Мэлянома

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі.

Мэлянацыты — клеткі нэўрагеннага паходжаньня, якія напрацоўваюць мэлянін (бура-чорны пігмэнт), яны ёсьць субстратам для разьвіцьця злаякасных пухлінаў, менаваных мэлянома, або мэлянаблястома. Пігмэнтавы нэвус нельга прылічаць да запраўдных пухлінаў, бо ён, як высьветлілася, ёсьць ганай у разьвіцьці.

Мэлянома — злаякасная пухліна мэлянаўтваральнай тканкі. Клеткі пухліны й навакольныя тканкі ўтрымліваюць мэлянін, але й нам вядомыя беспігмэнтавыя мэляномы.

Разьвіваецца ў скуры, пігмэнтавай абалонцы вока, мазгавых абалонках, мазгавой субстанцыі наднырачнікаў, зрэдку ў сьлізьніцах. Можа разьвівацца з нэвусаў. Паводле формы мы вылучаем 2 тыпы мэляномаў:

  1. якая распаўсюджваецца па паверхні (карычневая пляма з ружовымі й чорнымі ўкрапваньнямі),
  2. вузлавая (сіне-чорны вузел).

Вузлы багатыя судзінамі, мяккія, нераўнамернай афарбоўкі.

Клеткі: зорчатыя, верацёнападобныя, вычварныя, паліморфныя. Мэлянацыты могуць групавацца ў клеткавыя жмуткі, якія ідуць уздоўж судзінаў. Калі клеткі пухліны распадаюцца, у навакольных тканках назіраюцца адкладаньні пігмэнту, ён трапляе ў кроў, пераходзіць у брульлі (мачу) й праз нейкі час пасьля забору брульлёў на аналіз надае ім цёмнае адценьне.

Мэлянома — гэта надзвычай небясьпечная пухліна, дае лімфагенныя, гематагенныя мэтастазы

[рэдагаваць] Вонкавыя спасылкі

 Мэляномасховішча мультымэдыйных матэрыялаў