ഉടുക്ക്

വിക്കിപീഡിയ, ഒരു സ്വതന്ത്ര വിജ്ഞാനകോശം.

തെക്കെ ഇന്ത്യയിലെ പുരാതനമായ ഒരു കൊട്ടു വാദ്യമാണ്, ഉടുക്ക്. നാടന്‍ കലകളിലും, ക്ഷേത്രങ്ങളിലും അയ്യപ്പന്‍ പാട്ടുകളിലും ഒക്കെ ഉടുക്ക് ഉപയോഗിക്കാറുണ്ട്. കാവടിയാട്ടം, കാരകം, വില്ലുപാട്ട്, ലാവണി പാട്ട്, തുടങ്ങി ഒട്ടു മിക്ക നാടന്‍ കലകളിലും ഉടുക്കിനു പ്രാധാന്യം ഉണ്ട്. പുരാതന തമിഴ് സാഹിത്യത്തില്‍ ഉടുക്കിനെ പറ്റി പരാമര്‍ശം ഉണ്ട്. “തുടി” എന്നാണ് അന്ന് അറിയപ്പെട്ടിരുന്നത്. ശിവന്റെ രൂപമായ നടരാജന്റെ ഇടം കൈയ്യില്‍ ഉടുക്കാണ് സങ്കല്‍പ്പിക്കപ്പെടുന്നത്.

മദ്ധ്യഭാഗം വണ്ണം കുറഞ്ഞ ഒരു ഡ്രം ആണ് ഉടുക്ക്. രണ്ടു വായ്കളിലും തോലു കൊണ്ട് മൂടിയിരിക്കുന്നു. തോല്‍‌വായകള്‍ തോല്‍‌ചരടുകള്‍ കൊണ്ട് മുറുക്കി അവയെ തോളില്‍ തൂക്കാന്‍ വണ്ണം നീളമുള്ള ചരടിനാല്‍ ബന്ധിച്ചിരിക്കുന്നു. ഇടതുകൈയാല്‍ ഉടുക്കിന്റെ നടുഭാഗത്ത് താഴ്തുകയും അല്പം ഉയര്‍ത്തുകയും ചെയ്തു കൊണ്ട് ഉടുക്കു വായനക്കാരന്‍ ശബ്ദത്തിന്റെ ആവൃത്തി നിയന്ത്രിക്കുന്നു. വലതു കൈയിലെ വിരലുകള്‍ ഉപയോഗിച്ച് താളമിടുകയും ചെയ്യുന്നു.