مهدی اخوان ثالث

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

مهدی اخوان ثالث (نام هنری: م. امید) زاده شهر مشهد بود.از نوجوانی به چامه سرایی روی آورد و در آغاز قالب چامه‌ی کهن را برگزید.در این قالب به اوج توانایی رسید.در آغاز دهه‌ی بیست زندگیش به تهران آمد و پیشه‌ی آموزگاری را برگزید.با دختر عمویش ایران ازدواج کرد.با اینکه نخست به سیاست گرایش داشت ولی پس از رویداد 28 مرداد از سیاست دوری گزید.چندی پس تر با نیما یوشیج و شیوه‌ی سرایندگی او آشنا شد.شاهکار اخوان ثالث چامه‌ی زمستان است.او رویکردی میهن پرستانه داشت و بهترین اشعارش را نیز برای ایران گفته است. ترجمان اخوان ثالث پس از رویداد بیست هشتم مرداد به تلخی گرایید و شعرش بیشتر با مضامین ناامیدی، و سردرگمی در آمیخت.


مهدی اخوان ثالث م.امید در سال 1307 در مشهد چشم به جهان گشود. تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در همین شهر گذراند و در سال 1326 دوره هنرستان مشهد رشته آهنگری را به پایان بر و همان جا در همین رشته آغاز به کار کرد سپس به تهران آمد آموزگار شد و در این شهر و پیرامون آن به تدریس پرداخت اخوان چند بار به زندان افتاد و یک بار نیز به حومه کاشان تبعید شد در سال 1329 ازدواج کرد در سال 1333 برای بار چندم به اتهام سیاسی زندانی شد پس از آزادی از زندان در 1336 به کار در رادیو پرداخت و مدتی بعد به تلویزیون خوزستان منتقل شد در سال 1353 از خوزستان به تهران بازگشت و این بار در رادیو وتلویزیون ملی ایران به کار پرداخت در سال 1356 در دانشگاه های تهران ملی و تربیت معلم به تدریس شعر سامانی و معاصر روی آورد در سال 1360 بدون حقوق و با محرومیت از تمام مشاغل دولتی بازنشسته شد در سال 1369 به دعوت خانه فرهنگ آلمان برای برگزاری شب شعری از تاریخ 4 تا 7 آوریل برای نخستین بار به خارج رفت و سرانجام چند ماهی پس از بازگشت از سفر در شهریور ماه جان سپرد وی در توس در کنار آرامگاه فردوسی به خک سپرده شد از او 4 فرزند به یادگار مانده است.

[ویرایش] کتاب‌شناسی

ارغنون(1330)

زمستان(1335)

آخر شاهنامه(1338)

از این اوستا(1344)

منظومه شکار(1345)

پاییز در زندان(1348)

عاشقانه ها و کبود(1348)

بهترین امید(1348)

لرگزیده اشعار(1349)

در حیاط کوچک پاییز در زندان(1355)

دوزخ اما سرد(1357)

زندگی می گوید اما باز باید زیست ......(1357)

ترا ای کهن بوم و بر دوست دارم(1368)

گزینه اشعار(1368)

زبان‌های دیگر