مالک اشتر

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

مالِک اَشتَر فرزند حارث و از اصحاب خاص علی پسر ابوطالب، امام اول شیعیان بود. وی بر اثر ضربهٔ شمشیری درجنگ یرموک از ناحیه چشم آسیب دید و از این رو وی را «اشتر» می‌گفتند.

مالک اشتر در زمان خلافت علی، فرماندهٔ قسمتی از سپاه او بود و در جنگ های جمل، صفین و نهروان از خود شجاعت‌های زیادی نشان داد. پس از رسیدن به خلافت، علی، مالک را در سال ۳۷ هجری به امیری مصر گماشت . ولی وی در راه با نیرنگ عمروعاص مسموم و کشته شد.


[ویرایش] منابع

  • فرهنگ فارسی (اعلام) اثر مرحوم دکتر محمد معین
  • نهج البلاغه ترجمه


این نوشتار دربارهٔ زندگی‌نامهٔ افراد، ناقص است. با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید.