Витези-Темплари
Од Википедија, слободна енциклопедија
Редот на сиромашните витези на Исус и на Соломоновиот храм, попознат како Редот на витезите Темплари, основан е околу 1119 година во Светиот град Ерусалим. Според преданијата, витезите колку што биле храбри, толку во почетокот биле и сиромашни, па најчесто на сликите се прикажани како двајца витези јаваат еден коњ. Набргу Темпларите со одобрение на Папата ќе станат најмоќната воена сила во Средниот век. Темпларите имале голема финансиска и политичка моќ и се сметаат за основоположници на првите банки во Европа. Својата моќ ја задржале се до XIV век кога конечно ги уништил кралот Филип IV убавиот. За името на Темпларите поврзани се многубројни легенди меѓу кои и легендата дека тие биле чуварите на најголемата црковна тајна – што е и каде се чува Светиот грал.
Содржина |
[уреди] Организациска поставеност
На чело на Темпларите се наоѓал Големиот мајстор. Прв Голем мајстор бил основачот Хуго Де Паен а последен Жак Де Молеј, кој во 1314 година бил спален на клада. Витезите Темплари биле поделени на неколку сталежи (братства):
Иако хиерархиски биле организирани како свештенички ред и строго ги почитувале правилата на Цистерцијанскиот ред, витезите Темплари биле едни од најдобро извежбаните воени сили во тој период. Секој витез имал најмалку 10 помошници во својата придружба. Нивната слава била надалеку позната, а нивната облека лесно препознатлива по големиот црвен крст кој го носеле на својата облека и на штитовите. Сите витези кои сакале да станат дел од Редот на Темплари, морале да поминат низ одредени церемонии за да се оцени нивната храброст и верност кон редот. Најважното правило кон кое безусловно морал секој витез Темплар да го почитува било мотото – нема предавање.
[уреди] Основањето на Редот на сиромашните витези на Соломоновиот храм
За основоположник на овој ред се смета витезот Хуго Де Паен, кој во периодот кога во Ерусалим, 20 години откако завршила Првата крстоносна војна, собрал група од 9 витези кои биле задолжени да се грижат за безбедноста на многубројните аџии. Од цела Европа, христијаните постојано патувале во Светиот град, но на својот пат честопати биле напаѓани од групи разбојници, одметнати крстоносци и од Сарацените. Така Хуго Де Паен со својата група витези, добил задача лично од првиот Крал на Ерусалим, Балдвин Болоњски, да се грижи за безбедноста на патиштата и животот на аџиите. Хуго и неговите браќа воопшто не се вклопувале во вообичената представа која денес ја имаме за витезите. Името го добиле по местото кое им било доделелно за своја тврдина, место каде некогаш се наоѓал Соломоновиот храм, иако наскорo целиот свет ќе ги запомни под скратеното име Темплари (од англскиот збор temple-храм). Во почетокот немале никакви финансии, носеле облека која им била подарена, па дури и по двајца јавале еден коњ што ќе остане забележано на многу гравури, печати и цртежи во тој период. Сепак, во следните десет години, Темпларите ќе станат голема економска, политичка и воена сила. Иако војувале најчесто на Светата земја, нивното богатство и силна економска моќ била сконцентрирана во Европа.
[уреди] Финансиската моќ на Темпларите
За да се стекна таква моќ и сила, во период кога црквата имала огромно влијане врз политиката во сите европски држави, несомнено била неопходна помош од првиот човек на црквата - Папата. Тој во период од 1139 година до 1145 година издал три були со кои на Темпларите им е дадена речиси апслоутна моќ и право за своите постапки да му одговараат единствено на Папата. Наскоро нивната репутација станала толку голема што многу аристократи кои престојувале на Светата земја им подарувале имот и пари, а многумина од нив своето богатство им го давале на чување. Всушност, нивната дејност била многу поголема од она што била нивна првенствена задача – контролирање и одржување на ред и мирот на патиштата. Постепено создале систем на кредитни хартии, со чија помош парите, кои им биле оставени на чување во некоја од нивните добро обезбедени тврдини, можеле да се подигнат во друга, а притоа било доволно само да се покаже нивната кредитна хартија. Многу историчари се сложуваат дека ова биле првите чекови, а Темпларите основоположници на првите европски банки. Францускиот крал Луј VII бил првиот европски владетел кој од финансиска пропаст бил спасен со подигање заем од Темпларите. Постепено дури и Папите станале финансиски зависни од Темпларите, бидејќи крстоносните војни финансиски ги исцрпиле. Каматите за нив станале преголеми, па за многу европски владетели финансиската моќ на Темпларите и презадолженоста биле закана за постоењето на нивната држава. Токму тоа била причината кралот Филип IV убавиот во XIV век да започне прогон на Темпларите, а нивниот последен Голем мајстор Жак Де Молеј го прогласи за еретик и нареди негово спалување на клада.
[уреди] Падот на Темпларите
Кога во 1292 година за голем мајстор бил избран Жак Де Молеј, Европа била потресена од повеќе немили настани. Светата земја била повторно во рацете на муслиманите и на повидок била нова крстоносна војна. Се повеќе преовладувало мислењето дека една од причините е несогласувањето помеѓу трите најпознати Редови: Тевтонскиот, Болничарскиот и Редот на Темпларите, и дека е неопходна нивна реорганизација и соединување во еден единствен Ред. Истовремено, неколку витези биле неправедно обвинети за хомосексуалност и ерес, па темпларите станале предмет на истрага од страна на Папата Клемент V. Иако Папата сеуште не бил подготвен за конечна прерсметка со Темпларите, така не мислел францускиот крал Филип IV убавиот. Тоа утро, петок 13, 1307 година, (оттука верувањето дека петок 13 е несреќен ден) неговите агенти ги уапсиле сите Темплари на територијата на Франција под сомнение за ерес, содомија, кривоклетство и негирање на Исус Христос. Залудно било објаснувањето на Големиот мајстор пред црквата дека во заднината на обвинувањата е финансиската презадолженост на францускиот крал и дека сите обвинувања се најобична лага. Под притисок на закани и мачење, наскоро самиот тој, но и неговите витези ги признале обвиненијата. Ова било доволна причина Папата да даде проглас со кој започнале апсења на Темпларите во цела Европа. За нивна среќа, некои од европските кралеви на ја послушале наредбата на Папата, па во своите држави им пружиле засолниште на пребегнатите Темплари. Така голем дел од нив пребегнал во Шкотска и Португалија каде основале нови Редови и каде пренеле добар дел од богатството. Уапсените Темплари, изложени на невидени мачења, ги признале недокажаните обвиненија и речиси сите биле живи спалени.
И покра тоа што Големиот мајстор бил оставен во живот уште неколку години, па дури и преговарал јавно да се откаже од Редот на Темпларите и да се покае за гревовите, сепак неговото одбивање значело и дефинитивна смртна казна. Така, со спалувањето на последниот Голем мајстор на Темпларите, во 1314 година, редот на Темпларите престанал да постои.
[уреди] Тајната на Темпларите, легенди и митови
21 јануари 1793 , кога на плоштадот Конкорд на гилотина беше егзекутриран кралот Луј 16, а неговата одсечена глава џелатот високо ја подигна држејќи ја за косата, еден човек скокнал на платформата и ги брцнал прстите во крвта на мртвиот крал извикувајќи: “Жак Де Молеј, сега си осветен”. За името на Жак Де Молеј врзана е уште една легенда која вели дека додека горел на кладата, ги проколнал кралот и Папата дека многу бргу ќе се појават пред Божјиот суд. Така Папата Клемент V починал само еден, а кралот Филип IV убавиот седум месеци подоцна.
Целото постоење на Темпларите е обвиткано со мистерија па можеби затоа околу нивната моќ има толку многу митови и легедни. Со право многу историчари се прашуваат: Каква тајна криеле Темпларите што им овозможила толку брз економски и воен развој ? Многумина тајната на нивниот успех го поврзуваат со митот за Светиот грал и Заветниот ковчег. Имено, кога Крстоносците стигнале во Ерусалим, некои од нив ги пронашле тајните списи според кои Исус Христос бил обичен човек, кој во бракот со Марија Магдалена имал потомци кои до ден-денес се живи. Така Темпларите кои ја чувале тајната за гробот на Марија Магдалена, биле во позиција да ја уценуваат црквата, па токму оваа тајна била причината за нивната брза политичка и економска моќ. Другата легенда вели дека Темпларите го пронашле вистинскиот Свет Грал и го пренеле во Шкотска при нивното бегство во 1307 година.
Можеби најневеројатната легенда е онаа која Темпларите ги поврзува со пронаоѓањето на една друга голема Света реликвија, Заветниот ковчег, во кој Мојсеј ги донел 10-те Божји заповеди. Според оваа легенда, Темпларите биле заслужни за пренесувањето на Заветниот ковчег во Етиопија каде се чува во најстрога тајност и денес. Неретко името на Темпларите се поврзува со уште две моќни организации кои сеуште постојат: Слободните ѕидари-Масони и Сионскиот приорат. Според некои историчари, Темпларите ја откриле тајната на градењето на Масоните па изградиле многу храмови по нивниот урнек. На ова се надоврзува блискоста во организацијата на Редот на Темпларите и Масоните, како што е хиерархиската поставеност на чело со Голем мајстор. Поврзаноста на Темпларите со Сионскиот приорат се должи на веќеспоменатиот мит за потомците на Исус Христос и Марија Магадлена. Сеуште има различни толкувања на прашањето дали Сионскиот приорат навистина постоел или сето тоа е само обична измама ? Откако биле протерани и речиси уништени, Темпларите според некои теории, тајната за потомците на Исус Христос му ја предале на чување на Сионскиот приорат кој постои до ден-денес. Ова најдобро може да се согледа во романот на Ден Браун, Кодот на Да Винчи.
[уреди] Врска со други слични Редови
- Тевтонски Ред – германски римокатолички христијански Ред формиран кон крајот на 12 век во Палестина, кој подоцна својата моќ ја пренесува на територијата на Прусија (Германија).
- Масонство – братство формирано врз начелата на моралот и метафизичките идеи, денес сеуште многу активно и присутно во сите држави, па и во Македонија.
- Сионски приорат – најверојатно измислено конспиративно здружение кое со векови ја пренесува тајната за вистинскотот постоење на Исус Христос.
- Малтешки Ред – христијански Ред настанат од темпларите кои пребегаа од островот Родос на островот Малта.
- Суверен воен Ред на Ерусалимскиот храм – христијански Ред формиран врз традицијата на витезите темплари и кавалерството. Редот постои и денес.
[уреди] Темпларите во литературата и филмот
[уреди] Книги:
- Светата Крв, Светиот Грал од Мајкл Беџент, Ричард Леиџ и Хенри Линколн
- Одмаздата на витезот Сенка од Дерек Бенц
- Клатното на Фуко од Умберто Еко
- Ајван Хо од Сер Валтер Скот
- Витезите Темплари од Шон Мартин
[уреди] Филмови:
- Индијана Џонс и последниот крстоносец
- Кодот на Да Винчи
- Национално богатство
- Небесното кралство
[уреди] Надворешни врски
- Templars
- History Magazine
- DeMolay International
- FS AncientMysteries News: Vatican File Shows Pope Pardoned Massacred Knights
- Skeleton in the Armor
- Sovereign Military Order of the Temple of Jerusalem
- The Ancient Scottish Military Order of Knights Templar, Black Chapter
- Knights Templar
- The Knights Templar - History and Myth
- The History of the Knights Templar, by Charles Addison