Гасан Канапацкі

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі.

Гасан Канапацкі (Hasan Kanapacki; 25 лютага 1879, Менск-11 траўня 1953, Быдгашч, Польшча) – беларускі вайсковец, дзеяч нацыянальна-вызвольнага руху.

[рэдагаваць] Сям’я

Паходзіць зь беларускага шляхецкага роду татарскага паходжаньня. Сын калескага асэсара Амурата Канапацкага.

[рэдагаваць] Вайсковая дзейнасьць

Скончыў Полацкі кадэцкі корпус, Пецярбурскую артылерыйскую школу імя Канстанціна (1897), удзельнічаў у расейска-японскай 1904-1905 і 1-й сусьветнай войнах. У 1917 у ранзе палкоўніка камандаваў 69-й артылерыйскай брыгадай Заходняга фронту. У час вайны быў атручаны газамі, лекаваўся й служыў у Менску ў эвакуацыйным пункце (травень-кастрычнік 1917). 10 траўня 1918, з расфармаваньнем 69-е артылерыйскае брыгады, здаў грошы й дакуманты Маскоўскаму абласному камісару вайсковых справаў і вярнуўся ў Менск.

[рэдагаваць] Грамадзка-палітычная дзейнасьць

22 кастрычніка 1919 увайшоў у склад Беларускае вайсковае камісіі, быў прызначаны гетманам Беларускіх вайсковых аддзелаў.

У 1920 пераехаў у Вільню. Браў актыўны ўдзел у беларускім руху: быў намьснікам старшыні Рады старэйшых Беларускага музычна-драматычнага гуртку й сакратаром Беларускага грамадзянскага сабраньня (БГС), пасьля расколу ў БГС 21 верасьня 1924 - намесьнікам старшыні ўва ўтворанай Часовай беларускай радзе (да красавіка 1925), якая супрацоўнічала з польскімі ўладамі, супрацьстаяла Беларускаму пасольскаму клюбу. У гэты час зблізіўся з Францішкам Аляхновічам, Арсенем Паўлюкевічам, Макарам Касьцевічам (Краўцовым) і быў сябрам таварыства “Беларуская хатка” ў Вільні.

На зьезьдзе Заходняе Беларусі 26-28 чэрвеня 1926, скліканым Часовай беларускай радай, удзельнічаў як прадстаўнік таварыства “Прасьвета”. 21 лістапада 1927-2 красавіка 1928 кіраўнік рэдакцыі часопіса “Беларускі радны”. Ад 1937 працаваў у бухгальтэрыі Земскага банку. У 1941-1943 быў старшынём бацькоўскага камітэту Беларускае гімназіі ў Вільні, пісаў фельетоны ў “Беларускі голас”.

У чэрвені 1946 разам зь сям’ёй выехаў у Польшчу ў горад Быдгашч, дзе й памёр.