Љубомир Милетич

Од Википедија, слободна енциклопедија

Статија за уредување
Внимание!
На оваа статија ѝ е потребно правилно форматирање, категоризирање, граматика, интервики и слично. Може да помогнете со тоа што ќе ја уредите и трансформирате во стандардна вики-статија.

Љубомир Милетич (Штип, 1 јануари 1863 - Софија, 2 јуни 1937) е бугарски научник од областа на бугарската филологија и историја.

Словенска филологија учи во Загреб и Прага. Докторира во Загреб (1888). Работи како професор на Катедрата по словенска филологија на СУ “Св. Климент Охридски” (1892 - 1934). Тој е еден од основачите на Вишата школа во Софија и активен член (од 1898) на Бугарското книжевно друштво (Бугарска академија на науките). Бил и претседател на БАН (1926 - 1937).

Иако по мајка Македонец, а по татко Црногорец, Милетич е поддржувач на великобугарската идеологија. Активно учествува во основањето на Македонскиот научен институт (МНИ) во Софија, чија основна задача е прибирање, обработка и објавување материјали кои се во полза на бугарските претензии кон Македонија.

Милетич ги има редактирано и објавено спомените на бројни македонски револуционери, а на неписмените борци (Никола Митрев - Езерски) самиот тој им ги запишувал со своја рака.

[уреди] Објавени дела

  • “Старобългарска граматика с упражнения, текстове из старобългарските паметници и речник” (1888)
  • “O članu u bugarskom jeziku” (Загреб, 1889)
  • “Старото българско население в Североизточна България” (1902)
  • “Das Ostbulgarische” (Виена, 1903)
  • “Die Rhodopemundarten der bulgarischen Sprache” (Виена, 1911)

[уреди] Надворешни врски

Други јазици