Usuario:Lascorz/Ortografía experimental

De Biquipedia

Recordatorio ortografico d'as mêas vocals
È = E ubierta
Ë = E transiçional ta A
Ê = E transiçional ta I
Ö = O transiçional ta E
Ô = O transiçional ta U

Mës una de singular, a Ü supradialeutal, ta fer o puènt d'entre ös participios d'Ös verbos d'a tercena conjugacion d'o Belsetán ent'a resta de dialeutos: Perduto - Perdito = Perdüto. Como ra Ü de l'alemán.

Dêmpués:

  • G e J en soztitucion d'a CH. Gent e Jungo.
  • Pero se conerva a IX ta fer o sonito [sh], pero com'á X bien poquetas vegatas -> Caixa, Baixar, pero Xate e Fraxen.
  • B e V en vigor. Parar cuenta con deformacions de l'espanyol á l'alto de formas clasicas d'a filologia romanica: cavallo e nunca caballo, haver (e heva, hevan, haviorön, etc),
  • Terminacions d'ös preteritos en -ava, -eva, -iva como marca ra filologia romanica, totas con uve.
  • Criterio ta decidir diptongos e hiatos como en portugués ó catalan: resisténcia, naixéncia... pero no cavallería, que seria cavalleria. Tammién aplicable á formas verbals.
  • H en vigor, con as excepcions que marca ra filologia romanica: Istoria, Abitar, etc. Se veigan pör êxemplo ös casos de l'occitan.
  • Ç que soztituye Z, exceptuanno devant de E e I, á on que ra soztituidora ye C. Caçataire, Çaguer, etc. pero Cerolla, Cipotegato.
  • Parolas agutas que rematan en -n NO S'ACENTÚAN, como en occitan u catalan: aragon, gascon. Tampoco no tendriba sentito en una luènga con a nuëstra predomináncia de parolas agutas.

Cal revisar:

Acentuacion:

  • Agutas que rematan en -s ó en vocal: francés, etc.
  • Planas, totas as que no rematan en vocal u vocal + s.
  • Esdrujulas, totas.