Вінцук Адважны
Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі.
Вінцук Адважны (сапраўднае імя Язэп Германовіч; 4 сакавіка 1890, Гальшаны — 26 сьнежня 1978, Лёндан) — каталіцкі сьвятар усходняга абраду, паэт, публіцыст.
[рэдагаваць] Біяграфія
Язэп Германовіч нарадзіўся ў мястэчку Гальшаны Ашмянскага павету Віленскай губэрні. Вучыўся ў Гальшанскай пачатковай і Ашмянскай гарадзкой школах; у 1913 скончыў Віленскую духоўную каталіцкую сэмінарыю. 29 чэрвеня 1913 пасьвечаны ў сьвятары; працаваў у розных парафіях Беластоцкага дэканату. У 1921 уступіў у Таварыства беларускай школы; арганізаваў адну зь беларускіх школ, у касьцёле прамаўляў па-беларуску. Гэта выклікала незадаволенасьць ерархаў, і Вінцук Адважны вымушаны быў пераехаць у Друю, дзе ў 1924 уступіў у Ордэн марыянаў. Служыў там пробашчам, адначасова выкладаў Закон Божы і лацінскую мову ў мясцовай гімназіі. Празаічныя і паэтычныя творы Вінцука Адважнага рэгулярна зьяўляліся на старонках пэрыядычнага друку («Krynica», «Chryscijanskaja Dumka»). З 1932 на місіянэрскай працы ў Харбіне (Кітай), дзе таксама быў дырэктарам гімназіі. У 1936 вярнуўся ў Вільню, кіраваў Беларускім марыянскім домам студэнтаў. У 1938 дэпартаваны разам са студэнтамі ў Цэнтральную Польшчу. Зноў выехаў у Харбін. У 1948 арыштаваны кітайскай паліцыяй і перададзены савецкім органам бясьпекі. Быў прысуджаны да 25 гадоў прымусовых работ у лягерах. Знаходзіўся ў зьняволеньні ў Сыбіры. Пасьля сьмерці Сталіна вызвалены. Выехаў у Польшчу, а ў 1959 у Італію, затым у Вялікую Брытанію. Пра сваё знаходжаньне ў лягерах напісаў успаміны «Кітай — Сібір — Масква», што былі апублікаваныя на беларускай, італьянскай, польскай, літоўскай мовах. У эміграцыі рэдагаваў часапіс «Божым шляхам». Памёр у 1978 годзе ў Лёндане.
[рэдагаваць] Спасылкі
Гл. таксама Фабіян Абрантовіч
Гэты тэкст напісаны пры дапамозе матэрыялаў старонкі Мартыралёг Беларусі.