Ян Чыквін
Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі.
Ян Чыквін (па-польску Jan Czykwin; нарадзіўся 18 траўня 1940, Дубічы Царкоўныя, Гайнаўскі павет, цяпер Падляскае ваяводзтва, Польшча) - беларускі паэт, які жыве ў Польшчы, гісторык беларускае й расейскае літаратуры, перакладнік, доктар гуманітарных навукаў, прафэсар, грамадзкі дзеяч. Скончыў русыстыку ў Варшаўскім Унівэрсытэце ў 1964. Ад 1969 навуковы супрацоўнік філіі Варшаўскага Ўнівэрсытэту ў Беластоку, у 1985-1997 - Варшаўскага Ўнівэрсытэту, ад 1998 - Беластоцкага Ўнівэрсытэту. Пачаў друкаваацца ў 1957 на старонках "Нівы". Ад 1969 сябар Польскага таварыства русыстаў, ад 1970 - Саюзу Польскіх Пісьменьнікаў, ад 1991 - Міжнароднае асацыяцыі беларусыстаў, ад 1996 - беларускага ПЭН-цэнтру. Ад 1989 прэзыдэнт Беларускага Літаратурнага Таварыства "Белавежа", ад 1990 рэдактар выдавецкае сэрыі "Бібліятэка Беларускага Літаратурнага аб'яднаньня "Белавежа", ад 1998 - часопісу "Тэрмапілы".
[рэдагаваць] Бібліяграфія:
- "Іду" (1969, Беласток)
- "Сьвятая студня" (1970, Беласток)
- "Неспакой" (1977, Беласток)
- "Сьветлы міг" (1989, Менск)
- "Кругавая чара" (1992, Беласток)
- "Сьвет першы й апошні" (1997, Беласток)
- "Крэйдавае кола" (2002)
У перакладзе на польскую мову выйшлі зборнікі:
- "На парозе сьвету" ("Na progu świata") (1983, Варшава)
- "Сонечнае спляценьне" ("Splot słoneczny") (1988, Ольштын)
- "Адпачынак ля ссохлае крыніцы" (1996)
[рэдагаваць] Манаграфіі
- "Афанасій Фет: гістарычна-літаратурнае дасьледаваньне" (1984,па-польску)
- "Далёкія й блізкія. Беларускія пісьменьнікі замежжа" (1997)