Кондензатор
Од Википедија, слободна енциклопедија
Кондензаторот е електротехнички елемент, кој може да ја сочува енергијата во облик на електрично поле. Најбитната големина на кондензаторот е неговиот електричен капацитет. SI единицата за електричен капацитет е 1 F (фарад).
Во електрониката, кондензаторот е пасивен електронски елемент, па поради потребата за поголем капацитет и други работни својства се произведуваат технолошки различни видови кондензатори.
Комбинација на две проводни тела кои се наелектризирани со исти, но по знак спротивни количини електрицитет и кои меѓусебно се добро изолирани електрично, се викаат електричен кондензатор. Металните тела од кои е составен кондензаторот се викаат електроди на кондензаторот.
Нека едната електрода на еден кондензатор е наелектризирана со количина електрицитет Q, а другата со -Q, при што напонот меѓу нив е U. Со помош на низа мерења (наелектризирајќи го кондензаторот со различни количини електрицитет и мерејќи го напонот) или со помош на теоретски испитувања, се заклучува дека напонот меѓу електродите е правопропорционален со количина електрицитет. Според тоа, количникот
C=Q/U [F]
е карактеристичен за дадениот кондензатор. Оваа величина се вика капацитет на кондензаторот, а едницата во која се мери се вика фарад (F), во чест на Фарадеј.
Електричниот кондензатор е, всушност направа во која при определен потенцијал може да се собере (кондензира, натрупа) големо количество електричество.