Jan Baudouin de Courtenay

Oddi wrth Wicipedia, y gwyddoniadur rhydd.

Ieithydd a Slafiad Pwyleg oedd Jan Niecisław Baudouin de Courtenay (1 / 13 Mawrth 1845 - 3 Tachwedd 1929). Fe'i hadwaenir heddiw yn bennaf am ddyfeisio damcaniaeth y ffonem, term a fathwyd ganddo. Gweithiodd am ran fwyaf ei yrfa ym mhrifysgolion Ymerodraeth Rwsia, yn Kazan (1874-83), Yuryev (Tartu heddiw) (1883-93), Kraków (1893-99) a St Petersburg (1900-18). Ym 1919 dychwelodd i Wlad Pwyl, oedd wedi ennill ei hannibyniaeth yn yr un flwyddyn, i weithio fel athro prifysgol yn Warszawa, lle gweithiodd tan ei farwolaeth ym 1929.

Cafodd ei waith ar y ffonem effaith sylweddol ar ieithyddiaeth yr ugeinfed ganrif fel sail i nifer o fframweithiau ffonolegol. Roedd ymysg y ieithyddion cyntaf i roi blaenoriaeth i ieithyddiaeth syncronig, yr astudiaeth o ieithoedd heb ystyried eu hanes, ac roedd ei waith yn ddylanwad cryf ar strwythuriaeth fel y'i datblygwyd gan Ferdinand de Saussure.

   Eginyn erthygl sydd uchod. Gallwch helpu Wicipedia drwy ychwanegu ato.