Ari fróði Þorgilsson

Úr Wikipediu, frjálsa alfræðiritinu

Ari fróði Þorgilsson (f. 1067 - d. 1148) var íslenskur rithöfundur og fræðimaður. Hann er talinn aðalhöfundur Íslendingabókar og Landnámu, tveggja helstu heimildanna um landnám og byggð Íslands.

Ari stundaði nám í Haukadal hjá Teiti Ísleifssyni, syni Ísleifs Gissurarsonar biskups, þar sem hann hlaut klassíska menntun og lærði latínu. Að námi loknu gerðist hann prestur á Stað á Ölduhrygg, sem nú heitir Staðarstaður. Íslendingabók skrifaði hann einhvern tíma á árabilinu 1122-1132.

Viðurnefnið fróði hlaut Ari vegna orðspors um að hafa gott minni. Í Heimskringlu segir Snorri Sturluson hann hafa vera stórvitran og minnugan.


  

Þetta æviágrip einstaklings er stubbur.
Þú getur hjálpað til með því að bæta við það