Mars (Planéit)

Vu Wikipedia, der fräier Enzyklopedie.


Dësen Astronomiesartikel ass eréischt just eng Skizz. Wann der méi iwwer dëst Thema wësst, sidd der häerzlech invitéiert aus dëse puer Sätz e richtegen Artikel ze schreiwen. Wann dir Hëllef braucht beim Schreiwen, da luusst bis an d'FAQ eran.
Mars
De Planéit Mars (Bild zesummegesat aus 102 Eenzelfotoen)
Eegeschaften vum Orbit (Epoch J2000)
Mëttelste Radius 227.936.637 km
(1.523.662,31 AE)
Orbitalen Ëmfang 1.429 Tm
(9.553 AE)
numeresch Exzentrizitéit 0.093 412 33
Perihelion 206.644.545 km
(1.381 333 46 AE)
Aphelion 249,228,730 km
(1.665 991 16 AE)
Sideresch Period 686.9601 d
(1.8808 a)
Synodesch Period 779.96 d
(2.135 a)
Duerchschnëttsorbitalvitesse 24.007 km/s
Maximal Orbitalvitesse 26.449 km/s
Minimal Orbitalvitesse 21.972 km/s
Inklinatioun 1.850 61°
Klengsten Ofstand zur Äerd 55,7 Millioune km
Gréissten Ofstand zur Äerd 401,3 Millioune km
Satelliten 2 (Phobos an Deimos)
 
Physikalesch Eegeschaften
Duerchmiesser um Äquator 6,804.9 km
Duerchmiesser un de Polen 6,754.8 km
Fläch 1.448×108 km²
Volumen 1.638×1011 km³
Mass 6.4185×1023 kg
Dicht 3.934 g/cm³
Fluchtvitesse 5.027 km/s
Rotatiounsperiod 1.025 957 d
(24.622 962 a)
Axial tilt 25.19°
Right ascension
of North pole
317.681 43° (21 h 10 min 44 s)
Neigung vun der Dréiachs 52.886 50°
Albedo 0.15
Temperatur op der Surface
- Min
- Mëttel
- Max

133 K
287 K
293 K
 
Atmospheric constituents
Drock op der Surface 0.7 - 0.9 kPa
Stéckstoff 2,7%
Sauerstoff 0,13%
Argon 1,6%
Kuelendioxid 95,32%
Kuelemonoxid 0,08%
Stéckstoffmonoxid 100 ppm
Waasser 210 ppm
Neon 2,5 ppm
Krypton 300 ppb
Xenon 80 ppb
Ozon 30 ppb
Methan 10,5 ppb
[änneren]


De Mars ass, vun der Sonn aus gesinn, de véierte Planéit an eisem Sonnesystem.Hie zielt zu den äerdähnlechen (terrestreschen) Planéiten. Opgrond senger orange- bis bluttrouden Faarf gouf hien no dem réimesche Krichsgott Mars benannt a gëtt oft als de Roude Planéit bezeechnet. D’Fierwung selwer verdankt de Planéit dem Eisenoxid-Stëpps, de sech op der Fläch an an der Atmosphär verdeelt huet. Soumat ass de Mars e „raschtege“ Planéit.

D’Zeeche vum Mars soll e Schëld mat engem dohanner stoendem Speer duerstellen a steet fir de réimesche Krichsgott; an der Biologie symboliséiert et dat männlecht Geschlecht: ♂.

De Mars besëtzt zwee kleng, onregelméisseg geformte Mounden, de Phobos an den Deimos, déi (griech. Fuercht a Schrecken) genannt ginn. Héchstwahrscheinlech sinn déi zwee Mounden vum Mars agefaangen Asteroiden.

Gréisstenduerstellung:Merkur,Venus,Äerd a Mars (vu lénks no riets)
Gréisstenduerstellung:Merkur,Venus,Äerd a Mars (vu lénks no riets)

Inhaltsverzeechnis

[Änneren] Bunndaten

De Mars bewegt sech an engem Ofstand vun 206,62 bis 249,23 Millioune Kilometer (1,524 AE bis 1,666 AE) an 1 Joer 321 Deeg an 18 Stonnen op enger elliptescher Bunn ëm d'Sonn. D'Bunnexzentrizitéit (Ofwäichung vun der Kreesform) bedréit 0,0935, woubäi d'Bunn 1,85° géint d'Ekliptik gebéit ass. De Mars besëtzt nom Merkur (Planéit) déi exzentreschst Bunn vun alle Planéiten am Sonnesystem.

Gréisstenënnerscheed: Äerd a Mars am gläiche Moossstaf (Fotomontag)
Gréisstenënnerscheed: Äerd a Mars am gläiche Moossstaf (Fotomontag)

[Änneren] Physikalesch Eegeschaften

De Mars besëtzt mat engem Duerchmiesser vun 6.794 km bal den halwen Duerchmiesser vun eiser Äerd, e Véierel vun der Surface an en Zéngtel vun hirer Mass. D'Fallbeschleunegung op senger Surface bedréit 3,71 m/s², dat entsprécht ongeféier 38 % vun der ierdeschen. De Mars besëtzt eng dënn Atmosphär.

E dréit a ronn 24 Stonnen a 37 Minutten ëm déi eegen Achs. Well d'Rotatiounsachs vum Planéit ëm 25° 12′ géint d'Bunngläicht gebéit ass, gëtt et – genee wéi op der Äerd – Joereszäiten. Si hunn awer bal déi duebel Dauer wéi déi op eiser Äerd, well d'Marsjoer mat 687 Deeg zougronn läit. D'Rotatiounsachs weist och nach eng Präzessiounsbewegung mat enger Period vun 170.000 Joeren op.

D'Magnéitfeld vum Mars ass nëmme ganz schwaach ausgeprägt. D'Miessung vum Magnéitfeldes gëtt erschwéiert duerch d'Magnéitiséierung vun der Krust mat Feldstärkten vun bis zu 220 Nanotesla an duerch extern Magnéitfelder mat Stärkten tëschent wéinigen Nanotesla a bis zu 100 Nanotesla, déi duerch d'Wiesselwiirkung vum Sonnewand mat der Marsatmosphär entstoen an zäitlech ganz staark variéieren. No den Analysen vun den Date vum Mars Global Surveyor konnt d'Stärkt vum Magnéitfeld zimlech genee bestëmmt ginn – si läit bei manner wéi 0,5 Nanotesla, géigeniwwer 30 bis 60 Mikrotesla beim Äerdmagnéitfeld.

[Änneren] Mounden

Phobos an Deimos
Phobos an Deimos

Zwee kleng Mounden, de Phobos an den Deimos (griich. Fuercht a Schrecken) ëmkreesen de Mars. Si goufen 1877 vum US-amerikaneschen Astronom Asaph Hall entdeckt an no deenen an der Ilias iwwerliwwerten zwee Begleeder, déi de Won vum Krichsgott Ares (lat. Mars) gezunn hunn, benannt.

De Phobos an den Deimos sinn zwee onregelméisseg geformte Felsstécker. Méiglecherweis sinn et Asteroiden, déi vum Mars agefaangen goufen .

D'Ëmlaafzäit vum Phobos ass méi kuerz wéi d'Rotatiounszäit vum Mars. De Mound kënnt dem Mars duerch d'Gezäitewiesselwiirkung op enger Spiralbunn lues awer ëmmer méi no a fällt enges Dags op de Planéit oder gëtt duerch Gezäitenkraaften auseneen gerappt, sou datt en fir kuerz Zäit als Marsréng enden wäert.

  • Phobos
  • Deimos

[Änneren] Erfuerschung

[Änneren] Literatur

  • Robert Henseling: Mars. Seine Rätsel und seine Geschichte. Kosmos Gesellschaft der Naturfreunde. Franckh’sche Verlagsbuchhandlung, Stuttgart 1925 (das Buch ist von historischem Interesse).
  • Paul Raeburn: Mars – Die Geheimnisse des roten Planeten. Steiger, Augsburg 2000. ISBN 3-89652-168-3
  • William Sheehan: The Planet Mars – A History of Observation and Discovery. Univ. of Arizona Press, Tucson 1996, 1997. ISBN 0-8165-1641-3
  • Rolf Sauermost, Arthur Baumann: Lexikon der Astronomie – die große Enzyklopädie der Weltraumforschung. 2 Bde. Spektrum Akademischer Verlag, Heidelberg-Berlin-Oxford 1995. ISBN 3-86150-145-7
  • Ronald Greeley: Der NASA-Atlas des Sonnensystems. Knaur, München 2002. ISBN 3-42666-454-2
  • Hans R. Jenemann, Arno M. Basedow, Erich Robens: Die Entwicklung der Makro-Vakuumwaage. Wirtschaftsverl. NW, Bremerhaven 1992. ISBN 3-89429-214-8
  • David McNab, James Younger: Die Planeten. C. Bertelsmann, München 1999. ISBN 3-570-00350-7
  • David Morrison: Planetenwelten. Spektrum Akademischer Verlag, Heidelberg-Berlin-Oxford 1995. ISBN 3-86025-127-9
  • Roland Wielen: Planeten und ihre Monde. Spektrum Akademischer Verlag, Heidelberg-Berlin-Oxford 1988. ISBN 3-922508-46-4
  • Hans-Ulrich Keller: Das Kosmos Himmelsjahr 2003. Franckh-Kosmos Verlags-GmbH, Stuttgart 2002. ISBN 3-440-09094-9
  • Holger Heuseler, Jaumann, Neukum: Die Mars Mission. BLV Verlagsgesellschaft, München 1998. ISBN 3-405-15461-8

[Änneren] Um Spaweck

Commons: Mars – Biller, Videoen oder Audiodateien

[Änneren] Artikelen a Biller

[Änneren] Forschungseinrichtungen