კელენჯერიძე, მელიტონ

ვიკიპედიიდან

მელიტონ კელენჯერიძე
მელიტონ კელენჯერიძე

კელენჯერიძე, მელიტონ სპირიდონის ძე (*5 თებერვალი, 1864, სოფ. ტაბაკანი, ახლანდელი ზესტაფონის რაიონი, ― † 15 აგვისტო, 1942, თბილისი), ქართველი საზოგადო მოღვაწე, პედაგოგი, ფოლკლორისტი.

კიევის სასულიერო აკადემიის დამთავრების (1894) შემდეგ მასწავლებლობდა ქუთაისსა და ფოთში. იკვლევდა ხალხური ზეპირსიტყვიერების საკეთხებს, კრებდა და აქვეყნებდა ფოლკლორულ ნიმუშებს. შეადგინა სახელმძღვანელოები სკოლებისათვის: "სიტყვიერების თეორია", "ქართული ქრესტომათია", "ქართული ენის გრამატიკა" და სხვა. მელიტონ კელენჯერიძე ავტორია გამოკვლევებისა ქართული ეკლესიის ისტორიიდან: "გაბრიელი ეპისკოპოსი იმერეთისა" (1913), "საქართველოს საკათალიკოსო ეკლესიის მოკლე ისტორია" (1918), "სიმართლე ქართული ეკლესიის ავტოკეფალიაზე" (რუსულ ენაზე, 1906) და სხვა.

მრავალმხრივი მოღვაწე და მეცნიერი, იგი თავის სიტყვას ამბობდა ფოლკლორისტიკაში, თეოლოგიაში, სიტყვიერების თეორიაში; კულტურულ-საგანმანათლებლო საქმიანობაში.