Wikang Ebreo

Mula sa Tagalog Wikipedia, ang malayang ensiklopedya.

Ang Ebreo (Hebreo: עברית, ‘Ivrit) o Hebrew (bigkas /hí·bru/) ay isang wikang Semitik ng sangay Afro-Asiatic na sinasalita ng 6 milyong katao karamihan sa Israel, ilang bahagi ng Palestina, ang Estados Unidos, at ng mga pamayanang Hudyo sa buong daigdig. Ang sentro ng Tanakh (minsang tinutukoy bilang Bibliang Ebreo), ang Tora (na pinanghahawakan ng Kristiyanismo at Hudaismo sa tradisyon na unang itinala noong panahon ni Moisés mga 3,300 taong nakaraan), ay sinulat sa Klasikal (Biblikal) na Ebreo. Lagi itong itinuturing ng mga Hudyo bilang לשון הקודש, lashon haqodesh (“Ang Banal na Wika”) dahil sinulat ang mga kasulatan sa wikang ito na itinuturing na banal. (Dahil dito, ang mga kasulatan lamang sa wikang ito ang isinasama sa Tanakh maliban sa aklat ni Daniel na ang karamihang bahagi ay nakasulat sa Aramaic.)

[baguhin] Mga Kawing Panlabas

Wikipedia
Edisyon ng Wikipedia sa Wikang Ebreo