د تورې،ننګ او مېړانې په هکله

From Wikipedia

ارمان دې نه كړي هغه مېندې ***** چې خپل زامن د وطن لار كې قربان كړينه

اشنا مې سر په وطن كېښود ***** په تار د زلفو زه كفن ورته ګنډمه

تور په رنجك سور شې په وينو ***** سالم په تن بې ننګه رامه شې مينه

تورې وهه برې به مومې ***** كه برى نه وي ځوانان تل په تورو مرينه

ته په سنګر كې ځان شهيد كړه ***** زه به خپل شال ستا په زيارت وغوړومه

ټوټې ټوټې په تورو راشې ***** چې پرهارونه در ګنډم خوله دركومه

پر سپين مېدان به درسره يم ***** زه پښتنه له تورې نه تښتم مئينه

پښتونه څه شوې ستا خبرې ***** نن دې پردي كاندي پر خاوره حكومتونه

پښتونه نن دې ځاى د جنګ دى ***** خواره پښتو دې دښمنان له منځه وړينه

په تور ټوپك ويشتلې راشې ***** د بې ننګۍ آواز دې مه راځه مينه

په ژوند كې خړ مه شى پښتونه ***** پړ دې غليم شه چې خړ سترګى ژوند كوينه

په مورچل هغه سړى خېژي ***** چې يا مين وي يا يې پېغله ناسته وينه

په وينو رنګ توره دې راوړه ***** راشه په سرو شونډو بئې زه درپاكه كړمه

جانانه جنګ نه په شا نه شې ***** چې د همزولو راته نه شي پېغورونه

جانان په جنګ كې تر شا راغى ***** پر برائۍ وركړې خوله پښېمانه يمه

جانانه ښه دى چې ټپي شوې ***** زه به دا خپله غاړه هسكه ګرځومه

جانان مې سر په وطن كېښود ***** په تار د زلفو به كفن ورته ګنډمه

جانانه هسې وخت به راشي ***** چې ټوپك واخلو لاس په لاس سنګر ته ځونه

خال د يار په وينو كښېږدم ***** چې شينكي باغ كې ګل ګلاب وشرموينه

خدايه هغه ساعت به كوم وي ***** چې ټول ځوانان سره په سوله رضا شينه

چې د وطن په ننګ شهيد شم ***** پر قبر ږده مې د وطن د باغ ګلونه

ځلميانو تور لحد قبول كړ ***** نجونې ړندې كړئ چې كونډتون نه قبلوينه

ځوانانو راشئ وسلې كېږدئ ***** قلم راواخلئ چې وطن آبادونه

ځوانانو راشئ سوله وكړو ***** سوله كې وزي د ځوانانو ارمانونه

ځوانانو خپل وطن آباد كړئ ***** د هېواد پېغلې به سلام درته كوينه

ځوانانو وخت د جګړې نه دې ***** وخت دى د سولې چې وطن آباده شينه

د تورو جنګ واى ما به وكړاى ***** د نصيب جنګ دى وارخطا ولاړه يمه

د غم لښكرې را پسې دي ***** د پاچاهي تاج مې په سر له ملكه ځمه

د نارينه وو د جنګ نه يې ***** خود به د كور پر ښځو كاږې آوازونه

د يارۍ لاس مې تاته دركړ ***** پر تا بايلمه سرو مال هم اولادونه

راځئ چې نوره جګړه بس كړو ***** د جګړې اور ښكلي ځوانان تباه كوينه

زلميه خداى كه به خوله دركړم ***** پر شا دې نښته د تېرو تورو وارونه

زما خولګۍ د هغه چا ده ***** چې غلامۍ ته يې طلاق وركړى وينه

كه په مېوند كې شهيد نه شوې ***** خدايږو لاليه بې ننګۍ ته دې ساتينه

كه تورې نه كړې نو به څه كړې ***** چې مو شېدې د پښتنې رودلي دينه

كه تور اوربل مې ميراتېږي ***** د وطن جنګ دى جانان نه منع كومه

ما ويل په تا به زړګى ښاد كړم ***** اوس له تا وړم د ارمانجن زړګي داغونه

نه له تا ځم نه مې هېرېږې ***** يا به زه مرم يا به دې وساتم وطنه!

وطنه زه يوازې نه يم ***** ستا په سر هر يو شا زلمى غېرت كوينه







چې توره نکړې نو به څه کړې ***** چې دې شېدې د پښتنې رودلي دينه


ټوټې ، ټوټې په تورو راشې ***** د بې ننګۍ آواز دې رامشه مينه


پرهر پرهر په توره راشې ***** چې پرهرونه دې ګنډم خوله درکومه


که په ميوند کې شهيد نه شوې ***** خدايږو لاليکه بې ننګۍ ته دې ساتينه


که د زلمو نه پوره نشوه ***** ګرانه وطنه جنکۍ به دې ګټينه


                                                همیم وردګ