Вялейска-Менская водная сыстэма
Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі.
Вялейска-Менская водная сыстэма — сістэма водазабеспячэння Менска пасродкам перакiду вады з Віліі (басейн Нёмана) у Свіслач (басейн Дняпра). Пачатак будаўнiцтва ў 1968 г., сыстэма здадзеная ў эксплуатацыю 15 студзеня 1976 г.
У Вялейска-Менскую водную сістэму ўваходзіць Вялейскае вадасховішча, галоўнае ў сістэме і самае буйное ў рэспубліцы. Вялейскае вадасховішча створана на рацэ Віліі, знаходзіцца ў вадазборным басейне Нёмана і ляжыць на 75 м ніжэй Менска. Канал з Вялейскага вадасховішча, па якім паступае вада ў Заслаўскае вадасховішча, мае працягласць 62,5 км. На трасе канала маецца 5 помпавых станцый магутнасцю 22 м³/с кожная, якія па 4 трубаправодам падымаюць ваду на 75 м да водападзелу ў раёне Радашковічаў і перапампоўваюць яе ў Заслаўскае вадасховішча. Па трасе канала можа перакідацца да 480 млн. м³ вады за год.
Заслаўскае вадасховішча прымае з канала вялейскую ваду.
Вадасховішчы Крынiца і Дразды размешчаныя ніжэй Заслаўскага вадасховішча на рацэ Свіслач. За вадасховішчам Дразды размешчана Камсамольскае возера.
Па каскадзе вадасховішчаў на Свіслачы вялейская вада паступае ў Менск, далей ідзе ў Бярэзіну. У межах горада Менска пабудаваны водна-дэкаратыўныя сістэмы — Сляпянская і Лошыцкая.
У выніку ўводу Вялейска-Менскай воднай сістэмы адбылося істотнае павелічэнне воднасці ракі Свіслач, палепшылася водазабеспячэнне прамысловасці Менска, праведзены значныя працы па водным добраўпарадкаванні горада, створаны новыя водныя аб'екты, якія палепшылі ўмовы адпачынку насельніцтва ў прыгараднай зоне беларускай сталіцы.