Жарэс Алфёраў
Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі.
Жарэ́с Іва́навіч Алфёраў (нарадзіўся 15 сакавіка 1930) — савецкі і расейскі фізык, ляўрэат Нобэлеўскай прэміі ў галіне фізыкі ў 2000 годзе за распрацоўку паўправадніковых гетэраструктур і стварэньне хуткіх опта- і мікраэлектронных кампанэнтаў. Яго даследаваньні адыгралі вялікую ролю ў інфарматыцы. Зьяўляецца дэпутатам Дзяржаўнай Думы Расейскай Фэдэрацыі. Ініцыяваў заснаваньне прэміі «Глябальная энэргія» ў 2002 годзе. Да 2006 году ўзначальваў Міжнародны камітэт па прысуджэньні гэтай прэміі.
Нарадзіўся ў Віцебску ў сям'і Івана і Ганны Алфёравых. Скончыў з залатым мэдалём сярэднюю школу №42 ў Менску. Быў залічаны на 1 курс Энэргетычнага факультэту Беларускага політэхнічнага інстытута (цяпер Беларускі нацыянальны тэхнічны ўнівэрсытэт). Далей, на параду свайго настаўніка фізыкі Я.Б.Мельцэрзона паехаў паступаць у Ленінград. У 1952 годзе скончыў Ленінградзкі электратэхнічны інстытут імя У.І.Ульянава (ЛЭТІ). З 1953 года працуе ў Фізыка-тэхнічным інстытуце імя А.Ф. Іофэ (з 1987 да траўня 2003 году быў дырэктарам, з траўня 2003 году да ліпеня 2006 году - навуковы кіраўнік). Кандыдат фізыка-матэматычных навук (1961), доктар фізыка-матэматычных навук (1970). Прафэсар ЛЭТІ (1972). У 1990-91 гадах — віцэ-прэзыдэнт АН СССР, старшыня Прэзыдыюму Ленінградзкага навуковага цэнтру.З 2003 году — старшыня Навукова-адукацыйнага комплекса «Санкт-Пецярбурскі фізыка-тэхнічны навукова-адукацыйны цэнтар» РАН. Акадэмік АН СССР (1979), потым РАН. Віцэ-прэзыдэнт РАН, старшыня прэзыдыюму Санкт-Пецярбурскага навуковага цэнтра РАН. Галоўны рэдактар «Лістоў у Часопіс тэхнічнай фізыкі», сябра рэдактарскай рады часопісу «Навука і жыцьцё».
Аўтар больш як 500 навуковых працаў, трох манаграфіяў і каля пяцідзесяці вынаходніцтваў.