Рандо

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі.

Рандо́ (па-фрацузску: rondeau, ад rond - кола) — адна з так званых цьвёрдых форм лірычнай паэзіі. З'явілася ў Францыі ў XIV стагодзьдзі ў выніку разьвіцьця ідэі рандэля.

Рандо мае шмат варыяцый, якія аб'ядноўвае шэраг характэрных рысаў: верш складаецца з 15 радкоў, сярод якіх двойчы паўтараецца так званы рэфрэн - пачатковыя словы першага радка, якія не абавязкова павінны рыфмавацца з іншымі радкамі; астатнія радкі рыфмуюцца толькі на дзьве рыфмы. Напрыклад, рандо можа мець наступную схему: a-a-b-b-a a-b-b-R a-a-b-b-a-R, дзе R - рэфрэн.

Прыкладам рандо можа служыць верш Рыгора Крушыны:

I сны, і мары — музы чары —
Ствараюць казку дзіўных дзён.
I думак цэлы легіён
Снуецца ў сонечным абшары;
Далёкі сьпеў ужо чуцён.
Празрысты сьвеціцца вялён
Праз цёплы подых лёгкай пары...
Прыемны мне прыносяць плён
I сны, і мары.
Мне сьніцца дом і пышны клён,
I ўжо няма ніводнай хмары.
Адно цьвітуць, цьвітуць як лён
I сны, і мары.

У беларускай літаратуры першым ўжыў форму рандо Максім Багдановіч.