Місаіл
Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі.
Місаіл — праваслаўны мітрапаліт кіеўскі.
Верагодна, паходзіў з малавядомага роду князёў Пеструцкіх ці Пестручаў. Незадоўга да 1454 году заняў смаленскую епіскапскую кафедру. У 1454 годзе разам з братам Міхаілам уфундаваў манастыр Святой Тройцы ў Чарэі. У 1456 годзе вярнуў з Масквы ў Смаленск ікону Маці Боскай Адзігітрыі Смаленскай. Спачатку выступіў супраць прыхільнага ўніі мітрапаліта Грыгорыя Балгарына, але пазней разам з іншымі епіскапамі падтрымаў ідэю ўніі. Каля 1475 году быў абраны кіеўскім мітрапалітам (“елект на митрополию киевского престола и всея Руси”), але яго кандыдатура не была зацверджана канстанцінопальскім патрыярхам, чаму Місаіл традыцыйна лічыцца некананічным мітрапалітам. Магчыма, у 1476 годзе Місаіл арганізаваў зварот часткі праваслаўных іерархаў і цывільных да папы Сікста IV (так званую “эпістолію” Місаіла), тэкст якога на пачатку XVII стагоддзя выкарыстоўваў для прапаганды ўніі мітрапаліт Іпаці Пацей, але аўтэнтычнасць “эпістоліі” ці яе значнай часткі абгрунтавана аспрэчвалася многімі даследчыкамі. Кіраваў мітраполіяй з Наваградка. Апошнія звесткі пра Місаіла датуюцца 1480 годам, калі ён, верагодна, і памёр.
- Крыніца: Алесь Белы, «Энцыклапедыя гісторыі Беларусі»
[рэдагаваць] Вонкавыя спасылкі
[рэдагаваць] Літаратура
- Завитневич В.З. Палинодия Захарии Копыстенского и её место в истории Западно-Русской полемики 16 и 17 вв. Варшава, 1883. сс. 156, 188—195.
- Архив Юго-Западной России, издаваемый комиссиею для разбора древних актов. Ч. I, Т. VII. Киев, 1887. сс. 199—231.
- митр. Макарий [Булгаков]. История русской церкви. Т. IX, кн. IV. История западно-русской или литовской митрополии. СПб., 1900.
- Мартос А. Беларусь в исторической государственной и церковной жизни. Мн., 1990.