Schäinbar Hellegkeet
Vu Wikipedia, der fräier Enzyklopedie.
D’schäinbar Hellegkeet gëtt un, wéi hell en Himmelskierper fir den Observer op der Äerd erschéngt. An der Astronomie gëtt fir déi schäinbar Hellegkeet d’Schreifweis z. B. 3,m0 oder 3,0 mag oder m = 3,0 mag benotzt, woubäi dat klengt héichgestallten 'm' fir magnitudo (Gréisst) steet. Déi schäinbar Hellegkeet ass staark ofhängeg vun der Distanz Observer–Himmelskierper bzw. Äerd–Himmelskierper. Eng Distanzonofhängeg Gréisst ass déi absolut Hellegkeet.
Inhaltsverzeechnis |
[Änneren] Definitioun
No dem Norman Robert Pogson ass d’Verhältnes vun der Hellegkeet der Klasse m zu der Hellegkeet der Klasse (m+1) definéiert als:
Uerdert een eng gewielte Flossdicht F0 d'Gréisseklasse 0 zou, sou folgt doraus d'Gréisseklass m bun engem Objekt mat der Flossdicht F:
[Änneren] Miessung a Geschicht
Schon an der griichescher Antike deelt der Astronom Hipparchos déi mat bloussem A siichtbar Stäre graff a sechs Gréisseklassen an, woubäi den 15 hellsten Stäre déi „1. Gréisst“ zougewise gouf. Stäre bis zur 3. Gréisst gëtt et ronn 150, bis zu der 6. Gréisst schonns 5000. Ëm d’Joer 1800 vergréisseren d’Astronomen dës Skala no béid Säiten a féieren eng dezimal Ënnerdeelung an, wat mat dem Ufank vun der Fotometrie zesummefällt.
D’Fixstäre Sirius an Canopus sowéi dräi hell Planéiten hunn an dëser Hellegkeetsskala negativ Wäerter (-1 bis -4,4 mag). De Stär Vega (Stärebild Lyra)(Leier) huet m = 0 mag.
A verschidde grouss Teleskope kann een och nach Stäre vun 10. bis 20. Gréisst kucken. D’schäinbar Hellegkeet vun deene schwaache Stäre, déi e Lënsen- oder Spigelteleskop grad nach erkennen léisst, definéiert d’Grenzgréisst vun dësem Observatiounsgeschirr.
D’schäinbar Hellegkeet hängt souwuel vun der Liichtkraaft vum Himmelskierper wéi och vun senger Distanz zur Äerd of. Sou erschéngt de Mound opgrond vu senger Distanz zu der Äerd wiesentlech méi hell ewéi Stären, déi wäit ewech sinn, obwuel hir Liichtkraaft milliardefach méi staark liichten.
D’Magnitud- bzw. Hellegkeets-Skala ass logarithmesch, well nom Weber-Fechner-Gesetz bal all Sënnesempfannung vum Mënsch (an och vun de meeschten Déieren) dem Logarithmus vum Charmes proportional ass. En Hellegkeetsënnerscheed vun 1 : 100 entsprëcht heibäi engem Ënnerscheed vun fënnef Gréisseklassen.
Physikalesch ass d’Hellegkeetsskala duerch d’Energie vum afalendem Liicht definàiert (bolometresche Hellegkeet). Wann m d’Magnituden an s déi gemoossen Straalungsstréim vun zwee Stäre sinn, gelt fir hiren Hellegkeetsënnerscheed
Fir Δ m = 1 entsprëcht dat engem Verhältnes vun der Liichtenergie vun 1 : 2,512 bzw. engem Logarithmus vun 0,4.
Als Referenz vun dëser un sech relativen Skala déngt de Stär Vega, deem seng Hellegkeet mat der Magnitude null festgesat ass. Ausserdeem sinn all seng fotometreschen Fuarwen och mat Null definéiert.
Fréier gouf d’Skala nom Polarstär mat 2,1 mag ausgeriicht, bis ee bemierkt huet, datt deem seng Hellegkeet liicht variéiert.
[Änneren] Sonn, Planéiten a Fixstäre
Schäinbar Hellegkeet vun e puer Himmelskierper
Himmelskierper | Typus | Magnitud |
---|---|---|
Sonn | Stär | -26,8 mag |
Mound | Mound | -12,5 mag |
Venus | Planéit | -4,4 mag |
Mars | Planéit | -2,8 mag |
Jupiter | Planéit | -2,8 mag |
Sirius | Stär | -1,4 mag |
Canopus | Stär | -0,73 mag |
Saturn | Planéit | -0,192 mag |
Vega | Stär | 0,00 mag (def.) |
Polarstär | Stär | 2,0 mag |
Uranus | Planéit | 5,5 mag |
Neptun | Planéit | 7,8 mag |
Pluto | Zwergplanéit | 14,0 mag |
D’schäinbar Hellegkeet vun der Sonn, eisem Mound an de Planéiten ëm eiser Sonn schwanken wéinst hirer ënner anerem grouss variabelen Distanzen zur Äerd. D’Äerde an d’Planéiten hunn elliptesch Ëmlafbunnen ëm d’Sonn. Och de Mound ëmleeft d’Äerd op enger elliptescher Ëmlafbunn. Nach méi staark gëtt d’Magnitud vum Mound duerch seng Phase (Moundsichel) beaflosst.
[Änneren] Aner Objete
Niewent de „klasseschen“ Himmelsobjeten gëtt et och e puer weider Objete, déi nëmmen kuerzzäiteg opfälleg virkommen an bzw. oder nëmmen op verschidde Plaze op der Äerd ze gesi sinn. Si kënnen esouguer d’Hellegkeet vun der Venus iwwertreffen.
Objet | Ursach | Maximal méiglech Magnitud |
---|---|---|
Meteor | Deelchn an der Atmosphäre ginn zum Liichten ugeregt | -23 mag (Bolide)[1] |
Iridium-Satellit | Liichtreflexioun vum Sonneliicht (Iridium-Flare) | -9 mag |
Supernova-Explosioun | Schnell Energieverschwendung | -7,5 mag |
[Änneren] Bedeitung
Mat bloussem A kann een bei guddem Wieder, Stären bis zu der sechsten Gréisseklass erkennen. Mat der Spektiv bis bal zur néngter Gréisseklass. Déi gréissten terrestresch Teleskope kënnen mat empfindleche CCD-Sensoren nach Objete mat enger Magnitud vun 25 bis 30 opzeechnen.
D’Instrumentéierung vum Hubble-Weltraumteleskop geet bis zu de Stären vun der 31. Gréisseklass, wat enger klenger Käerz op dem Mound entsprëcht.