شیشه داروی مرگ
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
شیشه یکی از ترکیبات جدید آمفتامینی است که با اضافه شدن چندین نوع مواد تحریک کننده سلسله اعصاب مرکز دیگر به محبوبترین مخدر بعد از کوکایین تبدیل شده... ناًشگی ملایم برای 18تا48ساعت٫مصرف آسان(ریختن شیشه درون پایپ وبخار کردن آن)٫نداشتن بو و مزه٫ باعث رواج سریع آن شده. شیشه که به آن شابو/سنگ/آیس نیز میگویند٫ از راه تحریک سلسله اعصاب مرکزی باعث نوعی برانگیختگی حالت اضطراب در مصرف کننده میشود. رایجترین راه مصرف آن شیوه تدخینی آن است. استفاده از لامپ بدین صورت که بالای آن را شکسته ماده را درون آن ریخته و با شعله بسیار بسیار کم آن را بخار میکنندوبا لوله یا نی آن را استعمال میکنند. پایپ (که میتوان آن را با نی شربت خوری نیز درست کرد) به شکل یک نی است که سر آن به صورت توپی است وبالای آن برای ریختن شیشه سوراخ است بارزترین آلت استعمال شیشه است البته در جنوب شرق آسیا از شیوه تزریق وریدی استفاده می شود راه مصرف دیگر آن شیوه خوراکی است(مخلوت کردن با نوشابه که شیشه خوب با حالت چرخشی پایین میرود) ناشگی در کمتر از چند دقیقه شروع میشود و با سیر صعودی 4 ساعته بسته به میزان مصرف تا 72 ساعت باقی میماند. پر حرفی/ احساس خود آگاهی/مهربانی ونزدیکی به افراد دیگر/افزایش ادراکات محیطی/یاد آوری خاطرات گنگ /افزایش ادراک روابط محیطی/افزایش لذت فکر کردن که در دراز مدت باعث اختلالات اسکیزوفرنی و اختلالات دو قطبی میگردد از عوارض روانی مصرف شیشه است.
طراکم آن بیشتر در غشا٫ مغذ دیده میشود. ادامه دارد... --Zioultron ۱۵:۲۰, ۳ سپتامبر ۲۰۰۶ (UTC)داوی مکس