D.J. Opperman

vanuit Wikipedia, die vrye ensiklopedie.

Diederik Johannes Opperman, een van die bekendste Afrikaanse digters, is op 29 September 1914 in Dundee, Noord-Natal gebore, waar hy ook groot geword het. Hy het sy skoolloopbaan op Estcourt en Vryheid voltooi, en daarna het hy sy M.A.-graad op die Universiteit van Pietermaritzburg verwerf. Hy het op Pietermaritzburg en Johannesburg skool gehou, en was daarna redakteur van Die Huisgenoot. In 1949 aanvaar hy ‘n lektoraat aan die Universiteit van Kaapstad, waar hy ook promoveer. Een van die belangrikste publikasies oor hierdie periode, sy Digters van Dertig, word in 1953 voltooi.

Tussen 1960 en 1975 is hy professor in Afrikaans op die Universiteit van Stellenbosch, waar hy ook op die redaksie van Standpunte gedien het. Hy is 1985 op Stellenbosch oorlede.

Hy het die Hertzogprys vir poësie in 1947 verwerf vir sy digbundel Heilige beeste. Daarna volg Negester oor Ninevé, Joernaal van Jorik, Engel uit die klip, Blom en baaierd, Dolosse, Kuns-mis, Edms. Bpk en Komas uit 'n bamboesstok.

Sy drie versdramas, Periandros van Korinthe, Vergelegen en Voëlvry het in 1954, 1956 en 1968 verskyn.

Sy opstelle oor literatuur is as Wiggelstok, Naaldekoker en Verspreide opstelle gebundel.

Die Hertzogprys is vier keer aan hom toegeken (1947, 1956, 1969 en 1980), asook die Hofmeyerprys (1954, 1956, 1966 en 1980). Die CNA-prys vir letterkunde is ook in 1964 en 1980 aan hom toegeken. Hy is ook die volgende pryse toegeken: 'n Prys van die Drie-Eeue Stigting (1956), die Louis Luyt-prys (1980) en die Gustav Preller-prys vir literêre kritiek (1985).

Ander tale