Лао Це

Од Википедија, слободна енциклопедија

Лао Це
Лао Це

Лао Це (кинески 老子, исто така именуван и како Лао Ци, Лао Цу итн.) е важна фигура во кинеската филозофија, чие историско постоење е под знак прашање. Кинеската традиција смета дека тој живеел во 6 век п.н.е. но многу модерни историчари тврдат дека тој можеби живеел приближно во 4 век п.н.е., за време на Стоте Школи на Мислата и Периодот на Завојувани Држави. На него му се припишува најважното таоистичко дело, Тао Те Кинг ((道德經)), и тој претставува популарно божество во таоизмот (една од трите најголеми модерни религии во Кина)

Почесното име на Лао Це е стариот мајстор. Во својата книга Тао Те Кинг тој говори за принципот тао (што е апсолутен владетел на светот и животот). Проповедал дека секоја активност треба да биде во склад со принципот тао ако сака да биде успешна. Тоа се однесува на животот во семејството и во државата. Говорел дека се во светот вечно кружи помеѓу јингот и јангот - двете фундаментални спротивности.

За него почетокот на светот е ништото. Меѓутоа, за него тоа не е празнина туку неодредено нешто, што чека осуштествување. Неопходен е човечкиот ум за тоа да се одреди и да се размножи. Значи, само во првата фаза тао е ништо, како неподвижен, а подоцна тоа е принцип на неподвижно движење.

[уреди] Надворешни врски