Даўґаўпілс
Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі.
Даўґаўпілс (па-латыску Daugavpils, па-беларуску Дзьвінск, па-расейску Динабург, Двинск па-нямецку раней Dünaburg, на ідыш דענענבורג (Дэнэнбурґ)) - горад на паўднёвым усходзе Латвіі, цэнтар гістарычнага рэґіёну Латґаліі. З насельніцтвам у 115,265 жыхароў (перапіс 2000 г.) Даўґаўпілс ёсьць другім па насельніцтву местам у Латвіі пасьля Рыґі.
Даўґаўпілс знаходзіцца ў прыкладна 230 км на паўднёвы ўсход ад сталіцы Латвіі Рыґі, на рацэ Заходняй Дзьвіне (па латыску Даўґава). Горад выгадна ляжыць у адпаведна 33 і 25 км ад межаў зь Беларусяй і Летуваю.
[рэдагаваць] Гісторыя
- 1275 — першая летапісная згадка гораду як крыжацкае фартэцыі.
- з 1561 па 1772 — Дынабург у складзе Рэчы Паспалітае, сталіца польска-літоўскае Лівоніі.
- 1772 - пасьля Першага Падзелу Рэчы Паспалітае места адыходзіць да Расеі
- 14 студзеня (юл. каляндар) 1893 — Дынабург перайменаваны ў Дзьвінск.
- 1918 - горад Дзьвінск абвяшчаецца часткаю Беларускае Народнае Рэспублікі
- 1920 - Дзьвінск адыходзіць да Латвіі, пераймяноўваецца ў Даўґаўпілс, грае важную ролю як транспартны вузел.
Рэґіён вакол Даўґаўпілсу мае найменшую ў Латвіі долю этнічнага латыскага насельніцтва. Расейскамоўныя (у асноўным беларусы і расейцы) складаюць да 70-80% насельніцтва краю.