ბაკურაძე, ალექსანდრე
ვიკიპედიიდან
ბაკურაძე, ალექსანდრე ნიკოლოზის ძე (* 28 ნოემბერი, 11 დეკემბერი, 1905, სოფ. რეხა, ახლანდელი წალკის რაიონი ― † 4 მაისი, 1987, თბილისი), ქართველი ფიზიოლიგი. საქართველოს მეცნიერებათა აკადემიის წევრ-კორესპონდენტი (1955). მედიცინის მეცნიერებათა დოქტორი (1946), პროფესორი (1948), საქართველოს მეცნიერების დამსახურებული მოღვაწე (1961), ი. ბერიტაშვილის ნეიროფიზიოლოგიის სკოლის წარმომადგენელი. 1930 დაამთავრა თბილისის სახელმწიფო სამედიცინო ინსტიტუტი, 1934 მუშაობდა ლენინგრადში, აკადემიკოს ი. პავლოვისა და ე. ლონდონის ლაბორატორიაში. 1945-იდან გარდაცვალებამდე განაგებდა თბილისის სამედიცინო ინსტიტუტის ფიზიოლოგიის კათედრას, 1966-იდან გარდაცვალებამდე საქართველოს მეცნიერებათა აკადემიის ფიზიოლოგიის ინსტიტუტის პრიმატების ქცევის შემსწვლელი ლაბორატორიის გამგე იყო, 1969-1975 - ამავე ინსტიტუტის დირექტორი,1952-1956 - საქართველოს ფიზიოლოგთა სამეცნიერო საზოგადოების თავმჯდომარის მოადგილე. დაამუშავა საჭმლის მომნებელი სისტემის ფუნქციების შესწავლის მეთოდები, შეისწავლა ამ სისტემის ნერვული სარეგულაციო მექნიზმები. შეადგინა (ი. ბერიტაშვილთან ერთად) სახელმძღვანელო "ადამიანისა და ცხოველთა ფიზიოლოგიის პრაქტიკაში" (1966). 1966 მიენიჭა ი. თარხნიშვილის პრემია ნაშრომისათვის "კვების ცენტრის ფუნქციური მდგომარეობის ცვლილებები შიმშილისა და მაძღრობის დროს" (1965, რუსულ ენაზე). მიღებული აქვს სახელმწიფო ჯილდოები.