Чарэя

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі.



Чарэя — вёска ў Чашніцкім раёне Віцебскай вобласьці Беларусі.

[рэдагаваць] Гісторыя

Упершыню Чарэя згадваецца ў 1454 годзе ў актах Мэтрыкі ВКЛ, калі смаленскі епіскап Місаіл і яго брат Міхаіл Пструх заснавалі каля Чарэі манастыр. Спачатку гэта быў удзельны горад, пазьней мястэчка Чарэя, якое ляжала на беразе возера Галаўль (сучасная назва — Чарэйскае).

Некаторыя даследчыкі лічаць, што ў XIV-XVI стагодзьдзях існавала Чарэйскае княства.

Асаблівага росквіту Чарэйскае княства дасягнула ў гады княжаньня Льва Сапегі. Ён значна пашырыў валоданьні княства. Леў Сапега аднавіў Чарэйскі манастыр, а ў 1599 годзе на востраве возера Галаўль пабудаваў Сьвята-Троіцкую (мясцовая назва «Белая») царкву, якая зьяўляецца помнікам архітэктуры раньняга барока. Сьцены гэтай царквы захаваліся да нашых дзён ля вёскі Белая Царква.

Гісторыя вёскі таксама звязаная зь імем выбітнага літоўскага і францускага паэта Оскара Мілаша, яго бацька і дзед валодалі маёнткам у Чарэі ў пачатку ХХ стагодзьдзя.

Чарэя таксама вядомая раней як габрэйскае мясцечка, у 1766 годзе ў Чарэі і яё навакольлях жыло 399 габрэяў. У 1847 годзё — 959, а ў 1897 — 1829 габрэяў. Сёньня ў Чарэі габрэяў больш няма.

[рэдагаваць] Вонкавыя спасылкі