Elektromagnetiese spektrum
vanuit Wikipedia, die vrye ensiklopedie.
Die frekwensies waarteen elektromagnetiese golwe propageer vorm 'n aaneenlopende spektrum. Hierdie spektrum wissel vanaf lae frekwensies, soos in die geval van lae-frekwensie (LF) wisselstroom, tot by kosmiese straling. Daar is in beginsel geen verskillende tipes elektromagnetiese radiasie nie en die verdeling daarvan in verskillende frekwensie bande is as gevolg van geskiedkundige faktore, fisiologiese faktore (bv. sigbare lig), opwekkingsmetodes en spesifieke eienskappe van die straling wat bestudeer is.
Die elektromagnetiese spektrum word aangegee in Tabel 1.
Gebied | Frekwensies | Golflengte |
---|---|---|
Oudiofrekwensies | 30 - 30 x 103 Hz | 10 Mm − 10 km |
Radiofrekwensies | 30 x 103 - 3 x 1011 Hz | 10 km − 1 mm |
Infrarooi | 3 x 1011 - 4.1 x 1014 Hz | 1 mm − 730 nm |
Sigbaar | 4.1 x 1014 - 7.5 x 1014 Hz | 730 nm − 400 nm |
Ultraviolet | 7.5 x 1014 - 1018 Hz | 400 nm − 0.3 nm |
X-strale | > 1017 Hz | < 3 nm |
Gamma-strale | > 1020 Hz | < 3 pm |
Kosmiese strale | > 1020 Hz | < 3 pm |
Radiofrekwensies (RF) word konvensioneel verdeel in bande van tientalle van frekwensie of golflengte.
[wysig] Bibliografie
- J. Thuery (geredigeer deur E. H. Grant, King's College London), "Microwaves: Industrial, Scientific and Medical Applications," Artech House, 1992, pp.4 - 5.