Roger de Flor

De Biquipedia

Dentrada de Roger de Flor en Constantinopla de Moreno Carbonero (1888)
Dentrada de Roger de Flor en Constantinopla de Moreno Carbonero (1888)

Roger de Flor (Brindisi, Italia, 1266 - Adrianopolis, Imperio Bizantino, 1307) estió un chefe d'os almogabars. Yera fillo de Ricardo de Flor, alemán d'orichen y falconero d'o emperador Federico II, que murió combatiendo contra Carlos d'Anjou en a baralla de Tagliacozzo.

Se combirtió en caballero d'a Orden d'o Temple y partizipó en a zaguera Cruzata, rescatando á los cristians de San Chuan d'Acre (Palestina) en l'inte que a ziudá estió prenita por os musulmans (1291). Os templarios li acusoron d'apoderar-se d'os suyos tresors y li itoron d'a Orden.

Se combirtió en merzenario á lo serbizio d'o rei Federico II de Sizilia (fillo de Pietro III, lo Gran, d'Aragón). Federico li nombró chefe d'as compañias d'almogabars, merzenarios aragoneses que ya eban partizipato en a conquista de Balenzia y Mallorca, y que yeran reforzando a presenzia aragonesa en Sizilia contra a casa d'Anjou (esfensa de Mesina, 1301).

En 1303 o emperador de Bizanzio, Andronico II, li demandó aduya ta fer fren á lo encorralamiento que li yeran fendo os turcos. Federico li nimbió a Gran Compañía catalana, una espedizión d'unos 4.000 almogabars y 39 naus baxo lo mando de Roger de Flor. Os almogabars contratacoron de traza efizién dende 1304, conquistando Filadelfia, Magnesia y Éfeso y obligando á los turcs á retirar-se ta las montañas d'o Taurus.

O emperador reconoxió á Roger de Flor as suyas bitorias nombrando-li megaduque (comandán d'a flota) y casando-li con a suya sobrina Maria; tot olbidando os abusos y crueleza d'os almogabars á la poblazión d'o Imperio. Manimenos, se xorrontó de l'angluzia de Roger cuan iste se queraba erixir en soberán d'a Asia Menor. Negozió con er o nombramiento de zesar, atorgando-li gran parti d'o territorio reconquerito. Poco dimpués estió asasinato mientres una lifara, con os suyos 130 capitostes, ta atacar posteriormén á la mayor parti d'o suyo exerzito.

En represalia, a resta d'os almogabars, baxo lo mando de Berenguer d'Entenza, atacoron o Imperio y van arranoron tot o que troboron en o suyo camín dica Constantinopla (feito conoxito como a Benganza Catalana). Dimpués, s'embrecoron en una serie de luitas internas que aprofeitoron os señors d'a zona ta establir dos estatos propios, os ducatos d'Atenas y Neopatria, que pasarban ta la Corona d'Aragón.

Roger de Flor consiguió una gran popularidá entre os suyos contemporanios grazias á la cronica de Ramon Muntaner. A suya fegura, combertita en mitica, estió lo prenzipal modelo de Tirán o Blanco, de Joanot Martorell.