Bandug-eko konferentzia

Wikipedia(e)tik

Wikitu Artikulu honek ez ditu Wikipediaren formatu hitzarmenak betetzen edo ez du sintaxi egokia.
Mesedez, aldatu ezazu bete ditzan. Ez ezabatu ohar hau wikitu arte.

Independentzia lortu zuten herri berriek hainbat arazo izan zituzten eta hauetara aurre egiteko elkarren arteko kolaborazioa behar zuten. Horretarako 1955. urtean Afrika eta Asiako herri independienteen presidenteen batzar bat egin zen Indonesian, Bandug izeneko herrian. Bertan lider independentista garrantzitsuenak bildu ziren, Nerhu (India), Nasser (Egipto) eta sukarno (Indonesia) esate baterako. Guztira 29 herrialdeko liderrak bildu ziren eta hirugarren munduko herriei buruz hainbat puntu adoztu zituzten. Ondoren bertan adoztutako hamar jarraibideak aurkeztuko dira: “Susmorik eta beldurrik gabe eta fedea eta boluntate onagatik zuzenduak, nazioek tolerantzian aritu eta elkarrekin era baketsuan bizi beharko lirateke, ausokide on moduan lankidetatasuna lortzeko hurrengo hamar printzipioak jarraituz: 1. Gizakiaren oinarrizko eskubideenganako errespetua Nazio Batuen Kartak dituen helburu eta printzipioak lortzeko. 2. Nazioen soberania, batasun territoriala eta autodeterminazio eskubidea errespetatzea. 3. Arraza eta nazioen arteko berdintasuna onartzea, handiak zien txikiak izan. 4. Beste herrialdeen barrutiko gaiak kontrolatzeko abstentzioa. 5. Nazio guztien defendatzeko eskubidea onartzea, bera bakarrik edo beste batzuen laguntzaz egiten badu ere, Nazio Batuen Kartak arautzen duen moduan. 6. a) Potentzia handiei mesede egiteko hitzarmen kolektiboak zinatzea ukatu. b) Herrialde guztiek besteengan presioa egitea ukatu. 7. Beste nazioen batasun territoriala edo independentzia politikoa ekiditzeko mehatxu egitea edo bortxakeria erabiltzea ukatu. 8. Arazo internazionalei irtenbide bat emateko bide baketsuak erabiltea, hitzarmen, itun edo akorduen modukoak; Nazio Batuen Kartak ematen dituen jarraibideak errespetatuz. 9. Elkarrekiko interes eta lagunkidetasuna sustatzeko ahaleginak egitea. 10. Nazioarteko justizia eta betekisunenganako errespetua.”

Baina konferentzia horretan beste helburu batzuk jarraitu ziren, Hirugarren Munduko nazioen arteko elkarlaguntza eta babespena lortzea esate baterako; edo orduan zeuden bi bloke nagusietan, EEBB-ek zuzendutako kapitalistak eta SESB-ek lideratutako komunistak, ez sartzea adoztu, nazio ez alineatuak osatuz. Honela bi bloke hauetako eta beste potentzien neokolonialkismoa ekiditzen zailatu ziren. (J.P.M.)