂ ਨਾਲੋਂ ਵਾਧਾ ਪ੍ਰਦਾਨ ਕੀਤਾ ਤਾਂ ਜੋ(ਕੁਝ) ਅਸਾ ਤੈਨੂੰ ਬਖਸ਼ਿਆ ਹੈ ਇਸ ਨੂੰ ਲੈ ਅਰ ਧੰਨ੍ਯਵਾਦ ਕਰਦਾ ਰਹੋ ॥ ੧੪੪ ॥ ਅਰ ਅਸਾਂ ਤਖਤੀਆਂ ਪਰ ਮੂਸਾ ਦੇ ਵਾਸਤੇ ਹਰ ਪਰਕਾਰ ਦਾ ਉਪਦੇਸ਼ ਅਰ ਹਰ ਵਸਤੂ ਵਿਸਤਾਰ ਪੂਰਵਕ ਲਿਖ ਦਿਤੀ ਸੀ ਕਿ ਤੂੰ ਇਸ ਨੂੰ (ਭਲੀ ਤਰਹਾਂ) ਪੁਖਤਾਈ ਸਾਥ ਗ੍ਰਹਿਣ ਕਰ ਅਰ ਆਪਣੀ ਜਾਤੀ (ਦੇ ਲੋਗਾਂ)ਨੂ (ਭੀ) ਆਗਿਆ ਕਰ ਕਿ ਇਸ ਪੁਸਤਕ ਦੀਆਂ ਮਨੋਹਰ ੨ ਬਾਤਾਂ ਨੂੰ ਪੱਲੇ ਬੰਨ੍ਹੀ ਰਖਣ (ਔਰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਏਹ ਸਮਝਾ ਦੇਹ ਕਿ) ਅਸੀਂ ਸ਼ੀਗਰ ਹੀ ਤੁਹਾਨੂੰ ਆਗਿਆ ਉਲੰਘੀ ਲੋਗਾਂ ਦੇ ਘਰ ਬੀ ਦਿਖਲਾ ਦੇਵਾਂਗੇ॥ ੧੪੫॥ (ਅਰ) ਜੇ ਲੋਗ ਨਿਰਾਰਥ (ਅਯੋਗਯ) ਦੇਸ ਵਿਚ ਆਕੜੇ (ਪੜੇ) ਫਿਰਦੇ ਹਨ ਅਸੀਂ ਉਨਹਾਂ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਆਗਿਆ ਤੋਂ ਬੇਮੁਖ ਕਰੀ ਰਖਾਂਗੇ ਅਰ ਯਦੀਚ ਸੰਪੂਰਣ ਮੋਜਜ਼ੇ ਭੀ ਦੇਖ ਲੈਣ ਤਾਂ ਭੀ ਉਨਹਾਂ ਪਰ ਨਿਸਚਾ ਨਾ ਕਰਨ ਅਰ ਯਦੀ ਸੂਧਾ ਰਸਤਾ ਦੇਖ ਲੈਣ ਤਦ ਭੀ ਉਸ ਨੂੰ (ਆਪਣਾ) ਮਾਰਗ ਨਾ ਬਨਾਉਣ ਅਰ ਯਦੀ ਗੁਮਰਾਹੀ ਦਾ ਰਸਤਾ ਦੇਖ ਲੈਣ ਤਾਂ ਉਸ ਨੂੰ (ਆਪਣਾ) ਮਾਰਗ ਬਨਾ ਲੈਣ ਏਹ ਕੁਟਿਲ ਬੰਦੀ ਓਹਨਾਂ ਵਿਚ ਏਸ ਬਾਤੋਂ ਉਪਪਤ ਹੋਈ ਕਿ ਉਨਹਾਂ ਨੇ ਸਾਡੀਆਂ ਆਇਤਾਂ ਨੂੰ ਅਲੀਕ ਸਮਝਿਆ ਅਰ ਓਹਨਾਂ ਪਾਸੋਂ ਗਾਫਲ ਰਹੇ॥੧੪੬॥ ਅਰ ਜਿਨਹਾਂ ਲੋਗਾਂ ਨੇ ਸਾਡੀਆਂ ਆਇਤਾਂ ਨੂੰ ਅਰ ਅੰਤਿਮ (ਦਿਨ) ਸਮੀਪ ਆਉਣ ਨੂੰ ਅਸ੍ਵੀਕਾਰ ਕੀਤਾ ਓਹਨਾਂ ਦਾ ਕੀਤਾ ਕਤਰਿਆ ਸੰਪੂਰਨ ਅਕਾਰਥ ਏਹ ਸਜਾ ਉਨਹਾਂ ਨੂੰ ਉਨਹਾਂ ਦੇ ਹੀ (ਨਖਿਧ) ਕਰਮਾਂ ਦੀ ਦਿਤੀ ਜਾਵੇਗੀ ਜੋ(ਸੰਸਾਰ ਵਿਚ) ਕਰਦੈ ਸਨ॥ ੧੪੭।। ਰੁਕੂਹ ੧੭॥

{{gap}}ਅਰ ਮੂਸਾ ਦੇ (ਪਰਬਤ ਤੂਰ ਦੇ ਗਿਆ) ਪਿਛੋਂ ਉਸ ਜਾਤੀ (ਦੇ ਲੋਗਾਂ) ਨੇ ਆਪਣੇ ਅਭੂਖਣ ਸੈ ਇਕ ਬੈੜਕਾ ਬਣਾ ਕੇ ਖੜਾ ਕਰ ਦਿਤਾ ਕਿ ਉਹ ਇਕ (ਜੜ) ਸਰੀਰ ਸੀ ਜਿਸ ਦੀ ਬੋਲੀ ਭੀ (ਬੈੜਕਿਆਂ ਵਰਗੀ) ਸੀ ਕਿ (ਮੂਰਖਾਂ ਨੋ) ਏਤਨੀ ਬਾਤ ਭੀ ਨਾ ਦੇਖੀ ਕਿ ਓਹ ਏਹਨਾਂ ਨਾਲ ਗੱਲ ਬਾਤ ਭੀ ਤਾਂ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦਾ ਅਰ ਨਾ ਏਹਨਾਂ ਨੂੰ (ਦੀਨ ਦਾ ਕੋਈ) ਮਾਰਗ ਦਿਖਾ ਸਕਦਾ ਹੈ (ਗਲ ਕਾਦੀ) ਏਹ ਲੋਗ ਬੈੜਕੇ ਨੂੰ (ਪੂਜਾ ਵਾਸਤੇ) ਲੈ ਬੈਠੇ ਅਰ ਓਹ ਪਾਪ ਕਰ ਰਹੇ ਸਨ ॥ ੧੪੮ ॥ ਔਰ ਜਦੋਂ ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਕੀਤਾ ਓਹਨਾਂ ਦੇ ਅਗੇ&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>afjarpttqr2lkg5tlj22008i6ie9960</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>ਪੰਨਾ:ਕੁਰਾਨ ਮਜੀਦ (1932).pdf/175</title>
    <ns>250</ns>
    <id>58190</id>
    <revision>
      <id>183847</id>
      <parentid>183359</parentid>
      <timestamp>2024-12-12T13:35:27Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Taranpreet Goswami</username>
        <id>2106</id>
      </contributor>
      <minor />
      <comment>(via JWB)</comment>
      <origin>183847</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="4354" sha1="sfmlrnvxj92uytzcn7shy1x3claecw8" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;3&quot; user=&quot;Charan Gill&quot; /&gt;{{rh|ਪਾਰਾ ੯|ਸੂਰਤ ਆਰਾਫ ੭|੧੭੫}}
{{rule}}&lt;/noinclude&gt;ਬਾਰ ਵਿਚ (ਅਪਣੇ ਉਪਰੋਂ) ਹੁਟਰ ਹਟਾਣ ਦੀ ਇਛਾ ਕਰਕੇ (ਸਿਖਿਆ ਦੇਂਦੇ ਹਾਂ) ਅਰ ਕਿ ਸ਼ਇਦ ਇਹ ਲੋਗ ਬਾਜ਼ ਆ ਜਾਣ॥੧੬੪॥ ਤਾਂ ਜਦੋਂ (ਇਹਨਾਂ ਆਗਿਆ ਭੰਗੀ ਲੋਗਾਂ ਨੇ) ਉਹ ਸਿਖਿਆ ਜੋ ਇਹਨਾਂ ਨੂੰ ਦਿਤੀਆਂ ਗਈਆਂ ਸਨ ਵਿਸਮਰਣ ਕਰ ਦਿਤੀਆਂ ਤਾਂ ਅਸਾਂ ਖੋਟੇ ਕਰੰਮਾਂ ਥੀਂ ਮਨਾਂ ਕਰਨ ਵਾਲਿਆਂ ਨੂੰ ਤਾਂ ਬਚਾ ਲੀਤਾ ਅਰ ਜ਼ਾਲਮਾਂ ਨੂੰ ਭਿਆਨਕ ਦੁਖ ਵਿਚ ਘੇਰ ਲੀਤਾ ਇਸ ਵਾਸਤੇ ਕਿ ਉਹ ਬੇ ਫਰਮਾਨ ਸਨ ॥੧੬੫॥ ਪੁਨਰ ਜਦੋਂ  ਮਨਾ ਕੀਤੇ ਹੋਇਆਂ ਕੰਮਾਂ ਥੀਂ ਸੀਮਾਂ ਉਲੰਘ ਗਏ ਤਾਂ ਅਸਾਂ ਉਨਹਾਂ ਨੂੰ ਹੁਕਮ ਦਿਤਾ ਕਿ ਫਟਕਾਰੇ ਹੋਏ ਬਾਂਦਰ ਬਨ ਜਓ ॥੧੬੬॥ ਅਰ (ਸਮਰਣ ਕਰੋ) ਜਦੋਂ ਤੁਹਾਡੇ ਪਰਵਰਦਿਗਾਰ ਨੇ (ਬਨੀ ਇਸਰਾਈਲ ਨੂੰ) ਜਿਤਾ ਦਿਤਾ ਸੀ ਉਹ ਜਰੂਰ ਉਨਹਾਂ ਪਰ ਪ੍ਰਲੇ ਦੇ ਦਿਨ ਤਕ ਐਸੇ ਹਾਕਮ ਮੁਕਰਰ ਰਖੇਗਾ ਜੋ ਉਨਹਾਂ ਨੂੰ ਕਰੜੇ (੨) ਦੁਖ ਦੇਂਦੇ ਰਹਿਣਗੇ ਨਿਰਸੰਦੇਹ ਤਹਾਡਾ ਪਰਵਰਦਿਗਾਰ ਪ੍ਰਤਯੁਤ ਸਜਾ ਭੀ ਅਤੀਵ ਸ਼ੀਘ੍ਰ ਦੇਂਦਾ ਹੈ ਅਰ ਨਿਰਸੰਦੇਹ ਓਹ ਬਖਸ਼ਣੇ ਵਾਲਾ ਮੇਹਰਬਾਨ ਭੀ ਹੈ॥੧੬੭॥ ਅਰ ਅਸਾਂ ਨੇ ਬਨੀ ਅਸਰਾਈਲ ਨੂੰ ਯੂਥ ਯੂਥ ਕਰਕੇ ਦੇਸ (ਦੀਆਂ ਦਿਸਾਓਂ) ਵਿਚ ਖਿਲਾਰ ਦਿਤਾ (ਸੋ) ਉਹਨਾਂ ਵਿਚੋ ਕਈਕੁ ਤਾਂ ਭਲੇ ਲੋਗ ਸਨ ਅਰ ਕਈਕੁ ਭਲੇ ਨਹੀ ਸਨ ਅਰ ਅਸਾਂ ਨੇ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਸੁਖ ਤਥਾ ਦੁਖ (ਦੇਨੋਂ ਤਰਹਾਂ) ਕਰਕੇ ਪ੍ਰੀਖ੍ਯਾ ਲੀਤੀ - ਤਾਂ ਕਿ ਇਹ (ਸਾਡੀ ਤਰਫ) ਮੁੜ ਔਣ॥੧੬੮॥ ਪੁਨਰ ਓਹਨਾਂ ਦੇ ਪਿਛੋਂ ਐਸੇ ਨਾਖਲਫ (ਕਪੂਤ ਉਨਹਾਂ) ਦੇ ਅਸਥਾਨਧਾਰੀ ਹੋਏ ਕਿ ਪੁਸਤਕ ਦੇ ਮਾਲਕ (ਤਾਂ) ਬਨੇ (ਪਰੰਤੂ) ਇਸ ਕਮੀਨੀ ਦੁਨੀਆਂ ਦੀ ਕੋਈ ਵਸਤੂ ਮਿਲੇ ਤਾਂ ਲੈ ਲੈੱਦੇ ਅਰ ਆਖਦੇ ਹਨ ਕਿ ਇਹ ਅਵਗੁਣ ਤਾਂ ਸਦਾ ਮਾਫ ਹੋ ਜਾਵੇਗਾ ਔਰ ਯਦੀ ਅਮੁਨਾ ਪ੍ਰਕਾਰਿਣ ਕੋਈ ਸਾਂਸਾਰਿਕ ਪਦਾਰਥ (ਪੁਨਰ) ਇਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਦੇ ਸਨਮੁਖ ਆ ਜਾਵੇ ਤਾਂ ਉਸਨੂੰ (ਭੀ) ਲ ਲੈਕੇ ਹੀ ਰਹਿਣ ਕੀ ਏਹਨਾਂ ਲੋਗਾਂ ਨਾਲ ਉਹ ਪ੍ਰਤਗਿਆ ਜੋ ਕਿਤਾਬ (ਤੌਰਾਤ) ਵਿਚ ਲਿਖੀ ਹੋਈ ਹੈ ਲੀਤੀ ਨਹੀਂ ਗਈ ਸੀ ਕਿ ਸਚੀ ਬਾਤ ਤੋਂ ਸਿਵਾ ਦੂਸਰੀ ਬਾਰਤਾ ਖੁਦਾ ਦੀ ਤਰਫ ਮਨਸੂਬ ਨਹੀਂ ਕਰਾਂਗੇ ਅਰ ਜੋ ਕਛ ਉਸ (ਕਿਤਾਬ) ਵਿਚ ਹੈ ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਉਸ ਨੂੰ ਨੂੰ ਪੜ੍ਹ ਲੀਤਾ ਅਰ ਜੋ ਲੋਗ ਸੰਜਮੀ ਹਨ ਅੰਤ ਦਾ ਘਰ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਭਾਗਾਂ ਵਿਚ (ਏਸ ਸਾਂਸਾਰਿਕ ਪਦਾਰਥਾਂ ਨਾਲੋਂ) ਕਈ) ਗੁਣਾਂ ਉੱਤਮ ਹੈ ਕੀ ਤੁਸੀ (ਇਤਨੀ ਬਾਤ ਭੀ) ਨਹੀਂ ਸਮਝਦੇ॥੧੬੯॥ ਅਰ ਜੋ ਲੋਗ ਕਿਤਾਬ ਨੂੰ ਕਰੜਾਈ ਨਾਲ਼ ਪਕੜੀ ਬੈਠੇ ਹਨ ਅਰ ਨਮਾਜ਼ ਪੜ੍ਹਦੇ ਹਨ ਤਾਂ ਅਸੀਂ ਐਸੀਆਂ ਸੁਕਰਮੀਆਂ ਦੇ ਫਲ ਨੂੰ ਵਿਅਰਥ ਨਹੀਂ ਹੇਣ ਦੇਵਾਂਗੇ॥੧੭੦॥ ਔਰ ਜਦੋਂ ਅਸਾਂ ਇਹਨਾਂ (ਦੇ&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>sfmlrnvxj92uytzcn7shy1x3claecw8</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>ਪੰਨਾ:ਕੁਰਾਨ ਮਜੀਦ (1932).pdf/184</title>
    <ns>250</ns>
    <id>58199</id>
    <revision>
      <id>183849</id>
      <parentid>161185</parentid>
      <timestamp>2024-12-12T13:35:53Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Taranpreet Goswami</username>
        <id>2106</id>
      </contributor>
      <minor />
      <comment>(via JWB)</comment>
      <origin>183849</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="4393" sha1="5l9tverttroa8m11vsuu91glehmtmds" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Gurjit Chauhan&quot; /&gt;{{rh|੧੮੪|ਪਾਰਾ ੯|ਸੂਰਤ ਅਨਫਾਲ ੮}}
{{rule}}&lt;/noinclude&gt;ਵਾਸੰਤੇ ਇਕ ਵਾਧਾ ਪੈਦ ਕਰੇਗਾ ਅਰ ਤੁਹਾਡੇ ਗੁਨਾਹ ਤੁਹਾਡੇ ਉਪਰੋਂ ਦੂਰ
ਕਰ ਦੇਵੇਗ ਅਰ (ਔਤ ਨੂੰ ) ਤੁਹਾਨੂੰ ਬਖਸ਼ (ਭੀ ) ਦੇਵੇਗਾ ਅਰ ਐਲ ਬੜ।
ਫਜ਼ਲ (ਕਰਨੇ ) ਵਾਲਾ ਹੈ ॥ ੨੯ ॥ ਅਰ (ਹੇ ਪੈਯੋਬਰ ਉਹ ਸਮਾਂ ਯਾਦ
ਕਰੋ ) ਜਦੋ” ਕਾਫਰ ਤੁਹਾਡੇ ਤੇ ਦਾਉ (ਘਉ ) ਕਰਨਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਸਨ ਕਿ
ਤੁਹਨੂੰ ਬੈਦ ਕਰ ਰੱਖਣ ਅਥਵਾ ਤੁਹਾਨੂੰ ਵੱਢ ਸਿਟਣ ਕਿੰਵਾ ਤੁਹਾਨੂੰ ਬਨਬਾਸ ਦੇ
ਦੇਣ ਅਰ (ਬ੍ਰਿਤਾਂਤ ਇਹ ਸੀ ਕਿ ) ਕਾਫਰ (ਆਪਣਾ ) ਦਾਓ ਕਪਟ ਬਣਾ
ਰਹੇ ਸਨ ਅਰ ਅੱਲਾ (ਆਪਣਾ ) ਦਾਉ ਕਰ ਰਹਿਆ ਸੀ ਅਰ ਅੱਲਾਸਾਰਿਆਂ
ਯੁਕਤ ਕਾਰਾਂ ਵਿਚੋਂ ਉੱਤਮ (ਯੁਕਤੀ ਮਾਨ) ਹੈ ॥ ੩੦ ॥ ਅਰ ਜਦੇ' ਸਾਡੀਆਂ
ਅਇਤਾਂ ਏਹਨਾਂ ਕਾਫਰਾਂ ਨੂੰ ਵਾਚ੨ ਕੇ ਸੁਣਾਈਆਂ ਜਾਂਦੀਆਂ ਹਨ ਤਾਂ ਕਹਿਂਦੇ
ਹਨ (ਭਲਾ ਜੀ ਭਲਾ ) ਅਸਾੰ ਸੁਣ (ਤਾਂ ) ਲੀਤਾ ਯੋਦੀ ਅਸੀ ਚਾਹੀਏ ਤਾਂ
ਅਸੀਂ ਵੀ ਐਸਾ ਹੀ (ਕਰਾਨ ) ਕਹਿ ਲਈਏ ਏਹ ਤਾਂ ਪੁਰਾਤਨ ਪੁਰਖਾਂ
ਦੀਆਂ ਕਥਾ ਕਹਾਣੀਆਂ ਹਨ ਹੋਰ ਬਸ॥੩੧॥ ਅਰ(ਓਹ ਸਮਾਂ ਯਾਦ ਕਰੋ)ਜਦੇ'
ਏਹਨਾਂ ਕਾਫਰਾਂ ਨੇ ਬੇਨਤੀ ਕੀਤੀ ਕਿ ਹੇ ਅੱਲਾ ਯਦੀ ਇਹ (ਦੀਨ ਇਸ-
ਲਾਮ ) ਹ ਸਚਾ (ਦੀਨ ) ਹੈ (ਅਰ) ਤੇਰੀ ਤਰਫੋ” (ਉਤਰਿਆ ਹੈ) ਤਾਂ ਸਾਂਡੇ
ਪਰ ਆਗਾਸ ਥੀ ਪਥਰਾਂ ਦ) ਵਰਖਾ ਕਰ ਅਥਵਾ ਸਾਤੇ ਪਰ (ਕੋਈ ਹੋਰ )
ਭਿਆਣਕ ਦੁਖ ਆਣ ਪ੍ਰਾਪਤਿ ਕਰ ॥ ੩੨॥ ਅਰ ਖੁਦਾ ਕਦਪਿ ਇਨਹਾਂ ਨੂੰ
(ਐਸਾ ) ਕਸ਼ਟ ਨਾ ਦੇ'ਦਾ ਕਿ ਜਦ ਤੁਸੀਂ ਏਹਨਾਂ ਲੋਗਾਂ ਵਿਚ ਵਿਦਮਾਨ ਥੇ
ਅਰ ਅੱਲ। ਉਨਹਾਂ ਨੂੰ ਕਸ਼ਟ ਨਾ ਦੇ'ਦਾ ਜਦੋ ਕਿ ਉਹ ਗੁਨਾਹਾਂ ਦੀ ਮਾਫ
(ਖੁਦਾ ਪਾਸੇ) ਮੰਗਦੇ ਹੇਣ॥੩੩॥ ਔਰ ਕਿਸ ਤਰਹਾਂ ਅੱਲ। ਇਹਨਾਂ ਨੂੰ ਕਸ਼ਟ
ਨਾ ਦੇਵੇਗਾ ਕਿ ਜਦੋਂ ਇਹ ਤਾਂ ਹਰਾਮ ਮਸਜਦ (ਔਰਥਾਤ ਖਾਨੇ _ਕਾਬੇ ) ਦੇ
ਜਾਣ ਤੋਂ ਲੋਗਾਂ (ਮੁਸਲਮਾਨਾਂ ) ਨੂੰ ਰੋਕਣ ਯਦਯਪਿ ਏਹ (ਉਸ ਦੇ) ਪੁਜਾਰੀ
(ਮਤਵਲ ) ਨਹੀਂ” ਉਸ ਦੇ (ਪੁਜਾਰੀ ) ਤਾਂ ਬਸ ਪਰਹੇਜ਼ਗਾਰ ਲੋਗ ਹਨ
ਪਰੈਚ ਏਹਨਾਂ (ਕਾਫਰਾਂ ) ਵਿਚੇ` ਅਕਸਰ (ਏਸ ਬਾਤ ਨੂੰ ) ਨਹੀਂ ਸਮਝਦੇ
॥ ੩੪ ।। ਅਰ ਖਾਨੈ ਕਾਬੇ ਦੇ ਪਾਸ ਸੀਟੀਆਂ ਅਰ ਤਾਲੀਆੰ (ਤੌੜੀਆਂ )
ਬਜਾਣ ਤੋ“ ਸਿਵ ਏਹਨਾਂ ਦੀ ਨਮਾਜ਼ ਹੀ ਕੀ ਸੀ ਤਾਂ ਤੇ (ਹੇ ਕਾਫਰੇ ! ) ਜੈਸਾ
ਤੁਸੀਂ ਕੁਫਰ ਕਰਦੇ ਰਹੇ ਓ ਹੁਣ ਉਸ ਦੀ ਪ੍ਰਤਿਨਿਧਿ ਵਿਚ ਦੁਖਾਂ (ਦਾ ਭੀ
ਰਸ ) ਚਖੋ ॥ ੩੫ ॥ ਨਿਰਸੈਦੇਹ ਇਹ ਕਾਫਰ ਆਪਣਾ ਮਾਲ (ਏਸ ਵਾਸਤੇ )
ਖਰਚ ਕਰਦੇ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ ਤਾੰ ਕਿ (ਲੋਗਾਂ ਨੂੰ) ਖੁਦ ਦੇ ਰਾਹੋਂ ਰੋਕਣ ਸੋ(' ਏਹ
ਲੋਗ ਤਾਂ ) ਮਾਲ ਨੂੰ (ਉਕਤ ਰੀਤੀ ਨਾਲ ) ਖਰਚ ਕਰਦੇ ਹੀ ਰਹਿਣਗੇ
(ਪਰੌਚ ) ਪੁਨਰ (ਔਤ ਨੂੰ ਵਹੀ ਧਨ ) ਮਾਲ ਏਹਨਾਂ ਦੇ ਹੱਕ ਵਿਚ ਪਵਾੜੇ
ਦਾ (ਕਾਰਣ ) ਹੇਵੇਗਾ ਪੁਨਰ ਪਰਾਜਈ ਹੋਣ ਅਰ ਕਾਫਰ ਨਰਕਾਂ ਦੀ ਤਰਫ&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>5l9tverttroa8m11vsuu91glehmtmds</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>ਪੰਨਾ:ਕੁਰਾਨ ਮਜੀਦ (1932).pdf/185</title>
    <ns>250</ns>
    <id>58377</id>
    <revision>
      <id>183850</id>
      <parentid>161217</parentid>
      <timestamp>2024-12-12T13:35:59Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Taranpreet Goswami</username>
        <id>2106</id>
      </contributor>
      <minor />
      <comment>(via JWB)</comment>
      <origin>183850</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="4196" sha1="265mh62m65tlkoslaeg3gmcvkg94h0v" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Charan Gill&quot; /&gt;{{rh|ਪਾਰਾ ੧੦|ਸੂਰਤ ਅਨਫਾਲ ੮|੧੮੫}}
{{rule}}&lt;/noinclude&gt;ਧਕੇਲੇ ਜਾਣਗੇ॥ ੩੬॥ ਤਾਂ ਕਿ ਅੱਲਾ ਅਸ਼ੁਧ (ਲੋਗਾਂ) ਨੂੰ ਸ਼ੁਧ (ਲੋਗਾਂ) ਥੀਂ ਭਿੰਨ ਕਰੇ ਅਰ ਅਸ਼ੁਧ (ਲੋਗਾਂ) ਨੂੰ ਇਕ ਦੂਸਰੇ ਪਰ ਧਰ ਕੇ ਉਹਨਾਂ ਸਾਰਿਆਂ ਦਾ (ਇਕ) ਢੇਰ ਬਣਾਵੇ ਪੁਨਰ ਉਸ (ਢੇਰ ਦੇ ਢੇਰ) ਨੂੰ ਨਰਕਾਂ ਵਿਚ ਸਿਟ ਦੇਵੇ ਇਹੋ ਹੀ ਲੋਗ ਹਨ ਜੋ ਘਾਟੇ ਵਿਚ ਰਹੇ॥੩੭॥ਰਕੂਹ੪॥
ਕਾਫਰਾਂ ਨੂੰ ਕਹੋ ਕਿ ਯਦੀ ਹਟ ਜਾਣ ਤਾਂ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਪਿਛਲੇ ਕਸੂਰ ਮਾਫ ਕਰ ਦਿਤੇ ਜਾਣਗੇ ਅਰ ਯਦੀ ਪੁਨਰ (ਸ਼ਰਾਰਤ) ਕਰਨਗੇ ਤਾਂ ਅਗਲਿਆਂ ਲੋਗਾਂ ਦੀ ਰੀਤ ਪੈ ਚੁਕੀ ਹੈ (ਵਹੀ ਦਸ਼ਾ ਏਹਨਾਂ ਦੀ ਵੀ ਹੋਣੀ ਹੈ)॥੩੮॥ ਅਰ (ਮੁਸਲਮਾਨੋ) ਕਾਫਰਾਂ ਨਾਲ ਲੜਦੇ ਰਹੋ ਏਥੋਂ ਤਕ ਕਿ ਫਸਾਦ (ਦਾ ਤਰੰਡ ਮੂੰਡ ਬਾਕੀ) ਨਾ ਰਹੇ ਅਰ ਸਾਰੇ ਖੁਦਾ ਦੀ ਹੀ ਦੁਹਾਈ ਫਿਰੇ ਫੇਰ ਯਦੀ (ਇਹ ਲੋਗ ਫਸਾਦ ਥੀਂ) ਹਟ ਜਾਣ ਤਾਂ ਜੋ ਕੁਛ ਏਹ ਲੋਗ ਕਰਨਗੇ ਅੱਲਾ ਉਸ ਨੂੰ ਦੇਖ ਰਹਿਆ ਹੈ॥੩੯॥ ਅਰ ਯਦੀ ਇਹ ਬੇ ਮੁਖ ਹੋਣ ਤਾਂ (ਮੁਸਲ- ਮਾਨੋ ਤੁਸੀਂ) ਯਾਦ ਰਖੋ ਕਿ ਅੱਲਾ ਤੁਹਾਡਾ ਸਹਾਇਕ ਹੈ (ਅਰ ਕੈਸਾ ਹੀ) ਅੱਛਾ ਸਰਣਾਗਤ ਪਾਲੀ ਅਰ (ਕੈਸਾ ਹੀ) ਚੰਗਾ ਸਹਾਇਕ ਹੈ॥ ੪੦ 11 *ਅਰ ਸਮਝੀ ਰਖੋ ਕਿ ਜੋ ਵਸਤੂ ਤੁਸੀਂ (ਯੁਧ ਵਿਚੋਂ) ਲੁਟਕੇ ਲੈ ਆਓ ਉਸ ਦਾ ਪੰਜਵਾਂ ਹਿੱਸਾ ਖੁਦਾ ਦਾ ਅਰ ਰਸੂਲ ਦਾ ਅਰ (ਉਸ ਦੇ) ਸਮੀਪੀਆਂ ਦਾ ਅਰ ਮਹਿਟਰਾਂ ਦਾ ਅਰ ਗਰੀਬਾਂ ਦਾ ਅਰ ਬਿਦੇਸੀਆਂ ਦਾ ਯਦੀ ਤੁਸੀਂ ਖੁਦਾ ਦਾ ਅਰ ਉਸਦੀ (ਗੁਪਤ ਸਹਾਇਤਾ) ਦਾ ਨਿਸ਼ਚਾ ਰਖਦੇ ਓ ਜੋ ਅਸਾਂ ਫੈਸਲੇ ਦੇ ਦਿਨ ਜਿਸ ਦਿਨ ਦੋ ਲਸ਼ਕਰ ਇਕ ਦੂਸਰੇ ਸਾਥ ਜੁਟ ਪਏ ਸਨ ਅਪਣੇ ਬੰਦੇ ਉਤੇ ਉਤਾਰੀ ਸੀ ਅਰ ਅੱਲਾ ਸੰਪੂਰਨ ਵਸਤਾਂ ਪਰ ਕਾਦਰ ਹੈ॥੪੧॥ ਜਦੋਂ ਤੁਸੀਂ(ਮੁਸਲਮਾਨ)ਯੁਧ ਭੂਮੀ ਵਿਚ ਉਰਲੇ ਕਿਨਾਰੇ ਸੀ ਅਰ ਕਾਫਰ ਪਰਲੇ ਕਿਨਾਰੇ ਪਰ ਅਰ ਕਾਫਲਾ ਸਵਾਰ(ਨਦੀ ਦੇ ਕਿਨਾਰੇ) ਤੁਹਾਡੇ ਨਾਲ ਨੀਚੇ ਦੇ ਪਾਸੇ ਨੂੰ(ਹਟਿਆ ਹੋਇਆ)ਅਰ ਯਦੀ ਤੁਸਾਂ(ਦੋਨੋਂ ਦਲਾਂ) ਨੇ(ਪਹਿਲਾਂ ਤੋਂ)ਹੀ ਆਪਸ ਵਿਚ ਪ੍ਰਤੱਯਾ ਕੀਤੀ ਹੁੰਦੀ ਤਾਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਅਵਸ ਪ੍ਰਤੱਯਾ ਭੰਗ ਕਰਨੀ ਪੈਂਦੀ ਪਰ ਪੈਂਦੀ ਪਰੰਤੂ ਈਸ਼ਵਰ ਨੇ ਨੀਯਤ ਕਾਰਜ (ਮੁਕਰਰਾ ਕੰਮ ਜੋ ਉਸਨੂੰ)ਕਰਨਾ ਅਭੀਸ਼ਟ ਸੀ ਉਸਨੂੰ ਪੂਰਾ ਕਰ ਦਿਖਾਇ ਤਾਕਿ ਜੋ ਆਦਮੀ ਮਰ ਜਾਣ ਵਾਲਾ ਹੈ ਓਹ ੋਟੀ ਹੋ ਚੁਕੀ ਪਿਛੋਂ ਮਰ ਜਾਏ ਅਰ ਜੋ ਜੀਉਂਦਾ ਰਹਿਣ ਵਾਲਾ ਹੈ ਉਹ ਭੀ ਕੋਟੀ ਹੋ ਚੁਕੀ ਪਿਛੋਂ ਜੀਉਂਦਾ ਰਹੇ ਅਰ ਅੱਲਾ ਅਵਸ਼ ਸੁਣਦਾ ਅਰ ਜਾਣਦਾ ਹੈ। ੪੨॥ (ਹੇ ਪੈਯੰਬਰ) ਜਦੋਂ ਕਿ ਖ਼ੁਦਾ ਨੇ ਤੁਹਾਨੂੰ ਸੁਪਨੇ ਵਿਚ ਕਾਫਰ ਨਿਊਨ *ਅਬ ਵਾਲਮੂ” ਨਾਮੀ ਦਸਮ ਪਾਰਾ ਚਲਾ&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>265mh62m65tlkoslaeg3gmcvkg94h0v</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>ਪੰਨਾ:ਕੁਰਾਨ ਮਜੀਦ (1932).pdf/187</title>
    <ns>250</ns>
    <id>58379</id>
    <revision>
      <id>183851</id>
      <parentid>161188</parentid>
      <timestamp>2024-12-12T13:36:07Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Taranpreet Goswami</username>
        <id>2106</id>
      </contributor>
      <minor />
      <comment>(via JWB)</comment>
      <origin>183851</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="4551" sha1="0t99mkrq5336g2g2c4sl0jye1i101vy" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Charan Gill&quot; /&gt;{{rh|ਪਾਰਾ ੧੦|ਸੂਰਤ ਅਨਫਾਲ ੮|੧੮੭}}
{{rule}}&lt;/noinclude&gt;ਨੇ ਅਹੰਕਾਰੀ ਬਣਾ ਛਡਿਆ ਹੈ ਅਰ ਜੋ ਖਦਾ ਪਰ ਭਰੋਸਾ ਰਖੇਗਾ ਤਾਂ ਅੱਲਾ ਜ਼ਬਰਦਸਤ ਅਰ ਹਿਕਮਤ ਵਾਲਾ ਹੈ। ੪੯॥ ਅਰ ਹਾਇ ਰੱਬਾ ਤੁਸੀਂ (ਉਸ ਸਮੇਂ ਕਾਫਰਾਂ ਦੀ ਦਸ਼ਾ) ਦੇਖੋ ਜਦੋਂ ਕਿ ਫਰਿਸ਼ਤੇ (ਏਹਨਾਂ) ਕਾਫਰਾਂ ਦੀਆਂ ਰੂਹਾਂ ਅਕੁੰਠਤ ਕਰ ਰਹੇ ਹਨ (ਅਰ) ਏਹਨਾਂ ਦੇ ਮੂੰਹਾਂ ਅਰ ਪਿਠਾਂ ਪਰ ਮਾਰਦੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ਅਰ (ਕਹਿੰਦੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ਕਿ ਲਓ ਭਾਈ) ਨਾਰਕੀ ਦੁਖ ਦੇ ਸ੍ਵਾਦ ਚੱਖੋ।੫੦॥(ਕਾਫਰੋ ਏਹ ਸਖਤੀ)ਇਹ ਤੁਹਾਡੇ ਉਹਨਾਂ(ਅਸ਼ੁਭ ਕਰਮਾਂ)ਦਾ ਫਲ ਹੈ ਜੋ ਤੁਸਾਂ ਆਪਣੀ ਹਥੀਂ ਪਹਿਲੋਂ ਥੀਂ ਗਲੇ ਹਨ ਅਰ ਇਸ ਕਾਰਨ ਕਿ ਖੁਦਾ ਤਾਂ ਕਦਾਪਿ (ਆਪਣਿਆਂ) ਬੰਦਿਆਂ ਪਰ ਜ਼ੁਲਮ ਨਹੀਂ ਕਰਦਾ ॥੫੧॥ ਫਿਰਾਊਨ ਦੀ ਜਾਤੀ ਅਰ ਓਹਨਾਂ ਦੇ ਅਗਲਿਆਂ ਦੀ ਰੀਤ (ਤਰੀਕ) ਦੇ ਭਾਵ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਖ਼ੁਦਾਦੀਆਂ ਆਇਤਾਂ ਥੀਂ ਇਨਕਾਰ ਕੀਤਾ ਤਾਂ ਖੁਦਾ ਨੇ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਗੁਨਾਹਾਂ ਦੇ ਬਦਲੇ ਉਨਹਾਂ ਨੂੰ ਧਰ ਦਬਾਇਆ ਨਿਰਸੰਦੇਹ ਅੱਲਾ ਜ਼ਬਰਦਸਤ ਹੈ (ਅਰ) ਉਸ ਦੀ ਮਾਰ ਬੜੀ ਸਖਤ ਹੈ॥੫੨॥ ਇਹ (ਸਜ਼ਾ ਉਨ੍ਹਾਂ ਲੋਗਾਂ ਨੂੰ) ਏਸ ਨਮਿਤ ਕਰਕੇ (ਦਿਤੀ ਗਈ) ਕਿ ਜੋ ਨਿਆਮਤ ਖੁਦਾ ਨੇ ਕਿਸੀ ਕੌਮ ਦਿਤੀ ਹੋਵੇ ਬਦਲਾ ਨਹੀਂ ਕਰਦਾ ਯਾਵਤ ਕਾਲ ਪ੍ਰਯੰਤ ਉਹ ਲੋਗ ਸ੍ਵਯੰ ਆਪਣੀ ਦਿਸ਼ਾ ਨੂੰ ਨਾ ਬਦਲਣ ਅਰ ਨਿਰਸੰਦੇਹ ਅੱਲਾ ਸੁਣਦਾ ਅਰ ਜਾਣਦਾ ਹੈ ॥ ੫੩ ॥ (ਕਾਫਰੋ ! ਤੁਹਾਡੀ ਹੀ ਵਹੀ ਗਤ ਹੋਈ) ਜੈਸੀ ਗਤ ਫਿਰਊਨ ਦੀ ਜਾਤੀ ਅਰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਹੋਈ ਜੋ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨਾਲੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਸਨ ਕਿ ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਆਪਣੇ ਪਰਵਰਦਿਗਾਰ ਦੀਆਂ ਆਇਤਾਂ ਨੂੰ ਝੂਠਿਆਂ ਠਹਿਰਾਇਆ ਤਾਂ ਅਸਾਂ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਗੁਨਾਹਾਂ ਦੇ ਬਦਲੇ ਰਿਵਾਣ (ਹਲਾਕ ਕਰ) ਕੇ ਮਾਰਿਆ ਅਰ ਫਿਰਾਊਨ ਦੇ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਗਰਕ ਕਰ ਦਿਤਾ ਅਰ (ਇਹ) ਸਾਰਿਆਂ (ਦੇ ਸਾਰੇ ਬੜੇ) ਪਾਪੀ ਸਨ। ੫੪ । ਅੱਲਾ ਦੇ ਸਮੀਪ ਉਹ ਲੋਗ ਪਸ਼ੂਆਂ ਨਾਲੋਂ ਭੀ ਨਫਿਟ ਹਨ ਜੋ ਕੁਫਰ ਕਰਦੇ ਹਨ (ਅਰ ) ਓਹ ਕਿਸੀ ਪਕਾਰ ਭਰੋਸਾ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਨਹੀਂ ॥੫੫॥ ਜਿਨਹਾਂ ਨਾਲ ਤੁਸਾਂ (ਸੁਲਹਾ ਦੀ) ਪ੍ਰਤਿਗਿਆ ਕੀਤੀ ਪੁਨਰ ਆਪਣੇ ਬਚਨ (ਪੈਮਾਨ) ਨੂੰ ਹਰ ਵੇਰੀ ਤੋੜਦੇ ਅਰ ਓਹ ਨਹੀਂ ਡਰਦੇ ॥੫੬॥ਤਾਂ ਯਦੀ ਤੁਸੀਂ ਉਨਹਾਂ ਨੂੰ ਲੜਾਈ ਵਿਚ (ਵਿਦਮਾਨ) ਵੇਖੋ ਤਾਂ ਉਹਨਾਂ ਪਰ ਐਸਾ ਜ਼ੋਰ ਪਾਓ ਕਿ ਜੋ ਲੋਗ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਪਿਠ ਪਿਛੇ ਹਨ ਇਹਨਾਂ ਨੂੰ ਭਜਦੇ ਦੇਖ ਕੇ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਭੀ ਭਜਨਾਂ ਹੀ ਪਵੇ ਭਲਾ ਇਹ ਇਬਰਤ(ਸਿਖਿਆ)ਪਕੜਨ ॥ ੫੭ ॥ ਅਰ ਯ ਤੁਹਾਨੂੰ ਕਿਸੇ ਜਾਤੀ ਦੀ ਤਰਫੋਂ ਦਗੇ ਦਾ ਭੂਮ ਹੋਵੇ ਤਾਂ (ਓਹਨਾਂ ਦੀ ਪ੍ਰਤਗਿਅ ਨੂੰ) ਪ੍ਰਤਯੁਤ ਬਰਾਬਰੀ ਦੀ ਦਿਸ਼ਾ ਵਿਚ ਓਹਨਾਂ ਦੀ ਤਰਫ ਹੀ ਸੁਟ ਛਡੋ ਨਿਰਸੰਦੇਹ ਅੱਲਾ ਕਪਟੀਆਂ ਨੂੰ ਮਿੱਤਰ ਨਹੀਂ ਰਖਦਾ । ੫੮ ॥ ਰਕੂਹ ੭ ॥
Digitized by Panjab Digital Library I www.paniabdigilib.org&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>0t99mkrq5336g2g2c4sl0jye1i101vy</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>ਪੰਨਾ:ਕੁਰਾਨ ਮਜੀਦ (1932).pdf/188</title>
    <ns>250</ns>
    <id>58380</id>
    <revision>
      <id>183852</id>
      <parentid>161189</parentid>
      <timestamp>2024-12-12T13:36:12Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Taranpreet Goswami</username>
        <id>2106</id>
      </contributor>
      <minor />
      <comment>(via JWB)</comment>
      <origin>183852</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="4254" sha1="8hy072cq7m6p72gv765mo09wjqp0zh5" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Charan Gill&quot; /&gt;{{rh|੧੮੮|ਪਾਰਾ ੧੦|ਸੂਰਤ ਅਨਫਾਲ ੮}}
{{rule}}&lt;/noinclude&gt;ਅਰ ਕਾਫਰ ਏਹ ਨਾ ਸਮਝਣ ਕਿ (ਸਾਡੇ ਵਸ ਵਿਚੋਂ) ਨਿਕਲ ਗਏ ਓਹ ਕਦਾਪਿ (ਸਾਨੂੰ) ਪਰਾਜੈ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦੇ ॥੫੯॥ ਅਰ (ਮੁਸਲਮਾਨੋ ! ਸੂਰਬੀਰਤਾ ਦੇ) ਬਲ ਨਾਲ ਅਰ ਘੋੜਿਆਂ ਦੇ ਬੰਨ੍ਹੀ ਰਖਣ ਨਾਲ ਜਹਾਂ ਤਕ ਹੋ ਸਕੇ ਤੁਸੀਂ ਕਾਫਰਾਂ (ਨਾਲ ਯੁਧ ਕਰਨ ) ਵਾਸਤੇ ਸਾਜੋ ਸਾਮਾਨ ਤਿਆਰ ਕਰੀ ਰਖੋ ਐਸੇ ਕਰਨ ਕਰਕੇ ਅੱਲਾ ਦੇ ਵੈਰੀਆਂ ਪਰ ਅਰ ਆਪਣਿਆਂ ਵੈਰੀਆਂ ਪਰ ਆਪਣੀ ਧਾਂਕ ਪਾਈ ਰਖੋਗੇ ਅਰ (ਹੋਰ ) ਉਨ੍ਹਾਂ ਤੋਂ ਸਿਵਾ ਦੂਸਰਿਆਂ ਨੂੰ ਭੀ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਤੁਸੀਂ ਨਹੀਂ ਜਾਣਦੇ (ਅਰ) ਅੱਲਾ ਉਹਨਾਂ (ਦੇ ਹਾਲ ) ਤੋਂ (ਭਲੀ ਤਰਹਾਂ ) ਵਾਕਿਫ ਹੈ ਅਰ ਖੁਦਾ ਦੇ ਰਾਹ ਪਰ ਜੋ ਕੁਛ ਭੀ ਖਰਚ ਕਰੋਗੇ ਉਹ ਤੁਹਾਨੂੰ ਪੂਰੋ ਪੂਰ ਭਰ ਦਿਤਾ ਜਾਵੇਗਾ ਅਰ ਤੁਹਾਡੇ ਪਰ (ਕਸੀ ਭਾਂਤ ਵੀ) ਜ਼ੁਲਮ ਨਹੀਂ ਹੋਵੇਗਾ॥੬੦॥ ਅਰ ਯਦੀ (ਕਾਫਰ) ਸੁਲਾ ਵਲ ਝੁਕਣ ਤਾਂ ਤੁਸੀਂ ਭੀ ਸੂਲਾਂ ਵਲ ਝੁਕੋ ਅਰ ਅੱਲਾ ਪਰ ਭਰੋਸਾ ਰਖੋ ਕਿਉਂਕਿ ਉਹੀ ਸੁਣਦਾ ਅਰ ਜਾਣਦਾ ਹੈ। ੬੧ ॥ ਅਰ ਯਦੀ ਓਹਨਾਂ ਦਾ ਇਰਾਦਾ ਤੁਹਾਨੂੰ ਫਰੇਬ (ਛਲ ) ਦੇਣ ਦਾ ਹੋਵੇਗਾ ਤਾਂ ਅੱਲਾ ਤੁਹਾਨੂੰ ਪੂਰਨ ਕਰਦਾ ਹੈ ਉਸੇ ਨੇ ਆਪਣੀ ਮਦਦ ਦਵਾਰਾ ਅਤੇ ਮੁਸਲਮਾਨਾਂ ਦਵਾਰਾ ਤੁਹਾਨੂੰ ਬਲ ਦਿਤਾ ॥੬੨॥ ਅਰ (ਮੁਸਲਮਾਨਾਂ) ਦੇ ਦਿਲਾਂ ਵਿਚ ਇਕ ਦੂਜੇ ਦੀ ਪ੍ਰੀਤੀ ਉਤਪਤ ਕਰ ਦਿਤੀ ਯਦੀ ਤੁਸੀਂ ਸੰਸਾਰ ਭਰ ਦੀਆਂ ਸਾਰੀਆਂ ਨਿਧੀਆਂ ਖਰਚ ਕਰ ਦੇਂਦੇ ਤਦ ਵੀ ਇਹਨਾਂ ਦੇ ਦਿਲਾਂ ਵਿਚ ਤੀ ਨਾ ੳਤਪਤ ਕਰ ਸਕਦੋਂ ਪਰੰਤੂ (ਓਹ ਤਾਂ) ਅੱਲਾ (ਹੀ ਸੀ ਜਿਸ) ਨੇ ਇਹਨਾਂ ਲੋਕਾਂ ਵਿਚ ਪ੍ਰੇਮ ਉਤਪਤ ਕਰ ਦਿਤਾ ਨਿਰਸੰਦੇਹ ਓਹ ਜ਼ਬਰਦਸਤ (ਅਰ ) ਤਦਬੀਰਾਂ ਦਾ ਸਾਹਿਬ ਹੈ ॥੬੩॥ਹੇ ਪੈਯੰਬਰ ਤੈਨੂੰ ਅੱਲਾ ਕਾਫੀ ਹੈ ਅਰ ਮੁਸਲਮਾਨ ਜੋ ਤੁਹਾਡੇ ਹੁਕਮ ਦੇ ਅਨੁਗਾਮੀ ਹਨ ਬਸ ਹਨ । ੬੪ ॥ ਰਕੂਹ ॥੮॥
ਹੇ ਪੈ ੰਬਰ ਮੁਸਲਮਾਨਾਂ ਨੂੰ ਯੁਧ ਕਰਨ ਪਰ ਉਤੇਜਿਤ ਕਰੋ ਕਿ ਯਦੀ ਤੁਸੀ (ਮੁਸਲਮਾਨਾਂ ) ਵਿਚੋਂ ਸਾਬਤ ਕਦਮ ਰਹਿਣ ਵਾਲੇ ਬੀਸ ਭੀ ਹੋਣਗੇ (ਤਾਂ ਉਹ) ਦੋ ਸੌ (ਕਾਫਰਾਂ) ਪਰ ਵਿਜਈ ਰਹਿਣਗੇ ਯਦੀ ਤੁਸਾਂ (ਮੁਸਲਮਾਨਾਂ) ਵਿਚੋਂ (ਐਸੇ ) ਸੌ ਹੋਣਗੇ ਤਾਂ ਹਜ਼ਾਰ ਕਾਫਰਾਂ ਪਰ ਵਿਜਈ ਹੋਣਗੇ ਕਿਉਂਕਿ ਇਹ (ਕਾਫਰ ) ਐਸੇ ਹਨ ਜੋ (ਅੰਤ ਦੇ ਫਲ ਨੂੰ) ਸਮਝਦੇ ਨਹੀਂ ॥੬੫॥(ਮੁਸਲਮਾਨੋ 1 ) ਹੁਣ ਖੁਦਾ ਨੇ ਤੁਹਾਡੇ ਉਤੋਂ (ਆਪਣੀ ਆਗਿਆ ਦੀ ਗਠੜੀ) ਹੌਲੀ ਕਰ ਦਿਤੀ ਹੈ ਅਰ ਉਸ ਨੇ ਦੇਖਿਆ ਕਿ ਤੁਹਾਡੇ ਵਿਚ (ਅਜੇ ) ਕਮਜ਼ੋਰੀ ਹੈ ਤਾਂ ਜੇਕਰ ਤੁਹਾਡੇ ਵਿਚੋਂ ਸਾਬਤ ਕਦਮ ਰਹਿਣ ਵਾਲੇ ਸੌ ਹੋਣਗੇ (ਤਾਂ ਉਹ) ਦੋ ਸੌ (ਕਾਫਰਾਂ ) ਪਰ
Digitized by Panjab Digital Library I www.panjabdigilib.org&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>8hy072cq7m6p72gv765mo09wjqp0zh5</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>ਪੰਨਾ:ਕੁਰਾਨ ਮਜੀਦ (1932).pdf/189</title>
    <ns>250</ns>
    <id>58381</id>
    <revision>
      <id>183853</id>
      <parentid>161190</parentid>
      <timestamp>2024-12-12T13:36:21Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Taranpreet Goswami</username>
        <id>2106</id>
      </contributor>
      <minor />
      <comment>(via JWB)</comment>
      <origin>183853</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="4458" sha1="iry1tbd8aomtt4miaxbjx6fkghrs3j2" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Charan Gill&quot; /&gt;{{rh|ਪਾਰਾ ੧੦|ਸੂਰਤ ਅਨਫਾਲ ੮|੧੮੯}}
{{rule}}&lt;/noinclude&gt;ਵਿਜੈਈ ਰਹਿਣਗੇ ਅਰ ਯਦੀ ਤੁਹਾਡੇ ਵਿਚੋਂ (ਐਸੇ ਇਕ ) ਹਜਾਰ ਹੋਣਗੇ (ਤਾਂ ਉਹ ) ਖੁਦਾ ਦੀ ਆਗਿਆ ਨਾਲ ਦੋ ਹਜ਼ਾਰ (ਕਾਫਰਾਂ ) ਪਰ ਵਿਜੈਈ ਹੋਣਗੇ ਅਰ ਅੱਲਾ ਉਹਨਾਂ ਲੋਗਾਂ ਦਾ ਸਾਥੀ ਹੈ ਜੋ (ਲੜਾਈ ਦੀਆਂ ਤਕਲੀਫਾਂ ਵਿਚ) ਸਬਰ ਕਰਦੇ ਹਨ॥੬੬॥ ਨਬੀ ਨੂੰ ਜੋਗ ਨਹੀਂ ਕਿ ਉਸ ਦੇ ਪਾਸ ਕੈਦੀ (ਬੰਦੀਵਾਨ) ਆਵਣ ਜਦੋਂ ਤਕ ਕਿ ਧਰਤੀ ਵਿਚ (ਕਾਫਰਾਂ ਨੂੰ) ਭਲੀ ਭਾਂਤ ਮਾਰ ਧਾੜ ਨਾਲੇ ਮੁਸਲਮਾਨੋਂ ਤੁਸੀਂ ਤਾਂ ਸੰਸਾਰੀ ਪਦਾਰਥਾਂ ਦੇ ਚਾਹੀ ਹੋ ਅਰ ਅੱਲਾ (ਤੁਹਾਨੂੰ) ਅੰਤ (ਦੇ ਪਦਾਰਥ) ਦੇਣੇ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹੈ ਅਰ ਅੱਲਾ ਜ਼ਬਰਦਸਤ (ਅਰ) ਹਿਕਮਤ ਵਾਲਾ ਹੈ ॥੬੭॥ ਯਦੀ ਖੁਦਾ (ਦੀ ਤਰਫੋਂ) ਪਹਿਲਾਂ ਤੋਂ ਹੀ ਖੁਦਾਈ ਲਿਖਤ (ਪਰਾਪਤਿ) ਨਾ ਹੋਈ ਹੁੰਦੀ ਤਾਂ ਜੋ ਕੁਛ ਤੁਸਾਂ (ਬਦਰ ਦੇ ਕੈਦੀਆਂ ਪਾਸੋਂ ਉਨਹਾਂ ਨੂੰ ਛੋ ਦੇਣ ਦੇ ਬਦਲੇ ਵਿਚ ਲੀਤਾ ਹੈ (ਇਸ ਕਸੂਰ ਦੀ ਸਜਾ) ਵਿਚ ਜਰੂਰ ਤੁਹਾਡੇ ਪਰ ਬੜਾ ਹੀ ਦੁਖ ਪਰਾਪਤ ਹੁੰਦਾ ॥ ੬੮ ॥ ਤਾਂ (ਬੈਰ) ਜੋ ਕੁਛ ਤੁਹਾਨੂੰ ਗਨੀਮਤ ਦਵਾਰਾ ਹਥ ਲਗਾ ਹੈ ਉਸ ਨੂੰ ਹਲਾਲ ਤੇਯੱਬ (ਪਵਿਤਰ) ਸਮਝ ਕਰ ਖਾਓ ਅਰ ਅੱਲਾ ਪਾਸੋਂ ਡਰਦੇ ਅੱਲਾ ਬਖਸ਼ਣੇ ਵਾਲਾ ਮੇਹਰਬਾਨ ਹੈ ॥ ੬੯॥ ਰੁਕੂਹ ੯॥
: ਹੇ ਪੈਯੰਬਰ (ਬਦਰ ) ਦੇ ਕੈਦੀ ਜੁ ਤੁਸਾਂ ਮੁਸਲਮਾਨਾਂ ਦੇ ਅਧਿਕਾਰ ਵਿਚ ਹਨ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਸਮਝਾ ਦਿਓ ਕਿ ਯਦੀ ਅੱਲਾ ਦੇਖੇਗਾ ਕਿ ਤੁਹਾਡੇ ਦਿਲਾਂ ਵਿਚ ਨੇਕੀ ਹੈ ਤਾਂ ਜੋ (ਮਾਲ ) ਤੁਹਾਡੇ ਪਾਸੋਂ ਖੋਇਆ ਗਿਆ ਹੈ ਉਸ ਨਾਲੋਂ ਉੱਤਮ ਤੁਹਾਨੂੰ ਪ੍ਰਦਾਨ ਕਰ ਦੇਵੇਗਾ ਅਰ ਤੁਹਾਡੇ ਕਸੂਰ ਭੀ ਮਾਫ ਕਰੇਗਾ ਅਰ ਅੱਲਾ ਬਖਸ਼ਣੇ ਵਾਲਾ ਮੇਹਰਬਾਨ ਹੈ ॥ ੭ ॥ ਅਰ ਯਦੀ ਇਹ ਲੋਗ ਤੁਹਾਡੇ ਸਾਥ ਕਪਟ ਕੀਤਾ ਚਾਹੁਣਗੇ ਤਾਂ ਪਹਿਲੇ ਭੀ ਅੱਲਾ ਨਾਲ ਦਗਾ ਕਰ ਚੁਕੇ ਹਨ ਤਾਂ (ਉਸਦੀ ਸਜਾ ਵਿਚ) ਉਸ ਨੇ ਏਹਨਾਂ ਨੂੰ (ਤੁਹਾਡੇ ਹੱਥੀਂ) ਪਕੜਾ ਦਿਤਾ ਅਰ ਅੱਲਾ (ਸੰਪੂਰਨਾਂ ਦੇ ਹਾਲ ਤੋਂ ਗਿਆਤ (ਅਰ) ਸਾਹਿਬ ਤਦਬੀਰ ਹੈ ॥੭੧॥ ਜੋ ਲੋਗ ਈਮਾਨ ਲੈ ਆਏ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਹਿਜਰਤਾਂ ਕੀਤੀਆਂ (ਘਰ ਬੂਹੇ ਛਡੇ) ਅਰ ਅੱਲਾਦੇ ਰਾਹ ਵਿਚ ਤਨ ਮਨ ਧਨ ਸਾਥ ਯੁਧ ਕੀਤੇ ਅਰ ਜਿਨਹਾਂ ਲੋਗਾਂ ਨੇ (ਹਿਜਰਤ ਕਰਨ ਵਾਲਿਆਂ ਨੂੰ) ਅਸਥਾਨ ਦਿਤੇ ਅਰ (ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ)ਪਿਠ ਭਰੀ ਏਹੋ ਲੋਗ ਇਕ ਦੂਸਰੇ ਦੇ ਮਿਤ੍ਰ ਹਨ ਅਰ ਜੋ ਲੋਗ ਈਮਾਨ ਤਾਂ ਲੈ ਆਏ ਅਰ ਹਿਜਰਤ ਨਹੀਂ ਕੀਤੀ ਤਾਂ ਤੁਸਾਂ ਮੁਸਲਮਾਨਾਂ ਨੂੰ ਉਨਹਾਂ ਦੀ ਮਿਤਤਾਈ ਨਾਲ ਕੋਈ ਲਹਿਣੀ ਦੇਣੀ ਨਹੀਂ ਤਾਵਤਕਾਲ ਯੰਤ ਕਿ ਹਿਜਰਤ ਕਰਕੇ ਤੁਹਾਡੇ ਵਿਚ (ਨਾ ) ਆ ਮਿਲਣ ਹਾਂ ਯਦੀ ਦੀਨ (ਦੇ ਬਾਰੇ) ਵਿਚ ਤੁਹਾਡੇ ਪਾਸੋਂ ਮਦਦ ਦੇ ਅਭਿਲਾਖੀ L ਹੋਣ ਤਾਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਮਦਦ ਕਰਨੀ ਜੋਗ ਹੈ ਪਰੰਤੂ ਉਸ
Digitized by Panjab Digital Library I www.paniabdigilib.org&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>iry1tbd8aomtt4miaxbjx6fkghrs3j2</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>ਪੰਨਾ:ਕੁਰਾਨ ਮਜੀਦ (1932).pdf/190</title>
    <ns>250</ns>
    <id>58382</id>
    <revision>
      <id>183855</id>
      <parentid>161193</parentid>
      <timestamp>2024-12-12T13:36:53Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Taranpreet Goswami</username>
        <id>2106</id>
      </contributor>
      <minor />
      <comment>(via JWB)</comment>
      <origin>183855</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="4127" sha1="0lz3z53jj6avqtrvz244jord5571wz9" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Charan Gill&quot; /&gt;{{rh|੧੯੦|ਪਾਰਾ ੧੦|ਸੂਰਤ ਤੌਬਾ ੯}}
{{rule}}&lt;/noinclude&gt;ਜਾਤੀ ਦੇ ਮੁਕਾਬਲੇ ਵਿਚ ਨਹੀਂ ਕਿ ਤੁਹਾਡੇ ਵਿਚ ਅਰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਿਚ (ਸੁਲਾ ਦਾ) ਅਹਿਦ (ਪ੍ਰਤਿਗਿਯਾ) ਹੋਵੇ ਅਰ ਜੋ ਕੁਛ ਭੀ ਤੁਸੀਂ ਕਰਦੇ ਹੋ ਅੱਲਾ ਉਸ ਨੂੰ ਦੇਖ ਰਹਿਆ ਹੈ॥੭੨ ॥ ਅਰ ਕਾਫਰ (ਭੀ) ਇਕ ਦੂਸਰੇ ਦੇ ਦੋਸਤ (ਹਨ) ਅਰ ਯਦੀ ਤੁਸੀਂ ਇਸ ਭਾਂਤ (ਆਪਸ ਵਿਚ ਮਿਤ੍ਰਤਾਈ) ਨਾ ਕਰੋਗੇ ਤਾਂ ਦੇਸ ਵਿਚ ਉਪੱਦਰ ਫੈਲ ਜਾਵੇਗਾ ਅਰ ਵਡਾ ਫਸਾਦ (ਮਚੇਗਾ ) ॥੭੩॥ ਅਰ ਜੋ ਲੋਗ ਈਮਾਨ ਲੈ ਆਏ ਅਰ ਓਹਨਾਂ ਨੇ ਹਿਜਰਤ ਕੀਤੀ ਅਰ ਅੱਲਾ ਦੇ ਰਾਹ ਵਿਚ ਯੁਧ ਭੀ ਕੀਤੇ ਅਰ ਜਿਨਹਾਂ ਲੋਗਾਂ ਨੇ (ਮੁਹਾਜਰਾਂ ਨੂੰ ) ਅਸ ਥਾਨ ਦਿਤਾ ਅਰ (ਉਨਹਾਂ ਦੀ ) ਮਦਦ ਕੀਤੀ ਇਹੋ ਹੀ ਪੱਕੇ ਮੁਸਲਮਾਨ ਹਨ ਏਹਨਾ ਵਾਸਤੇ (ਗੁਨਾਹਾਂ ਦੀ ) ਮਾਫੀ ਹੈ ਤਥਾ ਇਜ਼ਤ ਦੀ ਰੋਜੀ ॥੭੪ ॥ ਅਰ ਜੋ ਲੋਗ ਪਿਛੋਂ ਈਮਾਨ ਲੈ ਆਏ ਅਰ ਓਹਨਾਂ ਨੇ ਹਿਜ- ਰਤ ਕੀਤੀ ਅਰ ਤੁਸਾਂ ਮੁਸਲਮਾਨਾਂ ਦੇ ਸਾਥ ਹੋ ਕੇ ਯੁਧ ਭੀ ਕੀਤੇ ਤਾਂ ਉਹ ਤੁਹਾਡੇ ਵਿਚ ਹੀ ਪ੍ਰਵਿਸ਼ਟ ਹਨ ਅਰ ਈਸ਼ਵਰੀ ਪੁਸਤਕ ਵਿਚ ਸੰਬੰਧੀ ਇਕ ਦੂਸਰੇ ਦੇ ਜ਼ਿਆਦਾ ਹੱਕਦਾਰ ਹਨ ਨਿਰਸੰਦੇਹ ਅੱਲਾ ਸੰਪੂਰਨ ਵਸਤਾਂ ਤੋਂ ਗਿਆਤ ਹੈ ॥੭੫॥ ਰੁਕੂਹ ੧੦ ॥ ਪਾਦ ੧॥
ਸੂਰਤ ਤੌਬਾ ਮਦੀਨੇ ਵਿਚ ਉਤਰੀ ਅਰ ਏਸ ਦੀਆਂ ਇਕ ਸੌ ਉਨੱਤੀ ਆਯਤਾਂ ਅਰ ਸੋਲਾਂ ਰੁਕੂਹ ਹਨ। ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਭੇਦ ਵਾਦੀਆਂ ਦੇਸਾਬਤਸਾਂ(ਮੁਸਲਮਾਨਾਂ)ਨੇ (ਸੁਲਹਾਦਾ) ਅਹਿਦ (ਪ੍ਰਗਿਯਾ) ਕਰ ਰਖਿਆ ਸੀ (ਹੁਣ) ਅੱਲਾ ਅਰ ਰਸੂਲ ਦੀ ਤਰਫੋਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਸਪਸ਼ਟ ਜਵਾਬ ਹੈ ॥ ੧ ॥ ਤਾਂ (ਤੇ ਹੇ ਦੂਤ ਵਾਦੀਓ ! ਅਮਨ ਦੇ ਚਾਰ ਮਹੀਨੇ (੧-ਜ਼ੀਕਾਦ ੨-ਜ਼ਿਲਹਜ ੩-ਮੁਹਰਮ ੪-ਰੱਜਬ) ਦੇਸ ਵਿਚ ਤਰੋ ਫਿਰੋ ਅਰ ਸਮਝੀ ਰਖੋ ਕਿ ਤੁਸੀਂ ਅੱਲਾ ਨੂੰ (ਕਿਸੀ ਪ੍ਰਕਾਰ ਭੀ) ਪਰਾਜੈ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕੋਗੇ ਅਰ (ਅੰਤ ਨੂੰ) ਅੱਲਾ ਕਾਫਰਾਂ ਨੂੰ (ਮੁਸਲਮਾਨਾਂ ਦੇ ਹਥੋਂ ਸੰਸਾਰ ਵਿਚ ) ਬੇਪਤ ਕਰਨ ਵਾਲਾ ਹੈ ॥ ੨ ॥ ਅਰ ਹੱਜ ਅਕਬਰ ਦੇ ਦਿਨ ਅੱਲਾ ਅਰ ਓਸ ਦੇ ਰਸੂਲ ਦੀ ਤਰਫੋਂ ਲੋਗਾਂ ਨੂੰ (ਖਬਰਦਾਰ ਕਰਨ ਵਾਸਤੇ ਆਮ ) ਮੁਨਾਦੀ ਕੀਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਕਿ ਅੱਲਾ ਅਰ ਉਸਦਾ ਰਸੂਲ ਦਵੈਤ ਵਾਦੀਆਂ ਵਲੋਂ ਹੱਥ ਧੋ ਬੈਠੇ ਹਨ ਪਰ ਜੇਕਰ ਤੁਸੀਂ ਤੋਬਾ ਕਰੋ ਤਾਂ ਇਹ ਤੁਹਾਡੇ ਵਾਸਤੇ ਭਲਾ ਹੈ ਅਰ ਯਦੀ (ਅਪਿ ਖੁਦਾ ਅਰ ਰਸੂਲ ਤੋਂ) ਬੇ ਮੁਖ ਰਹੋ ਤਾਂ ਸਮਝੀ ਰਖੋ ਕਿ ਤੁਸੀਂ ਅੱਲਾ ਨੂੰ (ਕਿਸੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ) ਪਰਾਜੈ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕੋਗੇ ਅਰ (ਹੇ ਪੈ ੰਬਰ ) ਕਾਫਰਾਂ ਨੂੰ ਭਿਆਨਕ ਦੁਖ ਦੀ ਖੁਸ਼ਖਬਰੀ ਸੁਣਾ ਦਿਓ ॥ ੩ ॥ ਹਾਂ ਭੇਦਵਾਦੀਆਂ ਵਿਚੋਂ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨਾਲ ਤੁਸਾਂ&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>0lz3z53jj6avqtrvz244jord5571wz9</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>ਪੰਨਾ:ਕੁਰਾਨ ਮਜੀਦ (1932).pdf/191</title>
    <ns>250</ns>
    <id>58383</id>
    <revision>
      <id>183856</id>
      <parentid>161196</parentid>
      <timestamp>2024-12-12T13:37:15Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Taranpreet Goswami</username>
        <id>2106</id>
      </contributor>
      <minor />
      <comment>(via JWB)</comment>
      <origin>183856</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="4447" sha1="0bkg1f3qjbci6upp8yi05p731niawj9" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Charan Gill&quot; /&gt;{{rh|ਪਾਰਾ ੧੦|ਸੂਰਤ ਤੌਬਾ ੯|੧੯੧}}
{{rule}}&lt;/noinclude&gt;
(ਮੁਸਲਮਾਨਾਂ) ਨੇ (ਸੁਲਾਹ ਦਾ) ਅਹਿਦ (ਗ) ਕਰ ਰਖਿਆ ਸੀ ਪੁਨਰ ਓਹਨਾਂ ਨੇ (ਅਹਿਦ ਦੇ ਪੂਰਾ ਕਰਨ ਵਿਚ ) ਤਹਾਡੇ ਸਾਥ ਕਿਸੀ ਤਰਹਾਂ ਦੀ ਕਮੀ ਨਹੀਂ ਕੀਤੀ ਅਰ ਨਾ ਤੁਹਾਡੇ ਮੁਕਾਬਲੇ ਵਿਚ ਕਿਸੇ ਦੀ ਸਹਾਇਤਾ ਕੀਤੀ ਓਹ ਵਖਰੇ ਹਨ ਓਹਨਾਂ ਦੇ ਸਾਥ ਜੋ ਸੰਧੀ ਪੱਤ ਹੈ ਉਸ ਨੂੰ ਓਸ ਸਮੇਂ ਤਕ ਜੋ ਓਹਨਾਂ ਨਾਲ ਨਿਯਤ ਕੀਤਾ ਸੀ ਪੂਰਾ ਕਰੋ ਕਿਉਂਕਿ ਅੱਲਾ ਉਨ੍ਹਾਂ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਜੋ ਡਰਦੇ ਹਨ ਦੋਸਤ ਰਖਦਾ ਹੈ ॥੪॥ ਪੁਨਰ ਜਦੋਂ ਹੁਰਮਤ (ਤਥਾ ਅਦਬ) ਦੇ ਮਹੀਨੇ ਨਿਕਸ ਜਾਣ ਤਾਂ ਭੇਦ ਵਾਦੀਆਂ ਨੂੰ ਜਿਥੇ ਦੇਖੋ ਕਤਲ ਕਰੋ ਅਰ ਉਨਹਾਂ ਨੂੰ ਪਕੜੋ ਅਰ ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਮੁਹਾਸਰਾ (ਘੇਰਾ) ਕਰੋ ਅਰ ਸੰਪੂਰਨ ਘਾਤਾਂ ਦੀ ਜਗਹਾਂ ਓਹਨਾਂ ਦੀ ਤਾੜ ਵਿਚ ਬੈਠੋ ਪੁਨਰ ਯਦੀ ਉਹ ਲੋਗ ਤੋਬਾ ਕਰਨ ਅਰ ਨਮਾਜ਼ ਪੜ੍ਹਨ ਅਰ ਸ਼ਕਾਤ ਦੇਨ ਤਾਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਰਾਸਤਾ ਛੱਡ ਦਿਓ ਕਾਹੇ ਤੇ ਅੱਲਾ ਬਖਸ਼ਣੇ ਵਾਲਾ ਮੇਹਰਬਾਨ ਹੈ॥੫॥ ਅਰ (ਹੇ ਪੈਯੰਬਰ) ਦੈਂਤ ਵਾਦੀਆਂ ਵਿਚੋਂ ਯਦੀ ਕੋਈ ਆਦਮੀ (ਤੁਹਾਡੇ) ਪਾਸੋਂ ਰਖਿਆ ਦਾ ਅਭਿਲਾਖੀ ਹੋਵੇ ਤਾਂ (ਉਸ ਦੀ ) ਰਖਿਆ ਕਰੋ ਇਥੋਂ ਤਕ ਕਿ ਉਹ ਖੁਦਾ ਦੀ ਕਲਾਮ ਨੂੰ ਸੁਣ ਲੈ ਪੁਨਰ ਉਸਨੂੰ ਓਸ ਦੇ ਅਮਨ ਦੀ ਜਗਹਾਂ ਵਾਪਸ ਭੇਜ ਦਿਓ ਇਹ ਇਸ ਨਮਿਤ ਕਰਕੇ ਹੈਂ ਕਿ ਇਹ ਲੋਗ (ਇਸਲਾਮ ਦੀ ਹਕੀਕਤ ਥੀਂ) ਵਾਕਿਫ ਨਹੀਂ ॥ ੬ ॥ ਰੁਕੂਹ ੧ ॥
ਅੱਲਾ ਦੇ ਸਮੀਪ ਅਰ ਉਸਦੇ ਰਸੂਲ ਦੇ ਸਮੀਪ ਭੇਦ ਵਾਦੀਆਂ ਦੀ ਸਮ- ਸਿਆ (ਪੱਤ੍ਰ ) ਕਿਸ ਤਰਹਾਂ ਇਤਬਾਰ ਜੋਗ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ ਪਰੰਚ ਜਿਨਾਂ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਸਾਥ ਤੁਸਾਂ (ਮੁਸਲਮਾਨਾਂ) ਨੇ ਹਰਾਮ ਮਸਜਦ ਦੇ ਸਮੀਪ(ਹਦੈਬੀਆ ਵਿਚ ਸਮਸਿਆ ਦਾ) ਅਹਿਦ (ਗਿਯਾ) ਕੀਤਾ ਸੀ ਤਾਂ ਯਾਵਤ ਕਾਲ ਪ੍ਰਯੰਤ ਓਹ ਲੋਗ ਤੁਹਾਡੇ ਸਾਥ ਸਿਧੇ ਰਹਿਣ ਤੁਸੀਂ ਭੀ ਉਹਾਂ ਸਾਥ ਸੂਧੇ ਰਹੋ ਕਹੇ ਤੇ ਅੱਲਾ ਓਹਨਾਂ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਜੋ (ਬਦ ਅਹਿਦੀ ) ਪਾਸੋਂ ਬਚਦੇ ਹਨ ਦੋਸਤ ਰਖਦਾ ਹੈ ॥ ੭ ॥ (ਦੂਤ ਵਾਦੀਆਂ ਦਾ) ਅਹਿਦ ਕਿਸ ਤਰਹਾਂ (ਰਹਿ ਸਕਦਾ ਹੈ) ਅਰ ਯਦੀਚ (ਏਹ ਲੋਗ) ਤੁਸਾਂ (ਮੁਸਲਮਾਨਾਂ) ਪਰ ਜੋਰ ਪਾ ਜਾਣ ਤਾਂ ਤੁਹਾਡੇ ਬਾਰੇ ਵਿਚ ਨਾ ਹੀ ਸਮੀਪ ਹੋਣ ਦਾ ਪਾਸ ਰਖਣ ਅਰ ਨਾਹੀਂ ਅਹਿਦ (ਗਿਯਾ) ਦਾ (ਓਹ ) ਆਪਣੀਆਂ ਗਲਾਂ ਨਾਲ ਤਾਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਪ੍ਰਸੰਨ ਕਰ ਦੇਂਦੇ ਹਨ ਅਰ ਇਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਹਿਰਦੇ ਇਨਕਾਰ ਕਰਦੇ ਹਨ ਅਰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਿਚੋਂ ਬਹੁਤੇ ਬਦਕਾਰ ਹਨ ॥੮॥ ਏਹ ਲੋਗ ਖੁਦਾ ਦੀਆਂ ਆਇਤਾਂ ਦੇ ਪ੍ਰਤੀਬਦਲ ਵਿਚ ਥੋੜਾ ਜੈਸਾ ਲਾਭ ਹਾਸਲ ਕਰਕੇ ਲੱਗੇ ਰੱਬ ਦੀ ਰਾਹੋਂ ਰੋਕਨੇ(ਕਿਹੋ ਜਹੀਆਂ) ਬੁਰੀਆਂ ਹਰਕਤਾਂ ਹਨ ਜੋ ਏਹ ਲੋਗ ਕਰ ਰਹੇ ਹਨ ॥੯॥ ਕਿਸੇ ਮੁਸਲਮਾਨ ਦੇ ਬਾਰੇ ਵਿਚ ਨਾ ਤਾਂ ਸਮੀਪਪੁਣੇ ਦਾ ਪਾਸ ਦ੍ਰਿਸ਼ਟੀ ਗੋਚਰ ਰਖਦੇ ਹਨ ਅਰ ਨਾ ਪ੍ਰਗਿਆ ਦਾ&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>0bkg1f3qjbci6upp8yi05p731niawj9</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>ਪੰਨਾ:ਕੁਰਾਨ ਮਜੀਦ (1932).pdf/192</title>
    <ns>250</ns>
    <id>58384</id>
    <revision>
      <id>183857</id>
      <parentid>161197</parentid>
      <timestamp>2024-12-12T13:37:37Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Taranpreet Goswami</username>
        <id>2106</id>
      </contributor>
      <minor />
      <comment>(via JWB)</comment>
      <origin>183857</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="4467" sha1="c14oyw9dexveqa1mnhrzxyxb654ja1q" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Charan Gill&quot; /&gt;{{rh|੧੯੨|ਪਾਰਾ ੧੦|ਸੂਰਤ ਤੌਬਾ ੯}}
{{rule}}&lt;/noinclude&gt;ਇਹੋ ਹੀ ਲੋਗ ਵਧੀਕੀ ਤੇ ਹਨ ॥ ੧੦ ॥ ਸੋ ਯਦੀ ਏਹ ਲੋਗ (ਕੁਫਰ ਤਥਾ ਸ਼ਿਰਕ ਥੀਂ) ਤੌਬਾ ਕਰਨ ਅਰ ਨਮਾਜ ਪੜ੍ਹਨ ਤਥਾ ਛਕਾਤ ਦੇਣ ਤਾਂ ਤੁਹਾਡੇ ਦੀਨੀ ਭਿਰਾ ਹਨ ਅਰ ਜੋ ਲੋਗ ਵਿਚਾਰ ਵਾਨ ਹਨ ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਾਸਤੇ ਅਸੀਂ ਆਪਣੀਆਂ ਆਇਤਾਂ ਨੂੰ ਵਿਸਤੀਰਨ ਕਰਕੇ ਵਰਨਣ ਕਰਦੇ ਹਾਂ ॥੧੧॥ ਹੋਰ ਯਦੀ ਇਹ ਲੋਗ ਗਯਾ ਕਰ ਲੀਤਿਆਂ ਪਿਛੋਂ ਆਪਣੀਆਂ ਕਸਮਾਂ ਨੂੰ ਛੱਡ ਬੈਠਣ ਅਰ ਤੁਹਾਡੇ ਦੀਨ ਵਿਚ ਤਰਕ ਫਰਕ ਕਰਨ ਤਾਂ (ਏਹਨਾਂ) ਕੁਫਰ ਦੇ ਆਗੂਆਂ ਦੀਆਂ ਕਸਮਾਂ ਕੁਛ ਭੀ (ਇਤਬਾਰ ਦੇ ਯੋਗ ) ਨਹੀਂ ਇਨ੍ਹਾਂ ਨਾਲ (ਖੂਬ ) ਰਣ ਮੰਡੋ ਤਾਕਿ ਇਹ ਲੋਗ (ਆਪਣੀਆਂ ਸ਼ਰਾਰਤਾਂ ਤੋਂ) ਟਲ ਜਾਣ ॥੧੨॥ (ਮੁਸਲਮਾਨੋਂ) ਕੀ ਤੁਸੀਂ ਏਹਨਾਂ ਲੋਗਾਂ ਨਾਲ ਨਾ ਲੜੋਗੇ ਜਿਨਹਾਂ ਨੇ ਆਪਣੀਆਂ ਸਵਾਂ ਸੁਗੰਧਾਂ ਨੂੰ ਤੋੜ ਸਿਟਿਆ ਅਰ ਰਸੂਲ ਦੇ ਨਿਕਾਸ ਦੇਣ ਦਾ ਇਰਾਦਾ ਕੀਤਾ ਅਰ ਤੁਹਾਡੇ ਸਾਥ (ਛੇੜ ਖਾਨੀ ਭੀ) ਪਹਿਲੇ ਏਹਨਾਂ ਨੇ ਹੀ ਆਰੰਭ ਕੀਤੀ ਕੀ ਤੁਸੀਂ ਏਹਨਾਂ ਲੋਕਾਂ ਪਾਸੋਂ ਡਰਦੇ ਹੋ ਬਸ ਜੇਕਰ ਤੁਸੀਂ ਈਮਾਨ ਦਾਰੀ ਹੋ ਤਾਂ (ਇਨ੍ਹਾਂ ਨਾਲੋਂ) ਕਈ ਗੁਣਾਂ ਵਧਕੇ ਖੁਦਾ ਹੱਕ ਦਾਰ ਹੈ ਕਿ ਤੁਸੀਂ ਓਸ ਪਾਸੋਂ ਡਰੋ ॥ ੧੩ ॥ ਏਹਨਾਂ ਲੋਕਾਂ ਸਾਥ ਲੜੋ ਖੁਦਾ ਤੁਹਾਡੇ ਹੀ ਹਥੋਂ ਇਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਸਜਾ ਦੇਵੇਗਾ ਅਰ ਏਹਨਾਂ ਨੂੰ ਰੁਸਵਾ ਕਰੇਗਾ ਅਰ ਇਨਹਾਂ ਪਰ ਤੁਹਾਨੂੰ ਵਿਜੈਤਾ ਦੇਵੇਗਾ ਅਰ ਮੁਸਲਮਾਨਾਂ ਦੀਆਂ ਛਾਤੀਆਂ ਨੂੰ ਸੀਤਲ ਕਰੇਗਾ।੧੪।ਅਰ ਮੁਸਲਮਾਨਾਂ ਦੇ ਦਿਲਾਂ ਦਾ ਕਰੋਧ ਦੂਰ ਕਰੇਗਾ ਅਰ ਅੱਲਾ ਜਿਸਦੀ ਚਾਹੇ ਤੋਬਾ ਪ੍ਰਵਾਨ ਕਰੇ ਅਰ ਅੱਲਾ ਜਾਨਣ ਹਾਰ ਅਰ ਹਿਕਮਤ ਵਾਲਾ ਹੈ ॥੧੫॥ (ਮੁਸਲਮਾਨੋ) ਕੀ ਤੁਸਾਂ ਐਸੇ ਸਮਝ ਰਖਿਆ ਹੈ ਕਿ (ਸਸਤੇ) ਛੁਟ ਜਾਓਗੇ ਅਰ ਅਜੇ ਅੱਲਾ ਨੇ ਓਹਨਾਂ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ (ਭਲੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਠੋਕ ਬਜਾ ਕੇ) ਦੇਖਿਆ ਤਕ (ਭੀ) ਨਹੀਂ ਕਿ ਕੌਣ ਤੁਹਾਡੇ ਵਿਚੋਂ ਯੁਧ ਕਰਦੇ ਅਰ ਅੱਲਾ ਉਸ ਦਾ, ਰਸੂਲ ਅਰ ਮੁਸਲਮਾਨਾ ਨੂੰ ਛਡਕੇ ਕਿਸੇ ਆਪਣਾ ਮਿੱਤਰ ਨਹੀਂ ਰਖਦੇ ਅਰ ਜੋ ਕੁਝ ਭੀ ਤੁਸੀਂ ਕਰ ਰਹੇ ਹੋ ਅੱਲਾ ਤੁਹਾਡੇ (ਸਾਰਿਆਂ ਕਰਮਾਂ) ਦੀ ਖਬਰ ਹੈ ॥ ੧੬ ॥ ਰੁਕੂਹ ੨॥
ਭੇਦ ਵਾਦੀਆਂ ਨੂੰ ਕੋਈ ਹਕ ਨਹੀਂ ਕਿ ਆਪਣੀਆਂ ਜਾਨਾਂ ਉਤੇ ਕਫਰ ਦੀ ਗਵਾਹੀ ਦੇਂਦੇ ਹੋਏ ਅੱਲਾ ਦੀਆਂ ਮਸਜਦਾਂ ਆਬਾਦ ਰਖਣ ਅਰ ਇਹੋ ਲੋਗ ਹਨ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਕੀਤਾ ਕਤਰਿਆ ਸਭ ਅਕਾਰਥ ਹੋਇਆ ਅਰ ਇਹੋ ਹੀ ਲੋਗ ਜੋ ਸਦਾ ੨ ਨਰਕਾਂ ਵਿਚ ਰਹਿਣ ਵਾਲੇ ਹਨ ॥੧੭॥(ਵਸਤੁਤਾ ਤਾਂ) ਅੱਲਾ ਦੀਆਂ ਮਸਜਦਾਂ ਨੂੰ ਵਹੀ ਆਬਾਦ ਰਖਦਾ ਹੈ ਜੋ ਅੱਲਾ ਅਰ ਪ੍ਰਲੋ ਦੇ ਦਿਨ ਪਰ ਭਰੋਸਾ ਲੈ ਆਇਆ ਅਰ ਨਮਾਜ਼ ਪੜ੍ਹਦਾ ਅਰਜ਼ਕਾਤ ਦੇਂਦਾ ਰਿਹਾ ਅਰ ਜਿਸ ਨੇ ਖੁਦਾ ਤੋਂ ਸਿਵਾ ਕਿਸੇ ਦਾ ਡਰ ਨਾ ਮੰਨਿਆਂ ਤਾਂ ਐਸਿਆਂ '&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>c14oyw9dexveqa1mnhrzxyxb654ja1q</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>ਪੰਨਾ:ਕੁਰਾਨ ਮਜੀਦ (1932).pdf/193</title>
    <ns>250</ns>
    <id>58385</id>
    <revision>
      <id>183858</id>
      <parentid>161198</parentid>
      <timestamp>2024-12-12T13:37:49Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Taranpreet Goswami</username>
        <id>2106</id>
      </contributor>
      <minor />
      <comment>(via JWB)</comment>
      <origin>183858</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="4424" sha1="g3kb7w2mtptuxu5gon7j8m6jqhics9i" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Charan Gill&quot; /&gt;{{rh|ਪਾਰਾ ੧੦|ਸੂਰਤ ਤੌਬਾ ੯|੧੯੩}}
{{rule}}&lt;/noinclude&gt;
ਲੋਗਾਂ ਦੀ ਨਿਸਬਤ ਅਨੁਮਾਨ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਕਿ (ਅੰਤ ਨੂੰ) ਓਹਨਾਂ ਲੋਕਾਂ ਵਿਚ (ਜਾ ਪਰਾਪਤ) ਹੋਣਗੇ ਜੋ ਲਿਖਿਆ ਪਾ ਗਏ ॥੧੮॥ ਕੀ ਤੁਸਾਂ ਲੋਗਾਂ ਨੇ ਹਾਜੀਆਂ ਨੂੰ ਪਾਣੀ ਪਿਲਾਣ ਅਰ (ਅਦਬ ਤਬਾ) ਹੁਰਮਤ ਵਾਲੀ ਮਸਜਦ ਦੇ ਆਬਾਦ ਰਖਣ ਨੂੰ ਓਸ ਆਦਮੀ ਦੀ ਟਹਿਲ ਜੈਸਾ ਸਮਝ ਲੀਤਾ ਜੋ ਅੱਲਾ ਅਰ ਅੰਤ ਦੇ ਦਿਨ ਪਰ ਨਿਸਚਾ ਕਰਦਾ ਅਰ ਅੱਲਾ ਦੇ ਰਾਹ ਪਰ ਯੁਧ ਕਰਦਾ ਹੈ ਅੱਲਾ ਦੇ ਸਮੀਪ ਤਾਂ (ਇਹ ਲੋਗ ਇਕ ਦੂਸਰੇ ਦੇ) ਸਮਾਨ ਨਹੀਂ ਅਰ ਅੱਲਾ ਪਾਪੀਆਂ ਨੂੰ ਸਚਾ ਮਾਰਗ ਨਹੀਂ ਦਸਿਆ ਕਰਦਾ ॥੧੬॥ ਜੋ ਲੋਗ ਈਮਾਨ ਲੈ ਆਏ ਅਰ (ਦੀਨ ਵਾਸਤੇ) ਓਹਨਾਂ ਨੇ ਹਿਜਰਤ ਕੀਤੀ ਅਰ ਆਪਣੇ ਤਨ ਮਨ ਧਨ ਕਰਕੇ ਅੱਲਾ ਦੇ ਰਾਹ ਵਿਚ ਯੁਧ ਕੀਤੇ (ਇਹ ਲੋਗ) ਅੱਲਾ ਦੇ ਪਾਸ ਦਰਜੇ ਵਿਚ ਕਈ ਗੁਣਾਂ ਵਧ ਕੇ ਹਨ ਅਰ ਇਹੋ ਹਨ ਜੋ ਖ਼ਿਤ੍ਯ ੨ ਹੋ ਜਾਣ ਵਾਲੇ ਹਨ ॥੨੦ ਇਹਨਾਂ ਦਾ ਪਰਵਰਦਿਗਾਰ ਇਹਨਾਂ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਕਿਰਪਾ ਅਰ ਪ੍ਰਸੰਨਤਾਈ ਅਰ ਐਸਿਆਂ ਬਾਗਾਂ (ਵਿਚ ਰਹਿਣ) ਦੀ ਖੁਸ਼ਖਬਰੀ ਦੇਂਦਾ ਹੈ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਵਿਚ ਇਹਨਾਂ ਨੂੰ ਸਥਾਈ ਸੁਖ ਪਰਾਪਤ ਹੋਵੇਗਾ॥ ੨੧ ॥ (ਅਰ ਇਹ ਲੋਗ) ਓਹਨਾਂ ਬਾਗਾਂ ਵਿਚ ਨਿਤਰਾਂ ੨ ਰਹਿਣ ਬਹਿਣਗੇ ਨਿਰਸੰਦੇਹ ਅੱਲਾ ਦੇ ਪਾਸ ਪੁੰਨ੍ਯ (ਦਾ) ਬੜਾ (ਜਖੀਰਾ ਵਿਦਮਾਨ ਹੈ ॥ ੨੨ ॥ ਮੁਸਲਮਾਨੋ ਯਦੀ ਤੁਹਾਡੇ ਬਾਪ ਅਤੇ ਤੁਹਾਡੇ ਭਿਰਾ ਈਮਾਨ ਦੇ ਮੁਕਾਬਲੇ ਵਿਚ ਕੁਫਰ ਨੂੰ ਪਿਆਰਿਆਂ ਰਖਣ ਤਾਂਓਹਨਾਂ ਨੂੰ(ਆਪਣੇ) ਪਿਆਰੇ ਨਾ ਬਨਾਉ ਅਰ ਜੋ ਤੁਹਾਡੇ ਵਿਚੋਂ ਐਸੇ (ਪਿਤਾ ਭਿਰਾਂ) ਨਾਲ ਦੋਸਤੀ (ਦਾ ਵਿਹਾਰ) ਰਖੇਗਾ ਤਾਂ ਇਹੋ ਹੀ ਲੋਗਨਾਫਰ- 7 ਮਾਨ ਹਨ ॥੨੩॥ ਸਮਝਾਦਿਓ ਕਿ ਯਦੀ ਤੁਹਾਡੇ ਪਿਤਾ ਅਰ ਤੁਹਾਡੇ ਪੁਤ੍ਰ ਅਰ ਤੁਹਾਡੇ ਭਰਾਤਾ ਅਰ ਤੁਹਾਡੀਆਂ ਤ੍ਰੀਮਤਾਂ ਅਰ ਤੁਹਾਡੇ ਕੁਟੰਬ ਦਾਰ ਅਰ ਧਨਜੋ ਤੁਸਾਂ ਏਕਤ ਕੀਤਾ ਹੈ ਅਰ ਸੌਦਾਗਰੀ ਜਿਸ ਦੇ ਮੰਦਾ ਪੜ ਜਾਣ ਦਾ ਤੁਹਾਨੂੰ ਅੰਦੇਸ਼ਾ ਹੋਵੇ ਅਰ ਮਕਾਨ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਵਿਚ ਤੁਸੀਂ ਪ੍ਰਸੰਨ ਹੋ (ਯਦੀਚ ਇਹਵਸਤਾਂ) ਅੱਲਾ ਅਰ ਉਸ ਦੇ ਰਸੂਲ ਅਰ ਅੱਲਾ ਦੇ ਰਾਹ ਵਿਚ ਜਹਾਦ ਕਰਨ ਨਾਲੋਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਅਧਿਕ ਪਿਆਰੇ ਹੋਣ ਤਾਂ (ਤਨੀਸੀ)ਧੀਰਜ ਕਰੋ ਇਥੋਂ ਤਕ ਕਿ ਜੋ ਕੁਛ ਖੁਦਾ ਨੇ ਕਰਨਾ ਹੈ (ਓਹ ਤੁਹਾਡੇ ਸਨਮੁਖ ਲਿਆ) ਇਸਥਿਤ ਕਰੇ ਅਰ ਅੱਲਾ ਆਗਿਆ ਭੰਗੀ ਲੋਗਾਂ ਨੂੰ ਸੁਸਿਖਿਆ ਨਹੀਂ ਦਿਤਾ ਕਰਦਾ ॥੨੪॥ ਰਕੂਹ੩॥
E
(ਮੁਸਲਮਾਨੋ ਸ੍ਰ ) ਅੱਲਾ ਕਈ ਵਾਰ ਤੁਹਾਡੀ ਮਦਦ ਕਰ ਚੁਕਾ ਹੈ ਅਰ ਹਨੇਨ ਦੇ ਦਿਨ ਜਦੋਂ ਕਿ ਤੁਹਾਡੇ ਬਾਹਲੜਾਈ ਨੇ ਤੁਹਾਨੂੰ ਓਨਮਤ (ਘੁਮੰਡੀ)ਕਰ ਦਿਤਾ ਸੀ (ਕਿ ਅਸੀਂ ਵਧੇਰੇ ਹਾਂ) ਤਾਂ ਓਹ ਵਧੀਕੀ ਤੁਹਾਡੇ ਕਿਸੇ ਭੀ ਕੰਮ ਨਾ ਆਈ ਅਰ (ਐਤਨੀ ਬੜੀ) ਵਿਸਤ੍ਰਿਤ ਧਰਤੀ ਦੇ ਹੁੰਦਿਆਂ&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>g3kb7w2mtptuxu5gon7j8m6jqhics9i</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>ਪੰਨਾ:ਕੁਰਾਨ ਮਜੀਦ (1932).pdf/194</title>
    <ns>250</ns>
    <id>58386</id>
    <revision>
      <id>183859</id>
      <parentid>161199</parentid>
      <timestamp>2024-12-12T13:37:59Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Taranpreet Goswami</username>
        <id>2106</id>
      </contributor>
      <minor />
      <comment>(via JWB)</comment>
      <origin>183859</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="4437" sha1="mjtbgoppm43xj1e4dk8xyveayotj0wn" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Charan Gill&quot; /&gt;{{rh|੧੯੪|ਪਾਰਾ ੧੦|ਸੂਰਤ ਤੌਬਾ ੯}}
{{rule}}&lt;/noinclude&gt;ਸੂਰਤ ਤੌਬਾ ੬ ਸੁੰਦਿਆਂ ਲਗੀ ਤੁਹਾਨੂੰ ਤੰਗ ਕਰਨ ਅਤਏਵ ਤੁਸੀਂ ਪਿਠ ਦੇਕੇ ਭਗੌੜੇ ਹੋ ਗਏ ॥੨੫॥ ਪੁਨਰ ਖੁਦਾ ਨੇ ਆਪਣੇ ਰਸੂਲ ਪਰ ਅਰ (ਹੋਰ) ਮੁਸਲ- ਮਾਨਾਂ ਪਰ ਆਪਣੀ (ਤਰਫੋਂ) ਧੀਰਜ ਪ੍ਰਾਪਤਿ ਕੀਤੀ ਅਰ (ਤੁਹਾਡੀ ਸਹਾਇਤਾ ਵਾਸਤੇ) ਐਸਿਆਂ (ਫਰਿਸ਼ਤਿਆਂ) ਦੇ ਦਲ ਭੇਜੇ ਜੋ ਤੁਹਾਡੀ ਦ੍ਰਿਸ਼ਟੀ ਥੀਂ ਅਗੋਚਰ ਸਨ ਅਰ (ਅੰਤ) ਕਾਫਰਾਂ ਨੂੰ ਕਰੜੀ ਮਾਰ ਮਾਰੀ ਅਰ ਕਾਫਰਾਂ ਨੂੰ ਇਹੋ ਸਜ਼ਾ ਹੈ।। ੨੬ ॥ ਪੁਨਰ ਏਸ ਥੀਂ ਪਸਚਾਤ ਖੁਦਾ ਜਿਸ ਨੂੰ ਚਾਹੇ ਤੌਬਾਂ ਨਸੀਬ ਕਰੇ ਅਰ ਅੱਲਾ ਬਖਸ਼ਣੇ ਵਾਲਾ ਮੇਹਰਬਾਨ ਹੈ ॥੨੭॥ ਮੁਸਲਮਾਨੋ ! ਦਵੈਤਵਾਦੀ ਤਾਂ (ਵਾਸਤ੍ਰਿਕ ਹੀ) ਸ਼ਟ ਹਨ ਤਾਂ ਇਸ ਬਰਸ' ਦੇ ਪਿਛੋਂ (ਅਦਬ ਤਥਾ) ਹਰਮਤ ਵਾਲੀ ਮਸਜਦ ਦੇ ਪਾਸ ਭੀ ਨਾ ਫਟਕਣੇ ਪਾਉਣ ਅਰ ਯਦੀ (ਓਹਨਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਲੈਣ ਦੇਣ ਬੰਦ ਹੋ ਜਾਏ ਤਾਂ ) ਤੁਹਾਨੂੰ ਕੰਗਾਲੀ ਦਾ ਭੈ ਹੋਵੇ ਤਾਂ ਖੁਦਾ (ਪਰ ਭਰੋਸਾ ਰਖੋ ਓਹ ) ਚਾਹੇ ਗਾ ਤਾਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਆਪਣੇ ਫ਼ਜ਼ਲ ਸਾਥ ਰਾਓ ਕਰ ਦੇਵੇਗਾ ਨਿਰਸੰਦੇਹ ਖੁਦਾ (ਸਾ- ਰਿਆਂ ਦੀਆਂ ਨੀਯਤਾਂ ਨੂੰ ਜਾਣਦਾ (ਅਰ) ਹਿਕਮਤ ਵਾਲਾ ਹੈ ॥੨੮॥ ਅਰ ਕਿਤਾਬਾਂ ਵਾਲੇ ਜੋ ਨਾ ਖੁਦਾ ਨੂੰ ਮੰਨਦੇ ਹਨ (ਜੈਸਾ ਕਿ ਮੰਨਣਾ ਯੋਗ ਹੈ ) ਅਰ ਨਾਂ ਅੰਤ ਦੇ ਦਿਨ ਨੂੰ ਅਰ ਨਾ ਅੱਲਾ ਅਰ ਓਸਦੇ ਰਸੂਲ ਦੀਆਂ ਹਰਾਮ ਕੀ- ਤੀਆਂ ਹੋਈਆਂ ਵਸਤਾਂ ਨੂੰ ਹਰਾਮ ਸਮਝਦੇ ਹਨ ਅਰ ਨਾ ਸਚੇ ਦੀਨ ਨੂੰ ਮੰਨਦੇ ਹਨ (ਤਾਂ ਮੁਸਲਮਾਨੋਂ ) ਏਹਨਾਂ ਲੋਗਾਂ ਸਾਥ ਯੁਧ ਕਰੋ ਏਥੋਂ ਤਕ ਕਿ ਜ਼ਲੀਲ (ਕਮੀਨੇ)ਹੋ ਕੇ (ਆਪਣੀ) ਹਥੀਂ ਜਜ਼ੀਆ ਦੇਣ॥੨੯॥ਰੁਕੂਹ ੪॥
ਅਰ ਯਹੂਦੀ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ ਕਿ ਉਜ਼ੋਰ ਅੱਲਾ ਦੇ ਬੇਟੇ ਹਨ ਅਰ ਨਸਾਰਾ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ ਕਿ ਮਸੀਹ ਅੱਲਾ ਦੇ ਬੇਟੇ ਹਨ ਇਹ ਇਹਨਾਂ ਦੇ ਦੀਆਂ ਬਾਤਾਂ ਹਨ ਲਗੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਹੀ ਕਾਫਰਾਂ ਦੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਬਾਤਾਂ ਕਰਨ ਜੋ ਇਹਨਾਂ ਨਾਲੋਂ ਭੂਤ (ਸਮੇਂ ਵਿਚ ਹੋਏ ) ਹਨ ਖੁਦਾ ਇਨਹਾਂ ਨੂੰ ਗਾਰਤ ਕਰੇ (ਦੇਖੋ ਖਾਂ ) ਕਿਸ ਤਰਫ ਨੂੰ ਪੜੇ ਭਟਕੇ ਫਿਰਦੇ ਹਨ ॥੩੦ ॥ ਇਨਹਾਂ ਲੋਗਾਂ ਨੇ ਅੱਲਾ ਨੂੰ ਛਡ ਕੇ ਆਪਣੇ ਵਿਦਵਾਨ ਅਰ ਆਪਣੇ ਸੰਤੋਂ ਅਰ ਮਸੀਹ ਮਰੀਯਮ ਦੇ ਪੁਤ ਨੂੰ ਖੁਦਾ ਬਣਾ ਕੇ ਖੜਾ ਕੀਤਾ, ਹਾਲਾਂ ਕਿ (ਸਾਡੀ ਤਰਫੋਂ ) ਏਹਨਾਂ ਨੂੰ ਭੀ ਹੁਕਮ ਦਿਤਾ ਗਿਆ ਸੀ ਕਿ ਇਕ ਹੀ ਖੁਦਾ ਦੀ ਪੂਜਾ ਕਰਦਿਆਂ ਰਹਿਣਾਂ ਉਸ ਦੇ ਸਿਵਾ (ਹੋਰ ) ਕੋਈ (ਪੂਜ ) ਨਹੀਂ ਓਹ ਇਹਨਾਂ ਦੇ ਦਵੈਤਪੁਣੇ ਥੀਂ ਪਵਿਤ੍ਰ ਹੈ ॥ ੩੧॥ ਇਛਾ ਕਰਦੇ ਹਨ ਕਿ ਖੁਦਾ ਦਾ ਨੂਰ (ਅਰਥਾਤ ਦੀਨ ਨੂੰ ) ਮੂੰਹ ਨਾਲ (ਖੁਤਕਾਰ ਕਰਕੇ ) ਬੁਝਾ ਦੇਣ ਅਰ ਖੁਦਾ ਨੂੰ ਅਭੀਸ਼ਟ ਹੈ ਕਿ ਸਰਬ ਤਰ੍ਹਾਂ ਆਪਣੇ ਨੂਰ (ਦੀ ਰੋਸ਼ਨੀ ) ਨੂੰ ਪੂਰਾ ਕਰਕੇ ਹਟੇ ਯਯਪਿ ਕਾਫਰਾਂ ਨੂੰ ਬੁਰਾ (ਹੀ ਕਿਉਂ ਨਾ)&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>mjtbgoppm43xj1e4dk8xyveayotj0wn</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>ਪੰਨਾ:ਕੁਰਾਨ ਮਜੀਦ (1932).pdf/195</title>
    <ns>250</ns>
    <id>58387</id>
    <revision>
      <id>183860</id>
      <parentid>161200</parentid>
      <timestamp>2024-12-12T13:38:02Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Taranpreet Goswami</username>
        <id>2106</id>
      </contributor>
      <minor />
      <comment>(via JWB)</comment>
      <origin>183860</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="4336" sha1="e8rtwliq0du6ns2t7oydbu9ymogmvop" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Charan Gill&quot; /&gt;{{rh|ਪਾਰਾ ੧੦|ਸੂਰਤ ਤੌਬਾ ੯|੧੯੫}}
{{rule}}&lt;/noinclude&gt;ਲਗੇ ॥੩੨ ॥ ਵਹੀ (ਪਵਿਤ੍ਰ ਰੂਪ ਹੈ ) ਜਿਸ ਨੇ ਆਪਣੇ ਰਸੂਲ ਨੂੰ ਸਿਖਿਆ ਤਥਾ ਸਚਾ ਦੀਨ ਦੇਕਰ ਭੇਜਿਆ ਤਾਂ ਕਿ ਉਸ ਨੂੰ ਸਾਰਿਆਂ ਦੀਨਾਂ ਪਰ ਮੁਕਟਮਣੀ ਕਰੇ ਯਪ ਭੇਦ ਵਾਦੀਆਂ ਨੂੰ ਬੁਰਾ (ਹੀ ਕਿਉਂ ਨਾ) ਲਗੇ ॥ ੩੩ ॥ ਮੁਸਲਮਾਨੋ ! (ਕਿਤਾਬਾਂ ਵਾਲੇ ) ਵਿਦਵਾਨਾਂ ਅਰ ਸੰਤਾਂ ਵਿਚੋਂ ਬਹੁਤੇ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਧਨ ਮਾਲ ਨਾਹਕ (ਨਾ ਰਵਾ ) ਡਕਾਰ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ਅਰ ਰੱਬ ਦੇ ਰਾਹੋਂ (ਲੋਗਾਂ ਨੂੰ ) ਰੋਕਦੇ ਹਨ ਅਰ ਜੋ ਲੋਗ ਸੋਨਾ ਤਥਾ ਚਾਂਦੀ ਇਕਤ ਕਰਦੇ ਰਹਿੰਦੇ ਕਰ ਉਸ ਨੂੰ ਖੁਦਾ ਦੇ ਰਾਹ ਪਰ ਖਰਚ ਨਹੀਂ ਕਰਦੇ ਤਾਂ (ਹੇ ਪੈਯੰਬਰ ) ਓਹਨਾਂ ਨੂੰ (ਲੈ ਦੇ ਦਿਨ ) ਭਿਆਨਕ ਦੁਖ ਦੀ ਖੁਸ਼ਖਬਰੀ ਸੁਣਾ ਦੇ ॥੩੪॥ ਜਦੋਂ ਕਿ ਉਸ (ਸੋਨੇ ਚਾਂਦੀ ) ਨੂੰ ਨਾਰਕੀ ਅਗਨੀ ਵਿਚ (ਰਖ ਕੇ ) ਸੰਤਪਤ ਕੀਤਾ ਜਾਵੇਗਾ ਪੁਨਰ ਉਸ ਦੇ ਸਾਥ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਮੱਥੇ ਅਰ ਓਹਨਾਂ ਦੀਆਂ ਵੱਖੀਆਂ ਅਰ ਓਹਨਾਂ ਦੀਆਂ ਪਿਠਾਂ ਦਾਗੀਆਂ ਜਾਣਗੀਆਂ (ਅਰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਕਹਿਆ ਜਾਵੇਗਾ ਕਿ ) ਇਹੋ ਹੀ ਹੈ ਜੋ ਤੁਸਾਂ (ਸੰਸਾਰ ਵਿਚ) ਆਪਣੇ ਵਾਸਤੇ ਇਕਤ ਕੀਤਾ ਸੀ ਤਾਂ (ਅਜ ) ਆਪਣੇ ਇਕਤ੍ਰ ਕੀਤੇ ਦਾ ਰਸ ਚਖੋ॥੩੫॥ਜਿਸ ਦਿਨ ਤੋਂ ਖੁਦਾਨੇ ਧਰਤ ਅਗਾਸ ਉਤਪਤ ਕੀਤੇ ਹਨ (ਤਦ ਤੋਂ ਹੀ ) ਖੁਦਾ ਦੇ ਸਮੀਪ ਮਹੀਨਿਆਂ ਦੀ ਗਣਨਾ ਰਬੀ ਪੁਸਤਕ ਵਿਚ ਦਵਾਦਸ਼ ਮਹੀਨੇ (ਲਿਖੀ ਤੁਰੀ ਆਉਂਦੀ) ਹੈ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਵਿਚੋਂ ਚਾਰ (ਮਹੀਨੇ) ਅਦਬ ਦੇ ਹਨ ਦੀਨ (ਦਾ) ਸੁਧਾ (ਰਸਤਾ) ਤਾਂ ਇਹੋ ਹੈ ਤਾਂ ਤੁਸੀਂ (ਮੁਸਲਮਾਨੋ) ਏਹਨਾਂ (ਅਮਨ ਤਥਾ ਅਦਬ ਦਿਆਂ ਚਾਰ ਮਹੀਨਿਆਂ ) ਵਿਚ ਆਪਣੇ ਉਪਰ ਕਸ਼ਟ ਨਾ ਕਰਨਾ ਅਰ ਤੁਸੀਂ ਮੁਸਲਮਾਨ ਰ੍ਵ ਦਵੈਤ ਵਾਦੀਆਂ ਸਾਥ (ਇਕਤ੍ਰ ) ਹੋ ਕਰ ਲਵੋ ਜਿਸ ਤਰਹਾਂ ਓਹ ਤੁਹਾਡੇ ਸਾਥ ਲੜਦੇ ਹਨ ਅਰ ਯਾਦ ਰਖੋ ਕਿ ਅੱਲਾ (ਵਧੀਕੀ ਥੀਂ ) ਬਚਨੇ ਵਾਲਿਆਂ ਦਾ ਸਾਥੀ ਹੈ ॥੩੬॥ ਮਹੀਨਿਆਂ ਦਾ ਵਧਾ ਦੇਣਾ ਭੀ ਇਕ ਅਧਿਕ ਕਵਰ ਹੈ ਜਿਸ ਕਰਕੇ ਕਾਫਰ (ਦੀਨ ਦੇ ਰਾਹੋਂ) ਕਰਾਹੀ ਹੁੰਦੇ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ (ਕਿ) ਇਕ ਬਰਸ ਇਕ ਮਹੀਨੇ ਨੂੰ ਹਲਾਲ ਸਮਝ ਲੈਂਦੇ ਹਨ ਅਰ ਓਸੇ ਨੂੰ ਦੂਸਰੇ ਬਰਸ ਹਰਾਮ (ਏਸ ਬਾਤ ਵਿਚ ਓਹਨਾਂ ਦਾ ਇਹ ਅਭਿਪ੍ਰਾਯ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ) ਕਿ ਅੱਲਾ ਨੇ ਜੋ (ਚਾਰ ਮਹੀਨੇ ) ਹਰਾਮ ਕੀਤੇ ਹਨ (ਆਪਣੀ ਗਿਣਤੀ ਨੂੰ ) ਓਸ ਗਿਣਤੀ ਨਾਲ ਪੂਰਾ ਕਰੀਏ ਅੱਲਾ ਦੇ ਹਰਾਮ ਕੀਤੇ ਹੋਏ (ਮਹੀਨਿਆਂ ) ਨੂੰ ਹਲਾਲ ਕਰ ਲਈਏ ਏਹਨਾਂ ਦੀਆਂ ਬਦ ਕਿਰਦਾਰੀਆਂ ਏਹਨਾਂ ਨੂੰ ਭਲੀਆਂ ਕਰਕੇ ਦਿਖਾਈਆਂ ਗਈਆਂ ਹਨ ਅਰ ਅੱਲਾ ਓਹਨਾਂ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਜੋ ਕੁਫਰ ਕਰਦੇ ਹਨ ਸਿਖਿਆ ਦਾ (ਬਲ) ਨਹੀਂ ਦਿਤਾ ਕਰਦਾ ॥ ੩੭ ॥ ਰਕੂਹ ੫ ॥
ਮੁਸਲਮਾਨੋ | ਤੁਹਾਨੂੰ ਕੀ ਹੋ ਗਿਆ ਹੈ ਕਿ ਜਦੋਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਕਹਿਆ&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>e8rtwliq0du6ns2t7oydbu9ymogmvop</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>ਪੰਨਾ:ਕੁਰਾਨ ਮਜੀਦ (1932).pdf/196</title>
    <ns>250</ns>
    <id>58388</id>
    <revision>
      <id>183861</id>
      <parentid>161201</parentid>
      <timestamp>2024-12-12T13:38:06Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Taranpreet Goswami</username>
        <id>2106</id>
      </contributor>
      <minor />
      <comment>(via JWB)</comment>
      <origin>183861</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="4307" sha1="3gq88r6ioeukh7qgjrx8r8qlsm30vmc" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Kaur.gurmel&quot; /&gt;{{rh|੧੯੬|ਪਾਰਾ ੧੦|ਸੂਰਤ ਤੌਬਾ ੯}}
{{rule}}&lt;/noinclude&gt;
ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਖੁਦਾ ਦੇ ਰਾਹ ਵਿਚ (ਲੜਨ ਵਾਸਤੇ) ਨਿਕਲੋ ਤਾਂ ਉੱਤੇ ਢੇਰ ਹੁੰਦੇ ਜਾਂਦੇ ਹੋ ਕੀ ਆਖਰ ਦੇ ਬਦਲੇ ਸੰਸਾਰਿਕ ਜੀਵਨ ਪਰ ਪਰਸੰਨ ਹੋ ਬੈਠੇ ਹੋ (ਕਾਹੇ ਤੇ) ਅੰਤ ਦਿਆਂ (ਫਾਇਦਿਆਂ ਦੇ) ਮੁਕਾਬਲੇ ਵਿਚ ਸੰਸਾਰਿਕ ਜੀਵਣ ਦੇ ਲਾਭ ਅਤੀਵ ਨਿਰਮੂਲਕ ਹਨ ॥੩੮॥ ਯਦੀ ਤੁਸੀਂ (ਬੁਲਾਇ ਜਾਣੇ ਪਰ ਭੀ ਖੁਦਾ ਦੇ ਰਾਹ ਪਰ ਲੜਨ ਵਾਸਤੇ ) ਨਾ ਨਿਕਸੋਗੇ ਤਾਂ ਖੁਦਾ ਤੁਹਾਨੂੰ ਬੜੀ ਬੁਰੀ ਮਾਰੇ ਮਾਰੇਗਾ ਅਰ ਤੁਹਾਡੀ ਤਿਨਿਧ ਵਿਚ ਦੂਸਰੇ ਲੋਗ (ਰਸੂਲ ਦੀ ਸਹਾਇਤਾ ਨੂੰ ) ਲਿਆ ਅਸ- ਥਿਤ ਕਰੇਗਾ ਅਰ ਤੁਸੀਂ ਓਸ ਦਾ ਕੁਛ ਭੀ ਨਹੀਂ ਬਿਗਾੜ ਸਕੋਗੇ ਅਰ ਅੱਲਾਂ ਸੰਪੂਰਣ ਵਸਤਾਂ ਪਰ ਸ਼ਕਤੀਵਾਨ ਹੈ ॥ ੩੯॥ ਯਦੀਚ ਤੁਸੀਂ ਰਸੂਲ ਦੀ ਮਦਦ ਨਾ ਭੀ ਕਰੋ (ਤਾਂ ਕੋਈ ਹਾਨੀ ਦੀ ਬਾਤ ਨਹੀਂ ਅਰ) ਖ਼ੁਦਾ ਨੇ ਆਪਣੇ ਰਸੂਲ ਦੀ ਸਹਾਇਤਾ ਓਸ ਵੇਲੇ ਭੀ ਕੀਤੀ ਸੀ ਜਦੋਂ ਕਾਫਰਾਂ ਨੇ ਓਸ ਨੂੰ (ਐਸਾ ਨਿਹਥਾ ਕਰਕੇ ਘਰੋਂ) ਕੱਢ ਕੇ ਬਾਹਰ ਕੀਤਾ (ਕਿ ਖਾਲੀ ਦੋ ਆਦਮੀ ਅਰ ) ਦੋਨੋਂ ਵਿਚੋਂ ਦੂਸਰੇ (ਪੈਯੰਬਰ ) ਓਸ ਵੇਲੇ ਏਹ ਦੋਨੋਂ (ਸੋਰ ਦੀ ) ਕੰਦ੍ਰਾ ਵਿਚ ਸਨ (ਅਰ ) ਓਸ ਸਮੇਂ (ਪੈਯੰਬਰ ) ਆਪਣੇ (ਦੂਸਰੇ) ਸਾਥੀ (ਅਬੂਬਕਰ) ਨੂੰ ਸਮਝਾ ਰਹਿਆ ਸੀ ਕਿ (ਕੁਛ) ਚਿੰਤਾ ਫਿਕਰ ਨਾ ਕਰ ਨਿਰਸੰਦੇਹ ਅੱਲਾ ਸਾਡਾ ਸੰਗੀ ਹੈ ਪੁਨਰ ਅੱਲਾ ਨੇ (ਆਪਣੇ ਪੈਯੰਬਰ) ਪਰ ਆਪਣੀ (ਤਰਫੋਂ) ਧੀਰਜ ਬਖਸ਼ੀ ਓਹਨਾਂ ਨੂੰ (ਫਰਿਸ਼ਤਿਆਂ ਦੀਆਂ) ਐਸੀਆਂ ਫੌਜਾਂ ਸਾਥ ਜਿਨਹਾਂ ਨੂੰ ਤੁਸੀਂ ਲੋਗ ਨਾ ਦੇਖ ਸਕੇ ਸਹਾ- ਇਤਾ ਦਿਤੀ ਅਰ ਕਾਫਰਾਂ ਦੀ ਬਾਤ ਨੂੰ ਹੋਠੀ ਦੇ ਦਿਤੀ ਅਰ (ਸਦਾ ) ਅੱਲਾ ਦਾ ਹੀ ਬੋਲਬਾਲਾ ਹੈ ਅਰ ਅੱਲਾ ਬਲਵਾਨ ਤਥਾ ਯਕਤੀਮਾਨ ਹੈ ॥ ੪੦ || ਮੁਸਲਮਾਨੋ ! ਹੋਲੇ (ਅਰਥਾਤ ਅਸ਼ਸਤ੍ਰੀ ਹੋਵੋ ਤਾਂ) ਹੋਰ ਭਰੇਰੇ (ਅਰਥਾਤ ਸਨੱਧ ਬੱਧ ਹੋਵੇ ਤਾਂ ਰਬ ਦੇ ਰਾਹ ਵਿਚ ਲੜਨ ਵਾਸਤੇ ਰਸੂਲ ਦੇ ਬੁਲਾਵਨ ਕਰਕੇ ) ਨਿਕਸ ਖੜੇ ਹੋਇਆ ਕਰੋ ਅਰ ਆਪਣੇ ਤਨ ਧਨ ਸਾਥ ਖੁਦਾ ਦੇ ਮਾਰਗ ਵਿਚ ਯੁਧ ਕਰੋ ਯਦੀ ਤੁਸੀਂ (ਯੁਧ ਦੇ ਗੁਣਾਵਗਣਾ ਨੂੰ ) ਜਾਣਦੇ ਹੋ ਤਾਂ ਇਹ ਤੁਹਾਡੇ ਹੱਕ ਵਿਚ (ਅਤੀ) ਉੱਤਮ ਹੈ ॥੬੧ ॥ ਯਦੀ ਲਾਭ ਹਥੋਂ ਹਥੀਂ ਹੁੰਦਾ ਅਰ ਮਾਰਗੀ ਭੀ ਵਿਚਕਾਰਲੇ ਦਰਜੇ ਦਾ (ਹੁੰਦਾ ) ਤਾਂ (ਏਹ ਸ਼ੀਘਰ ਹੀ) ਤੁਹਾਡੇ ਸਾਥ ਹੋ ਲੈਂਦੇ। ਪਰੰਤੂ ਏਹਨਾਂ ਨੂੰ ਮੁਸਾਫਰਤ ਦੁਰਾਡੀ ਮਾਲੂਮ ਹੋਈ (ਯਦੀ ਤੁਸੀਂ ਪਿਛੇ ਰਹਿਣ ਦਾ ਕਾਰਣ ਪੁਛੋਗੇ ਤਾਂ ਇਹ) ਖੁਦਾ ਦੀਆਂ ਸੌਗੰਧਾਂ ਖਾ ਖਾਕੇ ਕਹਿਣਗੇ ਕਿ ਯਦੀ ਸਾਡੇ ਪਾਸੋਂ ਬਨ ਪੜਦਾ ਤਾਂ ਅਸੀਂ ਜਰੂਰ ਤੁਹਾਡੇ ਨਾਲ ਨਿਕਲ ਖੜੇ ਹੁੰਦੇ ਏਹ ਲੋਗ (ਝੂਠੀਆਂ ਸੌਗੰਧਾਂ ਖਾ ਖਾ ਕੇ ਆਖਰਤ ਦੇ ਦੁਖ&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>3gq88r6ioeukh7qgjrx8r8qlsm30vmc</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>ਪੰਨਾ:ਕੁਰਾਨ ਮਜੀਦ (1932).pdf/197</title>
    <ns>250</ns>
    <id>58389</id>
    <revision>
      <id>183862</id>
      <parentid>161202</parentid>
      <timestamp>2024-12-12T13:38:08Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Taranpreet Goswami</username>
        <id>2106</id>
      </contributor>
      <minor />
      <comment>(via JWB)</comment>
      <origin>183862</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="4197" sha1="amjxpswla3jy72s62uhsk7ojs433w2s" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Kaur.gurmel&quot; /&gt;{{rh|ਪਾਰਾ ੧੦|ਸੂਰਤ ਤੌਬਾ ੯|੧੯੭}}
{{rule}}&lt;/noinclude&gt;ਦੀ ਅਪੇਖਿਆ ਸਾਥ ) ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਮੌਤ ਦੇ ਮੂੰਹ ਹੰਸਾ ਰਹੇ ਹਨ ਅਰ ਅੱਲਾ ਨੂੰ ਮਾਲੂਮ ਹੈ ਕਿ ਇਹ ਲੋਗ ਅਵਸ਼ ਮਿਥਿਆ ਵਾਦੀ ਹਨ ॥੪੨॥ ਰੁਹ ੬ ॥
ਖੁਦਾ ਤੁਹਾਡਾ ਕਸੂਰ ਮਾਫ ਕਰੇ ਤੁਸਾਂ ਏਹਨਾਂ ਨੂੰ (ਪਿਛੇ ਰਹਿਣ ਦੀ ) ਆਗਿਆ ਹੀ ਕਿਉਂ ਦਿਤੀ ਓਸ ਸਮੇਂ ਤਕ (ਉਡੀਕਿਆ ਹੁੰਦਾ) ਕਿ ਤੁਹਾਡੇ ਪਰ ਸਚੇ (ਅਲਗ ) ਪ੍ਰਗਟ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਅਰ ਝੂਠਿਆਂ ਨੂੰ (ਅਲਗ ) ਮਾਲੂਮ ਕਰ ਲੈਂਦੇ ॥੪੩ ॥ ਜੋ ਲੋਗ ਖੁਦਾ ਅਰ ਦਿਨ ਕਿਆਮਤ ਦਾ ਨਿਸਚਾ ਰਖਦੇ ਹਨ ਓਹ ਤਾਂ ਤੇਰੇ ਪਾਸੋਂ ਏਸ ਬਾਤ ਦੀ ਵਿਦਾਇਗੀ ਮੰਗਦੇ ਨਹੀਂ ਕਿ ਆਪਣੇ ਤਨ, ਧਨ ਸਾਥ ਯੁਧ ਵਿਚ ਸਹਿਕਾਰੀ ਨਾ ਹੋਵਣ ਅਰ ਅੱਲਾ ਪਰਹੇਜ਼ਗਾਰਾਂ ਨੂੰ ਭਲੀ ਭਾਂਤ ਜਾਣਦਾ ਹੈ ॥੪੪॥ (ਪਿਛੇ ਰਹਿ ਜਾਣ ਵਾਸਤੇ ) ਤੇਰੇ ਪਾਸੋਂ ਆਗਿਆ ਦੇ ਅਭਲਾਸ਼ੀ ਉਹੀ ਲੋਗ ਹੁੰਦੇ ਹਨ ਜੋ ਅੱਲਾ ਦਾ ਅਰ ਅੰਤਮ ਦਿਨ ਦਾ ਭਰੋਸਾ ਨਹੀਂ ਰਖਦੇ ਅਰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਦਿਲ ਭ੍ਰਮ ਵਿਚ ਪੜੇ ਹੋਏ ਹਨ ਤਾਂ ਉਹ ਆਪਣੀ ਮਰੀ (ਦਸ਼ਾ ) ਵਿਚ ਹੈਰਾਨ ਹਨ (ਕਿ ਕੀ ਕਰੀਏ ਕੀ ਨਾ ਕਰੀਏ )॥੪੫॥ ਅਰ ਯਦੀ ਏਹ ਲੋਗ (ਦਿਲ ਵਿਚ ਘਰੋਂ) ਨਿਕਸਣ ਦਾ ਇਰਾਦਾ ਰੱਖਦੇ ਹੁੰਦੇ ਤਾਂ ਓਸ ਵਾਸਤੇ ਕੋਈ ਪ੍ਰਬੰਧ ਕਰਦੇ ਪਰ ਕਰਦੇ ਪਰੰਚ ਅੱਲਾ ਨੂੰ ਏਹਨਾਂ ਦਾ ਆਪਣੇ ਥਾਓਂ ਹਿਲਣਾ ਹੀ ਨਾ ਪਸੰਦ ਹੋਇਆ ਤਾਂ ਉਸ ਨੇ ਏਹਨਾਂ ਨੂੰ ਆਲਸੀ ਬਣਾ ਦਿਤਾ (ਮਾਨੋਂ ਏਹਨਾਂ ਨੂੰ ) ਕਹਿਆ ਗਇਆ ਕਿ ਜਿਥੇ ਹੋਰ (ਥਕੇ ਮਾਂਦ ) ਬੈਠੇ ਹੋਏ ਹਨ ਤੁਸੀਂ ਭੀ ਓਹਨਾਂ ਦੇ ਸਾਥ ਬੈਠੇ ਰਹੋ ॥੪੬॥ ਯਦੀ ਏਹ ਲੋਗ ਤੁਸਾਂ (ਮੁਸਲਮਾਨਾ) ਵਿਚ (ਰਲ ਕੇ) ਨਿਕਲਦੇ ਭੀ ਤਾਂ ਬਸ ਤੁਹਾਡੇ ਵਿਚ ਹੋਰ ਵਧੇਰੀਆਂ ਖਰਾਬੀਆਂ ਹੀ ਪਾ ਦੇਂਦੇ ਅਰ ਤੁਹਾਡੇ ਵਿਚ ਫਸਾਦ ਫੈਲਾ ਦੇਣ ਦੀ ਇਛਾ ਨਾਲ ਤੁਹਾਡੇ ਮਧ੍ਯ ਵਿਚ (ਇਤਾਂ ਉਤਾਂ) ਪਏ ਦੌੜੀ ਫਿਰਦੇ ।(ਸੋ ਅਲਗ ) ਅਰ ਤੁਹਾਡੇ ਵਿਚ ਕਈਕੁ ਲੋਗ ਐਸੇ ਭੀ ਹਨ ਜੋ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਸੁਣ ਲੈਂਦੇ ਹਨ ਅਰ ਅਲਾ ਅਖਾੜ ਭੂਤੀਆਂ ਨੂੰ ਭਲੀ ਤਰਹਾਂ ਜਾਣਦਾ ਹੈ ॥੪੭॥(ਹੇ ਪੈਯੰਬਰ) ਓਹਨਾਂ ਨੇ ਪਹਿਲੇ ਭੀ ਫਸਾਦ ਪਾ ਦੇਣਾ ਚਾਹਿਆ ਅਰ ਤੁਹਾਡੇ (ਵਿਗਾੜ) ਵਾਸਤੇ ਤਦਬੀਰਾਂ ਦੀ ਉਲਟ ਪੁਲਟ ਕਰਦੇ ਰਹੇ ਏਥੋਂ ਤਕ ਕਿ ਖੁਦਾਈ ਮਦਦ ਦੀ ਸਚੀ ਪ੍ਰਤੱਗਿਆ ਆ ਪਹੁੰਚੀ ਅਰ ਖੁਦਾ ਦੀ ਆਗਿਆ ਆ ਪਰਗਟ ਹੋਈ ਅਰ ਓਹਨਾਂ ਨੂੰ ਨਾਗਵਾਰ (ਅਪ੍ਰਸੰਨ) ਹੀਗੁਜਰਿਆ ॥੪੮॥ ਅਰ ਓਹਨਾਂ ਵਿਚੋਂ ਉਹ ਪੁਰਖ ਹੈ ਜੋ (ਤੁਹਾਡੇ ਅਗੇ) ਦਰਖਾਸਤ ਕਰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਮੈਨੂੰ ਰਹਿ ਜਾਣ ਦੀ ਆਗਿਆ ਦੀਜੀਏ ਅਰ ਮੈਨੂੰ ਬਲਾ ਵਿਚ ਨਾ ਫਸਾ ਈਏ। ਸੁਣੀਏ ਜੀ ! ਏਹ ਲੋਗ (ਆਪ) ਬਲਾ ਵਿਚ ਆ ਡਿਗੇ ਹਨ ਅਰ&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>amjxpswla3jy72s62uhsk7ojs433w2s</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>ਪੰਨਾ:ਕੁਰਾਨ ਮਜੀਦ (1932).pdf/199</title>
    <ns>250</ns>
    <id>58391</id>
    <revision>
      <id>183863</id>
      <parentid>161205</parentid>
      <timestamp>2024-12-12T13:38:13Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Taranpreet Goswami</username>
        <id>2106</id>
      </contributor>
      <minor />
      <comment>(via JWB)</comment>
      <origin>183863</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="4418" sha1="1zpftpr5cpoh1azrvqsex611vipjkjs" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Kaur.gurmel&quot; /&gt;{{rh|ਪਾਰਾ ੧੦|ਸੂਰਤ ਤੌਬਾ ੯|੧੯੯}}
{{rule}}&lt;/noinclude&gt;
 ਜਾਣ ਵਾਸਤੇ) ਕੰਦਰਾ ਕਿੰਵਾ ਸਿਰਲੁਕਾਈ ਵਾਸਤੇ (ਕੋਈ ਹੋਰ) ਅਸਥਾਨ ਤਾਂ ਰਸੇ ਤੋੜਾ ੨ ਕੇ ਓਸੇ ਤਰਫ ਦੌੜ ਪੈਣ॥੫੭॥ ਅਰ ਏਹਨਾਂ ਵਿਚ ਕਈ ਲੋਕ ਐਸੇ ਭੀ ਹਨ ਜੋ (ਲੋਗਾਂ ਦੇ) ਬੈਰਾਇਤੀ (ਮਾਲਾਂ ਦੀ ਤਕਸੀਮ) ਵਿਚ ਤੁਹਾਡੇ ਪਰ (ਬੇਇਨਸਾਫੀ ਦੀ ਤੁਹਮਤ) ਲਗਾਉਂਦੇ ਹਨ ਪੁਨਰ ਯਦੀ ਇਹਨਾਂ ਨੂੰ ਉਸ ਵਿਚੋਂ (ਇਹਨਾਂ ਦੀ ਇਛਾਨੁਸਾਰ) ਦਿਤਾ ਜਾਵੇ ਤਾਂ (ਬਸ)ਉਹ ਰਾਜ਼ੀ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ ਅਰ ਜੇਕਰ ਇਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਓਸ ਵਿਚੋਂ (ਇਨਹਾਂ ਦੀ ਇਛਾਨੁਸਾਰ) ਨਾ ਦਿਤਾ ਜਾਵੇ ਤਾਂ ਬਸ ਉਹ ਸ਼ੀਘਰ ਹੀ ਬਿਗੜ ਖੜੇ ਹੁੰਦੇ ਹਨ ॥੫੮ ॥ ਅਰ ਜੋ ਖੁਦਾ ਨੇ ਅਰ ਉਸ ਦੇ ਰਸੂਲ ਨੇ ਇਹਨਾਂ ਨੂੰ ਦਿਤਾ ਸੀ ਜੇਕਰ ਇਹ ਉਸ ਨੂੰ ਖੁਸ਼ੀ ਖੁਸ਼ੀ ਲੈ ਲੈਂਦੇ ਅਰ ਕਹਿੰਦੇ ਕਿ ਸਾਨੂੰ ਅੱਲਾ ਨਿਰਭਰ ਕਰਦਾ ਹੈ (ਅਰ ਹੁਣ ਨਾ ਦਿਤਾ ਤਾਂ ਕੀ ਹੋਇਆ) ਅਗੋਂ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਕ੍ਰਿਪਾ ਸਾਥ ਅੱਲਾ ਅਰ ਉਸਦਾ ਰਸੂਲ ਸਾਨੂੰ (ਬਹਤ ਕੁਛ) ਦੇਵੇਗਾ ਅਸੀਂ ਤਾਂ ਅੱਲਾ ਸਾਥ ਹੀ ਲਿਵ ਲਗਾਈ ਬੈਠੇ ਹਾਂ (ਤਾਂ ਇਹ ਇਹਨਾਂ ਵਾਸਤੇ ਕੈਸੀ ਹੀ ਭਲੀ ਬਾਤ ਹੁੰਦੀ ) ॥ ੫੯ ॥ ਰੁਕੂਹ ੭ ॥
ਦਾਨ (ਦੇ ਪਦਾਰਥ ਦਾ ਹਕ) ਬਸ ਫਕੀਰਾਂ ਦਾ ਹੀ ਹੈ ਅਰ ਮੁਹ- ਤਾਜਾਂ ਦਾ ਅਰ ਓਹਨਾਂ ਕੰਮ ਕਰਨ ਵਾਲਿਆਂ ਦਾ ਜੋ ਖੈਰਾਇਤ (ਦਾ ਮਾਲ ਵਸੂਲ ਕਰਨ) ਪਰ(ਮੁਕਰਰ ਹਨ ਅਰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਲੋਕਾਂ ਦਾ ਜਿਨਾਂ ਦੇ ਦਿਲਾਂ ਦਾ ਪਰਚਾਉਣਾ ਅਭੀਸ਼ਟ ਹੈ ਅਰ (ਹੋਰ ਕੈਦੀ ਗੁਲਾਮਾਂ ਦੀ) ਗਰਦਨ (ਨੂੰ ਕੈਦ ਵਿਚੋਂ ਛੁਡਾਣ) ਵਾਸਤੇ ਅਰ ਕਰਜ਼ਾ ਦਾਰਾਂ ਦੇ ਕਰਜੇ ਵਿਚੋਂ ਅਰ (ਹੋਰ) ਖੁਦਾਈ ਮਾਰਗ (ਯੋਧਿਆਂ ਦੇ ਸ਼ਸਤ੍ਰ ਬਸਤਾਦਿ ) ਵਾਸਤੇ ਅਰ ਰਾਹੀਆਂ (ਦੇ ਰਾਹ ਦੇ ਖਰਚ ) ਵਿਚ (ਏਹ ਹਕੂਕ) ਅੱਲਾਂ ਦੇ ਨਿਯਤ ਕੀਤੇ ਹੋਏ (ਹਨ) ਅਰ ਅੱਲਾ ਜਾਣੀ ਜਾਣ (ਅਰ ) ਯੁਕਤੀਮਾਨ ਹੈ ॥ ੬੦ ॥ (ਅਰ ਏਹਨਾਂ ਮੁਨਾਫਕਾ ) ਵਿਚੋਂ (ਕਈਕ) ਐਸੇ ਭੀ ਹਨ ਜੋ ਪੈਯੰਬਰਾਂ ਨੂੰ ਦੁਖ ਦੇਂਦੇ ਅਰ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ ਕਿ ਏਹ ਪੁਰਖ ਕੰਨਾਂ (ਦਾ ਬੜਾ ਕੱਚਾ ) ਹੈ (ਹੇ ਪੈਯੰਬਰ ਏਹਨਾਂ ਲੋਗਾਂ ਨੂੰ ) ਕਹੋ ਕਿ (ਕੰਨਾਂ ਦਾ ਕੱਚਾ ਹੈ ਤਾਂ ਓਸਦੇ ਕੰਨਾਂ ਦਾ ਕੱਚਾ ਹੋਣਾ) ਤੁਹਾਡੀ ਭਲਾਈ ਦਾ (ਕਾਰਨ ) ਹੈ ਉਹ ਅੱਲਾ ਦਾ ਨਿਸਚਾ ਰਖਦਾ ਹੈ ਅਰ ਮੁਸਲਮਾਨਾਂ (ਦੀ ਬਾਤ) ਦਾ ਭੀ ਨਿਸਚਾ ਰਖਦਾ ਹੈ ਅਰ ਜੋ ਲੋਗ ਤੁਹਾਡੇ ਵਿਚੋਂ ਈਮਾਨ ਲੈ ਆਏ ਹਨ ਓਹਨਾਂ ਵਾਸਤੇ (ਸਿਰ ਤੋਂ ਲੈਕੇ ਪੈਰਾਂ ਤਕ ) ਰਹਿਮਤ ਹੈ ਅਰ ਜੋ ਲੋਗ ਅੱਲਾ ਦੇ ਰਸੂਲ ਨੂੰ ਦੁਖ ਦੇਂਦੇ ਹਨ ਉਨਹਾਂ ਨੂੰ (ਲੈ ਦੇ ਦਿਨ ) ਭਿਆਨਕ ਕਸ਼ਟ ਹੋਵੇਗਾ ॥੬੧॥(ਮੁਸਲਮਾਨੋਂ ਇਹ ਲੋਗ) ਤੁਹਾਡੇ ਸਨਮੁਖ ਖੁਦਾ ਦੀਆਂ ਸੌਗੰਧਾਂ ਖਾਂਦੇ ਹਨ ਤਾ ਕਿ ਤੁਹਾਨੂੰ ਪਰਸੰਨ ਕਰ ਲੈਣ ਹਾਲਾਂ ਕਿ ਅੱਲਾ ਅਰ ਉਸ ਦਾ ਰਸੂਲ ਵਧੇਰਾ ਹੱਕ ਰਖਦੇ ਹੈਂ ਕਿ ਇਹ&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>1zpftpr5cpoh1azrvqsex611vipjkjs</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>ਪੰਨਾ:ਕੁਰਾਨ ਮਜੀਦ (1932).pdf/200</title>
    <ns>250</ns>
    <id>58392</id>
    <revision>
      <id>183865</id>
      <parentid>161206</parentid>
      <timestamp>2024-12-12T13:38:27Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Taranpreet Goswami</username>
        <id>2106</id>
      </contributor>
      <minor />
      <comment>(via JWB)</comment>
      <origin>183865</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="4454" sha1="cwizzl4zcr5ar4hx7dv1faxshlginfi" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Kaur.gurmel&quot; /&gt;{{rh|੨੦੦|ਪਾਰਾ ੧੦|ਸੂਰਤ ਤੌਬਾ ੯}}
{{rule}}&lt;/noinclude&gt;﻿
ਲੋਗ ਸਚੇ ਮੁਸਲਮਾਨ ਹਨ ਤਾਂ ਅੱਲਾ ਰਸੂਲ ਨੂੰ ਪ੍ਰਸੰਨ ਕਰੇਂ ॥੬੨॥
ਕੀ ਏਹਨਾਂ ਨੇ ਅਜੇਤਕ ਏਤਨੀ ਬਾਤ ਭੀ ਨਹੀਂ ਸਮਝੀ ਜੋ ਅੱਲਾ ਅਰ ਉਸ ਦੇ ਰਸੂਲ ਦੀ ਮੁਖਾਲਫਤ ਕਰਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਓਸਦੇ ਵਾਸਤੇ ਨਰਕਾਗਨੀ (ਤਿਆਰਾ ਹੈ) ਜਿਸ ਵਿਚ ਓਹ ਨਿਤਰਾਂ ੨ ਰਹੇਗਾ (ਅਰ) ਇਹ ਬੜੀ ਹੀ ਮੁਕਾਲਖ (ਦੀ ਬਾਤ) ਹੈ॥੬੩॥ਮਨਾਫਿਕ (ਏਸ ਬਾਤ ਥੀਂ ਭੀ) ਡਰਦੇ ਹਨ ਕਿ (ਰਬ ਨ ਕਰੇ) ਖੁਦਾ ਦੀ ਤਰਫੋਂ ਮੁਸਲਮਾਨਾਂ ਪਰ (ਪੈਯੰਬਰ ਦਵਾਰਾ) ਐਸੀ ਸੂਰਤ ਪਰਾਪਤ ਹੋਵੇ ਕਿ ਜੋ ਕੁਛ ਏਹਨਾਂ ਦੇ ਦਿਲਾਂ ਵਿਚ ਹੈ ਮੁਸਲਮਾਨਾਂ ਨੂੰ ਦਸ ਪਾ ਦੇਵੇ (ਹੇ ਪੈਯੰਬਰ ਏਹਨਾਂ ਲੋਗਾਂ ਨੂੰ ) ਕਹੋ ਕਿ (ਅਛਾ ) ਹਸੋ ਜਿਸ ਗੁਲੋਂ ਤੁਸੀਂ ਡਰਦੇ ਹੋ ਉਸ ਨੂੰ ਤਾਂ ਖੁਦਾ ਪ੍ਰਗਟ ਕਰਕੇ ਹੀ ਰਹੇਗਾ ॥੬੪ ॥ ਅਰ ਯਦੀ ਤੁਸੀਂ ਏਹਨਾਂ ਲੋਕਾਂ ਪਾਸੋਂ ਪੁਛੋ (ਕਿ ਇਹ ਕੀ ਹਰਕਤ ਸੀ) ਤਾਂ ਓਹ ਬੀਸ ਬਿਸਵੇ ਏਹੀ ਉੱਤਰ ਦੇਣਗੇ ਕਿ ਅਸੀਂ ਤਾਂ ਐਸੇ ਹੀ ਗਲਾਂ ਬਾਤਾਂ ਅਰ ਹਾਸਾ ਮਖੌਲ ਕਰਦੇ ਸਾਂ (ਹੇ ਪੈਯੰਬਰ ਏਹਨਾਂ ਨੂੰ ਕਹੋ ਕਿ ਤੁਸਾਂ ਖੁਦਾ ਦੇ ਸਾਥ ਹੀ ਹਾਸੀ ਕਰਨੀ ਸੀ ਅਰ ਓਸੇ ਦੀਆਂ ਆ- ਇਤਾਂ ਅਰ ਓਸੇ ਦੇ ਰਸੂਲ ਸਾਥ ॥ ੬੫ ॥ ਬਾਤਾਂ ਨਾ ਬਨਾਉ ! ਸਚ ਤਾਂ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਤੁਸੀਂ ਈਮਾਨ ਧਾਰਕੇ ਪਿਛੋਂ ਕਾਫਰ ਹੋ ਗਏ ਯਦੀ ਅਸੀਂ ਤੁਹਾਡੇ ਵਿਚੋਂ ਕਈਆਂ ਦਾ ਕਸੂਰ ਮਾਫ ਭੀ ਕਰ ਦੇਈਏ ਤਾਂ ਅਸੀਂ ਦੂਸਰਿਆਂ ਨੂੰ ਜਰੂਰ ਸਜਾ ਦੇਵਾਂਗੇ ਕਿ (ਅਸਲ ਵਿਚ) ਉਹੋ ਹੀ ਕਸੂਰਵਾਰ ਹਨ ॥ ੬੬ ॥ਰੁਕੂਹ੮॥
ਮੁਨਾਫਿਕ(ਦੰਬੀ)ਪੁਰਖ ਅਰ ਮੁਨਾਫਿਕ ਇਸਤ੍ਰੀਆਂ ਇਕ ਦਾ ਸਜਾਤੀ ਦੂਸਰਾ ਬੁਰੇ ਕੰਮ (ਕਰਨ ) ਦੀ (ਲੋਗਾਂ ਨੂੰ ) ਸਲਾਹ ਦੇਣ ਅਰ ਭਲੇ ਕਰਮ (ਕਰਨ ਥੀਂ ) ਮਨਾਹੀ ਕਰਨ ਅਰ (ਰਬ ਦੇ ਰਾਹ ਵਿਚ ਖਰਚ ਕਰਨ ਦਾ ਸਮਾਂ ਆ ਜਾਵੇ ਤਾਂ) ਆਪਣੀਆਂ ਮੁਠੀ ਮੀਟ ਬੈਠਣ ਇਹਨਾਂ ਠੱਗਾਂ ਨੇ ਅੱਲਾ ਨੂੰ ਭੁਲਾ ਦਿਤਾ ਤਾਂ (ਉਸ ਦੇ ਬਦਲੇ ਵਿਚ ਮਾਨੋਂ) ਅੱਲਾ ਨੇ ਭੀ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਲਾ ਦਿਤਾ ਕੋਈ ਭ੍ਰਮ ਨਹੀਂ ਕਿ ਮੁਨਾਫਿਕ ਬੜੇਹੀ ਅਮੋੜ ਹਨ ॥੬੭॥ ਮੁਨਾਫਿਕ ਪੁਰਖ ਅਰ ਮੁਨਾਫਿਕ ਤੀਵੀਆਂ ਅਰ ਕਾਫਰਾਂ ਦੇ ਭਾਗਾਂ ਵਿਚ ਖੁਦਾ ਨੇ ਨਰਕਾਗਨੀ ਦੀ ਗਿਆ ਨੀਯਤ ਕਰ ਲੀਤੀ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਲੋਗ ਨਿਤਰਾਂ ੨ ਓਸੇ ਵਿਖ੍ਯ ਹੀ ਰਹਿਣਗੇ (ਅਰ ) ਉਹੀ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਨਿਰਭਰ ਕਰਨੇ ਯੋਗ੍ਯ ਹੈ ਅਰ ਖੁਦਾ ਨੇ ਏਹਨਾਂ ਨੂੰ ਫਿਟਕਾਰ ਦਿਤਾ ਹੈ । ਏਨ੍ਹਾਂ ਵਾਸਤੇ ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਦਾ ਦੁਖ ਹੈ ॥੬੮॥ ਕਿ ਜਿਸ ਤਰਹਾਂ ਤੁਹਾਡੇ ਨਾਲੋਂ :ਹਾਡੇ ਪਹਿਲੇ ਬਹੁਤ ਵਧੀਕ ਬਲੀ ਸਨ ਅਰੁ ਧਨ ਪਦਾਰਥ ਤਥਾ ਮਾਲ ਅੰਸ ਭੀ (ਤੁਹਾਡੇ ਨਾਲੋਂ) ਅਧਿਕ ਰਖਦੇ ਸਨ ਤਾਂ ਓਹ ਆਪਣੇ ਹਿਸੇ ਦੇ (ਸਾਂਸਾਰਿਕ) ਫਾਇਦੇ ਭੋਗ ਗਏ ਸੋ ਤੁਸਾਂ ਭੀ ਆਪਣੇ ਹਿਸੇ ਦੇ(ਸਾਂਸਾਰਿਕ ਲਾਭ ਲੈ ਲੀਤੇ ਅਰ ਜਿਸ&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>cwizzl4zcr5ar4hx7dv1faxshlginfi</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>ਪੰਨਾ:ਕੁਰਾਨ ਮਜੀਦ (1932).pdf/206</title>
    <ns>250</ns>
    <id>58393</id>
    <revision>
      <id>183868</id>
      <parentid>161208</parentid>
      <timestamp>2024-12-12T13:38:39Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Taranpreet Goswami</username>
        <id>2106</id>
      </contributor>
      <minor />
      <comment>(via JWB)</comment>
      <origin>183868</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="4317" sha1="l8cn0phur1pseadjlvarle29w1howzm" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Kaur.gurmel&quot; /&gt;{{rh|੨੦੬|ਪਾਰਾ ੧੧|ਸੂਰਤ ਤੌਬਾ }}
{{rule}}&lt;/noinclude&gt;﻿ ਅਰ ਹਿਜਰਤ ਕਰਨ ਵਾਲਿਆਂ ਅਰ ਅਨੁਸਾਰ (ਮਦਦ ਦੇਣ ਵਾਲਿਆਂ) ਵਿਚੋਂ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਲੋਗਾਂ ਨੇ (ਇਸਲਾਮ ਦੇ ਕਬੂਲ ਕਰਨ ਵਿਚ) ਪਹਿਲ ਕੀਤੀ (ਅਰ) ਸਾਰਿਆਂ ਨਾਲੋਂ ਪਹਿਲਾਂ (ਭਰੋਸਾ ਕਰ ਬੈਠੇ) ਅਰ (ਹੋਰ) ਓਹ ਲੋਗ ਜੋ ਇਹਨਾਂ ਥੀਂ ਪਿਛੋਂ ਸ਼ੁਧ ਚਿਤ ਨਾਲ ਈਮਾਨ ਵਿਚ ਪ੍ਰਾਪਤ ਹੋਏ ਖੁਦਾ ਓਹਨਾਂ ਨਾਲ ਪ੍ਰਸੰਨ ਅਰ ਓ ਖੁਦਾ ਸਾਥ ਪ੍ਰਸੰਨ ਅਰ ਖੁਦਾ ਨੇ ਓਹਨਾਂ ਵਾਸਤੇ (ਸਵਰਗਾਂ ਦੇ ਐਸੇ) ਬਾਗ ਬਣਾ ਰਖੇ ਹਨ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਨੀਚੇ ਨਹਿਰਾਂ (ਪੜੀਆਂ) ਵਗ ਰਹੀਆਂ ਹੋਣਗੀਆਂ (ਅਰ ਇਹ) ਉਹਨਾਂ ਵਿਚ ਸਦਾ ਵਾਸਤੇ ਰਹਿਣਗੋ (ਅਰ) ਇਹੋ ਹੀ ਬੜੀ ਸਫਲਤਾ ਹੈ ॥੧੦੦॥ ਅਰ (ਮੁਸਲਮਾਨੋ !) ਤੁਹਾਡੇ ਇਰਦ ਗਿਰਦ ਦੇ ਗ੍ਰਾਮੀਣਾਂ ਵਿਚੋਂ (ਕਈਕ) ਮੁਨਾਫਿਕ ਹਨ ਅਰ ਕਈਕ ਮਦੀਨੇ ਦੇ ਰਹਿਣ ਵਾਲਿਆਂ ਵਿਚੋਂ (ਭੀ) ਜੋ ਨਿਫਾਕ ਪਰ ਅੜੇ ਬੈਠੇ ਹਨ ਤੁਸੀਂ ਇਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਜਾਣਦੇ ਅਸੀਂ ਏਹਨਾਂ ਨੂੰ (ਭਲੀ ਤਰਹਾਂ) ਜਾਣਦੇ ਹਾਂ ਸੋ ਅਜੇ ਤਾਂ ਅਸੀਂ ਏਹਨਾਂ ਨੂੰ (ਸੰਸਾਰ ਵਿਚ) ਦੋਹਰੀ ਸੌੜ ਚਾੜ੍ਹਾਂਗੇ ਅਰ ਫੇਰ ਅੰਤ ਨੂੰ (ਕਿਆਮਤ ਦੇ ਦਿਨ) ਬੜੇ ਭਿਆ- ਨਕ) ਦੁਖ ਦੀ ਤਰਫ ਭੇਜੇ ਜਾਣਗੇ ॥ ੧੦੧॥ ਅਰ (ਕੁਛ) ਹੋਰ ਲੋਗ ਹਨ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਆਪਣੀ ਅਵੱਯਾ ਦਾ ਇਕਰਾਰ ਕੀਤਾ (ਅਰ ਏਹਨਾਂ ਨੇ) ਮਿਲੇ ਜੁਲੇ ਕਰਮ ਕੀਤੇ (ਕੁਝ ) ਭਲੇ ਅਰ ਕੁਝ ਬੁਰੇ ਸੋ ਅਸੰਭਵ ਨਹੀਂ ਕਿ ਅੱਲਾ ਏਹਨਾਂ ਦੀ (ਭੀ ) ਭੁਲਣਾ ਬਖਸ਼ ਦੇ ਕਿਉਂਕਿ ਅੱਲਾ ਬਖਸ਼ਣੇ ਵਾਲਾ ਮਿਹਰਬਾਨ ਹੈ ॥੧੦੨। ਇਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਮਾਲ ਵਿਚੋਂ ਜ਼ਕਾਤ ਲੈ ਲੀਤਾ ਕਰੋ ਕੇ ਜ਼ਕਾਤ ਦੇ ਕਬੂਲ ਕਰਨ ਵਿਚ ਤੁਸੀਂ ਏਹਨਾਂ ਨੂੰ (ਗੁਨਾਹਾਂ ਥੀਂ) ਸੁਧ ਪਵਿਤ੍ਰ ਕਰਦੇ ਹੋ ਅਰ ਏਹਨਾਂ ਨੂੰ ਖੈਰ ਦੀ ਅਸੀਸ ਕਰੋ ਕਿਉਂਕਿ ਤੁਹਾਡੀ ਦੁਆ ਏਹਨਾਂ ਨੂੰ ਧੈਰਜਤਾਈ (ਦਾ ਕਾਰਣ ਹੁੰਦੀ) ਹੈ ਅਰ ਅੱਲਾ (ਸਭਨਾਂ ਦੀਆਂ ) ਸੁਣਦਾ ਅਰ ਸਭ ਕੁਛ ) ਜਾਣਦਾ ਹੈ ।। ੧੦੩ ॥ ਕੀ ਏਹਨਾਂ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਏਸ ਬਾਤ ਦੀ ਖਬਰ ਨਹੀਂ ਕਿ ਅੱਲਾ ਹੀ ਆਪਣਿਆਂ ਬੰਦਿਆਂ ਦੀ ਤੋਬਾ ਕਬੂਲ ਕਰਦਾ ਹੈ ਅਰ ਵਹੀ ਪੁੰਨ (ਦਾ ਪਦਾਰਥ) ਲੈਂਦਾ ਅਰ ਅੱਲਾ ਹੀ ਬੜਾ ਤੌਬਾ ਕਬੂਲ ਕਰਨੇ ਵਾਲਾ ਮੇਹਰਬਾਨ ਹੈ ॥ ੧੦੪ ॥ (ਏਹਨਾਂ ਨੂੰ) ਸਮਝਾ ਦਿਓ ਕਿ ਤੁਸੀਂ (ਆ- ਪਣੀ ਜਗ੍ਹਾ) ਕਰਮ ਕਰਦੇ ਰਹੋ, ਸੋ ਅਜੇ ਤਾਂ ਅੱਲਾ ਤੁਹਾਡਿਆਂ ਕਰਮਾਂ ਨੂੰ ਦੇਖੇਗਾ ਅਰ ਅੱਲਾ ਦਾਂ ਰਸੂਲ ਅਰ ਮੁਸਲਮਾਨ (ਭੀ ਦੇਖਣਗੇ ) ਅਰ ਅਵਸ਼ ਤੁਸੀਂ ਓਸ (ਕਾਦਰ ਮੁਤਲਿਕ ) ਦੀ ਤਰਫ ਲੌਟਾਏ ਜਾਓਗੇ ਜੋ ਗੁਪਤ ਪ੍ਰਗਟ (ਸਭ ਕੁਛ ) ਜਾਣਦਾ ਹੈ ਪੁਨਰ ਜੋ ਕੁਛ ਤੁਸੀਂ (ਸੰਸਾਰ ਵਿਚ ) ਕਰਦੇ ਰਹੇ ਵੋ ਓਹ ਤੁਹਾਨੂੰ (ਓਸ ਦੀ ਹਕੀਕਤ ) ਤੋਂ ਵਾਕਿਫ ਕਰ ਦੇਵੇਗਾ ॥੧੦੫॥&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>l8cn0phur1pseadjlvarle29w1howzm</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>ਪੰਨਾ:ਕੁਰਾਨ ਮਜੀਦ (1932).pdf/207</title>
    <ns>250</ns>
    <id>58394</id>
    <revision>
      <id>183869</id>
      <parentid>161211</parentid>
      <timestamp>2024-12-12T13:38:41Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Taranpreet Goswami</username>
        <id>2106</id>
      </contributor>
      <minor />
      <comment>(via JWB)</comment>
      <origin>183869</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="4157" sha1="5g036l21dcp9th75di0lkmojfdt94kk" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Kaur.gurmel&quot; /&gt;{{rh|ਪਾਰਾ ੧੧|ਸੂਰਤ ਤੌਬਾ ੯|੨੦੭ }}
{{rule}}&lt;/noinclude&gt;ਅਰ (ਕੁਛ ) ਹੋਰ ਲੋਗ ਹਨ ਕਿ ਖੁਦਾ ਦੀ ਆਗਿਆ ਦੇ ਉਡੀਕ ਵਿਚ ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਮਾਮਲਾ ਢਿਲ ਵਿਚ ਹੈ (ਉਸ ਨੂੰ ਅਖਤਿਆਰ ਹੈ ) ਕਿ ਅਥਵਾ ਓਹਨਾਂ ਨੂੰ ਦੁਖ ਦੇਵੇ ਕਿੰਵਾ ਓਹਨਾਂ ਦੀ ਤੌਬਾ ਕਬੂਲ ਕਰ ਲਵੇ ਅਰ ਅੱਲਾ ਜਾਨਣੇ ਵਾਲਾ ਹਿਕਮਤ ਵਾਲਾ ਹੈ ॥ ੧੦੬ ।। ਅਰ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਏਸ ਇਛਾ ਸਾਥ ਇਕ ਮਸਜਦ ਬਣਾ ਖੜੀ ਕੀਤੀ ਕਿ (ਮੁਸਲਮਾਨਾਂ ਨੂੰ) ਨੁਕਸਾਨ ਪਹੁੰ- ਚਾਈਏ ਅਰ (ਖੁਦਾ ਤਥਾ ਰਸੂਲ ਦੇ ਸਾਥ) ਕੁਫਰ ਕਰਨ ਅਰ ਮੁਸਲਮਾਨਾਂ ਵਿਚ ਦਵੈਤ ਪਾ ਦੇਣ ਅਰ ਉਹਨਾਂ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਆਸਰਾ ਦੇਣ ਜੋ ਅੱਲਾ ਅਰ ਉਸਦੇ ਰਸੂਲ ਸਾਥ ਪਹਿਲੇ ਲੜ ਚੁਕੇ ਹਨ ਅਰ (ਪੁਛਿਆ ਜਾਵੇਗਾ ਤਾਂ ) ਸੌਗੰਧਾਂ ਕਰਨ ਲਗ ਪੈਣਗੇ ਕਿ ਅਸਾਂ ਤਾਂ ਭਲਾਈ ਤੋਂ ਸਿਵਾ ਹੋਰ ਕਿਸੇ ਤਰਹਾਂ ਦਾ ਸੰਕਲਪ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ ਅਰ ਅੱਲਾ ਗਵਾਹੀ ਦੇਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਏਹ ਕੂੜੇ ਹਨ ॥ ੧੦੭ ॥ (ਸੋ ਹੇ ਪੈ ੰਬਰ ) ਤੁਸਾਂ ਓਸ ਮਸਜਦ ਵਿਚ ਕਦਾਪਿ
ਜਾ ਕੇ ) ਭੀ ਨਾ ਖੜਿਆਂ ਹੋਣਾ ਹਾਂ ਓਹ ਮਸਜਦ ਜਿਸਦੀ ਸੀਮਾਂ ਆਦ ਕਾਲ ਤੋਂ ਸੰਜਮਤਾਈ ਪਰ ਰਖੀ ਗਈ ਨਿਰਸੰਦੇਹ ਉਸ ਦਾ ਹੱਕ ਹੈ ਕਿ ਤੁਸੀਂ ਓਸ ਵਿਚ ਖੜੇ ਹੋ(ਕਿਉਂਕਿ)ਓਸ ਵਿਚ ਐਸੇ ਲੋਗ ਹਨ ਜੋ ਭਲੀ ਤਰਹਾਂ ਪਾਕ ਸਾਫ ਰਹਿਨ ਨੂੰ ਪਸੰਦ ਕਰਦੇ ਹਨ ਅਰ ਅੱਲਾ ਭਲੀ ਤਰਾਂ ਸਾਫ ਸੁਥਰਿਆਂ ਰਹਿਣ ਵਾਲਿਆਂ ਨੂੰ ਪਸੰਦ ਕਰਦਾ ਹੈ ॥੧੦੮॥ ਭਲਾ ਜੋ ਆਦਮੀ ਖੁਦਾ ਦੇ ਖੌਫ ਅਰ ਉਸਦੀ ਪ੍ਰਸੰਨਤਾਈ ਪਰ ਆਪਨੀ ਇਮਾਰਤ ਦੀ ਸੀਮਾ ਰਖੇ ਓਹ ਚੰਗਾ ਕਿੰਵਾ ਓਹ ਜੋ ਢਾਹੇ ਵਾਲੀ ਖਾਈ ਦੇ ਕਿਨਾਰੇ ਪਰ ਆਪਣੀ ਇਮਾਰਤ ਦੀ ਨੀਂਵ ਰਖੇ ਪੁਨਰ ਓਹ (ਇਮਾਰਤ ਘੜੱਮ ਨਾਲ ) ਓਸ ਨੂੰ ਨਰਕਾਗਣੀ ਵਿਚ ਜਾ ਸੁਟੇ ਅਰ ਅੱਲਾ ਦੁਸ਼ਟ ਪੁਰਖਾਂ ਨੂੰ ਸਿ ਖਿਆ ਨਹੀਂ ਦਿਤਾ ਕਰਦਾ ॥ ੧੦੯ ॥ ਇਹ ਇਮਾਰਤ ਜੋ ਇਨਹਾਂ ਲੋਗਾਂ ਨੇ ਬਣਾਈ ਹੈ ਇਸ ਕਾਰਨ ਏਹਨਾਂ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਦਿਲਾਂ ਵਿਚ ਤੌਖਲਾ ਪਾਈ ਰਖੇਗੀ ਇਥੋਂ ਤਕ ਕਿ ਏਹਨਾਂ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਦਿਲ ਟੋਟੇ ਟੋਟੇ ਨਾ ਹੋ ਜਾਣ ਅਰ ਅੱਲਾ (ਸਾਰਿਆਂ ਦੇ ਬਿਰਤਾਂਤ ) ਜਾਨਣੇ ਵਾਲਾ (ਅਰ ) ਸਾਹਿਬ ਤਦਬੀਰ ਹੈ॥੧੧੦॥ ਰੁਕੂਹ ੧੩ ॥
ਅੱਲਾ ਨੇ ਮੁਸਲਮਾਨਾਂ ਪਾਸੋਂ ਓਹਨਾਂ ਦੀਆਂ ਜਾਨਾਂ ਅਰ ਓਹਨਾਂ ਦੇ ਮਾਲ(ਏਸ ਗਿਯਾ ਪਰ) ਮੋਲ ਲੈ ਲੀਤੇ ਹਨ ਕਿ ਓਹਨਾਂ ਦੇ ਬਦਲੇ ਓਹਨਾਂ ਨੂੰ ਸਵਰਗ (ਦੇਵੇਗਾ ਏਹ ਲੋਗ ) ਅੱਲਾ ਦੇ ਰਾਹ ਵਿਚ ਲੜਦੇ ਹਨ ਅਰ (ਵੈਰੀਆਂ ) ਨੂੰ ਮਾਰਦੇ ਅਰ (ਆਪ ਭੀ ) ਮਾਰੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ਏਹ ਖੁਦਾ ਦਾ ਪੱਕਾ ਬਚਨ ਹੈ ਜਿਸ ਦਾ ਪੂਰਾ ਕਰਨਾ ਉਸਨੇ ਆਪਣੇ ਪਰ ਲਾਜ਼ਿਮ ਕਰ ਲੀਤਾ ਹੈ (ਅਰ ਇਹ ਬਚਨ ) ਤੋਰਾਤ ਅਰ ਅੰਜੀਲ ਅਰ ਕੁਰਆਨ&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>5g036l21dcp9th75di0lkmojfdt94kk</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>ਪੰਨਾ:ਕੁਰਾਨ ਮਜੀਦ (1932).pdf/208</title>
    <ns>250</ns>
    <id>58395</id>
    <revision>
      <id>183870</id>
      <parentid>161214</parentid>
      <timestamp>2024-12-12T13:38:44Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Taranpreet Goswami</username>
        <id>2106</id>
      </contributor>
      <minor />
      <comment>(via JWB)</comment>
      <origin>183870</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="4353" sha1="nbc0h6vl3wibu7n81y6s275wrs1i5aj" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Kaur.gurmel&quot; /&gt;{{rh|੨੦੮|ਪਾਰਾ ੧੧|ਸੂਰਤ ਤੌਬਾ ੯ }}&lt;/noinclude&gt;﻿ (ਸੰਪੂਰਨਾਂ) ਵਿਚ (ਲਿਖਆ ਹੋਇਆ ਹੈ) ਅਰ ਖੁਦਾ ਨਾਲੋਂ ਵਧ ਕੇ ਆਪਣੇ ਬਚਨ ਦਾ ਪੱਕਾ ਹੋਰ ਕੌਣ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਮੁਸਲਮਾਨੋ ! ਆਪਣੇ (ਇਸ ) ਵਿਉਪਾਰ ਦੀ ਜੋ ਤੁਸਾਂ ਖੁਦਾ ਦੇ ਨਾਲ ਕੀਤਾ ਹੈ ਖੁਸ਼ੀਆਂ ਕਰੋ ਅਰ ਏਹ (ਵਿਵਹਾਰ ਜੋ ਤੁਸਾਂ ਖੁਦਾ ਨਾਲ ਕੀਤਾ ਹੈ ਏਸ ਕਰਕੇ ਤੁਹਾਡੀ) ਬੜੀ ਕਾਮ- ਯਾਬੀ ਹੈ॥ ੧੧੧॥(ਏਹੋ ਹੀ ) ਤੌਬਾ ਕਰਨ ਵਾਲੇ, ਇਬਾਦਤ ਕਰਨ ਵਾਲੇ, (ਖੁਦਾ ਦੀ ) ਉਸਤਤੀ ਕਰਨ ਵਾਲੇ, (ਰੱਬ ਦੇ ਰਾਹ ਵਿਚ ) ਯਾਤ੍ਰਾ ਕਰਨ ਵਾਲੇ, ਰੁਕੂਹ ਕਰਨ ਵਾਲੇ, ਸਜਦਾ ਕਰਨ ਵਾਲੇ, (ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ) ਸ਼ੁਭ ਕੰਮ ਦੀ ਸਲਾਹ ਦੇਣ ਵਾਲੇ ਅਰ ਨਖਿਧ ਕਰਮਾਂ ਥੀਂ ਰੋਕਣੇ ਵਾਲੇ ਅਰ ਅੱਲਾ ਨੇ ਜੋ ਸੀਮਾਂ ਬੰਨ੍ਹ ਰੱਖੀਆਂ ਹਨ ਓਹਨਾਂ ਦੀ ਰਾਖੀ ਰੱਖਣ ਵਾਲੇ (ਐਸਿਆਂ) ਮੁਸਲਮਾਨਾਂ ਨੂੰ ਖੁਸ਼ਖਬਰੀ ਸੁਣਾ ਦਿਓ ॥੧੧੨॥ ਪੈਯੰਬਰ ਅਰ ਮੁਸਲਮਾਨਾਂ ਨੂੰ ਸੋਭਨੀਕ ਨਹੀਂ ਕਿ ਭੇਦਵਾਦੀਆਂ ਦੀ ਬਖਸ਼ਿਸ਼ ਵਾਸਤੇ ਦੁਆ ਮੰਗਿਆ ਕਰਨ ਜਦੋਂ ਮਾਲੂਮ ਹੋ ਗਿਆ ਕਿ ਉਹ ਨਾਰਕੀ ਹਨ ਭਾਵੇਂ ਤੀਕਨ ਓਹ (ਓਹਨਾਂ) ਦੇ ਸੰਬੰਧੀ (ਹੀ ਕਿਉਂ ਨਾ ਹੋਣ ॥੧੧੩॥ ਅਰ (ਉਹ ਜੋ ) ਇਬਰਾਹੀਮ ਨੇ ਆਪਣੇ ਪਿਤਾ ਵਾਸਤੇ ਮਨਫਰਤ ਦੀ ਦੁਆ ਮੰਗੀ ਸੀ ਸੋ (ਉਹ) ਇਕ ਪ੍ਰਤਿਗਿਆ (ਦੇ ਕਾਰਣ ਮੰਗੀ ਸੀ) ਜੋ ਇਬਰਾਹੀਮ ਨੇ ਆਪਣੇ ਪਿਤਾ ਸਾਥ ਕਰ ਲੀਤੀ ਸੀ ਪੁਨਰ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਭੀ ਜਦੋਂ ਪ੍ਰਤੀਤ ਹੋ ਗਇਆ ਕਿ ਇਹ ਖੁਦਾ ਦਾ ਵੈਰੀ ਹੈ ਤਾਂ ਪਿਤਾ ਪਾਸੋਂ (ਸਾਫ) ਹਥ ਧੋ ਬੈਠੇ ਨਿਰਸੰਦੇਹ  ਂ ਇਬਰਾਹੀਮ ਬੜਾ ਨਰਮ ਦਿਲ ਅਰ ਬੁਰਦਬਾਰ ਸੀ॥੧੧੪॥ ਅਰ ਅੱਲਾ ਦੇ ਪਰਤਾਬ ਥੀਂ ਦੂਰ ਹੈ ਕਿ ਇਕ ਕੌਮ ਨੂੰ ਸਿਖਿਆ ਦਿਤਿਆਂ ਪਿਛੋਂ ਕੁਮਾਰਗੀ ਇਸਥਿਤ ਕਰੇ ਜਿਤਨਾ ਚਿਰ ਓਹਨਾਂ ਨੂੰ ਓਹ ਵਸਤਾਂ ਨਾਂ ਦਸ ਦੇਂਵੇ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਪਾਸੋਂ ਉਹ ਬਚਦੇ ਰਹਿਣ ਨਿਰਸੰਦੇਹ ਅੱਲਾ ਸੰਪੂਰਣ ਵਸਤਾਂ ਤੋਂ ਗਿਆਤ ਹੈ।॥੧੧੫॥ ਨਿਰਸੰਦੇਹ ਧਰਤੀ ਅਗਾਸ ਦਾ ਰਾਜ ਅੱਲਾ ਦਾ ਹੈ ਹੀ (ਵਹੀ ) ਓਪਤ ਕਰਦਾ ਹੈ ਅਰ (ਵਹੀ ) ਪਰਲੋ ਕਰਦਾ ਹੈ ਅਰ ਅੱਲਾ ਤੋਂ ਸਿਵਾ ਨਾ ਤਾਂ ਕੋਈ ਤੁਹਾਡਾ ਹਾਮੀ ਹੈ ਅਰ ਨਾ ਹੀ ਮਦਦ- ਗਾਰ ॥ ੧੧੬ ॥ ਅਵਸ਼ ਖੁਦਾ ਨੇ ਪੈ ੰਬਰ ਪਰ ਬੜੀ ਕਿਰਪਾ ਕੀਤੀ : ਅਰ (ਹੋਰ) ਮਹਾਜਰਾਂ ਅਰ ਅਨਸਾਰਾ ਪਰ ਜਿਹਨਾਂ ਨੇ ਤੰਗੀ ਦੇ ਵੇਲੇ ਪੈਯੰਬਰ ਦਾ ਸਾਥ ਦਿਤਾ ਜਦੋਂ ਕਿ ਇਨ੍ਹਾਂ ਵਿਚੋਂ ਕਈਆਂ ਕੁ ਦੇ ਦਿਲ ਡੋਲ ਚਲੇ ਸਨ ਪੁਨਰ ਅੱਲਾ ਨੇ ਏਹਨਾਂ ਪਰ (ਭੀ ) ਆਪਣਾ ਫਜ਼ਲ ਕੀਤਾ ਏਸ ਵਿਚ ਭ੍ਰਮ ਨਹੀਂ ਕਿ ਖੁਦਾ ਏਹਨਾਂ ਸਾਰਿਆਂ ਪਰ ਅਤੀ ਕ੍ਰਿਪਾਲੂ (ਅਰ ਏਹਨਾਂ ਦੇ ਹਾਲ ਪਰ ਆਪਣੀ ) ਦਇਆ ਰਖਦਾ ਹੈ ॥੧੧੭ ॥ ਅਰ (ਅਮੁਨਾ ਪ੍ਰਕਾਰੇਣ ) ਉਹਨਾਂ ਤਿੰਨਾਂ (ਪੁਰਖਾਂ) ਪਰ ਭੀ ਜਿਨਾਂ ਨੂੰ ਢਿਲ ਦਿਤੀ&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>nbc0h6vl3wibu7n81y6s275wrs1i5aj</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>ਪੰਨਾ:ਕੁਰਾਨ ਮਜੀਦ (1932).pdf/209</title>
    <ns>250</ns>
    <id>58396</id>
    <revision>
      <id>183871</id>
      <parentid>161215</parentid>
      <timestamp>2024-12-12T13:38:50Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Taranpreet Goswami</username>
        <id>2106</id>
      </contributor>
      <minor />
      <comment>(via JWB)</comment>
      <origin>183871</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="4122" sha1="0a73gpvdon8nm258uibp93kbm6v7w2e" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Kaur.gurmel&quot; /&gt;{{rh|ਪਾਰਾ ੧੧|ਸੂਰਤ ਤੌਬਾ ੯|੨੦੯ }}
{{rule}}&lt;/noinclude&gt;
ਗਈ ਸੀ, ਇਥੋਂ ਤਕ ਕਿ ਜਦੋਂ ਧਰਤੀ ਵਿਸਤਾਰ ਵਾਲੀ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਭੀ ਉਨ੍ਹਾਂ ਪਰ ਸੰਕੁਚਿਤ ਹੋਣ ਲਗੀ ਅਰ ਉਹ ਆਪਣੀ ਜਾਨ ਥੀਂ ਭੀ ਤੰਗ ਆ ਗਏ ਅਰ ਸਮਝ ਚੁਕੇ ਕਿ ਖੁਦਾ (ਦੀ ਪਕੜ ) ਪਾਸੋਂ ਉਸ ਤੋਂ ਸਿਵਾ ਹੋਰ ਕਿਤੇ ਆਸਰਾ ਨਹੀਂ, ਅਤਏਵ ਖੁਦਾ ਨੇ ਓਹਨਾਂ ਦੀ ਤੌਬਾ ਕਬੂਲ ਕਰ ਲੀਤੀ ਤਾਂ ਉਹ ਤੌਬਾ ਕੀਤੀ ਰੇਣ ਨਿਰਸੰਦੇਹ ਅੱਲਾ ਬੜਾ ਹੀ ਤੌਬਾ ਕਬੂਲ ਕਰਨੇ ਵਾਲਾ ਮਿਹਰਬਾਨ ਹੈ ॥ ੧੧੮ ॥ ਰੁਕੂਹ ੧੪ ॥
ਮੁਸਲਮਾਨੋ ! ਖੁਦਾ (ਦੇ ਗਜ਼ਬ ਥੀਂ ) ਡਰੋ ਅਰ ਸੱਚ ਬੋਲਣ ਵਾ ਲਿਆਂ ਦੇ ਸਹਿਜੋਗੀ ਹੋਵੋ ॥ ੧੧੯ ॥ ਮਦੀਨੇ ਦੇ ਰਹਿਣ ਵਾਲੇ ਅਰ ਏਹਨਾਂ ਦੇ ਲਾਂਭੇ ਚਾਂਭੇ ਦੇ ਗ੍ਰਾਮੀਣਾਂ ਨੂੰ ਯੋਗ ਨਹੀਂ ਸੀ ਕਿ ਖੁਦਾ ਦੇ ਰਸੂਲ (ਦੇ ਸਹਿ- ਜੋਗ ) ਤੋਂ ਪਿਛੇ ਰਹਿ ਜਾਣ ਅਰ ਨਾ ਹੀ ਏਹ (ਜੋਗ ਸੀ ) ਕਿ ਰਸੂਲ ਦੇ ਪ੍ਰਾਣਾਂ ਵਲ ਧਿਆਨ ਨਾ ਕਰਕੇ ਆਪਣਿਆਂ ਪ੍ਰਾਣਾਂ ਦੇ ਸੰਸੇ ਵਿਚ ਲਗ ਜਾਣ ਇਹ ਇਸ ਵਾਸਤੇ ਕਿ ਏਹਨਾਂ (ਯੁਧ ਕਰਨ ਵਾਲਿਆਂ ) ਨੂੰ ਰੱਬ ਦੇ ਰਾਹ ਵਿਚ ਤ੍ਰਿਖਾ ਅਰ ਯਤਨ ਅਰ ਭੁਖ ਦੀ ਤਕਲੀਫ ਪਹੁੰਚਦੀ ਹੈ ਤਾਂ ਅਰ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਅਸਥਾਨਾਂ ਪਰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਚਲਨ ਕਰਕੇ ਕਾਫਰ ਕੁੜ ਦੇ ਹਨ ਓਥੇ ਚਲਦੇ ਹਨ ਅਰ ਵੈਰੀਆਂ ਪਾਸੋਂ ਜੋ(ਕਦੀ)ਕੁਛ ਮਿਲ ਮਲਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਹਰਹਰਕਰਮ ਦੇ ਬਦਲੇ (ਖੁਦਾ ਦੇ ਪਾਸ) ਏਹਨਾਂ ਦਾ ਨੇਕ ਕਰਮ ਲਿਖਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਨਿਰ- ਸੰਦੇਹ ਅੱਲਾ ਸਾਫ ਦਿਲੀ ਨਾਲ (ਇਸਲਾਮ ਦੀ ਸੇਵਾ ਕਰਨ ) ਵਾਲਿਆਂ ਦੇ ਅਜਰ ਨੂੰ ਅਨਰਥ ਨਹੀਂ ਹੋਣ ਦਿਤਾ ਕਰਦਾ ॥ ੧੨੦ ॥ ਅਰ (ਇਸੀ ਭਾਂਤ ) ਯੁਨ ਅਥਵਾ ਅਧਿਕ ਜੋ ਕੁਛ (ਰੱਬ ਦੇ ਰਾਹ ਵਿਚ ) ਖਰਚ ਕਰਦੇ ਹਨ ਅਰ ਜੋ ਮੈਦਾਨ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਉਲੰਘਣ ਕਰਨੇ ਪੈਂਦੇ ਹਨ ਇਹ ਸਭ (ਇਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਇਮਾਲਨਾਮੇ ਪਰ ) ਏਹਨਾਂ ਦੇ ਨਾਮ ਲਿਖਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਤਾ ਕਿ ਅੱਲਾ ਏਹਨਾਂ ਨੂੰ ਏਹਨਾਂ ਦੇ ਕਰਮਾਂ ਦਾ ਉੱਤਮ ਤੋਂ ਉੱਤਮ ਫਲ ਪ੍ਰਦਾਨ ਕਰੇ ॥੧੨੧ ॥ ਅਰ (ਇਹ ਭੀ ) ਯੋਗ ਨਹੀਂ ਕਿ ਸਾਰਿਆਂ ਦੇ ਸਾਰੇ ਮੁਸਲਮਾਨ (ਆਪੋ ਆਪਣਿਆਂ ਘਰਾਂ ਵਿਚੋਂ ) ਨਿਕਸ ਖੜੇ ਹੋਣ ਅਰ ਐਸੇ ਕਿਓਂ ਨਾ ਕੀਤਾ ਕਿ ਓਹਨਾਂ ਦੀ ਹਰ ਇਕ ਸ਼ਰੇਣੀ ਵਿਚੋਂ ਕਛਕ ਲੋਗ (ਆਪਣਿਆਂ ਘਰਾਂ ਵਿਚੋਂ ) ਨਿਕਸੇ ਹੁੰਦੇ ਕਿ ਦੀਨ ਦੀ ਸਮਝ ਉਤਪਤ ਕਰਦੇ ਅਰ ਜਦੋਂ (ਸਿਖ ਸਮਝ ਕੇ ) ਆਪਣੀ ਜਾਤੀ ਵਿਚ ਵਾਪਸ ਜਾਂਦੇ ਤਾਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ (ਖੁਦ ਦੀ ਨਾ ਫੁਰਮਾਨੀ ਤੋਂ ) ਡਰਾਂਦੇ ਤਾ ਕਿ ਓਹ ਲੋਗ (ਭੀ ਬੁਰਿਆਂ ਕੰਮਾਂ ਥੀਂ ) ਬਚਨ ॥ ੧੨੨ ॥ ਰੁਕੂਹ ੧੫ ॥
ਕੇ
ਮੁਸਲਮਾਨੋ ! ਆਪਣੇ ਸਮੀਪੀ ਵਰਤੀ ਕਾਫਰਾਂ ਸਾਥ ਲੜੋ ਅਰ&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>0a73gpvdon8nm258uibp93kbm6v7w2e</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>ਪੰਨਾ:ਕੁਰਾਨ ਮਜੀਦ (1932).pdf/210</title>
    <ns>250</ns>
    <id>58397</id>
    <revision>
      <id>183873</id>
      <parentid>161216</parentid>
      <timestamp>2024-12-12T13:38:55Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Taranpreet Goswami</username>
        <id>2106</id>
      </contributor>
      <minor />
      <comment>(via JWB)</comment>
      <origin>183873</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="3730" sha1="2bhfqsqz05ynabrimqq6oklxqzvxktp" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Kaur.gurmel&quot; /&gt;{{rh|੨੧੦|ਪਾਰਾ ੧੧|ਸੂਰਤ ਤੌਬਾ ੯}}
{{rule}}&lt;/noinclude&gt;ਚਾਹੀਏ ਕਿ ਤੁਹਾਡੇ ਵਿਚ ਸਖ਼ਤਾਈ ਪਰਤੀਤ ਕਰਨ (ਅਰ ਕਿਸੇ ਪਰ ਨਿਰਾਪਰਾਧ ਵਧੀਕੀ ਨਾ ਕਰੋ) ਅਰ ਯਾਦ ਰਖੋ ਕਿ ਅੱਲਾ ਓਹਨਾਂ ਲੋਗਾਂ ਦਾ ਸਹਿਜੋਗੀ ਹੈ ਜੋ (ਵਧੀਕੀ ਕਰਨ ਥੀਂ ਬਚਦੇ ਹਨ ॥੧੨੩॥
ਅਰ ਜਿਸ ਵੇਲੇ ਕੋਈ ਸੂਰਤ ਨਾਜ਼ਲ ਕੀਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਤਾਂ ਮੁਨਾ- ਫਿਕਾਂ ਵਿਚੋਂ ਕਈਕ ਲੋਗ (ਇਕ ਦੂਸਰੇ ਨੂੰ) ਪੁਛਣ ਲਗਦੇ ਹਨ ਭਲਾ ਇਸ (ਸੁਰਤ) ਨੇ ਤੁਹਾਡੇ ਵਿਚੋਂ ਕਿਸਦਾ ਨਿਸਚਾ ਵਧਾਇਆ ਹੈ । ਸੋ ਜੋ (ਪਹਿਲਾਂ ਥੀਂ) ਹੀ ਭਰੋਸੇ ਵਾਲੇ ਹਨ ਇਸ (ਸੂਰਤ) ਨੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਤਾਂ ਭਰੋਸਾ ਬੜਾ ਦਿਤਾ ਅਰ ਓਹ (ਆਪਣੀ ੨ ਥਾਈਂ ) ' ਖੁਸ਼ੀਆਂ ਮਨਾ ਰਹੇ ਹਨ ॥੧੨੪ ॥ ਅਰ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਦਿਲਾਂ ਵਿਚ (ਨਫਾਕ ਦਾ) ਰੋਗ ਹੈ ਤਾਂ ਇਸ (ਸੁਰਤ) ਨੇ ਉਨਾਂ ਦੀ (ਪਿਛਲੀ) ਪਲੀਤੀ ਨਾਲੋਂ ਇਕ ਹੋਰ ਪਲੀਤੀ ਵਧਾ ਦਿਤੀ ਅਰ ਇਹ ਲੋਗ ਕੁਫਰ ਦੀ ਦਸ਼ਾ ਵਿਚ ਹੀ ਮਰ ਗਏ॥ ੧੨੫ ॥ ਕੀ ਇਹ ਲੋਗ (ਇਤਨੀ ਬਾਤ ਭੀ) ਨਹੀਂ ਦੇਖਦੇ ਕਿ ਓਹ ਹਰ ਬਰਸ ਇਕ ਵਾਰ ਅਥਵਾ ਦੋ ਵਾਰ ਦੁਖਾਂ ਵਿਚ ਆਵੇਢਿਤ ਹੁੰਦੇ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ ਅਜੇ ਭੀ ਨਾ ਤਾਂ ਤੌਬਾ ਹੀ ਕਰਦੇ ਹਨ ਅਰ ਨਾ ਹੀ ਸਿਖ- ਮਤ ਲੈਂਦੇ ਹਨ ॥ ੧੨੬ ॥ ਅਰ ਜਦੋਂ ਕੋਈ ਸੂਰਤ ਨਾਜ਼ਲ ਕੀਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਤਾਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਿਚੋਂ ਇਕ ਦੂਸਰੇ ਵਲ ਦੇਖਣ ਲਗ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਪੁਨਰ (ਇਹ ਸੰਭਾਖਣ ਕਰਕੇ ਕਿ) ਕਿਤੇ ਤੁਹਾਨੂੰ ਕੋਈ ਦੇਖਦਾ ਤਾਂ ਨਹੀਂ (ਉਠ ਕੇ) ਤੁਰ ਪੈਂਦੇ ਹਨ (ਇਹ ਲੋਗ ਪੈਯੰਬਰ ਦੀ ਸਭਾ ਵਿਚੋਂ ਕੀ ਫਿਰੇ ਕਿੰਤੂ) ਅੱਲਾ ਨੇ ਇਹਨਾਂ ਦੇ ਦਿਲਾਂ ਨੂੰ (ਸਚੇ ਦੀਨ ਦੀ ਤਰਫੋਂ) ਫੇਰ ਦਿਤਾ ਇਸ ਵਾਸਤੇ ਕਿ ਇਹ ਐਸੇ ਲੋਗ ਹਨ ਕਿ ਇਹਨਾਂ ਨੂੰ ਉਕੀ ਸਮਝ (ਹੀ) ਨਹੀਂ ॥ ੧੨੭ ॥ (ਲੋਗੋ !) ਤੁਹਾਡੇ ਪਾਸ ਤੁਹਾਡੇ ਵਿਚੋਂ ਹੀ ਇਕ ਰਸੂਲ ਆਏ ਹਨ ਤੁਹਾਡੀ ਤਕਲੀਫ ਇਹਨਾਂ ਪਰ ਔਖੀ ਗੁਜ਼ਰਦੀ ਹੈ (ਅਰ) ਇਹਨਾਂ ਨੂੰ ਤੁਹਾਡੀ ਭਲਾਈ ਦਾ ਹਾਉਕਾ ਹੈ ਅਰ ਮੁਸਲਮਾਨਾਂ ਪਰ ਅਧਿਕ ਤਰ ਦਿਆਲੂ (ਅਰ) ਮੇਹਰਬਾਨ ਹੈਂ॥ ੧੨੮ ॥ ਅਪਿ ਇਹ ਲੋਗ ਅਮੋੜਤਾਈ ਕਰਨ ਤਾਂ ਸਾਨੂੰ ਖੁਦਾ ਨਿਰਭਰ ਕਰਦਾ ਹੈ ਮੈਂ ਉਸੀ ਪਰ ਭਰੋਸਾ ਰਖਦਾ ਹਾਂ ਸਾਰਿਆਂ ਨਾਲੋਂ) ਵਡਾ ਹੈ ਉਸ ਰੁਕੂਹ ॥੧੬॥
(ਇਹਨਾਂ ਨੂੰ ਸਾਫ) ਕਹਿ ਦਿਓ ਕਿ ਓਸ ਤੋਂ ਸਿਵਾ ਕੋਈ ਪੂ ਨਹੀਂ ਅਰ ਅਰਸ਼ ਜੋ (ਮਖਲੂਕਾਤ ਵਿਚ ਦਾ ਭੀ ਉਹੀ ਸਵਾਮੀ ਹੈ ॥੧੨੯॥&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>2bhfqsqz05ynabrimqq6oklxqzvxktp</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>ਪੰਨਾ:ਕੁਰਾਨ ਮਜੀਦ (1932).pdf/211</title>
    <ns>250</ns>
    <id>58528</id>
    <revision>
      <id>183874</id>
      <parentid>176794</parentid>
      <timestamp>2024-12-12T13:38:58Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Taranpreet Goswami</username>
        <id>2106</id>
      </contributor>
      <minor />
      <comment>(via JWB)</comment>
      <origin>183874</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="3985" sha1="fyw5whb3iqnbgdufrs9gc9u2odyrwpa" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Dhillon Arshpreet&quot; /&gt;{{rh|ਪਾਰਾ ੧੧|ਸੂਰਤ ਯੂਨਸ ੧੦|੨੧੧}}&lt;/noinclude&gt;{{center|
{{larger|
'''ਸੂਰਤ ਯੂਨਸ ਮੱਕੇ ਵਿਚ ਉਤਰੀ ਇਸ ਦੀ ਇਕ'''&lt;/br&gt;
'''ਸੌ ਨੌਂ ਆਯਤਾਂ ਅਰ ਗਿਆਰਾਂ ਰੁਕੂਹ ਹਨ।'''}}}}
{{gap}}(ਆਰੰਭ) ਅੱਲਾ ਦੇ ਨਾਮ ਨਾਲ਼ (ਜੋ) ਅਤੀ ਦਿਆਲੂ (ਅਰ) ਕ੍ਰਿਪਾਲੂ
(ਹੈ) ਅਲਫ-ਲਾਮ ਰ੍ਹਾ ਇਹ ਐਸੀ ਪੁਸਤਕ ਦੀਆਂ ਆਇਤਾਂ ਹਨ ਜਿਸ
ਵਿਚ (ਅਧਿਕ ਤਰ) ਬਦਮਤਾਂ ਦੀਆਂ ਬਾਤਾਂ ਹਨ ॥ ੧ ॥ ਕੀ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਇਸ
ਬਾਤ ਥੀਂ ਅਚੰਭਾ ਗੁਜਰਿਆ ਕਿ ਅਸਾਂ ਨੇ ਉਹਨਾਂ ਵਿਚੋਂ ਹੀ ਇਕ ਆਦਮੀ
ਦੀ ਤਰਫ ਇਸ ਬਾਤ ਦੀ ਵਹੀ ਕੀਤੀ ਕਿ ਲੋਗਾਂ ਨੂੰ (ਰਬ ਦੇ ਕਸ਼ਟ ਥੀਂ)
ਸਭੈ ਕਰੋ ਅਰ ਭਰੋਸੇ ਵਾਲਿਆਂ ਨੂੰ ਖੁਸ਼ਖਬਰੀ ਸੁਣਾ ਦਿਓ ਕਿ ਓਹਨਾਂ
ਦੇ ਪਰਵਰਦਿਗਾਰ ਦੀ ਬਾਰਗਾਹ ਵਿਚ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਬੜਾ ਦਰਜਾ ਹੈ
ਕਾਫਰ (ਤਾਂ ਇਤਨੇ ਵਿਸਮਿਤ ਹੋਏ ਕਿ) ਲਗੇ ਕਹਿਣ ਕਿ ਜਾਣੇ ਰਬ
ਇਹ (ਪੁਰਖ) ਪ੍ਰਤੱਛ ਤਾਂਤਕੀ ਹੈ॥੨॥ (ਲੋਗੋ) ਤੁਹਾਡਾ ਪਰਵਰਦਿਗਾਰ
ਹੁੰਦੇ ਵਹੀ ਅੱਲਾ ਹੈ ਜਿਸ ਨੇ ਛੇ ਦਿਨ ਵਿਚ ਧਰਤੀ ਅਗਾਸ ਉਤਪਤ ਕੀਤਾ
ਪੁਨਰ ਅਰਸ਼ ਪਰ ਜਾ ਬਿਰਾਜਿਆ (ਕਿ ਉਥੋਂ ਹੀ) ਸਭ ਤਰਹਾਂ ਦਾ ਪ੍ਰਬੰਧ
ਕਰ ਰਹਿਆ ਹੈ (ਇਸ ਦੀ ਸਰਕਾਰ ਵਿਚ) ਕੋਈ (ਕਿਸੇ ਦਾ) ਸਫਾਰਸ਼ੀ
ਨਹੀਂ (ਹੋ ਸਕਦਾ) ਪਰੰਤੂ (ਹਾਂ) ਉਸ ਦੀ ਆਗਿਆ ਹੋਇਆਂ ਪਿਛੋਂ (ਲੋਗੋ)
ਹੀਂ ਇਹੋ ਅੱਲਾ ਹੀ ਤੁਹਾਡਾ ਪਰਵਰਦਿਗਾਰ ਹੈ ਤਾਂ ਉਸੀ ਦੀ ਪੂਜਾ
ਕਰੋ ਕੀ ਤੁਸੀਂ ਵਿਚਾਰ ਨਹੀਂ ਕਰਦੇ॥੩॥ ਉਸੇ ਦੀ ਤਰਫ ਤੁਸਾਂ
ਸਾਰਿਆਂ ਪਰਤਕੇ ਜਾਣਾ ਹੈ ਅੱਲਾ ਦੀ (ਇਹ) ਗਿਆ ਸਚੀ ਹੈ ਵ

ਪਹਿਲੀ ਬਾਰ ਧਰਤੀ ਨੂੰ ਪੈਦਾ ਕਰਦਾ ਹੈ ਪੁਨਰ (ਵਿਨਸ਼ਟ ਹੋਇਆ
ਪਿਛੋਂ ਵਹੀ) ਉਨਹਾਂ ਨੂੰ (ਲੈ ਦੇ ਦਿਨ) ਦੂਜੀ ਵੇਰੀ ਸ਼ਰਾਜੀਤ ਕਰੇਗਾ
ਤਾ ਕਿ ਜੋ ਲੋਗ ਭਰੋਸਾ ਲੈ ਆਏ ਅਰ ਓਹਨਾਂ ਨੇ ਸ਼ਭ ਕਰਮ ਭੀ ਕੀਤੇ
ਇਨਸਾਫ ਦੇ ਸਾਥ ਓਹਨਾਂ ਨੂੰ ਓਹਨਾਂ ਦੇ ਕੀਤੇ  ਂ ਦਾ) ਬਦਲਾ ਦੇ ਅਰ
ਜੋ ਲੋਗ ਕੁਫਰ ਕਰਦੇ ਰਹੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਾਸਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਕੁਫਰ ਦੀ ਸਜ਼ਾ
ਵਿਚ ਪੀਣ ਵਾਸਤੇ ਉਬਲਦਾ ਪਾਣੀ ਹੋਵੇਗਾ ਅਰ ਭਿਆਨਕ ਦੁਖ (ਇਸ
ਤੋਂ ਅਲਗ)॥ ੪॥ ਉਹੀ (ਸਰਵ ਸ਼ਕਤੀਮਾਨ ) ਹੈ ਜਿਸ ਨੇ ਸੂਰਜ ਨੂੰ
ਚਮਕਦਾ ਹੋਇਆ ਉਤਪਤ ਕੀਤਾ ਅਰ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਮਾਨ ਚੰਦ ਅਰ ਓਸ ਦੀਆਂ
ਰਾਸਾਂ ਨਿਯਤ ਕੀਤੀਆਂ ਤਾ ਕਿ ਤੁਸੀਂ ਲੋਕ ਵਰ੍ਹਿਆਂ ਦੀ ਗਿਣਤੀ ਅਰ
ਹਿਸਾਬ ਮਾਲੂਮ ਕਰ ਲੀਤਾ ਕਰੋ ਇਹ (ਸਭ ਕੁਛ) ਖੁਦਾ ਮਸਲਤ
(ਭਲਾਈ) ਨਾਲ ਹੀ ਬਣਾਇਆ ਹੈ ਜੋ ਲੋਗ ਗਿਆਨਵਾਨ ਹਨ ਉਨ੍ਹਾਂ
ਵਾਸਤੇ ਖੁਦਾ (ਆਪਣੀ ਕੁਦਰਤ ਦੀਆਂ) ਕੋਟੀਆਂ ਵਿਸਤਾਰ ਪੂਰਵਕ ਵਰਨਣ
ਨੇ&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>fyw5whb3iqnbgdufrs9gc9u2odyrwpa</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>ਪੰਨਾ:ਕੁਰਾਨ ਮਜੀਦ (1932).pdf/213</title>
    <ns>250</ns>
    <id>59612</id>
    <revision>
      <id>183876</id>
      <parentid>173640</parentid>
      <timestamp>2024-12-12T13:39:03Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Taranpreet Goswami</username>
        <id>2106</id>
      </contributor>
      <minor />
      <comment>(via JWB)</comment>
      <origin>183876</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="4421" sha1="hjbizi05ntu5fqhym9jbiath86924xc" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Prabhjot Kaur Gill&quot; /&gt;{{rh|ਪਾਰਾ ੧੧|ਸੂਰਤ ਯੂਨਸ ੧੦|੨੧੩}}&lt;/noinclude&gt;
ਜੋ ਉਸ ਨੂੰ ਪ੍ਰਾਪਤਿ ਹੋ ਰਹੀ ਸੀ ਸਾਨੂੰ (ਕਦੀ) ਪੁਕਾਰਿਆ ਹੀ ਨਹੀਂ ਸੀ ਜੋ
ਲੋਗ (ਦਾਸਤਾ ) ਦੀ ਸੀਮਾਂ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਪੈਰ ਰਖਦੇ ਹਨ ਓਹਨਾਂ ਨੂੰ ਉਨ੍ਹਾਂ
ਦੇ ਕਰਮਾ ਅਮੁਨਾ ਪ੍ਰਕਾਰਣ ਉੱਤਮ ਕਰਕੇ ਦਿਖਲਾਏ ਗਏ ਹਨ
॥ ੧੨ ॥ ਅਰ (ਲੋਗੇ ) ਤੁਹਾਡੇ ਨੀਲੋਂ ਪਹਿਲੇ ਕਈ ਉਮਤਾਂ ਹੋ ਬੀਤੀਆਂ
ਹਨ ਕਿ ਜਦੋਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਛੇੜ ਛਾੜ ਪਰ ਲੱਕ ਬੱਧਾ ਅਸਾਂ ਓਹਨਾਂ ਨੂੰ
ਭਟਕਾ ਕੇ ਮਾਰ ਸਿਟਿਆ ਅਰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਰਸੂਲ ਓਹਨਾਂ ਦੇ ਪਾਸ ਖੁਲ
ਮਖੁਲੇ ਚਮਤਕਾਰ (ਭੀ) ਲੈ ਕੇ ਆਏ ਅਰ (ਇਸ ਥੀਂ ਭੀ) ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਨਿਸਚਾ
ਕਰਨਾ ਭਾਗਾਂ ਵਿਚ ਨਾ ਹੋਇਆ ਪਾਪੀਆਂ ਨੂੰ ਅਸੀਂ ਐਸੀ ਕਾਰ ਹੀ ਪੀੜਾ
ਦਿਤਾ ਕਰਦੇ ਹਾਂ॥ ੧੩॥ ਫਿਰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ (ਮਰ ਗਇਆਂ ਦੇ) ਪਿਛੋਂ ਅਸਾਂ
ਧਰਤੀ ਪਰ ਤੁਸਾਂ ਲੋਗਾਂ ਨੂੰ (ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ) ਅਸਥਾਨ ਧਾਰੀ ਬਣਾਇਆ ਤਾਂ ਕਿ
ਦੇਖੀਏ ਕਿ ਤੁਸੀਂ ਕੈਸੇ ਕਰਮ ਕਰਦੇ ਹੋ ॥੧੪॥ ਅਰ (ਹੇ ਪੈ ੰਬਰ )
ਜਦੋਂ ਸਾਡੇ ਹੁਕਮ ਖਲਮਖਲੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਪੜ੍ਹਕੇ ਸੁਣਾਏ ਜਾਂਦੇ ਹਨ
ਤਾਂ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਲੋਕਾਂ ਨੁੰ (ਮਰਿਆਂ ਪਿਛੋਂ ) ਸਾਡੇ ਪਾਸ ਆਉਣ ਦਾ (ਜ਼ਰਾ ਭੀ)
ਖਟਕਾ ਨਹੀਂ ਓਹ (ਤੁਹਾਨੂੰ ) ਵਿਡੀ ਪਾਂਦੇ ਹਨ ਕਿ ਏਸ ਥੀਂ ਭਿੰਨ ਕੋਈ
(ਹੋਰ) ਕੁਰਾਨ ਲੈ ਆਓ ਅਥਵਾ ਏਸੇ ਵਿਚ ਉਲਟ ਪੁਲਟ ਕਰ ਦਿਓ
ਤਾਂ ਤੁਸੀਂ ਉਨਹਾਂ ਨੂੰ ) ਕਹੋ ਕਿ ਮੇਰੀ ਤਾਂ ਐਸੀ ਸਮਰਥ ਨਹੀਂ ਕਿ ਆ
ਪਣੀ ਤਰਫੋਂ ਏਸ ਵਿਚ (ਕਿਸੀ ਤਰਹਾਂ ਦਾ ਭੀ ) ਉਲਟ ਪੁਲਟ ਕਰੂੰ
ਮੇਰੀ ਤਰਫ ਜੋ ਵਹੀ ਆਉਂਦੀ ਹੈ ਮੈਂ ਤਾਂ ਉਸੀ ਪਰ ਤੁਰਦਾ ਹਾਂ ਯਦੀ
ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਪਰਵਰਦਿਗਾਰ ਦੀ ਆਗਿਆ ਭੰਗ ਕਰਾਂ ਤਾਂ ਮੈਨੂੰ (ਕਿਆ-
ਮਤ ਦੇ) ਬੜੇ (ਭਿਆਣਕ ਦੁਖ ) ਦੇ ਦਿਨ ਪਾਸੋਂ ਡਰ ਆਉਂਦਾ ਹੈ॥੧੫॥
(ਹੇ ਪੈ ੰਬਰ ਏਹਨਾਂ ਲੋਗਾਂ ਨੂੰ) ਕਹੁ ਕਿ ਯਦੀ ਖੁਦਾ ਦੀ ਰੁਚੀ ਹੁੰਦੀ ਤਾਂ ਮੈਂ
ਏਹ (ਕੁਰਾਨ ) ਤੁਹਾਨੂੰ ਪੜ੍ਹਕੇ ਨਾ ਹੀ ਸੁਣਾਉਂਦਾ ਅਰ ਨਾਂ ਹੀ ਖੁਦਾ
ਤੁਹਾਨੂੰ ਇਸ ਥੀਂ ਖਬਰਦਾਰ ਕਰਦਾ ਏਸ ਥੀਂ ਪਹਿਲਾਂ ਮੈਂ ਚਿਰਕਾਲ ਤ
ਤੁਹਾਡੇ ਵਿਚ ਨਿਵਾਸ ਕਰ ਚੁਕਾ ਹਾਂ (ਅਰ ਮੈਂ ਕਦੇ ਵਹੀ ਦਾ ਨਾਮ ਭੀ
ਨਹੀਂ ਲੀਤਾ ) ਕੀ ਤੁਸੀਂ (ਇਤਨੀ ਬਾਤ ਭੀ ) ਨਹੀਂ ਸਮਝਦੇ । ੧੬ ॥ ਤਾਂ
ਇਸ ਨਾਲੋਂ ਵਧਕੇ ਦੁਸ਼ਟ ਕੌਣ ਜੋ ਖੁਦਾ ਪਰ ਝੂਠੋ ਝੂਠ ਬਹੁਤਾਨ ਬੰਨ੍ਹ
ਦੇਵੇ ਅਥਵਾ ਓਸ ਦੀਆਂ ਆਇਤਾਂ ਨੂੰ ਝੂਠਿਆਂ ਕਰੇ ਏਸ ਵਿਚ ਤਨੀਸਾ
ਸੰਦੇਹ ਨਹੀਂ ਕਿ (ਐਸੇ) ਸਦੋਖੀ ਸਫਲਤਾ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਪ੍ਰਾਪਤ ਹੋਣਗੇ॥੧੭॥
ਅਰ (ਭੇਦ ਵਾਦੀ ) ਖੁਦਾ ਤੋਂ ਸਿਵਾ ਐਸੀਆਂ ਵਸਤਾਂ ਦੀ ਪੂਜਾ ਕਰਦੇ ਹਨ
ਜੋ ਨਾ ਤਾਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ (ਕੋਈ) ਨੁਕਸਾਨ ਹੀ ਪਹੁੰਚਾ ਸਕਦੀਆਂ ਹਨ ਅਰ
ਨਾ ਹੀਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ (ਕੋਈ) ਫਾਇਦਾ ਹੀ ਪਹੁੰਚਾ ਸਕਦੀਆਂ ਹਨ ਅਰ ਕਹਿੰਦੇ&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>hjbizi05ntu5fqhym9jbiath86924xc</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>ਪੰਨਾ:ਦੰਪਤੀ ਪਿਆਰ.pdf/80</title>
    <ns>250</ns>
    <id>60532</id>
    <revision>
      <id>183802</id>
      <parentid>167294</parentid>
      <timestamp>2024-12-12T12:22:27Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Parmjit kaur rao</username>
        <id>477</id>
      </contributor>
      <origin>183802</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="3406" sha1="iamt7v4oyj11yhf4pp40lmubn3s3oi8" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;3&quot; user=&quot;Kaur.gurmel&quot; /&gt;{{right|ਦੰਪਤੀ ਪਿਆਰ}}&lt;/noinclude&gt;ਕਹਿਣ ਲੱਗੇ :-

{{gap}}&quot;ਹੈਂ ! ਮੈਨੂੰ ਇੱਥੇ ਕੌਣ ਲੈ ਆਇਆ ? ਮੈਂ ਜਾਗਦਾ ਹਾਂ ਕਿ ਕੋਈ ਸੁਫਨਾ
ਦੇਖ ਰਿਹਾ ਹਾਂ ? ਇਹ ਕਿਸ ਦਾ ਮਕਾਨ ਹੈ ? ਬਹਾਦਰ ਪੁਰ ਏਥੋਂ ਕਿੰਨੀ ਦੂਰ
ਹੈ ? ਮੈਨੂੰ ਇੱਥੇ ਕਿਸ ਨੇ ਲਿਆ ਲਿਟਾਇਆ ਹੈ ? ਮੇਰੇ ਉੱਪਰ ਐਸਾ ਉਪਕਾਰ
ਕਰਨ ਵਾਲਾ ਕੌਣ ਹੈ ?&quot;

{{gap}}ਭਾਈ ਗੁਰਮੁਖ ਸਿੰਘ ਹੁਰੀਂ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਆਪਣੇ ਆਪ ਬੋਲਦੇ ਸੀ ਕਿ
ਸਰਦਾਰ ਜਗਜੀਵਨ ਸਿੰਘ ਜੀ ਖ਼ਬਰ ਲੈਣ ਲਈ ਅੰਦਰ ਆਏ । ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਭਾਈ
ਹੁਰਾਂ ਨੂੰ ਜਾਗਦਿਆਂ ਦੇਖ ਕੇ ਵਾਹਿਗੁਰੂ ਜੀ ਦੀ ਫਤਹ ਬੁਲਾਈ । ਅੱਗੋਂ ਭਾਈ
ਹੁਰਾਂ ਨੇ ਭੀ ਹੱਥ ਜੋੜ ਕੇ ਨਿੰਮ੍ਰਤਾ ਸਹਿਤ ਪਰਵਾਨ ਕੀਤੀ।


{{gap}}&quot;ਮਹਾਰਾਜ ! ਇਹੇ ਬਹਾਦਰਪੁਰ ਨਹੀਂ, ਕਾਇਰਪੁਰ ਹੈ । ਮੈਂ ਬਹੁਤ
ਸ਼ਰਮਿੰਦਾ ਹਾਂ ਕਿ ਮੈਥੋਂ, ਤੁਹਾਡਾ ਇੱਕ ਭੀ ਕੰਮ ਪੂਰਾ ਨਹੀਂ ਹੋ ਸਕਿਆ।
ਮੈਨੂੰ ਬਹੁਤ ਪਛਤਾਵਾ ਹੈ ਕਿ ਤੁਹਾਡੀ ਅਮਾਨਤ ਤੁਹਾਨੂੰ ਨਹੀਂ ਪਹੁੰਚਾ ਸਕਿਆ ।
ਜੇਕਰ ਮੈਂ ਬੇਹੋਸ਼ ਨਾ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਤਾਂ ਆਪਣੇ ਪ੍ਰਾਣ ਦੇ ਕੇ ਭੀ ਡਾਕੂਆਂ ਪਾਸੋਂ
ਉਸ ਨੂੰ ਛੁਡਾ ਲਿਆਉਂਦਾ। ਭਾਵੀ ਬੜੀ ਪ੍ਰਬਲ ਹੈ। ਮੈਨੂੰ ਆਪਣੇ ਮਾਲ
ਅਸਬਾਬ ਦੇ ਲੁੱਟੇ ਜਾਣ ਦਾ ਅਤੇ ਜ਼ਖ਼ਮੀ ਹੋਣ ਦਾ ਏਨਾ ਸ਼ੋਕ ਨਹੀਂ ਜਿੰਨਾਂ
ਇੱਕ ਸ਼ਰਨਾਗਤ ਮਨੁੱਖ ਦੇ ਚਲੇ ਜਾਣ ਦਾ ਹੈ। ਮੇਰੇ ਹਿਰਦੇ ਨੂੰ ਇਹ ਭਾਰੀ
ਸੱਟ ਲੱਗੀ ਹੈ ।&quot;


{{gap}}&quot;ਸਰਦਾਰ ਸਾਹਿਬ ! ਆਪ ਦਾ ਕੋਈ ਦੋਸ਼ ਇਸ ਵਿਚ ਨਹੀਂ, ਮੇਰੇ ਕਰਮ
ਹੀ ਅਜੇਹੇ ਹਨ। ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਅਜੇ ਮੈਨੂੰ ਕਿੰਨੇ ਕੁ ਦੁਖ ਦੇਖਣੇ ਪੈਣਗੇ ।
ਆਪ ਨੇ ਬਹੁਤ ਭਾਰੀ ਉਪਕਾਰ ਕੀਤਾ ਹੈ, ਆਪ ਬਿਲਕੁਲ ਪਛਤਾਵਾ ਨਾ ਕਰੋ।
ਤੁਹਾਡਾ ਅਹਿਸਾਨ ਮੈਂ ਸਾਰੀ ਉਮਰ ਨਹੀਂ ਭੁੱਲਾਂਗਾ।&quot;

{{gap}}&quot;ਨਹੀਂ ਭਾਈ ਸਾਹਿਬ ! ਮੈਂ ਕੁਝ ਭੀ ਅਹਿਸਾਨ ਤੁਹਾਡੇ ਨਾਲ ਨਹੀਂ
ਕੀਤਾ । ਤੁਸੀਂ ਇਹ ਗੱਲ ਆਖ ਕੇ ਮੈਨੂੰ ਸ਼ਰਮਿੰਦਾ ਨਾ ਕਰੋ । ਮੈਨੂੰ ਬਹੁਤ
ਅਫ਼ਸੋਸ ਹੈ। ਡਾਕੂ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਸਨ ਅਤੇ ਮੇਰੇ ਆਦਮੀ ਬਹੁਤ ਘੱਟ ਸਨ।
ਆਪ ਅਰਾਮ ਕਰੋ, ਮੈਂ ਭੈਣ ਦੀ ਖ਼ਬਰ ਕੱਢਣ ਲਈ ਆਦਮੀ ਭੇਜੇ ਹੋਏ
ਹਨ । ਤੁਸੀਂ ਤਸੱਲੀ ਰੱਖੋ।&quot;&lt;noinclude&gt;{{c|74}}&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>iamt7v4oyj11yhf4pp40lmubn3s3oi8</sha1>
    </revision>
    <revision>
      <id>183803</id>
      <parentid>183802</parentid>
      <timestamp>2024-12-12T12:23:14Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Parmjit kaur rao</username>
        <id>477</id>
      </contributor>
      <origin>183803</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="3413" sha1="om8mcu0gp4o8e2bzk8j4ylxnmwf8pxc" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;3&quot; user=&quot;Kaur.gurmel&quot; /&gt;{{right|ਦੰਪਤੀ ਪਿਆਰ}}&lt;/noinclude&gt;ਕਹਿਣ ਲੱਗੇ :-

{{gap}}&quot;ਹੈਂ ! ਮੈਨੂੰ ਇੱਥੇ ਕੌਣ ਲੈ ਆਇਆ ? ਮੈਂ ਜਾਗਦਾ ਹਾਂ ਕਿ ਕੋਈ ਸੁਫਨਾ
ਦੇਖ ਰਿਹਾ ਹਾਂ ? ਇਹ ਕਿਸ ਦਾ ਮਕਾਨ ਹੈ ? ਬਹਾਦਰ ਪੁਰ ਏਥੋਂ ਕਿੰਨੀ ਦੂਰ
ਹੈ ? ਮੈਨੂੰ ਇੱਥੇ ਕਿਸ ਨੇ ਲਿਆ ਲਿਟਾਇਆ ਹੈ ? ਮੇਰੇ ਉੱਪਰ ਐਸਾ ਉਪਕਾਰ
ਕਰਨ ਵਾਲਾ ਕੌਣ ਹੈ ?&quot;

{{gap}}ਭਾਈ ਗੁਰਮੁਖ ਸਿੰਘ ਹੁਰੀਂ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਆਪਣੇ ਆਪ ਬੋਲਦੇ ਸੀ ਕਿ
ਸਰਦਾਰ ਜਗਜੀਵਨ ਸਿੰਘ ਜੀ ਖ਼ਬਰ ਲੈਣ ਲਈ ਅੰਦਰ ਆਏ । ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਭਾਈ
ਹੁਰਾਂ ਨੂੰ ਜਾਗਦਿਆਂ ਦੇਖ ਕੇ ਵਾਹਿਗੁਰੂ ਜੀ ਦੀ ਫਤਹ ਬੁਲਾਈ । ਅੱਗੋਂ ਭਾਈ
ਹੁਰਾਂ ਨੇ ਭੀ ਹੱਥ ਜੋੜ ਕੇ ਨਿੰਮ੍ਰਤਾ ਸਹਿਤ ਪਰਵਾਨ ਕੀਤੀ।


{{gap}}&quot;ਮਹਾਰਾਜ ! ਇਹੇ ਬਹਾਦਰਪੁਰ ਨਹੀਂ, ਕਾਇਰਪੁਰ ਹੈ । ਮੈਂ ਬਹੁਤ
ਸ਼ਰਮਿੰਦਾ ਹਾਂ ਕਿ ਮੈਥੋਂ, ਤੁਹਾਡਾ ਇੱਕ ਭੀ ਕੰਮ ਪੂਰਾ ਨਹੀਂ ਹੋ ਸਕਿਆ।
ਮੈਨੂੰ ਬਹੁਤ ਪਛਤਾਵਾ ਹੈ ਕਿ ਤੁਹਾਡੀ ਅਮਾਨਤ ਤੁਹਾਨੂੰ ਨਹੀਂ ਪਹੁੰਚਾ ਸਕਿਆ ।
ਜੇਕਰ ਮੈਂ ਬੇਹੋਸ਼ ਨਾ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਤਾਂ ਆਪਣੇ ਪ੍ਰਾਣ ਦੇ ਕੇ ਭੀ ਡਾਕੂਆਂ ਪਾਸੋਂ
ਉਸ ਨੂੰ ਛੁਡਾ ਲਿਆਉਂਦਾ। ਭਾਵੀ ਬੜੀ ਪ੍ਰਬਲ ਹੈ। ਮੈਨੂੰ ਆਪਣੇ ਮਾਲ
ਅਸਬਾਬ ਦੇ ਲੁੱਟੇ ਜਾਣ ਦਾ ਅਤੇ ਜ਼ਖ਼ਮੀ ਹੋਣ ਦਾ ਏਨਾ ਸ਼ੋਕ ਨਹੀਂ ਜਿੰਨਾਂ
ਇੱਕ ਸ਼ਰਨਾਗਤ ਮਨੁੱਖ ਦੇ ਚਲੇ ਜਾਣ ਦਾ ਹੈ। ਮੇਰੇ ਹਿਰਦੇ ਨੂੰ ਇਹ ਭਾਰੀ
ਸੱਟ ਲੱਗੀ ਹੈ ।&quot;


{{gap}}&quot;ਸਰਦਾਰ ਸਾਹਿਬ ! ਆਪ ਦਾ ਕੋਈ ਦੋਸ਼ ਇਸ ਵਿਚ ਨਹੀਂ, ਮੇਰੇ ਕਰਮ
ਹੀ ਅਜੇਹੇ ਹਨ। ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਅਜੇ ਮੈਨੂੰ ਕਿੰਨੇ ਕੁ ਦੁਖ ਦੇਖਣੇ ਪੈਣਗੇ ।
ਆਪ ਨੇ ਬਹੁਤ ਭਾਰੀ ਉਪਕਾਰ ਕੀਤਾ ਹੈ, ਆਪ ਬਿਲਕੁਲ ਪਛਤਾਵਾ ਨਾ ਕਰੋ।
ਤੁਹਾਡਾ ਅਹਿਸਾਨ ਮੈਂ ਸਾਰੀ ਉਮਰ ਨਹੀਂ ਭੁੱਲਾਂਗਾ।&quot;

{{gap}}&quot;ਨਹੀਂ ਭਾਈ ਸਾਹਿਬ ! ਮੈਂ ਕੁਝ ਭੀ ਅਹਿਸਾਨ ਤੁਹਾਡੇ ਨਾਲ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ । ਤੁਸੀਂ ਇਹ ਗੱਲ ਆਖ ਕੇ ਮੈਨੂੰ ਸ਼ਰਮਿੰਦਾ ਨਾ ਕਰੋ । ਮੈਨੂੰ ਬਹੁਤ ਅਫ਼ਸੋਸ ਹੈ। ਡਾਕੂ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਸਨ ਅਤੇ ਮੇਰੇ ਆਦਮੀ ਬਹੁਤ ਘੱਟ ਸਨ। ਆਪ ਅਰਾਮ ਕਰੋ, ਮੈਂ ਭੈਣ ਦੀ ਖ਼ਬਰ ਕੱਢਣ ਲਈ ਆਦਮੀ ਭੇਜੇ ਹੋਏ ਹਨ । ਤੁਸੀਂ ਤਸੱਲੀ ਰੱਖੋ।&quot;{{nop}}&lt;noinclude&gt;{{c|74}}&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>om8mcu0gp4o8e2bzk8j4ylxnmwf8pxc</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>ਪੰਨਾ:ਦੰਪਤੀ ਪਿਆਰ.pdf/81</title>
    <ns>250</ns>
    <id>60533</id>
    <revision>
      <id>183804</id>
      <parentid>167295</parentid>
      <timestamp>2024-12-12T12:25:09Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Parmjit kaur rao</username>
        <id>477</id>
      </contributor>
      <origin>183804</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="1404" sha1="adfli9upblojvucgx9d7xutbz0pgy2r" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;3&quot; user=&quot;Kaur.gurmel&quot; /&gt;{{right|ਦੰਪਤੀ ਪਿਆਰ}}&lt;/noinclude&gt;{{gap}}“ਵਾਹਵਾ ! ਧੰਨ ਹੋ ! ਤੁਸੀਂ ਵੀ ਧੰਨ ਹੋ ! ਅਤੇ ਤੁਹਾਡੀ ਮਾਤਾ ਨੂੰ ਵੀ
ਧੰਨ ਹੈ ! ਆਪ ਜੈਸੇ ਸਰਦਾਰ ਪੁਰਖ ਨੂੰ ਵਾਹਿਗੁਰੂ ਨੇ ਇਸ ਵਾਸਤੇ ਹੀ
ਸਰਦਾਰ ਬਣਾਇਆ ਹੈ । ਆਪ ਏਡਾ ਭਾਰੀ ਉਪਕਾਰ ਕਰਕੇ ਭੀ ਫੇਰ ਸ਼ਰਮਾਉਂਦੋ
ਹੋ, ਆਪ ਜੈਸੇ ਮਨੁੱਖ ਸੰਸਾਰ ਵਿੱਚ ਬਹੁਤ ਘੱਟ ਮਿਲਦੇ ਹਨ।&quot;

{{gap}}&quot;ਭਾਈ ਸਾਹਿਬ! ਵਾਹਿਗੁਰੂ ਉਤੇ ਭਰੋਸਾ ਰਖੋ, ਉਹ ਭਲੀ ਕਰੇਗਾ।
ਇਸ਼ਨਾਨ ਪਾਣੀ ਕਰ ਕੇ ਸਾਵਧਾਨ ਹੋਵੋ ਅਤੇ ਪਰਸ਼ਾਦ ਛਕੋ।&quot;

{{gap}}ਭਾਈ ਗੁਰਮੁਖ ਸਿੰਘ ਜੀ ਨੇ ਇਸ਼ਨਾਨ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਬਾਣੀ ਦਾ ਪਾਠ ਕਰ ਕੇ ਥੋੜਾ ਜਿਹਾ ਪਰਸ਼ਾਦ ਛਕਿਆ, ਅਤੇ ਫੇਰ ਕੁਝ ਦੇਰ ਤੱਕ ਅਰਾਮ ਕੀਤਾ। ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਕੋਈ ਦਸ ਕੁ ਦਿਨ ਭਾਈ ਹੁਰੀਂ ਸਰਦਾਰ ਹੁਰਾਂ ਪਾਸ ਰਹੇ ।ਫੇਰ ਆਗਿਆ ਲੈ ਕੇ ਆਪ ਸਰੂਪ ਕੌਰ ਨੂੰ ਲੱਭਣ ਨਿਕਲੇ ।{{nop}}&lt;noinclude&gt;{{c|75}}&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>adfli9upblojvucgx9d7xutbz0pgy2r</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>ਪੰਨਾ:ਦੰਪਤੀ ਪਿਆਰ.pdf/82</title>
    <ns>250</ns>
    <id>60534</id>
    <revision>
      <id>183805</id>
      <parentid>167296</parentid>
      <timestamp>2024-12-12T12:28:32Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Parmjit kaur rao</username>
        <id>477</id>
      </contributor>
      <origin>183805</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="2714" sha1="glqqb5ia65w1utxwt6tseme337v2cwn" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;3&quot; user=&quot;Kaur.gurmel&quot; /&gt;{{right|ਦੰਪਤੀ ਪਿਆਰ}}&lt;/noinclude&gt;{{center|{{larger|'''੧੫'''}}}}
{{gap}}ਸਾਰਾ ਮਾਲ ਅਸਬਾਬ ਅਤੇ ਸਰੂਪ ਕੌਰ ਨੂੰ ਲੁੱਟ ਕੇ ਡਾਕੂ ਲੋਕ ਊਠਾਂ 
ਅਤੇ ਘੋੜਿਆਂ ਉੱਪਰ ਚੜ੍ਹ ਕੇ ਰਾਤੋ ਰਾਤ ਬਹੁਤ ਦੂਰ ਨਿਕਲ ਗਏ । ਜਿਸ 
ਵੇਲੇ ਦਿਨ ਚੜ੍ਹਿਆ ਤਾਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇਕ ਨੇ ਕਿਹਾ :-

{{gap}}ਯਾਰੋ! ਹੁਣ ਦਿਨ ਚੜ੍ਹ ਪਿਆ ਹੈ,  ਇਸ ਲਈ ਅੱਗੇ ਜਾਣਾ ਠੀਕ
ਨਹੀਂ । ਹੁਣ ਇੱਥੇ ਹੀ ਡੇਰੇ ਲੱਗ ਜਾਣ, ਫੇਰ ਰਾਤ ਨੂੰ ਕੂਚ
ਕੀਤਾ ਜਾਵੇ।&quot;

{{gap}}“ਬੇਸ਼ਕ ਠੀਕ ਹੈ ? ਅਸੀਂ ਕਰੀਬ ਸਠ ਕੋਹ ਨਿਕਲ ਆਏ ਹਾਂ। ਹੁਣ
ਸਾਡੇ ਪਸ਼ੂ ਭੀ ਥੱਕ ਗਏ ਹਨ । ਇਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਕੁਝ ਚਾਰਾ ਪਾਣੀ ਖੁਵਾਲਣਾ ਬਹੁਤ
ਜ਼ਰੂਰੀ ਹੈ।&quot;

{{gap}}ਸਭਨਾਂ ਦੀ ਸਲਾਹ ਇਥੇ ਹੀ ਠਹਿਰਨ ਦੀ ਦੇਖ ਕੇ ਡਾਕੂਆਂ ਦੇ ਸਰਦਾਰ
ਨੇ ਉਤਾਰੇ ਦੀ ਆਗਿਆ ਦੇ ਦਿਤੀ । ਸਾਰੇ ਡਾਕੂ ਉਤਰ ਪਏ ਅਤੇ ਉਥੇ ਹੀ
ਆਪਣੀ ਛਾਉਣੀ ਪਾ ਦਿੱਤੀ । ਪਸ਼ੂਆਂ ਨੂੰ ਚਰਨ ਵਾਸਤੇ ਖੁੱਲਾ ਛੱਡ ਦਿੱਤਾ
ਗਿਆ ਅਤੇ ਰਾਖੀ ਲਈ ਦੋ ਆਦਮੀ ਮੁਕਰਰ ਕਰ ਦਿਤੇ । ਸਾਰੇ ਰੋਟੀ ਪਾਣੀ
ਦੇ ਆਹਰ ਵਿਚ ਲੱਗ ਗਏ! ਖਾਣ ਪੀਣ ਦਾ ਸਾਮਾਨ ਇਕੱਠਾ ਕਰਕੇ ਰਸੋਈ
ਬਨਾਣ ਵਲੇ  ਰਸੋਈ ਬਨਾਣ ਲੱਗੇ ਅਤੇ ਜਿਹੜੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਿਚ ਸਰਦਾਰ ਸਨ,
ਉਹ ਸ਼ਰਾਬ ਪੀ ਕੇ ਮਸਤੀ ਕਰਨ ਲੱਗੇ । ਜਦ ਰੋਟੀ ਪਾਣੀ ਤਿਆਰ ਹੋਇਆ
ਤਾਂ ਸਾਰੇ ਜਣੋ ਮਿਲ ਕੇ ਖਾਣ ਬੈਠੇ। ਖਾ ਪੀ ਕੇ ਵਿਹਲੇ ਹੋਏ ਹੁੱਕੇ ਗੁੜ ਗੁੜਾਣ 
ਲਗੇ ਤਾਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਸਰਦਾਰ ਨੇ ਕਿਹਾ :-

{{gap}}&quot;ਅੱਜ ਤਾਂ ਕਿਸੇ ਦਾ ਨਾਚ ਦੇਖਣ ਨੂੰ ਦਿਲ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਜੇਕਰ ਪਾਸ ਦੇ
ਕਿਸੇ ਪਿੰਡ ਵਿਚੋਂ ਕੋਈ ਫੜ ਲਿਆਵੇ ਤਾਂ ਚੰਗੀ ਗੱਲ ਹੈ।&quot;

{{gap}}ਸਾਰੇ ਸਾਥੀ-&quot;ਲੈ ਤਾਂ ਆਵਾਂਗੇ, ਪਰ ਆਪਣੇ ਫੜੇ ਜਾਣ ਦਾ ਡਰ ਹੈ,&lt;noinclude&gt;{{c|76}}&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>glqqb5ia65w1utxwt6tseme337v2cwn</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>ਪੰਨਾ:ਦੰਪਤੀ ਪਿਆਰ.pdf/83</title>
    <ns>250</ns>
    <id>60535</id>
    <revision>
      <id>183806</id>
      <parentid>167297</parentid>
      <timestamp>2024-12-12T12:32:49Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Parmjit kaur rao</username>
        <id>477</id>
      </contributor>
      <origin>183806</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="3265" sha1="93swk1ssmtmhkq9kluy4jicqwyo4exs" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;3&quot; user=&quot;Kaur.gurmel&quot; /&gt;{{right|ਦੰਪਤੀ ਪਿਆਰ}}&lt;/noinclude&gt;ਕਿਉਂਕਿ ਜਿਸ ਪਿੰਡ ਵਿਚ ਥਾਣਾ ਹੈ ਉਸੇ ਵਿਚ ਨੱਚਣ ਵਾਲੀ ਰਹਿੰਦੀ ਹੈ।&quot;

{{gap}}ਸਰਦਾਰ- &quot;ਉਏ ਤੁਸੀਂ ਤਾਂ ਨਿਰੇ ਭੌਂਦੂ ਹੋ। ਬਹਾਦਰਪੁਰੋਂ ਜਿਸ ਔਰਤ
ਨੂੰ ਫੜ ਲਿਆਏ ਸੀ ਉਸੇ ਨੂੰ ਲਿਆ ਕੇ ਕਿਉਂ ਨਹੀਂ ਨਚਾਉਂਦੇ? ਉਹ ਸਾਡੇ
ਹੋਰ ਕਿਸ ਕੰਮ ਆਵੇਗੀ? ਜਾਓ ਇਕ ਆਦਮੀ ਛੇਤੀ ਲਿਆਓ।&quot;

{{gap}}ਸਾਥੀ-&quot;ਭਲਾ ਉਸ ਨੂੰ ਤਾਂ ਲੈ ਆਵਾਂਗੇ . ਪਰ ਤਬਲਾ ਸਾਰੰਗੀ ਕਿਥੋਂ
ਆਉਣਗੇ?&quot;

{{gap}}ਸਰਦਾਰ-&quot;ਉਏ ਭਈ, ਸਾਡੇ ਪਾਸ ਢੋਲਕ ਜੋ ਹੈ, ਫੇਰ ਤਬਲੇ ਦੀ ਕੀ 
ਲੋੜ ਹੈ?&quot;

{{gap}}ਸਾਰੇ—&quot;ਹਾਂ ਹਾਂ ਠੀਕ ਹੈ। ਲਿਆਓ ਲਿਆਓ।ਉਸੇ ਨੂੰ ਨਚਾਓ।&quot;
ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਇਕ ਦਮ ਸਾਰੇ ਬੋਲ ਉਠੇ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਿਚੋਂ ਇਕ ਆਦਮੀ ਸਰੂਪ ਕੌਰ
ਆਪਣੇ ਕਰਮਾਂ ਨੂੰ ਰੋਂਦੀ ਬੈਠੀ ਸੀ।

{{gap}}&quot;ਬੀਬੀ ਜਾਨ! ਪ੍ਯਾਰੀ ਜਾਨ! ਤੂੰ ਕਿਉਂ ਏਨਾ ਰੋ ਰੋ ਕੇ ਆਪਣਾ ਨਾਸ
ਕਰਦੀ ਹੈਂ, ਚੱਲ ਤੈਨੂੰ ਸਾਡਾ ਸਰਦਾਰ ਸੱਦਦਾ ਹੈ। ਉਸ ਨੂੰ ਨਾਚ ਵਿਖਾ ਕੇ
ਖੁਸ਼ ਕਰੇਂਗੀ ਤਾਂ ਉਹ ਤੈਨੂੰ ਛੱਡ ਦੇਵੇਗਾ।&quot;

&quot;ਮੋਇਆ ਤੁਹਾਡਾ ਸਰਦਾਰ ਅਤੇ ਨਾਲੇਂ ਤੂੰ। ਯਾਦ ਰਖੋ, ਤੁਹਾਡੇ ਹੱਥ
ਪੈ ਕੇ ਮੈਂ ਹੋਰ ਸਾਰੇ ਤੁਹਾਡੇ ਜ਼ੁਲਮ ਸਹਾਰ ਲਵਾਂਗੀ, ਪਰ ਆਪਣੀ ਇੱਜ਼ਤ
ਤੁਹਾਡੇ ਹੱਥ ਨਹੀਂ ਵੇਚਾਂਗੀ।&quot;

{{gap}}ਵੇਖੋ ਉਏ ਲੋਕੋ ਮੂਰਖ ਔਰਤ ਕਿਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਤੀਂਗਰਦੀ ਹੈ? ਭੈੜੀਏ!
ਚਲਦੀ ਹੈਂ ਕਿ ਨਹੀਂ? ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਧਕੇ ਦੇ ਕੇ ਲੈ ਜਾਵਾਂਗਾ।&quot;

{{gap}}ਸਰੂਪ ਕੌਰ ਨੇ ਸਮਝ ਲਿਆ ਕਿ ਇਥੇ ਕੁਝ ਚਾਲ ਖੇਡੇ ਬਿਨਾਂ ਸਿੱਧੀ ਤਰ੍ਹਾਂ
ਕੰਮ ਨਹੀਂ ਪੂਰਾ ਹੁੰਦਾ। ਥਾਣੇਦਾਰ ਵਾਂਗਰ ਏਨੇ ਪਾਪੀਆਂ ਕੋਲੋਂ ਬਚਣਾ ਅਸੰਭਵ
ਹੈ। ਇਹ ਸੋਚ ਕੇ ਉਹ ਉਸ ਦੇ ਨਾਲ ਹੋ ਤੁਰੀ ਅਤੇ ਸਰਦਾਰ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਜਾ
ਖੜੀ ਹੋਈ। ਹੁਕਮ ਹੁੰਦਿਆਂ ਹੀ ਉਸ ਦੀਆਂ ਮੁਸ਼ਕਾਂ ਖੋਲ੍ਹ ਦਿਤੀਆਂ ਗਈਆਂ।
ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਫੇਰ ਮੁਕਤ ਦੇਖ ਕੇ ਸਰੂਪ ਕੌਰ ਵਾਹਿਗੁਰੂ ਅੱਗੇ ਹੱਥ ਜੋੜ ਕੇ
ਪ੍ਰਾਰਥਨਾ ਕਰਨ ਲੱਗੀ:-

{{gap}}&quot;ਹੇ ਸੱਚੇ ਪਿਤਾ ਵਾਹਿਗੁਰੂ! ਜਿਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਅੱਗੇ ਤੂੰ ਦੋ ਵਾਰੀ ਮੈਨੂੰ&lt;noinclude&gt;{{c|77}}&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>93swk1ssmtmhkq9kluy4jicqwyo4exs</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>ਪੰਨਾ:ਦੰਪਤੀ ਪਿਆਰ.pdf/84</title>
    <ns>250</ns>
    <id>60536</id>
    <revision>
      <id>183807</id>
      <parentid>167329</parentid>
      <timestamp>2024-12-12T12:38:31Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Parmjit kaur rao</username>
        <id>477</id>
      </contributor>
      <origin>183807</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="3447" sha1="q3fs7nn916nrt4s2ac8vwttmplr43hd" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;3&quot; user=&quot;Kaur.gurmel&quot; /&gt;{{right|ਦੰਪਤੀ ਪਿਆਰ}}&lt;/noinclude&gt;ਬਚਾਇਆ ਹੈ, ਉਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਇਨ੍ਹਾਂ ਦੁਸ਼ਟਾਂ ਦੇ ਹੱਥੋਂ ਭੀ ਮੈਨੂੰ ਬਚਾ ਲੈ । ਹੇ ਪਿਤਾ !
ਤੂੰ ਹੀ ਮੇਰੀ ਰੱਖ੍ਯਾ ਕਰਨ ਵਾਲਾ ਹੈਂ। ਹੇ ਸਵਾਮੀ ! ਜੇਕਰ ਮੈਂ ਕੋਈ ਭਾਰੀ
ਪਾਪ ਕੀਤਾ ਹੈ ਤਾਂ ਉਸ ਦੇ ਬਦਲੇ ਹੋਰ ਕੋਈ ਦੰਡ ਭਾਵੇਂ ਮੈਨੂੰ ਦੇ ਦੇਹ, ਪਰ
ਮੇਰੇ ਸਤਿ ਨੂੰ ਭੰਗ ਨਾ ਹੋਣ ਦੇਹ । ਮੈਂ ਅਜਿਹੇ ਜੀਉਣ ਨਾਲੋਂ ਮਰਨਾ ਚੰਗਾ
ਸਮਝਦੀ ਹਾਂ । ਹੇ ਪਤਿਤ ਪਾਵਨ ! ਤੁਸਾਂ ਵੱਡੇ ਵੱਡੇ ਪਾਪੀਆਂ ਨੂੰ ਸਿਰਫ ਇਕ
ਵਾਰੀ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਨਾਮ ਲੈਣ ਪਰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਉਧਾਰ ਕਰ ਦਿੱਤਾ । ਮੈਂ ਵੀ ਤੁਹਾਡੀ
ਦਾਸੀ ਹਾਂ, ਮੈਨੂੰ ਵੀ ਆਪਣਾ ਹੱਥ ਦੇ ਕੇ ਬਚਾ ਲਓ । ਜਿਹੜਾ ਕੰਮ ਇਕ ਭਲੇ
ਘਰ ਦੀਆਂ ਇਸਤ੍ਰੀਆਂ ਦੇ ਕਰਨ ਯੋਗ ਨਹੀਂ, ਉਸੇ ਨੂੰ ਮੈਥੋਂ ਕਰਾ ਕੇ ਇਹ
ਪਾਪੀ ਮੈਨੂੰ ਬੇਸ਼ਰਮ ਬਨਾਉਣਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹਨ । ਹੇ ਪਿਤਾ ! ਜੇਕਰ ਮੈਂ ਸੁਫਨੇ ਵਿਚ
ਭੀ ਬੁਰੀ ਭਾਵਨਾ ਨਾਲ ਪਰਾਏ ਪੁਰਖ ਦਾ ਮੂੰਹ ਨਹੀਂ ਦੇਖਿਆ ਤਾਂ ਮੇਰੀ ਹੁਣ
ਭੀ ਲੱਜਾ ਰੱਖੋ । ਤੁਸੀਂ ਦੀਨਾ ਨਾਥ ਹੋ,ਆਪਣਾ ਬਿਰਦ ਸੰਭਾਲੋ!&quot;

{{gap}}ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਪ੍ਰਾਰਥਨਾ ਕਰ ਕੇ ਸਰੂਪ ਕੌਰ ਮਨ ਖੋਲ੍ਹ ਕੇ ਰੋਈ, ਜਦ ਉਸ
ਦੇ ਕੁਝ ਚਿੱਤ ਵਿਚ ਸ਼ਾਂਤੀ ਹੋਈ ਤਾਂ ਉਸ ਨੇ ਇਹ ਸ਼ਬਦ ਗਾਇਆ :-
 {{center|ਠਾਕੁਰ ਜੀਉ ਤੁਹਾਰੋ ਪਰਨਾ॥}}{{Block center|&lt;poem&gt;
ਮਾਨੁ ਮਹਤੁ ਤੁਮਾਰੇ ॥ ਉਪਰਿ ਤੁਮਰੀ ਓਟ ਤੁਮ੍ਹਾਰੀ ਸਰਨਾ ॥
ਤੁਮਰੀ ਆਸ ਭਰੋਸਾ ਤੁਮਰਾ ਤੁਮਰਾ ਨਾਮੁ ਰਿਦੈ ਲੈ ਧਰਨਾ ॥
ਤੁਮਰੋ ਬਲੁ ਤੁਮ ਸੰਗਿ ਸੁਹੇਲੋ ਜੋ ਜੋ ਕਹਹੁ ਸੋਈ ਸੋਈ ਕਰਨਾ
ਤੁਮਰੀ ਦਇਆ ਮਇਆ ਸੁਖੁ ਪਾਵਉ ਹੋਹੁ ਕ੍ਰਿਪਾਲ ਤ ਭਉਜਲੁ ਤਰਨਾ
ਅਭੈਦਾਨ ਨਾਮੁ ਹਰਿ ਪਾਇਓ ਸਿਰ ਡਾਰਿਓ ਨਾਨਕ ਸੰਤ ਚਰਨਾ&lt;/poem&gt;}}

{{center|ਹਰਿ ਬਿਨੁ ਕਉਨੁ ਸਹਾਈ ਮਨ ਕਾ ॥}}{{Block center|&lt;poem&gt;
ਮਾਤ ਪਿਤਾ ਭਾਈ ਸੁਤ ਬਨਿਤਾ ਹਿਤ ਲਾਗੋ ਸਭ ਫ਼ਨ ਕਾ॥
ਆਗੇ ਕਉ ਕਿਛੁ ਤੁਲਹਾ ਬਾਂਧਹੁ ਕਿਆ ਭਰਵਾਸਾ ਧਨ ਕਾ ॥
ਕਹਾ ਬਿਸਾਸਾ ਇਸ ਭਾਂਡੇ ਕਾ ਇਤਨਕੁ ਲਾਗੈ ਠਨਕਾ ॥ 
ਸਗਲ ਧਰਮ ਪੁੰਨ ਫਲ ਪਾਵਹੁ ਧੁਰਿ ਬਾਂਛਹੁ ਸਭ ਜਨ ਕਾ ॥
ਕਹੈ ਕਬੀਰੁ ਸੁਨਹੁ ਰੇ ਸੰਤਹੁ ਇਹੁ ਮਨੁ ਉਡਨ ਪੰਖੇਰੂ ਬਨ ਕਾ
&lt;/poem&gt;}}&lt;noinclude&gt;{{c|78}}&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>q3fs7nn916nrt4s2ac8vwttmplr43hd</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>ਪੰਨਾ:ਦੰਪਤੀ ਪਿਆਰ.pdf/85</title>
    <ns>250</ns>
    <id>60537</id>
    <revision>
      <id>183808</id>
      <parentid>167330</parentid>
      <timestamp>2024-12-12T12:43:16Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Parmjit kaur rao</username>
        <id>477</id>
      </contributor>
      <origin>183808</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="3534" sha1="1b3ucwergxl9fbmvkldvgynwwi20xpz" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;3&quot; user=&quot;Kaur.gurmel&quot; /&gt;{{right|ਦੰਪਤੀ ਪਿਆਰ}}&lt;/noinclude&gt;ਭਾਵੇਂ ਸਰੂਪ ਕੌਰ ਨੇ ਉਪਰੋਕਤ ਸ਼ਬਦ ਆਪਣੀ ਦੀਨ ਹੀਨ ਅਵਸਥਾ ਨੂੰ
ਅੱਗੇ ਰੱਖ ਕੇ ਗਾਏ ਸਨ, ਅਤੇ ਉਹ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਗਾਇਨ ਵਿਚ ਅਜੇਹੀ ਮਗਨ ਹੋ
ਗਈ ਕਿ ਉਸ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਪਰਾਏ ਦੀ ਸ਼ੁੱਧ ਨਾ ਰਹੀ, ਉਸ ਨੂੰ ਇਸ ਗੱਲ ਦਾ
ਜ਼ਰਾ ਭੀ ਖ਼ਿਆਲ ਨਾ ਰਿਹਾ ਕਿ ਮੈਂ ਲੁਟੇਰਿਆਂ ਦੇ ਕਾਬੂ ਵਿਚ ਹਾਂ। ਸ਼ਬਦ ਦੀ
ਰਸਕਤਾ ਤੇ ਮਿਠਾਸ ਨੇ ਉਹਨਾਂ ਡਾਕੂਆਂ ਨੂੰ ਟੁੰਭਿਆ। ਉਹਨਾਂ ਅੰਦਰ ਸਰੂਪ ਕੌਰ
ਨੂੰ ਅਪਨਾਉਣ ਦੀ ਲਾਲਸਾ ਉਭਰ ਆਈ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਿਚੋਂ ਇਕ ਜੋ ਬਹੁਤ ਅਧੀਰਜੀ
ਹੋਇਆ ਤਾਂ ਉਸ ਨੇ ਕਿਹਾ:-

{{gap}}&quot;ਵਾਹਵਾ ਕੇਹਾ ਸੋਹਣਾ ਗਾਉਂਦੀ ਹੈ, ਇਸ ਨੂੰ ਮੈਂ ਜ਼ਰੂਰ ਆਪਣੀ
ਵਹੁਟੀ ਬਣਾਵਾਂਗਾ।&quot;

{{gap}}ਦੂਜਾ—&quot;ਵਾਹ ਉਏ ਵਾਹ! ਤੂੰ ਇਸ ਦਾ ਕੌਣ ਹੁੰਦਾ ਹੈਂ? ਇਸ ਨੂੰ ਮੈਂ
ਆਪਣੀ ਵਹੁਟੀ ਬਣਾਵਾਂਗਾ, ਮੈਂ!&quot;

{{gap}}ਤੀਜਾ&quot;ਜਾਹ ਉਏ ਜਾਹ! ਜਾ ਕੇ ਆਪਣਾ ਮੂੰਹ ਪਾਣੀ ਵਿਚ ਦੇਖ ਆ।
ਆਏ ਨੇ ਵਹੁਟੀਆਂ ਬਨਾਣ ਵਾਲੇ! ਕਿਥੇ ਰਾਜਾ ਭੋਜ ਤੇ ਕਿਥੋਂ ਗੰਗਾ ਤੇਲੀ?&quot;

{{gap}}ਚੌਥਾ-&quot;ਬੱਸ ਉਏ ਬੱਸ! ਪਹਿਲਾਂ ਮੇਰੀ ਗੱਲ ਸੁਣ ਲਓ ਅਤੇ ਫੇਰ ਅੱਗੋਂ
ਗੱਲ ਕਰੋ। ਭਲਾ ਤੁਹਾਡਾ ਕਿਹੜਾ ਹੱਕ ਹੈ ਜੋ ਤੁਸੀਂ ਇਸ ਨੂੰ ਵਹੁਟੀ ਬਨਾਣ
ਤੁਰੇ ਹੋ? ਹੁਣੇ ਇਕ ਤਲਵਾਰ ਚੁੱਕਾਂ ਤਾਂ ਤੁਸਾਂ ਤਿੰਨਾਂ ਦੇ ਛੇ ਟੁਕੜੇ ਕਰ ਸੁੱਟਾਂ।
ਆਓ, ਪਹਿਲਾਂ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਦੋ ਹੱਥ ਕਰ ਲਓ, ਜੋ ਜਿੱਤੇ ਸੋ ਲੈ ਜਾਵੇ।&quot;

{{gap}}ਪੰਜਵਾਂ &quot;ਠੀਕ ਹੈ ਭਈ ਠੀਕ ਹੈ, ਜਿਹੜਾ ਜਿੱਤੋ, ਸੋਈ ਲੈ ਜਾਵੇ।
ਹੋ ਜਾਣ ਦੋ ਹੱਥ?''

{{gap}}ਬੱਸ ਗੱਲ ਮੁੱਕ ਗਈ, ਪੰਜੇ ਸਾਵਧਾਨ ਹੋ ਗਏ ਅਤੇ ਆਪਸ ਵਿਚ ਲੋਹਾ
ਖੜਕਣ ਲੱਗਾ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਪੰਜਾਂ ਨੂੰ ਲੜਦਿਆਂ ਦੇਖ ਹੋਰ ਭੀ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਉੱਠ ਖੜੇ
ਹੋਏ। ਇਕ ਨੇ ਤਲਵਾਰ ਖਿੱਚ ਕੇ ਦੂਜੇ ਨੂੰ ਮਾਰੀ ਅਤੇ ਦੂਜੇ ਨੇ ਤੀਜੇ ਨੂੰ ਮਾਰ ਕੇ
ਥਾਂ ਰਖਿਆ। ਚੌਥਾ ਭਲਾ ਕਦ ਰੁਕ ਸਕਦਾ ਸੀ? ਉਸ ਨੇ ਇਕੋ ਹੀ ਵਾਰ ਨਾਲ
ਪੰਜਵੇਂ ਦੇ ਦੋ ਟੁਕੜੇ ਕਰ ਘੱਤੇ। ‘ਮਾਰੋ ਵਢੋ’ ਦੀ ਪੁਕਾਰ ਮਚ ਗਈ, ਛੇ ਸੱਤ
ਆਦਮੀ ਮਾਰੇ ਗਏ ਅਤੇ ਪੰਜ ਛੇ ਜ਼ਖ਼ਮੀ ਹੋ ਕੇ ਡਿਗੇ। ਲੁਟੇਰਿਆਂ ਦੇ ਸਰਦਾਰ ਦੇ
ਹੋਸ਼ ਉਡ ਗਏ। ਅਜੇ ਤਕ ਉਹ ਚੁੱਪ ਵੱਟੀ ਬੈਠਾ ਸੀ, ਪਰ ਹੁਣ ਉਸ ਤੋਂ ਰਿਹਾ&lt;noinclude&gt;{{c|79}}&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>1b3ucwergxl9fbmvkldvgynwwi20xpz</sha1>
    </revision>
    <revision>
      <id>183809</id>
      <parentid>183808</parentid>
      <timestamp>2024-12-12T12:45:01Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Parmjit kaur rao</username>
        <id>477</id>
      </contributor>
      <origin>183809</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="3533" sha1="i856zmitqik5gqdh1gffqg83u32r33o" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;3&quot; user=&quot;Kaur.gurmel&quot; /&gt;{{right|ਦੰਪਤੀ ਪਿਆਰ}}&lt;/noinclude&gt;ਭਾਵੇਂ ਸਰੂਪ ਕੌਰ ਨੇ ਉਪਰੋਕਤ ਸ਼ਬਦ ਆਪਣੀ ਦੀਨ ਹੀਨ ਅਵਸਥਾ ਨੂੰ
ਅੱਗੇ ਰੱਖ ਕੇ ਗਾਏ ਸਨ, ਅਤੇ ਉਹ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਗਾਇਨ ਵਿਚ ਅਜੇਹੀ ਮਗਨ ਹੋ
ਗਈ ਕਿ ਉਸ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਪਰਾਏ ਦੀ ਸ਼ੁੱਧ ਨਾ ਰਹੀ, ਉਸ ਨੂੰ ਇਸ ਗੱਲ ਦਾ
ਜ਼ਰਾ ਭੀ ਖ਼ਿਆਲ ਨਾ ਰਿਹਾ ਕਿ ਮੈਂ ਲੁਟੇਰਿਆਂ ਦੇ ਕਾਬੂ ਵਿਚ ਹਾਂ। ਸ਼ਬਦ ਦੀ
ਰਸਕਤਾ ਤੇ ਮਿਠਾਸ ਨੇ ਉਹਨਾਂ ਡਾਕੂਆਂ ਨੂੰ ਟੁੰਭਿਆ। ਉਹਨਾਂ ਅੰਦਰ ਸਰੂਪ ਕੌਰ
ਨੂੰ ਅਪਨਾਉਣ ਦੀ ਲਾਲਸਾ ਉਭਰ ਆਈ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਿਚੋਂ ਇਕ ਜੋ ਬਹੁਤ ਅਧੀਰਜੀ
ਹੋਇਆ ਤਾਂ ਉਸ ਨੇ ਕਿਹਾ:-

{{gap}}&quot;ਵਾਹਵਾ ਕੇਹਾ ਸੋਹਣਾ ਗਾਉਂਦੀ ਹੈ, ਇਸ ਨੂੰ ਮੈਂ ਜ਼ਰੂਰ ਆਪਣੀ
ਵਹੁਟੀ ਬਣਾਵਾਂਗਾ।&quot;

{{gap}}ਦੂਜਾ—&quot;ਵਾਹ ਉਏ ਵਾਹ! ਤੂੰ ਇਸ ਦਾ ਕੌਣ ਹੁੰਦਾ ਹੈਂ? ਇਸ ਨੂੰ ਮੈਂ
ਆਪਣੀ ਵਹੁਟੀ ਬਣਾਵਾਂਗਾ, ਮੈਂ!&quot;

{{gap}}ਤੀਜਾ&quot;ਜਾਹ ਉਏ ਜਾਹ! ਜਾ ਕੇ ਆਪਣਾ ਮੂੰਹ ਪਾਣੀ ਵਿਚ ਦੇਖ ਆ।
ਆਏ ਨੇ ਵਹੁਟੀਆਂ ਬਨਾਣ ਵਾਲੇ! ਕਿਥੇ ਰਾਜਾ ਭੋਜ ਤੇ ਕਿਥੋਂ ਗੰਗਾ ਤੇਲੀ?&quot;

{{gap}}ਚੌਥਾ-&quot;ਬੱਸ ਉਏ ਬੱਸ! ਪਹਿਲਾਂ ਮੇਰੀ ਗੱਲ ਸੁਣ ਲਓ ਅਤੇ ਫੇਰ ਅੱਗੋਂ
ਗੱਲ ਕਰੋ। ਭਲਾ ਤੁਹਾਡਾ ਕਿਹੜਾ ਹੱਕ ਹੈ ਜੋ ਤੁਸੀਂ ਇਸ ਨੂੰ ਵਹੁਟੀ ਬਨਾਣ
ਤੁਰੇ ਹੋ? ਹੁਣੇ ਇਕ ਤਲਵਾਰ ਚੁੱਕਾਂ ਤਾਂ ਤੁਸਾਂ ਤਿੰਨਾਂ ਦੇ ਛੇ ਟੁਕੜੇ ਕਰ ਸੁੱਟਾਂ।
ਆਓ, ਪਹਿਲਾਂ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਦੋ ਹੱਥ ਕਰ ਲਓ, ਜੋ ਜਿੱਤੇ ਸੋ ਲੈ ਜਾਵੇ।&quot;

{{gap}}ਪੰਜਵਾਂ &quot;ਠੀਕ ਹੈ ਭਈ ਠੀਕ ਹੈ, ਜਿਹੜਾ ਜਿੱਤੋ, ਸੋਈ ਲੈ ਜਾਵੇ।
ਹੋ ਜਾਣ ਦੋ ਹੱਥ?&quot;

{{gap}}ਬੱਸ ਗੱਲ ਮੁੱਕ ਗਈ, ਪੰਜੇ ਸਾਵਧਾਨ ਹੋ ਗਏ ਅਤੇ ਆਪਸ ਵਿਚ ਲੋਹਾ
ਖੜਕਣ ਲੱਗਾ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਪੰਜਾਂ ਨੂੰ ਲੜਦਿਆਂ ਦੇਖ ਹੋਰ ਭੀ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਉੱਠ ਖੜੇ
ਹੋਏ। ਇਕ ਨੇ ਤਲਵਾਰ ਖਿੱਚ ਕੇ ਦੂਜੇ ਨੂੰ ਮਾਰੀ ਅਤੇ ਦੂਜੇ ਨੇ ਤੀਜੇ ਨੂੰ ਮਾਰ ਕੇ
ਥਾਂ ਰਖਿਆ। ਚੌਥਾ ਭਲਾ ਕਦ ਰੁਕ ਸਕਦਾ ਸੀ? ਉਸ ਨੇ ਇਕੋ ਹੀ ਵਾਰ ਨਾਲ
ਪੰਜਵੇਂ ਦੇ ਦੋ ਟੁਕੜੇ ਕਰ ਘੱਤੇ। ‘ਮਾਰੋ ਵਢੋ’ ਦੀ ਪੁਕਾਰ ਮਚ ਗਈ, ਛੇ ਸੱਤ
ਆਦਮੀ ਮਾਰੇ ਗਏ ਅਤੇ ਪੰਜ ਛੇ ਜ਼ਖ਼ਮੀ ਹੋ ਕੇ ਡਿਗੇ। ਲੁਟੇਰਿਆਂ ਦੇ ਸਰਦਾਰ ਦੇ
ਹੋਸ਼ ਉਡ ਗਏ। ਅਜੇ ਤਕ ਉਹ ਚੁੱਪ ਵੱਟੀ ਬੈਠਾ ਸੀ, ਪਰ ਹੁਣ ਉਸ ਤੋਂ ਰਿਹਾ&lt;noinclude&gt;{{c|79}}&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>i856zmitqik5gqdh1gffqg83u32r33o</sha1>
    </revision>
    <revision>
      <id>183810</id>
      <parentid>183809</parentid>
      <timestamp>2024-12-12T12:45:52Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Parmjit kaur rao</username>
        <id>477</id>
      </contributor>
      <origin>183810</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="3533" sha1="sgzlu7ajtyb2t2s10f2c9oq9forbydl" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;3&quot; user=&quot;Kaur.gurmel&quot; /&gt;{{right|ਦੰਪਤੀ ਪਿਆਰ}}&lt;/noinclude&gt;ਭਾਵੇਂ ਸਰੂਪ ਕੌਰ ਨੇ ਉਪਰੋਕਤ ਸ਼ਬਦ ਆਪਣੀ ਦੀਨ ਹੀਨ ਅਵਸਥਾ ਨੂੰ
ਅੱਗੇ ਰੱਖ ਕੇ ਗਾਏ ਸਨ, ਅਤੇ ਉਹ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਗਾਇਨ ਵਿਚ ਅਜੇਹੀ ਮਗਨ ਹੋ
ਗਈ ਕਿ ਉਸ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਪਰਾਏ ਦੀ ਸ਼ੁੱਧ ਨਾ ਰਹੀ, ਉਸ ਨੂੰ ਇਸ ਗੱਲ ਦਾ
ਜ਼ਰਾ ਭੀ ਖ਼ਿਆਲ ਨਾ ਰਿਹਾ ਕਿ ਮੈਂ ਲੁਟੇਰਿਆਂ ਦੇ ਕਾਬੂ ਵਿਚ ਹਾਂ। ਸ਼ਬਦ ਦੀ
ਰਸਕਤਾ ਤੇ ਮਿਠਾਸ ਨੇ ਉਹਨਾਂ ਡਾਕੂਆਂ ਨੂੰ ਟੁੰਭਿਆ। ਉਹਨਾਂ ਅੰਦਰ ਸਰੂਪ ਕੌਰ
ਨੂੰ ਅਪਨਾਉਣ ਦੀ ਲਾਲਸਾ ਉਭਰ ਆਈ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਿਚੋਂ ਇਕ ਜੋ ਬਹੁਤ ਅਧੀਰਜੀ
ਹੋਇਆ ਤਾਂ ਉਸ ਨੇ ਕਿਹਾ:-

{{gap}}&quot;ਵਾਹਵਾ ਕੇਹਾ ਸੋਹਣਾ ਗਾਉਂਦੀ ਹੈ, ਇਸ ਨੂੰ ਮੈਂ ਜ਼ਰੂਰ ਆਪਣੀ
ਵਹੁਟੀ ਬਣਾਵਾਂਗਾ।&quot;

{{gap}}ਦੂਜਾ—&quot;ਵਾਹ ਉਏ ਵਾਹ! ਤੂੰ ਇਸ ਦਾ ਕੌਣ ਹੁੰਦਾ ਹੈਂ? ਇਸ ਨੂੰ ਮੈਂ
ਆਪਣੀ ਵਹੁਟੀ ਬਣਾਵਾਂਗਾ, ਮੈਂ!&quot;

{{gap}}ਤੀਜਾ&quot;ਜਾਹ ਉਏ ਜਾਹ! ਜਾ ਕੇ ਆਪਣਾ ਮੂੰਹ ਪਾਣੀ ਵਿਚ ਦੇਖ ਆ।
ਆਏ ਨੇ ਵਹੁਟੀਆਂ ਬਨਾਣ ਵਾਲੇ! ਕਿਥੇ ਰਾਜਾ ਭੋਜ ਤੇ ਕਿਥੋਂ ਗੰਗਾ ਤੇਲੀ?&quot;

{{gap}}ਚੌਥਾ-&quot;ਬੱਸ ਉਏ ਬੱਸ! ਪਹਿਲਾਂ ਮੇਰੀ ਗੱਲ ਸੁਣ ਲਓ ਅਤੇ ਫੇਰ ਅੱਗੋਂ
ਗੱਲ ਕਰੋ। ਭਲਾ ਤੁਹਾਡਾ ਕਿਹੜਾ ਹੱਕ ਹੈ ਜੋ ਤੁਸੀਂ ਇਸ ਨੂੰ ਵਹੁਟੀ ਬਨਾਣ
ਤੁਰੇ ਹੋ? ਹੁਣੇ ਇਕ ਤਲਵਾਰ ਚੁੱਕਾਂ ਤਾਂ ਤੁਸਾਂ ਤਿੰਨਾਂ ਦੇ ਛੇ ਟੁਕੜੇ ਕਰ ਸੁੱਟਾਂ।
ਆਓ, ਪਹਿਲਾਂ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਦੋ ਹੱਥ ਕਰ ਲਓ, ਜੋ ਜਿੱਤੇ ਸੋ ਲੈ ਜਾਵੇ।&quot;

{{gap}}ਪੰਜਵਾਂ &quot;ਠੀਕ ਹੈ ਭਈ ਠੀਕ ਹੈ, ਜਿਹੜਾ ਜਿੱਤੋ, ਸੋਈ ਲੈ ਜਾਵੇ।
ਹੋ ਜਾਣ ਦੋ ਹੱਥ?&quot;

{{gap}}ਬੱਸ ਗੱਲ ਮੁੱਕ ਗਈ, ਪੰਜੇ ਸਾਵਧਾਨ ਹੋ ਗਏ ਅਤੇ ਆਪਸ ਵਿਚ ਲੋਹਾ ਖੜਕਣ ਲੱਗਾ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਪੰਜਾਂ ਨੂੰ ਲੜਦਿਆਂ ਦੇਖ ਹੋਰ ਭੀ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਉੱਠ ਖੜੇ ਹੋਏ। ਇਕ ਨੇ ਤਲਵਾਰ ਖਿੱਚ ਕੇ ਦੂਜੇ ਨੂੰ ਮਾਰੀ ਅਤੇ ਦੂਜੇ ਨੇ ਤੀਜੇ ਨੂੰ ਮਾਰ ਕੇ ਥਾਂ ਰਖਿਆ। ਚੌਥਾ ਭਲਾ ਕਦ ਰੁਕ ਸਕਦਾ ਸੀ? ਉਸ ਨੇ ਇਕੋ ਹੀ ਵਾਰ ਨਾਲ ਪੰਜਵੇਂ ਦੇ ਦੋ ਟੁਕੜੇ ਕਰ ਘੱਤੇ। ‘ਮਾਰੋ ਵਢੋ’ ਦੀ ਪੁਕਾਰ ਮਚ ਗਈ, ਛੇ ਸੱਤ ਆਦਮੀ ਮਾਰੇ ਗਏ ਅਤੇ ਪੰਜ ਛੇ ਜ਼ਖ਼ਮੀ ਹੋ ਕੇ ਡਿਗੇ। ਲੁਟੇਰਿਆਂ ਦੇ ਸਰਦਾਰ ਦੇ ਹੋਸ਼ ਉਡ ਗਏ। ਅਜੇ ਤਕ ਉਹ ਚੁੱਪ ਵੱਟੀ ਬੈਠਾ ਸੀ, ਪਰ ਹੁਣ ਉਸ ਤੋਂ ਰਿਹਾ&lt;noinclude&gt;{{c|79}}&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>sgzlu7ajtyb2t2s10f2c9oq9forbydl</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>ਪੰਨਾ:ਦੰਪਤੀ ਪਿਆਰ.pdf/86</title>
    <ns>250</ns>
    <id>60538</id>
    <revision>
      <id>183811</id>
      <parentid>167331</parentid>
      <timestamp>2024-12-12T12:49:41Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Parmjit kaur rao</username>
        <id>477</id>
      </contributor>
      <origin>183811</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="3260" sha1="4ktkc5pzfoirefwvk8ow40v0ezo2l3b" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;3&quot; user=&quot;Kaur.gurmel&quot; /&gt;{{right|ਦੰਪਤੀ ਪਿਆਰ}}&lt;/noinclude&gt;ਨਾ ਗਿਆ। ਉਸ ਨੇ ਜ਼ੋਰ ਨਾਲ ਕਿਹਾ:-

{{gap}}&quot;ਠਹਿਰੋ ਓਏ ਠਹਿਰੋ! ਬੇਵਕੂਫ਼ੋ ਤੁਸੀਂ ਇਹ ਕੀ ਕਰਨ ਲਗ ਪਏ, ਮੂਰਖੋ!
ਤੁਸੀਂ ਕੁਝ ਵਿਚਾਰ ਤਾਂ ਕਰੋ: ਬਹੁਤ ਅਫਸੋਸ ਹੈ! ਤੁਹਾਡੀ ਅਕਲ ਉਤੇ।&quot;

{{gap}}ਜਿਸ ਵੇਲੇ ਸਰਦਾਰ ਉੱਚੀ ਕੂਕ ਕੇ ਬੋਲਿਆ ਤਾਂ ਸਾਰੇ ਜਣੇ ਉਥੇ ਹੀ ਰੁਕ
ਗਏ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਆਪਣੀਆਂ ਤਲਵਾਰਾਂ ਫੇਰ ਮਿਆਨ ਵਿਚ ਕਰ ਲਈਆਂ। ਸਭਨਾਂ
ਨੂੰ ਸਰਦਾਰ ਨੇ ਕਿਹਾਂ:—

{{gap}}&quot;ਵੇਖੋ ਉਏ! ਤੁਸੀਂ ਇਸ ਤੀਵੀਂ ਦੇ ਪਿੱਛੋਂ ਨਾ ਮਰੋ, ਤੁਸਾਂ ਲੜਾਈ ਠਾਣ ਕੇ
ਬਹੁਤ ਗ਼ਜ਼ਬ ਕਰ ਦਿਤਾ ਹੈ। ਤੁਹਾਨੂੰ ਪਤਾ ਹੀ ਨਹੀਂ ਕਿ ਤੁਸਾਂ ਆਪਣੇ ਹੀ
ਪਿਓ, ਭਰਾ ਦਾ ਖ਼ੂਨ ਕਰ ਘੱਤਿਆ ਹੈ।&quot;

{{gap}}ਸਰਦਾਰ ਦੀ ਗੱਲ ਸੁਣਦਿਆਂ ਹੀ ਸਭਨਾਂ ਦਾ ਨਸ਼ਾ ਲਹਿ ਗਿਆ ਅਤੇ
ਅੱਖਾਂ ਖੁਲ੍ਹ ਗਈਆਂ। ਸਾਰੇ ਦੌੜ ਕੇ ਜ਼ਖਮੀਆਂ ਅਤੇ ਮੁਰਦਿਆਂ ਵੱਲ ਗਏ। ਆਪਣੇ
ਹੀ ਭਰਾ ਭਾਈ ਨੂੰ ਮਾਰਿਆ ਵੇਖ ਕੇ ਹਾਇ ਹਾਇ ਕਰ ਕੇ ਰੋਣ ਲੱਗੇ।

{{gap}}&quot;ਹਾਇ! ਬਹੁਤ ਅਨਰਥ ਹੋ ਗਿਆ। ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਹੀ ਪੈਰਾਂ ਉੱਪਰ ਆਪ
ਕੁਹਾੜੀ ਮਾਰ ਲਈ।&quot;

&quot;ਹਾਹਾ! ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਹੱਥੀਂ ਆਪਣੇ ਛੋਟੇ ਭਰਾ ਨੂੰ ਮਾਰ ਸੁਟਿਆ! ਹਾਇ!
ਹੁਣ ਮੈਂ ਕੀ ਕਰਾਂ?''

{{gap}}&quot;ਹਾਇ! ਮੇਰਾ ਸਰਬੰਸ ਨਾਸ ਹੋ ਗਿਆ! ਮੇਰਾ ਇਕੋ ਇਕ ਪੁਤ ਮਾਰਿਆ
ਗਿਆ? ਇਸ ਦੀ ਵਹੁਟੀ ਸਾਰੀ ਉਮਰ ਕਿਸ ਨੂੰ ਰੋਵੇਗੀ? ਗ਼ਜ਼ਬ ਹੋ ਗਿਆ।&quot;

{{gap}}ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਜਿਸ ਜਗ੍ਹਾ ਉੱਪਰ ਥੋੜੀ ਦੇਰ ਪਹਿਲਾਂ &quot;ਮਾਰੋ ਵੱਢੋ&quot;
ਆਦਿਕ ਬੀਰਾਂ ਦੇ ਸ਼ਬਦ ਗੂੰਜ ਰਹੇ ਸਨ, ਉਥੇ ਹੁਣ ਮਾਤਮ ਛਾ ਗਿਆ। ਅੰਤ
ਸਰਦਾਰ ਨੇ ਕਿਹਾ:-

&quot;ਇਸ ਰੰਨਦੇ ਪਿੱਛੇ ਅੱਜ ਇਹ ਸਾਰਾ ਅਨਰਥ ਹੋਇਆ ਹੈ, ਸੋ ਇਸ ਨੂੰ
ਜਿਹੜਾ ਆਪਣੇ ਘਰ ਪਾਵੇਗਾ ਉਹ ਸਿੱਧਾ ਮੌਤ ਦੇ ਮੂੰਹ ਜਾਵੇਗਾ। ਇਹ ਔਰਤ
ਨਹੀਂ ਕੋਈ ਡੈਣ ਹੈ, ਇਸ ਨੂੰ ਇਥੇ ਰੱਖਣਾ ਚੰਗਾ ਨਹੀਂ, ਜੇਕਰ ਪਾਸ ਰਖੋਗੇ ਤਾਂ
ਸਾਰੇ ਦੇ ਸਾਰੇ ਮਾਰੇ ਜਾਓਗੇ। ਇਸ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਛੇਤੀ ਇਥੋਂ ਵਿਦਾ ਕਰੋ।&quot;

{{gap}}&quot;ਸਰਦਾਰ ਸਾਹਿਬ! ਮੈਨੂੰ ਤਾਂ ਗੁੱਸਾ ਆਂਵਦਾ ਹੈ ਕਿ ਮੈਂ ਇਸ ਔਰਤ ਨੂੰ&lt;noinclude&gt;{{c|80}}&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>4ktkc5pzfoirefwvk8ow40v0ezo2l3b</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>ਪੰਨਾ:ਦੰਪਤੀ ਪਿਆਰ.pdf/87</title>
    <ns>250</ns>
    <id>60539</id>
    <revision>
      <id>183976</id>
      <parentid>167332</parentid>
      <timestamp>2024-12-13T04:12:33Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Parmjit kaur rao</username>
        <id>477</id>
      </contributor>
      <origin>183976</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="3514" sha1="54l41warqvjpjw0dpohinuuzex1m7u5" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;3&quot; user=&quot;Kaur.gurmel&quot; /&gt;{{right|ਦੰਪਤੀ ਪਿਆਰ}}&lt;/noinclude&gt;ਕੱਚਾ ਚੱਬ ਜਾਵਾਂ । ਇਸ ਨੂੰ ਹੁਣੇ ਮਾਰ ਕੇ ਆਪਣੀ ਤਲਵਾਰ ਲਾਲ ਕਹਾਂ |
ਇਸ ਨੇ ਸਾਡਾ ਸਰਬੰਸ ਨਾਸ ਕਰ ਘੱਤਿਆ ਹੈ, ਇਸੇ ਦੇ ਕਾਰਨ ਸਾਨੂੰ ਬਹਾਦਰ
ਪੁਰੋਂ ਕੁਝ ਹੱਥ ਨਹੀਂ ਲੱਗਾ ਅਤੇ ਇਸ ਦੇ ਕਾਰਨ ਹੀ ਮੇਰਾ ਇਕੋ ਇਕ ਪੁੱਤ
ਮਾਰਿਆ ਗਿਆ ਹੈ, ਸਰਦਾਰ ਜੀ, ਮੈਨੂੰ ਇਸ ਔਰਤ ਦਾ ਲਹੂ ਪੀ ਲੈਣ ਦਿਓ,
ਤਾਂ ਜੋ ਮੇਰੀ ਆਤਮਾਂ ਨੂੰ ਸ਼ਾਂਤੀ ਆਵੇ ।&quot;

{{gap}}“ਠੀਕ ਹੈ ਠੀਕ ਹੈ ! ਇਸ ਨੂੰ ਮਾਰਨ ਦਿਓ । ਇਸ ਦਾ ਮਾਰਨਾ ਹੀ ਭਲਾ
ਹੈ, ਇਸ ਔਰਤ ਦੀ ਬਲੀ ਦੇਣ ਨਾਲ ਭਗੌਤੀ ਬਹੁਤ ਪ੍ਰਸੰਨ ਹੋਵੇਗੀ ਅਤੇ ਸਾਨੂੰ
ਵਰ ਦਾਨ ਦੇਵੇਗੀ।&quot;

{{gap}}&quot;ਨਹੀਂ ਭਾਈ ਨਹੀਂ । ਇਸ ਨੂੰ ਮਾਰ ਨਹੀਂ । ਇਸ ਨੂੰ ਮਾਰੋਗੇ ਤਾਂ ਪਤਾ
ਨਹੀਂ ਕੀ ਅਨਰਥ ਹੋ ਜਾਵੇ ? ਇਸ ਨੂੰ ਹੁਣੇ ਜਾ ਕੇ ਇਸ ਦੇ ਪਿੰਡ ਛੱਡ ਆਓ।
ਇਹ ਰੰਨ ਇਸੇ ਜੋਗ ਹੈ, ਪਰ ਦੇਖਣਾ, ਕਿਧਰੋ ਇਸ ਦੇ ਪਿੰਡ ਵਿਚ ਨਾ ਚਲੇ
ਜਾਣਾ । ਪਿੰਡ ਦੇ ਪਾਸ ਵਾਲੇ ਜੰਗਲ ਵਿਚ ਇਸ ਨੂੰ ਛੱਡ ਆਉਣਾ, ਨਹੀਂ ਤਾਂ
ਕੋਈ ਹੋਰ ਆਫਤ ਆ ਪਵੇਗੀ।&quot;

{{gap}}ਜਿਹੜੇ ਮਨੁੱਖ ਉਸ ਨੂੰ ਵਹੁਟੀ ਬਨਾਣ ਲਈ ਹੁਣੇ ਆਪਸ ਵਿਚ ਮਰਨ
ਮਾਰਨ ਲਈ ਤਿਆਰ ਹੋ ਗਏ ਸਨ, ਉਹ ਡੈਣ ਦਾ ਨਾਮ ਸੁਣ ਕੇ ਥਰ ਥਰ ਕੰਬਣ
ਲੱਗੇ । ’ਹੈਂ ਹੈਂ ਡੈਣ! ਡੈਣ ਨੂੰ ਇਸ ਦੇ ਪਿੰਡ ਕਿਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਅਸੀਂ ਛੱਡਣ
ਜਾਵਾਂਗੇ ? ਨਹੀਂ ਭਈ, ਅਸੀਂ ਇਸ ਦੇ ਨਾਲ ਜਾ ਕੇ ਮੌਤ ਦੇ ਮੂੰਹ ਵਿਚ ਨਹੀਂ
ਪੈਣਾ ! ਇਸ ਦੇ ਨਾਲ ਹੋਰ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਭੇਜੋ । ਜਿਹੜਾ ਲੁੱਟ ਦਾ ਹਿੱਸਾ ਬਹੁਤਾ
ਲੈਂਦਾ ਹੋਵੇ ਉਸ ਨੂੰ ਇਸ ਦੇ ਨਾਲ ਕਰੋ । ਮਾਲ ਉਡਾਵੇਂ ਕੋਈ ਅਤੇ ਮਰਨ
ਜਾਈਏ ਅਸੀਂ।&quot;

{{gap}}ਆਪਣੇ ਸਾਰੇ ਸਾਥੀਆਂ ਨੂੰ ਫਰੰਟ ਦੇਖ ਕੇ ਸਰਦਾਰ ਡਰਿਆ। ਉਸ ਨੇ
ਸੋਚਿਆ ਕਿ ਇਹ ਇਸ ਵੇਲੇ ਡਰੇ ਹੋਏ ਹਨ, ਇਸ ਲਈ ਜੇਕਰ ਮੈਂ ਕੁਝ ਕਿਹਾ
ਸੁਣਿਆਂ ਤਾਂ ਮੇਰੀ ਖ਼ੈਰ ਨਹੀਂ । ਅਚਾਨਕ ਇੱਕ ਗੱਲ ਉਸ ਨੂੰ ਯਾਦ ਆ ਗਈ
ਉਸ ਦੇ ਕਾਫਲੇ ਨਾਲ ਦੋ ਆਦਮੀ ਨੀਚ ਜਾਤ ਦੇ ਸਨ । ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਇਕਲਵੰਜੇ  
ਲਿਜਾ ਕੇ ਸਰਦਾਰ ਨੇ ਕੁਝ ਸਮਝਾਇਆ ਅਤੇ ਸਰੂਪ ਕੌਰ ਨੂੰ ਛੱਡਣ ਜਾਣ ਲਈ
ਤਿਆਰ ਕਰ ਲਿਆ । ਉਹ ਦੋਵੇਂ ਝਟ ਸਰੂਪ ਕੌਰ ਨੂੰ ਨਾਲ ਲੈ ਕੇ ਦੋ ਊਠਾਂ ਪਰ
ਬੈਠ ਗਏ ਅਤੇ ਚਲਦੇ ਹੋਏ। {{gap}}◎
।&lt;noinclude&gt;{{c|81}}&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>54l41warqvjpjw0dpohinuuzex1m7u5</sha1>
    </revision>
    <revision>
      <id>183978</id>
      <parentid>183976</parentid>
      <timestamp>2024-12-13T04:15:37Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Parmjit kaur rao</username>
        <id>477</id>
      </contributor>
      <origin>183978</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="3520" sha1="6auc4wf52fxqljk2r2c0kfdzqqzs9dv" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;3&quot; user=&quot;Kaur.gurmel&quot; /&gt;{{right|ਦੰਪਤੀ ਪਿਆਰ}}&lt;/noinclude&gt;ਕੱਚਾ ਚੱਬ ਜਾਵਾਂ । ਇਸ ਨੂੰ ਹੁਣੇ ਮਾਰ ਕੇ ਆਪਣੀ ਤਲਵਾਰ ਲਾਲ ਕਹਾਂ |
ਇਸ ਨੇ ਸਾਡਾ ਸਰਬੰਸ ਨਾਸ ਕਰ ਘੱਤਿਆ ਹੈ, ਇਸੇ ਦੇ ਕਾਰਨ ਸਾਨੂੰ ਬਹਾਦਰ
ਪੁਰੋਂ ਕੁਝ ਹੱਥ ਨਹੀਂ ਲੱਗਾ ਅਤੇ ਇਸ ਦੇ ਕਾਰਨ ਹੀ ਮੇਰਾ ਇਕੋ ਇਕ ਪੁੱਤ
ਮਾਰਿਆ ਗਿਆ ਹੈ, ਸਰਦਾਰ ਜੀ, ਮੈਨੂੰ ਇਸ ਔਰਤ ਦਾ ਲਹੂ ਪੀ ਲੈਣ ਦਿਓ,
ਤਾਂ ਜੋ ਮੇਰੀ ਆਤਮਾਂ ਨੂੰ ਸ਼ਾਂਤੀ ਆਵੇ ।&quot;

{{gap}}“ਠੀਕ ਹੈ ਠੀਕ ਹੈ ! ਇਸ ਨੂੰ ਮਾਰਨ ਦਿਓ । ਇਸ ਦਾ ਮਾਰਨਾ ਹੀ ਭਲਾ
ਹੈ, ਇਸ ਔਰਤ ਦੀ ਬਲੀ ਦੇਣ ਨਾਲ ਭਗੌਤੀ ਬਹੁਤ ਪ੍ਰਸੰਨ ਹੋਵੇਗੀ ਅਤੇ ਸਾਨੂੰ
ਵਰ ਦਾਨ ਦੇਵੇਗੀ।&quot;

{{gap}}&quot;ਨਹੀਂ ਭਾਈ ਨਹੀਂ । ਇਸ ਨੂੰ ਮਾਰੋ ਨਹੀਂ । ਇਸ ਨੂੰ ਮਾਰੋਗੇ ਤਾਂ ਪਤਾ
ਨਹੀਂ ਕੀ ਅਨਰਥ ਹੋ ਜਾਵੇ ? ਇਸ ਨੂੰ ਹੁਣੇ ਜਾ ਕੇ ਇਸ ਦੇ ਪਿੰਡ ਛੱਡ ਆਓ।
ਇਹ ਰੰਨ ਇਸੇ ਜੋਗ ਹੈ, ਪਰ ਦੇਖਣਾ, ਕਿਧਰੋ ਇਸ ਦੇ ਪਿੰਡ ਵਿਚ ਨਾ ਚਲੇ
ਜਾਣਾ । ਪਿੰਡ ਦੇ ਪਾਸ ਵਾਲੇ ਜੰਗਲ ਵਿਚ ਇਸ ਨੂੰ ਛੱਡ ਆਉਣਾ, ਨਹੀਂ ਤਾਂ
ਕੋਈ ਹੋਰ ਆਫਤ ਆ ਪਵੇਗੀ।&quot;

{{gap}}ਜਿਹੜੇ ਮਨੁੱਖ ਉਸ ਨੂੰ ਵਹੁਟੀ ਬਨਾਣ ਲਈ ਹੁਣੇ ਆਪਸ ਵਿਚ ਮਰਨ
ਮਾਰਨ ਲਈ ਤਿਆਰ ਹੋ ਗਏ ਸਨ, ਉਹੋ ਡੈਣ ਦਾ ਨਾਮ ਸੁਣ ਕੇ ਥਰ ਥਰ ਕੰਬਣ
ਲੱਗੇ । ’ਹੈਂ ਹੈਂ ਡੈਣ! ਡੈਣ ਨੂੰ ਇਸ ਦੇ ਪਿੰਡ ਕਿਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਅਸੀਂ ਛੱਡਣ
ਜਾਵਾਂਗੇ ? ਨਹੀਂ ਭਈ, ਅਸੀਂ ਇਸ ਦੇ ਨਾਲ ਜਾ ਕੇ ਮੌਤ ਦੇ ਮੂੰਹ ਵਿਚ ਨਹੀਂ
ਪੈਣਾ ! ਇਸ ਦੇ ਨਾਲ ਹੋਰ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਭੇਜੋ । ਜਿਹੜਾ ਲੁੱਟ ਦਾ ਹਿੱਸਾ ਬਹੁਤਾ
ਲੈਂਦਾ ਹੋਵੇ ਉਸ ਨੂੰ ਇਸ ਦੇ ਨਾਲ ਕਰੋ । ਮਾਲ ਉਡਾਵੇਂ ਕੋਈ ਅਤੇ ਮਰਨ
ਜਾਈਏ ਅਸੀਂ।&quot;

{{gap}}ਆਪਣੇ ਸਾਰੇ ਸਾਥੀਆਂ ਨੂੰ ਫਰੰਟ ਦੇਖ ਕੇ ਸਰਦਾਰ ਡਰਿਆ। ਉਸ ਨੇ
ਸੋਚਿਆ ਕਿ ਇਹ ਇਸ ਵੇਲੇ ਡਰੇ ਹੋਏ ਹਨ, ਇਸ ਲਈ ਜੇਕਰ ਮੈਂ ਕੁਝ ਕਿਹਾ
ਸੁਣਿਆਂ ਤਾਂ ਮੇਰੀ ਖ਼ੈਰ ਨਹੀਂ । ਅਚਾਨਕ ਇੱਕ ਗੱਲ ਉਸ ਨੂੰ ਯਾਦ ਆ ਗਈ
ਉਸ ਦੇ ਕਾਫਲੇ ਨਾਲ ਦੋ ਆਦਮੀ ਨੀਚ ਜਾਤ ਦੇ ਸਨ । ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਇਕਲਵੰਜੇ  
ਲਿਜਾ ਕੇ ਸਰਦਾਰ ਨੇ ਕੁਝ ਸਮਝਾਇਆ ਅਤੇ ਸਰੂਪ ਕੌਰ ਨੂੰ ਛੱਡਣ ਜਾਣ ਲਈ
ਤਿਆਰ ਕਰ ਲਿਆ । ਉਹ ਦੋਵੇਂ ਝਟ ਸਰੂਪ ਕੌਰ ਨੂੰ ਨਾਲ ਲੈ ਕੇ ਦੋ ਊਠਾਂ ਪਰ
ਬੈਠ ਗਏ ਅਤੇ ਚਲਦੇ ਹੋਏ। {{gap}}◎
।&lt;noinclude&gt;{{c|81}}&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>6auc4wf52fxqljk2r2c0kfdzqqzs9dv</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>ਪੰਨਾ:ਦੰਪਤੀ ਪਿਆਰ.pdf/88</title>
    <ns>250</ns>
    <id>60540</id>
    <revision>
      <id>183982</id>
      <parentid>167334</parentid>
      <timestamp>2024-12-13T04:21:50Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Parmjit kaur rao</username>
        <id>477</id>
      </contributor>
      <origin>183982</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="2939" sha1="rb4nd0qofwg0zx1r1orqr388vpgaf7a" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;3&quot; user=&quot;Kaur.gurmel&quot; /&gt;{{right|ਦੰਪਤੀ ਪਿਆਰ}}&lt;/noinclude&gt;{{center|{{larger|'''੧੬'''}}}}
{{gap}}&quot;ਦਾਦੀ! ਮਾਂ ਜੀ ਦਾ ਆਉਣਾ ਤਾਂ ਕਿਤੇ ਰਿਹਾ, ਬਾਪੂ ਹੁਰੀਂ ਭੀ
ਮੁੜ ਕੇ ਨਹੀਂ ਆਏ। ਅੱਜ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਮੇਰਾ ਮਨ ਕਿਉਂ ਘਾਬਰਦਾ ਹੈ?
ਹੈਂ ਦਾਦੀ! ਕਿਤੇ ਇਹ ਗੱਲ ਤਾਂ ਨਾ ਹੋਊ ਕਿ ਉਹ ਦੋਵੇਂ ਹੀ ਨਾ ਆਉਣ?&quot;
ਇਹ ਆਖਦੋ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਹੰਝੂ ਨਿਕਲ ਪਏ। ਇਹ ਕੌਤਕ ਦੇਖ ਦਾਦੀ
ਘਾਬਰ ਗਈ। ਉਸ ਨੇ ਝੱਟ ਆਪਣੇ ਲਾਲ ਨੂੰ ਗੋਦੀ ਵਿਚ ਲੈ ਕੇ ਛਾਤੀ ਨਾਲ
ਲਾਇਆ ਅਤੇ ਪਿਆਰ ਦੇ ਕੇ ਆਖਣ ਲੱਗੀ-ਪੁੱਤਰ, ਰੋ ਨਹੀਂ 1 ਰੋਈਦਾ ਨਹੀਂ,
ਬੀਬਾ! ਤੇਰੀ ਮਾਂ ਅਤੇ ਬਾਪੂ ਛੇਤੀ ਆਉਣਗੇ, ਮੇਰੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਦੇ ਤਾਰੋ! ਮੈਂ
ਅਭਾਗਣ ਨੂੰ ਹੁਣ ਤੇਰਾ ਹੀ ਆਸਰਾ ਹੈ। (ਅੱਖਾਂ ਪੂੰਝਦੀ ਹੋਈ) ਬੱਚੂ ਰੋ ਨਹੀਂ
ਮੈਥੋਂ ਤੇਰਾ ਰੌਣ ਨਹੀਂ ਦੇਖਿਆ ਜਾਂਦਾ।&quot; ਇਹ ਆਖ ਕੇ ਦਾਦੀ ਨੇ ਘੁੱਟ ਕੇ
ਛਾਤੀ ਨਾਲ ਆਪਣੇ ਪੋਤਰੇ ਨੂੰ ਲਾਇਆ।

{{gap}}&quot;ਕਿਉਂ ਦਾਦੀ! ਕੀ ਦੋਵੇਂ ਨਹੀਂ ਆਉਣਗੇ?&quot; ਦੋਹਾਂ ਹੱਥਾਂ ਨਾਲ
ਆਪਣਾ ਮੂੰਹ ਢੱਕ ਕੇ ਫੇਰ ਰੋਣ ਲੱਗਾ। ਦਾਦੀ ਨੇ ਫੇਰ ਉਸ ਨੂੰ ਛਾਤੀ ਨਾਲ
ਲਾ ਲਿਆ।

{{gap}}&quot;ਬੱਚੂ! ਤੂੰ ਕਿਉਂ ਰੋਂਦਾ ਹੈ? ਮੇਰੇ ਬੈਠਿਆਂ ਤੇਰੇ ਰੋਣ ਦਾ ਕੀ ਕਾਰਨ
ਹੈ? ਰੋਣ ਦਾ ਕੰਮ ਤਾਂ ਮੇਰਾ ਹੈ ਪੁੱਤ੍ਰ, ਮੈਂ ਰੋਵਾਂਗੀ। ਹਾਇ! ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਨੂੰ
ਮੇਰੇ ਉਤੇ ਦਇਆ ਭੀ ਨਹੀਂ ਆਉਂਦੀ। ਇਸ ਦੁੱਖ ਦੇ ਦੇਖਣ ਨਾਲੋਂ ਮੈਂ ਮਰ
ਜਾਵਾਂ ਤਾਂ ਚੰਗਾ ਹੈ, ਮੇਰੇ ਵਾਸਤੇ ਵਾਹਿਗੁਰੂ ਦੇ ਘਰ ਵਿਚ ਮੌਤ ਭੀ ਨਹੀਂ
ਹੇ ਪਰਮੇਸ਼ਰਾ! ਮੈਥੋਂ ਇਸ ਬਾਲਕ ਦਾ ਦੁੱਖ ਨਹੀਂ ਦੇਖਿਆ ਜਾਂਦਾ। ਅਜੇਹੇ
ਦੁੱਖ ਦਿਖਾਣ ਨਾਲੋਂ ਮੈਨੂੰ ਚੁੱਕ ਲੈ! ਕਾਕਾ! ਰਤਾ ਉਸ ਫਕੀਰ ਪਾਸੋਂ ਤਾਂ
ਜਾ ਕੇ ਪੁੱਛ ! ਸ਼ਾਇਦ ਕੁਝ ਉਸ ਨੂੰ ਮਲੂਮ ਹੋਵੇ। ਉਹ ਫ਼ਕੀਰ ਸਾਂਡੇ ਉੱਪਰ
ਬਹੁਤ ਮਿਹਰ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਉਸ ਦਾ ਭਲਾ ਕਰੇ।'&lt;noinclude&gt;{{c|82}}&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>rb4nd0qofwg0zx1r1orqr388vpgaf7a</sha1>
    </revision>
    <revision>
      <id>183984</id>
      <parentid>183982</parentid>
      <timestamp>2024-12-13T04:22:56Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Parmjit kaur rao</username>
        <id>477</id>
      </contributor>
      <origin>183984</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="2946" sha1="7yxo5zyck26yl8vqmy43ugi6i8rxhbv" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;3&quot; user=&quot;Kaur.gurmel&quot; /&gt;{{right|ਦੰਪਤੀ ਪਿਆਰ}}&lt;/noinclude&gt;{{center|{{larger|'''੧੬'''}}}}
{{gap}}&quot;ਦਾਦੀ! ਮਾਂ ਜੀ ਦਾ ਆਉਣਾ ਤਾਂ ਕਿਤੇ ਰਿਹਾ, ਬਾਪੂ ਹੁਰੀਂ ਭੀ
ਮੁੜ ਕੇ ਨਹੀਂ ਆਏ। ਅੱਜ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਮੇਰਾ ਮਨ ਕਿਉਂ ਘਾਬਰਦਾ ਹੈ?
ਹੈਂ ਦਾਦੀ! ਕਿਤੇ ਇਹ ਗੱਲ ਤਾਂ ਨਾ ਹੋਊ ਕਿ ਉਹ ਦੋਵੇਂ ਹੀ ਨਾ ਆਉਣ?&quot;
ਇਹ ਆਖਦੋ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਹੰਝੂ ਨਿਕਲ ਪਏ। ਇਹ ਕੌਤਕ ਦੇਖ ਦਾਦੀ
ਘਾਬਰ ਗਈ। ਉਸ ਨੇ ਝੱਟ ਆਪਣੇ ਲਾਲ ਨੂੰ ਗੋਦੀ ਵਿਚ ਲੈ ਕੇ ਛਾਤੀ ਨਾਲ
ਲਾਇਆ ਅਤੇ ਪਿਆਰ ਦੇ ਕੇ ਆਖਣ ਲੱਗੀ-ਪੁੱਤਰ, ਰੋ ਨਹੀਂ 1 ਰੋਈਦਾ ਨਹੀਂ,
ਬੀਬਾ! ਤੇਰੀ ਮਾਂ ਅਤੇ ਬਾਪੂ ਛੇਤੀ ਆਉਣਗੇ, ਮੇਰੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਦੇ ਤਾਰੋ! ਮੈਂ
ਅਭਾਗਣ ਨੂੰ ਹੁਣ ਤੇਰਾ ਹੀ ਆਸਰਾ ਹੈ। (ਅੱਖਾਂ ਪੂੰਝਦੀ ਹੋਈ) ਬੱਚੂ ਰੋ ਨਹੀਂ
ਮੈਥੋਂ ਤੇਰਾ ਰੌਣ ਨਹੀਂ ਦੇਖਿਆ ਜਾਂਦਾ।&quot; ਇਹ ਆਖ ਕੇ ਦਾਦੀ ਨੇ ਘੁੱਟ ਕੇ
ਛਾਤੀ ਨਾਲ ਆਪਣੇ ਪੋਤਰੇ ਨੂੰ ਲਾਇਆ।

{{gap}}&quot;ਕਿਉਂ ਦਾਦੀ! ਕੀ ਦੋਵੇਂ ਨਹੀਂ ਆਉਣਗੇ?&quot; ਦੋਹਾਂ ਹੱਥਾਂ ਨਾਲ
ਆਪਣਾ ਮੂੰਹ ਢੱਕ ਕੇ ਫੇਰ ਰੋਣ ਲੱਗਾ। ਦਾਦੀ ਨੇ ਫੇਰ ਉਸ ਨੂੰ ਛਾਤੀ ਨਾਲ
ਲਾ ਲਿਆ।

{{gap}}&quot;ਬੱਚੂ! ਤੂੰ ਕਿਉਂ ਰੋਂਦਾ ਹੈ? ਮੇਰੇ ਬੈਠਿਆਂ ਤੇਰੇ ਰੋਣ ਦਾ ਕੀ ਕਾਰਨ ਹੈ? ਰੋਣ ਦਾ ਕੰਮ ਤਾਂ ਮੇਰਾ ਹੈ ਪੁੱਤ੍ਰ, ਮੈਂ ਰੋਵਾਂਗੀ। ਹਾਇ! ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਨੂੰ ਮੇਰੇ ਉਤੇ ਦਇਆ ਭੀ ਨਹੀਂ ਆਉਂਦੀ। ਇਸ ਦੁੱਖ ਦੇ ਦੇਖਣ ਨਾਲੋਂ ਮੈਂ ਮਰ ਜਾਵਾਂ ਤਾਂ ਚੰਗਾ ਹੈ, ਮੇਰੇ ਵਾਸਤੇ ਵਾਹਿਗੁਰੂ ਦੇ ਘਰ ਵਿਚ ਮੌਤ ਭੀ ਨਹੀਂ ਹੇ ਪਰਮੇਸ਼ਰਾ! ਮੈਥੋਂ ਇਸ ਬਾਲਕ ਦਾ ਦੁੱਖ ਨਹੀਂ ਦੇਖਿਆ ਜਾਂਦਾ। ਅਜੇਹੇ ਦੁੱਖ ਦਿਖਾਣ ਨਾਲੋਂ ਮੈਨੂੰ ਚੁੱਕ ਲੈ! ਕਾਕਾ! ਰਤਾ ਉਸ ਫਕੀਰ ਪਾਸੋਂ ਤਾਂ ਜਾ ਕੇ ਪੁੱਛ ! ਸ਼ਾਇਦ ਕੁਝ ਉਸ ਨੂੰ ਮਲੂਮ ਹੋਵੇ। ਉਹ ਫ਼ਕੀਰ ਸਾਂਡੇ ਉੱਪਰ ਬਹੁਤ ਮਿਹਰ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਉਸ ਦਾ ਭਲਾ ਕਰੇ।'{{nop}}&lt;noinclude&gt;{{c|82}}&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>7yxo5zyck26yl8vqmy43ugi6i8rxhbv</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>ਪੰਨਾ:ਦੰਪਤੀ ਪਿਆਰ.pdf/89</title>
    <ns>250</ns>
    <id>60541</id>
    <revision>
      <id>183987</id>
      <parentid>167353</parentid>
      <timestamp>2024-12-13T04:28:03Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Parmjit kaur rao</username>
        <id>477</id>
      </contributor>
      <origin>183987</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="3509" sha1="m7kyjhsegrtiqwk79xvcrnlatistmop" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;3&quot; user=&quot;Kaur.gurmel&quot; /&gt;{{right|ਦੰਪਤੀ ਪਿਆਰ}}&lt;/noinclude&gt;{{gap}}ਦਾਦੀ ਦਾ ਹੁਕਮ ਮੰਨ ਕੇ ਧਿਆਨ ਸਿੰਘ ਆਪਣੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਪੂੰਝਦਾ
ਹੋਇਆ ਘਰੋਂ ਬਾਹਰ ਨਿਕਲਿਆ ਅਤੇ ਸਿੱਧਾ ਫ਼ਕੀਰ ਦੀ ਝੌਂਪੜੀ ਵੱਲ
ਗਿਆ। ਜਦ ਤੋਂ ਥਾਣੇਦਾਰ ਅਮੀਰ ਅਲੀ ਨੂੰ ਸਰੂਪ ਕੌਰ ਦੀ ਸਿਖਿਆ ਮਿਲੀ
ਹੈ ਤਦ ਦਾ ਉਹ ਫ਼ਕੀਰੀ ਧਾਰ ਕੇ ਦੇਸ਼-ਦੇਸ਼ਾਂਤਰਾਂ ਵਿਚ ਘੁੰਮਦਾ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ,
ਪਰ ਜਦ ਕਦੇ ਸਰਦਾਰ ਪੁਰ ਆ ਕੇ ਵੀ ਫੇਰਾ ਮਾਰਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਦੋ ਚਾਰ ਮਹੀਨੇ
ਸ਼ਹਿਰੋਂ ਬਾਹਰ ਇਕ ਝੌਂਪੜੀ ਵਿਚ ਰਿਹਾ ਕਰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਆਪਣੀ ਉਸਤਾਦ
ਨੂੰ ਹਰਦਮ ਯਾਦ ਰੱਖਦਾ ਹੈ। ਜਿਸ ਵੇਲੇ ਧਿਆਨ ਸਿੰਘ ਉਸ ਦੇ ਪਾਸ ਗਿਆ
ਤਾਂ ਫ਼ਕੀਰ ਝੌਂਪੜੀ ਦਾ ਦਰਵਾਜ਼ਾ ਬੰਦ ਕਰਕੇ ਸੁੱਤਾ ਪਿਆ ਸੀ। ਕਾਕੇ ਨੇ
ਜਾ ਕੇ ਬੂਹਾ ਖੜਕਾਇਆ ਤਾਂ ਫ਼ਕੀਰ ਝਟ ਜਾਗ ਪਿਆ। ਉੱਠ ਕੇ ਉਸ ਨੇ
ਬੂਹਾ ਖੋਲ੍ਹਿਆ, ਬਾਹਰ ਦੇਖੇ ਤਾਂ ਭਾਈ ਗੁਰਮੁਖ ਸਿੰਘ ਦਾ ਲੜਕਾ
ਧਿਆਨ ਸਿੰਘ ਖੜਾ ਹੈ। ਪ੍ਰਸੰਨ ਹੋ ਕੇ ਉਸ ਨੇ ਉਸ ਨੂੰ ਪਿਆਰ ਦਿਤਾ
ਅਤੇ ਪੁਛਿਆ:-

{{gap}}ਕਿਉਂ ਮਿੱਤਰਾ! ਅੱਜ ਤੂੰ ਉਦਾਸ ਕਿਉਂ ਹੈਂ? ਮਲੂਮ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਤੂੰ ਬਹੁਤ
ਰੋਂਦਾ ਰਿਹਾ ਹੈਂ। ਮੇਰੇ ਲਾਇਕ ਕਈ ਕੰਮ ਹੋਵੇ ਤਾਂ ਮੈਨੂੰ ਦਸ, ਮੈਂ ਉਸ ਨੂੰ
ਪੂਰਾ ਕਰਨ ਲਈ ਤਿਆਰ ਹਾਂ।&quot;

{{gap}}ਕਾਕਾ-&quot;ਬਾਵਾ ਜੀ! ਤੁਹਾਨੂੰ ਮੇਰੇ ਭਾਈਏ ਅਤੇ ਮੇਰੀ ਮਾਂ ਦੀ ਕੁਝ ਖ਼ਬਰ
ਹੋਵੇ ਤਾਂ ਦੱਸੋ, ਇਸ ਕਰਕੇ ਮੈਂ ਉਦਾਸ ਹਾਂ ਅਤੇ ਮੈਨੂੰ ਦਾਦੀ ਨੇ
ਭੇਜਿਆ ਹੈ।”

{{gap}}ਫ਼ਕੀਰ—&quot;ਮੇਰੇ ਬੀਬੇ ਭਰਾ! ਮੈਂ ਤੈਨੂੰ ਕੀ ਦੱਸਾਂ? ਇਸ ਗੱਲ ਦੇ ਆਖਣ ਤੋਂ ਡਰਦਾ ਹੋਇਆ ਕਿੰਨੇ ਦਿਨ ਹੋਏ। ਮੈਂ ਤੁਹਾਡੇ ਘਰ ਭੀ ਨਹੀਂ ਵੜਿਆ। ਹਿੰਦਿਆਂ ਹੋਇਆਂ ਮੇਰਾ ਕਾਲਜਾ ਫਟਦਾ ਹੈ। ਪਰ ਜਦ ਤੂੰ ਹੁਣ ਪੁੱਛਣ ਹੀ ਆਇਆ ਹੈਂ ਤਾਂ ਮੰਨੂੰ ਦੱਸਣਾ ਯੋਗ ਹੈ। ਬੀਬਾ! ਜਿਸ ਵੇਲੇ ਤੇਰੇ ਭਾਈਏ ਹੁਰੀਂ ਬਹਾਦਰ ਪੁਰ ਪਹੁੰਚੇ ਤਾਂ ਉਸ ਰਾਤ ਉਸ ਪਿੰਡ ਵਿਚ ਡਾਕਾ ਪੈ ਚੁਕਾ ਸੀ। ਡਾਕੂਆਂ ਨੇ ਸਰਦਾਰ ਨੂੰ ਜ਼ਖ਼ਮੀ ਕੀਤਾ, ਅਤੇ ਤੇਰੀ ਮਾਂ ਨੂੰ ਨਾਲ ਫੜ ਕੇ ਲੈ ਗਏ। ਮੁੜ ਕੇ ਉਸ ਦਾ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਲੱਗਾ। ਤੇਰੇ ਭਾਈਏ ਹੁਰੀਂ ਇਹ ਗੱਲ ਸੁਣ ਕੇ ਮਲੂਮ ਨਹੀਂ ਕਿਧਰ ਚਲੇ। ਸੋ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਵੀ ਹੁਣ ਤੱਕ&lt;noinclude&gt;{{c|83}}&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>m7kyjhsegrtiqwk79xvcrnlatistmop</sha1>
    </revision>
    <revision>
      <id>183988</id>
      <parentid>183987</parentid>
      <timestamp>2024-12-13T04:28:36Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Parmjit kaur rao</username>
        <id>477</id>
      </contributor>
      <origin>183988</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="3512" sha1="ndvbxj3vuvan8vanmbmedy3l0q8kfxe" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;3&quot; user=&quot;Kaur.gurmel&quot; /&gt;{{right|ਦੰਪਤੀ ਪਿਆਰ}}&lt;/noinclude&gt;{{gap}}ਦਾਦੀ ਦਾ ਹੁਕਮ ਮੰਨ ਕੇ ਧਿਆਨ ਸਿੰਘ ਆਪਣੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਪੂੰਝਦਾ
ਹੋਇਆ ਘਰੋਂ ਬਾਹਰ ਨਿਕਲਿਆ ਅਤੇ ਸਿੱਧਾ ਫ਼ਕੀਰ ਦੀ ਝੌਂਪੜੀ ਵੱਲ
ਗਿਆ। ਜਦ ਤੋਂ ਥਾਣੇਦਾਰ ਅਮੀਰ ਅਲੀ ਨੂੰ ਸਰੂਪ ਕੌਰ ਦੀ ਸਿਖਿਆ ਮਿਲੀ
ਹੈ ਤਦ ਦਾ ਉਹ ਫ਼ਕੀਰੀ ਧਾਰ ਕੇ ਦੇਸ਼-ਦੇਸ਼ਾਂਤਰਾਂ ਵਿਚ ਘੁੰਮਦਾ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ,
ਪਰ ਜਦ ਕਦੇ ਸਰਦਾਰ ਪੁਰ ਆ ਕੇ ਵੀ ਫੇਰਾ ਮਾਰਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਦੋ ਚਾਰ ਮਹੀਨੇ
ਸ਼ਹਿਰੋਂ ਬਾਹਰ ਇਕ ਝੌਂਪੜੀ ਵਿਚ ਰਿਹਾ ਕਰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਆਪਣੀ ਉਸਤਾਦ
ਨੂੰ ਹਰਦਮ ਯਾਦ ਰੱਖਦਾ ਹੈ। ਜਿਸ ਵੇਲੇ ਧਿਆਨ ਸਿੰਘ ਉਸ ਦੇ ਪਾਸ ਗਿਆ
ਤਾਂ ਫ਼ਕੀਰ ਝੌਂਪੜੀ ਦਾ ਦਰਵਾਜ਼ਾ ਬੰਦ ਕਰਕੇ ਸੁੱਤਾ ਪਿਆ ਸੀ। ਕਾਕੇ ਨੇ
ਜਾ ਕੇ ਬੂਹਾ ਖੜਕਾਇਆ ਤਾਂ ਫ਼ਕੀਰ ਝਟ ਜਾਗ ਪਿਆ। ਉੱਠ ਕੇ ਉਸ ਨੇ
ਬੂਹਾ ਖੋਲ੍ਹਿਆ, ਬਾਹਰ ਦੇਖੇ ਤਾਂ ਭਾਈ ਗੁਰਮੁਖ ਸਿੰਘ ਦਾ ਲੜਕਾ
ਧਿਆਨ ਸਿੰਘ ਖੜਾ ਹੈ। ਪ੍ਰਸੰਨ ਹੋ ਕੇ ਉਸ ਨੇ ਉਸ ਨੂੰ ਪਿਆਰ ਦਿਤਾ
ਅਤੇ ਪੁਛਿਆ:-

{{gap}}ਕਿਉਂ ਮਿੱਤਰਾ! ਅੱਜ ਤੂੰ ਉਦਾਸ ਕਿਉਂ ਹੈਂ? ਮਲੂਮ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਤੂੰ ਬਹੁਤ
ਰੋਂਦਾ ਰਿਹਾ ਹੈਂ। ਮੇਰੇ ਲਾਇਕ ਕਈ ਕੰਮ ਹੋਵੇ ਤਾਂ ਮੈਨੂੰ ਦਸ, ਮੈਂ ਉਸ ਨੂੰ
ਪੂਰਾ ਕਰਨ ਲਈ ਤਿਆਰ ਹਾਂ।&quot;

{{gap}}ਕਾਕਾ-&quot;ਬਾਵਾ ਜੀ! ਤੁਹਾਨੂੰ ਮੇਰੇ ਭਾਈਏ ਅਤੇ ਮੇਰੀ ਮਾਂ ਦੀ ਕੁਝ ਖ਼ਬਰ
ਹੋਵੇ ਤਾਂ ਦੱਸੋ, ਇਸ ਕਰਕੇ ਮੈਂ ਉਦਾਸ ਹਾਂ ਅਤੇ ਮੈਨੂੰ ਦਾਦੀ ਨੇ
ਭੇਜਿਆ ਹੈ।”

{{gap}}ਫ਼ਕੀਰ—&quot;ਮੇਰੇ ਬੀਬੇ ਭਰਾ! ਮੈਂ ਤੈਨੂੰ ਕੀ ਦੱਸਾਂ? ਇਸ ਗੱਲ ਦੇ ਆਖਣ ਤੋਂ ਡਰਦਾ ਹੋਇਆ ਕਿੰਨੇ ਦਿਨ ਹੋਏ। ਮੈਂ ਤੁਹਾਡੇ ਘਰ ਭੀ ਨਹੀਂ ਵੜਿਆ। ਕਹਿੰਦਿਆਂ ਹੋਇਆਂ ਮੇਰਾ ਕਾਲਜਾ ਫਟਦਾ ਹੈ। ਪਰ ਜਦ ਤੂੰ ਹੁਣ ਪੁੱਛਣ ਹੀ ਆਇਆ ਹੈਂ ਤਾਂ ਮੰਨੂੰ ਦੱਸਣਾ ਯੋਗ ਹੈ। ਬੀਬਾ! ਜਿਸ ਵੇਲੇ ਤੇਰੇ ਭਾਈਏ ਹੁਰੀਂ ਬਹਾਦਰ ਪੁਰ ਪਹੁੰਚੇ ਤਾਂ ਉਸ ਰਾਤ ਉਸ ਪਿੰਡ ਵਿਚ ਡਾਕਾ ਪੈ ਚੁਕਾ ਸੀ। ਡਾਕੂਆਂ ਨੇ ਸਰਦਾਰ ਨੂੰ ਜ਼ਖ਼ਮੀ ਕੀਤਾ, ਅਤੇ ਤੇਰੀ ਮਾਂ ਨੂੰ ਨਾਲ ਫੜ ਕੇ ਲੈ ਗਏ। ਮੁੜ ਕੇ ਉਸ ਦਾ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਲੱਗਾ। ਤੇਰੇ ਭਾਈਏ ਹੁਰੀਂ ਇਹ ਗੱਲ ਸੁਣ ਕੇ ਮਲੂਮ ਨਹੀਂ ਕਿਧਰ ਚਲੇ। ਸੋ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਵੀ ਹੁਣ ਤੱਕ&lt;noinclude&gt;{{c|83}}&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>ndvbxj3vuvan8vanmbmedy3l0q8kfxe</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>ਪੰਨਾ:ਕੁਰਾਨ ਮਜੀਦ (1932).pdf/214</title>
    <ns>250</ns>
    <id>62176</id>
    <revision>
      <id>183877</id>
      <parentid>176795</parentid>
      <timestamp>2024-12-12T13:39:11Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Taranpreet Goswami</username>
        <id>2106</id>
      </contributor>
      <minor />
      <comment>(via JWB)</comment>
      <origin>183877</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="4347" sha1="0owtkx34h00g33h9mmxuaexd6rqqy0o" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;3&quot; user=&quot;Jashan chauhan&quot; /&gt;{{rh|੨੧੪| ਪਾਰਾ ੧੧|ਸੂਰਤ ਯੂਨਸ ੧੦}}
{{rule}}&lt;/noinclude&gt;ਹਨ ਕਿ (ਸਾਡੇ) ਇਹ (ਪੂਜਯ) ਅੱਲਾ ਦੇ ਪਾਸ ਸਾਡੇ ਸਫਾਰਸ਼ੀ ਹਨ (ਹੇ ਪੈਯੰਬਰ ਇਹਨਾਂ ਲੋਗਾਂ ਨੰ) ਕਹੋ ਕਿ ਤੁਸੀਂ ਅੱਲਾ ਨੂੰ ਐਸੀ ਵਸਤ (ਦੇ ਹੋਣ) ਦੀ ਖਬਰ ਦੇਂਦੇ ਹੋ ਜਿਸ ਨੂੰ ਓਹ ਨਾ (ਤਾਂ ਕਿਸੇ) ਅਗਾਸ ਵਿਚ ਦੇਖਦਾ ਹੈ ਅਰ ਨਾ ਹੀ (ਕਿਤੇ) ਧਰਤੀ ਪਰ ਓਹ ਇਹਨਾਂ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਸ਼ਿਰਕ ਤੋਂ ਪਵਿਤ੍ਰ ਅਰ ਊਚ ਤੇ ਊਚਾ ਹੈ॥ ੧੮॥ ਅਰ (ਆਦਿ ਕਾਲ ਵਿਚ) ਲੋਗ (ਦੀਨ ਦੇ) ਇਕ ਹੀ ਮਾਰਗ ਪਰ ਸਨ ਭੇਦ ਤਾਂ ਇਨ੍ਹਾਂ ਵਿਚ ਪਿਛੋਂ ਹੀ (ਪੈਦਾ) ਹੋਇਆ ਅਰ (ਹੇ ਪੈਯੰਬਰ) ਯਦੀ ਤੇਰੇ ਪਰਵਰਦਿਗਾਰ ਦੀ ਤਰਫੋਂ (ਕਿਆਮਤ ਦੀ) ਪਰਤਿਗਯਾ ਪਹਿਲਾਂ ਤੋਂ ਹੀ ਨਾ ਹੁੰਦੀ ਤਾਂ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਵਸਤਾਂ ਵਿਚ ਇਹ ਲੋਗ ਵਿਭੇਦ ਕਰ ਰਹੇ ਹਨ (ਕਦੇ ਦਾ) ਇਹਨਾਂ ਦੇ ਮਧ੍ਯ ਮੇਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਫੈਸਲਾ ਕਰ ਦਿਤਾ ਗਿਆ ਹੁੰਦਾ॥੧੯॥ ਅਰ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ ਏਸ (ਪੈਯੰਬਰ ਮੁਹੰਮਦ) ਨੂੰ ਏਸਦੇ ਪਰਵਰਦਿਗਾਰ ਦੀ ਤਰਫੋਂ ਕੋਈ ਸਿਧੀ (ਜੈਸੀ ਸਾਡੀ ਭਾਵਨਾ ਹੈ) ਕਿਉਂ ਨਾ ਦਿਤੀ ਗਈ ਤਾਂ (ਹੇ ਪੈਯੰਬਰ ਇਨਹਾਂ ਲੋਗਾਂ ਨੂੰ) ਕਹੋ ਕਿ ਗੁਪਤ (ਬਾਤ ਦਾ ਗਿਆਨ ਤਾਂ) ਬਸ ਖੁਦਾ ਨੂੰ ਹੀ ਹੈ ਤਾਂਤੇ ਤੁਸੀਂ (ਭੀ ਖੁਦਾ ਦੀ ਆਗਿਆ ਦੀ) ਉਡੀਕ ਕਰੋ ਮੈਂ (ਭੀ) ਤੁਹਾਡੇ ਸਾਥ ਉਡੀਕਵਾਨ ਹਾਂ॥੨੦॥ ਰੁਕੂਹ ੨॥

{{gap}}ਅਰ ਜਦੋਂ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਕਸ਼ਟ ਪ੍ਰਾਪਤ ਹੋਣ ਦੇ ਪਿਛੋਂ ਅਸੀਂ (ਓਹਨਾਂ ਦੇ ਕਸ਼ਟ ਨੂੰ ਦੂਰ ਕਰਕੇ ਆਪਣੀ) ਕਿਰਪਾ ਦਾ ਸਵਾਦ ਚਖਾ ਦੇਂਦੇ ਹਾਂ ਤਾਂ ਬਸ ਸਾਡੀਆਂ ਆਇਤਾਂ (ਦੀ ਮੁਖਾਲਫਤ) ਵਿਚ ਕਾਰਸਾਜੀਆਂ ਕਰ ਤੁਰਦੇ ਹਨ (ਹੇ ਪੈਯੰਬਰ ਇਨ੍ਹਾਂ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ) ਕਹੋ (ਤੁਹਾਡੀਆਂ ਕਾਰਸਾਜ਼ੀਆਂ ਨਾਲੋਂ) ਅੱਲਾ ਦੀ ਕਾਰਸਾਜ਼ੀ ਅਧਿਕ ਚਲਦੀ ਹੈ (ਓਹ ਕਥਨ ਕਰਦਾ ਹੈ ਕਿ) ਸਾਡੇ ਫਰਿਸ਼ਤੇ ਤੁਹਾਡੀਆਂ ਕਾਰਸਾਜ਼ੀਆਂ (ਸੰਪੂਰਨ) ਲਿਖਦੇ (ਜਾਂਦੇ) ਹਨ॥੨੧॥ ਵਹੀ (ਖੁਦਾ ਤਾਂ) ਹੈ ਜੋ ਤੁਸੀਂ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਜਲ ਥਲ ਵਿਚ ਲਈ ੨ ਫਿਰਦਾ ਹੈ ਇਥੋਂ ਤਕ ਕਿ ਕਈ ਵੇਰੀ ਤੁਸੀਂ ਤਰਨੀਆਂ ਵਿਚ ਹੁੰਦੇ ਹੋ ਅਰ ਓਹ ਲੋਗਾਂ ਨੂੰ ਅਨੁਕੂਲ ਵਾਯੂ ਦੀ ਸਹਾਇਤਾ ਲੈਕੇ ਤੁਰਦੀਆਂ ਹਨ ਅਰ ਲੋਗ ਓਹਨਾਂ (ਦੀ ਚਾਲ) ਨਾਲ ਪ੍ਰਸੰਨ ਹੁੰਦੇ ਹਨ (ਦੈਵਗਤੀ ਸੇਂ) ਤਰਨੀ (ਕਿਸ਼ਤੀ) ਨੂੰ ਵਾਯੂ ਦਾ ਇਕ ਬੁੱਲਾ ਲਗਦਾ ਹੈ ਅਰ ਤਰੰਗ (ਹਨ ਕਿ) ਓਸ ਪਰ ਚੁਤਰਫੀ (ਚੜ੍ਹੇ) ਆ ਰਹੇ ਹਨ ਅਰ ਉਹ ਜਾਨਦੇ ਹਨ ਕਿ (ਕੁਥਾਂ) ਫਾਥੇ ਤਾਂ ਬਸ ਕੇਵਲ ਖੁਦਾ ਨੂੰ ਹੀ ਮੰਨਕੇ ਓਸ ਪਾਸੋਂ ਦੁਆ (ਪ੍ਰਾਰਥਨਾ) ਮੰਗਣ ਲਗ ਪੈਂਦੇ ਹਨ ਕਿ &quot;(ਪੈਦਾ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਖੁਦਾਇਆ)&quot; ਯਦੀ (ਆਪਣੀ ਕਿਰਪਾ ਸਾਥ) ਤੂੰ ਸਾਨੂੰ ਇਸ (ਦੁਖੜੇ) ਤੋਂ ਰੁਖ ਲਵੇਂ ਤਾਂ ਅਸੀਂ ਜਰੂਰ ਹੀ (ਤੇਰਾ) ਧਨ੍ਯਵਾਦ ਕਰਾਂਗੇ॥੨੨॥ ਪੁਨਰ ਜਦੋਂ ਓਹ ਓਹਨਾਂ&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>0owtkx34h00g33h9mmxuaexd6rqqy0o</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>ਪੰਨਾ:ਕੁਰਾਨ ਮਜੀਦ (1932).pdf/212</title>
    <ns>250</ns>
    <id>62268</id>
    <revision>
      <id>183875</id>
      <parentid>173642</parentid>
      <timestamp>2024-12-12T13:39:00Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Taranpreet Goswami</username>
        <id>2106</id>
      </contributor>
      <minor />
      <comment>(via JWB)</comment>
      <origin>183875</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="4408" sha1="air75i4tbvwhvie3r156tz35g24d19l" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Taranpreet Goswami&quot; /&gt;{{rh|੨੧੨|ਪਾਰਾ ੧੧|ਸੂਰਤ ਯੂਨਸ ੧੦}}
{{rule}}&lt;/noinclude&gt;२१२
ਪਾਰਾ ੧੧
ਸੂਰਤ ਯੂਨਸ ੧੦
ਕਰਦਾ ਹੈ ॥ ੫ ॥ ਜੋ ਲੋਗ (ਖੁਦਾ ਦਾ ) ਭਰ ਰਖਦੇ ਹਨ ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਾਸਤੇ
ਰਾਤੀ ਤਥਾ ਦਿਨ ਦੇ ਅਦਲ ਬਦਲ ਵਿਚ ਅਰ ਜੋ ਕੁਛ ਖੁਦਾ ਨੇ ਆਗਾਸ
ਧਰਤੀ ਦੇ ਮਧ੍ਯ ਵਿਚ ਉਤਪਤ ਕੀਤਾ ਹੈ ਉਸ ਵਿਚ (ਖੁਦਾ ਦੀ ਕੁਦਰਤ
ਦੀਆਂ ਬਹੁਤ ਸਾਰੀਆਂ ) ਨਿਸ਼ਾਨੀਆਂ (ਮੌਜੂਦ) ਹਨ ॥ ੬ ॥ ਜਿਨਹਾਂ ਲੋਗਾਂ
ਨੂੰ (ਮਰਿਆਂ ਪਿਛੋਂ) ਸਾਡੇ ਸਾਥ ਮਿਲਣ ਦਾ ਡਰ ਹੀ ਨਹੀਂ ਅਰ ਸਾਂਸਾਰਿਕ
ਜੀਵਣ ਵਿਚ ਪ੍ਰਸੰਨ ਹਨ ਅਰ (ਆਕਬਤ ਤੇ ਭੈ ਥੀਂ ਨਡਰ ਹੋਕੇ) ਇਤਮੀ-
ਨਾਨ ਨਾਲ (ਸ਼ਾਂਤੀ ਪੂਰਵਕ ) ਜੀਵਣ ਗੁਜਾਰਦੇ ਹਨ ਅਰ ਜੋ ਲੋਗ ਸਾਡੀ
ਕੁਦਰਤ ਦੀਆਂ ਨਿਸ਼ਾਨੀਆਂ ਤੋਂ ਅਲਮਸਤ ਹਨ।।੭।।ਇਹੋ ਲੋਗ ਹਨ ਜਿਨ੍ਹਾਂ
ਦੀਆਂ ਕਰਤੂਤਾਂ ਦਾ ਬਦਲਾ ਇਹ ਹੋਵੇਗਾ ਕਿ ਓਹਨਾਂ ਦਾ (ਅੰਤਿਮ) ਅਸਥਾਨ
ਨਰਕ ਹੈ ॥੮॥ ਜੋ ਲੋਗ ਭਰੋਸਾ ਲੈ ਆਏ ਅਰ ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਸ਼ੁਭ ਕਰਮ
(ਭੀ) ਕੀਤੇ ਓਹਨਾਂ ਦੇ ਭਰੋਸੇ ਦਾ ਪ੍ਰਭਾਵ ਸਾਥ ਓਹਨਾਂ ਨੂੰ ਓਹਨਾ ਦੇ ਪਰ-
ਵਰਦਿਗਾਰ (ਮੁਕਤਿ ਮਾਰਗ) ਦਿਖਲਾ ਦੇਵੇਗਾ ਕਿ (ਮਰਿਆਂ ਪਿਛੋਂ) ਅਰਾਮ
ਦਿਆਂ ਬਾਗਾਂ ਵਿਚ (ਰਹਿਣ ਬਹਿਣਗੇ) ਓਹਨਾਂ ਦੇ ਹੇਠਾਂ ਨਹਿਰਾਂ ਪਈਆਂ
ਵਗਦੀਆਂ ਹੋਣਗੀਆਂ॥੯।ਓਹਨਾਂ(ਬਾਗਾਂ ਵਿਚ ਪ੍ਰਵਸ਼ ਕਰਦੇ ਹੀ ਬੋਲ ਉਠਨ
ਗੇ “ਸੁਬਹਾਨਾਂ ਕਲਾਹਮਾ' (ਅਰਥਾਤ ਪੈਦਾ ਕਰਨ ਵਾਲਿਆ ਰੱਬਾ
ਤੇਰਾ ਪਵਿਤ੍ਰ ਰੂਪ ਹੈ) ਅਰ ਉਨ੍ਹਾਂ (ਬਾਗਾਂ) ਵਿਚ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ (ਆਪਸ) ਵਿਚ
ਦੀ ਦੁਆਇ ਖੈਰ(ਸ਼ੁਭਕਾਮਨਾਂ)ਸਲਾਮ(ਅਲੈਕ)ਹੋਵੇਗੀ ਅਰ ਜਦੋਂ ਸੁਰਗ ਵਿਚ
ਸ੍ਵਸਥ ਚਿਤ ਹੋ ਕੇ ਬੈਠ ਜਾਣਗੇ (ਤਾਂ) ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਅੰਤਿਮ ਵਾਰਤਾ ਹੋਵੇਗੀ
ਅਲਹਮਦੁ ਲਿਲਾਰਬੁਲ ਆਲਮੀਨਾ (ਅਰਥਾਤ ਸਾਰੀਆਂ ਸਿਫਤਾਂ
ਖੁਦਾ ਨੂੰ ਹੀ ਜੋਗ ਹਨ ਜੋ ਸਾਰੇ ਬ੍ਰਹਮੰਡ ਦਾ ਪਾਲਿਕ ਹੈ) ॥੧੦ ॥
ਰੁਕੂਹ ੧ ॥
ਤਾਂ
ਅਰ ਜਿਸ ਤਰਹਾਂ ਲੋਗ ਫਾਇਦਿਆਂ ਵਾਸਤੇ ਉਤਾਵਲ ਕਰਿਆ
ਕਰਦੇ ਹਨ ਯਦੀ (ਉਸੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ) ਖੁਦਾ ਭੀ (ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਕੁਕਰਮਾਂ ਦੀ ਸਜਾ
ਵਿਚ) ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਬਲਾਤਕਾਰ ਨੁਕਸਾਨ ਕਰ ਦਿਤਾ ਕਰਦਾ ਤਾਂ ਉਨ੍ਹਾਂ
ਦੀ (ਕਦੇ ਦੀ) ਮੌਤ ਆਗਈ ਹੁੰਦੀ ਅਰ ਅਸੀਂ ਓਹਨਾਂ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ
(ਮਰਿਆਂ ਪਿਛੋਂ)ਸਾਡੇ ਪਾਸ ਆਉਣ ਦਾ(ਜਰਾ ਭੀ) ਖਟਕਾ ਨਹੀਂ ਛੱਡੀ ਰਖਦੇ
ਹਨ ਕਿ ਆਪਣੀ ਮਨਮੁਖਤਾਈ ਵਿਚ ਪਏ ਭੰਭਲ ਭੂਸੇ ਖਾਂਦੇ ਫਿਰਨ ॥੧੧॥
ਅਰ ਜਦੋਂ ਆਦਮੀ ਨੂੰ (ਕਿਸੀ ਤਰਹਾਂ ਦੀ ) ਪੀੜਾ ਪ੍ਰਾਪਤਿ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਹੈ
ਤਾਂ ਬੈਠਾ, ਸੁਤਾ, ਖੜੋਤਾ (ਕਿਸੇ ਦਸ਼ਾ ਵਿਚ ਹੋਵੇ ) ਸਾਨੂੰ ਪੁਕਾਰਦਾ ਰਹਿੰਦਾ
ਹੈ ਪੁਨਰ ਜਦੋਂ ਅਸੀਂ ਉਸ ਦੀ ਪੀੜ ਨੂੰ ਓਸ ਥੀਂ ਦੂਰ ਕਰ ਦੇਂਦੇ ਹਾਂ ਤਾਂ ਐਸਾ
(ਅਲਮਸਤ ਹੋ ਕੇ) ਤੁਰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਮਾਨੋ ਓਸ ਪੀੜਾ ਦੀ (ਨਿਤਿ) ਵਾਸਤੇ&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>air75i4tbvwhvie3r156tz35g24d19l</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>ਪੰਨਾ:ਕੁਰਾਨ ਮਜੀਦ (1932).pdf/215</title>
    <ns>250</ns>
    <id>62269</id>
    <revision>
      <id>183878</id>
      <parentid>173639</parentid>
      <timestamp>2024-12-12T13:39:14Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Taranpreet Goswami</username>
        <id>2106</id>
      </contributor>
      <minor />
      <comment>(via JWB)</comment>
      <origin>183878</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="4384" sha1="5xhqwk3b8vdtlflad3szrpg8dpj1r6b" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Taranpreet Goswami&quot; /&gt;{{rh|ਪਾਰਾ ੧੧|ਸੂਰਤ ਯੂਨਸ ੧੦|੨੧੫}}&lt;/noinclude&gt;
ਨੂੰ (ਓਸ ਬਲਾ ਦੇ ਮੂੰਹੋਂ ) ਛੁਡਾ ਲੈਂਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਉਹ ਥਲ ਪਰ ਪ੍ਰਾਪਤਿ ਹੁੰਦੇ
ਹੀ ਨਾਹੱਕ ਦੀ ਅਮੋੜਤਾਈ ਕਰਨ ਲਗ ਪੈਂਦੇ ਹਨ ਲੋਗੋ | ਤੁਹਾਡੀ ਅਮੋੜ-
ਤਾਈ (ਦਾ ਭਾਰ ) ਤੁਹਾਡੀਆਂ ਹੀ ਜਿੰਦੜੀਆਂ ਪਰ (ਪਵੇਗਾ ਇਹ ਭੀ )
ਸੰਸਾਰ ਵਿਚ (ਦੋ ਦਿਨਾਂ ) ਦੇ ਜੀਵਣ ਦੇ ਲਾਭ (ਹਨ ਸੋ ਚੰਗਾ ਇਹਨਾਂ ਦੇ
ਬੁਲੇ ਲੁਟੋ ) ਅੰਤ ਨੂੰ ਤੁਸਾਂ ਸਾਡੀ ਤਰਫ ਹੀ ਲੌਟ ਕੇ ਆਉਣਾ ਹੈ ਸੋ
(ਓਸ ਵੇਲੇ ) ਜੋ ਕੁਛ ਭੀ ਤੁਸੀਂ (ਸੰਸਾਰ ਵਿਚ) ਕਰਦੇ ਰਹੇ ਹੋ ਅਸੀਂ ਤੁਹਾਨੂੰ
(ਉਸਦਾ ਸ਼ੁਭਅਸ਼ੁਭ) ਦਸ ਦੇਵਾਂਗੇ ॥ ੨੩ ॥ ਸਾਂਸਾਰਿਕ ਜੀਵਣ ਦਾ ਦ੍ਰਿਸ਼ਟਾਂਤ
ਤਾਂ ਬਸ ਪਾਣੀ ਵਰਗਾ ਹੈ ਕਿ ਅਸਾਂ ਉਸ ਨੂੰ ਅਗਾਸ ਵਿਚੋਂ ਬਰਸਾਇਆ
ਪੁਨਰ ਧਰਤੀ ਦੀਆਂ ਅੰਗੂਰੀਆਂ ਜਿਸਨੂੰ ਆਦਮੀ ਤਥਾ ਪਸ਼ੂ ਖਾਂਦੇ ਹਨ
ਪਾਣੀ ਨਾਲ ਮਿਲ ਗਈਆਂ (ਏਸ ਤਰਹਾਂ ਕਿ ਪਾਣੀ ਨੂੰ ਪੀ ਲੀਤਾ ਅਰ
ਓਹ ਫੁਲੀਆਂ ਅਰ ਫਲੀਆਂ) ਇਥੋਂ ਤਕ ਕਿ ਜਦੋਂ ਧਰਤੀ ਨੇ (ਫਸਲ ਸਾਥ)
ਆਪਣਾ ਸ਼ਿੰਗਾਰ ਕਰ ਲੀਤਾ ਅਰ ਉਹ ਸੁਹਾਉਣੀ ਭਾਉਣੀ ਹੋਈ ਅਰ
ਖੇੜ੍ਹੀਆਂ ਵਾਲਿਆਂ ਨੇ ਸਮਝਿਆ ਕਿ (ਹੁਣ) ਉਹ ਉਸ ਪਰ ਅਧਿਕਾਰ
ਪਾ ਗਏ (ਜਦੋਂ ਚਾਹਾਂ ਗੇ ਵਢ ਲਵਾਂਗੇ ਕਾਲਗਤੀ ਸੇਂ) ਰਾ ਸਮੇਂ ਕਿੰਵਾ
ਦਿਨ ਦੇ ਸਮੇਂ ਸਾਡਾ ਹੁਕਮ (ਕਸ਼ਟ) ਓਸ ਪਰ ਆ ਪਰਾਪਤ ਹੋਇਆ ਪੁਨਰ
ਅਸਾਂ ਉਸ ਨੂੰ ਐਸਾ ਵਿਛਾਇਆ ਕਿ ਮਾਨੋਂ ਸਾਰੀ (ਖੇਤੀ ਵਿਚ) ਉਸ ਦਾ
ਤੰਡ ਮੰਡ ਹੀ ਨਹੀਂ ਸੀ ਜੋ ਆਦਮੀ (ਬਾਤ ਦੀ) ਘਾਤ ਨੂੰ ਜਾਣਦੇ ਬੁਝਦੇ
ਹਨ ਉਨ੍ਹਾਂ (ਦੀ ਸਿਖਿਆ ਵਾਸਤੇ ਅਸੀਂ ਆਪਣੀ ਕੁਦਰਤ ਦੀਆਂ ਕੋਟੀਆਂ
ਇਸ ਤਰਹਾਂ ਵਿਸਤ੍ਰਿਤ ਕਰਕੇ ਵਰਣਨ ਕਰਦੇ ਹਾਂ॥ ੨੪॥ ਅਰ ਅੱਲਾ
(ਲੋਗਾਂ ਨੂੰ) ਸਲਾਮਤੀ ਦੇ ਘਰ (ਅਰਥਾਤ ਸਵਰਗ) ਦੀ ਤਰਫ ਬੁਲਾਉਂਦਾ ਹੈ
ਅਰ ਜਿਸ ਨੂੰ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹੈ ਸੁਧਾ ਮਾਰਗ ਦਿਖਾ ਦਿੰਦਾ ਹੈ ॥੨੫॥ ਜਿਨਹਾਂ
ਲੋਗਾਂ ਨੇ (ਸੰਸਾਰ ਵਿਚ) ਸ਼ੁਭ ਕਰਮ ਕੀਤੇ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਵਾਸਤੇ (ਅੰਤ ਨੂੰ ਭੀ)
ਵੈਸੀ ਹੀ ਭਲਾਈ ਹੈ ਅਰ ਕੁਛ ਵਧ ਕੇ ਭੀ ਅਰ (ਦੋਖੀਆਂ ਦੀ ਤਰਹਾਂ)
ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਮੁਖੜਿਆਂ ਪਰ ਨਾ ਹੀ ਕਾਲਖ ਲਗੀ ਹੋਈ ਹੋਵੇਗੀ ਅਰ
ਨਾ ਸ਼ਰਮਿੰਦਗੀ ਇਹੋ ਹਨ ਸ੍ਵਰਗ ਬਾਸੀ ਕਿ ਉਹ ਸਦਾ ੨ ਸ੍ਵਰਗਾਂ ਵਿਚ
ਰਹਿਣਗੇ ॥੨੬ ॥ ਅਰ ਜਿਨਾਂ ਲੋਕਾਂ ਨੇ ਨਖਿਧ ਕਰਮ ਕੀਤੇ ਤਾਂ ਬੁਰਾਈ
ਦਾ ਬਦਲਾ ਵੈਸੀ ਹੀ (ਬਰਾਈ) ਅਰ ਏਸ ਥੀਂ (ਅਲਗ) ਉਨਹਾਂ (ਦੇ ਮੁਖ-
ੜਿਆਂ) ਪਰ ਜ਼ਿੱਲਤ ਛਾ ਰਹੀ ਹੋਵੇਗੀ ਅੱਲਾ (ਦੀ ਮਾਰ) ਪਾਸੋਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ
ਰੱਛਕ ਕੋਈ ਨਹੀਂ (ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਮੂੰਹ ਐਸੇ ਕਾਲੇ ਕੱਟ ਹੋਣਗੇ ਕਿ) ਮਾਨੋਂ
ਅੰਧੇਰੀ ਰਾਤ (ਰੂਪੀ ਚਾਦਰ ਨੂੰ ਫਾੜ ਕੇ ਉਸ ਦੇ) ਟੋਟੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਿਆਂ ਮੁਖ-
ੜਿਆਂ ਪਰ ਪਾ ਦਿਤੇ ਹਨ ਇਹੋ ਹਨ ਨਾਰਕੀ ਕਿ ਉਹ ਸਦਾ ੨ ਨਰਕਾਂ&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>5xhqwk3b8vdtlflad3szrpg8dpj1r6b</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>ਪੰਨਾ:ਕੁਰਾਨ ਮਜੀਦ (1932).pdf/218</title>
    <ns>250</ns>
    <id>62272</id>
    <revision>
      <id>183879</id>
      <parentid>176823</parentid>
      <timestamp>2024-12-12T13:39:24Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Taranpreet Goswami</username>
        <id>2106</id>
      </contributor>
      <minor />
      <comment>(via JWB)</comment>
      <origin>183879</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="4172" sha1="491f977qfp3hco98cwdm8k9xf09l9er" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Taranpreet Goswami&quot; /&gt;{{rh|੨੧੮|ਪਾਰਾ ੧੧|ਸੂਰਤ ਯੂਨਸ ੧੦}}
{{rule}}&lt;/noinclude&gt;
ਕਈਕੁ ਲੋਗ ਐਸੇ ਹਨ ਜੋ ਕੁਰਾਨ ਪਰ
ਅਰ ਕਈਕੁ ਐਸੇ ਹਨ ਜੋ (ਅਗੇ ਨੂੰ ਭੀ ) ਓਸ ਪਰ
ਨਹੀਂ ਅਰ (ਹੇ ਪੈਯੰਬਰ ) ਤੁਹਾਡਾ ਪਰਵਰਦਿਗਾਰ
ਤਰ੍ਹਾਂ ਜਾਣਦਾ ਹੈ॥ ੪੦॥ਕੂਹ ੪ ॥

{{gap}}ਅਰ (ਹੇ ਪੈਯੰਬਰ ) ਯਦੀ (ਏਤਨੇ ਸਮਝਾਨੇ ਪਰ ਭੀ ਏਹ ਲੋਗ )
ਤੁਹਾਨੂੰ ਝੂਠਿਆਂ ਹੀ ਕਰਦੇ ਜਾਣ ਤਾਂ (ਇਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ) ਕਹਿ ਦਿਓ ਕਿ ਮੇਰਾ ਕੀਤਾ
ਮੇਰੇ ਅਗੇ ਅਰ ਤੁਹਾਡਾ ਕੀਤਾ ਤੁਹਾਡੇ ਅਗੇ (ਆਵੇ) ਤੁਸੀਂ ਮੇਰਿਆਂ ਕਰਮਾਂ
ਦੇ ਜਿੰਮੇਵਾਰ ਨਹੀਂ ਮੈਂ ਤਹਾਡਿਆਂ ਕਰਮਾਂ ਦਾ ਜਿੰਮੇਵਾਰ ਨਹੀਂ ॥੪੧॥
ਅਰ (ਹੇ ਪੈ ੰਬਰ) ਏਹਨਾਂ ਲੋਗਾਂ ਵਿਚੋਂ ਕਈਕ ਲੋਗ (ਐਸੇ ਭੀ ) ਹਨ
ਜੋ ਤੁਹਾਡੀਆਂ (ਬਾਤਾਂ ਦੀ) ਤਰਫ ਕੰਨ ਕਰਦੇ ਹਨ ਤਾਂ (ਕੀ ਏਸ ਬਾਤ ਥੀਂ
ਤੁਸਾਂ ਸਮਝ ਲੀਤਾ ਕਿ ਇਹ ਲੋਗ ਨਿਸਚਾ ਕਰ ਬੈਠਣਗੇ ਅਰ ) ਕੀ ਤੁਸੀਂ
(ਏਹਨਾਂ) ਬੋਲਿਆਂ ਨੂੰ ਸੁਣਾ ਸਕੋਗੇ ਭਾਵੇਂ ਤੀਕਰ ਬੁਧਿ ਨਾ ਭੀ ਰਖਦੇ ਹੋਣ
॥੪੨॥ ਅਰੁ ਏਹਨਾਂ ਵਿਚੋਂ ਕੁਛਕ ਲੋਗ (ਐਸੇ ਭੀ) ਹਨ ਜੋ ਤੁਹਾਡੇ ਵਲੋਂ
(ਪਏ) ਝਾਕਦੇ ਹਨ ਤਾਂ ਕੀ (ਏਹਾਂ ਦੇ ਝਾਕਣ ਕਰਕੇ ਤੁਸਾਂ ਸਮਝ ਲੀਤਾ
ਕਿ ਇਹ ਲੋਗ ਭਰੋਸਾ ਕਰ ਬੈਠਣਗੇ ਤਾਂ ਕੀ ) ਤੁਸੀਂ (ਏਹਾਂ) ਅੰਧਿਆਂ
ਨੂੰ ਰਸਤਾ ਦਸ ਦਿਓਗੇ ਭਾਵੇਂ ਏਹਨਾਂ ਨੂੰ (ਕੁਛ ਭੀ ) ਨਾ ਦਿਸਦਾ ਹੋਵੇ
॥੪੩ ॥ ਅੱਲਾ ਤਾਂ ਲੋਗਾਂ ਪਰ ਤਨੀਸਾ ਭੀ ਜੁਲਮ ਨਹੀਂ ਕਰਦਾ ਪਰੰਤੂ
ਲੋਗ (ਖੁਦਾ ਦੀਆਂ ਨਾ ਫਰਮਾਨੀਆਂ ਤੋਂ ) ਆਪ ਹੀ ਆਪਣੇ ਪਰ ਜ਼ੁਲਮ
ਕੀਤਾ ਕਰਦੇ ਹਨ॥ ੪੪ ॥ ਅਰ ਜਿਸ ਦਿਨ (ਖੁਦਾ ) ਲੋਗਾਂ ਨੂੰ (ਆਪਣੇ
ਸਨਮੁਖ ) ਇਕੱਤ੍ਰ ਕਰੇਗਾ ਤਾਂ (ਓਸ ਦਿਨ ਓਹਨਾਂ ਨੂੰ ਐਸਾ ਪ੍ਰਤੀਤ ਹੋਵੇਗਾ
ਕਿ) ਮਾਨੋ (ਸੰਸਾਰ ਵਿਚ ਸਾਰਾ ਦਿਨ ਭੀ ਨਹੀਂ ਕਿੰਤੂ) ਦਿਨ ਵਿਚੋਂ (ਬਹੁਤ)
ਰਹੇ ਹੋਣਗੇ (ਤਾਂ ) ਘੜੀ ਭਰ (ਅਰ ਉਹ) ਆਪਸ ਵਿਚ ਇਕ ਦੂਸਰੇ ਦੀ
ਪ੍ਰੀਖਿਆ (ਭੀ) ਕਰਨਗੇ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਲੋਕਾਂ ਨੇ ਖੁਦਾ ਦੇ ਸਨਮੁਖ ਜਾਣ ਨੂੰ
ਮਿਥਿਆ ਕਥਨ ਕੀਤਾ ਉਹ ਬੜੇ ਹੀ ਘਾਟੇ ਵਿਚ ਆ ਗਏ ਅਰ (ਏਸ
ਘਾਟੇ ਤੋਂ ਬਚਨ ਦਾ) ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਰਸਤਾ ਹੀ ਨਾ ਲਭਿਆ ॥੪੫॥ ਅਰ
(ਹੇ ਪੈਯੰਬਰ) ਜੈਸੀਆਂ ੨ (ਦੁਖਾਂ ਦੀ) ਅਸੀਂ ਇਹਨਾਂ ਲੋਕਾਂ ਸਾਥ ਗਿਆ
ਕਰਦੇ ਹਾਂ ਚਾਹੇ ਅਸੀਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਿਚੋਂ ਕਈਕ (ਪ੍ਰਗਿਆ ਨੂੰ ਪ੍ਰਤੱਖ
ਕਰ) ਦਿਖਲਾਈਏ ਅਥਵਾ (ਕਰਨ ਥੀਂ ਪਹਿਲੇ) ਹੀ ਤੁਹਾਨੂੰ ਸੰਸਾਰ(ਵਿਚੋਂ)
ਉਠਾ ਲਈਏ (ਸਭ ਤਰ੍ਹਾਂ) ਇਹਨਾਂ ਨੇ ਸਾਡੀ ਤਰਫ ਹੀ ਪਰਤਕੇ ਆਉਣਾ
ਹੈ ਇਸ ਤੋਂ ਸਿਵਾ ਜੋ ਕੁਛ ਇਹ ਕਰ ਰਹੇ ਹਨ ਖੁਦਾ (ੳਸਨੂੰ) ਦੇਖ ਰਹਿਆ
ਹੈ ॥੪੬॥ ਅਰ ਹਰ ਉੱਮਤ ਦਾ ਇਕ ਰਸੂਲ ਹੋਇਆ ਹੈ ਤਾਂ ਜਦੋਂ (ਕਿ-&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>491f977qfp3hco98cwdm8k9xf09l9er</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>ਪੰਨਾ:ਕੁਰਾਨ ਮਜੀਦ (1932).pdf/219</title>
    <ns>250</ns>
    <id>62273</id>
    <revision>
      <id>183880</id>
      <parentid>173637</parentid>
      <timestamp>2024-12-12T13:39:31Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Taranpreet Goswami</username>
        <id>2106</id>
      </contributor>
      <minor />
      <comment>(via JWB)</comment>
      <origin>183880</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="4369" sha1="pbeu12ikq4kbionxkedstszjjlym5qz" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Taranpreet Goswami&quot; /&gt;{{rh|ਪਾਰਾ ੧੧|ਸੂਰਤ ਯੂਨਸ ੧੦|੨੧੯}}&lt;/noinclude&gt;
ਆਮਤ ਦੇ ਦਿਨ) ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਰਸੂਲ (ਆਪਣੀ ਉੱਮਤ ਦੇ ਸਾਥ ਸਾਡੇ ਸਨ-
ਮੁਖ) ਪ੍ਰਾਪਤ ਹੋਵੇਗਾ ਤਾਂ ਉੱਮਤ ਅਰ ਰਸੂਲ ਵਿਚ ਇਨਸਾਫ (ਨਿਆਏ)
ਦੇ ਨਾਲ ਫੈਸਲਾ ਕਰ ਦਿਤਾ ਜਾਵੇਗਾ ਅਰ ਲੋਗਾਂ ਪਰ (ਤਨੀਸਾ) ਕਸ਼ਟ
ਨਹੀਂ ਹੋਵੇਗਾ ॥੪੭॥ ਅਰ (ਮੁਸਲਮਾਨੋ ! ਇਹ ਲੋਗ ਤੁਹਾਡੇ ਪਾਸੋਂ) ਪੁਛਦੇ
ਹਨ ਕਿ ਯਦੀ ਤੁਸੀਂ ਸਚੇ ਹੋ ਤਾਂ ਇਹ (ਦੁਖ ਦੀ) ਪ੍ਰਤਗਿਆ ਕਦੋਂ (ਪੂਰੀ)
ਹੋਵੇਗੀ ॥੪੮ ॥(ਹੇ ਪੈਯੰਬਰ ਤੁਸੀਂ ਇਹਨਾਂ ਨੂੰ) ਕਹੋ ਕਿ ਮੇਰਾ ਆਪਣਾ
ਨਫਾ ਨੁਕਸਾਨ ਭੀ ਮੇਰੇ ਵਸ ਵਿਚ ਨਹੀਂ ਕਿੰਤੂ ਜੋ ਖੁਦਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹੈ (ਵਹੀ
ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਓਸੇ ਦੇ ਗਿਆਨ ਵਿਚ) ਹਰ ਇਕ ਉਮਤ (ਦੇ ਸੰਸਾਰ ਵਿਚ ਰਹਿਣ)
ਦਾ ਇਕ ਨੀਅਤ ਸਮਾ ਹੈ ਜਦੋਂ ਓਹਨਾਂ ਦਾ (ਓਹ ) ਸਮਾਂ ਆ ਪਹੁੰਚਦਾ ਹੈ
ਤਾਂ (ਉਸ ਪਾਸੋਂ) ਇਕ ਭੀ ਘੜੀ ਪਿਛੇ ਨਹੀਂ ਹਟ ਸਕਦੇ ਅਰ ਨਾ ਹੀ ਅਗੇ
ਵਧ ਸਕਦੇ ਹਨ ॥੪੯॥ (ਹੇ ਪੈ ੰਬਰ ਇਹਨਾਂ ਲੋਕਾਂ ਪਾਸੋਂ ) ਪੁਛੋ ਕਿ
ਭਲਾ ਦੇਖੋ ਤਾਂ ਸਹੀ ਯਦੀ ਖੁਦਾ ਦਾ ਅਜਾਬ ਰਾਤੋ ਰਾਤ ਤੁਹਾਡੇ ਪਰ ਆ
ਪਰਾਪਤ ਹੋਵੇ ਅਥਵਾ ਦਿਨਦੀਵੀਂ (ਹਰ ਹਾਲ ਵਿਚ ਉਹ ਦੁਖ ਹੀ ਹੋਵੇਗਾ
ਤਾਂ) ਸਦੋਖੀ ਲੋਗ ਉਸ ਦੇ ਵਾਸਤੇ ਕਿਸ ਬਾਤ ਦੀ ਉਤਾਵਲ ਕਰ ਰਹੇ ਹਨ
॥੫੦॥ ਤਾਕੀ ਪੁਨਰ ਜਦੋਂ (ਸਚ ਮੁਚ) ਆ ਪ੍ਰਾਪਤ ਹੋਵੇਗਾ ਤਦੋਂ ਹੀ ਉਸਦਾ
ਨਿਸਚਾ ਕਰੋਗੇ ? (ਤਾਂ ਉਸ ਵੇਲੇ ਅਸੀਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਕਹਿ ਦੇਵਾਂਗੇ ਕਿ) ਕੀ
ਹੁਣ (ਪ੍ਰਾਪਤ ਹੋਏ ਪਿਛੋਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਨਿਸਚਾ ਆਇਆ) ਅਰ ਤੁਸੀਂ ਤਾਂ (ਏਸ
ਦੇ ਆਉਣ ਵਿਚ ਭਰਮ ਕਰਕੇ) ਇਸ ਵਾਸਤੇ ਉਤਾਉਲ ਕੀਤਾ ਕਰਦੇ ਸੀ
॥ ੫੧ ॥ ਪੁਨਰ (ਕਿਆਮਤ ਦੇ ਦਿਨ) ਆਗਿਆ ਭੰਗੀ ਲੋਗਾਂ ਨੂੰ ਆਗਿਆ
ਦਿਤੀ ਜਾਵੇਗੀ ਕਿ ਹੁਣ ਸਦਾ ਸਦਾ ਦੇ ਦੁਖ(ਦਾ ਸਵਾਦ) ਚਖੋ ਇਹ ਜੋ ਤੁਹਾਨੂੰ
ਕਸ਼ਟ ਦਿਤਾ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹੈ ਤੁਹਾਡੀ ਆਪਣੀ ਹੀ ਕਰਤੂਤ ਦਾ ਫਲ
(ਹੋਰ ਬਸ) ॥੫੨॥ ਹੋਰ (ਹੇ ਪੈਯੰਬਰ ਇਹ ਲੋਗ) ਤੁਹਾਡੇ ਪਾਸੋਂ ਪੁਛਦੇ ਹਨ
ਕਿ ਜੋ ਕੁਛ ਤੁਸੀਂ ਇਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਕਹਿੰਦੇ ਹੋ ਕੀ ਸਚਮੁਚ(ਇਹੋ ਹੀ ਹੋਕੇ ਰਹੇਗਾ?
ਤੁਸੀਂ(ਇਹਨਾਂ ਨੂੰ)ਕਹੋ ਕਿ (ਹਾਂ ਭਾਈ ਹਾਂ) ਮੈਨੂੰ ਆਪਣੇ ਪਰਵਰਦਿਗਾਰ ਦੀ
ਸੁਗੰਧ ਸਤਯੰ ਬੱਸ ਬਿਲ੍ਹੇ ਉਹ ਅਵਸ਼ ਹੋਕੇ ਹੀ ਰਹੇਗਾ ਅਰ ਤੁਸੀਂ (ਖ਼ੁਦਾਨੂੰ)
ਸਤ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕੋਗੇ ॥ ੫੩ ॥ ਰਕੂਹ ੫॥
ਅਰ ਜਿਸ ੨ ਆਦਮੀ ਨੇ ਸੰਸਾਰ ਵਿਚ (ਸਾਡੀ ) ਆਗਿਆ ਭੰਗ
ਕੀਤੀ ਹੈ(ਪਰਲੋ ਦੇ ਦਿਨ) ਯਦੀ ਤੁਸੀਂ ਸਾਰੇ (ਦੇ ਸਾਰੇ) ਖਜਾਨੇ ਜੋ ਧਰਤੀ
ਵਿਚ ਹਨ ਓਸ ਦੇ ਵਸ ਵਿਚ ਹੋਣ ਤਾਂ ਉਹ ਜ਼ਰੂਰ ਉਨਹਾਂਨੂੰ (ਆਪਣੀ ਜਾਨ)
ਦੇ ਬਦਲੇ ਵਿਚ ਦੇ ਨਿਕਸੇ ਅਰ ਜਦੋਂਲੋਗ ਆਜ਼ਾਬ ਨੂੰ (ਆਪਣੀ ਅਖੀਂ) ਦੇਖ
ਲੈਣਗੇ ਤਾਂ ਸ਼ਰਮਿੰਦਗੀ ਪ੍ਰਗਟ ਕਰਨਗੇ ਅਰ ਲੋਗਾਂ (ਦੇ ਇਖਤਲਾਫ ਦੇ&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>pbeu12ikq4kbionxkedstszjjlym5qz</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>ਪੰਨਾ:ਕੁਰਾਨ ਮਜੀਦ (1932).pdf/220</title>
    <ns>250</ns>
    <id>62274</id>
    <revision>
      <id>183882</id>
      <parentid>173645</parentid>
      <timestamp>2024-12-12T13:39:39Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Taranpreet Goswami</username>
        <id>2106</id>
      </contributor>
      <minor />
      <comment>(via JWB)</comment>
      <origin>183882</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="4162" sha1="fdn4fwekvf180lmgh8svfom388q6963" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Taranpreet Goswami&quot; /&gt;{{rh|੨੨੦|ਪਾਰਾ ੧੧|ਸੂਰਤ ਯੂਨਸ ੧੦}}
{{rule}}&lt;/noinclude&gt;
ਅਰ ਉਨਹਾਂ ਪਰ
ਦਾ ਹੀ ਹੈ ਜੋ
ਬਾਰੇ) ਵਿਚ ਇਨਸਾਫ ਨਾਲ ਫੈਸਲਾ ਕਰ ਦਿਤਾ ਜਾਵੇਗਾ
(ਤਨੀ) ਸਾ ਕਸ਼ਟ ਨਾ ਹੋਵੇਗਾ ॥੫੪॥ ਯਾਦ ਰਖੋ ਕਿ ਅਲਾ
ਕੁਛ ਅਗਾਸ ਤਥਾ ਧਰਤੀ ਵਿਚ ਹੈ (ਅਰ) ਯਾਦ ਰਖੋ ਕਿ ਅੱਲਾ ਦੀ ਹੀ
ਪ੍ਰਤਗਿਆ (ਵਾਲੀ) ਸਚੀ ਹੈ ਪਰੰਤੂ ਕਈਕ ਆਦਮੀ ਭਰੋਸਾ ਨਹੀਂ
ਕਰਦੇ ॥੫੫॥ ਵਹੀ ਉਤਪਤ ਕਰਦਾ ਅਰ ਨਾਸ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਅਰ ਓਸੇ ਦੀ
ਤਰਫ ਤੁਸਾਂ (ਸਾਰਿਆਂ) ਨੇ ਲੌਟ ਕੇ ਜਾਣਾ ਹੈ । ੫੬ ॥ ਲੋਗੋ ! (ਪਖ ਦੇ
ਨਿਰਵਿਵਾਦ ਕਰਨ ਦੇ ਤਰੀਕੇ ਪਰ) ਤੁਹਾਡੇ ਪਾਲਨਹਾਰੇ ਦੀ ਤਰਫੋਂ
ਤੁਹਾਡੇ ਪਾਸ ਸਿਖਿਆ ਆ ਚੁਕੀ ਅਰ ਹਿਰਦੇ ਦੇ ਰੋਗਾਂ (ਅਰਥਾਤ ਦੈਤ-
ਵਾਦਿਤ ਆਦਿ) ਦੀ ਔਖਧੀ ਅਰ ਈਮਾਨ ਵਾਲਿਆਂ ਵਾਸਤੇ ਸਿਖਿਆ
ਅਰ ਰਹਿਮਤ ॥ ੫੭ ॥ (ਹੇ ਪੈ ੰਬਰ ਇਹਨਾਂ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ) ਕਹੋ ਕਿ (ਇਹ
ਕੁਰਾਨ ਅੱਲਾ ਦਾ ਫਜ਼ਲ ਅਰ ਓਸ ਦੀ ਰਹਿਮਤ ਹੈ ਅਰ) ਲੋਗਾਂ ਨੂੰ
ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਕਿ ਖੁਦਾ ਦਾ ਫਜ਼ਲ ਅਰ ਉਸ ਦੀ ਰਹਿਮਤ ਅਰਥਾਤ ਏਸ
ਕੁਰਾਨ ਨੂੰ ਪਾਕੇ ਪ੍ਰਸੰਨ ਹੋਣ ਕਿ ਜਿਨ੍ਹਾਂ (ਸਾਂਸਾਰਿਕ ਫਾਇਦਿਆਂ) ਦੇ
ਇਕੱਤ੍ਰ ਕਰਨ ਪਿਛੈ ਲਗੇ ਹੋਏ ਹਨ ਇਹ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨਾਲੋਂ ਕਈ ਗੁਣਾ
ਉੱਤਮ ਹੈ ॥੫੮ ॥ (ਹੇ ਪੈਯੰਬਰ ਇਨਹਾਂ ਲੋਗਾਂ ਨੂੰ) ਕਹੋ ਕਿ ਭਲਾ
ਤਾਂ ਸਹੀ ਖੁਦਾ ਨੇ ਤੁਹਾਡੇ ਪਰ ਰੋਜ਼ੀ ਉਤਾਰੀ ਹੁਣ ਤੁਸੀਂ ਲਗੇ ਓਸ ਵਿਚੋਂ
(ਕਈਆਂ ਨੂੰ) ਹਰਾਮ ਅਰ (ਕਈਆਂ ਨੂੰ) ਹਲਾਲ ਨਿਯਤ ਕਰਨੇ (ਹੇ ਪੈਯੰਬਰ
ਇਹਨਾਂ ਲੋਕਾਂ ਪਾਸੋਂ) ਪੁੱਛੋ ਕਿ ਕੀ ਖੁਦਾ ਨੇ ਤੁਹਾਨੂੰ (ਇਸ ਦੀ)
ਆਗਿਆ ਦਿਤੀ ਹੈ ? ਕਿੰਵਾ (ਆਪਣੀ ਤਰਫੋਂ ਹੀ) ਖੁਦਾ ਪਰ ਝੂਠੋ ਝੂਠ
ਬੰਨ੍ਹ ਬੈਠੇ ਹੋ॥੫੯॥ ਅਰ ਜੋ ਲੋਗ ਖੁਦਾ ਪਰ ਝੂਠੋ ਝੂਠ ਬੰਨ੍ਹ ਬੈਠਦੇ
ਹਨ ਓਹ ਕਿਆਮਤ ਦੇ ਦਿਨ ਨੂੰ ਕੀ ਸਮਝ ਬੈਠੇ ਹਨ ਇਸ ਵਿਚ ਭੂਮ
ਨਹੀਂ ਕਿ ਅੱਲਾ ਲੋਗਾਂ ਪਰ (ਬੜੀ ਹੀ) ਦਯਾ ਰਖਦਾ ਹੈ (ਕਿ ਓਹਨਾਂ ਨੂੰ
ਤਾਵੇਤਕਾਲ ਸਜ਼ਾ ਨਹੀਂ ਦੇਂਦਾ) ਪਰੰਤੂ ਅਕਸਰ ਲੋਗ (ਉਸ ਦਾ) ਧੰਨਯਵਾਦ
ਨਹੀਂ ਕਰਦੇ॥ ੬ ॥ ਕੂਹ ||
ਅਰ (ਹੇ ਪੈ ੰਬਰ) ਤੁਸੀਂ ਕਿਸੀ ਦਸ਼ਾ ਵਿਚ ਹੋਵੇ ਅਰ ਕੁਰਾਨਦੀਕੋਈ
ਭੀ ਆਇਤ (ਲੋਗਾਂ ਨੂੰ) ਪੜ੍ਹ ਕੇ ਸੁਣਾਂਦੇ ਹੋਵੋ ਅਰ (ਲੋਗੋ) ਤੁਸੀਂ ਕੋਈ ਭੀ
ਕਰਮ ਕਰ ਰਹੋ ਹੋਵੋ ਅਸੀਂ (ਹਰ ਸਮੇਂ) ਜਦੋਂ ਤੁਸੀਂ ਓਸ ਕੰਮ ਵਿਚ ਰੁਝੇ
ਹੋਏ ਹੁੰਦੇ ਹੋ ਅਸੀਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਦੇਖਦੇ ਰਹਿੰਦੇ ਹਾਂ ਅਰ (ਹੇ ਪੈਯੰਬਰ) ਤੁਹਾਡੇ
ਪਰਵਰਦਿਗਾਰ (ਦੇ ਗਿਆਨ ) ਥੀਂ ਤਨੀਸੀ ਵਸਤੂ ਭੀ ਗੁਪਤ ਨਹੀਂ
ਰਹਿ ਸਕਦੀ (ਨਾ) ਧਰਤੀ ਪਰ ਨਾ ਆਗਾਸ ਵਿਚ ਅਰ ਪ੍ਰਮਾਣੂ ਨਾਲੋਂ
ਛੋਟੀ ਵਸਤੂ ਹੋਵੇ ਅਥਵਾ ਵਡੀ (ਸਾਰੀਆਂ ) ਪ੍ਰਕਾਸ&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>fdn4fwekvf180lmgh8svfom388q6963</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>ਪੰਨਾ:ਕੁਰਾਨ ਮਜੀਦ (1932).pdf/221</title>
    <ns>250</ns>
    <id>62275</id>
    <revision>
      <id>183883</id>
      <parentid>173636</parentid>
      <timestamp>2024-12-12T13:39:44Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Taranpreet Goswami</username>
        <id>2106</id>
      </contributor>
      <minor />
      <comment>(via JWB)</comment>
      <origin>183883</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="4250" sha1="nfef7ry9ypumj5gvahh4zimqwbnyzq0" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Taranpreet Goswami&quot; /&gt;{{rh|ਪਾਰਾ ੧੧|ਸੂਰਤ ਯੂਨਸ ੧੦|੨੨੧}}&lt;/noinclude&gt;
ਵਿਚ (ਲਿਖੀਆਂ ਹੋਈਆਂ ਵਿਦਮਾਨ ) ਹਨ । ੬੧ ॥ ਯਾਦ ਰਖੋ
ਖੁਦਾ ਦੇ ਖਾਸ ਲੋਗ (ਐਸੇ ਸ਼ਾਂਤੀ ਵਿਚ ਹਨ ਕਿ ਪਲੇ ਦੇ ਦਿਨ )
ਓਹਨਾਂ ਪਰਨਾ (ਕਿਸੀ ਤਰਹਾਂ ਦਾ) ਤੇ (ਪਤਿ) ਹੋਵੇਗਾ ਅਰ ਨਾ ਓਹ
(ਕਸੀ ਤਰਹਾਂ) ਚਿੰਤਾਤੁਰ ਹੋਣਗੇ ॥੬੨ ॥ ਇਹ (ਓਹ) ਲੋਗ (ਹਨ)
ਜੋ ਈਮਾਨ ਲੈ ਆਏ ਅਰ (ਖੁਦਾ ਥੀਂ) ਸਭੈ ਰਹੇ ॥੬੩॥ ਏਹਨਾਂ ਦੇ ਵਾਸਤੇ
ਸਾਂਸਾਰਿਕ ਜੀਵਨ ਵਿਚ ਭੀ (ਅਰਾਮ ਦੀ) ਖੁਸ਼ਖਬਰੀ ਹੈ ਅੰਤ ਨੂੰ ਭੀ ਮੁਕਤਿ
ਦੀ) ਖੁਦਾ ਦੀਆਂ ਬਾਤਾਂ ਵਿਚ (ਤਨੀਸਾ ਭੀ) ਫਰਕ ਨਹੀਂ ਆਉਂਦਾ ਇਹੋ ਹੀ
ਬੜੀ ਸਫਲਤਾ ਹੈ ॥੬੪ ॥ ਅਰ (ਹੇ ਪੈ ੰਬਰ) ਇਹਨਾਂ (ਕਾਫਰਾਂ) ਦੀਆਂ
(ਚਕੁੰਦਰ ਬਾਜ਼ੀ ਦੀਆਂ ਬਾਤਾਂ ਨਾਲ ਤੁਸੀਂ ਚਿੰਤਾ ਵਿਚ ਨਾ
ਰਹਿਆ ਕਰੋ ਕਿਉਂਕਿ ਸੰਪੂਰਣ ਇੱਜ਼ਤ ਅੱਲਾ ਦੀ ਹੀ ਹੈ ਓਹ (ਸਾਰਿਆਂ
ਦੀਆਂ) ਸੁਣਦਾ ਅਰ (ਸਭ ਕੁਛ) ਜਾਣਦਾ ਹੈ॥੬੫ ॥ ਯਾਦ ਰਖੋ ਕਿ ਜੋ
(ਫਰਿਸ਼ਤੇ) ਅਗਾਸ ਵਿਚ ਹਨ ਅਰ ਜੋ (ਲੋਗ) ਧਰਤੀ ਪਰ ਹਨ ਸਾਰੇ ਅੱਲਾ
ਦੇ ਹੀ (ਹੁਕਮ ਵਿਚ) ਹਨ ਅਰ ਜੋ ਲੋਗ ਖੁਦਾ ਦੇ (ਹੁਕਮ ਤੋਂ) ਸਿਵਾ(ਆਪਣੇ
ਨਿਯਤ ਕੀਤੇ ਹੋਏ) ਸਜਾਤੀਆਂ ਨੂੰ ਪੁਕਾਰਦੇ ਹਨ (ਕੁਛ ਮਾਲੂਮ ਹੈ ਕਿ) ਕਿਸ
(ਤਰੀਕੇ) ਪਰ ਚਲਦੇ ਹਨ ? ਉਹ ਕੇਵਲ ਉਨਮਾਦ ਪਰ ਹੀ ਚਲਦੇ ਹਨ
ਅਰ ਨਿਰੇ ਅਟਕਲ ਪਚੂ ਮਾਰਦੇ ਹਨ ॥੬੬॥(ਲੋਗੋ )) ਵਹੀ (ਸਰਵ ਸ਼ਕਤੀ
ਮਾਨ) ਹੈ ਜਿਸ ਨੇ ਤੁਹਾਡੇ ਵਾਸਦੇ ਰਾਤ੍ਰੀ ਨੂੰ ਬਨਾਇਆ ਤਾਂ ਕਿ ਤੁਸੀਂ ਓਸ
ਵਿਚ ਸੁਖ ਪ੍ਰਾਪਤਿ ਕਰੋ ਅਰ ਦਿਨ ਕੇ (ਬਨਾਇਆ) ਤਾਂ ਕਿ ਤੁਸੀਂ ਉਸ
ਦੇ ਪਰਕਾਸ਼ ਵਿਚ ਦੇਖੋ ਚਾਖੋ ਇਸ ਵਿਚ ਕੋਈ ਸੰਦੇਹ ਨਹੀਂ ਕਿ ਓਹ
ਰਾੜ੍ਹੀ ਦਿਨ ਦੇ ਨਿਰਮਾਣ ਕਰਨ ਵਿਚ ਓਹਨਾਂ ਲੋਕਾਂ ਵਾਸਤੇ ਜੋ (ਭਾਵ
ਅਰਥ ਨੂੰ ਬਿਚਾਰਦੇ ਅਰ ਕੰਨਾਂ ਨਾਲ) ਸੁਣਦੇ ਹਨ(ਖੁਦਾ ਦੀ ਕੁਦਰਤ ਦੀਆਂ
ਅਧਿਕਤਰ) ਨਿਸ਼ਾਨੀਆਂ (ਵਿਦਮਾਨ) ਹਨ ॥੬੭॥ ਕਈਕ ਲੋਗ ਕਹਿੰਦੇ
ਹਨ ਕਿ ਖੁਦਾ ਨੇ ਬੇਟਾ ਬਣਾ ਰਖਿਆ ਹੈ (ਏਹ ਪੂਰਣ ਰੀਤੀ ਸੇ ਅਲੀਕ ਹੈ)
ਓਹ (ਸੰਪੂਰਣ ਐਬ ਤਥਾ ਨੁਕਸਾਨਾਂ ਤੋਂ) ਪਵਿੱਤਰ ਰੂਪ ਹੈ (ਅਰ) ਉਹ
(ਔਲਾਦ ਥੀਂ) ਬੇ ਪਰਵਾਹ ਹੈ ਜੋ ਕੁਛ ਅਗਾਸਾਂ ਵਿਚ ਹੈ ਅਰ ਜੋ ਕੁਛ ਧਰਤੀ
ਪਰ ਹੈ (ਸਭ ਕੁਛ) ਉਸੀ ਦਾ ਹੈ (ਲੋਗੋ !) ਤੁਹਾਡੇ ਪਾਸ ਏਸ ਦੀ ਕੋਈ ਦਲੀਲ
ਤਾਂ ਹੈ ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਕੀ ਬਿਨਾਂ ਸੋਚਿਆਂ ਸਮਝਿਆਂ ਖਦਾ ਪਰ ਮਿਥਿਆ ਸੰਭਾਖਣ
ਕਰਦੇ ਹੋ ॥ ੬੮ ॥ (ਹੇ ਪੈਯੰਬਰ ਏਹਨਾਂ ਲੋਗਾਂ ਨੂੰ ਕਹਿ ਦਿਓ ਕਿ ਜੋ ਲੋਗ
ਖੁਦਾ ਪਰ ਮਿਥਿਆ ਸੰਭਾਖਣ ਕਰਦੇ ਹਨ ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਕਦੇ ਭਲਾ ਹੋਣਾ
ਹੀ ਨਹੀਂ ॥੬੯॥ ਸਾਂਸਾਰਿਕ (ਕਲਿਪਤ) ਲਾਭ ਹਨ (ਸੋ ਚਾਰ ਦਿਨ
ਮੌਜ ਉਡਾ ਲੈਣ) ਪੁਨਰ (ਅੰਤ ਨੂੰ) ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਸਾਡੀ ਤਰਫ ਹੀ ਲੌਟ ਕੇ&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>nfef7ry9ypumj5gvahh4zimqwbnyzq0</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>ਪੰਨਾ:ਕੁਰਾਨ ਮਜੀਦ (1932).pdf/222</title>
    <ns>250</ns>
    <id>62276</id>
    <revision>
      <id>183884</id>
      <parentid>173646</parentid>
      <timestamp>2024-12-12T13:39:48Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Taranpreet Goswami</username>
        <id>2106</id>
      </contributor>
      <minor />
      <comment>(via JWB)</comment>
      <origin>183884</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="4384" sha1="phdaum12ndqv9jl7c1qifm99ap7asjj" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Taranpreet Goswami&quot; /&gt;{{rh|੨੨੨|ਪਾਰਾ ੧੧|ਸੂਰਤ ਯੂਨਸ ੧੦}}
{{rule}}&lt;/noinclude&gt;
ਆਉਣਾ ਹੈ ਤਦੋਂ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਕੁਫਰ ਦੀ ਸਜ਼ਾ ਵਿਚ ਅਸੀਂ ਓਹਨਾਂ
ਭਿਆਨਕ ਦੁਖ (ਦੇ ਸਵਾਦ ਚਖਾਵਾਂਗੇ ॥੭੦॥ ਰੁਕੂਹ ੭ ॥
185
ਅਰ (ਹੇ ਪੈ ੰਬਰ) ਏਹਨਾਂ ਲੋਗਾਂ ਨੂੰ ਨੂਹ ਦਾ ਬ੍ਰਿਤਾਂਤ ਵਾਚ ਕੇ
ਸੁਣਾਓ ਕਿ ਜਦੋਂ ਓਹਨਾਂ ਨੇ ਆਪਣੀ ਜਾਤੀ (ਦੇ ਲੋਗਾਂ) ਨੂੰ ਕਹਿਆ ਕਿ
ਨੂੰ ਕਿ
ਭਿਰਾਓ ! ਯਦੀ ਮੇਰਾ ਰਹਿਣਾ ਅਰ ਖੁਦਾ ਦੀਆਂ ਆਇਤਾਂ ਨੂੰ ਵਾਚ
ਕੇ (ਸੁਨਾਉਣਾ) ਸਮਝਾਉਣਾ ਤੁਹਾਡੇ ਪਰ ਭਾਰਾ ਗੁਜਰਦਾ ਹੈ ਤਾਂ
ਮੇਰਾ ਭਰੋਸਾ ਅੱਲਾ ਪਰ ਹੀ ਹੈ ਬਸ ਤੁਸੀਂ ਅਰ ਤੁਹਾਡੇ ਸਜਾਤੀ (ਸਾਰੇ
ਇਕੱਤ੍ਰ ਹੋਕੇ) ਆਪਣੀ (ਇਕ) ਬਾਤ ਨਿਯਤ ਕਰ ਲਵੋ ਪੁਨਰ ਤੁਹਾਡੀ (ਉਹ)
ਬਾਤ ਤੁਹਾਡੇ (ਵਿਚੋਂ ਕਿਸੇ) ਪਰ ਗੁਪਤ ਨਾ ਰਹੇ (ਤਾਕਿ ਸਾਰੇ ਉਸ ਤਦਬੀਰ
ਦੇ ਪੂਰਾ ਕਰਨ ਵਿਚ ਸ਼ਰੀਕ ਹੋ ਸਕਣ ) ਪੁਨਰ (ਜੋ ਕੁਛ ਤੁਸਾਂ ਕਰਨਾ ਹੈ )
ਮੇਰੇ ਸਾਥ ਕਰ ਲਓ ਅਰ ਮੈਨੂੰ ਅਵਧੀ ਨਾ ਦਿਓ ॥੭੧ ॥ ਪੁਨਰ ਯਦੀ
ਤੁਸੀਂ (ਮੇਰੀ ਸਿਖਿਆ ਦੇਣ ਤੋਂ) ਬੇਮੁਖ ਹੋ ਬੈਠੇ ਤਾਂ ਮੈਂ ਤੁਹਾਡੇ ਪਾਸੋਂ ਕੋਈ
ਮਜ਼ਦੂਰੀ ਤਾਂ ਨਹੀਂ ਮੰਗਦਾ ਸੀ (ਕਿ ਤੁਸਾਂ ਉਸ ਨੂੰ ਚੱਟੀ ਸਮਝਿਆ ) ਮੇਰੀ
ਮਜ਼ਦੂਰੀ ਤਾਂ ਬਸ ਖੁਦਾ ਪਰ ਹੀ ਹੈ ਅਰ (ਉਸਦੀ ਤਰਫੋਂ ) ਮੈਨੂੰ ਆਗਿਆ
ਦਿਤੀ ਗਈ ਹੈ ਕਿ ਮੈਂ ਉਸ ਦੇ ਆਗਿਆ ਪਾਲਕਾਂ (ਦੇ ਟੋਲੇ ) ਵਿਚ ਰਹਾਂ
॥੭੨॥ ਪੁਨਰ (ਏਤਨਾ ਸਮਝਾਉਣ ਕਰਕੇ ਭੀ) ਲੋਗਾਂ ਨੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਝੂਠਿਆਂ
ਕੀਤਾ ਤਾਂ ਅਸਾਂ ਨੂਹ ਨੂੰ ਅਰ ਜੋ ਤਰਨੀ ਪਰ ਉਸ ਦੇ ਸਾਥ (ਸਵਾਰ ) ਸਨ
ਓਹਨਾਂ ਨੂੰ (ਤਫਾਨ ਦੇ ਦੁਖ ਤੋਂ ) ਮੁਕਤਿ ਦਿਤੀ ਅਰ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਲੋਕਾਂ ਨੇ
ਸਾਡੀਆਂ ਆਇਤਾਂ ਨੂੰ ਅਲੀਕ ਕੀਤਾ ਓਹਨਾਂ ਸਾਰਿਆਂ ਨੂੰ ਗ਼ਰਕ ਕਰ
ਕੇ ਏਹਨਾਂ ਲੋਗਾਂ ਨੂੰ (ਓਹਨਾਂ ਦਾ ) ਅਸਥਾਨ ਧਾਰੀ ਬਨਾਇਆ ਤਾਂ (
ਪੈਯੰਬਰ ) ਦੇਖੋ ਤਾਂ ਸਹੀ ਜੋ ਲੋਗ (ਤੂਫਾਨ ਦੇ ਦੁਖ) ਤੋਂ ਸਭੈ ਕੀਤੇ ਗਏ ਸਨ
ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਅੰਜਾਮ ਕੈਸਾ (ਖਰਾਬ) ਹੋਇਆ ॥੭੩॥ ਪੁਨਰ ਨੂਹ ਦੇ ਪਿਛੋਂ
ਅਸਾਂ (ਹੋਰ) ਰਸੂਲਾਂ ਨੂੰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ (ਆਪੋ ਆਪਣੀ ) ਜਾਤੀ ਦੀ ਤਰਫ
ਭੇਜਿਆ ਤਾਂ ਏਹ ਪੈਯੰਬਰ ਓਹਨਾਂ ਦੇ ਪਾਸ ਰਿਧੀਆਂ ਸਿਧੀਆਂ ਭੀ ਲੈ
ਕੇ ਆਏ ਏਸ ਬਾਤ ਥੀਂ ਭੀ ਜਿਸ ਵਸਤੂ ਨੂੰ ਏਹ ਲੋਗ ਪਹਿਲੇ ਮਿਯਾ
ਕਰ ਚੁਕੇ ਸਨ ਓਸ ਪਰ ਨਿਸਚਾ ਨਾ ਕੀਤਾ (ਪਰ ਨਾ ਕੀਤਾ) ਇਸੀ ਤਰਹਾਂ
ਅਸੀਂ ਓਹਨਾਂ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਦਿਲਾਂ ਪਰ ਠੱਪਾ ਲਾ ਦੇਂਦੇ ਹਾਂ ਜੋ (ਬੰਦਗੀ ਦੀ
ਸੀਮਾਂ ਤੋਂ) ਪੈਰ ਬਾਹਰ ਰਖਦੇ ਹਨ ॥੭੪॥ ਪੁਨਰ ਏਹਨਾਂ (ਪੈਯੰਬਰਾਂ ) ਦੇ
ਪਿਛੋਂ ਅਸਾਂ ਮੂਸਾ ਅਰ ਹਾਰੂੰ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਨਿਸ਼ਾਨ (ਅਰਥਾਤ ਚਮਿਤਕਾਰ )
ਪ੍ਰਧਾਨ ਕਰਕੇ ਫਿਰਊਨ ਅਰ ਉਸ ਦੇ ਦਰਬਾਰੀਆਂ ਦੀ ਤਰਫ ਭੇਜਿਆ
ਤਾਂ ਆਕੜ ਬੈਠੇ ਅਰ ਇਹ ਲੋਗ ਕਛ ਹੈਸਨ ਹੀ ਅਮੋੜ ॥੭੫॥ਤਾਂ&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>phdaum12ndqv9jl7c1qifm99ap7asjj</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>ਪੰਨਾ:ਕੁਰਾਨ ਮਜੀਦ (1932).pdf/223</title>
    <ns>250</ns>
    <id>62277</id>
    <revision>
      <id>183885</id>
      <parentid>173635</parentid>
      <timestamp>2024-12-12T13:39:54Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Taranpreet Goswami</username>
        <id>2106</id>
      </contributor>
      <minor />
      <comment>(via JWB)</comment>
      <origin>183885</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="4248" sha1="sco6p6ic70pwh98oosymkdxo01k9z9u" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Taranpreet Goswami&quot; /&gt;{{rh|ਪਾਰਾ ੧੧|ਸੂਰਤ ਯੂਨਸ ੧੦|੨੨੩}}&lt;/noinclude&gt;
ਜਦੋਂ ਏਹਨਾਂ ਦੇ ਪਾਸ ਸਾਡੀ ਤਰਫੋਂ ਸਚੀ ਬਾਤ ਪਹੁੰਚੀ (ਅਰਥਾਤ ਚਮਿਤ-
ਕਾਰ) ਤਾਂ ਉਹ ਲਗੇ ਕਹਿਣ ਕਿ ਏਹ ਤਾਂ ਜਰੂਰ ਖੁਲਮਖੁਲ੍ਹਾ ਨਾਟਕ
ਚੇਟਕ ਹੈ । ੭੬ ॥ ਮੂਸਾ ਉਵਾਚ-ਕਿ ਜਦੋਂ ਸਚੀ ਬਾਤ ਤੁਹਾਡੇ ਪਾਸ
ਆਈ ਤਾਂ ਕੀ ਤੁਸੀਂ ਉਸ ਦੀ ਤਰਫੋਂ (ਐਸੀ ਮਿਥਿਆ) ਬਾਰਤਾ ਕਹਿੰਦੇ ਹੋ ?
ਕੀ ਏਹ ਨਾਟਿਕ ਚੇਟਿਕ ਹੈ ? ਅਰ ਜਾਦੂਗਰਾਂ (ਦਾ ਤਾਂ ਏਹ ਹਾਲ ਹੈ ਕਿ
ਓਹਨਾਂ) ਨੂੰ (ਕਦੇ) ਸਫਲਤਾ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੀ ॥੭੭ ॥ ਉਹ ਲਗੇ ਕਹਿਣ ਕੀ
ਤੁਸੀਂ ਏਸ ਸੰਕਲਪ ਨਾਲ ਸਾਡੇ ਪਾਸ ਆਏ ਹੋ ਕਿ ਜਿਸ (ਦੀਨ ) ਪਰ ਅਸਾਂ
ਅਪਣਿਆਂ ਵਡੇਰਿਆਂ ਨੂੰ (ਤੁਰਦਿਆਂ) ਦੇਖਿਆ ਹੈ ਉਸ ਥੀਂ ਸਾਨੂੰ ਬੇਮੁਖ ਕਰ
ਦਿਓ ਅਰੁ ਦੇਸ ਵਿਚ ਤੁਸਾਂ ਦੋਨੇਂ (ਭਿਰਾਵਾਂ ) ਦੀ ਬਡਾਈ ਹੋਵੋ ਅਰ
ਅਸੀਂ ਤਾਂ ਤੁਸਾਂ (ਦੋਨੋਂ ) ਪਰ ਭਰੋਸਾ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਹੈ ਨਹੀਂ ॥ ੭੮ ॥
ਅਰ ਫਿਰਊਨ ਨੇ (ਆਪਨਿਆਂ ਲੋਗਾਂ ਨੂੰ ) ਆਗਿਆ ਦਿਤੀ ਕਿ ਸੰਪੂਰਣ
ਤਾਂਤਕੀ ਸਾਡੇ ਸਨਮੁਖ ਲਿਆ ਹਾਜ਼ਰ ਕਰੋ ॥੭੯॥ ਫਿਰ ਜਦੋਂ
ਚੇਟਕੀ (ਪਿੜ ਵਿਚ ) ਆ ਪ੍ਰਾਪਤ ਹੋਏ ਤਾਂ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਮੂਸਾ ਨੇ ਕਹਿਆ
ਤੁਹਾਨੂੰ ਜੋ ਕੁਛ ਸਿਟਣਾ ਅਭੀਸ਼ਟ ਹੈ (ਪਿੜ ਵਿਚ ) ਸਿਟ ਦਿਓ ॥੮੦॥
ਪੁਨਰ ਜਦੋਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ (ਆਪਣੀਆਂ ਰੱਸੀਆਂ ਅਰ ਸੋਟੀਆਂ ਨੂੰ ਸਰਪ
ਬਣਾ ੨ ਕੇ) ਸਿਟ ਦਿਤਾ ਮੂਸਾ ਨੇ ਕਹਿਆ ਕਿ ਇਹ ਜੋ ਤੁਸਾਂ (ਬਣਾ ਬਣਾ ਕੇ)
ਲੈ ਆਏ ਹੋ ਇੰਦਰ ਜਾਲ ਹੈ (ਸੋ ) ਨਿਰਸੰਦੇਹ ਅੱਲਾ ਇਹਨਾਂ ਨੂੰ ਪਲ
ਪਲ ਵਿਚ ਧੂੜ ਦੇ ਸਾਥ ਮਿਲਾ ਦੇਵੇਗਾ ਕਾਹੇ ਤੇ ਅੱਲਾ ਫਸਾਦੀ ਲੋਗਾਂ ਦੇ
ਕਾਰਜ ਸਿਧ ਨਹੀਂ ਹੋਣ ਦਿਤਾ ਕਰਦਾ ॥ ੮੧॥ ਅਰੁ ਅੱਲਾ ਆਪਣੀ
ਕਲਾਮ (ਦੀ ਬਰਕਤ ) ਨਾਲ ਸਚੀ ਬਾਤ ਨੂੰ ਸਚੀ ਕਰ ਦਿਖਾਵੇਗਾ ਭਾਵੇਂ
ਮੁਨਕਰਾਂ ਨੂੰ ਬੁਰਾ (ਹੀ ਕਿਉਂ ਨਾ ਲਗੇ ॥੮੨॥ ਰਕੂਹ ੮ ॥
ਇਸ ਬਾਤ ਦੇ ਹੁੰਦਿਆਂ ਸੁੰਦਿਆਂ ਮੂਸਾ ਪਰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਜਾਤੀ
ਦੀ ਨਸਲ (ਅੰਸ ) ਦੇ ਥੋੜੇ ਸੇ ਆਦਮੀ ਭਰੋਸਾ ਕਰ ਬੈਠੇ ਸੋ ਭੀ ਫਿਰਊਨ
ਅਰ ਉਸ ਦੇ ਸਰਦਾਰਾਂ ਪਾਸੋਂ ਡਰਦੇ ੨ ਕਿ ਕਿਤੇ (ਫਿਰਊਨ ) ਉਨਹਾਂ
ਪਰ ਕੋਈ ਵਿਪੱਤੀ ਨਾ ਪਾ ਸਿਟੇ ਅਰ (ਇਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਭੈ ਟਿਕਾਣੇ ਸਿਰ ਭੀ
ਸੀ ਏਸ ਵਾਸਤੇ ਕਿ ) ਫਿਰਊਨ ਸੰਸਾਰ ਵਿਚ ਬਹੁਤ ਫਿਟਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ
ਅਰ (ਹੋਰ ਏਸ ਵਾਸਤੇ ਕਿ)
ਓਹ (ਲੋਗਾਂ ਪਰ) ਹਿੰਗੋਜੋਰੀ ਕੀਤਾ ਕਰਦਾ ਸੀ
॥੮੩॥ ਅਰ ਮੂਸਾ ਨੇ (ਆਪਣੀ ਜਾਤੀ ਦੇ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ) ਸਮਝਾਇਆ ਕਿ
ਭਿਰਾਓ ! ਯਦੀ ਤੁਸੀਂ ਅੱਲਾ ਪਰ ਭਰੋਸਾ ਰਖਦੇ ਹੋ ਤਾਂ ਦਾਸ ਭਾਵ ਦੀ
ਇਹ ਪਰਤਿਯਾ ਹੈ ਕਿ ਓਸੇ ਪਰ ਭਰੋਸਾ ਰਖੋ ॥੮੪ ॥ ਇਸ ਬਾਤ ਦਾ
ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਉੱਤਰ ਦਿਤਾ ਕਿ ਸਾਨੂੰ ਖੁਦਾ ਦਾ ਹੀ ਭਰੋਸਾ ਹੈ (ਅਰ ਸਾ&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>sco6p6ic70pwh98oosymkdxo01k9z9u</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>ਪੰਨਾ:ਕੁਰਾਨ ਮਜੀਦ (1932).pdf/225</title>
    <ns>250</ns>
    <id>62279</id>
    <revision>
      <id>183886</id>
      <parentid>173634</parentid>
      <timestamp>2024-12-12T13:39:58Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Taranpreet Goswami</username>
        <id>2106</id>
      </contributor>
      <minor />
      <comment>(via JWB)</comment>
      <origin>183886</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="4147" sha1="0vc421mbwd8txkxuqrj3da108t3etms" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Taranpreet Goswami&quot; /&gt;{{rh|ਪਾਰਾ ੧੧|ਸੂਰਤ ਯੂਨਸ ੧੦|੨੨੫}}&lt;/noinclude&gt;


ਵਾਲੇ ਹਨ ਤੂੰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਾਸਤੇ ਸਿਖਿਆ ਰੂਪ (ਚਿੰਨ) ਹੋਵੇ ਅਰ ਪਰੰਚ
ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਲੋਗ ਸਾਡੀ (ਕੁਦਰਤ ਦੀ) ਨਿਸ਼ਾਨੀਆਂ ਤੋਂ ਗ਼ਾਫਲ ਹਨ
॥੬੨॥ ਰੁਕੂਹ ੯ ॥
ਅਰ ਅਸਾਂ ਨੇ ਬਨੀ ਅਸਰਾਈਲ ਨੂੰ (ਸ਼ਾਮ ਦੇਸ ਵਿਚ ) ਇਕ ਸਚ
: ਟਿਕਾਣੇ ਨਾਲ ਜਾ ਇਸਥਿਤ ਕੀਤਾ ਅਰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਉਤਮੋ ਉਤਮ ਵਸਤ
(ਛਕਣ ਛਕਾਣ ਨੂੰ ਭੀ) ਦਿਤੀਆਂ ਤਾਂ ਬਨੀ ਅਸਰਾਈਲ ਨੇ ਜੋ (ਦੀਨ ਵਿਚ)
ਫੋਟਕ ਪਾਇਆ ਉਹ ਗਿਆਨ ਹੋਇਆਂ ਪਿਛੋਂ (ਪਾਇਆ ਹੈ ਪੈ ੰਬਰ ਸੰਸਾਰ
ਵਿਚ ) ਇਹ ਲੋਗ ਜਿਨਹਾਂ ੨ ਬਾਤਾਂ ਵਿਚ ਫੋਟਕ ਪਾਂਦੇ ਰਹੇ ਹਨ ਤੁਹਾਡਾ
ਪਰਵਰਦਿਗਾਰ ਕਿਆਮਤ ਦੇ ਦਿਨ ਇਨ੍ਹਾਂ ਵਿਖ ਓਹਨਾਂ ਫੋਟਕਾਂ ਦਾ
ਫੈਸਲਾ ਕਰ ਦੇਵੇਗਾ ॥ ੯੩ ॥ ਤਾਂ(ਹੇ ਪੈਯੰਬਰ ਏਹ ਕੁਰਾਨ )
ਜੋ ਅਸਾਂ ਤੁਹਾਡੀ ਤਰਫ ਉਤਾਰਿਆ ਹੈ ਯਦੀ (ਇਹ ਪੁਰਖੀ ਰੀਤੀ ਨਾਲ )
ਏਸ ਦੀ ਤਰਫੋਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਕਿਸੀ ਤਰਹਾਂ ਦਾ ਭਰਮ ਹੋਵੇ ਤਾਂ ਤੁਹਾਡੇ ਨਾਲੋਂ
ਪਹਿਲੇ (ਭੀ ਕਿਤਾਬਾਂ ਉਤਰੀਆਂ ਹਨ ) ਜੋ ਲੋਗ (ਉਨਹਾਂ ) ਕਿਤਾਬਾਂ ਨੂੰ
ਪੜ੍ਹਦੇ ਹਨ ਓਹਨਾਂ ਪਾਸੋਂ ਪੁਛ ਦੇਖੋ (ਉਹ ਤਸਦੀਕ ਕਰ ਦੇਣਗੇ ਕਿ ਪਹਿਲੇ
ਭੀ ਲੋਕਾਂ ਪਰ ਆਕਾ ਬਾਣੀ ਉਤਰੀ ਹੈ । ਨਿਰਸੰਦੇਹ ਤੁਹਾਡੇ ਪਰ
ਤੁਹਾਡੇ ਪਰਵਰਦਿਗਾਰ ਦੀ ਤਰਫੋਂ ਸਚੀ ਕਿਤਾਬ ਉਤਰੀ ਹੈ
। ਤਾਂ ਤੇ ਭੂਮ ਕਰਨ ਵਾਲਿਆਂ (ਦੇ ਟੋਲੇ ) ਵਿਚ ਕਦਾਪਿ ਨਾਂ ਆਉਣਾਂ ॥੯੪॥
ਅਰ ਨਾਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਲੋਕਾਂ (ਦੇ ਯੂਥ ) ਵਿਚ ਆਉਣਾਂ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਖੁਦਾ ਦੀਆਂ
ਆਇਤਾਂ ਨੁੰ ਮਿਥਿਆ ਕੀਤਾ (ਕੇ ਯਦੀ ਇਸ ਤਰਹਾਂ ਕਰੋਗੇ ) ਤਾਂ (ਆਖਰ
ਕਾਰ) ਤੁਸੀ ਭੀ ਨੁਕਸਾਨ ਉਠਾਣ ਵਾਲਿਆਂ ਵਿਚ ਹੋ ਜਾਓਗੇ ॥੯੫॥ (ਹੇ
ਪੈਯੰਬਰ ) ਜੋ ਲੋਗ (ਆਪਣੀ ਬਦੀਆਂ ਦੇ ਕਾਰਣ ) ਤੁਹਾਡੇ ਪਰ-
ਵਰਦਿਗਾਰ ਦੇ ਹੁਕਮ (ਕਸ਼ਟ) ਦੇ ਜੋਗ ਨਿਯਤ ਹੋ ਚੁਕੇ ਹਨ ॥ ੯੬ ॥
ਓਹ ਤਾਂ ਯਾਵਤ ਕਾਲ ਭਿਆਨਕ ਦੁਖ ਨੂੰ (ਆਪਣਿਆਂ ਨੇਤ੍ਰਾਂ ਨਾਲ) ਨਾਂ
ਦੇਖ ਲੈਣਗੇ ਕਿਸੀ ਤਰਹਾਂ ਭਰੋਸਾ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਹੈ ਨਹੀਂ ॥੯੭॥
ਯਪ (ਸੰਸਾਰ ਭਰ ਦੇ) ਸੰਪੂਰਨ ਚਮਤਕਾਰ ਏਹਨਾਂ ਦੇ ਸਨਮੁਖ ਕਿਉਂ
ਨਾ) ਆ ਇਸਥਿਤ ਹੋਣ ਤਾਂ ਯੂਨਸ ਦੀ ਜਾਤੀ (ਦੀ ਬਸਤੀ) ਦੇ ਸਿਵਾ ਹੋਰ
ਕੋਈ ਬਸਤੀ ਐਸੀ ਕਿਉਂ ਨਾ ਹੋਈ ਕਿ (ਖੁਦਾ ਦੇ ਅਜਾਬ ਉਤਰਨ ਥੀਂ
ਪਹਿਲੇ) ਨਿਸਚਾ ਕਰ ਬੈਠਦੇ ਅਰ ਓਹਨਾਂ ਨੂੰ ਭਰੋਸਾ ਕਰਨਾ ਫਾਇਦਾ
ਦੇਂਦਾ ਕਿ (ਯੂਨਸ ਦੀ ਜਾਤੀ ਦੇ ਲੋਗ) ਜਦੋਂ (ਕਸ਼ਟ ਆਉਂਦਾ ਹੋਇਆ
ਦੇਖਦੇ ਜਲਦੀ) ਨਿਸਚਾ ਕਰ ਬੈਠੇ ਤਾਂ ਅਸਾਂ ਸੰਸਾਰ ਦੀ (ਐਸੀ) ਜ਼ਿੰਦਗੀ
ਵਿਚ ਓਹਨਾਂ ਪਾਸੋਂ ਰੁਸਵਾਈ ਦੇ ਦੁਖ ਨੂੰ ਦੂਰ ਕਰ ਦਿਤਾ ਅਰ ਓਹਨਾਂ&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>0vc421mbwd8txkxuqrj3da108t3etms</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>ਪੰਨਾ:ਕੁਰਾਨ ਮਜੀਦ (1932).pdf/227</title>
    <ns>250</ns>
    <id>62761</id>
    <revision>
      <id>183887</id>
      <parentid>174953</parentid>
      <timestamp>2024-12-12T13:40:02Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Taranpreet Goswami</username>
        <id>2106</id>
      </contributor>
      <minor />
      <comment>(via JWB)</comment>
      <origin>183887</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="3953" sha1="5fsse5y9g1qnyga9ibseyc3ftcyeiti" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Taranpreet Goswami&quot; /&gt;&lt;/noinclude&gt;ET
ਪੀਰੀ ੧੧
ਸੂਰਤ ਹੂਦ ੧੧
२२०
ਕਰਕੇ ਸਿਧੇ ਸਾਰ ਤੁਰਿਆ ਜਾਹ ਅਰ ਭੇਦ ਵਾਦੀਆਂ (ਦੇ ਟੋਲੇ) ਵਿਚ
ਕਦਾਪਿ (ਮਿਲਨਾ ਜੁਲਨਾ ਨਹੀਂ॥ ੧੦੫॥ ਅਰ ਖੁਦਾ ਤੋਂ ਸਿਵਾ ਕਿਸੀ
ਦਾ ਭਜਨ ਨਹੀਂ ਕਰਨਾ ਕਿ ਉਹ ਤੁਹਾਨੂੰ ਨਾ ਤਾਂ ਕੋਈ ਲਾਭ ਹੀ ਪਹੁੰਚਾ
ਸਕਦਾ ਹੈ ਅਰ ਨਾ ਕੋਈ ਹਾਨੀ ਹੀ ਕਰ ਸਕਦਾ ਹੈ ਅਰ ਯਦੀ
(ਇਸ ਤਰਹਾਂ) ਕੀਤਾ ਤਾਂ ਓਸ ਵੇਲੇ ਤੂੰ ਭੀ ਜ਼ਾਲਮਾਂ ਵਿਚ(ਗਿਣਿਆਂ) ਜਾਵੇਂਗਾ
॥੧੦੬॥ ਅਰ ਯਦੀ ਖੁਦਾ ਤੈਨੂੰ ਕੋਈ ਕਸ਼ਟ ਪਰਾਪਤ ਕਰੇ ਤਾਂ ਓਸ
ਤੋਂ ਸਿਵਾ ਕੋਈ ਉਸ (ਕਸ਼ਟ) ਦਾ ਦੂਰ ਕਰਨ ਵਾਲਾ ਹੈ ਨਹੀਂ ਅਰ
ਯਦੀ ਤੇਰੇ ਪਰ ਕਿਸੇ ਤਰਹਾਂ ਦਾ ਉਪਕਾਰ ਕਰਨ ਦੀ ਇਛਾ ਕਰੇਤਾਂ ਕੋਈ ਓਸ
ਦੀ ਕਿਰਪਾ ਨੂੰ ਰੋਕਣੇ ਵਾਲਾ ਹੈ ਨਹੀਂ ਆਪਣਿਆਂ ਪੁਰਖਾਂ ਵਿਚੋਂ
ਜਿਸ ਪਰ ਚਾਹੇ ਉਪਕਾਰ ਕਰੇ ਅਰ ਉਹ ਬਖਸ਼ਨੇ ਵਾਲਾ ਮੇਹਰਬਾਨ
ਹੈ॥ ੧੦੭॥ (ਹੇ ਪੈਯੰਬਰ ਤੁਸੀਂ ਇਨ੍ਹਾਂ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ) ਕਹਿ ਦੇਵੋ ਕਿ ਲੋਗੋ !
(ਜੋ) ਸਚੀ ਬਾਤ (ਸੀ ਉਹ ਤਾਂ) ਤੁਹਾਡੇ ਪਰਵਰਦਿਗਾਰ ਦੀ ਤਰਫੋਂ ਤੁਹਾਡੇ
ਪਾਸ ਆ ਚੁਕੀ ਫਿਰ ਜਿਸ ਨੇ ਸਚਾ ਮਾਰਗ ਅਖਤਿਆਰ ਕੀਤਾ ਤਾਂ
ਆਪਣੇ ਹੀ (ਸੁਖ ਵਾਸਤੇ) ਉਸਨੂੰ ਅਖਤਿਆਰ ਕਰਦਾ ਹੈ ਅਰ ਜੋ ਭਟਕਿਆ
ਤਾਂ ਉਹ ਭਟਕ ਕੇ ਕੁਛ ਆਪਣਾ ਹੀ ਨੁਕਸਾਨ ਕਰਦਾ ਹੈ ਅਰ ਮੈਂ ਤੁਹਾਡੇ
ਪਰ (ਕੋਈ ਠੇਕੇਦਾਰਾਂ ਦੀ ਤਰਹਾਂ ) ਦਾਰੇਗਾ (ਹਾਂ) ਨਹੀਂ ॥੧੦੮॥
ਅਰ (ਹੇ ਪੈਯੰਬਰ ) ਤੁਹਾਡੀ ਤਰਫ ਜੋ ਵਹੀ ਭੇਜੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਉਸੇ ਪਰ
ਤੁਰੇ ਜਾਓ ਅਰ ਜਦੋਂ ਤਕ ਅੱਲਾ (ਤੁਹਾਡੇ ਅਰ ਕਾਫਰਾਂ ਦੇ ਦਰਮਿ
ਆਨ ) ਫੈਸਲਾ ਕਰੋ (ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਦੁਖ) ਬਲਦੇ ਰਹੋ ਅਰ ਵਹੀ (ਸਾਰਿਆਂ
ਦੇ ਫੈਸਲਾ ਕਰਨ ਵਾਲਿਆਂ ਵਿਚੋਂ ਉੱਤਮ (ਫੈਸਲਾ ਕਰਨੇ ਵਾਲਾ ) ਹੈ
॥੧੦੯॥ ਰਕੂਹ ॥੧੧॥
ਸੂਰਤ ਹੂਦ ਮੱਕੇ ਵਿਚ ਨਾਜ਼ਲ ਹੋਈ ਅਰ ਬੇਸ ਦੀਆਂ
੧੨੩ ਆਯਤਾਂ ਅਰ ਦਸ ਰੁਕੂਹ ਹਨ॥
(ਆਰੰਭ) ਅੱਲਾ ਦੇ ਨਾਮ ਨਾਲ (ਜੋ ) ਅਤੀ ਦਿਆਲੂ (ਅਰ )
ਕ੍ਰਿਪਾਲੂ ਹੈ ਅਲਫ-ਲਾਮ-ਰਾ ॥ (ਹੇ ਪੈਯੰਬਰ ਲੋਗਾਂ ਨੂੰ ਕਹੋ ਕਿ ਇਹ ਕੁਰਾਨ
ਐਸੀ) ਪੁਸਤਕ ਹੈ (ਜੋ)ਹਿਕਮਤ ਵਾਲੇ ਗਯਾਨਵਾਨ ਖੁਦਾ ਦੀ ਤਰਫੋਂ (ਪਤ
ਹੋਈ ) ਇਸ ਦੇ ਮਜ਼ਮੂਨ (ਉਕਤੀਆਂ ਯੁਕਤੀਆਂ ਸਾਥ ਭਲੀ ਤਰਹਾਂ ਸਿਧ
ਅਰ) ਪੱਕੇ ਅਰ ਪੁਨਰ ਭਲੀ ਤਰਹਾਂ ਵਿਸਤਾਰ ਪੂਰਵਕ ਵਰਣਨ ਕੀਤੇ
ਗਏ ਹਨ ॥ ੧ ॥ (ਅਰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਭਾਵਾਰਥ ਏਹ ਹੈ ) ਕਿ (ਲੋਗੋ ()
ਖੁਦਾ ਤੋਂ ਸਿਵਾ ਕਿਸੇ ਦੀ ਪੂਜਾ ਨਾ ਕਰੋ ਮੈਂ ਓਸੇ ਦੀ ਤਰਫੋਂ ਤੁਹਾਨੂੰ (ਉਸ ਦੇ
Digitized by Panjab Digital Library | www.panjabdigilib.org&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>5fsse5y9g1qnyga9ibseyc3ftcyeiti</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>ਪੰਨਾ:ਕੁਰਾਨ ਮਜੀਦ (1932).pdf/228</title>
    <ns>250</ns>
    <id>62762</id>
    <revision>
      <id>183888</id>
      <parentid>174954</parentid>
      <timestamp>2024-12-12T13:40:05Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Taranpreet Goswami</username>
        <id>2106</id>
      </contributor>
      <minor />
      <comment>(via JWB)</comment>
      <origin>183888</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="4395" sha1="hyhuhza3hs04wxk90g1vqm201ogpvp4" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Taranpreet Goswami&quot; /&gt;&lt;/noinclude&gt;.
२२८
ਪਾਰਾ ੧੨
ਸੂਰਤ ਹੂਦ ੧੧
ਦੁਖ ਥੀਂ ) ਡਰਾਉਂਦਾ ਹਾਂ ਅਰ (ਈਮਾਨ ਵਾਲਿਆਂ ਨੂੰ ਉਸਦੀ ) ਖੁਸ਼-
ਖਬਰੀ ਸੁਣਾਉਂਦਾ ਹਾਂ॥ ੨ ॥ ਅਰ (ਹੋਰ ) ਏਹ ਕਿ ਆਪਣੇ ਪਰਵਰ-
ਦਿਗਾਰ ਪਾਸੋਂ (ਆਪਣਿਆਂ ਪਿਛਲਿਆਂ ਦੋਖਾਂ ਦੀ ਮਾਫੀ ਮੰਗੋ ਪੁਨਰ (ਅਗੇ
ਵਾਸਤੇ ) ਉਸ ਦੇ ਦਰਬਾਰ ਵਿਚ ਤੌਬਾ ਕਰੋ (ਐਸੇ ਕਰੋਗੇ ) ਤਾਂ ਉਹ ਤੁਹਾਨੂੰ
ਇਕ ਨਿਯਤ ਸਮੇਂ ਤਕ (ਸੰਸਾਰ ਵਿਚ ) ਭਲੀ ਤਰਹਾਂ ਵਸਾਈ ਰਸਾਈ
ਰਖੇਗਾ ਅਰ ਜਿਸ ਨੇ (ਵਿਤੋਂ ) ਵਧ ਕੇ ਕੀਤਾ ਹੈ ਉਸ ਨੂੰ ਉਸ ਦਾ ਅਧਿਕ
(ਫਲ)ਮਿਲੇਗਾ ਯਦੀ (ਉਸਦੀ ਆਗਿਆ ਤੋਂ) ਮੁਖੜਾ ਫੇਰੋਗੇ ਤਾਂ ਮੈਂਨੂੰ ਤੁਹਾਡੀ
ਨਿਸਬਤ ਬੜੇ (ਦੁਖਦਾਈ) ਦਿਨ (ਅਰਥਾਤ ਲੈ ਦੇ) ਦੁਖ ਦੀ (ਬੜੀ ਹੀ)
ਚਿੰਤਾ ਹੈ । ੩ ॥ (ਕਿਉਂ ਕਿ) ਤੁਸਾਂ (ਸਾਰਿਆਂ ) ਨੂੰ ਅੱਲਾ ਦੀ ਤਰਫ ਹੀ
ਲੌਟ ਕੇ ਜਾਣਾ ਹੈ ਅਰ ਓਹ ਹਰ ਵਸਤੂ ਪਰ ਕੇਂਦਰ ਹੈ ॥੪॥ (ਹੇ
ਪੈਯੰਬਰ ) ਸੁਣੋ ਕਿ ਏਹ (ਕਾਫਰ ਝੁਕ ੨ ਕੇ ) ਆਪਣਿਆਂ ਕਾਲਜਿਆਂ ਨੂੰ
ਦੋਹਰਿਆਂ ਕਰੀ ਰਖਦੇ ਹਨ ਤਾਂ ਕਿ ਖ਼ੁਦਾਪਾਸੋਂ ਛੁਪੇ ਰਹੀਏ (ਪਰੰਚ ) ਦੇਖੋ
ਖਾਂ ਜਦੋਂ (ਇਹ ਲੋਗ ਸੌਣ ਦੇ ਵੇਲੇ ) ਆਪਣੇ ਬਸਤ੍ ਲੈਂਦੇ ਹਨ (ਉਸ
ਵੇਲੇ ਭੀ ) ਖੁਦਾ ਨੂੰ (ਇਨਹਾਂ ਦੇ ਸਾਰੇ ਹੀ ਕਰਤਬ) ਜੋ ਛਿਪ ਛਿਪਾ ਕੇ ਕਰਦੇ
ਹਨ ਅਰ ਜੋ ਪ੍ਰਗਟ ਕਰਕੇ ਕਰਦੇ ਹਨ (ਸਾਰੇ ਹੀ ) ਪ੍ਰਤੀਤ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ
ਓਹ ਤਾਂ ਅੰਦਰੂਨੀ ਬਾਤਾਂ ਨੂੰ ਭੀ ਜਾਨਣੇ ਵਾਲਾ ਹੈ ॥ ੫ ॥ ਅਰ ਜਿਤਨੇ
(ਜੀਵ) ਧਰਤੀ ਪਰ ਤਰਦੇ ਫਿਰਦੇ ਹਨ ਓਹਨਾਂ (ਸਾਰਿਆਂ )
ਦੀ ਰੋਜੀ ਅੱਲਾ ਦੇ ਹੀ ਜਿਮੇਂ ਹੈ ਅਰ ਉਹੀ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ (ਜੀਉਂਦੇ
ਜਾਗਦੇ ) ਟਿਕਾਣੇ ਨੂੰ ਅਰ (ਹੋਰ ਮਰਿਆਂ ਪਿਛੋਂ ) ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ (ਧਰਤੀ
) ਨੂੰ (
ਵਿਚ ) ਅਸਥਾਪਿਤ ਕੀਤਿਆਂ ਜਾਣ ਦੀ ਜਗਹਾਂ ਨੂੰ ਜਾਣਦਾ ਹੈ ਸਭ ਕੁਛ
ਪ੍ਰਕਾਸ਼ ਮਾਨ ਪੁਸਤਕ ਵਿਚ (ਲਿਖਿਆ ਹੋਇਆ ਵਿਦਮਾਨ ਹੈ ॥ ੬ ॥ ਅਰ
ਵਹੀ (ਸ੍ਵਤੰਤ੍ ਸਾਮਰਥ ਵਾਨ ) ਹੈ ਜਿਸ ਨੇ ਧਰਤ ਅਗਾਸ ਨੂੰ ਛਿਆਂ
ਦਿਨਾਂ ਵਿਚ ਉਤਪੰਨ ਕੀਤਾ ਅਰ (ਓਸ ਸਮੇਂ ) ਉਸ (ਦੇ ਵਡਿਪਣਤਾਈ )
ਦਾ ਆਸਣ (ਤਖਤ ) ਪਾਣੀਆਂ ਪਰ ਸੀ (ਸੋ ਉਸਨੇ ਸੰਸਾਰ ਨੂੰ ਏਸ ਭਾਵ ਪਰ
ਬਣਾਇਆ ) ਤਾ ਕਿ ਤੁਸਾਂ ਲੋਗਾਂ ਦੀ ਪ੍ਰੀਛਾ ਕਰੇ ਕਿ ਤੁਹਾਡੇ ਵਿਚੋਂ ਕਿਸ
ਦੇ ਕਰਮ ਉੱਤਮ ਹਨ ਅਰ (ਹੇ ਪੈ ੰਬਰ ) ਯਦੀ ਤੁਸੀਂ (ਇਨਹਾਂ
ਲੋਗਾਂ ਨੂੰ ) ਕਹੋ ਕਿ ਮਰਿਆਂ ਪਿਛੋਂ ਤੁਸੀਂ (ਦੂਸਰੀ ਦਫਾ ਸਰਾਜੀਤ ਕਰਕੇ )
ਖੜੇ ਕੀਤੇ ਜਾਓਗੇ ਤਾਂ ਜੋ ਲੋਗ ਮੁਨਕਰ ਹਨ (ਇਸ ਨੂੰ ਸੁਣ ਕੇ) ਜਰੂਰ
ਕਹਿਣਗੇ ਕਿ (ਜੋ ਕੁਛ ਤੁਸੀਂ ਸਾਨੂੰ ਸਿਖਿਆ ਦੇਂਦੇ ਹੋ ) ਇਹ ਤਾਂ
ਕੇਵਲ ਤਾਂਤਕੀ ਲੋਗਾਂ ਵਰਗੀਆਂ ਬਾਤਾਂ ਹਨ ॥੭॥ ਅਰ ਯਦੀ ਅਸੀਂ ਵਿਪਤਿ
*ਹੁਣ ਵਾਮਾਮਿਨ ਦਾ ਬਤ” ਨਾਮੀ ੧੨ ਪਾਰਾ ਚਲਾ ॥
,,
ਪਾਰ
ਪੈਣ
नि
ਰਹੇ
(ਸ
AH
ਇ
ਕਿ
ਦੀ
ਹਰ
(
up t
Digitized by Panjab Digital Library | www.panjabdigilib.org&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>hyhuhza3hs04wxk90g1vqm201ogpvp4</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>ਪੰਨਾ:ਕੁਰਾਨ ਮਜੀਦ (1932).pdf/229</title>
    <ns>250</ns>
    <id>62763</id>
    <revision>
      <id>183889</id>
      <parentid>174955</parentid>
      <timestamp>2024-12-12T13:40:10Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Taranpreet Goswami</username>
        <id>2106</id>
      </contributor>
      <minor />
      <comment>(via JWB)</comment>
      <origin>183889</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="4206" sha1="d2toe9puszjnnhszythk7nhle6lsxd6" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Taranpreet Goswami&quot; /&gt;&lt;/noinclude&gt;ਪੀਰਾਂ ੧੨
ਸੂਰਤ ਹੂਦ ੧੧
२२९
(ਦਾ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨਾ ) ਏਹਨਾਂ (ਲੋਗਾਂ ) ਉਤੋਂ ਗਿਨਤੀ ਦੇ ਚਾਰ ਦਿਨ ਤਕ
ਢਿਲ (ਭੀ ) ਕਰੀ ਰਖੀਏ ਤਾਂ (ਏਹ ਲੋਗ ) ਅਵਸ਼ ਹੀ ਕਹਿਣ ਲਗ
ਪੈਣਗੇ ਕਿ (ਉਹ) ਕੌਣ ਵਸਤੂ (ਹੈ ਜੋ ) ਵਿਪਤੀ ਨੂੰ ਰੋਕ ਰਹੀ ਹੈ ਸੁਣੋ ਜੀ !
ਜਿਸ ਦਿਨ ਵਿਪਤੀ ਏਹਨਾਂ ਉਤੋਂ ਉਤਰੇਗੀ (ਤਾਂ ) ਉਹ ਕਿਸੇ ਦੇ ਟਾਲਿਆਂ
ਟਲਣ ਵਾਲੀ ਨਹੀਂ ਅਰ ਜਿਸ (ਵਿਪਤੀ) ਦੀ ਏਹ ਲੋਗ ਹਾਸੋਹਾਣੀ ਕਰ
ਰਹੇ ਸਨ ਉਹ ਇਹਨਾਂ ਨੂੰ ਚੰਬੜ ਜਾਵੇਗੀ॥੮॥ ਰੁਕੂਹ ੧॥
ਅਰ ਯਦੀ ਅਸੀਂ ਆਦਮੀ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਮਿਹਰਬਾਨੀ (ਦਾ ਸਵਾਦ )
ਚਖਾਈਏ ਪੁਨਰ ਉਸ (ਸਪਦਾਰਥ) ਨੂੰ ਉਸ ਪਾਸੋਂ ਖੋਹ ਲਈਏ ਤਾਂ
(ਸਾਡੀ ਸ਼ਕਾਇਤ ਕਰਨ ਲਗਦਾ ਹੈ ਕਿਉਂਕਿ) ਉਹ (ਤਨੀਸੀ ਬਾਰਤਾ ਵਿਚ)
ਨਿਰਾਸ ਹੋ ਜਾਣ ਵਾਲਾ (ਅਰ) ਕ੍ਰਿਤਘਨ ਹੈ॥੯ ॥ ਅਰ ਯਦੀ ਉਸਨੂੰ
ਕੋਈ ਵਿਪਤੀ ਪ੍ਰਾਪਤ ਹੋਵੇ ਅਰ ਉਸ ਦੇ ਪਸਚਾਤ ਅਸੀਂ ਉਸ
ਸੁਖ (ਦਾ ਸਵਾਦ) ਚਖਾਈਏ ਤਾਂ ਕਹਿਣ ਲਗ ਪੈਂਦਾ ਹੈ ਕਿ (ਹੁਣ ) ਮੇਰੇ
(ਉਪਰੋਂ) ਸਾਰੀਆਂ ਵਿਪਤੀਆਂ ਦੂਰ ਹੋ ਗਈਆਂ ਕਿੰਤੂ ਉਹ (ਝਬਦੇ
ਹੀ) ਖੁਸ਼ ਹੋ ਜਾਣ ਵਾਲਾ ਅਰ ਘਮੰਡੀ ਹੈ ॥ ੧੦
। ਪਰੰਚ ਜੋ
ਪੁਰਖ ਸਬਰ (ਦੇ ਹੇਲਤ੍ਰੀ ਹਨ) ਅਰ ਸ਼ੁਭ ਕਰਮ ਕਰਦੇ ਹਨ (ਉਹਨਾਂ ਦੀ
ਇਹ ਦਸ਼ਾ ਨਹੀਂ ) ਇਹੋ ਹਨ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਵਾਸਤੇ (ਖੁਦਾ ਦੇ ਪਾਸ) ਬਖ਼ਸ਼ਸ਼
ਅਰ ਬੜਾ ਅਜਰ ਹੈ ॥੧੧॥ ਤਾਂ (ਹੇ ਪੈਯੰਬਰ ) ਅਸਚਰਜ
)
ਨਹੀਂ ਕਿ ਜੋ ਵਹੀ ਤੁਹਾਡੇ ਪਰ ਨਾਜ਼ਲ ਕੀਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ (ਲੋਗਾਂ ਨੂੰ ਸੁਣਾ-
ਉਂਦੀ ਵੇਰੀ) ਤੁਸੀਂ (ਓਸ ਵਿਚੋਂ) ਤਨੀਸਾ ਛਡ ਦੇਣਾ ਚਾਹੋ ਏਸ ਸਬਬੋਂ ਤੰਗ
ਦਿਲ ਹੋ ਕਿ (ਕਿਤੇ ਐਸਾ ਨਾ ਹੋਵੇ ਕਿ ਇਹ ਲੋਕ ) ਕਹਿ ਬੈਠਣ
ਕਿ ਇਸ ਪੁਰਖ ਪਰ ਕੋਈ ਖਜਾਨਾ ਕਿਉਂ ਨਹੀਂ ਉਤਰਿਆ ਅਥਵਾ (ਏਸ
ਦੀ ਤਸਦੀਕ ਵਾਸਤੇ) ਏਸਦੇ ਸਾਥ (ਖੁਦਾ ਦੀ ਤਰਫੋਂ) ਕੋਈ ਫਰਿਸ਼ਤਾ ਕਿਉਂ
ਨਹੀਂ ਆਇਆ ਸੋ (ਹੇ ਪੈਯੰਬਰ ) ਤੁਸੀਂ ਤਾਂ (ਏਹਨਾਂ ਨੂੰ ਖੁਦਾ ਦੇ ਦੁਖ
ਤੋਂ) ਡਰਾਉਣ ਵਾਲੇ ਹੋ ਹੋਰ ਬਸ ਅਰ ਸੰਪੂਰਨ ਵਸਤਾਂ ਖੁਦਾ ਦੇ ਹਥ ਵਿਚ
ਹਨ ॥ ੧੨॥ (ਹੇ ਪੈ ੰਬਰ ) ਕੀ (ਕਾਫਰ ) ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ ਕਿ ਏਸ
(ਪੁਰਖ ਅਰਥਾਤ ਤੁਸਾਂ ) ਨੇ ਕੁਰਾਨ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਮਨੋਂ ਹੀ ਘੜ ਲੀਤਾ
ਹੈ ਤਾਂ ਏਹਨਾਂ (ਲੋਗਾਂ) ਨੂੰ ਕਹੋ ਕਿ ਯਦੀ ਤੁਸੀਂ (ਆਪਣੇ ਪੱਖ ਵਿਚ) ਸਚੇ ਹੋ
(ਕੇ ਏਹ ਕੁਰਾਨ ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਮਨੋਂ ਮਨ ਘੜਤ ਹੀ ਬਨਾ ਲੀਤਾ ਹੈ) ਤਾਂ
ਤੁਸੀਂ ਭੀ (ਆਪਣੀ ਭਾਖਾ ਦੇ ਮਾਲਿਕ ਹੋ) ਏਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੀਆਂ ਬਣੀਆਂ
ਹੋਈਆਂ ਦਸ ਸੂਰਤਾਂ ਲੈ ਆਓ ਅਰ ਖੁਦਾ ਤੋਂ ਸਿਵਾ ਜਿਸ ਨੂੰ (ਮਦਦ ਦੇਣ
ਵਾਸਤੇ) ਤੁਹਾਡੇ ਪਾਸੋਂ ਬੁਲਾਇਆ ਜਾਵੇ ਬੁਲਾ ਲਓ ॥੧੩ ॥ ਬਸ ਯਦੀ
Digitized by Panjab Digital Library | www.panjabdigilib.org&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>d2toe9puszjnnhszythk7nhle6lsxd6</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>ਪੰਨਾ:ਕੁਰਾਨ ਮਜੀਦ (1932).pdf/230</title>
    <ns>250</ns>
    <id>62764</id>
    <revision>
      <id>183891</id>
      <parentid>174956</parentid>
      <timestamp>2024-12-12T13:40:15Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Taranpreet Goswami</username>
        <id>2106</id>
      </contributor>
      <minor />
      <comment>(via JWB)</comment>
      <origin>183891</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="4384" sha1="0ph0nulhpkgvxb8h7ph4jivk0jvsz6o" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Taranpreet Goswami&quot; /&gt;&lt;/noinclude&gt;+
२३०
ਕਈ ਪਾਰਾ ੧੨
ਸੂਰਤ ਹੂਦ ੧੧
(ਏਹ ਤੁਹਾਡੇ ਮਦਦਗਾਰ) ਤੁਹਾਡੀ ਆਗਿਆ ਨਾ ਪਾਲਨ ਕਰ ਸਕਣ ਤਾਂ
ਯਾਦ ਰਖੋ ਕਿ (ਕੁਰਾਨ) ਖੁਦਾ ਦੇ ਹੀ ਵਿਯਾਨ ਦ੍ਵਾਰਾ ਉਤਰਿਆ ਹੈ ਅਰ
ਏਹ ਕਿ ਉਸ ਤੋਂ ਸਿਵਾ ਕੋਈ ਪੂਜਯ ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਕੀ (ਹੁਣ ਏਸ ਕੋਟੀ ਦੇ
ਪੂਰਨ ਹੋਇਆਂ ਪਿਛੋਂ ਭੀ ) ਤੁਸੀਂ ਇਸਲਾਮ ਨੂੰ ਕਬੂਲ ਕਰਦੇ ਹੋ
(ਕਿ ਨਹੀਂ)॥ ੧੪॥ (ਸ਼ੁਭ ਕਰਮਾਂ ਦੇ ਕਰਨ ਨਾਲ) ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਮਤ-
ਲਬ ਸਾਂਸਾਰਿਕ ਜੀਵਨ ਅਰ ਸਾੰਸਾਰਿਕ ਰੋਣਕ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਅਸੀਂ ਉਹਨਾਂ ਦੇ
ਕਰਮਾਂ ਦਾ ਫਲ (ਏਥੇ) ਸੰਸਾਰ ਵਿਚ ਹੀ ਓਹਨਾਂ ਨੂੰ ਪੂਰਾ ੨ ਭਰ ਦੇਂਦੇ
ਹਾਂ ਅਰ ਉਹ ਸੰਸਾਰ ਵਿਚ (ਕਿਸੀ ਤਰਹਾਂ ਵੀ ) ਘਾਟੇ ਵਿਚ ਨਹੀਂ ਰਹਿੰਦੇ
॥੧੫॥ (ਪਰੰਤੂ ਏਹ) ਉਹ ਲੋਗ ਹਨ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਵਾਸਤੇ ਅੰਤ ਨੂੰ ਨਰਕਾਂ ਤੋਂ
ਸਿਵਾ ਹੋਰ ਕੁਛ ਨਹੀਂ ਅਰ ਜੋ,(ਸ਼ੁਭ ) ਕਰਮ ਏਹਨਾਂ ਲੋਗਾਂ ਨੇ ਸੰਸਾਰ
ਵਿਚ ਕੀਤੇ (ਅੰਤ ਨੂੰ ਸਾਰੇ ਹੀ) ਗਏ ਗਵਾਤੇ ਹੋ ਗਏ ਅਰ ਏਹਨਾਂ ਦਾ
ਕੀਤਾ ਕਤਰਿਆ (ਸਾਰਾ) ਝੂਠੋ ਝੂਠ ॥੧੬॥ ਤਾਂ ਕੀ ਜੋ ਪੁਰਖ
ਆਪਣੇ ਪਰਵਰਦਿਗਾਰ ਦੇ ਵਿਸਤਾਰ ਮਾਰਗ ਪਰ ਹਨ ਅਰ ਓਹਨਾਂ ਦੇ
ਸਾਥ ੨ ਓਹਨਾਂ ਵਿਚੋਂ ਦਾ ਹੀ ਇਕ ਸਾਖੀ ਹੋਵੇ (ਅਰਥਾਤ ਓਹਨਾਂ ਦਾ
ਆਪਣਾ ਅੰਤਸ਼ਕਰਣ ਅਰ ਬੁਧੀ) ਅਰ ਕੁਰਾਨ ਨਾਲੋਂ ਪਹਿਲੇ (ਉਨਹਾਂ ਦੀ
ਰਹਿਨਮਾਈ ਵਾਸਤੇ) ਮੂਸਾ ਦੀ ਕਿਤਾਬ ਹੋਵੇ ਜੋ (ਇਸ ਨੂੰ ਸਚਿਆਂ ਕਰਨ
ਵਾਲੀ ਅਰ ਦੀਨ ਦੀ ) ਆਗੂ ਅਰ (ਖੁਦਾ ਦੀ ਰਹਿਮਤ ਹੈ (ਕੀ ਐਸੇ
ਲੋਗ ਕੁਰਾਨ ਦੇ ਮੁਨਕਰ ਹੋ ਸਕਦੇ ਹਨ ? ਨਹੀਂ ਕਿੰਤੂ) ਇਹ ਲੋਗ ਤਾਂ
(ਚਾਰੋਨਾਚਾਰ ) ਕਰਨ ਪਰ ਭਰੋਸਾ ਕਰ ਲੈਂਦੇ ਹਨ ਅਰ (ਦੂਸਰਿਆਂ)
ਫਿਰਕਿਆਂ ਵਿਚੋਂ ਜੋ ਏਸ ਦੇ ਮੁਨਕਰ ਹੋਣ ਓਹਨਾਂ ਦਾ ਅੰਤ ਨੂੰ ਨਰਕਾਂ
ਵਿਚ ਹੀ ਨਿਵਾਸ ਹੋਵੇਗਾ ਤਾਂ ਤੇ (ਹੋ ਪੈਯੰਬਰ) ਤੂੰ (ਭੀ ) ਕੁਰਾਨ ਦੀ ਤਰਫੋਂ
(ਕਿਸੀ ਤਰਹਾਂ ਦੇ) ਸੰਦੇਹ ਵਿਚ ਨਾ ਰਹਿਣਾ (ਕਿੰਤੂ ) ਏਸ ਵਿਚ ਤਨੀਸਾ
ਭੂਮ ਨਹੀਂ ਕਿ ਉਹ ਸਚ ਹੈ (ਅਰ ) ਤੁਹਾਡੇ ਪਰਵਰਦਿਗਾਰ ਦੀ ਤਰਫੋਂ
(ਤੁਹਾਡੇ ਪਰ ਨਾਜ਼ਲ ਹੋਇਆ ਹੈ) ਪਰੰਚ ਅਕਸਰ ਲੋਗ (ਇਸ ਪਰ) ਨਿਸਚਾ
ਨਹੀਂ ਕਰਦੇ॥੧੭॥ ਅਰ ਜੋ ਖੁਦਾ ਪਰ ਝੂਠ ਮੂਠ ਤੂਫਾਨ ਬੰਨੇ ਓਸ
ਨਾਲੋਂ ਵਧਕੇ ਅਪਰਾਧੀ ਕੌਣ ਹੈ? ਇਹੋ ਲੋਗ (ਲੈ ਦੇ ਦਿਨ) ਆਪਣੇ
ਪਰਵਰਦਿਗਾਰ ਦੇ ਸਨਮੁਖ ਕੀਤੇ ਜਾਣਗੇ ਅਰ ਗਵਾਹ ਗਵਾਹੀਆਂ
ਦੇਣਗੇ ਕਿ ਇਹੋ ਹਨ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਆਪਣੇ ਪਰਵਰਦਿਗਾਰ ਪਰ ਝੂਠ
ਮਾਰਿਆ ਸੀ ਸੁਣੋ ਜੀ ! (ਏਹਨਾਂ) ਜ਼ਾਲਿਮਾਂ ਪਰ ਖੁਦਾ ਹੀ ਦੀ ਮਾਰ ॥੧੮॥
ਜੋ ਖੁਦਾ ਦੇ ਰਾਹੋਂ (ਲੋਕਾਂ ਤਾਈਂ ) ਰੋਕਦੇ ਅਰ ਉਸ ਵਿਚ ਵਿੰਗ (ਪੈਦਾ
ਕਰਨਾ) ਚਾਹੁੰਦੇ ਹਨ ਅਰ ਇਹੋ ਹਨ ਜੋ ਅੰਤਿਮ ਦਿਨ ਥੀਂ(ਭੀ)ਮੁਨਕਰ ਹਨ
1
ਪ
ਨੇੜੇ
બે ત્ર
ਨਾ
ਬਰ
(f
ਏਸ
ਨਹੀਂ
ਹੋਰ
gi
Digitized by Panjab Digital Library | www.panjabdigilib.org&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>0ph0nulhpkgvxb8h7ph4jivk0jvsz6o</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>ਪੰਨਾ:ਕੁਰਾਨ ਮਜੀਦ (1932).pdf/231</title>
    <ns>250</ns>
    <id>62765</id>
    <revision>
      <id>183892</id>
      <parentid>174957</parentid>
      <timestamp>2024-12-12T13:40:18Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Taranpreet Goswami</username>
        <id>2106</id>
      </contributor>
      <minor />
      <comment>(via JWB)</comment>
      <origin>183892</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="4197" sha1="0w5a7bf48i1s42p7s6uhxfl1zjrjx01" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Taranpreet Goswami&quot; /&gt;&lt;/noinclude&gt;---
I
F
T
=
1
ਸੂਰਤ ਹੂਦ ੧੧
२३१
ਪਾਰਾ ੧੨
॥੧੯ ॥ ਇਹ ਲੋਗ ਨਾ ਤਾਂ ਸੰਸਾਰ ਵਿਚ ਹੀ (ਖੁਦਾ ਨੂੰ ) ਪਰਾਜੈ ਕਰ ਸਕੇ
ਅਰ ਨਾ ਖੁਦਾ ਤੋਂ ਸਿਵਾ ਏਹਨਾਂ ਦਾ ਕੋਈ ਮਦਦਗਾਰ (ਹੀ ) ਖੜਾ ਹੋਇਆ
ਤਾਂ ਅੰਤਿਮ ਦਿਨ ਨੂੰ) ਏਹਨਾਂ ਤਾਈਂ ਦੂਣਾ ਦੁਖ ਹੋਵੇਗਾ ਕਿਉਂਕਿ (ਈਰਖਾ
ਦੇ ਮਾਰੇ ) ਨਾ ਤਾਂ (ਸਚੀ ਬਾਰਤਾ ਹੀ ) ਸੁਣ ਸਕਦੇ ਹਨ ਅਰ ਨਾ ਹੀ
(ਸੂਧਾ ਰਾਸਤਾ ਹੀ ) ਇਨਹਾਂ ਨੂੰ ਦਿਸਦਾ ਸੀ॥ ੨੦ ॥ ਇਹੋ ਲੋਗ ਹਨ
ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਆਪ ਹੀ ਆਪਣਾ ਨੁਕਸਾਨ ਕਰ ਲੀਤਾ ਅਰ ਉਹ (ਜੋ ਸੰਸਾਰ
ਵਿਚ ) ਝੂਠ ਪਿਆ ਕਰਦੇ ਸਨ (ਅੰਤ ਨੂੰ ) ਏਹਨਾਂ ਪਾਸੋਂ
(
(ਸਾਰੀਆਂ) ਗਈਆਂ ਗੁਜਰੀਆਂ ਹੋ ਗਈਆਂ ॥੨੧॥(ਬਸ) ਜਰੂਰ ਇਹੋ ਲੋਗ
ਅੰਤ ਨੂੰ ਸਾਰਿਆਂ ਨਾਲੋਂ ਵਧ ਕੇ ਘਾਟੇ ਵਿਚ ਹੋਣਗੇ ॥ ੨੨ ॥ ਜੋ ਲੋਗ
ਭਰੋਸਾ ਕਰ ਬੈਠੇ ਹਨ ਅਰ (ਭਰੋਸੇ ਤੋਂ ਅਲਗ ਓਹਨਾਂ ਨੇ ) ਸ਼ੁਭ ਕਰਮ
(ਭੀ) ਕੀਤੇ ਅਰ ਆਪਣੇ ਪਰਵਰਦਿਗਾਰ ਦੇ ਅਗੇ ਨਿਤਾਈ ਕਰਦੇ ਰਹੇ
ਇਹੋ ਹੀ ਬਹਿਸ਼ਤੀ ਲੋਗ ਹਨ ਕਿ ਸਦਾ ਕਾਲ ਬਹਿਸ਼ਤ ਵਿਚ ਰਹਿਣਗੇ
॥੨੩॥(ਕਾਫਰਾਂ ਅਰ ਮੁਸਲਮਾਨਾਂ ਦੇ ) ਦੋ ਟੋਲਿਆਂ ਦਾ ਦ੍ਰਿਸ਼ਟਾਂਤ
ਨੇਤ੍ਰ ਹੀਨ ਅਰ ਕਰ ਹੀਨ ਅਰ ਨੇਤ੍ ਤਥਾ ਕਰ ਯੁਕਤ ਪੁਰਖ ਦੀ ਤਰਹਾਂ
ਹੈ ਕੀ ਦੋਨੋਂ ਦੀ ਦਸ਼ਾ ਸਮਾਨ ਹੋ ਸਕਦੀ ਹੈ ? ਕੀ ਤੁਸੀਂ ਲੋਗ ਵਿਚਾਰ
ਨਹੀਂ ਕਰਦੇ ॥੨੪ ॥ ਰਕੂਹ ੨ ॥
ਅਰ ਅਸਾਂ ਹੀ ਨੂਹ ਨੂੰ ਉਸ ਦੀ ਜਾਤੀ ਦੀ ਤਰਫ (ਪੈਯੰਬਰ
ਬਣਾ ਕੇ ) ਭੇਜਿਆ (ਅਰ ਓਹਨਾਂ ਨੇ ਆਪਣੀ ਜਾਤੀ ਦੇ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ
)
ਕਹਿਆ ) ਕਿ ਮੈਂ ਤੁਹਾਨੂੰ (ਖੁਦਾਈ ਦੁਖ ਦਾ ) ਭਯ ਸਾਫ ੨ ਸੁਨਾਣ ਵਾਸਤੇ
ਆਇਆ ਹਾਂ॥੨੫॥ (ਅਰ ਤੁਹਾਨੂੰ ਸਮਝਾਉਂਦਾ ਹਾਂ ਕਿ ) ਖੁਦਾ ਤੋਂ ਸਿਵਾ
(ਕਿਸੇ ਦੀ ) ਪੂਜਾ ਨਾ ਕੀਤਾ ਕਰੋ (ਯਦੀ ਐਸੇ ਕਰੋਗੇ ਤਾਂ ) ਮੈਨੂੰ ਤੁਹਾਡੀ
ਨਿਸਬਤ ਇਕ ਦਰਦਨਾਕ ਦੁਖ ਦੇ ਦਿਨ ਦਾ (ਬੜਾ ਹੀ ) ਡਰ ਹੈ ॥੨੬॥
ਏਸ ਦੇ ਉਤਰ ਵਿਚ ਉਸਦੀ ਜਾਤੀ ਦੇ ਸਰਦਾਰ ਜੋ (ਉਸ ਨੂੰ
ਨਹੀਂ ਮੰਨਦੇ ਸਨ ਲਗੇ ਕਹਿਣ ਕਿ ਸਾਨੂੰ ਤਾਂ ਤੁਸੀਂ ਸਾਡੇ ਵਰਗੇ ਹੀ
ਆਦਮੀ ਪ੍ਰਤੀਤ ਹੁੰਦੇ ਹੋ ਅਰ ਸਾਡੇ ਸਮੀਪ ਤਾਂ ਕੇਵਲ ਵਹੀ ਲੋਗ ਆਪ ਦੇ
ਅਨੁਸਾਰੀ ਹੋਗਏ ਹਨ ਜੋ ਸਾਡੇ ਵਿਚੋਂ ਕਮੀਨੇ ਹਨ (ਅਰ ਅਨੁਸਾਰੀ ਵੀ
ਹੋਗਏ ਹਨ ਤਾਂ ਬਿਨ ਬਿਚਾਰੇ ) ਉਪਰਲੀ ਟੀ ਵਿਚ ਅਰ ਅਸੀਂ
ਤਾਂ ਤੁਹਾਡੇ ਲੋਗਾਂ ਵਿਚ ਆਪਣੇ ਨਾਲੋਂ ਕੋਈ ਅਧਿਕਤਾਈ ਨਹੀਂ ਦੇਖਦੇ
ਪ੍ਰਤਯੁਤ ਅਸੀਂ ਤਾਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਮਿਥਿਆ ਵਾਦੀ ਜਾਣਦੇ ਹਾਂ॥੨੭॥(ਨੂਹ ਨੇ )
ਕਹਿਆ ਭਰਾਓ ! ਭਲਾ ਦੇਖੋ ਤਾਂ ਸਹੀ ਯਦੀ ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਪਰਵਰਦਿਗਾਰ
ਦੇ ਸਰਲ ਮਾਰਗ ਪਰ ਹਾਂ ਅਰ ੳਸ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਆਪਣੇ ਦਰਬਾਰ ਵਿਚੋਂ
1
Digitized by Panjab Digital Library www.panjabdigilib.org&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>0w5a7bf48i1s42p7s6uhxfl1zjrjx01</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>ਪੰਨਾ:ਕੁਰਾਨ ਮਜੀਦ (1932).pdf/232</title>
    <ns>250</ns>
    <id>62766</id>
    <revision>
      <id>183893</id>
      <parentid>174958</parentid>
      <timestamp>2024-12-12T13:40:23Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Taranpreet Goswami</username>
        <id>2106</id>
      </contributor>
      <minor />
      <comment>(via JWB)</comment>
      <origin>183893</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="4514" sha1="bv7d34w84mzryzi9z3sxqha0c2z1b0h" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Taranpreet Goswami&quot; /&gt;&lt;/noinclude&gt;---
H
пи
T
२३२
1
ਪਾਰਾਂ ੧੨
ਸੂਰਤ ਹੂਦ ੧੧
ਨਿਆਮਤ (ਅਰਥਾਤ ਪੈਯੰਬਰੀ ) ਪ੍ਰਦਾਨ ਕੀਤੀ ਹੈ ਫ਼ੇਰ ਓਹ ਮਾਰਗ
ਤੁਹਾਨੂੰ ਦਿਖਾਈ ਨਹੀਂ ਦੇਂਦਾ ਤਾਂ ਕੀ ਅਸੀਂ ਉਹ (ਜੋਰੋ ਜੋਰੀ ) ਤੁਹਾਡੇ
ਗਲ ਪਾ ਰਹੇ ਹਾਂ ਅਰ ਤੁਸੀਂ (ਐਸੇ ਹੋ ਕਿ ) ਉਸ ਨੂੰ ਨਾਂ ਪਸੰਦ ਕਰੀ ਜਾਂਦੇ
ਹੋ ॥੨੮॥ ਅਰ ਭਿਰਾਓ ! ਮੈਂ ਏਸ (ਉਪਦੇਸ਼) ਦੇ ਤਿਕਾਰ ਵਿਚ
ਤੁਹਾਡੇ ਪਾਸੋਂ ਧਨਾਦਿਕ ਦੀ ਇਛਾ ਨਹੀਂ ਕਰਦਾ (ਕਿ ਤੁਸੀਂ ਉਸ ਨੂੰ
ਚਟੀ ਚੀਰਾ ਸਮਝੋ ) ਮੇਰੀ ਮਜਦੂਰੀ ਤਾਂ ਬਸ ਅੱਲਾ ਪਰ ਹੀ ਹੈ ਅਰ
ਨਾਂ ਮੈਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਲੋਗਾਂ ਨੂੰ ਜੋ ਭਰੋਸਾ ਕਰ ਬੈਠੇ ਹਨ (ਆਪਣੇ ਪਾਸੋਂ) ਨਿਕਾਲ
ਸਕਦਾ ਹਾਂ ਕਿਉਂ ਕਿ ਏਹਨਾਂ ਨੇ (ਭੀ ) ਆਪਣੇ ਪਰਵਰਦਿਗਾਰ ਦੇ
ਪਾਸ ਜਾਣਾ ਹੈ (ਐਸਾ ਨਾ ਹੋਵੇ ਕਿ ਖੁਦਾ ਅਗੇ ਫਰਿਆਦ ਕਰਨ )
ਪਰੰਤੂ ਮੈਂ ਦੇਖਦਾ ਹਾਂ ਕਿ ਤੁਸੀਂ ਲੋਗ (ਨਾਹੱਕ ) ਮੂਰਖਤਾਈ ਕਰਦੇ ਹੋ
॥੨੯॥ ਅਰ ਭਿਰਾਓ ! ਯਦੀ ਮੈਂ ਏਹਨਾਂ (ਭਰੋਸੇ ਵਾਲਿਆਂ ਗਰੀਬਾਂ )
ਨੂੰ ਨਿਕਾਸ ਭੀ ਦੇਵਾਂ ਤਾਂ ਖੁਦਾ ਦੇ ਮੁਕਾਬਲੇ ਵਿਚ ਮੇਰੀ ਮਦਦ ਵਾਸਤੇ
ਕੌਣ ਖੜਾ ਹੋ ਜਾਵੇਗਾ ਕੀ ਤੁਸੀਂ (ਏਨੀ ਬਾਤ ਭੀ ) ਨਹੀਂ ਸਮਝਦੇ
॥੩੦॥ ਅਰ ਮੈਂ ਤੁਹਾਡੇ ਸਾਥ ਦਾਵਾ ਨਹੀਂ ਕਰਦਾ ਕਿ ਮੇਰੇ ਪਾਸ ਖੁਦਾਈ
ਖਜਾਨੇ ਹਨ ਅਰ ਨਾ (ਮੈਂ ਇਹ ਦਾਵਾ ਕਰਦਾ ਹਾਂ ਕਿ ) ਮੈਂ ਭਵਿ-
ਖਤ ਨੂੰ ਜਾਣਦਾ ਹਾਂ ਅਰ ਨਾਂ ਮੈਂ (ਆਪਣੇ ਵਾਸਤੇ ) ਕਹਿੰਦਾ ਹਾਂ ਕਿ ਮੈਂ
ਫਰਿਸ਼ਤਾ ਹਾਂ ਅਰ ਜੋ ਲੋਗ ਤੁਹਾਡੀ ਦ੍ਰਿਸ਼ਟੀ ਵਿਚ ਕਮੀਨੇ ਹਨ ਮੈਂ
ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਨਿਸਬਤ ਇਹ ਭੀ ਨਹੀਂ ਕਹਿ ਸਕਦਾ ਕਿ ਓਹਨਾਂ ਪਰ ਖੁਦਾ
(ਆਪਣੀ ) ਕ੍ਰਿਪਾ ਕਰੇਗਾ ਹੀ ਨਹੀਂ ਇਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਦਿਲਾਂ ਦੀਆਂ ਬਾਤਾਂ ਨੂੰ
ਅੱਲਾ ਹੀ ਭਲੀ ਤਰਹਾਂ ਜਾਣਦਾ ਹੈ (ਯਦੀ ਮੈਂ ਵਧ ੨ ਕੇ ਐਸੀਆਂ ਬਾਤਾਂ
ਹੈ
ਕਰਾਂ ਤਾਂ ) ਇਸ ਕੋਟੀ ਵਿੱਚ ਦੁਸ਼ਟਾਂ ਵਿਚੋਂ ਦਾ ਇਕ ਮੈਂ (ਭੀ ਦੁਸ਼ਟ॥੩੧॥
ਉਹ ਬੋਲੇ ਨੂਹ ਤੂੰ ਸਾਡੇ ਨਾਲ ਝਗੜਿਆ ਅਰ ਬਹੁਤ ਝਗੜ ਚੁਕਾ
ਤਾਂ ਯਦੀ ਤੂੰ ਸੱਚਾ ਹੈਂ ਤਾਂ ਜਿਸ (ਦੁਖ ) ਦਾ ਸਾਨੂੰ ਡਰਾਵਾ ਦੇਂਦਾ ਹੈਂ
ਓਸ ਨੂੰ ਸਾਡੇ ਪਰ ਲੈ ਆ॥ ੩੨ ॥(ਨੂਹ ) ਉਵਾਚ-ਕਿ ਖੁਦਾ ਦੀ ਇੱਛਾ
ਹੋਵੇਗੀ ਤਾਂ ਵਹੀ ਤੁਹਾਡੇ ਪਰ ਦੁਖ ਨੂੰ ਭੀ ਲਿਆ ਪ੍ਰਾਪਤਿ ਕਰੇਗਾ ਅਰ
(ਪੁਨਰ ) ਤੁਸੀਂ (ਉਸ ਨੂੰ ) ਪ੍ਰਾਜੈ (ਭੀ ) ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕੋਗੇ ॥ ੩੩ ॥ ਅਰ
ਮੈਂ ਤੁਹਾਡੀ (ਕਿਤਨੀ ਹੀ ) ਸੁਭੀਤਾ ਚਾਹਾਂ ਯਦੀ ਖੁਦਾ ਨੂੰ ਹੀ ਤੁਹਾਡਾ ਬਹਿ-
ਕਾਣਾ ਮਨਜ਼ੂਰ ਹੈ ਤਾਂ ਮੇਰੀ ਸਿਖਿਆ ਤੁਹਾਡੇ (ਕਿਸੇ ਭੀ ) ਕੰਮ ਨਹੀਂ
ਆ ਸੱਕਦੀ ਵਹੀ ਤੁਹਾਡਾ ਪਰਵਰਦਿਗਾਰ ਹੈ ਅਰ ਓਸੇ ਦੀ ਤਰਫ ਤੁਸਾਂ
ਲੋਟ ਕੇ ਜਾਣਾ ਹੈ ॥੩੪॥ (ਹੇ ਪੈਯੰਬਰ ਜਿਸ ਤਰਹਾਂ ਨੂਹ ਦੀ ਜਾਤੀ
ਨੇ ਨੂਹ ਨੂੰ ਮਿਥਿਆ ਵਾਦੀ ਕਲਪਿਆ ਸੀ ) ਕੀ (ਉਸੀ ਤਰਹਾਂ ਹੀ
ਇਹ
ਬਾਤ
ਪਾਪ
ਵਿਚ
ਕੋਈ
ਕਿ
ਜਿ
(
ਪਰ
ਤਰੁ
Digitized by Panjab Digitat Library | www.panjabdigilib.org&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>bv7d34w84mzryzi9z3sxqha0c2z1b0h</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>ਪੰਨਾ:ਕੁਰਾਨ ਮਜੀਦ (1932).pdf/233</title>
    <ns>250</ns>
    <id>62767</id>
    <revision>
      <id>183894</id>
      <parentid>174959</parentid>
      <timestamp>2024-12-12T13:40:29Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Taranpreet Goswami</username>
        <id>2106</id>
      </contributor>
      <minor />
      <comment>(via JWB)</comment>
      <origin>183894</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="4204" sha1="abf4foapuaiwh546r7b6yimaf82qo12" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Taranpreet Goswami&quot; /&gt;&lt;/noinclude&gt;:
ਪਾਰੀ ੧੨
ਸੂਰਤ ਹੂਦ ੧੧
२३३
ਮੱਕੇ ਦੇ ਕਾਫਰ ਭੀ ਤੁਹਾਨੂੰ ਮਿਥਿਆ ਸੰਭਾਖੀ ਕਹਿੰਦੇ ਅਰ ਤੁਹਾਡੇ ਪਰ
ਇਤਰਾਜ਼ ਕਰਦੇ ਅਰ ) ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ ਕਿ ਕੁਰਾਨ ਨੂੰ ਏਸ (ਆਦਮੀ ਅਰ-
ਥਾਤ ਤੁਸਾਂ ) ਆਪ ਹੀ ਬਨਾ ਲੀਤਾ ਹੈ ਤੁਸੀਂ ਏਨਹਾਂ ਨੂੰ (ਪ੍ਰਤਿ
ਉਤਰ ) ਵਿਚ ਕਹੋ ਕਿ ਯਦੀ ਕੁਰਾਨ ਮੈਂ ਆਪ ਹੀ ਰਚ ਲੀਤਾ ਹੋਵੇਗਾ
ਤਾਂ ਮੇਰਾ ਪਾਪ ਮੇਰੇ ਅੱਗੇ ਅਰ ਯਦੀ ਤੁਸੀਂ (ਨਾਹੱਕ ਮਿਥਿਆ ਕਰਨ ਦਾ )
ਪਾਪ ਕਰਦੇ ਹੋ ਮੈਂ ਓਸ ਥੀਂ ਨਿਰਦੋਖ ਹਾਂ ॥੩੫॥ ਰੁਕੂਹ ੩ ॥
ਅਰ ਨੂਹ ਦੀ ਤਰਫ ਸੰਦੇਸਾ ਭੇਜ ਦਿਤਾ ਗਿਆ ਕਿ ਤੁਹਾਡੀ ਜਾਤੀ
ਵਿਚੋਂ ਜੋ ਪੁਰਖ ਨਿਹਚਾ ਕਰ ਬੈਠੇ ਹਨ ਓਹਨਾਂ ਤੋਂ ਸਿਵਾ ਹੁਣ ਕਦਾਪਿ
ਕੋਈ ਨਿਸਚਾ ਨਹੀਂ ਕਰੇਗਾ ਤਾਂ ਜੈਸੀਆਂ ੨ ਬਦ ਕਿਰਦਾਰੀਆਂ ਏਹ
ਲੋਗ ਕਰਦੇ ਰਹੇ ਹਨ ਤੁਸੀਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ (ਕੌਈ ) ਗਮ ਨਾ ਕਰੋ ॥੩੬॥
ਅਰ ਸਾਡੀ ਨਿਗਰਾਨੀ ਵਿਚ ਅਰ ਸਾਡੀ ਪ੍ਰੇਰਨਾ ਸੇਂ ਇਕ ਨਵਕਾ ਬਨਾ
ਲਵੋ ਅਰ ਅਮੋੜ ਲੋਕਾਂ ਵਾਸਤੇ ਸਾਡੇ ਤਾਂਈ ਕਿਸੇ ਤਰਹਾਂ ਦੀ ਅਰਜੋਈ ਨਾ
ਕਰੋ ! ਕਿਉਂਕਿ ਇਹ ਲੋਗ ਨਿਸਚੇ ਹੀ ਡੁੱਬ ਜਾਣਗੇ ॥ ੩੭ ॥ ਗਲ ਕਾਹਦੀ
ਨੂਹ ਨੇ ਤਰਣੀ ਤਿਆਰ ਕਰਨ ਦਾ ਆਰੰਭ ਕਰ ਲੀਤਾ ਅਰ ਜਦੋਂ ਕਦੀ
ਓਸ ਦੀ ਜਾਤੀ ਦੇ ਸ਼੍ਰੀ ਮਾਨ ਪੁਰਖ ਪਾਸੋਂ ਦੀ ਗੁਜਰਦੇ ਤਾਂ ਓਸ ਦੇ ਸਾਥ
ਹਾਸੀ ਕਰਦੇ ਨੂਹ (ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਹਾਸੀ ਦਾ ਇਹ ) ਉੱਤਰ ਪਰਦਾਨ ਕਰਦੇ
ਕਿ ਯਦੀ (ਅਜ) ਤੁਸੀ
ਸਾਡੇ ਤੇ ਹੱਸਦੇ ਹੋ ਤਾਂ ਜਿਸ ਤਰਹਾਂ ਤੁਸੀਂ (ਸਾਡੇ ਸਾਥ)
ਹਾਸੀ ਕਰਦੇ ਹੋ (ਉਸੀ ਤਰਹਾਂ ) ਅਸੀਂ (ਇਕ ਦਿਨ ) ਤੁਹਾਡੇ ਸਾਥ
ਹਾਸੀ ਕਰਾਂਗੇ॥੩੮॥ ਅਰ ਥੋੜਿਆਂ ਦਿਨਾਂ ਪਿਛੋਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਪਤਾ ਲਗ
ਜਾਵੇਗਾ ਕਿ ਕਿਸ ਪਰ ਦੁਖ ਪ੍ਰਾਪਤ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਜੋ (ਸੰਸਾਰ ਵਿਚ )
ਹੈ
ਉਸ ਦੀ ਰੁਸਵਾਈ ਦਾ ਕਾਰਨ ਹੋਵੇ ਅਰ (ਅੰਤ ਨੂੰ ) ਸਥਾਈ ਦੁਖ
ਦੇ ਸਿਰ ਪਰ ਪੜੇ (ਸੋ ਵਖਰਾ ) ॥ ੩੯ ॥ ਇਥੋਂ ਤਕ ਕਿ
ਜਦੋਂ ਸਾਡੀ ਆਗਿਆ (ਕਸ਼ਟ ) ਆ ਪ੍ਰਾਪਤ ਹੋਈ ਅਰ (ਰਬੀ ਕਸ਼ਟ
ਦਾ ) ਤੰਦੂਰ ਭੜਕਿਆ ਤਾਂ ਅਸਾਂ (ਨੂੰਹ ਨੂੰ ) ਆਗਿਆ ਦਿਤੀ ਕਿ
ਸਰਬ ਪ੍ਰਕਾਰ (ਦੇ ਜੀਵਾਂ ) ਵਿਚੋਂ (ਦੰਪਤੀ ਰੂਪ ) ਦੋਨੋਂ ਦੇ ਜੋੜੇ ਅਰ
ਜਿਸ ਦੀ ਨਿਸਬਤ (ਸਾਡੀ ) ਪਹਿਲੇ ਆਗਿਆ ਹੋ ਚੁਕੀ ਹੈ (ਕਿ ਅਮੁਕ
ਮਾਰਿਆ ਜਾਵੇਗਾ ) ਉਸ ਨੂੰ ਛਡਕੇ ਆਪਣੇ (ਸਾਰੇ ਹੀ ) ਕੁਟੰਬੀ ਅਰ
(ਉਨਹਾਂ ਥੀਂ ਸਿਵਾ ਦੂਸਰੇ ) ਜੋ (ਲੋਗ ) ਭਰੋਸਾ ਕਰ ਬੈਠੇ ਹਨ
(ਇਨਹਾਂ ਸਾਰਿਆਂ ਨੂੰ ) ਤਰਨੀ ਵਿਚ ਅਸਥਾਪਿਤ ਕਰ ਲਵੋ ਅਰ ਓਹਨਾਂ
ਪਰ ਭਰੋਸਾ ਭੀ ਬਸ ਥੋੜੇ ਹੀ ਲੈ ਆਏ ਸਨ ॥ ੪੦ ॥ ਅਰ (ਨੂਹ ਨੇ
ਤਰੂਨੀ ਪਰ ਅਸਵਾਰ ਹੋਣ ਵਾਲਿਆਂ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ) ਕਹਿਆ ਬਿਸਮਿਲਾ
Digitized by Panjab Digital Library | www.panjabdigilib.org&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>abf4foapuaiwh546r7b6yimaf82qo12</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>ਪੰਨਾ:ਕੁਰਾਨ ਮਜੀਦ (1932).pdf/234</title>
    <ns>250</ns>
    <id>62768</id>
    <revision>
      <id>183895</id>
      <parentid>174960</parentid>
      <timestamp>2024-12-12T13:40:33Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Taranpreet Goswami</username>
        <id>2106</id>
      </contributor>
      <minor />
      <comment>(via JWB)</comment>
      <origin>183895</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="4267" sha1="k88odaq96k8lk5rh9pyk85ni6o8excv" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Taranpreet Goswami&quot; /&gt;&lt;/noinclude&gt;२३४
ਪਾਰਾ ੧੨
ਸੂਰਤ ਹੂਦ ੧੧
ਪਾਰ
ਮਜਰੀਹਾ ਵ ਮਰਸਾਹਾ ਤਰਨੀ ਪਰ ਸਵਾਰ ਹੋ ਜਾਓ ਨਿਰਸੰਦੇਹ ਮੇਰਾ
ਪਰਵਰਦਿਗਾਰ ਪ੍ਰਤਯੁਤ ਬਖਸ਼ਨੇ ਵਾਲਾ ਮਿਹਰਬਾਨ ਹੈ॥੪੧॥ ਅਰ
ਨਵਕਾ ਹੈ ਕਿ ਗਿਰਿ ਸਾਮਾਨ (ਉਚ ) ਤਰੰਗਾਂ ਵਿਯ (ਨੂਹ ਅਰ )
ਓਸ (ਦੇ ਸਹਿਜੋਗੀਆਂ ) ਸੰਜੁਗਤ ਲਈ ਤੁਰੀ ਜਾ ਰਹੀ ਹੈ ਅਰ ਨੂ
ਦਾ ਪੁਤਰ (ਓਹਨਾਂ ਥੀਂ ) ਅਲਗ ਸੀ ਤਾਂ ਠੂਹ ਨੇ ਉਸ ਨੂੰ ਬੁਲਾਇਆ
ਕਿ ਹੇ ਪੁਤਰ ! ਸਾਡੇ ਸਾਥ (ਨਵਕਾ ਪਰ ) ਬੈਠ ਜਾਹ ਅਰ ਕਾਫਰਾਂ ਦੇ
ਸਾਥ ਨਾ ਰਹੁ ॥ ੪੨॥ ਉਹ ਬੋਲਿਆ-ਕਿ ਮੈਂ ਹੁਣੇ (ਤੁਹਾਡੇ ਦੇਖ-
ਦਿਆਂ ਦੇਖਦਿਆਂ ਤੈਰ ਕੇ ) ਕਿਸੇ ਪਹਾੜ ਦੇ ਸਾਥ ਜਾ ਲਗਾਂਗਾ ਕਿ ਉਹ ਮੈਨੂੰ
ਪਾਣੀ (ਦੀ ਬਾਢ ) ਤੋਂ ਬਚਾ ਲਵੇਗਾ ਨੂਹ ਨੇ (ਓਸ ਨੂੰ ) ਕਹਿਆ ਕਿ ਅਜ
ਦੇ ਦਿਨ ਅੱਲਾ ਦੇ ਗਜ਼ਬ ਪਾਸੋਂ ਕੋਈ ਬਚਾਣੇ ਵਾਲਾ ਹੈ ਨਹੀਂ ਕਿੰਤੂ ਖੁਦਾਹੀ
ਜਿਸ ਪਰ ਆਪਣੀ ਕਿਰਪਾ ਕਰੋ (ਵਹੀ ਬਚ ਸਕਦਾ ਹੈ ) ਅਰ (ਪਿਤਾ
ਪੁਤਰ ਆਪਸ ਵਿਚ ਇਹ ਬਾਤਾਂ ਕਰ ਹੀ ਰਹੇ ਸਨ ਕਿ ) ਦੋਨੋਂ ਦੇ ਮਧ੍ਯ ਮੇਂ
ਇਕ ਤਰੰਗ ਆ ਪ੍ਰਾਪਤ ਹੋਇਆ ਕਿ ਦੂਸਰਿਆਂ ਦੇ ਸਾਥ ਹੀ ਨੂਹ ਦਾ
ਪਤਰ ਭੀ ਡੋਬਿਆ ਗਇਆ ॥੪੩ ॥ ਅਰੁ ਆਗਿਆ ਦਿਤੀ ਕਿ ਹੇ ਧਰਤੀ
ਆਪਣਾ ਜਲ ਸੋਖਣ ਕਰ ਲੈ ਅਰ ਹੇ ਆਗਾਸ ਥਮ ਜਾਹ ਅਰ ਪਾਣੀ
(ਦਾ ਚਢਾਵ ) ਹਟ ਗਿਆ ਅਰ ਸੰਪੂਰਨ (ਜਾਤੀ ) ਨਸ਼ਟ ਹੋ
ਗਈ ਅਰ ਨਵਕਾ ਜੂਦੀ (ਨਾਮੀ ਪਰਬਤ ) ਪਰ (ਜਾ ) ਟਿਕੀ ਅਰ
(ਦਸੋ ਦਿਸਾ ਸੰਸਾਰ ਵਿਚ ) ਪੁਕਾਰ ਕਰਵਾ ਦਿਤੀ ਕਿ ਦੁਸ਼ਟ ਲੋਗ
ਖੁਦਾ ਦੇ ਦਰਬਾਰੋਂ ) ਧਿਕਾਰੇ ਗਏ ॥੪੪॥
ਅਰ (ਨੂਹ ਦਾ ਬੇਟਾ ਅਜੇ ਗਰਕ ਨਹੀਂ ਹੋਇਆ ਸੀ ਕਿ) ਨੂਹ ਨੇ
ਆਪਣੇ ਪਰਵਰਦਿਗਾਰ ਅਗੇ ਪੁਕਾਰ ਕੀਤੀ ਕਿ ਹੇ ਮੇਰੇ ਪਰਵਰਦਿਗਾਰ
ਮੇਰਾ ਪੁਤਰ (ਭੀ ) ਮੇਰੇ ਕੁਟੰਬ ਵਿਚ ਹੀ (ਸੰਮਿਲਤ ) ਹੈ ਅਰ ਆਪ ਨੇ
ਜੋ (ਮੇਰੇ ਕੁਟੰਬੀਆਂ ਦੀ ਮੁਕਤਿ ਕਰਨ ਦੀ ਦ੍ਰਿ) ਪ੍ਰਗਿਆ ਕੀਤੀ ਸੀ
(ਉਹ ) ਸਚੀ ਹੈ ਅਰ ਤੂੰ ਸਾਰਿਆ ਨਾਲੋਂ ਵਡਾ ਹਾਕਿਮ ਹੈਂ ॥੪੫॥
(ਤੂੰ ਮੇਰੇ ਪੁਤਰ ਨੂੰ ਭੀ ਮੁਕਤਿ ਦੇ ) ਖੁਦਾ ਨੇ ਆਗਿਆ ਕੀਤੀ ਕਿ ਹੇ ਨੂਹ
ਤੁਹਾਡਾ ਪੁੱਤਰ ਤੁਹਾਡਿਆਂ (ਸੰਬੰਧੀਆਂ ) ਵਿਚ (ਸ਼ਾਮਲ ) ਨਹੀਂ ਕਿਉਂ
ਕਿ ਉਸ ਦੇ ਕਰਤਬ ਚੰਗੇ ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਜਿਸ ਵਸਤੂ ਦੀ ਅਸਲੀ ਦਸ਼ਾ ਤੁਹਾਨੂੰ
ਮਾਲੂਮ ਨਹੀਂ ਸਾਡੇ ਅਗੇ ਉਸ ਦੀ ਬੇਨਤੀ ਨਾ ਕਰੋ ਅਸੀਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਸਮਝਾ
ਦੇਂਦੇਂ ਹਾਂ ਕਿ ਮੂਰਖਾਂ ਵਰਗੀਆਂ ਬਾਤਾਂ ਨਾ ਕਰੋ॥ ੪੬ ॥ (ਨੂਹ ਨੇ ) ਬੇਨਤੀ
ਕੀਤੀ ਕਿ ਹੇ ਮੇਰੇ ਪਰਵਰਦਿਗਾਰ ਮੈਂ (ਐਸੀ ਦਲੇਰੀ ਥੀਂ ) ਤੇਰੀ ਹੀ
ਓਟ ਮੰਗਦਾ ਹਾਂ ਕਿ ਜਿਸ ਵਸਤੂ ਦੀ ਅਸਲੀ ਦਸ਼ਾ ਮੈਨੂੰ ਪ੍ਰਤੀਤ ਨਹੀਂ
ਓਸ
ਗਵਾਂ
ਦੇ
ਓਹ
ਨਾਮ
वाह
ਇਸ
ਜਾਰ
(&quot;
व
114
ਨਹ
ਓਸ
ਬਲ
ਅ
Digitized by Panjab Digitat Library | www.panjabdigilib.org&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>k88odaq96k8lk5rh9pyk85ni6o8excv</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>ਪੰਨਾ:ਕੁਰਾਨ ਮਜੀਦ (1932).pdf/235</title>
    <ns>250</ns>
    <id>62769</id>
    <revision>
      <id>183896</id>
      <parentid>174961</parentid>
      <timestamp>2024-12-12T13:40:37Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Taranpreet Goswami</username>
        <id>2106</id>
      </contributor>
      <minor />
      <comment>(via JWB)</comment>
      <origin>183896</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="4319" sha1="4122he14x1r129t6hlbiik52sihxzyd" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Taranpreet Goswami&quot; /&gt;&lt;/noinclude&gt;੧੧
ਮੇਰਾ
ਅਰ
ਹ
ਦੇਖ-
ਮੈਨੂੰ
ਅਜ
ਹੀ '
ਮਰ
ਗ
ਨੇ
ਨੇ
ਸੀ
F = P
ਤੀ
ਹੀ
ਪਾਰਾ ੧੨
ਹੇ
ਸੂਰਤਹੂਦੇ ੧੧
cmi
੨੩੫
ਨਾ
FC
ਓਸ ਦੀ ਤੇਰੇ ਅਗੇ ਬੇਨਤੀ ਕਰਾਂ ਅਰ ਯਦੀ ਮੇਰੀ ਭੁਲ ਚੁਕ
ਬਖਸ਼ੇਂਗਾ ਅਰ ਮੇਰੇ ਪਰ ਕਿਰਪਾ ਨਾ ਕਰੇਂਗਾ ਤਾਂ ਮੈਂ (ਉਕਾ) ਗਿਆ
ਗਵਾਤਾ ਹੋ ਜਾਵਾਂਗਾ ॥੪੭॥(ਜਦੋਂ ਉਪਦਰ੍ਦ ਦੂਰ ਹੋ ਗਿਆ ਤਾਂ ਨੂਹ ਨੂੰ)
ਆਗਿਆ ਦਿਤੀ ਗਈ ਕਿ ਹੇ ਨੂਹ ਸਾਡੀ ਤਰਫੋਂ ਸਲਾਮਤੀ ਤਥਾ ਬਰਕਤ
ਦੇ ਨਾਲ ਨਵਕਾ ਪਰ ਥੀਂ ਉਤਰ (ਅਰ ਉਹ ਬਰਕਤਾਂ ) ਤੇਰੇ ਅਰ
ਓਹਨਾਂ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਸਾਥ ਰਹਿਣਗੀਆਂ ਜੋ ਤੇਰੇ ਸਾਥ ਹਨ ਅਰ(ਤੁਹਾਡੇ ਲੋਕਾਂ
ਨਾਲੋਂ ਭਵਿਖਤ ਸਮੇਂ ਵਿ ਕੁਝ ਔਰ ) ਲੋਗ (ਉਤਪਤ ) ਹੋਣਗੇ ਜਿਨ੍ਹਾਂ
ਨੂੰ ਅਸੀ (ਸਾਂਸਾਰਿਕ ) ਫਾਇਦੇ (ਥੋੜੇ ਦਿਹਾੜੇ ) ਪਹੁੰਚਾਂਦੇ ਰਹਾਂਗੇ ਪੁਨਰ
(ਓਹਨਾਂ ਨੂੰ ਮੁਰਖਤਾਈ ਦੇ ਸਬਬੋਂ ਆਖਰਕਾਰ ) ਓਹਨਾਂ ਨੂੰ ਸਾਡੀ ਤਰਫੋਂ
ਭਿਆਨਕ ਕਸ਼ਟ ਹੋਵੇਗਾ॥੪੮॥ (ਹੇ ਪੈਯੰਬਰ) ਇਹ (ਕਈਕੁ) ਗੁਪਤ
ਬਾਤਾਂ ਹਨ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਵਹੀ ਦੇ ਵਸੀਲੇ ਦਵਾਰਾ ਅਸੀਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਪੁਚਾਂਵਦੇ ਹਾਂ
ਇਸ (ਕੁਰਾਨ ਦੇ ਨਾਜ਼ਲ ਹੋਣ ) ਥੀਂ ਪਹਿਲੇ ਨਾਂ ਤਾਂ ਤੁਸੀਂ ਹੀ ਏਹਨਾਂ ਨੂੰ
ਜਾਣਦੇ ਸੀ ਅਰ ਨਾ ਤੁਹਾਡੀ ਜਾਤੀ ਦੇ ਲੋਗ। ਤਾਂ ਤੁਸੀਂ ਸਬਰ ਕਰੋ
(ਅਰ ਸਮਝੀ ਰਖੋ ਕਿ ) ਸੰਜਮੀ ਪੁਰਖਾਂ ਦਾ ਅੰਤ ਭਲਾ ਹੈ ॥੪੯॥
ਤਹ ੪ ॥
ਅਰ ਆਦ ਿ ਦੀ ਤਰਫ ਅਸਾਂ ਉਸ ਦੇ (ਸਜਾਤੀ ) ਭਾਈ ਹੂਦ ਨੂੰ
(ਪੈ ੰਬਰ ਬਣਾਕੇ ) ਭੇਜਿਆ ਓਹਨਾਂ ਨੇ (ਆਪਣੀ ਜਾਤੀ ਦੇ ਲੋਕਾਂ
) ਸਮਝਾਇਆ ਕਿ ਭਰਾਓ ! ਖੁਦਾ ਦੀ ਹੀ ਇਬਾਦਤ ਕਰੋ ਓਸ ਥੀਂ
!
ਸਿਵਾ ਤੁਹਾਡਾ ਕੋਈ ਮਾਬੂਦ ਨਹੀਂ (ਅਰ ਜੋ ਖੁਦਾ ਦਾ ਸਜਾਤੀ ਨਿਯਤ
ਕਰਦੇ ਹੋ ਤਾਂ ਇਹ ) ਤੁਸੀਂ ਨਿਰੀਆਂ ਬਹੁਤਾਨ ਬੰਦੀਆਂ ਕਰਦੇ ਹੋ
॥੫oll ਭਾਈਓ ! ਏਸ (ਸਿਖਿਆ ਦੇਣ ) ਦੀ ਪ੍ਰਤਿਨਿਧ ਵਿਚ ਮੈਂ ਤੁਹਾਡੇ
ਪਾਸੋਂ ਕੋਈ ਮਜ਼ਦੂਰੀ ਤਾਂ ਨਹੀਂ ਮੰਗਦਾ ਮੇਰੀ ਮਜ਼ਦੂਰੀ ਤਾਂ ਓਸੇ ਦੇ ਹੀ
ਜ਼ਿੰਮੇ ਹੈ ਜਿਸ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਉਤਪਤ ਕੀਤਾ ਤਾਂ ਕੀ ਤੁਸੀਂ (ਏਤਨੀ ਬਾਤ ਭੀ)
ਨਹੀਂ ਸਮਝਦੇ ॥੫੧॥ ਅਰੁ ਭਿਰਾਓ ਆਪਣੇ ਪਰਵਰਦਿਗਾਰ ਪਾਸੋਂ
(ਆਪਣਿਆਂ ਪਿਛਲਿਆਂ ਗੁਨਾਹਾਂ ਦੀ) ਮਾਫੀ ਮੰਗੋ ਪੁਨਰ (ਅਗੇ ਵਾਸਤੇ
ਓਸ ਦੇ ਦਰਬਾਰ ਵਿਚ ਤੋਬਾ ਕਰੋ ਕਿ ਉਹ ਤੁਹਾਡੇ ਪਰ (ਉਸ ਦੇ ਬਦਲੇ
ਵਿਚ ) ਭਲੀ ਤਰਹਾਂ ਦੇ ਬਰਸਦੇ ਹੋਇ ਮੇਘ ਭੇਜੇਗਾ ਅਰ ਤੁਹਾਡੇ
ਬਲ (ਵਿਚ ਬਰਕਤ ਪਾ ਕੇ ਉਸ ) ਨੂੰ ਹੋਰ ਵਧਾ ਦੇਵੇਗਾ ਅਰ
ਮਨਮੁਖਤਾਈ ਕਰਕੇ (ਉਸ ਬਾਤ ਥੀਂ ) ਫਿਰ ਨਾ ਜਾਓ ॥੫੨ ॥ ਓਹ
ਥੀਂ
ਲਗੇ ਕਹਿਣ ਹੂਦ ! ਤੂੰ ਸਾਡੇ ਪਾਸ · ਕੋਈ ਕੋਟੀ ਲੈਕੇ ਤਾਂ ਆਇਆ ਨਹੀਂ
ਅਰ ਤੇਰੇ ਕਹਿਣ ਕਰਕੇ ਅਸੀਂ ਆਪਣਿਆਂ ਪੂਜਕਾਂ ਨੂੰ ਛਡਣ ਵਾਲੇ ਨਹੀ
Digitized by Panjab Digital Library | www.panjabdigilib.org&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>4122he14x1r129t6hlbiik52sihxzyd</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>ਪੰਨਾ:ਕੁਰਾਨ ਮਜੀਦ (1932).pdf/236</title>
    <ns>250</ns>
    <id>62770</id>
    <revision>
      <id>183897</id>
      <parentid>174962</parentid>
      <timestamp>2024-12-12T13:40:40Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Taranpreet Goswami</username>
        <id>2106</id>
      </contributor>
      <minor />
      <comment>(via JWB)</comment>
      <origin>183897</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="4217" sha1="s5nc76u6kbmz9p2xm6g1ymtvgrke4tp" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Taranpreet Goswami&quot; /&gt;&lt;/noinclude&gt;੨੩੬
ਪੀਰਾਂ ੧੨
ਸੂਰਤ ਹੂਦ ੧੧
ਅਰ ਨਾ ਅਸੀਂ ਤੁਹਾਡੇ ਪਰ ਭਰੋਸਾ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਹਾਂ॥੫੩॥ ਅਸੀਂ
ਤਾਂ ਕੇਵਲ ਇਹੋ ਹੀ ਸਮਝਦੇ ਹਾਂ ਕਿ ਤੈਨੂੰ ਸਾਡਿਆਂ ਮਬੂਦਾਂ ਵਿਚੋਂ ਕਿਸੇ
ਦੀ ਫਿਟਕਾਰ ਵਗ ਗਈ ਹੈ (ਕਿ ਤੂੰ ਐਸੀਆਂ ਬਹਿਕੀਆਂ ਹੋਈਆਂ ਬਾਤਾਂ
ਕਰਦਾ ਹੈਂ) ਹੂਦ ਨੇ ਉੱਤਰ ਦਿਤਾ ਕਿ ਮੈਂ ਖੁਦਾ ਨੂੰ ਗਵਾਹ ਰਖਦਾ ਹਾਂ ਅਰ
ਤੁਸੀਂ ਭੀ ਗਵਾਹ ਰਖੋ ਕਿ ਤੁਸੀਂ ਖੁਦਾ ਥੀਂ ਸਿਵਾ ਜੋ (ਅਯਾਨ੍ਯ) ਸਜਾਤੀ
ਨਿਯਤ ਕਰਦੇ ਹੋ ਮੈਂ ਤਾਂ ਓਹਨਾਂ ਥੀਂ (ਉਕਾ) ਤੰਗ ਹਾਂ ॥ ੫੪ ॥ ਤਾਂ
ਤੁਸੀਂ ਸਾਰੇ ਮਿਲ ਕੇ ਮੇਰੇ ਸਾਥ ਆਪਣੀ ਬੁਰਾਈ ਕਰੀ ਚਲੋ ਅਰ ਮੈਨੂੰ
ਮਹਲਤ ਨਾ ਦੇਵੋ॥੫੫॥ ਮੈਂ ਤਾਂ ਅੱਲਾ ਪਰ ਹੀ ਭਰੋਸਾ ਰਖਦਾ ਹਾਂ
(ਕਿ ਉਹ) ਮੇਰਾ (ਭੀ) ਪਰਵਰਦਿਗਾਰ (ਹੈ) ਅਰ ਤੁਹਾਡਾ (ਭੀ) ਪਰ-
ਵਰਦਿਗਾਰ (ਹੈ) ਜਿਤਨੇ ਕੁ ਸਜੀਵ ਹਨ ਸਾਰਿਆਂ ਦੀ ਬੋਦੀ ਤਾਂ ਉਸ ਦੇ ਹੀ
ਹਥ ਵਿਚ ਹੈ ਨਿਰਸੰਦੇਹ ਮੇਰਾ ਪਰਵਰਦਿਗਾਰ (ਅਦਲੇ ਤਥਾ ਇਨਸਾਫ
ਦੇ) ਸੂਧੇ ਮਾਰਗ ਪਰ ਹੈ ॥੫੬॥ ਅਜ ਭੀ ਯਦੀ ਤੁਸੀਂ ਲੋਗ (ਉਸ
ਦੀ) ਤਰਫੋਂ ਮਨਮੁਖ ਹੋ ਤਾਂ ਜੋ ਆਗਿਆ ਦੇ ਕੇ ਮੈਂ ਤੁਹਾਡੀ ਤਰਫ
ਭੇਜਿਆ ਗਿਆ ਹਾਂ ਓਹ ਤਾਂ ਮੈਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਪਹੁੰਚਾ ਚੁਕਾ ਅਰ ਮੇਰਾ ਪਰ-
ਵਰਦਿਗਾਰ ਤੁਹਾਡੇ ਸਿਵਾ ਹੋਰ ਦੂਸਰਿਆਂ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਤੁਹਾਡੀ ਜਹਾਂ
ਲਿਆ ਇਸਥਿਤ ਕਰੇਗਾ ਅਰ ਤੁਸੀਂ ਉਸ ਦਾ ਕੁਛ ਭੀ ਨਾਂ ਬਿਗਾੜ
ਸਕੋਗੇ ਨਿਰਸੰਦੇਹ ਮੇਰਾ ਪਰਵਰਦਿਗਾਰ ਸਾਰੀਆਂ ਵਸਤਾਂ ਦੇ (ਹਾਲ ਦੀ)
ਰਖਿਆ ਕਰਨੇ ਵਾਲਾ ਹੈ ॥੫੭ ॥ ਅਰ ਜਦੋਂ ਸਾਡਾ ਹੁਕਮ (ਕਸ਼ਟ)
ਆ ਪਹੁੰਚਾ ਤਾਂ ਅਸਾਂ ਅਪਣੀ ਦਇਆ ਦ੍ਰਿਸ਼ਟੀ ਸਾਥ ਹੂਦ ਨੂੰ ਅਰ
(ਓਹਨਾਂ) ਲੋਗਾਂ ਨੂੰ ਜੋ ਉਸ ਦੇ ਸਾਥ ਨਿਸਚਾ ਕਰ ਬੈਠੇ ਸਨ ਮੁਕਤਿ ਦਿਤੀ
ਅਰ ਓਹਨਾਂ (ਸਾਰਿਆਂ) ਨੂੰ ਮਹਾਂ ਕਸ਼ਟ ਥੀਂ ਬਚਾ ਲੀਤਾ ॥੫੮॥
ਅਰ (ਹੇ ਪੈਯੰਬਰ) ਏਹ (ਉਜੜੇ ਹੋਏ ਗ੍ਰਾਮ ਜੋ ਤੁਸੀਂ ਦੇਖਦੇ ਹੋ ਓਸੇ
ਆਦ (ਦੀ ਜਾਤੀ ਦੇ ਲੋਗ) ਹਨ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਆਪਣੇ ਪਰਵਰ-
ਦਿਗਾਰ ਦੀ ਆਗਿਆ ਥੀਂ ਇਨਕਾਰ ਕੀਤਾ ਅਰ ਉਸਦੇ ਰਸੂਲਾਂ ਦੀ ਆਗਿਆ
ਭੰਗ ਕੀਤੀ ਅਰ ਹਰ ਸਖਤਗੀਰ (ਖੁਦਾ) ਦੇ ਦੁਸ਼ਮਨਾਂ ਦੇ ਹੁਕਮ ਪਰ ਚਲਦੇ
ਰਹੇ ॥ ੫੯ ॥ ਅਰ ਏਸ ਸੰਸਾਰ ਵਿਚ ਭੀ ਫਿਟਕਾਰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਪਿਛੇ ਲਾ
ਦਿਤੀ ਗਈ ਅਰ ਪਲੇ ਦੇ ਦਿਨ ਭੀ ਦੇਖੋ ਆਦ (ਦੀ ਜਾਤੀ ) ਨੇ ਆਪਣੇ
ਪਰਵਰਦਿਗਾਰ ਦੀ ਨਾਸ਼ਕਰੀ ਕੀਤੀ (ਜਿਸ ਦੀ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਸਜ਼ਾ ਮਿਲੀ )
ਦੇਖੋ ! ਆਦ ਜੋ ਹੂਦ ਦੀ ਜਾਤੀ ਦੇ ਲੋਗ ਸਨ (ਓਥੇ ਖੁਦਾ ਦੀ ਦਰਗਾਹ
ਵਿਚੋਂ) ਧਿਕਾਰੇ ਗਏ। ੬੦ ॥ ਰਕੂਹ ੫॥
ਅਰ ਸਾਮੂਦ ਦੀ ਤਰਫ ਅਸਾਂ ਉਸ ਦੀ (ਜਾਤੀ ਵਿਚੋਂ ਉਸਦੇ)
Digitized by Panjab Digitat Library | www.panjabdigilib.org
f&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>s5nc76u6kbmz9p2xm6g1ymtvgrke4tp</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>ਪੰਨਾ:ਕੁਰਾਨ ਮਜੀਦ (1932).pdf/237</title>
    <ns>250</ns>
    <id>62771</id>
    <revision>
      <id>183898</id>
      <parentid>174963</parentid>
      <timestamp>2024-12-12T13:40:45Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Taranpreet Goswami</username>
        <id>2106</id>
      </contributor>
      <minor />
      <comment>(via JWB)</comment>
      <origin>183898</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="4416" sha1="tfywbx3v27vgs7hkh7a8w08f33a651j" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Taranpreet Goswami&quot; /&gt;&lt;/noinclude&gt;२१
ਸੀਂ
ਕਸੇ
ਤਫ
ਰ-
ਹਾਂ
ਅਰ
ਰ-
ਤਦੇ
टे
9)
เป
}
f
ਪੀਰਾਂ ੧੨
ਸੂਰਤ ਹੂੰਦ ੧੧
२३१
ਭਰਾ ਸਾਲਿਆ ਨੂੰ (ਪੈਯੰਬਰ ਬਣਾ ਕੇ ) ਭੇਜਿਆ ਤਾਂ ਉਹਨਾਂ ਨੇ (ਆਪਣੀ
ਕੇ
ਜਾਤੀ ਦੇ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਕਹਿਆ ਕਿ ਭਰਾਓ ! ਖੁਦਾ ਦੀ ਹੀ ਪੂਜਾ ਕਰ ਓਸ
)
ਥੀਂ ਸਿਵਾ ਤੁਹਾਡਾ ਕੋਈ ਪੂ ਨਹੀਂ ਓਸੇ ਨੇ ਹੀ ਤੁਹਾਨੂੰ ਧਰਤੀ (ਦੀ
ਪੂਜ
ਧੂਲੀ) ਥੀਂ ਬਣਾਕੇ ਖੜਿਆਂ ਕੀਤਾ ਅਰ ਤੁਹਾਨੂੰ ਓਸ ਪਰ ਬਸਾਇਆ
ਤਾਂ ਉਸੇ ਪਾਸੋਂ (ਪਿਛਲਿਆਂ ਗੁਨਾਹਾਂ ਦੀ ) ਮਾਫੀ ਮੰਗੋ ਅਰ (ਅਗੇ
ਵਾਸਤੇ ) ਉਸ ਦੀ ਦਰਗਾਹ ਵਿਚ ਤੌਬਾ ਕਰੋ ਨਿਰਸੰਦੇਹ ਮੇਰਾ ਪਰਵਰ-
ਦਿਗਾਰ (ਸਾਰਿਆਂ ਦੇ ) ਨਗੀਰ ਹੈ (ਸਾਰਿਆਂ ਦੀਆਂ ਸੁਣਦਾ ਅਰ
ਸਾਰਿਆਂ ਦੀਆਂ ਬੇਨਤੀਆਂ ) ਕਬੂਲ ਕਰਦਾ ਹੈ ॥੬੧ ॥ ਓਹ ਲਗੇ
ਕਹਿਣ ਸਾਲਿਹਾ ! ਇਸ ਥੀਂ ਪਹਿਲਾਂ ਤਾਂ ਅਸਾਂ ਲੋਗਾਂ ਵਿਚ ਤੇਰੇ ਪਾਸੋਂ
!
(ਬੜੀਆਂ ੨ ) ਉਮੇਦਾਂ ਰਖੀਆਂ ਜਾਂਦੀਆਂ ਸਨ (ਕਿ ਤੂੰ ਸਰਬ ਤਰਹਾਂ ਸੇ
ਸਾਡਾ ਸੰਗੀ ਹੋਵੇਂਗਾ) ਸੋ ਕੀ ਤੁਸੀਂ ਸਾਨੂੰ ਉਨਹਾਂ (ਪੂਜਕਾਂ) ਦੀ ਪੂਜਾ
ਤੋਂ ਮਨਾ ਕਰਦੇ ਹੋ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਸਾਡੇ ਪਿਤਾ ਪਿਤਾਮਹ ਪੂਜਦੇ ਚਲੇ
ਆਏ ਹਨ ਅਰ ਜਿਸ (ਦੀਨ) ਦੀ ਤਰਫ ਤੁਸੀਂ ਸਾਨੂੰ ਬੁਲਾਉਂਦੇ ਹੋ ਅਸੀਂ ਤਾਂ
ਓਸ ਥੀਂ (ਬੜੇ) ਭੂਮ ਵਿਚ (ਪੜੇ) ਹੋਏ ਹਾਂ ਜਿਸ ਨੇ ਸਾਨੂੰ (ਬੜੀ)
ਹੈਰਾਨੀ ਵਿਚ ਪਾ ਰਖਿਆ ਹੈ ॥੬੨॥(ਸਾਲਿਆਂ ਨੇ) ਉੱਤਰ ਦਿਤਾ
ਕਿ ਭਰਾਓ ! ਭਲਾ ਦੇਖੋ ਤਾਂ ਸਹੀ ਯਦੀ ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਪਰਵਰਦਿਗਾਰ ਦੇ
ਸੂਧੇ ਮਾਰਗ ਪਰ ਹਾਂ ਅਰ ਉਸ ਨੇ ਮੇਰੇ ਪਰ 'ਆਪਣੀ ਕ੍ਰਿਪਾ ਕੀਤੀ ਹੈ
ਫੇਰ ਜੇਕਰ ਮੈਂ ਉਸ ਦੀ ਆਗਿਆ ਭੰਗ ਕਰਨ ਲਗਾਂ ਤਾਂ ਐਸਾ ਕੌਣ ਹੈ
ਜੋ ਖੁਦਾ ਦੇ ਮੁਕਾਬਲੇ ਵਿਚ ਮੇਰੀ ਮਦਦ ਵਾਸਤੇ ਖੜਾ ਹੋਵੇਗਾ ਤਾਂ (ਐਸੀ
ਬੁਰੀ ਸਲਾਹ ਨਾਲ) ਤੁਸੀਂ (ਉਲਟਾ) ਸਗੋਂ ਮੇਰਾ ਹੋਰ ਨੁਕਸਾਨ ਹੀ ਕਰ ਰਹੇ
ਹੋ ॥੬੩॥ ਅਰ ਭਿਰਾਓ । ਇਹ ਖੁਦਾ ਦੀ (ਭੇਜੀ ਹੋਈ) ਊਠਣੀ ਤੁਹਾਡੇ
ਵਾਸਤੇ (ਮੇਰੀ ਰਸਾਲਤ ਦੀ) ਇਕ ਨਿਸ਼ਾਨੀ ਹੈ ਤਾਂ ਏਸ ਨੂੰ (ਏਸ ਦੀ
ਦਿਸ਼ਾ ਪਰ) ਰਹਿਣ ਦਿਓ ਕਿ ਖੁਦਾ ਦੀ ਧਰਤੀ ਪਰ (ਜਿਥੇ ਚਾਹੇ ਓਥੇ)
ਚਰਦੀ ਫਿਰੇ ਅਰ ਏਸ ਨੂੰ ਕਿਸੇ ਤਰਹਾਂ ਦੀ ਤਕਲੀਫ ਨਾ ਦੇਣੀ ਨਹੀਂ
ਤਾਂ ਸ਼ੀਘਰ ਹੀ ਤੁਹਾਨੂੰ ਬਲਾ ਆਨ ਘੇਰੇਗੀ ॥ ੬੪ ॥ (ਏਤਨੇ ਸਮ
ਝਾਉਣ ਕਰਕੇ ਭੀ ) ਤਾਂ ਲੋਗਾਂ ਨੇ ਉਸ (ਉਂਠਨੀ) ਨੂੰ ਮਾਰ ਸਿਟਿਆ
ਤਾਂ (ਸਾਲਿਹਾ ਨੇ) ਕਹਿਆ (ਚੰਗਾ ) ਤਿੰਨ ਦਿਨ (ਹੋਰ) ਆਪਣਿਆਂ ਘਰਾਂ
ਵਿਚ ਵਸ ਰਸ ਲਵੋ (ਪੁਨਰ ਤਾਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਆਜ਼ਾਬ ਆ ਹੀ ਚਿਮਟੇ ਗਾ )
ਇਹ (ਖੁਦਾ ਦੀ ) ਪ੍ਰਤਿਯਾ ਹੈ ਜੋ (ਕਦਾਪਿ ) ਅਨ੍ਯਥਾ ਹੋਣ ਵਾਲੀ
ਨਹੀਂ ॥੬੫॥ਤਾਂ ਜਦੋਂ ਸਾਡਾ ਹੁਕਮ (ਕਸ਼ਟ) ਆ ਪਹੁੰਚਿਆ ਤਾਂ ਅਸਾਂ
ਸਾਲਿਹਾ ਨੂੰ ਅਰ ਓਹਨਾਂ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਜੋ ਉਸਦੇ ਨਾਲ ਭਰੋਸਾ ਕਰ ਬੈਠੇ
Digitized by Panjab Digital Library www.panjabdigilib.org&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>tfywbx3v27vgs7hkh7a8w08f33a651j</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>ਪੰਨਾ:ਕੁਰਾਨ ਮਜੀਦ (1932).pdf/238</title>
    <ns>250</ns>
    <id>62772</id>
    <revision>
      <id>183899</id>
      <parentid>174964</parentid>
      <timestamp>2024-12-12T13:40:48Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Taranpreet Goswami</username>
        <id>2106</id>
      </contributor>
      <minor />
      <comment>(via JWB)</comment>
      <origin>183899</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="4026" sha1="1edxaj6vnpy6gce8cb5s8nxve5m1heo" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Taranpreet Goswami&quot; /&gt;&lt;/noinclude&gt;੩੩੮
ਪਾਰ ੧੨
)
ਸੂਰਤ ਹੁੰਦੇ ੧੧
ਸਨ ਆਪਣੀ ਮਿਹਰਬਾਨੀ ਨਾਲ ਮੁਕਤ ਦਿਤੀ ਅਰ ਓਸ ਦਿਨ ਦੀ
ਖੁਆਰੀ ਥੀਂ (ਬਚਾ ਲੀਤਾ ਹੈ ਪੈਯੰਬਰ) ਤੁਹਾਡਾ ਪਰਵਰਦਿਗਾਰ ਨਿਰਸੰਦੇਹ
ਓਹੀ ਸ਼ਕਤੀਮਾਨ (ਅਰ ) ਪ੍ਰਬਲ ਹੈ ॥੬੬॥ ਅਰ ਜਿਨਹਾਂ ਲੋਗ
ਨੇ ਵਧੀਕੀ ਕੀਤੀ ਸੀ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ (ਬੜੇ ਜੋਰ ਵਾਲੀ ) ਕੜਕ ਨੇ ਆਨ
ਘੇਰਿਆ ਤਾਂ ਆਪਣਿਆਂ ਘਰਾਂ ਵਿਚ ਬੈਠੇ (ਬਠਾਏ ਰਹਿ ਗਏ ॥੬੭॥
(ਅਰ ਐਸੇ ਸੁਤੇ ਕਿ ) ਮਾਨੋ ਉਨਹਾਂ ਵਿਚ (ਕਦੇ ) ਵਸੇ ਹੀ ਨਹੀਂ ਸਨ
ਦੇਖੋ! ਸਮੂਦ ਨੇ ਆਪਣੇ ਪਰਵਰਦਿਗਾਰ ਦੀ ਆਗਿਆ ਭੰਗ ਕੀਤੀ (ਅਰ
ਆਪਣੇ ਕੀਤੇ ਨੂੰ ਪਾਇਆ ) ਦੇਖੋ ↑ ਸਮੂਦ (ਖੁਦਾ ਦੀ ਦਰਗਾਹੋਂ )
ਧਿਕਾਰੇ ਗਏ॥੬੮॥ ਰੁਕੂਹ ੬॥
ਅਰ (ਜਦੋਂ ) ਸਾਡੇ ਫਰਿਸ਼ਤੇ ਇਬਰਾਹੀਮ ਪਾਸ ਖੁਸ਼ਖਬਰੀ ਲੈਕੇ
ਆਏ (ਤਾਂ ) ਓਹਨਾਂ ਨੇ (ਇਬਰਾਹੀਮ ਨੂੰ) ਸਲਾਮ ਕੀਤਾ। ਇਬਰਾਹੀਮ ਨੇ
ਸਲਾਮ ਦਾ ਜਵਾਬ ਦਿਤਾ ਪੁਨਰ ਇਬਰਾਹੀਮ ਨੇ ਜਲਦੀ ਹੀ ਵਛੇ
ਦਾ (ਮਾਸ ) ਭੁੰਨਿਆ ਹੋਇਆ (ਓਹਨਾਂ ਦੇ ਅਗੇ ) ਲਿਆ ਧਰਿਆ
॥੬੯॥ ਪੁਨਰ ਜਦੋਂ ਵੇਖਿਆ ਓਹਨਾਂ ਦੇ ਹੱਥ ਤਾਂ ਖਾਣ ਦੀ ਤਰਫ ਉਠਦੇ
ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਉਹਨਾਂ ਥੀਂ ਬਦ ਗੁਮਾਨ ਹੋਏ ਅਰ ਅੰਦਰੋਂ ਅੰਦਰ ਓਹਨਾਂ ਪਾਸੋਂ
ਡਰੇ ਓਹ ਬੋਲੇ (ਕਿ ਆਪ ਕਿਸੀ ਤਰਹਾਂ ਦਾ) ਭੈ ਨਾ ਕਰੋ ਅਸੀਂ ਤਾਂ (ਫਰਿ-
ਸ਼ਤੇ ਹਾਂ ਅਰ ) ਲੂਤ ਦੀ ਜਾਤੀ ਦੀ ਤਰਫ ਭੇਜੇ ਗਏ ਹਾਂ (ਕਿ ਉਨਹਾਂ
ਓਹਨਾਂ ਦੀਆਂ ਬਦ ਕਿਰਦਾਰੀਆਂ ਦਾ ਫਲ ਦੇਈਏ )॥ ੭੦ ॥ ਅਰ(ਏਸ
ਬੋਲ ਚਾਲ ਦੇ ਵੇਲੇ ) ਇਬਰਾਹੀਮ ਦੀ ਇਸਤ੍ਰੀ (ਸਾਰਾਹ) ਭੀ ਖੜੀ
ਹੋਈ ਸੀ ਓਹ (ਫਰਿਸ਼ਤਿਆਂ ਦੀ ਦਿਲ ਜਮਾਈ ਕਰ ਦੇਣ ਕਰਕੇ )
ਪ੍ਰਸੰਨ ਹੋ ਗਈ ਤਦੋਂ ਅਸਾਂ ਉਸ ਨੂੰ (ਉਨਹਾਂ ਹੀ ਫਰਿਸ਼ਤਿਆਂ ਰਾ
ਪਹਿਲੇ ) ਇਸਹਾਕ (ਪ ) ਅਰ ਇਸਹਾਕ ਦੇ ਪਿਛੋਂ ਯਾਕੂਬ (ਪੋਤਾ
ਉਤਪਤ ਹੋਣ ) ਦੀ ਵਧਾਈ ਦਿਤੀ ॥ ੭੧ ॥ ਓਹ ਲਗੀ ਕਹਿਣ ਹਾਇ
ਮੇਰੀ ਮੰਦ ਪ੍ਰਬਧ ਕੀ !(ਏਸ ਉਮਰ ਵਿਚ ) ਮੇਰੇ ਘਰ ਪੁਤ੍ਰ ਹੋਵੇਗਾ
ਅਰ ਮੈਂ ਤਾਂ ਹਾਂ ਅਰ ਇਹ (ਜੋ ) ਮੇਰਾ ਪਤੀ ਹੈ (ਏਹ ਭੀ )
ਬ੍ਰਿਧ (ਹੈ ) ਐਸੀ ਦਿਸ਼ਾ ਵਿਚ ਸਾਡੇ ਘਰ ਪਤ੍ਰ ਹੋਣਾ ਨਿਰਸੰਦੇਹ ਅਸਚਰਜ
ਬਾਤ ਹੈ॥ ੭੨ ॥ ਫਰਿਸ਼ਤਿਆਂ ਨੇ ਕਹਿਆ ਕਿ ਤੈਨੂੰ ਖੁਦਾ ਦੀ ਕੁਦਰਤ
ਅਗੇ (ਏਹ ਬਾਤ ਕੁਛ ) ਅਸਚਰਜ ਪ੍ਰਤੀਤ ਹੁੰਦੀ ਹੈ । ਹੇ (ਪੈਯੰਬਰ ਦੇ )
ਘਰ ਦਿਓ (ਲੋਗੋ ) ਤੁਹਾਡੇ ਪਰ ਖੁਦਾ ਦੀ ਰਹਿਮਤ ਅਰ ਉਸਦੀਆਂ
ਬਰਕਤਾਂ ਪ੍ਰਾਪਤ (ਹੋਣ ) ਨਿਰਸੰਦੇਹ ਖੁਦਾ ਪ੍ਰਾਰਥਨਾ ਅਰ ਅਸਤਤਿ ਦੇ
ਜੋਗ (ਔਰ ਆਪਣਿਆਂ ਬੰਦਿਆਂ ਪਰ ) ਬੜੀ (ਹੀ ਕ੍ਰਿਪਾ ਕਰਨ
Digitized by Panjab Digital Library | www.panjabdigilib.org&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>1edxaj6vnpy6gce8cb5s8nxve5m1heo</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>ਪੰਨਾ:ਕੁਰਾਨ ਮਜੀਦ (1932).pdf/239</title>
    <ns>250</ns>
    <id>62773</id>
    <revision>
      <id>183900</id>
      <parentid>174965</parentid>
      <timestamp>2024-12-12T13:40:51Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Taranpreet Goswami</username>
        <id>2106</id>
      </contributor>
      <minor />
      <comment>(via JWB)</comment>
      <origin>183900</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="4219" sha1="57jwa9fvfm0jp0rbcsvvaxd2ludam6c" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Taranpreet Goswami&quot; /&gt;&lt;/noinclude&gt;ਪਾਰਾ ੧੨
ਸੂਰਤ ਹੂਦ ੧੧
੨੩੬
ਵਾਲਾ) ਹੈ ॥੭੩ ॥ ਪੁਨਰ ਜਦੋਂ ਇਬਰਾਹੀਮ (ਦੇ ਦਿਲੋਂ ) ਭੈ ਦੂਰ ਹੋਇਆ
ਅਰ ਉਨਹਾਂ ਨੂੰ (ਔਲਾਦ ਦੀ ) ਖੁਸ਼ ਖਬਰੀ ਭੀ ਮਿਲੀ ਲਗੇ ਲੂਤ
ਦੀ ਜਾਤੀ ਦੇ ਬਾਰੇ ਵਿਚ ਸਾਡੇ ਸਾਥ ਬਾਦ ਵਿਵਾਦ ਕਰਨ ॥੭੪॥
ਨਿਰਸੰਦੇਹ ਇਬਰਾਹੀਮ ਬੜੇ ਧੀਰਜਵਾਨ ਅਰ ਬੜੇ ਨਰਮ ਦਿਲ (ਹਰ
ਟਾਲੇ ਖੁਦਾ ਦੀ ਤਰਫ ) ਝੁਕਨ ਵਾਲੇ ਸਨ॥੭੫ ॥ (ਅਸਾਂ ਕਿਹਾ ਕਿ )
ਇਬਰਾਹੀਮ ਏਸ ਖਿਆਲ ਨੂੰ ਛਡ ਦੇ ਤੁਹਾਡੇ ਪਰਵਰਦਿਗਾਰ ਦਾ (ਜੋ )
ਹੁਕਮ (ਸੀ ਸੋ ) ਆ ਪਹੁੰਚਿਆ ਅਰ ਏਹਨਾਂ ਲੋਕਾਂ ਪਰ ਐਸਾ ਕਸ਼ਟ
ਆਉਣ ਵਾਲਾ ਹੈ ਕਿ ਜੋ (ਕਿਸੀ ਤਰਹਾਂ ) ਟਲ ਨਹੀਂ ਸਕਦਾ ॥੭੬॥
ਅਰ ਜਦੋਂ ਸਾਡੇ ਫਰਿਸ਼ਤੇ ਲੂਤ ਦੇ ਪਾਸ ਆਏ ਤਾਂ ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਆਉਣਾ
ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਬੁਰਾ ਲਗਾ ਅਰ (ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਆਉਣ) ਦੇ ਸਬਤੋਂ ਤੰਗ ਦਿਲ
ਗਏ ਅਰ ਲਗੇ ਕਹਿਣ ਕਿ ਇਹ (ਅਜ ਦਾ ਦਿਨ ) ਤਾਂ ਬੜੀ ਵਿਪਤੀ ਦਾ
ਦਿਨ ਹੈ ॥੭੭॥ ਅਰ ਲੂਤ ਦੀ ਜਾਤੀ ਦੇ ਲੋਗ (ਬਾਲਕਾਂ ਦਾ ਆਉਣਾ
ਸੁਣ ਕੇ ਬੁਰੀ ਇਛਾ ਕਰਕੇ ) ਲੂਤ ਦੇ ਪਾਸ ਦੌੜੇ ੨ ਆਏ ਅਰੁ ਏਹੁ
ਲੋਗ ਆਦ ਤੋਂ ਹੀ ਬੁਰੇ ਕੰਮ ਤਾਂ ਕੀਤਾ ਹੀ ਕਰਦੇ ਸਨ ਲੂਤ (ਨੇ ਜਦੋਂ
ਏਹਨਾਂ ਲੋਗਾਂ ਨੂੰ ਆਉਂਦਿਆਂ ਦੇਖਿਆ ਤਾਂ ) ਲਗਾ ਕਹਿਣ ਕਿ ਭਿਰਾਓ !
!
ਇਹ ਮੇਰੀਆਂ ਧੀਆਂ (ਮੌਜੂਦ ) ਹਨ (ਏਹਨਾਂ ਨਾਲ
ਨਕਾਹ ਕਰ
ਲਓ ) ਇਹ ਤੁਹਾਡੇ ਵਾਸਤੇ (ਹਲਾਲ ਤਥਾ ) ਅਧਿਕ ਪਵਿਤ੍ਰ ਹਨ ਤਾਂ
(ਇਹਨਾਂ ਲੜਕਿਆਂ ਦੀ ਤਰਫ ਮੰਦ ਦਿ੍ਸ਼ਟੀ ਨਾ ਕਰੋ ਅਰ ) ਖੁਦਾ ਪਾਸੋਂ
ਡਰੋ ਅਰ ਮੇਰਿਆਂ ਅਥਿਤੀਆਂ ਦੇ ਬਾਰੇ ਵਿਚ ਮੇਰੀ ਇਜਤ ਨਾ ਬਰਬਾਦ
ਕਰੋ ਕੀ ਤੁਹਾਡੇ ਵਿਚੋਂ ਕੋਈ ਭੀ ਭਲਮਾਨਸ ਨਹੀਂ ? ॥੭੮॥ ਓਹਨਾਂ
ਨੇ ਕਹਿਆ ਤੁਹਾਨੂੰ ਤਾਂ ਮਾਲੂਮ ਹੈ ਕਿ ਸਾਨੂੰ ਤੇਰੀਆਂ ਲੜਕੀਆਂ ਨਾਲ
ਕੋਈ ਪਰਯੋਜਨ ਨਹੀਂ ਅਰ ਸਾਡੇ ਸੰਕਲਪ ਥੀਂ ਭੀ ਤੁਸੀਂ ਭਲੀ ਤਰਹਾਂ
ਗਿਆਤ ਹੋ ॥੭੯॥ (ਲੂਤ ) ਉਵਾਚ-ਕਿ ਹਾਂ ਦੈਵ (ਅਜ ) ਮੇਰੇ ਵਿਚ
ਤੁਹਾਡੇ ਮੁਕਬਲੇ ਦਾ ਜੋਰ ਹੁੰਦਾ ! ਕਿੰਬਾ ਮੈਂ ਕਿਸੇ ਸਬਲ ਸਹਾਇਕ ਦਾ
ਸਹਾਰਾ ਪਾ ਲੈਂਦਾ ॥੮੦ ॥ (ਫਰਿਸ਼ਤੇ ) ਬੋਲੇ ਕਿ ਲੂਤ ! ਅਸੀਂ ਤੁਹਾਡੇ
ਪਰਵਰਦਿਗਾਰ ਦੇ ਭੇਜੇ ਹੋਏ ਹਾਂ ਇਹ ਲੋਗ ਕਦਾਪਿ ਤੁਹਾਡੇ ਤਕ ਨਹੀਂ
ਪਹੁੰਚ ਸਕਣਗੇ ਤਾਂ ਤੁਸੀਂ ਆਪਣੇ ਟਬਰ ਨੂੰ ਲੈਕੇ ਥੋਹੜੀ ਰਾਤ
(ਰਹਿੰਦਿਆਂ ) ਨਿਕਲ ਵਗੋ ਅਰ (ਪੁਨਰ ) ਤੁਹਾਡੇ ਵਿਚੋਂ ਕੋਈ ਭੀ ਮੁੜ
ਕੇ (ਏਧਰ ਨੂੰ ) ਨਾਂ ਦੇਖੇ ਪਰੰਚ ਤੁਹਾਡੀ  ਂ ਇਸਤੀ ਕਿ (ਓਹ ਦੇਖਣੋਂ
ਰਹਿਣ ਵਾਲੀ ਨਹੀਂ ਅਰ ) ਜੋ (ਕਸ਼ਟ ) ਇਹਨਾਂ ਲੋਕਾਂ ਪਰ ਪ੍ਰਾਪਤਿ ਹੋਣ
ਵਾਲਾ ਹੈ ਓਹ ਇਸ ਪਰ ਭੀ ਅਵਸ਼ ਪ੍ਰਾਪਤਿ ਹੋਵੇਗਾ ਏਹਨਾਂ (ਦੇ ਦੁਖ ) ਦਾ
Digitized by Panjab Digital Library | www.panjabdigilib.org&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>57jwa9fvfm0jp0rbcsvvaxd2ludam6c</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>ਪੰਨਾ:ਕੁਰਾਨ ਮਜੀਦ (1932).pdf/240</title>
    <ns>250</ns>
    <id>62774</id>
    <revision>
      <id>183902</id>
      <parentid>174966</parentid>
      <timestamp>2024-12-12T13:40:56Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Taranpreet Goswami</username>
        <id>2106</id>
      </contributor>
      <minor />
      <comment>(via JWB)</comment>
      <origin>183902</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="4195" sha1="sn2c2gcmij1h12kik0u3ze2n1zoe3y3" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Taranpreet Goswami&quot; /&gt;&lt;/noinclude&gt;२४०
ਪਾਰਾ ੧੨
ਸੂਰਤ ਹੂੰਦੇ ੧੧
ਨਿਯਤ ਸਮਾਂ ਤ ਕਾਲ ਹੈ ਕੀ ਪ੍ਰਾਤ ਸਮੀਪ ਨਹੀਂ ? ॥੮੧ ॥ ਪੁਨਰ
ਜਦੋਂ ਸਾਡੀ ਆਗਿਆ (ਵਿਪਤੀ ) ਆ ਪ੍ਰਾਪਤ ਹੋਈ ਤਾਂ (ਹੇ ਪੈ ੰਬਰ)!
ਅਸਾਂ (ਉਲਟਾ ਕੇ ) ਓਹਨਾਂ ਦੀ (ਨਗਰੀ ) ਦਾ ਉਪਰਲਾ ਪਾਸਾ ਓਸਦਾ
ਹੇਠਲਾ ਹਿੱਸਾ ਕਰ ਦਿਤਾ ਅਰ (ਉਪਰੋਂ ) ਖੜੰਜੇ ਦੇ ਜੰਮਿਆਂ ਹੋਇਆਂ
ਪਥਰਾਂ ਦੀ ਬਰਖਾ ਕੀਤੀ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਪਰ ਤੁਹਾਡੇ ਪਰਵਰਦਿਗਾਰ ਦੀ
ਦਰਗਾਹੋਂ ਨਸ਼ਾਨ ਲਗਾ ਹੋਇਆ ਸੀ (ਕਿ ਇਹ ਇਸ ਜਾਤੀ ਪਰ
ਬਰਸਣਗੇ) ॥੮੨ ॥ ਅਰ ਇਹ (ਅਸਥਾਨ ਏਹਨਾਂ ) ਜ਼ਾਲਮਾਂ
(ਅਰਥਾਤ ਮੁੱਕੇ ਦਿਆਂ ਕਾਫਰਾਂ ) ਪਾਸੋਂ (ਕੁਛ ਐਸਾ ) ਦੂਰ (ਭੀ) ਨਹੀਂ
(ਤਾਂ ਚਾਹੀਏ ਕਿ ਇਸ ਦੇ ਹਾਲ ਤੋਂ ਸਿਖਮਤ ਲੈਣ )॥੮੩ ॥ ਰੁਕੂਹ ॥੭॥
ਅਰ ਮਦੀਅਨ ਦੀ ਤਰਫ (ਅਸਾਂ ) ਉਸ ਦੇ (ਸਜਾਤੀ ) ਭਿਰਾ
ਸ਼ਐਬ ਨੂੰ (ਪੈਯੰਬਰ ਬਨਾਕੇ ) ਭੇਜਿਆ ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਏਹਨਾਂ ਨੂੰ ਕਿਹਾ
ਭਿਰਾਓ ! ਖੁਦਾ ਦੀ ਹੀ ਪੂਜਾ ਕਰੋ ਓਸ ਤੋਂ ਸਿਵਾ ਤੁਹਾਡਾ ਕੋਈ ਪੂ
ਨਹੀਂ ਅਰ ਮਾਨ ਅਰੁ ਤੋਲ ਵਿਚ ਘਾਟਾ ਨਾਂ ਕੀਤਾ ਕਰੋ ਮੈਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਨ
ਦਸ਼ਾ ਵਿਚ ਦੇਖਦਾ ਹਾਂ (ਇਸ ਹਾਲ ਵਿਚ ਮਾਨ ਤੋਲ ਵਿਚ ਘਾਟਾ
ਕਰਨ ਦੀ ਕੀ ਲੋੜ ) ਅਰ (ਜੇਕਰ ਇਸ ' ਕੰਮੋ ਨਾ . ਹਟੋਗੇ ਤਾਂ )
ਮੈਨੂੰ ਤੁਹਾਡੀ ਨਿਸਬਤ ਕਸ਼ਟ ਦੇ ਦਿਨ ਦਾ' ਅੰਦੇਸ਼ਾ ਹੈ ਜੋ ਤੁਸਾਂ
ਸਾਰਿਆਂ ਨੂੰ ) ਆਣ ਘੇਰੇਗਾ॥੮੪ ॥ ਅਰ ਭਾਈਓ ! ਮਾਨ ਤੋਲ ਇਨ-
ਸਾਫ ਦੇ ਸਾਥ (ਪੂਰਾ ) ਕੀਤਾ ਕਰੋ ਅਰ ਲੋਗਾਂ ਨੂੰ ਉਹਨਾਂ ਦੀਆਂ ਵਸਤਾਂ
ਘਟ ਨਾ ਦਿਤਾ ਕਰੋ ਅਰ ਦੇਸ ਵਿਚ ਉਪਦਰਵ ਨਾ ਪਾਉਂਦੇ ਫਿਰੋ॥੮੫॥
ਯਦੀ ਤੁਸੀਂ ਭਰੋਸੇ ਵਾਲੇ ਹੋ ਤਾਂ ਅੱਲਾ ਦਾ (ਦਿਤਾ ਹੋਇਆ ) ਜੋ ਕੁਛ
(ਵਿਆਪਾਰ ਵਿਚੋਂ ) ਬਚ ਰਹੇ ਵਹੀ ਤੁਹਾਡੇ ਵਾਸਤੇ ਭਲਾ ਹੈ ਅਰ ਮੈਂ
ਤੁਹਾਡਾ (ਕੋਈ) ਰਾਖਾ ਤਾਂ ਹੈ ਨਹੀਂ (ਕਿ ਮੈਂ ਸਾਰਿਆਂ ਦੇ ਮਾਨ ਤੋਲ ਦੇਖਦਾ
ਫਿਰਾਂ ) ॥੮੬ ॥ ਉਹ ਲਗੇ ਕਹਿਣ ਕਿ ਸ਼ੁਐਬ ਨੂੰ ਕੀ ਤੇਰੀ ਨਮਾਜ ਤੇਰੇ
ਪਾਸੋਂ ਚਾਹੁੰਦੀ ਹੈ ਕਿ ਜਿਨ੍ਹਾਂ (ਬੁਤਾਂ ) ਨੂੰ ਸਾਡੇ ਪਿਤਾ ਪਿਤਾਮਾਂ ਪੂਜੀ ਚਲੇ
ਆਏ ਅਸੀਂ ਓਹਨਾਂ ਨੂੰ ਛਡ ਬੈਠੀਏ ਕਿੰਬਾ ਆਪਣੇ ਮਾਲ ਵਿਚ ਜਿਸ
ਤਰਹਾਂ (ਦਾ ਖਰਚ ਕਰਨਾ ) ਚਾਹੀਏ ਨਾ ਕਰੀਏ ਆਹੋ ਜੀ ! ਆਹੋ !
ਤੁਸੀਂ ਤਾਂ (ਮਾਮਲਿਆਂ ਦੇ ਬੜੇ ) ਨਰਮ (ਅਰ ) ਰਾਸਤਬਾਜ਼ (ਰਹਿ
(ਗਏ) ਹੋ ॥੮੭॥(ਸ਼ੁਐਬ ਨੇ ) ਆਖਿਆ ਭਿਰਾਓ ! ਭਲਾ ਦੇਖੋ ਤਾਂ ਸਹੀ
ਯਦੀ ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਪਵਰਦਿਗਾਰ ਦੇ ਸਰਲ ਮਾਰਗ ਪਰ ਹਾਂ ਅਰ ਉਹ
ਮੈਨੂੰ ਆਪਣੇ (ਕ੍ਰਿਪਾ ) ਦਵਾਰਾ ਉੱਤਮ (ਅਰਥਾਤ ਹੱਕ ਹਲਾਲ ਦੀ ) ਰੋਜੀ
ਦੇਂਦਾ ਹੈ (ਤਾਂ ਕੀ ਇਸ ਤਰੀਕੇ ਨੂੰ ਛਡ ਕੇ ਤੁਹਾਡੀ ਤਰਹਾ ਹਰਾਮ ਦੀ
ਤਾਂ
Digitized by Panjab Digital Library | www.panjabdigilib.org&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>sn2c2gcmij1h12kik0u3ze2n1zoe3y3</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>ਪੰਨਾ:ਕੁਰਾਨ ਮਜੀਦ (1932).pdf/241</title>
    <ns>250</ns>
    <id>62775</id>
    <revision>
      <id>183903</id>
      <parentid>174967</parentid>
      <timestamp>2024-12-12T13:40:59Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Taranpreet Goswami</username>
        <id>2106</id>
      </contributor>
      <minor />
      <comment>(via JWB)</comment>
      <origin>183903</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="4277" sha1="su4v4eu3o1fbsktn5xo8aks790264f6" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Taranpreet Goswami&quot; /&gt;&lt;/noinclude&gt;ਪਾਰਾ ੧੨
ਸੂਰਤ ਹੂਦ ੧੧
२४१
ਕਮਾਈ ਖਾਣ ਲਗ ਪਵਾਂ ) ਅਰ ਮੈਂ (ਕਦਾਪਿ ) ਨਹੀਂ ਚਾਹੁੰਦਾ ਕਿ ਜਿਸ
(ਕੰਮ ਦੇ ਕਰਨ ) ਥੀਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਹਟਕਦਾ ਹੋੜਦਾ ਹਾਂ ਤੁਹਾਡੇ ਥੀਂ ਉਲਟ
ਆਪ ਓਸਨੂੰ ਕਰਨ ਲਗ ਪਵਾਂ ਮੈਂ ਤਾਂ ਆਪਨੀ ਸਾਮਰਥਾਨੁਸਾਰ (ਲੋਗਾਂ
ਵਿਚ ਵਿਹਾਰ ਦਾ ) ਸੁਧਾਰ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹਾਂ ਹੋਰ ਬਸ ਅਰ (ਇਸ ਸੰਕਲਪ
ਪਰ ) ਮੇਰਾ ਕਾਮਯਾਬ ਹੋਣਾਂ ਤਾਂ ਕੇਵਲ ਖੁਦਾ (ਦੀ ਹੀ ਮਦਦ ) ਨਾਲ
ਸਕਦਾ ਹੈ ਮੈਂ ਤਾਂ ਓਸੇ ਪਰ ਹੀ ਭਰੋਸਾ ਰਖਦਾ ਹਾਂ ਅਰ ਉਸੇ ਦੀ ਤਰਫ
ਝੁਕਦਾ ਹਾਂ॥੮੮॥ ਅਰ ਭਿਰਾਓ | ਮੇਰੀ ਜ਼ਿਦ ਵਿਚ ਆਕੇ ਕਿਤੇ
ਐਸਾ ਪਾਪ ਨਾ ਕਰ ਬੈਠਣਾ ਕਿ ਜੈਸੀ ਵਿਪਤੀ ਨੂਹ ਦੀ ਜਾਤੀ ਤਥਾ
ਹੂਦ ਦੀ ਜਾਤੀ ਤਥਾ ਸਾਲਿਹਾ ਦੀ ਜਾਤੀ ਪਰ ਪ੍ਰਾਪਤ ਹੋ ਚੁਕੀ ਹੈ
(ਉਸ ਪਾਪ ਦੇ ਬਦਲੇ ਵਿਚ ) ਵੈਸੀ ਹੀ ਵਿਪਤੀ ਤੁਹਾਡੇ ਪਰ ਭੀ
ਆ ਪ੍ਰਾਪਤ ਹੋਵੇ ਅਰ ਲੂਤ ਦੀ ਜਾਤੀ (ਵਾਲੇ ਖੋਲੇ ) ਭੀ ਤੁਹਾਡੇ ਕੋਲੋਂ
(ਕੋਈ ) ਦੂਰ ਨਹੀਂ (ਓਹਨਾਂ ਨੂੰ ਦੇਖਕੇ ਹੀ ਸਿਖਮਤ ਲੈ ਸਕਦੇ ਹੋ )
J )
॥੮੯॥ਅਰ ਆਪਣੇ ਪਰਵਰਦਿਗਾਰ ਪਾਸੋਂ (ਆਪਣੇ ਪਿਛਲਿਆਂ
ਗੁਨਾਹਾਂ ਦੀ ) ਮਾਫੀ ਮੰਗੋ ਅਤਏਵ (ਅਗੇ ਵਾਸਤੇ ) ਓਸ ਦੇ ਦਰਬਾਰ
ਵਿਚ ਤੌਬਾ ਕਰੋ ਨਿਰਸੰਦੇਹ ਮੇਰਾ ਪਰਵਰਦਿਗਾਰ ਕਿਰਪਾਲ (ਅਰ)
ਬੜਾ ਪਿਆਰ ਕਰਨ ਵਾਲਾ ਹੈ ॥ ੯੦ ॥ ਉਹ ਲਗੇ ਕਹਿਣ ਕਿ ਸ਼ਐਬ ! ਜੋ
ਬਾਤਾਂ ਤੁਸੀਂ ਕਹਿੰਦੇ ਹੋ ਉਹਨਾਂ ਵਿਚ ਕਈਕੁ ਤਾਂ ਸਾਡੀ ਸਮਝ ਵਿਚ
ਆਉਂਦੀਆਂ ਨਹੀਂ ਏਸ ਥੀਂ ਸਿਵਾ ਅਸੀਂ ਤੈਨੂੰ ਆਪਣਿਆਂ (ਲੋਗਾਂ )
ਵਿਚੋਂ (ਬਹੁਤ ਹੀ ) ਬੋਦਾ ਜਾਣਦੇ ਹਾਂ ਅਰ ਯਦੀ ਤੇਰੀ ਬਿਰਾਦਰੀ ਦੇ
ਲੋਗ ਨਾਂ ਹੁੰਦੇ ਤਾਂ ਅਸੀਂ ਤੈਨੂੰ (ਕਦੇ ਦਾ) ਵਟਿਆਂ ਨਾਲ ਮਾਰ ਸੁਟਦੇ
ਅਰ (ਬਿਰਾਦਰੀ ਤੋਂ ਸਿਵਾ ) ਸਾਡੇ ਪਰ (ਕਿਸੀ ਤਰਹਾਂ ) ਦਾ ਤੁਹਾਡਾ
ਦਬ ਦਬਾ ਤਾਂ ਹੈ ਨਹੀਂ ॥੯੧ ॥ (ਐਬ ਨੇ ) ਉਤਰ ਦਿਤਾ ਕਿ ਭਿਰਾਓ !
ਕੀ ਅੱਲਾ ਨਾਲੋਂ ਵੱਧਕੇ ਤੁਹਾਡੇ ਪਰ ਮੇਰੀ ਬਿਰਾਦਰੀ ਦਾ ਦਬਾਓ ਹੋਯਾ
ਅਰ ਤੁਸਾਂ ਨੇ (ਘੁਮੰਡ ਵਿਚ ਆਕੇ ) ਖੁਦਾ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਪਿਠ ਪਿਛੇ ਸਿਟ
ਦਿਤਾ ਨਿਰਸੰਦੇਹ ਜੋ ਕੁਛ ਤੁਸੀਂ ਕਰਦੇ ਹੋ ਮੇਰੇ ਪਰਵਰਦਿਗਾਰ ਦੇ (ਗਿਆਨ
ਰੂਪੀ ) ਘੇਰੇ ਵਿਚ ਹੈ ॥੯੨ ॥ ਅਰ ਭਿਰਾਓ ਤੁਸੀਂ ਆਪਣੀ ਜਗਹਾਂ ਕਰਮ
ਕਰੋ ਮੈਂ (ਆਪਣੀ ਜਗਹਾਂ)ਅਮਲ ਕਰਦਾ ਹਾਂ ਬੋਹੜਿਆਂ ਦਿਨਾਂ ਵਿਚ ਤੁਹਾਨੂੰ
ਮਾਲੂਮ ਹੋ ਜਾਵੇਗਾ ਕਿ ਕਿਸ ਪਰ ਕਸ਼ਟ ਪ੍ਰਾਪਤਿ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਜੋ ਉਸ
(ਸਾਰਿਆਂ ਦੀ ਦ੍ਰਿਸ਼ਟੀ ਵਿਚ ) ਖਵਾਰ ਕਰ ਦੇਵੇਗਾ ਅਰ ਕੌਣ ਝੂਠਾ ਹੈ
ਅਰ (ਉਸ ਵੇਲੇ ਦੇ ਤੁਸੀਂ ਭੀ ) ਤੀਵਾਨ ਰਹੋ ਮੈਂ ਭੀ ਤੁਹਾਡੇ
ਸਾਥ ਪ੍ਰਤੀਯਾਵਾਨ ਰਹਿੰਦਾ ਹਾਂ ॥ ੯੩ ॥ ਅਰ ਜਦੋਂ ਸਾਡੀ ਆਗਿਅ
Digitized by Panjab Digital Library | www.panjabdigilib.org
1&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>su4v4eu3o1fbsktn5xo8aks790264f6</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>ਪੰਨਾ:ਕੁਰਾਨ ਮਜੀਦ (1932).pdf/242</title>
    <ns>250</ns>
    <id>62776</id>
    <revision>
      <id>183904</id>
      <parentid>174968</parentid>
      <timestamp>2024-12-12T13:41:02Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Taranpreet Goswami</username>
        <id>2106</id>
      </contributor>
      <minor />
      <comment>(via JWB)</comment>
      <origin>183904</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="4133" sha1="fw3dsq04rkgzscbmzw06rhqx9mtqlav" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Taranpreet Goswami&quot; /&gt;&lt;/noinclude&gt;२४२
ਪਾਰਾ ੧੨
ਸੂਰਤ ਹੂਦ ੧੧
(ਵਿਪਤੀ ) ਆ ਪਹੁੰਚੀ ਤਾਂ ਅਸਾਂ ਆਪਣੀ ਮਿਹਰਬਾਨੀ ਸਾਥ ਸ਼ੁਐਬ ਨੂੰ
ਅਰ ਓਹਨਾਂ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਜੋ ਉਸਦੇ ਸਾਥ ਭਰੋਸਾ ਕਰ ਬੈਠੇ ਸਨ ਬਚਾ ਲੀਤਾ
ਅਰ ਜੋ ਲੋਗ ਨਾ ਫਰਮਾਨੀ ਕਰਿਆ ਕਰਦੇ ਸਨ । ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਸਖ਼ਤ ਅਵਾਜ਼
(ਦੇ ਕਸ਼ਟ ) ਨੇ ਆਨ ਘੇਰਿਆ ਤਾਂ (ਜੈਸੇ ) ਆਪਣਿਆਂ ਘਰਾਂ ਵਿਚ
(ਬੈਠੇ ਸਨ ਉਹ ਵੈਸੇ ਬੇਠੇ ਦੇ ) ਬੈਠੇ ਹੀ ਰਹਿ ਗਏ ॥੯੪॥(ਅਰ ਐਸੇ
ਨਾਸ ਹੋਏ ਕਿ ) ਮਾਨੋ (ਕਦੀ ) ਓਹਨਾਂ ਵਿਚ ਵਸੇ ਹੀ ਨਹੀਂ ਸਨ
(ਲੋਗੋ ! ) ਯਾਦ ਰਖੋ ਕਿ ਜਿਸ ਤਰਹਾਂ ਸਮੂਦ ਖੁਦਾ ਦੀ ਦਰਗਾਹੋਂ ਧੜਕਾਰੇ
ਗਏ ਸਨ ਮਦੀਅਨ ਦੇ (ਵਾਸੀ ) ਭੀ ਧਿਕਾਰੇ ਗਏ ॥੬੫॥ ਰੁਕੂਹ ੮ ॥
.
ਅਰ ਅਸਾਂ ਮੂਸਾ ਨੂੰ ਫਿਰਓਨ ਅਰ ਉਸ ਦੇ ਦਰਬਾਰੀਆਂ ਦੀ
ਤਰਫ ਆਪਣੀਆਂ ਨਿਸ਼ਾਨੀਆਂ ਅਰ ਅਕਾਯ ਕੋਟੀਆਂ ਦੇ ਸਾਥ (ਪਯੰਬਰ
ਬਣਾਕੇ ) ਭੇਜਿਆ ॥੯੬ ॥ ਤਾਂ ਲੋਗ ਫਿਰਓਨ ਦੇ ਕਹਿਣੇ ਪਰ
ਤੁਰੇ ਅਰ ਫਿਰਓਨ ਦੀ ਬਾਤ ਕੋਈ ਰਾਹ ਦੀ (ਬਾਤ ) ਤਾਂ ਹੈ ਨਹੀਂ ਸੀ
॥੯੭ ॥ ਪਲੈ ਦੇ ਦਿਨ ਉਹ ਆਪਣੀ ਜਾਤੀ ਦੇ ਅਗੇ ੨ - ਹੋਵੇਗਾ
ਅਰ ਓਹਨਾਂ ਨੂੰ ਨਰਕਾਂ ਵਿਚ ਜਾ ਘੁਸੇੜੇਗਾ ਅਰ (ਬਹੁਤ ਹੀ ) ਨਿਖਿਧ
ਘਾਟ ਹੈ ਜਿਸ ਪਰ (ਏਹ ਲੋਗ ) ਜਾ ਉਤਰੇ ॥ ੯੮ ॥ ਇਸ (ਸੰਸਾਰ )
ਵਿਚ ਭੀ ਲਾਨਤ ਓਹਨਾਂ ਦੇ ਪਿਛੇ ਲਗਾ ਦਿਤੀ ਗਈ ਅਰ ਪਲੇ ਦੇ
ਦਿਨ ਭੀ (ਬਹੁਤ ਹੀ ) ਬੁਰਾ ਇਨਾਮ ਹੈ ਜੋ (ਓਹਨਾਂ ਨੂੰ ) ਦਿਤਾ ਗਿਆ
॥੯੯॥(ਹੇ ਪੈਯੰਬਰ ) । ਇਹ(ਕਿੰਚਤ ਮਾਤੀ )ਨਗਰੀਆਂ ਦੀਆਂ ਖਬਰਾਂ
ਹਨ ਜੋ ਅਸੀਂ ਤੇਰੇ ਅਗੇ ਵਰਣਨ ਕਰਦੇ ਹਾਂ ਇਨ੍ਹਾਂ ਵਿਚੋਂ (ਕਈਕੁ ਤਾਂ
ਵਰਤਮਾਨ ਸਮੇਂ ਤਕ ) ਵਿਦਮਾਨ ਹਨ ਅਰ (ਕਈਕੂ ) ਉੱਜੜ ਪੁਜੜ
(ਗਈਆਂ ) ॥ ੧੦੦ ॥ ਅਰ ਅਸਾਂ ਏਹਨਾਂ ਲੋਕਾਂ ਪਰ (ਕੋਈ )
ਜ਼ੁਲਮ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ ਕਿੰਤੂ ਓਹਨਾਂ ਨੇ (ਸਾਡੀ ਆਗਿਆ ਉਲੰਘਣ ਕਰਕੇ )
ਆਪਣੇ ਪਰ ਆਪ ਜ਼ੁਲਮ ਕੀਤਾ ਤਾਂ (ਹੇ ਪੈਯੰਬਰ () ਜਦੋਂ ਤੇਰੇ ਪਰ-
ਵਰਦਿਗਾਰ ਦੀ ਆਗਿਆ (ਕਸ਼ਟ ) ਆ ਪ੍ਰਾਪਤ ਹੋਇਆ ਤਾਂ ਖੁਦਾ ਤੋਂ ਸਿਵਾ
(ਦੇ
(ਵਿਪਤੀ ਦੇ ਵੇਲੇ ) ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਮਾਬੂਦਾਂ ਨੂੰ ਉਹ ਲੋਗ ਪੁਕਾਰਿਆ ਕਰਦੇ
ਸਨ (ਹੁਣ ) ਉਹ ਓਹਨਾਂ ਦੇ ਕਿਸੇ ਕੰਮ ਵੀ ਨਾ ਆਏ ਪ੍ਰਤਯਤ (ਉਲਟੇ) ਹੋਰ
ਏਹਨਾਂ ਦੇ ਉਜਾੜਨ ਦਾ ਕਾਰਣ ਹੋਏ (ਭਾਵ ਏਹਨਾਂ ਦੀ ਹੀ ਪੂਜਾ ਦੇ
ਸਬਝੋਂ ਏਹਨਾਂ ਪਰ ਕਸ਼ਟ ਆ ਪ੍ਰਾਪਤ ਹੋਇਆ )।।੧੦੧॥ ਅਰ(ਹੇ ਪੈਯੰ
ਬਰ ) ਜਦੋਂ ਵਸਤੀਆਂ ਦੇ ਲੋਗ ਹੂੜ ਮਾਰੀ ਕਰਨ ਲਗ ਪੈਂਦੇ ਹਨ ਅਰ
ਤੁਹਾਡਾ ਪਰਵਰਦਿਗਾਰ ਓਹਨਾਂ ਨੂੰ (ਕਸ਼ਟ ਵਿਚ ) ਆ ਪਕੜਦਾ
ਅਰ ਓਸ ਦੀ ਪਕੜ ਐਸੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਨਿਰਸੰਦੇਹ ਓਸ ਦੀ ਪਕੜ (ਬੜੀ )
400
H
f
Digitized by Panjab Digital Library | www.panjabdigilib.org&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>fw3dsq04rkgzscbmzw06rhqx9mtqlav</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>ਪੰਨਾ:ਕੁਰਾਨ ਮਜੀਦ (1932).pdf/243</title>
    <ns>250</ns>
    <id>62777</id>
    <revision>
      <id>183905</id>
      <parentid>174969</parentid>
      <timestamp>2024-12-12T13:41:05Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Taranpreet Goswami</username>
        <id>2106</id>
      </contributor>
      <minor />
      <comment>(via JWB)</comment>
      <origin>183905</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="4269" sha1="olvea1718kb2injvf6mi32lx0amuzim" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Taranpreet Goswami&quot; /&gt;&lt;/noinclude&gt;ਕੀਤਾ
&lt;p E F #FF
ਜਨ
राठे
-
ਦੀ
ਤਰ
ਪਰ
ਗਾ
ਪੀਰੀ ੧੨
ਸੂਰਤ ਹੂਦੇ ੧੧
२४३
-
1
ਦਰਦਨਾਕ (ਅਰ ਬੜੀ ) ਸਖਤ ਹੈ ॥ ੧੦੨ ॥ ਇਹਨਾਂ (ਪ੍ਰਸੰਗਾਂ ) ਵਿਚ
ਓਸ ਆਦਮੀ ਵਾਸਤੇ ਜੋ ਅੰਤ ਦੇ ਦੁਖ ਤੋਂ ਡਰੇ ਇਕ ਸਿਖਿਆ ਹੈ
ਅੰਤ ਦਾ ਦਿਨ ਓਹ ਦਿਨ ਹੋਵੇਗਾ ਕਿ ਜਦੋਂ (ਸਾਰੇ ) ਲੋਗ ਇਕ
ਵਿਚ ਕੀਤੇ ਜਾਣਗੇ ਅਰ ਅੰਤ ਦਾ ਦਿਨ ਓਹ ਦਿਨ ਹੋਵੇਗਾ ਜਦੋਂ ਕਿ
(ਸਾਰੇ ਹੀ ਸਾਡੇ ਸਨਮੁਖ ) ਇਕਤ੍ਰ ਕੀਤੇ ਜਾਣਗੇ ॥੧੦੩॥ ਅਰ ਅਸੀਂ
ਕੇਵਲ ਥੋੜੇ ਸਮੇਂ ਲਈ ਉਸ ਮਯਾਦ ਨੂੰ (ਕਿਸੇ ਕਾਰਣ ਪਰ) ਫਿਲ
ਦੇ ਬੈਠੇ ਹਾਂ ॥ ੧੦੪ ॥ ਜਦੋਂ ਉਹ ਸਮਾਂ ਆਵੇਗਾ ਤਾਂ (ਡਰ ਦੇ ਮਾਰੇ )
ਖੁਦਾ ਦੇ ਹੁਕਮ ਤੋਂ ਸਿਵਾ ਕੋਈ ਆਦਮੀ ਬਾਤ (ਤਕ ਬੀ ) ਨਹੀਂ ਕਰ
ਸਕੇਗਾ ਅਤਏਵ (ਉਸ ਸਮੇਂ ਦੋ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੇ ਲੋਗ ਹੋਣਗੇ ) ਕਈ
ਕੁਕਰਮੀ ਅਰ ਕਈਕੁ ਸੁਕਰਮੀ ॥੧੦੫॥ ਤਾਂ ਜੋ ਕੁਕਰਮੀ ਹਨ ਉਹ
ਨਰਕਾਂ ਵਿਚ ਹੋਣਗੇ ਉਥੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਚਿਚਲਾਣਾ ਅਰ ਧਾਹੀਂ ਮਾਰਨੀਆਂ
(ਲਗੀਆਂ ) ਹੋਣਗੀਆਂ॥ ੧੦੬ ॥ (ਅਰ ) ਯਾਵਤਕਾਲ ਆਗਾਸ ਧਰਤ
(ਕਾਇਮ ) ਹੈ ਨਿਤਰਾਂ (ਨਿਤਰਾਂ ) ਉਸੇ ਵਿਚ ਹੀ ਰਹਿਣਗੇ ਪਰੰਚ (ਹੇ
ਪੈਯੰਬਰ ) ਜਿਸ ਨੂੰ ਤੁਹਾਡਾ ਪਰਵਰਦਿਗਾਰ (ਮੁਕਤਿ ਦੇਣੀ ) ਚਾਹੇ ਨਿਰਮੈਸੇ
ਤੁਹਾਡਾ ਪਰਵਦਿਗਾਰ ਜੋ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹੈ ਕਰ ਲੈਂਦਾ ਹੈ ॥੧੦੭॥ ਅਰ ਜੋ
ਲੋਗ ਸੁਕਰਮੀ ਹਨ ਤਾਂ (ਉਹ ) ਸਵਰਗ ਵਿਚ ਹੋਣਗੇ (ਅਰ ) )
ਜਦੋਂ ਤੱਕ ਧਰਤ ਆਗਾਸ (ਕਾਇਮ ) ਹੈ ਬਰਾਬਰ ਉਸੇ ਵਿਚ ਹੀ
ਰਹਿਣਗੇ ਪਰੰਤੂ ਜਿਸ ਨੂੰ ਖੁਦਾ ਚਾਹੇ (ਸਜਾ ਦੇ ਕੇ ਦੇਰੀ ਸਾਥ ਸਵਰਗ
ਵਿਚ ਪਰਾਪਤਿ ਕਰੇ ਅਰ ਇਹ ਸਵਰਗ ਖੁਦਾ ਦੀ) ਦਾਤ ਹੈ ਜਿਸ ਦਾ ਕਦੇ ਭੀ
ਅੰਤ ਹੀ ਨਹੀਂ ॥ ੧੦੮ ॥ ਤਾਂ (ਹੇ ਪੈਯੰਬਰ ) ਏਹ (ਮੁਸ਼ਿਰਿਕੀਨ ) ਜੋ
(ਬੁਤਾਂ ਦੀ ) ਪੂਜਾ ਕਰਦੇ ਹਨ ਓਸ ਦੇ ਪ੍ਰਸੰਗ ਵਿਚ ਤੁਸਾਂ ਕਿਸੀ ਤਰਹਾਂ
ਦੇ ਭ੍ਰਮ ਵਿਚ ਨਾ ਪੜ ਜਾਣਾ ਜੈਸੀ ਪੂਜਾ (ਬਿਨਾ ਬਿਚਾਰੇ ਏਹਨਾਂ ਥੀਂ )
ਪਹਿਲਾਂ ਇਹਨਾਂ ਦੇ ਪਿਤਾ ਪਿਤਾਮਹ ਕਰਦੇ ਆਏ ਹਨ ਵੈਸੀ ਹੀ ਪੂਜਾ
(ਬਿਨਾ ਬਿਚਾਰੇ )ਏਹ ਲੋਗ ਭੀ ਕਰਦੇ ਹਨ ਅਰ ਅਸੀਂ(ਲੈ ਦੇ ਦਿਨ ਕਸ਼ਟ
ਵਿਚੋਂ ) ਏਹਨਾਂ ਦਾ ਵਿਭਾਗ ਇਹਨਾਂ ਨੂੰ ਯੂਨਾਧਿਕ ਤੋਂ ਬਿਨਾ ਪੂਰਾ ੨
ਪ੍ਰਦਾਨ ਕਰ ਦੇਵਾਂਗੇ॥ ੧੦੯॥ਰਕੂਹ ੬ ॥
ਧ
(£
ਆ
ਰਾਂ
ਤਾਂ
3-
ਦੇ
ਅਰ ਅਸਾਂ ਮੂਸਾ ਨੂੰ (ਤੌਰਾਤ ) ਪੁਸਤਕ ਦਿਤੀ ਸੀ ਤਾਂ ਲਗੇ ਲੋਗ
ਓਸ ਦੇ ਵਿਚ ਘਾਟੇ ਵਾਧੇ ਕਰਨ ਅਰ (ਹੇ ਪੈਯੰਬਰ ) ਯਦੀ ਤੁਹਾਡੇ ਪਰ
ਵਰਦਿਗਾਰ ਨੇ ਪਹਿਲਾਂ ਤੋਂ ਹੀ ਇਕ ਬਾਰਤਾ ਨਾਂ ਦਸ ਦਿਤੀ ਹੁੰਦੀ (ਕਿ
ਨੂੰ ਹੀ ਸਰਵ ਫੈਸਲਾ ਹੋਵੇਗਾ ) ਤਾਂ ਲੋਕਾਂ ਵਿਚ (ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਘਾਟੇ
ਵਾਧੇ ਦਾ ਕਦੇ ਦਾ ) ਫੈਸਲਾ ਹੋ ਗਿਆ ਹੁੰਦਾ . ਅਰ ਇਹ ਲੋਗ (ਅਰ-
Digitized by Panjab Digital Library | www.panjabdigilib.org&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>olvea1718kb2injvf6mi32lx0amuzim</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>ਪੰਨਾ:ਕੁਰਾਨ ਮਜੀਦ (1932).pdf/244</title>
    <ns>250</ns>
    <id>62778</id>
    <revision>
      <id>183906</id>
      <parentid>174970</parentid>
      <timestamp>2024-12-12T13:41:08Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Taranpreet Goswami</username>
        <id>2106</id>
      </contributor>
      <minor />
      <comment>(via JWB)</comment>
      <origin>183906</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="4306" sha1="g0yv2nf0b5efpjw5cpvp5q5nl6fi42f" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Taranpreet Goswami&quot; /&gt;&lt;/noinclude&gt;२४४
ਪਾਰਾ ੧੨
ਸੂਰਤ ਹੂਦ ੧੧
ਥਾਤ ਮੱਕੇ ਦੇ ਕਾਫਰ ਭੀ ) ਕੁਰਾਨ ਦੀ ਤਰਫੋਂ ਐਸੇ ਭਰਮ ਵਿਚ (ਪਏ
ਹੋਏ ) ਹਨ ਜਿਸ ਨੇ (ਏਹਨਾਂ ਨੂੰ ) ਹਕਿਆਂ ਬਕਿਆਂ ਕਰ ਛਡਿਆ ਹੈ
॥ ੧੧੦ ॥ ਅਰ ਤੁਹਾਡਾ ਪਰਵਰਦਿਗਾਰ ਏਹਨਾਂ (ਸਭਨਾਂ ) ਨੂੰ ਏਹਨਾਂ
ਦੇ ਕਰਮਾਂ ਦਾ ਫਲ ਪੂਰਾ ਪੂਰਾ ਅਵਸ਼ ਹੀ ਦੇ ਕੇ ਰਹੇਗਾ ਕਿਉਂ ਕਿ ਜੈਸੇ ੨
ਕਰਮ ਏਹ ਲੋਗ ਕਰ ਰਹੇ ਹਨ ਉਸ ਨੂੰ (ਸਾਰੀ ) ਖਬਰ ਹੈ ॥੧੧੧॥
ਤਾਂ (ਹੇ ਪੈਯੰਬਰ ) ਜੈਸੀ ਤੁਹਾਨੂੰ ਆਗਿਆ ਦਿਤੀ ਗਈ ਹੈ ਤੁਸੀਂ ਅਰ ਜੋ
ਲੋਗ (ਸ਼ਿਰਕ ਤਥਾ ਕੁਫਰ ਥੀਂ ) ਤੋਬਾ ਕਰਕੇ ਤੁਹਾਡੇ ਸਾਥ (ਹੋ ਗਏ )
ਹਨ (ਓਹ ਸਾਰੇ ਹੀ ਦੀਨ ਇਸਲਾਮ ਪਰ) ਪੱਕੇ ਥਿੜੇ ਰਹੋ ਅਰ
ਸੀਮਾਂ ਨੂੰ ਨਾ ਉਲੰਘਣ ਕਰੋ ਨਿਰਸੰਦੇਹ ਜੋ ਕੁਛ ਭੀ ਤੁਸੀਂ ਲੋਗ
ਕਰਦੇ ਹੋ ਖੁਦਾ ਦੇਖਦਾ ਹੈ ॥੧੧੨॥ ਅਰ (ਮੁਸਲਮਾਨੋ () ਜਿਨਾਂ
ਲੋਗਾਂ ਨੇ (ਸਾਡੀ ) ਨਾ ਫਰਮਾਨੀ ਕੀਤੀ ਉਨਹਾਂ ਦੀ ਤਰਫ ਨਾ ਝੁਕਣਾ
ਨਹੀਂ ਤਾਂ (ਨਰਕਾਗਨੀ ) ਤੁਹਾਨੂੰ ਆ ਲਗੇਗੀ। ਅਰ ਖੁਦਾ ਤੋਂ ਸਿਵਾ
ਤੁਹਾਡਾ ਕੋਈ ਮਦਦਗਾਰ ਤਾਂ ਹੈ ਨਹੀਂ ਤਾਂ (ਆਗਿਆ ਭੰਗੀ ਪੁਰਖਾਂ ਦੀ
ਤਰਫ ਫਿਰਨ ਦੀ ਸੂਰਤ ਵਿਚ ਉਸ ਦੀ ਤਰਫੋਂ ਭੀ ) ਤੁਹਾਨੂੰ ਮਦਦ ਨਹੀਂ
ਮਿਲੇਗੀ ॥ ੧੧੩ ॥ ਅਰ (ਹੇ ਪੈਯੰਬਰ ) ਦਿਨ ਦੇ ਦੋਨੇਂ ਸਿਰੇ (ਅਰ-
ਥਾਤ ਸਾਯੰ ਪ੍ਰਾਂਤ ) ਅਰ ਰਾਤ੍ਰੀ ਦੇ ਆਦ ਵਿਚ ਨਿਮਾਜ ਪੜ੍ਹਿਆ ਕਰੋ
ਕਿਉਂਕਿ ਭਲਾਈ ਬੁਰਾਈ ਨੂੰ ਦੂਰ ਕਰ ਦੇਂਦੀਆਂ ਹੈਂ ਜੋ ਲੋਗ (ਪਰਮੇਸੁਰ
ਦਾ ) ਭਜਨ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਹਨ ਓਹਨਾਂ ਵਾਸਤੇ (ਇਹ ਸਾਡੀ ਆਗਿਆ ਇਕ
ਤਰਹਾਂ ਦੀ ) ਚਿਤਾਵਨੀ ਹੈ ॥੧੧੪॥ ਅਰ (ਹੇ ਪੈਯੰਬਰ ਬੰਦਗੀ ਦੀ
ਖੇਚਲ ਖਿਜਾਲਤ ਨੂੰ ਪ੍ਰਸੰਨਤਾਈ ਸਾਥ ) ਝਲਿਆ ਕਰੋ ਕਿਉਂਕਿ ਅੱਲਾ
ਸੁਧਰਮੀ ਪੁਰਖਾਂ ਦੇ ਪਰਯਤਨ ਨੂੰ ਵਿਅਰਥ ਨਹੀਂ ਹੋਣ ਦੇਂਦਾ ॥੧੧੫॥
ਤਾਂ ਜੋ ਉਮਤਾਂ ਤੁਸਾਂ ਥੀਂ ਪਹਿਲਾਂ ਹੋ ਚੁਕੀਆਂ ਹਨ ਓਹਨਾਂ ਵਿਚ (ਸੰਸਾਰ
ਦੀ ) ਭਲਾਈ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਭੀ ਕਿਉਂ ਨਾ ਹੋਏ ਕਿ (ਲੋਗਾਂ ਨੂੰ) ਸੰਸਾਰ
ਵਿਚ ਫਸਾਦ ਕਰਨ ਤੋਂ ਰੋਕਦੇ (ਸੋ ਐਸੇ ਲੋਗ ਹੈਸਨ ਤਾਂ ਸਹੀ) ਪਰੰਚ ਨਿਊਨ
(ਇਹ ਵਹੀ ਲੋਗ ਸਨ) ਜਿਨਹਾਂ ਨੂੰ ਅਸਾਂ (ਕਸ਼ਟ ਤੋਂ) ਬਚਾ ਲੀਤਾ ਅਰ
ਜਿਨਹਾਂ ਲੋਗਾਂ ਨੇ ਆਗਿਆ ਉਲੰਘਣ ਕੀਤੀ ਸੀ ਉਹ ਤਾਂ (ਓਹਨਾਂ
ਸੀ
ਹੀ ਸੰਸਾਰਿਕ ਸਾਦਾਂ) ਦੇ ਪਿਛੇ ਪੜੇ ਰਹੇ ਜੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਦਿਤੇ ਗਏ ਸਨ ਅਰ
ਇਹ ਲੋਗ ਕੁਛ ਹੈਸਨ ਭੀ ਬਦਕਿਰਦਾਰ ॥੧੧੬॥ ਅਰ (ਹੇ ਪੈਯੰਬਰ)
ਤੁਹਾਡਾ ਪਰਵਰਦਿਗਾਰ ਕੁਛ ਐਸਾ (ਬੇ ਇਨਸਾਫ ਨਹੀਂ) ਕਿ ਨਗਰਾਂ ਨੂੰ
ਐਸੇ ਹੀ ਰਿਵਾਣ ਕੇ ਮਾਰ ਸਿਟੇ ਅਰ ਓਥੋਂ ਦੇ ਲੋਗ ਸੁਕਰਮੀ ਹੋਣ
॥੧੧੭॥ ਅਰ ਯਦੀ ਤੁਹਾਡਾ ਪਰਵਰਦਿਗਾਰ ਚਾਹੁੰਦਾ ਤਾਂ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ
(f
G
n
f
5 m
Digitized by Panjab Digital Library | www.panjabdigilib.org&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>g0yv2nf0b5efpjw5cpvp5q5nl6fi42f</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>ਪੰਨਾ:ਕੁਰਾਨ ਮਜੀਦ (1932).pdf/245</title>
    <ns>250</ns>
    <id>62779</id>
    <revision>
      <id>183907</id>
      <parentid>174971</parentid>
      <timestamp>2024-12-12T13:41:10Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Taranpreet Goswami</username>
        <id>2106</id>
      </contributor>
      <minor />
      <comment>(via JWB)</comment>
      <origin>183907</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="3943" sha1="37zryg4wf8a9cp4hs4hpjt3rwp1542e" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Taranpreet Goswami&quot; /&gt;&lt;/noinclude&gt;२
T
日
5
ਪਾਰਾ ੧੨
ਸੂਰਤ ਯੂਸਫ ੧੨
੨੪੫,
ਇਕ ਮਤ ਦੇ ਹੀ ਕਰ ਦੇਂਦਾ ਪਰੰਤੂ ਲੋਗ ਸਦੈਵ (ਆਪਸ ਵਿਚ)
ਵਿਭੇਦ ਕਰਦੇ ਰਹਿਣਗੇ॥ ੧੧੮॥ ਪਰੰਚ ਜਿਸ ਪਰ ਤੁਹਾਡਾ ਪਰਵਰਦਿਗਾਰ
ਕਿਰਪਾ ਕਰੇ ਅਰ ਇਸੇ ਵਾਸਤੇ ਹੀ ਤਾਂ ਓਹਨਾਂ ਨੂੰ ਉਤਪਤ ਕੀਤਾ ਹੈ ਅਰ
(ਇਸੇ ਵਿਭੇਦ ਕਰਕੇ ਹੀ) ਤੁਹਾਡੇ ਪਰਵਰਦਿਗਾਰ ਦੀ ਆਗਿਆ ਪੂਰੀ ਹੋ ਕੇ
ਰਹੇਗੀ ਕਿ ਅਸੀਂ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਅਰ ਬਨੀ ਆਦਮ ਸਾਰਿਆਂ ਨਾਲ ਨਰਕ
ਭਰ ਦੇਵਾਂਗੇ॥ ੧੧੯॥ ਅਰ (ਹੇ ਪੈਯੰਬਰ ਦੂਸਰਿਆਂ) ਪੈਯੰਬਰਾਂ ਦੇ ਜਿਤਨੇ
ਪਰਸੰਗ ਅਸੀਂ ਤੇਰੇ ਅਗੇ ਵਰਣਨ ਕਰਦੇ ਹਾਂ ਓਹਨਾਂ ਦੇ ਸਬਤੋਂ
ਅਸੀਂ ਤੇਰੇ ਦਿਲ ਨੂੰ ਧਰਵਾਸ ਦੇਂਦੇ ਹਾਂ ਅਰ ਏਹਨਾਂ (ਪਰਸੰਗਾਂ ਦੇ
ਬ੍ਰਿਤਾਂਤ) ਵਿਚ (ਇਕ ਤਾਂ ਜੋ) ਸੱਚੀ ਬਾਤ (ਸੀ ਓਹ) ਤੁਹਾਡੇ ਪਾਸ
ਪਹੁੰਚੀ ਅਰ (ਇਸ ਥੀਂ ਵਧਕੇ ਏਹਨਾਂ ਵਿਚ) ਮੁਸਲਮਾਨਾਂ ਵਾਸਤੇ
ਸਿਖ ਅਰ ਉਪਦੇਸ਼ (ਭੀ ਹੈ ) ॥੧੨੦॥ ਅਰ (ਹੇ ਪੈ ੰਬਰ )
ਜੋ ਲੋਗ ਭਰੋਸਾ ਨਹੀਂ ਕਰਦੇ ਓਹਨਾਂ ਨੂੰ ਕਹਿ ਦਿਓ ਕਿ ਤੁਸੀਂ ਆਪਣੀ
ਜਗ੍ਹਾ ਕਰਮ ਕਰੋ ਅਰ ਅਸੀਂ (ਮੁਸਲਮਾਨ ਆਪਣੀ ਜਗ੍ਹਾ) ਕਰਮ ਕਰਦੇ
ਹਾਂ॥੧੨੧॥ ਅਰ ਤੁਸੀਂ ਭੀ (ਖ਼ੁਦਾ ਦੀ ਆਗਿਆ ਦੇ) ਪ੍ਰਤੀਤਵਾਨ
ਰਹੋ ਅਸੀਂ (ਮੁਸਲਮਾਨ) ਭੀ ਪ੍ਰਤੀਤਵਾਨ ਰਹਿੰਦੇ ਹਾਂ॥੧੨੨ ॥ ਅਰ
ਧਰਤ ਅਗਾਸ ਵਿਚ ਜੋ ਗੁਪਤ ਬਾਤਾਂ ਹਨ ਓਹਨਾਂ ਦਾ ਗਿਆਨ ਅੱਲਾ
ਨੂੰ ਹੀ ਹੈ ਅਰ ਸਾਰੀਆਂ ਬਾਤਾਂ ਦਾ (ਉਪਾਦਾਦ ਕਾਰਣ ਅਰ ਨਮਿਤ ਕਾਰਣ
ਆਖਰ ਕਾਰ ਖੁਦਾ ਹੀ ਹੈ ਤਾਂ (ਹੇ ਪੈਯੰਬਰ) ਉਸ ਦੀ ਬੰਦਗੀ ਕਰੋ ਅਰ
ਓਸੇ ਪਰ ਭਰੋਸਾ ਰਖੋ ਅਰ ਜੋ ਕੁਛ ਤੁਸੀਂ ਲੋਗ ਕਰ ਰਹੇ ਹੋ ਤੁਹਾਡਾ ਪਰਵ-
ਰਦਿਗਾਰ ਉਸ (ਬਾਤ) ਥੀਂ ਗਾਫਿਲ ਨਹੀਂ ॥੧੨੩ ॥ ਰੁਕੂਹ ੧੦॥
ਸੂਰਤ ਯੂਸਫ਼ ਮੱਕੇ ਵਿਚ ਉਤਰੀ ਏਸ ਦੀਆਂ ਇਕ
ਸੌ ਗਿਆਰਾਂ ਆਯਤਾਂ ਅਰ ਬਾਰਾਂ ਰੁਕੇਹ ਹਨ।
(ਪ੍ਰਭ) ਅੱਲਾ ਦੇ ਨਾਮ ਨਾਲ (ਜੋ) ਅਤੀ ਦਿਆਲੂ (ਅਰ) ਕਿਰ
ਪਾਲੂ (ਹੈ) ਅਲਫ ਲਾਮ ਰਾ ॥ (ਏਹ) (ਸੂਰਤ) ਪਰਗਟ ਪੁਸਤਕ (ਅਰਥਾਤ
ਕੁਰਾਨ) ਦੀਆਂ ਕੁਝ ਆਇਤਾਂ ਹਨ ॥ ੧ ॥ ਅਸਾਂ ਏਸ ਕੁਰਾਨ ਨੂੰ
ਅਰਬੀ ਬੋਲੀ ਵਿਚ (ਏਸੇ ਵਾਸਤੇ) ਉਤਾਰਿਆ ਹੈ ਤਾ ਕਿ ਤੁਸੀਂ
(ਅਰਬ ਦੇ ਲੋਗ ਦੇਸ਼ ਬੋਲੀ ਹੋਣ ਦੇ ਸਬਬ ਏਸ ਨੂੰ ਭਲੀ ਤਰਹਾਂ)
ਸਮਝ ਲਵੋ (ਅਰ ਤੁਹਾਡੇ ਦ੍ਵਾਰਾ ਦੂਸਰੇ ਆਦਮੀ ਸਮਝ ਲੈਣ)॥ ੨ ॥ (ਹੇ
ਪੈਯੰਬਰ) ਅਸੀਂ ਤੇਰੀ ਤਰਫ ਵਹੀ ਦੇ ਦ੍ਵਾਰਾ ਇਹ ਮੂਰਤ ਭੇਜ ਕੇ
ਤੇਲੇ ਅਗੇ ਉਤਮੋਤਮ ਇਕ ਕਥਾ ਵਰਣਨ ਕਰਦੇ ਹਾਂ ਅਗ ਤੁਸੀਂ ਏਸ
Digitized by Panjab Digital Library | www.panjabdigilib.org&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>37zryg4wf8a9cp4hs4hpjt3rwp1542e</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>ਪੰਨਾ:ਕੁਰਾਨ ਮਜੀਦ (1932).pdf/246</title>
    <ns>250</ns>
    <id>62780</id>
    <revision>
      <id>183908</id>
      <parentid>174972</parentid>
      <timestamp>2024-12-12T13:41:13Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Taranpreet Goswami</username>
        <id>2106</id>
      </contributor>
      <minor />
      <comment>(via JWB)</comment>
      <origin>183908</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="4104" sha1="qhnc4cg0p5e05zrtpxyuj660rt55oer" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Taranpreet Goswami&quot; /&gt;&lt;/noinclude&gt;੨੪੬
ਪੀਰਾਂ ੧੨
ਸੂਰਤ ਯੂਸਫ ੧੨
(ਸੂਰਤ ਦੇ ਉਤਰਨ) ਥੀਂ ਪਹਿਲਾਂ (ਏਹਨਾਂ ਬਾਤਾਂ ਥੀਂ) ਨਿਸਚੇ ਬੇ
ਖਬਰ ਸੀ ॥ ੩ ॥ ਇਕ ਸਮਾਂ ਸੀ ਕਿ ਯੂਸਫ ਨੇ ਆਪਣੇ
ਪਿਤਾ (ਯਾਕੂਬ) ਨੂੰ ਕਹਿਆ ਕਿ ਹੇ ਪਿਤਾ ਜੀ ! ਮੈਂ ਗਿਆਰਾਂ ਨਛਤ੍ਰਾਂ ਨੂੰ ਅਰ
ਚੰਦ ਸੂਰਜ ਨੂੰ (ਸੁਪਨੇ ਵਿਚ ਕੀ) ਦੇਖਦਾ ਹਾਂ ਕਿ ਇਹ ਸਾਰੇ ਮੈਨੂੰ ਮੱਥਾ ਟੇਕ
ਰਹੇ ਹਨ॥੪॥(ਯਾਕੂਬ ਨੇ) ਕਹਿਆ ਹੇ ਪੁਤ੍ਰ ਕਿਤੇ ਆਪਣੇ ਸੁਪਨੇ ਨੂੰ
ਆਪਣੇ ਭਰਾਵਾਂ ਅਗੇ ਨਾ ਕਹਿ ਬੈਠਣਾਂ ਕਿ (ਉਹ ਸੁਣ ਲੈਣਗੇ ਤਾਂ
ਤੈਨੂੰ (ਕਿਸੇ ਨਾ ਕਿਸੇ ਵਿਪਤਿ ਵਿਚ) ਫਸਾ ਦੇਣ ਦੀਆਂ ਤਦਬੀਰਾਂ ਕਰਨ
ਲਗਣਗੇ ਇਸ ਵਿਚ ਸੰਦੇਹ ਨਹੀਂ ਕਿ ਸ਼ੈਤਾਨ ਆਦਮੀ ਦਾ ਖੁਲਮ-ਲਾ
ਵੈਰੀ ਹੈ ॥੫॥ ਅਰ (ਉਹ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਬਹਿਕਾਯਾਂ ਥੀਂ ਬਿਨਾਂ ਨਹੀਂ
ਛਡੇਗਾ) ਅਰ (ਜੈਸਾ ਤੂੰ ਸੁਪਨਾ ਦੇਖਿਆ ਹੈ) ਐਸੇ ਹੀ (ਹੋਵੇਗਾ ਕਿ) ਤੇਰਾ
ਪਰਵਰਦਿਗਾਰ ਤੈਨੂੰ (ਮੇਰੀ ਵੰਸ਼ ਵਿਚ) ਉੱਤਮ ਕਰੇਗਾ ਅਰ ਤੈਨੂੰ
(ਸੁਫਨੇ ਦੇ) ਬਾਰਤਾ ਕਹਿਣ ਦੀ ਵਿਯਾ ਪ੍ਰਦਾਨ ਕਰੇਗਾ ਅਰ ਜਿਸ
ਤਰਹਾਂ ਖੁਦਾ ਨੇ ਆਪਣੀ ਨਿਆਮਤ ਪਹਿਲੇ ਤੇਰੇ ਦਾਦੇ ਅਪਰਦਾਦੇ ਇਸ-
ਹਾਕ ਅਰ ਇਬਰਾਹੀਮ ਪਰ ਪੂਰੀ ਕੀਤੀ ਸੀ ਉਸੀ ਤਰਹਾਂ ਤੇਰੇ ਪਰਂ ਅਰ
ਯਾਕੂਬ ਦੀ ਵੰਸ (ਅਰਥਾਤ ਮੇਰੀ) ਨਸਲ ਪਰ ਪੂਰੀ ਕਰੇਗਾ ਨਿਰਸੰਦੇਹ ਤੇਰਾ
ਪਰਵਰਦਿਗਾਰ (ਸਾਰਿਆਂ ਦੇ ਹਾਲ ਦਾ ) ਯਾਤਾ (ਅਰ ) ਹਿਕਮਤ
ਵਾਲਾ ਹੈ ॥ ੬ ॥ ਰੁਕੂਹ ੧॥
(ਹੇ ਪੈਯੰਬਰ ਯਹੂਦ ) ਜੋ (ਤੇਰੇ ਸਾਥ ਪ੍ਰੀਖਯਾ ਦੇ ਕਾਰਨ ਬਨੀ ਅਸ
ਰਾਈਲ ਦੇ ਮਿਸਰ ਵਿਚ ਆਬਾਦ ਹੋਣ ਦੇ ਸਬਝੋਂ ) ਪੁਛਦੇ ਹਨ ਓਹਨਾਂ
ਵਾਸਤੇ ਯੂਸਫ ਅਰ ਉਸ ਦੇ ਭਿਰਾਵਾਂ (ਦੇ ਬਿਰਤਾਂਤਾਂ ) ਵਿਚ (ਖੁਦਾ ਦੀ
ਕੁਦਰਤ ਦੀਆਂ ਨਿਰਸੰਦੇਹ (ਬਹੁਤ ) ਨਿਸ਼ਾਨੀਆਂ ਹਨ ॥ ੭ ॥ ਕਿ ਜਦੋਂ
(
ਯੂਸਫ ਦੇ (ਮਾਤਰ ) ਭਿਰਾਵਾਂ ਨੇ (ਆਪਸ ਵਿਚ ) ਕਹਿਆ ਯਪਿ
ਅਸਾਂ (ਸਹੋਦਰ ) ਭਿਰਾਵਾਂ ਦਾ ਯੂਥ ਭਾਰਾ ਹੈ ਤਥਾਪਿ ਯੂਸਫ ਅਰ
)
ਓਸ ਦਾ (ਸਹੋਦਰ ) ਭਿਰਾ (ਬਿਨਯਾਮੀਨ ) ਸਾਡੇ ਪਿਤਾ ਨੂੰ ਸਾਡੇ
ਨਾਲੋਂ ਨਿਰਸੰਦੇਹ ਅਧਿਕਤਰ ਅਧਿਕ ਹੀ ਪ੍ਯਾਰੇ ਹਨ ਕੋਈ ਸੰਸਾ ਨਹੀਂ
ਕਿ ਪਿਤਾ ਜੀ ਪਰਤੱਛ ਭੁਲ ਪਰ ਹਨ ॥ ੮ ॥ (ਤਾਂ ਯਾਂ ) ਯੂਸਫ ਨੂੰ ਮਾਰ
ਸਿਟੋ ਅਥਵਾ ਓਸ ਨੂੰ ਕਿਸੇ (ਹੋਰ ) ਜਹਾਂ ਸਿਟ ਆਓ ਤਾਂ ਪਿਤਾ ਜੀ ਦਾ
ਧਿਆਨ ਸਿਰਫ ਤੁਹਾਡੀ ਤਰਫ ਹੀ ਰਹੇਗਾ ਅਰ ਉਸਦੇ ਪਿਛੋਂ ਤੁਹਾਡੇ (ਸਾਰੇ)
ਹੀ ਕੰਮ ਰਾਸ ਹੋ ਜਾਣਗੇ ॥ ੯ ॥ ਉਹਾਂ ਵਿਚੋਂ ਇਕ ਬੋਲਣ ਵਾਲਾ ਬੋਲ
ਉਠਿਆ ਯੂਸਫ ਨੂੰ ਜਾਨੋ ਤਾਂ ਨਾ ਮਾਰੋ ਹਾਂ ਜੇ . ਤੁਹਾਡਾ (ਐਸਾ ਹੀ ) ਸੰਕ-
3
al
n
fa
ਦੇਖ
Digitized by Panjab Digitat Library | www.panjabdigilib.org&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>qhnc4cg0p5e05zrtpxyuj660rt55oer</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>ਪੰਨਾ:ਕੁਰਾਨ ਮਜੀਦ (1932).pdf/247</title>
    <ns>250</ns>
    <id>62781</id>
    <revision>
      <id>183909</id>
      <parentid>174974</parentid>
      <timestamp>2024-12-12T13:41:15Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Taranpreet Goswami</username>
        <id>2106</id>
      </contributor>
      <minor />
      <comment>(via JWB)</comment>
      <origin>183909</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="4141" sha1="jnn7pxrfddnganre3or4sncgtp7eevf" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Taranpreet Goswami&quot; /&gt;&lt;/noinclude&gt;१२
ਪਣੇ
ਅਰ
ਟੇਕ
m
ਹਨ
ਹੀਂ
ਤੇਰਾ
ਤੈਨੂੰ
ਜਸ
ਦਸ-
ਅਰ
ਤੇਰਾ
ਸ-
ਨਾਂ
ਜਦੋਂ
ਪਿ
ਮੇਰ
ਰ
ਪਾਰਾ ੧੨
ਸੂਰਤ ਯੂਸਫ ੧੨
२४१
ਲਪ ਹੈ ਤਾਂ ਉਸਨੂੰ (ਲਿਜਾਕੇ ਕਿਸੇ ) ਅੰਨ੍ਹੇ ਖੂਹ ਵਿਚ ਸੁਟ ਛਡੋ ਕਿ ਕੋਈ
ਮਾਰਗੀ ਉਸ ਨੂੰ ਨਿਕਾਸ ਕੇ ਲੈ ਜਾਵੇਗਾ ॥ ੧੦॥ ਤਾਂ ਸਾਰਿਆਂ ਨੇ
ਮਿਲ ਕੇ (ਯਾਕੂਬ ਨੂੰ ) ਕਹਿਆ ਕਿ ਹੇ ਪਿਤਾ ਜੀ ! ਇਸਦਾ ਕੀ ਕਾਰਨ
ਹੈ ਕਿ ਆਪ ਯੂਸਫ ਦੀ ਤਰਫੋਂ ਸਾਡਾ ਭਰੋਸਾ ਨਹੀਂ ਕਰਦੇ
ਹਾਲਾਂ ਕਿ ਅਸੀਂ ਤਾਂ ਉਸ ਦੇ (ਦਿਲੀ) ਸਹਾਇਕ ਹਾਂ॥ ੧੧ ॥ (ਤਾਂ) ਉਸ
ਨੂੰ ਸਾਡੇ ਸਾਥ ਕਲ ਨੂੰ ਭੇਜ ਦੀਜੀਏ ਕਿ (ਬਨ ਦੇ ਫੁਲ ਫੁਲਵਾੜੀ )
ਖਾਏ ਅਰ (ਤਨੀਸਾ ) ਖੇਡੇ (ਮੱਲੇ ) ਅਰ ਅਸੀਂ ਉਸ ਦੀ ਰਾਖੀ ਦੇ ਜਿੰਮੇ-
ਵਾਰ ਹਾਂ ॥ ੧੨ ॥(ਯਾਕੂਬ ਨੇ ) ਕਹਿਆ ਤੁਹਾਡਾ ਇਸ ਨੂੰ ਲੈ ਜਾਣਾ
ਤਾਂ ਮੇਰੇ ਵਾਸਤੇ ਔਖਾ ਪ੍ਰਤੀਤ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਅਰ ਮੈਂ ਏਸ ਬਾਤ ਥੀਂ ਭੀ ਡਰਦਾ
ਹਾਂ ਕਿ (ਐਸਾ ਨਾ ਹੋਵੇ ) ਕਿਤੇ ਏਸ ਦੀ ਤਰਫੋਂ ਤੁਸੀਂ ਵੇਸਲੇ ਹੋ ਜਾਓ
(
)
ਅਰ ਏਸ ਨੂੰ ਬਘਿਆੜ ਖਾ ਜਾਏ ॥ ੧੩ ॥ ਉਹ ਲਗੇ ਕਹਿਣ ਕਿ ਯਦੀ
ਏਸ ਨੂੰ ਬੱਘਿਆੜ ਖਾ ਜਾਏ ਅਰ ਅਸੀਂ ਏਨੇ ਬਾਹਲੇ ਹਾਂ ਤਾਂ ਏਸ
ਬਾਤ ਥੀਂ ਅਸੀਂ (ਨਿਪੁਟ ) ਨਿਕੰਮੇ ਹੀ ਇਸਥਿਤ ਹੋਏ ॥ ੧੪॥ ਅੰਤ ਨੂੰ
ਜਦੋਂ ਇਹ ਲੋਗ (ਯਾਕੂਬ ਦੀ ਆਗਿਆ ਸਾਬ) ਯੂਸਫ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਨਾਲ
ਲੈ ਗਏ ਅਰ ਸਾਰਿਆਂ ਨੇ ਇਸ ਬਾਤ ਪਰ ਏਕਾ ਕਰ ਲੀਤਾ ਕਿ ਇਸ ਨੂੰ
ਕਿਸੇ ਅੰਧੇ ਖੂਹ ਵਿਚ ਸਿਟ ਛਡੀਏ (ਤਾਂ ਜੈਸਾ ਸੰਕਲਪ ਸੀ ਵੈਸਾ ਹੀ
ਕੀਤਾ) ਅਰ (ਉਸ ਸਮੇਂ ) ਅਸਾਂ ਯੂਸਫ ਦੀ ਤਰਫ ਵਹੀ ਭੇਜੀ (ਕਿ
(
ਚਿੰਤਾਤ ਨਾ ਹੋਣਾ ਕਿ ਇਕ ਦਿਨ ਆਵੇਗਾ ਕਿ ) ਤੁਸੀਂ ਇਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਏਸ
ਕੁਕਰਮ ਥੀਂ ਖਬਰਦਾਰ ਕਰੋਗੇ ਅਰ ਉਹ ਤੈਨੂੰ ਜਾਨਣ (ਪਹਿਚਾਨਣ ) ਗੇ
ਭੀ ਨਹੀਂ ॥੧੫॥ ਅਤਏਵਂ ਇਹ ਲੋਗ (ਯੂਸਫ ਨੂੰ ਖੂਹ ਵਿਚ ਸਿਟਕੇ) ਥੋੜੀ
ਰਾਤ੍ਰੀ ਗਏ ਰੋਂਦੇ (ਪਿਟਦੇ ) ਪਿਤਾ ਪਾਸ ਆਏ ॥ ੧੬ ॥ (ਅਰ ) ਲਗੇ
ਕਹਿਣ ਕਿ ਹੇ ਪਿਤਾ। ਅਸੀਂ ਜਾ ਕੇ (ਇਕ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੀ ) ਕਬੱਡੀ ਖੇਡਣ
ਲਗ ਪਏ ਅਰ ਯੂਸਫ ਨੂੰ ਅਸਾਂ ਆਪਣੇ ਅਸਬਾਬ ਪਾਸ ਛੱਡ ਦਿਤਾ
ਇਤਨੇ ਵਿਚ ਹੀ ਬਘਿਆੜ (ਆ ਕੇ ) ਉਸ ਨੂੰ ਖਾ ਗਇਆ ਯਪਿ
ਅਸੀਂ ਸਚ ਹੀ (ਕਿਉਂ ਨਾ ) ਕਹੀਏ ਤਥਾਪਿ ਆਪ ਨੂੰ ਤਾਂ ਸਾਡੀ ਬਾਤ
ਦਾ ਭਰੋਸਾ ਆਉਣਾ ਨਹੀਂ॥੧੭॥
ਅਰ ਯੂਸਫ ਦੇ ਕੁੜਤੇ ਪਰ ਝੂਠੋ ਮੂਠ ਲਹੂ (ਭੀ ਲਗਾ ) ਲੀਤਾ
ਯਾਕੂਬ ਨੇ (ਏਹਨਾਂ ਦੀ ਬਾਤ ਸੁਣ ਕੇ ਅਰ ਲਹੂਓ ਲੁਹਾਣ ਕੁਰਤਾ
ਦੇਖਕੇ ) ਕਹਿਆ (ਕਿ ਯੂਸਫ ਨੂੰ ਬਘਿਆੜ ਨੇ ਤਾਂ ਨਹੀਂ ਖਾਧਾ ਕਿੰਤੂ ਤੁਸਾਂ
ਆਪ (ਸੁਰਖਰੂ ਹੋਣ ) ਵਾਸਤੇ ਆਪਣੇ ਮਨੋ ਹੀ ਇਕ ਬਾਤ ਬਨਾ ਲੀਤੀ
Digitized by Panjab Digital Library | www.panjabdigilib.org&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>jnn7pxrfddnganre3or4sncgtp7eevf</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>ਪੰਨਾ:ਕੁਰਾਨ ਮਜੀਦ (1932).pdf/248</title>
    <ns>250</ns>
    <id>62782</id>
    <revision>
      <id>183910</id>
      <parentid>174975</parentid>
      <timestamp>2024-12-12T13:41:18Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Taranpreet Goswami</username>
        <id>2106</id>
      </contributor>
      <minor />
      <comment>(via JWB)</comment>
      <origin>183910</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="4008" sha1="cb9rxdj3ry8tcvkfayywvnlsrb8hj1i" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Taranpreet Goswami&quot; /&gt;&lt;/noinclude&gt;२४८
ਪਾਰਾ ੧੨
ਸੂਰਤ ਯੂਸਫ ੧੨
ਹੈ ਅੱਛਾ ਚੰਗਾ ਸਬਰ ਸ਼ੁਕਰ ਅਰ ਜੋ ਬ੍ਰਿਤਾਂਤ ਤੁਸੀਂ ਵਰਣਨ ਕਰਦੇ ਹੋ
ਖੁਦਾ ਹੀ ਮਦਦ ਕਰੇ (ਕਿ ਇਸਦਾ ਭੇਤ ਖੁਲ੍ਹ ਜਾਏ) ॥੧੮ ॥ ਅਰ
(ਅਕਸਮਾਤ ) ਇਕ ਕਾਫਲਾ (ਉਸ ਜਗਹਾਂ ) ਪਰ ਆ ਪ੍ਰਾਪਤਿ ਹੋਇਆ
ਅਰ ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਆਪਣੇ ਸੱਕੇ (ਅਰਥਾਤ ਮਾਸ਼ਕੀ ਨੂੰ ਪਾਣੀ ਲਿਆਉਣ
ਵਾਸਤੇ) ਭੇਜਿਆ ਜਿਸ ਵੇਲੇ ਉਸ ਨੇ ਆਪਣਾ ਡੋਲ ਵਗਾਇਆ (ਯੂਸਫ
ਓਸ ਦੇ ਵਿਚ ਹੋ ਬੈਠਾ ਬਾਹਰ ਨਿਕਾਸਿਆਂ ਤਾਂ ) ਬੋਲ ਉਠਿਆ ਆਹਾ !
ਇਹ ਤਾਂ ਬਾਲਕ ਹੈ ਅਰ ਕਾਫਲੇ ਵਾਲਿਆਂ ਨੇ ਯੂਸਫ ਨੂੰ ਯਾਪਾਰੀ ਮਾਲ
ਸਮਝ ਕੇ ਛਿਪਾ ਰਖਿਆ ਅਰ (ਏਹਨਾਂ ਲੋਗਾਂ ਨੇ ਤਾਂ ਜਾਣਿਆਂ ਕਿ ਕਿਸੇ
ਨੂੰ ਖਬਰ ਨਹੀਂ ਪਰੰਚ ਯੂਸਫ ਦਾ ਹਾਲ ਛਿਪਾਣ ਦੀਆਂ ) ਜੋ ਤਦਬੀਰਾਂ
(ਇਹ ਲੋਗ ) ਕਰ ਰਹੇ ਸਨ ਅੱਲਾ ਨੂੰ ਖੂਬ ਮਾਲੂਮ ਸਨ ॥ ੧੯॥
(ਇਤਨੇ ਸਮੇਂ ਵਿਚ ਭਿਰਾਵਾਂ ਨੂੰ ਯੂਸਫ ਦਾ ਪਤਾ ਲਗਾ ਅਰ ਓਹਨਾਂ ਨੇ
ਓਸ ਨੂੰ ਆਪਣਾ ਗੁਲਾਮ ਬਣਾ ਕੇ ਬੇਚ ਦਿਤਾ ) ਅਰ ਕਾਫਲੇ ਵਾਲਿਆਂ
ਨੇ ਨਿਊਨ ਮੋਲ (ਅਰਥਾਤ ) ਥੋੜੇ ਸੇ ਦਿਰਮਾਂ ਦੇ ਬਦਲੇ ਵਿਚ ਉਸ ਨੂੰ
ਖਰੀਦ ਲੀਤਾ ਅਰ ਉਹ ਯੂਸਫ ਦੇ ਮੋਲ ਲੈਣ ਪਰ (ਅਸਲੀ ਦਿਲੋਂ
, ਲੋੜ ਵੰਦ ਭੀ ਨਹੀਂ ਸਨ ॥ ੨੦ ॥ ਰਕੂਹ ੨॥
ਅਰ (ਅੰਤ ਨੂੰ ) ਮਿਸਰ (ਦਿਆਂ ਲੋਗਾਂ ) ਵਿਚੋਂ (ਅਜ਼ੀਜ਼
ਮਿਸਰ ) ਜਿਸ ਨੇ ਯੂਸਫ ਨੂੰ (ਕਾਫਲੇ ਵਾਲਿਆਂ ਪਾਸੋਂ ) ਮੋਲ ਲੈ ਲੀਤਾ
) ਨੇ
ਉਸ ਨੇ ਆਪਣੀ ਤੀਵੀਂ (ਜ਼ੁਲੈਖਾਂ ) ਨੂੰ ਕਹਿਆ ਕਿ ਇਸ ਨੂੰ ਸੁਖ ਪੂਰ-
ਵਕ ਰਖਣਾ ਅਚਰਜ ਨਹੀਂ (ਕਿ ਆਪਣੀ ਟਹਿਲ ਸੇਵਾ ਸਾਥ ) ਸਾਨੂੰ
ਲਾਭ ਦੇਵੇ ਅਥਵਾ ਅਸੀਂ ਇਸ ਨੂੰ (ਆਪਣਾ ) ਪੁਤ੍ਰ ਹੀ
ਬਣਾ ਲਈਏ ਅਮੁਨਾ ਕਾਰਣ ਅਸਾਂ ਯੂਸਫ ਨੂੰ ਦੇਸ਼ (ਮਿਸਰ ) ਵਿਚ
ਅਸਥਾਨ ਦਿਤਾ ਅਰ (ਅਸਲੀ ) ਭਾਵ ਇਹ ਸੀ ਕਿ ਅਸੀਂ ਇਸ
(ਸੁਪਨੇ ਦਾ ) ਫਲਾ ਫਲ ਕਹਿਣਾ ਸਿਖਾਈਏ ਅਰ ਅੱਲਾ ਆਪਣੇ
ਸੰਕਲਪ (ਦੇ ਪੂਰਾ ਕਰਨ ) ਨੂੰ ਸਾਮਰਥ ਹੈ ਪਰੰਚ ਬਾਹੁਲੇਣ ਲਗ
(ਇਸ ਭੇਤ ਨੂੰ ) ਨਹੀਂ ਜਾਣਦੇ ॥੨੧॥ ਅਰ ਜਦੋਂ ਯੂਸਫ ਜਵਾਨ ਅਵ-
ਸਥਾ ਨੂੰ ਪ੍ਰਾਪਤ ਹੋਇਆ ਅਸਾਂ, ਉਸ ਨੂੰ ਬੁਧਿ ਪ੍ਰਦਾਨ ਕੀਤੀ ਅਰ ਇਲਮ
(ਦਾ ਵਡਪਣ ) ਅਰ ਅਸੀਂ ਗੁਰਮੁਖਾਂ ਨੂੰ ਅਮੁਨਾ ਪ੍ਰਕਾਰੇਣ (ਉਸ ਦੀ
ਗੁਰਮੁਖਤਾਈ ਦਾ ) ਬਦਲਾ ਦਿਤਾ ਕਰਦੇ ਹਾਂ॥ ੨੨ ॥ ਅਰ (ਜ਼ੁਲੈਖਾਂ )
ਜਿਸ ਦੇ ਘਰ ਯੂਸਫ ਨਿਵਾਸ ਕਰਦਾ ਸੀ ਉਸ ਨੇ ਉਸ ਪਾਸੋਂ ਆਪਣਾ
(ਅਜੋਗ ) ਮਤਲਬ ਪ੍ਰਾਪਤਿ ਕਰਨ ਦੀ ਇੱਛਾ ਕੀਤੀ ਅਰ ਕਿਵਾੜ ਬੰਦ
ਕਰ ਦਿਤੇ ਅਰ ਕਹਿਆ ਕਿ ਲ ਆਓ ! (ਯੂਸ਼ਫ ਨੇ ) ਕਹਿਆ ਅੱਲਾ
Digitized by Panjab Digitat Library | www.panjabdigilib.org&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>cb9rxdj3ry8tcvkfayywvnlsrb8hj1i</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>ਪੰਨਾ:ਕੁਰਾਨ ਮਜੀਦ (1932).pdf/249</title>
    <ns>250</ns>
    <id>62783</id>
    <revision>
      <id>183911</id>
      <parentid>174976</parentid>
      <timestamp>2024-12-12T13:41:21Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Taranpreet Goswami</username>
        <id>2106</id>
      </contributor>
      <minor />
      <comment>(via JWB)</comment>
      <origin>183911</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="4296" sha1="nx5utyhqj6ynktx7kgc4rhwrxayk3l6" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Taranpreet Goswami&quot; /&gt;&lt;/noinclude&gt;१२
ਅਰ
ਇਅ
ਉਣ
ਜਿਸ
J!
ਮਾਲ
ਕਿਸੇ
ਤੀਰਾਂ,
ਤਾਂ ਨੇ
ਲਿਆਂ
B!!
ਜ਼ੀਜ਼
ਕੀਤਾ
ਲਗ
ਅਵ-
ਲਮ
ਬੰਦ
ਜੱਲਾ
ਪਾਂਗ ੧੨
ਸੂਰਤ ਯੂਸਫ ੧੨
२४९
ਦੀ ਪਨਾਹ ਉਹ (ਆਪ ਦਾ ਪਤੀ ) ਮੇਰਾ ਸਵਾਮੀ ਹੈ ਉਸ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਭਲੀ
ਤਰਹਾਂ ਰਖਿਆ ਹੈ (ਮੈਂ ਉਸ ਦੀ ਅਮਾਨਤ ਵਿਚ ਖਿਆਨਤ ਨਹੀਂ ਕਰ
1
ਸਕਦਾ ) ਕਿਉਂਕਿ (ਐਸੇ ) ਨਿਮਕ ਹਰਾਮੀਆਂ ਦੀ ਕਦੇ ਭਲਾਈ ਨਹੀਂ
ਹੁੰਦੀ ॥ ੨੩ ॥ ਅਰ ਉਹ (ਇਸਤ੍ਰੀ ) ਤਾਂ ਯੂਸਫ ਦੇ ਸਾਥ (ਬਦ ) ਸੰਕਲਪ
ਕਰ ਹੀ ਚੁਕੀ ਸੀ ਅਰ ਯੂਸਫ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਪਰਵਰਦਿਗਾਰ ਦੇ (ਤਰਫ
ਦੀ ) ਦਲੀਲ (ਕਿ ਉਹ ਮੇਰਾ ਸੁਵਾਮੀ ਹੈ ਉਸ ਵੇਲੇ ) ਨਾ ਸੁਝ ਗਈ
ਹੁੰਦੀ ਤਾਂ ਉਹ ਭੀ ਉਸ (ਇਸਤ੍ਰੀ ) ਸਾਥ (ਨਖਿਧ ) ਸੰਕਲਪ ਕਰ ਬੈਠੇ
ਹੁੰਦੇ ਅਮੁਨਾ ਪ੍ਰਕਾਰੇਣ (ਅਸਾਂ ਯੂਸਫ ਨੂੰ ਸਾਬਤ ਕਦਮ ਰਖਿਆ ) ਤਾਂ ਕਿ
(ਅਸੀਂ ) ਬਦਕਾਰੀ ਅਰ ਬੇ ਹਯਾਈ (ਦੇ ਕਰਤਬ) ਓਹਨਾਂ ਥੀਂ ਦੂਰ ਰਖੀਏ
ਨਿਰਸੰਦੇਹ ਕਿ ਉਹ ਸਾਡਿਆਂ ਭਲਿਆਂ ਪੁਰਖਾਂ ਵਿਚੋਂ ਸਨ ॥੨੪॥
ਅਰ ਦੋਵੇਂ ਨਸਦੇ ਭਜਦੇ ਦਰਵਾਜੇ ਪਰ ਪ੍ਰਾਪਤਿ ਹੋਏ ਅਰ ਇਸਤ੍ਰੀ ਨੇ
(ਭਜਦੇ ਨੂੰ ਫੜਨੇ ਦੀ ਇਛਾ ਕੀਤੀ ਤਾਂ ) ਪਿਠ ਪਿਛੋਂ ਯੂਸਫ ਦਾ ਕੁੜਤਾ
ਪਾੜ ਦਿਤਾ ਅਰ ਦੋਨੋਂ ਨੇ ਇਸਤ੍ਰੀ ਦੇ ਪਤੀ ਨੂੰ ਦਰਵਾਜੇ ਪਾਸ (ਖਲੋਤਾ )
ਦੇਖਿਆ (ਉਹ ਪਤ੍ ਦੇ ਸਾਥ ਅਗੇਤਰ ਦੇ ਤਰੀਕ ਪਰ ) ਕਹਿਣ ਲਗੀ
ਕਿ ਜੋ ਆਦਮੀ ਤੇਰੀ ਇਸਤ੍ਰੀ ਸਾਥ ਕਾਮ ਕ੍ਰੀੜਾ ਦਾ ਸੰਕਲਪ ਕਰੇ ਬਸ
ਓਸ ਨੂੰ ਏਵਾ ਸਜ਼ਾ ਹੈ ਕਿ (ਉਸ ਨੂੰ ) ਕੈਦ ਕੀਤਾ ਜਾਵੇ ਅਥਵਾ (ਕੋਈ
ਹੋਰ ) ਭਿਆਨਕ ਦੰਡ (ਦਿਤਾ ਜਾਵੇ ) ॥੨੫॥ (ਯੂਸਫ) ਉਵਾਚ ਕਿ ਇਹ
(ਇਸਤ੍ਰੀ ਖੁਦ ) ਮੇਰੇ ਸਾਥ ਮੇਰੀ ਚਾਹਵੰਦ ਹੋਈ ਸੀ ਅਰ ਇਸ (ਇਸਤ੍ਰੀ )
ਦਿਆਂ ਸੰਬੰਧੀਆਂ ਵਿਚੋਂ ਗਵਾਹ (ਦੀ ਤਰਹਾਂ ਇਕ ਆਦਮੀ ) ਨੇ ਇਹ
ਵਾਰਤਾ ਵਰਣਨ ਕੀਤੀ ਕਿ ਯੂਸਫ ਦਾ ਕੁੜਤਾ (ਦੇਖਿਆ ਜਾਵੇ ) ਯਦੀ
ਅਗਲੀ ਤਰਫੋਂ ਫਟਿਆ ਹੈ ਤਾਂ ਇਸਤ੍ਰੀ ਸਚੀ ਅਰ ਯੂਸਫ ਝੂਠਾ ॥੨੬॥
ਅਰ ਯਦੀ ਉਸ ਦਾ ਕੁੜਤਾ ਪਿਛਲੀ ਤਰਫੋਂ ਫਟਿਆ ਹੈ ਤਾਂ ਇਸਤ੍ਰੀ ਝੂਠੀ
ਅਰ ਯੂਫ ਸਚਾ ॥੨੭॥ ਤਾਂ ਜਦੋਂ (ਇਸਤ੍ਰੀ ਦੇ ਪਤੀ ਨੇ ) ਯੂਸਫ ਦਾ
ਕੁੜਤਾ ਪਿਛਲੀ ਤਰਫੋਂ ਫਟਿਆ ਹੋਇਆ ਦੇਖਿਆ ਤਾਂ ਉਸ ਨੇ (ਆਪਣੀ
ਇਸਤ੍ਰੀ ਨੂੰ ) ਕਿਹਾ ਕਿ ਇਹ (ਭੀ ) ਤੁਸਾਂ ਇਸਤ੍ਰੀਆਂ ਦੇ ਚਰਿਤ੍ਰ ਹਨ
ਨਿਰਸੰਦੇਹ ਤਸਾਂ ਇਸਤ੍ਰੀਆਂ ਦੇ ਚਰਿਤ੍ਰ ਬੜੇ (ਵਿਸਮਕਾਰੀ ਹੁੰਦੇ ) ਹਨ
॥੨੮॥ (ਅਰ ਯੂਸਫ ਨੂੰ ਅਭਿਮੁਖ ਕਰਕੇ ਕਹਿਆ ਕਿ ) ਯੂਸਫ ! ਏਸ
(ਬਾਤ ) ਨੂੰ ਜਾਣ ਦਿਓ ਅਰ (ਹੇ ਇਸਤ੍ਰੀ ) ਤੂੰ ਆਪਣੇ ਅਪ੍ਰਾਧ ਦੀ
ਭੁਲਣਾਂ ਬਖਸ਼ਾ ਕਿਉਂਕਿ ਨਿਰੀ ਪੁਰੀ ਤੇਰੀ' ਹੀ ਭੁਲਣਾ ਸੀ॥੨੯ ॥
ਰੁਕੂਹ ੩ ॥
ਅਰ ਸ਼ਹਿਰ ਵਿਚ ਇਸਤ੍ਰੀਆਂ ਨੇ ਚਰਚਾ
ਕੀਤੀ ਕਿ ਅਜ਼ੀਜ਼
Digitized by Panjab Digital Library | www.panjabdigilib.org&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>nx5utyhqj6ynktx7kgc4rhwrxayk3l6</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>ਪੰਨਾ:ਕੁਰਾਨ ਮਜੀਦ (1932).pdf/251</title>
    <ns>250</ns>
    <id>62785</id>
    <revision>
      <id>183913</id>
      <parentid>174978</parentid>
      <timestamp>2024-12-12T13:41:27Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Taranpreet Goswami</username>
        <id>2106</id>
      </contributor>
      <minor />
      <comment>(via JWB)</comment>
      <origin>183913</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="4222" sha1="qrkbirsynei3um2ssuw4rm9xiez3q6d" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Taranpreet Goswami&quot; /&gt;&lt;/noinclude&gt;१२
ਪਾਰਾ ੧੨
ਪਤ
ਆਰ
wil
ਅਰ
ਖਾਣ
ਅਤ
ਆਓ
ਜਦੋਂ
ਹਰ
ਆਂ
ਹੁਣ
ਤਾ
ਜਲ
! ਦੇ
ਤਾਂ
ਜ਼ਤ
ਨਾਂ
Hi)
ਜਤੇ
ਦੇ
ཊུ་
੫, ਅy i a
ਸੂਰਤ ਯੂਸਫ ੧੨
੨੫੧
(ਨਿਯਤ) ਸਮੇਂ ਤਕ ਇਸ ਨੂੰ ਬੰਦੀ ਖਾਨੇ ਵਿਚ ਹੀ ਰਖੀਏ ॥ ੩੫॥
ਰੁਕੂਹ ੪ ॥
ਅਰ (ਐਸਾ ਇਤਫਾਕ ਹੋਇਆ ਕਿ) ਯੂਸਫ ਦੇ ਸਾਥ ਦੋ ਯੁਵਕ
(ਹੋਰ ਭੀ) ਬੰਦੀ ਖਾਨੇ ਵਿਚ ਪਰਵਿਸ਼ਟ ਹੋਏ (ਅਰ ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਸੁਫਨੇ ਦੇਖੇ
ਅਰ ਯੂਸਫ ਨੂੰ ਦੇਵ ਮੂਰਤਿ ਸਮਝ ਕੇ ਉਸਦਾ ਫਲ ਪੁਛਣ ਦੀ ਇਛਾ ਕਰਕੇ)
ਇਕ ਨੇ ਕਹਿਆ ਕਿ ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ (ਕੀ) ਦੇਖਦਾ ਹਾਂ ਕਿ (ਜਿਸ
ਤਰਹਾਂ) ਮਦਰਾ (ਤਿਆਰ ਕਰਨ ਵਾਸਤੇ ਅੰਗੂਰਾਂ ਦਾ ਸੁਰਸ) ਨਿਚੋੜ
ਰਹਿਆ ਹਾਂ ਅਰ ਦੂਸਰ ਨੇ ਕਹਿਆ ਕਿ ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ (ਕੀ)
ਦੇਖਦਾ ਹਾਂ ਕਿ ਆਪਣੇ ਸਿਰ ਪਰ ਪ੍ਰਸ਼ਾਦ ਚੁਕੇ ਹੋਏ ਹਨ (ਅਰ )
ਪੰਖੀ ਓਸ ਵਿਚੋਂ ਖਾਈ ਜਾਂਦੇ ਹਨ (ਹੇ ਯੂਸਫ !) ਸਾਨੂੰ (ਸਾਡੇ)
ਏਸ (ਸੁਪਨੇ) ਦਾ ਫਲਾਫਲ ਦਸੋ ਕਿਉਂ ਕਿ ਤੁਸੀਂ ਸਾਨੂੰ ਭਲੇ ਪੁਰਖ
ਪਰਤੀਤ ਹੁੰਦੇ ਹੋ ॥ ੩੬ ॥ (ਯੂਸਫ ਨੋ) ਉਤਰ ਦਿਤਾ ਕਿ ਜੋ ਸ਼ਾਦ
ਤੁਹਾਨੂੰ (ਹੁਣ ਕਾਰਾਗਰ ਵਿਚ) ਪ੍ਰਾਪਤਿ ਹੋਣ ਵਾਲਾ ਹੈ (ਅਰ ਉਸ
ਦਾ ਸਮਾਂ ਨਗੀਚ ਹੀ ਹੈ) ਉਹ ਤੁਹਾਡੇ ਪਾਸ ਅਜੇ ਪ੍ਰਾਪਤਿ ਭੀ ਨਾ ਹੋਵੇਗਾ
ਕਿ ਉਸ ਦੇ ਆਉਣ ਥੀਂ ਪਹਿਲੇ (ਪਹਿਲੇ ਤੁਹਾਡੇ) ਸੁਪਨ ਦਾ ਫਲਾਫਲ
ਤੁਹਾਨੂੰ ਦਸ ਦੇਵਾਂਗਾ ਏਹ (ਸੁਪਨੇ ਦਾ ਫਲਾਫਲ ਭੀ) ਉਨ੍ਹਾਂ ਹੀ
ਬਾਤਾਂ ਦੇ ਸਮੁਦਾਯ ਵਿਚੋਂ ਹੈ ਜੋ ਮੈਨੂੰ ਮੇਰੇ ਪਰਵਰਦਿਗਾਰ ਨੇ ਸਿਖਿਆ
ਦਵਾਰਾ ਪ੍ਰਦਾਨ ਕੀਤੀਆਂ ਹਨ। ਮੈਂ (ਆਦਿ ਤੋਂ) ਹੀ ਓਹਨਾਂ ਆਦਮੀਆਂ
ਦਾ ਮਾਰਗ ਛਡੀ ਬੈਠਾ ਹਾਂ ਜੋ ਖੁਦਾ ਪਰ ਭਰੋਸਾ ਨਹੀਂ ਰਖਦੇ ਅਰ ਪਲੇ
ਦੇ ਭੀ ਮਨਕਰ ਹਨ ॥ ੩੭ ॥ ਅਰ ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਪਿਤਾ ਪਿਤਾਮਹ
(ਅਰਥਾਤ) ਇਬਰਾਹੀਮ ਤਥਾ ਇਸਹਾਕ ਅਰ ਯਾਕੂਬ ਦੇ ਦੀਨ ਪਰ
ਤੁਰਦਾ ਰਹਿਆ ਹਾਂ ਸਾਨੂੰ ਯੋਗ ਨਹੀਂ ਕਿ ਖੁਦਾ ਦੇ ਸਾਥ ਕਿਸੇ ਵਸਤੂ
ਸ਼ਰੀਕ ਬਨਾਈਏ ਇਹ ਖੁਦਾ ਦਾ (ਨਿਸ਼ਚਾ ) ਇਕ ਮੋਹਰ ਹੈ (
ਉਸ ਨੇ ) ਸਾਡੇ ਪਰ ਅਰ ਲੋਗਾਂ ਪਰ (ਕੀਤੀ ਹੈ ) ਪਰੰਚ ਬਹੁਤੇਰੇ ਲੋਗ
(ਓਸ ਦੀ ਏਸ ਨਿਆਮਤ ਦਾ) ਧੰਨਵਾਦ ਨਹੀਂ ਕਰਦੇ ॥੩੮॥ ਹੇ ਬੰਦੀਖਾਨੇ
ਦੇ ਮਿਤ੍ਰੋ ! ਭਲਾ (ਦੇਖੋ ਤਾਂ ਸਹੀ ਕਿ ) ਅਲਗ ੨ ਮਾਬੂਦ ਚੰਗੇ
ਅਥਵਾ ਇਕ ਖੁਦਾ (ਤਥਾ ) ਜ਼ਬਰਦਸਤ ॥੩੯॥ਤੁਸੀਂ ਲੋਗ ਖੁਦਾ ਤੋਂ
ਸਿਵਾ ਨਿਰੀ ਪੁਰੀ ਨਾਮ ਦੀ ਹੀ ਪੂਜਾ ਕਰਦੇ ਹੋ ਜੋ ਤੁਸਾਂ ਅਰ ਤੁਹਾਡੇ
ਪਿਤਾ ਪਿਤਾਮਹ ਨੇ (ਆਪਣੇ ਮਨੋ ਹੀ ) ਘੜ ਰਖੇ ਹਨ ਖੁਦਾ ਨੇ ਤਾਂ
ਏਹਨਾਂ (ਦੇ ਪੂਜਯ ਹੋਣ ) ਦੀ ਕੋਈ ਸਨਦ ਉਤਾਰੀ ਨਹੀਂ (ਸਾਰੇ ਹੀ
ਸੰਸਾਰ ਵਿਚ ) ਰਾਜ ਤਾਂ ਬਸ ਅੱਲਾ ਦਾ ਹੀ ਹੈ (ਅਰ ) ਉਸ ਨੇ ਆਗਿਆ
Digitized by Panjab Digital Library | www.panjabdigilib.org&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>qrkbirsynei3um2ssuw4rm9xiez3q6d</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>ਪੰਨਾ:ਕੁਰਾਨ ਮਜੀਦ (1932).pdf/252</title>
    <ns>250</ns>
    <id>62786</id>
    <revision>
      <id>183914</id>
      <parentid>174979</parentid>
      <timestamp>2024-12-12T13:41:29Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Taranpreet Goswami</username>
        <id>2106</id>
      </contributor>
      <minor />
      <comment>(via JWB)</comment>
      <origin>183914</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="3905" sha1="0mco6ogh54b836kvjpcwz7m27qel6xw" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Taranpreet Goswami&quot; /&gt;&lt;/noinclude&gt;੨੫੨
ਪਾਰੀ ੧੨
ਸੂਰਤ ਯੂਸਫ ੧੨
ਦਿਤੀ ਹੈ ਕਿ ਕੇਵਲ ਓਸੈ ਦੀ ਹੀ ਪੂਜਾ ਕਰੋ ਇਹੋ ਹੀ ਦੀਨ (ਦਾ )
ਸਿਧਾ (ਮਾਰਗ ) ਹੈ ਪਰੰਚ (ਅਫਸੋਸ ) ਅਕਸਰ
ਲੋਗ ਜਾਣਦੇ ਨਹੀਂ
॥ ੪੦ ॥ ਹੇ ਮੇਰੇ ਕਾਰਾਗਰ ਦੇ ਮਿਤਰੋ ! ਤੁਹਾਡੇ ਵਿਚੋਂ ਇਕ (ਜਿਸ ਨੇ
ਅੰਗੂਰਾਂ ਦਾ ਰਸ ਨਿਕਾਸਣਾ ਦੇਖਿਆ ਹੈ ਉਹ ) ਤਾਂ (ਅਗੇ ਦੀ ਤਰਹਾਂ
ਹੀ ) ਆਪਣੇ ਸਵਾਮੀ ਦਾ *ਸਾਕੀ ਬਣਿਆ ਰਹੇਗਾ ਅਰ (ਓਸ ਨੂੰ) ਸ਼ਰਾਬ
ਪਿਲਾਵੇਗਾ ਅਰ ਦੂਸਰਾ (ਜਿਸ ਨੇ ਰੋਟੀਆਂ ਸਿਰ ਪਰ ਰਖੀਆਂ ਦੇਖੀਆਂ
ਹਨ ) ਸੂਲੀ ਦਿਤਾ ਜਾਵੇਗਾ ਅਰ ਪੰਖੀ ਓਸ ਦਾ ਸਿਰ (ਚੁੰਘਾਂ ਮਾਰ
ਕੇ ) ਖਾ ਜਾਣਗੇ ਜਿਸ ਬਾਤ ਨੂੰ ਤੁਸੀਂ ਦਰਿਆਫਤ ਕਰਦੇ ਸੀ (ਉਹ ਏਹ
ਹੈ ਅਰ ਖੁਦਾ ਦੀ ਤਰਫੋਂ ) ਨਬੇੜਾ ਹੋ ਚੁਕਾ ਹੈ ॥੪੧॥ ਅਰ ਜਿਸ
ਆਦਮੀ ਦੀ ਤਰਫੋਂ ਯੂਸਫ ਨੇ ਸਮਝਿਆ ਸੀ ਕਿ ਏਹਨਾਂ ਦੋਹਾਂ ਵਿਚੋਂ
ਏਸ ਦੀ ਖਲਾਂਸੀ ਹੋ ਜਾਵੇਗੀ ਉਸ ਨੂੰ ਕਹਿਆ ਕਿ ਆਪਣੇ ਸਵਾਮੀ ਦੇ
ਪਾਸ ਮੇਰਾ ਭੀ ਬਿਤਾਂਤ ਕਹਿਣਾ (ਕਿ ਮੈਂ ਨਿਰਦੋਖ ਬੰਦੀਖਾਨੇ ਵਿਚ ਹਾਂ )
ਮੈਂ ਸ਼ੈਤਾਨ ਨੇ ਉਸ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਸੁਆਮੀ ਦੇ ਅਗੇ (ਏਸ ਦੀ ) ਵਿਥਿਆ
ਕਹਿਣੀ ਭੁਲਾ ਦਿਤੀ ਤਾਂ ਕਈ ਬਰਖ (ਯੂਸਫ ) ਕਾਰਾਗਰ ਵਿਚ
ਰਹਿਆ ॥੪੨ ॥ ਕੂਹ ੫ ॥
ਅਰ (ਏਸੇ ਸਮੇਂ ਵਿਚ ) ਰਾਜੇ ਨੇ (ਭੀ ਇਕ ਸੁਪਨਾ ਦੇਖਿਆ ਅਰ
ਆਪਣਿਆਂ ਸੁਭਾਸਦਾਂ ਅਗੇ ਉਸ ਦਾ ) ਵਰਣਨ (ਭੀ) ਕੀਤਾ ਕਿ ਮੈਂ ਵੇਖਦਾ
ਹਾਂ ਸਤ ਗਾਵਾਂ(ਹਨ)ਰਿਸ਼ਟ(ਪਸ਼ਟ ਅਰ)ਉਹਨਾਂਨੂੰਸੱਤ ਗਾਵਾਂ ਨਿਰਬਲ(ਕ੍ਰਿਸ)
(ਖਾਂਦੀਆਂ) ਭਖਯਣ ਕਰਦੀਆਂ ਜਾ ਰਹੀਆਂ ਹਨ ਅਰ (ਹੋਰ) ਸਤ ਸਿਰੇ
(ਹਨ ) ਸਬਜ਼ ਅਰ ਦੂਸਰੇ (ਸਤ ਹਨ ) ਖੁਸ਼ਕ ਹੇ ਸਭਾਸਦੋ
ਯਦੀ ਤੁਹਾਨੂੰ ਸੁਪਨੇ ਦਾ ਫਲਾਫਲ ਕਹਿਣਾ ਆਉਂਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਮੇਰੇ (ਏਸ )
ਸੁਪਨੇ ਦਾ ਫਲਾਫਲ ਮੇਰੇ ਅਗੇ ਪ੍ਰਗਟ ਕਰੋ ॥੪੩॥ ਓਹਨਾਂ ਨੇ ਅਰ-
ਜੋਈ ਕੀਤੀ ਕਿ ਇਹ ਤਾਂ ਕੋਈ ਬੇਢੰਗੀ ਜੈਸੀ ਸੰਕਲਪਨਾਏਂ ਹੈਂ
ਅਰ (ਐਸਿਆ ) ਸੰਕਲਪਾਂ ਦੇ ਫਲਾਫਲ ਸਾਨੂੰ ਤਾਂ ਨਹੀਂ ਆਉਂਦੇ
॥੪੪ ॥ ਅਰੁ ਉਹ ਆਦਮੀ ਜੋ ਦੋਨੋਂ (ਕੈਦੀਆਂ) ਵਿਚੋਂ ਵਿਮੁਕਤ ਹੋ ਗਿਆ।
ਸੀ ਅਰ (ਹੁਣ ) ਉਸ ਨੂੰ ਚਿਰਕਾਲ ਪਿਛੋਂ (ਯੂਸਫ ਦਾ ਬ੍ਰਿਤਾਂਤ )
ਯਾਦ ਆਇਆ (ਰਾਜਾ ਤਥਾ ਸਭਾ ਸਦਾਂ ਦੀ ਬਾਤ ਸੁਣਕੇ ) ਬੋਲ ਉਠਿਆ
ਕਿ ਮੈਨੂੰ (ਕਾਰਗਾਰ ਤਕ) ਜਾਣ ਦੀ ਆਗਿਆ ਹੋਵੇ ਤਾਂ (ਮੈਂ ਯੂਸਫ ਪਾਸੋਂ
ਪਛ ਕੇ) ਏਸ ਦਾ ਫਲਾਫਲ ਆਪ ਅਗੇ ਵਰਣਨ ਕਰਾਂ ॥੪੫॥(ਅਰਥਾਤ
ਨੂੰ ਆਗਿਆ ਦਿਤੀ ਗਈ ਅਰ ਉਸ ਨੇ ਯੂਸਫ ਨੂੰ ਜਾਕੇ
*ਮਦਰਾ ਪਿਲਾਨੇ ਵਾਲ&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>0mco6ogh54b836kvjpcwz7m27qel6xw</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>ਪੰਨਾ:ਕੁਰਾਨ ਮਜੀਦ (1932).pdf/253</title>
    <ns>250</ns>
    <id>62787</id>
    <revision>
      <id>183915</id>
      <parentid>174980</parentid>
      <timestamp>2024-12-12T13:41:33Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Taranpreet Goswami</username>
        <id>2106</id>
      </contributor>
      <minor />
      <comment>(via JWB)</comment>
      <origin>183915</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="4415" sha1="i1zx1xgj8grao0s37y67uvoj42adgcu" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Taranpreet Goswami&quot; /&gt;&lt;/noinclude&gt;ਦਾ
ਨਹੀਂ
ਮਸ ਨੇ
ਤਰ੍ਹਾਂ
ਸ਼ਰਾਬ
ਤੀਆਂ
ਏਹ
ਜਿਸ
ਵਿਚੋਂ
ਹਾਂ
ਵਿਚ
ਅਰ
ਖੁਦਾ
ਸ
ਸਿਟੇ
ਸਦ
(H)
ਅਰ-
ਆ
3)
ਆ
ਤਾਤ
ਜਾਕੇ
ਪੀਰਾਂ ੧੨
ਸੂਰਤ ਯੂਸਫ ੧੨
੨੫੩
ਕਹਿਆ ਕਿ ) ਹੇ ਯੂਸਫ ! (ਤੁਸੀਂ ਸੁਪਨੇ ਦਾ ) ਬਹੁਤ ਸੱਚਾ ਫਲਾਫਲ
ਵਰਣਨ ਕਰਨ ਵਾਲੇ (ਹੋ ) ਭਲਾ ਏਸ (ਸੁਪਨ ) ਵਲੋਂ ਤਾਂ ਤੁਸੀਂ ਮੇਰੇ
ਅਗੇ ਆਪਣੀ ਰਾਏ ਪਰਗਟ ਕਰੋ ਕਿ ਸਤ ਮੋਟੀ ਗਾਵਾਂ ਨੂੰ ਸੂਤ ਪਤਲੀਆਂ
(ਕ੍ਰਿਸ ਗਾਵਾਂ ) ਖਾਈ ਜਾਂਦੀਆਂ ਹਨ ਅਰਸਤ ਸਿਟੇ ਹਰੇ ਅਰ ਦੂਸਰੇ
(ਸਤ ਸਿਟੇ) ਸੁਕੇ ਹੋਏ ਹਨ (ਇਸ ਬਾਤ ਦਾ ਉੱਤਰ ਦਿਓ) ਤਾਂ ਮੈਂ
(ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਆਦਮੀਆਂ ਪਾਸੋਂ ਆਇਆ ਹਾਂ ਪੁਨਰ ਉਨਹਾਂ ) ਲੋਗਾਂ ਪਾਸ ਹੀ
ਚਲਿਆ ਜਾਵਾਂ (ਅਰ ਆਪ ਦਾ ਦਸਿਆ ਹੋਇਆ ਫਲਾਫਲ ਓਹਨਾਂ
ਅਗੇ ਦਸਾਂ ) ਤਾਂ ਕਿ ਏਸ (ਬਹਾਨੇ ਨਾਲ ਤੁਹਾਡਾ ਹਾਲ ਭੀ ) ਓਹਨਾਂ
ਅਗੇ ਪਰਗਟ ਹੋਵੇ ॥੪੬॥(ਯੂਸਫ ਨੇ ) ਕਹਿਆ (ਸੁਪਨੇ ਦਾ ਫਲਾ-
ਫਲ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ) ਤੁਸੀਂ ਲੋਗ ਸਤ ਬਰਖ ਲਗਾਤਾਰ ਖੇਤੀ ਕਰਦੇ
ਰਹੋਗੇ ਤਾਂ ਜੋ (ਫਸਲ ) ਕਰੋ ਓਸੇ ਨੂੰ ਮੰਜਰਾਂ ਵਿਚ ਹੀ ਰਹਿਣ ਦੇਣਾ
(ਤਾਂ ਕਿ ਗਲੇ ਸੜੇ ਨਹੀਂ ) ਪਰੰਚ (ਹਾਂ ) ਕਿਸੀ ਕਦਰ ਜੋ ਤੁਹਾਡੇ
ਛਕਣ ਛਕਾਉਣ ਦੇ ਕੰਮ ਵਿਚ ਆਵੇ (ਉਤਨਾ ਦਾਣਾ ਤਾਂ ਸਿਟਿਆਂ ਵਿਚੋਂ
ਕਢਣਾ ਹੀ ਪਵੇਗਾ) ॥੪੭॥ ਪੁਨਰ ਇਸ ਥੀਂ ਪਸਚਾਤ ਬੜੇ ਸਖਤ
(ਅਕਾਲ ਦੇ ) ਸਤ (ਬਰਖ ) ਆਉਣਗੇ ਤਾਂ ਕਿ ਜੋ ਕੁਛ ਤੁਸਾਂ ਨੇ (ਮੇਰੇ
ਕਹਿਣ ਦੇ ਅਨੁਸਾਰ ) ਪਹਿਲਾਂ ਤੋਂ ਹੀ ਏਹਨਾਂ (ਬਰਸਾਂ ) ਵਾਸਤੇ ਏਕਤ
ਕਰ ਰਖਿਆ ਹੋਵੇਗਾ (ਇਹ ਉਨ੍ਹਾਂ ਸਾਰਿਆਂ ਨੂੰ) ਖਾ ਜਾਣਗੇ ਪਰੰਚ
ਹਾਂ ਜੋ ਤਨੀਸਾ ਤੁਸੀਂ (ਬੀਜ ਦੇ ਵਾਸਤੇ ) ਬਚਾ ਰਖੋਗੇ (ਉਤਨਾ ਹੀ
ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਛਕਣ ਛਕਾਉਣ ਥੀਂ ਬਚ ਜਾਵੇਗਾ )॥੪੮॥ ਪੁਨਰ ਇਸ ਥੀਂ
ਪਿਛੇ ਇਕ ਐਸਾ ਬਰਖ ਆਵੇਗਾ ਕਿ ਜਿਸ ਵਿਚ (ਖੂਬ ਸਕਾਲ ਹੋਵੇਗਾ )
ਲੋਕਾਂ ਵਾਸਤੇ ਮੇਘਲਾ ਭੀ ਬਰਸੇਗਾ ਅਰ (ਖੇਤੀ ਤੋਂ ਸਿਵਾ ) ਉਸ ਸਾਲ
(ਅੰਗੂਰ ਭੀ ਹਰੇ ਭਰੇ ਹੋਣਗੇ ਅਰ ਲੋਗ ਸ਼ਰਾਬ ਵਾਸਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ
ਰਸ ਭੀ ) ਨਿਕਾਸਣਗੇ (ਵਸਤੂਤਾਂ ਸਾਕੀ ਨੇ ਏਹ ਸੰਪੂਰਣ ਫਲਾਫਲ
ਰਾਜਾ ਅਗੇ ਜਾ ਕੇ ਵਰਣਨ ਕੀਤਾ ) ॥ ੪੯ ॥ ਰੁਕੂਹ ੬॥
(ਅਰ) ਰਾਜੇ ਨੇ ਆਗਿਆ ਕੀਤੀ ਕਿ ਯੂਸਫ਼ ਨੂੰ ਸਾਡੇ ਸਨਮੁਖ ਲਿਆ
ਹਾਜ਼ਰ ਕਰੋ ਤਾਂ ਜਦੋਂ (ਰਾਜਾ ਦਾ ) ਚੋਬਦਾਰ (ਇਹ ਹੁਕਮ ਲੈ ਕੇ )
ਯੂਸਫ ਦੇ ਪਾਸ ਪਹੁੰਚਿਆ ਤਾਂ ਓਹਨਾਂ ਨੇ ਕਹਿਆ ਤੁਸੀਂ ਆਪਣੇ ਰਾਜਾ
ਦੇ ਪਾਸ ਲੋਟ ਜਾਓ ਅਰ ਓਹਨਾਂ ਪਾਸੋਂ ਪੁਛੋ ਕਿ (ਆਪ ਨੂੰ ਕੋਈ ) ਉਹਨਾਂ
ਇਸਤ੍ਰੀਆਂ ਦਾ ਬ੍ਰਿਤਾਂਤ ਭੀ ਯਾਦ ਹੈ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ (ਮੈਨੂੰ ਦੇਖ ਕੇ ) ਆਪਣੇ
ਹਥ ਵੱਢ ਲਏ ਸਨ (ਕੀ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਮੇਰੀ ਇੱਛਾ ਸੀ ਕਿ ਮੈਨੂੰ ਉਨ੍ਹਾਂ
ਦੀ ) ਨਿਰਸੰਦੇਹ ਏਹਨਾਂ ਦੇ ਚਰਿਤ੍ਰਾਂ ਨੂੰ ਮੇਰਾ ਪਰਵਰਦਿਗਾਰ ਹੀ ਭਲੀ
Digitized by Panjab Digital Library | www.panjabdigilib.org&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>i1zx1xgj8grao0s37y67uvoj42adgcu</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>ਪੰਨਾ:ਕੁਰਾਨ ਮਜੀਦ (1932).pdf/254</title>
    <ns>250</ns>
    <id>62788</id>
    <revision>
      <id>183916</id>
      <parentid>174982</parentid>
      <timestamp>2024-12-12T13:41:35Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Taranpreet Goswami</username>
        <id>2106</id>
      </contributor>
      <minor />
      <comment>(via JWB)</comment>
      <origin>183916</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="4211" sha1="bnrmehdqi1ankx2y98p3mefjne4gmtk" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Taranpreet Goswami&quot; /&gt;&lt;/noinclude&gt;੨੫੪
ਪਾਰਾ ੧੩
ਦੀ
ਪਾਸੋਂ
ਗਈ ਹੈ
ਸੂਰਤ ਯੂਸਫ ੧੨
ਭਾਂਤ ਜਾਣਦਾ ਹੈ ॥ ੫੦ ॥(ਗੱਲ ਕਾਹਦੀ ਰਾਜਾ ਨੇ ਓਹਨਾਂ ਇਸਤ੍ਰੀਆਂ
ਨੂੰ ਬੁਲਾ ਕੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਪਾਸੋਂ ) ਪੁਛਿਆ ਕਿ ਜਿਸ ਵੇਲੇ ਯੂਸਫ ਪਾਸੋਂ ਤੁਸੀਂ
ਆਪਣੀ (ਅਯੋਗ ) ਇਛਾ ਪੂਰੀ ਕਰਨੀ ਚਾਹੀ ਸੀ (ਓਸ ਵੇਲੇ )
ਤੁਹਾਨੂੰ ਕੀ ਗਲ ਪੇਸ਼ ਆਈ ਸੀ ? ਓਹਨਾਂ ਨੇ ਬੇਨਤੀ ਕੀਤੀ ਕਿ
ਦੈਵ ਸਾਖੀ ਹੈ ਅਸਾਂ ਤਾਂ ਯੂਸਫ ਵਿਚ ਕਿਸੇ ਤਰਹਾਂ ਦੀ ਬੁਰਾਈ ਦੇਖੀ ਨਹੀਂ
(ਇਸ ਬਾਤ ਪਰ ) ਅਜ਼ੀਜ਼ (ਮਿਸਰ ) ਦੀ ਇਸਤ੍ਰੀ ਬੋਲ ਉਠੀ ਹੁਣ ਤਾਂ
(ਜੋ ) ਸਤ੍ਯ ਬਾਤ ਸੀ (ਸਾਰਿਆਂ ਅਗੋਂ ) ਵਿਦਤ ਹੋ (ਹੀ )
(ਸਤ੍ਯ ਬਾਤ ਤਾਂ ਏਹ ਹੈ ਕਿ ) ਮੈਂ ਯੂਸਫ
ਪਾਸੋਂ . ਆਪਣਾ
(ਅਯੋਗ੍ਯ ) ਮਤਲਬ ਪਰਾਪਤ ਕਰਨ ਦੀ ਇਛਾ ਕੀਤੀ ਸੀ ਅਰ ਯੂਸਫ
(ਨੇ ਜੋ ਆਪਣੀ ਬੇਗੁਨਾਹੀ ਪਰਗਟ ਕੀਤੀ ਹੈ ਉਹ ) ਬਿਲਕੁਲ ਸਚ ਕਥਨ
ਕਰਦਾ ਹੈ ॥੫੧॥ ਏਹ (ਸਾਰੀ ਕਥਾ ਚੋਬਦਾਰ ਨੇ ਯੂਸਫ ਅਗੇ ਜਾ
ਵਰਣਨ ਕੀਤੀ ਯੂਸਫ ਨੇ ਕਹਿਆ ਮੈਂ ਪ੍ਰਾਚੀਨ ਦਬੀ ਦਬਾਈ ਬਾਤ ਨੂੰ )
ਏਸ ਸੰਕਲਪ ਪਰ (ਪੁਟਿਆ ) ਕਿ ਅਜ਼ੀਜ਼ ਮਿਸਰ ਨੂੰ (ਭਲੀ ਤਰਹਾਂ )
ਵਿਦਤ ਹੋ ਜਾਵੇ ਕਿ ਮੈਂ ਉਸਦੀ ਕੁੰਡੀ ਪਿਛੇ ਉਸ ਦੀ (ਇਮਾਨਤ ਵਿਚ )
ਪਹੇਮਾਨਗੀ ਨਹੀਂ ਕੀਤੀ ਅਰ (ਉਸ ਨੂੰ ) ਇਹ (ਭੀ ਵਿਦਿਤ ਰਹੇ ) ਕਿ
ਪਹੇਮਾਨਗੀ ਕਰਨ ਵਾਲਿਆਂ ਦੀਆਂ ਕੋਟੀਆਂ ਨੂੰ ਅੱਲਾ ਪਰਤ ਨਹੀਂ ਹੋਣ
ਦੇਂਦਾ ॥੫੨॥*ਅਰ (ਵੈਸੇ ਤਾਂ) ਮੈਂ (ਭੀ ਆਦਮੀ ਹਾਂ ) ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਵਾਸਤੇ
(ਇਹ) ਨਹੀਂ ਕਹਿੰਦਾ ਕਿ ਮੈਂ (ਦੇਵਤਿਆਂ ਦੀ ਤਰਹਾਂ ) ਪਵਿਤ੍ਰ ਹਾਂ ਕਿਉਂ
ਕਿ (ਕੁਟਲ ) ਅੰਤਸ਼ਕਰਣ ਤਾਂ (ਆਦਮੀਆਂ ਨੂੰ ) (ਸਦਾ ) ਬੁਰਾਈ
ਦੇ ਵਾਸਤੇ ਹੀ ਪ੍ਰੇਰਣਾ ਕਰਦਾ ਹੈ ਪਰੰਚ ਏਹ ਕਿ ਮੇਰਾ ਪਰਵਰ-
ਦਿਗਾਰ ਹੀ (ਮੇਰੇ ਪਰ ) ਕਿਰਪਾ ਕਰੇ ਨਿਰਸੰਦੇਹ ਮੇਰਾ ਪਰਵਰਦਿਗਾਰ
ਬਖਸ਼ਣੇ ਵਾਲਾ ਮੇਹਰਬਾਨ ਹੈ॥ ੫੩ ॥ ਅਰ ਰਾਜਾ ਨੇ ਆਗਿਆ ਦਿਤੀ ਕਿ .
ਯੂਸਫ ਨੂੰ ਮੇਰੇ ਸਨਮੁਖ ਲਿਆ, ਹਾਜਰ ਕਰੋ ਕਿ ਅਸੀਂ ਓਸ ਨੂੰ (ਅਜ਼ੀਜ਼
ਦੀ ਟਹਿਲ ਸੇਵਾ ਤੋਂ ਛੁਡਾ ਕੇ ) ਖਾਲਸ ਆਪਣੇ (ਕਾਰ ਕੰਮ ) ਵਾਸਤੇ
ਰਖਾਂਗੇ ਪੁਨਰ ਜਦੋਂ ਯੂਸਫ ਨਾਲ ਬਾਤ ਚੀਤ ਕੀਤੀ (ਤਾਂ ਰਾਜਾ ਨੂੰ
ਯੂਸਫ ਦੀ ਬੁਧਿ ਦਾ ਚਮਿਤਕਾਰ ਪ੍ਤੀਤ ਹੋ ਗਇਆ ਅਰ ਓਸ ਨੇ ) ਆ-
ਖਿਆ ਅਜ (ਥੀਂ) ਤੁਸੀਂ ਸਾਡੀ ਰਾਜਧਾਨੀ ਵਿਚ ਵਡੇ ਸ਼੍ਰੋਮਣੀ (ਅਰ)
ਇਤਬਾਰ ਵਾਲੇ ਹੋਏ ॥੫੪ ॥ (ਯੂਸਫ ਨੇ ) ਬੇਨਤੀ ਕੀਤੀ ਕਿ (ਯਦੀ
ਸਰਕਾਰ ਨੇ ਮੇਰੀ ਐਸੀ ਕਦਰ ਕੀਤੀ ਹੈ ਤਾਂ) ਮੈਨੂੰ ਦੇਸੀ ਖਜ਼ਾਨਿਆਂ
ਪਰ ਪ੍ਰਬੰਧ ਕਰਨੇ ਦੀ ਆਗਿਆ ਦੇ ਦਿਓ ਕਿਉਂਕਿ (ਮੈਂ ਖਜ਼ਾਨਿਆਂ
&quot;
*ਹੁਣ “ਵਾ ਮਾ ਓਲ੍ਹੀਆ' ਨਾਮੀਂ ਤੇਰਵਾਂ ਪਾਰਾ ਚਲਿਆ॥
1
1
Digitized by Panjab Digitat Library | www.panjabdigilib.org&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>bnrmehdqi1ankx2y98p3mefjne4gmtk</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>ਪੰਨਾ:ਕੁਰਾਨ ਮਜੀਦ (1932).pdf/255</title>
    <ns>250</ns>
    <id>62899</id>
    <revision>
      <id>183917</id>
      <parentid>175119</parentid>
      <timestamp>2024-12-12T13:41:38Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Taranpreet Goswami</username>
        <id>2106</id>
      </contributor>
      <minor />
      <comment>(via JWB)</comment>
      <origin>183917</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="4306" sha1="f4iq1r0xl0pwx2jtiay1yc3dzaqg9ao" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Taranpreet Goswami&quot; /&gt;&lt;/noinclude&gt;१२
3)
ਕਿ
ਤਾਂ
ਸਫ
ਨ
:)
ਕ
ਰ
-
i
li
ਪਾਗ ੧੩
ਸੂਰਤ ਯੂਸਫ ੧੨
੨੫੫
ਦਾ ) ਪ੍ਰਬੰਧ ਭਲੀ ਤਰਹਾਂ ਕਰ ਸਕਦਾ ਹਾਂ (ਅਤੇ ਰਣਿਕ ਵਿਦਿਆ ਦਾ
ਭੀ ) ਖੂਬ ਜਾਣੂੰ ਹਾਂ ॥੫੫ ॥ (ਗਲ ਕਾਹਦੀ ਯੂਸਫ ਰਾਜੇ ਦੇ ਖਜਾਨਿਆਂ
(ਕੋਸ਼ਾਂ ) ਦੇ ਅਧਿਸ਼ਟਾਤਾ ਨਿਯਤ ਕੀਤੇ) ਅਰ ਇਸ ਪਰਕਾਰ ਅਸਾਂ
ਯੂਸਫ ਨੂੰ ਦੇਸ਼ (ਮਿਸਰ) ਵਿਚ ਅਸਥਾਨ ਦਿਤਾ ਕਿ ਉਸ ਵਿਚ ਜਿਥੇ ਚਾਹੁਣ
ਰਹਿਣ ਬਹਿਣ ਜਿਸ ਪਰ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹਾਂ ਅਸੀਂ ਆਪਣੀ ਕਿਰਪਾ ਕਰ ਦੇਂਦੇ
ਹਾਂ ਅਰ ਧਾਰਮਿਕ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਕਮਾਈ ਨੂੰ ਅਸੀਂ (ਸੰਸਾਰ ਵਿਚ ਭੀ )
ਵਿਅਰਥ ਨਹੀਂ ਹੋਣ ਦੇਂਦੇ ॥੫੬॥ ਅਰ ਜੋ ਲੋਗ ਭਰੋਸਾ ਕਰ ਬੈਠੇ
ਅਰ ਪਰਹੇਜ਼ਗਾਰੀ ਕਰਦੇ ਰਹੇ ਅੰਤ ਦਾ ਅਜਰ ਓਹਨਾਂ ਵਾਸਤੇ (ਇਸ
ਨਾਲੋਂ ਕਈ ) ਗੁਣਾਂ ਵਧਕੇ ਹੈ॥ ੫੭ ॥ ਰਕੂਹ ੭ ॥
ਅਰ(ਕਿਉਂਕਿ ਕਿਨਿਆਨ ਦੇ ਸਾਰੇ ਦੇਸ ਵਿਚ ਦੁਹ ਕਾਲ ਸਮਾਂ ਪ੍ਰਾਪਤ
ਹੋਇਆ ਹੋਇਆ ਸੀ ਇਸ ਨਿਮਿਤ ਕਰਕੇ ) ਯੂਸਫ ਦੇ (ਮਾਤ੍ਰ ਭ੍ਰਾਤਾ
(ਆਨਾਜ ਮੋਲ ਲੈਣ ਵਾਸਤੇ ਮਿਸਰ ਵਿਚ) ਆਏ ਅਰ ਯੂਸਫ ਦੇ ਪਾਸ
ਪ੍ਰਾਪਤਿ ਹੋਏ ਤਾਂ ਯੂਸਫ ਨੇ ਓਹਨਾਂ ਨੂੰ (ਦੇਖਦਿਆਂ ਹੀ ) ਪਹਿਚਾਨ ਲੀਤਾ
ਅਰ ਓਹਨਾਂ ਨੇ ਯੂਸਫ ਨੂੰ ਨਾ ਪਹਿਚਾਨਿਆਂ ॥੫੮॥ਅਰ ਜਦੋਂ
ਯੂਸਫ
ਨੇ ਭਿਰਾਵਾਂ ਦਾ ਸਾਮਾਨ ਓਹਨਾਂ ਵਾਸਤੇ ਤਿਆਰ ਕਰ ਦਿਤਾ ਤਾਂ
(ਓਹਨਾਂ ਨੂੰ ) ਕਿਹਾ ਕਿ (ਹੁਣ ਆਉਣਾ ਤਾਂ ) ਆਪਣੇ ਮਾਤ੍ਰ ਭਿਰਾ ਨੂੰ
ਜਿਸ ਨੂੰ ਘਰ ਛਡ ਆਏ ਹੋ ਆਪਣੇ ਨਾਲ ਹੀ ) ਲਈ ਆਈਓ ਕੀ
ਤੁਸੀਂ ਨਹੀਂ ਦੇਖਦੇ ਕਿ ਅਸੀਂ ਮਾਪ ਵਿਚ ਭੀ ਪੂਰਾ ਦੇਂਦੇ ਹਾਂ ਅਰ ਅਸੀਂ
ਸਾਰਿਆਂ ਨਾਲੋਂ ਅਥਿਤੀ ਸ਼ਾਗਤਕਾਰੀ (ਹਣ ਚਾਰੀ ਭੀ ਹਾਂ । ੫੯ ॥ ਯਦੀ
ਤੁਸੀਂ ਉਸ ਨੂੰ ਮੇਰੇ ਪਾਸ ਲੈ ਕੇ ਨਾ ਆਏ ਤਾਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਸਾਡੇ ਪਾਸੋਂ ਅੰਨ ਨਹੀਂ
(ਮਿਲੇ ਗਾ ) ਅਰ (ਉਸ ਦੇ ਨਾਂ ਆਂਦੇ ਬਿਨਾਂ ) ਤੁਸੀਂ ਸਾਡੇ ਪਾਸ (ਭੀ ) ਨਾ
ਆਉਣਾ ॥ ੬੦॥ ਓਹਨਾਂ ਨੇ ਕਹਿਆ ਕਿ ਅਸੀਂ ਜਾਂਦੇ ਹੀ ਉਸ ਦੇ ਵਾਸਤੇ
ਓਸ ਦੇ ਪਿਤਾ ਅਗੇ ਬੇਨਤੀ ਕਰਾਂਗੇ ਅਰ ਅਸੀਂ ਜਰੂਰ ਹੀ ਉਸ ਦੇ ਲੈ-
ਆਂਉਣ ਦਾ ਪ੍ਰਬੰਧ ਕਰ ਲਵਾਂਗੇ ॥੬੧॥ਅਰ ਯੂਸਫ ਨੇ ਆਪਣਿਆਂ
ਨੌਕਰਾਂ ਨੂੰ ਆਗਿਆ ਦਿਤੀ ਕਿ ਇਹਨਾਂ ਲੋਗਾਂ ਦੀ (ਜਮਾਂ ) ਪੂੰਜੀ (ਜਿਸ
ਦੀ ਪ੍ਰਤਿਨਿਧਿ ਵਿਚ ਏਹਨਾਂ ਲੋਕਾਂ ਨੇ ਅੰਨ ਮੋਲ ਲੀਤਾ ਹੈ ) ਇਹਨਾਂ
ਦੀਆਂ ਬੋਰੀਆਂ ਵਿਚ ਹੀ ਰਖ ਦਿਓ ਤਾ ਕਿ ਜਦੋਂ ਇਹ ਆਪਣੇ ਬਾਲ
ਬਚੜ ਦੀ ਤਰਫ ਲੌਟ ਕੇ ਜਾਣਗੇ ਤਾਂ ਆਪਣੀ ਪੂੰਜੀ ਨੂੰ ਪਹਿਚਾਨ ਲੈਣਗੇ
ਅਸੰਭਵ ਨਹੀਂ ਕਿ ਇਹ ਲੋਗ (ਲਾਲਚ ਦੇ ਮਾਰੇ ਹੋਏ ) ਫਿਰ ਭੀ (ਅਨਾਜ
ਲੈਣ) ਆ ਜਾਣ॥੬੨॥ ਤਾਂ ਜਦੋਂ (ਇਹ ਲੋਗ ) ਆਪਣੇ ਪਿਤਾ ਦੇ ਪਾਸ
ਲੋਟ ਕੇ ਗਏ ਤਾਂ (ਓਹਨਾਂ ਅਗੇ ) ਬੇਨਤੀ ਕੀਤੀ ਕਿ ਹੇ ਪਿਤਾ ! (ਅਗੇ
Digitized by Panjab Digital Library | www.panjabdigilib.org&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>f4iq1r0xl0pwx2jtiay1yc3dzaqg9ao</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>ਪੰਨਾ:ਕੁਰਾਨ ਮਜੀਦ (1932).pdf/256</title>
    <ns>250</ns>
    <id>62900</id>
    <revision>
      <id>183918</id>
      <parentid>175120</parentid>
      <timestamp>2024-12-12T13:41:41Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Taranpreet Goswami</username>
        <id>2106</id>
      </contributor>
      <minor />
      <comment>(via JWB)</comment>
      <origin>183918</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="4215" sha1="f5xfrbx3ev3vcp3b19lx4m0evqidrpw" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Taranpreet Goswami&quot; /&gt;&lt;/noinclude&gt;੨੫੬
ਪਾਰੀ ੧੩
ਸੂਰਤ ਯੂਸਫ ੧੨
ਵਾਸਤੇ) ਸਾਨੂੰ ਆਨਾਜ (ਮੋਲ)ਲੈਣ ਦੀ ਹੱਟਕ ਕੀਤੀ ਗਈ ਹੈ ਤਾਂ ਆਪ ਸਾਡੇ
ਸਾਥ ਸਾਡੇ ਭਿਰਾ(ਆਮੀਨੀਆ ਯਾ ਮੀਨ ਨੂੰ ਭੀ ਭੇਜ ਦਿਓ ਕਿ ਅਸੀਂ(ਪੁਨਰ)
ਅਨਾਜ ਲੈ ਆਈਏ ਅਰ ਅਸੀਂ ਓਸ ਦੀ ਰਾਖੀ ਕਰਨ ਦੇ ਜਿੰਮੇ-
ਵਾਰ ਹਾਂ ॥ ੬੩ ॥ (ਪਿਤਾ ਨੇ ) ਕਹਿਆ ਮੈਂ ਤਾਂ ਤੁਹਾਡੇ ਪਰ
ਉਸ ਦੀ ਤਰਫੋਂ ਭਰੋਸਾ ਨਹੀਂ ਕਰਦਾ ਪਰੰਚ (ਹਾਂ ) ਵੈਸਾ ਹੀ ਭਰੋਸਾ ਜੈਸਾ
ਮੈਂ ਪਹਿਲੇ ਇਸ ਦੇ ਭਰਾ (ਯੂਸਫ ਦੀ ਤਰਫੋਂ ) ਕੀਤਾ ਸੀ ਸੋ ਸਾਰਿਆਂ
ਨਾਲੋਂ ਵਧਕੇ ਖੁਦਾ ਹੀ (ਇਸ ਦਾ ) ਪਾਲਕ (ਤਬਾ ਰਛਕ) ਹੈ ਅਰ ਓਹ
ਸਾਰਿਆਂ ਮੇਹਰਬਾਨਾਂ ਨਾਲੋਂ ਅਧਿਕ ਮੇਹਰਬਾਨ ਹੈ।੬੪॥ ਅਰ ਜਦੋਂ ਏਹਾਂ
ਲੋਗਾਂ ਨੇ ਆਪਣਾ ਅਸਬਾਬ ਖੋਲ੍ਹਿਆ ਤਾਂ (ਕੀ ) ਵੇਖਦੇ ਹਨ ਕਿ ਏਨਹਾਂ ਦੀ
(ਜਮਾਂ ) ਪੂੰਜੀ ਭੀ ਇਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਮੋੜ ਕੇ ਦਿਤੀ ਗਈ ਹੈ (ਪੂੰਜੀ ਨੂੰ ਭੀ
ਦੇਖ ਕੇ ਬਾਪ ਅਗੇ ) ਲਗੇ ਕਹਿਣ ਕਿ ਹੇ ਪਿਤਾ ! ਸਾਨੂੰ (ਹੋਰ
) ਕੀ
ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਇਹ ਸਾਡੀ (ਜਮਾਂ ) ਪੂੰਜੀ (ਤਕ ਭੀ ਤਾਂ ) ਸਾਨੂੰ ਮੋੜ ਕੇ
ਦਿਤੀ ਗਈ ਹੈ (ਹੁਣ ਸਾਨੂੰ ਆਗਿਆ ਕਰੋ ਕਿ ਆਪਣੇ ਭਰਾ ਨੂੰ ਨਾਲ
ਲੈ ਕੇ ਜਾਈਏ ) ਅਰ ਆਪਣੇ ਬਾਲ ਬਚੜ ਵਾਸਤੇ (ਰਸਦ ) ਲੈ ਆਈਏ
ਅਰ ਅਸੀਂ ਆਪਣੇ ਭਿਰਾ ਦੀ ਰਾਖੀ ਕਰਾਂਗੇ ਅਰ (ਏਸ
ਦੇ ਹਿਸੇ ਦਾ ) ਇਕ ਊਠ ਲੱਦਾ ਦਾ ਅੰਨ - ਹੋਰ ਲਵਾਂਗੇ
ਇਹ ਅੰਨ (ਜੋ ਏਸ ਬਾਰ ਅਸੀਂ ਲੈ ਆਏ ਹਾਂ ) ਬੋਹੜਾ ਹੈ
॥੬੫॥ (ਪਿਤਾ) ਉਵਾਚ(ਕਿ ) ਜਦੋਂ ਤਕ ਤੁਸੀਂ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਦੀ ਸੁਗੰਧ
ਖਾ ਕੇ ਮੈਨੂੰ ਪੱਕਾ। ਵਚਨ ਨਾ ਦਿਓਗੇ ਕਿ ਤੁਸੀਂ ਅਵਸ਼ ਏਸ ਨੂੰ ਮੇਰੇ
ਪਾਸ ਲਿਆ ਪੁਚਾਓਗੇ ਪਰੰਤੂ ਇਹ ਕਿ ਤੁਸੀਂ ਆਪ ਹੀ ਘੇਰੇ ਜਾਓ (ਤਾਂ
ਕਠਨਾਈ ਹੈ ਐਸੀ ਸੁਗੰਧ ਤੋਂ ਬਿਨਾ ਤਾਂ ) ਮੈਂ ਇਸ ਨੂੰ  ੇ ਤੁਹਾਡੇ ਸਾਥ
ਕਦਾਪਿ ਨਹੀਂ ਭੇਜਾਂਗਾ ਤਾਂ ਜਦੋਂ ਓਹਨਾਂ ਨੇ ਪਿਤਾ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਸਤ
ਪ੍ਰਤਗਿਆ ਦੇ ਦਿਤੀ ਤਾਂ (ਪਿਤਾ ਨੇ ) ਕਹਿਆ ਏਹ ਪ੍ਰਤਗਿਆ ਜੋ ਅਸੀਂ
(ਆਪਸ ਵਿਚ) ਕਰ ਰਹੇ ਹਾਂ ਅੱਲਾ ਏਸ (ਹਾਲ ਦਾ) ਗਿਆਤਾ ਹੈ॥੬੬॥
ਅਰ (ਪਿਤਾ ਨੂੰ ਏਹਨਾਂ ਨੂੰ ਤੁਰਦੀ ਵਾਰੀ ਏਹ ਭੀ ਸਿਖਿਆ ਦਿਤੀ ਕਿ ਪੁੱਤਰੋ
(ਦੇਖਣਾਂ ) ਇਕ ਦਰਵਾਜਿਓਂ ਪ੍ਰਵੇਸ਼ ਨਾਂ ਕਰਨਾ ਕਿੰਤੂ ਅਲਗ ੨ ਦਰ-
ਵਾਜਿਆਂ ਦੀ ਰਾਹੀਂ ਪ੍ਰਵੇਸ਼ ਕਰਨਾ ਅਰ ਮੈਂ (ਏਸ ਕਾਰਨ ਸਾਥ )
ਖੁਦਾ ਦੀ ਭਾਵੀ ਨੂੰ ਤਾਂ ਤੁਹਾਡੇ ਉਪਰੋਂ ਜਰਾ ਭੀ ਟਾਲ ਨਹੀਂ ਸਕਦਾ ਦੁਭਖ
ਤਾਂ ਬਸ ਅੱਲਾ ਦਾ ਹੀ (ਤੁਰਦਾ ) ਹੈ ਮੈਂ ਓਸੇ ਪਰ ਹੀ ਭਰੋਸਾ ਕਰ ਲੀਤਾ
ਹੈ ਅਰ (ਸਾਰਿਆਂ ) ਭਰੋਸਾ ਕਰਨ ਵਾਲਿਆਂ ਨੂੰ ਉਚਿਤ ਹੈ ਕਿ ਓਸੇ
ਪਰ ਹੀ ਭਰੋਸਾ ਕਰਨ ॥੬੭॥ ਅਰ ਜਦੋਂ ਏਹ ਲੋਗ (ਪੂਰਵੋਕਤ
5
Digitized by Panjab Digital Library | www.panjabdigilib.org&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>f5xfrbx3ev3vcp3b19lx4m0evqidrpw</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>ਪੰਨਾ:ਕੁਰਾਨ ਮਜੀਦ (1932).pdf/257</title>
    <ns>250</ns>
    <id>62901</id>
    <revision>
      <id>183919</id>
      <parentid>175121</parentid>
      <timestamp>2024-12-12T13:41:44Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Taranpreet Goswami</username>
        <id>2106</id>
      </contributor>
      <minor />
      <comment>(via JWB)</comment>
      <origin>183919</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="4360" sha1="bf6p4ndcxv9y62y6bm4atgtsic24x7p" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Taranpreet Goswami&quot; /&gt;&lt;/noinclude&gt;੧੨
ਸਾਡੇ
ਨਰ
ਜੰਮ-
ਓਹ
ਨਹਾਂ
5 to
) at
ੜ ਕੇ
ਨਾਲ
ਈਏ
ਏਸ
ਵਾਂਗੇ
ਗੰਧ
ਮੇਰੇ
(ਤਾਂ
H3
ਅਸੀਂ
੬॥
ਤਰੋ!
ਦਰ-
ਬ)
ਲੀਤਾ
ਓਸੇ
ਕਤ
ਪਾਰਾ ੧੩
ਸੂਰਤ ਯੂਸਫ ੧੨
· ੨੫੭
ਰੀਤਿ ਅਨੁਸਾਰ ) ਜੈਸੇ ਕਿ ਓਹਨਾਂ ਦੇ ਪਿਤਾ ਨੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਕਹਿ ਦਿਤੀ ਸੀ
(ਮਿਸਰ ਵਿਚ ) ਪ੍ਰਵੇਸ਼ ਕੀਤਾ ਤਾਂ ਏਹ ਸੋਚ ਵਿਚਾਰ ਈਸ਼ਵਰ ਦੇ ਮੁਕਾਬਲੇ
ਵਿਚ ਏਹਨਾਂ ਦੇ ਕੁਛ ਭੀ ਕੰਮ ਨਹੀਂ ਆ ਸਕਦੀ ਸੀ ਉਹ ਤਾਂ ਯਾਕੂਬ ਦਾ
ਇਕ ਦਿਲੀ ਅਰਮਾਨ ਸੀ ਜਿਸ ਨੂੰ ਓਹਨਾਂ ਨੇ (ਆਪਣੀ ਤਰਫੋਂ ਏਸੇ
ਤਰਹਾਂ ਪਰ ) ਪੂਰਾ ਕੀਤਾ ਅਰ ਏਸ ਵਿਚ ਭ੍ਰਮ ਨਹੀਂ ਕਿ ਯਾਕੂਬ ਨੂੰ ਅਸਾਂ
ਹੀ ਵਿਦਿਆ ਸਿਖਲਾਈ ਸੀ (ਉਹ ) ਇਕ (ਐਸੀ) ਵਿਦਿਆ ਦੇ ਧਨੀ ਸਨ
(ਜੋ ਸਾਰਿਆਂ ਪਾਸ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੀ ) ਪਰੰਚ ਬਹੁਤੇਰੇ ਲੋਗ਼ (ਏਸ ਭੇਤ ਤੋਂ )
ਗਿਆਤ ਨਹੀਂ ॥੬੮ ॥ ਰਕੂਹ ॥੮॥
ਅਰ ਜਦੋਂ (ਏਹ ਲੋਗ ਦੂਸਰੀ ਵੇਰ ) ਯੂਸਫ ਦੇ ਪਾਸ ਗਏ ਤਾਂ
ਯੂਸਫ ਨੇ ਆਪਣੇ (ਸਹੋਦਰ ) ਭਿਰਾ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਪਾਸ ਬੈਠਾ ਲੀਤਾ
(ਅਰ ਚੁਪ ਚਾਪ ਹੀ ਉਸ ਨੂੰ ) ਕਹਿਆ ਕਿ ਮੈਂ ਤੇਰਾ ਭਰਾ (ਯੂਸਫ )
ਹਾਂ ਅਤਏਵ ਜੋ (ਤੇਰੀ ਅਵਗਿਆ ਏਹ ਲੋਗ ) ਕਰਦੇ ਰਹੇ ਹਨ
ਉਸ ਦਾ ਕੋਈ ਕ੍ਰੋਧ ਨਾ ਕਰੀਓ ॥੬੯॥ ਪੁਨਰ ਜਦੋਂ (ਯੂਸਫ ਨੇ )
ਭਿਰਾਵਾਂ ਨੂੰ ਓਹਨਾਂ ਦੇ (ਅੰਨ ਦਾ ) ਸਾਮਾਨ ਪੂਰਾ ਕਰ ਦਿਤਾ ਤਾਂ ਆਪਣੇ
ਭਾਤਾ ਦੀ ਬੋਰੀ ਵਿਚ (ਆਪਣੇ ) ਜਲ ਪਾਨ ਕਰਨੇ ਵਾਲਾ ਕਟੋਰਾ
ਰਖ ਦਿਤਾ ਪੁਨਰ ਇਕ ਅਵਾਜ ਮਾਰਨ ਵਾਲੇ ਨੇ ਅਵਾਜ ਮਾਰੀ
ਕਿ ਹੇ ਟੋਲੇ ਵਾਲਿਓ ਰੱਬ ਨਾਂ ਝੂਠਿਆਂ ਕਰੇ ਪਰ ਤੁਸੀਂ ਹੀ ਚੋਰ ਹੋ
॥ ੭੦ ॥ ਏਹ ਲੋਗ ਅਵਾਜ ਮਾਰਨ ਵਾਲੇ ਵਲ ਫਿਰ ਕੇ ਪੁਛਣ ਲਗੇ ਕਿ
(ਕਿਉਂ ਜੀ ) ਤੁਹਾਡੀ ਕੀ ਵਸਤੂ ਚੋਰੀ ਗਈ ਹੈ॥੭੧॥ ਉਨਹਾਂ ਨੇ
ਕਹਿਆ ਰਾਜਕੀਯ ਪੈਮਾਨਾ ਸਾਨੂੰ ਨਹੀਂ ਪ੍ਰਾਪਤਿ ਹੁੰਦਾ ਅਰ ਉਸ ਨੂੰ ਜੋ
ਆਦਮੀ ਸਾਡੇ ਸਨਮੁਖ ਲੈ ਆਵੇ ਇਕ ਭਾਰ ਊਠ (ਦਾਣਿਆਂ ਦਾ ) ਉਸ
ਨੂੰ (ਇਨਾਮ ਵਜੋਂ ਮਿਲੇਗਾ ) ਅਰ ਮੈਂ ਉਸ (ਇਨਾਮ ) ਦਾ ਜ਼ਾਮਨ ਹਾਂ
॥੭੨॥(ਏਹ ਸੁਣ ਕੇ ਏਹ ਲੋਗ ) ਲਗੇ ਕਹਿਣ ਕਿ ਰੱਬ ਦੀ ਕਸਮ
ਤੁਸੀਂ ਤਾਂ ਜਾਣਦੇ ਹੋ ਕਿ ਅਸੀਂ (ਤੁਹਾਡੇ ) ਦੇਸ ਵਿਚ ਫਸਾਦ ਕਰਨ ਦੀ
ਇਛਾ ਨਾਲ ਨਹੀਂ ਆਏ ਅਰ ਚੋਰੀ ਸਾਡਾ ਪੇਸ਼ਾ (ਭੀ) ਨਹੀਂ ॥੭੩॥
(ਕਟੋਰੇ ਦੇ ਢੂੰਡਣ ਵਾਲੇ ) ਬੋਲੇ ਕਿ (ਭਲਾ ) ਯਦੀ ਤੁਸੀਂ ਝੂਠੇ ਨਿਕਲੇ
ਤਾਂ ਚੋਰ ਨੂੰ ਕੀ ਦੰਡ ? ॥ ੭੪ ॥ ਓਹ ਲਗੇ ਕਹਿਣ ਕਿ ਚੋਰ ਨੂੰ ਏਹ ਦੰਡ
ਕਿ ਜਿਸ ਦੀ ਬੋਰੀ ਵਿਚੋਂ ਕਟੋਰਾ ਨਿਕਲੇ ਓਹ ਆਪ
ਆਪਣਾ ਦੰਡ
(ਅਰਥਾਤ ਕਟੋਰੋ ਦੀ ਪ੍ਰਤਿਨਿਧਿ ਵਿਚ ਰਾਜੇ ਦਾ ਟਹਿਲ ਵਾਲਾ ) ਅਸੀਂ
ਤਾਂ (ਆਪਣੇ ਹਾਂ ) ਦੁਸ਼ਟਾਂ (ਅਰਥਾਤ ਚੋਰਾਂ ਨੂੰ ) ਐਸਾ ਹੀ ਦੰਡ ਦਿਤਾ।
ਕਰਦੇ ਹਾਂ ॥੭੫ ॥ ਅੰਤ ਨੂੰ ਯੂਸਫ ਨੇ ਆਪਣੇ ਭਰਾ ਦੇ ਸ਼ਲੀਤੇ (ਬੋਰੀ )
Digitized by Panjab Digital Library | www.panjabdigilib.org&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>bf6p4ndcxv9y62y6bm4atgtsic24x7p</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>ਪੰਨਾ:ਕੁਰਾਨ ਮਜੀਦ (1932).pdf/258</title>
    <ns>250</ns>
    <id>62949</id>
    <revision>
      <id>183920</id>
      <parentid>175239</parentid>
      <timestamp>2024-12-12T13:41:47Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Taranpreet Goswami</username>
        <id>2106</id>
      </contributor>
      <minor />
      <comment>(via JWB)</comment>
      <origin>183920</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="3974" sha1="jiuivv9yvxd7ppala0se5ke68qh02f9" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Taranpreet Goswami&quot; /&gt;&lt;/noinclude&gt;੨੫੮
ਪਾਰਾ ੧੩
ਸੂਰਤ ਯੂਸਫ ੧੨
ਨਾਲੋਂ ਪਹਿਲੇ ਦੂਸਰਿਆਂ ਭਿਰਾਵਾਂ ਦੇ ਸਲੀਤਿਆਂ ਦੀ ਪੜਚੋਲ ਕਰਨੀ
ਆਰੰਭ ਕੀਤੀ ਪੁਨਰ (ਸਾਰਿਆਂ ਦੇ ਪਿਛੋਂ ) ਆਪਣੇ ਭਰਾ ਦੇ ਸ਼ਲੀਤੇ
ਵਿਚੋਂ ਕਟੋਰਾ ਨਿਕਸਵਾਇਆ ਅਮਨਾ ਪ੍ਰਕਾਰ ਦੀ ਯੁਕਤਿ ਅਸਾਂ
ਯੂਸਫ ਨੂੰ ਦਸ ਦਿਤੀ (ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਮਿਸਰ ) ਦੇ ਰਾਜਾ ਦੀ ਰਾਜਨੇਤਿਕ
ਯੁਕਤਿ ਦ੍ਵਾਰਾ ਓਹ ਆਪਣੇ ਭਰਾ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਰੋਕ ਸਕਦੇ ਸਨ ਪਰੰਚ
ਏਹ ਕਿ ਖੁਦਾ ਨੂੰ ਮਨਜੂਰ ਹੁੰਦਾ (ਤਾਂ ਕੋਈ ਦੂਸਰੀ ਯੁਕਤਿ ਨਿਕ-
ਲਦੀ ) ਅਸੀਂ ਜਿਸ ਨੂੰ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹਾਂ (ਯੁਕਤੀਆਂ ਦੀ ਵਿਦਿਆ ਵਿਚ )
ਓਸ ਦੇ ਦਰਜੇ ਉੱਚੇ ਕਰ ਦੇਂਦੇ ਹਾਂ ਅਰ (ਸੰਸਾਰ ਵਿਚ ) ਹਰਏਕ
ਬੁਧਿਮਾਨ ਨਾਲੋਂ ਵਧ ਕੇ (ਦੂਸਰਾ ) ਬੁਧਿਮਾਨ (ਵਿਦਮਾਨ ) ਹੈ॥੭੬॥
(ਜਦੋਂ ਉਸ ਦੇ ਸੁਲੀਤੇ ਵਿਚੋਂ ਕਟੋਰਾ ਪ੍ਰਾਪਤ ਹੋਇਆ ਤਾਂ ਦੂਸਰੇ
ਭਿਰਾ ) ਲਗੇ ਕਹਿਣ ਕਿ ਯਦੀ ਏਸ ਨੇ ਚੋਰੀ ਕੀਤੀ ਹੋਵੇ ਤਾਂ
(ਅਸੰਭਵ ਬਾਤ ਨਹੀਂ ਏਸ ਥੀਂ ) ਪਹਿਲਾਂ ਏਸ ਦਾ (ਸਹੋਦਰ ) ਭਿਰਾ
(ਯੂਸਫ ) ਭੀ ਚੋਰੀ ਕਰ ਬੈਠਾ ਹੈ ਤਾਂ ਯੂਸਫ ਨੇ (ਏਸ ਦਾ ਉੱਤਰ ਦੇਣ
ਦਾ
ਦੀ ਇਛਾ ਕੀਤੀ ਪਰੰਚ ) ਉਸ ਨੇ ਆਪਣੇ ਦਿਲ ਵਿਚ ਹੀ ਰਖਿਆ ਅਰ
ਏਨ੍ਹਾਂ ਅਗੇ ਉਸ ਨੂੰ ਪਰਗਟ ਨਾਂ ਹੋਣ ਦਿਤਾ (ਅਰ ਕਹਿਆ ਤਾਂ ਏਹ )
ਕਹਿਆ ਕਿ ਤੁਸੀਂ ਬੜੇ ਝੁਗਾ ਪੁਟ (ਅਰਥਾਤ ਦੁਸ਼ਟ ਪੁਰਖ ) ਹੋ ਅਰ
ਉਹ ਜੋ (ਏਸ ਦੇ ਭਰਾ ਦੀ ਚੋਰੀ ਦਾ ਹਾਲ ) ਵਰਣਨ ਕਰ ਦਿਓ
ਖੁਦਾ ਹੀ ਓਸ ਨੂੰ ਭਲੀ ਤਰਹਾਂ ਜਾਣਦਾ ਹੋਵੇਗਾ ॥ ੭੭ ॥ (ਏਸ ਬਾਤ
ਥੀਂ ਏਹ ਲੋਗ ਲਗੇ ਕਹਿਣ ਕਿ ਹੇ ਅਜ਼ੀਜ਼ ਏਸ ਦੇ ਪਿਤਾ ਬਹੁਤ
ਬ੍ਰਿਧ (ਪੁਰਖ ) ਹੈਂ (ਅਰ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਇਸ ਨਾਲ ਅਤੀ ਪ੍ਰੇਮ ਹੈ )
ਤਾਂ ਆਪ (ਕ੍ਰਿਪਾ ਦ੍ਰਿਟੀ ਕਰਕੇ ) ਏਸ ਦੀ ਪ੍ਰਤਿਨਿਧ ਵਿਚ ਸਾਡੇ ਵਿਚੋਂ
ਕਿਸੇ ਇਕ ਨੂੰ (ਆਪਣੀ ਸੇਵਾ ਵਿਚ ) ਰਖ ਲਵੋ ਸਾਨੂੰ ਤਾਂ ਆਪ ਸੂਛ
(ਅੰਤਹਕਰਣ ਵਾਲੇ ਸਰਦਾਰ ) ਪ੍ਰਤੀਤ ਹੁੰਦੇ ਹੋ ॥ ੭੮ ॥ (ਯੂਸਫ ਨੇ )
ਕਹਿਆ ਕਿ ਅੱਲਾ ਪਨਾਹ ਦੇਵੇ ਕਿ ਅਸੀਂ ਉਸ ਆਦਮੀ ਨੂੰ ਛਡ ਕੇ
ਜਿਸ ਦੇ ਪਾਸੋਂ ਸਾਡੀ ਵਸਤ ਪ੍ਰਾਪਤ ਹੋਈ ਹੈ ਕਿਸੇ ਦੂਸਰੇ ਆਦਮੀ ਨੂੰ
ਪਕੜ ਰਖੀਏ ਐਸਾ ਕਰੀਏ ਤਾਂ ਅਸੀਂ (ਬੜੇ ਹੀ ) ਪਾਪੀ ਠਹਿਰੀਏ
॥੭੯ ॥ ਰਕੂਹ ੬
ਤਾਂ ਜਦੋਂ (ਏਹ ਲੋਗ ) ਯੂਸਫ ਪਾਸੋਂ ਨਿਰਾਸੇ ਹੋ ਗਏ (ਕਿ ਏਹ
ਮੰਨਣ ਵਾਲਾ ਨਹੀਂ ) ਤਾਂ (ਕਾਨਾਫੂਸੀ ਅਰ ) ਮਸ਼ਵਰਾ ਕਰਨ ਵਾਸਤੇ
ਵਖਰੇ ਹੋ ਬੈਠੇ (ਆਖਰ ) ਜੋ ਸਾਰਿਆਂ ਵਿਚੋਂ ਵਡਾ ਸੀ ਉਸ ਨੇ ਕਹਿਆ
(ਹੇ ਤੀ ਗਣੋ ! ) ਕੀ ਤੁਹਾਨੂੰ ਮਾਲੂਮ ਨਹੀਂ ਕਿ ਪਿਤਾ ਜੀ ਨੇ&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>jiuivv9yvxd7ppala0se5ke68qh02f9</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>ਪੰਨਾ:ਕੁਰਾਨ ਮਜੀਦ (1932).pdf/259</title>
    <ns>250</ns>
    <id>62950</id>
    <revision>
      <id>183921</id>
      <parentid>175241</parentid>
      <timestamp>2024-12-12T13:41:50Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Taranpreet Goswami</username>
        <id>2106</id>
      </contributor>
      <minor />
      <comment>(via JWB)</comment>
      <origin>183921</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="4166" sha1="h0n40csbcqpzqtz6860jqj1ehpwv7xs" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Taranpreet Goswami&quot; /&gt;&lt;/noinclude&gt;ਪਾਰਾਂ ੧੩
(ਇਸਦੀ ਤਰਫੋਂ ) ਖੁਦਾ
ਲੈ ਲੀਤੀ ਹੈ ਅਰ
ਤੁਹਾਡੇ ਪਾਸੋਂ ਹੋ ਚੁਕੀ
(ਮੇਰੇ ) ਪਿਤਾ ਜੀ
(
(
RESURAL
ਸੂਰਤ ਯੂਸਫ ੧੨
੨੫੯
---
ਦੀ ਸੁਗੰਧ ਲੈ ਕੇ ਤੁਹਾਡੇ ਪਾਸੋਂ ਪਕੀ ਪ੍ਰਤਿਗਿਆ
ਏਸ ਥੀਂ ) ਪਹਿਲਾਂ ਭੀ ਯੂਸਫ ਵਾਲੀ ਭੁਲਣਾ
ਹੋਈ ਹੈ ਤਾਂ (ਭਾਤੀ ਗਣੋ !) ਜਦੋਂ ਤਕ ਮੈਨੂੰ
ਆਗਿਆ (ਨਾ )  ਂ ਦੇਣ ਅਥਵਾ (ਜਦੋਂ ਤਕ )
ਮੇਰੇ ਵਾਸਤੇ ਖੁਦਾ ਕੋਈ ਹੋਰ ਮਾਰਗ (ਨਾ ) ਨਿਕਾਸੇ ਮੈਂ ਤਾਂ ਏਸ ਜਹਾਂ
ਤੋਂ ਜਾਣ ਵਾਲਾ ਨਹੀਂ ਅਰ ਖੁਦਾ ਹੀ ਸਾਰਿਆਂ ਨਾਲੋਂ ਉੱਤਮ ਯੁਕਤੀਦਾਤਾ
ਹੈ ॥ ੮੦ ॥ ਤਾਂ (ਹੇ ਭਾਤੀ ਗਣੋ | ਤੁਸੀਂ (ਸਾਰੇ ) ਪਿਤਾ
ਦੀ ਸੇਵਾ ਵਿਚ ਲੌਟ ਜਾਓ ਅਰ (ਓਹਨਾਂ ਅੱਗੇ ਜਾਕੇ ) ਬੇਨਤੀ ਕਰੋ ਕਿ
ਹੇ ਪਿਤਾ ਆਪ ਦੇ ਪੁਤਰ ਨੇ ਚੋਰੀ ਕੀਤੀ ਅਸੀਂ ਆਪ ਦੇ ਅਗੇ ਉਹੀ
ਅਰਜ਼ ਕਰਦੇ ਹਾਂ ਜੋ ਸਾਨੂੰ (ਵੇਲੇ ਸਿਰ ) ਪਰਤੀਤ ਹੋਈ ਹੈ ਅਰ
(ਉਹ ਜੋ ਅਸਾਂ ਨੇ ਇਸਦੀ ਰਖਿਆ ਕਰਨ ਦਾ ਬਚਨ ਕੀਤਾ ਸੀ
ਤਾਂ ) ਸਾਨੂੰ ਕਿਸੇ ਗੁਪਤ ਵਾਰਤਾ ਦੀ ਖਬਰ ਹੈ ਨਹੀਂ ਸੀ (ਕਿ ਇਹ ਚੋਰੀ
ਕਰੇਗਾ)॥੮੧॥ ਅਰ ਆਪ ਉਸ ਨਗਰ (ਅਰਥਾਤ ਮਿਸਰ ਦੇ ਲੋਗਾਂ )
ਪਾਸੋਂ ਪੁਛ ਲਵੋ ਜਿਥੇ ਅਸੀਂ ਸਾਂ ਤਥਾ (ਹੋਰ ) ਕਾਫਲੇ ਸਨ ਜਿਸ ਵਿਚੋਂ
ਅਸੀਂ ਆਏ ਹਾਂ ਅਰ ਅਸੀਂ ਉੱਕਾ ਸਚ ਕਹਿੰਦੇ ਹਾਂ ॥੮੨॥
(ਤਾਂ ਜਦੋਂ ਭਿਰਾਵਾਂ ਨੇ ਜਾਕੇ ਯਾਕੂਬ ਨੂੰ ਉਕਤ ਕਾਰ ਨਾਲ ਦਸਿਆ
ਤਾਂ ਸੁਣ ਕੇ ) ਬੋਲਿਆ (ਕਿ ਉਸ ਨੇ ਤਾਂ ਚੋਰੀ ਨਹੀਂ ਕੀਤੀ ) ਕਿੰਤੂ
ਤੁਸੀਂ ਆਪਣੇ ਮਨੋਂ ਹੀ ਮਨਘੜਤ ਬਾਤ ਲੈ ਆਏ ਹੋ ਤਾਂ (ਖੈਰ )
ਧੀਰਜ:ਸੰਤੋਖ!!! (ਮੈਨੂੰ ਤਾਂ ) ਉਮੈਦ ਹੈ ਕਿ ਅੱਲਾ ਮੇਰਿਆਂ ਸਾਰਿਆਂ
ਲੜਕਿਆਂ ਨੂੰ ਮੇਰੇ ਸਾਹਮਣੇ ਲਿਆ ਇਸਥਿਤ ਕਰੇਗਾ ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ
(ਸਭਨਾਂ ਬਾਤਾਂ ਤੋਂ ) ਗਿਆਤ (ਅਰ ) ਹਿਕਮਤ ਵਾਲਾ ਹੈ ॥੮੩॥
ਅਤਏਵ ਯਾਕੂਬ ਪੁਤਰਾਂ (ਪਾਸੋਂ ਉਠ ਕੇ ) ਏਕਾਂਤ ਜਾ ਬੈਠਾ ਅਰ (ਯੂਸਫ
ਨੂੰ ਯਾਦ ਕਰਕੇ ) ਲਗੇ ਕਹਿਣ ਹਾਇ ਯੂਸਫ ! (ਅਰ ਜਿਥੋਂ ਤੱਕ ਬਲ
ਸੀ ਮਨ ਨੂੰ ਰੋਕਦੇ ਸਨ ਪਰੰਚ ) ਗਮ ਦਿਆਂ ਮਾਰਿਆਂ (ਰੋ ਰੋ ਕੇ) ਓਹਨਾਂ
ਦੀਆਂ ਦੋਵੇਂ ਅੱਖੀਆਂ ਸਫੈਦ ਹੋ ਗਈਆਂ ਸਨ ਅਰ ਉਹ (ਮਨ ਹੀ ਮਨ
ਵਿਚ ) ਕੁੜ੍ਹਿਆ ਕਰਦੇ ਸਨ ॥੮੪ ॥ (ਪਿਤਾ ਦੀ ਇਹ ਦਿਸ਼ਾ ਦੇਖਕੇ) ਪੁਤਰ
ਲਗੇ ਕਹਿਣ ਕਿ ਹਾਇ ਰੱਬਾ ! ਤੁਸੀਂ ਤਾਂ ਸਦਾ ਯੂਸਫ ਦੀ ਹੀ ਯਾਦ ਵਿਚ
ਲਗੇ ਰਹਿਆ ਕਰੋਗੇ ਇਥੋਂ ਤੱਕ ਕਿ (ਯਾਂ ਤਾਂ ਝੁਰ ਝੁਰ ਕੇ ) ਕਾਰ ਕੰਮ
ਥੀਂ ਹੀ ਰਹਿ ਜਾਉਗੇ ਯਾ ਮਰ ਹੀ ਜਾਉਗੇ ॥੮੫ ॥ (ਯਾਕੂਬ ਨੇ )
ਕਹਿਆ (ਮੈਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਤਾਂ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਕਹਿੰਦਾ ) ਜੋ ਪਰੇਸ਼ਾਨੀ ਅਥਵਾ ਰੰਜ
ਮੈਨੂੰ ਹੈ ਓਸ ਦੀ ਫਰਿਯਾਦ ਮੈਂ ਖੁਦਾ ਅਗੇ ਹੀ ਕਰਦਾ ਹਾਂ ਅਰ ਖੁਦਾ ਦੀ ਹੀ&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>h0n40csbcqpzqtz6860jqj1ehpwv7xs</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>ਪੰਨਾ:ਕੁਰਾਨ ਮਜੀਦ (1932).pdf/260</title>
    <ns>250</ns>
    <id>62951</id>
    <revision>
      <id>183923</id>
      <parentid>175243</parentid>
      <timestamp>2024-12-12T13:41:56Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Taranpreet Goswami</username>
        <id>2106</id>
      </contributor>
      <minor />
      <comment>(via JWB)</comment>
      <origin>183923</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="4089" sha1="c9rhx49sx38qs6midisvhpspz9tfa37" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Taranpreet Goswami&quot; /&gt;&lt;/noinclude&gt;੨੬੦
ਪਾਰਾ ੧੩
ਤਾਂ
ਸੂਰਤ ਯੂਸਫ ੧੨
ਤਰਫੋਂ ਮੈਨੂੰ ਉਹ ਬਾਤਾਂ ਮਾਲੂਮ ਹਨ ਜੋ ਤੁਹਾਨੂੰ ਮਾਲੂਮ ਨਹੀਂ॥੮੬॥
ਪਤਰੋ ! (ਇਕ ਵੇਰੀ ਪੁਨਰ ਮਿਸਰ ) ਜਾਓ ਅਰ ਯੂਸਫ ਅਰ ਉਸ ਦੇ
ਭਿਰਾ ਦੀ ਭਾਲ ਕਰੋ ਅਰ ਰੱਬ ਦੀ ਦਰਗਾਹੋਂ ਨਾਉਮੈਦ ਨਾ ਹੋਣਾ ਕਿਉਂ
ਕਿ ਰੱਬ ਦੀ ਦਰਗਾਹੋਂ ਉਹੀ ਆਦਮੀ ਨਾ ਉਮੈਦ ਹੁੰਦੇ ਹਨ ਜੋ ਕਾਫਰ ਹਨ
॥੮੭॥ (ਅਤਏਵ ਇਹਨਾਂ ਵਿਚੋਂ ਕਈਕ ਆਦਮੀ ਪੁਨਰ ਮਿਸਰ
ਗਏ ) ਤਾਂ (ਇਹ ਲੋਗ ) ਜਦੋਂ (ਤੀਸਰੀ ਵੇਰ ) ਯੂਸਫ ਤਕ ਪਹੁੰਚੇ
ਤਾਂ ਲਗੇ ਬਿਲੂੰ ੨ ਕਰਨ ਕਿ ਹੇ ਅਜ਼ੀਜ਼ ਸਾਨੂੰ ਅਰ ਸਾਡੇ ਬਾਲ ਬਚੜ
ਨੂੰ (ਦੁਕਾਲ ਸਮੇਂ ਦੇ ਕਾਰਣ ਬੜਾ ਹੀ ) ਕਸ਼ਟ ਪਹੁੰਚ ਰਿਹਾ ਹੈ ਅਰ ਅਸੀਂ
ਕੁਛ ਥੋਹੜੀ ਜੇਹੀ ਪੂੰਜੀ ਲੈਕੇ ਆਏ ਹਾਂ ਤਾਂ ਸਾਨੂੰ ਪੂਰਾ ਅੰਨ ਦਾਣਾ
ਦਿਲਵਾਦਿਓ (ਕੀਮਤ ਜਿਤਨਾ ਨਹੀਂ ਕਿੰਤੂ ) ਸਾਨੂੰ ਆਪਣਾ ਸਿਰ ਸਦਕੇ ਦੇ
ਦਿਓ ਕਿਉਂਕਿ ਅੱਲਾ ਪੁੰਨ ਦਾਨ ਕਰਨ ਵਾਲਿਆਂ ਨੂੰ (ਚੰਗਾ ) ਬਦਲਾ
ਦਿੰਦਾ ਹੈ ॥੮੮ ॥ (ਹੁਣ ਤਾਂ ਯੂਸਫ ਪਾਸੋਂ ਭੀ ਨਾ ਰਹਿਆ ਗਿਆ ਅਰ
ਲਗਾ ਕਹਿਣ ਤੁਹਾਨੂੰ ਕੁਛ ਯਾਦ ਭੀ ਹੈ ਕਿ ਜਿਸ ਵੇਲੇ ਤੁਸੀਂ ਮਛੰਦਰ
ਪੁਣੇ ਪਰ ਆਏ ਹੋਏ ਸੀ ਤਾਂ ਤੁਸੀਂ ਯੂਸਫ ਅਰ ਉਸਦੇ ਭਰਾ ਨਾਲ
ਕੀ ਕੁਛ ਕੀਤਾ ਸੀ ॥ ੮੯ ॥ (ਇਹ ਕਹਿਣ ਕਰਕੇ ਭਿਰਾਵਾਂ ਦੇ ਕੰਨ
ਖੜੇ ਹੋ ਗਏ ਅਰ) ਲਗੇ ਕਹਿਣ ਕਿ ਅਸਲ ਵਿਚ ਤੁਸੀਂ ਹੀ ਯੂਸਫ
ਹੋ ? ਯੂਸਫ ਨੇ ਕਹਿਆ (ਹਾਂ) ਮੈਂ ਹੀ ਯੂਸਫ ਹਾਂ ਅਰ ਇਹ ਮੇਰਾ ਹੀ ਭਿਰਾ
ਹੈ ਸਾਡੇ ਪਰ ਅੱਲਾ ਨੇ (ਬੜੀ ਹੀ) ਕ੍ਰਿਪਾ ਕੀਤੀ ਨਿਰਸੰਦੇਹ ਜੋ (ਅੱਲਾ
ਪਾਸੋਂ) ਡਰਦਾ ਅਰ (ਵਿਪਤੀ ਵਿਚ) ਧੀਰਜ ਕਰਦਾ (ਰਹਿੰਦਾ) ਹੈ
ਤਾਂ ਅੱਲਾ (ਐਸੀ) ਨੇਕੀ ਕਰਨ ਵਾਲਿਆਂ ਦੇ ਅਜਰ ਨੂੰ ਵਿਅਰਥ
ਨਹੀਂ ਹੋਣ ਦੇਂਦਾ ॥੯੦॥(ਉਹ) ਲਗੇ ਕਹਿਣ ਕਿ ਈਸ਼ਵਰ ਸਾਖੀ ਏਸ ਵਿਚ
ਕੋਈ ਭ੍ਰਮ ਨਹੀਂ ਕਿ ਅੱਲਾਂ ਨੇ ਤੁਹਾਨੂੰ ਸਾਡੇ ਪਰ (ਬੜੀ) ਉੱਤਮ
ਤਾਈ ਦਿਤੀ ਅਰੁ ਨਿਰਸੰਦੇਹ ਅਸੀਂ ਹੀ ਸਦੋਖੀ ਬੇ ॥ ੯੧॥ ਯੂਸਫ
ਨੇ ਕਹਿਆ ਹੁਣ ਤੁਹਾਡੇ ਪਰ ਕੋਈ ਦੋਸ਼ ਨਹੀਂ (ਮੈਂ ਬਖਸ਼ ਦਿਤਾ
ਅਰ) ਪਰਮੇਸੁਰ (ਭੀ) ਤੁਹਾਡੀ ਭੁਲਣਾ ਬਖਸ਼ੇ ਅਰ ਉਹ ਸਾਰਿਆਂ
ਮਿਹਰਬਾਨਾਂ ਵਿਚੋਂ ਬੜਾ ਮਿਹਰਬਾਨ ਹੈ ॥ ੯੨ ॥ (ਤੁਹਾਡੇ ਕਬਨਾ-
ਨੁਸਾਰ ਪਰਤੀਤ ਹੋਇਆ ਕਿ ਪਿਤਾ ਦੇ ਨੇਤ੍ਰ ਭੀ ਨਾਸ ਹੋ ਗਏ ਹਨ,
ਤਾਂ) ਮੇਰਾ ਇਹ ਕੁੜਤਾ ਲੋ ਜਾਓ ਅਰ ਇਸਨੂੰ ਪਿਤਾ ਦੇ ਮੁਖੜੇ
ਪਰ ਪਾ ਦਿਓ ਕਿ ਓਹ ਸਦ੍ਰਿਸ਼ਟ ਹੋ ਜਾਣਗੇ ਅਰ ਆਪਣੇ ਸਾਰੇ
ਕੁਟੰਬ ਨੂੰ ਮੇਰੇ ਪਾਸ ਲੈ ਆਓ ॥੯੩ ॥ ਰੁਕੂਹ ੧੦ ॥
ਅਰ ਕਾਫਲਾ (ਟੋਲਾ) ਮਿਸਰੋਂ ਵਿਦਾ ਹੋਇਆ, ਹੀ ਸੀ ਕਿ ਓਹਨਾਂ&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>c9rhx49sx38qs6midisvhpspz9tfa37</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>ਪੰਨਾ:ਕੁਰਾਨ ਮਜੀਦ (1932).pdf/262</title>
    <ns>250</ns>
    <id>62953</id>
    <revision>
      <id>183924</id>
      <parentid>175247</parentid>
      <timestamp>2024-12-12T13:42:00Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Taranpreet Goswami</username>
        <id>2106</id>
      </contributor>
      <minor />
      <comment>(via JWB)</comment>
      <origin>183924</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="4311" sha1="1oyen6rxs2xs90nmhxrh5r7c86qcq80" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Taranpreet Goswami&quot; /&gt;&lt;/noinclude&gt;੨੬੨
ਪਾਰਾ ੧੩
ਸੂਰਤ ਯੂਸਫ ੧੨
ਆਣ ਮਿਲਾਇਆ ਨਿਰਸੰਦੇਹ ਮੇਰੇ ਪਰਵਰਦਿਗਾਰ ਨੂੰ ਜੋ (ਕੁਛ ਕਰਨ
ਦੀ ਅਭਿਲਾਖਾ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਉਹ ਉਸ ਦੀ ਤਦਬੀਰ ਭਲੀ ਭਾਂਤ ਜਾਣਦਾ ਹੈ
ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ (ਸਾਰੀਆਂ ਬਾਤਾਂ ਤੋਂ) ਗਿਆਤ (ਅਰ) ਹਿਕਮਤ ਵਾਲਾ
ਹੈ ॥ ੧੦੦ ॥ (ਏਹਨਾਂ ਸਾਰਿਆਂ ਵਿਵਹਾਰਾਂ ਥੀਂ ਪਿਛੋਂ ਯੂਸਫ ਦੀ ਤਬੀ-
ਯਤ ਸੰਸਾਰ ਤੋਂ ਭਰ ਗਈ ਅਰ ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਦੀ ਪਰਾਪਤਿ ਦਾ ਪ੍ਰੇਮ
ਗਾਲਿਬ ਆ ਗਇਆ ਤਾਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਪ੍ਰਾਰਥਨਾ ਕੀਤੀ ਕਿ ) ਹੇ ਮੇਰੇ ਪਰਵਰ-
ਦਿਗਾਰ ਆਪ ਨੇ ਆਪਣੀ ਕ੍ਰਿਪਾ ਦ੍ਰਿਸ਼ਟੀ ਸਾਥ ਮੈਨੂੰ ਰਾਜ (ਭਾਗ) ਵਿਚੋਂ ਭੀ
ਹਿੱਸਾ ਦਿਤਾ ਅਰ ਵਿਤ ਮੂਜਬ ਮੈਨੂੰ(ਸੁਪਨ ਦਾ ਫਲਾਫਲ ਕਹਿਣਾ ਭੀ ਸਿਖਾਯਾ
ਹੇ ਧਰਤ ਅਗਾਸ ਦੇ ਉਤਪਤ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਲੋਕ ਅਰ ਪਰਲੋਕ (ਦੋਨੋਂ )
ਵਿਚ ਤੂੰ ਹੀ ਮੇਰਾ ਕਾਰਸਾਜ ਹੈਂ (ਤਾਂ ਹੁਣ ) ਮੈਨੂੰ ਆਪਣੀ ਦਾਸ ਭਾਵ ਦੀ
ਦਿਸ਼ਾ ਵਿਚ ਉਠਾ ਲੈ ਅਰ ਮੈਨੂੰ (ਆਪਣਿਆਂ ) ਸੁਪੁਰਖਾਂ ਵਿਚ ਜਾ ਪਤਿ
ਕਰ ॥੧੦੧ ॥ (ਹੇ ਪੈਯੰਬਰ ) ਏਹ ਥੋਹੜੀਆਂ ਜੈਸੀਆਂ ਗੁਪਤ ਬਾਤਾਂ
ਹਨ ਜਿਨਹਾਂ ਨੂੰ ਅਸੀਂ ਵਹੀ ਦੇ ਦਵਾਰਾ ਤੁਹਾਨੂੰ ਗਿਆਤ ਕਰਾਉਂਦੇ ਹਾਂ
(ਅਰ ਏਹ ਤੁਹਾਡੀ ਸਚਿਆਈ ਦੀ ਦਲੀਲ ਹੈ ) ਨਹੀਂ ਤੇ ਜਿਸ ਵੇਲੇ ਯੂਸਫ
ਦੇ ਭਿਰਾਵਾਂ ਨੇ ਆਪਣਾ ਪੱਕਾ ਸੰਕਲਪ ਕਰ ਲੀਤਾ ਸੀ (ਕਿ ਯੂਸਫ ਨੂੰ ਕੂਏਂ
ਵਿਚ ਸਿੱਟ ਦੇਈਏ ) ਅਰ ਉਹ (ਉਸ ਦੇ ਮਾਰ ਦੇਣ ਦੀਆਂ) ਤਦਬੀਰਾਂ ਕਰ
ਰਹੇ ਸਨ ਤੁਸੀਂ ਤਾਂ ਓਹਨਾਂ ਦੇ ਪਾਸ ਮੌਜੂਦ ਨਹੀਂ ਸੇ (ਕਿ ਇਹ ਬਿਰਤਾਂਤ
ਤੁਹਾਨੂੰ ਕੁਝ ਦ੍ਰਿਸ਼ਟ ਪ੍ਰਤਯ ਹੋ ਜਾਂਦਾ)।।੧੦੨।ਇਸ ਗਲ ਦੇ ਹੁੰਦਿਆਂ ਸੁੰਦਿਆਂ
ਬਹੁਤ ਕਰਕੇ ਲੋਗਾਂ ਦੀ ਏਹ ਦਿਸ਼ਾ ਹੈ ਕਿ ਤੁਸੀਂ ਕਿਤਨਾ ਹੀ ਚਾਹੋ ਓਹ ਤਾਂ
ਭਰੋਸਾ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਹੈ ਨਹੀਂ।।੧੦੩॥ਅਜੇ ਤਾਂ ਤਬਲੀਗ ਰਸਾਲਤ(ਉਪਦੇਸ਼)
ਪਰ ਤੁਸੀਂ ਏਹਨਾਂ ਪਾਸੋਂ ਕੋਈ ਮਜ਼ਦੂਰੀ ਹੀ ਨਹੀਂ ਮੰਗਦੇ (ਅਰ ) ਕੁਰਾਨ
(ਜੋ ਤੁਸੀਂ ਸੁਣਾਉਂਦੇ ਹੋ ਇਸ ) ਸੰਸਾਰ ਵਾਸਤੇ (ਉੱਕੀ ) ਸਿਖ੍ਯਾ ਹੀ
ਸਿਖ੍ਯਾ ਹੈ ॥ ੧੦੪ ॥ ਰਕੂਹ ੧੧ ॥
ਅਰ ਅਗਾਸ ਧਰਤ ਵਿਚ (ਖ਼ੁਦਾ ਦੀ ਕੁਦਰਤ ਦੀਆਂ ਐਸੀਆਂ )
ਕਿਤਨੀਆਂ ਹੀ ਨਿਸ਼ਾਨੀਆਂ ਹਨ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਉਪਰ ਦੀ ਲੋਗ ਪਏ ਲੰਘ ਜਾਂਦੇ
ਹਨ ਅਰ ਉਹ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਕੋਈ ਪਰਵਾਹ ਨਹੀਂ ਕਰਦੇ ॥੧੦੫॥ ਅਰ
ਕਈਆਂਕੁ ਆਦਮੀਆਂ ਦਾ ਇਹ ਹਾਲ ਹੈ ਕਿ ਖੁਦਾ ਨੂੰ (ਭੀ) ਮੰਨਦੇ ਹਨ
ਅਰ ਦਵੈਤ ਨੂੰ ਭੀ ਮੰਨੀ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ॥੧੦੬॥ ਤਾਂ ਕੀ ਇਸ ਬਾਤ ਥੀਂ
ਤਸੱਲੀ ਵਿਚ ਹੋ ਗਏ ਹਨ ਕਿ ਇਹਨਾਂ ਪਰ ਖੁਦਾ ਦੀ ਤਰਫੋਂ ਕੋਈ
ਵਿਪੱਤੀ ਆ ਪ੍ਰਾਪਤ ਹੋਵੇ ਅਰ (ਸਾਰਿਆਂ ਪਰ ) ਪਸਰ ਜਾਵੇ ਅਥਵਾ
ਛਿਨ ਮਾਤ੍ਰ ਹੀ ਏਹਨਾਂ ਪਰ ਲੈ ਆ ਜਾਵੇ ਅਰ ਏਹਨਾਂ ਨੂੰ ਪਤਾ ਭੀ ਨਾ ਲਗੇ&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>1oyen6rxs2xs90nmhxrh5r7c86qcq80</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>ਪੰਨਾ:ਕੁਰਾਨ ਮਜੀਦ (1932).pdf/263</title>
    <ns>250</ns>
    <id>62954</id>
    <revision>
      <id>183925</id>
      <parentid>175249</parentid>
      <timestamp>2024-12-12T13:42:03Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Taranpreet Goswami</username>
        <id>2106</id>
      </contributor>
      <minor />
      <comment>(via JWB)</comment>
      <origin>183925</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="3726" sha1="cfnrnfi0p3867zmg17gwszjas2jjjqt" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Taranpreet Goswami&quot; /&gt;&lt;/noinclude&gt;ਪਾਰਾ ੧੩
ਸੂਰਤ ਯੂਸਫ ੧੨
੨੬੩
॥੧੦੭॥ (ਹੇ ਪੈ ੰਬਰ ਤੁਸੀਂ ਏਹਨਾਂ ਲੋਗਾਂ ਨੂੰ) ਕਹੋ ਕਿ ਮੇਰਾ ਤਰੀਕਾ
ਤਾਂ ਇਹ ਹੈ (ਕਿ ਸਾਰਿਆਂ ਨੂੰ ) ਮੈਂ ਖੁਦਾ ਦੀ ਹੀ ਤਰਫ ਬੁਲਾਉਂਦਾ ਹਾਂ
ਅਰ ਜੋ ਲੋਗ ਮੇਰੇ ਚੇਲੇ ਹਨ (ਉਹ ਅਸੀਂ ਸਾਰੇ ਦੀਨ ਦੇ ਇਕ) ਬੁਧਮਤਾ ਦੇ
ਮਾਰਗ ਪਰ ਹਾਂ (ਜਿਸ ਨੂੰ ਸਾਰੇ ਲੋਗ ਜਾਣ ਸਕਦੇ ਹਨ ) ਅਰ ਅੱਲਾ
ਸ਼ੁਧ (ਸਰੂਪ ) ਹੈ ਅਰ ਮੈਂ ਦਵੈਤ ਵਾਦੀਆਂ ਵਿਚੋਂ ਨਹੀਂ ਹਾਂ ॥੧੦੮॥
ਅਰ (ਹੇ ਪੈ ੰਬਰ ) ਅਸਾਂ ਤੁਹਾਡੇ ਨਾਲੋਂ ਪਹਿਲੇ ਭੀ ਨਗਰ ਬਾਸੀ (ਲੋ
ਅਰਥਾਤ ) ਆਦਮੀ ਹੀ (ਪੈ ੰਬਰ ਬਣਾ ਕੇ ) ਭੇਜੇ ਸਨ ਕਿ ਅਸੀਂ
ਉਨ੍ਹਾਂ ਪਰ ਵਹੀ ਉਤਾਰ ਦੇ ਹੁੰਦੇ ਸਾਂ ਤਾਂ ਕੀ (ਇਹ ਲੋਗ ) ਦੇਸ
ਵਿਚ (ਕਿਤੇ ) ਤੁਰੇ ਫਿਰੇ ਨਹੀਂ ਕਿ (ਆਪਣਿਆਂ ਨੇਤਰਾਂ ਸਾਥ ) ਦੇਖ
ਲੈਂਦੇ ਕਿ ਜੋ ਲੋਗ ਇਨਹਾਂ ਨਾਲੋਂ ਭੂਤ ਕਾਲ ਵਿਖਯ ਹੋ ਚੁਕੇ ਹਨ
(ਅਰ ਓਹਨਾਂ ਨੇ ਪੈਯੰਬਰਾਂ ਨੂੰ ਝੂਠਿਆਂ ਕੀਤਾ ਸੀ) ਓਹਨਾਂ ਦੀ ਕੈਸੀ ਭੁਗਤ
ਸੌਰੀ ਨਿਰਸੰਦੇਹ ਜੇ ਪੁਰਖ ਸੰਜਮੀ ਹਨ ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਾਸਤੇ ਪਰਲੋਕ ਦਾ
ਘਰ (ਇਸ ਸਾੰਸਾਰਿਕ ਘਰ ਨਾਲੋਂ ਕਈ ਗੁਣਾ ) ਸੁਖਦਾਈ ਹੈ ਤਾਂ
(ਲੋਗੋ () ਕੀ ਤੁਸੀਂ (ਇਤਨੀ ਬਾਤ ਭੀ ) ਨਹੀਂ ਸਮਝਦੇ ॥੧੦੯॥
(ਪਹਿਲੇ ਆਦਮੀ ਭੀ ਪੈਯੰਬਰਾਂ ਨੂੰ ਝੂਠਿਆਂ ਕਰਦੇ ਰਹੇ ਹਨ ) ਇਥੋਂ ਤਕ
ਕਿ ਜਦੋਂ ਪੈਯੰਬਰ ਨਾ ਉਮੈਦ ਹੋ ਗਏ ਅਰ (ਆਦਮੀ ਹੋਣ ਕਰਕੇ )
(
ਓਹਨਾਂ ਨੂੰ ਐਸਾ ਵੈਹਮ ਪ੍ਰਾਪਤ ਹੋਇਆ ਕਿ (ਕਿਤੇ ) ਸਾਡੇ ਸਾਥ
ਪਰਤਿਯਾਂ ਭੰਗ (ਤਾਂ ਨਹੀਂ) ਕੀਤੀ ਗਈ ਤਾਂ (ਠੀਕ ਸਮੇਂ ਪਰ ) ਸਾਡੀ
ਸਹਾਇਤਾ ਓਹਨਾਂ ਦੇ ਪਾਸ ਆ ਪਰਾਪਤ ਹੋਈ (ਅਰ ਕਸ਼ਟ ਆ ਪ੍ਰਾਪਤ
ਹੋਇਆ ) ਤਾਂ ਜਿਸ ਨੂੰ ਅਸਾਂ ਚਾਹਿਆ ਬਚਾ ਲੀਤਾ ਅਰ ਸਦੋਖੀ ਲੋਗਾਂ
1
(ਦੇ ਸਿਰ ਉਤੋਂ ) ਤਾਂ ਸਾਡਾ ਕਸ਼ਟ (ਕਿਸੇ ਪ੍ਰਕਾਰ ) ਹਟ ਹੀ ਨਹੀਂ
ਸਕਦਾ॥ ੧੧੦ ॥ (ਇਸ ਵਿਚ) ਭਰਮ ਨਹੀਂ ਕਿ ਅਕਲ ਵਾਲਿਆਂ ਦੇ
ਵਾਸਤੇ ਏਹਨਾਂ ਲੋਗਾਂ ਦੀ ਦਸ਼ਾ ਵਿਚ (ਬੜੀ ) ਸਿਖ੍ਯਾ ਹੈ ਇਹ (ਕੁਰਾਨ )
ਕੋਈ ਕਪੋਲ ਕਲਪਿਤ (ਅਰਥਾਤ ਮਨੋਕਾਮਨਾ ) ਤਾਂ ਹੈ ਨਹੀਂ ਕਿੰਤੂ ਜੋ
(ਅਕਾਸ਼ੀ ਪੁਸਤਕ ) ਏਸ ਦੇ (ਉਤਰਨ ) ਥੀਂ ਪਹਿਲਾਂ (ਵਿਦਮਾਨ ) ਹਨ
ਓਹਨਾਂ ਦੀ ਤਸਦੀਕ (ਕਰਦਾ ) ਹੈ ਅਰ ਇਸ ਵਿਚ ਓਹਨਾਂ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਵਾਸਤੇ
ਜੋ ਨਿਸਚੇ ਵਾਲੇ ਹਨ ਹਰ ਵਸਤੂ ਦਾ ਵਿਸਤਾਰ ਪੂਰਵਕ ਵਰਨਨ ਅਰ
ਸਿ ਤਥਾ ਰਹਿਮਤ ਹੈ ॥ ੧੧੧ ॥ ਰਕੂਹ ੧੨ ॥&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>cfnrnfi0p3867zmg17gwszjas2jjjqt</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>ਪੰਨਾ:ਕੁਰਾਨ ਮਜੀਦ (1932).pdf/264</title>
    <ns>250</ns>
    <id>62955</id>
    <revision>
      <id>183926</id>
      <parentid>175251</parentid>
      <timestamp>2024-12-12T13:42:09Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Taranpreet Goswami</username>
        <id>2106</id>
      </contributor>
      <minor />
      <comment>(via JWB)</comment>
      <origin>183926</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="3858" sha1="i5693kvap5xh6odx0k9zqsztp2hy3mk" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Taranpreet Goswami&quot; /&gt;&lt;/noinclude&gt;7
*੨੬੪
ਹੈ
ਪਾਰਾ ੧੩
ਸੂਰਤ ਰਾਦ ੧੩
ਸੂਰਤ ਰਾਦ ਮੱਕੇ ਵਿਚ ਉਤਰੀ ਏਸ ਦੀਆਂ ੪੩
ਆਯਤਾਂ ਅਰ ਛੇ ਰੁਕੂਹ ਹਨ ।
ਆਰੰਭ ਅੱਲਾ ਦੇ ਨਾਮ ਨਾਲ (ਜੋ) ਅਤੀ ਦਿਆਲੂ(ਅਰ) ਕ੍ਰਿਪਾਲੂ(ਹੈ)
ਅਲਫ ਲਾਮ ਮੀਮ ਰਾ ॥ (ਹੇ ਪੈਯੰਬਰ ) ਏਹ ਕਿਤਾਬ (ਅਰਥਾਤ
ਕੁਰਾਨ ) ਦੀਆਂ (ਚੰਦ ) ਆਇਤਾਂ ਹਨ ਅਰ ਤੁਹਾਡੇ ਪਰਵਰਦਿਗਾਰ
ਦੀ ਤਰਫੋਂ ਜੋ ਕੁਛ ਤੁਹਾਡੇ ਪਰ ਉਤਰਿਆ ਹੈ ਉਹ (ਉਕਾ ) ਸਤ੍ਯ
ਹੈ ਪਰੰਚ ਕਈਕ ਆਦਮੀ ਨਿਸਚਾ ਨਹੀਂ ਕਰਦੇ ॥੧॥ ਅੱਲਾ ਉਹ
(ਸਰਵ ਸ਼ਕਤੀਮਾਨ ) ਹੈ ਜਿਸ ਨੇ ਆਸਮਾਨਾਂ ਨੂੰ ਬਿਨਾਂ ਸਹਾਰੇ ਤੋਂ ਉੱਚਾ
ਬਨਾਕੇ ਇਸਥਿਤ ਕੀਤਾ (ਜੈਸਾ ਕਿ ) ਤੁਸੀਂ ਦੇਖ ਰਹੇ ਹੋ ਪੁਨਰ ਅਰਸ਼
ਪਰ ਜਾ ਬਿਰਾਜਿਆ ਅਰ ਚੰਦਰਮਾਂ, ਅਰ ਸੂਰਜ ਨੂੰ ਵਸ ਵਿਚ ਕੀਤਾ ਕਿ
ਆਪਣੇ ਸਮੇਂ ਅਨੁਸਾਰ (ਆਪਣੇ ਮਾਰਗ ਪਰ ) ਤੁਰਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ
ਉਹੀ ਸਾਰੇ ਸੰਸਾਰ ਦਾ ਪਰਬੰਧ ਕਰਦਾ ਹੈ (ਏਸ ਅਭਿਲਾਖਾ ਨਾਲ) ਕਿ
ਤੁਸਾਂ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਪਰਵਰਦਿਗਾਰ ਸਾਥ ਮਿਲਾਪ ਦਾ ਨਿਸਚਾ
ਹੋਵੇ (ਆਪਣੀ ਕੁਦਰਤ ਦੇ ) ਚਿੰਨ੍ਹ ਵਿਸਤਾਰ ਪੂਰਵਕ ਵਰਣਨ ਕਰਦਾ ਹੈ
॥੨॥ ਅਰੁ ਵਹੀ (ਸਰਵ ਸ਼ਕਤੀਮਾਨ ) ਹੈ ਜਿਸ ਨੇ ਧਰਤੀ ਨੂੰ ਵਿਸ-
ਤਾਰ ਦਿਤਾ ਅਰ ' ਉਸ ਪਰ (ਬੜੇ ਬੜੇ ) ਅਚੱਲ ਪਰਬਤ ਅਰ ਨਦੀਆਂ
ਬਨਾ ਦਿਤੀਆਂ ਅਰ (ਹੋਰ ) ਉਸ ਪਰ ਸਰਬ ਤਰਹਾਂ ਦੇ ਫਲਾਂ ਦੀਆਂ
ਦੋ ਦੋ ਕਿਸਮਾਂ ਉਤਪੰਨ ਕੀਤੀਆਂ (ਯਥਾ ਮਿਠੇ ਅਰ ਖਟੇ ਅਰ ਉਹੀ )
ਰਾਤ੍ਰੀ ਨੂੰ ਦਿਨ ਦਾ ਪਰਦਾ ਪੋਸ਼ ਕਰਦਾ ਹੈ ਨਿਰਸੰਦੇਹ ਏਹਨਾਂ ਬਾਤਾਂ ਵਿਚ
ਓਹਨਾਂ ਲੋਕਾਂ ਵਾਸਤੇ ਜੋ ਵਿਚਾਰ ਨੂੰ ਵਰਤਨ ਵਿਚ ਲਿਆਉਂਦੇ ਹਨ
(ਖੁਦਾ ਦੀ ਸ਼ਕਤੀ ਦੀਆਂ ਬਹੁਤ ) ਨਿਸ਼ਾਨੀਆਂ (ਵਿਦਮਾਨ ) ਹਨ । ੩॥
ਅਰ ਧਰਤੀ ਪਰ ਪਾਸੋ ਪਾਸ (ਕਈ ) ਕਈ ਕਿਆਰੇ (ਹੁੰਦੇ )
ਹਨ ਅਰ ਅੰਗੂਰ ਦੇ ਬਾਗ ਅਰ ਖੇਤੀ ਅਰ ਖਜੀਆਂ ਦੇ ਬ੍ਰਿਛ (ਜਿਨ੍ਹਾਂ
ਵਿਚ ਕਈਕ ) ਦੁਸ਼ਾਖੇ ਹੁੰਦੇ ਹਨ ਅਰ ਕਈ ਦੁਸ਼ਾਖੇ ਨਹੀਂ (ਹੁੰਦੇ )ਹਾਲਾਂ
ਕਿ ਸਾਰਿਆਂ ਨੂੰ ਇਕੋ ਹੀ ਪਾਣੀ ਦਿਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਅਰ (ਫੇਰ ਭੀ ) ਅਸੀਂ
ਕਈਆਂ ਨੂੰ ਕਈਆਂ ਪਰ ਫਲਾਂ ਵਿਚੋਂ ਉੱਤਮਤਾਈ ਪ੍ਰਦਾਨ ਕਰ ਦੇਂਦੇ ਹਾਂ
ਨਿਰਸੰਦੇਹ ਜੋ ਆਦਮੀ ਅਕਲ ਨੂੰ ਵਰਤਨ ਵਿਚ ਲਿਆਉਂਦੇ ਹਨ
ਓਹਨਾਂ ਵਾਸਤੇ ਇਹਨਾਂ ਬਾਤਾਂ ਵਿਚ (ਖੁਦਾ ਦੀ ਕੁਦਰਤ ਦੀਆਂ
ਬਹੁਤ ਸਾਰੀਆਂ ) ਨਿਸ਼ਾਨੀਆਂ(ਵਿਦਮਾਨ ਹਨ । ੪ ॥ ਅਰ (ਹੇ ਪੈਯੰਬਰ )
ਯਦੀ ਤੁਸੀਂ (ਸੰਸਾਰ ਵਿ ਕਿਸੇ ਬਾਤ ਪਰ ) ਅਚੰਭਾ ਕਰੋ ਤਾਂ ਕਾਫਰਾਂ&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>i5693kvap5xh6odx0k9zqsztp2hy3mk</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>ਪੰਨਾ:ਕੁਰਾਨ ਮਜੀਦ (1932).pdf/265</title>
    <ns>250</ns>
    <id>62956</id>
    <revision>
      <id>183927</id>
      <parentid>175253</parentid>
      <timestamp>2024-12-12T13:42:12Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Taranpreet Goswami</username>
        <id>2106</id>
      </contributor>
      <minor />
      <comment>(via JWB)</comment>
      <origin>183927</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="4047" sha1="e4wil6yr3s16wvugu9hrkf8o5t7gcdl" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Taranpreet Goswami&quot; /&gt;&lt;/noinclude&gt;2,
ਪਾਰਾ ੧੩
32
ਸੂਰਤ ਗੰਦ ੧੩
1
੨੬੫
ਦਾ (ਇਹ ) ਬਚਨ ਭੀ ਅਸਚਰਜ ਹੀ ਹੈ ਕਿ ਜਦੋਂ ਅਸੀਂ (ਗਲ ਸੜ
ਕੇ ) ਮਿੱਟੀ ਹੋ ਜਾਵਾਂਗੇ ਤਾਂ ਕੀ ? ਸਾਨੂੰ ਪੁਨਰ ਨਵਾਂ ਜਨਮ ਮਿਲੇਗਾ
ਇਹੋ ਲੋਗ ਹਨ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਆਪਣੇ ਪਰਵਰਦਿਗਾਰ (ਦੀ ਸ਼ਕਤੀ )
ਦਾ ਇਨਕਾਰ ਕੀਤਾ ਅਰ ਇਹੋ ਲੋਗ ਹਨ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਗਲਾਂ ਵਿਚ
(ਕਿਆਮਤ ਦੇ ਦਿਨ ) ਜੰਜੀਰ (ਪੜੇ ) ਹੋਏ ਹੋਣਗੇ ਅਰ ਇਹੋ ਹੀ ਲੋਗ
ਨਾਰਕੀ ਹਨ ਕਿ ਇਹ ਨਿਤਰਾਂ ੨ ਨਰਕਾਂ ਵਿਚ ਰਹਿਣਗੇ ॥ ੫ ॥ ਅਰ
(ਹੇ ਪੈ ੰਬਰ ) ਭਲਾਈ ਥੀਂ ਪਹਿਲਾਂ ਇਹ ਲੋਗ ਤੇਰੇ ਸਾਥ ਬੁਰਾਈ
ਦੀ ਉਤਾਵਲ ਕਰ ਰਹੇ ਹਨ ਹਾਲਾਂ ਕਿ ਏਹਨਾਂ ਨਾਲੋਂ ਪਹਿਲੇ (ਐਸੀਆਂ
(
ਬਾਤਾਂ ਹੋ ਚੁਕੀਆਂ ਹਨ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦੀਆਂ ) ਕਥਾਂ ਤੁਰੀਆਂ ਆਉਂਦੀਆਂ ਹਨ
ਅਰ (ਹੇ ਪੈ ੰਬਰ ਏਸ ਬਾਤ ਵਿਚ ) ਕੋਈ ਭ੍ਰਮ ਨਹੀਂ ਕਿ ਤੁਹਾਡਾ ਪਰ-
ਵਰਦਿਗਾਰ ਲੋਕਾਂ ਸਾਥ ਓਹਨਾਂ ਦੀ ਅਵਗਿਆ ਦੇ ਹੁੰਦਿਆਂ ਸੰਦਿਆਂ ਖਿਮਾਂ
ਕਰਨੇ ਵਾਲਾ ਹੈ (ਅਰ ਇਸ ਵਿਚ ਭੀ ) ਭ੍ਰਮ ਨਹੀਂ ਕਿ ਤੁਹਾਡੇ ਪਰਵਰ-
ਦਿਗਾਰ ਦੀ ਮਾਰ ਭੀ ਬੜੀ ਸਖਤ ਹੈ ॥੬॥ ਅਰ ਜੋ ਆਦਮੀ (ਖੁਦਾ
ਤਥਾ ਰਸੂਲ ਦੇ ਮੁਨਕਰ ਹਨ (ਪ੍ਰਸ਼ਨ ਦੀ ਰੀਤੀ ਅਨੁਸਾਰ ਏਹ ਭੀ )
ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ ਕਿ ਇਸ (ਆਦਮੀ ਅਰਥਾਤ ਮੁਹੰਮਦ ) ਪਰ ਇਸਦੇ ਪਰਵਰ-
ਦਿਗਾਰ ਦੀ ਤਰਫੋਂ ਨਿਸ਼ਾਨੀ (ਜੋ ਅਸੀਂ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹਾਂ ) ਕਿਉਂ ਨਹੀਂ
ਉਤਰੀ (ਸੋ ਹੇ ਪੈਯੰਬਰ ) ਤੁਸਾਂ ਤਾਂ ਕੇਵਲ (ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਖੁਦਾ ਦੇ ਕਸ਼ਟ
) ਡਰਾਣ ਵਾਲੇ ਹੋ (ਹੋਰ ਬਸ ) ਅਰ (ਤੁਸੀਂ ਕੋਈ ਅਨੋਖੇ ਪੈਯੰਬਰ
ਨਹੀਂ) ਹਰੇਕ ਜਾਤੀ ਦਾ (ਇਕ ਨਾ ) ਇਕ ਸਿਖਿਆ ਦੇਣ ਵਾਲਾ
(ਹੋ ਚੁਕਾ ਹੈ ) ॥ ੭ ॥ ਰਕੂਹ ੧॥
ਹਰ ਮਾਦਾ ਨੇ ਜੋ ਬੱਚਾ (ਗਰਭ ਵਿਖ੍ਯ ) ਲੀਤਾ ਹੋਯਾ ਹੈ
ਓਸ ਨੂੰ ਅੱਲਾ ਹੀ ਜਾਣਦਾ ਹੈ ਅਰ (ਹੋਰ ਹਰ ਇਕ ਮਾਦਾ ਦੇ )
ਗਰਭ ਦਾ ਘਟਣਾ ਵਧਣਾ (ਓਸੇ ਨੂੰ ਹੀ ਮਾਲੂਮ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ ) ਅਰ ਉਸ
ਦੇ ਪਾਸ ਹੀ ਸਾਰੀਆਂ ਵਸਤਾਂ ਦਾ ਅੰਦਾਜ਼ਾ ਨਿਯਤ ਹੈ ॥੮॥(ਵਹੀ
ਗੁਪਤ ਪ੍ਰਗਟ (ਦੋਨੋਂ ) ਦਾ (ਇਕ ਸਮਾਨ ) ਜਾਨਣੇ ਵਾਲਾ (ਹੈ ਅਰ
ਸਾਰਿਆਂ ਨਾਲੋਂ ) ਊਚ (ਤੇ ਊਚਾ ) (ਅਰ ) ਆਲੀਸ਼ਾਨ ॥੯ ॥ ਤੁਹਾਡੇ
ਲੋਗਾਂ ਵਿਚੋਂ ਜੋ ਕੋਈ ਗੁਪਤ ਬਾਤ ਕਰੇ ਅਰ ਜੋ ਪ੍ਰਗਟ ਕਰਕੇ ਕਰੇ
(ਉਸ ਦੇ ਨਗੀਚ ਦੋਨੋਂ) ਸਮਾਨ ਅਰ (ਏਸ ਰੀਤੀ ਨਾਲ ਹੀ ਜੋ(ਤੁਹਾਡੇ ਵਿਚੋਂ)
ਰਾਤ ਦੇ ਸਮਯ (ਅੰਧੇਰੇ ਵਿਚ ਕਿਸੀ ਜਗ੍ਹਾ ) ਛਿਪ ਕੇ (ਬੈਠਾ ) ਹੋਵੇ ਅਰ
ਜੋ ਦਿਨ ਦੀਵੀਂ (ਰਾਹੇ ਰਾਹ ) ਤੁਰਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੋਵੇ (ਉਸ ਦੇ ਸਨਮੁਖ ਸਾਰੇ
ਬਰਾਬਰ)॥੧੦॥(ਪੁਰਖ ਕਿਸੀ ਦਸ਼ਾ ਵਿਚ ਹੋਵੇ,ਉਸਦੇ ਅੱਗੇ ਅਰ ਉਸਦੇ ਪਿਛੇ&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>e4wil6yr3s16wvugu9hrkf8o5t7gcdl</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>ਪੰਨਾ:ਕੁਰਾਨ ਮਜੀਦ (1932).pdf/266</title>
    <ns>250</ns>
    <id>62957</id>
    <revision>
      <id>183928</id>
      <parentid>175255</parentid>
      <timestamp>2024-12-12T13:42:16Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Taranpreet Goswami</username>
        <id>2106</id>
      </contributor>
      <minor />
      <comment>(via JWB)</comment>
      <origin>183928</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="4123" sha1="kgphs2zy0uwxxus8d73hlsxamshaef0" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Taranpreet Goswami&quot; /&gt;&lt;/noinclude&gt;੨੬੬
ਪਾਰੀ ੧੩
ਸੂਰਤ ਰਾਦ ੧੩
ਵਾਰੋ ਵਾਰੀ ਨਾਲ ਫਰਿਸ਼ਤੇ ਲਗੇ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ ਜੋ ਖੁਦਾ ਦੀ ਆਗਿਆ
ਨਾਲ ਉਸ ਦੀ ਰਾਖੀ ਕਰਦੇ ਹਨ ਜੋ (ਨਿਆਮਤ
) ਕਿਸੇ ਜਾਤੀ ਨੂੰ
(ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਦੀ ਤਰਫੋਂ ) ਪ੍ਰਾਪਤਿ ਹੋਵੇ  ਂ ਜਦੋਂ ਤਕ ਉਹ (ਜਾਤੀ )
ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਨਾ ਬਦਲੇ ਖੁਦਾ ਉਸ (ਨਿਆਮਤ ) ਵਿਚ ਕਿਸੇ ਤਰਹਾਂ
ਦਾ ਹੇਰ ਫੇਰ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ ਕਰਦਾ ਅਰ ਜਦੋਂ ਖੁਦਾ ਕਿਸੇ ਜਾਤੀ, ਪਰ
ਓਹਨਾਂ ਦੇ ' ਕਰਮਾਂ ਦੇ ਬਦਲੇ ਵਿਚ ) ਕੋਈ ਵਿਪਤੀ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨੀ
ਚਾਹੇ ਤਾਂ ਉਹ (ਕਿਸੇ ਦੇ ਟਾਲਿਆਂ ) ਨਹੀਂ ਟਲ ਸਕਦੀ ਅਰ ਖੁਦਾ ਤੋਂ
ਤੋਂ
ਸਿਵਾ ਓਹਨਾਂ ਲੋਕਾਂ ਦਾ ਕੋਈ (ਹਾਮੀ ) ਅਥਵਾ ਸਹਾਇਕ ਭੀ ਨਹੀਂ
(ਖੜਾ ਹੁੰਦਾ ) ॥੧੧॥ ਉਹੀ (ਸਰਵ ਸ਼ਕਤੀਮਾਨੰ ) ਹੈ ਜੋ ਡਰਾਉਣ
ਤਥਾ ) ਹੋਰ ਆਸ਼ਾ ਦਿਲਾਉਣ ਵਾਸਤੇ (ਬਿਜਲੀ ਦਾ) ਚਮਤਕਾਰ ਤੁਹਾਨੂੰ
ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਦਿਖਲਾਉਂਦਾ ਹੈ ਅਰ (ਪਾਣੀ ਸਾਥ ਲਦਿਆਂ ) ਮੁਦਿਆਂ ਮੇਘਾਂ ਨੂੰ
ਉਚਿਆਂ ਕਰਦਾ (ਉਭਾਰਦਾ ) ਹੈ।। ੧੨ ॥ ਅਰ(ਮੇਘਾਂ ਦੀ )ਗਰਜ ਉਸ ਦੀ
ਉਸਤਤੀ ਨਾਲ (ਉਸਦੀ ) ਪਵਿਤ੍ਤਾਈ ਵਰਣਨ ਕਰਦੀ ਹੈ ਅਰ (ਹੋਰ)
ਫਰਿਸ਼ਤੇ ਉਸ ਥੀਂ ਡਰਦੇ ਮਾਰੇ (ਉਸ ਦੀ ਪ੍ਰਾਥਨਾ ਅਰ ਉਸਤਤੀ ਵਿਚ
ਲਗੇ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ ) ਅਰ (ਵਹੀ ਅਗਾਸ ਵਿਚੋਂ ) ਬਿਜਲੀਆਂ ਭੇਜਦਾ ਹੈ
() )
(ਫੇਰ ) ਧਰਤੀ  ਂ ਦਿਆਂ ਲੋਕਾਂ ਵਿਚੋਂ ) ਜਿਸ ਪਰ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹੈ
ਉਸਨੂੰ ਗਿਰਾ ਦੇਂਦਾ ਹੈ ਅਰ ਇਹ (ਮੁਨਕਰ ਐਸੇ ਹੀ) ਖੁਦਾ (ਕਾਦਰ ) ਦੇ
ਬਾਰੇ ਵਿਚ ਝਗੜਦੇ ਹਨ ਹਾਲਾਂ ਕਿ ਉਸ ਦੇ ਦਾਓ (ਐਸੇ ) ਸਖਤ ਹਨ
(ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਤੋੜ ਨਹੀਂ ਵਿਪਤੀ ਪੜਿਆਂ ਪਰ)॥ ੧੩॥ ਉਸ ਨੂੰ (ਯਾਦ)
ਕਰਨਾ ਸਚਾ ਯਾਦ ਕਰਨਾ ਹੈ ਅਰ ਜੋ ਲੌਗ ਉਸ ਤੋਂ ਸਿਵਾ (ਦੂਸਰਿਆਂ
ਮਾਬੂਦਾਂ ਨੂੰ ) ਯਾਦ ਕਰਦੇ ਹਨ ਉਹ ਓਹਨਾਂ ਦੀ ਕੁਛ (ਭੀ) ਨਹੀਂ ਸੁਣਦੇ
ਪਰੰਤੂ (ਵੈਸਾ ਹੀ ਨਿਰਾਰਥਕ ਸੁਣਨਾ ) ਜੈਸੇ ਇਕ ਆਦਮੀ ਆਪਣੇ
ਦੋਨੋਂ ਹਥ ਪਾਣੀ ਦੀ ਤਰਫ ਕਰੇ ਤਾਂ ਕਿ ਪਾਣੀ (ਆਪੋ ਆਪ ਹੀ ) ਉਸ ਦੇ
ਮੁਖੜੇ ਵਿਚ (ਉਡ ਕੇ ) ਆ ਜਾਵੇ ਹਾਲਾਂ ਕਿ ਓਹ (ਕਿਸੇ ਤਰਹਾਂ ਭੀ)
ਉਸ (ਦੇ ਮੁਖੜੇ ) ਤਕ (ਉਡ ਕੇ ) ਆਉਣ ਵਾਲਾ ਨਹੀਂ ਅਰ
ਕਾਫਰਾਂ ਦੀ ਪ੍ਰਾਥਨਾਂ ਤਾਂ ਏਸੇ ਤਰਹਾਂ ਭੰਬਲ ਭੂਸੇ ਖਾਂਦੀ ਫਿਰਦੀ ਹੈ
(ਕੋਈ ਉਸ ਦੇ ਸੁਣਨ ਵਾਲਾ ਹੈ ਨਹੀਂ)॥੧੪॥ ਅਰ ਯਾਵਤ ਜੀਆ
ਜੰਤ ਧਰਤੀ ਅਗਾਸ ਦੇ ਮਯ ਵਿਚ ਹੈ ਖੁਸ਼ੀ ਨਾਲ ਅਥਵਾ ਬਗੈਰ ਖੁਸ਼ੀ
(ਸਾਰੇ ) ਅੱਲਾ ਦੇ ਹੀ ਅਗੇ ਸਿਰ ਝੁਕਾਈ ਬੈਠੇ ਹਨ ਅਰ (ਐਸੇ ਹੀ)
ਸੁਭਾ ਅਰ ਸ਼ਾਮ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਛਾਇਆ॥੧੫॥ (ਹੇ ਪੈਯੰਬਰ ਏਹਨਾਂ ਲੋਗਾ ਨੂੰ
ਪੁੱਛੋ ਕਿ ਧਰਤ ਅਗਾਸ ਦਾ ਪਰਵਰਦਿਗਾਰ ਕੌਣ ? (ਏਹ ਤਾਂ ਏਸ ਦਾ ਕੀ&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>kgphs2zy0uwxxus8d73hlsxamshaef0</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>ਪੰਨਾ:ਕੁਰਾਨ ਮਜੀਦ (1932).pdf/267</title>
    <ns>250</ns>
    <id>62958</id>
    <revision>
      <id>183929</id>
      <parentid>175257</parentid>
      <timestamp>2024-12-12T13:42:24Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Taranpreet Goswami</username>
        <id>2106</id>
      </contributor>
      <minor />
      <comment>(via JWB)</comment>
      <origin>183929</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="4101" sha1="r6kusxz4eqqmvfd7koqrd1l1tq64tqp" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Taranpreet Goswami&quot; /&gt;&lt;/noinclude&gt;ਪੀਰਾਂ ੧੩
ਸੂਰਤ ਰਾਦ ੧੩
੨੬੭
ਉਤ੍ਰ ਦੇਣਗੇ ਤੁਸੀਂ ਹੀ ਏਹਨਾਂ ਨੂੰ ) ਕਹੋ ਕਿ (ਧਰਤ ਅਗਾਂਸਦਾਅਧਿਪਤਿ )
ਅੱਲਾ (ਪੁਨਰ ਏਹਨਾਂ ਨੂੰ ) ਕਹੋ ਕੀ ਤੁਸਾਂ ਉਸ ਤੋਂ ਸਿਵਾ (ਹੋਰ ਹੋਰ) ਕਰਤਾ
ਨਿਯਤ ਕਰ ਰਖੇ ਹਨ ਜੋ ਆਪਣੇ ਸ਼ਾਰੀਰਿਕ ਲਾਭ ਹਾਨੀ ਦੇ (ਭੀ )
ਮਾਲਿਕ ਨਹੀਂ (ਏਹਨਾਂ ਨੂੰ) ਕਹੋ ਕਿ ਭਲਾ ਕਿਤੇ ਅੰਨ੍ਹਾ ਸੁਜਾਖਾ (ਭੀ )
ਸਮਾਨ (ਹੋ ਸਕਦਾ) ਹੈ ? ਅਥਵਾ ਅੰਧੇਰ ਚਾਨਣ ਸਮਾਨ (ਹੋ ਸਕਦਾ )
ਹੈ ? ਅਥਵਾ ਏਹਨਾਂ ਲੋਗਾਂ ਨੇ ਅੱਲਾ ਦੇ ਐਸੇ ਸਜਾਤੀ ਨੀਯਤ ਕਰ
ਛਡੇ ਹਨ ਕਿ(ਮਾਨੋਂ)ਓਸਦੀ ਸੀ ਸ੍ਰਿਸ਼ਟੀ ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਭੀ ਉਤਪਤ ਕਰ ਰਖੀ ਹੈ
ਅਰ ਹੁਣ ਏਹਨਾਂ ਨੂੰ ਸ੍ਰਿਸ਼ਟੀ ਦੇ ਬਾਰੇ ਵਿਚ ਭ੍ਰਮ ਪਰਾਪਤ ਹੋ ਗਇਆ ਹੈ
(ਕਿ ਕਿਸ ਦੀ ਉਤਪਤ ਕੀਤੀ ਹੋਈ ਹੈ ? ਹੇ ਪੈਯੰਬਰ ਏਹਨਾਂ ਨੂੰ ) ਕਹੋ
ਨੂੰ
ਕਿ ਅੱਲਾ ਹੀ ਸਾਰੀਆਂ ਵਸਤਾਂ ਦੇ ਉਤਪਤ ਕਰਨੇ ਵਾਲਾ ਹੈ ਅਰ ਵਹੁ
ਏਕ (ਹੈ ਕੋਈ ਓਸਦਾ ਸਜਾਤੀ ਨਹੀਂ ਅਰ ਇਸ ਬਾਤ ਦੇ ਹੁੰਦਿਆਂ
ਸੁੰਦਿਆਂ ਕਿ ਸਭਨਾਂ ਪਰ ) ਸ਼ਕਤੀਮਾਨ ਹੈ। ੧੬ ॥ (ਓਸੇ ਨੇ ਹੀ ) ਅਕਾਸ਼
ਥੀਂ ਬਰਖਾ ਕੀਤੀ ਪੁਨਰ ਆਪੋ (ਆਪਣੇ) ਵਿਤਾਨੁਸਾਰ ਨਦੀ ਨਾਲੇ ਭੀ
ਵਗ ਨਿਕਲੇ ਪੁਨਰ (ਨਾਲਿਆਂ ਵਿਚ ਜੋ ਪਾਣੀ ਦਾ ਤਰੰਗ ਆਇਆ ਤਾਂ)
ਝਗ ਜੋ (ਪਾਣੀ ਦੇ) ਉਪਰ ਆ ਗਈ ਸੀ ਉਸ ਨੂੰ (ਪਾਣੀ ਦੀ) ਲਹਿਰ
ਨੇ ਚੁਕ (ਕੇ ਆਪਣੇ ਅਗੇ ਧਰ ) ਲੀਤਾ ਅਰ
ਜੋ (ਲੋਗ ) ਭੂਖਣ
ਅਥਵਾ ਦੂਸਰੇ ਹੋਰ ਕਾਰ ਕੰਮ (ਸਾਜ਼ ਅਰ ਸਾਮਾਨ) ਵਾਸਤੇ (ਧਾਤੂਆਂ ਨੂੰ)
ਅਗਨਿ ਵਿਚ ਸੰਤਪਤ ਕਰਦੇ ਹਨ ਏਹਨਾਂ ਵਿਚ(ਭੀ) ਉਕਤ ਪਰਕਾਰ ਦਾ ਝਗ
ਰੂਪ (ਖੋਟ ਮਿਲਿਆ ਹੋਇਆ) ਹੁੰਦਾ ਹੈ (ਅਰ ਉਹ ਸੰਤਪਤ ਕਰਨੇ
ਕਰਕੇ ਅਲਗ ਨਿਕਸ ਆਉਂਦਾ ਹੈ) ਇਸ ਯੁਕਤਿ ਨਾਲ ਅਲਾ ਸ
ਅਸਤਯ ਦਾ ਦ੍ਰਿਸ਼ਟਾਂਤ ਵਰਨਣ ਕਰਦਾ ਹੈ (ਕਿ ਪਾਣੀ ਸਤ੍ਯ ਦੀ ਜਗਾ
ਹੈ ਅਰ ਝਗ ਅਸਤ੍ਯ ਦੀ) ਸੋ ਝੰਗ ਤਾਂ ਵਿਅਰਥ ਜਾਂਦੀ ਹੈ
ਅਰ (ਪਾਣੀ) ਜੋ ਲੋਗਾਂ ਦੇ ਵਰਤਣ ਵਿਚ ਆਉਂਦਾ ਹੈ ਓਹ ਧਰਤੀ ਪਰ
ਟਿਕਿਆ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ (ਵਸਤੁਤਾ) ਅੱਲਾ (ਲੋਗਾਂ ਦੇ ਸਮਝਾਉਣ ਵਾਸਤੇ
ਉਕਤ ਰੀਤੀ ਸਾਥ ਦ੍ਰਿਸ਼ਟਾਂਤ ਵਰਨਣ ਕਰਦਾ ਹੈ ॥ ੧੭ ॥ ਜਿਹਨਾਂ
ਆਦਮੀਆਂ ਨੇ ਆਪਣੇ ਪਰਵਰਦਿਗਾਰ ਦੀ ਆਗਿਆ ਪਾਲਨ ਕੀਤੀ
ਉਹਨਾਂ ਵਾਸਤੇ ਤਾਂ ਕਲਿਆਨ (ਹੀ ਕਲਿਆਨ) ਹੈ ਅਰ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ
ਓਸ ਦੀ ਆਗਿਆ ਪਾਲਣ ਨਹੀਂ ਕੀਤੀ (ਕਿਆਮਤ ਦੇ ਦਿਨ ਓਹਨਾਂ
ਦੀ ਇਹ ਦਸ਼ਾ ਹੋਵੇਗੀ ਕਿ) ਜੋ ਕੁਛ ਸੰਸਾਰ ਭਰ ਵਿਚ ਹੈ ਯਦੀ (ਉਹ
ਸਾਰੇ ਦਾ) ਸਾਰਾ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਵਸ ਵਿਚ ਹੋਵੇ । ਅਰ ਉਸ ਦੇ ਸਾਥ ਉਤਨਾ)
ਹੋਰ ਤਾਂ ਇਹ ਲੋਗ ਆਪਣੀ ਪ੍ਰਤਿਨਿਧਿ ਵਿਚ ਉਸ ਨੂੰ (ਪ੍ਰਸੰਨਤਾਈ&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>r6kusxz4eqqmvfd7koqrd1l1tq64tqp</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>ਪੰਨਾ:ਕੁਰਾਨ ਮਜੀਦ (1932).pdf/270</title>
    <ns>250</ns>
    <id>62961</id>
    <revision>
      <id>183931</id>
      <parentid>175263</parentid>
      <timestamp>2024-12-12T13:42:33Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Taranpreet Goswami</username>
        <id>2106</id>
      </contributor>
      <minor />
      <comment>(via JWB)</comment>
      <origin>183931</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="4205" sha1="8khdpgyhoy4lmyzjqga7gm9mqoftyoe" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Taranpreet Goswami&quot; /&gt;&lt;/noinclude&gt;੨੭੦
ਜੋ
ਪਾ ੧੩
ਅਥਵਾ
ਸੂਰਤ ਗਦ੧੩
ਪਾਰ
ਪੈਂਡੇ ਸੁਖੈਨ) ਪੂਰੇ ਕੀਤੇ  ਂ ਜਾਂਦੇ ਉਸ (ਦੀ ਕ੍ਰਿਪਾ) ਸਾਬ
ਮੁਰਦਿਆਂ ਨਾਲ ਬਚਨ ਬਿਲਾਸ ਹੋ ਸਕਦਾ (ਤਾਂ ਭੀ ਇਹ ਲੋਗ ਸਮਾਰਗੀ
ਹੋਣ ਵਾਲੇ ਨਹੀਂ ਸਨ) ਯੁਤ (ਸਚੀ ਬਾਤ ਤਾਂ ਇਹ ਹੈ ਕਿ) ਸਾਰਾ ਅਖ-
ਤਿਆਰ ਅੱਲਾ ਨੂੰ ਹੀ ਹੈ। ਤਾਂ ਕੀ (ਅਪ) ਮੁਸਲਮਾਨਾਂ ਨੂੰ ਸੰਤੋਖ ਨਹੀਂ
ਆਇਆ ਕਿ ਯਦੀ ਖੁਦਾ ਦਾ ਸੰਕਲਪ ਹੁੰਦਾ ਤਾਂ ਸਾਰਿਆਂ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਸਿਖਿਆ
ਦੇ ਦੇਂਦਾ ਅਰ ਲੋਗ ਮੁਨਕਰ ਹਨ (ਭਾਵ ਮੱਕੇ ਦੇ ਕਾਫਰ)
ਏਹਨਾਂ ਨੂੰ ਏਹਨਾਂ ਦੀ ਕਰਤੂਤ ਦੀ ਸਜ਼ਾ ਵਿਚ (ਕੋਈ ਨਾ ਕੋਈ)
ਵਿਪਤਿ ਪਰਾਪਤ ਹੀ ਹੁੰਦੀ ਰਹੇ । (ਜੋ ਇਹਨਾਂ ਸਾਰਿਆਂ ਨੂੰ ਖੁਦਖਦੀ
ਰਹੇਗੀ) ਅਥਵਾ ਏਹਨਾਂ (ਨੂੰ ਨਾ ਪਰਾਪਤ ਹੋਵੇਗੀ ਤਾਂ ਏਹਨਾਂ ਦੇ ਰਹਿਣ
ਵਾਲੇ ਨਗਰ ਦੇ ਆਸ ਪਾਸ ਆ ਪਰਾਪਤਿ ਹੋਵੇਗੀ ਇਥੋਂ ਤਕ ਕਿ ਖੁਦਾ ਦਾ
(ਅੰਤਿਮ) ਬਚਨ (ਪਰਾਜੈ ਮੱਕੇ ਦੀ) ਆਨ ਪੂਰੀ ਹੋਵੇ ਨਿਰਸੰਦੇਹ ਕਿ
ਖੁਦਾ ਬਚਨ ਭੰਗ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ ਕਰਦਾ ॥ ੩੧ ॥ ਰੁਕੂਹ ੪ ॥
ਅਰ (ਹੇ ਪੈਯੰਬਰ ) ਤੁਹਾਡੇ ਨਾਲੋਂ ਭੂਤਕਾਲ ਦੇ ਪੈਯੰਬਰਾਂ ਨੂੰ
ਭੀ ਹਾਸੀਦਾ ਪਦ ਨਿਯਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੈ ਤਾਂ ਅਸਾਂ ਨੇ (ਥੋਹੜੇ ਸਮੇਂ
(
ਮੁਨਕਰਾਂ ਨੂੰ ਮੁਹਲਤ ਦਿਤੀ ਫਿਰ (ਅੰਤ ਨੂੰ) ਓਹਨਾਂ ਨੂੰ ਧਰ ਦਬਾਯਾ
(ਤਾਂ ਤੁਸਾਂ ਦੇਖਿਆ ਕਿ) ਸਾਡਾ ਦੰਡ ਕੈਸਾ (ਕਠਨ) ਸੀ॥੩੨॥ ਤਾਂ
ਕੀ ਜੋ (ਖੁਦਾ) ਸਾਰਿਆਂ ਲੋਗਾਂ ਦੇ ਕਰਮਾਂ ਦੀ ਖਬਰ ਰਖਦਾ ਹੈ
ਏਹਨਾਂ ਨੂੰ ਦੰਡ ਦਿਤਿਆਂ ਬਿਨਾਂ ਛਡ ਦੇਵੇਗਾ) ਅਰ ਇਹ ਲੋਗ ਅੱਲਾ
ਦੇ ਵਾਸਤੇ (ਦੂਸਰੇ ੨) ਸਜਾਤੀ ਨਿਯਤ ਕਰਦੇ ਹਨ (ਹੇ ਪੈਯੰਬਰ
ਏਹਨਾਂ ਨੂੰ) ਕਹੋ ਕਿ ਤੁਸੀਂ ਏਹਨਾਂ (ਸ਼ਰੀਕਾਂ) ਦੇ ਨਾਮ ਤਾਂ ਲਵੋ
ਅਥਵਾ ਤੁਸੀਂ ਖੁਦਾ ਨੂੰ ਐਸੇ ਸ਼ਰੀਕ (ਦੇ ਹੋਣ) ਦੀ ਖਬਰ ਦੇਂਦੇ ਹੋ ਜਿਨ੍ਹਾਂ
ਨੂੰ ਓਹ ਜਾਣਦਾ (ਭੀ) ਨਹੀਂ (ਕਿ) ਧਰਤੀ ਪਰ (ਕਿਥੇ ਵਸਦੇ ਹਨ)
ਅਥਵਾ (ਨਿਰੀਆਂ) ਓਪਰੀਆਂ (ਨਿਰਮੂਲਕ) ਬਾਤਾਂ ਹੀ ਕਰਦੇ ਹੋ
ਬਾਤ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਮੁਨਕਰਾਂ ਨੂੰ ਆਪਣੀਆਂ ਚਾਲਾਕੀਆਂ ਉੱਤਮ ਪਰਤੀਤ
ਹੋਂਦੀਆਂ ਹਨ ਅਰ (ਵਾਸਤਵ ਸਚੇ) ਮਾਰਗੋਂ ਰੁਕੇ ਹੋਏ ਹਨ ਅਰ ਜਿਸ ਨੂੰ
ਖੁਦਾ ਕੁਰਾਹੀਆ ਕਰੇ ਤਾਂ ਕੋਈ ਉਸ ਦਾ ਸੁਮਾਰਗ ਦਸਣ ਵਾਲਾ ਹੈ ਨਹੀਂ
॥ ੩੩ ॥ ਏਹਨਾਂ ਲੋਕਾਂ ਵਾਸਤੇ ਸਾਂਸਾਰਿਕ ਜੀਵਨ ਵਿਚ (ਬੀ )
)
ਕਸ਼ਟ ਹੈ (ਅਰ ਅੰਤ ਨੂੰ ਭੀ ) ਅਰ ਅੰਤ ਦਾ ਕਸ਼ਟ (ਸਾਂਸਾਰਿਕ ਕਸ਼ਟ
ਨਾਲੋਂ ) ਨਿਰਸੰਦੇਹ ਬਹੁਤ (ਅਧਿਕ) ਕਠਨ ਹੈ ਅਰ ਖੁਦਾ (ਦੇ ਗਜ਼ਬ ) ਥੀਂ
ਕੋਈ ਓਹਨਾਂ ਦਾ ਰੱਛਕ ਨਹੀਂ ॥੩੪॥ ਬਬੇਕੀ ਪੁਰਖਾਂ ਵਾਸਤੇ ਜਿਸ ਸਵਰਗ
ਦਾ ਬਚਨ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਉਸ ਦਾ ਇਹ ਬਿਰਤਾਂਤ ਹੈ ਕਿ ਉਸ ਦੇ ਨੀਚ&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>8khdpgyhoy4lmyzjqga7gm9mqoftyoe</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>ਪੰਨਾ:ਕੁਰਾਨ ਮਜੀਦ (1932).pdf/271</title>
    <ns>250</ns>
    <id>62962</id>
    <revision>
      <id>183932</id>
      <parentid>175265</parentid>
      <timestamp>2024-12-12T13:42:36Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Taranpreet Goswami</username>
        <id>2106</id>
      </contributor>
      <minor />
      <comment>(via JWB)</comment>
      <origin>183932</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="4140" sha1="gfinc6zvzse0ey4s9l94a4oearmels3" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Taranpreet Goswami&quot; /&gt;&lt;/noinclude&gt;੩.
m
D
ਪਾਰਾ ੧੩
ਥੀਂ
ਸੂਰਤ ਰਾਦ ੧੩
੨੭੧
ਨਹਿਰਾਂ ਵਗਦੀਆਂ ਹੋਣਗੀਆਂ ਉਸ ਦੇ ਫਲ ਸਦਾ ਬਹਾਰ ਅਰ (ਇਸੇ ਤਰਹਾਂ)
ਓਸ ਦੀ ਛਾਇਆ। ਏਹ ਹੈ ਓਹਨਾਂ ਲੋਕਾਂ ਦਾ ਅੰਜਾਮ ਜੋ (ਸੰਸਾਰ
ਵਿਚ ) ਸੰਜਮੀ ਬਨੇ ਰਹੇ ਅਰ
ਅਰ ਕਾਫਰਾਂ ਦਾ ਅੰਜਾਮ ਨਰਕ ਹੈ
॥ ੩੫ ॥ ਅਰ (ਹੇ ਪੈਯੰਬਰ ) ਜਿਨਹਾਂ (ਮੁਸਲਮਾਨਾਂ ) ਨੂੰ ਅਸਾਂ
(ਏਹ ) ਪੁਸਤਕ ਦਿਤੀ ਹੈ ਓਹ ਤਾਂ ਜੋ (ਜੋ ਹੁਕਮ ) ਤੁਹਾਡੇ ਪਰ ਉਤਾਰੇ
ਗਏ ਹਨ ਸਾਰਿਆਂ ਸਾਥ ਹੀ ਖੁਸ਼ ਹੁੰਦੇ ਹਨ ਅਰ ਦੂਸਰੇ ਫਿਰਕੇ ਉਸ
ਦੀਆਂ ਕਈਕ ਬਾਤਾਂ ਥੀਂ ਨਨਾ ਪਕੜਦੇ ਹਨ (ਤੁਸੀਂ ਏਹਨਾਂ ਮੁਨਕਰਾਂ
ਨੂੰ ) ਕਹੋ ਕਿ (ਤੁਹਾਨੂੰ ਮੰਨਣ ਯਾ ਨਾ ਮੰਨਣ ਦਾ ਅਖਤਿਆਰ ਹੈ) ਮੈਨੂੰ
ਤਾਂ ਇਹੋ ਹੀ ਆਗਿਆ ਮਿਲੀ ਹੈ ਕਿ ਮੈਂ ਖੁਦਾ ਦੀ ਹੀ ਪੂਜਾ ਕਰਾਂ ਹੋਰ
ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਓਸ ਦਾ ਸ਼ਰੀਕ ਨਾ ਬਨਾਵਾਂ ਮੈਂ &quot; (ਤੁਹਾਨੂੰ ਸਾਰਿਆਂ ਨੂੰ ਓਸੇ
ਦੀ ਤਰਫ ਪ੍ਰੇਰਦਾ ਹਾਂ ਅਰ (ਬਾਤ ਬਾਤ ਵਿਚ ) ਓਸ਼ੇ ਦੀ ਤਰਫ ਰੁਜੂ
ਕਰਦਾ ਹਾਂ ॥੩੬॥ ਅਰੁ ਐਸਾ ਹੀ (ਜੈਸਾ ਕਿ ਇਹ ਕੁਰਾਨ ) ਹੈ ਅਸਾਂ
ਓਸ ਹੁਕਮਾਂ ਨੂੰ ਅਰਬੀ (ਬੋਲੀ ) ਵਿਚ ਉਤਾਰਿਆ ਅਰ (ਹੇ ਪੈ ੰਬਰ )
ਯਦੀ ਇਸ ਦ ਪਿਛੋਂ ਭੀ ਕਿ ਤੁਹਾਨੂੰ ਇਲਮ ਹੋ ਚੁਕਾ ਹੈ ਤੁਸੀਂ ਇਹਨਾਂ
ਹੋ
ਦੀਆਂ ਵਾਸ਼ਨਾਂ ਦੇ ਪਿਛੇ ਲਗੇ ਤਾਂ (ਫੇਰ) ਖੁਦਾ ਦੇ ਮੁਕਾਬਲੇ ਵਿਚ
ਨਾ ਕੋਈ ਤੁਹਾਡਾ ਹਿਮਾਇਤੀ ਹੋਵੇਗਾ ਅਰ ਨਾ ਕੋਈ ਰਛਿਆ ਕਰਨੇ
ਵਾਲਾ॥੩੭॥ ਰਕੂਹ ੫ ॥
ਪ
· ਅਰ ਤੁਹਾਡੇ ਨਾਲੋਂ ਪਹਿਲੇ ਭੀ ਅਸਾਂ (ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ) ਪੈਗ਼ੰਬਰ
ਭੇਜੇ ਅਰ ਅਸਾਂ ਓਹਨਾਂ ਨੂੰ ਇਸਤ੍ਰੀਆਂ ਭੀ ਦਿਤੀਆਂ ਅਰ ਔਲਾਦ (ਭੀ
ਦਿਤੀ ) ਅਰ ਕਿਸੀ ਰਸੂਲ ਦਾ ਬਲ ਨਹੀਂ ਸੀ ਕਿ ਖੁਦਾ ਦੀ ਆਗਿਆ
ਬਿਨਾਂ ਕੋਈ ਚਮਿਤਕਾਰ ਪਰਗਟ ਕਰੇ। ਹਰੇਕ (ਨੀਯਤ ) ਸਮੇਂ ਦੇ
ਵਾਸਤੇ (ਸਾਡੇ ਪਾਸ ਇਕ ਤਰਹਾਂ ਦੀ ) ਲਿਖਤ (ਹੁੰਦੀ) ਹੈ ॥੩੮॥
(ਪੁਨਰ ਉਸ ਦੇ ਵਿਚੋਂ ) ਖੁਦਾ ਜਿਸ ਨੂੰ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹੈ ਮਨਸੂਖ (ਰਦ ) ਕਰ
ਦੇਂਦਾ ਹੈ ਅਰ (ਜਿਸ ਨੂੰ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹੈ ) ਕਾਇਮ (ਵਿਦਮਾਨ) ਰਖਦਾ ਹੈ ਅਰ
ਓਸ ਦੇ ਪਾਸ ਅਸਲ ਕਿਤਾਬ ਹੇ (ਕਿ ਉਸ ਵਿਚ ਸਭ ਕੁਛ ਲਿਖਿਆ
ਹੋਇਆ ਹੈ )॥੩੯॥ ਅਰ (ਹੇ ਪੈਯੰਬਰ ਕਸ਼ਟਾਂ ਦੀ ) ਜੈਸੀ ੨ ਪ੍ਰਤੱਗਯਾ
ਇਹਨਾਂ (ਮੱਕੇ ਦਿਆਂ ਕਾਫਚਾਂ ) ਸਾਥ ਅਸੀਂ ਕਰਦੇ ਹਾਂ ਭਾਵੇਂ ਕਈ ਏਕ
ਪਤਿਗਯਾ ਅਸੀਂ (ਤੁਹਾਡੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿਚ) ਤੁਹਾਨੂੰ (ਪੂਰੀਆਂ ਕਰ ) ਦਸੀਏ
ਅਰ ਜਾਂ (ਏਹਨਾਂ ਪ੍ਰਤੱਗਯਾ ਦੇ ਪ੍ਰਾਪਤ ਹੋਣ ਥੀਂ ਪਹਿਲੇ ਤੁਹਾਨੂੰ
ਸੰਸਾਰ ਵਿਚੋਂ ਚੁਕ ਲਈਏ ਹਰ ਦਿਸ਼ਾ ਵਿਚ (ਸਾਡੀ ਆਗਿਆ ਦਾ) ਪਹੁੰਚਾ
ਦੇਨਾਂ ਤੁਹਾਡਾ ਕੰਮ ਅਰ (ਏਹਨਾਂ ਪਾਸੋਂ ) ਹਿਸਾਬ ਲੈਣਾ&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>gfinc6zvzse0ey4s9l94a4oearmels3</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>ਪੰਨਾ:ਕੁਰਾਨ ਮਜੀਦ (1932).pdf/272</title>
    <ns>250</ns>
    <id>62963</id>
    <revision>
      <id>183933</id>
      <parentid>175267</parentid>
      <timestamp>2024-12-12T13:42:39Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Taranpreet Goswami</username>
        <id>2106</id>
      </contributor>
      <minor />
      <comment>(via JWB)</comment>
      <origin>183933</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="3615" sha1="tvbccuk69skn9dxx71xdc818hcwninz" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Taranpreet Goswami&quot; /&gt;&lt;/noinclude&gt;੨੭੨
(
ਪਾਰਾ ੧੩
ਸੂਰਤ ਇਬਰਾਹੀਮ ੧੪
ਸਾਡਾ ॥ ੪੦ ॥ ਕੀ ਏਹ ਲੋਗ ਏਸ ਬਾਤ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਦੇਖਦੇ ਕਿ ਅਸੀਂ
(ਇਸਲਾਮ ਦੀ ਵਿਜੈਤਾ ਦਵਾਰਾ ) ਦੇਸ਼ ਨੂੰ ਚਾਰ ਚੁਫੇਰਿਓਂ ਦਬਾਈ
ਆਉਂਦੇ ਹਾਂ ਅਰ ਅਲਾ (ਜੋ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹੈ ) ਆਗਿਆ ਦੇਂਦਾ ਹੈ ਕੋਈ
(ਪੁਰਖ ਸਨਮੁਖ ਹੋਕੇ ) ਉਸ ਦੇ ਹੁਕਮ ਨੂੰ ਟਾਲ ਨਹੀਂ ਸਕਦਾ ਅਰ
ਉਹ ਝਬਦੇ ਹੀ ਹਿਸਾਬ ਲੈਣ ਵਾਲਾ ਹੈਂ ॥੪੧ ॥ ਅਰ ਜੋ ਲੋਗ
ਹੀ
ਏਹਨਾਂ (ਮੱਕੇ ਦਿਆਂ ਕਾਫਰਾਂ ) ਨਾਲੋਂ ਪਹਿਲੇ ਹੋ ਚੁਕੇ ਹਨ ਓਹਨਾਂ ਨੇ
ਭੀ (ਯੰਬਰਾਂ ਸਾਥ ਵਿਰੋਧ ਕਰਨ ਵਿਚ ਆਪੋ ਆਪਣੀਆਂ ) ਤਦਬੀਰਾਂ
ਕੀਤੀਆਂ ਸੋ ਤਦਬੀਰਾਂ ਤਾਂ ਸਾਰੀਆਂ ਅੱਲਾ ਦੀਆਂ ਹੀ ਹਨ ਜੋ ਆਦਮੀ ਜੋ
ਕੁਛ ਕਰ ਰਹਿਆ ਹੈ, ਖੁਦਾ ਨੂੰ (ਸਭ ) ਮਾਲੂਮ ਹੈ ਅਰ ਕਾਫਰਾਂ
ਸ਼ੀਘਰ ਹੀ ਪਰਤੀਤ ਹੋ ਜਾਵੇਗਾ ਕਿ ਅੰਤ ਨੂੰ ਕਿਸ ਦੀ ਸ਼ੁਭ ਗਤੀ
॥੪੨ ॥ ਅਰ (ਹੇ ਪੈਯੰਬਰ ) ਮੁਨਕਰ (ਲੋਗ) ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ ਕਿ ਤੁਸੀਂ
ਪੈਯੰਬਰ ਨਹੀਂ ਹੋ-ਤਾਂ ਤੁਸੀਂ ਏਹਨਾਂ ਨੂੰ ) ਕਹੋ ਕਿ ਮੇਰੇ ਅਰ ਤੁਹਾਡੇ ਮ
ਮੈਂ ਅੱਲਾ ਅਰ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਪਾਸ (ਆਕਾਸ਼ੀ ) ਪੁਸਤਕਾਂ ਦੀ ਵਿਦਿਆ ਹੈ
(ਅਰ ਓਹਨਾਂ ਵਿਚ ਮੇਰੇ ਵਾਸਤੇ ਭਵਿਖਤ ਬਾਣੀ ਵਿਦਮਾਨ ਹੈ ਏਹੋ ਹੀ )
ਗਵਾਹ ਬਸ ਹਨ ॥੪੩ ॥ ਰਕੂਹ ॥ ੬ ॥
ਸੂਰਤ ਇਬਰਾਹੀਮ ਮੱਕੇ ਵਿਚ ਉਤਰੀ ਅਰ ਏਸ
ਦੀਆਂ ਬਵਿੰਜਾ ਆਯਤਾਂ ਅਰਸਤ ਰੁਕੇਹ ਹਨ।
(ਆਰੰਭ) ਅੱਲਾ ਦੇ ਨਾਮ ਸਾਥ (ਜੋ) ਅਤੀ ਕ੍ਰਿਪਾਲੂ ਅਰ ਦਿਆਲੂ(ਹੈ)
ਅਲਫ ਲਾ ਮ ਰਾ। (ਹੇ ਪੈਯੰਬਰ ਇਹ ਕੁਰਾਨ ਬਹੁਤ ਉੱਤਮ ) ਪੁਸਤਕ
(ਹੈ) ਇਸ ਨੂੰ ਅਸਾਂ ਤੁਹਾਡੇ ਤੇ ਇਸ ਭਾਵ ਪਰ ਉਤਾਰਿਆ ਹੈ ਕਿ ਤੁਸੀਂ
ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਪਰਵਰਦਿਗਾਰ ਦੇ ਹੁਕਮ ਸਾਥ (ਕੁਫਰ ਦੇ )
ਅੰਧੇਰੇ ਵਿਚੋਂ ਨਿਕਾਸ ਕੇ (ਈਮਾਨ ਦੇ ) ਪ੍ਰਕਾਸ਼ ਵਿਚ ਲੈ ਆਓ (ਭਾਵ )
ਓਸ (ਪਵਿਤ੍ਰ ਪਰਮਾਤਮਾ ) ਦੇ ਮਾਰਗ ਪਰ (ਲੈ ਆਓ ) ਜੋ ਸਾਰਿਆਂ
ਨਾਲੋਂ ਸ਼ਕਤੀਮਾਨ (ਅਰ ਸ੍ਵ) ਉਸਤਤੀ ਦੇ ਯੋਗ ਹੈ ॥੧॥(ਭਾਵ ) ਉਸੇ
ਅੱਲਾ ਦਾ ਹੀ ਹੈ ਜੋ ਕੁਛ ਅਗਾਸ ਵਿਚ ਹੈ ਅਰ ਜੋ ਕਛੁ ਧਰਤੀ ਪਰ ਹੈ
ਅਰ ਭਿਆਨਕ ਦੁਖ (ਦੀ ਦ੍ਰਿਸ਼ਟੀ ) ਦਵਾਰਾ (ਜੋ ਅੰਤ ਨੂੰ ਹੋਣ ਵਾਲਾ
(ਜੋ
ਹੈ ) ਕਾਫਰਾਂ (ਦੀ ਦਸ਼ਾ ) ਪਰ (ਯਾ ਬਹੁਤ ) ਅਫਸੋਸ ਹੈ ॥੨॥ ਕਿ
ਇਹ ਲੋਕ ਆਖਰਤ ਦੇ ਮੁਕਾਬਲੇ ਵਿਚ ਸਾਂਸਾਰਿਕ ਜੀਵਣ ਪਸੰਦ ਕਰ&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>tvbccuk69skn9dxx71xdc818hcwninz</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>ਪੰਨਾ:ਕੁਰਾਨ ਮਜੀਦ (1932).pdf/273</title>
    <ns>250</ns>
    <id>62964</id>
    <revision>
      <id>183934</id>
      <parentid>175269</parentid>
      <timestamp>2024-12-12T13:42:43Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Taranpreet Goswami</username>
        <id>2106</id>
      </contributor>
      <minor />
      <comment>(via JWB)</comment>
      <origin>183934</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="4127" sha1="8uul7oo874usbifujv11elh8wmiwlyq" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Taranpreet Goswami&quot; /&gt;&lt;/noinclude&gt;ਪਾਂਗ ੧੩
ਸੂਰਤ ਇਬਰਾਹੀਮ ੧੪
੨੭੩
ਹਨ ਅਰ ਰਬ ਦੇ ਰਾਹ (ਪਰ ਤੁਰਨ ) ਥੀਂ (ਲੋਗਾਂ ਨੂੰ ) ਰੋਕਦੇ ਅਰ
ਓਸ ਵਿਚ ਕੁਚਾਲਾਂ (ਪੈਦਾ ਕਰਨ ) ਦੀ ਇਛਾ ਕਰਦੇ ਹਨ ਇਹੋ
ਹੀ ਲੋਗ (ਹਨ ਜੋ ) ਪਰਲੇ · ਦਰਜੇ ਦੀ ਗੁਮਰਾਹੀ ਪਰ ਹਨ ॥੩॥
ਅਰ ਜਦੋਂ ਕਦੀ ਅਸਾਂ ਨੇ ਕੋਈ ਪੈਯੰਬਰ ਭੇਜਿਆ ਤਾਂ (ਉਸ ਨੂੰ ) ਉਸ ਦੀ
ਕੌਮੀ ਜਬਾਨ ਵਿਚ (ਬਾਤ ਚੀਤ ਕਰਦਾ' ਹੋਇਆ ਭੇਜਿਆ ) ਤਾ ਕਿ ਓਹ
ਓਹਨਾਂ ਨੂੰ (ਭਲੀ ਤਰਹਾਂ ) ਸਮਝਾ ਸਕੇ ਏਸ ਥੀਂ ਭੀ ਈਸ਼ਵਰ ਜਿਸ ਨੂੰ
ਚਾਹੁੰਦਾ ਹੈ ਗੁਮਰਾਹ ਕਰਦਾ ਹੈ ਅਰ ਜਿਸ ਨੂੰ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹੈ ਸਿਯਾ ਦੇ ਦੇਂਦਾ
ਹੈ ਅਰ ਓਹ ਸ਼ਕਤ ਸ਼ਾਲੀ (ਅਰ ) ਯੁਕਤੀ ਮਾਨ ਹੈ ॥ ੪ ॥ ਅਰ ਅਸਾਂ
ਨੇ ਹੀ ਮੂਸਾ ਨੂੰ (ਭੀ ) ਆਪਣੀਆਂ ਨਿਸ਼ਾਨੀਆਂ ਦੇ ਕੇ ਭੇਜਿਆ (ਅਰ
ਓਹਨਾਂ ਨੂੰ ਹੁਕਮ ਦਿਤਾ ) ਕਿ ਆਪਣੀ ਜਾਤੀ ਨੂੰ (ਕੁਫਰ ਦੇ ) ਅੰਧੇਰੇ
ਵਿਚੋਂ ਕਢ ਕੇ (ਈਮਾਨ ਦੇ ) ਪਰਕਾਸ਼ ਵਿਚ ਲੈ ਆਵੋ ਅਰ ਓਹਨਾਂ ਨੂੰ
ਖੁਦਾ ਦੇ ਦਿਨ (ਅਰਥਾਤ ਚਮਿਤਕਾਰ) ਯਾਦ ਕਰਾਓ ਕਾਹੇ ਤੇ ਓਹਨਾਂ
(ਪ੍ਰਸੰਗਾਂ ) ਵਿਚ ਹਰੇਕ ਸਬਰ ਸ਼ੁਕਰ ਕਰਨ ਵਾ ਵਾਸਤੇ (ਖੁਦਾ ਦੀ
ਕੁਦਰਤ ਤਥਾ ਇਬਰਤ ਦੀਆਂ) ਨਿਸ਼ਾਨੀਆਂ ਹਨ॥੫॥ ਅਰ ਉਨ੍ਹਾਂ
ਹੀ ਸਮਿਆਂ ਦਾ ਇਹ ਭੀ ਕਥਨ ਹੈ ਕਿ . ਮੂਸਾ ਨੇ ਆਪਣੀ ਜਾਤੀ (ਦੇ
ਲੋਕਾਂ ) ਨੂੰ ਕਹਿਆ ਕਿ (ਭਿਰਾਓ ) ਅੱਲਾ ਨੇ ਜੋ ਤੁਹਾਡੇ ਪਰ ਉਪਕਾਰ
(
ਕੀਤੇ ਹਨ ਓਹਨਾਂ ਨੂੰ ਯਾਦ ਕਰੋ ਜਦੋਂ ਕਿ ਉਸ ਨੇ ਤੁਹਾਨੂੰ ਫਿਰਔਨ ਦੇ
ਲੋਕਾਂ (ਦੇ ਜ਼ੁਲਮ ) ਥੀਂ ਮੁਕਤ ਦਿਤੀ ਕਿ ਉਹ 'ਤੁਹਾਨੂੰ
ਕਠਿਨ ਰੀਤੀ ਸਾਥ ਦੁਖ ਦੇਂਦੇ ਅਰ ਤੁਹਾਡਿਆਂ ਪੁਤਰਾਂ ਨੂੰ ਲਭ ਲਭ ਕੇ
ਕੋਂਹਦੇ ਅਰ ਤੁਹਾਡੀਆਂ ਪੜ੍ਹੀਆਂ ਨੂੰ ਸੁਰਜੀਤ ਰਖਦੇ ਸਨ । ਅਰ
ਏਹਨਾਂ (ਮੁਸੀਬਤਾਂ ) ਵਿਚ ਤੁਹਾਡੇ ਪਰਵਰਦਿਗਾਰ ਦੀ ਤਰਫੋਂ (ਤੁਹਾਡੇ
ਸਬਰ ਦੀ ) ਬੜੀ ਅਜ਼ਮਾਇਸ਼ (ਪ੍ਰੀਖਿਆ) ਸੀ।।੬ ॥ ਰਕੂਹ ੧॥
ਕਿ
ਅਰ (ਉਹ ਸਮਾ ਭੀ ਯਾਦ ਹੈ ) ਜਦੋਂ ਕਿ ਤੁਹਾਡੇ ਪਰਵਰਦਿਗਾਰ
ਨੇ ਪਰਗਟ ਕਰ ਦਿਤਾ ਸੀ ਕਿ ਯਦੀ (ਸਾਡਾ ) ਧਨਵਾਦ ਕਰੋਗੇ ਤਾਂ
ਅਸੀਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਹੋਰ ਵਧੇਰੇ (ਨਿਆਮਤਾਂ ) ਦੇਵਾਂਗੇ ਅਰ ਯਦੀ ਤੁਸਾਂ ਨਾਂ
ਸ਼ੁਕਰੀ ਕੀਤੀ ਤਾਂ (ਤੁਹਾਨੂੰ ਵਿਦਿਤ ਰਹੇ ਕਿ) ਸਾਡੀ ਮਾਰ (ਭੀ ਬੜੀ) ਸਖਤ
(ਮਾਰ ) ਹੈ ॥ ੭ ॥ ਅਰ ਮੂਸਾ ਨੇ (ਆਪਣੀ ਜਾਤੀ ਦੇ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਇਹ
ਬੀ ) ਕਹਿਆ ਕਿ ਯਦੀ ਤੁਸੀਂ ਅਰ ਜਿਤਨੇ ਲੋਗ ਧਰਤੀ ਪਰ ਹਨ ਵਹ
ਸਾਰਿਆਂ (ਦੇ ਸਾਰੇ ਰਲ ਕੇ ਭੀ) ਖੁਦਾ ਦੀ ਨਾਸ਼ੁਕਰੀ ਕਰੋ ਤਾਂ ਖੁਦ
(ਨੂੰ ਜ਼ਰਾ ਭੀ ਪਰਵਾਹ ਨਹੀਂ ਕਹੇ ਤੇ ਉਹ ) ਬੇ ਪ੍ਰਵਾਹ (ਅਰ ਹਰ
ਹਾਲ ਵਿਚ ) ਉਸਤਤੀ ਅਰ (ਪ੍ਰਥਨਾ ) ਦੇ ਜੋਗ ਹੈ ॥ ੮ ॥ ਕੀ ?&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>8uul7oo874usbifujv11elh8wmiwlyq</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>ਪੰਨਾ:ਕੁਰਾਨ ਮਜੀਦ (1932).pdf/274</title>
    <ns>250</ns>
    <id>62965</id>
    <revision>
      <id>183935</id>
      <parentid>175271</parentid>
      <timestamp>2024-12-12T13:42:45Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Taranpreet Goswami</username>
        <id>2106</id>
      </contributor>
      <minor />
      <comment>(via JWB)</comment>
      <origin>183935</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="4248" sha1="83owicznusejkw59xj6oips94ukoc0r" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Taranpreet Goswami&quot; /&gt;&lt;/noinclude&gt;--
੨੭੪
ਪਾਰਾ ੧੩
ਕੇ
ਦੀ
ਪਰ ਉਲਟਾ
ਤਰਫੋਂ ) ਭੇਜੇ
ਮੰਨਦੇ । ਅਰ ਜਿਸ (ਦੀਨ ) ਦੀ
ਸੂਰਤ ਇਬਰਾਹੀ ੧੪
ਤੁਹਾਨੂੰ ਓਹਨਾਂ ਦੇ ਹਾਲ ਨਹੀਂ ਪਰਾਪਤਿ ਹੋਏ ਜੋ ਤੁਹਾਡੇ ਨਾਲੋਂ ਪਹਿਲੇ
ਚਕੇ ) ਹਨ (ਅਰਥਾਤ ) ਨੂਹ ਦੀ ਜਾਤੀ ਅਰ ਆਦ ਦੀ ਅਰ ਸਮੂਦ
ਅਰ (ਦੂਸਰੇ ਲੋਗ ) ਜੋ ਓਹਨਾਂ ਦੇ ਪਿਛੋਂ ਹੋਏ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਖਬਰ ਬਸ
ਖੁਦਾ ਨੂੰ ਹੀ ਹੈ ਉਨਹਾਂ ਦੇ ਪੈਯੰਬਰ ਮੋਜ਼ੇ ਲੈ ੨ ਕੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਪਾਸ ਆਏ
(ਅਰ ਜੈਸਾ ਦਸਤੂਰ ਹੈ ਲੰਬੇ ਹਥ ਕਰ ੨ ਕੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਲਗੇ ਸਮਝਾਉਣ )
(
ਤਾਂ ਓਹਨਾਂ ਨੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਿਆਂ ਹਥਾਂ ਨੂੰ ਓਹਨਾਂ ਦੇ ਹੀ ਮੁਖੜੇ
ਮਾਰ ਦਿਤਾ ਅਰ ਬੋਲੇ ਜੋ ਹੁਕਮ ਦੇ ਕੇ ਤੁਸੀਂ ) (ਖੁਦਾ ਦੀ
(
ਗਏ ਹੋ ਅਸੀਂ ਤਾਂ ਓਹਨਾਂ ਨੂੰ ਨਹੀਂ
ਤਰਫ ਤੁਸੀਂ ਸਾਨੂੰ ਪ੍ਰੇਰਦੇ ਹੋ ਅਸੀਂ ਤਾਂ ਉਸ ਦੀ ਤਰਫੋਂ ਬੜੇ ਭਰਮ ਵਿਚ
(ਪੜੇ) ਹੋਏ ਹਾਂ ॥੯॥ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਪੈਕੰਬਰਾਂ ਨੇ (ਉਨਹਾਂ ਨੂੰ) ਕਹਿਆ
ਕੀ (ਤੁਹਾਨੂੰ) ਖੁਦਾ (ਦੇ ਹੋਣ) ਵਿਚ ਸੰਭਰਮ ਹੈ ਜੋ ਅਕਾਸ਼ ਅਰ ਧਰਤ
ਦਾ ਸਿਰਜਣ ਹਾਰਾ ਹੈ (ਅਰ) ਉਹ ਤੁਹਾਨੂੰ ਏਸ ਵਾਸਤੇ (ਆਪਣੀ
ਤਰਫ) ਬੁਲਾਉਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਤੁਹਾਡੇ ਅਵਗੁਣ ਬਖਸ਼ੇ ਅਰ ਇਕ ਖਾਸ ਸਮੇਂ
ਤਕ ਤੁਹਾਨੂੰ (ਸੰਸਾਰ ਵਿਚ ਆਨੰਦ ਮੰਗਲ ਨਾਲ) ਰਖੇ | ਉਹ ਲਗੇ -
ਕਹਿਣ ਕਿ ਤੁਸੀਂ ਭੀ ਤਾਂ ਬਸ ਸਾਡੇ ਵਰਗੇ (ਹੀ) ਆਦਮੀ ਰੋ (ਆਪ ਦੀ)
ਅਭਿਲਾਖਾ ਹੈ ਕਿ ਜਿਨ੍ਹਾਂ (ਪੂਜਕਾਂ) ਨੂੰ ਸਾਡੇ ਵਡੇ ਪੂਜਦੇ ਚਲੇ ਆਏ
ਹਨ ਓਹਨਾਂ (ਦੀ ਪੂਜਾ) ਥੀਂ ਸਾਨੂੰ ਰੋਕ ਦਿਓ (ਚੰਗਾ ਤਾਂ ਜੇਕਰ ਤੁਸੀਂ
ਆਪਣੇ ਬਚਨ ਦੇ ਸਚੇ ਹੋ) ਤਾਂ ਸਾਨੂੰ (ਸਾਡੀ ਇਛਾ ਅਨੁਸਾਰ) ਕੋਈ
ਪਰਤੱਛ ਚਮਤਕਾਰ ਲਾ ਦਿਖਲਾਓ ॥ ੧੦॥
ਓਹਨਾਂ ਦਿਆਂ ਪੈਯੰਬਰਾਂ ਨੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਕਹਿਆ ਕਿ ਨਿਰਸੰਦੇਹ
ਅਸੀਂ (ਭੀ) ਤੁਹਾਡੇ ਵਰਗੇ ਆਦਮੀ ਹੀ ਹਾਂ ਪਰੰਤੂ ਖੁਦਾ ਆਪਣਿਆਂ
ਬੰਦਿਆਂ ਵਿਚੋਂ ਜਿਸ ਪਰ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹੈ (ਆਪਣੀ) ਕ੍ਰਿਪਾ ਕਰਦਾ ਹੈ
(ਅਰ ਉਸ ਨੂੰ ਪੈਯੰਬਰ ਦੀ ਟਹਿਲ ਸੇਵਾ ਦੇਕੇ ਵਡਿਆਉਂਦਾ ਹੈ) ਅਰ
ਈਸ਼ਵਰ ਦੀ ਆਗਿਆ ਬਿਨਾਂ ਸਾਡੀ (ਕੋਈ) ਮਜਾਲ ਨਹੀਂ ਕਿ ਅਸੀਂ ਕੋਈ
ਚਮਿਤਕਾਰ ਤੁਹਾਨੂੰ ਦਿਖਲਾਈਏ ਅਰ ਅੱਲਾ ਪਰ ਹੀ (ਸਾਰਿਆਂ) ਭਰੋਸੇ
ਵਾਲਿਆਂ ਨੂੰ ਭਰੋਸਾ ਰਖਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ । ੧੧ ॥ ਹੋਰ ਸਾਡੇ ਵਾਸਤੇ ਕੀ
(ਉਜਰ ਹੋ ਸਕਦਾ) ਹੈ ਕਿ ਅੱਲਾ ਪਰ ਭਰੋਸਾ ਨਾ ਰਖੀਏ ਹਾਲਾਂ ਕਿ
ਸਾਡੀਆਂ (ਇਹ) ਰੀਤੀਆਂ (ਜਿਨਹਾਂ ਪਰ ਅਸੀਂ ਤੁਰ ਰਹੇ ਹਾਂ)
ਓਸੇ ਨੇ ਹੀ ਸਾਨੂੰ ਦਸੀਆਂ ਅਰ ਜੈਸੇ ੨ ਤਸੀਹੇ ਤੁਸੀਂ ਸਾਨੂੰ ਦੇ ਰਹੇ ਹੋ
(ਹੁਣ ਤਕ ਅਸਾਂ ਨੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਪਰ ਸਬਰ ਕੀਤਾ ਅਗੇ ਵਾਸਤੇ ਭੀ)
ਅਸੀਂ ਜ਼ਰੂਰ ਓਹਨਾਂ ਪਰ ਸਬਰ ਕਰਦੇ ਰਹਾਂਗੇ ਹੋਰ ਰਬ ਦਾ ਆਸਰਾ&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>83owicznusejkw59xj6oips94ukoc0r</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>ਪੰਨਾ:ਕੁਰਾਨ ਮਜੀਦ (1932).pdf/275</title>
    <ns>250</ns>
    <id>62966</id>
    <revision>
      <id>183936</id>
      <parentid>175273</parentid>
      <timestamp>2024-12-12T13:42:48Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Taranpreet Goswami</username>
        <id>2106</id>
      </contributor>
      <minor />
      <comment>(via JWB)</comment>
      <origin>183936</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="4044" sha1="edb41b9geixdtzvsf7lzybddxyimhlp" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Taranpreet Goswami&quot; /&gt;&lt;/noinclude&gt;ਪਾਰਾ ੧੩
ਸੂਰਤ ਇਬਰਾਹੀਮ ੧੪
੨੭੫
ਰਖਣ ਵਾਲਿਆਂ ਨੂੰ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਕਿ ਖੁਦਾ ਪਰ ਭਰੋਸਾ ਰਖਣ ॥੧੨॥
ਰਕੂਹ ੨ ॥
ਅਰ ਮੁਨਕਰਾਂ ਨੇ ਆਪਣਿਆਂ ਪੈਯੰਬਰਾਂ ਨੂੰ ਕਹਿਆ ਕਿ ਅਸੀਂ
ਤੁਹਾਨੂੰ ਅਵਸ਼ ਹੀ ਆਪਣੇ ਦੇਸ਼ ਵਿਚੋਂ ਬਾਹਰ ਨਿਕਾਸ ਦੇਵਾਂਗੇ ਅਥਵਾ
ਨਹੀਂ ਤੇ ਤੁਸੀਂ ਸਾਡੇ ਪੰਥ ਵਿਚ ਹੀ ਪੁਨਰ ਆ ਮਿਲੋਗੇ ਇਸ ਬਾਤ ਪਰ
ਪੈ ੰਬਰਾਂ ਦੇ ਪਰਵਰਦਿਗਾਰ ਨੇ ਓਹਨਾਂ ਦੀ ਤਰਫ ਆਗਾਸ਼ ਬਾਣੀ ਭੇਜੀ ਕਿ
ਅਸੀਂ (ਇਹਨਾਂ) ਧੂਰਤ ਲੋਗਾਂ ਨੂੰ ਨਿਸਚੇ (ਹੀ) ਗਾਰਤ ਕਰਾਂਗੇ ॥ ੧੩॥
ਅਰ ਇਹਨਾਂ ਦੇ (ਗਾਰਤ ਹੋਏ) ਪਿਛੋਂ ਨਿਸਚੇ (ਹੀ) ਤੁਹਾਨੂੰ ਇਸ ਧਰਤੀ
ਪਰ ਆਬਾਦ ਕਰਾਂਗੇ ਇਹ ਬਦਲਾ ਉਸ ਆਦਮੀ ਵਾਸਤੇ ਹੈ ਜੋ ਆਪਣੇ
(ਕਰਮਾਂ ਦਾ ਉਤ੍ਰ ਦੇਣ ਵਾਸਤੇ ) ਸਾਡੇ ਸਨਮੁਖ ਖੜੇ ਹੋਣ ਥੀਂ ਡਰਿ-
ਆ ਅਰ (ਹੋਰ) ਸਾਡੇ ਕਸ਼ਟ ਪਾਸੋਂ ਡਰਿਆ ॥੧੪॥ ਅਰੁ ਪੈਯੰਬਰਾਂ
ਦੀ ਇਛਾ ਹੋਈ ਕਿ (ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਅਰ ਕਾਫਰਾਂ ਦਾ ਝਗੜਾ ਕਿਤੇ) ਮੁਕ
ਜਾਵੇ (ਅਰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਹੀ ਇਛਾ ਪੂਰਣ ਹੋਈ) ਅਰ ਹਰੇਕ ਹੇਠੀ ਹੈਂਕੜੀ
ਮਾਰਿਆ ਗਿਆ (ਇਹ ਤਾਂ ਸਾਂਸਾਰਿਕ ਕਸ਼ਟ ਸੀ ਅਰ ॥ ੧੫ ॥
ਉਸ ਦੇ ਪਸਚਾਤ (ਉਸ ਦੇ ਵਾਸਤੇ) ਨਰਕ ਹੈ ਅਰ (ਉਥੇ) ਉਸ ਨੂੰ
ਪੀਪ ਦਾ ਪਾਣੀ ਪਿਲਾਇਆ ਜਾਵੇਗਾ ॥੧੬॥ ਕਿ ਉਸ ਨੂੰ ਜ਼ੋਰਾ ਜ਼ੋਰੀ
ਚੁਸਕੀਆਂ ਲੈ ਲੈ ਕੇ ਪੀਵੇਗਾ ਅਰ (ਫੇਰ ਭੀ) ਉਸ ਨੂੰ ਗਲੋਂ ਨਾ ਉਤਾਰ
ਸਕੇਗਾ ਅਰ ਮੌਤ (ਹੈ ਕਿ) ਉਸ ਨੂੰ ਚੁਫੇਰਿਓਂ ਘੇਰਾ ਘਤੀ (ਆਉਂਦੀ
ਪਰਤੀਤ ਹੁੰਦੀ) ਹੈ ਅਰ ਉਹ (ਫੇਰ ਭੀ) ਮਰਦਾ ਨਹੀਂ ਅਰ ਉਸ
(ਹੋਰ) ਭਿਆਨਕ ਕਸ਼ਟ (ਭੀ) ਸਨਮੁਖ ਹੈ ॥ ੧੭ ॥ ਜੋ ਆਦਮੀ
ਆਪਣੇ ਪਰਵਰਦਿਗਾਰ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਮੰਨਦੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਇਹ ਦ੍ਰਿਸ਼ਟਾਂਤ ਹੈ
ਹੈ
ਕਿ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਕਰਮ ਮਾਨੋ ਸੁਆਹ (ਦੇ ਢੇਰ ) ਹਨ ਕਿ ਅੰਧੇਰੀ ਦੇ ਦਿਨ
ਓਸ ਨੂੰ ਵਾਯੂ ਲੈ ਕੇ ਉਡ ਗਈ (ਅਮੁਨਾ ਪ੍ਰਕਾਰੇਣ) ਜੋ (ਕਰਮ) ਇਹ
ਲੋਗ (ਸੰਸਾਰ ਵਿਚ) ਕਰ ਗਏ ਹਨ ਉਹਨਾਂ ਵਿਚੋਂ ਇਹਨਾਂ ਦੇ ਹਥ ਕੁਛ
ਭੀ ਨਹੀਂ ਆਵੇਗਾ ਪਰਲੇ ਪਾਸੇ ਦੀ ਨਾਕਾਮੀ ਇਹੋ ਹੀ ਕਹਾਉਂਦੀ ਹੈ
॥੧੮॥ (ਹੇ ਪੁਰਖ ) ਕੀ ਤੂੰ ਇਸ ਬਾਤ ਪਰ ਨਜ਼ਰ ਨਹੀਂ ਕੀਤੀ
ਕਿ ਖੁਦਾ ਨੇ ਧਰਤ ਅਗਾਸ
ਹੀ ਪੈਦਾ ਕੀਤਾ ਹੈ ਯਦੀ ਚਾਹੇ
ਸਰਿਸ਼ਟੀ ਨੂੰ ਲਿਆ ਵਸਾਵੇ ਅਰ
॥੧੮॥ ਅਰ (ਪਲੇ ਦੇ ਦਿਨ) ਸਾਰੇ
(ਜ਼ਰੂਰ ਕਿਸੇ ਨਾ ਕਿਸੇ) ਕਾਰਨ ਵਾਸਤੇ
ਤਾਂ ਤੁਸਾਂ (ਸਾਰਿਆਂ) ਨੂੰ ਮੇਸ ੨ ਕੇ ਨੂਤਨ
ਇਹ ਖੁਦ ਅਗੇ ਕੋਈ ਔਖੀ ਬਾਤ ਨਹੀਂ
ਲੋਕ ਖੁਦਾ ਦੇ ਸਨਮੁਖ ਨਿਕਲ ਖੜੇ
ਹੋਣਗੇ ॥੨੦॥ ਤਾਂ (ਜੋ ਲੋਗ ਸੰਸਾਰ ਵਿਚ) ਨਿਰਬਲ (ਸਨ ਓਸ ਵੇਲੇ)&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>edb41b9geixdtzvsf7lzybddxyimhlp</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>ਪੰਨਾ:ਕੁਰਾਨ ਮਜੀਦ (1932).pdf/276</title>
    <ns>250</ns>
    <id>62967</id>
    <revision>
      <id>183937</id>
      <parentid>175275</parentid>
      <timestamp>2024-12-12T13:42:53Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Taranpreet Goswami</username>
        <id>2106</id>
      </contributor>
      <minor />
      <comment>(via JWB)</comment>
      <origin>183937</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="4270" sha1="1ew5cs4s2z9xz7ywh7h9tix776n25nv" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Taranpreet Goswami&quot; /&gt;&lt;/noinclude&gt;੨੭੬
ਪਾਰਾ ੧੩
ਸੂਰਤ ਇਬਰਾਹੀਮ ੧੪
ਪ
ਓਹਨਾਂ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਜੋ ਬੜੀ ਇਜ਼ਤ ਰਖਦੇ ਸਨ ਕਹਿਣਗੇ ਅਸੀਂ ਤਾਂ ਤੁਹਾਡੇ
ਪਿਛੇ ਤੁਰਨ ਵਾਲੇ ਸਾਂ ਤਾਂ ਕੀ (ਅਜ ) ਤੁਸੀਂ ਖੁਦਾ ਦੇ ਕਸ਼ਟ ਵਿਚੋਂ ਕੁਛ
(ਬੋਹੜਾ ਸਾ ) ਸਾਡੇ ਉਪਰੋਂ ਹਟਾ ਸਕਦੇ ਹੋ ਉਹ ਕਹਿਣ ਗੇ  ਂ ਕਿ
(ਭਿਰਾਓ ! ਅਸੀਂ ਤਾਂ ਆਪ ਹੀ ਆਵੇਢਿਤ ਹਾਂ ) ਯਦੀ ਖੁਦਾ ਸਾਨੂੰ ਕੋਈ
(ਮੁਕਤੀ ਦਾ ) ਮਾਰਗ ਦਸਦਾ ਤਾਂ (ਓਹ ਮਾਰਗ) ਅਸੀਂ ਭੀ ਤੁਹਾਨੂੰ
ਦਸ ਦੇਂਦੇ (ਹੁਣ ਤਾਂ ) ਬੇਸਬਰੀ ਕਰੀਏ ਤਾਂ ਅਰ ਸਬਰ ਕਰੀਏ ਤਾਂ
ਸਾਡੇ (ਤੁਹਾਡੇ ) ਵਾਸਤੇ (ਦੋਨੋਂ ਅਵਸਥਾ ) ਸਮਾਨ ਹੀ ਹਨ (ਕਸ਼ਟ ਥੀਂ )
ਸਾਡੀ ਕਿਸੀ ਤਰਹਾਂ ਭੀ ਮੁਕਤਿ ਨਹੀਂ ॥ ੨੧ ॥ ਰੁਕੂਹ ੩ ॥
ਅਰ ਜਦੋਂ (ਅਖੀਰ ) ਫੈਸਲਾ ਹੋ ਜਾਵੇਗਾ (ਅਰ ਲੋਗ ਸ਼ੈਤਾਨ
ਦੇ ਮਥੇ ਲਗਾਣਗੇ ) ਤਾਂ ਸ਼ੈਤਾਨ ਕਹੇਗਾ ਕਿ ਖੁਦਾ ਨੇ ਤੁਹਾਡੇ ਸਾਥ ਸਤ
)
ਪ੍ਰਤਿਯਾ ਕੀਤੀ ਸੀ (ਸੋ ਉਸ ਨੇ ਪੂਰੀ ਕੀਤੀ ) ਅਰ ਮੈਂ ਭੀ ਤੁਹਾਡੇ ਸਾਥ
ਪ੍ਰਤਿਯਾ ਕੀਤੀ ਸੀ ਪਰੰਤੂ ਮੈਂ ਤੁਹਾਡੇ ਸਾਥ ਪ੍ਰਤਿਯਾ ਵਿਭੰਗੀ ਕੀਤੀ ਅਰ
ਤੁਹਾਡੇ ਪਰ ਮੇਰੀ ਕੋਈ ਜੋਰਾਵਰੀ ਤਾਂ ਹੈ ਨਹੀਂ ਸੀ ਬਾਤ ਤਾਂ ਏਤਨੀ ਹੀ
ਸੀ ਕਿ ਮੈਂ ਤੁਹਾਨੂੰ (ਆਪਣੀ ਤਰਫ ) ਬੁਲਾਇਆ ਅਰ ਤੁਸੀਂ ਮੇਰੇ ਕਹੇ
ਲਗ ਗਏ ਤਾਂ ਹੁਣ ਮੈਨੂੰ ਤੁਹਮਤ ਨਾ ਲਗਾਓ ਕਿੰਤੂ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ
ਤੁਹਮਤ ਲਗਾਓ (ਅੱਜ ) ਨਾਂ ਤਾਂ ਮੈਂ ਤੁਹਾਡੀ ਫਰਿਆਦ ਨੂੰ ਪਹੁੰਚ
(
ਸਕਦਾ ਹਾਂ ਅਰ ਨਾ ਤੁਸੀਂ ਮੇਰੀ ਫਰਿਆਦ ਨੂੰ ਪਹੁੰਚ ਸਕਦੇ ਹੋ
ਮੈਂ ਤਾਂ (ਮੁਢੋਂ ) ਮੰਨਦਾ ਹੀ ਨਹੀਂ ਕਿ ਤੁਸੀਂ ਮੈਨੂੰ (ਵਰਤਮਾਨ ਸਮੇਂ
ਥੀਂ) ਪਹਿਲੇ (ਸੰਸਾਰ ਵਿਚ ਖੁਦਾ ਦੀ ) ਸਜਾਤੀ ਨਿਯਤ ਕਰਦੇ ਸੀ ਏਸ
ਵਿਚ ਭ੍ਰਮ ਨਹੀਂ ਕਿ ਜੋ ਲੋਗ ਨਾ ਫਰਮਾਨ ਹਨ ਓਹਨਾਂ ਨੂੰ (ਲੈ ਦੇ
ਦਿਨ ) ਬੜਾ ਭਿਆਨਕ ਕਸ਼ਟ ਹੋਵੇਗਾ ॥੨੨॥ਅਰ ਲੋਗ ਭਰੋਸਾ
ਕਰ ਬੈਠੇ ਹਨ ਅਰ ਓਹਨਾਂ ਨੇ ਸ਼ੁਭ ਕਰਮ (ਭੀ) ਕੀਤੇ (ਸ੍ਵਰਗ ਦਿਆਂ )
ਬਾਗਾਂ ਵਿਚ ਪ੍ਰਾਪਤਿ ਕੀਤੇ ਜਾਣਗੇ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਨੀਚੇ ਨਹਿਰਾਂ (ਪਈਆਂ )
ਵਗ ਰਹੀਆਂ ਹੋਣਗੀਆਂ (ਅਰ ਉਹ ) ਆਪਣੇ ਪਰਵਰਦਿਗਾਰ ਦੇ
ਹੁਕਮ ਸਾਥ ਓਹਨਾਂ ਵਿਚ ਸਦਾ (ਸਦਾ ) ਰਹਿਣਗੇ ਓਥੇ ਓਹਨਾਂ ਦੇ (ਆਗਤ
ਭਾਰਤ ਦੇ ਸਮੇਂ ਦੀ ) ਦੁਆ ਸਲਾਮ (ਅਲੈਕ) ਹੋਵੇਗੀ ॥੨੩॥ (ਹੇ ਪੈਯੰ-
ਬਰ) ਕੀ ਤੁਸਾਂ (ਏਸ ਬਾਤ ਪਰ ) ਦ੍ਰਿਸ਼ਟੀ ਨਹੀਂ ਦਿਤੀ ਕਿ ਖੁਦਾ ਸ਼ੁਭ ਬਾਤ
(ਅਰਥਾਤ ਦ੍ਰਿਸ਼ਟਾਂਤ ਏਕਤਾ ਦੇ ਵਾਕ੍ਯ ) ਦਾ ਕੈਸਾ (ਉੱਤਮ ) ਦ੍ਰਿਸ਼ਟਾਂਤ
ਦਿਤਾ ਹੈ ਕਿ (ਸ਼ੁਭ ਬਾਤ ) ਮਾਨੋ ਇਕ ਪਵਿਤ੍ ਬ੍ਰਿਛ ਹੈ ਓਸ ਦੀ ਜੜ੍ਹ
ਮਜ਼ਬੂਤ ਹੈ ਅਰ ਓਸ ਦੀਆਂ ਸ਼ਾਖਾਂ ਅਗਾਸ ਵਿਚ ਹਨ॥੨੪ ॥ ਆਪਣੇ
ਪਰਵਰਦਿਗਾਰ ਦੀ ਆਗਿਆ ਸਾਥ ਸਦਾ ਹੀ ਆਪਣੇ ਫਲ ਦੇਂਦਾ&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>1ew5cs4s2z9xz7ywh7h9tix776n25nv</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>ਪੰਨਾ:ਕੁਰਾਨ ਮਜੀਦ (1932).pdf/277</title>
    <ns>250</ns>
    <id>62968</id>
    <revision>
      <id>183938</id>
      <parentid>175277</parentid>
      <timestamp>2024-12-12T13:43:02Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Taranpreet Goswami</username>
        <id>2106</id>
      </contributor>
      <minor />
      <comment>(via JWB)</comment>
      <origin>183938</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="4149" sha1="h35z78q9fedkojyo9s322iu7qgzbh3u" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Taranpreet Goswami&quot; /&gt;&lt;/noinclude&gt;ਪੀਰਾਂ ੧੩
ਸੂਰਤ ਇਬਰਾਹੀਮ ੧੪
੨੭੭
ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ ਅਰ ਅੱਲਾ ਲੋਗਾਂ ਦੇ ਵਾਸਤੇ (ਏਸ ਕਰਕੇ ) ਦ੍ਰਿਸ਼ਟਾਂਤ
ਵਰਣਨ ਕਰਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਕਿ ਓਹ ਸੋਚਣ ॥ ੨੫ ॥ ਅਰ ਅਧ ਬਾਤ
(ਅਰਥਾਤ ਜੈਸੇ ਦੈਂਤ ਵਾਕ੍ਯ ) ਦਾ ਦ੍ਰਿਸ਼ਟਾਂਤ ਅਸ਼ਧ ਬ੍ਰਿਛ ਦੀ ਤਰਹਾਂ
ਹੈ ਕਿ (ਜਦੋਂ ਇਛਾ ) ਕੀਤੀ ਧਰਤੀ ਦੇ (ਉਪਰੋਂ ) ਪੁਟ ਸੁਟਿਆ
ਉਸ ਦੀ ਕੋਈ ਇਸਥਿਤ ਤਾਂ ਹੈ ਨਹੀਂ ॥੨੬ ॥ ਜੋ ਲੋਗ ਭਰੋਸਾ ਕਰ
ਦੀ
ਬੈਠੇ ਹਨ ਓਹਨਾਂ ਨੂੰ ਪਕੀ ਬਾਤ (ਅਰਥਾਤ ਏਕਤਾ ਵਾਕ੍ਯ )
ਦੀ ਬਰਕਤ ਸਾਥ ਅੱਲਾ ਸੰਸਾਰ ਵਿਚ ਭੀ (ਈਮਾਨ ਪਰ ) ਸਾਬਤ
(ਕਦਮ ) ਰਖਦਾ ਹੈ ਅਰ ਅੰਤ ਨੂੰ (ਭੀ ਪੱਕੀ ਪੈਰੀਂ ਰਖੇਗਾ ਅਰਥਾਤ
(
ਪ੍ਰਸ਼ਨੋਤਰ ਦੇ ਸਮੇਂ ਉਨਹਾਂ ਨੂੰ ਕਿਸੇ ਤਰਹਾਂ ਦੀ ਤਿਲਕਣਬਾਜ਼ੀ ਨਾ ਹੋਵੇਗੀ)
ਅਰ ਅੱਲਾ ਨਾ ਫਰਮਾਨ ਲੋਗਾਂ ਨੂੰ ਗੁਮਰਾਹ ਕਰਦਾ ਹੈ ਅਰ ਜੋ ਇਛਾ
ਕਰਦਾ ਹੈ ਕਰ ਲੈਂਦਾ ਹੈ ॥ ੨੭ ॥ ਰਕੂਹ ੪ ॥
&quot;
(ਹੇ ਪੈਯੰਬਰ ) ਕੀ ਤੁਸਾਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਲੋਗਾਂ (ਦੀ ਵਿਵਸਥਾ) ਪਰ
ਦ੍ਰਿਸ਼ਟੀ ਨਹੀਂ ਦਿਤੀ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਅੱਲਾ ਦੀ ਨਿਆਮਤ ਦੇ ਬਦਲੇ ਵਿਚ
ਧੰਨਯਵਾਦ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ (ਅਰ ਅੰਤ ਨੂੰ ) ਆਪਣੀ ਜਾਤੀ ਨੂੰ ਮੌਤ ਦੇ
ਘਰ (ਅਰਥਾਤ) ਜਹੰਨਮ ਵਿਚ ਲੈ ਜਾ ਡੇਰਾ ਕਰਾਇਆ ॥੨੮॥ ਕਿ
(ਓਹ ਸਾਰੇ ) ਉਸ ਦੇ ਵਿਚ ਦਾਖਲ ਹੋਣਗੇ ਅਰ ਉਹ (ਬਹੁਤ ਹੀ )
ਬੁਰਾ ਅਸਥਾਨ ਹੈ ॥ ੨੯ ॥ ਅਰ ਏਹਨਾਂ ਲੋਗਾਂ ਨੂੰ ਅੱਲਾ ਦੇ ਮੁਕਾਬਲੇ
(ਅਨ੍ਯਾਯ ਪੂਜ੍ਯ ) ਖੜੇ ਕੀਤੇ ਹਨ ਤਾਂ ਕਿ (ਲੋਗਾਂ ਨੂੰ ) ਉਸ ਦੇ ਰਾਹੋਂ
ਬੇਮੁਖ ਕਰਨ (ਹੇ ਪੈਯੰਬਰ ਏਹਨਾਂ ਲੋਗਾਂ ਨੂੰ ) ਕਹੋ ਕਿ (ਚੰਗਾ ਥੋੜੇ
ਦਿਨ ਸੰਸਾਰ ਵਿਚ ) ਵਸ ਰਸ ਲਵੋ ਪੁਨਰ ਤਾਂ ਤੁਸਾਂ ਨਰਕਾਂ ਦੀ ਤਰਫ
ਜਾਣਾ ਹੀ ਹੈ॥ ੩੦ ॥ (ਹੇ ਪੈਯੰਬਰ ) ਸਾਡੇ ਲੋਗ ਜੋ ਭਰੋਸਾ ਕਰ ਬੈਠੇ ਹਨ
ਉਨਹਾਂ ਨੂੰ ਕਹੋ ਕਿ ਨਿਮਾਜ਼ਾਂ ਪੜਿਆ ਕਰਨ ਅਰ ਓਸ ਨਾਲੋਂ ਪਹਿਲੇ
ਕਿ (ਪ੍ਲੇ ਦਾ ) ਦਿਨ ਆ ਵਿਦਮਾਨ ਹੋਵੇ ਜਦੋਂ ਕਿ ਨਾਂ ਕਰਮਾਂ ਦੀ
ਖਰੀਦ ਨਾਂ ਹੋਵੇਗਾ ਅਰ ਨਾ ਵੇਚਣਾ ਅਰ ਨਾ ਮੋਹ ਪਿਆਰ ਸਾਡੀ ਦਿਤੀ ਹੋਈ
ਰੋਜੀ ਵਿਚੋਂ (ਰਬ ਦੇ ਰਾਹ ਪਰ ) ਚੁਪਚਾਪ ਤਥਾ ਜਾਹਰ (ਜਰੂਰ )
ਖਰਚ ਕਰਦੇ ਹਨ॥੩੧ ॥ ਅੱਲਾਂ ਹੀ(ਐਸਾ ਸਰਵ ਸ਼ਕਤੀਮਾਨ) ਹੈ ਜਿਸ
ਨੇ ਧਰਤੀ ਆਗਾਸ ਨੂੰ ਉਤਪਤ ਕੀਤਾ ਅਰ ਅਗਾਸ ਵਿਚੋਂ ਬਰਖਾ ਕੀਤੀ
ਪੁਨਰ ਪਾਣੀ ਦ੍ਵਾਰਾ (ਦਰਖਤਾਂ ਨੂੰ ) ਫਲ ਉਤਪਤ ਕੀਤੇ ਕਿ ਉਹ ਤੁਸਾਂ
ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਰੋਜੀ ਹੈ ਅਬੂ ਨਵਕ (ਬੇੜੀਆਂ) ਨੂੰ ਤੁਹਾਡੇ ਵਸ ਵਿਚ ਕੀਤਾ ਤਾ ਕਿ
ਉਸਦੇ ਹੁਕਮ ਸਾਬ ਦਰਿਆ ਵਿਚ ਤੁਰੇ (ਫਿਰੇਂ ) ਅਰ (ਹੋਰ ) ਨਦੀਆਂ ਨੂੰ
ਤੁਹਾਡੇ ਵਸ ਵਿਚ ਕਰ ਦਿਤਾ ॥੩੨॥ ਅਰ (ਐਸੇ ਹੀ ਏਸੇ ਦ੍ਰਿਸ਼ਟ&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>h35z78q9fedkojyo9s322iu7qgzbh3u</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>ਪੰਨਾ:ਕੁਰਾਨ ਮਜੀਦ (1932).pdf/278</title>
    <ns>250</ns>
    <id>62969</id>
    <revision>
      <id>183939</id>
      <parentid>175279</parentid>
      <timestamp>2024-12-12T13:43:06Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Taranpreet Goswami</username>
        <id>2106</id>
      </contributor>
      <minor />
      <comment>(via JWB)</comment>
      <origin>183939</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="4110" sha1="co950h15cytzt0c56w0j37w13h5rytg" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Taranpreet Goswami&quot; /&gt;&lt;/noinclude&gt;੨੭੮
ਪਾਰਾ ੧੩
ਸੂਰਤ ਇਬਰਾਹੀਮ ੧੪
ਸਾਥ ) ਸੂਰਜ ਦੰਦਹ ਨੂੰ ਤੁਹਾਡੇ ਵਸ ਕਰ ਦਿਤਾ ਕਿ ਦੋਨੋਂ ਪੜੇ
ਚੜ੍ਹ ਪਰ ਘੂਮ ਰਹੇ ਹਨ ਅਰ (ਐਸੇ ਹੀ ਇਕ ਤਰਹਾਂ ਨਾਲ )
ਰਾਤ ਦਿਨ ਨੂੰ ਭੀ ਤੁਹਾਡੇ ਵਸ ਵਿਚ ਕਰ ਦਿਤਾ ॥੩੩॥ ਅਰ ਜੋ ਕੁਛ ਤੁਹਾਨੂੰ
ਜ਼ਰੂਰੀ ਸੀ ਤੁਹਾਡੇ ਵਿਤ ਮੁਜਬ ਤੁਹਾਨੂੰ ਦਿਤਾ ਯਦੀ ਖੁਦਾ ਦੀਆਂ ਨਿਆ-
ਮਤਾਂ ਦੇ ਗਿਣਨ ਦੀ ਇਛਾ ਕਰੋ ਤਾਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਪੂਰਾ ਪੂਰਾ ਗਿਣ ਨਾ
ਸਕੋਗੇ ਨਿਰਸੰਦੇਹ ਆਦਮੀ ਬੜਾ ਹੀ ਬੇ ਇਨਸਾਫ (ਅਰ ) ਕ੍ਰਿਤਘਣ ਹੈ
॥੩੪ ॥ ਰੁਕੂਹ ੫ ॥
ਬੀਆਬਾਨ (ਮੱਕੇ )
)
ਅਰ (ਰ੍ਹੇ ਮਕੇ ਦੇ ਕਾਫਰੋ ਓਸ ਸਮੇਂ ਨੂੰ ਯਾਦ ਕਰੋ ) ਜਦੋਂ ਇਬ-
ਰਾਹੀਮ ਨੇ (ਖੁਦਾ ਅਗੇ ) ਬੇਨਤੀ ਕੀਤੀ ਕਿ ਹੇ ਮੇਰੇ ਪਰਵਰਦਿਗਾਰ ਏਸ
(ਮੱਕੇ ) ਸ਼ਹਿਰ ਨੂੰ ਅਮਨ ਦਾ ਸਥਾਨ ਬਨਾ ਅਰਮੈਨੂੰ ਅਰ ਮੇਰੀ ਅੰਸ
ਨੂੰ ਏਸ (ਕੁਮਾਰਗੋਂ ) ਬਚਾ ਕਿ ਲਗਣ ਬੁਤਾਂ ਦੀ
ਪੂਜਾ ਕਰਨ
॥੩੫॥ ਹੇ ਮੇਰੇ ਪਰਵਰਦਿਗਾਰ ਨਿਰਸੰਦੇਹ ਏਹਨਾਂ ਬਤਾਂ ਨੇ ਅਕਸਰ
ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਕੁਮਾਰਗੀ ਕੀਤਾ ਹੈ ਤਾਂ ਤੇ ਜਿਸ ਨੇ ਮੇਰੀ ਆਗਿਆ ਪਾਲਣ
ਕੀਤੀ ਉਹ ਮੇਰਾ ਹੈ ਅਰ ਜਿਸਨੇ ਮੇਰੀ ਆਗਿਆ ਭੰਗ ਕੀਤੀ ਤਾਂ
ਬਖਸ਼ਨੇ ਵਾਲਾ ਮੇਹਰਬਾਨ ਹੈਂ ॥੩੬॥ ਹੇ ਮੇਰੇ ਪਰਵਰਦਿਗਾਰ ਮੈਨੇ
ਤੇਰਾ ਉੱਤਮ ਮੰਦਰ (ਖਾਨੇ ਕਾਬੇ ) ਦੇ ਪਾਸ ਏਸ
ਵਿਚ ਜਿਥੇ ਖੇਤੀ ਨਹੀਂ ਆਪਣੀ ਕਛ ਔਲਾਦ (ਲਿਆ ਕੇ ) ਬਸਾਈਹੈ
ਤਾਂ ਕਿ ਹੇ ਸਾਡੇ ਪਰਵਰਦਿਗਾਰ ਏਹ ਲੋਗ ਏਥੇ ਨਮਾਜ਼ ਪੜ੍ਹਨ ਤੂੰ ਐਸੀ
ਬਾਤ ਕਰ ਕਿ ਗਾਂ ਦੇ ਦਿਲ ਏਹਨਾਂ ਦੀ ਤਰਫ ਖਿਚੇ ਜਾਣ । ਅਰ
(ਅਨਯਾਯ ਦੇਸਾਂ ਦੀ ) ਪੈਦਾ ਵਾਰੀ ਸਾਬ ਏਨਹਾਂ ਨੂੰ ਰੋਜੀ ਦੇਵੇਂ ਤਾਂ ਕਿ
ਏਹ (ਤੇਰਾ ) ਧਨਵਾਦ ਕਰਨ ॥੩੭॥ ਹੇ ਸਾਡੇ ਪਰਵਰਦਿਗਾਰ ਜੋ
(ਬਾਤ ) ਅਸੀਂ ਗੁਪਤ ਕਰਦੇ ਅਰ ਜੋ ਪਰਗਟ ਕਰਦੇ ਹਾਂ ਆਪ ਨੂੰ
ਸਭ ) ਗਿਆਤ ਹੈ ਅਰ ਅੱਲਾ ਅਗੇ ਕੋਈ ਵਸਤੂ ਛਿਪੀ ਨਹੀਂ ਰਹਿੰਦੀ
ਨਾ ) ਧਰਤੀ ਪਰ ਨਾਂ ਆਗਾਸ ਵਿਚ॥੩੮॥ ਖੁਦਾ ਦਾ ਧੰਨ੍ਯਬਾਦ ਹੈ
ਜਿਸ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਧਪਣੇ ਦੇ ਹੁੰਦਿਆਂ ਸੁੰਦਿਆਂ ਇਸਮਾਈਲ ਅਰ ਇਸਹਾਕ
(ਦੋ ਪੁਤਰ ) ਪ੍ਰਦਾਨ ਕੀਤੇ ਨਿਰਸੰਦੇਹ ਮੇਰਾ ਪਰਵਰਦਿਗਾਰ ਬੇਨਤੀ ਨੂੰ
ਸੁਣਦਾ ਹੈ॥੩੯॥ ਹੇ ਮੇਰੇ ਪਰਵਰਦਿਗਾਰ ਮੈਨੂੰ (ਇਤਨਾ ) ਬਲ ਦੇਹਕਿ
ਮੈਂ ਨਿਮਾਜ ਪੜਦਾ ਰਹਾਂ (ਅਰ ਨਾ ਕੇਵਲ ਮੈਨੂੰ ਹੀ ਕਿੰਤੂ ) ਮੇਰੀ
ਉਲਾਦ ਨੂੰ (ਭੀ ) ਅਰ ਹੈ ਸਾਡੇ ਪਰਵਰਦਿਗਾਰ ਮੇਰੀ ਬੇਨਤੀ ਨੂੰ ਪ੍ਰਵਾਨ
ਕਰ॥੪੦॥ (ਅਰ) ਹੇ ਸਾਡੇ ਪਰਵਰਦਿਗਾਰ ਜਿਸ ਦਿਨ(ਕਰਮਾਂ ਦਾ) ਹਸਾਬ
ਹੋਣ ਲਗੇ ਮੈਨੂੰ ਅਰ ਮੇਰੇ ਮਾਤਾ ਪਿਤਾ ਨੂੰ ਅਰ (ਵ) ਈਮਾਨ ਵਾਲਿਆਂ ਨੂੰ&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>co950h15cytzt0c56w0j37w13h5rytg</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>ਪੰਨਾ:ਕੁਰਾਨ ਮਜੀਦ (1932).pdf/279</title>
    <ns>250</ns>
    <id>62970</id>
    <revision>
      <id>183940</id>
      <parentid>175281</parentid>
      <timestamp>2024-12-12T13:43:09Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Taranpreet Goswami</username>
        <id>2106</id>
      </contributor>
      <minor />
      <comment>(via JWB)</comment>
      <origin>183940</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="4137" sha1="7e22c78xcne88vv1vog2okywt2q4ei3" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Taranpreet Goswami&quot; /&gt;&lt;/noinclude&gt;ਪਾਰਾ ੧੩
ਸੂਰਤ ਇਬਰਾਹੀਮ ੧੪
੨੭੯
ਬਖਸ਼ ਦੀਜੀਓ ॥ ੪੧ ! ਰੁਕੂਹ
੬॥
ਅਰ (ਹੇ ਪੈਯੰਬਰ ) ਇਹ ਬਾਤ ਨਾ ਸਮਝਣੀ ਕਿ ਖੁਦਾ (ਏਹਨਾਂ )
ਦੁਸ਼ਟਾਂ (ਅਰਥਾਤ ਮੱਕੇ ਦੇ ਕਾਫਰਾਂ ) ਦੇ ਕਰਮਾਂ ਥੀਂ ਅਚੇਤ ਹੈ
ਅਰ (ਇਹ ਜੋ ਸ਼ੀਘਰ ਹੀ ਏਹਨਾਂ ਪਰ ਕਸ਼ਟ ਨਹੀਂ ਪ੍ਰਾਪਤ ਹੁੰਦਾ
ਓਸ ਦਾ ) ਬਸ (ਇਹ ਕਾਰਨ ਹੈ ਕਿ ) ਖੁਦਾ ਏਹਨਾਂ ਨੂੰ ਉਸ ਦਿਨ ਤਕ ਦੀ
ਅਵਧੀ ਦੇ ਰਹਿਆ ਹੈ ਜਦੋਂ ਕਿ (ਡਰ ਦੇ ਮਾਰਿਆਂ ਲੋਕਾਂ ਦੀਆਂ ) ਅੱਖੀਆਂ
ਟਡੀਆਂ ਦੀਆਂ ਟੱਡੀਆਂ ਰਹਿ ਜਾਣਗੀਆਂ॥੪੨ ॥ ਆਪਣੇ ਮੂੰਹ ਚੁਕੀ
ਭਜੇ ਚਲੇ ਜਾਂਦੇਹਨ(ਟਕ ਲਗਾ ਹੋਇਆਹੈ ਕਿ ਜਿਧਰੋਂ ਦੇਖਦੇ ਹਨ ਉਧਰੋਂ)
ਨਿਗਾਹ ਫਿਰਕੇ ਇਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਤਰਫ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਆਉਂਦੀ ਅਰ ਏਹਨਾਂ ਦੇ
ਦਿਲ (ਹਨ ਕਿ ) ਹਵਾ (ਹੁੰਦੇ ਜਾਂਦੇ ) ਹਨ ॥੪੩ ॥ ਅਰ (ਹੇ ਪੈਯੰਬਰ )
ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਓਸ ਦਿਨ (ਦੇ ਆ ਪਹੁੰਚਨ ) ਥੀਂ ਡਰਾਓ ਜਦੋਂ ਕਿ ਓਹਨਾਂ
ਪਰ ਵਿਪਤੀ ਆ ਪ੍ਰਾਪਤ ਹੋਵੇਗੀ ਤਾਂ ਜੋ ਲੋਗ ਆਗਿਆ ਭੰਗੀ ਹਨ
(ਘਿਗਿਆ ਘਿਗਿਆ ਕੇ ) ਕਹਿਣ ਲਗਣਗੇ ਕਿ ਹੇ ਹਮਾਰੇ ਪਰਵਰ-
ਦਿਗਾਰ ਸਾਨੂੰ ਥੋਹੜਾ ਅਵਿਕਾਸ਼ ਹੋਰ ਦੇਹ ਤਾਂ (ਐਤਕੀ ਦੀ ਵਰੀ ) ਅਸੀਂ
ਤੇਰੇ ਬੁਲਾਉਣ ਸਾਥ ਉਠ ਖੜੇ ਹੋਵਾਂਗੇ ਅਰ ਪੈਯੰਬਰਾਂ ਦੇ ਪਿਛੇ ਲਗੇ
ਰਹਾਂਗੇ (ਤਾਂ ਓਹਨਾਂ ਨੂੰ ਪ੍ਰਤੀ ਉੱਤਰ ਵਿਚ ਕਹਿਆ ਜਾਵੇਗਾ ਕਿ ) ਕੀ
ਤੁਸੀਂ (ਸੋਈ ਲੋਗ ) ਨਹੀਂ ਹੋ ਜੋ (ਏਸ ਥੀਂ ) ਪਹਿਲਾਂ ਭੀ ਸੁਗੰਧਾਂ
ਕੀਤਾ ਕਰਦੇ ਸੀ (ਅਰ ਇਕ ਦੂਜੇ ਨੂੰ ਕਹਿਆ ਕਰਦੇ ਸੀ ) ਕਿ ਤੁਹਾਨੂੰ
ਕਿਸੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦਾ ਕਸ਼ਟ ਨਹੀਂ ॥੪੪॥ ਅਰ (ਕੀ ਤੁਸੀਂ ਸੋਈ ਲੋਗ ਨਹੀਂ ਹੋ
ਕਿ ) ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਲੋਗਾਂ ਨੇ (ਸਾਡੀ ਆਗਿਆ ਵਿਭੰਗ ਕਰਕੇ) ਆਪ ਆਪਣੇ ਪਰ
ਜ਼ੁਲਮ ਕੀਤੇ ਸਨ ਓਹਨਾਂ ਦੇ ਘਰਾਂ ਵਿਚ ਹੀ ਤੁਸੀਂ ਭੀ ਰਹੇ ਅਰ ਤੁਹਾਡੇ ਪਰ
(ਇਹ ਭੀ ) ਪਰਗਟ ਹੋ ਚੁਕਾ ਸੀ ਕਿ ਅਸਾਂ ਓਹਨਾਂ ਦੇ ਸਾਥ (ਕੈਸਾ ਕੁ
ਬਰਤਾਉ ) ਕੀਤਾ ਅਰ ਅਸਾਂ ਤੁਹਾਡੀ (ਸਿਖਿਆ ) ਵਾਸਤੇ (ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ )
ਦ੍ਰਿਸ਼ਟਾਂਤ ਭੀ ਵਰਨਣ ਕਰ ਦਿਤੇ ਸਨ ॥ ੪੫ ॥ ਅਰ ਉਹ ਲੋਗ
(ਭੀ ) ਆਪਣੀਆਂ ਚਾਲਾਂ ਚਲਦੇ ਰਹੇ ਅਰ ਓਹਨਾਂ ਦੀਆਂ (ਸਾਰੀਆਂ )
ਚਾਲਾਂ ਖੁਦਾ ਦੀ ਦ੍ਰਿਸ਼ਟੀ ਵਿਚ ਹੀ ਸਨ। ਅਰ ਯਦਪਿ ਓਹਨਾਂ ਦੀਆਂ ਚਾਲਾਂ
(ਏਸ ਚਮਿਤਕਾਰ ਸਾਥ) ਸਨ ਕਿ ਪਹਾੜਾਂ ਨੂੰ (ਆਪਣੇ) ਸਥਾਨੋਂ ਹਲਾ ਦੇਣ
(ਪਰੰਚ ਕੋਈ ਯੁਕਤਿ ਕਾਰ ਨਾ ਆਈ ॥ ੪੬ ॥ ਤਾਂ ਤੇ (ਹੇ ਪੈਯੰਬਰ )
ਐਸਾ ਖਿਆਲ ਨਾ ਕਰਨਾ ਕਿ ਖੁਦਾ ਜੋ ਆਪਣਿਆਂ ਪੈ ੰਬਰਾਂ ਸਾਥ
ਸਤ ਪ੍ਰਤਿਗਿਆ ਕਰ ਬੈਠਾ ਹੈ ਉਸ ਦੇ ਉਲਟ ਕਰੇਗਾ ? ਨਿਰਸੰਦੇਹ
ਅੱਲਾ ਜ਼ਬਰਦਸ਼ਤ (ਅਰ) ਬਦਲਾ ਲੈਣ ਵਾਲਾ ਹੈ । ੪॥ (ਪਰੰਤੂ&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>7e22c78xcne88vv1vog2okywt2q4ei3</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>ਪੰਨਾ:ਕੁਰਾਨ ਮਜੀਦ (1932).pdf/280</title>
    <ns>250</ns>
    <id>62971</id>
    <revision>
      <id>183942</id>
      <parentid>175283</parentid>
      <timestamp>2024-12-12T13:43:16Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Taranpreet Goswami</username>
        <id>2106</id>
      </contributor>
      <minor />
      <comment>(via JWB)</comment>
      <origin>183942</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="3746" sha1="gkb24zuxqxws528c9oo1tmj10v8e2nm" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Taranpreet Goswami&quot; /&gt;&lt;/noinclude&gt;Sto
ਪੀਰਾਂ ੧੪
ਬਦਲਾ ਪੂਰਾ ੨ ਤਾਂ ਉਸ ਦਿਨ ਲੀਤਾ
ਬਦਲ ਕੇ (ਦੂਸਰੀ ਤਰਹਾਂ ਦੀ ਧਰਤੀ ਬਣ
ਅਗਾਸ ਅਰ (ਸਾਰੇ ) ਲੋਗ ਅਦੁਤੀ (ਅਰ)
(ਜਵਾਬ ਦੇਹੀ ਵਾਸਤੇ ਆਪੋ ਆਪਣਿਆਂ
ਹੋਣਗੇ ॥੪੮॥ ਅਰ (ਹੇ ਪੈ ੰਬਰ) ! ਤੁਸੀਂ
ਸੂਰਤ ਹਜਰ ੧੫
ਜਾਵੇਗਾ) ਜਦੋਂ (ਇਹ ) ਧਰਤੀ
ਜਾਵੇਗੀ ਅਰ (ਇਸ ਪ੍ਰਕਾਰ )
ਬਲਿਸ਼ਟ ਪ੍ਰਮਾਤਮਾਂ ਦੇ ਸਨਮੁਖ
ਅਸਥਾਨਾਂ ਤੋਂ ) ਨਿਕਸ ਖੜੇ
ਓਸ ਦਿਨ ਸਦੋਖੀਆਂ ਨੂੰ ਦੇਖੋਗੇ
ਕਿ ਸੰਗਲਾਂ ਸਾਥ ਜਕੜੇ ਹੋਏ ਹੋਣਗੇ॥੪੯॥ਰਾਲ (ਤਥਾ ਗੰਧਕ )
ਓਹਨਾਂ ਦੇ ਕੁਰਤੇ ਹੋਣਗੇ ਅਰ ਓਹਨਾਂ ਦੇ ਮੁਖੜਿਆਂ ਨੂੰ ਅਗ ਲਗੀ ਹੋਈ,
ਹੋਵੇਗੀ (ਅਰ ਇਹ ਸਾਰੇ ਦੁਖੜੇ ) ਇਸ ਵਾਸਤੇ (ਦਿਤੇ ਜਾਣਗੇ )॥ ੫੦ ॥
ਕਿ ਕਿ ਖੁਦਾ ਸਾਰਿਆਂ ਲੋਗਾਂ ਨੂੰ ਓਹਨਾਂ ਦੇ ਕੀਤੇ ਦਾ ਫਲ ਦੇਵੇ ਨਿਰਸੰਦੇਹ
ਹਿਸਾਬ ਲੈਂਦਿਆਂ ਅੱਲਾ ਨੂੰ ਕੋਈ ਢਿੱਲ ਨਹੀਂ ਲਗਦੀ ॥੫੧॥ ਇਹ
(ਕੁਰਾਨ ) ਲੋਗਾਂ ਵਾਸਤੇ ਇਕ ਇਤਲਾਹ ਨਾਮਾ ਹੈ ਅਰ (ਇਸ ਦੇ
ਉਤਾਰਣ ਦਾ ) ਪ੍ਰਯੋਜਨ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਇਸ ਦੇ ਦਵਾਰਾ ਲੋਗਾਂ ਨੂੰ (ਖੁਦਾ ਦੇ
ਕਸ਼ਟ ਥੀਂ ) ਸਭੈ ਕੀਤਾ ਜਾਵੇ ਅਰ ਤਾਂ ਕਿ (ਸਾਰੇ ਲੋਗ ) ਪਰਤੀਤ
ਕਰਨ ਕਿ ਖੁਦਾ ਹੀ ਇਕ ਪੂਜਯ ਹੈ ਅਰ ਤਾਂ ਕਿ ਜੋ ਪੁਰਖ ਬੁਧਿਮਾਨ
ਹਨ ਸਿਖਿਆ ਪਾਉਣ ॥੫੨ ॥ ਰੁਕੂਹ ੭ ॥
ਸੂਰਤ ਹਜਰ ਮੱਕੇ ਵਿਚ ਉਤਰੀ ਏਸ ਦੀਆਂ
ਨੜਿੰਨਵੇਂ ਆਯਤਾਂ ਅਰ ਛੇ ਰੁਕੂਹ ਹਨ।
(ਅਰੰਭ ) ਅੱਲਾ ਦੇ ਨਾਮ ਸਾਥ (ਜੇ) ਅਤੀ ਦਿਆਲੂ (ਅਰ)ਕਿਰਪਾਲੂ
(ਹੈ) ਅਲਫ ਲਾ ਮਰਾ ॥ ਏਹ (ਇਲਾਹੀ ) ਪੁਸਤਕ ਅਰਥਾਤ ਕੁਰਾਨ
ਦੀਆਂ (ਚੰਦ ) ਆਇਤਾਂ ਹਨ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਆਸ਼ਾ ਪਰਗਟ ਹੈ (ਅਰ
ਹਰ ਆਦਮੀ ਦੀ ਸਮਝ ਵਿਚ ਆ ਸਕਦੀ ਹੈ)॥੧॥ (ਇਕ ਦਿਨ ਹੋਵੇ
ਗਾ ਕਿ ) ਕਾਫਰ ਬਹੁਤੇਰੇ ਹੀ ਹਥ ਮਲਨਗੇ ਕਿ (ਹ ) ਦੇਵ (ਅਸੀਂ
ਭੀ ) ਮੁਸਲਮਾਨ ਹੁੰਦੇ !॥ ੨ ॥ ਤਾਂ (ਹੇ ਪੈਯੰਬਰ ) ਏਹਨਾਂ ਨੂੰ (ਏਹਨਾਂ
ਦੇ ਹੀ ਹਾਲ ਪਰ ) ਰਹਿਣ ਦਿਹ ਕਿ ਖਾਣ (ਪੀਣ ) ਅਰ (ਸੰਸਾਰ ਦੇ
ਖਿਣ ਭੰਗਰ ) ਸੁਖ ਲੈਣ ਅਰ (ਅਯੋਗ ) ਸੰਕਲਪ ਏਹਨਾਂ ਨੂੰ ਗਾਫਿਲ
ਕੀਤੀ ਰਖਣ ਪੁਨਰ ਓੜਕ ਨੂੰ (ਲੈ ਦੇ ਦਿਨ) ਤਾਂ ਏਹਨਾਂ ਨੂੰ ਪਰਤੀਤ ਹੋ ਹੀ
ਜਾਵੇਗੀ ॥੩॥ ਅਰੁ ਅਸਾਂ (ਕਦਾਪਿ ) ਕੋਈ ਨਗਰੀ ਖੈ ਨਹੀਂ ਕੀਤੀ
ਪਰੰਚ ਉਸ (ਦੀ ਖੈ ) ਵਾਸਤੇ ਇਕ ਮੁਕਰਰ ਸਮਾਂ (ਪਹਿਲੇ ਤੋਂ
ਹੀ ) ਲਿਖਿਆ ਹੋਇਆ (ਵਿਦਮਾਨ ) ਸੀ ॥ ੪ ॥ ਕੋਈ ਉਮਤ ਨਾਂ
*ਹੁਣ ‘ਰਬਮਾ’ ਨਾਮੀ ਚੌਂਧਵਾਂ ੧੪ ਪਾਰਾ ਚਲਿਆ।&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>gkb24zuxqxws528c9oo1tmj10v8e2nm</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>ਪੰਨਾ:ਕੁਰਾਨ ਮਜੀਦ (1932).pdf/281</title>
    <ns>250</ns>
    <id>62972</id>
    <revision>
      <id>183943</id>
      <parentid>175285</parentid>
      <timestamp>2024-12-12T13:43:19Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Taranpreet Goswami</username>
        <id>2106</id>
      </contributor>
      <minor />
      <comment>(via JWB)</comment>
      <origin>183943</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="4104" sha1="ihl5ufv27up5n49l5699j6tflbij1i2" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Taranpreet Goswami&quot; /&gt;&lt;/noinclude&gt;ਸੂਰਤ ਹਜਰ ੧੫
੨੮੧
ਪਾਰਾ ੧੪
ਆਪਣੇ ਸਮੇਂ ਥੀਂ ਅਗੇ ਵਧ ਸਕਦੀ ਹੈ ਅਰ ਨਾਂ ਪਿਛੇ ਰਹਿ ਸਕਦੀ ਹੈ
॥ ੫ ॥ ਅਰ (ਹੇ ਪੈਯੰਬਰ ਮੱਕੇ ਦੇ ਕਾਫਰ ਤੁਹਾਨੂੰ ਇਸ ਤਰਹਾਂ ਉਪਾਧਿ
ਦੇ ਕੇ ) ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ ਕਿ ਹੇ ਪੁਰਖ ਜਿਸ ਦੀ (ਬੁਧਿ ਵਿਚ ਉਨਮਾਦ
ਸਮਾਇਆ ਹੋਇਆ ਹੈ ਓਸ ) ਪਰ (ਖੁਦਾ ਦੀ ਤਰਫੋਂ ) ਕੁਰਾਨ ਨਾਜਲ
ਹੋਇਆ ਹੈ ਤਾਂ ਤੂੰ ਉਨਮਾਦੀ ਹੈਂ ॥ ੬ ॥ ਯਦੀ ਤੂੰ (ਆਪਣੇ ਬਚਨ ਦਾ
ਸਚਾ ਹੈਂ ਤਾਂ ਫਰਿਸ਼ਤਿਆਂ ਨੂੰ ਸਾਡੇ ਸਨਮੁਖ ਲਿਆ ਕੇ ਕਿਉਂ ਨਹੀਂ ਖੜਾ
ਕਰਦਾ ॥੭॥ ਸੋ ਅਸੀਂ ਫਰਿਸ਼ਤਿਆਂ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਭੇਜਿਆ ਕਰਦੇ
ਪਰੰਤੂ ਫੈਸਲੇ ਦੇ ਵਾਸਤੇ ਅਰ(ਫਰਿਸ਼ਤੇ ਹਾਜ਼ਰ ਹੋਣ ਤਾਂ ਪੁਨਰ
ਇਨਹਾਂ ਨੂੰ ਮੁਹਲਤ ਭੀ ਨਾ ਮਿਲੇ ॥੮॥ ਨਿਰਸੰਦੇਹ ਅਸਾਂ ਨੇ ਹੀ
ਕੁਰਾਨ  ਂ ਉਤਾਰਿਆ ਹੈ ਅਰ ਨਿਰਸੰਦੇਹ ਅਸੀਂ ਹੀ ਉਸ ਦੇ ਰਾਖੇ ਭੀ ਹਾਂ
॥੯॥ ਅਰ (ਹੇ ਪੈਯੰਬਰ) ਅਸਾਂ ਤੇਰੇ ਨਾਲੋਂ ਪਹਿਲੇ ਭੀ ਅਗਲਿਆਂ
ਲੋਗਾਂ ਦੇ (ਬਹੁਤ ਸਾਰਿਆਂ ) ਟੋਲਿਆਂ ਦੇ ਵਿਚ (ਪੈਯੰਬਰ ਭੇਜੇ) ਸਨ
॥੧੦॥ ਅਰ (ਓਹਨਾਂ ਲੋਕਾਂ ਦਾ ਭੀ ਇਵਾ ਹੀ ਵਰਤਾਊ ਸੀ ਕਿ)
ਜਦੋਂ ੨ ਓਹਨਾਂ ਪਾਸ ਪੈਯੰਬਰ ਆਉਂਦੇ (ਉਹ ) ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਹੱਸੀ ਦਾਸ ਪਦ
ਨਿਯਤ ਕਰਦ ॥੧੧॥(ਤਾਂ ਜਿਸ ਤਰਹਾਂ ਅਗਲੇ ਲੋਗ ਆਪਣਿਆਂ
ਪੈਯੰਬਰਾਂ ਸਾਥ ਟਿਚਕਰਾਂ ਕਰਦੇ ਰਹੇ । ਓਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਅਸੀਂ (ਇਹਨਾਂ )
ਕਾਫਰਾਂ ਦੇ ਰਿੰਦਿਆਂ ਵਿਚ (ਭੀ ਵੈਸੋ ਹੀ ) ਕਪਟਤਾ ਬ੍ਰਤ ਪਾ ਦੇਂਦੇ ਹਾਂ
॥ ੧੨ ॥ (ਤਾਂ) ਇਹ ਕੁਰਾਨ ਪਰ ਈਮਾਨ ਧਾਰਨ ਵਾਲੇ ਨਹੀਂ ਅਰ ਇਹ
ਰਸਮ (ਕੋਈ ਅਨੋਖੀ ਨਹੀਂ ਕਿੰਤੂ ) ਪ੍ਰਾਚੀਨ ਲੋਗਾਂ ਤੋਂ (ਹੀ ) ਹੁੰਦੀ ਚਲੀ
ਆਈ ਹੈ। ੧੩ ॥ ਅਰ ਯਦੀ ਅਸੀਂ ਏਹਨਾਂ ਲੋਗਾਂ ਪਰ ਅਸਮਾਨ ਦਾ
ਇਕ ਦਰਵਾਜਾ ਭੀ ਖੋਹਲ ਦੇਈਏ ਅਰ ਇਹ ਲੋਗ ਦਿਨਦੀਵੀਂ ਉਸ
ਦਰਵਾਜੇ ਦੇ ਰਸਤੇ (ਅਗਾਸ ਵਿਚ ) ਚੜ੍ਹ ਭੀ ਜਾਣ ॥੧੪॥ਤਾਂ ਫੇਰ ਵੀ
ਇਹੋ ਹੀ ਕਹਿਣ ਕਿ ਰਬ ਨਾ ਭੁਲਾਵੇ ਸਾਡੀਆਂ ਅਖੀਆਂ ਹੀ ਮਤ-
ਵਾਲੀਆਂ ਹੋ ਗਈਆਂ ਹਨ (ਯਦਾਂ ) ਇਹ ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਸਾਡੇ ਪਰ ਕਿਸੇ ਨੇ
ਜਾਦੂ ਕਰ ਦਿਤਾ ਹੈ। ੧੫॥ ਰੁਕੂਹ ੧॥
ਅਰ ਅਸਾਂ ਹੀ ਅਗਾਸ ਵਿਚ (ਦਾਦਸ ) ਰਾਸਾਂ ਬਣਾਈਆਂ ਅਰ
ਦੇਖਣ ਵਾਲਿਆਂ ਵਾਸਤੇ ਉਸ ਨੂੰ (ਤਾਰਾ ਗਣ ਕਰਕੇ ) ਅਲੰਕ੍ਰਿਤ ਕੀਤਾ
॥ ੧੬ ॥ ਅਰ ਹਰ ਧਿਕਾਰੇ ਹੋਏ  ਂ ਸ਼ੈਤਾਨ ਥੀਂ ਉਸ ਦੀ ਰਖਿਆ ਕੀਤੀ
(ਕਿ ਓਥੇ ਸ਼ੈਤਾਨਾਂ ਵਿਚੋਂ ਕੋਈ ਜਾ ਨਹੀਂ ਸਕੇਗਾ ॥੧੭॥ ਯਦੀ ਛਿਪ ਛਿਪਾ
ਕੇ ਚੋਰੀ ੨ ਕੋਈ ਬਾਤ ਸੁਣ ਕੇ ਭਜ ਆਵੇ ਤਾਂ  ਂ ਸ਼ਹਾਬ ਦਾ ਦਗਦਾ ਹੋਯਾ
ਅੰਗਾਰਾ (ਉਸ ਦੇ ਖਦੇੜਨ ਵਾਸਤੇ ) ਉਸ ਦੇ ਪਿਛੇ ਪੈ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ॥੧੮॥&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>ihl5ufv27up5n49l5699j6tflbij1i2</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>ਪੰਨਾ:ਕੁਰਾਨ ਮਜੀਦ (1932).pdf/282</title>
    <ns>250</ns>
    <id>62973</id>
    <revision>
      <id>183944</id>
      <parentid>175287</parentid>
      <timestamp>2024-12-12T13:43:21Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Taranpreet Goswami</username>
        <id>2106</id>
      </contributor>
      <minor />
      <comment>(via JWB)</comment>
      <origin>183944</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="4221" sha1="epj722knhszkshrttvzu7rzo9y784tl" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Taranpreet Goswami&quot; /&gt;&lt;/noinclude&gt;·
੨੮੨
ਨਾਰਥ
ਪਾਰਾ ੧੪
ਸੂਰਤ ਹਜਰ ੧੫
ਅਰ ਅਸਾਂ ਧਰਤੀ ਨੂੰ ਵਿਸਤ੍ਰਿਤ ਕੀਤਾ (ਕਿ ਜੀਵ ਜੰਤੂ ਉਸ ਪਰ ਨਿਵਾਸ
ਕਰਨ ) ਅਰ ਅਸਾਂ ਉਸ ਵਿਚ (ਕੀਲ ਦੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਬੜੇ ੨ ) ਪਹਾੜ ਗਡ
ਦਿਤੇ ਕਿ (ਪ੍ਰਿਥਵੀ ਇਕ ਨਿਯਤ ਰੂਪ ਪਰ ਇਸਥਿਤ ਰਹੇ ) ਅਰ
ਅਸਾਂ ਉਸ ਪਰ ਹਰ ਇਕ ਮੁਨਾਸਿਬ ਵਸਤੂ ਪੈਦਾ ਕੀਤੀ॥੧੯॥ ਅਰ
(ਏਸ ਥੀਂ ਸਿਵਾ ) ਅਸਾਂ (ਹੀ ) ਧਰਤੀ ਪਰ ਤੁਸਾਂ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਸੰਜੀਵ-
ਸਾਮਗਰੀ ਇਕੱਤ੍ ਕੀਤੇ ਅਰ (ਨਾ ਹੀਂ ਕੇਵਲ ਤੁਹਾਡੇ
ਕਿੰਤੂ ਦੂਸਰੇ ਸਜੀਵ ਜੀਵਾਂ ਦੀ ਰੋਜੀ ਦੇ ਵੀ ) ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਤੁਸੀਂ ਰੋਜ਼ੀ
ਨਹੀਂ ਦੇਂਦੇ (ਕਿੰਤੂ ਅਸੀਂ ਦੇਂਦੇ ਹਾਂ)॥ ੨੦ ॥ ਅਰ ਜਿਤਨੀਆਂ ਵਸਤਾਂ
ਹਨ ਸਾਡੋ ਪਾਸ ਸਾਰੀਆਂ ਦੇ ਖਜਾਨਿਆਂ (ਦੇ ਖਜ਼ਾਨੇ ਭਰੇ ਪਏ ) ਹਨ
ਪਰੰਤੂ ਅਸੀਂ ਇਕ ਅੰਦਾਜ਼ਾ ਮਾਲੂਮ ਦੇ ਸਾਥ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ (ਧਰਤੀ ਪਰ )
ਭੇਜਦੇ ਰਹਿੰਦੇ ਹਾਂ ॥ ੨੧॥ ਅਰ ਅਸੀਂ ਹੀ ਵਾਯੂ ਨੂੰ ਪ੍ਰੇਰਦੇ ਹਾਂ ਜੋ ਮੇਘਾਂ
ਨੂੰ ਪਾਣੀ ਸਾਥ ਪਰਿਪੂਰਣ ਕਰਦੀ ਹੈ ਪੁਨਰ ਅਸੀਂ (ਹੀ ) ਆਗਾਸ
ਵਿਚੋਂ ਪਾਣੀ ਦੀ ਬਰਖਾ ਕਰਦੇ ਪੁਨਰ ਅਸੀਂ (ਹੀ) ਉਹ (ਪਾਣੀ) ਤੁਸਾਂ ਲੋਗਾਂ
ਨੂੰ ਪਿਲਾਉਂਦੇ ਹਾਂ ਅਰ ਤੁਸਾਂ ਲੋਕਾਂ ਤਾਂ ਉਸ ਨੂੰ ਇਕੱਤ੍ਰ ਕਰ ਕੇ ਨਹੀਂ
ਰੱਖਿਆ ਸੀ (ਕਿ ਅਸਾਂ ਉਸੇ ਥੀਂ ਬਰਖਾ ਕਰ ਦਿਤੀ ਹੋਵੇਂ ) ੭ ॥੨੨॥
ਅਰ ਅਸੀਂ ਹੀ (ਲੋਗਾਂ ਨੂੰ ) ਪੈਦਾ ਕਰਦੇ ਅਰ ਅਸੀਂ ਹੀ (ਲੋਗਾਂ ਨੂੰ )
ਨਸ਼ਟ ਕਰਦੇ ਹਾਂ ਅਰ (ਸਾਰਿਆਂ ਦੇ ਮਰਿਆਂ ਪਿਛੋਂ ) ਅਸੀਂ ਹੀ
(ਉਨਹਾਂ ਦੇ ਮਾਲ ਧਨ ਦੇ ) ਮਾਲਿਕ ਬਣਾਂਗੇ ॥੨੩॥ ਅਰ ਅਸੀਂ
ਉਨ੍ਹਾਂ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਭੀ ਜਾਣਦੇ ਹਾਂ ਜੋ ਤੁਹਾਡੇ ਨਾਲੋਂ ਪਹਿਲੇ ਸਮੇਂ ਵਿਚ
ਹੋ ਚੁਕੇ ਹਨ ਅਰ ਅਸੀਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਲੋਗਾਂ ਨੂੰ ਭੀ ਜਾਣਦੇ ਹਾਂ ਜੋ ਅਗਲੇ
ਸਮੇਂ ਵਿਚ ਆਉਣ ਵਾਲੇ ਹਨ॥ ੨੪ ॥ ਅਰ (ਹੇ ਪੈਯੰਬਰ ) ਨਿਰਸੰਸੇ
ਤੁਹਾਡਾ ਪਰਵਰਦਿਗਾਰ ਹੀ (ਲੈ ਦੇ ਦਿਨ ) ਏਹਨਾਂ (ਸਾਰਿਆਂ ) ਨੂੰ
(ਆਪਣੇ ਸਨਮੁਖ ) ਇਕਤ੍ਰ ਕਰੇਗਾ ਨਿਰਸੰਦੇਹ ਉਹ ਹਿਕਮਤ ਵਾਲਾ
(ਅਰ ਸਾਰੀਆਂ ਬਾਤਾਂ ਦਾ ) ਗਿਆਤਾ ਹੈ ॥ ੨੫ ॥ ਰਕੂਹ ੨ ॥
ਅਰ ਅਸਾਂ ਹੀ ਕਾਲੇ (ਤਥਾ ) ਸੜੇ ਹੋਏ ਗਾਰੇ ਵਿਚੋਂ ਜੋ (ਸੁਕ
ਕੇ ) ਵਣ ਵਣ ਬੋਲਣ ਲਗ ਪੈਂਦਾ ਹੈ ਆਦਮ ਨੂੰ ਪੈਦਾ ਕੀਤਾ ॥੨੬॥
ਅਰ ਅਸੀਂ ਜਿਨਹਾਂ ' ਨੂੰ (ਆਦਮ ਥੀਂ ) ਪਹਿਲਾਂ ਲੋ ਦੀ ਗਰਮੀ ਥੀਂ
ਪੈਦਾ ਕਰ ਚੁਕੇ ਸਾਂ॥ ੨੭ ॥ ਅਰ (ਹੇ ਪੈਯੰਬਰ ਉਸ ਵੇਲੇ ਨੂੰ ਯਾਦ ਕਰੋ )
ਜਦੋਂ ਕਿ ਤੁਹਾਡੇ ਪਰਵਰਦਿਗਾਰ ਨੇ ਫਰਿਸ਼ਤਿਆਂ ਨੂੰ ਕਹਿਆ ਕਿ ਮੈਂ
ਕਾਲੇ (ਤਥਾ) ਸੜੇ ਹੋਏ ਗਾਰੇ ਥੀਂ ਜੋ ਸੁਕ ਕੇ ਟਣਕ ਟਣਕ ਬੋਲਣ ਲਗ
ਪੈਂਦਾ ਹੈ ਇਕ ਆਦਮੀ ਨੂੰ ਪੈਦਾ ਕਰਣ ਵਾਲਾ ਹਾਂ ॥੨੮॥ ਤਾਂ ਜਦੋਂ&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>epj722knhszkshrttvzu7rzo9y784tl</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>ਪੰਨਾ:ਕੁਰਾਨ ਮਜੀਦ (1932).pdf/284</title>
    <ns>250</ns>
    <id>62975</id>
    <revision>
      <id>183945</id>
      <parentid>175291</parentid>
      <timestamp>2024-12-12T13:43:26Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Taranpreet Goswami</username>
        <id>2106</id>
      </contributor>
      <minor />
      <comment>(via JWB)</comment>
      <origin>183945</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="4075" sha1="dv97cvoig3syy7r0v4tbrkccgrit3ts" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Taranpreet Goswami&quot; /&gt;&lt;/noinclude&gt;੨੮੪
ਪਾਰਾਂ ੧੪
ਸੂਰਤ ਹਜਰ ੧੫
ਅਰ ਚਸ਼ਮਿਆਂ ਪਰ ਹੋਣਗੇ॥ ੪੫ ॥ (ਅਰ ਬਾਗਾਂ ਵਿਚ ਸਨ
ਵੇਲੇ ਸਾਡੇ ਫਰਿਸ਼ਤੇ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਕਹਿਣਗੇ ਕਿ) ਸੁਖੀ ਸਾਂਦੀ (ਪੂਰਣ) ਧੀਰਜ
ਸਾਥ (ਏਹਾਂ) ਬਾਗਾਂ ਵਿਚ ਬਰਾਜੋ ॥੪੬॥ ਅਰ (ਸੰਸਾਰ ਵਿਚ ਇਕ
ਦੂਸਰੇ ਦੀ ਤਰਫੋਂ) ਏਹਨਾਂ ਦੇ ਦਿਲਾਂ ਵਿਚ ਤਨੀਸਾ ਰੰਜ ਰਹਿਆ ਹੋਵੇ
ਗਾ ਤਾਂ ਉਸ ਨੂੰ ਭੀ ਅਸੀਂ ਨਿਕਾਸ ਦੇਵਾਂਗੇ (ਅਰ) ਇਹ ਇਕ ਦੂਸਰੇ
ਦੇ ਆਮੋ ਸਾਹਮਣੇ (ਐਸੇ ਪਰਸੰਨ ਚਿਤ) ਤਖਤਾਂ ਪਰ (ਬੈਠੇ) ਹੋਣਗੇ
(ਜੈਸੇ) ਭਿਰਾ ਦੇ ਸਾਥ ਭਿਰਾ ॥ ੪੭॥ ਏਹਨਾਂ ਨੂੰ ਸਵਰਗ ਵਿਚ ਕਿਸੇ
ਤਰਹਾਂ ਦੀ ਤਕਲੀਫ ਛੁਏਗੀ ਭੀ ਤਾਂ ਨਹੀਂ ਅਰ ਨਾਂ ਇਹ (ਕਦੀ)
ਸਵਰਗ ਵਿਚੋਂ ਕਢੇ ਹੀ ਜਾਣਗੇ ॥ ੪੮ ॥ (ਹੇ ਪੈਯੰਬਰ) ਸਾਡਿਆਂ
ਆਦਮੀਆਂ ਨੂੰ ਖਬਰ ਕਰ ਦਿਓ ਕਿ (ਇਕ ਤਰਫ ਅਸੀਂ ਬਖਸ਼ਣੇ ਵਾਲੇ
ਮੇਹਰਬਾਨ ਹਾਂ ॥ ੪੯॥ (ਅਰ ਦੂਸਰੀ ਤਰਫ) ਸਾਡਾ ਕਸ਼ਟ (ਭੀ ਬੜਾ)
ਭਿਆਨਕ ਕਸ਼ਟ ਹੈ । ੫੦ ॥ ਅਰ ਏਹਨਾਂ ਨੂੰ ਇਬਰਾਹੀਮ ਦੇ
ਅਤਿਥੀਆਂ ਦੀ ਵਿਯਾ ਸੁਣਾਓ ॥੫੧॥ ਕਿ ਜਦੋਂ ਇਬਰਾਹੀਮ ਦੇ ਪਾਸ
ਆਏ ਤਾਂ (ਪਹਿਲੇ) ਸਲਾਮ ਕੀਤਾ। ਇਬਰਾਹੀਮ ਨੇ (ਸਲਾਮ ਦੇ ਜਵਾਬ
ਪਿਛੋਂ) ਕਹਿਆ ਕਿ ਸਾਨੂੰ ਤਾਂ ਤੁਹਾਡੇ ਪਾਸੋਂ ਭਯਆਉਂਦਾ ਹੈ ॥੫੨॥ ਉਹ
ਬੋਲੇ ਆਪ (ਤਨੀਸਾ) ਭ੍ਰਮ ਨਾ ਕਰੋ ਅਸੀਂ ਆਪ ਨੂੰ ਇਕ ਸਪੁਤ੍ਰ
(ਪੈਦਾ ਹੋਣ) ਦੀ ਖੁਸ਼ ਖਬਰੀ ਸੁਣਾਉਂਦੇ ਹਾਂ । ੫੩ ॥ (ਇਬਰਾਹੀਮ)
ਉਵਾਚ-ਕਿ ਕੀ ਤੁਸੀਂ ਮੈਨੂੰ (ਪਤ ਹੋਣ ਦੀ) ਖੁਸ਼ਖਬਰੀ ਦੇਂਦੇ ਹੋ ਹਾਲਾਂ
ਕਿ ਮੈਨੂੰ ਤਾਂ ਬ੍ਰਿਧ ਅਵਸਥਾ ਨੇ ਆਨ ਘੇਰਿਆ ਹੈ ਹੁਣ ਕਿਸ ਵਾਸਤੇ
ਖੁਸ਼ਖਬਰੀ ਸੁਣਾਉਂਦੇ ਹੋ ॥ ੫੪॥ ਉਹ ਲਗੇ ਕਹਿਣ ਕਿ ਅਸੀਂ ਆਪ ਨੂੰ
ਹੋ
ਸਚੀ ਖੁਸ਼ਖਬਰੀ ਸੁਣਾਉਂਦੇ ਹਾਂ ਤਾਂ ਤੇ ਆਪ ਨਾ ਉਮੀਦ ਨਾ
॥ ੫੫ ॥ (ਇਬਰਾਹੀਮ ਨੇ ) ਕਹਿਆ ਕਿ ਕੁਮਾਰਗੀਆਂ ਥੀਂ ਸਿਵਾ ਐਸਾ
ਕੌਣ ਹੈ ਜੋ ਆਪਣੇ ਪਰਵਰਦਿਗਾਰ ਦੀ ਰਹਿਮਤ ਪਾਸੋਂ ਨਾ ਉਮੀਦ ਹੋਵੇ
॥੫੬॥ (ਪੁਨਰ ਇਬਰਾਹੀਮ ) ਉਵਾਚ-ਕਿ (ਖੁਦਾ ਦੇ ਭੇਜੇ ਹੋਏ )
ਫਰਿਸ਼ਤਿਓ ! (ਸਤ ਬਚਨ ) ਪੁਨਰ ਹੁਣ ਤੁਹਾਨੂੰ ਕੀ ਓੜਕ (ਪੇਸ਼ ) ਆਈ
॥ ੫੭ ॥ (ਉਨਹਾਂ ਨੇ ) ਉੱਤਰ ਦਿਤਾ ਕਿ ਅਸੀਂ (ਦੁਖ ਦੇਣ ਵਾਸਤੇ )
ਇਕ ਦੋਖੀ ਵੰਸ ਦੀ ਤਰਫ ਭੇਜੇ ਗਏ ਹਾਂ ॥੫੮॥ ਪਰੰਚ ਲੂਤ ਦੀ ਵੰਸ
ਕਿ ਅਸੀਂ ਓਹਨਾਂ ਸਾਰਿਆਂ ਦੀ ਜਰੂਰ ਰੱਛਾ ਕਰ ਲਵਾਂਗੇ ॥੫੯॥ ਪਰੰਚ
ਓਹਨਾਂ ਦੀ ਇਸਤ੍ਰੀ (ਜਿਸ ਨੂੰ ) ਅਸਾਂ ਤਕ ਰਖਿਆ ਹੈ ਕਿ ਵੁਹ ਜਰੂਰ ਹੀ
(ਆਪਣੀ ਜਾਤੀ ਵਿਚ ) ਰਹਿ ਜਾਵੇਗੀ ॥ ੬੦ ॥ ਰੁਕੂਹ ੪ ॥
ਅਤਏਵ ਜਦੋਂ (ਖੁਦਾ ਦੇ ) ਭੇਜੇ ਹੋਏ (ਫਰਿਸ਼ਤੇ ) ਲੂਤ ਦ&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>dv97cvoig3syy7r0v4tbrkccgrit3ts</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>ਪੰਨਾ:ਕੁਰਾਨ ਮਜੀਦ (1932).pdf/285</title>
    <ns>250</ns>
    <id>62976</id>
    <revision>
      <id>183946</id>
      <parentid>175293</parentid>
      <timestamp>2024-12-12T13:43:29Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Taranpreet Goswami</username>
        <id>2106</id>
      </contributor>
      <minor />
      <comment>(via JWB)</comment>
      <origin>183946</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="4071" sha1="ojc901rbbllbpad3h3ir71bps89p9zi" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Taranpreet Goswami&quot; /&gt;&lt;/noinclude&gt;.
BE
ਭਰੇ
7)
☐ K
ਪਾਰਾ ੧੪
ਕੇ
ਸੂਰਤ ਹਜਰ ੧੫
੨੮੫
ਵਨਸ਼ ਦੇ ਪਾਸ ਆਏ ॥੬੧॥(ਤਾਂ ਲੂਤ ਨੇ ) ਕਹਿਆ ਤੁਸੀਂ ਕੋਈ
ਵਿਦੇਸੀ (ਜੈਸੇ ) ਆਦਮੀ (ਪਰਤੀਤ ਹੁੰਦੇ ) ਹੋ ॥ ੬੨ ॥ ਉਹ ਲੱਗੇ ਕਹਿਣ
(ਕਿ ਨਹੀਂ ) ਕਿੰਤੂ ਜਿਸ (ਕਸ਼ਟ ਦੀ ਤਰਫੋਂ ਤੇਰੀ ਜਾਤੀ ਦੇ ਲੋਗ )
ਭਰਮ ਕਰਦੇ ਸਨ (ਕਿ ਆਵੇ ਅਥਵਾ ਨਾ ਹੀ ਆਵੇ ) ਅਸੀਂ ਉਹੀ
(ਕਸ਼ਟ ) ਲੈ ਕੇ ਆਏ ਹਾਂ ॥੬੩ ॥ ਅਰ ਅਸੀਂ ਸਚ ਮੁਚ (ਖੁਦਾ ਦੀ )
ਆਗਿਆ ਲੈ ਕੇ ਤੇਰੇ ਪਾਸ ਆਏ ਹਾਂ ਅਰ ਅਸੀਂ (ਤੁਹਾਨੂੰ ) ਸਚ ਕਹਿੰਦੇ
ਹਾਂ ॥ ੬੪ ॥ ਤੂੰ ਥੋਹੜੀ ਰਾਤ ਰਹਿੰਦਿਆਂ ਆਪਣੀ (ਕੁਲ ਦੇ ) ਲੋਗਾਂ ਨੂੰ
ਲੈ ਕੇ (ਏਸ ਨਗਰੀ ਵਿਚੋਂ) ਨਿਕਲ ਜਾਈਓ ਅਰ ਤੁਸਾਂ ਏਹਨਾਂ (ਸਾਰਿਆਂ)
ਦੇ ਪਿਛੇ ਰਹਿਣਾ ਅਰ ਤੁਹਾਡੇ ਵਿਚੋਂ ਕੋਈ (ਪਿਛਾਹਾਂ ) ਪਰਤ ਕੇ ਨਾ
ਦੇਖੇ ਅਰ ਜਿਥੇ (ਜਾਣ ਦਾ ) ਤੁਹਾਨੂੰ ਹਕਮ ਦਿਤਾ ਗਇਆ ਹੈ (ਅਰ-
ਥਾਤ ਸ਼ਾਮ ਦੇਸ਼ ) ਓਸੇ ਤਰਫ (ਸਿੱਧਾ ਮੂੰਹ ਕਰਕੇ ) ਚਲਿਆ ਜਾਣਾ
॥ ੬੫ ॥ ਅਰ ਅਸਾਂ ਲੂਤ ਦੇ ਪਾਸ ਏਸ ਬਾਤ ਦੀ ਪੱਕੀ ਖਬਰ ਭੇਜ ਦਿਤੀ
ਕਿ (ਇਹ ਜੋ ਤੇਰੀ ਜਾਤੀ ਦੇ ਲੋਗ ਹਨ ) ਪ੍ਰਾਂਤ ਹੁੰਦਿਆਂ ੨ ਏਹਨਾਂ
ਦਾ ਮੁਢ ਬੂਟਾ ਪਟ ਕੇ (ਸਿਟਿਆ ) ਜਾਵੇਗਾ ॥੬੬॥ (ਏਧਰ ਤਾਂ ਇਹ
ਬਾਤਾਂ ਹੋ ਰਹੀਆਂ ਸਨ) ਅਰ (ਓਧਰ) ਸ਼ਹਿਰ ਦੇ ਲੋਗ (ਮੰਦ ਦਿ੍ਸ਼ਟੀ ਸਾਥ)
ਖੁਸ਼ੀਆਂ ਕਰਦੇ ਹੋਏ (ਲੂਤ ਦੇ ਪਾਸ ) ਆ ਪਹੁੰਚੇ ॥੬੭॥ (ਲੂਤ ਨੇ
ਓਹਨਾਂ ਨੂੰ) ਕਹਿਆ ਕਿ ਏਹ ਮੇਰੇ ਪਹਨੇ ਹਨ ਤੁਸੀਂ (ਏਹਨਾਂ ਦੀ ਤਰਫੋਂ )
ਮੇਰੀ ਬੇਪਤੀ ਨਾ ਕਰੋ ॥ ੬੮ ॥ ਅਰ ਖੁਦਾ ਪਾਸੋਂ ਡਰੋ ਅਰ ਮੈਨੂੰ
ਖੁਆਰ ਨਾ ਕਰੋ॥੬੯॥ ਓਹ ਕਹਿਣ ਲਗੇ (ਕਿਉਂ ਜੀ ) ਕੀ ਅਸਾਂ
ਤੁਹਾਨੂੰ ਸੰਸਾਰੀ ਲੋਗਾਂ ਦੀ ਰੋਕ ਨਹੀਂ ਕਰ ਦਿਤੀ ਸੀ (ਕਿ ਇਨਹਾਂ ਨੂੰ ਨਾ
ਆਉਣ ਦਿਤਾ ਕਰੋ )॥ ੭o II (ਲੂਤ ) ਉਵਾਚ-ਕਿ ਯਦੀ (ਏਸੇ ਤਰਹਾਂ )
ਤੁਸਾਂ ਕਰਨਾ ਹੈ ਤਾਂ ਇਹ ਮੇਰੀਆਂ ਧੀਆਂ (ਵਿਦਮਾਨ ) ਹਨ (ਏਹਨਾਂ
ਸਾਥ ਨਕਾਹ ਕਰ ਲਵੋ) ॥੭੧॥ (ਹੇ ਪੈਯੰਬਰ ) ਤੇਰੀ ਜਾਨ ਦੀ
ਸਪਥ ਕਿ ਇਹ (ਲੂਤ ਦੀ ਜਾਤੀ ਦੇ ਆਦਮੀ ) ਆਪਣੀ (ਬਦ )
ਮਸਤੀ ਵਿਚ (ਪੜੇ ) ਝੂਮ ਰਹੇ ਸਨ (ਉਹ ਲੂਤ ਦੀ ਕਦੋਂ ਸੁਣਦੇ ਸਨ )
॥੭੨ ॥ ਗਲ ਕਾਦੀ ਸੂਰਜ ਦੇ ਉ ਹੁੰਦਿਆਂ ੨ ਓਹਨਾਂ ਨੂੰ ਇਕ ਬੜੀ
ਸਬਲ ਧਨੀ ਨੇ ਆਨ ਘੇਰਿਆ ॥੭੩॥ ਪੁਨਰ ਅਸਾਂ ਨੇ (ਉਸ ਨਗਰੀ
ਨੂੰ ਅਪਠਿਆਂ ਕਰਕੇ ) ਉਸ ਦੇ ਉਪਰਲੇ ਪਾਸੇ ਨੂੰ ਉਸਦਾ ਹੇਠਲਾ ਪਾਸਾ
ਕਰ ਦਿਤਾ ਅਰ ਓਹਨਾਂ ਪਰ (ਉਪਰੋਂ ) ਖਿੰਗਰਾਂ ਦੇ ਪਬਰਾਂ ਦੀ ਬਰਖਾ
ਕੀਤੀ ॥੭੪॥ ਕੋਈ ਭਰਮ ਨਹੀਂ ਕਿ ਏਸ (ਵਿਯਾ ) ਵਿਚ ਓਹਨਾਂ
ਲੋਕਾਂ ਵਾਸਤੇ ਜੋ (ਬਾਤ ਦੇ ਰਹਸ ਦੀ ) ਪਹਿਚਾਨ ਕਰ ਲੈਂਦੇ ਹਨ&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>ojc901rbbllbpad3h3ir71bps89p9zi</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>ਪੰਨਾ:ਕੁਰਾਨ ਮਜੀਦ (1932).pdf/286</title>
    <ns>250</ns>
    <id>62977</id>
    <revision>
      <id>183947</id>
      <parentid>175295</parentid>
      <timestamp>2024-12-12T13:43:32Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Taranpreet Goswami</username>
        <id>2106</id>
      </contributor>
      <minor />
      <comment>(via JWB)</comment>
      <origin>183947</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="3899" sha1="po3ut2ajm9xz55acvvhvo7b85xdlacw" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Taranpreet Goswami&quot; /&gt;&lt;/noinclude&gt;੨੮੬
ਪਾਰਾ ੧੪
ਸੂਰਤ ਹਜਰ ੧੫
(ਖੁਦਾ ਦੀ ਕੁਦਰਤ ਦੀਆਂ ਅਕਸਰ ) ਨਿਸ਼ਾਨੀਆਂ (ਪਰਤੀਤ ਹੁੰਦੀਆਂ ਹਨ )
॥੭੫ ॥ ਅਰ ਓਹਨਾਂ ਦੀ ਉਲਟੀ ਹੋਈ ਬਸਤੀ ਸਦੈਵ (ਦੇ ਆਉਣ
ਜਾਉਣ ਵਾਲੇ ) ਮਾਰਗ ਪਰ (ਵਰਤਮਾਨ ਸਮੇਂ ਤਕ ਵਿਦਮਾਨ ) ਹੈ
॥੭੬॥ ਨਿਰਸੰਦੇਹ ਏਸ (ਨਗਰੀ ਦੀ ਦਸ਼ਾ ) ਪਰ ਭਰੋਸਾ ਕਰਨ
ਵਾਲਿਆਂ ਵਾਸਤੇ (ਖੁਦਾ ਦੀ ਕੁਦਰਤ ਦੀ ਬਹੁਤ ਬੜੀ ) ਨਿਸ਼ਾਨੀ ਹੈ
॥੭੭॥ ਅਰ (ਲੂਤ ਦੀ ਜਾਤੀ ਇਵ ) ਬਨ ਵਾਲੇ (ਅਰਥਾਤ ਸ਼ਐਬ
ਦੀ ਉਮਤ ਦੇ ਲੋਗ ਭੀ ਬੜੇ ਹੀ ) ਅਮੋੜ ਸਨ ॥੭੮॥ ਤਾਂ ਓਹਨਾਂ
ਪਾਸੋਂ (ਭੀ ) ਅਸਾਂ (ਨਾ ਫੁਰਮਾਨੀ ਦਾ ) ਬਦਲਾ ਲੀਤਾ ਅਰ (ਲੂਤ
ਦੀ ਜਾਤੀ ਦੀ ਅਰ ਏਹਨਾਂ ) ਦੋਹਾਂ (ਦੀਆਂ ਨਗਰੀਆਂ ) ਖੁਲਮ ਖੁਲੇ ਰਾਜ
ਮਾਰਗ ਪਰ (ਉਜੜੀਆਂ ਹੋਈਆਂ ਵਰਤਮਾਨ ਸਮੇਂ ਤਕ ਵਿਦਮਾਨ ) ਹਨ
॥੭੯ ॥ ਰਕੂਹ ੫ ॥
ਅਰ (ਏਸੇ ਤਰਹਾਂ ) ਹਿਜਰ ਦੇ ਰਹਿਣ ਵਾਲਿਆਂ (ਅਰ-
ਬਾਤ ਸਮੁਦ ਦੀ (ਜਾਤੀ ) ਨੇ (ਭੀ ) ਪੈਯੰਬਰਾਂ ਨੂੰ ਝੁਠਲਾਇਆ ॥੮੦॥
ਅਰ (ਏਸ ਬਾਤ ਦੇ ਹੁੰਦਿਆਂ ਸੁੰਦਿਆਂ ) ਕੇ ਅਸਾਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਆਪਣੀਆਂ
ਨਿਸ਼ਾਨੀਆਂ ਦਿਤੀਆਂ (ਪਰੰਚ ) ਫੇਰ (ਭੀ ) ਉਹ ਓਹਨਾਂ ਨਾਲ ਮਨ-
ਮੁਖਤਾਈ ਹੀ ਕਰਦੇ ਰਹੇ ॥੮੧ ॥ ਅਰ ਅਮਨ ਦੇ ਸੰਕਲਪ ਪਰ ਪਹਾੜਾਂ
ਨੂੰ ਵਢ ਟੁਕ ਕੇ ਘਰ ਬਨਾਉਂਦੇ ਸਨ ॥੮੨॥ਤਾਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ (ਭੀ )
ਪ੍ਰਾਂਤ ਹੁੰਦਿਆਂ ੨ ਬੜੀ ਭਿਆਨਕ ਸਬਲ ਧੁਨਿ ਨੇ ਆਨ ਘੇਰਿਆ॥੮੩॥
ਅਰ (ਆਪਣੀ ਰਖਿਆ ਦੀਆਂ ) ਜੋ ਤਦਬੀਰਾਂ ਕਰਦੇ ਸਨ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ
ਕਿਸੇ ਭੀ ਕੰਮ ਨਾਂ ਆਈਆਂ॥੮੪॥ ਅਰ ਅਸਾਂ ਧਰਤ ਅਗਾਸ ਨੂੰ ਅਰ
ਜੋ ਕੁਛ ਧਰਤ ਅਗਾਸ ਵਿਚ ਹੈ (ਉਸ ਨੂੰ ਕਿਸੇ ਬੜੀ ) ਭਲਾਈ ਵਾਸਤੇ ਹੀ
ਬਨਾਇਆ ਹੈ ਅਰ ਲੈ ਜਰੂਰ ਜਰੂਰਾਂ ਆਉਣ ਵਾਲੀ ਹੈ ਤਾਂ ਤੇ
(ਹੇ ਪੈ ੰਬਰ ਕਾਫਰਾਂ ਦੀਆਂ ਖਚਰ ਵਿਦਿਆ ) ਥੀਂ ਢੰਗ ਨਾਲ ਦਰਗੁਜਰ
ਕਰੋ ॥੮੫ ॥ ਨਿਰਸੰਸੇ ਤੁਹਾਡਾ ਪਰਵਰਦਿਗਾਰ ਹੀ (ਸਾਰਿਆਂ ਦੇ )
ਪੈਦਾ ਕਰਨ ਵਾਲਾ ਅਰ (ਸਾਰਿਆਂ ਦੇ ਹਾਲ ) ਥੀਂ ਗਿਆਤ ਹੈ॥੮੬॥
ਅਰ (ਹੇ ਪੈਯੰਬਰ ) ਅਸਾਂ ਤੁਹਾਨੂੰ (ਸੂਰਤ ਫਾਤਿਆ ਅਰਥਾਤ ਅਹਮਦ
ਦੀਆਂ ) ਸਪਤ ਆਇਤਾਂ ਪਰਦਾਨ ਕੀਤੀਆਂ ਜੋ (ਨਿਮਾਜ ਦੀ ਹਰ ਰਕਾਤ
ਵਿਚ ) ਬਾਰ ਬਾਰ ਪੜ੍ਹੀਆਂ ਜਾਂਦੀਆਂ ਹਨ ਅਰ ਿਹ (ਕੁਰਾਨ ਦੀ ਇਕ )
ਬਹੁਤ (ਸੁੰਦਰ ) ਸੂਰਤ (ਹੈ ਤਾਂ ਤੇ ਇਹ ਸਾਰਿਆਂ ਨਾਲੋਂ ਅਦਭੁਤ
ਪਦਾਰਥ ਹੈ )॥੮੭॥ ਅਰ ਉਹ ਜੋ ਅਸਾਂ ਏਹਾਂ ਕਾਫਰਾਂ ਵਿਚੋਂ ਕਈ
ਤਰਹਾਂ ਦੇ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ (ਖਿਣ ਭੰਗਰ ਸਾੰਸਾਰਿਕ ) ਸੁਖਾਂ ਸਾਬ ਭਾਗ੍ਯ ਵਾਨ&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>po3ut2ajm9xz55acvvhvo7b85xdlacw</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>ਪੰਨਾ:ਕੁਰਾਨ ਮਜੀਦ (1932).pdf/287</title>
    <ns>250</ns>
    <id>62978</id>
    <revision>
      <id>183948</id>
      <parentid>175297</parentid>
      <timestamp>2024-12-12T13:43:37Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Taranpreet Goswami</username>
        <id>2106</id>
      </contributor>
      <minor />
      <comment>(via JWB)</comment>
      <origin>183948</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="3950" sha1="cko3ycx0of40a1m89m3cmwtbt4sy5px" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Taranpreet Goswami&quot; /&gt;&lt;/noinclude&gt;੧੫
ely
KC P
si
3
B
5
ਪਾਰਾ ੧੪
ਸੂਰਤ ਨਾਹਲ੧੬
11
੨੮੭
ਕਰ ਰਖਿਆ ਹੈ ਤੁਸੀਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਪਰ ਆਪਣੀ ਦ੍ਰਿਸ਼ਟੀ ਪਾਤ-ਨਾ-ਕਰੋ ਅਰ
(ਦੀਨ ਦੀ ਤਰਫੋਂ ਏਹਨਾਂ ਦੀ ਘੇਸ ਮਾਰੀ ਦੇਖ਼ ਕੇ ) ਏਨ੍ਹਾਂ (ਦੀ ਦਸ਼ਾ )
ਪਰ ਅਫਸੋਸ ਭੀ ਨਾ ਕਰਨਾ ਅਰ ਮੁਸਲਮਾਨਾਂ ਸਾਥ (ਯਪਿ ਕੈਸੀ
ਹੀ ਗਰੀਬ ਹੋਣ ਸਦੀਵ ) ਨਮ੍ਹ ਹੋਕੇ ਹੀ ਮੇਲ ਜੋਲ ਕਰਨਾ ॥੮੮॥
ਅਰ (ਉਨਹਾਂ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ) ਕਹਿ ਦਿਓ ਕਿ ਮੈਂ ਤਾਂ ਖੁੱਲਮਖੁਲਾ
(ਨੂੰ
(ਤੁਹਾਨੂੰ ਸਾਰਿਆਂ ਨੂੰ ਖੁਦਾ ਦੇ ਕਸ਼ਟ ਥੀਂ ) ਸਭੈ ਕਰਨ ਵਾਲਾ ਹਾਂ
॥੮੯॥(ਹੇ ਪੈਯੰਬਰ ਅਸਾਂ ਓਸੇ ਰੀਤੀ ਸਾਥ ਤੁਹਾਨੂੰ ਕੁਰਾਨ ਪਰਦਾਨ
ਕੀਤਾ ਹੈ ) ਜਿਸ ਰੀਤੀ ਨਾਲ ਅਸਾਂ ਏਨ੍ਹਾਂ ਲੋਕਾਂ ਪਰ (ਅਰਥਾਤ
ਯਹੂਦੀਆਂ ਨੂੰ ਪੁਸਤਕ ) ਪ੍ਰਦਾਨ ਕੀਤੀ ਸੀ॥੯੦। ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਵਿਭਾਗ
ਕਰਕੇ (ਆਪਣੇ) ਕੁਰਾਨ (ਅਰਥਾਤ ਉਸ ਪੁਸਤਕ ) ਦੇ ਟੁਕੜੇ ੨
ਕਰ ਦਿਤੇ (ਕਈਕ ਹੁਕਮਾਂ ਨੂੰ ਮੰਨਿਆਂ ਅਰ ਕਈਆਂਕ ਨੂੰ ਨਾ ਮੰਨਿਆਂ
॥੯੧॥ ਸੋ (ਹੇ ਪੈਯੰਬਰ) ਤੁਹਾਡੇ ਹੀ ਪਰਵਰਦਿਗਾਰ ਦੀ (ਅਰਥਾਤ ਸਾਨੂੰ
ਆਪਣੀ) ਸੌਗੰਧ ਹੈ ਕਿ ਅਸੀਂ ਏਨ੍ਹਾਂ ਸਾਰਿਆਂ ਪਾਸੋਂ ਏਹਨਾਂ ਦੇ ਕਰਮਾਂ
ਦੀ ਜਰੂਰ ਪੁਛ ਗਿਛ ਕਰਾਂਗੇ ॥੯੨ ॥ ਭਰ ਤੁਹਾਨੂੰ ਜੋ ਹੁਕਮ ਦਿਤਾ ਗਿਆ
ਹੈ ਉਸ ਨੂੰ ਵਿਸਤਾਰ ਪੂਰਵਕ ਸੁਣਾ ਦਿਓ ਅਰ ਦੈਂਤ ਵਾਦੀਆਂ ਦੀ ਕੋਈ
ਪਰਵਾਹ ਨਾ ਕਰੋ॥੯੩ ॥ ਇਹ ਲੋਗ ਜੋ (ਤੁਹਾਡੇ ਤੇ ) ਹਸਦੇ (ਅਰ)
ਖੁਦਾ ਦੇ ਸਾਥ ਹੋਰ ੨ ਪੂ ਨਿਯਮ ਕਰਦੇ ਹਨ ॥੯੪ ॥ ਤੁਹਾਡੀ ਤਰਫੋਂ
ਅਸੀ ਹੀ ਏਹਨਾਂ ਨੂੰ (ਸਜਾ ਦੇਣ) ਵਾਸਤੇ ਅਲੰ ਰੂਪ ਹਾਂ ॥੯੫॥ ਤਾਂ ਅੱਗੋ
ਚਲ ਕੇ (ਆਪੇ ) ਏਨਹਾਂ ਨੂੰ ਪਰਤੀਤ ਹੇ ਜਾਵੇਗਾ ॥੯੬॥ ਅਰ ਸਾਨੂੰ
ਮਾਲੂਮ
ਹੈ ਕਿ ਇਹ ਕਾਫਰ ਜੈਸੀਆਂ ੨ ਬਾਤਾਂ ਕਥਨ ਕਰਦੇ ਹਨ ਓਸ
ਕਾਰਨ ਤੁਸੀਂ ਖਿਨ ਚਿਤ ਹੁੰਦੇ ਹੋ॥੯੭॥ ਤਾਂ ਤੁਸੀਂ ਆਪਣੇ ਪਰਵਰਦਿਗਾਰ
ਦੀ (ਉਸਤਤੀ ) ਪ੍ਰਾਰਥਨਾ ਦੇ ਨਾਲ ਓਸ ਦੀ ਮਹਿਮਾਂ ਅਰ (ਪ੍ਰਥਨਾ )
ਭੀ ਕਰੋ ਅਰ (ਉਸ ਦੇ ਦਰਬਾਰ ਵਿਚ ) ਮਥੇ ਟੇਕੋ ॥੯੮॥ ਅਰ ਆਪਣੇ
ਪਰਵਰਦਿਗਾਰ ਦੀ ਇਬਾਦਤ ਵਿਚ ਲਗੇ ਰਹੋ ਇਥੋਂ ਤਕ ਕਿ ਤੁਹਾਨੂੰ
ਯਕੀਨੀ ਭਾਣਾ (ਅਰਥਾਤ ਮੌਤ ) ਆ ਢੁਕੇ ॥੯੯॥ਰਕੂਹ ॥੬॥
ਸੂਰਤ ਨਾਹਲ ਮੱਕੇ ਵਿਚ ਉਤਰੀ ਏਸ ਦੀਆਂ ਇਕ
ਸੌ ਅਠਾਈ ਆਯਿਤਾਂ ਅਰ ਸੋਹਲਾਂ ਰੁਕੂਹ ਹਨ ॥
(ਆਰੰਭ ) ਅੱਲਾ ਦੇ ਨਾਮ ਸਾਥ (ਜੋ) ਅਤੀ ਦਿਆਲੂ(ਅਰ)ਕਿਰ-
ਪਾਲੂ (ਹੈ ) (ਹੇ ਮੱਕੇ ਦੇ ਕਾਫਰੋ ) ਖੁਦਾ ਦੀ ਆਗਿਆ (ਅਰਥਾਤ ਲੈ
ਦਾ ਦਿਨ ) ਆਇਆ (ਕਿ ਆਇਆ ) ਤਾਂ ਤੇ (ਨਿਸਫਲ ) ਉਸ ਦੇ&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>cko3ycx0of40a1m89m3cmwtbt4sy5px</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>ਪੰਨਾ:ਕੁਰਾਨ ਮਜੀਦ (1932).pdf/288</title>
    <ns>250</ns>
    <id>62979</id>
    <revision>
      <id>183949</id>
      <parentid>175299</parentid>
      <timestamp>2024-12-12T13:43:39Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Taranpreet Goswami</username>
        <id>2106</id>
      </contributor>
      <minor />
      <comment>(via JWB)</comment>
      <origin>183949</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="4081" sha1="lf0gcazyig7t39ur6m1zvjxqdxcw644" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Taranpreet Goswami&quot; /&gt;&lt;/noinclude&gt;੨੮੮
ਪਾਰਾ ੧੪
ਸੂਰਤ ਨਾਹਲ ੧੬
ਏਹਨਾਂ ਦੀ ਸ਼ਿਰਕ ਨਾਲੋਂ
ਵਾਸਤੇ ਉਤਾਵਲ ਨਾ ਕਰੋ (ਹੇ ਪੈ ੰਬਰ )
ਖੁਦਾ ਦਾ ਪਵਿਤ੍ਰ ਰੂਪ ਅਰ ਅਧਿਕ ਹੈ ॥ ੧ ॥ ਵਹੀ ਆਪਣੀ
ਆਗਿਆ ਸਾਥ ਫਰਿਸ਼ਤਿਆਂ ਨੂੰ ਸੰਦੇਸਾ ਦੇ ਕੇ ਆਪਣਿਆਂ ਬੰਦਿਆਂ ਵਿਚੋਂ
ਜਿਸ ਦੀ ਤਰਫ ਇਛਾ ਕਰਦਾ ਹੈ ਭੇਜ ਦੇਂਦਾ ਹੈ ਕਿ (ਲੋਗਾਂ ਨੂੰ) ਏਸ
ਬਾਤ ਥੀਂ ਗਿਆਤ ਕਰ ਦਿਓ ਕਿ ਸਾਡੇ ਥੀਂ ਭਿੰਨ ਕੋਈ ਹੋਰ ਮਾਬੂਦ ਨਹੀਂ
ਤਾਂ ਸਾਡੇ ਪਾਸੋਂ ਸਭੈ ਰਹੋ ॥੨॥ ਓਸੇ ਨੇ ਹੀ (ਕਿਸੇ ਬੜੀ) ਭਲਾਈ
ਵਾਸਤੇ ਆਕਾਸ ਅਰ ਧਰਤੀ ਨੂੰ ਉਤਪਤ ਕੀਤਾ ਅਯਾਪਿ ਇਹ ਲੋਗੁ ਜੋ
(ਦੂਸਰਿਆਂ ਨੂੰ ਉਸ ਦੇ) ਸ਼ਰੀਕ ਨਿਯਤ ਕਰਦੇ ਹਨ ਓਹ ਓਹਨਾਂ ਥੀਂ
(ਨਿਰਲੇਪ ਹੈ ਅਰ) ਬਹੁਤ ਊਚ ਤੇ ਊਚਾ ਹੈ ॥ ੩ ॥ ਉਸ ਨੇ ਆਦਮੀ ਨੂੰ
ਬੀਰਜ ਦੀ ਬਿੰਦੂ ਥੀਂ ਉਤਪਤ ਕੀਤਾ ਇਸ ਬਾਤ ਦੇ ਹੁੰਦਿਆਂ ਸੁੰਦਿਆਂ
ਓਹ ਇਕੋ ਸਾਹ ਲਗਾ ਖੁੱਲਮਖੁਲਾ (ਖੁਦਾ ਦੇ ਹੀ ਬਾਰੇ ਵਿਚ) ਝਗੜਨੇ
1॥ ੪ ॥ ਅਰ ਉਸੇ ਨੇ ਹੀ ਚਤੁਸ਼ਪਾਦੀਆਂ ਨੂੰ ਉਤਪਤ ਕੀਤਾ ਜਿਹਨਾਂ (ਦੀ
ਖੱਲ ਤਥਾ ਉੱਨ ਥੀਂ ਤੁਹਾਡੀ ਪਾਲੇ ਦੀ ਮੌਤ ਹੈ ਅਰ (ਹੋਰ ਭੀ
ਕਈ ਭਾਂਤ ਦੇ ਲਾਭ ਹਨ ਅਰ ਉਹਨਾਂ ਵਿਚੋਂ (ਕਈਆਂਕ ਨੂੰ) ਤੁਸੀਂ
(ਭੀ) ਹੋ ॥ ੫ ॥ ਅਰ ਜਦੋਂ ਸੰਧਿਆ ਸਮੇਂ (ਓਹਨਾਂ ਨੂੰ
ਚਾਰ ਕੇ) ਘਰ ਲੈ ਆਉਂਦੇ ਹੋ ਅਰ ਜਦੋਂ ਪਰਭਾਤ ਵੇਲੇ (ਜੰਗਲ)
ਵਿਚ ਚਰਾਵਣ ਵਾਸਤੇ ਲੈ ਜਾਂਦੇ ਹੋ ਤਾਂ ਓਹਨਾਂ ਦੇ ਕਾਰਨ ਤੁਹਾਡੀ
ਰੌਣਕ ਭੀ ਹੈ॥ ੬ ॥ ਅਰ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਸ਼ਹਿਰਾਂ ਤਕ ਤੁਸੀਂ ਜਾਨ ਮਾਰਿਆਂ
ਸਿਵਾ ਨਹੀਂ ਪਹੁੰਚ ਸਕਦੇ ਚੁਪਾਏ ਓਥੋਂ ਤਕ ਤੁਹਾਡੇ ਭਾਰ (ਭੀ) ਚੁਕ
ਕੇ ਲੈ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ਨਿਰਸੰਦੇਹ ਤੁਹਾਡਾ ਪਰਵਰਦਿਗਾਰ (ਤੁਹਾਡੇ ਪਰ)
ਬੜੀ ਦਯਾ ਰਖਦਾ ਅਰ ਕਿਰਪਾਲੂ ਹੈ॥੭॥ (ਅਰ ਓਸ ਨੇ ਹੀ) ਘੋੜੇ
ਤਥਾ ਖਚਰਾਂ ਅਰ ਗਧਿਆਂ ਨੂੰ (ਪੈਦਾ ਕੀਤਾ) ਤਾ ਕਿ ਤੁਸੀਂ ਓਹਨਾ ਥੀਂ
ਅਸਵਾਰੀ ਦਾ ਕੰਮ ਲਓ ਅਰ (ਅਸਵਾਰੀ ਥੀਂ ਸਿਵਾ ਇਹ ਵਸਤਾਂ) ਸ਼ੰਗਾਰ
(ਦਾ ਕਾਰਨ ਭੀ ਹਨ) ਅਰ ਵਹੀ (ਹੋਰ ਬਹੁਤ ਵਸਤਾਂ) ਉਤਪਤ
ਕਰਦਾ ਹੈ ਜਿਨਹਾਂ ਨੂੰ ਤੁਸੀਂ ਨਹੀਂ ਜਾਣਦੇ ॥ ੮ ॥ ਅਰ (ਦੀਨ ਦੇ
ਰਾਹ ਦੋ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੇ ਹਨ ਇਕ) ਸੂਧਾ ਮਾਰਗ (ਜੋ ਧੁਰ) ਖੁਦਾ ਤਕ
(ਪਹੁੰਚਦਾ) ਹੈ ਅਰ ਕਈਕ ਟੇਢੇ (ਦੀਵੇ) ਅਰ ਖੁਦਾ ਦੀ ਇਛਾ ਹੁੰਦੀ
ਤਾਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਸਾਰਿਆਂ ਨੂੰ ਸਿਧਾ ਰਾਹ ਹੀ ਦਸ ਦਿੰਦਾ ॥੯॥ਰਕੂਹ ੧॥
ਵਹੀ (ਸੂਤ: ਕਾਰਣ) ਹੈ ਜਿਸ ਨੇ ਅਗਾਸ ਥੀਂ ਬਰਖਾ ਕੀਤੀ
ਜਿਸ ਵਿਚੋਂ ਕੁਝ ਤੁਹਾਡੇ ਪੀਣ ਵਾਲਾ ਅਰ (ਕੁਛ ਐਸਾ ਹੈ ਕਿ) ਉਸ
ਨਾਲ ਰੁਖ (ਪੁਸ਼ਟਿ ਨੂੰ ਪਰਾਪਤਿ) ਹੁੰਦੇ ਹੈਂ ਜਿਸ ਨੂੰ ਤੁਸੀਂ&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>lf0gcazyig7t39ur6m1zvjxqdxcw644</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>ਪੰਨਾ:ਕੁਰਾਨ ਮਜੀਦ (1932).pdf/289</title>
    <ns>250</ns>
    <id>62980</id>
    <revision>
      <id>183950</id>
      <parentid>175301</parentid>
      <timestamp>2024-12-12T13:43:43Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Taranpreet Goswami</username>
        <id>2106</id>
      </contributor>
      <minor />
      <comment>(via JWB)</comment>
      <origin>183950</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="4193" sha1="43tocbr1l6jasc4g7ac3yrogze6ejap" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Taranpreet Goswami&quot; /&gt;&lt;/noinclude&gt;ਪਾਰਾ ੧੪
ਸੂਰਤ ਨਾਹਲ ੧੬
੨੮੬
ਆਪਣਿਆਂ ਪਸ਼ੂਆਂ) ਨੂੰ ਚਾਰਦੇ ਹੋ॥੧੦॥ ਓਸੇ ਪਾਣੀ ਦਵਾਰਾ ਖੁਦਾ
ਤੁਹਾਡੇ ਵਾਸਤੇ ਖੇਤੀ ਤਥਾ ਜੈਤੂਨ ਤਥਾ ਖਜੂਰ ਅਰ ਅੰਗੂਰ ਤਥਾ ਕਈ
ਪਰਕਾਰ ਦੇ ਫਲ ਉਤਪੰਨ ਕਰਦਾ ਹੈ।ਜੋ ਲੋਗ ਬੁਧਿ ਪਾਸੋਂ ਕੰਮ ਲੈਂਦੇ
ਹਨ ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਾਸਤੇ ਇਸ ਵਿਖਯ (ਖੁਦਾ ਦੀ ਕੁਦਰਤ ਦੀ ) ਇਕ
ਨਿਸ਼ਾਨੀ ਹੈ ॥੧੧॥ ਅਰ ਓਸੇ ਨੇ ਰਾਤ੍ਰੀ ਅਰ ਦਿਨ ਅਰ ਸੂਰਜ ਚੰਦ੍ਰ ਨੂੰ
(ਇਕ ਤਰਹਾਂ ਨਾਲ ) ਤੁਹਾਡੇ ਅਧੀਨ ਕਰ ਰਖਿਆ ਹੈ ਅਰ (ਐਸੇ ਹੀ )
ਨਛਤ੍ਰ ਗਣ (ਭੀ ) ਉਸੇ ਦੀ ਆਗਿਆ ਸਾਥ (ਤੁਹਾਡੀ ) ਆਗਿਆ
ਅਧੀਨ ਹਨ ਜੋ ਪੁਰਖ ਬੁਧਿਵਾਨ ਹਨ ਓਹਨਾਂ ਵਾਸਤੇ ਇਹਨਾਂ ਵਸਤਾਂ
ਵਿਚ (ਖੁਦਾ ਦੀ ਕੁਦਰਤ ਦੇ ) ਚਮਿਤਕਾਰ ਹਨ ॥੧੨॥ ਅਰ (ਬਹੁਤ
ਸਾਰੀਆਂ ) ਵਸਤਾਂ ਜੋ ਤੁਹਾਡੇ (ਲਾਭ ) ਵਾਸਤੇ ਧਰਤੀ ਮਾਤ੍ ਪਰ ਉਤਪਤ
ਕਰ ਰਖੀਆਂ ਹਨ (ਅਰ) ਉਹਨਾਂ ਦੀਆਂ ਨਾਂਨਾਂ ਪ੍ਰਕਾਰ ਦੀਆਂ ਰੰਗਤਾਂ ਹਨ
ਏਹਾਂ ਵਿਚ (ਭੀ ) ਓਹਨਾਂ ਲੋਕਾਂ ਵਾਸਤੇ ਜੋ ਵਿਚਾਰਵਤੀ ਬੁਧਿ ਨੂੰ
ਵਰਤਦੇ ਹਨ (ਖੁਦਾ ਦੀ ਕੁਦਰਤ ਦੀ ਬੜੀ ) ਨਿਸ਼ਾਨੀ (ਵਿਦਮਾਨ)
॥੧੩॥ ਅਰ ਵਹੀ (ਸਰਬ ਸ਼ਕਤੀਮਾਨ ) ਹੈ ਜਿਸ ਨੇ (ਇਕ ਬਿਧ
ਸਾਥ ) ਨਦੀਆਂ ਨੂੰ (ਤੁਹਾਡੇ ) ਅਧੀਨ ਕਰ ਦਿਤਾ ਹੈ ਤਾਂ ਕਿ ਓਸ ਵਿਚੋਂ
ਤੁਸੀਂ (ਮਛਲੀਆਂ ਨਿਕਾਲ ਕੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ) ਤਾਜਾ ੨ ਮਾਸ ਖਾਓ ਅਰ
ਓਸ ਵਿਚੋਂ(ਹਿਣਿਆਂ ਦੀਆਂ ਵਸਤਾਂ ਅਰਥਾਤ ਰਤਨਾਦਿ)ਨਿਕਾਸੋ ਜਿਨ੍ਹਾਂ
ਤੁਸੀਂ ਲੋਗ ਪਹਿਰਦੇ ਹੋ(ਅਰ ਹੇ ਤਾ ਤੂੰ ਤਰਨੀਆਂ(ਕਿਸ਼ਤੀਆਂ) ਨੂੰ ਦੇਖਦਾ
ਕਿ (ਪਾਣੀ ਨੂੰ ) ਚੀਰਦੀਆਂ ਹੋਈਆਂ ਨਦੀਆਂ ਵਿਚ ਤੋਰਦੀਆਂ ਜਾਂਦੀਆਂ
ਹਨ ਅਰ (ਨਦੀਆਂ ਨੂੰ ਏਸ ਵਾਸਤੇ ਭੀ ਤੁਹਾਡੇ ਅਧੀਨ ਕੀਤਾ ਹੈ ) ਤਾਂ
ਤੁਸੀਂ ਲੋਗ ਖੁਦਾ ਦੀ ਕ੍ਰਿਪਾ (ਅਰਥਾਤ ਵ੍ਯਾਪਾਰ ਸੰਬੰਧੀ ਫਾਇਦਿਆਂ ਦੀ )
ਤਲਾਸ਼ ਕਰੋ ਅਰ ਤਾ ਕਿ (ਆਖਰਕਾਰ ਏਹਨਾਂ ਸਾਰਿਆਂ ਨਫਿਆਂ ਪਰ
ਦ੍ਰਿਸ਼ਟੀ ਦੇ ਕੇ ਖੁਦਾ ਦਾ ) ਧੰਨ੍ਯਵਾਦ ਕਰੋ ॥ ੧੪ ॥ ਅਰ (ਓਸੇ ਨੇ ਭਾਰੇ
ਗੌਰ ) ਪਰਬਤ ਧਰਤੀ ਪਰ ਇਸਥਿਤ ਕਰ ਦਿਤੇ ਤਾਂ ਕਿ ਧਰਤੀ ਤੁਹਾਨੂੰ ਲੈ ਕ
(ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਤਰਫ ) ਨਾਂ ਝੁਕ ਜਾਵੇ ਅਰ (ਓਸੇ ਨੇ ਹੀ ) ਨਦੀਆਂ ਅਰ
ਰਾਸਤੇ(ਬਨਾਏ) ਤਾਂਕਿ ਤੁਸੀਂ ਨੀਅਤ ਕੀਤੀ ਹੋਈ ਮੰਜ਼ਲ ਨੂੰ ਪਾਓ ॥ ੧੫ ॥
(ਅਰ ਯਾਤ੍ਰੀਆਂ ਵਾਸਤੇ ਹੋਰ ਭੀ ਬਹੁਤ ) ਲਿੰਗ (ਨਿਯਤ ਕੀਤੇ ਕਿ
ਓਹਨਾਂ ਦਵਾਰਾ ਮਾਰਗ ਦੀ ਪੀੜਾ ਕਰਨ ) ਅਰ ਲੋਗ ਤਾਰਿਆਂ ਦ੍ਵਾਰਾ
ਭੀ ਮਾਰਗ ਮਾਲੂਮ ਕਰ ਲੈਂਦੇ ਹਨ ॥੧੬॥ ਤਾਂ ਕਿ ਜੋ (ਖੁਦਾ ਏਤਨੀ
ਸ੍ਰਿਸ਼ਟੀ ) ਉਤਪਤ ਕਰੇ ਉਹ ਓਹਨਾ (ਬੁਤਾਂ ) ਸਮਾਨ ਹੋ ਗਿਆ ?
(ਕੁਛ ਭੀ ) ਨਹੀਂ ਉਤਪਤ ਕਰ ਸਕਦੇ । ਪੁਨਰ ਕੀ ਤੁਸੀਂ ਲੋਗ&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>43tocbr1l6jasc4g7ac3yrogze6ejap</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>ਪੰਨਾ:ਕੁਰਾਨ ਮਜੀਦ (1932).pdf/290</title>
    <ns>250</ns>
    <id>62981</id>
    <revision>
      <id>183952</id>
      <parentid>175303</parentid>
      <timestamp>2024-12-12T13:43:51Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Taranpreet Goswami</username>
        <id>2106</id>
      </contributor>
      <minor />
      <comment>(via JWB)</comment>
      <origin>183952</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="4023" sha1="m949ccktl2t15dchr4g7yf2cyrx707u" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Taranpreet Goswami&quot; /&gt;&lt;/noinclude&gt;੨੯੦
ਪਾਰਾ ੧੪
ਸੂਰਤ ਨਾਹਲ ੧੬
(ਏਤਨੀ ਬਾਤ ਭੀ ) ਨਹੀਂ ਸਮਝਦੇ ੭ ॥ ੧੭ ॥ ਅਰ ਯਦੀ ਖੁਦਾ ਦੀਆਂ
ਨਿਆਮਤਾਂ ਦੀ ਗਿਣਤੀ ਕਰਨੀ ਚਾਹੋ ਤਾਂ (ਇਤਨੀਆਂ ਅਧਿਕ ਹਨ ਕਿ
(
ਤੁਸੀਂ ਲੋਗ ) ਉਨਹਾਂ ਦੀ ਪੂਰੀ ੨ ਸੰਖੜਾ ਨਾ ਕਰ ਸਕੋ ਨਿਰਸੰਦੇਹ ਖੁਦਾ
ਬਖਸ਼ਣੇ ਵਾਲਾ ਬੜਾ ਮੇਹਰਬਾਨ ਹੈ॥੧੮॥(ਕਿ ਤੁਹਾਡੀ ਨਾਸ਼ੁਕਰੀ
ਤੇ ਤੇ ਭੀ ਦੰਡ ਨਹੀਂ ਦੇਂਦਾ ਅਰ ਆਪਣੀਆਂ ਨਿਆਮਤਾਂ ਨੂੰ ਭੀ
ਬੰਦ ਨਹੀਂ ਕਰਦਾ ) ਅਰ ਜੋ ਕੁਛ ਤੁਸੀਂ ਗੁਪਤ ਕਰਦੇ ਹੋ ਅਰ ਜੋ
ਕੁਛ ਤੁਸੀਂ ਪ੍ਰਗਟ ਕਰਦੇ ਹੋ ਅੱਲਾ (ਸਭ ਕੁਛ ) ਜਾਣਦਾ ਹੈ ॥੧੯॥ `
ਅਰ ਖੁਦਾ ਥੀਂ ਸਿਵਾ ਜਿਨ੍ਹਾਂ (ਬੁਤਾਂ ) ਨੂੰ (ਇਹ ਲੋਗ ਹਾਜਤਰਵਾ
ਸਮਝ ਕੇ ) ਪੁਕਾਰਦੇ ਹਨ (ਓਹਨਾਂ ਦੀ ਇਹ ਦਸ਼ਾ ਹੈ ਕਿ) ਉਹ ਕੋਈ
ਵਸਤੂ
ਪੈਦਾ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦੇ ਕਿੰਤੂ ਓਹ ਆਪ ਬਣਾਏ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ॥੨੦॥
ਮਰਦੇ ਹਨ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਵਿਚ ਜੀਵ ਨਹੀਂ ਅਰ ਏਤਨੀ ਭੀ ਗਿਆਤ ਨਹੀਂ
ਕਿ ਕਦੋਂ (ਲੈ ਹੋਵੇਗੀ ਅਰ ਮਰਦੇ) ਉਠਾ ਖੜੇ ਕੀਤੇ ਜਾਣਗੇ (ਫੇਰ ਏਹ
ਲੈ ਵਿਚ ਕਿਸ ਕੰਮ ਆ ਸਕਦੇ ਹਨ) ॥ ੨੧ ॥ ਰਕੂਹ ੨ ॥
(ਲੋਗੋ) ਤੁਹਾਡਾ ਮਾਬੂਦ ਇਕ ਨਿਰੰਕਾਰ ਹੈ ਤਾਂ ਜੋ ਲੋਗ ਲੈ ਦਾ
ਭਰੋਸਾ ਨਹੀਂ ਰਖਦੇ ਓਹਨਾਂ ਦੇ ਰਿਦੋ (ਹੀ ਕਛ · ਏਸੇ ਤਰਹਾਂ ਦੇ ਹਨ ਕਿ
(
ਕੈਸੀ ਹੀ ਉੱਤਮ ਬਾਤ ਹੋਵੇ )ਨਨਾ ਕਾਰ(ਹੀ)ਕਰਦੇ ਚਲੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ਅਰ ਉਹ
(ਬੜੇ ) ਅਹੰਕਾਰੀ ਹਨ ॥੨੨॥ ਏਹ ਲੋਗ ਜੋ ਕੁਛ ਗੁਪਤ ਰੂਪ ਸੇ
ਕਰਦੇ ਅਰ ਜੋ ਕੁਛ ਪ੍ਰਗਟ ਰੂਪ ਸੇ ਕਰਦੇ ਹਨ ਨਿਰਸੰਦੇਹ ਅੱਲਾ (ਸਭ
ਕੁਛ ) ਜਾਣਦਾ ਹੈ ਉਹ ਅਹੰਕਾਰੀਆਂ ਨੂੰ (ਉਕਾ ) ਪਸੰਦ ਨਹੀਂ ਕਰਦਾ
॥੨੩॥ ਅਰ ਜਦੋਂ ਏਹਨਾਂ (ਕਾਫਰਾਂ ) ਪਾਸੋਂ (ਕੁਰਾਨ ਦੀ ਤਰਫੋਂ )
ਪੁੱਛਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਤੁਹਾਡੇ ਪਰਵਰਦਿਗਾਰ ਨੇ ਕੀ ਉਤਾਰਿਆ ਹੈ ?
ਤਾਂ ਉਹ ਉੱਤਰ ਦੇਂਦੇ ਹਨ ਕਿ (ਭਾਈ ਜੀ ) ਪ੍ਰਚੀਨ ਕਹਾਣੀਆਂ ਹਨ
॥੨੪॥(ਏਹਨਾਂ ਦੇ ਏਸ ਕਹਿਣ ਦਾ ਜਰੂਰੀ ) ਨਤੀਜਾ ਇਹ ਹੈ ਕਿ
ਲੈ ਦੇ ਦਿਨ ਆਪਣਿਆਂ (ਅਵਗੁਣਾਂ ਦੇ ) ਸਾਰੇ ਭਾਰ ਅਰ ਜਿਨ੍ਹਾਂ
ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਬਿਨਾਂ ਸੋਚਿਆਂ ਬਿਚਾਰਿਆਂ ਗੁਮਰਾਹ ਕਰਦੇ ਹਨ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ
(ਅਵਗੁਣਾਂ ਦੇ ) ਭਾਰ ਭੀ ਓਹਨਾਂ ਨੂੰ ਹੀ ਚੁਕਣੇ ਪੈਣਗੇ ਦੇਖੋ ਖਾਂ
(ਕੈਸਾ ) ਬੁਰਾ ਭਾਰ ਇਹ ਲੋਗ ਆਪਣੇ ਪਰ ਲੱਦੀ ਤੁਰੀ ਜਾਂਦੇ ਹਨ
॥੨੫॥ ਰਕੂਹ ੩ ॥
-
ਇਹਨਾਂ ਨਾਲੋਂ ਪਹਿਲਿਆਂ ਲੋਕਾਂ ਨੇ ਭੀ (ਖੁਦਾ ਦੇ ਉਲਟ )
ਤਦਬੀਰਾਂ ਕੀਤੀਆਂ ਸਨ ਤਾਂ ਖੁਦਾ ਨੇ ਓਹਨਾਂ (ਦੇ ਗੁਰਮਤਿਆਂ) ਵਾਲੀ
ਇਮਾਰਤ ਦੀ ਜੜ੍ਹ ਮੂਲੋਂ ਮੁਢੋਂ ਪੁਟ ਸੁਟੀ ਤਾਂ (ਓਸ ਮਨੋ ਮਈ ਇਮਾ-&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>m949ccktl2t15dchr4g7yf2cyrx707u</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>ਪੰਨਾ:ਕੁਰਾਨ ਮਜੀਦ (1932).pdf/291</title>
    <ns>250</ns>
    <id>62982</id>
    <revision>
      <id>183953</id>
      <parentid>175305</parentid>
      <timestamp>2024-12-12T13:43:58Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Taranpreet Goswami</username>
        <id>2106</id>
      </contributor>
      <minor />
      <comment>(via JWB)</comment>
      <origin>183953</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="4191" sha1="mnkg5skdwg5ljmu1jxqqxs0co716fkx" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Taranpreet Goswami&quot; /&gt;&lt;/noinclude&gt;੨੬
ਪਾਗ ੧੪
ਕਿ
= it
P
1
ਸੂਰਤ ਨਾਹਲ ੧੬
੨੯੧
ਰਤ ) ਦੀ ਛਤ (ਧੜੰਮ ਕਰਦੀ ) ਏਹਨਾਂ ਦੇ ਉੱਤੇ ਹੀ ਓਹਨਾਂ ਉਪਰੋਂ
ਡਿਗ ਪਈ (ਅਰ ਸਾਰੇ ਮਤੇ ਅਲੀਕ ਹੋ ਗਏ ) ਅਰ ਜਿਧਰੋਂ
ਇਹਨਾਂ ਨੂੰ ਖਬਰ ਤਕ (ਭੀ) ਨਹੀਂ ਸੀ(ਓਧਰੋਂ)ਕਸ਼ਟ ਨੇ ਇਹਨਾਂ ਨੂੰ ਆ
ਘੇਰਿਆ ॥੨੬॥ ਵਸਤੁਤਾ (ਇਸੇ ਪਰ ਹੀ ਸ਼ਾਂਤੀ ਨਹੀਂ ) ਲੈ ਦੇ
ਦਿਨ ਇਨਹਾਂ ਨੂੰ ਖੁਦਾ (ਹੋਰ ਭੀ ) ਰਸਵਾ ਕਰੇਗਾ ਅਰ (ਇਹਨਾਂ ਪਾਸੋਂ )
ਪੁਛੇਗਾ ਕਿ (ਤੁਸਾਂ ਜੋ ) ਸਾਡੇ ਸਜਾਤੀ (ਨਿਯਤ ਕਰ ਰਖੇ ਸਨ ਅਰ)
ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਵਲੋਂ ਹੋ ਕੇ ਤੁਸੀਂ (ਈਮਾਨ ਵਾਲਿਆਂ ਸਾਥ ) ਲੜਿਆ ਕਰਦੇ
ਸੀ (ਹੁਣ ਓਹ ) ਕਿਥੇ ਹਨ ? (ਉਸ ਵੇਲੇ ਇਨ੍ਹਾਂ ਪਾਸੋਂ ਤਾਂ ਕੋਈ
ਉੱਤਰ ਦਿਤਾ ਨਹੀਂ ਜਾਵੇਗਾ ਪਰੰਚ ) ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ (ਸੰਸਾਰ ਵਿਚ ਸਚੀ
ਬਾਤ ਦੀ ) ਸਮਝ ਦਿਤੀ ਗਈ ਸੀ ਉਹ ਬੋਲ ਉਠਣਗੇ ਕਿ ਅਜ ਦੇ ਦਿਨ
ਬੇ ਇਜ਼ਤੀ ਅਰ ਖਰਾਬੀ (ਇਹ ਸਾਰੀ ਵਿਪਤੀ ) ਕਾਫਰਾਂ ਪਰ ਹੈ
॥੨੭॥ ਕਿ (ਸੰਸਾਰ ਵਿਚ ਭੀ ) ਜਿਸ ਵੇਲੇ ਫਰਿਸ਼ਤਿਆਂ ਨੇ ਇਨ੍ਹਾਂ
ਦੀਆਂ ਰੂਹਾਂ ਆ ਕੀਤੀਆਂ ਸਨ ਇਹ ਲੋਗ (ਖੁਦਾ ਦੇ ਸਜਾਤੀ ਨਿਰ-
ਮਾਣ ਕਰਕੇ ) ਆਪ ਹੀ ਆਪਣੇ ਪਰ ਸਿਤਮ ਕਰ ਰਹੇ ਸਨ ਤਾਂ (ਜਿਨ੍ਹਾਂ
ਦੇ ਸਾਥ ਸੰਸਾਰ ਵਿਚ ਲੜਿਆ ਭਿੜਿਆ ਕਰਦੇ ਸੀ ਓਹਨਾਂ ਦੇ ਸਾਥ )
ਸੁਲਾ ਦਾ ਸੰਦੇਸਾ ਭੇਜ ਦੇਵਾਂਗੇ (ਅਰ ਹਟਰ ਦੇ ਤੌਰ ਪਰ ਕਹਿਣਗੇ ) ਕਿ
ਅਸੀਂ ਤਾਂ (ਆਪਣੀ ਤਰਫੋਂ ) ਕਿਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੀ ਬੁਰਾਈ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ
ਕਰਦੇ ਸਾਂ। (ਇਸ ਪਰ ਖੁਦਾ ਕਹੇਗਾ ਕਿ) ਸਚ ਮੁਚ (ਤੁਸਾਂ ਬੁਰਾਈ ਕੀਤੀ
ਅਰ ਜੋ ਕੁਛ ਤੁਸੀਂ ਕਰਦੇ ਸੀ ਅੱਲਾ ਉਸ ਬਾਤ ਥੀਂ ਭਲੀ ਭਾਂਤ ਗਿਆਤ ਹੈ
॥੨੮॥ਸੋ ਨਾਰਕੀ ਦਰਵਾਜ਼ਿਆਂ ਦੇ ਰਾਸਤੇ (ਨਰਕਾਂ ਵਿਚ) ਜਾ ਵੜੋ
(ਅਰ) ਉਸੇ ਵਿਚ ਸਦਾ (ਸਦਾ) ਰਹੋ ਭਾਵ ਅਹੰਕਾਰੀਆਂ ਦਾ ਭੀ ਕੈਸਾ ਹੀ
ਬੁਰਾ ਅਸਥਾਨ ਹੈ ॥ ੨੯॥ ਅਰ ਜੋ ਸੰਜਮੀ ਪੁਰਖ ਹਨ ਓਹਨਾਂ ਪਾਸੋਂ
(ਕੁਰਾਨ ਦੀ ਤਰਫੋਂ) ਪੁੱਛਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਤੁਹਾਡੇ ਪਰਵਰਦਿਗਾਰ ਨੇ
ਕੀ ਨਾਜ਼ਲ ਕੀਤਾ ਤਾਂ ਉੱਤਰ ਦੇਂਦੇ ਹਨ ਕਿ ਪਵਿਤ੍ਰ (ਥੀਂ ਪਵਿਤ੍')
ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਲੋਗਾਂ ਨੇ ਭਲਾਈ ਕੀਤੀ ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਾਸਤੇ ਏਸ ਸੰਸਾਰ ਵਿਚ ਭੀ
ਭਲਾਈ ਹੈ ਅਰ (ਉਹਨਾਂ ਦਾ) ਅੰਤਿਮ ਅਸਥਾਨ (ਤਾਂ ਏਸ ਨਾਲੋਂ ਭੀ) ਕਈ
ਗੁਣਾ ਉੱਤਮ ਹੈ ਅਰ ਸੰਜਮੀ ਪੁਰਖਾਂ ਦਾ (ਅੰਤਿਮ ਘਰ ਕੈਸਾ) ਉੱਤਮ ਹੈ
॥ ੩੦ ॥ (ਅਰਥਾਤ ਓਹਨਾਂ ਦੇ) ਸਦੈਵ ਰਹਿਣ (ਵਾਸਤੇ ਸਵਰਗ ਦੇ)
ਬਾਗ ਹਨ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਵਿਚ ਜਾ ਪਰਾਪਤਿ ਹੋਣਗੇ ਉਨ੍ਹਾਂ (ਬਾਗਾਂ) ਦੇ ਨੀਚੇ
ਨਹਿਰਾਂ (ਪਈਆਂ) ਵਗ ਰਹੀਆਂ ਹੋਣਗੀਆਂ । ਅਰ ਜਿਸ ਵਸਤੂ ਨੂੰ
ਓਹਨਾਂ ਦਾ ਰਿਹਾ ਚਾਹੇਗਾ ਓਥੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਾਸਤੇ ਇਕਤ੍ਰ ਸੰਜਮੀ ਪੁਰਖਾਂ&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>mnkg5skdwg5ljmu1jxqqxs0co716fkx</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>ਪੰਨਾ:ਕੁਰਾਨ ਮਜੀਦ (1932).pdf/293</title>
    <ns>250</ns>
    <id>62984</id>
    <revision>
      <id>183954</id>
      <parentid>175309</parentid>
      <timestamp>2024-12-12T13:44:02Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Taranpreet Goswami</username>
        <id>2106</id>
      </contributor>
      <minor />
      <comment>(via JWB)</comment>
      <origin>183954</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="4096" sha1="s3tp3r8rnd8k6m3pa47hz6dm5kza87m" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Taranpreet Goswami&quot; /&gt;&lt;/noinclude&gt;੧੬ ਪਾਰਾ ੧੪
CIC
ਸੂਰਤ ਨਾਹਲ ੧੬
੨੯੩
ਹੋਈ ॥੩੬॥ (ਹੇ ਪੈਯੰਬਰ) . ਯਦੀ ਤੁਸਾਨੂੰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਸੁਧ
ਮਾਰਗ ਉਤੇ ਆ ਜਾਣ ਦਾ ਲੋਭ ਹੋਵੇ ਤਾਂ (ਇਸ ਖਿਆਲ ਨੂੰ ਛਡ ਦੇਵੇ
21- ਕਾਹੇ ਤੇ) ਖੁਦਾ ਜਿਸ ਨੂੰ ਕੁਮਾਰਗੀ ਕਰਨ ਦੀ ਇਛਾ ਕਰਦਾ ਹੈ ਉਸ
ਨੂੰ ਸਿਖਸ਼ਾ ਨਹੀਂ ਦਿਤਾ ਕਰਦਾ। ਅਰ ਕੋਈ ਐਸਿਆਂ ਪੁਰਖਾਂ ਦੀ ਮਦਦ
ਵਾਸਤੇ ਭੀ ਨਹੀਂ ਖੜਾ ਹੁੰਦਾ ਕਿ ਉਨਹਾਂ ਨੂੰ ਕਸ਼ਟ ਤੋਂ ਬਚਾ ਲਵੇ)
॥ ੩੭ ॥ ਅਰ ਇਹ ਮੁਨਕਰ ਖੁਦਾ ਦੀਆਂ ਬੜੀਆਂ ਸਖਤ ਸਪਤਾਂ ਕਰਦੇ
ਹਨ ਕਿ ਜੋ ਮਰ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਉਸ ਨੂੰ ਖੁਦਾ (ਦੁਬਾਰਾ) ਉਠਾ ਕੇ ਖੜਾ ਨਹੀਂ
ਕਰੇਗਾ । (ਹੇ ਪੈਯੰਬਰ ਏਹਨਾਂ ਤਾਈਂ ਆਖੋ ਕਿ) ਨਿਸਚਿਤ (ਉਠਾ ਕੇ
ਖੜਾ ਕਰੇਗਾ ਇਹ ਉਸ ਦੀ) ਪ੍ਰਤਿਯਾ ਸ ਹੈ (ਅਰ ਉਸ ਦੀ ਪ੍ਰਤਿ-
ਗਯਾ ) ਉਸ ਪਰ (ਅਵਸ਼ ਹੈ । ਪਰੰਤੂ ਪ੍ਰਾਯ ਲੋਕ (ਏਸ ਬਾਰਤਾ ਦਾ
ਨਿਸਚਾ ਨਹੀਂ ਕਰਦੇ ॥੩੮ ॥(ਮੁਰਦਿਆਂ ਦਾ ਸਜੀਵ ਕਰਨਾ ) ਏਸ
ਵਾਸਤੇ (ਜਰੂਰ ਹੈ ) ਕਿ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਵਸਤਾਂ ਵਿਚ ਇਹ ਲੋਗ (ਸੰਸਾਰ ਵਿਚ )
ਇਖਤਲਾਫ ਕਰਦੇ ਰਹੇ ਹਨ (ਪ੍ਰਲੋ ਦੇ ਦਿਨ ) ਖੁਦਾ (ਅਸਲ ਹਕੀਕਤ
ਨੂੰ ) ਉਨ੍ਹਾਂ ਉਤੇ ਪਰਗਟ ਕਰ ਦੇਵੇ ਅਰ ਤਾਂ ਕਿ ਕਾਫਰ ਜਾਨ ਲੈਣ ਕਿ
ਵਹੀ ਭੁਲੇਖੇ ਉਤੇ ਹਨ ॥ ੩੯ ॥ ਜਦੋਂ ਅਸੀਂ ਕਿਸੇ ਵਸਤੂ ਦੀ
ਇਛਾ ਕਰਦੇ ਹਾਂ ਤਾਂ ਬਸ ਸਾਡਾ ਕਹਿਣਾ ਉਸ ਦੇ ਬਾਰੇ ਵਿਚ ਇਤਨਾ ਹੀ
ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਅਸੀਂ ਉਸਨੂੰ ਕਹਿ ਦੇਂਦੇ ਹਾਂ ਕਿ ਹੋ ਤਾਂ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਹੈ (ਤਾਂ
ਸਾਨੂੰ ਮੁਰਦਿਆਂ ਦਾ ਸਜੀਵ ਕਰਨਾ ਕੋਈ ਬੜੀ ਬਾਤ ਨਹੀਂ ) 11 ੪o it
ਰੁ ੫ ॥
ਅਰ ਜਿਨ੍ਹਾਂ (ਮੁਸਲਮਾਨਾਂ ) ਉੱਤੇ (ਕਾਫਰਾਂ ਦੀ ਤਰਫੋਂ)
ਜੁਲਮ ਹੋਏ ਅਰ ਜੁਲਮ ਹੋਇਆਂ ਪਿਛੋਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਖੁਦਾ ਦੇ ਵਾਸਤੇ ਆ
ਪਣੇ ਵਤਨ ਛਡਣੇ ਪੈਗਏ ਅਸੀਂ ਓਹਨਾਂ ਨੂੰ ਜਰੂਰ ਜਰੂਰਾਂ ਸੰਸਾਰ ਵਿਚ
ਸ਼ੁਭ ਅਸਥਾਨ ਵਿਚ ਅਸਥਾਪਤਿ ਕਰਾਂਗੇ ਅਰ ਅੰਤ ਦਾ ਬਦਲਾ (ਜੋ ਉਨ੍ਹਾਂ
ਨੂੰ ਮਿਲਨ ਵਾਲਾ ਹੈ ਉਹ ਇਸ ਨਾਲੋਂ ) ਕਿਤੇ ਵਧੀਕ ਹੈ ॥੪੧॥ ਹੇ ਦੇਵ
ਏਹ ਲੋਕ ਜੋ (ਖੁਦਾ ਦੇ ਮਾਰਗ ਉਤੇ ) ਸਬਰ ਕਰਦੇ ਅਰ ਆਪਣੇ ਪਰ-
ਵਰਦਿਗਾਰ ਉਤੇ ਭਰੋਸਾ ਰਖਦੇ ਹਨ (ਆਖਰਤ ਦੇ ਬਦਲੇ ਦਾ ਵੇਰਵਾ )
ਜਾਣਦੇ (ਤਾਂ ਤੰਗ ਦਿਲ ਨਾ ਹੁੰਦੇ )॥ ੪੨ ॥ ਅਰ (ਹੇ ਪੈਯੰਬਰ ) ਅਸਾਂ
ਨੇ ਤੇਰੇ ਨਾਲੋਂ ਪ੍ਰਥਮ (ਭੀ ਤੇਰੇ ਵਰਗੇ ) ਹੀ ਪੁਰਖ ਪੈਯੰਬਰ ਬਨਾਕੇ
ਭੇਜੇ ਸਨ (ਅਰ ਭੇਜੇ ਸਨ ਤਾਂ ) ਯੁਕਤੀਆਂ ਤਥਾ ਪੁਸਤਕਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਕਿ
ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਵਲ ਵਹੀ ਭੇਜ ਦਿਤਾ ਕਰਦੇ ਸਾਂ ਤਾਂ (ਏਹਨਾਂ ਮੁਨਕਰਾਂ
ਆਖੋ ਕਿ ) ਯਦੀ (ਇਹ ਬਾਰਤਾ ) ਤੁਸਾਂ ਤਾਈਂ ਖੁਦ ਪਰਤੀਤ ਨਹੀਂ ਤਾਂ&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>s3tp3r8rnd8k6m3pa47hz6dm5kza87m</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>ਪੰਨਾ:ਕੁਰਾਨ ਮਜੀਦ (1932).pdf/294</title>
    <ns>250</ns>
    <id>62985</id>
    <revision>
      <id>183955</id>
      <parentid>175310</parentid>
      <timestamp>2024-12-12T13:44:05Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Taranpreet Goswami</username>
        <id>2106</id>
      </contributor>
      <minor />
      <comment>(via JWB)</comment>
      <origin>183955</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="4165" sha1="49grtfy0q1x8oz9j3jw9fwrrbo7opkj" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Taranpreet Goswami&quot; /&gt;&lt;/noinclude&gt;੨੯੪
ਪਾਰਾ ੧੪
ਸੂਰਤ ਨਾਹਲ ੧੬
(ਪਿਛਲੀਆਂ ਅਸਮਾਨੀ ਕਿਤਾਬਾਂ ਦੇ ) ਪੜ੍ਹਨ ਪੜ੍ਹਨ ਵਾਲਿਆਂ ਪਾਸੋਂ
ਪੁਛ ਵੇਖੋ ॥੪੩ ॥ਅਰ (ਉਕਤ ਰੀਤੀ ਨਾਲ ) ਅਸਾਂ ਨੇ ਤੇਰੇ ਵਾਸਤੇ
(ਭੀ ) ਇਹ ਕੁਰਾਨ ਉਤਾਰਿਆ ਹੈ ਤਾ ਕਿ ਜੋ ਆਗਿਆ ਲੋਕਾਂ (ਦੀ
(
ਸਿਖਛਾ ) ਵਾਸਤੋੰ ਓਹਨਾਂ ਦੇ ਪਾਸੇ ਭੇਜੀ ਗਈ ਹੈ ਤੁਸੀਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਭਲੀ
ਰੀਤੀ ਨਾਲ ਸਮਝਾ ਦੇਵੋਂ ਅਰ ਤਾ ਕਿ ਉਹ (ਭੀ ਏਹਨਾਂ ਬਾਰਤਾਂ ਨੂੰ
ਬਿਚਾਰਨ ॥੪੪ ॥ ਤਾਂ ਕੀ ਜੋ ਲੋਕ ਬੁਰੀਆਂ ੨ ਤਦਬੀਰਾਂ ਕੀਤਾ ਕਰਦੇ
ਹਨ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਏਸ ਬਾਰਤਾ ਦਾ ਉਕਾ ਭੈ ਨਹੀਂ ਕਿ ਖੁਦਾ ਓਹਨਾਂ ਨੂੰ
ਪ੍ਰਿਥਵੀ ਵਿਚ ਧਸਾ ਦੇਵੇ ਕਿੰਵਾ ਜਿਧਰ ਦੀ ਉਨਹਾਂ ਨੂੰ ਖਬਰ ਭੀ ਨਾ ਹੋਵੇ
(ਖੁਦਾ ) ਦੀ ਵਿਪਤੀ ਓਹਨਾਂ ਉੱਤੇ ਆ ਪ੍ਰਾਪਤ ਹੋਵੇ ॥੪੫॥ ਕਿੰਵਾ
ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਤਰਦਿਆਂ ਫਿਰਦਿਆਂ ਖੁਦਾ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਆ ਪਕੜੇ (ਅਰ
ਐਸਾ ਕਰਨ ਉੱਤੇ ਆ ਜਾਵੇ ) ਤਾਂ (ਕਿਸੇ ਯੁਕਤੀ ਨਾਲ ) ਉਹ (ਉਸ ਨੂੰ
ਪਰਾਜੈ (ਭੀ) ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦੇ ॥੪੬॥ ਕਿੰਞਾ ਉਨਹਾਂ ਨੂੰ (ਖੁਦਾ ਦੀ ਪਕੜ
ਦਾ ਖਟਕਾ ਹੋਵੇ ਅਰ ) ਖਟਕਾ ਹੁੰਦਿਆਂ ਸਾਰ ਪਕੜ ਲਵੇ (ਹੇ ਲੋਗੋ !
ਨਿਰਸੰਦੇਹ ਤੁਸਾਂ ਦਾ ਪਰਵਰਦਿਗਾਰ ਬੜਾ ਹੀ ਦਿਆਲੂ ਮੇਹਰਬਾਨ ਹੈ
॥੪੭॥ ਕੀ ਏਹਨਾਂ ਲੋਕਾਂ ਨੇ ਖੁਦਾ ਦੀ ਸ੍ਰਿਸ਼ਟੀ ਵਿਚੋਂ ਕਿਸੇ ਵਸਤੂ ਉਤੇ
ਦ੍ਰਿਸ਼ਟੀ ਨਹੀਂ ਦਿਤੀ ਕਿ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਸਾਏ (ਕਦੇ ) ਸਜੇ ਪਾਸੇ ਅਰ
(ਕਦੀ ) ਖਬੇ ਪਾਸੇ ਝੁਕੇ (ਹੋਏ ਹੁੰਦੇ ਹਨ ) ਮਾਨੋ ਖੁਦਾ ਦੇ ਅਗੇ ਪ੍ਰਣਾਮ
ਕਰ ਰਹੇ ਹਨ ਅਰ ਉਹ ਨਿੰਮ੍ਰਤਾਈ ਪਰਗਟ ਕਰ ਰਹੇ ਹਨ ॥੪੮॥ ਅਰ
ਜਿਤਨੇ ਸਜੀਵ ਆਕਾਸ਼ਾਂ ਵਿਚ ਹਨ ਅਰ ਜਿਤਨੇ ਪ੍ਰਿਥਵੀ ਉੱਤੇ ਹਨ
(ਸੰਪੂਰਨ ) ਅੱਲਾ ਦੇ ਅਗੇ ਹੀ ਮਥਾ ਟੇਕ ਰਹੇ ਹਨ ਅਰ (ਹੋਰ ) ਫਰਿ-
ਸ਼ਤੇ ਅਰ ਉਹ (ਖੁਦਾ ਦੀ ਆਗਿਆ ਤੋਂ ) ਸਿਰ ਨਹੀਂ ਫੇਰ ਸਕਦੇ।॥੪੯॥
(ਅਰ ) ਆਪਣੇ ਪਰਵਰਦਿਗਾਰ ਪਾਸੋਂ ਜੋ (ਊਚ ਤੋਂ ਊਚ ) ਓਹਨਾਂ ਦੇ
ਉੱਤੇ ਹੈ (ਸਰਬ ਸਮੇਂ ) ਡਰਦੇ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ (ਅਰ ਉਸ ਦੇ ਦਰਬਾਰ
ਵਿਚੋਂ ) ਜੋ ਆਗਿਆ ਓਹਨਾਂ ਨੂੰ ਦਿਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਉਸ ਦੀ ਪਾਲਣਾ ਕਰਦੇ
ਹਨ । ੫੦ ॥ ਰਕੂਹ ੬॥
ਅਰ (ਲੋਗੋ ! ) ਖੁਦਾ ਨੇ ਆਗਿਆ ਦਿਤੀ ਹੈ ਕਿ ਦੋ ਦੋ
ਪੂਜਯ
ਨਾ ਨਿਯਤ ਕਰੋ ਕੇਵਲ ਇਕ (ਖੁਦਾ ) ਹੀ ਪੂਜਯ ਹੈ ਤਾਂ ਕੇਵਲ ਸਾਡਾ
ਹੀ ਖੋਫ ਰਖੋ ॥੫੧ ॥ ਅਰ ਪ੍ਰਿਥਵੀ ਅਕਾਸ ਵਿਚ ਓਸੇ ਦੀ ਹੀ ਮਾਇਆ ਹੈ
ਅਰ ਓਸੇ ਦੀ ਫਰਮਾਂ ਬਰਾਦਰੀ ਜੋਗ ਹੈ ਤਾਂ ਕੀ ਤੁਸੀਂ ਲੋਗ ਖੁਦਾ ਤੋਂ ਭਿੰਨ
(ਅਜਾਨ੍ਯ ਵਸਤਾਂ ) ਪਾਸੋਂ ਡਰਦੇ ਹੋ ॥ ੫੨ ॥ ਅਰ ਜਿਨੀਆਂ ਨਿਆ-
ਮਤਾਂ ਤੁਸਾਂ ਨੂੰ ਪਰਾਪਤ ਹਨ (ਸੰਪੂਰਨ ) ਖੁਦਾ ਦੇ ਹੀ ਵਲੋਂ ਹਨ ਫਿਰ&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>49grtfy0q1x8oz9j3jw9fwrrbo7opkj</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>ਪੰਨਾ:ਕੁਰਾਨ ਮਜੀਦ (1932).pdf/295</title>
    <ns>250</ns>
    <id>62986</id>
    <revision>
      <id>183956</id>
      <parentid>175312</parentid>
      <timestamp>2024-12-12T13:44:09Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Taranpreet Goswami</username>
        <id>2106</id>
      </contributor>
      <minor />
      <comment>(via JWB)</comment>
      <origin>183956</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="4312" sha1="2kxr3mifdpwh902vlass2vjbjmqrgg7" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Taranpreet Goswami&quot; /&gt;&lt;/noinclude&gt;
੨੬
ਪਾਰਾਂ ੧੪ *
ਸੂਰਤ ਨਾਹਲ ੧੬
੨੯੫
ਜਦੋਂ ਤੁਸਾਂ ਤਾਈਂ ਕੋਈ ਕਸ਼ਟ ਪਰਾਪਤ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਓਸੇ ਦੇ ਅਗੇ ਰੋਂਦੇ
ਹੋ ॥ ੫੩ ॥ ਫਿਰ ਜਦੋਂ ਉਹ (ਉਸ ) ਕਸ਼ਟ ਨੂੰ ਤੁਸਾਂ ਉਤੋਂ ਨਿਵਾਰਨ ਕਰ
ਦੇਂਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਓਸੇ ਵੇਲੇ ਤੁਸਾਂ ਵਿਚੋਂ ਕਈਕ ਲੋਗ ਆਪਣੇ ਪਰਵਰਦਿਗਾਰ
ਦੇ ਨਾਲ ਸ਼ਰੀਕ ਬਨਾ ਲੈਂਦੇ ਹਨ । ੫੪॥ ਤਾ ਕਿ ਜੋ (ਨਿਆਮਤਾਂ )
ਅਸਾਂ ਨੇ ਓਹਨਾਂ ਤਾਈਂ ਦਿਤੀਆਂ ਸਨ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਨਾਸ਼ਕਰੀ ਕਰਨ ਤਾਂ
(ਚੰਗਾ ਸਾਂਸਾਰਿਕ ਸੁਖ ਚਾਰ ਦਿਨਾਂ ਦੇ ) ਲਾਭ ਉੱਠਾ ਲਵੋ ਫਿਰ ਅੰਤ
(ਲੈ ਦੇ ਦਿਨ ਤੁਹਾਨੂੰ ਪਰਤੀਤ ਹੋ ਹੀ ਜਾਵੇਗੀ ॥ ੫੫ ॥ ਅਰ
ਅਸਾਂ ਨੇ ਜੋ ਇਨਹਾਂ ਨੂੰ ਰੋਜ਼ੀ ਦਿਤੀ ਹੈ ਓਸ ਵਿਚੋਂ ਇਹ ਲੋਕ ਉਨਹਾਂ
(ਬੁਤਾਂ ) ਦਾ ਵਿਭਾਗ ਭੀ ਨਿਯਤ ਕਰਦੇ ਹਨ ਜਿਨ੍ਹਾਂ (ਦੀ ਅਸਲ
ਹਕੀਕਤ ) ਨੂੰ (ਭੀ ) ਨਹੀਂ ਜਾਣਦੇ ਸੋ ਖੁਦਾ ਦੀ (ਅਰਥਾਤ ਸਾਨੂੰ ਆ-
ਪਣੀ) ਸਪਤ ਕੇ ਜੈਸੀਆਂ ਜੈਸੀਆਂ ਝੂਠੀਆਂ ਗਲਾਂ ਤੁਸੀਂ ਲੋਗ ਕਰਦੇ
ਰਹੇ ਹੋ
(ਕਿਆਮਤ ਦੇ ਦਿਨ ) ਤੁਸਾਂ ਪਾਸੋਂ ਨਿਸਚਿਤ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਬਾਜ ਪੁਰਸੀ
ਹੋਣੀ ਹੈ ॥ ੫੬ ॥ ਅਰ ਇਹ ਮੁਨਕਰ (ਫਰਿਸ਼ਤਿਆਂ ਨੂੰ ) ਖੁਦਾ ਦੀਆਂ
ਬੇਟੀਆਂ ਨਿਯਤ ਕਰਦੇ ਹਨ ਸੁਬਹਾਨ ਅੱਲਾ (ਖੁਦਾ ਵਾਸਤੇ ਬੇਟੀਆਂ )
ਅਰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਾਸਤੇ ਮਨ ਮੰਨੇ (ਬੇਟੇ ) ॥ ੫੭॥ ਅਰ ਜਦੋਂ ਏਹਨਾਂ
ਵਿਚੋਂ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਬੇਟੀ (ਹੋਣ ) ਦੀ ਵਧਾਈ ਦਿਤੀ-ਜਾਵੇ ਤਾਂ ਉਸ ਦਾ ਮੂੰਹ
(ਮਾਰਿਆ ਦੁਖ ਦੇ ) ਕਾਲਾ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਅਰ (ਗੁਸੇ ਨੂੰ ਪਾਣੀ ਦੀ
ਤਰਹਾਂ ) ਪੀ ਕੇ ਰਹਿ ਜਾਂਦਾ ਹੈ॥੫੮ ॥ ਲੋਗਾਂ ਪਾਸੋਂ ਬੇਟੀ ਦੀ ਸ਼ਰ-
ਜਿੰਦਗੀ ਦੇ ਮਾਰਿਆਂ ਜਿਸ ਦੇ ਉਤਪਤ ਹੋਣ ਦੀ ਉਸਨੂੰ ਵਧਾਈਂ ਭੀ ਦਿਤੀ
ਗਈ ਹੈ ਛਿਪਾ ਛਿਪਾ ਕੇ ਫਿਰੇ (ਅਰ ਦਿਲ ਵਿਚ ਕਈ ਪ੍ਰਕਾਰ ਦੇ ਮਨਸੂਬੇ
' ਦੇ
ਬਿਚਾਰੇ ਕਿ ) ਆਇਆ ਏਸ ਢਿੱਲਤ (ਲਜਿਆ ) ਉਤੇ ਬੇਟੀ ਨੂੰ ਸਾਂਭ ਰਖੇ
ਕਿੰਵਾ ਉਸ ਨੂੰ ਜਮੀਨ ਵਿਚ ਦਬ ਦੇਵੇ। ਵੇਖੋ ਖਾਂ(ਖੁਦਾ ਦੇ ਬਾਰੇ ਵਿਚ )
ਏਨਹਾਂ ਦੀ(ਕੈਸੀ) ਬੁਰੀ ਰਾਏ ਹੈ॥ ੫੯ ॥ ਬੁਰੀਆਂ ੨ ਗਲਾਂ ਤਾਂ ਉਨ੍ਹਾਂ
ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਹੀ ਮੁਨਾਸਿਬ ਹਾਲ ਹਨ (ਜੋ ਕਾਫਰ ਹਨ ਅਰ ) ਪ੍ਤੀ ਦਾ
ਨਿਸਚਾ ਨਹੀਂ ਕਰਦੇ ਅਰ ਅਲਾ ਦੀ ਸ਼ਾਨ ਦੇ ਮੁਨਸਿਬ ਤਾਂ ਉਹ ਬਾਰਤਾਂ
ਹਨ ਜੋ (ਉੱਤਮ ਤੋਂ ਉੱਤਮ ਅਰ ਅਧਿਕ ਤੋਂ ) ਅਧਿਕ ਹਨ ਅਰ ਵਹੀ
ਸ਼ਕਤੀਮਾਨ ਯੁਕਤੀ ਵਾਲਾ ਹੈ ॥ ੬੦ ॥ ਰੁਕੂਹ ੭ ॥
ਅਰ ਯਦੀ ਖੁਦਾ ਬੰਦਿਆਂ ਨੂੰ . ਓਹਨਾਂ ਦੀ ਨਾ ਫੁਰਮਾਨੀ ਦੀ ਸਜ਼ਾ
ਵਿਚ ਪਕੜਦਾ ਤਾਂ ਪ੍ਰਿਥਵੀ ਮਾਤ੍ਰ ਉਤੇ ਕਿਸੇ ਜੀਵ ਨੂੰ ਪਿਛੇ ਨ ਛਡਦਾ
ਪਰੰਤੂ (ਵੁਹ ) ਇਕ ਨਿਯਤ ਸਮੇਂ (ਅਰਥਾਤ ਮੌਤ ) ਤਕ ਓਹਨਾਂ ਨੂੰ
ਅਵਧੀ ਦੇਂਦਾ ਹੈ ਫੇਰ ਜਦੋਂ ਏਹਨਾਂ ਦਾ (ਉਹ ) ਸਮਾਂ ਆ ਪ੍ਰਾਪਤ ਹੁੰਦਾ ਹੈ&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>2kxr3mifdpwh902vlass2vjbjmqrgg7</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>ਪੰਨਾ:ਕੁਰਾਨ ਮਜੀਦ (1932).pdf/296</title>
    <ns>250</ns>
    <id>62987</id>
    <revision>
      <id>183957</id>
      <parentid>175314</parentid>
      <timestamp>2024-12-12T13:44:12Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Taranpreet Goswami</username>
        <id>2106</id>
      </contributor>
      <minor />
      <comment>(via JWB)</comment>
      <origin>183957</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="4061" sha1="i4w9y9ebqwwjnxcwo3l24vshkwyfc7j" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Taranpreet Goswami&quot; /&gt;&lt;/noinclude&gt;1
੨੯੬
ਪਾਰਾ ੧੪
ਸੂਰਤ ਨਾਹਲ ੧੬
ਤਾਂ (ਉਸ ਕੋਲੋਂ ) ਨਾ ਇਕ ਘੜੀ ਪਿਛੇ ਰਹਿ ਸਕਦੇ ਹਨ ਨਾ ਅਗੇ ਵਧ
ਸਕਦੇ ਹਨ। ੬੧ ॥ ਅਰ (ਇਹ ਲੋਕ ) ਜਿਨਹਾਂ ਵਸਤੂਆਂ ਨੂੰ ਆਪ
ਪਸੰਦ ਨਹੀਂ ਕਰਦੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਖੁਦਾ ਦੇ ਵਾਸਤੇ (ਤਜਵੀਜ਼ ) ਕਰਦੇ ਹਨ
ਅਰ ਆਪਣੀ ਜਬਾਨੀ ਝੂਠੇ ਮੂਠੇ ਦਾਵੇ ਭੀ ਕਰਦੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ਕਿ (ਅੰਤ ਨੂੰ
ਭੀ ) ਓਹਨਾਂ ਵਾਸਤੇ ਭਲਾਈ ਹੈ।(ਭਲਾਈ ਤਾਂ ਨਹੀਂ) ਪ੍ਰਤਯਤ ਓਹਨਾਂ
ਵਾਸਰੇ ਨਰਕ ਹੈ ਪ੍ਰਤਯਤ ਇਹ (ਨਾਰਕੀਆਂ ਦੇ) ਆਗੂ ਹਨ ॥੬੨॥
(ਹੇ ਪੈਯੰਬਰ ) ਖੁਦਾ ਦੀ (ਅਰਥਾਤ ਸਾਨੂੰ ਆਪਣੀ ) ਸਪਤ ਹੈ ਤੇਰੇ
ਨਾਲੋਂ ਪ੍ਰਥਮ (ਭੀ ) ਅਸਾਂ ਨੇ ਉਮਤਾਂ ਵਲ ਪੈਯੰਬਰ ਭੇਜੇ ਤਾਂ ਸ਼ੈਤਾਨ ਨੇ
(ਓਹਨਾਂ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਵਾਟ ਮਾਰੀ ਅਰ ) ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ (ਨਖਿਧਕ ) ਕਰਮ
ਓਹਨਾਂ ਨੂੰ ਸੁਕਰਮ ਕਰ ਦਿਖਾਏ ਸੋ ਵਹੀ (ਸ਼ੈਤਾਨ ) ਏਸ ਸਮੇਂ ਵਿਚ
ਇਨਾਂ (ਕਾਫਰਾਂ ) ਦਾ (ਭੀ) ਸਾਥੀ (ਬਣਿਆਂ ਹੋਇਆ ) ਹੈ ਅਰ
(ਅੰਤ ਨੂੰ ) ਏਨਹਾਂ ਨੂੰ ਭਿਆਨਕ ਕਸ਼ਟ (ਪਰਾਪਤ ਹੋਣਾ ) ਹੈ ॥ ੬੫ ॥
ਅਰ (ਹੇ ਪੈਯੰਬਰ ) ਅਸਾਂ ਨੇ ਤੇਰੇ ਉਤੇ (ਇਹ ) ਕਿਤਾਬ ਏਸੇ ਭਾਵ
ਨਾਲ ਉਤਾਰੀ ਹੈ ਕਿ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਗਲਾਂ ਵਿਚ (ਇਹ ਲੋਕ ਆਪੋ ਵਿਚ ਦੀ )
ਭੇਦ ਪਾ ਰਹੇ ਹਨ ਉਹ ਏਹਨਾਂ ਨੂੰ ਭਲੀ ਪਰਕਾਰ ਸਮਝਾ ਦੇਵੋ ਇਸ ਤੋਂ
ਭਿੰਨ (ਇਹ ਕੁਰਾਨ ) ਈਮਾਨ ਵਾਲਿਆਂ ਵਾਸਤੇ ਸਿਖਿਛਾ ਦਾ (ਦਾ ਕਾਰਨ)
ਅਰ ਰਹਿਮਤ ਹੈ ॥੬੪ ॥ ਅਰ ਅੱਲਾ ਨੇ ਹੀ ਅਕਾਸ ਵਿਚੋਂ ਵਰਖਾ ਕੀਤੀ
ਫੇਰ ਉਸ (ਪਾਣੀ ) ਦੇ ਵਸੀਲੇ ਨਾਲ ਪ੍ਰਿਥਵੀ ਨੂੰ ਉਸ ਦੇ ਮਰਿਆਂ
(ਅਰਥਾਤ ਬੰਜਰ ਪਿਆਂ ) ਪਿਛੋਂ (ਦੁਬਾਰਾ ) ਸੁਰਜੀਤ ਕਰ ਦਿਖਾਈ
ਨਿਰਸੰਦੇਹ ਜੋ ਪੁਰਖ (ਬਾਰਤਾ ਨੂੰ ) ਸੁਣਦੇ (ਬਿਚਾਰਦੇ ) ਹਨ ਓਹਨਾਂ
ਵਾਸਤੇ ਏਹਨਾਂ ਗਲਾਂ ਵਿਚ (ਖੁਦਾ ਦੀ ਕੁਦਰਤ ਦੀ ਇਕ ਬੜੀ) ਨਿਸ਼ਾਨੀ
ਹੈ॥੬੫॥ ਰੁਕੂਹ ੮ ॥
ਅਰ (ਲੋਗੋ ) ਤੁਸਾਂ ਦੇ ਵਾਸਤੇ ਚਾਰਪਾਇਆਂ ਵਿਚ ਭੀ ਬਿਚਾਰ
ਦਾ ਅਸਥਾਨ ਹੈ ਕਿ ਓਹਨਾਂ ਦੇ ਉਦਰ ਵਿਚ ਜੋ (ਅਲਮ ਗਲਮ ਭਰੀ )
ਹੋਈ ਹੈ ਉਸ ਥੀਂ (ਅਰਥਾਤ ) ਗੋਬਰ ਅਰ ਖੂਨ ਵਿਚੋਂ ਅਸਾਂ ਤੁਸਾਂ
ਤਾਈਂ ਨਿਰੋਲ ਦੁਧ ਪਾਠ ਕਰਾਉਨੇ ਹਾਂ ਜਿਸ ਨੂੰ ਪੀਣ ਵਾਲੇ ਅਸਾਨੀ ਨਾਲ
(ਗਟਾ ਗਟ ) ਪੀ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ॥ ੬੬ ॥ ਅਰ (ਅਮੁਨਾ ਕਾਰੇਣ ) ਖਜੂਰ
ਤਥਾ ਅੰਗੂਰ ਦੇ ਫਲਾਂ ਵਿਚੋਂ (ਅਸੀਂ ਤੁਸਾਂ ਤਾਈਂ ਉਸਦਾ ਸਰਸ ਪਾਨ
ਕਰਾਉਂਨੇਂ ਹਾਂ ) ਕਿ ਤੁਸੀਂ ਉਸ ਦੀ ਸ਼ਰਾਬ ਬਣਾਉਂਦੇ ਹੋ ਅਰ (ਵੈਸੇ ਭੀ
ਓਹਨਾਂ ਨੂੰ ) ਉੱਤਮ ਰੋਜ਼ੀ (ਸਮਝ ਕੇ ਅਨ੍ਯਾਯ ਰੀਤੀ ਨਾਲ ਵਰਤਣ
ਵਿਵਹਾਰ ਵਿਚ ਲੈ ਆਉਂਦੇ ਹੋ | ਜੋ ਲੋਕ ਬੁਧੀਮਾਨ ਹਨ ਓਹਨਾਂ ਵਾਸਤੇ&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>i4w9y9ebqwwjnxcwo3l24vshkwyfc7j</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>ਪੰਨਾ:ਕੁਰਾਨ ਮਜੀਦ (1932).pdf/297</title>
    <ns>250</ns>
    <id>62988</id>
    <revision>
      <id>183958</id>
      <parentid>175315</parentid>
      <timestamp>2024-12-12T13:44:26Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Taranpreet Goswami</username>
        <id>2106</id>
      </contributor>
      <minor />
      <comment>(via JWB)</comment>
      <origin>183958</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="4224" sha1="a49dn1knmlisroaqqcvzcl8o6pay19p" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Taranpreet Goswami&quot; /&gt;&lt;/noinclude&gt;
ਪਾਰਾ ੧੪
ਸੂਰਤ ਨਾਹਲ ੧੬
੨੯੭
ਇਹਨਾਂ ਵਸਤਾਂ ਵਿਚ ਭੀ ਖੁਦਾਦੀ ਕੁਦਰਤ ਦੀ ਇਕ ਬੜੀ ਨਿਸ਼ਾਨ ਹੈ।।੬੭॥
ਅਰ (ਹੇ ਪੈ ੰਬਰ ) ਤੁਸਾਡੇ ਪਰਵਰਦਿਗਾਰ ਨੇ ਸ਼ੈਹਦ ਦੀ ਮੁਖੀ ਦੇ
ਦਿਲ ਵਿਚ ਇਹ ਬਾਰਤਾ ਪਾ ਦਿਤੀ ਕਿ ਪਰਬਤਾਂ ਵਿਚ ਤਥਾ ਬਿਛਾਂ ਵਿਚ
ਅਰ ਲੋਕ ਜੋ ਉਚੇ ਉਚੇ ਛਪਰਛਾ ਲੈਂਦੇ ਹਨ ਓਹਨਾਂ ਵਿਚ ਛੜੇ ਬਣਾਵੇ
॥੬੮ ॥ ਫੇਰ ਸਰਬ ਪਰਕਾਰ ਦੀਆਂ ਫਲਾਂ ਵਿਚੋਂ (ਫਿਰ ਕੇ ਓਹਨਾਂ ਦਾ
ਰਸ ) ਪਾਨ ਕਰ ਫਿਰ (ਸੁਖੈਨ ਹੀ ) ਆਪਣੇ ਪਰਵਰਦਿਗਾਰ ਦੀ ਸੁਖੈਨ
ਰੀਤੀ ਉਤੇ ਚਲੀ ਚਲ ਮੁਖੀਆਂ ਦੇ ਉਦਰ ਵਿਚੋਂ ਪਾਨ ਕਰਨ ਵਾਲੀ ਇਕ
ਵਸਤੂ ਨਿਕਲਦੀ ਹੈ (ਅਰਥਾਤ ਸ਼ੈਹਦ ) ਜਿਸਦੇ ਕਈ ਪਰਕਾਰ ਦੋ ਰੰਗ
ਹੁੰਦੇ ਹਨ (ਅਰ ) ਉਸ ਵਿਚਲੋਕਾਂ (ਦੀ ਬਹੁਤ ਸਾਰੀ ਬੀਮਾਰੀਆਂ ) ਦੀ
ਔਖਧ ਹੈ ਨਿਰਸੰਦੇਹ ਦੀਰਘ ਦ੍ਰਿਸ਼ਟਾਂ ਪੁਰਖਾਂ ਵਾਸਤੇ ਏਸ ਵਿਚ (ਭੀ
ਖੁਦਾ ਦੀ ਕੁਦਰਤ ਦੀ ਇਕ ਬੜੀ ਭਾਰੀ) ਨਿਸ਼ਾਨੀ ਹੈ ॥੬੯॥ ਅਰ
(ਲੋਕੋ ) ਖੁਦਾ ਨੇ ਹੀ ਤੁਸਾਂ ਤਾਈਂ ਉਤਪਤ ) ਕੀਤਾ ਅਰ ਫੇਰ ਵਹੀ ਤੁਸਾਂ
ਦੀਆਂ ਰੂਹਾਂ ਕਬਜ਼ ਕਰਦਾ ਹੈ ਅਰ ਤੁਸਾਂ ਵਿਚੋਂ ਕਈਕ ਐਸੇ
ਭੀ ਹਨ ਜੋ ਆਯੂ (ਦੀ ) ਬੁਰੀ (ਦਸ਼ਾ ) ਵਲ ਲੌਟਾਏ ਜਾਂਦੇ ਹਨ
ਤਾ ਕਿ (ਬਹੁਤ ਕੁਝ ) ਜਾਣਿਆਂ (ਬੁਝਿਆਂ ) ਪਿਛੋਂ (ਐਸੇ ਸਤੋ
ਬਹੁਤੇ ਹੋ ਜਾਵਣ ਕਿ ) ਕੁਝ ਨਾ ਜਾਣ ਸਕਣ ਨਿਰਸੰਦੇਹ ਅੱਲਾ (ਹੀ ਸਭ
ਕੁਛ ) ਜਾਨਣ ਵਾਲਾ ਕੁਦਰਤ ਵਾਲਾ ਹੈ ॥ ੭੦॥ ਕੂਹ ੬ ॥
=
ਅਰ ਖੁਦਾ ਹੀ ਨੇ ਤੁਸਾਂ ਵਿਚੋਂ ਕਈਆਂਨੂੰ ਕਈਆਂ ਉਤੇ ਰੋਜ਼ੀ ਵਿਚ
ਅਧਿਕਤਾਈ (ਅਰਥਾਤ ਅਧਿਕ ਰੋਜੀ ) ਦਿਤੀ ਹੈ ਤਾਂ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਅਧਿਕ
(ਰੋਜੀ ) ਦਿਤੀ ਗਈ ਹੈ (ਉਹ ) ਆਪਣੀ ਰੋਜ਼ੀ ਪਰਤਾ ਕੇ ਆਪਣਿਆਂ
ਅਧੀਨਾਂ ਨੂੰ (ਅਰਥਾਤ ਟਹਿਲ ਵਾਲਿਆਂ ਨੌਕਰਾਂ ਦਾਸਾਂ ) ਨੂੰ ਨਹੀਂ
ਦੇ ਦਿਤਾ ਕਰਦੇ ਕਿ ਰੋਜ਼ੀ ਵਿਚ ਏਹਨਾਂ (ਸਾਰਿਆਂ ) ਦਾ ਹਿੱਸਾ ਬਰਾਬਰ
ਹੋਵੇ ਤਾਂ ਕੀ ਇਹ ਲੋਕ ਖੁਦਾ ਦੀਆਂ ਨਿਆਮਤਾਂ ਦੇ ਮੁਨਕਰ ਹਨ॥ ੭੧॥
ਅਰ ਤੁਸਾਂ ਵਿਚੋਂ ਹੀ ਖੁਦਾ ਨੇ ਤੁਸਾਡੇ ਵਾਸਤੇ (ਤੁਸਾਡੀਆਂ ) ਇਸਤੀਆਂ
ਨੂੰ ਉਤਪਤ ਕੀਤਾ ਅਰ (ਉਕਤ ਰੀਤੀ ਨਾਲ ਹੀ) ਤੁਸਾਂ ਦੀਆਂ ਇਸਤ੍ਰੀਆਂ
ਵਿਚੋਂ ਤੁਸਾਂ ਦੇ ਵਾਸਤੇ (ਤੁਸਾਂ ਦੇ ) ਪੁਤ੍ਰਾਂ ਨੂੰ ਅਰ ਪੜੋਤ੍ਰਿਆਂ ਨੂੰ ਉਤਪਤ
ਕੀਤਾ ਅਰ ਤੁਸਾਂ ਤਾਈਂ ਉੱਤਮ (ਉੱਤਮ ) ਪਦਾਰਥ ਖਾਣ ਵਾਸਤੇ ਦਿਤੇ
ਤਾਂ ਕੀ (ਇਹ ਲੋਕ ) ਮਿਥਯਾ (ਪੂਜਨੀਆਂ ਦੇ ਹੋਣ) ਦਾ ਨਿਸਚਾ ਕਰਦੇ ਹਨ
ਅਰ ਅੱਲਾ ਦੀਆਂ ਨਿਆਮਤਾਂ ਦੀ ਨਾ ਸ਼ੁਕਰੀ ਕਰਦੇ ਹਨ (ਹਾਲਾਂ ਕਿ
ਵਾਸਤਵ ਵਿਚ ਪਦਾਰਥਾਂ ਦੇ ਦੇਣ ਵਾਲਾ ਵਹੀ ਹੈ) ॥੭੨॥ ਅਰ ਖੁਦਾ
ਤੋਂ ਸਿਵਾ ਓਹਨਾਂ (ਪੂਜਨੀਆਂ) ਦੀ ਪੂਜਾ ਕਰਦੇ ਹਨ ਜੋ ਪ੍ਰਿਥਵੀ ਤਥਾ&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>a49dn1knmlisroaqqcvzcl8o6pay19p</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>ਪੰਨਾ:ਕੁਰਾਨ ਮਜੀਦ (1932).pdf/671</title>
    <ns>250</ns>
    <id>63563</id>
    <revision>
      <id>184040</id>
      <parentid>176469</parentid>
      <timestamp>2024-12-13T09:12:55Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Taranpreet Goswami</username>
        <id>2106</id>
      </contributor>
      <origin>184040</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="3749" sha1="tmc68v8s96q3xl0rpay49imo565gfyg" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Goswami jassu&quot; /&gt;&lt;/noinclude&gt;:
ਪਾਰ ੨੬
ਸੂਰਤ ਹਾਕੀ ੬੯
੬੭੧
ਸੂਰਤ ਹਾਕਾ ਮਕੇ ਵਿਚ ਉਤਰੀ ਅਰ ਇਸ ਦੀਆਂ
ਬਵਿੰਜਾ ਆਇਤਾਂ ਅਰ ਦੋ ਰੁਕੂਹ ਹਨ।
( ਅਰੰਭ) ਅਲਾ ਦੇ ਨਾਮ ਨਾਲ ( ਜੋ) ਅਤੀ ਦਿਆਲੂ ( ਅਰ)
ਕਿਰਪਾਲੂ ( ਹੈ) ਹੋਣ ਵਾਲੀ॥ ੧॥ ( ਅਰ) ਹੋਣੀ ਹੈ ਕੀ
ਵਸਤੂ॥੨॥ ਅਰ ( ਹੇ ਪੈ ੰਬਰ) ਤੁਸੀਂ ਕੀ ਸਮਝੇ ਕਿ ਹੋਣ ਵਾਲੀ ਹੈ
ਕੀ ਚੀਜ਼ (ਓਹ ਇਕ ਭਾਣਾਂ ਹੈ ਜੋ ਸਾਰਿਆਂ ਨੂੰ ਖੜ ਖੜਾ ਸਿਟੇਗਾ ਅਰਥਾਤ
ਲੈ)॥੩॥ ਸਮੂਦ ਅਰ ਆਦ ( ਦੋਹਾਂ) ਨੇ ( ਓਸ) ਖੜ ਖੜਾ
ਸਿਟਣ ਵਾਲੇ ( ਭਾਣੇ) ਨੂੰ ਝੂਠਿਆਰਿਆ॥੪॥ ਸੋ ਸਮੂਦ ਤਾਂ ( ਇਕ
ਬੜੇ ਜੋਰ ਦੀ) ਕੜਕ ( ਦੇ ਸਦਮੇਂ) ਨਾਲ ਮਾਰ ਸਿਟਿਆ ਗਿਆ॥ ੫॥
ਅਰੁ ਰਹਿਆ ਆਦ ਸੋ ਓਹ ( ਭੀ) ਬੜੇ ਵੇਗਵਤੀ ਸਖਤ ਅੰਧੇਰੀ ਨਾਲ
ਮਾਰ ਦਿਤਾ ਗਿਆ॥੬॥ ਕਿ ਇਕ ਰਸ ਸਤ ਰਾਤ੍ਰੀ ਅਰ ਅਠ ਦਿਨ
ਓਹ ( ਵਾਯੂ) ਖੁਦਾ ਨੇ ਓਹਨਾਂ ਉਪਰ ਵਗਾਈ ਰਖੀ ਤਾਂ ( ਹੇ ਸ੍ਰੋਤਾ) ਤੂੰ
( ਓਹਨਾਂ) ਲੋਗਾਂ ਨੂੰ ਉਸ ( ਅੰਧੇਰੀ) ਵਿਚ ਇਸਤਰਹਾਂ ਡਿਗੋ
()
ਹੋਏ ਦੇਖਦਾ ਜੈਸੇ ਖਜੂਰਾਂ ਦੇ ਬੋਬੇ ਬੂਟ॥੭॥ ਫੇਰ ਹੁਣ ਤੈਨੂੰ ਓਹਨਾਂ
ਵਿਚੋਂ ਕੋਈ ( ਭੀ ਜੀਵ) ਬਚਿਆ ਹੋਇਆ ਦਿਖਾਈ ਦੇਂਦਾ ਹੈ?
॥੮॥ ਅਰ ਫਰਉਨ ਅਰ ਜੋ ਉਮਤਾਂ ਓਸ ਨਾਲੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਹੋ ਗੁਜਰੀਆਂ
ਅਰ ਉਲਟੀਆਂ ਹੋਈਆਂ ਬਸਤੀਆਂ ਦੇ ਰਹਿਣ ਵਾਲੇ ( ਅਰਥਾਤ
ਲੂਤ ਦੀ ਜਾਤੀ ਏਹ ਸਾਰੇ ਲੋਗ ਬੜੇ ੨) ਕਸੂਰਾਂ ਦੇ ਕਰਨੇ
ਵਾਲੇ ਹੋਏ॥੯॥ ਤਾਂ ( ਓਹਨਾਂ ਦੀ ਤਰਫ ਰਸੂਲ ਭੇਜੇ ਗਏ
ਅਰ) ਓਹਨਾਂ ਨੇ ਆਪਣੇ ਪਰਵਰਦਿਗਾਰ ਦੇ ਰਸੂਲ ਦੀ ( ਜੋ ਓਹਨਾਂ
ਦੀ ਤਰਫ ਭੇਜਿਆ ਗਇਆ ਸੀ) ਨਾ ਫਰਮਾਨੀ ਕੀਤੀ ਤਾਂ ਓਸ ਨੇ ਭੀ
ਏਹਨਾਂ ਨੂੰ ਬੜਾ ਸਖਤ ਪਕੜਿਆ॥ ੧੦॥ ( ਲੋਗੋ! ਨੂਹ ਦੇ ਸਮੇਂ ਵਿਚ)
ਜਦੋਂ ਪਾਣੀ ਦਾ ਹੜ ਆਇਆ ਤਾਂ ਅਸਾਂ ਨੇ ਤੁਹਾਨੂੰ ( ਅਰਥਾਤ ਤੁਹਾਡਿਆਂ ਮਹਾਨ ਪੁਰਖਾਂ, ਨੂੰ) ਬੇੜੀ ਵਿਚ ਸਵਾਰ ਕਰ ਲੀਤਾ ਸੀ॥੧੧॥
ਤਾਂ ਕਿ ਏਸ ( ਪ੍ਰਸੰਗ) ਨੂੰ ਤੁਹਾਡੇ ਵਾਸਤੇ ਇਕ ਯਾਦਗਾਰ ਬਨਾ ਦੇਈਏ।
ਅਰ ਜਿਨ੍ਹਾਂ (ਦਿਆਂ) ਕੰਨਾਂ ਨੂੰ ਖੁਦਾ ਨੇ ਯਾਦ ਰਖਣ ਦੇ ਯੋਗ ਬਨਾਇਆ
ਹੈ ਓਹ ਏਸ ਨੂੰ ਯਾਦ ਰਖੇ॥੧੨॥ ਫੇਰ ( ਹੇ ਪੈਯੰਬਰ) ਜਦੋਂ ਸੂਰ
( ਤੁਰੀ) ਵਿਚ ( ਪਹਿਲੀ) ਫੂਕ ਮਾਰ ਦਿਤੀ ਜਾਵੇਗੀ॥ ੧੩॥
ਅਰ ਜਮੀਨ ਅਰ ਪਹਾੜ ਦੋਹਾਂ ਨੂੰ ਉਠਾ ਕੇ ( ਅਰ ਭਿੜਾ ਕੇ) ਇਕੋ
ਹੀ ਵਾਰੀ ਓਹਨਾਂ ਨੂੰ ਚੂਰ ਚੂਰ ਕਰ ਦਿਤਾ ਜਾਵੇਗਾ!।੧੪॥ ਤਾਂ ( ਕਿ.
Digitized by Panjab Digital Library | www.paniabdigilib.org&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>tmc68v8s96q3xl0rpay49imo565gfyg</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>ਪੰਨਾ:ਕੁਰਾਨ ਮਜੀਦ (1932).pdf/672</title>
    <ns>250</ns>
    <id>63564</id>
    <revision>
      <id>184039</id>
      <parentid>176470</parentid>
      <timestamp>2024-12-13T06:26:11Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Taranpreet Goswami</username>
        <id>2106</id>
      </contributor>
      <origin>184039</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="3956" sha1="0nu008ez6he0g4djhmsa6llm17rgz75" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Goswami jassu&quot; /&gt;{{rh|੬੭੨|ਪਾਰਾ ੨੯|ਸੂਰਤ ਹਾਕੀ ੬੯}}&lt;/noinclude&gt;ਆਮਤ ਜੋ ਜਰੂਰ ਜਰੂਰ) ਹੋਣ ਵਾਲੀ ( ਹੈ) ਓਸ ਦਿਨ ਹੋ ਜਾਵੇਗੀ
॥੧੫॥ ਅਰ ਆਸਮਾਨ ਫਟ ਜਾਵੇਗਾ।ਅਰ ਓਹ ਓਸ ਦਿਨ ਬਹੁਤ
ਥੋਥਾ ( ਅਰ ਭੁਗਾ) ਹੋਵੇਗਾ॥ ੧੬॥ ਅਰ ਓਸ ਦਿਆਂ ਕੰਡਿਆਂ
ਉਪਰ ਫਰਿਸ਼ਤੇ ਹੋਣਗੇ ਅਰ ਓਸ ਦਿਨ ਤੁਹਾਡੇ ਪਰਵਰਦਿਗਾਰ ਦੇ
ਤਖਤ ਨੂੰ ਅਠਾਂ ( ਫਰਿਸ਼ਤਿਆਂ) ਨੇ ਆਪਣੇ ਉਪਰ ਚੁਕਿਆ ਹੋਇਆ
ਹੋਵੇਗਾ॥ ੧੭॥ ( ਲੋਗੋ () ਓਸ ਦਿਨ ਤੁਸੀਂ ( ਖ਼ੁਦਾ ਦੇ ਸਨਮੁਖ) ਲੈ
( ਦੇ ਲੈ ਆਂਦੇ ਜਾਓਗੇ ( ਅਰ) ਤੁਹਾਡਾ ਕੋਈ ( ਭੇਤ ਖੁਦਾ ਪਾਸੋਂ) ਛਿਪਿਆ
ਹੋਇਆ ਨਹੀਂ ਰਹੇਗਾ॥ ੧੮॥ ਤਾਂ ਜਿਸ ਨੂੰ ਓਸ ਦਾ ( ਅਮਾਲ) ਨਾਮਾ
ਓਸ ਦੇ ਸਜੇ ਹਥ ਵਿਚ ਦਿਤਾ ਜਾਵੇਗਾ ਤਾਂ ਓਹ ( ਖੁਸ਼ੀ 2 ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ)
ਕਹੇਗਾ ਲੋ ਜੀ ( ਏਹ) ਮੇਰਾ ( ਅਮਾਲ) ਨਾਮਾ ( ਤਾਂ) ਪੜ੍ਹੋ॥੧੯॥
ਮੈਨੂੰ ਤਾਂ ( ਸਾਂਸਾਰਿਕ ਜੀਵਨ) ਵਿਚ ਨਿਸਚਾ ਸੀ ਕਿ ( ਇਕ ਦਿਨ)
ਮੇਰਾ ਹਿਸਾਬ ( ਅਰਥਾਤ ਅਮਾਲ ਨਾਮਾਂ) ਮੈਨੂੰ ਮਿਲੇਗਾ ( ਸੋ ਮਿਲਿਆ)
॥੨੦॥ ਤਾਂ ਓਹ ( ਪੁਰਖ ਬੜੇ) ਮਨਪਸੰਦ ਅਨੰਦ ਵਿਚ ਹੋਵੇਗਾ
॥੨੧॥ ( ਅਰਥਾਤ) ਸਵਰਗ ਵਡੇ ਵਿਚ ਜਿਸ (ਦਿਆਂ ਬਾਗਾਂ) ਦੇ
ਫਲ ( ਐਸੇ) ਝੁਕੇ ਹੋਏ ਹੋਣਗੇ ( ਕਿ ਚਾਹੁੰਣ ਤਾਂ ਆਪਣੀ ਜਗਾ ਬੈਠੇ
ਤੋੜ ਲੈਣ)॥ ੨੨॥ ( ਅਰ ਓਹਨਾਂ ਨੂੰ ਆਗਿਆ ਹੋਵੇਗੀ) ਕਿ
ਭੂਤਕਾਲ ( ਅਰਥਾਤ ਦੁਨੀਆਂ) ਵਿਚ ਜੋ ਤੁਸਾਂ ਨੇ ( ਅਮਲ ਕੀਤੇ
ਅਰ ਓਹਨਾਂ ਨੂੰ ਪਹਿਲੋਂ ਤੋਂ ਹੀ ਜ਼ਾਦਿ ਆਖਰਤ ਬਨਾ ਕੇ) ਭੇਜਿਆ
ਸੀ ਓਸ ਦੇ ਬਦਲੇ ਵਿਚ ਖਾਓ ਪੀਓ ( ਅਰ ਤੁਹਾਡੇ) ਅੰਗ ਲਗੇ
॥੨੩॥ ਅਰ ਜਿਸਦਾ ( ਕਰਮ) ਪਤ੍ਰ ਓਸ ਦੇ ਖਬੇ ਹਥ ਵਿਚ ਦਿਤਾ
ਜਾਵੇਗਾ ਓਹ ਕਹੇਗਾ ਹਾਇਰਬਾ! ਮੈਨੂੰ ਮੇਰਾ ( ਕਰਮ) ਪਤ੍ਰ ਨਾ
ਮਿਲਿਆ ਹੁੰਦਾ॥੨੪॥ ਅਰ ਮੈਨੂੰ ਆਪਣੇ ( ਏਸ) ਹਿਸਾਬ ਦੀ ਖਬਰ
ਹੀ ਨਾ ਹੋਈ ਹੁੰਦੀ ਕਿ ਕੀ ਹੈ ( ਅਰ ਕੀ ਨਹੀਂ)॥ ੨੫॥ ਹਾਇ ਰਬਾ!
ਮਰਨ ਨਾਲ ( ਹੀ ਮੇਰੀ ਕਾਇਆਂ ਦਾ) ਖਾਤਮਾਂ ਹੋ ਗਿਆ ਹੁੰਦਾ॥ ੨੬॥
ਮੇਰਾ ( ਧਨ) ਮਾਲ ਮੇਰੇ ( ਕੁਛ ਭੀ) ਕੰਮ ਨਾ ਆਇਆ॥ ੨੭॥ ਮੇਰੇ
ਪਾਸੋਂ ਮੇਰੀ ਬਾਦਸ਼ਾਹੀ ਲੁਟੀ ਗਈ॥੨੮॥( ਫੇਰ ਅਸੀਂ ਓਸ ਦੀ
ਨਿਸਬਤ ਹੁਕਮ ਦੇਵਾਂਗੇ ਕਿ) ਏਸ ਨੂੰ ਪਕੜੋ ਅਰ ਏਸ ਦੇ ਗਲ ਵਿਚ
ਕਿ ਅਰ ਦੇ ਤੱਕ (ਸੰਗਲ) ਪਾ ਦਿਓ। ੨੯॥ ਫੇਰ (ਘਸੀਟਦੇ ੨ ਲੈਜਾ ਕੇ) ਓਸ ਨੂੰ ਨਰਕਾਂ ਵਿਚ ਧਕੇਲ ਦਿਓ॥ ੩੦॥ ਫਿਰ ਜੰਜੀਰ ਨਾਲ ਜਿਸ ਦੀ ਲੰਬਾਈ
ਮਿਣਤੀ ਵਿਚ ਸੱਤਰ ਗਜ ਹੋਵੇਗੀ ਓਸ ਨੂੰ ਖੂਬ ਜਕੜ ਦਿਓ॥੩੧॥
(ਕਾਹੇ ਤੇ) ਇਸ ਨੇ ਬਜ਼ੁਰਗ ਖੁਦਾ ਉਤੇ ਈਮਾਨ ਨਹੀਂ ਧਾਰਿਆ ਸੀ॥੩੨॥&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>0nu008ez6he0g4djhmsa6llm17rgz75</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>ਪੰਨਾ:ਕੁਰਾਨ ਮਜੀਦ (1932).pdf/673</title>
    <ns>250</ns>
    <id>63565</id>
    <revision>
      <id>183999</id>
      <parentid>176471</parentid>
      <timestamp>2024-12-13T05:54:14Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Taranpreet Goswami</username>
        <id>2106</id>
      </contributor>
      <origin>183999</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="3797" sha1="jctpptgwhjx54s5ps0vf4xnuqxnu3qo" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Goswami jassu&quot; /&gt;{{rh|ਪਾਰਾ ੨੯|ਸੂਰਤ ਮੁਆਰਜ ੭੦|੬੭੩}}&lt;/noinclude&gt;ਅਰ ( ਆਪ ਖੁਆਉਣਾ ਤਾਂ ਛਿਕੇ ਉਤੇ ਹੋਰਨਾਂ ਨੂੰ ਭੀ) ਮਸਕੀਨਾਂ
ਖਾਣੇ ਖਲਾਉਣ ਦੀ ਤਰਗੀਬ ਨਹੀਂ ਦੇਂਦਾ ਸੀ॥੩੪॥ ਤਾਂ ਅਜ ਏਥੇ
ਓਸ ਦਾ ਕੋਈ ਮਿਤ੍ਰ ਨਹੀਂ॥੩੫॥ ਅਰ ਜ਼ਖਮਾਂ ਦੇ ਹੋਣ ਥੀਂ ਸਿਵਾ
( ਓਸ ਦੇ ਵਾਸਤੇ ਕੁਛ ਹੋਰ) ਖਾਣ ਨੂੰ ਵੀ ਨਹੀਂ॥ ੩੬॥ ( ਅਰ) ਏਹ
ਖਾਣਾ ਬਸ ਗੁਨ੍ਹਾਂਗਾਰ ਹੀ ਖਾਣਗੇ॥੩੭॥ ਰੁਕੂਹ ੧॥
ਤਾਂ ( ਲੋਗੋ) ਜੋ ਵਸਤੂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਦਿਖਾਈ ਦੇਂਦੀ ਹੈ ਅਰ ਜੋ ਵਸਤੂ
ਤੁਹਾਨੂੰ ਨਹੀਂ ਦਿਖਾਈ ਦੇਂਦੀ ( ਯਥਾ ਜਿੰਨ ਫਰਿਸ਼ਤੇ ਵਗ਼ੈਰਾ) ਸਾਨੂੰ
ਸਾਰਿਆਂ ਦੀ ਹੀ ਸੌਗੰਧ ਹੈ॥੩੮॥੩੯॥ ਕਿ ਏਹ (ਕੁਰਾਨ)ਨਿਰਸੰਦੇਹ
(ਅੱਲਾ ਦੀ) ਕਲਾਮ ਹੈ ਇਕ ਪ੍ਰਧਾਨ ਫਰਿਸ਼ਤੇ ਦਾ ( ਲੈਆਂਦਾ ਹੋਇਆ)
॥ ੪੦॥ ਅਰ ਏਹ ਕਿਸੇ ਕਵੀਸ਼ਰ ਦੀ ( ਬਣਾਈ ਹੋਈ) ਬਾਰਤਾ
ਨਹੀਂ ਹੈ ( ਪਰੰਤੂ) ਤੁਸੀਂ ਲੋਗ ਬਹੁਤ ਹੀ ਘਟ ਨਿਸਚਾ ਕਰਦੇ ਹੋ
॥੪੧॥ਅਰ ਨਾ ( ਏਹ ਕਿਸੇ) ਆਮਲ ( ਹਰੜ ਪੋਪੋ) ਦੇ ( ਤੀਰ
ਤੁਕੇ ਹਨ ( ਪਰੰਤੂ) ਤੁਸੀਂ ਲੋਗ ਬਹੁਤ ਹੀ ਘਟ ਵਿਚਾਰ ਕਰਦੇ ਹੋ
॥ ४२ ਏਹ ਸੰਸਾਰ ਦੇ ਪਾਲਨਹਾਰੇ ਦਾ ਉਤਾਰਿਆ ਹੋਇਆ
( ਕਲਾਮ) ਹੈ॥ ੪੩॥ ਅਰ ਯਦੀ ( ਪੈਯੰਬਰ ਪਿੰਙ ਜੋਰੀ) ਕੋਈ
ਬਾਰਤਾ ਸਾਡੇ ਸਿਰ ਪਰ ਥਪਦਾ॥੪੪॥ ਤੋ ਅਸਾਂ ਨੇ ( ਖੂਨੀਆਂ ਦੀ
( ਦੀ ਤਰ੍ਹਾਂ) ਓਸਦਾ ਸਜਾ ਹਥ ਪਕੜਕੇ॥ ੪੫॥ ਉਸਦੀ ਮੁੰਡੀ ਉਤਾਰ
ਦਿਤੀ ਹੁੰਦੀ॥੪੬॥ ਅਰ ਤੁਸਾਂ ਵਿਚੋਂ ਕੋਈ ਭੀ ਸਾਨੂੰ ਓਸ ਪਾਸੋਂ ਰੋਕ
ਨਾ ਸਕਦਾ॥੪੭॥ ਅਰ ਨਿਰਸੰਦੇਹ ਏਹ ( ਕੁਰਾਨ) ਪਰਹੇਜ਼ਗਾਰਾਂ
ਵਾਸਤੇ ਸਿਖਿਆ ਹੈ॥੪੮॥ ਅਰ ਸਾਨੂੰ ਖੂਬ ਮਾਲੂਮ ਹੈ ਕਿ ਤੁਸਾਂ ਵਿਚੋਂ
( ਕਈ) ਏਸ ਦੇ ਝੂਠਿਆਰਨ ਵਾਲੇ ( ਭੀ) ਹਨ॥੪੯॥ ਅਰ ਏਸ ਵਿਚ
ਭੂਮ ਨਹੀਂ ਕਿ ਏਹ ਕਾਫਰਾਂ ਵਾਸਤੇ ਹਸਰਤ (ਦਾ ਕਾਰਨ) ਹੈ॥੫੦॥
ਅਰ ਏਸ ਵਿਚ ਭੀ ਭ੍ਰਮ ਨਹੀਂ ਕਿ ਏਹ ਅਵਸ਼ ਸਤ ਹੈ॥੫੧॥
ਤਾਂ ( ਹੇ ਪੈਯੰਬਰ) ਤੁਸੀਂ ਆਪਣੇ ਪ੍ਰਿਤਪਾਲਕ ਪਾਰਬ੍ਰਹਮ ਦੇ ਨਾਮ
ਦੀ ਉਸਤਤੀ ( ਤਥਾ ਮਹਿਮਾਂ) ਵਿਚ ਲਗੇ ਰਹੋ॥੫੨॥ ਰਕੂਹ ੨॥
{{Center|&lt;poem&gt;{{xx-larger|'''ਸੂਰਤ ਮੁਆਰਜ ਮੱਕੇ ਵਿਚ ਉਤਰੀ ਅਰ ਇਸ'''
'''ਦੀਆਂ ਚੁਤਾਲੀ ਆਇਤਾਂ ਅਸੀਂ ਦੋ ਰੁਕੂਹ ਹਨ।'''}}&lt;/poem&gt;}}
{{gap}}( ਅਰੰਭ) ਅੱਲਾ ਦੇ ਨਾਮ ਨਾਲ ( ਜੋ) ਅਤੀ ਦਿਆਲੂ ਕਿਰਪਾਲੂ
ਹੈ) ਇਕ ਪੁਛਨ ਵਾਲੇ ਨੇ ਕਸ਼ਟ ਦੇ ਬਚਨ ( ਦੀ ਬਾਬਤ) ਪੁਛਿਆ
ਜੋ ਹੋਣ ਵਾਲਾ ਹੈ॥੧॥ ਉਹ ਕਾਫਰਾਂ ਦੇ ਵਾਸਤੇ ਹੈ ਉਸ ਨੂੰ ਕੋਈ ਹਟਾ&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>jctpptgwhjx54s5ps0vf4xnuqxnu3qo</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>ਪੰਨਾ:ਕੁਰਾਨ ਮਜੀਦ (1932).pdf/674</title>
    <ns>250</ns>
    <id>63566</id>
    <revision>
      <id>183998</id>
      <parentid>176472</parentid>
      <timestamp>2024-12-13T05:51:30Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Taranpreet Goswami</username>
        <id>2106</id>
      </contributor>
      <origin>183998</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="4184" sha1="fjdexidv2m1o0en8sr6eczbvrc3xvg2" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Goswami jassu&quot; /&gt;{{rh|੬੭੪|ਪਾਰਾ ੨੯|ਸੂਰਤ ਮੁਆਰਜ ੭੦}}&lt;/noinclude&gt;ਨਹੀਂ ਸਕਦਾ॥੨॥ ਉਹ ਕਸ਼ਟ ਉਸ ਅੱਲਾ ਦੀ ਤਰਫੋਂ ਹੈ ਜੋ ( ਅਕਾਸੀ)
ਪੌੜੀਆਂ ਦਾ ਮਾਲਕ ਹੈ॥ ੩॥( ਜਿਨਹਾਂ ਦੇ ਰਸਤੇ) ਫਰਿਸ਼ਤੇ ਅਰ ਜਬਰਾਈਲ ਓਸ ਦੇ ਵਲ ਚੜਦੇ ਹਨ। ਉਸ ਦੇ ਹੁਕਮ ਨਾਲ ਲੈ ਦੇ ਦਿਨ ਜਿਸਦਾ
ਅੰਦਾਜ਼ਾ ਪਚਾਸ ਹਜ਼ਾਰ ਬਰਸ ਦਾ ਹੋਵੇਗਾ(ਕਾਫਰਾਂ ਨੂੰ ਕਸ਼ਟ ਹੋਣਾ ਹੈ)॥੪॥
ਤਾਂ ਹੇ ਪੈ ੰਬਰ ਤੁਸੀਂ ( ਏਹਨਾਂ ਲੋਗਾਂਦੀ ਛੇੜ ਖਾਨੀ ਉਪਰ) ਭਲੀ ਕਾਰ
ਸਬਰ ਕਰਕੇ ਬੈਠੇ ਰਹੋ॥ ੫॥ ਏਹ ਲੋਗ ਤਾਂ ਲੈ ਦੇ ਦਿਨ ਨੂੰ
( ਕਿਆਸੋਂ) ਬਾਹਰ ( ਅਰਥਾਤ ਅਸੰਭਵ ਬਾਤ) ਸਮਝਦੇ ਹਨ॥ ੬॥ ਅਰ
ਸਾਡੇ ਸਮੀਪ ( ਨਾ ਕੇਵਲ ਸੰਭਵ ਪ੍ਰਤਯੁਤ) ਸਮੀਪ ( ਹੋਣ ਵਾਲੀ) ਹੈ
॥੭॥ ਓਸ ਦਿਨ ਅਕਾਸ ( ਤਾਂ ਐਸਾ ' ਲਾਲ) ਹੋ ਜਾਵੇਗਾ ਜੈਸਾ
ਪਘਰਿਆ ਹੋਇਆ ਤਾਮ੍ਰ ਤਾਂਬਾ॥ ੮॥ ਅਰ ਪਹਾੜ ( ਐਸੇ ਉਡਦੇ)
ਹੋਣਗੇ ਜੈਸੀ ਰੰਗ ਬਰੰਗੀ ਉੱਨ॥੯॥ ਅਰ ਇਸ ਦੇ ਹੁੰਦਿਆਂ ਸੁੰਦਿਆਂ ਕਿ
ਲੋਗ ਇਕ ਦੂਸਰੇ ਨੂੰ ਦਿਖਾਏ ਭੀ ਜਾਣਗੇ ਤਥਾਪਿ ਕੋਈ ਆਪਣਾ ਕਿਸੇ
( ਦੂਸਰੇ) ਆਪਣੇ ਨੂੰ ਪੁਛੇਗਾ ਭੀ ਤਾਂ ਨਹੀਂ॥੧੦॥ ਪਾਪੀ ਕਲਪਨਾ ਕਰੇ
ਗਾ ਕਿ ਹਾਇ ਰਬਾ | ਆਪਣਿਆਂ ਪੁਤਰਾਂ॥ ੧੧॥ ਅਰ ਆਪਣੀ ਇਸਤ੍ਰੀ
ਅਰ ਆਪਣੇ ਭਿਰਾ॥੧੨॥ ਅਰ ਆਪਣੇ ਕੁਟੰਬ ਨੂੰ ਜੋ ( ਸਮੇਂ ਪੜਿਆਂ
ਉਪਰ) ਏਸ ਨੂੰ ਸਹਾਇਤਾ ਦਿਤਾ ਕਰਦਾ ਸੀ॥੧੩॥ ਅਰ ਪ੍ਰਿਥਵੀ (ਮਾਤ੍)
ਦੇ ਸੰਪੂਰਣ ਆਦਮੀਆਂ ਨੂੰ ਓਸ ਦਿਨ ਦੇ ਕਸ਼ਟ ਦੇ ਬਦਲੇ ਵਿਚ ਦੇ ਦੇਵੇ ਅਰ
ਏਹ (ਬਦਲਾ) ਓਹਨਾਂ ਨੂੰ ਬਚਾ ਲਵੇ॥ ੧੪॥ਸੋ ਏਹ ਤਾਂ ਹੋਣਾ ਨਹੀਂ॥੧੫॥
ਨਰਕਾਗਨ ਦੀ (ਏਸ ਬਲਾ ਦੀ) ਲਪਟ ਹੈ ਕਿ ਸਿਰ ਤਕ ਦੀ ਖ਼ਲੜੀ ਉਧੇੜ
ਕੇ ਧਰ ਦੇਵੇਗੀ॥ ੧੬॥ (ਅਰ) ਜੋ (ਦੁਨੀਆਂ ਵਿਚ ਹਕ ਦੇ ਪਾਸੋਂ) ਬੇ ਮੁਖੀ
ਅਰ ਅਮੋੜਤਾਈ ਕਰਦੇ ਰਹੇ॥੧੭॥ ਅਰ (ਸਾਰੀ ਉਮਰ) ਮਾਲ ਇਕਤਰ
ਕਰਕੇ (ਉਸ ਨੂੰ ਰਬ ਦੇ ਰਾਹ ਵਿਚ ਖਰਚ ਨਾ ਕੀਤਾ)॥੧੮॥ (ਅਰ ਸਿੰਚ ੨
ਕੇ ( ਜਮਾ) ਕਰਦੇ ਰਹੇ ਏਹਨਾਂ ( ਸਾਰਿਆਂ) ਨੂੰ ( ਆਪਣੀ ਤਰਫ ਬੈਂਚ
ਬੁਲਾਏਗੀ॥੧੯॥ ਨਿਰਸੰਦੇਹ ਆਦਮੀ ਬਹੁਤ ਹੀ ਥੋੜ ਦਿਲਾ ਪੈਦਾ
ਕੀਤਾ ਗਇਆ ਹੈ। ੨੦॥ ਕਿ ਜਦੋਂ ਏਸ ਨੂੰ ( ਕਿਸੀ ਪਰਕਾਰ ਦਾ)
ਨੁਕਸਾਨ ਪਹੁੰਚਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਘਬਰਾ ਖਲੋਂਦਾ ਹੈ॥੨੧॥ ਅਰ ਜਦੋਂ ਉਸ
( ਕਿਸੇ ਪਰਕਾਰ ਦਾ) ਫਾਇਦਾ ਪਹੁੰਚਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਬੁਖਲ ਕਰਨ ਲਗ
ਜਾਂਦਾ ਹੈ॥ ੨੨॥ ਪਰੰਤੂ (ਉਨਹਾਂ ਲੋਗਾਂ ਦਾ ਐਸਾ ਹਾਲ ਕਦਾਪਿ ਨਹੀਂ) ਜੋ
ਨਮਾਜ਼ ਪੜ੍ਹਨ ਵਾਲੇ ਹਨ॥੨੩॥ ਅਰ ਉਹ ਆਪਣੀ ਨਮਾਜ਼ ਵਿਚ ਕਦਾਪਿ
ਨਾਗਾ ਨਹੀਂ ਹੋਣ ਦੇਂਦੇ॥ ੨੪॥ ਅਰ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਮਾਲਾਂ ਵਿਚ ( ਮੂੰਹ
ਪਾੜ ਕੇ) ਮੰਗਣ ਵਾਲੇ ਅਰ ਨਾ ਮੰਗਣ ਵਾਲੇ ( ਦੋਨਾਂ) ਦਾ
ਇਕ ਭਾਗ&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>fjdexidv2m1o0en8sr6eczbvrc3xvg2</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>ਪੰਨਾ:ਕੁਰਾਨ ਮਜੀਦ (1932).pdf/675</title>
    <ns>250</ns>
    <id>63567</id>
    <revision>
      <id>183997</id>
      <parentid>176473</parentid>
      <timestamp>2024-12-13T05:49:45Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Taranpreet Goswami</username>
        <id>2106</id>
      </contributor>
      <origin>183997</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="4017" sha1="a9mzb8lp7ab0lvyg3g67vgovtp1oz0x" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Goswami jassu&quot; /&gt;{{rh|ਪਾਰਾਂ ੨੯|ਸੁਰਤ ਮੁਆਰਜ ੭੦|੬੭੫}}&lt;/noinclude&gt;ਨੀਯਤ(ਮੁਕਰ ਹੈ॥੨੫॥ ਅਰ ਜੋ ਜਵਾ(ਬਦਲੇ ਦੇ ਦਿਨ ਦਾ ਨਿਸ਼ਚਾ ਰਖਦ
ਹਨ॥੨੬॥ਅਰ ਉਹ ਜੋ ਆਪਣੇ ਪਰਵਰਦਿਗਾਰ ਦੇ ਕਸ਼ਟ ਥੀਂ ਡਰਦੇ ਰਹਿੰਦੇ
ਹਨ॥੨੭॥ ਨਿਰਸੰਦੇਹ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਪਰਵਰਦਿਗਾਰ ਦਾ ਕਸ਼ਟ ਨਿਡਰ ਹੋਣ
ਵਾਲੀ ਵਸਤੂ ਨਹੀਂ॥ ੨੮॥ ਅਰ ਉਹ ਆਪਣਿਆਂ ਸਲੀਲ ਅੰਗਾਂ
( ਗੁਪਤ ਇੰਦ੍ਰੀਆਂ) ਨੂੰ ਬਚਾਈ ਰਖਦੇ ਹਨ॥੨੯॥ ਪਰੰਤੂ ਆਪਣੀਆਂ
ਇਸਤ੍ਰੀਆਂ ਅਰ ਆਪਣੇ ਹਥ ਦਾ ਧਨ ( ਅਰਥਾਤ ਦਾਸੀਆਂ) ਨਾਲ ਕਿੱ
( ਉਨਹਾਂ ਨਾਲ) ਉਨਹਾਂ ਨੂੰ ਕੋਈ ਦੋਖ ਨਹੀਂ॥੩੦॥ ਹਾਂ ਜੋ
ਲੋਗ ਏਹਨਾਂ ਥੀਂ ਇਲਾਵਾ ਇਲਾਵਾ ( ਹੋਰ) ਦੇ ਇਛਾਵਾਨ
( ਦੇ ਹੋਣ ਤਾਂ ( ਸਮਝੋ ਕਿ) ਉਹ ( ਈਸ਼ਵਰੀ) ਸੀਮਾਂ ਨੂੰ ਉਲੰਘਨ ਕਰ ਗਏ ਹਨ ॥ ੩੧॥ ਅਰ ਉਹ ਜੋ ਆਪਣੀ ( ਸਪੁਰਦ ਦੀਆਂ) ਅਮਾਨਤਾਂ ਦਾ ਅਰ
ਆਪਣੇ ਪਰਤਿਯਾ ਦਾ ਪਾਸ ਕਰਦੇ॥੩੨॥ ਅਰ ਉਹ ਜੋ ਆਪਣੀਆਂ
ਗਵਾਹੀਆਂ ਉਪਰ ਸਾਬਤ ਰਹਿੰਦੇ॥੩੩॥ ਅਰ ਉਹ ਜੋ ਆਪਣੀ
ਨਮਾਜ਼ ਦੀ ਖਬਰ ਰਖਦੇ ਹਨ॥੩੪॥ ਏਹ ਲੋਗ ( ਹਨ ਜੋ) ਇਜ਼ਤ
ਨਾਲ ( ਸਵਰਗ ਦਿਆਂ) ਬਾਗਾਂ ਵਿਚ ਹੋਣਗੇ। ੩੫॥ ਰਕੂਹ ੧॥

{{gap}}ਤਾਂ ( ਹੇ ਪੈਯੰਬਰ ਏਨ੍ਹਾਂ) ਕਾਫਰਾਂ ਨੂੰ ਕੀ ( ਹੋ ਗਇਆ) ਹੈ ਕਿ
ਟੈਲੀਆਂ ਬਣ ਬਣ ਕੇ॥ ੩੬॥ ਸਜੇ ਪਾਸਿਓਂ ਅਰ ਖਬੇ ਪਾਸਿਓਂ ਤੁਹਾਡੇ
ਪਾਸੇ ਨੂੰ ਦੌੜੇ ੨ ਚਲੇ ਆ ਰਹੇ ਹਨ। ੩੭॥ ਕੀ ਏਹਨਾਂ ਵਿਚੋਂ ਹਰ ਇਕ
ਪੁਰਖ ( ਏਸ ਬਾਰਤਾ ਦਾ) ਅਭਿਲਾਖੀ ਹੈ ਕਿ ਅਨੰਦ ਦੇ ਸਵਰਗ
ਵਿਚ ਦਾਖਲ ਕਰ ਲੀਤਾ ਜਾਵੇਗਾ॥੩੮॥ ਸੋ ਇਹ ਤਾਂ ਹੋਣੀ ਨਹੀਂ ਅਸਾਂ
ਨੇ ਏਹਨਾਂ ਨੂੰ ਉਸੇ ( ਗੰਦੀ) ਵਸਤੂ ਥੀਂ ਪੈਦਾ ਕੀਤਾ ਹੈ ਜੋ ਏਹਨਾਂ ਨੂੰ
ਮਾਲੂਮ ਹੈ॥ ੩੯॥ ਤਾਂ ਸਾਨੂੰ ਚੜ੍ਹਦਿਆਂ ਅਰ ਲਹਿੰਦਿਆਂ ਦੇ ਸਵਾਮੀ
( ਅਰਥਾਤ ਆਪਣੇ ਪਵਿਤ੍ਰ ਸਵਰੂਪ) ਦੀ ਸੌਗੰਧ ਹੈ ਕਿ ਅਸੀਂ ਏਸ ਬਾਤ
ਤੋਂ ( ਭੀ) ਸਮਰਥ ਹਾਂ॥ ੪॥ ਕਿ ( ਦੁਨੀਆਂ ਵਿਚ) ਏਸ ਨਾਲੋਂ
ਉੱਤਮ ( ਸਰਿਸ਼ਟੀ) ਏਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਬਦਲੇ ਲਿਆ ਬਸਾਈਏ ਅਰ ( ਐਸਾ
ਕਰਨਾ ਚਾਹੀਏ ਤਾਂ) ਕੋਈ ਸਾਡੀ ਆਯਾ ਨੂੰ ਉਲੰਘ ਨਹੀਂ ਸਕਦਾ
॥੪੧॥ ਤਾਂ ( ਹੇ ਪੈਯੰਬਰ) ਇਨਹਾਂ ਨੂੰ ਬੇਹੂਦਾ ਬਾਤਾਂ ਕਰਨ ਦਿਓ ਅਰ
ਖੇਡਣ ( ਮਲਣ) ਦਿਓ ਇਥੋਂ ਤਕ ਕਿ ( ਅੰਤ ਨੂੰ) ਉਹ ਦਿਨ ਜਿਸ ਦੀ
ਇਨ੍ਹਾਂ ਨਾਲ ਪਰਤਿਯਾ ਕੀਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਇਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਸਨਮੁਖ ਆ
ਇਸਥਿਤ ਹੋਵੇ॥੪੨॥( ਅਰਥਾਤ ਉਹ ਦਿਨ) ਜਦੋਂ ਕਿ ਕਬਰਾਂ ਵਿਚੋਂ
ਨਿਕਲ ਪੈਣਗੇ ( ਅਰ ਹਸ਼ਰ ਦੇ ਮੈਦਾਨ ਦੀ ਤਰਫ) ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ
ਦੌੜਦੇ ਹੋਣਗੇ ਮਾਨੋਂ ਕਿਸੇ ਨਸ਼ਾਨ ਦੀ ਤਰਫ ਦੌੜੇ ਚਲੇ ਜਾ ਰਹੇ ਹਨ&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>a9mzb8lp7ab0lvyg3g67vgovtp1oz0x</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>ਪੰਨਾ:ਕੁਰਾਨ ਮਜੀਦ (1932).pdf/676</title>
    <ns>250</ns>
    <id>63575</id>
    <revision>
      <id>183996</id>
      <parentid>176661</parentid>
      <timestamp>2024-12-13T05:47:12Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Taranpreet Goswami</username>
        <id>2106</id>
      </contributor>
      <origin>183996</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="3777" sha1="6qcsmj3ti7ddzwcs97fb2sgarb3s2fg" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Goswami jassu&quot; /&gt;{{rh|੬੭੬|ਪਾਰਾ ੨੯|ਸੂਰਤ ਨੂਹ ੭੧}}&lt;/noinclude&gt;॥੪੩॥(ਰੰਜ ਅਰੁ ਨਦਾਮਤ ਦੇ ਮਾਰਿਆਂ) ਇਨ੍ਹਾਂ ਦੀਆਂ ਨਜਰਾਂ
ਨੀਵੀਆਂ ਹੋਈਆਂ ਹੋਣਗੀਆਂ ਜ਼ਿੱਲਤ ਇਨਹਾਂ ( ਦੇ ਚੇਹਰਿਆਂ) ਉਪਰ
ਛਾ ਰਹੀ ਹੋਵੇਗੀ ਇਹੋ ਤਾਂ ਉਹ ਦਿਨ ਹੋਵੇਗਾ ਜਿਸ ਦੀ ਇਨ੍ਹਾਂ ਨਾਲ
ਪਰਤਿਯਾ ਕੀਤੀ ਜਾਂਦੀ ਸੀ॥ ੪੪॥ ਰੁਕੂਹ ੨॥
{{Center|&lt;poem&gt;{{xx-larger|'''“ਸੂਰਤ ਨੂਹ ਮੱਕੇ ਵਿਚ ਉਤਰੀ ਅਰ ਇਸ ਦੀਆਂ'''
'''ਅਠਾਈ ਆਇਤਾਂ ਅਰ ਦੋ ਰੁਕੂਹ ਹਨ।'''}}&lt;/poem&gt;}}
{{gap}}( ਆਰੰਭ) ਅੱਲਾ ਦੇ ਨਾਮ ਨਾਲ ( ਜੋ) ਅਤੀ ਦਿਆਲੂ ਕਿਰਪਾਲੂ ( ਹੇ) ਅੰਸਾਂ ਨੇ ਨੂਹ ਨੂੰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਕੌਮ ਦੀ ਤਰਫ ( ਪੈਯੰਬਰ
ਬਣਾ ਕੇ) ਭੇਜਿਆ ਕਿ ਇਸ ਥੀਂ ਪਹਿਲੋਂ ਕਿ ਤੁਹਾਡੀ ਕੌਮ ਦੇ
ਲੋਕਾਂ ਉਪਰ ਭਿਆਨਕ ਕਸ਼ਟ ਆ ਪ੍ਰਾਪਤ ਹੋਵੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ (ਇਸ ਥੀਂ)
ਡਰਾਓ॥੧॥ ( ਇਸ ਥੀਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ) ਕਹਿਆ ਕਿ ਭਿਰਾਓ
ਮੈਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਖੁਲੇ ਤੌਰ ਨਾਲ ਡਰ ਸੁਨਾਉਣ ਆਇਆ ਹਾਂ॥੨॥ ( ਅਰ
ਤੁਹਾਨੂੰ ਸਮਝਾਉਂਦਾ ਹਾਂ) ਕਿ ਖੁਦਾ ਦੀ ਪੂਜਾ ਕਰੋ ਅਰ ਉਸ ( ਦੀ
ਕਰੋਪੀ) ਥੀਂ ਡਰਦੇ ਰਹੋ ਅਰ ਮੇਰਾ ਕਹਿਆ ਮੰਨੋ॥ ੩॥ ( ਐਸੇ ਕਰੋ
ਗੇ) ਤਾਂ ਉਹ ਤੁਹਾਡੇ ਗੁਨਾਹ ਮਾਫ ਕਰ ਦੇਵੇਗਾ ਅਰ ( ਦੇਹਾਂਤ ਦੇ) ਨਿਯਤ ਸਮੇਂ ਤਕ ਤੁਹਾਨੂੰ ( ਦੁਨੀਆਂ ਵਿਚ ਸ਼ਾਂਤੀ ਨਾਲ ਵੱਸਣ ਦੱਸਣ
ਦੀ) ਅਵਧੀ ਦੇਵੇਗਾ ਜਦੋਂ ਖੁਦਾ ਦਾ ਠਹਿਰਾਇਆ ਹੋਇਆ ( ਉਹ)
ਸਮਾਂ ਆ ਮੌਜੂਦ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਉਹ ( ਕਿਸੇ ਦਾ ਟਾਲਿਆ ਇਕ ਖਿਣ ਵਾਸਤੇ
ਭੀ) ਨਹੀਂ ਟਲ ਸਕਦਾ। ਹਾਇ ਰੱਬਾ! ਤੁਸੀਂ ( ਏਤਨੀ ਬਾਰਤਾ) ਸਮਝਦੇ ਹੁੰਦੇ॥੪॥( ਜਦੋਂ ਨੂੰਹ ਆਪਣੇ ਉਪਦੇਸ਼ ਨੂੰ ਸੰਪੂਰਣ ਕਰ ਚੁਕੇ
ਅਰ ਲੋਗ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਇਕ ਰਸ ਝੂਠਿਆਰਦੇ ਰਹੇ ਤਾਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਖੁਦਾ
ਅਗੇ) ਪ੍ਰਥਨਾ ਕੀਤੀ ਕਿ ਹੇ ਮੇਰੇ ਪਰਵਰਦਿਗਾਰ ਮੈਂ ਆਪਣੀ
ਕੌਮ ( ਦਿਆਂ ਲੋਗਾਂ) ਨੂੰ ਰਾਤ੍ਰੀ ਦੇ ਸਮੇਂ ਭੀ ਬੁਲਾਇਆ ਅਰ ਦਿਨ ਦੇ
ਸਮੇਂ ਭੀ ( ਬੁਲਾਇਆ)॥੫॥ ਤਾਂ ਮੇਰੇ ਬੁਲਾਉਣ ਦਾ ਉਨ੍ਹਾਂ ਉਪਰ
ਏਹੋ ਅਸਰ ਹੋਇਆ ਕਿ ( ਜਿਤਨਾ ਬਹੁਤ ਬਲਾਇਆ ਉਤਨਾ ਹੀ)
ਬਹੁਤ ਭੱਜੇ॥ ੬॥ ਅਰ ਜਦੋਂ ੨ ਮੈਂਨੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਬੁਲਾਇਆ ਕਿ ( ਇਹ
ਤੇਰੀ ਤਰਫ ਧਿਆਨ ਕਰਨ ਅਰ) ਤੂੰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਗੁਨਾਹ ਮਾਫ ਕਰੇਂ
ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਆਪਣਿਆਂ ਕੰਨਾਂ ਵਿਚ ਉਂਗਲੀਆਂ ਠੋਸ ਲਈਆਂ ( ਕਿ ਏਨ੍ਹਾਂ
ਦੇ ਕੰਨਾਂ ਵਿਚ ਕਿਤੇ ਮੇਰੇ ਬੁਲਾਉਣ ਦੀ ਭਿਣਖ ਨਾ ਪੈ ਜਾਵੇ) ਅਰ&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>6qcsmj3ti7ddzwcs97fb2sgarb3s2fg</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>ਪੰਨਾ:ਕੁਰਾਨ ਮਜੀਦ (1932).pdf/677</title>
    <ns>250</ns>
    <id>63576</id>
    <revision>
      <id>183995</id>
      <parentid>176662</parentid>
      <timestamp>2024-12-13T05:45:27Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Taranpreet Goswami</username>
        <id>2106</id>
      </contributor>
      <origin>183995</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="4084" sha1="jng8l4tslapgejsf7lutrqtbgvpbuz5" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Goswami jassu&quot; /&gt;{{rh|ਪਾਰਾ ੨੬|ਸੂਰਤ ਨੂਹ ੭੧|੬੭੭}}&lt;/noinclude&gt;ਉਪਰੋਂ) ਆਪਣੇ ਕਪੜੇ ਵਲੇਟ ਲੀਤੇ ( ਕਿ ਕਿਤੇ ਮੇਰੀ ਸੂਰਤ ਏਨ੍ਹਾਂ
ਨੂੰ ਦਿਖਾਈ ਨਾ ਦੇਵੇ) ਅਰ ਹਠ ਧਰਮੀ ਦੀ ਤਾਂਘ ਵਿਚ ਆ ਕਰ
ਆਕੜ ਬੈਠੇ॥ ੭॥ ਫੇਰ ਮੈਂ ਇਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਪੁਕਾਰ ਕੇ ਬੁਲਾਇਆ॥੮॥
ਅਰ ਏਹਨਾਂ ਨੂੰ ਪਰਗਟ ਭੀ ਸਮਝਾਇਆ ਅਰ ਏਨਹਾਂ ਨੂੰ ਗੁਪਤ ਭੀ
ਸਮਝਾਇਆ॥ ੯॥ ( ਅਰ ਬਾਰੰਬਾਰ ਏਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ) ਕਹਿਆ ਕਿ ਆਪਣੇ
ਪਰਵਰਦਿਗਾਰ ਪਾਸੋਂ ਆਪਣੇ ਗੁਨਾਹਾਂ ਦੀ ਮਾਫੀ ਮੰਗੋ ਕਿ ਉਹ ਬੜਾ
ਬਖਸ਼ਣੇ ਵਾਲਾ ਹੈ ( ਤੁਹਾਡਾ ਕਸੂਰ ਭੀ ਮਾਫ ਕਰੇਗਾ)॥ ੧੦॥ ( ਅਰ)
ਤੁਹਾਡੇ ਉਪਰ ( ਆਸਮਾਨ ਥੀਂ) ਮੋਲੇਧਾਰ ਬਰਖਾ ਬਰਸਾਏ ਗਾ॥ ੧੧॥
ਅਰਧਨ ਮਾਲ ਤਥਾ ਔਲਾਦ ਨਾਲ ਤੁਹਾਡੀ ਮਦਦ ਕਰੇਗਾ ਅਰ ਤੁਹਾਡੇ
ਵਾਸਤੇ ਬਾਗ ਉਗਾਏਗਾ ਅਰ ਤੁਹਾਡੇ ਵਾਸਤੇ ਨਹਿਰਾਂ ( ਜਾਰੀ) ਕਰੇਗਾ
( ਸੋ ਅਲਗ)॥ ੧੨॥ ਤੁਹਾਨੂੰ ਕੀ (ਬਲਾ ਮਾਰ ਗਈ) ਹੈ ਕਿ ਤੁਸਾਂ ਨੇ
( ਸਮੁਚਾ) ਖੁਦਾ ਦਾ ਮਾਨ ( ਦਿਲੋਂ) ਉਠਾ ਦਿਤਾ।੧੩। ਹਾਲਾਂ ਕਿ
ਉਸ ਨੇ ਤੁਹਾਨੂੰ ਤਰਹਾਂ ੨ ਦਿਆਂ ਪੈਦਾ ਕੀਤਾ ਹੈ ( ਕੋਈ ਕੈਸਾ ਕੋਈ ਕੈਸਾ)
॥੧੪॥ ਕੀ ਤੁਸਾਂ ਨੇ ਨਹੀਂ ਦੇਖਿਆ ਕਿ ਖ਼ੁਦਾ ਨੇ ਕੈਸੇ ਤਹਿ ਤੇ ਤਹਿ ਸਤ
ਆਸਮਾਨ ਬਨਾਏ ਹਨ॥੧੫॥ ਅਰ ਉਨਹਾਂ ਵਿਚ ਚੰਦ ਨੂੰ ( ਭੀ)
ਬਨਾਇਆ ਹੈ ( ਕਿ ਉਹ ਇਕ) ਨੂਰ ( ਹੈ) ਅਰ ਸੂਰਜ ਨੂੰ ਬਨਾਇਆ
ਹੈ (ਕਿ ਉਹ ਇਕ ਪਰਕਾਰ ਦੀ ਸਪ੍ਰਕਾਸ਼) ਮਸ਼ਾਲ ( ਜੋਤ ਹੈ) ੧੬॥ ਅਰ
ਅੱਲਾ ਨੇ ਹੀ ਤੁਹਾਨੂੰ ( ਇਕ ਰੀਤੀ ਨਾਲ) ਧਰਤੀ ਥੀਂ ਉਗਾਇਆ॥੧੭॥
ਫੇਰ ( ਦੁਬਾਰਾ) ਲੌਟਾ ਕੇ ਉਸ ਮਿਟੀ ਵਿਚ ਤੁਹਾਨੂੰ ਮਿਲਾ ਦੇਵੇਗਾ ਅਰ
( ਲੈ ਦੇ ਦਿਨ) ਤੁਹਾਨੂੰ ( ਉਸੇ ਮਿਟੀ ਵਿਚੋਂ ਫੇਰ) ਨਿਕਾਲ ਖੜਿਆਂ
ਕਰੇਗਾ॥ ੧੮॥ ਅਰ ਅੱਲਾ ਨੇ ਹੀ ਧਰਤੀ ਨੂੰ ਤੁਹਾਡਾ ਫਰਸ਼ ਬਣਾ
ਦਿਤਾ ਹੈ॥੧੯॥ ਕਿ ਓਸ ਦਿਆਂ ਖੁਲਮਖਲਿਆਂ ਰਸਤਿਆਂ ਵਿਚ
ਜਿਧਰ ਚਾਹੋ) ਤੁਰੋ ( ਫਿਰੋ)॥ ੨੦॥ ਰੁਕੂਹ ੧॥
{{gap}}( ਜਦੋਂ ਏਤਨਾ ਸਮਝਾਉਣ ਕਰਕੇ ਭੀ ਲੋਗ ਰਾਹ ਉਤੇ ਨਾ ਆਏ
ਤਾਂ ਨੂਹ ਨੇ ( ਸਾਡੇ ਦਰਬਾਰ ਵਿਚ) ਬੇਨਤੀ ਕੀਤੀ ਕਿ ਹੇ ਮੇਰੇ ਪਰਵਰਦਿਗਾਰ ਏਨ੍ਹਾਂ ਲੋਗਾਂ ਨੇ ਮੇਰਾ ਕਹਿਣਾ ਨਾ ਮੰਨਿਆਂ ਅਰ ਉਨ੍ਹਾਂ
( ਭੈੜਿਆਂ ਲੋਗਾਂ) ਦੇ ਕਹਿਣ ਉਤੇ ਚਲੇ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਮਾਲ ਅਰ
ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਔਲਾਦ ਨੇ (ਲਾਭ) ਦੀ ਥਾਂ ਉਲਟਾ ਹੋਰ ਨੁਕਸਾਨ ਹੀ
ਥਾਂ ਪਹੁੰਚਾਇਆ॥੨੧॥ ਅਰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ( ਮੇਰੇ ਨਾਲ) ਬੜੇ ੨ ਫਰੇਬ ਕੀਤੇ
॥੨੨॥ ਅਰ ( ਇਕ ਦੂਜੇ ਨੂੰ) ਬਹਿਕਾਂਇਆ ਕਿ ਆਪਣਿਆਂ ਮਾਬੂਦਾਂ
ਨੂੰ ਕਦਾਪਿ ਨਾ ਛਡਣਾਂ ਅਰ ਨਾ ਵਦ ( ਬੁਤ) ਨੂੰ ਛਡਣਾਂ ਔਰ ਨਾ ਸਵਾ&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>jng8l4tslapgejsf7lutrqtbgvpbuz5</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>ਪੰਨਾ:ਕੁਰਾਨ ਮਜੀਦ (1932).pdf/678</title>
    <ns>250</ns>
    <id>63578</id>
    <revision>
      <id>183994</id>
      <parentid>176693</parentid>
      <timestamp>2024-12-13T05:42:46Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Taranpreet Goswami</username>
        <id>2106</id>
      </contributor>
      <origin>183994</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="3646" sha1="78ufdnizvqlumi125vugvc6hejmivrc" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Goswami jassu&quot; /&gt;{{rh|੬੭੮|ਪਾਰਾ ੨੯|ਸੂਰਤ ਜਿਨ ੭੨}}&lt;/noinclude&gt;( ਬੁਤ) ਨੂੰ ਅਰ ਨ ਯਗੋਸ ਅਰ ਨਾ ਯਊਕ ਅਰ ਨਸਰ ਨੂੰ॥੨੩॥ ਅਰ
( ਇਹ ਲੋਗ ਐਸੀਆਂ ਹੀ ਬਾਤਾਂ ਸਮਝਾ ਸਮਝਾ ਕੇ) ਬਹੁਤ ਸਾਰਿਆਂ ਨੂੰ
ਗੁਮਰਾਹ ਕਰ ਚੁਕੇ ਹਨ। ਅਰ ਐਸੇ ਕਰ ਕਿ ਇਹਨਾਂ ਪਾਪੀਆਂ ਦੀ ਗੁਮਰਾਹੀ ( ਦਿਨੋ ਦਿਨ) ਵਧਦੀ ਹੀ ਚਲੀ ਜਾਵੇ ( ਕਿ ਆਖਰਕਾਰ ਕਸ਼ਟ
ਦੇ ਭਾਗੀ ਹੋਣ)॥ ੨੪॥ ( ਅਤ ਏਵ) ਆਪਣੀਆਂ ਹੀ ਸ਼ਰਾਰਤਾਂ ਦੇ
ਕਾਰਨੋਂ ਗਰਕ ਕਰ ਦਿਤੇ ਗਏ ( ਅਰ) ਫਿਰ ਦੋਜ਼ਖ ਵਿਚ ਪਾ ਦਿਤੇ ਗਏ
ਅਰ ਖ਼ੁਦਾ ਦੇ ਸਿਵਾ ਕੋਈ ਮਦਦਗਾਰ ਭੀ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਪਰਾਪਤ ਨਾ ਹੋਇਆ
॥੨੫॥ ਅਰ ਨੂਹ ਨੇ ( ਉਨਹਾਂ ਦੇ ਹਕ ਵਿਚ ਏਹ ਭੀ) ਸਾਪ
ਕਿ ਹੇ ਮੇਰੇ ਪਰਵਰਦਿਗਾਰ ( ਏਨ੍ਹਾਂ) ਕਾਫਰਾਂ ਵਿਚੋਂ ( ਕਿਸੇ ਜੀਵ
ਮਾਤ੍ਰ ਨੂੰ ਭੀ ਜੀਉਂਦਿਆਂ) ਨਾ ਛਡ ( ਕਿ) ਪ੍ਰਿਥਵੀ ਮਾਤ੍ਰ ਉਪਰ ਤੁਰਦਾ
ਫਿਰਦਾ (ਨਜ਼ਰ ਆਵੇ)॥੨੬॥ ਕਾਹੇ ਤੇ ਯਦੀ ਤੂੰ ਇਨਹਾਂ ਨੂੰ ਰਹਿਣ
ਦੇਵੇਂਗਾ ਤਾਂ ਏਹ ਤੇਰਿਆਂ ਬੰਦਿਆਂ ਨੂੰ ਗੁਮਰਾਹ ( ਹੀ) ਕਰਨਗੇ ਅਰ
ਏਹਨਾਂ ਥੀਂ ਜੋ ਅੰਸ ਚਲੇਗੀ ਓਹ ਭੀ ਬਦਕਾਰ ਕਾਫਰ ਕੱਟੇ ਹੀ ਹੋਣਗੇ
॥੨੭॥ ਹੇ ਮੇਰੇ ਪਰਵਰਦਿਗਾਰ ਮੈਨੂੰ ਅਰ ਮੇਰੇ ਮਾਤਾ ਪਿਤਾ ਨੂੰ ਅਰ ਜੋ
ਪੁਰਖ ਈਮਾਨ ਧਾਰ ਕੇ ਮੇਰੇ ਘਰ ਵਿਚ ( ਪਨਾਹ ਲੈਨੇ) ਆਇਆ ਹੈ
ਓਸ ਨੂੰ ਅਰ ( ਆਮ) ਈਮਾਨਧਾਰੀ ਮਰਦਾਂ ਅਰ ਈਮਾਨ ਧਾਰੀ ਇਸਤੀਆਂ ਨੂੰ ਬਖਸ਼ ਅਰ ਐਸਾ ਕਰ ਕਿ (ਏਨ੍ਹਾਂ) ਪਾਪੀਆਂ ਦਾ ਉਜਾੜਾ (ਰੋਜ
ਬਰੋਜ) ਵਧਦਾ ਚਲਿਆ ਜਾਏ॥੨੮॥ ਰੁਕੂਹ ੨॥
{{Center|&lt;poem&gt;{{xx-larger|'''ਸੂਰਤ ਜਿਨ ਮੱਕੇ ਵਿਚ ਉਤਰੀ ਅਰ ਇਸਦੀਆਂ'''
'''ਅਠਾਈ ਆਇਤਾਂ ਅਰ ਦੋ ਰੁਕੂਹ ਹਨ।'''}}&lt;/poem&gt;}}
{{gap}}( ਆਰੰਭ) ਅੱਲਾ ਦੇ ਨਾਮ ਨਾਲ ( ਜੋ) ਅਤੀ ਦਿਆਲੂ ( ਅਰ)
ਕਿਰਪਾਲੂ ਹੈ ( ਹੇ ਪੈ ੰਬਰ ਸਾਰਿਆਂ ਲੋਗਾਂ ਨੰ) ਜਿਤਾ ਦਿਓ ਕਿ ਮੇਰੇ
ਪਾਸ ( ਖੁਦਾ ਦੀ ਤਰਫੋਂ ਏਸ ਬਾਰਤਾ ਦੀ) ਆਕਾਸ਼ਬਾਣੀ ਆਈ ਹੈ ਕਿ
ਜਿਨਾਂ (ਦੂਤਾਂ) ਵਿੱਚੋਂ ਕੁਝ ਪੁਰਖਾਂ ਨੇ ( ਮੈਨੂੰ ਕਰਾਨ ਪੜ੍ਹਦਿਆਂ) ਸੁਣਿਆਂ
ਅਰ ( ਸੁਣਿਆਂ ਪਿਛੋਂ ਆਪਣਿਆਂ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਪਾਸ ਜਾ ਕੇ) ਕਹਿਆ ਕਿ
ਅਸਾਂ ਨੇ ਅਜੀਬ ( ਤਰਹਾਂ ਦਾ) ਕੁਰਾਨ ਸੁਣਿਆ॥ ੧॥ ਜੋ ਨੇਕ ਰਾਹ
ਦਿਖਾਉਂਦਾ ਹੈ ਸੋ ਅਸੀਂ ਓਸ ਉਪਰ ਈਮਾਨ ਧਾਰ ਬੈਠੇ ਅਰ ਅਸੀਂ ਤਾਂ
ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਪਰਵਰਦਿਗਾਰ ਦਾ ਸ਼ਰੀਕ ਨਹੀਂ ਠਹਿਰਾਵਾਂਗੇ॥੨॥&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>78ufdnizvqlumi125vugvc6hejmivrc</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>ਪੰਨਾ:ਕੁਰਾਨ ਮਜੀਦ (1932).pdf/679</title>
    <ns>250</ns>
    <id>63579</id>
    <revision>
      <id>183993</id>
      <parentid>176694</parentid>
      <timestamp>2024-12-13T04:37:38Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Taranpreet Goswami</username>
        <id>2106</id>
      </contributor>
      <origin>183993</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="4163" sha1="laf5ecjeboc9rvzk43jf7ny176oezvr" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Goswami jassu&quot; /&gt;{{rh|ਪਾਰਾ ੨੯|ਸੂਰਤ ਜਿਨ ੭੨|੬੭੯}}&lt;/noinclude&gt;ਅਰ ਸਾਡੇ ਪਰਵਰਦਿਗਾਰ ਦਾ ਵਡਾ ਉੱਚਾ ਪ੍ਰਤਾਪ ਹੈ ਓਸ ਨੇ ਨਾ ਤਾਂ
ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਜੋਰੂ ਬਣਾਇਆ ਅਰ ਨਾਂ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਬੇਟਾ ਬੇਟੀ॥੩॥
ਅਰ ਸਾਡੇ ਵਿਚੋਂ ਕਈਕ ( ਐਸੇ ਭੀ) ਅਹਿਮਕ ( ਹੋ ਗੁਜ਼ਰੇ ਹਨ ਜੋ)
ਖੁਦਾ ਦੀ ਨਿਸਬਤ ਵਧ ਵਧਕੇ ਬਾਤਾਂ ਬਨਾਇਆ ਕਰਦੇ ਸਨ॥੪॥
ਅਰ ਅਸੀਂ ਤਾਂ ਐਸਾ ਸਮਝਦੇ ਸਾਂ ਕਿ ( ਕੀ) ਆਦਮੀ ਅਰ ( ਕੀ)
ਜਿੰਨ ( ਕੋਈ ਭੀ) ਖ਼ੁਦਾ ਉਪਰ ਝੂਠ ਨਹੀਂ ਬੋਲ ਸਕਦਾ॥੫॥ ਅਰ
ਆਦਮੀਆਂ ਵਿੱਚੋਂ ਕੁਛ ਲੋਗ ਜਿੰਨਾਂ ਵਿਚੋਂ ਕਈਕੁ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਪਨਾਹ
ਪਕੜਿਆ ਕਰਦੇ ਸਨ ਤਾਂ ( ਏਸ ਕਰਕੇ) ਏਹਨਾਂ ਆਦਮੀਆਂ ਨੇ
ਜਿੰਨਾਂ ਨੂੰ ਹੋਰ ਭੀ ਵਧੇਰੇ ਹੰਕਾਰੀ ਕਰ ਦਿਤਾ॥੬॥ ਅਰ ਜਿਸ ਪ੍ਰਕਾਰ
ਤੁਸਾਂ ( ਜਿੰਨਾਂ) ਨੂੰ ਖਿਆਲ ਸੀ ਬਨੀ ਆਦਮ ਨੂੰ ਭੀ ਖਿਆਲ ਹੋਇਆ ਕਿ
( ਭੂਤ ਸਮੇਂ ਵਿੱਚ ਖ਼ੁਦਾ ਨੇ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਪੈਯੰਬਰ ਬਨਾ ਕੇ ਨਹੀਂ ਭੇਜਿਆ ਅਰ
ਅਗੇ ਭੀ) ਖੁਦਾ ਕਦੇ ਕਿਸੇ ਨੂੰ (ਪੈਯੰਬਰ ਬਨਾ ਕੇ) ਨਹੀਂ ਭੇਜੇਗਾ॥੭॥ ਅਰ
ਅਸਾਂ ਨੇ ਆਸਮਾਨ ਨੂੰ ( ਭੀ) ਟਟੋਲਿਆ ਤਾਂ ਪਾਇਆ ਕਿ ਬੜੀ ਮਜ਼ਬੂਤ
ਚੌਂਕੀਆਂ ਅਰ ਸੁਰਖ ਰੰਗ ਦੀਆਂ ਤਾਰਿਆਂ ( ਦੇ ਅੰਗਾਰਾਂ) ਨਾਲ ਭਰਿਆ
ਪਇਆ ਹੈ॥੮॥ ਅਰ ਪਹਿਲੇ ਤੋਂ ਆਸਮਾਨ ਵਿੱਚ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਟਿਕਾਣੇ ਸਨ
ਜਿਥੇ ਅਸੀਂ ਸੁਣਨ ਵਾਸਤੇ ( ਜਾ) ਬੈਠਿਆ ਕਰਦੇ ਸਾਂ ( ਪਰੰਤੂ) ਹੁਣ
ਕੋਈ ਸੁਣਨ ਦਾ ਯਤਨ ਕਰੇ ਤਾਂ ਇਕ ਅੱਗ ਦਾ ਅੰਗਾਰ (ਗੋਲਾ) ਆਪਣੇ
ਵਾਸਤੇ ਤਾਕ ਲਗਾਈ ( ਤਿਆਰ) ਪਾਇ॥੯॥ ਅਰ ਅਸੀਂ ਨਹੀਂ
(ਜਾਣਦੇ ਕਿ ( ਏਸ ਇੰਤਜ਼ਾਮ ਨਾਲ) ਧਰਤੀ ਦੇ ਰਹਿਣ ਵਾਲਿਆਂ ਨੂੰ
ਕੁਛ ਨੁਕਸਾਨ ਪਹੁੰਚਾਨਾ ਅਭੀਸ਼ਟ ਹੈ ਕਿੰਬਾ ਓਹਨਾਂ ਦੇ ਪਰਵਰਦਿਗਾਰ
ਦਾ ਸੰਕਲਪ ਓਹਨਾਂ ਦੇ ਹਕ ਵਿੱਚ ਬੇਹਤਰੀ ਕਰਨ ਦਾ ਹੈ॥੧੦॥ ਅਰ
ਸਾਡੇ ਵਿੱਚੋਂ ਕੁਛ ਤਾਂ ਨੇਕ ਹਨ ਅਰ ਕੁਛ ਹੋਰ ਤਰਹਾਂ ਦੇ ਹਨ ( ਭਾਵ)
ਸਾਡੇ ( ਭੀ) ਭਿੰਨ ੨ ਜਥੇ ਹੁੰਦੇ ਆਏ ਹਨ। ੧੧॥ ਅਰ ( ਹੁਣ)
ਅਸਾਂ ਨੇ ਸਮਝ ਲੀਤਾ ਕਿ ਅਸੀਂ ਨਾ ਤਾਂ ਧਰਤੀ ਉਪਰ ( ਰਹਿ ਕਰਕੇ
ਖ਼ੁਦਾ ਨੂੰ ਪਰਾਜੈ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹਾਂ ਅਰ ਨਾ ਕਿਸੇ ਪਾਸੇ ਭਜ ਕੇ ਉਸ ਨੂੰ
ਪਰਾਜੈ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹਾਂ॥ ੧੨॥ ਅਰੁ ਅਸਾਂ ਨੇ ਜਦੋਂ ਰਾਹ ਦੀ ਬਾਰਤਾਂ
ਸੁਣੀ ਤਾਂ ਅਸੀਂ ਉਸ ਨੂੰ ਮੰਨ ਗਏ ਬਸ ਜੋ ਪੁਰਖ ਆਪਣੇ ਪਰਵਰਦਿਗਾਰ
ਉਪਰ ਈਮਾਨ ਧਾਰੇਗਾ ਉਸ ਨੂੰ ਨਾ ਕਿਸੇ ਨੁਕਸਾਨ ਦਾ ਡਰ ਹੋਵੇਗਾ ਅਰ
ਨਾ (ਕਿਸੀ ਪਰਕਾਰ ਦੇ) ਅਤਿਆਚਾਰ ਦਾ॥੧੩॥ ਅਰ ਸਾਡੇ ਵਿੱਚੋਂ ਕਈਕ
ਤਾਂ ਫਰਮਾਂ ਬਰਦਾਰ ( ਬੰਦੇ) ਹਨ ਅਰ ਕਈਕ ( ਹੁਕਮ ਥੀਂ) ਅਮੋੜ
? ਤਾਈ ਕਰਦੇ ਹਨ ਤਾਂ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਫਰਮਾ ਬਰਦਾਰੀ (ਅਖ਼ਤਿਆਰ)&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>laf5ecjeboc9rvzk43jf7ny176oezvr</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>ਪੰਨਾ:ਕੁਰਾਨ ਮਜੀਦ (1932).pdf/680</title>
    <ns>250</ns>
    <id>63580</id>
    <revision>
      <id>183992</id>
      <parentid>176695</parentid>
      <timestamp>2024-12-13T04:34:40Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Taranpreet Goswami</username>
        <id>2106</id>
      </contributor>
      <origin>183992</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="4318" sha1="729wl71if7vkp33vn11cyg51werr0ht" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Goswami jassu&quot; /&gt;{{rh|੬੮੦|ਪਾਰਾ ੨੯|ਸੂਰਤ ਜਿਨ ੭੧}}&lt;/noinclude&gt;ਕੀਤੀ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਸੂਧਾ ਰਸਤਾ ਢੂੰਡ ਲੀਤਾ॥੧੪॥ ਅਰ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ
ਅਮੋੜਤਾਈ ਕੀਤੀ ਉਹ ( ਟੇਢੇ ਰਸਤੇ ਪੈ ਗਏ ਅਰ) ਅੰਤ ਨਰਕਾਂ
ਦੇ ਬਾਲਣ ਬਨ ਗਏ॥੧੫॥ ਅਰ ( ਹੇ ਪੈਯੰਬਰ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਕਹੋ ਕਿ
ਖ਼ੁਦਾ ਆਗਿਆ ਦੇਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਮੱਕੇ ਦੇ ਨਿਵਾਸੀਓ ਦੀਨ ਦੇ) ਸੂਧੇ ਮਾਰਗ ਉਪਰ
ਕਾਇਮ ਰਹਿੰਦੇ ਤਾਂ ਅਸੀਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਪਾਣੀ ਦੀ ਰੇਲ ਪੇਲ ਨਾਲ ਭਰਪੁਰ
ਕਰਦੇ॥ ੧੬॥ ਤਾਂ ਕਿ ਸਮੇਂ ਦੀ ਨਿਆਮਤ ਵਿਚ ਉਨਹਾਂ ( ਦੀ ਸ਼ੁਕਰ
ਗੁਜ਼ਾਰੀ) ਦੀ ਪਰੀਯਾਂ ਕਰੀਏ ਅਰ ਜੋ ਪੁਰਖ ਆਪਣੇ ਪਰਵਰਦਿਗਾਰ ਦੀ ਯਾਦ ਥੀਂ ਮਨਮੁਖਤਾਈ ਕਰੇਗਾ ਤਾਂ ਉਹ ਉਸ ਨੂੰ ਸਖਤ
ਕਸ਼ਟ ਵਿੱਚ ਲੈ ਜਾ ਦਾਖਲ ਕਰੇਗਾ॥੧੭॥ ਅਰ ਮਸੀਤਾਂ ਤਾਂ ਖ਼ੁਦਾ
( ਦੀ) ਹੀ ( ਪੂਜਾ) ਵਾਸਤੇ ਹਨ ਤਾਂ ( ਲੋਗੋ! ਏਹਨਾਂ ਵਿਚ) ਖ਼ੁਦਾ ਦੇ
ਸਾਥ ਕਿਸੇ ( ਹੋਰ) ਦਾ ਨਾਂ ਆਵਾਹਿਨ ਕਰੋ॥੧੮॥ ਅਰ ਜਦੋਂ ਖ਼ੁਦਾ ਦਾ
ਬੰਦਾ ( ਅਰਥਾਤ ਮੁਹੰਮਦ) ਖੁਦਾ ਦੀ ਪੂਜਾ ਕਰਨ ਵਾਸਤੇ ਖੜੇ ਹੁੰਦੇ
ਹਨ ਤਾਂ ( ਲੋਗ ਉਨਹਾਂ ਨੂੰ ਚਾਰ ਚੁਫੇਰਿਓਂ ਘੇਰੀ ਆਉਂਦੇ ਹਨ ਅਰ
ਤਾਂ ਸਮੀਪ ਹੈ ਕਿ ( ਉਨਹਾਂ ਨੂੰ) ਚੰਬੜ ਜਾਣ॥੧੯॥ਰੁਕੂਹ ੧॥

{{gap}}( ਹੇ ਪੈਯੰਬਰ ਏਨਹਾਂ ਲੋਗਾਂ ਨੂੰ) ਕਹੋ ਕਿ ਮੈਂ ਤਾਂ ਸਿਰਫ ਆਪਣ
ਪਰਵਰਦਿਗਾਰ ਦੀ ਪੂਜਾ ਕਰਦਾ ਹਾਂ ਅਰ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਉਸਦਾ ਸਾਂਝੀ ਨਹੀਂ
ਬਣਾਉਂਦਾ॥ ੨੦॥ ( ਹੇ ਪੈ ੰਬਰ ਏਨ੍ਹਾਂ ਲੋਗਾਂ ਨੂੰ। ਕਹੋ ਕਿ ਤੁਹਾਡਾ
ਹਾਣ ਅਥਵਾ ਲਾਭ ( ਕੁਛ ਭੀ) ਮੇਰੇ ਅਧੀਨ ਨਹੀਂ॥ ੨੧॥ ( ਹੇ
ਪੈਯੰਬਰ ਏਨਹਾਂ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ) ਕਹੋ ਕਿ ਖਦਾ ( ਦੇ ਕਰੋਧ) ਪਾਸੋਂ ਕੋਈ
ਭੀ ਮੈਨੂੰ ਓਟ ਨਹੀਂ ਦੇ ਸਕਦਾ ਅਰ ਨਾਂ ਓਸ ਦੇ ਸਿਵਾ ਕਿਤੇ ਮੈਨੂੰ ਠਿਕਾਣਾ
ਮਿਲ ਸਕਦਾ ਹੈ॥ ੨੨॥ ਮੇਰਾ ਬਚਾ ਤਾਂ ਏਸੇ ਵਿਚ ਹੈ ਕਿ ਖ਼ੁਦਾ ਦੀ ਤਰਫੋਂ
( ਜੋ ਆਗਿਯਾ ਆਈ ਹੈ ਲੋਗਾਂ ਨੂੰ) ਪਹੁੰਚਾ ਦੇਵਾਂ ਅਰ ਉਸ ਦੇ ਸੰਦੇਸੇ
( ਸਾਰਿਆਂ ਨੂੰ ਸੁਣਾ ਦੇਵਾਂ) ਅਰ ਜੋ ਸ਼ਖ਼ਸ ਅੱਲਾਂ ਅਰ ਉਸ ਦੇ ਰਸੂਲ
ਦੀ ਨਾ ਫੁਰਮਾਨੀ ਕਰੇਗਾ ਤਾਂ ਨਿਰਸੰਦੇਹ ਅੰਤ ਨੂੰ ਉਸ ਵਾਸਤੇ ਨਰਕਾਗਨੀ
ਹੈ ਜਿਸ ਵਿਚ ਉਹ ਲੋਗ ਸਦਾ ਵਾਸਤੇ ( ਨਿਤਰਾਂ ੨) ਰਹਿਣਗੇ॥ ੨੩॥
( ਪਰੰਤੂ ਕਾਫਰ ਤਾਂ ਉਸ ਸਮੇਂ ਤਕ ਏਨ੍ਹਾਂ ਬਾਤਾਂ ਨੂੰ ਮੰਨਣ ਵਾਲੇ ਨਹੀਂ)
ਜਦੋਂ ਤਕ ਉਸ ( ਕਸ਼ਟ) ਨੂੰ ਨਾ ਦੇਖ ਲੈਣ ਜਿਸਦੀ ਏਹਨਾਂ ਨਾਲ
ਪਰਤਿਯਾ ਕੀਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਤਾਂ ਉਸ ਵੇਲੇ ਏਨਹਾਂ ਨੂੰ ਮਾਲੂਮ ਹੋ ਜਾਵੇਗਾ ਕਿ
ਨੂੰ ਹੋ ਕਿਸ ਦੇ ਸਹਾਇਕ ਬੋਦੇ ( ਭਾਗੇ) ਹਨ ਅਰ ( ਕਿਸ ਦਾ) ਜਥਾ ( ਗਿਨਤੀ ਵਿਚ) ਨਯੂਨ ਹੈ॥੨੪॥ ( ਹੇ ਪੈ ੰਬਰ: ਏਹਨਾਂ ਲੋਗਾਂ ਨੁੰ) ਕਹੋ ਕਿ
ਨੂੰ ਜਿਸ ( ਕਸ਼ਟ) ਦੀ ਤੁਹਾਡੇ ਨਾਲ ਪਰਤਿਯਾ ਕੀਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਮੈਂ ਨਹੀਂ&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>729wl71if7vkp33vn11cyg51werr0ht</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>ਪੰਨਾ:ਕੁਰਾਨ ਮਜੀਦ (1932).pdf/681</title>
    <ns>250</ns>
    <id>63581</id>
    <revision>
      <id>183990</id>
      <parentid>176696</parentid>
      <timestamp>2024-12-13T04:29:22Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Taranpreet Goswami</username>
        <id>2106</id>
      </contributor>
      <origin>183990</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="3863" sha1="t70zk58znasut0a7jejvwxt3hedwpha" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Goswami jassu&quot; /&gt;{{rh|ਪਾਰਾ ੨੯|ਸੂਰਤ ਮੁਜ਼ਮਿਲ ੭੩|}}&lt;/noinclude&gt;ਜਾਣਦਾ ਕਿ ਉਹ ਸਮੀਪ ਹੈ ਅਥਵਾ ਮੇਰਾ ਪਰਵਰਦਿਗਾਰ ਇਕ ਖਾਸ ਸਮੇਂ
ਤਕ ਉਸ ਨੂੰ ਢਿਲ ਦੇਈ ਰਖੇਗਾ॥ ੨੫॥ ਉਸਨੂੰ ਗੁਪਤ ਦਾ ਗਿਆਨ ਹੈ ਤਾਂ
ਉਹ ਆਪਣੀਆਂ ਗੁਪਤ ਬਾਤਾਂ ਕਿਸੇ ਅਗੇ ਪਰਗਟ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ ਕਰਦਾ।੨੬॥
ਪਰੰਤੂ (ਹਾਂ ਆਪਣਿਆਂ) ਪਸੰਦ ਕੀਤਿਆਂ ਹੋਇਆ ਪੈ ੰਬਰਾਂ ਅਗੇ (ਭਲਾਈ
ਦਵਾਰਾ ਕੋਈ ਬਾਰਤਾ ਪਰਗਟ ਕਰਨੀ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹੈ) ਤਾਂ ਉਹ ( ਭੀ ਏਸ
ਭਲੀ ਰੀਤੀ ਨਾਲ ਕਿ) ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਅਗੇ ਔਰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਪਿਛੇ(ਫਰਿਸ਼ਤਿਆਂ
ਦਾ) ਪਹਿਰਾ ( ਉਨਹਾਂ ਦੇ ਸਾਥ) ਰਖਦਾ ਹੈ। ੨੭॥ ਤਾਂ ਕਿ ਦੇਖ ਲਵੇ
ਕਿ ਪੈਯੰਬਰਾਂ ਨੇ ਆਪਣੇ ਪਰਵਰਦਿਗਾਰ ਦੇ ਪੈਗ਼ਾਮ ( ਲੋਗਾਂ ਨੂੰ ਠੀਕ
ਰੀਤੀ ਨਾਲ) ਪਹੁੰਚਾ ਦਿਤੇ ਅਰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਸਾਰੇ ਵ੍ਯਵਹਾਰ ਉਸੇ ਦੇ
ਵਲਗਣ ( ਗਿਆਨ) ਵਿਚ ਹਨ ਅਰ ਉਸ ਨੇ ਸੰਪੂਰਣ ਵਸਤਾਂ ਦੀ
ਗਿਣਤੀ ( ਤਕ ਆਪਨੀ ਦ੍ਰਿਸ਼ਟੀ ਵਿੱਚ) ਕਰ ਰਖੀ ਹੈ॥੨੮॥
ਰਹ ੨॥
{{Center|&lt;poem&gt;{{xx-larger|'''ਸੂਰਤ ਮੁਜ਼ਮਿਲ ਮੱਕੇ ਵਿਚ ਉਤਰੀ ਅਰ ਇਸ'''
'''ਦੀਆਂ ਬੀਸ ਆਇਤਾਂ ਅਰ ਦੋ ਰੁਕੂਹ ਹਨ।'''}}&lt;/poem&gt;}}
{{gap}}( ਆਰੰਭ) ਅੱਲਾ ਦੇ ਨਾਮ ਨਾਲ ( ਜੋ) ਅਤੀ ਦਿਆਲੂ ( ਅਰ)
ਕਿਰਪਾਲੂ ( ਹੈ)। ਹੇ ( ਪੈ ੰਬਰ ਤੁਸੀਂ) ਜੋ ( ਵਹੀ ਦੇ ਭੈ ਨਾਲ) ਚਾਦਰ
ਲਪੇਟ ਕੇ ਪੜੇ ਹੋ॥ ੧॥ ਰਾਤੀ ( ਦੇ ਸਮੇਂ ਨਮਾਜ਼) ਵਿੱਚ ਖੜੇ ਰਹਿਆ
ਕਰੋ ( ਸੋ ਭੀ ਸਾਰੀ ਰਾਤ੍ਰੀ ਨਹੀਂ ਯਤ) ਸਾਰੀ ਰਾਤ੍ਰੀ ਨਾਲੋਂ ਨਯੂਨ
॥ ੨॥ ( ਅਰਥਾਤ) ਅਰਧ ਰਾਤ੍ਰੀ ਅਥਵਾ ਉਸ ਵਿੱਚੋਂ ( ਭੀ) ਬੋਹੜਾ
ਘਟ ਕਰ ਲੀਤਾ ਕਰੋ॥ ੩॥ ਅਥਵਾ ਅਧੀ ਨਾਲੋਂ ( ਕੁਛ) ਵਧਾ ਦਿਤਾ
ਕਰੋ ਅਰ ਕੁਰਾਨ ਨੂੰ ਖੂਬ ਠਹਿਰਾ ੨ ਕੇ ਪੜ੍ਹਿਆ ਕਰੋ॥੪॥ ਅਸੀਂ ਹੁਣੇ
ਹੀ ਤੁਹਾਡੇ ਉਪਰ ਇਕ ਬੜੇ ਭਾਰੀ ਹੁਕਮ ( ਅਰਥਾਤ ਸਤ ਉਪਦੇਸ਼) ਦਾ
ਬੋਝ ਪਾਉਣ ਵਾਲੇ ਹਾਂ। ੫॥ ( ਤਾਂ ਆਪਣੇ ਤਾਈਂ ਤਪਸਿਆ ਦਾ ਸਵਭਾਵ
ਪਾਓ ਨਿਰਸੰਦੇਹ ਰਾਤ੍ਰੀ ਦਾ ਉਠਣਾ(ਮਨ ਦਾ ਚੰਗਾ ਨਿ(ਨੀਵਿਆਂ ਕਰਦਾ
ਹੈ ਅਰ ਉਸ ਵੇਲੇ ਦੁਆ (ਪ੍ਰਸ਼ਨਾ) ਭੀ ਠੀਕ ( ਦਿਲੋਂ) ਨਿਕਲਦੀ ਹੈ
॥ ੬॥ (ਅਰ) ਦਿਨ ਦੇ ਵੇਲੇ ਤਾਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਵਿਆਖਿਆਨ ਤਥਾ ਸਿਖਸ਼ਾ ਵਿੱਚ
ਬੜੀ ਰੁਝ ਰਹਿਆ ਕਰੇਗੀ॥ ੭॥ ਅਰ ਆਪਣੇ ਪਰਵਰਦਿਗਾਰ ਦਾ ਨਾਮ
ਲੈਂਦੇ ਰਹੋ ਅਰ ( ਸਾਰਿਆਂ ਨਾਲੋਂ) ਟੁੱਟ ਕੇ ਓਸੇ ਦੇ ਹੋ ਰਹੋ॥੮॥
( ਅਰ ਕਾਹੇ ਤੇ ਉਹ) ਉਦੈ ਅਰ ਅਸਤ ( ਅਰਥਾਤ ਸਾਰੇ ਸੰਸਾਰ) ਦਾ
ਸਵਾਮੀ ਹੈ (ਅਰ) ਉਸ ਦੇ ਸਿਵਾ ਕੋਈ ਮਾਬੂਦ ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਉਸੇ ਨੂੰ&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>t70zk58znasut0a7jejvwxt3hedwpha</sha1>
    </revision>
    <revision>
      <id>183991</id>
      <parentid>183990</parentid>
      <timestamp>2024-12-13T04:30:26Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Taranpreet Goswami</username>
        <id>2106</id>
      </contributor>
      <origin>183991</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="3872" sha1="o91o2ll82sat9sl82y49r1axwa8epza" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Goswami jassu&quot; /&gt;{{rh|ਪਾਰਾ ੨੯|ਸੂਰਤ ਮੁਜ਼ਮਿਲ ੭੩|੬੮੧}}&lt;/noinclude&gt;ਜਾਣਦਾ ਕਿ ਉਹ ਸਮੀਪ ਹੈ ਅਥਵਾ ਮੇਰਾ ਪਰਵਰਦਿਗਾਰ ਇਕ ਖਾਸ ਸਮੇਂ
ਤਕ ਉਸ ਨੂੰ ਢਿਲ ਦੇਈ ਰਖੇਗਾ॥ ੨੫॥ ਉਸਨੂੰ ਗੁਪਤ ਦਾ ਗਿਆਨ ਹੈ ਤਾਂ
ਉਹ ਆਪਣੀਆਂ ਗੁਪਤ ਬਾਤਾਂ ਕਿਸੇ ਅਗੇ ਪਰਗਟ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ ਕਰਦਾ।੨੬॥
ਪਰੰਤੂ (ਹਾਂ ਆਪਣਿਆਂ) ਪਸੰਦ ਕੀਤਿਆਂ ਹੋਇਆ ਪੈ ੰਬਰਾਂ ਅਗੇ (ਭਲਾਈ
ਦਵਾਰਾ ਕੋਈ ਬਾਰਤਾ ਪਰਗਟ ਕਰਨੀ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹੈ) ਤਾਂ ਉਹ ( ਭੀ ਏਸ
ਭਲੀ ਰੀਤੀ ਨਾਲ ਕਿ) ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਅਗੇ ਔਰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਪਿਛੇ(ਫਰਿਸ਼ਤਿਆਂ
ਦਾ) ਪਹਿਰਾ ( ਉਨਹਾਂ ਦੇ ਸਾਥ) ਰਖਦਾ ਹੈ। ੨੭॥ ਤਾਂ ਕਿ ਦੇਖ ਲਵੇ
ਕਿ ਪੈਯੰਬਰਾਂ ਨੇ ਆਪਣੇ ਪਰਵਰਦਿਗਾਰ ਦੇ ਪੈਗ਼ਾਮ ( ਲੋਗਾਂ ਨੂੰ ਠੀਕ
ਰੀਤੀ ਨਾਲ) ਪਹੁੰਚਾ ਦਿਤੇ ਅਰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਸਾਰੇ ਵ੍ਯਵਹਾਰ ਉਸੇ ਦੇ
ਵਲਗਣ ( ਗਿਆਨ) ਵਿਚ ਹਨ ਅਰ ਉਸ ਨੇ ਸੰਪੂਰਣ ਵਸਤਾਂ ਦੀ
ਗਿਣਤੀ ( ਤਕ ਆਪਨੀ ਦ੍ਰਿਸ਼ਟੀ ਵਿੱਚ) ਕਰ ਰਖੀ ਹੈ॥੨੮॥
ਰਹ ੨॥
{{Center|&lt;poem&gt;{{xx-larger|'''ਸੂਰਤ ਮੁਜ਼ਮਿਲ ਮੱਕੇ ਵਿਚ ਉਤਰੀ ਅਰ ਇਸ'''
'''ਦੀਆਂ ਬੀਸ ਆਇਤਾਂ ਅਰ ਦੋ ਰੁਕੂਹ ਹਨ।'''}}&lt;/poem&gt;}}
{{gap}}( ਆਰੰਭ) ਅੱਲਾ ਦੇ ਨਾਮ ਨਾਲ ( ਜੋ) ਅਤੀ ਦਿਆਲੂ ( ਅਰ)
ਕਿਰਪਾਲੂ ( ਹੈ)। ਹੇ ( ਪੈ ੰਬਰ ਤੁਸੀਂ) ਜੋ ( ਵਹੀ ਦੇ ਭੈ ਨਾਲ) ਚਾਦਰ
ਲਪੇਟ ਕੇ ਪੜੇ ਹੋ॥ ੧॥ ਰਾਤੀ ( ਦੇ ਸਮੇਂ ਨਮਾਜ਼) ਵਿੱਚ ਖੜੇ ਰਹਿਆ
ਕਰੋ ( ਸੋ ਭੀ ਸਾਰੀ ਰਾਤ੍ਰੀ ਨਹੀਂ ਯਤ) ਸਾਰੀ ਰਾਤ੍ਰੀ ਨਾਲੋਂ ਨਯੂਨ
॥ ੨॥ ( ਅਰਥਾਤ) ਅਰਧ ਰਾਤ੍ਰੀ ਅਥਵਾ ਉਸ ਵਿੱਚੋਂ ( ਭੀ) ਬੋਹੜਾ
ਘਟ ਕਰ ਲੀਤਾ ਕਰੋ॥ ੩॥ ਅਥਵਾ ਅਧੀ ਨਾਲੋਂ ( ਕੁਛ) ਵਧਾ ਦਿਤਾ
ਕਰੋ ਅਰ ਕੁਰਾਨ ਨੂੰ ਖੂਬ ਠਹਿਰਾ ੨ ਕੇ ਪੜ੍ਹਿਆ ਕਰੋ॥੪॥ ਅਸੀਂ ਹੁਣੇ
ਹੀ ਤੁਹਾਡੇ ਉਪਰ ਇਕ ਬੜੇ ਭਾਰੀ ਹੁਕਮ ( ਅਰਥਾਤ ਸਤ ਉਪਦੇਸ਼) ਦਾ
ਬੋਝ ਪਾਉਣ ਵਾਲੇ ਹਾਂ। ੫॥ ( ਤਾਂ ਆਪਣੇ ਤਾਈਂ ਤਪਸਿਆ ਦਾ ਸਵਭਾਵ
ਪਾਓ ਨਿਰਸੰਦੇਹ ਰਾਤ੍ਰੀ ਦਾ ਉਠਣਾ(ਮਨ ਦਾ ਚੰਗਾ ਨਿ(ਨੀਵਿਆਂ ਕਰਦਾ
ਹੈ ਅਰ ਉਸ ਵੇਲੇ ਦੁਆ (ਪ੍ਰਸ਼ਨਾ) ਭੀ ਠੀਕ ( ਦਿਲੋਂ) ਨਿਕਲਦੀ ਹੈ
॥ ੬॥ (ਅਰ) ਦਿਨ ਦੇ ਵੇਲੇ ਤਾਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਵਿਆਖਿਆਨ ਤਥਾ ਸਿਖਸ਼ਾ ਵਿੱਚ
ਬੜੀ ਰੁਝ ਰਹਿਆ ਕਰੇਗੀ॥ ੭॥ ਅਰ ਆਪਣੇ ਪਰਵਰਦਿਗਾਰ ਦਾ ਨਾਮ
ਲੈਂਦੇ ਰਹੋ ਅਰ ( ਸਾਰਿਆਂ ਨਾਲੋਂ) ਟੁੱਟ ਕੇ ਓਸੇ ਦੇ ਹੋ ਰਹੋ॥੮॥
( ਅਰ ਕਾਹੇ ਤੇ ਉਹ) ਉਦੈ ਅਰ ਅਸਤ ( ਅਰਥਾਤ ਸਾਰੇ ਸੰਸਾਰ) ਦਾ
ਸਵਾਮੀ ਹੈ (ਅਰ) ਉਸ ਦੇ ਸਿਵਾ ਕੋਈ ਮਾਬੂਦ ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਉਸੇ ਨੂੰ&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>o91o2ll82sat9sl82y49r1axwa8epza</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>ਪੰਨਾ:ਕੁਰਾਨ ਮਜੀਦ (1932).pdf/682</title>
    <ns>250</ns>
    <id>63582</id>
    <revision>
      <id>183986</id>
      <parentid>176697</parentid>
      <timestamp>2024-12-13T04:27:07Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Taranpreet Goswami</username>
        <id>2106</id>
      </contributor>
      <origin>183986</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="3976" sha1="2df36cj3kbb32a10ox6s0krqtn7zler" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Goswami jassu&quot; /&gt;{{rh|੬੮੨|ਪਰਾ ੨੯|ਸੂਰਤ ਮੁਢਮਿਲ ੭੩}}&lt;/noinclude&gt;( ਆਪਣਾ) ਕਰਨ ਕਾਰਨ ਸਮਝੋ॥੯॥ ਅਰ ( ਕਾਫਰ) ਜੈਸੀਆਂ ੨
ਬਾਤਾਂ (ਤੁਹਾਡੀ ਨਿਸਬਤ) ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ ਉਨ੍ਹਾਂ ਉਪਰ ਸਬਰ ਕਰੋ ਅਰ
ਭਲੀ ਤਰਹਾਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨਾਲੋਂ ਅਲਗ ਥਲਗ ਰਹੋ। ੧੦॥ ਅਰ ( ਏਹ
ਜੋ ਝੂਠਿਆਰਨ ਵਾਲੇ ਖ਼ੁਸ਼ਹਾਲ ਲੋਗ ਹਨ ਸਾਨੂੰ ਅਰ ਏਨਹਾਂ ਨੂੰ ( ਆਪੋ
ਆਪਣੇ ਹਾਲ ਉਪਰ) ਰਹਿਣ ਦਿਓ ( ਅਸੀਂ ਏਹਨਾਂ ਨਾਲ ਭੁਗਤ ਲਵਾਂ
ਗੇ) ਅਰ ਏਹਨਾਂ ਨੂੰ ਥੋਹੜੀ ਸੀ ਮੋਹਲਤ ਦਿਓ॥੧॥ ਨਿਰਸੰਦੇਹ
ਸਾਡੇ ਏਥੇ (ਏਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਜਕੜਨ ਵਾਸਤੇ) ਬੇੜੀਆਂ ਅਰ ( ਏਨ੍ਹਾਂ
ਦੇ ਝੋਕ ਦੇਣ ਵਾਸਤੇ) ਨਰਕ॥ ੧੨॥ ਅਰ ( ਏਹਨਾਂ ਦੇ ਖਾਣ ਨੂੰ ਐਸਾ)
ਖਾਣਾ ਜੋ ਸੰਘੋਂ ਨਾਲੰਘੇ ਅਰ ( ਬਹੁ ਪਰਕਾਰ ਦੇ) ਭਿਆਨਕ ਕਸ਼ਟ
( ਮੌਜੂਦ) ਹਨ। ੧੩॥ ( ਅਰ ਏਹ ਅਜ਼ਾਬ ਉਨਹਾਂ ਨੂੰ ਉਸ ਦਿਨ ਹੋਣ
ਗੇ) ਜਦੋਂ ਕਿ ਧਰਤੀ ਔਰ ਪਰਬਤ ਹਿਲਣ ਲਗਣ ਗੇ ਅਰ ਪ੍ਰਬਤ
( ਇਕ ਦੂਸਰੇ ਨਾਲ ਟਕਰਾ ਕਰ ਰੇਤ ਦੇ) ਭਰ ਭਰੇ ਟਿਬੇ ਹੋ ਜਾਣਗੇ
॥੧੪॥ ( ਲੋਗੋ) ਜਿਸ ਤਰਹਾਂ ਅਸਾਂ ਨੇ ਫਰਊਨ ਦੀ ਤਰਫ ( ਮੂਸਾ
) ਪੈ ੰਬਰ ( ਬਨਾ ਕਰ) ਭੇਜਿਆ ਸੀ ਤੁਹਾਡੀ ਤਰਫ ਭੀ ( ਮੁਹੰਮਦ
ਨੂੰ) ਰਸੂਲ ( ਬਨਾ ਕਰ) ਭੇਜਿਆ ਹੈ ਜੋ ( ਕਿਆਮਤ ਦੇ ਦਿਨ) ਤੁਹਾਡੇ
ਮੁਕਾਬਲੇ ਵਿਚ ਗਵਾਹੀ ਦੇਣਗੇ॥੧੫॥ ਸੋ ਫਰਊਨ ਨੇ (ਉਸ) ਪੈਯੰਬਰ
ਦੀ ਆਗਿਆ ਭੰਗ ਕੀਤੀ ਤਾਂ ਅਸਾਂ ਨੇ ਉਸ ਨੂੰ ਬੜੇ ਵਬਾਲ ਵਿਚ
ਧਰ ਦਬਾਇਆ॥ ੧੬॥ ਬਸ ਯਦੀ ਤੁਸੀਂ ( ਭੀ) ਨਹੀਂ ਮੰਨੋਗੇ ਤਾਂ ਉਸ
ਦਿਨ ( ਦੀਆਂ ਮੁਸੀਬਤਾਂ) ਥੀਂ ਕਿਸ ਰੀਤੀ ਨਾਲ ਬਚ ਸਕੋਗੇ ਜੋ ( ਸਖਤੀ
ਦੇ ਮਾਰਿਆਂ) ਬਚਿਆਂ ਨੂੰ ( ਸਮੇਂ ਥੀਂ ਪਹਿਲੇ) ਬਿਧ ਕਰ ਦੇਵੇ॥੧੭॥
( ਅਰ) ਉਸ ਦਿਨ ਅਸਮਾਨ ਪਾਟ ਜਾਵੇਗਾ ( ਇਹ) ਖੁਦਾ ਦੀ ਪਰਤਿ
ਨੂੰ ( ਸੀ ਦੇਖ ਜੋ) ਹੋ ਕੇ ਹੀ ਰਹੇਗੀ॥੧੮॥ ਏਹ ਸਿਖਿਆ ( ਦੀਆਂ ਬਾਤਾਂ)
ਹਨ ਤਾਂ ਜੋ ਚਾਹੇ ਆਪਣੇ ਪਰਵਰਦਿਗਾਰ ਤਕ ( ਪਹੁੰਚਣੇ ਦਾ) ਰਸਤਾ
ਅਖਤਿਆਰ ਕਰੇ॥੧੯॥ ਰਕੂਹ ੧॥

{{gap}}( ਹੇ ਪੈਯੰਬਰ) ਤੁਹਾਡਾ ਪਰਵਰਦਿਗਾਰ ਜਾਣਦਾ ਹੈ ਕਿ ਤੁਸੀਂ
ਅਰ ਕੁਝ ਲੋਗ ਜੋ ਤੁਹਾਡੇ ਸਾਥ ਹਨ ( ਕਦੇ) ਦੋ ਤਿਹਾਈ ਰਾਤ੍ਰੀ ਦੇ
ਸਮੀਪ ਅਰ ( ਕਦੇ) ਅਧੀ ਰਾਤੀ ਅਰ ( ਕਦੇ) ਤਿਹਾਈ ਰਾਤੀ ( ਨਮਾਜ਼
ਵਿਚ) ਖੜੇ ਰਹਿੰਦੇ ਹੋ ਅਰ ਦਿਨ ਰਾਤ੍ਰੀ ਦਾ ( ਠੀਕ) ਅੰਦਾਜ਼ਾ ਅਲਾ
ਹੀ ਕਰ ਸਕਦਾ ਹੈ ਉਸ ਨੂੰ ਮਾਲੂਮ ਹੈ ਕਿ ਤੁਸੀਂ ਉਸਨੂੰ ਪੂਰਾ ਨਹੀਂ ਕਰ
ਸਕਦੇ ( ਅਰਥਾਤ ਨਬਾਹ ਨਹੀਂ ਸਕਦੇ) ਤਾਂ ਉਸ ਨੇ ਤੁਹਾਡੇ ਹਾਲ ਉਪਰ
ਦਯਾ ਕੀਤੀ ( ਅਰ ਵਕਤ ਦੀ ਕੈਦ ਉਠਾ ਦਿਤੀ) ਤਾਂ ( ਹੁਣ ਤਹਜਦ ਵਿਚ)&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>2df36cj3kbb32a10ox6s0krqtn7zler</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>ਪੰਨਾ:ਕੁਰਾਨ ਮਜੀਦ (1932).pdf/683</title>
    <ns>250</ns>
    <id>63583</id>
    <revision>
      <id>183985</id>
      <parentid>176698</parentid>
      <timestamp>2024-12-13T04:24:49Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Taranpreet Goswami</username>
        <id>2106</id>
      </contributor>
      <origin>183985</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="3821" sha1="4s6xjexoge425hvtji97daq0fi1bp4n" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Goswami jassu&quot; /&gt;{{rh|ਸੂਰਤ ਮੁਦਸਰ ੭੪|ਪੀਰਾਂ ੨੯|੬੮੩}}&lt;/noinclude&gt;ਅਸਾਨੀ ਨਾਲ ਜਿਤਨਾ ਕੁਰਾਨ ਪੜ੍ਹਿਆਜਾਵੇ ਪੜ੍ਹ ਲੀਤਾ ਕਰੋ ਉਸਨੂੰ ਮਾਲੂਮ
ਹੈ ਕਿ ਤੁਸਾਂ ਵਿਚੋਂ ਕਈਕੁ ( ਆਦਮੀ) ਬੀਮਾਰ ਪੜ ਜਾਣਗੇ ਅਰ ਕਈਕ
ਖੁਦਾ ਦੇ ਫ਼ਜ਼ਲ ( ਅਰਥਾਤ ਅਜੀਉਕਾ ਦੀ) ਤਲਾਸ਼ ਵਿਚ ( ਏਧਰ ਓਧਰ)
ਦੇਸ ਵਿਚ ਯਾਤ੍ਰਾ ਕਰ ਰਹੇ ਹੋਵੋਗੇ ਅਰ ਕਈਕ ਖੁਦਾ ਦੇ ਰਾਹ ਵਿਚ ( ਵੈਆਂ) ਨਾਲ ਲੜਦੇ ਹੋਣਗੇ ਤਾਂ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਕੁਰਾਨ ( ਤਹਜਦ ਵਿਚ) ਆਸਾਨੀ
ਨਾਲ ਪੜ੍ਹਿਆ ਜਾਵੇ ਪੜ੍ਹ ਲੀਤਾ ਕਰੋ ਅਰ ( ਪੰਜ) ਨਮਾਜ਼ਾਂ
ਪੜ੍ਹਦੇ ਰਹੋ ਅਰਜ਼ਕਾਤ ਦੇਂਦੇ ਰਹੋ ਅਰ ( ਜ਼ਕਾਤ ਥੀਂ ਅਲਗ) ਅੱਲਾ
ਖ਼ੁਸ਼ ਦਿਲੀ ਨਾਲ ਰਿਣ( ਭੀ) ਦਿਤਾ ਕਰੋ। ਅਰ ਜੋ ਨੇਕੀ ( ਭੀ) ਆਪਣੇ
ਵਾਸਤੇ ਪਹਿਲੋਂ ਤੋਂ ਹੀ ( ਪਰਲੋਕ ਵਾਸਤੇ) ਭੇਜ ਦਿਓਗੇ ਓਸ ਨੂੰ
ਅੱਲਾ ਦੇ ਪਾਸ ( ਚਲ ਕੇ) ਪਾਓਗੇ ਕਿ ਉਹ ( ਤੁਹਾਡੇ ਹਕ ਵਿਚ
ਸੰਸਾਰੀ ਫਾਇਦਿਆਂ ਨਾਲੋਂ) ਬਹੁਤ ਉਤਮ ਹੈ ਅਰ ਉਸਦਾ ਫਲ ਭੀ
ਬਹੁਤ ਬੜਾ ਹੈ ਤਾਂ ਅਲਾ ਪਾਸੋਂ ( ਆਪਣਿਆਂ ਪਾਪਾਂ ਦੀ) ਖਿਸ਼ਮਾਂ ਮੰਗਦੇ
ਰਹਿਆ ਕਰੋ ਨਿਰਸੰਦੇ ਅਲਾ ਬੜਾ ਬਖਸ਼ਣੇ ਵਾਲਾ ਮੇਹਰਬਾਨ ਹੈ
॥੨੦॥ ਰਹ ੨॥
{{Center|&lt;poem&gt;{{xx-larger|'''ਸੂਰਤ ਮੁਦਸਰ ਮੱਕੇ ਵਿਚ ਉਤਰੀ ਅਰ ਇਸ ਦੀਆਂ'''
'''ਛਵਿੰਜਾਂ ( ੫੬) ਆਇਤਾਂ ਅਰ ਦੋ ਰੁਕੂਹ ਹਨ।'''}}&lt;/poem&gt;}}
{{gap}}( ਆਰੰਭ) ਅੱਲਾ ਦੇ ਨਾਮ ਨਾਲ ( ਜੋ) ਅਤੀ ਦਿਆਲੂ ( ਅਰ)
ਕਿਰਪਾਲੂ ( ਹੈ) ਹੇ ( ਪੈਯੰਬਰ ਤੁਸੀਂ) ਜੋ ( ਵਹੀ ਦੇ ਡਰ ਨਾਲ) ਚਾਦਰ
ਲਪੇਟੇ ਪੜੇ ਹੋ॥੧॥ ਉਠੋ! ਅਰ ( ਲੋਗਾਂ ਨੂੰ ਖੁਦਾ ਦੇ ਕਸ਼ਟ ਥੀਂ)
ਡਰਾਓ॥੨॥ ਅਰ ਆਪਣੇ ਪਰਵਰਦਿਗਾਰ ਦੀਆਂ ਵਡਿਆਈਆਂ ਵਰਨਨ
ਕਰੋ॥ ੩॥ ਅਰ ਆਪਣਿਆਂ ਕਪੜਿਆਂ ਨੂੰ ( ਭਲੀ ਭਾਂਤ)
ਸਾਫ ਸੁਥਰੇ॥ ੪॥ ਅਰ ਮੈਲ ਥੀਂ ਅਲਗ ਰਖੋ॥ ੫॥ ਅਰ
( ਪੈਗੰਬਰੀ ਉਪਦੇਸ਼ਾਂ ਨੂੰ) ਬੜਾ ਕੰਮ ਸਮਝ ਕੇ ( ਲੋਗਾਂ ਉਪਰ) ਅਹਿਸਾਨ ਨਾ ਰਖੋ॥੬॥ ਅਰ(ਪੈਗੰਬਰੀ ਉਪਦੇਸ਼ ਵਿਚ ਜੋ ਕਠਿਨਤਾਈਆਂ ਪ੍ਰਾਪਤ
ਹੋਣ ਉਨ੍ਹਾਂ ਉਪਰ) ਆਪਣੇ ਪਰਵਦਿਗਾਰ (ਦੀ ਪ੍ਰਸੰਨਤਾਈ) ਵਾਸਤੇ ਸਬਰ
ਕਰੋ॥੭॥ ਫੇਰ ਜਦੋਂ ਨਰਸਿੰਗਾ ਬਜਾਇਆ ਜਾਵੇਗਾ॥੮॥ ਤਾਂ ਉਹ ਦਿਨ
ਕਾਫਰਾਂ ਦੇ ਹਕ ਵਿਚ ਐਸਾ ਕਠਿਨ ਦਿਨ ਹੋਵੇਗਾ॥੯॥ ਕਿ ਉਸ ਵਿਚ (ਕੁਝ
ਭੀ) ਆਸਾਨੀ ਨਹੀਂ ਹੋਵੇਗੀ॥੧੦॥ ( ਹੇ ਪੈਯੰਬਰ) ਸਾਨੂੰ ਅਰ ਉਸ
( ਅਭਾਗੇ) ਨੂੰ ( ਆਪਣੇ ਆਪਣੇ ਹਾਲ ਉਪਰ) ਰਹਿਣ ਦੇਓ ( ਕਿ
ਅਸੀਂ ਉਸ ਨਾਲ ਭਗਤ ਲਵਾਂਗੇ) ਜਿਸ ਨੂੰ ਅਸਾਂ ਨੇ ਅਕੇਲਾ ( ਅਰਥਾਤ&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>4s6xjexoge425hvtji97daq0fi1bp4n</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>ਪੰਨਾ:ਕੁਰਾਨ ਮਜੀਦ (1932).pdf/684</title>
    <ns>250</ns>
    <id>63584</id>
    <revision>
      <id>183983</id>
      <parentid>176699</parentid>
      <timestamp>2024-12-13T04:22:26Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Taranpreet Goswami</username>
        <id>2106</id>
      </contributor>
      <origin>183983</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="4022" sha1="4ijp38cnp6tbn39xj5b34vy27ci9lps" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Goswami jassu&quot; /&gt;{{rh|੬੮੪|ਪਾਰਾ ੨੯|ਹੂਰਤ ਮੁਦਸਰ ੭੪}}&lt;/noinclude&gt;ਅਤੀ ਬੇ ਸਾਮਾਨ) ਪੈਦਾ ਕੀਤਾ। ੧੧। ਅਰ ( ਫੇਰ) ਉਸ ਨੂੰ ਬਹੁਤ
ਧਨ ਮਾਲ ਪ੍ਰਦਾਨ ਕੀਤਾ॥ ੧੨॥ ਅਰ ( ਮਾਲ ਥੀਂ ਸੇਵਾ) ਪਤ੍ਰ ( ਜੋ
ਓਸ ਦੇ ਸਾਥ ਲੜਨ ਮਰਨ ਨੂੰ) ਮੌਜੂਦ ਹਨ॥ ੧੩॥ ਅਰਹਰ ਪ੍ਰਕਾਰ
ਦਾ ( ਸਾਂਸਾਰਿਕ) ਸਾਮਾਨ ਉਸ ਦੇ ਵਾਸਤੇ ਇਕਤ੍ਰ ਕਰ ਦਿਤਾ॥੧੪॥
ਇਸ ਪਰ ਭੀ ਉਹ (ਇਹ ਮਿੱਥਿਆ) ਕਲਪਨਾਂ ਲਗਾਈ ਬੈਠਾ ਹੈ ਕਿ ਅਸੀਂ
( ਆਖਰਤ ਵਿਚ ਉਸ ਨੂੰ ਕੁਛ) ਹੋਰ ( ਭੀ) ਦੇਵਾਂਗੇ॥੧੫॥ ਸੋ ਏਹ
ਤਾਂ ਹੋਣਾਂ ਨਹੀਂ ( ਲਾਹੇ ਤੇ) ਓਹ ਸਾਡੀਆਂ ਆਇਤਾਂ ਦਾ ਵਿਰੋਧੀ ਸੀ
॥੧੬॥ ਅਸੀਂ ਝਬਦੇ ਂ ਹੀ ਉਸ ਨੂੰ ਸਖਤ ਕਸ਼ਟ ਵਿਚ ਆਵੇਢਿਤ
ਕਰਾਂਗੇ॥ ੧੭॥( ਕਾਹੇ ਤੇ ਜਦੋਂ ਉਸ ਨੂੰ ਕੁਰਾਨ ਦੀ ਨਿਸਬਤ ਪੁਛਿਆ
ਗਇਆ ਤਾਂ) ਉਸ ਨੇ ਸੋਚਿਆ ਅਰ ਅਟਕਲ ਦੋੜਾਈ॥੧੮॥
ਤਾਂ ਓਸ ਨੂੰ ( ਖੁਦਾ ਦੀ) ਮਾਰ ( ਦੇਖੋ ਤਾਂ) ਕੈਸਾ ਅਟਕਲ ਪੰਚੁ (ਮਾਰਿਆ)
॥੧੯॥ ਫੇਰ ਓਸ ਨੂੰ(ਖ਼ੁਦਾ ਦੀ) ਮਾਰ(ਦੇਖੋ ਤਾਂ)ਕੈਸਾ ਅਟਕਲ ਪੱਚੂ(ਮਾਰਿਆ)
॥ ੨੦॥ ਫੇਰ (ਦੁਬਾਰਾ) ਸੋਚਿਆ॥੨੧॥ ਫੇਰ ਘੂਰੀ ਵਟੀ ਅਰ ਭੈੜਾ
ਜੇਹਿਆ ਬੂਥਾ ਬਣਾਇਆ॥੩੨॥ ਫੇਰ ਪਿਠ ਫੇਰ ਕੇ ਤੁਰਦਾ ਹੋਇਆ ਅਰ
ਕੇ ਘਮੰਡ ਵਿਚ ਆ ਗਇਆ॥ ੨੩॥ ਅਰੁ ਨ ਗਾ ਕਹਿਣ ਕਿ ਏਹ ( ਕੁਰਾਨ)
ਤਾਂ ਬਸ ( ਇਕ ਤਰਹਾਂ ਦਾ) ਜਾਦੂ ਹੈ ਜੋ ( ਅਗਲਿਆਂ ਥੀਂ) ਚੱਲਿਆ
ਆਉਂਦਾ ਹੈ॥੨੪॥ ਏਹ ( ਕੁਰਾਨ) ਤਾਂ ਬਸ ( ਕਿਸੇ) ਆਦਮੀ ਦੀ
ਰਚਨਾ ਹੈ॥ ੨੫॥ ( ਸੋ) ਬਲਾਤਕਾਰ ਹੀ ਅਸੀਂ ਉਸ ਨੂੰ ( ਲੈਜਾ ਕੇ)
ਦੋਜ਼ਖ ਵਿਚ ਝੋਕ ਦੇਵਾਂਗੇ॥ ੨੬॥ ਅਰ ( ਹੇ ਪਯੰਬਰ ਤੁਸੀਂ) ਕੀ ਸਮਝੇ
ਕਿ ਦੋਜ਼ਖ ਹੈ ਕੀ ਚੀਜ਼ ੧॥੨੭॥ ਉਹ ਨਾਂ ਤਾਂ ਬਾਕੀ ਰਖੇ ਂਅਰ ਨਾ
ਛਡੇ॥੨੮॥ ( ਅਰ ਆਦਮੀ ਦੇ ਤਨ) ਬਦਨ ਨੂੰ ( ਮਾਰ ਕੇ) ਝੁਲਸ
ਦੇਵੇ ੨੯॥ ਉਸ ਉਪਰ ਉੱਨੀ ( ਪਹਿਰੇ ਦਾਰ) ਹਨ॥੩੦॥ ਅਰ
ਅਸਾਂ ਨੇ ਨਰਕਾਂ ਦੇ ਪਹਿਰੇਦਾਰ ( ਆਦਮੀ ਨਹੀਂ ਪ੍ਰਤਯੁਤ) ਫਰਿਸ਼ਤੇ ਹੀ
ਬਨਾਏ ਹਨ ਅਰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ( ਉੱਨੀਆਂ ਦੀ) ਗਣਨਾ ( ਭੀ) ਏਸ ਭਾਵ
ਉਪਰ ਨਿਯਤ ਕੀਤੀ ਹੈ ਕਿ ਜੋ ਲੋਗ ( ਲੈ ਦੇ) ਮੁਨਕਰ ਹਨ ਉਨਹਾਂ
( ਏਹਨਾਂ ਬਾਤਾਂ ਕਰਕੇ) ਹੋਰ ਪਰੇਸ਼ਾਨੀ ਅਧਿਕ ਹੋਵੇ ( ਅਰ) ਤਾ ਕਿ
ਕਿਤਾਬਾਂ ਵਾਲੇ ( ਸੁਣਦਿਆਂ ਸਾਰ) ਹੀ ਨਿਸਚਾ ਕਰ ਲੈਣ ਅਰ ਜੋ
ਮੁਸਲਮਾਨ ਹਨ ( ਏਨ੍ਹਾਂ ਬਾਤਾਂ ਕਰਕੇ) ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਈਮਾਨ ਹੋਰ ਅ
ਧਿਕ ਹੋਵੇ ਅਰ ਪੁਸਤਕ ਵਾਲੇ ਅਰ ( ਮੁਸਲਮਾਨ ਏਨ੍ਹਾਂ ਬਾਤਾਂ ਵਿਚ
ਕਿਸੀ ਤਰਹਾਂ ਦਾ) ਭ੍ਰਮ ਨਾ ਕਰਨ ਅਰ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਦਿਲਾਂ ਵਿਚ
( ਨਫਾਕ ਦਾ) ਰੋਗ ਹੈ ਅਰ ਜੋ ( ਖੁਲਮਖੁਲੇ) ਕਾਫਰ ਹਨ ( ਸੁਣ&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>4ijp38cnp6tbn39xj5b34vy27ci9lps</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>ਪੰਨਾ:ਕੁਰਾਨ ਮਜੀਦ (1932).pdf/685</title>
    <ns>250</ns>
    <id>63585</id>
    <revision>
      <id>183981</id>
      <parentid>176700</parentid>
      <timestamp>2024-12-13T04:21:04Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Taranpreet Goswami</username>
        <id>2106</id>
      </contributor>
      <origin>183981</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="4089" sha1="jzbrh2wi9whzsxmzbz8d584lz7hps2b" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Goswami jassu&quot; /&gt;{{rh|ਪੀਰਾ ੨੬|ਸੂਰਤ ਮੁਦਸਰ ੭੪|੬੮੫}}&lt;/noinclude&gt;)ਬੋਲ ਪੈਣ ਕਿ ਐਸੀਆਂ ਬਾਤਾਂ ਦੇ ਕਹਿਣ ਨਾਲ ਖ਼ੁਦਾ ਦੀ ਕੀ ਇੱਛਿਆ
ਹੈ।( ਹੋ ਪੈ ੰਬਰ) ਇਸੀ ਪ੍ਰਕਾਰ ਹੀ ਖ਼ੁਦਾ ਜਿਸ ਨੂੰ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹੈ ਗੁਮਰਾਹ ਕਰਦਾ ਹੈ ਅਰ ਜਿਸ ਨੂੰ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹੈ ਸਚਾ ਮਾਰਗ ਦਿਖਾਉਂਦਾ ਹੈ
ਹੈ ਅਰ ਤੁਹਾਡੇ ਪਰਵਰਦਿਗਾਰ ( ਦੀ ਸ੍ਰਿਸ਼ਟੀ) ਦੇ ਲਸ਼ਕਰਾਂ ਦਾ ਹਾਲ ਉਸ
ਦੇ ਸਿਵਾ ਕੋਈ ਨਹੀਂ ਜਾਣਦਾ ਅਰ ਏਨ੍ਹਾਂ ਬਾਤਾਂ ਥੀਂ ਲੋਗਾਂ ਨੂੰ ਉਪਦੇਸ਼
ਦੇਣਾ ਅਭੀਸ਼ਟ ਹੈ ਹੋਰ ਬਸ॥ ੩੧॥ ਰਕੂਹ ੧॥

{{gap}}(ਸਾਨੂੰ) ਚੰਦ੍ਰਮਾਂ ਦੀ ਸੌਗੰਦ ਸਚ ਤਾਂ ਇਹ ਹੈ ਕਿ॥੩੨॥ ਅਰ
ਰਾਤੀਂ ਦੀ ਜਦੋਂ ਜਾਣ ਲਗੇ॥ ੩੩॥ ਅਰ ਪ੍ਰਤ(ਕਾਲ) ਦੀ ਜਦੋਂ ਰੋਸ਼ਨੀ ਹੋ
ਜਾਏ॥੩੪॥ ਕਿ ( ਕਿਆਮਤ ਦੀਆਂ) ਬੜੀਆਂ ੨ ਮੁਸੀਬਤਾਂ ਵਿਚੋਂ ਇਹ
( ਦੋਜ਼ਖ ਭੀ ਆਪਣੇ ਥਾਂ) ਇਕ ਹੀ ( ਮੁਸੀਬਤ) ਹੈ ( ਅਰਥਾਤ ਸਾਰਿਆਂ
ਨਾਲੋਂ ਵਡੀ ਹੈ)।੩੫।( ਏਹ) ਆਦਮੀ ਦੇ ਡਰਾਉਣ ਨੂੰ ( ਬਸ ਹੈ)
॥ ੩੬॥( ਪਰੰਤੂ ਉਸੇ ਨੂੰ ਜੋ ਤੁਹਾਡੇ ਵਿਚੋਂ ਅਗੇ ਵਧਣਾ ਚਾਹੇ ਅਥਵਾ ਪਿਛੇ
ਹਟਣਾ ( ਚਾਹੇ)॥੩੭॥ ਹਰ ਪੁਰਖ ਆਪਣੇ ਕਰਮਾਂ ਦੇ ਬਦਲੇ ਵਿਚ ਫਸ
ਰਹਿਆ ਹੈ ( ਅਰਥਾਤ ਗਿਰਵੀ ਹੈ॥ ੩੮॥ ਪਰੰਤੂ ਜਿਨਹਾਂ ਦੇ ਕਰਮ ਪੜ੍ਹ
ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਸੱਜੇ ਹੱਥ ਵਿਚ ਦਿਤੇ ਗਏ ਹੋਣਗੇ॥ ੩੯॥(ਉਹ ਫਾਹੀ ਥੀਂ ਛੁਟ
ਕੇ ਬਹਿਸ਼ਤ ਦਿਆਂ) ਬਾਗਾਂ ਵਿਚ (ਹੋਣਗੇ)॥੪੦।(ਅਰ)ਗੁਨਹਾਂਗਾਰਾਂ ਨੂੰ ਪੁਛ
ਰਹੇ ਹੋਣਗੇ॥੪੧॥ ਕਿ ਕੌਣ ਚੀਜ ਤੁਹਾਨੂੰ ਦੋਜ਼ਖ ਵਿਚ ਲੈ ਆਈ
॥੪੨॥ ਓਹ ਕਹਿਣਗੇ ਅਸੀਂ ਨਾਂ ਤਾਂ ਨਮਾਜ਼ ਪੜਿਆ ਕਰਦੇ ਸੀ॥ ੪੩॥
ਅਰ ਨਾਂ ਅਸੀਂ ( ਕਿਸੇ) ਮੁਹਤਾਜ ਨੂੰ ਪ੍ਰਸ਼ਾਦ ਛਕਾਇਆ ਕਰਦੇ ਸੀ
॥੪੪॥ ਅਰ ( ਦੀਨ ਦੀਆਂ ਬਾਤਾਂ ਦੇ ਬਾਰੇ ਵਿਚ) ਜੋ ਲੋਗ ( ਬੇਹੂਦਾ)
ਬਕਵਾਸ ਕੀਤਾ ਕਰਦੇ ਸਨ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਸੰਗੀ ਹੋਕੇ ਅਸੀਂ ਭੀ ਬਕਵਾਸ
ਕੀਤਾ ਕਰਦੇ ਸੇ॥੪੫॥ ਅਰ ( ਏਸ ਥੀਂ ਛੂਟ) ਅਸੀਂ ( ਮੁੱਢੋਂ)
ਬਦਲੇ ਦੇ ਦਿਨ ਨੂੰ ( ਹੀ) ਨਹੀਂ ਮੰਨਦੇ ਸੀ॥੪੬॥ ਇਥੋਂ ਤਕ ਕਿ
( ਮਰਿਆਂ ਪਿਛੋਂ ਅੱਖੀਆਂ ਨਾਲ ਦੇਖਿਆ ਤਾਂ) ਸਾਨੂੰ ਯਕੀਨ ਆਇਆ
॥੪੭॥ ਤਾਂ ( ਉਸ ਵੇਲੇ) ਕਿਸੇ ਸਫਾਰਸ਼ੀ ਦੀ ਸਫਾਰਸ਼ ਏਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਕੰਮ
ਨਾ ਆਵੇਗੀ॥੪੮॥

{{gap}}( ਪਰੰਤੂ) ਹੁਣ ਏਹਨਾਂ ਲੋਗਾਂ ਨੂੰ ਕੀ (ਬਲਾ ਮਾਰ ਗਈ) ਹੈ
ਕਿ ਉਪਦੇਸ਼ ਪਾਸੋਂ ( ਇਸ ਤਰਹਾਂ) ਬੇਮੁਖੀ ਕਰਦੇ ਹਨ॥੪੯॥ ਕਿ
ਮਾਨੋ ਉਹ ( ਜੰਗਲੀ) ਗਧੇ ਹਨ॥੫੦॥ ( ਅਰ) ਸ਼ੇਰ ( ਦੀ ਸੂਰਤ)
ਪਾਸੋਂ ਡਰਕੇ ਭਜਦੇ ਹਨ॥ ੫੧॥ ਯੁਤ ਏਹਨਾਂ ਦੇ ਤਾਂ ਏਹ
ਹੌਸਲੇ ਹਨ ਕਿ ਇਨਹਾਂ ਵਿਚੋਂ ਹਰ ਪੁਰਖ ਨੂੰ ਖੁਲੇ ਹੋਏ ( ਆਸਮਾਨੀ)&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>jzbrh2wi9whzsxmzbz8d584lz7hps2b</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>ਪੰਨਾ:ਕੁਰਾਨ ਮਜੀਦ (1932).pdf/686</title>
    <ns>250</ns>
    <id>63586</id>
    <revision>
      <id>183980</id>
      <parentid>176701</parentid>
      <timestamp>2024-12-13T04:18:54Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Taranpreet Goswami</username>
        <id>2106</id>
      </contributor>
      <origin>183980</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="3782" sha1="dp3xblr4us509ytobniqod7thir1dku" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Goswami jassu&quot; /&gt;{{rh|੬੮੬|ਪੀਰਾਂ ੨੯|ਸੂਰਤ ਕਿਆਮਤ ੭੫}}&lt;/noinclude&gt;ਚਮਿਤਕਾਰ (ਸਹੀਫੇ) ਦਿਤੇ ਜਾਣ॥੫੨॥ ਸੋ ਏਹ ਤਾਂ ਹੋਣਾ ਹੀ ਨਹੀਂ ਪਤ
ਯਤ ( ਬਾਰਤਾ ਏਹ ਹੈ ਕਿ ਏਹ ਲੋਗ) ਲੈ ਪਾਸੋਂ ਹੀ ਨਹੀਂ ਡਰਦੇ॥੫੩॥
(ਅਰ ਏਸੇ ਕਰਕੇ ਕੁਰਾਨ ਨਹੀਂ ਸੁਣਨਾ ਚਾਹੁੰਦੇ) ਤੋਂ ਏਹ ਝਖ ਮਾਰਨ
ਦੀ ਬਾਰਤਾ ਹੈ ਕਾਹੇ ਤੇ ਕੁਰਾਨ ( ਤਾਂ ਸਿਰ ਥੀਂ ਲੈਕੇ ਪੈਰਾਂ ਤਕ) ਸਿ
ਰੂਪ ਹੈ॥ ੫॥ ਤਾਂ ਜੋ ਚਾਹੇ ਇਸ ਨੂੰ ਸੋਚੇ (ਸਮਝੇ)॥ ੫੫॥ ਅਰ ਈਸ਼ਵਰੀ ਇਛਿਯਾ ਬਿਨਾਂ ਤਾਂ ( ਏਹ ਲੋਗ) ਸੋਚਣੇ ( ਸਮਝਣੇ) ਵਾਲੇ ਹੈਨ
ਨਹੀਂ ਉਸ ਦੀ (ਕੇਹਰੀ) ਸ਼ਾਨ ( ਤਾਂ) ਇਹ ਹੈ ਕਿ ( ਬੰਦਿਆਂ ਨੂੰ) ਉਸ
ਪਾਸੋਂ ਡਰਨਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਅਰ (ਉਸ ਦੀ) ਸ਼ਾਨ ( ਰਹੀਮੀ) ਏਹ ਹੈ
ਕਿ ( ਉਹ ਬੰਦਿਆਂ ਦੇ ਗੁਨਾਂਹ) ਮਾਫ ਕਰਦਾ ਹੈ॥੫੬॥ਰੁਕੂਹ॥੨॥
{{Center|&lt;poem&gt;{{xx-larger|'''ਸੂਰਤ ਕਿਆਮਤ ਮੱਕੇ ਵਿਚ ਉਤਰੀ ਅਰ ਇਸ'''
'''ਦੀਆਂ ਚਾਲੀ ਆਇਤਾਂ ਅਰ ਦੋ ਰਹ ਹਨ।'''}}&lt;/poem&gt;}}
{{gap}}( ਆਰੰਭ) ਅੱਲਾ ਦੇ ਨਾਮ ਨਾਲ ( ਜੋ) ਅਤੀ ਦਿਆਲੂ ( ਅਰ)
ਕਿਰਪਾਲੂ ( ਹੈ) ਅਸੀਂ ਦੇ ਦਿਨ ਦੀ ਸੌਗੰਦ ਕਰਦੇ ਹਾਂ॥੧॥
ਅਰ ( ਹੋਰ ਆਦਮੀ ਦੇ) ਦਿਲ ਦੀ ਸੌਗੰਧ ਖਾਂਦੇ ਹਾਂ ਜੋ ( ਓਸ ਨੂੰ ਬੁਰੇ
ਕੰਮ ਉਪਰ) ਮੁਲਾਮਤ ਕੀਤਾ ਕਰਦਾ ਹੈ॥੨॥ (ਕਿ ਕਿਆਮਤ ਦੇ
ਦਿਨ ਸਭ ਲੋਗ ਸਰਾਜੀਤ ਕੀਤੇ ਜਾਣਗੇ) ਕੀ ਆਦਮੀ ( ਐਸਾ)
ਖਿਆਲ ਕਰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਅਸੀਂ ਓਸ ਦੀਆਂ ਹੱਡੀਆਂ ਨੂੰ ( ਓਸ ਦਿਆਂ
ਮਰਿਆਂ ਪਿਛੋਂ ਫੇਰ) ਇਕੱਤਰ ਨਾ ਕਰਾਂਗੇ? ਜ਼ਰੂਰ ਇਕੱਤਰ ਕਰਾਂਗੇ
॥ ੩॥ ਅਰ ਅਸੀਂ ਏਸ ਬਾਰਤਾ ਉਪਰ ਸਾਮਰਥ ਹਾਂ ਕਿ ਓਸ ਦੀ ਗੰਢ ੨
( ਓਸ ਦੇ ਅਸਲੀ) ਟਿਕਾਣੇ ਸਿਰ ਬਨਾ ਦੇਈਏ॥੪॥ ਪ੍ਰਯਤ
( ਬਾਰਤਾ ਏਹ ਹੈ ਕਿ) ਆਦਮੀ ( ਏਸ ਕਾਰਨੋਂ ਕਿਆਮਤ ਨੂੰ ਨਹੀਂ
ਮੰਨਦਾ ਕਿ ਓਹ) ਚਾਹੁੰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਅਗੋ ਨੂੰ ਭੀ ( ਬਿਨਾਂ ਖੌਫ ਖਤਰੇ ਥੀਂ)
ਖੁਦਾ ਦੀ ਨਾ ਫਰਮਾਨੀ ਕਰਦਾ ਰਹੇ॥੫॥ ਅਰ (ਆਲੰਕਾ ਦੀ ਰੀਤੀ
ਨਾਲ) ਪੁਛਦਾ ਹੈ ਕਿ ਭਲਾ ਕਿਆਮਤ ਦਾ ਦਿਨ ਕਦੋਂ ਹੋਵੇਗਾ ੧॥
ਤਾਂ ਜਦੋਂ ( ਖੌਫ ਥੀਂ ਮਾਰਿਆਂ) ਅਖੀਆਂ ਤਾੜੇ ਲਗ ਜਾਣ॥੭॥
ਅਰ ਚੰਦ ਗ੍ਰਸਿਆ ਜਾਵੇ॥ ੮॥ ਅਰ ਸੂਰਜ ਚੰਦ੍ਰ ( ਦੋਨੇ) ਇਕ
ਜਗਾ ਕਰ ਦਿਤੇ ਜਾਣ॥੯॥ ਓਸ ਦਿਨ ਆਦਮੀ ਬੋਲ ਉਠੇਗਾ ਕਿ
ਹੁਣ ਕਿਧਰ ਨੂੰ ਭਜਕੇ ਜਾਈਏ॥੧੦॥ ਸੋ ( ਹੇ ਪੁਰਖਾ) ਭੇਜਿਆ
ਤਾਂ ਜਾਵੇਗਾ ਨਹੀਂ ( ਓਸ ਦਿਨ) ਕਿਤੇ ਢੋਈ ਨਹੀਂ॥੧੧॥ ( ਅਰ)
ਓਸ ਦਿਨ ਟਿਕਾਣਾ ( ਹੋਵੇਗਾ ਤਾਂ) ਤੇਰੇ ਪਰਵਰਦਿਗਾਰ ਦੇ ( ਹੀ)
੬॥&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>dp3xblr4us509ytobniqod7thir1dku</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>ਪੰਨਾ:ਕੁਰਾਨ ਮਜੀਦ (1932).pdf/687</title>
    <ns>250</ns>
    <id>63587</id>
    <revision>
      <id>183979</id>
      <parentid>176702</parentid>
      <timestamp>2024-12-13T04:16:56Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Taranpreet Goswami</username>
        <id>2106</id>
      </contributor>
      <origin>183979</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="4062" sha1="saq93ss8c9u6mizwwhuh6q6ka5tce0w" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Goswami jassu&quot; /&gt;{{rh|ਪਾਰਾ ੨੯|ਸੂਰਤ ਕਿਆਮਤ ੭੫|੬੮੭}}&lt;/noinclude&gt;ਪਾਸ ਹੋਵੇਗਾ॥੧੨॥ ਓਸ ਦਿਨ ਆਦਮੀ ਨੂੰ ਜਿਤਾ ਦਿਤਾ ਜਾਵੇਗਾ ਕਿ
ਕੈਸੇ ਕਰਮ ਓਸ ਨੇ ( ਪਹਿਲੋਂ ਤੋਂ ਪ੍ਰਲੋਕ ਦੇ ਵਾਸਤੇ ਬਣਾ ਕੇ) ਭੇਜੇ ਹਨ
ਅਰ ਕੈਸੇ ਚਿੰਨ੍ਹ ( ਓਹ ਸੰਸਾਰ ਵਿਚ) ਪਿਛੇ ਛੱਡ ਆਇਆ ਹੈ॥੧੩॥
ਯੁਤ ( ਖੁਦ) ਆਦਮੀ ਆਪਣੀ ਜਾਨ ਪਰ ਕੋਟੀ ਰੂਪ (ਹੁਜਤ) ਹੈ॥੧੪॥
ਭਾਵੇਂ ਓਹ ( ਆਪਣੇ ਤਾਂਈ ਨਿਰਦੋਖ ਸਿਧ ਕਰਨ ਵਾਸਤੇ ਕਿਤਨੇ
ਹੀ) ਬਹਾਨੇ ਪੇਸ਼ ਕਰਿਆ ਕਰੇ॥ ੧੫॥ ( ਹੇ ਪੈਯੰਬਰ) ਵਹੀ ਦੇ
( ਯਾਦ ਕਰਨ ਵਾਸਤੇ) ਆਪਣੀ ਜ਼ਬਾਨ ਨਾ ਚਲਾਉਣ ਲਗਿਆ ਕਰੋ
ਤਾਂ ਕਿ ਤੁਹਾਨੂੰ ਵਹੀ ਜਲਦ ਹੀ ਯਾਦ ਹੋ ਜਾਵੇ॥ ੧੬॥( ਤੁਹਾਨੂੰ)
ਕੁਰਾਨ ਦਾ ਯਾਦ ਕਰਾ ਦੇਣਾ ਅਰ ਓਸ ਦਾ ਪੜ੍ਹਾ ਦੇਣਾ ਸਾਡਾ ਕੰਮ ਹੈ
॥੧੭॥ਤਾਂ ਜਦੋਂ ਅਸੀਂ ( ਜਬਰਾਈਲ ਫਰਿਸ਼ਤੇ ਦਵਾਰਾ) ਕੁਰਾਨ
ਪੜਾ ਚੁਕਿਆ ਕਰੀਏ ਤਾਂ ( ਓਸ ਦੇ ਪਿਛੇ ਤੁਸੀਂ ਭੀ) ਓਸ ( ਫਰਿਸ਼ਤੇ
(ਦੇ ਪੜ੍ਹਨੇ ਦੀ ਪੈਰਵੀ ਕੀਤਾ ਕਰੋ।! ੧੮। ਫੇਰ ਓਸ ਦਾ ਸਮਝਾ ਦੇਣਾ
( ਭੀ) ਸਾਡਾ ਹੀ ਕੰਮ ਹੈ॥੧੯॥ (ਗਲ ਕਾਹਦੀ ਤੁਹਾਨੂੰ ਜਲਦੀ ਨਹੀਂ
ਕਰਨੀ ਚਾਹੀਦੀ) ਪਰੰਤੂ ਤੁਸੀਂ ( ਆਦਮ ਦੀ ਅੰਸ਼ ਕੁਛ ਹੋ ਹੀ ਜਲਦ
ਹੀ ਬਾਜ਼ ਅਰ ਏਸੇ ਵਾਸਤੇ) ਸੰਸਾਰ ਨੂੰ ( ਜੋ ਮੌਜੂਦ ਹੈ) ਦੋਸਤ ਰਖਦੇ ਹੋ
॥੨੦॥ ਅਰ ਆਖਰਤ ਨੂੰ ਛਡ ਬੈਠੇ ਹੋ॥੨੧॥ ਓਸ ਦਿਨ ਬਹੁਤ (ਲੋਗਾਂ
ਦੇ)ਮੁਖੜੇ ਤੇ ਤਰੋ ਤਾਜ਼ਾ (ਉੱਜਲ)॥੨੨॥ (ਟਕ ਟਕੀ ਬਨੀ) ਆਪਨੇ ਪਰਵਰਦਿਗਾਰ ਨੂੰ ਦੇਖ ਰਹੇ ਹੋਣਗੇ॥ ੨੩॥ ਅਰ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਮੂੰਹ ਉਸ
ਦਿਨ ਬੁਰੇ ਬਣ ਰਹੇ ਹੋਣਗੇ॥੨੪॥ ਕਾਹੇ ਤੇ ਉਹ) ਸਮਝ ਰਹੇ ਹਨ
ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਸਾਥ ਐਸੀ ਸਖਤੀ ਕੀਤੀ ਜਾਣ ਨੂੰ ਹੈ ਜੋ ( ਉਨਹਾਂ ਦੇ)
ਲਕ ਤੋੜ ਦੇਵੇਗੀ॥੨੫॥ ਸੁਣੋ ਜੀ, ਜਦੋਂ ( ਜਾਨ ਬਦਨ ਵਿਚੋਂ ਖਿਚ
ਕਰਕੇ ਗਲ ਦੇ) ਹਸ ਤਕ ਆ ਪਹੁੰਚੇਗੀ॥੨੬॥ ਅਰ ( ਮਰਨ ਵਾਲੇ
ਦੇ ਸੋਝੀ ਦਾਰ) ਚੀਕਾਂ ਮਾਰ ਉੱਠਣਗੇ ਕਿ ( ਹਾਇ) ਕੋਈ ਝਾੜਨ ਵਾਲਾ
ਹੈ? ( ਤਾਂ ਏਸ ਨੂੰ ਆਣ ਕੇ ਝਾੜੇ)॥ ੨੭॥ ਅਰ ਉਸ ( ਬੀਮਾਰ) ਨੂੰ
ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਹੋ ਜਾਵੇਗਾ ਕਿ ( ਹੁਣ) ਇਹ ( ਸੰਸਾਰ ਵਿਚੋਂ) ਜੁਦਾਈ
( ਦਾ ਸਮਾਂ) ਹੈ॥ ੨੮॥ ਅਰ (ਜਾਨਕਨੀ ਦੀ ਤਕਲੀਫ ਨਾਲ ਇਕ
ਪੈਰ ਦੀ) ਪਿੰਨੀ ( ਦੂਸਰੇ ਪੈਰ ਦੀ) ਪਿੰਨੀ ਨਾਲ ਲਿਪਟ (੨) ਜਾਵੇਗੀ
॥੨੯॥( ਹੇ ਪੁਰਖ ਜਦੋਂ ਇਹ ਦਸ਼ਾ ਹੋਵੇਗੀ) ਉਸ ਦਿਨ ( ਤੈਨੂੰ) ਆਪਣੇ
ਪਰਵਰਦਿਗਾਰ ਦੀ ਤਰਫ ਚਲਨਾ ਹੋਵੇਗਾ॥੩੦॥ ਰਹ ੧॥

{{gap}}ਤਾਂ ( ਗਾਫਲ ਪੁਰਖ ਨੇ ਜੀਉਂਦੇ ਜੀ) ਨਾ ਤਾਂ ( ਖੁਦਾ ਦੇ ਕਲਾਮ
ਨੂੰ) ਸਚਿਆਂ ਜਾਣਿਆਂ ਅਰ ਨਾ ਨਮਾਜ਼ ਪੜ੍ਹੀ॥ ੩੧॥ ਪ੍ਰਤਯਤ (ਉਲਟਾ)&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>saq93ss8c9u6mizwwhuh6q6ka5tce0w</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>ਪੰਨਾ:ਕੁਰਾਨ ਮਜੀਦ (1932).pdf/688</title>
    <ns>250</ns>
    <id>63588</id>
    <revision>
      <id>183977</id>
      <parentid>176703</parentid>
      <timestamp>2024-12-13T04:14:58Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Taranpreet Goswami</username>
        <id>2106</id>
      </contributor>
      <origin>183977</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="3795" sha1="hehb2twjv8foe2mlqtxl302fdjgogmg" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Goswami jassu&quot; /&gt;{{rh|੬੮੮|ਪਾਰਾ ੨੯|ਸੂਰਤ ਦਾਹਿਰ ੭੬}}&lt;/noinclude&gt;ਝੂਠਿਆਰਿਆ ਅਰ ( ਖੁਦਾ ਦੇ ਹੁਕਮਾਂ ਥੀਂ ਮਨਮੁਖਤਾਈ ਕੀਤੀ। ੩੨॥ ਫੇਰ (ਵਿਆਖਿਯਾਨ ਦੀ ਸਭਾ ਵਿਚੋਂ ਉੱਠਕੇ) ਆਕੜਿਆ ਹੋਇਆ ਆ ਪਣੇ ਘਰ ਦੇ ਪਾਸੇ ਤੁਰਦਾ ਹੋਇਆ॥੩੩॥ਤਾਂ ( ਕਿਆਮਤ ਦੇ ਦਿਨ ਓਸ ਨੂੰ ਕਹਿਆ ਜਾਵੇਗਾ ਕਿ) ਹੇ ਪੁਰਖ ਤੇਰੇ ਉਪਰ ਤੂਫ ਹੈ ਫੇਰ ( ਤੁਫ ਉਪਰ) ਤੁਫ ਹੈ॥ ੩੪॥ ਫੇਰ ( ਹੇ ਪੁਰਖ) ਤੇਰੇ ਉਪਰ ਤੁਫ ਹੈ ਫੇਰ (ਤਫ ਉੱਪਰ) ਤਫ ਹੈ॥ ੩੫॥ ਕੀ ਆਦਮੀ ( ਐਸਾ) ਸੰਕਲਪ ਕਰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਸ ਨੂੰ (ਬਿਨ ਪੁਛੇ ਗਿਛੇ) ਐਸੇ ਹੀ ਛੱਡ ਦਿਤਾ ਜਾਵੇਗਾ? ॥੩੬॥ ਕੀ ( ਆਦਿ ਵਿਚ) ਉਹ ਬੀਰਜ ਦੀ ਇਕ ਬਿੰਦ ਨਹੀਂ ਰਹਿਆ ਜੋ (ਇਸਤ੍ਰੀ ਦੇ ਗਰਭਾਸ਼ਯ ਵਿਚ) ਪਰਦਾਨ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ?॥੩੭॥ ਫੇਰ ਲੋਥੜਾ ਹੋਇਆ ਫੇਰ (ਖੁਦਾ ਨੇ ਉਸ ਨੂੰ ਦੂਸਰੀ ਸੂਰਤ ਦਾ) ਬਣਾਇਆ ਫੇਰ ਉਸਦੇ ਜੋੜ ਬੰਦ ਦਰੁਸਤ ਕੀਤੇ॥੩੮॥ ( ਇਥੋਂ ਤਕ) ਕਿ ਅੰਤ ਨੂੰ ਉਸ ਦੀਆਂ ਦੋ ਕਿਸਮਾਂ ਕੀਤੀਆਂ ( ਅਰਥਾਤ) ਪੁਰਖ ਇਸਤ੍ਰੀ ॥੩੯॥ ਕੀ ਉਹ (ਖ਼ੁਦਾ ਜਿਸ ਨੇ ਏਹ ਕੁਛ ਕੀਤਾ ਲੈ ਦੇ ਦਿਨ) ਮੁਰਦਿਆਂ ਦੇ ਸਰਜੀਤ ਕਰਨ ਨੂੰ ਸਾਮਰਥ ਨਹੀਂ ਹੈ॥੪੦॥ ਕੂਹ ੨॥ 
{{Center|&lt;poem&gt;{{xx-larger|'''ਸੂਰਤ ਦਾਹਰ ਮੱਕੇ ਵਿਚ ਉਤਰੀ ਅਰ ਇਸ ਦੀਆਂ''' 
'''ਇਕੱਤੀ (੩੧) ਆਇਤਾਂ ਅਰ ਦੋ ਰੁਕੂਹ ਹਨ।'''}}&lt;/poem&gt;}} {{gap}}( ਪ੍ਰਭ) ਅੱਲਾ ਦੇ ਨਾਮ ਨਾਲ ( ਜੋ) ਅਤੀ ਦਿਆਲੂ ( ਅਰ) ਕਿਰਪਾਲੂ ( ਹ) ਨਿਰਸੰਦੇਹ ਆਦਮੀ ( ਦੀ ਜਾਤੀ) ਉਪਰ ( ਐਡੇ ( ਹੈ ਵਡੇ ਭਾਰੇ ਸਮੇਂ ਵਿਚੋਂ ਇਕ ਐਸਾ ਸਮਾਂ ( ਭੀ) ਪ੍ਰਾਪਤ ਹੋ ਚੁਕਾ ਹੈ ਕਿ ਓਹ ਕੋਈ ਵਸਤੂ ਵਰਨਣ ਕਰਨ ਦੇ ਯੋਗ ਨਹੀਂ ਸੀ॥ ੧॥ ਅਸਾਂ ਨੇ ਆਦਮੀ ਨੂੰ ਤਰਕੀਬ ਦਿਤੇ ਹੋਏ ਵੀਰਜ ਥੀਂ ਪੈਦਾ ਕੀਤਾ ( ਅਰ ਆਸ਼ਾ ਏਹ ਸੀ) ਕਿ ਓਸ ( ਦੀ ਨੇਕੀ ਬਦੀ) ਦੀ ਪ੍ਰੀਯਾ ਕਰੀਏ। ਫੇਰ ਏਸੇ ਵਾਸਤੇ ਅਸਾਂ ਓਸ ਨੂੰ ਸੁਣਦਾ ਵੇਖਦਾ ਬਣਾਇਆ॥ ੨॥ ( ਪੁਨ ਅਸਾਂ ਨੇ) ਓਸ ਨੂੰ ( ਧਰਮ ਦਾ) ਮਾਰਗ ( ਭੀ) ਦਿਖਾਇਆ ( ਫੇਰ ਹੁਣ ਕਾਰ ਆਦਮੀ ਦੇ ਹਨ) ਜਾਂ ਤਾਂ ਧੰਨਵਾਦ ਕਰਨੇ ਵਾਲੇ ਹਨ ( ਅਰਥਾਤ ਮੁਸਲਮਾਨ) ਕਿੰਬਾ ਅਕਿਰਤਘਨ (ਅਰਥਾਤ ਕਾਫਰ॥੩॥ ਅਸਾਂ ਨੇ ਕਾਫਰਾਂ ਵਾਸਤੇ ਜੰਜੀਰਾਂ ਅਰ ਲੋਕਾਂ ਅਰ ( ਦੋਜ਼ਖ ਦੀ) ਦਗਦਗਾਂਦੀ ਹੋਈ ਅਗਨੀ ( ਏਹ ਵਸਤੂਆਂ) ਤਿਆਰ ਕਰ ਰਖੀਆਂ ਹਨ॥ ੪॥ ਨਿਰਸੰਦੇਹ ( ਜੋ ਲੋਗ) ਸੁਕਰਮੀ ( ਹਨ ਆਖਰ ਨੂੰ ਐਸੇ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਦੇ) ਪਿਆਲੇ ਪੀਣਗੇ ਜਿਸ ਵਿਚ ਕਾਫੂਰ (ਦੇ ਪਾਣੀ) ਦਾ ਮਿਲਾਪ ਹੋਵੇਗਾ&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>hehb2twjv8foe2mlqtxl302fdjgogmg</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>ਪੰਨਾ:ਕੁਰਾਨ ਮਜੀਦ (1932).pdf/689</title>
    <ns>250</ns>
    <id>63589</id>
    <revision>
      <id>183975</id>
      <parentid>183766</parentid>
      <timestamp>2024-12-13T04:10:21Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Taranpreet Goswami</username>
        <id>2106</id>
      </contributor>
      <origin>183975</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="4113" sha1="ct8rcieazwp4wgvpmkmtqalm2lj5flk" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Goswami jassu&quot; /&gt;{{rh|ਪਾਰਾ ੨੬|ਸੂਰਤ ਦਾਹਰ ੭੬|੬੮੯}}&lt;/noinclude&gt;੫॥ (ਅਰ ਕਾਫੂਰ ਦੇ ਪਾਣੀ ਦਾ ਇਕ) ਸਰ (ਹੋਵੇਗਾ) ਜਿਸ ਦਾ
ਪਾਣੀ ਅੱਲਾ ਦੇ (ਖਾਸ) ਬੰਦੇ ਪੀਣਗੇ (ਅਰ ਜਿਥੇ ਚਾਹੁਣਗੇ) ਓਸ
(ਸਰ) ਨੂੰ ਵਗਾ ਕੇ ਲੈ ਜਾਣਗੇ॥ ੬॥ (ਏਹ ਉਹ ਲੋਗ ਹਨ ਜੋ ਆਪਣੀਆਂ)
ਮੰਨਤਾਂ ਪੂਰੀਆਂ ਕਰਦੇ ਹਨ ਅਰ ਓਸ (ਕਿਆਮਤ ਦੇ) ਦਿਨ ਥੀਂ
ਡਰਦੇ ਹਨ ਜਿਸ ਦੀ ਮੁਸੀਬਤ (ਆਮ ਸਰਬ ਥਾ) ਵਿਸਤ੍ਰਿਤ ਹੋਈ
ਹੋਈ ਹੋਵੇਗੀ॥੭॥ ਅਰ ਖ਼ੁਦਾ ਦਾ ਪ੍ਰੇਮ ਕਰਕੇ ਮੁਹਤਾਜ ਅਰ ਮਾਂ ਮਹਿਟਰ
ਅਰ ਕੈਦੀ ਨੂੰ ਭੋਜਨ ਛਕਾ ਦੇਂਦੇ ਹਨ॥੮॥ (ਅਰ ਓਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਦਸ ਭੀ ਦੇਂਦੇ
ਹਨ ਕਿ) ਅਸੀਂ ਤਾਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਕੇਵਲ ਖੁਦਾ ਦੀ ਪ੍ਰਸੰਨਤਾਈ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨ
ਵਾਸਤੇ ਛਕਾਉਂਦੇ ਹਾਂ ਸਾਨੂੰ ਤੁਹਾਡੇ ਪਾਸੋਂ (ਨਾ ਕੋਈ) ਬਦਲਾ ਅਭੀਸ਼ਟ
ਹੈ ਅਰ ਨਾ ਧੰਨਵਾਦ॥੯॥ ਸਾਨੁੰ ਆਪਨੇ ਪਰਵਰਦਿਗਾਰ ਪਾਸੋਂ
ਓਸ ਦਿਨ ਦਾ ਭੈਆ ਰਹਿਆ ਹੈ ਜਦੋਂ ਲੋਗ (ਰੰਜ ਨਾਲ) ਮੂੰਹ ਵਟੀ
ਤੀਊੜੀ ਚੜ੍ਹਾਈ ਹੋਈ ਹੋਣਗੇ॥੧੦॥ ਤਾਂ ਖੁਦਾ ਨੇ (ਭੀ) ਓਸ ਦਿਨ
ਦੀ ਬਿਪਤਾ ਵਿਚੋਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਬਚਾ ਲੀਤਾ ਅਰ ਉਨਹਾਂ ਨੂੰ ਭਲੀ ਭਾਂਤ
ਅਰ ਪਰਸੰਨ ਸਮੇਂ ਨਾਲ ਲਿਆ ਮਿਲਾਇਆ॥ ੧੧॥ ਅਰ
ਜੈਸਾ ਉਹਨਾਂ ਨੇ (ਸੰਸਾਰ ਵਿਚ) ਸਬਰ ਕੀਤਾ ਉਸ ਦੀ ਪ੍ਰਤਿਨਿਧੀ ਵਿਚ
(ਰਹਿਣ ਵਾਸਤੇ) ਸਵਰਗ ਅਰ (ਪਹਿਰਨ ਵਾਸਤੇ) ਪਟੰਬਰ ਬਸਤਰ
ਪਰਦਾਨ ਕੀਤੇ॥੧੨॥ ਸਵਰਗ ਵਿਚ ਤਖਤਾਂ ਉਪਰ ਉਪਧਾਨ ਲਗਾਈ
ਬੈਠੇ ਹੋਣਗੇ (ਸਮਾਂ ਐਸਾ ਸਮਾਨ ਯੋਗ ਹੋਵੇਗਾ ਕਿ) ਉਥੇ ਨਾਂ ਤਾਂ
ਉਨਹਾਂ ਨੂੰ (ਸੂਰਜ ਦੀ) ਗਰਮੀ ਪਰਤੀਤ ਹੋਵੇਗੀ ਅਰ ਨਾਂ (ਪਾਲੇ ਦੀ)
ਸਰਦੀ॥੧੩॥ ਅਰੁ ਦਰਖਤਾਂ ਦੇ ਸਾਏ (ਹਨ ਕਿ) ਉਨਹਾਂ ਉਪਰ ਝੁਕ
ਰਹੇ ਹਨ ਅਰ ਫਲ (ਹਨ ਕਿ ਸਰਬ ਸਮੇਂ) ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਸਵਾਧੀਨ ਹਨ
(ਕਿ ਜਿਸ ਤਰਹਾਂ ਚਾਹੁਣ ਅਰ ਜਦੋਂ ਚਾਹੁਣ ਤੋਡ਼ਨ ਅਰ ਖਾ ਲੈਣ)
॥੧੪॥ ਅਰ ਉਨਹਾਂ ਤੇ ਚਾਂਦੀ ਦੇ ਪੁਤਰਾਂ ਅਰ ਆਬਖੋਰਿਆਂ ਦਾ ਦੌਰ (ਚਕਰ) ਚਲ ਰਹਿਆ ਹੋਵੇਗਾ (ਅਰ ਓਹ ਐਸੇ ਸਾਫ) ਹੋਣਗੇ (ਜੈਸੇ) ਦਰਪਣ
॥੧੫॥(ਪਰੰਤੂ) ਦਰਪਣ (ਭੀ ਕੱਚ ਦੇ ਨਹੀਂ ਪ੍ਰਤਯਤ) ਚਾਂਦੀ ਦੇ ਕਿ
ਕਜ਼ਾਕਦਰ (ਹੋਣੀ ਹਾਰ)ਦੇ ਕਰਮ ਚਾਰੀਆਂ ਨੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਠੀਕ (ਜੰਨਤੀਆਂ
ਦੀ ਜ਼ਰੂਰਤ ਦੇ) ਅੰਦਾਜ਼ੇ ਦੇ) ਅੰਦਾਜ਼ੇ ਦੇ ਅਨੁਸਾਰ ਬਨਾਇਆ ਹੈ॥ ੧੬॥ ਅਰ (ਏਸ ਥੀਂ ਸਿਵਾ) ਓਥੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ (ਐਸੇ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਦੇ) ਪਿਆਲੇ (ਭੀ) ਪਲਾਏ
ਭੀ ਜਾਣਗੇ ਜਿਸ ਵਿਚ ਸ਼ੁਭ (ਦੇ ਪਾਣੀ) ਦਾ ਮਿਲਾਪ ਹੋਵੇਗਾ॥੧੭॥
(ਅਰ) ਸਵਰਗ ਵਿਚ (ਸ਼ੁਡ ਦੇ ਪਾਣੀ ਦਾ ਇਕ) ਸਰ ਹੋਵੇਗਾ
ਜਿਸਦਾ ਨਾਮ ਹੋਵੇਗਾ ਸਲਸਬੀਲ॥੧੮॥ ਅਰ ਬਹਿਸ਼ਤੀਆਂ ਦੇ ਪਾਸ&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>ct8rcieazwp4wgvpmkmtqalm2lj5flk</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>ਪੰਨਾ:ਕੁਰਾਨ ਮਜੀਦ (1932).pdf/690</title>
    <ns>250</ns>
    <id>63590</id>
    <revision>
      <id>183818</id>
      <parentid>176705</parentid>
      <timestamp>2024-12-12T13:26:21Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Taranpreet Goswami</username>
        <id>2106</id>
      </contributor>
      <origin>183818</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="3907" sha1="ge5iafhjfbgc6240pttyiaohnt03go9" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Goswami jassu&quot; /&gt;{{rh|੬੯੦|ਪਾਰਾ ੨੯|ਸੂਰਤ ਦਾਹਰ ੭੬}}&lt;/noinclude&gt;ਲੜਕੇ (ਸੇਵਾ ਵਾਸਤੇ) ਆਉਂਦੇ ਜਾਂਦੇ ਹੋਣਗੇ ਕਿ ਉਹ ਸਦਾ ਵਾਸਤ
(ਲੜਕੇ ਹੀ) ਰਹਿਣਗੇ (ਅਰ ਐਸੇ ਰੂਪ ਵਾਲੇ ਹੋਣਗੇ ਕਿ ਹੇ ਸਰੋਤਾ)
ਤੂੰ ਉਨਹਾਂ ਨੂੰ (ਚਲਦੇ ਫਿਰਦੇ) ਦੇਖੇਂ ਤਾਂ (ਐਸਾ) ਖਿਆਲ ਕਰੇਂ
ਜੈਸੋ) ਮੋਤੀ ਬਿਖਰੇ ਹੋਏ (ਹਨ)॥੧੯॥ ਅਰ ਸਵਰਗ ਨੂੰ ਦੇਖ ਕੇ
ਤਾਂ (ਉਥੇ) ਤੇਰੇ ਤਾਈਂ (ਹਰ ਪਰਕਾਰ ਦੀ) ਨਿਆਮਤ (ਪਦਾਰਥ) ਅਰ
ਬੜੇ ਰਾਜ ਪਾਟ (ਦਾ ਠਾਠ ਬਾਠ) ਦਿਖਾਈ ਦੇ॥੨੦॥ ਸਵਰਗ ਵਾਲਿਆਂ
ਉਪਰ ਕਪੜੇ ਹੋਣਗੇ ਹਰੇ ਪਟੰਬਰੀ ਮਹੀਨ ਤਥਾ ਦਬੀਜ ਅਰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ
ਚਾਂਦੀ ਦੇ ਕੰਗਣ ਪਹਿਨਾਏ ਜਾਣਗੇ ਅਰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਪਰਵਰਦਿਗਾਰ ਉਹਨਾਂ
ਨੂੰ ਪਵਿੱਤ੍ਰ ਸ਼ਰਾਬ (ਅਰਥਾਤ ਅੰਮ੍ਰਿਤ) ਪਾਨ ਕਰਾਵੇਗਾ॥੨੧॥ (ਸਵਰਗੀਓ)
ਇਹ ਹੈ ਤੁਹਾਡਾ ਬਦਲਾ ਅਰ ਤੁਹਾਡੀ (ਦੁਨੀਆਂ ਦੀ) ਕੋਸ਼ਿਸ਼ (ਅਜ)
ਹੈ ਪ੍ਰਵਾਨ ਹੋਈ॥ ੨੨॥ ਕੂਹ ੧॥

{{gap}}(ਹੇ ਪੈ ੰਬਰ) ਨਿਰਸੰਦੇਹ ਅਸਾਂ ਨੇ ਤੁਹਾਡੇ ਉਪਰ ਕੁਰਾਨ ਸਮੇਂ ਸਮੇਂ
ਸਿਰ ਉਤਾਰਿਆ ਹੈ। ੨੩॥ ਬਸ ਆਪਣੇ ਪਰਵਰਦਿਗਾਰ ਦੇ ਹੁਕਮ ਦੀ
ਉਡੀਕ ਵਿਚ ਸੰਤੋਖ ਕਰਕੇ (ਬੈਠੋ) ਰਹੋ ਅਰ ਲੋਗਾਂ ਵਿਚੋਂ ਕਿਸੇ
ਦੁਸ਼ਟ ਕਿੰਬਾ ਕ੍ਰਿਤਘਨ ਦੇ ਕਹੇ ਵਿਚ ਨਾ ਆਜਾਣਾ॥ ੨੪॥ ਅਰ ਸਾਯੰ
ਪ੍ਰਾਂਤ ਆਪਣੇ ਪਰਵਰਦਿਗਾਰ ਦਾ ਨਾਮ ਉਚਾਰਨ ਕਰਦੇ ਰਹਿਆ ਕਰੋ
॥੨੫॥ ਅਰ ਰਾਤੀ ਦੇ (ਬੜੇ) ਹਿਸੇ ਵਿਚ ਖੁਦਾ ਦੇ ਅਗੇ ਸਜਦਾ ਕਰੋ
ਅਰ ਓਸ ਦੀ ਮਹਿਮਾਂ (ਤਥਾ ਉਸਤੁਤੀ) ਕਰੋ॥ ੨੬॥ ਏਹ (ਬੇਦੀਨੇ
ਲੋਗ) ਤਾਂ (ਬਸ ਦੁਨੀਆਂ ਹੀ) ਚਾਹੁੰਦੇ ਹਨ ਜੋ ਇਸ ਵੇਲੇ ਵਿਦਮਾਨ
ਹੈ ਅਰ (ਲੈ ਦੇ) ਸਖਤ ਦਿਨ ਨੂੰ ਆਪਣਿਆਂ ਕੰਨਾਂ ਮੁਢੀ ਮਾਰ
ਰਖਿਆ ਹੈ (ਕਿ ਓਸ ਦੇ ਵਾਸਤੇ ਕੁਛ ਭੀ ਤਿਆਰੀ ਨਹੀਂ ਕਰਦੇ)
॥ ੨੭ ਅਸਾਂ ਨੇ ਹੀ ਓਹਨਾਂ ਨੂੰ ਪੈਦਾ ਕੀਤਾ ਅਰ ਅਸਾਂ ਨੇ ਹੀ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ
ਜੋੜ ਬੰਦ ਮਜ਼ਬੂਤ ਕੀਤੇ ਅਰ ਅਸੀਂ ਜਦੋਂ ਚਾਹੀਏ ਏਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਬਦਲੇ
ਏਨ੍ਹਾਂ ਹੀ ਜੈਸੇ (ਔਰ ਆਦਮੀ) ਲਿਆ ਵਸਾਈਏ॥ ੨੮॥ ਇਹ
(ਬਾਤਾਂ) ਸਿਖੜਾ (ਦੀਆਂ) ਹਨ ਤਾਂ ਜੋ ਚਾਹੇ ਆਪਣੇ ਪਰਵਰਦਿਗਾਰ
ਦੀ ਤਰਫ (ਪਹੁੰਚਣ ਦਾ) ਰਸਤਾ ਅਖਤਿਆਰ ਕਰੇ॥੨੯॥ ਅਰ ਈਸ਼
ਵਰੀ ਇੱਛਾ ਬਗੈਰ ਤੁਸੀਂ ਲੋਗ (ਕੋਈ ਬਾਰਤਾ) ਚਾਹ ਨਹੀਂ ਸਕਦੇ
ਨਿਰਸੰਦੇਹ ਅੱਲਾ ਜਾਨਣੇ ਵਾਲਾ (ਅਰ) ਹਿਕਮਤ ਵਾਲਾ ਹੈ॥੩੦॥
ਜਿਸ ਨੂੰ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹੈ ਆਪਣੀ ਰਹਿਮਤ ਵਿਚ ਪਰਾਪਤ ਕਰ ਲੈਂਦਾ ਹੈ ਅਰ
ਅਮੋੜ ਲੋਕਾਂ ਵਾਸਤੇ ਉਸ ਨੇ ਭਿਆਨਕ ਕਸ਼ਟ ਤਿਆਰ ਕਰ ਰਖਿਆ ਹੈ&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>ge5iafhjfbgc6240pttyiaohnt03go9</sha1>
    </revision>
    <revision>
      <id>183966</id>
      <parentid>183818</parentid>
      <timestamp>2024-12-12T15:54:52Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Charan Gill</username>
        <id>36</id>
      </contributor>
      <comment>/* ਗਲਤੀਆਂ ਲਾਈਆਂ */</comment>
      <origin>183966</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="3947" sha1="k549fnc5fcbawwb00ln9r6mzw9atp8f" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;3&quot; user=&quot;Charan Gill&quot; /&gt;{{rh|੬੯੦|ਪਾਰਾ ੨੯|ਸੂਰਤ ਦਾਹਰ ੭੬}}&lt;/noinclude&gt;ਲੜਕੇ (ਸੇਵਾ ਵਾਸਤੇ) ਆਉਂਦੇ ਜਾਂਦੇ ਹੋਣਗੇ ਕਿ ਉਹ ਸਦਾ ਵਾਸਤੇ
(ਲੜਕੇ ਹੀ) ਰਹਿਣਗੇ (ਅਰ ਐਸੇ ਰੂਪ ਵਾਲੇ ਹੋਣਗੇ ਕਿ ਹੇ ਸਰੋਤਾ)
ਤੂੰ ਉਨਹਾਂ ਨੂੰ (ਚਲਦੇ ਫਿਰਦੇ) ਦੇਖੇਂ ਤਾਂ (ਐਸਾ) ਖਿਆਲ ਕਰੇਂ
ਜੈਸੇ) ਮੋਤੀ ਬਿਖਰੇ ਹੋਏ (ਹਨ)॥੧੯॥ ਅਰ ਸਵਰਗ ਨੂੰ ਦੇਖ ਕੇ
ਤਾਂ (ਉਥੇ) ਤੇਰੇ ਤਾਈਂ (ਹਰ ਪਰਕਾਰ ਦੀ) ਨਿਆਮਤ (ਪਦਾਰਥ) ਅਰ
ਬੜੇ ਰਾਜ ਪਾਟ (ਦਾ ਠਾਠ ਬਾਠ) ਦਿਖਾਈ ਦੇ॥੨੦॥ ਸਵਰਗ ਵਾਲਿਆਂ
ਉਪਰ ਕਪੜੇ ਹੋਣਗੇ ਹਰੇ ਪਟੰਬਰੀ ਮਹੀਨ ਤਥਾ ਦਬੀਜ ਅਰ ਉਨਹਾਂ ਨੂੰ
ਚਾਂਦੀ ਦੇ ਕੰਗਣ ਪਹਿਨਾਏ ਜਾਣਗੇ ਅਰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਪਰਵਰਦਿਗਾਰ ਉਹਨਾਂ
ਨੂੰ ਪਵਿੱਤ੍ਰ ਸ਼ਰਾਬ (ਅਰਥਾਤ ਅੰਮ੍ਰਿਤ) ਪਾਨ ਕਰਾਵੇਗਾ॥੨੧॥ (ਸਵਰਗੀਓ!)
ਇਹ ਹੈ ਤੁਹਾਡਾ ਬਦਲਾ ਅਰ ਤੁਹਾਡੀ (ਦੁਨੀਆਂ ਦੀ) ਕੋਸ਼ਿਸ਼ (ਅਜ)
ਪ੍ਰਵਾਨ ਹੋਈ॥੨੨॥ ਰੁਕੂਹ ੧॥

{{gap}}(ਹੇ ਪੈਅੰਬਰ) ਨਿਰਸੰਦੇਹ ਅਸਾਂ ਨੇ ਤੁਹਾਡੇ ਉਪਰ ਕੁਰਾਨ ਸਮੇਂ ਸਮੇਂ
ਸਿਰ ਉਤਾਰਿਆ ਹੈ॥੨੩॥ ਬਸ ਆਪਣੇ ਪਰਵਰਦਿਗਾਰ ਦੇ ਹੁਕਮ ਦੀ
ਉਡੀਕ ਵਿਚ ਸੰਤੋਖ ਕਰਕੇ (ਬੈਠੋ) ਰਹੋ ਅਰ ਲੋਗਾਂ ਵਿਚੋਂ ਕਿਸੇ
ਦੁਸ਼ਟ ਕਿੰਬਾ ਕ੍ਰਿਤਘਨ ਦੇ ਕਹੇ ਵਿਚ ਨਾ ਆ ਜਾਣਾ॥੨੪॥ ਅਰ ਸਾਯੰ
ਪ੍ਰਾਂਤ ਆਪਣੇ ਪਰਵਰਦਿਗਾਰ ਦਾ ਨਾਮ ਉਚਾਰਨ ਕਰਦੇ ਰਹਿਆ ਕਰੋ
॥੨੫॥ ਅਰ ਰਾਤ੍ਰੀ ਦੇ (ਬੜੇ) ਹਿਸੇ ਵਿਚ ਖੁਦਾ ਦੇ ਅਗੇ ਸਜਦਾ ਕਰੋ
ਅਰ ਓਸ ਦੀ ਮਹਿਮਾਂ (ਤਥਾ ਉਸਤੁਤੀ) ਕਰੋ॥੨੬॥ ਏਹ (ਬੇਦੀਨੇ
ਲੋਗ) ਤਾਂ (ਬਸ ਦੁਨੀਆਂ ਹੀ) ਚਾਹੁੰਦੇ ਹਨ ਜੋ ਇਸ ਵੇਲੇ ਵਿਦਮਾਨ
ਹੈ ਅਰ (ਪ੍ਰਲੈ ਦੇ) ਸਖਤ ਦਿਨ ਨੂੰ ਆਪਣਿਆਂ ਕੰਨਾਂ ਮੁਢੀ ਮਾਰ
ਰਖਿਆ ਹੈ (ਕਿ ਓਸ ਦੇ ਵਾਸਤੇ ਕੁਛ ਭੀ ਤਿਆਰੀ ਨਹੀਂ ਕਰਦੇ)
॥੨੭ ਅਸਾਂ ਨੇ ਹੀ ਓਹਨਾਂ ਨੂੰ ਪੈਦਾ ਕੀਤਾ ਅਰ ਅਸਾਂ ਨੇ ਹੀ ਉਨਹਾਂ ਦੇ
ਜੋੜ ਬੰਦ ਮਜ਼ਬੂਤ ਕੀਤੇ ਅਰ ਅਸੀਂ ਜਦੋਂ ਚਾਹੀਏ ਏਹਨਾਂ ਦੇ ਬਦਲੇ
ਏਹਨਾਂ ਹੀ ਜੈਸੇ (ਔਰ ਆਦਮੀ) ਲਿਆ ਵਸਾਈਏ॥੨੮॥ ਇਹ
(ਬਾਤਾਂ) ਸਿਖ੍ਯਾ (ਦੀਆਂ) ਹਨ ਤਾਂ ਜੋ ਚਾਹੇ ਆਪਣੇ ਪਰਵਰਦਿਗਾਰ
ਦੀ ਤਰਫ (ਪਹੁੰਚਣ ਦਾ) ਰਸਤਾ ਅਖਤਿਆਰ ਕਰੇ॥੨੯॥ ਅਰ ਈਸ਼ਵਰੀ ਇੱਛਾ ਬਗੈਰ ਤੁਸੀਂ ਲੋਗ (ਕੋਈ ਬਾਰਤਾ) ਚਾਹ ਨਹੀਂ ਸਕਦੇ
ਨਿਰਸੰਦੇਹ ਅੱਲਾ ਜਾਨਣੇ ਵਾਲਾ (ਅਰ) ਹਿਕਮਤ ਵਾਲਾ ਹੈ॥੩੦॥
ਜਿਸ ਨੂੰ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹੈ ਆਪਣੀ ਰਹਿਮਤ ਵਿਚ ਪਰਾਪਤ ਕਰ ਲੈਂਦਾ ਹੈ ਅਰ
ਅਮੋੜ ਲੋਕਾਂ ਵਾਸਤੇ ਉਸ ਨੇ ਭਿਆਨਕ ਕਸ਼ਟ ਤਿਆਰ ਕਰ ਰਖਿਆ ਹੈ
॥੩੧॥ਰੁਕੂਹ ੨॥&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>k549fnc5fcbawwb00ln9r6mzw9atp8f</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>ਪੰਨਾ:ਕੁਰਾਨ ਮਜੀਦ (1932).pdf/691</title>
    <ns>250</ns>
    <id>63591</id>
    <revision>
      <id>183800</id>
      <parentid>183765</parentid>
      <timestamp>2024-12-12T12:14:25Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Taranpreet Goswami</username>
        <id>2106</id>
      </contributor>
      <origin>183800</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="3752" sha1="6i1s08nwtvj23xj02xoih0cnkxbchd1" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Goswami jassu&quot; /&gt;{{rh|ਪਾਰਾ ੨੯|ਸੂਰਤ ਮੁਰਸਲਾਤ ੭੭|੬੯੧}}&lt;/noinclude&gt;{{Center|&lt;poem&gt;{{xx-larger|'''ਸੂਰਤ ਮੁਰਸਲਾਤ ਮਕੇ ਵਿਚ ਉਤਰੀ ਅਰ ਇਸ'''
'''ਦੀਆਂ ਪਚਾਸ ਆਇਤਾਂ ਅਰ ਦੋ ਰੁਕੂਹ ਹਨ।'''}}&lt;/poem&gt;}}{{gap}}(ਆਰੰਭ) ਅੱਲਾ ਦੇ ਨਾਮ ਨਾਲ (ਜੋ) ਅਤੀ ਦਿਆਲੂ (ਅਰ)
ਕਿਰਪਾਲੂ (ਹੈ) ਉਨਹਾਂ (ਪੌਣਾਂ) ਦੀ ਸੌਗੰਧ ਜੋ (ਆਦ ਵਿਚ) ਸਾਧਾਰਨ
ਵੇਗ ਉਪਰ ਸੰਚਾਲਨ ਕੀਤੀਆਂ ਜਾਂਦੀਆਂ ਹਨ। ੧॥ ਫੇਰ ਬਲਵਾਨ ਹੋ ਕੇ
ਤੇਜ਼ ਹੋ ਜਾਂਦੀ॥ ੨॥ ਅਰ (ਮੇਘਾਂ ਨੂੰ ਉਠਾ ਕੇ ਚਾਰੋਂ ਦਿਸ਼ਾ
ਵਿਚ) ਫੈਲਾ ਦੇਂਦੀਆਂ ਹਨ। ੩॥ ਫੇਰ (ਓਹਨਾਂ ਨੂੰ ਪਾੜਕੇ ਇਕ ਦੂਸਰੇ
ਨਾਲੋਂ) ਭਿੰਨ ਕਰ ਦੇਂਦੀਆਂ ਹਨ॥੪॥ ਫੇਰ (ਸਾਰਿਆਂ ਨਾਲੋਂ ਵਧ
ਕੇ ਏਹ ਹੈ ਕਿ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਦਿਲਾਂ ਵਿਚ ਖ਼ੁਦਾ ਦੀ) ਯਾਦ ਪਾਉਂਦੀਆਂ ਹਨ
॥ ੫॥ ਤਾਂ ਕਿ ਕੋਟੀ (ਹੁਜਤ) ਪੂਰੀ ਹੋ ਜਾਵੇ ਅਰ ਸਭੈ ਕੀਤਾ ਜਾਵੇ॥੬॥
(ਭਾਵ ਸਾਨੂੰ ਪੌਣਾਂ ਦੀ ਸੌਗੰਧ ਹੈ) ਕਿ ਤੁਸਾਂ (ਲੋਗਾਂ) ਨਾਲ਼ ਜੋ (ਲੈ
ਦਾ) ਬਚਨ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਅਵਸ਼ ਹੀ ਹੋਕੇ ਰਹੇਗਾ॥ ੭॥
ਅਰਥਾਤ ਜਦੋਂ ਤਾਰਾਂਗਣ ਮੰਦ ਪੈ ਜਾਣ॥੮॥ ਅਰ ਜਦੋਂ ਆਸਮਾਨ
ਫਟ ਜਾਵੇ॥੯॥ ਅਰੁ ਜਦੋਂ ਪਹਾੜ ਉਡਾਏ ਜਾਣ॥੧੦॥ ਅਰ ਜਦੋਂ
ਪੈ ੰਬਰ (ਆਪਣੀ ੨ ਉਮਤ ਦੇ ਹਿਸਾਬ ਵਾਸਤੇ) ਨਿਯਤ ਸਮੇਂ ਸਿਰ
ਹਾਜ਼ਰ ਕੀਤੇ ਜਾਣ (ਉਸ ਵੇਲੇ ਸਮਝੋ ਕਿ ਲੈ ਹੋਈ)॥੧੧॥ (ਪਰੰ
ਏਹ ਵਰਤਾਓ) ਕਿਸ ਦਿਨ ਵਾਸਤੇ ਉਠਾ ਰਖੇ ਹਨ?॥ ੧੨॥ (ਸੋ
ਉਠਾ ਰਖੇ ਹਨ) ਫੈਸਲੇ ਦੇ ਦਿਨ ਵਾਸਤੇ॥੧੩॥ ਅਰ (ਹੇ ਪੈ ੰਬਰ)
ਤੁਸੀਂ ਕੀ ਸਮਝੇ ਕਿ ਫੈਸਲੇ ਦਾ ਦਿਨ ਹੈ ਕੀ ੭॥੧੪॥ ਉਸ ਦਿਨ
(ਲੈ ਦੇ) ਝੂਠਿਆਰਨ ਵਾਲਿਆਂ ਦੀ ਵੈਰਾਨੀ ਹੀ ਹੈ॥੧੫॥ ਕੀ ਅਸਾਂ
ਨੇ ਅਗਲੀਆਂ (ਨਾ ਫਰਮਾਨ) ਉਮਤਾਂ ਨੂੰ ਹਲਾਕ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ॥੧੬॥
ਫੇਰ (ਏਸੇ ਤਰਹਾਂ) ਅਸੀਂ ਏਹਨਾਂ ਪਿਛਲੀਆਂ ਨਾ ਫਰਮਾਨ ਉਮਤਾਂ ਨੂੰ ਭੀ
ਓਹਨਾਂ ਦੇ ਹੀ ਪਿਛੇ ੨ ਤੁਰਦੀਆਂ ਕਰਾਂਗੇ॥੧੭॥ ਅਵਗੁਣ ਹਾਰਿਆਂ
ਨਾਲ ਅਸੀਂ ਐਸੇ ਹੀ ਕੀਤਾ ਕਰਦੇ ਹਾਂ॥੧੮॥ (ਰਹੀ ਲੈ ਸੋ) ਉਸ
ਦਿਨ ਝੂਠਿਆਰਨ ਵਾਲਿਆਂ ਦੀ ਤਬਾਹੀ ਹੈ। ੧੯॥ (ਲੋਗੋ) ਕੀ ਅਸਾਂ
ਨੇ ਤੁਹਾਨੂੰ ਨਿੰਦਤ ਪਾਣੀ (ਅਰਥਾਤ ਬੀਰਜ) ਥੀਂ ਨਹੀਂ ਪੈਦਾ ਕੀਤਾ
(ਕਿ ਆਦ ਵਿਚ ਤੁਸੀਂ ਨੁਤਫਾ ਸੇ)॥ ੨੦॥ ਫੇਰ ਅਸਾਂ ਨੇ ਉਸ ਨੂੰ ਇਕ
ਨਿਯਤ ਸਮੇਂ ਤਕ ਇਕ ਰਖਿਅਤ ਅਸਥਾਨ (ਅਰਥਾਤ ਇਸਤ੍ਰੀ ਦੇ ਪੇਟ
ਵਿਚ ਰਖਿਆ॥੨੧॥੨੨॥ ਫੇਰ ਅਸਾਂ ਨੇ (ਉਸ ਦਾ ਇਕ) ਅੰਦਾਜ਼ਾ ਠਹਿ&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>6i1s08nwtvj23xj02xoih0cnkxbchd1</sha1>
    </revision>
    <revision>
      <id>183801</id>
      <parentid>183800</parentid>
      <timestamp>2024-12-12T12:17:45Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Taranpreet Goswami</username>
        <id>2106</id>
      </contributor>
      <origin>183801</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="3752" sha1="bxn8nb9n7nx7kph7a0spdy62r181zla" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Goswami jassu&quot; /&gt;{{rh|ਪਾਰਾ ੨੯|ਸੂਰਤ ਮੁਰਸਲਾਤ ੭੭|੬੯੧}}&lt;/noinclude&gt;{{Center|&lt;poem&gt;{{xx-larger|'''ਸੂਰਤ ਮੁਰਸਲਾਤ ਮਕੇ ਵਿਚ ਉਤਰੀ ਅਰ ਇਸ'''
'''ਦੀਆਂ ਪਚਾਸ ਆਇਤਾਂ ਅਰ ਦੋ ਰੁਕੂਹ ਹਨ।'''}}&lt;/poem&gt;}}{{gap}}(ਆਰੰਭ) ਅੱਲਾ ਦੇ ਨਾਮ ਨਾਲ (ਜੋ) ਅਤੀ ਦਿਆਲੂ (ਅਰ) ਕਿਰਪਾਲੂ (ਹੈ) ਉਨਹਾਂ (ਪੌਣਾਂ) ਦੀ ਸੌਗੰਧ ਜੋ (ਆਦ ਵਿਚ) ਸਾਧਾਰਨ
ਵੇਗ ਉਪਰ ਸੰਚਾਲਨ ਕੀਤੀਆਂ ਜਾਂਦੀਆਂ ਹਨ। ੧॥ ਫੇਰ ਬਲਵਾਨ ਹੋ ਕੇ
ਤੇਜ਼ ਹੋ ਜਾਂਦੀ॥ ੨॥ ਅਰ (ਮੇਘਾਂ ਨੂੰ ਉਠਾ ਕੇ ਚਾਰੋਂ ਦਿਸ਼ਾ
ਵਿਚ) ਫੈਲਾ ਦੇਂਦੀਆਂ ਹਨ। ੩॥ ਫੇਰ (ਓਹਨਾਂ ਨੂੰ ਪਾੜਕੇ ਇਕ ਦੂਸਰੇ
ਨਾਲੋਂ) ਭਿੰਨ ਕਰ ਦੇਂਦੀਆਂ ਹਨ॥੪॥ ਫੇਰ (ਸਾਰਿਆਂ ਨਾਲੋਂ ਵਧ
ਕੇ ਏਹ ਹੈ ਕਿ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਦਿਲਾਂ ਵਿਚ ਖ਼ੁਦਾ ਦੀ) ਯਾਦ ਪਾਉਂਦੀਆਂ ਹਨ
॥ ੫॥ ਤਾਂ ਕਿ ਕੋਟੀ (ਹੁਜਤ) ਪੂਰੀ ਹੋ ਜਾਵੇ ਅਰ ਸਭੈ ਕੀਤਾ ਜਾਵੇ॥੬॥
(ਭਾਵ ਸਾਨੂੰ ਪੌਣਾਂ ਦੀ ਸੌਗੰਧ ਹੈ) ਕਿ ਤੁਸਾਂ (ਲੋਗਾਂ) ਨਾਲ਼ ਜੋ (ਲੈ
ਦਾ) ਬਚਨ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਅਵਸ਼ ਹੀ ਹੋਕੇ ਰਹੇਗਾ॥ ੭॥
ਅਰਥਾਤ ਜਦੋਂ ਤਾਰਾਂਗਣ ਮੰਦ ਪੈ ਜਾਣ॥੮॥ ਅਰ ਜਦੋਂ ਆਸਮਾਨ
ਫਟ ਜਾਵੇ॥੯॥ ਅਰੁ ਜਦੋਂ ਪਹਾੜ ਉਡਾਏ ਜਾਣ॥੧੦॥ ਅਰ ਜਦੋਂ
ਪੈ ੰਬਰ (ਆਪਣੀ ੨ ਉਮਤ ਦੇ ਹਿਸਾਬ ਵਾਸਤੇ) ਨਿਯਤ ਸਮੇਂ ਸਿਰ
ਹਾਜ਼ਰ ਕੀਤੇ ਜਾਣ (ਉਸ ਵੇਲੇ ਸਮਝੋ ਕਿ ਲੈ ਹੋਈ)॥੧੧॥ (ਪਰੰ
ਏਹ ਵਰਤਾਓ) ਕਿਸ ਦਿਨ ਵਾਸਤੇ ਉਠਾ ਰਖੇ ਹਨ?॥ ੧੨॥ (ਸੋ
ਉਠਾ ਰਖੇ ਹਨ) ਫੈਸਲੇ ਦੇ ਦਿਨ ਵਾਸਤੇ॥੧੩॥ ਅਰ (ਹੇ ਪੈ ੰਬਰ)
ਤੁਸੀਂ ਕੀ ਸਮਝੇ ਕਿ ਫੈਸਲੇ ਦਾ ਦਿਨ ਹੈ ਕੀ ੭॥੧੪॥ ਉਸ ਦਿਨ
(ਲੈ ਦੇ) ਝੂਠਿਆਰਨ ਵਾਲਿਆਂ ਦੀ ਵੈਰਾਨੀ ਹੀ ਹੈ॥੧੫॥ ਕੀ ਅਸਾਂ
ਨੇ ਅਗਲੀਆਂ (ਨਾ ਫਰਮਾਨ) ਉਮਤਾਂ ਨੂੰ ਹਲਾਕ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ॥੧੬॥
ਫੇਰ (ਏਸੇ ਤਰਹਾਂ) ਅਸੀਂ ਏਹਨਾਂ ਪਿਛਲੀਆਂ ਨਾ ਫਰਮਾਨ ਉਮਤਾਂ ਨੂੰ ਭੀ
ਓਹਨਾਂ ਦੇ ਹੀ ਪਿਛੇ ੨ ਤੁਰਦੀਆਂ ਕਰਾਂਗੇ॥੧੭॥ ਅਵਗੁਣ ਹਾਰਿਆਂ
ਨਾਲ ਅਸੀਂ ਐਸੇ ਹੀ ਕੀਤਾ ਕਰਦੇ ਹਾਂ॥੧੮॥ (ਰਹੀ ਲੈ ਸੋ) ਉਸ
ਦਿਨ ਝੂਠਿਆਰਨ ਵਾਲਿਆਂ ਦੀ ਤਬਾਹੀ ਹੈ। ੧੯॥ (ਲੋਗੋ) ਕੀ ਅਸਾਂ
ਨੇ ਤੁਹਾਨੂੰ ਨਿੰਦਤ ਪਾਣੀ (ਅਰਥਾਤ ਬੀਰਜ) ਥੀਂ ਨਹੀਂ ਪੈਦਾ ਕੀਤਾ
(ਕਿ ਆਦ ਵਿਚ ਤੁਸੀਂ ਨੁਤਫਾ ਸੇ)॥ ੨੦॥ ਫੇਰ ਅਸਾਂ ਨੇ ਉਸ ਨੂੰ ਇਕ
ਨਿਯਤ ਸਮੇਂ ਤਕ ਇਕ ਰਖਿਅਤ ਅਸਥਾਨ (ਅਰਥਾਤ ਇਸਤ੍ਰੀ ਦੇ ਪੇਟ
ਵਿਚ ਰਖਿਆ॥੨੧॥੨੨॥ ਫੇਰ ਅਸਾਂ ਨੇ (ਉਸ ਦਾ ਇਕ) ਅੰਦਾਜ਼ਾ ਠਹਿ&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>bxn8nb9n7nx7kph7a0spdy62r181zla</sha1>
    </revision>
    <revision>
      <id>183814</id>
      <parentid>183801</parentid>
      <timestamp>2024-12-12T13:09:44Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Taranpreet Goswami</username>
        <id>2106</id>
      </contributor>
      <origin>183814</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="3755" sha1="ccn5gti34z7der11dis20bzk7m4t9se" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Goswami jassu&quot; /&gt;{{rh|ਪਾਰਾ ੨੯|ਸੂਰਤ ਮੁਰਸਲਾਤ ੭੭|੬੯੧}}&lt;/noinclude&gt;{{Center|&lt;poem&gt;{{xx-larger|'''ਸੂਰਤ ਮੁਰਸਲਾਤ ਮਕੇ ਵਿਚ ਉਤਰੀ ਅਰ ਇਸ'''
'''ਦੀਆਂ ਪਚਾਸ ਆਇਤਾਂ ਅਰ ਦੋ ਰੁਕੂਹ ਹਨ।'''}}&lt;/poem&gt;}}{{gap}}(ਆਰੰਭ) ਅੱਲਾ ਦੇ ਨਾਮ ਨਾਲ (ਜੋ) ਅਤੀ ਦਿਆਲੂ (ਅਰ) ਕਿਰਪਾਲੂ (ਹੈ) ਉਨਹਾਂ (ਪੌਣਾਂ) ਦੀ ਸੌਗੰਧ ਜੋ (ਆਦ ਵਿਚ) ਸਾਧਾਰਨ
ਵੇਗ ਉਪਰ ਸੰਚਾਲਨ ਕੀਤੀਆਂ ਜਾਂਦੀਆਂ ਹਨ। ੧॥ ਫੇਰ ਬਲਵਾਨ ਹੋ ਕੇ
ਤੇਜ਼ ਹੋ ਜਾਂਦੀ॥ ੨॥ ਅਰ (ਮੇਘਾਂ ਨੂੰ ਉਠਾ ਕੇ ਚਾਰੋਂ ਦਿਸ਼ਾ ਵਿਚ) ਫੈਲਾ ਦੇਂਦੀਆਂ ਹਨ। ੩॥ ਫੇਰ (ਓਹਨਾਂ ਨੂੰ ਪਾੜਕੇ ਇਕ ਦੂਸਰੇ ਨਾਲੋਂ) ਭਿੰਨ ਕਰ ਦੇਂਦੀਆਂ ਹਨ॥੪॥ ਫੇਰ (ਸਾਰਿਆਂ ਨਾਲੋਂ ਵਧ ਕੇ ਏਹ ਹੈ ਕਿ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਦਿਲਾਂ ਵਿਚ ਖ਼ੁਦਾ ਦੀ) ਯਾਦ ਪਾਉਂਦੀਆਂ ਹਨ ॥ ੫॥ ਤਾਂ ਕਿ ਕੋਟੀ (ਹੁਜਤ) ਪੂਰੀ ਹੋ ਜਾਵੇ ਅਰ ਸਭੈ ਕੀਤਾ ਜਾਵੇ॥੬॥ (ਭਾਵ ਸਾਨੂੰ ਪੌਣਾਂ ਦੀ ਸੌਗੰਧ ਹੈ) ਕਿ ਤੁਸਾਂ (ਲੋਗਾਂ) ਨਾਲ਼ ਜੋ (ਲੈਦਾ) ਬਚਨ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਅਵਸ਼ ਹੀ ਹੋਕੇ ਰਹੇਗਾ॥ ੭॥ ਅਰਥਾਤ ਜਦੋਂ ਤਾਰਾਂਗਣ ਮੰਦ ਪੈ ਜਾਣ॥੮॥ ਅਰ ਜਦੋਂ ਆਸਮਾਨ ਫਟ ਜਾਵੇ॥੯॥ ਅਰੁ ਜਦੋਂ ਪਹਾੜ ਉਡਾਏ ਜਾਣ॥੧੦॥ ਅਰ ਜਦੋਂ ਪੈਯੰਬਰ (ਆਪਣੀ ੨ ਉਮਤ ਦੇ ਹਿਸਾਬ ਵਾਸਤੇ) ਨਿਯਤ ਸਮੇਂ ਸਿਰ ਹਾਜ਼ਰ ਕੀਤੇ ਜਾਣ (ਉਸ ਵੇਲੇ ਸਮਝੋ ਕਿ ਲੈ ਹੋਈ)॥੧੧॥ (ਪਰੰ ਏਹ ਵਰਤਾਓ) ਕਿਸ ਦਿਨ ਵਾਸਤੇ ਉਠਾ ਰਖੇ ਹਨ?॥ ੧੨॥ (ਸੋ
ਉਠਾ ਰਖੇ ਹਨ) ਫੈਸਲੇ ਦੇ ਦਿਨ ਵਾਸਤੇ॥੧੩॥ ਅਰ (ਹੇ ਪੈਯੰਬਰ) ਤੁਸੀਂ ਕੀ ਸਮਝੇ ਕਿ ਫੈਸਲੇ ਦਾ ਦਿਨ ਹੈ ਕੀ ੭॥੧੪॥ ਉਸ ਦਿਨ (ਲੈ ਦੇ) ਝੂਠਿਆਰਨ ਵਾਲਿਆਂ ਦੀ ਵੈਰਾਨੀ ਹੀ ਹੈ॥੧੫॥ ਕੀ ਅਸਾਂ ਨੇ ਅਗਲੀਆਂ (ਨਾ ਫਰਮਾਨ) ਉਮਤਾਂ ਨੂੰ ਹਲਾਕ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ॥੧੬॥ ਫੇਰ (ਏਸੇ ਤਰਹਾਂ) ਅਸੀਂ ਏਹਨਾਂ ਪਿਛਲੀਆਂ ਨਾ ਫਰਮਾਨ ਉਮਤਾਂ ਨੂੰ ਭੀ ਓਹਨਾਂ ਦੇ ਹੀ ਪਿਛੇ ੨ ਤੁਰਦੀਆਂ ਕਰਾਂਗੇ॥੧੭॥ ਅਵਗੁਣ ਹਾਰਿਆਂ ਨਾਲ ਅਸੀਂ ਐਸੇ ਹੀ ਕੀਤਾ ਕਰਦੇ ਹਾਂ॥੧੮॥ (ਰਹੀ ਲੈ ਸੋ) ਉਸ ਦਿਨ ਝੂਠਿਆਰਨ ਵਾਲਿਆਂ ਦੀ ਤਬਾਹੀ ਹੈ। ੧੯॥ (ਲੋਗੋ) ਕੀ ਅਸਾਂ ਨੇ ਤੁਹਾਨੂੰ ਨਿੰਦਤ ਪਾਣੀ (ਅਰਥਾਤ ਬੀਰਜ) ਥੀਂ ਨਹੀਂ ਪੈਦਾ ਕੀਤਾ (ਕਿ ਆਦ ਵਿਚ ਤੁਸੀਂ ਨੁਤਫਾ ਸੇ)॥ ੨੦॥ ਫੇਰ ਅਸਾਂ ਨੇ ਉਸ ਨੂੰ ਇਕ ਨਿਯਤ ਸਮੇਂ ਤਕ ਇਕ ਰਖਿਅਤ ਅਸਥਾਨ (ਅਰਥਾਤ ਇਸਤ੍ਰੀ ਦੇ ਪੇਟ ਵਿਚ ਰਖਿਆ॥੨੧॥੨੨॥ ਫੇਰ ਅਸਾਂ ਨੇ (ਉਸ ਦਾ ਇਕ) ਅੰਦਾਜ਼ਾ ਠਹਿ&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>ccn5gti34z7der11dis20bzk7m4t9se</sha1>
    </revision>
    <revision>
      <id>183815</id>
      <parentid>183814</parentid>
      <timestamp>2024-12-12T13:11:58Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Taranpreet Goswami</username>
        <id>2106</id>
      </contributor>
      <origin>183815</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="3752" sha1="q89jkqssdjp0cgijooh3p5lgkkvtwjq" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Goswami jassu&quot; /&gt;{{rh|ਪਾਰਾ ੨੯|ਸੂਰਤ ਮੁਰਸਲਾਤ ੭੭|੬੯੧}}&lt;/noinclude&gt;{{Center|&lt;poem&gt;{{xx-larger|'''ਸੂਰਤ ਮੁਰਸਲਾਤ ਮਕੇ ਵਿਚ ਉਤਰੀ ਅਰ ਇਸ'''
'''ਦੀਆਂ ਪਚਾਸ ਆਇਤਾਂ ਅਰ ਦੋ ਰੁਕੂਹ ਹਨ।'''}}&lt;/poem&gt;}}{{gap}}(ਆਰੰਭ)ਅੱਲਾ ਦੇ ਨਾਮ ਨਾਲ(ਜੋ)ਅਤੀ ਦਿਆਲੂ (ਅਰ) ਕਿਰਪਾਲੂ (ਹੈ) ਉਨਹਾਂ (ਪੌਣਾਂ) ਦੀ ਸੌਗੰਧ ਜੋ (ਆਦ ਵਿਚ) ਸਾਧਾਰਨ ਵੇਗ ਉਪਰ ਸੰਚਾਲਨ ਕੀਤੀਆਂ ਜਾਂਦੀਆਂ ਹਨ। ੧॥ ਫੇਰ ਬਲਵਾਨ ਹੋ ਕੇ ਤੇਜ਼ ਹੋ ਜਾਂਦੀ॥ ੨॥ ਅਰ (ਮੇਘਾਂ ਨੂੰ ਉਠਾ ਕੇ ਚਾਰੋਂ ਦਿਸ਼ਾ ਵਿਚ) ਫੈਲਾ ਦੇਂਦੀਆਂ ਹਨ। ੩॥ ਫੇਰ (ਓਹਨਾਂ ਨੂੰ ਪਾੜਕੇ ਇਕ ਦੂਸਰੇ ਨਾਲੋਂ) ਭਿੰਨ ਕਰ ਦੇਂਦੀਆਂ ਹਨ॥੪॥ ਫੇਰ (ਸਾਰਿਆਂ ਨਾਲੋਂ ਵਧ ਕੇ ਏਹ ਹੈ ਕਿ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਦਿਲਾਂ ਵਿਚ ਖ਼ੁਦਾ ਦੀ) ਯਾਦ ਪਾਉਂਦੀਆਂ ਹਨ ॥ ੫॥ ਤਾਂ ਕਿ ਕੋਟੀ (ਹੁਜਤ) ਪੂਰੀ ਹੋ ਜਾਵੇ ਅਰ ਸਭੈ ਕੀਤਾ ਜਾਵੇ॥੬॥ (ਭਾਵ ਸਾਨੂੰ ਪੌਣਾਂ ਦੀ ਸੌਗੰਧ ਹੈ) ਕਿ ਤੁਸਾਂ (ਲੋਗਾਂ) ਨਾਲ਼ ਜੋ (ਲੈਦਾ) ਬਚਨ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਅਵਸ਼ ਹੀ ਹੋਕੇ ਰਹੇਗਾ॥ ੭॥ ਅਰਥਾਤ ਜਦੋਂ ਤਾਰਾਂਗਣ ਮੰਦ ਪੈ ਜਾਣ॥੮॥ ਅਰ ਜਦੋਂ ਆਸਮਾਨ ਫਟ ਜਾਵੇ॥੯॥ ਅਰੁ ਜਦੋਂ ਪਹਾੜ ਉਡਾਏ ਜਾਣ॥੧੦॥ ਅਰ ਜਦੋਂ ਪੈਯੰਬਰ (ਆਪਣੀ ੨ ਉਮਤ ਦੇ ਹਿਸਾਬ ਵਾਸਤੇ) ਨਿਯਤ ਸਮੇਂ ਸਿਰ ਹਾਜ਼ਰ ਕੀਤੇ ਜਾਣ (ਉਸ ਵੇਲੇ ਸਮਝੋ ਕਿ ਲੈ ਹੋਈ)॥੧੧॥ (ਪਰੰ ਏਹ ਵਰਤਾਓ) ਕਿਸ ਦਿਨ ਵਾਸਤੇ ਉਠਾ ਰਖੇ ਹਨ?॥ ੧੨॥ (ਸੋ
ਉਠਾ ਰਖੇ ਹਨ) ਫੈਸਲੇ ਦੇ ਦਿਨ ਵਾਸਤੇ॥੧੩॥ ਅਰ (ਹੇ ਪੈਯੰਬਰ) ਤੁਸੀਂ ਕੀ ਸਮਝੇ ਕਿ ਫੈਸਲੇ ਦਾ ਦਿਨ ਹੈ ਕੀ ੭॥੧੪॥ ਉਸ ਦਿਨ (ਲੈ ਦੇ) ਝੂਠਿਆਰਨ ਵਾਲਿਆਂ ਦੀ ਵੈਰਾਨੀ ਹੀ ਹੈ॥੧੫॥ ਕੀ ਅਸਾਂ ਨੇ ਅਗਲੀਆਂ (ਨਾ ਫਰਮਾਨ) ਉਮਤਾਂ ਨੂੰ ਹਲਾਕ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ॥੧੬॥ ਫੇਰ (ਏਸੇ ਤਰਹਾਂ) ਅਸੀਂ ਏਹਨਾਂ ਪਿਛਲੀਆਂ ਨਾ ਫਰਮਾਨ ਉਮਤਾਂ ਨੂੰ ਭੀ ਓਹਨਾਂ ਦੇ ਹੀ ਪਿਛੇ ੨ ਤੁਰਦੀਆਂ ਕਰਾਂਗੇ॥੧੭॥ ਅਵਗੁਣ ਹਾਰਿਆਂ ਨਾਲ ਅਸੀਂ ਐਸੇ ਹੀ ਕੀਤਾ ਕਰਦੇ ਹਾਂ॥੧੮॥ (ਰਹੀ ਲੈ ਸੋ) ਉਸ ਦਿਨ ਝੂਠਿਆਰਨ ਵਾਲਿਆਂ ਦੀ ਤਬਾਹੀ ਹੈ। ੧੯॥ (ਲੋਗੋ) ਕੀ ਅਸਾਂ ਨੇ ਤੁਹਾਨੂੰ ਨਿੰਦਤ ਪਾਣੀ (ਅਰਥਾਤ ਬੀਰਜ) ਥੀਂ ਨਹੀਂ ਪੈਦਾ ਕੀਤਾ (ਕਿ ਆਦ ਵਿਚ ਤੁਸੀਂ ਨੁਤਫਾ ਸੇ)॥ ੨੦॥ ਫੇਰ ਅਸਾਂ ਨੇ ਉਸ ਨੂੰ ਇਕ ਨਿਯਤ ਸਮੇਂ ਤਕ ਇਕ ਰਖਿਅਤ ਅਸਥਾਨ (ਅਰਥਾਤ ਇਸਤ੍ਰੀ ਦੇ ਪੇਟ ਵਿਚ ਰਖਿਆ॥੨੧॥੨੨॥ ਫੇਰ ਅਸਾਂ ਨੇ (ਉਸ ਦਾ ਇਕ) ਅੰਦਾਜ਼ਾ ਠਹਿ&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>q89jkqssdjp0cgijooh3p5lgkkvtwjq</sha1>
    </revision>
    <revision>
      <id>183816</id>
      <parentid>183815</parentid>
      <timestamp>2024-12-12T13:16:43Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Taranpreet Goswami</username>
        <id>2106</id>
      </contributor>
      <origin>183816</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="3751" sha1="phzbevyr2jdx5ke2z5l5yb5rf7lefzy" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Goswami jassu&quot; /&gt;{{rh|ਪਾਰਾ ੨੯|ਸੂਰਤ ਮੁਰਸਲਾਤ ੭੭|੬੯੧}}&lt;/noinclude&gt;{{Center|&lt;poem&gt;{{xx-larger|'''ਸੂਰਤ ਮੁਰਸਲਾਤ ਮਕੇ ਵਿਚ ਉਤਰੀ ਅਰ ਇਸ'''
'''ਦੀਆਂ ਪਚਾਸ ਆਇਤਾਂ ਅਰ ਦੋ ਰੁਕੂਹ ਹਨ।'''}}&lt;/poem&gt;}}{{gap}}(ਆਰੰਭ)ਅੱਲਾ ਦੇ ਨਾਮ ਨਾਲ(ਜੋ)ਅਤੀ ਦਿਆਲੂ (ਅਰ) ਕਿਰਪਾਲੂ (ਹੈ) ਉਨਹਾਂ (ਪੌਣਾਂ) ਦੀ ਸੌਗੰਧ ਜੋ (ਆਦ ਵਿਚ) ਸਾਧਾਰਨ ਵੇਗ ਉਪਰ ਸੰਚਾਲਨ ਕੀਤੀਆਂ ਜਾਂਦੀਆਂ ਹਨ। ੧॥ ਫੇਰ ਬਲਵਾਨ ਹੋ ਕੇ ਤੇਜ਼ ਹੋ ਜਾਂਦੀ॥ ੨॥ ਅਰ (ਮੇਘਾਂ ਨੂੰ ਉਠਾ ਕੇ ਚਾਰੋਂ ਦਿਸ਼ਾ ਵਿਚ) ਫੈਲਾ ਦੇਂਦੀਆਂ ਹਨ। ੩॥ ਫੇਰ (ਓਹਨਾਂ ਨੂੰ ਪਾੜਕੇ ਇਕ ਦੂਸਰੇ ਨਾਲੋਂ) ਭਿੰਨ ਕਰ ਦੇਂਦੀਆਂ ਹਨ॥੪॥ ਫੇਰ (ਸਾਰਿਆਂ ਨਾਲੋਂ ਵਧ ਕੇ ਏਹ ਹੈ ਕਿ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਦਿਲਾਂ ਵਿਚ ਖ਼ੁਦਾ ਦੀ) ਯਾਦ ਪਾਉਂਦੀਆਂ ਹਨ ॥ ੫॥ ਤਾਂ ਕਿ ਕੋਟੀ (ਹੁਜਤ) ਪੂਰੀ ਹੋ ਜਾਵੇ ਅਰ ਸਭੈ ਕੀਤਾ ਜਾਵੇ॥੬॥ (ਭਾਵ ਸਾਨੂੰ ਪੌਣਾਂ ਦੀ ਸੌਗੰਧ ਹੈ) ਕਿ ਤੁਸਾਂ (ਲੋਗਾਂ) ਨਾਲ਼ ਜੋ (ਲੈਦਾ) ਬਚਨ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਅਵਸ਼ ਹੀ ਹੋਕੇ ਰਹੇਗਾ॥ ੭॥ ਅਰਥਾਤ ਜਦੋਂ ਤਾਰਾਂਗਣ ਮੰਦ ਪੈ ਜਾਣ॥੮॥ ਅਰ ਜਦੋਂ ਆਸਮਾਨ ਫਟ ਜਾਵੇ॥੯॥ ਅਰੁ ਜਦੋਂ ਪਹਾੜ ਉਡਾਏ ਜਾਣ॥੧੦॥ ਅਰ ਜਦੋਂ ਪੈਯੰਬਰ (ਆਪਣੀ ੨ ਉਮਤ ਦੇ ਹਿਸਾਬ ਵਾਸਤੇ) ਨਿਯਤ ਸਮੇਂ ਸਿਰ ਹਾਜ਼ਰ ਕੀਤੇ ਜਾਣ (ਉਸ ਵੇਲੇ ਸਮਝੋ ਕਿ ਲੈ ਹੋਈ)॥੧੧॥ (ਪਰੰ ਏਹ ਵਰਤਾਓ) ਕਿਸ ਦਿਨ ਵਾਸਤੇ ਉਠਾ ਰਖੇ ਹਨ?॥ ੧੨॥ (ਸੋ
ਉਠਾ ਰਖੇ ਹਨ) ਫੈਸਲੇ ਦੇ ਦਿਨ ਵਾਸਤੇ॥੧੩॥ ਅਰ (ਹੇ ਪੈਯੰਬਰ) ਤੁਸੀਂ ਕੀ ਸਮਝੇ ਕਿ ਫੈਸਲੇ ਦਾ ਦਿਨ ਹੈ ਕੀ ੭॥੧੪॥ ਉਸ ਦਿਨ (ਲੈ ਦੇ) ਝੂਠਿਆਰਨ ਵਾਲਿਆਂ ਦੀ ਵੈਰਾਨੀ ਹੀ ਹੈ॥੧੫॥ ਕੀ ਅਸਾਂ ਨੇ ਅਗਲੀਆਂ (ਨਾ ਫਰਮਾਨ) ਉਮਤਾਂ ਨੂੰ ਹਲਾਕ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ॥੧੬॥ ਫੇਰ (ਏਸੇ ਤਰਹਾਂ) ਅਸੀਂ ਏਹਨਾਂ ਪਿਛਲੀਆਂ ਨਾ ਫਰਮਾਨ ਉਮਤਾਂ ਨੂੰ ਭੀ ਓਹਨਾਂ ਦੇ ਹੀ ਪਿਛੇ ੨ ਤੁਰਦੀਆਂ ਕਰਾਂਗੇ॥੧੭॥ਅਵਗੁਣ ਹਾਰਿਆਂ ਨਾਲ ਅਸੀਂ ਐਸੇ ਹੀ ਕੀਤਾ ਕਰਦੇ ਹਾਂ॥੧੮॥ (ਰਹੀ ਲੈ ਸੋ) ਉਸ ਦਿਨ ਝੂਠਿਆਰਨ ਵਾਲਿਆਂ ਦੀ ਤਬਾਹੀ ਹੈ। ੧੯॥ (ਲੋਗੋ) ਕੀ ਅਸਾਂ ਨੇ ਤੁਹਾਨੂੰ ਨਿੰਦਤ ਪਾਣੀ (ਅਰਥਾਤ ਬੀਰਜ) ਥੀਂ ਨਹੀਂ ਪੈਦਾ ਕੀਤਾ (ਕਿ ਆਦ ਵਿਚ ਤੁਸੀਂ ਨੁਤਫਾ ਸੇ)॥ ੨੦॥ ਫੇਰ ਅਸਾਂ ਨੇ ਉਸ ਨੂੰ ਇਕ ਨਿਯਤ ਸਮੇਂ ਤਕ ਇਕ ਰਖਿਅਤ ਅਸਥਾਨ (ਅਰਥਾਤ ਇਸਤ੍ਰੀ ਦੇ ਪੇਟ ਵਿਚ ਰਖਿਆ॥੨੧॥੨੨॥ ਫੇਰ ਅਸਾਂ ਨੇ (ਉਸ ਦਾ ਇਕ) ਅੰਦਾਜ਼ਾ ਠਹਿ&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>phzbevyr2jdx5ke2z5l5yb5rf7lefzy</sha1>
    </revision>
    <revision>
      <id>183817</id>
      <parentid>183816</parentid>
      <timestamp>2024-12-12T13:17:38Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Taranpreet Goswami</username>
        <id>2106</id>
      </contributor>
      <origin>183817</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="3749" sha1="fbb9yb6csh0s72iu653bg1wuikagum7" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Goswami jassu&quot; /&gt;{{rh|ਪਾਰਾ ੨੯|ਸੂਰਤ ਮੁਰਸਲਾਤ ੭੭|੬੯੧}}&lt;/noinclude&gt;{{Center|&lt;poem&gt;{{xx-larger|'''ਸੂਰਤ ਮੁਰਸਲਾਤ ਮਕੇ ਵਿਚ ਉਤਰੀ ਅਰ ਇਸ'''
'''ਦੀਆਂ ਪਚਾਸ ਆਇਤਾਂ ਅਰ ਦੋ ਰੁਕੂਹ ਹਨ।'''}}&lt;/poem&gt;}}{{gap}}(ਆਰੰਭ)ਅੱਲਾ ਦੇ ਨਾਮ ਨਾਲ(ਜੋ)ਅਤੀ ਦਿਆਲੂ (ਅਰ) ਕਿਰਪਾਲੂ (ਹੈ) ਉਨਹਾਂ (ਪੌਣਾਂ) ਦੀ ਸੌਗੰਧ ਜੋ (ਆਦ ਵਿਚ) ਸਾਧਾਰਨ ਵੇਗ ਉਪਰ ਸੰਚਾਲਨ ਕੀਤੀਆਂ ਜਾਂਦੀਆਂ ਹਨ। ੧॥ ਫੇਰ ਬਲਵਾਨ ਹੋ ਕੇ ਤੇਜ਼ ਹੋ ਜਾਂਦੀ॥ ੨॥ ਅਰ (ਮੇਘਾਂ ਨੂੰ ਉਠਾ ਕੇ ਚਾਰੋਂ ਦਿਸ਼ਾ ਵਿਚ) ਫੈਲਾ ਦੇਂਦੀਆਂ ਹਨ। ੩॥ ਫੇਰ (ਓਹਨਾਂ ਨੂੰ ਪਾੜਕੇ ਇਕ ਦੂਸਰੇ ਨਾਲੋਂ) ਭਿੰਨ ਕਰ ਦੇਂਦੀਆਂ ਹਨ॥੪॥ ਫੇਰ (ਸਾਰਿਆਂ ਨਾਲੋਂ ਵਧ ਕੇ ਏਹ ਹੈ ਕਿ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਦਿਲਾਂ ਵਿਚ ਖ਼ੁਦਾ ਦੀ) ਯਾਦ ਪਾਉਂਦੀਆਂ ਹਨ ॥ ੫॥ ਤਾਂ ਕਿ ਕੋਟੀ (ਹੁਜਤ) ਪੂਰੀ ਹੋ ਜਾਵੇ ਅਰ ਸਭੈ ਕੀਤਾ ਜਾਵੇ॥੬॥ (ਭਾਵ ਸਾਨੂੰ ਪੌਣਾਂ ਦੀ ਸੌਗੰਧ ਹੈ) ਕਿ ਤੁਸਾਂ (ਲੋਗਾਂ) ਨਾਲ਼ ਜੋ (ਲੈਦਾ) ਬਚਨ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਅਵਸ਼ ਹੀ ਹੋਕੇ ਰਹੇਗਾ॥ ੭॥ ਅਰਥਾਤ ਜਦੋਂ ਤਾਰਾਂਗਣ ਮੰਦ ਪੈ ਜਾਣ॥੮॥ ਅਰ ਜਦੋਂ ਆਸਮਾਨ ਫਟ ਜਾਵੇ॥੯॥ ਅਰੁ ਜਦੋਂ ਪਹਾੜ ਉਡਾਏ ਜਾਣ॥੧੦॥ ਅਰ ਜਦੋਂ ਪੈਯੰਬਰ (ਆਪਣੀ ੨ ਉਮਤ ਦੇ ਹਿਸਾਬ ਵਾਸਤੇ) ਨਿਯਤ ਸਮੇਂ ਸਿਰ ਹਾਜ਼ਰ ਕੀਤੇ ਜਾਣ (ਉਸ ਵੇਲੇ ਸਮਝੋ ਕਿ ਲੈ ਹੋਈ)॥੧੧॥ (ਪਰੰ ਏਹ ਵਰਤਾਓ) ਕਿਸ ਦਿਨ ਵਾਸਤੇ ਉਠਾ ਰਖੇ ਹਨ?॥੧੨॥(ਸੋ ਉਠਾ ਰਖੇ ਹਨ) ਫੈਸਲੇ ਦੇ ਦਿਨ ਵਾਸਤੇ॥੧੩॥ ਅਰ (ਹੇ ਪੈਯੰਬਰ) ਤੁਸੀਂ ਕੀ ਸਮਝੇ ਕਿ ਫੈਸਲੇ ਦਾ ਦਿਨ ਹੈ ਕੀ ੭॥੧੪॥ ਉਸ ਦਿਨ (ਲੈ ਦੇ) ਝੂਠਿਆਰਨ ਵਾਲਿਆਂ ਦੀ ਵੈਰਾਨੀ ਹੀ ਹੈ॥੧੫॥ ਕੀ ਅਸਾਂ ਨੇ ਅਗਲੀਆਂ (ਨਾ ਫਰਮਾਨ) ਉਮਤਾਂ ਨੂੰ ਹਲਾਕ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ॥੧੬॥ ਫੇਰ (ਏਸੇ ਤਰਹਾਂ) ਅਸੀਂ ਏਹਨਾਂ ਪਿਛਲੀਆਂ ਨਾ ਫਰਮਾਨ ਉਮਤਾਂ ਨੂੰ ਭੀ ਓਹਨਾਂ ਦੇ ਹੀ ਪਿਛੇ ੨ ਤੁਰਦੀਆਂ ਕਰਾਂਗੇ॥੧੭॥ਅਵਗੁਣ ਹਾਰਿਆਂ ਨਾਲ ਅਸੀਂ ਐਸੇ ਹੀ ਕੀਤਾ ਕਰਦੇ ਹਾਂ॥੧੮॥ (ਰਹੀ ਲੈ ਸੋ) ਉਸ ਦਿਨ ਝੂਠਿਆਰਨ ਵਾਲਿਆਂ ਦੀ ਤਬਾਹੀ ਹੈ। ੧੯॥ (ਲੋਗੋ) ਕੀ ਅਸਾਂ ਨੇ ਤੁਹਾਨੂੰ ਨਿੰਦਤ ਪਾਣੀ (ਅਰਥਾਤ ਬੀਰਜ) ਥੀਂ ਨਹੀਂ ਪੈਦਾ ਕੀਤਾ (ਕਿ ਆਦ ਵਿਚ ਤੁਸੀਂ ਨੁਤਫਾ ਸੇ)॥ ੨੦॥ ਫੇਰ ਅਸਾਂ ਨੇ ਉਸ ਨੂੰ ਇਕ ਨਿਯਤ ਸਮੇਂ ਤਕ ਇਕ ਰਖਿਅਤ ਅਸਥਾਨ (ਅਰਥਾਤ ਇਸਤ੍ਰੀ ਦੇ ਪੇਟ ਵਿਚ ਰਖਿਆ॥੨੧॥੨੨॥ ਫੇਰ ਅਸਾਂ ਨੇ (ਉਸ ਦਾ ਇਕ) ਅੰਦਾਜ਼ਾ ਠਹਿ&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>fbb9yb6csh0s72iu653bg1wuikagum7</sha1>
    </revision>
    <revision>
      <id>183959</id>
      <parentid>183817</parentid>
      <timestamp>2024-12-12T14:35:01Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Charan Gill</username>
        <id>36</id>
      </contributor>
      <origin>183959</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="3746" sha1="dl52lsw1vu2cxqgrag3nn69zxrhmrgx" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Goswami jassu&quot; /&gt;{{rh|ਪਾਰਾ ੨੯|ਸੂਰਤ ਮੁਰਸਲਾਤ ੭੭|੬੯੧}}&lt;/noinclude&gt;{{Center|&lt;poem&gt;{{larger|'''ਸੂਰਤ ਮੁਰਸਲਾਤ ਮਕੇ ਵਿਚ ਉਤਰੀ ਅਰ ਇਸ'''
'''ਦੀਆਂ ਪਚਾਸ ਆਇਤਾਂ ਅਰ ਦੋ ਰੁਕੂਹ ਹਨ।'''}}&lt;/poem&gt;}}{{gap}}(ਆਰੰਭ)ਅੱਲਾ ਦੇ ਨਾਮ ਨਾਲ(ਜੋ)ਅਤੀ ਦਿਆਲੂ (ਅਰ) ਕਿਰਪਾਲੂ (ਹੈ) ਉਨਹਾਂ (ਪੌਣਾਂ) ਦੀ ਸੌਗੰਧ ਜੋ (ਆਦ ਵਿਚ) ਸਾਧਾਰਨ ਵੇਗ ਉਪਰ ਸੰਚਾਲਨ ਕੀਤੀਆਂ ਜਾਂਦੀਆਂ ਹਨ। ੧॥ ਫੇਰ ਬਲਵਾਨ ਹੋ ਕੇ ਤੇਜ਼ ਹੋ ਜਾਂਦੀ॥ ੨॥ ਅਰ (ਮੇਘਾਂ ਨੂੰ ਉਠਾ ਕੇ ਚਾਰੋਂ ਦਿਸ਼ਾ ਵਿਚ) ਫੈਲਾ ਦੇਂਦੀਆਂ ਹਨ। ੩॥ ਫੇਰ (ਓਹਨਾਂ ਨੂੰ ਪਾੜਕੇ ਇਕ ਦੂਸਰੇ ਨਾਲੋਂ) ਭਿੰਨ ਕਰ ਦੇਂਦੀਆਂ ਹਨ॥੪॥ ਫੇਰ (ਸਾਰਿਆਂ ਨਾਲੋਂ ਵਧ ਕੇ ਏਹ ਹੈ ਕਿ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਦਿਲਾਂ ਵਿਚ ਖ਼ੁਦਾ ਦੀ) ਯਾਦ ਪਾਉਂਦੀਆਂ ਹਨ ॥ ੫॥ ਤਾਂ ਕਿ ਕੋਟੀ (ਹੁਜਤ) ਪੂਰੀ ਹੋ ਜਾਵੇ ਅਰ ਸਭੈ ਕੀਤਾ ਜਾਵੇ॥੬॥ (ਭਾਵ ਸਾਨੂੰ ਪੌਣਾਂ ਦੀ ਸੌਗੰਧ ਹੈ) ਕਿ ਤੁਸਾਂ (ਲੋਗਾਂ) ਨਾਲ਼ ਜੋ (ਲੈਦਾ) ਬਚਨ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਅਵਸ਼ ਹੀ ਹੋਕੇ ਰਹੇਗਾ॥ ੭॥ ਅਰਥਾਤ ਜਦੋਂ ਤਾਰਾਂਗਣ ਮੰਦ ਪੈ ਜਾਣ॥੮॥ ਅਰ ਜਦੋਂ ਆਸਮਾਨ ਫਟ ਜਾਵੇ॥੯॥ ਅਰੁ ਜਦੋਂ ਪਹਾੜ ਉਡਾਏ ਜਾਣ॥੧੦॥ ਅਰ ਜਦੋਂ ਪੈਯੰਬਰ (ਆਪਣੀ ੨ ਉਮਤ ਦੇ ਹਿਸਾਬ ਵਾਸਤੇ) ਨਿਯਤ ਸਮੇਂ ਸਿਰ ਹਾਜ਼ਰ ਕੀਤੇ ਜਾਣ (ਉਸ ਵੇਲੇ ਸਮਝੋ ਕਿ ਲੈ ਹੋਈ)॥੧੧॥ (ਪਰੰ ਏਹ ਵਰਤਾਓ) ਕਿਸ ਦਿਨ ਵਾਸਤੇ ਉਠਾ ਰਖੇ ਹਨ?॥੧੨॥(ਸੋ ਉਠਾ ਰਖੇ ਹਨ) ਫੈਸਲੇ ਦੇ ਦਿਨ ਵਾਸਤੇ॥੧੩॥ ਅਰ (ਹੇ ਪੈਯੰਬਰ) ਤੁਸੀਂ ਕੀ ਸਮਝੇ ਕਿ ਫੈਸਲੇ ਦਾ ਦਿਨ ਹੈ ਕੀ ੭॥੧੪॥ ਉਸ ਦਿਨ (ਲੈ ਦੇ) ਝੂਠਿਆਰਨ ਵਾਲਿਆਂ ਦੀ ਵੈਰਾਨੀ ਹੀ ਹੈ॥੧੫॥ ਕੀ ਅਸਾਂ ਨੇ ਅਗਲੀਆਂ (ਨਾ ਫਰਮਾਨ) ਉਮਤਾਂ ਨੂੰ ਹਲਾਕ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ॥੧੬॥ ਫੇਰ (ਏਸੇ ਤਰਹਾਂ) ਅਸੀਂ ਏਹਨਾਂ ਪਿਛਲੀਆਂ ਨਾ ਫਰਮਾਨ ਉਮਤਾਂ ਨੂੰ ਭੀ ਓਹਨਾਂ ਦੇ ਹੀ ਪਿਛੇ ੨ ਤੁਰਦੀਆਂ ਕਰਾਂਗੇ॥੧੭॥ਅਵਗੁਣ ਹਾਰਿਆਂ ਨਾਲ ਅਸੀਂ ਐਸੇ ਹੀ ਕੀਤਾ ਕਰਦੇ ਹਾਂ॥੧੮॥ (ਰਹੀ ਲੈ ਸੋ) ਉਸ ਦਿਨ ਝੂਠਿਆਰਨ ਵਾਲਿਆਂ ਦੀ ਤਬਾਹੀ ਹੈ। ੧੯॥ (ਲੋਗੋ) ਕੀ ਅਸਾਂ ਨੇ ਤੁਹਾਨੂੰ ਨਿੰਦਤ ਪਾਣੀ (ਅਰਥਾਤ ਬੀਰਜ) ਥੀਂ ਨਹੀਂ ਪੈਦਾ ਕੀਤਾ (ਕਿ ਆਦ ਵਿਚ ਤੁਸੀਂ ਨੁਤਫਾ ਸੇ)॥ ੨੦॥ ਫੇਰ ਅਸਾਂ ਨੇ ਉਸ ਨੂੰ ਇਕ ਨਿਯਤ ਸਮੇਂ ਤਕ ਇਕ ਰਖਿਅਤ ਅਸਥਾਨ (ਅਰਥਾਤ ਇਸਤ੍ਰੀ ਦੇ ਪੇਟ ਵਿਚ ਰਖਿਆ॥੨੧॥੨੨॥ ਫੇਰ ਅਸਾਂ ਨੇ (ਉਸ ਦਾ ਇਕ) ਅੰਦਾਜ਼ਾ ਠਹਿ&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>dl52lsw1vu2cxqgrag3nn69zxrhmrgx</sha1>
    </revision>
    <revision>
      <id>183960</id>
      <parentid>183959</parentid>
      <timestamp>2024-12-12T14:43:39Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Charan Gill</username>
        <id>36</id>
      </contributor>
      <comment>/* ਗਲਤੀਆਂ ਲਾਈਆਂ */</comment>
      <origin>183960</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="3774" sha1="75doyonyq7frflwo7jxc1o72fqswdrw" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;3&quot; user=&quot;Charan Gill&quot; /&gt;{{rh|ਪਾਰਾ ੨੯|ਸੂਰਤ ਮੁਰਸਲਾਤ ੭੭|੬੯੧}}&lt;/noinclude&gt;{{Center|&lt;poem&gt;{{larger|'''ਸੂਰਤ ਮੁਰਸਲਾਤ ਮਕੇ ਵਿਚ ਉਤਰੀ ਅਰ ਇਸ'''
'''ਦੀਆਂ ਪਚਾਸ ਆਇਤਾਂ ਅਰ ਦੋ ਰੁਕੂਹ ਹਨ।'''}}&lt;/poem&gt;}}{{gap}}(ਆਰੰਭ)ਅੱਲਾ ਦੇ ਨਾਮ ਨਾਲ(ਜੋ)ਅਤੀ ਦਿਆਲੂ (ਅਰ) ਕਿਰਪਾਲੂ (ਹੈ) ਉਨਹਾਂ (ਪੌਣਾਂ) ਦੀ ਸੌਗੰਧ ਜੋ (ਆਦ ਵਿਚ) ਸਾਧਾਰਨ ਵੇਗ ਉਪਰ ਸੰਚਾਲਨ ਕੀਤੀਆਂ ਜਾਂਦੀਆਂ ਹਨ॥੧॥ ਫੇਰ ਬਲਵਾਨ ਹੋ ਕੇ ਤੇਜ਼ ਹੋ ਜਾਂਦੀ॥੨॥ ਅਰ (ਮੇਘਾਂ ਨੂੰ ਉਠਾ ਕੇ ਚਾਰੋਂ ਦਿਸ਼ਾ ਵਿਚ) ਫੈਲਾ ਦੇਂਦੀਆਂ ਹਨ॥੩॥ ਫੇਰ (ਓਹਨਾਂ ਨੂੰ ਪਾੜਕੇ ਇਕ ਦੂਸਰੇ ਨਾਲੋਂ) ਭਿੰਨ ਕਰ ਦੇਂਦੀਆਂ ਹਨ॥੪॥ ਫੇਰ (ਸਾਰਿਆਂ ਨਾਲੋਂ ਵਧ ਕੇ ਏਹ ਹੈ ਕਿ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਦਿਲਾਂ ਵਿਚ ਖ਼ੁਦਾ ਦੀ) ਯਾਦ ਪਾਉਂਦੀਆਂ ਹਨ॥੫॥ ਤਾਂ ਕਿ ਕੋਟੀ (ਹੁਜਤ) ਪੂਰੀ ਹੋ ਜਾਵੇ ਅਰ ਸਭੈ ਕੀਤਾ ਜਾਵੇ॥੬॥ (ਭਾਵ ਸਾਨੂੰ ਪੌਣਾਂ ਦੀ ਸੌਗੰਧ ਹੈ) ਕਿ ਤੁਸਾਂ (ਲੋਗਾਂ) ਨਾਲ਼ ਜੋ (ਪ੍ਰਲੈ ਦਾ) ਬਚਨ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਅਵਸ਼ ਹੀ ਹੋਕੇ ਰਹੇਗਾ॥੭॥ ਅਰਥਾਤ ਜਦੋਂ ਤਾਰਾਗਣ ਮੰਦ ਪੈ ਜਾਣ॥੮॥ ਅਰ ਜਦੋਂ ਆਸਮਾਨ ਫਟ ਜਾਵੇ॥੯॥ ਅਰ ਜਦੋਂ ਪਹਾੜ ਉਡਾਏ ਜਾਣ॥੧੦॥ ਅਰ ਜਦੋਂ ਪੈਯੰਬਰ (ਆਪਣੀ ੨ ਉਮਤ ਦੇ ਹਿਸਾਬ ਵਾਸਤੇ) ਨਿਯਤ ਸਮੇਂ ਸਿਰ ਹਾਜ਼ਰ ਕੀਤੇ ਜਾਣ (ਉਸ ਵੇਲੇ ਸਮਝੋ ਕਿ ਪ੍ਰਲੈ ਹੋਈ)॥੧੧॥ (ਪਰੰਤੂ ਏਹ ਵਰਤਾਓ) ਕਿਸ ਦਿਨ ਵਾਸਤੇ ਉਠਾ ਰਖੇ ਹਨ?॥੧੨॥(ਸੋ ਉਠਾ ਰਖੇ ਹਨ) ਫੈਸਲੇ ਦੇ ਦਿਨ ਵਾਸਤੇ॥੧੩॥ ਅਰ (ਹੇ ਪੈਯੰਬਰ) ਤੁਸੀਂ ਕੀ ਸਮਝੇ ਕਿ ਫੈਸਲੇ ਦਾ ਦਿਨ ਹੈ ਕੀ?॥੧੪॥ ਉਸ ਦਿਨ (ਪ੍ਰਲੈ ਦੇ) ਝੂਠਿਆਰਨ ਵਾਲਿਆਂ ਦੀ ਵੈਰਾਨੀ ਹੀ ਹੈ॥੧੫॥ ਕੀ ਅਸਾਂ ਨੇ ਅਗਲੀਆਂ (ਨਾ ਫਰਮਾਨ) ਉਮਤਾਂ ਨੂੰ ਹਲਾਕ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ॥੧੬॥ ਫੇਰ (ਏਸੇ ਤਰਹਾਂ) ਅਸੀਂ ਏਹਨਾਂ ਪਿਛਲੀਆਂ ਨਾ ਫਰਮਾਨ ਉਮਤਾਂ ਨੂੰ ਭੀ ਓਹਨਾਂ ਦੇ ਹੀ ਪਿਛੇ ੨ ਤੁਰਦੀਆਂ ਕਰਾਂਗੇ॥੧੭॥ ਅਵਗੁਣ ਹਾਰਿਆਂ ਨਾਲ ਅਸੀਂ ਐਸੇ ਹੀ ਕੀਤਾ ਕਰਦੇ ਹਾਂ॥੧੮॥ (ਰਹੀ ਪ੍ਰਲੈ ਸੋ) ਉਸ ਦਿਨ ਝੂਠਿਆਰਨ ਵਾਲਿਆਂ ਦੀ ਤਬਾਹੀ ਹੈ॥੧੯॥ (ਲੋਗੋ) ਕੀ ਅਸਾਂ ਨੇ ਤੁਹਾਨੂੰ ਨਿੰਦਤ ਪਾਣੀ (ਅਰਥਾਤ ਬੀਰਜ) ਥੀਂ ਨਹੀਂ ਪੈਦਾ ਕੀਤਾ (ਕਿ ਆਦ ਵਿਚ ਤੁਸੀਂ ਨੁਤਫਾ ਸੇ)॥੨੦॥ ਫੇਰ ਅਸਾਂ ਨੇ ਉਸ ਨੂੰ ਇਕ ਨਿਯਤ ਸਮੇਂ ਤਕ ਇਕ ਰਖਿਅਤ ਅਸਥਾਨ (ਅਰਥਾਤ ਇਸਤ੍ਰੀ ਦੇ ਪੇਟ) ਵਿਚ ਰਖਿਆ॥੨੧॥੨੨॥ ਫੇਰ ਅਸਾਂ ਨੇ (ਉਸ ਦਾ ਇਕ) ਅੰਦਾਜ਼ਾ ਠਹਿ&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>75doyonyq7frflwo7jxc1o72fqswdrw</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>ਪੰਨਾ:ਕੁਰਾਨ ਮਜੀਦ (1932).pdf/692</title>
    <ns>250</ns>
    <id>63592</id>
    <revision>
      <id>183974</id>
      <parentid>183764</parentid>
      <timestamp>2024-12-12T18:08:50Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Charan Gill</username>
        <id>36</id>
      </contributor>
      <comment>/* ਗਲਤੀਆਂ ਲਾਈਆਂ */</comment>
      <origin>183974</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="4012" sha1="lbrlj93cnfj2xh5z3ygra4mc0h6eewk" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;3&quot; user=&quot;Charan Gill&quot; /&gt;{{rh|੬੯੨|ਪਾਰਾ ੨੯|ਸੂਰਤ ਮੁਰਸਲਾਤ ੭੭}}&lt;/noinclude&gt;ਰਾਇਆ ਤਾਂ (ਅਸੀਂ ਕੈਸੇ) ਚੰਗੇ ਅੰਦਾਜ਼ੇ ਠਹਿਰਾਉਣ ਵਾਲੇ ਹਾਂ॥੨੩॥
(ਤਾਂ) ਲੈ ਦੇ ਦਿਨ ਝੂਠਿਆਰਨ ਵਾਲਿਆਂ ਦੀ ਵੈਰਾਨੀ ਹੈ॥੨੪॥ ਕੀ
ਅਸਾਂ ਨੇ ਧਰਤੀ ਨੂੰ ਜਿਉਂਦਿਆਂ ਅਰ ਮੁਰਦਿਆਂ ਦੇ ਸਮੇਟਣ ਵਾਲੀ ਨਹੀਂ
ਬਣਾਇਆ?॥੨੫॥੨੬॥ ਅਰ (ਏਸ ਥੀਂ ਭਿੰਨ) ਉਸ ਵਿਚ ਉੱਚੇ ਉੱਚੇ
ਅਟੱਲ ਪਰਬਤ ਰਖ ਦਿਤੇ ਹਨ ਅਰ ਤੁਸਾਂ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਮਿਠਾ ਪਾਣੀ
ਪਿਲਾਇਆ॥੨੭॥ (ਸੋ) ਕਿਆਮਤ ਦੇ ਦਿਨ ਝੂਠਿਆਰਨ ਵਾਲਿਆਂ ਦੀ
ਤਬਾਹੀ ਹੈ॥੨੮॥ (ਮੁਨਕਰਾਂ ਨੂੰ ਉਸ ਦਿਨ ਹੁਕਮ ਦਿਤਾ ਜਾਵੇਗਾ ਕਿ)
ਜਿਸ (ਦੋਜ਼ਖ) ਨੂੰ ਤੁਸੀਂ ਝੂਠਿਆਰਿਆ ਕਰਦੇ ਸੀ (ਹੁਣ) ਉਸ ਦੇ
ਪਾਸੇ ਚਲੋ॥੨੯॥ (ਅਰਥਾਤ ਧੂੰਏਂ ਦੇ) ਸਾਇਬਾਨ ਦੀ ਤਰਫ ਚਲੋ
ਜਿਸ ਦੇ ਤਿੰਨ ਵਿਭਾਗ ਹਨ॥੩੦॥ (ਪਰੰਤੂ) ਉਸ (ਦੀ ਸਾਇਆ)
ਹੇਠ ਠੰਢ ਨਹੀਂ ਅਰ ਨਾਂ ਉਥੇ (ਅਗਨਿ ਦੀ) ਗਰਮੀ ਪਾਸੋਂ ਬਚਾਓ ਹੈ
॥੩੧॥ ਉਸ ਸਾਇਬਾਨ ਵਿਚੋਂ ਅੰਗਾਰੇ ਪਏ ਬਰਸ ਰਹੇ ਹੋਣਗੇ ਐਸੇ
ਬੜੇ ਜੈਸੇ ਮਹੱਲ॥੩੨॥ ਉਹ (ਅੰਗਾਰੇ ਦੂਰੋਂ ਐਸੇ ਦਿਖਾਈ ਦੇਣਗੇ)
ਜੈਸੇ ਜ਼ਰਦ ਰੰਗ ਦੇ ਊਠ॥੩੩॥ (ਭਾਵ) ਪ੍ਰਲੈ ਦਾ ਦਿਨ ਝੂਠਿਆਰਨ
ਵਾਲਿਆਂ ਦੀ ਵਰਾਨੀ ਹੈ॥੩੪॥ ਏਹਾ ਉਹ ਦਿਨ ਹੋਵੇਗਾ ਕਿ (ਅਵਗੁਨ
ਹਾਰੇ ਮਾਰੇ ਭੈ ਦੇ) ਗੱਲ ਨਾ ਕਰ ਸੱਕਣਗੇ॥੩੫॥ ਅਰ ਨਾ ਉਨ੍ਹਾਂ
ਨੂੰ ਆਗਿਆ ਦਿਤੀ ਜਾਵੇਗੀ ਕੇ (ਕਿਸੇ ਪ੍ਰਕਾਰ ਦਾ) ਉਜਰ (ਪੇਸ਼) ਕਰਨ
॥੩੬॥ (ਭਾਵ) ਲੈ ਦੇ ਦਿਨ ਝੂਠਿਆਰਨ ਵਾਲਿਆਂ ਦੀ ਵੈਰਾਨੀ
ਹੈ॥੩੭॥ (ਉਸ ਦਿਨ ਅਸੀਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਕਹਾਂਗੇ ਕਿ) ਏਹ ਫੈਸਲੇ ਦਾ
ਦਿਨ ਹੈ (ਕਿ) ਅਸਾਂ ਨੇ ਤੁਹਾਨੂੰ ਅਰ ਅਗਲਿਆਂ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ (ਕਰਮਾਂ
ਦੇ ਹਿਸਾਬ ਵਾਸਤੇ) ਇਕੱਤ੍ਰ ਕੀਤਾ ਹੈ॥੩੮॥ ਤਾਂ ਯਦੀ ਤੁਹਾਨੂੰ ਕੋਈ
ਦਾਓ ਆਉਂਦਾ ਹੋਵੇ ਤਾਂ ਸਾਡੇ ਉਪਰ (ਆਪਣਾ) ਦਾਓ ਕਰ ਲਓ॥੩੯॥
(ਅਤਏਵ) ਪ੍ਰਲੈ ਦੇ ਦਿਨ ਝੂਠਿਆਰਨ ਵਾਲਿਆਂ ਦੀ ਵਰਾਨੀ ਹੈ
॥੪੦॥ ਰਕੂਹ ੧॥

{{gap}}ਨਿਰਸੰਦੇਹ ਸੰਜਮੀ ਪੁਰਖ (ਸਵਰਗ ਦਿਆਂ ਬਾਗਾਂ ਦੀ) ਛਾਵਾਂ ਅਰ
ਚਸ਼ਮਿਆਂ (ਉਪਰ)॥੪੧॥ ਅਰ ਮੇਵਿਆਂ ਵਿਚੋਂ ਜੋ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਚੰਗੇ
ਲਗਦੇ ਹੋਣ (ਅਨੰਦ ਕਰਦੇ) ਹੋਣਗੇ॥੪੨॥ (ਅਰ ਅਸੀਂ ਉਨਹਾਂ ਨੂੰ
ਆਗਿਆ ਦੇਵਾਂਗੇ) ਕਿ (ਸੰਸਾਰ ਵਿਚ) ਤੁਸੀਂ ਜੈਸੇ ੨ (ਭਲੇ) ਕਰਮ
ਕਰਦੇ ਰਹੇ ਹੋ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਬਦਲੇ ਵਿਚ (ਹੁਣ) ਖਾਓ ਪੀਓ (ਅਰ)
ਤੁਹਾਡੇ ਅੰਗ ਲਗੇ॥੪੩॥ ਨਿਰਸੰਦੇਹ ਭਲਿਆਂ ਪੁਰਖਾਂ ਨੂੰ ਅਸੀਂ ਐਸਾ ਹੀ
ਬਦਲਾ ਦਿਤਾ ਕਰਦੇ ਹਾਂ॥੪੪॥ (ਪਰੰਤੂ) ਉਸ ਦਿਨ ਝੂਠਿਆਰਨ ਵਾਲਿ-&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>lbrlj93cnfj2xh5z3ygra4mc0h6eewk</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>ਪੰਨਾ:ਕੁਰਾਨ ਮਜੀਦ (1932).pdf/713</title>
    <ns>250</ns>
    <id>63613</id>
    <revision>
      <id>183813</id>
      <parentid>183566</parentid>
      <timestamp>2024-12-12T13:03:52Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Charan Gill</username>
        <id>36</id>
      </contributor>
      <comment>/* ਗਲਤੀਆਂ ਲਾਈਆਂ */</comment>
      <origin>183813</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="3618" sha1="omc3i9wk45tmyq7a9azxcy3mi3e1o0z" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;3&quot; user=&quot;Charan Gill&quot; /&gt;{{rh|ਪਾਰਾ ੩੦|ਸੂਰਤ ਜ਼ਹਾ ੯੪|੭੧੩}}&lt;/noinclude&gt;(ਅਰਥਾਤ ਦੀਨ ਇਸਲਾਮ) ਨੂੰ ਝੂਠ ਜਾਣਿਆਂ॥੯॥ ਤਾਂ ਅਸੀਂ
ਕਠਿਨ ਅਸਥਾਨ (ਅਰਥਾਤ ਨਰਕਾਂ ਵਿਚ ਪਹੁੰਚਣ ਦਾ ਰਸਤਾ) ਓਸ
ਦੇ ਵਾਸਤੇ ਸੁਖੈਨ ਕਰ ਦੇਵਾਂਗੇ॥੧੦॥ ਅਰ ਜਦੋਂ (ਓਹ ਜਹੱਨਮ ਵਿਚ)
ਡਿਗੇਗਾ ਤਾਂ ਓਸ ਦਾ ਧਨ ਪਦਾਰਥ ਓਸ ਦੇ ਕਿਸੇ ਕੰਮ ਭੀ ਨਾ ਆਵੇਗਾ
॥੧੧॥ ਸਾਡਾ ਕੰਮ ਤਾਂ ਰਸਤਾ ਦਸ ਦੇਣਾ ਹੈ॥੧੨॥ ਅਰੁ ਆਖਰਤ ਤਥਾ
ਦੁਨੀਆਂ (ਦੋਨੋਂ) ਸਾਡੇ ਹੀ ਅਧੀਨ ਹਨ॥੧੩॥ ਤਾਂ (ਲੋਗੋ)!ਅਸਾਂ
ਨੇ ਤੁਹਾਨੂੰ ਭੜਕਦੀ ਹੋਈ (ਨਰਕ ਦੀ) ਅਗ ਤੋਂ ਡਰਾ ਦਿਤਾ ਹੈ॥੧੪॥ ਕਿ
ਓਸ ਵਿਚ ਓਹਾ ਹੀ ਮੰਦ ਭਾਗਾ ਦਾਖਲ ਹੋਵੇਗਾ॥੧੫॥ ਜੋ 
(ਦੁਨੀਆਂ ਵਿਖੇ ਸਚੇ ਦੀਨ ਨੂੰ) ਝੂਠਿਆਰਦਾ ਅਰ (ਓਸ ਪਾਸੋਂ) ਬੇ ਮੁਖ
ਹੁੰਦਾ ਰਹਿਆ॥੧੬॥ ਅਰ ਜੋ ਬੜਾ ਸੰਜਮੀ ਹੈ ਓਹ ਓਸ (ਅਗਨੀ)
ਤੋਂ ਦੂਰ ਦੁਰਾਡਾ ਹੀ ਰਖਿਆ ਜਾਵੇਗਾ॥੧੭॥ ਓਹ ਐਸਾ (ਚਿਤ ਦਾ
ਉਦਾਰ) ਹੈ ਕਿ ਆਪਣਾ ਧਨ ਪਦਾਰਥ (ਖੁਦਾ ਦੇ ਰਾਹ ਵਿਚ) ਦੇਂਦਾ ਹੈ ਤਾਂ
ਕਿ (ਓਸ ਦਾ ਅੰਤਹਕਰਣ ਬੁਖਲ ਦੇ ਐਬ ਥੀਂ) ਪਵਿਤ੍ਰ ਹੋਵੇ॥੧੮॥ ਅਰ
ਕਿਸੇ ਦਾ ਓਸ ਉਪਰ ਕੋਈ ਅਹਿਸਾਨ ਨਹੀਂ ਕਿ (ਏਸ ਦੇਣੇ ਕਰਕੇ ਓਸ ਨੂੰ)
ਓਸ ਦਾ ਬਦਲਾ ਉਤਾਰਨਾ (ਅਭੀਸ਼ਟ) ਹੈ॥੧੬॥ ਓਸ ਨੂੰ ਤਾਂ ਕੇਵਲ
ਆਪਣੇ ਪਰਵਰਦਿਗਾਰ ਵਡਿਆਈਆਂ ਵਾਲੇ ਦੀ ਪ੍ਰਸੰਨਤਾਈ ਅਭੀਸ਼ਟ ਹੈ
ਹੋਰ ਬਸ॥੨੦॥ ਅਰ (ਖੁਦਾ ਓਸ ਦੇ ਨਾਲ) ਜ਼ਰੂਰ ਪਰਸੰਨ ਭੀ ਹੋਵੇਗਾ
॥੨੧॥ਰੁਕੂਹ ੧॥
{{center|&lt;poem&gt;{{larger|'''ਸੂਰਤ ਜ਼ਹਾ ਮੱਕੇ ਵਿਚ ਉਤਰੀ ਅਰ ਇਸ ਦੀਆਂ'''
'''ਯਾਰਾਂ ਆਇਤਾਂ ਅਰ ਇਕ ਰੁਕੂਹ ਹੈ।'''}}&lt;/poem&gt;}}
{{gap}}(ਆਰੰਭ) ਅੱਲਾ ਦੇ ਨਾਮ ਨਾਲ (ਜੋ) ਅਤੀ ਦਿਆਲੂ (ਅਰ)
ਕਿਰਪਾਲੂ (ਹੈ)। (ਹੇ ਪੈਅੰਬਰ ਸਾਨੂੰ) ਧੁਪ ਦੇ ਚੜਨ
ਦੇ ਵੇਲੇ ਦੀ ਸੌਗੰਧ॥੧॥ ਅਰ ਰਾਤ੍ਰੀ ਦੀ (ਸੌਗੰਧ) ਜਦੋਂ (ਸਾਰੀਆਂ
ਵਸਤੂਆਂ ਨੂੰ) ਢਕ ਲਵੇ॥੨॥ ਕਿ ਤੁਹਾਡੇ ਪਰਵਰਦਿਗਾਰ
ਨੇ ਨਾਂ ਤਾਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਛਡਿਆ ਅਰ ਨਾ (ਕਿਸੀ ਪ੍ਰਕਾਰ) ਨਾਖੁਸ਼ ਹੋਇਆ॥੩॥ 
ਅਰੁ ਨਿਰਸੰਦੇਹ ਆਖਰਤ ਤੁਹਾਡੇ ਵਾਸਤੇ (ਏਸ) ਦੁਨੀਆਂ
ਨਾਲੋਂ ਕਈ ਗੁਣਾਂ ਉੱਤਮ ਹੈ॥੪॥ ਅਰ ਤੁਹਾਡਾ ਪਰਵਰਦਿਗਾਰ ਅਗੇ
ਚਲ ਕੇ ਤੁਹਾਨੂੰ ਏਤਨਾ ਕੁਛ ਦੇਵੇਗਾ ਕਿ ਤੁਸੀਂ (ਭੀ) ਪ੍ਰਸੰਨ
ਹੋ ਜਾਓਗੇ॥੫॥ ਕੀ ਤੁਹਾਨੂੰ ਓਸ ਨੇ ਯਤੀਮ ਨਹੀਂ ਪਾਇਆ (ਕਿੰਤੂ&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>omc3i9wk45tmyq7a9azxcy3mi3e1o0z</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>ਪੰਨਾ:ਕੁਰਾਨ ਮਜੀਦ (1932).pdf/714</title>
    <ns>250</ns>
    <id>63614</id>
    <revision>
      <id>183812</id>
      <parentid>183565</parentid>
      <timestamp>2024-12-12T12:49:41Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Charan Gill</username>
        <id>36</id>
      </contributor>
      <comment>/* ਗਲਤੀਆਂ ਲਾਈਆਂ */</comment>
      <origin>183812</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="3387" sha1="ngg3o4qnua5m8igzixqzsjrfwzywpql" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;3&quot; user=&quot;Charan Gill&quot; /&gt;{{rh|੭੧੪|ਪਾਰਾ ੩੦|ਸੂਰਤ ਅਨਸ਼ਰਾਹ ੯੪ ਤੀਨ ੯੫}}&lt;/noinclude&gt;ਪਾਇਆ ਹੈ। ਫੇਰ ਅਸਥਾਨ ਦਿਤਾ॥੬॥ ਅਰ ਤੁਹਾਨੂੰ ਦੇਖਿਆ ਕਿ
ਪ੍ਰੇਮ ਵਿਚ ਹੈਰਾਨ (ਫਿਰ ਰਹੇ) ਹੋ (ਤਾਂ ਤੁਹਾਨੂੰ) ਸੀਦਾ ਮਾਰਗ ਦਿਖਾ
ਦਿਤਾ॥੭॥ ਅਰ ਤੁਹਾਨੂੰ ਲੋੜਵੰਦ ਦੇਖਿਆ ਤਾਂ ਓਸ ਨੇ ਧਨਾਢ ਕਰ ਦਿਤਾ
॥੮॥ ਤਾਂ (ਏਹਨਾਂ ਨਿਆਮਤਾਂ ਦੇ ਧੰਨ੍ਯਵਾਦ ਵਿਚ) ਯਤੀਮ ਉਪਰ
(ਕਿਸੀ ਪ੍ਰਕਾਰ ਦਾ) ਜ਼ੁਲਮ ਨਾ ਕਰਨਾ॥੯॥ ਅਰ ਨਾਂ ਮਾਂਗਤ ਨੂੰ
ਝਿੜਕਣਾ॥੧੦॥ ਅਰ (ਲੋਗਾਂ ਨਾਲ) ਆਪਣੇ ਪਰਵਰਦਿਗਾਰ ਦੇ 
ਉਪਕਾਰ ਦਾ ਵਰਨਣ ਕਰਦਿਆਂ ਰਹਿਣਾਂ (ਕਿ ਏਹ ਭੀ ਧੰਨ੍ਯਵਾਦ 
ਦਾ ਇਕ ਮਾਰਗ ਹੈ)॥੧੧॥ ਰੁਕੂਹ ੧॥
{{center|&lt;poem&gt;{{larger|'''ਸੂਰਤ ਅਨਸਰਾਹ ਮੱਕੇ ਵਿਚ ਉਤਰੀ ਅਰ ਇਸਦੀਆਂ'''
'''ਅਠ ਆਇਤਾਂ ਅਰ ਇਕ ਰੁਕੂਹ ਹੈ।'''}}&lt;/poem&gt;}}
{{gap}}(ਅਰੰਭ) ਅੱਲਾ ਦੇ ਨਾਮ ਨਾਲ (ਜੋ) ਅਤੀ ਦਿਆਲੂ (ਅਰ)
ਕਿਰਪਾਲੂ (ਹੈ) (ਹੇ ਪੈਯੰਬਰ) ਕੀ ਅਸਾਂ ਨੇ ਤੁਹਾਡਾ ਸੀਨਾ ਖੁਲਾ ਨਹੀਂ
ਕਰ ਦਿਤਾ (ਕਿੰਤੂ ਕਰ ਦਿਤਾ)॥੧॥ ਅਰ (ਏਸ ਥੀਂ ਸਿਵਾ) ਬੋਝ
॥੨॥ ਜਿਸ ਨੇ ਤੁਹਾਡੀ ਕਮਰ ਤੋੜ ਛਡੀ ਸੀ ਤੁਹਾਡੇ ਉਪਰੋਂ ਉਤਾਰ
ਦਿਤਾ॥੩॥ ਅਰ ਤੁਹਾਡੇ (ਚੰਗੇ) ਜ਼ਿਕਰ ਦਾ ਅਵਾਜ ਉੱਚਾ ਕਰ ਦਿਤਾ
॥੪॥ ਸੋ ਨਿਰਸੰਦੇਹ ਮੁਸ਼ਕਲ ਦੇ ਸਾਥ ਅਸਾਨੀ ਹੈ॥੫॥ ਨਿਰਸੰਦੇਹ
ਮੁਸ਼ਕਲ ਦੇ ਸਾਥ ਅਸਾਨੀ ਹੈ॥੬॥ ਤਾਂ ਹੁਣ ਕਿ ਤੁਸੀਂ (ਏਹਨਾਂ 
ਫਿਕਰਾਂ ਤੋਂ ਥੋੜੇ ਸੇ) ਫਾਰਗ ਹੋ ਗਏ ਤਾਂ (ਪੂਜਾ ਦੀ) ਤਪਸਿਆ ਕਰੋ
॥੭॥ ਅਰ ਆਪਣੇ ਪਰਵਰਦਿਗਾਰ ਦੀ ਤਰਫ (ਪੂਰੇ ੨) ਲੀਨ ਹੋ ਜਾਓ
॥੮॥ਰਕੂਹ ੧॥
{{center|&lt;poem&gt;{{larger|'''ਸੂਰਤ ਤੀਨ ਮਕੇ ਵਿਚ ਉਤਰੀ ਅਰ ਇਸ ਦੀਆਂ'''
'''ਅਠ ਆਇਤਾਂ ਅਰ ਇਕ ਰੁਕੂਹ ਹੈ।'''}}&lt;/poem&gt;}}
{{gap}}(ਆਰੰਭ) ਅੱਲਾ ਦੇ ਨਾਮ ਨਾਲ (ਜੋ) ਅਤੀ ਦਿਆਲੂ (ਅਰ)
ਕਿਰਪਾਲੂ (ਹੈ) ਅੰਜੀਰ (ਮੇਵੇ) ਅਰ ਜੈਤੂਨ (ਦਰਖਤ)॥੧॥ ਅਰ
ਤੂਰ ਸੀਨੈਨ (ਪਹਾੜ)॥੨॥ ਅਰ ਏਸ ਸ਼ਹਿਰ (ਮੱਕੇ) ਦੀ ਸੌਗੰਧ
ਜਿਸ ਵਿਚ (ਸਰਬ ਪ੍ਰਕਾਰ ਦਾ) ਅਮਨ (ਚੈਨ) ਹੈ॥੩॥ ਕਿ ਅਸਾਂ ਨੇ
ਇਨਸਾਨ ਨੂੰ ਉੱਤਮ ਤੋਂ ਉੱਤਮ ਬਣਾ ਕੇ ਪੈਦਾ ਕੀਤਾ॥ ੪॥ ਫੇਰ ਅਸੀਂ
ਓਸ ਨੂੰ (ਬ੍ਰਿਧ ਕਰਕੇ) ਨਯੂਨ ਸੇ ਨਯੂਨ ਸਰਿਸ਼ਟੀ ਦੇ ਦਰਜੇ ਵਿਚ ਲੋਟਾ&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>ngg3o4qnua5m8igzixqzsjrfwzywpql</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>ਪੰਨਾ:Shah Behram te husan bano.pdf/22</title>
    <ns>250</ns>
    <id>64159</id>
    <revision>
      <id>183971</id>
      <parentid>182271</parentid>
      <timestamp>2024-12-12T16:27:30Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Gill jassu</username>
        <id>619</id>
      </contributor>
      <comment>/* ਗਲਤੀਆਂ ਲਾਈਆਂ */</comment>
      <origin>183971</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="3528" sha1="rb6htjlwd5ez0tup6kbryr5vp71e8iq" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;3&quot; user=&quot;Gill jassu&quot; /&gt;{{center|(੨੦)}}&lt;/noinclude&gt;ਤੈਨੂੰ ਇਸ ਨੂੰ ਚਾ ਧੁਖਾਈਂ। ਪਵੇ ਕੋਈ ਮੁਸ਼ਕਲ ਤੈਨੂੰ ਦੁਨੀਆਂ ਦੇ ਵਿਚ ਭਾਰੀ। ਮੈਂ ਉਸ ਵੇਲੇ ਸਿਰ ਤੇਰੇ ਪਹੁੰਚਾਗਾ ਇਕ ਵਾਰੀ। ਉਡ ਵਿਚ ਹਵਾ ਦੇ ਘੋੜੀ ਫਰਾਂਸ ਦੀ ਵਲ ਨਾਈ। ਕਈ ਹਜਾਰ ਕੋਹਾਂ ਦਾ ਪੈਂਡਾ
ਇਕ ਘੜੀ ਵਿਚ ਆਏ ਛਰਾਂਸ ਸ਼ਹਿਰ ਪਿਆ ਜਦ ਨਜਰੀਂ ਸ਼ਾਹ ਬਹਿਰਾਮ ਦੇ ਤਾਈਂ, ਹੈਰਤ ਨਾਲ ਹੋਯਾ ਮੁਤਅੱਤਬ ਪੜਦਾ ਹਮਦ ਸਾਈ, ਦੋਵੇਂ ਦੇਵ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਜੇਹੜੇ ਬਣੇ ਹੋਏ ਸਨ ਘੋੜੇ ਕਰਕੇ ਰੁਖਸਤ ਸ਼ਾਹਜਾਦਾ ਨੇ ਫੇਰ ਪਿਛਾਹਾਂ ਮੋੜੇ ਆਪ ਹੁਸਨਬਾਨੋ ਸਣੇ ਹੋਯਾ ਦਾਖਲ ਵਿਚ ਸ਼ਹਿਰ ਦੇ। ਵੜਿਆ ਖੁਦ ਸੋਦਾਗਰ ਬਣ ਕੇ ਕਰ ਸਾਮਾਨ ਸਫਰ ਦੇ। ਇਕ ਸਰਵਾਨਾਂ ਦਾ ਘਰ ਆਯਾ ਸਾਹਿਬ ਸਤਰ ਚੰਗੇਰਾ। ਕੀਤਾ ਓਸ ਸੌਦਾਗਰ ਜਾ ਕੇ ਉਸ ਦੇ ਘਰ ਵਿਚ ਡੇਰਾ ਘਰ ਦੇ ਮਾਲਕ ਨੂੰ ਫਿਰ ਪੁਛਦਾ ਕਹੁ ਸਰਵਾਨਾਂ ਭਾਈ। ਕੇਹੜਾ ਹਾਕਮ ਏਸ ਸ਼ਹਿਰ ਦਾ ਕਰਦਾ ਹੈ ਬਾਦਸ਼ਾਹੀ। ਜੁਲਮ ਕਰੇਯਾ ਅਦਲ ਹੈ ਓਹ ਕੀ ਓਸਦਾ ਪੇਸ਼ਾ। ਕੀ ਕੀ ਸਿਫਤਾਂ ਉਸਦੇ ਅੰਦਰ ਰਖਦਾ ਕੀ ਅੰਦੇਸ਼ਾ ਕਹਿੰਦਾ ਸੁਣ ਸੌਦਾਗਰ ਜੀ ਮੈਂ ਦੇਖਾਂ ਸੂਰਤ ਤੇਰੀ ਵਡਾ ਜੋਸ਼ ਖਵੇ ਦਿਲ ਮੇਰੇ ਛੁਟੇ ਦਰਦ ਅੰਧੇਰੀ ਵਾਲੀ ਏਸ ਸ਼ਹਿਰ ਦਾ ਮੁਢੋਂ ਜਿਸਦਾ ਸੀ ਪਿਉ ਦਾਦਾ। ਤੇਰੇ ਵਾਂਗੂੰ ਸੂਰਤ ਉਸਦੀ ਨਾਮ ਬਹਿਰਾਮ ਸ਼ਾਹਜਾਦਾ। ਹੁਣ ਤਕ ਉਸਦੀ ਖਬਰ ਨਾ ਆਈ ਕਿਧਰੋਂ ਪਤਾ ਨਿਸ਼ਾਨੀ। ਦੇਖਦਿਆਂ ਉਹ ਗਾਇਬ ਹੋਇਆ ਉਡ ਚੜਿਆ ਅਸਮਾਨੀ। ਪਿਛੋਂ ਉਸ ਦੇ ਰਲ ਉਮਰਾਵਾਂ ਤਖਤ ਵਜੀਰ ਬਹਾਇਆ। ਸ਼ਾਮਤ ਏਸ ਜਮੀਨ ਤੇ ਉਸਨੂੰ ਹਾਕਮ ਰਬ ਬਣਾਇਆ। ਛੇਆਂ ਮਹਿਲਾਂ ਦੇ ਵਿਚ ਉਹ ਮੂਜੀ ਜਾਕੇ ਦਾਖਲ ਹੋਯਾ। ਸਤਵੀਂ ਵੜਨ ਨਾ ਦਿਤਾ ਉਸਨੂੰ ਓਥੇ ਰਬ ਨਾਂ ਢੋਯਾ ਉਹ ਸ਼ਾਹਜਾਦੀ ਉਤੇ ਮੂਜੀ ਜੋਰ ਵਡਾਨਾ ਰਹਿਆ। ਉਸਦੀ ਸ਼ਰਮ ਹਯਾ ਰਬ ਸਪੀਨਾ ਮੰਨਿਆ ਉਸ ਕਹਿਆ ਜਿਸ ਦਿਨ ਤੋਂ ਫਿਰ ਸ਼ਾਹ ਬਹਿਰਾਮ ਦਾ ਰਬ ਵਿਛੋੜਾ ਪਾਇਆ। ਓਸੇ ਦਿਨ ਸੀ ਸ਼ਾਹਜਾਦੀ ਨੇ ਸੁੰਦਰ ਬੇਟਾ ਜਾਇਆ। ਵੈਰੀ ਵੈਰ ਪਿਆ ਫਿਰ ਉਸ ਦੇ ਕਰਕੇ ਜੋਰ ਪਿੰਗਾਣੇ ਕੈਦ ਕਰਾਇਓ ਸੁ ਬੰਦੀਖਾਨੇ ਸਣ ਉਸ ਬਾਲ ਅੰਝਾਣੇ। ਅੱਠੀਂ ਪਹਿਰੀਂ ਮਾਂ ਪੁਤਰ ਨੂੰ ਹਰ ਉਹ ਦੁਸ਼ਮਣ ਜਾਨੀ। ਰੋਟੀ ਇਕ ਜਵਾਂਦੀ&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>rb6htjlwd5ez0tup6kbryr5vp71e8iq</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>ਪੰਨਾ:Shah Behram te husan bano.pdf/39</title>
    <ns>250</ns>
    <id>64176</id>
    <revision>
      <id>183961</id>
      <parentid>179490</parentid>
      <timestamp>2024-12-12T15:42:35Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Gill jassu</username>
        <id>619</id>
      </contributor>
      <comment>/* ਪ੍ਰਮਾਣਿਤ */</comment>
      <origin>183961</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="3544" sha1="b0ub5c5895bwvkvgjkep9a30qskb27z" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;4&quot; user=&quot;Gill jassu&quot; /&gt;{{rh||(੩੭)|}}&lt;/noinclude&gt;ਅਗੇ ਕਰ ਫਰਿਆਦ ਇਕੱਠੇ। ਇਹ ਅਜੇਹੀ ਆਫਤ ਸ਼ਾਹ ਆਣ ਵੜੇ ਸਰਕਾਰੇ। ਅੱਖੀਂ ਨਜਰ ਨਾ ਆਵੇ ਹਰਗਿਜ ਗੈਬੋਂ ਮਾਰ ਨਾਹਰੇ। ਤੋੜਿਆ ਸੰਗਲ ਹੁਸਨਬਾਨੋ ਦਾ ਪਲ ਵਿਚ ਉਸ ਦੇ ਨਾਰੇ। ਬੰਦ ਆਹੇ
ਦਰਵਾਜੇ ਜਿਤਨ ਖੁਲ੍ਹ ਗਏ ਉਹ ਸਾਰੇ। ਇਹ ਗਲ ਸੁਣ ਕੇ ਸ਼ਾਹ ਪਰੀਆਂ ਦੇ ਦਿਲ ਵਿਚ ਖਤਰਾ ਜਾਨਾ। ਕਹਿੰਦਾ ਕਿਹਾ ਜਾਣਾ ਏਥੇ ਹੋਯਾ ਸਰੀਰ ਰਬਾਨਾ ਉਚਰਾ ਨੂੰ ਚਾ ਹੁਸਨਬਾਨੋ ਨੇ ਭੇਜ ਦਿਤੀ ਇਕਰੋਲੀ ਜਾ ਕੇ ਕਹੁ ਮਾਂ ਬਾਪ ਮੇਰੇ ਨੂੰ ਇਹ ਗੱਲ ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਦੋਵੇਂ ਆਵਣ ਮਾਂ ਪਿਓ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਦਾਈ। ਖੁਸ਼ੀ ਹੋਈ ਅੱਜ ਦਿਲ ਮੇਰੇ ਨੂੰ ਮੌਲਾ ਆਸ ਪੁਜਾਈ। ਸੁਣ ਕੇ ਸ਼ਾਹ ਪਰੀਆਂ ਦਾ ਨਾਲੇ ਨਰਜਸ ਬਾਨੋ ਆਈ ਕੋਲ ਹੁਸਨਬਾਨੋ ਆ ਬੈਠੀ ਨਾਲ ਪਿਆਰ ਦਲਾਸੇ। ਪੁਛਣ ਹੁਸਨਬਾਨੋ ਨੂੰ ਕਿਹਾ ਸੋ ਪਰਾ ਇਕ ਪਾਸੇ ਕਹੁ ਹੁਸਨਬਾਨੋ ਅਜ ਮੈਨੂੰ ਹੋਈ ਲਖ ਲਖ ਸ਼ਾਦੀ। ਸ਼ਾਹ ਬਹਿਰਾਮ ਮੈਨੂੰ ਆ ਮਿਲਿਆ ਦੇਉ ਮੁਬਾਰਕ ਬਾਦੀ। ਐਸਾ ਉਤਸ਼ਾਹ ਯਮਨ ਖੁਦਾ ਨੇ ਸ਼ਾਹ ਬਹਿਰਾਮ ਵਿਚ ਪਾਯਾ। ਲਖ ਕਰੇੜਾਂ ਦੇਵਾਂ ਵਿਚੋਂ ਲੰਘ ਸਲਾਮਤ ਆਯਾ। ਹੋਰ ਸੁਣੋ ਇਕ ਸ਼ਾਹ ਬਹਿਰਾਮ ਤੇ ਕਰਮਵਡਾ ਕਰਤਾਰੀ। ਚੀਕਾਂ ਚਾਰ ਖੁਦਾ ਨੇ ਦਿਤੀਆਂ ਉਸ ਨੂੰ ਦੌਲਤ ਭਾਰੀ। ਆਸਾ ਟੋਪੀ ਇਕ ਸਲਮਾ ਇਕ ਜੋੜਾ ਸੁਲੇਮਾਨੀ ਪਗੰਬਰ ਦੀ ਹੈ ਉਸਦੇ ਪਾਸ ਨੀਸ਼ਾਨੀ ਬਰਕਤ ਉਨ੍ਹਾਂ ਚਹੁੰ ਚੀਜਾਂ ਦੀ ਜੋ ਚਾਹੇ ਸੋ ਕਰਦਾ। ਚੂਤੀ ਦੁਸਨਨ ਉਸਦੇ ਅਗੇ ਜਰਾ ਨਹੀਂ ਕੋਈ ਅੜਦਾ, ਜੇਕਰ ਹੁਕਮ ਕਰੋ ਹੁਣ ਮੈਨੂੰ ਉਸਨੂੰ ਸਚ ਬੁਲਾਵਾਂ ਹੁਣ ਤੁਸਾਂ ਨੂੰ ਸੂਰਤ ਉਸਦੀ ਜ਼ਹਿਰ ਆਣ ਦਿਖਲਾਖਾਂ। ਮਾਂ ਕਿਹਾ ਕਰ ਹਾਜਰ ਕਰ ਧੀਏ ਉਹ ਜਵਨ ਸ਼ਤਾਬੀ। ਦੇਖਾਂ ਕਿਹੋ ਜਿਹਾ ਹੈ ਜਿਸ ਪਾਈ ਐਡ ਖਰਾਬੀ। ਦੇਖਾਂ ਜੇਕਰ ਦਿਸੇ ਮੈਨੂੰ ਲਾਇਕ ਘਰਾਣੇ ਮੰਨ ਲਵਾਂ ਮੈਂ ਸਿਰ ਪਰ ਉਸਨੂੰ ਬਾਝੋ ਉਜਾਰ ਬਹਾਨੇ ਹੁਸਨਬਾਨੋ ਜਾਂ ਜਾਰਾ ਦਿਲ ਵਿਚ ਹੋਣ ਏਹ ਮੇਰਾ ਕਿਹਾ। ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਮਾਂ ਮੇਰੀ ਨੇ ਸੁਖਨ ਮੇਰਾ ਇਹ ਸਾਰਿਆ। ਨਾਲ ਖੁਸ਼ੀ ਬਹਿਰਾਮ ਸ਼ਾਹ ਅਗੇ ਹੋਈ ਤੁਰਤ ਸਵਾਲੀ। ਨਿਕਲ ਸ਼ਤਾਬੀ ਬਾਹਰ ਹਜ ਬੇ ਜਾਹਰਾ ਏਹ ਦਖਾਈ ਸ਼ਾਹ ਸੁਣੀ ਜਾਂ ਸਮਝੀ ਇਹ ਹਕੀਕਤ ਸਾਰੀ ਰਖ ਲਈ ਦਸਤਾਰ&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>b0ub5c5895bwvkvgjkep9a30qskb27z</sha1>
    </revision>
    <revision>
      <id>183962</id>
      <parentid>183961</parentid>
      <timestamp>2024-12-12T15:45:33Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Gill jassu</username>
        <id>619</id>
      </contributor>
      <origin>183962</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="3575" sha1="alv851093frv9y9jjn7a0qnb8mppdz4" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;4&quot; user=&quot;Gill jassu&quot; /&gt;{{rh||(੩੭)|}}&lt;/noinclude&gt;{{Block center|&lt;poem&gt;ਅਗੇ ਕਰ ਫਰਿਆਦ ਇਕੱਠੇ। ਇਹ ਅਜੇਹੀ ਆਫਤ ਸ਼ਾਹ ਆਣ ਵੜੇ ਸਰਕਾਰੇ। ਅੱਖੀਂ ਨਜਰ ਨਾ ਆਵੇ ਹਰਗਿਜ ਗੈਬੋਂ ਮਾਰ ਨਾਹਰੇ। ਤੋੜਿਆ ਸੰਗਲ ਹੁਸਨਬਾਨੋ ਦਾ ਪਲ ਵਿਚ ਉਸ ਦੇ ਨਾਰੇ। ਬੰਦ ਆਹੇ
ਦਰਵਾਜੇ ਜਿਤਨ ਖੁਲ੍ਹ ਗਏ ਉਹ ਸਾਰੇ। ਇਹ ਗਲ ਸੁਣ ਕੇ ਸ਼ਾਹ ਪਰੀਆਂ ਦੇ ਦਿਲ ਵਿਚ ਖਤਰਾ ਜਾਨਾ। ਕਹਿੰਦਾ ਕਿਹਾ ਜਾਣਾ ਏਥੇ ਹੋਯਾ ਸਰੀਰ ਰਬਾਨਾ ਉਚਰਾ ਨੂੰ ਚਾ ਹੁਸਨਬਾਨੋ ਨੇ ਭੇਜ ਦਿਤੀ ਇਕਰੋਲੀ ਜਾ ਕੇ ਕਹੁ ਮਾਂ ਬਾਪ ਮੇਰੇ ਨੂੰ ਇਹ ਗੱਲ ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਦੋਵੇਂ ਆਵਣ ਮਾਂ ਪਿਓ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਦਾਈ। ਖੁਸ਼ੀ ਹੋਈ ਅੱਜ ਦਿਲ ਮੇਰੇ ਨੂੰ ਮੌਲਾ ਆਸ ਪੁਜਾਈ। ਸੁਣ ਕੇ ਸ਼ਾਹ ਪਰੀਆਂ ਦਾ ਨਾਲੇ ਨਰਜਸ ਬਾਨੋ ਆਈ ਕੋਲ ਹੁਸਨਬਾਨੋ ਆ ਬੈਠੀ ਨਾਲ ਪਿਆਰ ਦਲਾਸੇ। ਪੁਛਣ ਹੁਸਨਬਾਨੋ ਨੂੰ ਕਿਹਾ ਸੋ ਪਰਾ ਇਕ ਪਾਸੇ ਕਹੁ ਹੁਸਨਬਾਨੋ ਅਜ ਮੈਨੂੰ ਹੋਈ ਲਖ ਲਖ ਸ਼ਾਦੀ। ਸ਼ਾਹ ਬਹਿਰਾਮ ਮੈਨੂੰ ਆ ਮਿਲਿਆ ਦੇਉ ਮੁਬਾਰਕ ਬਾਦੀ। ਐਸਾ ਉਤਸ਼ਾਹ ਯਮਨ ਖੁਦਾ ਨੇ ਸ਼ਾਹ ਬਹਿਰਾਮ ਵਿਚ ਪਾਯਾ। ਲਖ ਕਰੇੜਾਂ ਦੇਵਾਂ ਵਿਚੋਂ ਲੰਘ ਸਲਾਮਤ ਆਯਾ। ਹੋਰ ਸੁਣੋ ਇਕ ਸ਼ਾਹ ਬਹਿਰਾਮ ਤੇ ਕਰਮਵਡਾ ਕਰਤਾਰੀ। ਚੀਕਾਂ ਚਾਰ ਖੁਦਾ ਨੇ ਦਿਤੀਆਂ ਉਸ ਨੂੰ ਦੌਲਤ ਭਾਰੀ। ਆਸਾ ਟੋਪੀ ਇਕ ਸਲਮਾ ਇਕ ਜੋੜਾ ਸੁਲੇਮਾਨੀ ਪਗੰਬਰ ਦੀ ਹੈ ਉਸਦੇ ਪਾਸ ਨੀਸ਼ਾਨੀ ਬਰਕਤ ਉਨ੍ਹਾਂ ਚਹੁੰ ਚੀਜਾਂ ਦੀ ਜੋ ਚਾਹੇ ਸੋ ਕਰਦਾ। ਚੂਤੀ ਦੁਸਨਨ ਉਸਦੇ ਅਗੇ ਜਰਾ ਨਹੀਂ ਕੋਈ ਅੜਦਾ, ਜੇਕਰ ਹੁਕਮ ਕਰੋ ਹੁਣ ਮੈਨੂੰ ਉਸਨੂੰ ਸਚ ਬੁਲਾਵਾਂ ਹੁਣ ਤੁਸਾਂ ਨੂੰ ਸੂਰਤ ਉਸਦੀ ਜ਼ਹਿਰ ਆਣ ਦਿਖਲਾਖਾਂ। ਮਾਂ ਕਿਹਾ ਕਰ ਹਾਜਰ ਕਰ ਧੀਏ ਉਹ ਜਵਨ ਸ਼ਤਾਬੀ। ਦੇਖਾਂ ਕਿਹੋ ਜਿਹਾ ਹੈ ਜਿਸ ਪਾਈ ਐਡ ਖਰਾਬੀ। ਦੇਖਾਂ ਜੇਕਰ ਦਿਸੇ ਮੈਨੂੰ ਲਾਇਕ ਘਰਾਣੇ ਮੰਨ ਲਵਾਂ ਮੈਂ ਸਿਰ ਪਰ ਉਸਨੂੰ ਬਾਝੋ ਉਜਾਰ ਬਹਾਨੇ ਹੁਸਨਬਾਨੋ ਜਾਂ ਜਾਰਾ ਦਿਲ ਵਿਚ ਹੋਣ ਏਹ ਮੇਰਾ ਕਿਹਾ। ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਮਾਂ ਮੇਰੀ ਨੇ ਸੁਖਨ ਮੇਰਾ ਇਹ ਸਾਰਿਆ। ਨਾਲ ਖੁਸ਼ੀ ਬਹਿਰਾਮ ਸ਼ਾਹ ਅਗੇ ਹੋਈ ਤੁਰਤ ਸਵਾਲੀ। ਨਿਕਲ ਸ਼ਤਾਬੀ ਬਾਹਰ ਹਜ ਬੇ ਜਾਹਰਾ ਏਹ ਦਖਾਈ ਸ਼ਾਹ ਸੁਣੀ ਜਾਂ ਸਮਝੀ ਇਹ ਹਕੀਕਤ ਸਾਰੀ ਰਖ ਲਈ ਦਸਤਾਰ
&lt;/poem&gt;}}&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>alv851093frv9y9jjn7a0qnb8mppdz4</sha1>
    </revision>
    <revision>
      <id>183963</id>
      <parentid>183962</parentid>
      <timestamp>2024-12-12T15:45:56Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Gill jassu</username>
        <id>619</id>
      </contributor>
      <origin>183963</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="3544" sha1="b0ub5c5895bwvkvgjkep9a30qskb27z" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;4&quot; user=&quot;Gill jassu&quot; /&gt;{{rh||(੩੭)|}}&lt;/noinclude&gt;ਅਗੇ ਕਰ ਫਰਿਆਦ ਇਕੱਠੇ। ਇਹ ਅਜੇਹੀ ਆਫਤ ਸ਼ਾਹ ਆਣ ਵੜੇ ਸਰਕਾਰੇ। ਅੱਖੀਂ ਨਜਰ ਨਾ ਆਵੇ ਹਰਗਿਜ ਗੈਬੋਂ ਮਾਰ ਨਾਹਰੇ। ਤੋੜਿਆ ਸੰਗਲ ਹੁਸਨਬਾਨੋ ਦਾ ਪਲ ਵਿਚ ਉਸ ਦੇ ਨਾਰੇ। ਬੰਦ ਆਹੇ
ਦਰਵਾਜੇ ਜਿਤਨ ਖੁਲ੍ਹ ਗਏ ਉਹ ਸਾਰੇ। ਇਹ ਗਲ ਸੁਣ ਕੇ ਸ਼ਾਹ ਪਰੀਆਂ ਦੇ ਦਿਲ ਵਿਚ ਖਤਰਾ ਜਾਨਾ। ਕਹਿੰਦਾ ਕਿਹਾ ਜਾਣਾ ਏਥੇ ਹੋਯਾ ਸਰੀਰ ਰਬਾਨਾ ਉਚਰਾ ਨੂੰ ਚਾ ਹੁਸਨਬਾਨੋ ਨੇ ਭੇਜ ਦਿਤੀ ਇਕਰੋਲੀ ਜਾ ਕੇ ਕਹੁ ਮਾਂ ਬਾਪ ਮੇਰੇ ਨੂੰ ਇਹ ਗੱਲ ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਦੋਵੇਂ ਆਵਣ ਮਾਂ ਪਿਓ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਦਾਈ। ਖੁਸ਼ੀ ਹੋਈ ਅੱਜ ਦਿਲ ਮੇਰੇ ਨੂੰ ਮੌਲਾ ਆਸ ਪੁਜਾਈ। ਸੁਣ ਕੇ ਸ਼ਾਹ ਪਰੀਆਂ ਦਾ ਨਾਲੇ ਨਰਜਸ ਬਾਨੋ ਆਈ ਕੋਲ ਹੁਸਨਬਾਨੋ ਆ ਬੈਠੀ ਨਾਲ ਪਿਆਰ ਦਲਾਸੇ। ਪੁਛਣ ਹੁਸਨਬਾਨੋ ਨੂੰ ਕਿਹਾ ਸੋ ਪਰਾ ਇਕ ਪਾਸੇ ਕਹੁ ਹੁਸਨਬਾਨੋ ਅਜ ਮੈਨੂੰ ਹੋਈ ਲਖ ਲਖ ਸ਼ਾਦੀ। ਸ਼ਾਹ ਬਹਿਰਾਮ ਮੈਨੂੰ ਆ ਮਿਲਿਆ ਦੇਉ ਮੁਬਾਰਕ ਬਾਦੀ। ਐਸਾ ਉਤਸ਼ਾਹ ਯਮਨ ਖੁਦਾ ਨੇ ਸ਼ਾਹ ਬਹਿਰਾਮ ਵਿਚ ਪਾਯਾ। ਲਖ ਕਰੇੜਾਂ ਦੇਵਾਂ ਵਿਚੋਂ ਲੰਘ ਸਲਾਮਤ ਆਯਾ। ਹੋਰ ਸੁਣੋ ਇਕ ਸ਼ਾਹ ਬਹਿਰਾਮ ਤੇ ਕਰਮਵਡਾ ਕਰਤਾਰੀ। ਚੀਕਾਂ ਚਾਰ ਖੁਦਾ ਨੇ ਦਿਤੀਆਂ ਉਸ ਨੂੰ ਦੌਲਤ ਭਾਰੀ। ਆਸਾ ਟੋਪੀ ਇਕ ਸਲਮਾ ਇਕ ਜੋੜਾ ਸੁਲੇਮਾਨੀ ਪਗੰਬਰ ਦੀ ਹੈ ਉਸਦੇ ਪਾਸ ਨੀਸ਼ਾਨੀ ਬਰਕਤ ਉਨ੍ਹਾਂ ਚਹੁੰ ਚੀਜਾਂ ਦੀ ਜੋ ਚਾਹੇ ਸੋ ਕਰਦਾ। ਚੂਤੀ ਦੁਸਨਨ ਉਸਦੇ ਅਗੇ ਜਰਾ ਨਹੀਂ ਕੋਈ ਅੜਦਾ, ਜੇਕਰ ਹੁਕਮ ਕਰੋ ਹੁਣ ਮੈਨੂੰ ਉਸਨੂੰ ਸਚ ਬੁਲਾਵਾਂ ਹੁਣ ਤੁਸਾਂ ਨੂੰ ਸੂਰਤ ਉਸਦੀ ਜ਼ਹਿਰ ਆਣ ਦਿਖਲਾਖਾਂ। ਮਾਂ ਕਿਹਾ ਕਰ ਹਾਜਰ ਕਰ ਧੀਏ ਉਹ ਜਵਨ ਸ਼ਤਾਬੀ। ਦੇਖਾਂ ਕਿਹੋ ਜਿਹਾ ਹੈ ਜਿਸ ਪਾਈ ਐਡ ਖਰਾਬੀ। ਦੇਖਾਂ ਜੇਕਰ ਦਿਸੇ ਮੈਨੂੰ ਲਾਇਕ ਘਰਾਣੇ ਮੰਨ ਲਵਾਂ ਮੈਂ ਸਿਰ ਪਰ ਉਸਨੂੰ ਬਾਝੋ ਉਜਾਰ ਬਹਾਨੇ ਹੁਸਨਬਾਨੋ ਜਾਂ ਜਾਰਾ ਦਿਲ ਵਿਚ ਹੋਣ ਏਹ ਮੇਰਾ ਕਿਹਾ। ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਮਾਂ ਮੇਰੀ ਨੇ ਸੁਖਨ ਮੇਰਾ ਇਹ ਸਾਰਿਆ। ਨਾਲ ਖੁਸ਼ੀ ਬਹਿਰਾਮ ਸ਼ਾਹ ਅਗੇ ਹੋਈ ਤੁਰਤ ਸਵਾਲੀ। ਨਿਕਲ ਸ਼ਤਾਬੀ ਬਾਹਰ ਹਜ ਬੇ ਜਾਹਰਾ ਏਹ ਦਖਾਈ ਸ਼ਾਹ ਸੁਣੀ ਜਾਂ ਸਮਝੀ ਇਹ ਹਕੀਕਤ ਸਾਰੀ ਰਖ ਲਈ ਦਸਤਾਰ&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>b0ub5c5895bwvkvgjkep9a30qskb27z</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>ਪੰਨਾ:Shah Behram te husan bano.pdf/40</title>
    <ns>250</ns>
    <id>64177</id>
    <revision>
      <id>183965</id>
      <parentid>179485</parentid>
      <timestamp>2024-12-12T15:52:25Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Gill jassu</username>
        <id>619</id>
      </contributor>
      <comment>/* ਪ੍ਰਮਾਣਿਤ */</comment>
      <origin>183965</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="3537" sha1="7chfc4uuu4xtu71qbmfh5k5omijgnb4" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;4&quot; user=&quot;Gill jassu&quot; /&gt;{{rh||(੩੮)|}}&lt;/noinclude&gt;ਸ਼ਤਾਬੀ ਟੋਪੀ ਜਿਰੇਂ ਉਤਾਰੀ। ਜ਼ਾਹਿਰ ਹੋ ਬੈਠਾ ਵਿਚ ਮਜਲਸ ਓਵੇਂ ਨਾਲ ਸ਼ਤਾਬੀ। ਉਚ ਸ਼ਾਨ ਬੁਲੰਦ ਸ਼ਤਾਰਾ ਰੌਸ਼ਨ ਮੂੰਹ ਮਹਿਤਾਬੀ। ਸੂਰਤ ਉਸਦੀ ਮਜਲਸੀਆਂ ਨੂੰ ਐਸੀਂ ਨਜਰੀਂ ਆਈ। ਬਦਲ ਥੀਂ ਜਿਉਂ
ਚੰਦਬਦਰ ਦਾ ਨਿਕਲ ਕਰੇ ਰੁਸ਼ਨਾਈ। ਮਾਪਿਆਂ ਹੁਸਨਬਾਨੋ ਦਿਆਂ ਉਸ ਵਲ ਖੋਲ੍ਹ ਕਜ ਰਾਜਾ ਤਕਿਆ। ਦੇਖਦਿਆਂ ਹੀ ਤਾਬ ਹੁਸਨ ਦੀ ਝਲ ਨਾ ਕੋਈ ਸਕਿਆ ਦੇਖ ਨਾਂ ਸਕੇ ਸਾਮਰ ਤਕੇ ਨਜ਼ਰਾਂ ਹੇਠਾਂ ਕਰ ਬਹਿੰਦੇ ਆਪਸ ਵਿਚ ਪਰ ਇਕ ਦੂਜੇ ਨੂੰ ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਕੈਂਹਦੇ ਇਹ ਹੈ ਕੋਈ ਅਸ਼ਫਰ ਹੈ ਸਾਹ ਦਾ ਸੂਰਤ ਦੇ ਲਾਸ਼ਾਨੀ ਨਾਲੇ ਚਹੁੰਚੀ ਜਾਂਦੀ ਇਸ ਵਿਚ ਬਰਕਤ ਹੈ ਸੁਲੇਮਾਨੀ ਜੇਹੀ ਸਿਫਤ ਸੁਣੀ ਸੀ ਇਸਦੇ ਉਹੋ ਜਹੇ ਡਿਠਾ ਸੂਰਤ ਚੰਨ ਹਲੀਮ ਤਬੀਅਤ ਸੁਖਨ ਜਬਨੋ ਮਿਠਾ। ਪਏ ਪਿਆਸੇ ਦੋਵੇਂ ਕੂਕਣ ਸਮਝ ਜਾਨੀ ਜਾਨਾਂ। ਚਲ ਪਿਆਸ ਇਮਾਮ ਬਖਸ਼ ਤੂੰ ਸਬਰ ਵਸਲ ਦਾ ਪਾਣੀ। ਹੁਸਨਬਾਨੋ ਦਾ ਸ਼ੌਂਕ ਜਾਂ ਡਿਠਾ ਰੋਜ ਬਰੋਜ ਸਵਾਇਆ। ਮਾਪਿਆਂ ਨਾਲ ਸ਼ਤਾਬਾਂ ਉਸਦਾ ਆਣ ਵਿਆਹ ਰਚਾਯਾ। ਹੁਸਨਬਾਨੋ ਤੇ ਸ਼ਾਹ ਬਹਿਰਾਮ ਅਕਦਨਕਾਹ ਕੀਤੋ ਨੇ। ਉਹ ਰੰਗ ਮਹਲ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਚਾ ਵਿਚ ਦਾਜ ਦਿਤੇ ਨੇ ਔਰਤ ਮਰਦ ਘਰਾਂ ਵਲ ਓਥੇ ਸਭ ਰਖਸਤ ਹੋ ਚਲੇ। ਸ਼ਾਹ ਬਹਿਰਾਮ ਤੇ ਹੁਸਨਬਾਨੋ ਹੁਣ ਦੋਵੇਂ ਰਹੇ ਅਕੇਲੇ ਮਸਾਂ ਮਸਾਂ ਜਾਂ ਸਿਕਦਿਆਂ ਦਾ ਮੁਲ ਖੁਦਾ ਨੇ ਕੀਤਾ। ਸ਼ਰਬਤ ਸ਼ੌਂਕ ਵਸਲ ਦਾ ਦੋਹਾਂ ਚੜ੍ਹ ਸਜੇ ਤੇ ਪੀਤਾ। ਇਹ ਵਿਆਹ ਹੋਇਆ ਖਰਚ ਜਿਸ ਦਿਨ ਨਾਲ ਅਜਿਹੀਆਂ ਸ਼ਾਨਾਂ ਧੁੰਮਾਂ ਏਸ ਵਿਆਹ ਦੀਆਂ ਪਈਆਂ ਅੰਦਰ ਮੁਲਕ ਜਹਾਨਾ। 

{{center|{{smaller|ਸ਼ਾਹ ਬਹਿਰਾਮ ਦਾ ਹੁਸਨਬਾਨੋ ਨਾਲ ਵਿਆਹ ਨਾ ਹੋਣਾ}}}}

ਜਿਥੋਂ ਤੀਕਰ ਦਿਓ ਪਰੀਆਂ ਦਾ ਮੁਲਕ ਆਹਾ ਬਾਦਸ਼ਾਹ। ਸ਼ਗਨਾਂ ਸੁਣਿਆ ਹੁਸਨਬਾਨੋ ਹੈ ਸ਼ਾਹ ਬਹਿਰਾਮ ਵਿਆਹੀ। ਦਿਓ ਪਰੀਆਂ ਨੂੰ ਆਈ ਜਭਨਾਂ ਗੁੱਸਾ ਖਾਧਾ। ਕੰਨ ਹੋਵੇ ਜਿਸ ਧਰੀ ਵਿਆਹੀ ਹੋ ਕੇ ਆਦਮ
ਜਾਦਾ ਕੁਲਜਮ ਦਰਯਾ ਕਿਤੇ ਉਸਦੇ ਗਿਰਦ ਨ ਵਾਹੀ। ਜੀਕਰ ਦੇਵ ਆਹਾ ਇਕ ਓਥੇ ਕਰਦਾ ਸੀ ਬਾਦਸ਼ਾਹੀ। ਹੁਸਨਬਾਨੋ ਦੇ ਪਿਓ ਥੀਂ ਆਹਾ ਉਹ ਜੋਰਾਵਾਰ ਭਾਰ ਪਰ ਇਸ਼ਕ ਹੁਸਨਬਾਨੋ ਫਾ ਉਹ ਭੀ ਰਖਦਾ ਆਹਾ&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>7chfc4uuu4xtu71qbmfh5k5omijgnb4</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>ਪੰਨਾ:Shah Behram te husan bano.pdf/41</title>
    <ns>250</ns>
    <id>64178</id>
    <revision>
      <id>183967</id>
      <parentid>179478</parentid>
      <timestamp>2024-12-12T16:16:00Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Gill jassu</username>
        <id>619</id>
      </contributor>
      <comment>/* ਪ੍ਰਮਾਣਿਤ */</comment>
      <origin>183967</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="3534" sha1="hafjoyiiabdyo83zzdcdgrbjx1snks7" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;4&quot; user=&quot;Gill jassu&quot; /&gt;{{rh||(੩੯)|}}&lt;/noinclude&gt;ਪਿਆਰਾ। ਏਸ ਆਤਸ ਦੀ ਗੈਰਤ ਅੰਦਰ ਜਾਂ ਉਹ ਮੂਜੀ ਸੜਿਆ। ਪੰਜ ਲਖ ਫੌਜ ਦੇਵਾਂ ਦੀ ਲੈ ਸ਼ਹਿਰ ਸ਼ਬਜ ਤੇ ਚੜਿਆ। ਅੱਗੇ ਸਾਹ ਪਰੀਆਂ ਦਾ ਬੈਠ ਗਿਆ ਵਿਚ ਗਮ ਦੇ। ਔਰਤ ਖਾਵੰਦ ਤੁਰ ਪੈਂਦੇ ਅਗੇ ਸ਼ਾਹ ਬਹਿਰਾਮ ਦੇ। ਦੌਲਤ ਮੁਲਕ ਹਕੂਮਤ ਸਾਡੀ ਖੋਹ ਲਵੇਗੀ ਸਾਰੀ। ਇਹ ਗਲ ਸੁਣਕੇ ਸ਼ਾਹ ਬਹਿਰਾਮ ਨੇ ਖਾਤਰ ਜਮ੍ਹਾਂ ਕਰਾਈ। ਪਰ ਨਾਲ ਸ਼ਤਾਬੀ ਓਸੇ ਵੇਲੇ ਆਤਸ਼ ਜਰਾ ਮੰਗਾਈ ਚਾਹੋਵਾਲ ਚੇਹਾਂ ਦਵਾਂ ਉਪਰ ਅਗ ਧੁਖਾਏ। ਚਾਰੇ ਦਿਓ ਸਣੇ ਸਭ ਲਸ਼ਕਰ ਓਸੇ ਵੇਲੇ ਆਏ। ਦਸ ਲਖ ਦੇਵ ਹੋਏ ਆ ਹਾਜ਼ਰ ਕਦਮ ਸਾਲ ਪਹਾੜਾਂ। ਦੇਵਾਂ ਨਾਲ ਜਿਮੀਂ ਪੁਰ ਹੋਈ ਜੰਗਲ ਜੂਹ ਉਜਾੜਾ। ਚਾਰੇ ਦੇਵ ਚ ਆ ਹਾਜਰ ਹੋਏ ਸ਼ਾਹ ਬਹਿਰਾਮ ਦੇ ਅਗੇ ਜੀਰਕ ਯਾਦ ਕੀਤਾ ਤੁਧ ਸਾਨੂੰ ਬਹਿਕੇ ਪੁਛਣ ਲਗੇ। ਸ਼ਾਹ ਬਹਿਰਾਮ ਕਿਹਾ ਮੈਂ ਇਹ ਤੁਸਾਂ ਨੂੰ ਹੈ ਅਜ ਕਜੀਆ ਪਾਇਆ। ਜੀਕਰ ਦੇਵ ਮੇਰਾ ਹੈ ਦੁਸ਼ਮਨ ਮੈਨੂੰ ਮਾਰਨ ਆਇਆ। ਦੇਵਾਂ ਕਿਹਾ ਉਸ ਦੁਸ਼ਮਨ ਦਾ ਖੌਫ ਨਾ ਕਰ ਤੂੰ ਯਾਰ ਹੈ ਕਿਹਾ ਚੀਜ ਅਸਾ ਨੇ ਅਗੇ ਜੀਰਕ ਦੇਵ ਵਿਚਾਰਾ। ਚਾਰਦ
ਸਣੇ ਬਹਿਰਾਮ ਦੇ ਨਾਲੋਂ ਸਾਹ ਪਰੀਆਂ ਦਾ ਇਹ ਭੀ ਰਵਾਂ ਹੋਏ ਲੈ ਲਸ਼ਕਰ ਕਟਕੇ ਹਜਾਰ ਦੋਵਾਂ ਦਾ। ਚਾਰੇ ਦੇਵ ਸਣੇ ਜਾਂ ਜੀਕਰ ਜਿੰਦੜੀ ਕਲਮਲ ਆਈ। ਬਾਝ ਲੜਾਈ ਸੁਣਕੇ ਮੂਜੀ ਸਾਰੀ ਹੋਸ ਭੁਲਾਈ। ਕਹਿੰਦਾ ਜੇ ਮੈਂ ਨਸਾਂ ਇਥੋਂ ਵਤਨ ਦੁਰਾਡਾ ਨਠੇ ਨੂੰ ਇਹ ਜਾਣਕੇ ਦਸਣ ਪਿਛੇ ਕਰਨਾ ਸਾਡਾ। ਓੜਕ ਆ ਮੈਦਾਨ ਖਲੋਤਾ ਮਨ ਹਾਰੇ ਦਿਲ ਟੁਟੀ ਦੋਵੇਂ ਲਸ਼ਕਰ ਜਗ ਕਰਦੇ ਆਪਸ ਵਿਚ ਦਲ ਜੁਟੇ ਗੰਧਕ ਤੇ ਗੰਧਾਲ ਦੋਹਾਂ ਦੀ ਐਸੀ ਧੂੜ ਧੁਮਾਈ। ਉਡਿਆ ਤਾਕ ਜਿਨੀਂ ਦਾ ਛਿਪੀ ਸੂਰਜ ਦੀ ਰੂਸਨਾਈ। ਦੇਵ ਸਫੈਦ ਕੀਤਾ ਜਦ ਹਮਲਾ ਵਿਚ ਮੈਦਾਨ ਲੜਾਈ। ਡਾਢਾ ਲਰਜਾ ਵਾਂਗੂ ਕੜਕੇ ਮਾਰੇ ਸੌ ਸੌ ਦੇਵ ਅਕੱਠਾ ਕਲਾਵ ਫੜਕੇ। ਸ਼ਾਹ ਬਹਿਰਾਮ ਤੇ ਸ਼ਾਹ ਪਰ ਆਂ ਦਾ ਆਦਮੀਆਂ ਵਿਚ ਰਲ ਕੇ ਸ਼ਾਹ ਬਹਿਰਾਮ ਜਿਮੀਂ ਤੇ ਸੁਟਣ ਦੁਸ਼ਮਣ ਨੂੰ ਵਲ ਵਲ ਕੇ ਜਿਉਂ ਜਿਉਂ ਹਮਲਾ ਕਰ ਕਰ ਮਾਰਨ ਦੇਵ ਬਲਾਈ ਨਾਰ। ਰੁਖ ਪਹਾੜ ਜਿਮੀਂ ਦੇ ਡਰਦੇ ਕੰਬਣ ਲਗੇ ਸਾਰੇ। ਫਜਰ ਵੇਲੇ ਸੀ ਪਈ ਲੜਾਈ ਜਾਂ ਦਿਨ ਦੂਜਾ ਚੜ੍ਹਿਆ ਮਾਰ ਲਿਆ&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>hafjoyiiabdyo83zzdcdgrbjx1snks7</sha1>
    </revision>
    <revision>
      <id>183968</id>
      <parentid>183967</parentid>
      <timestamp>2024-12-12T16:16:21Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Gill jassu</username>
        <id>619</id>
      </contributor>
      <origin>183968</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="3534" sha1="49fctmyiytz8n2vrtnp9e6o6kuo13t5" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;4&quot; user=&quot;Gill jassu&quot; /&gt;{{rh||(੩੯)|}}&lt;/noinclude&gt;ਪਿਆਰਾ। ਏਸ ਆਤਸ ਦੀ ਗੈਰਤ ਅੰਦਰ ਜਾਂ ਉਹ ਮੂਜੀ ਸੜਿਆ। ਪੰਜ ਲਖ ਫੌਜ ਦੇਵਾਂ ਦੀ ਲੈ ਸ਼ਹਿਰ ਸ਼ਬਜ ਤੇ ਚੜਿਆ। ਅੱਗੇ ਸਾਹ ਪਰੀਆਂ ਦਾ ਬੈਠ ਗਿਆ ਵਿਚ ਗਮ ਦੇ। ਔਰਤ ਖਾਵੰਦ ਤੁਰ ਪੈਂਦੇ ਅਗੇ ਸ਼ਾਹ ਬਹਿਰਾਮ ਦੇ। ਦੌਲਤ ਮੁਲਕ ਹਕੂਮਤ ਸਾਡੀ ਖੋਹ ਲਵੇਗੀ ਸਾਰੀ। ਇਹ ਗਲ ਸੁਣਕੇ ਸ਼ਾਹ ਬਹਿਰਾਮ ਨੇ ਖਾਤਰ ਜਮ੍ਹਾਂ ਕਰਾਈ। ਪਰ ਨਾਲ ਸ਼ਤਾਬੀ ਓਸੇ ਵੇਲੇ ਆਤਸ਼ ਜਰਾ ਮੰਗਾਈ ਚਾਹੋਵਾਲ ਚੇਹਾਂ ਦਵਾਂ ਉਪਰ ਅਗ ਧੁਖਾਏ। ਚਾਰੇ ਦਿਓ ਸਣੇ ਸਭ ਲਸ਼ਕਰ ਓਸੇ ਵੇਲੇ ਆਏ। ਦਸ ਲਖ ਦੇਵ ਹੋਏ ਆ ਹਾਜ਼ਰ ਕਦਮ ਸਾਲ ਪਹਾੜਾਂ। ਦੇਵਾਂ ਨਾਲ ਜਿਮੀਂ ਪੁਰ ਹੋਈ ਜੰਗਲ ਜੂਹ ਉਜਾੜਾ। ਚਾਰੇ ਦੇਵ ਚ ਆ ਹਾਜਰ ਹੋਏ ਸ਼ਾਹ ਬਹਿਰਾਮ ਦੇ ਅਗੇ ਜੀਰਕ ਯਾਦ ਕੀਤਾ ਤੁਧ ਸਾਨੂੰ ਬਹਿਕੇ ਪੁਛਣ ਲਗੇ। ਸ਼ਾਹ ਬਹਿਰਾਮ ਕਿਹਾ ਮੈਂ ਇਹ ਤੁਸਾਂ ਨੂੰ ਹੈ ਅਜ ਕਜੀਆ ਪਾਇਆ। ਜੀਕਰ ਦੇਵ ਮੇਰਾ ਹੈ ਦੁਸ਼ਮਨ ਮੈਨੂੰ ਮਾਰਨ ਆਇਆ। ਦੇਵਾਂ ਕਿਹਾ ਉਸ ਦੁਸ਼ਮਨ ਦਾ ਖੌਫ ਨਾ ਕਰ ਤੂੰ ਯਾਰ ਹੈ ਕਿਹਾ ਚੀਜ ਅਸਾ ਨੇ ਅਗੇ ਜੀਰਕ ਦੇਵ ਵਿਚਾਰਾ। ਚਾਰਦ
ਸਣੇ ਬਹਿਰਾਮ ਦੇ ਨਾਲੋਂ ਸਾਹ ਪਰੀਆਂ ਦਾ ਇਹ ਭੀ ਰਵਾਂ ਹੋਏ ਲੈ ਲਸ਼ਕਰ ਕਟਕੇ ਹਜਾਰ ਦੋਵਾਂ ਦਾ। ਚਾਰੇ ਦੇਵ ਸਣੇ ਜਾਂ ਜੀਕਰ ਜਿੰਦੜੀ ਕਲਮਲ ਆਈ। ਬਾਝ ਲੜਾਈ ਸੁਣਕੇ ਮੂਜੀ ਸਾਰੀ ਹੋਸ ਭੁਲਾਈ। ਕਹਿੰਦਾ ਜੇ ਮੈਂ ਨਸਾਂ ਇਥੋਂ ਵਤਨ ਦੁਰਾਡਾ ਨਠੇ ਨੂੰ ਇਹ ਜਾਣਕੇ ਦਸਣ ਪਿਛੇ ਕਰਨਾ ਸਾਡਾ। ਓੜਕ ਆ ਮੈਦਾਨ ਖਲੋਤਾ ਮਨ ਹਾਰੇ ਦਿਲ ਟੁਟੀ ਦੋਵੇਂ ਲਸ਼ਕਰ ਜਗ ਕਰਦੇ ਆਪਸ ਵਿਚ ਦਲ ਜੁਟੇ ਗੰਧਕ ਤੇ ਗੰਧਾਲ ਦੋਹਾਂ ਦੀ ਐਸੀ ਧੂੜ ਧੁਮਾਈ। ਉਡਿਆ ਤਾਕ ਜਿਨੀਂ ਦਾ ਛਿਪੀ ਸੂਰਜ ਦੀ ਰੁਸਨਾਈ। ਦੇਵ ਸਫੈਦ ਕੀਤਾ ਜਦ ਹਮਲਾ ਵਿਚ ਮੈਦਾਨ ਲੜਾਈ। ਡਾਢਾ ਲਰਜਾ ਵਾਂਗੂ ਕੜਕੇ ਮਾਰੇ ਸੌ ਸੌ ਦੇਵ ਅਕੱਠਾ ਕਲਾਵ ਫੜਕੇ। ਸ਼ਾਹ ਬਹਿਰਾਮ ਤੇ ਸ਼ਾਹ ਪਰ ਆਂ ਦਾ ਆਦਮੀਆਂ ਵਿਚ ਰਲ ਕੇ ਸ਼ਾਹ ਬਹਿਰਾਮ ਜਿਮੀਂ ਤੇ ਸੁਟਣ ਦੁਸ਼ਮਣ ਨੂੰ ਵਲ ਵਲ ਕੇ ਜਿਉਂ ਜਿਉਂ ਹਮਲਾ ਕਰ ਕਰ ਮਾਰਨ ਦੇਵ ਬਲਾਈ ਨਾਰ। ਰੁਖ ਪਹਾੜ ਜਿਮੀਂ ਦੇ ਡਰਦੇ ਕੰਬਣ ਲਗੇ ਸਾਰੇ। ਫਜਰ ਵੇਲੇ ਸੀ ਪਈ ਲੜਾਈ ਜਾਂ ਦਿਨ ਦੂਜਾ ਚੜ੍ਹਿਆ ਮਾਰ ਲਿਆ&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>49fctmyiytz8n2vrtnp9e6o6kuo13t5</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>ਪੰਨਾ:Shah Behram te husan bano.pdf/42</title>
    <ns>250</ns>
    <id>64179</id>
    <revision>
      <id>183969</id>
      <parentid>179475</parentid>
      <timestamp>2024-12-12T16:22:03Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Gill jassu</username>
        <id>619</id>
      </contributor>
      <comment>/* ਪ੍ਰਮਾਣਿਤ */</comment>
      <origin>183969</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="2876" sha1="ssqynlngzmahca0cep2dj3i5ynx6pfi" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;4&quot; user=&quot;Gill jassu&quot; /&gt;{{center|(੪੦)}}&lt;/noinclude&gt;ਜੀਰਕ ਦਾ ਲਸ਼ਕਰ ਜੀਰਕ ਜਿੰਦਾ ਫੜਿਆ। ਦੇਵਾਂ ਮਾਰ ਲਿਆ ਦੇਵਾਂ ਨੂੰ ਇਹ ਗਲ ਸਚੀ ਜਾਨੋ ਪਰ ਫਤਹਿ ਹੋਈ ਜੋ ਨਾਮ ਬਹਿਰਾਮ ਜਗ ਵਿਚ ਰਹੀ ਨਿਸ਼ਾਨੀ ਜਿਥੋਂ ਤੀਕਰ ਦਿਓ ਪਰੀਆਂ ਦੇ ਮੁਲਕ ਆਹਾ ਬਾਦਸ਼ਾਹੀ। ਓਥੋਂ ਤੀਕਰ ਸ਼ਾਹ ਬਹਿਰਾਮ ਦੀ ਫਿਰੀ ਦੁਹਾਈ। ਜਾਂ ਜੀਰਕ ਨੂੰ ਫੜਾਅ ਦੇਨੇ। ਸ਼ਾਹ ਬਹਿਰਾਮ ਦੇ ਅਗੇ ਫੇਰ ਸ਼ਹਿਤ ਸ਼ਾਹ ਨੇ ਉਸਨੂੰ ਮਾਰਨ ਲਗੀ ਤਰਸ ਆਇਆ ਦਿਲ ਸ਼ਾਹ ਬਹਿਰਾਮ ਦੇ ਬਖਸ਼ ਦਿਤਾ ਉਸ ਤਾਈਂ ਛਡ ਦਿਤਾ ਉਠ ਗਿਆ ਵਤਨ ਨੂੰ ਦੇਂਦਾ ਬਹੁਤ ਦੁਆਈਂ, ਫਿਰ ਮੁੜ ਦੇਵਾ ਸ਼ਾਹ ਬਹਿਰਾਮ ਤੋਂ ਸਾਰਿਆਂ ਰੁਖਸਤ ਮੰਗੀ। ਆਪੋ ਆਪਣੇ ਦਸ ਵਤਨ ਨੂੰ ਗਏ ਬਹਾਦਰ ਜੰਗੀ। ਇਸ ਥੀਂ ਸ਼ਾਹ ਬਹਿਰਾਮ ਨੂੰ ਵਤਨ ਯਾਦ ਪਿਆ ਸੀ ਹਬ ਵਤਨ ਦੀ ਗਲਬ ਹੋਈ ਹੋਇਆ ਜੀ ਉਦਾਸੀ ਨਾਲ ਮਾਪਿਆਂ ਹੁਸਨਬਾਨੋ ਦੇਕਰ ਕਰ ਮਿੱਠੀਆਂ ਗਲਾਂ ਕਹਿੰਦਾ ਹੁਣ ਦਿਲ ਚਾਹੇ ਮੇਰਾ ਵਤਨ ਵਲ ਚਲਾਂ। ਹੁਸਨਬਾਨੋ ਦੇ ਮਾਪਿਆਂ ਸੁਣਕੇ ਏਹ ਗਲ ਜਰਾ ਨਾ ਮੋੜੀ। ਰੁਖਸਤ ਦਿਤੀ ਸ਼ਾਹ ਬਹਿਰਾਮ ਨੇ ਹੁਸਨਬਾਨੋ ਚਾ ਟੋਰੀਂ। ਦੋਹਾਂ ਅਸਵਾਰ ਕੀਤੇ ਨੇ ਵਿਚ ਸੁਨਹਿਰੀ ਡਲੋ ਉਡੇ ਸੀ ਉਹ ਵਿਚ ਹਵਾ ਦੇ ਦੋਵੇਂ ਉਡਨ ਖਟੋਲ। ਜਾ ਆ ਪਹੁੰਚੇ ਸ਼ੈਹਰ ਫਾਰਸ ਵਿਚ ਘਰ ਘਰ ਹੋਈ ਸ਼ਾਦੀ। ਹਰ ਹਰ ਸ਼ਹਿਰੋ ਸ਼ਾਹ ਬਹਿਰਾਮ ਨੂੰ ਮਿਲੀ ਮੁਬਾਰਕਬਾਦੀ ਹਸਨਬਾਨੋ ਜਾਂ ਦਾਖਲ ਹੋਈ ਅੰਦਰ ਰੰਗ ਮਹਲਾਂ ਪਰੀ ਵਿਆਹ ਆਦੀ ਸ਼ਹਿਰ ਦੇ ਜਗ ਵਿਚ ਧੁੰਮੀਆਂ ਗਲਾਂ ਰਾਤ ਦਿਨ ਵਿਚ ਐਸਾ ਖੁਸ਼ੀਆਂ ਸ਼ਾਹ ਬਹਿਰਾਮ ਗੁਜਾਰੇ ਅਠੇ ਪਹਿਰ ਇਕੱਠੇ ਖਾਣ ਪੀਵਣ ਯਾਰ ਪਿਆਰੇ।&lt;noinclude&gt;{{rule}}
{{center|&lt;poem&gt;ਛਾਪਕ-ਸ: ਹਰਦਿਤ ਸਿੰਘ ‘ਦੂਆ’
ਵਾਹਿਗੁਰੂ ਪ੍ਰਿੰਟਿੰਗ ਪ੍ਰੈਸ, ੧੪੪, ਬਜ਼ਾਰ ਨੰ: ੬,
ਸ਼ਹੀਦ ਊਧਮ ਸਿੰਘ ਨਗਰ, ਅੰਮ੍ਰਿਤਸਰ
&lt;/poem&gt;}}&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>ssqynlngzmahca0cep2dj3i5ynx6pfi</sha1>
    </revision>
    <revision>
      <id>183970</id>
      <parentid>183969</parentid>
      <timestamp>2024-12-12T16:22:45Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Gill jassu</username>
        <id>619</id>
      </contributor>
      <origin>183970</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="3046" sha1="mcp47ra7agicq2rc67eyyqqg6yzoegq" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;4&quot; user=&quot;Gill jassu&quot; /&gt;{{center|(੪੦)}}&lt;/noinclude&gt;ਜੀਰਕ ਦਾ ਲਸ਼ਕਰ ਜੀਰਕ ਜਿੰਦਾ ਫੜਿਆ। ਦੇਵਾਂ ਮਾਰ ਲਿਆ ਦੇਵਾਂ ਨੂੰ ਇਹ ਗਲ ਸਚੀ ਜਾਨੋ ਪਰ ਫਤਹਿ ਹੋਈ ਜੋ ਨਾਮ ਬਹਿਰਾਮ ਜਗ ਵਿਚ ਰਹੀ ਨਿਸ਼ਾਨੀ ਜਿਥੋਂ ਤੀਕਰ ਦਿਓ ਪਰੀਆਂ ਦੇ ਮੁਲਕ ਆਹਾ ਬਾਦਸ਼ਾਹੀ। ਓਥੋਂ ਤੀਕਰ ਸ਼ਾਹ ਬਹਿਰਾਮ ਦੀ ਫਿਰੀ ਦੁਹਾਈ। ਜਾਂ ਜੀਰਕ ਨੂੰ ਫੜਾਅ ਦੇਨੇ। ਸ਼ਾਹ ਬਹਿਰਾਮ ਦੇ ਅਗੇ ਫੇਰ ਸ਼ਹਿਤ ਸ਼ਾਹ ਨੇ ਉਸਨੂੰ ਮਾਰਨ ਲਗੀ ਤਰਸ ਆਇਆ ਦਿਲ ਸ਼ਾਹ ਬਹਿਰਾਮ ਦੇ ਬਖਸ਼ ਦਿਤਾ ਉਸ ਤਾਈਂ ਛਡ ਦਿਤਾ ਉਠ ਗਿਆ ਵਤਨ ਨੂੰ ਦੇਂਦਾ ਬਹੁਤ ਦੁਆਈਂ, ਫਿਰ ਮੁੜ ਦੇਵਾ ਸ਼ਾਹ ਬਹਿਰਾਮ ਤੋਂ ਸਾਰਿਆਂ ਰੁਖਸਤ ਮੰਗੀ। ਆਪੋ ਆਪਣੇ ਦਸ ਵਤਨ ਨੂੰ ਗਏ ਬਹਾਦਰ ਜੰਗੀ। ਇਸ ਥੀਂ ਸ਼ਾਹ ਬਹਿਰਾਮ ਨੂੰ ਵਤਨ ਯਾਦ ਪਿਆ ਸੀ ਹਬ ਵਤਨ ਦੀ ਗਲਬ ਹੋਈ ਹੋਇਆ ਜੀ ਉਦਾਸੀ ਨਾਲ ਮਾਪਿਆਂ ਹੁਸਨਬਾਨੋ ਦੇਕਰ ਕਰ ਮਿੱਠੀਆਂ ਗਲਾਂ ਕਹਿੰਦਾ ਹੁਣ ਦਿਲ ਚਾਹੇ ਮੇਰਾ ਵਤਨ ਵਲ ਚਲਾਂ। ਹੁਸਨਬਾਨੋ ਦੇ ਮਾਪਿਆਂ ਸੁਣਕੇ ਏਹ ਗਲ ਜਰਾ ਨਾ ਮੋੜੀ। ਰੁਖਸਤ ਦਿਤੀ ਸ਼ਾਹ ਬਹਿਰਾਮ ਨੇ ਹੁਸਨਬਾਨੋ ਚਾ ਟੋਰੀਂ। ਦੋਹਾਂ ਅਸਵਾਰ ਕੀਤੇ ਨੇ ਵਿਚ ਸੁਨਹਿਰੀ ਡਲੋ ਉਡੇ ਸੀ ਉਹ ਵਿਚ ਹਵਾ ਦੇ ਦੋਵੇਂ ਉਡਨ ਖਟੋਲ। ਜਾ ਆ ਪਹੁੰਚੇ ਸ਼ੈਹਰ ਫਾਰਸ ਵਿਚ ਘਰ ਘਰ ਹੋਈ ਸ਼ਾਦੀ। ਹਰ ਹਰ ਸ਼ਹਿਰੋ ਸ਼ਾਹ ਬਹਿਰਾਮ ਨੂੰ ਮਿਲੀ ਮੁਬਾਰਕਬਾਦੀ ਹਸਨਬਾਨੋ ਜਾਂ ਦਾਖਲ ਹੋਈ ਅੰਦਰ ਰੰਗ ਮਹਲਾਂ ਪਰੀ ਵਿਆਹ ਆਦੀ ਸ਼ਹਿਰ ਦੇ ਜਗ ਵਿਚ ਧੁੰਮੀਆਂ ਗਲਾਂ ਰਾਤ ਦਿਨ ਵਿਚ ਐਸਾ ਖੁਸ਼ੀਆਂ ਸ਼ਾਹ ਬਹਿਰਾਮ ਗੁਜਾਰੇ ਅਠੇ ਪਹਿਰ ਇਕੱਠੇ ਖਾਣ ਪੀਵਣ ਯਾਰ ਪਿਆਰੇ।
{{Css image crop
|Image = Shah_Behram_te_husan_bano.pdf
|Page = 42
|bSize = 464
|cWidth = 63
|cHeight = 66
|oTop = 431
|oLeft = 197
|Location = center
|Description = 
}}&lt;noinclude&gt;{{rule}}
{{center|&lt;poem&gt;ਛਾਪਕ-ਸ: ਹਰਦਿਤ ਸਿੰਘ ‘ਦੂਆ’
ਵਾਹਿਗੁਰੂ ਪ੍ਰਿੰਟਿੰਗ ਪ੍ਰੈਸ, ੧੪੪, ਬਜ਼ਾਰ ਨੰ: ੬,
ਸ਼ਹੀਦ ਊਧਮ ਸਿੰਘ ਨਗਰ, ਅੰਮ੍ਰਿਤਸਰ
&lt;/poem&gt;}}&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>mcp47ra7agicq2rc67eyyqqg6yzoegq</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>ਪੰਨਾ:Shah Behram te husan bano.pdf/44</title>
    <ns>250</ns>
    <id>64574</id>
    <revision>
      <id>183972</id>
      <parentid>181939</parentid>
      <timestamp>2024-12-12T16:28:58Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Gill jassu</username>
        <id>619</id>
      </contributor>
      <comment>/* ਗਲਤੀਆਂ ਲਾਈਆਂ */</comment>
      <origin>183972</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="169" sha1="htxhd59lixjiga7q4b6ls40ta6gnn1a" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;3&quot; user=&quot;Gill jassu&quot; /&gt;&lt;/noinclude&gt;{{Css image crop
|Image = Shah_Behram_te_husan_bano.pdf
|Page = 44
|bSize = 464
|cWidth = 363
|cHeight = 546
|oTop = 27
|oLeft = 50
|Location = center
|Description = 
}}&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>htxhd59lixjiga7q4b6ls40ta6gnn1a</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>ਪੰਨਾ:ਪੋਥੀ ਪੰਜ ਗ੍ਰੰਥੀ ਸਟੀਕ.pdf/8</title>
    <ns>250</ns>
    <id>64771</id>
    <revision>
      <id>184006</id>
      <timestamp>2024-12-13T06:15:10Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Satdeep Gill</username>
        <id>13</id>
      </contributor>
      <comment>/* ਗਲਤੀਆਂ ਨਹੀਂ ਲਾਈਆਂ */ ਖ਼ਾਲੀ ਸਫ਼ਾ ਬਣਾਇਆ</comment>
      <origin>184006</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="0" sha1="837mrhifaunyrzfrlh43fr8u21usoby" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Satdeep Gill&quot; /&gt;&lt;/noinclude&gt;&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>837mrhifaunyrzfrlh43fr8u21usoby</sha1>
    </revision>
  </page>
</mediawiki>