ਕਬਿਯੋ ਬਾਚ ਬੇਨਤੀ ਚੌਪਈ

ਵਿਕਿਪੀਡਿਆ ਤੋਂ

ਪਾਃ ੧੦ ਕਿਬ੍ਯੋਬਾਚ ਬੇਨਤੀ ॥ ਚੌਪਈ ॥

ਹਮਰੀ ਕਰੋ ਹਾਥ ਦੈ ਰੱਛਾ ॥ ਪੂਰਨ ਹੋਇ ਿਚਤ ਕੀ ਇੱਛਾ ॥

ਤਵ ਚਰਨਨ ਮਨ ਰਹੈ ਹਮਾਰਾ ॥ ਅਪਨਾ ਜਾਨ ਕਰੋ ਪ􀃞ਿਤਪਾਰਾ ॥੧॥

ਹਮਰੇ ਦੁਸਟ ਸਭੈ ਤੁਮ ਘਾਵਹੁ ॥ ਆਪੁ ਹਾਥ ਦੈ ਮੋਿਹ ਬਚਾਵਹੁ ॥

ਸੁਖੀ ਬਸੈ ਮੋਰੋ ਪਿਰਵਾਰਾ ॥ ਸੇਵਕ ਿਸੱਖ ਸਭੈ ਕਰਤਾਰਾ ॥੨॥

ਮੋ ਰੱਛਾ ਿਨਜ ਕਰ ਦੈ ਕਿਰਯੈ ॥ ਸਭ ਬੈਰਨ ਕੋ ਆਜ ਸੰਘਿਰਯੈ ॥

ਪੂਰਨ ਹੋਇ ਹਮਾਰੀ ਆਸਾ ॥ ਤੋਰ ਭਜਨ ਕੀ ਰਹੈ ਿਪਆਸਾ ॥੩॥

ਤੁਮਿਹ ਛਾਿਡ ਕੋਈ ਅਵਰੁ ਨ ਿਧ੍ਯਾਊਂ ॥ ਜੋ ਬਰ ਚਹੋਂ ਸੁ ਤੁਮ ਤੇ ਪਾਊਂ ॥

ਸੇਵਕ ਿਸੱਖ􀃡 ਹਮਾਰੇ ਤਾਰੀਅਿਹ ॥ ਚੁਿਨ ਚੁਿਨ ਸਤ􀃞 ਹਮਾਰੇ ਮਾਰੀਅਿਹ ॥੪॥

ਆਪ ਹਾਥ ਦੈ ਮੁਝੈ ਉਬਿਰਯੈ ॥ ਮਰਨ ਕਾਲ ਕਾ ਤ􀃞ਾਸ ਿਨਵਿਰਯੈ ॥

ਹੂਜੋ ਸਦਾ ਹਮਾਰੇ ਪੱਛਾ ॥ ਸ􀃞ੀ ਅਿਸਧੁਜ ਜੂ ਕਿਰਯਹੁ ਰੱਛਾ ॥੫॥

ਰਾਿਖ ਲੇਹੁ ਮੁਿਹ ਰਾਖਨਹਾਰੇ ॥ ਸਾਿਹਬ ਸੰਤ ਸਹਾਇ ਿਪਯਾਰੇ ॥

ਦੀਨ ਬੰਧੁ ਦੁਸਟਨ ਕੇ ਹੰਤਾ ॥ ਤੁਮਹੋ ਪੁਰੀ ਚਤੁਰ ਦਸ ਕੰਤਾ ॥੬॥

ਕਾਲ ਪਾਇ ਬ􀃞ਹਮਾ ਬਪੁ ਧਰਾ ॥ ਕਾਲ ਪਾਇ ਿਸਵਜੂ ਅਵਤਰਾ ॥

ਕਾਲ ਪਾਇ ਕਰ ਿਬਸਨੁ ਪ􀃞ਕਾਸਾ ॥ ਸਕਲ ਕਾਲ ਕਾ ਕੀਆ ਤਮਾਸਾ ॥੭॥

ਜਵਨ ਕਾਲ ਜੋਗੀ ਿਸਵ ਕੀਓ ॥ ਬੇਦਰਾਜ ਬ􀃞ਹਮਾ ਜੂ ਥੀਓ ॥

ਜਵਨ ਕਾਲ ਸਭ ਲੋਕ ਸਵਾਰਾ ॥ ਨਮਸਕਾਰ ਹੈ ਤਾਿਹ ਹਮਾਰਾ ॥੮॥

ਜਵਨ ਕਾਲ ਸਭ ਜਗਤ ਬਨਾਯੌ ॥ ਦੇਵ ਦੈਤ ਜੱਛਨ ਉਪਜਾਯੋ ॥

ਆਿਦ ਅੰਿਤ ਏਕੈ ਅਵਤਾਰਾ ॥ ਸੋਈ ਗੁਰੂ ਸਮਿਝਯਹੁ ਹਮਾਰਾ ॥੯॥

ਨਮਸਕਾਰ ਿਤਸ ਹੀ ਕੋ ਹਮਾਰੀ ॥ ਸਕਲ ਪ􀃞ਜਾ ਿਜਨ ਆਪ ਸਵਾਰੀ ॥

ਿਸਵਕਨ ਕੋ ਿਸਵਗੁਨ ਸੁਖ ਦੀਓ ॥ ਸਤ􀃨ੱਨ ਕੋ ਪਲ ਮੋ ਬਧ ਕੀਓ ॥੧੦॥

ਘਟ ਘਟ ਕੇ ਅੰਤਰ ਕੀ ਜਾਨਤ ॥ ਭਲੇ ਬੁਰੇ ਕੀ ਪੀਰ ਪਛਾਨਤ ॥

ਚੀਟੀ ਤੇ ਕੁੰਚਰ ਅਸਥੂਲਾ ॥ ਸਭ ਪਰ ਿ􀃯ਪਾ ਿਦ􀃞ਸਿਟ ਕਰ ਫੂਲਾ ॥੧੧॥

ਸੰਤਨ ਦੁਖ ਪਾਏ ਤੇ ਦੁਖੀ ॥ ਸੁਖ ਪਾਏ ਸਾਧੁਨ ਕੇ ਸੁਖੀ ॥

ਏਕ ਏਕ ਕੀ ਪੀਰ ਪਛਾਨੈਂ ॥ ਘਟ ਘਟ ਕੇ ਪਟ ਪਟ ਕੀ ਜਾਨੈਂ ॥੧੨॥

ਜਬ ਉਦਕਰਖ ਕਰਾ ਕਰਤਾਰਾ ॥ ਪ􀃞ਜਾ ਧਰਤ ਤਬ ਦੇਹ ਅਪਾਰਾ ॥

ਜਬ ਆਕਰਖ ਕਰਤ ਹੋ ਕਬਹੂੰ ॥ ਤੁਮ ਮੈ ਿਮਲਤ ਦੇਹ ਧਰ ਸਭਹੂੰ ॥੧੩॥

ਜੇਤੇ ਬਦਨ ਿਸ􀃞ਸਿਟ ਸਭ ਧਾਰੈ ॥ ਆਪੁ ਆਪਨੀ ਬੂਝ ਉਚਾਰੈ ॥

ਤੁਮ ਸਭਹੀ ਤੇ ਰਹਤ ਿਨਰਾਲਮ ॥ ਜਾਨਤ ਬੇਦ ਭੇਦ ਅਰ ਆਲਮ ॥੧੪॥

ਿਨਰੰਕਾਰ ਿਨ􀃞ਿਬਕਾਰ ਿਨਰਲੰਭ ॥ ਆਿਦ ਅਨੀਲ ਅਨਾਿਦ ਅਸੰਭ ॥

ਤਾ ਕਾ ਮੂੜ􀃠 ਉਚਾਰਤ ਭੇਦਾ ॥ ਜਾ ਕੌ ਭੇਵ ਨ ਪਾਵਤ ਬੇਦਾ ॥੧੫॥

ਤਾ ਕੌ ਕਿਰ ਪਾਹਨ ਅਨੁਮਾਨਤ ॥ ਮਹਾ ਮੂੜ􀃠 ਕਛੁ ਭੇਦ ਨ ਜਾਨਤ ॥

ਮਹਾਦੇਵ ਕੋ ਕਹਤ ਸਦਾ ਿਸਵ ॥ ਿਨਰੰਕਾਰ ਕਾ ਚੀਨਤ ਨਿਹ ਿਭਵ ॥੧੬॥

ਆਪੁ ਆਪਨੀ ਬੁਿਧ ਹੈ ਜੇਤੀ ॥ ਬਰਨਤ ਿਭੰਨ ਿਭੰਨ ਤੁਿਹ ਤੇਤੀ ॥

ਤੁਮਰਾ ਲਖਾ ਨ ਜਾਇ ਪਸਾਰਾ ॥ ਿਕਹ ਿਬਿਧ ਸਜਾ ਪ􀃞ਥਮ ਸੰਸਾਰਾ ॥੧੭॥

ਏਕੈ ਰੂਪ ਅਨੂਪ ਸਰੂਪਾ ॥ ਰੰਕ ਭਯੋ ਰਾਵ ਕਹੀ ਭੂਪਾ ॥

ਅੰਡਜ ਜੇਰਜ ਸੇਤਜ ਕੀਨੀ ॥ ਉਤਭੁਜ ਖਾਿਨ ਬਹੁਰ ਰਿਚ ਦੀਨੀ ॥੧੮॥

ਕਹੂੰ ਫੂਲ ਰਾਜਾ ਹ􀃟ੈ ਬੈਠਾ ॥ ਕਹੂੰ ਿਸਮਿਟ ਿਭਯੋ ਸੰਕਰ ਇਕੈਠਾ ॥

ਸਗਰੀ ਿਸ􀃞ਸਿਟ ਿਦਖਾਇ ਅਚੰਭਵ ॥ ਆਿਦ ਜੁਗਾਿਦ ਸਰੂਪ ਸੁਯੰਭਵ ॥੧੯॥

ਅਬ ਰੱਛਾ ਮੇਰੀ ਤੁਮ ਕਰੋ ॥ ਿਸੱਖ􀃡 ਉਬਾਿਰ ਅਿਸੱਖ􀃡 ਸੰਘਰੋ ॥

ਦੁਸ਼ਟ ਿਜਤੇ ਉਠਵਤ ਉਤਪਾਤਾ ॥ ਸਕਲ ਮਲੇਛ ਕਰੋ ਰਣ ਘਾਤਾ ॥੨੦॥

ਜੇ ਅਿਸਧੁਜ ਤਵ ਸਰਨੀ ਪਰੇ ॥ ਿਤਨ ਕੇ ਦੁਸ਼ਟ ਦੁਿਖਤ ਹ􀃟ੈ ਮਰੇ ॥

ਪੁਰਖ ਜਵਨ ਪਗ ਪਰੇ ਿਤਹਾਰੇ ॥ ਿਤਨ ਕੇ ਤੁਮ ਸੰਕਟ ਸਭ ਟਾਰੇ ॥੨੧॥

ਜੋ ਕਿਲ ਕੋ ਇਕ ਬਾਰ ਿਧਐ ਹੈ ॥ ਤਾ ਕੇ ਕਾਲ ਿਨਕਿਟ ਨਿਹ ਐਹੈ ॥

ਰੱਛਾ ਹੋਇ ਤਾਿਹ ਸਭ ਕਾਲਾ ॥ ਦੁਸਟ ਅਿਰਸਟ ਟਰੇਂ ਤਤਕਾਲਾ ॥੨੨॥

ਿ􀃯ਪਾ ਿਦ􀃞ਸਿਟ ਤਨ ਜਾਿਹ ਿਨਹਿਰਹੋ ॥ ਤਾ ਕੇ ਤਾਪ ਤਨਕ ਮੋ ਹਿਰਹੋ ॥

ਿਰੱਿਧ ਿਸੱਿਧ ਘਰ ਮੋ ਸਭ ਹੋਈ ॥ ਦੁਸ਼ਟ ਛਾਹ ਛ􀃟ੈ ਸਕੈ ਨ ਕੋਈ ॥੨੩॥

ਏਕ ਬਾਰ ਿਜਨ ਤੁਮੈ ਸੰਭਾਰਾ ॥ ਕਾਲ ਫਾਸ ਤੇ ਤਾਿਹ ਉਬਾਰਾ ॥

ਿਜਨ ਨਰ ਨਾਮ ਿਤਹਾਰੋ ਕਹਾ ॥ ਦਾਿਰਦ ਦੁਸਟ ਦੋਖ ਤੇ ਰਹਾ ॥੨੪॥

ਖੜਗ ਕੇਤ ਮੈ ਸਰਿਣ ਿਤਹਾਰੀ ॥ ਆਪ ਹਾਥ ਦੈ ਲੇਹੁ ਉਬਾਰੀ ॥

ਸਰਬ ਠੌਰ ਮੋ ਹੋਹੁ ਸਹਾਈ ॥ ਦੁਸਟ ਦੋਖ ਤੇ ਲੇਹੁ ਬਚਾਈ ॥੨੫॥

ਿ􀃯ਪਾ ਕਰੀ ਹਮ ਪਰ ਜਗ ਮਾਤਾ ॥ ਗ􀃞ੰਥ ਕਰਾ ਸੁਭ ਰਾਤਾ ॥

ਿਕਲਿਬਖ ਸਕਲ ਦੇਹ ਕੋ ਹਰਤਾ ॥ ਦੁਸਟ ਦੋਿਖਯਨ ਕੋ ਛੈ ਕਰਤਾ ॥੨੬॥

ਸ􀃞ੀ ਅਿਸਧੁਜ ਜਬ ਭਏ ਦਇਆਲਾ ॥ ਪੂਰਨ ਕਰਾ ਗਰੰਥ ਤਤਕਾਲਾ ॥

ਮਨ ਬ􀃱ਛਤ ਫਲ ਪਾਵੈ ਸੋਈ ॥ ਦੂਖ ਨ ਿਤਸੈ ਿਬਆਪਤ ਕੋਈ ॥੨੭॥


ਅਿੜੱਲ ॥

ਸੁਨੈ ਗੁੰਗ ਜੋ ਯਾਿਹ ਸੁ ਰਸਨਾ ਪਾਵਈ ॥ ਸੁਨੈ ਮੂੜ ਿਚਤ ਲਾਇ ਚਤੁਰਤਾ ਆਵਈ ॥

ਦੂਖ ਦਰਦ ਭੌ ਿਨਕਟ ਨਾ ਿਤਨ ਨਰ ਕੇ ਰਹੈ ॥ ਹੋ ਜੋ ਯਾਕੀ ਏਕ ਬਾਰ ਚੌਪਈ ਕੋ ਕਹੇ ॥੨੮॥


ਚੌਪਈ ॥

ਸੰਬਤ ਸੱਤ􀃞ਹ ਸਹਸ ਭਿਣੱਜੇ ॥ ਅਰਧ ਸਹਸ ਫੁਿਨ ਤੀਿਨ ਕਿਹੱਜੇ॥

ਭਾਰ􀃞ਵ ਸੁਦੀ ਅਸਟਮੀ ਰਿਵਵਾਰਾ ॥ ਤੀਰ ਸਤੁੱਦ􀃞ਵ ਗ􀃞ੰਥ ਸੁਧਾਰਾ ॥੨੯॥


ਸ􀃟ੈਯਾ ॥

ਪ􀃱ਇ ਗਹੇ ਜਬ ਤੇ ਤੁਮਰੇ ਤਬ ਤੇ ਕੋਊ 􀄘ਖ ਤਰੇ ਨਹੀਂ ਆਨ􀃡ੋ ॥

ਰਾਮ ਰਹੀਮ ਪੁਰਾਨ ਕੁਰਾਨ ਅਨੇਕ ਕਹੈਂ ਮਤ ਏਕ ਨ ਮਾਨ􀃡ੋ ॥

ਿਸੰਿਮ􀃞ਤ ਸਾਸਤ􀃞 ਬੇਦ ਸਭੈ ਬਹੁ ਭੇਦ ਕਹੈਂ ਹਮ ਏਕ ਨ ਜਾਨ􀃡ੋ ॥

ਸ􀃞ੀ ਅਿਸਪਾਨ ਿ􀃯ਪਾ ਤੁਮਰੀ ਕਿਰ ਮੈ ਨ ਕਹਯੋ ਸਭ ਤੋਿਹ ਬਖਾਨ􀃡ੋ ॥੧॥


ਦੋਹਰਾ ॥

ਸਗਲ ਦੁਆਰ ਕਉ ਛਾਿਡ ਕੈ ਗਿਹਓ ਤੁਹਾਰੋ ਦੁਆਰ ॥

ਬ􀃱ਿਹ ਗਏ ਕੀ ਲਾਜ ਅਸ ਗੋਿਬੰਦ ਦਾਸ ਤੁਹਾਰ ॥੨॥