هیکل
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
این کلمه در ترجمه ی کتاب مقدس به جای واژه ی temple آمده است. طبق لغت نامه دهخدا گویا واژه ای فارسی با ریشه ی پهلوی باشد. چنان که عنصری گوید:
چنان دان که این هیکل از پهلوی بود نام بت خانه گر بشنوی
این واژه در این معنا به عربی نیز راه یافته است و آن را به هیاکل جمع می بندند.
در فارسی آن را به معانی زیر آورده اند:
بت خانه (برهان قاطع و مهذب الاسما)
عبادت خانه ی ترسایان که در آن صور و تماثیل باشد. (لغت نامه اسدی)
خانه ی ترسایان که در آن پیکر مریم باشد، کلیسای ترسایان، بهارخانه، بتکده، دارالاصنام، بیت الصنم (منتهی الارب)
بیت النار، اتشکده، معبد (مفاتیح خوارزمی)
هر بنای بلند (غیاث اللغات)
هر بنایی که عظیم و رفیع باشد. (برهان قاطع)