Лацінская Амэрыка
Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі.
Лацінская Амэрыка – аб’яднаўчая назва Паўднёвай Амэрыкі і Цэнтральнай Амэрыкі. Гэтая назва ўпершыню з’явілась у 1856 годзе ў творах калумбійскага пісьменніка і публіцыста, які жыў і пісаў у эміграцыі ў Парыжы: Хасэ Марыі Торрэса Каіцэда. Амаль адначасова гэту назву пачаў ужываць чылійскі пісьменнік Францыска Білбао. Гэта назва мае гістарычную падставу – яна азначае частку амэрыканскіх кантынентаў каланізаванага амаль цалкам двумя краінамі якія знаходзяцца на Іберыйскай паўвыспе – Гішпаніяй і Партугаліяй. Таму ва ўсіх лацінаамэрыканскіх краінах існуюць падобныя грамацкія, гаспадарчыя, культурныя (аднолькавая дзяржаўная мова (гішпанская) – за выключэннем Бразіліі дзе дзяржаўнай мовай з’яўляецца партугальская) структуры. Гэты яны значна розняцца ад астатняй часкі Амэрыкі.
Лацінская Амэрыка займае каля 21 млн км2, з насельніцтвам 549 млн. чалавек (2006).
Краіны якія складаюць Лацінскую Амэрыку:
- Аргентына;
- Беліз;
- Балівія;
- Бразілія;
- Вэнэсуэла;
- Гватэмала;
- Гандурас;
- Дамініканская Рэспубліка;
- Калюмбія;
- Коста-Рыка;
- Куба;
- Мэксыка;
- Нікарагуа;
- Панама;
- Парагвай;
- Пэру;
- Пуэрта-Рыка;
- Сальвадор;
- Уругвай;
- Чылі;
- Эквадор.