Sjálfbær þróun
Úr Wikipediu, frjálsa alfræðiritinu
Sjálfbær þróun er hugtak, sem felur í sér að endurnýjanlegar auðlindir séu hagnýttar á þann máta, að ekki sé gengið á „höfuðstólinn“ og auðlindin haldi því óskertu gildi sínu til frambúðar. Skilgreiningin á þessu er þó fjarri því að vera einhlít, því að til munu vera í það minnsta 140 mismunandi skýringar á því hvað í þessu hugtaki felst.
Hugtakið „sjálfbær þróun“ kom fyrst fram árið 1987 í Brundtland-skýrslunni sem hét ,,Sameiginleg framtíð okkar” en hugtakið kemur frá forseta nefndarinnar, sem skrifaði skýrsluna, og þáverandi forsætisráðherra Noregs Gro Harlem Brundtland.
Sjálfbær þróun er samt sem áður ekki ákveðið jafnvægisástand heldur breytingaraðgerð, sem miðar að því að nýting auðlindana, stjórnun fjárfestinga, tækniþróun og breytingar á stjórnkerfum aðlagi sig bæði að þörfum dagsins í dag og framtíðarinnar.