علی پسر محمد (نقی)
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
علی پسر محمد (علی نقی یا هادی) فرزند محمد پسر علی و دهمین امام شیعیان است.
حضرت ابو الحسن على بن محمد عسکرى (ع) در روز 27 ذى حجه از سال 212 به دنیا آمد. محل تولد آن حضرت در صریا، یکى از قراى مدینه است که موسى بن جعفر آن را به فاصله سه میلى از شهر بنا کرده است. آن حضرت در روزگار خلافت معتز وفات یافت و بنابراین، عمر آن حضرت اندکى کمتر از چهل سال یا 41 سال و شش و یا هفت ماه بوده است. از این مدت، شش سال و پنج ماه با پدرش و 33 سال و چند ماه، به قولى نه ماه، پس از وى زیسته که این مدت را دوران امامت و خلافت آن حضرت محسوب کردهاند. آن امام (ع) دنباله خلافت معتصم و سپس خلافت واثق و متوکل و منتصر و مستعین و معتز را درک کرد و در پایان حکومت معتمد، به شهادت رسید. امام هادى (ع) به قولى در بیست و پنجم جمادى الاخره و به قول دیگر، در سوم رجب و به دیگر قول در روز دوشنبه بیست و هفتم جمادى الاخره در نیمه روز و در سال 254 هجرى، در شهر سامراء دیده از جهان فروبست. مدت اقامت آن حضرت در سر من راى، بیستسال و چند ماه بود و پس از وفات، در خانهاش واقع در سر من راى به خاک سپرده شد. کنیه وى ابو الحسن بود و همچنین آن حضرت به دو لقب هادى و نقى نیز شهرت داشت. نقش انگشترى آن حضرت بنا بر قولى گفتهاند نقش انگشترى آن حضرت عبارت: «حفظ العهود من اخلاق المعبود»بوده است. همچنین طبق قولى دیگر نقش انگشترى وى عبارت: «الله ربى و هو عصمتى من خلقه»و مطابق نظر برخى دیگر عبارت: «من عصى هواه بلغ مناه»بوده است. فرزندان آن حضرت آن حضرت چهار پسر به نامهاى: ابو محمد حسن، حسین، محمد و جعفر داشت. از این میان حسن (ع) پس از وى به امامت رسید و حسین و محمد در زمان حیات آن امام از دنیا رفتند و جعفر نیز همان کسى است که بعد از وفات برادرش، امام عسکرى (ع) ، ادعاى امامت کرد و به جعفر کذاب شهرت یافت. همچنین یک دختر از آن حضرت بر جاى ماند که نامش عایشه یا علیه بود.
[ویرایش] فرزندان امام
۱ - حسن
۲ - حسين
۳ - محمّد
۴ - جعفر
۵ - عايشه