Рыгор Крушына
Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі.
Крушына, Рыго́р (сапраўднае імя Каза́к, Рыго́р) (3 сьнежня 1907 – 27 сакавіка 1979) — беларускі паэт, празаік, крытык.
[рэдагаваць] Біяграфія
Нарадзіўся ў вёсцы Бязьверхавічы пад Слуцкам. Ягоны першы зборнік вершаў пад назвай «Паэзія чырвонаармейца» выйшаў у Менску ў 1931 годзе. У 1935 годзе Крушына скончыў Маскоўскі інстытут кінэматаграфістаў. У часе вайны апынуўся ў акупаваным Менску, адкуль патрапіў у эміграцыю, дзе працягваў сваю творчасьць, выпускаючы паэтычныя кнігі. Працаваў Рыгор Крушына і на Радыё Свабода, стаў адным з заснавальнікаў Беларускага Інстытуту Навукі й Мастацтва ў Нью-Ёрку, а таксама — першым беларусам-сябрам Міжнароднага ПЭН-цэнтру. Памёр у ЗША. Сем зборнікаў вершаў, апублікаваных пры жыцьці: Лебедзь чорная (1947) Выбраныя творы (1957) Вячорная лірыка (1963) Хвіліна роздуму (1968) Вясня ўвосень (1972) Дарогі (1974) Сны і мары (1975) А таксама пасмяротныя ўжо на Беларусі: Цымбаліст (Менск, 2004) Выбраныя творы (Менск, 2005)
[рэдагаваць] Вонкавыя спасылкі
- Біяграфія на старонцы «Згуртаванне беларусаў свету «Бацькаўшчына»»
- Біяграфія на Slounik.org
- Мэмарыяльны музэй-бiблiятэка Рыгора Крушыны
Гэты тэкст напісаны пры дапамозе матэрыялаў перадач Радыё Свабода (беларуская рэдакцыя).