ბოცოსძე, ბოცო

ვიკიპედიიდან

ბოცო ბოცოსძე, XIII საუკუნის I ნახევარში ქართველი მოღვაწე, სამცხის დიდგვაროვან ფეოდალთა - ბოცოსძეთა პირველი თაობის წარმომადგენელი, ბოცო ჯაყელის ძე, ჩუხჩარხი თამარ მეფის დროს.

ლაშა გიორგის ლაშქრობაში განძაზე (დაახლოებით 1213-1214) ბოცოსძე სხვა მესხებთან ერთად მეთაურობდა წინამბრძოლთა გუნდს და თავი გამოიჩინა სიმამაცით. 1226 წელს, ჯალალედინის შემოსევის დროს, რუსუდან მეფემ ძმებს - ბოცოს და მემნას დაავალა თბილისის დაცვის ხელმძღვანელობა. ქალაქში მცხოვრებ სპარსელთა შინაღალატის შედეგად მტერი ქალაქში შეიჭრა. თბილისის დამცველები ბოცოსძის მეთაურობით ისანში გამაგრდნენ. ამის შემდეგ ბოცოსძე წყაროებში აღარ იხსენიება.