سنن ابوداود
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
اصول دین |
اصول خاص تشیع |
فروع دین |
فروع تشیع |
منابع اسلامی |
شخصیتها |
محمد |
مذهبها |
مذاهب فقهی |
مذاهب کلامی |
علوم اسلامی |
تاریخ اسلام |
زندگانی محمد |
جغرافیای اسلام |
مکه • مدینه |
[ویرایش] سنن ابی داود
یکی از معتبرترین کتب حدیث در بین مسلمانان است که توسط حافظ ابوداود سلیمان بن اشعث سجستانی رضی الله عنه (۲۰۲ _ ۲۷۵ هجری) نوشته شدهاست.
نام کامل وی: ابو داوود سلیمان بن الأشعث بن اسحاق بن بشیر بن شّداد بن عمران الأزدی السجستانی. وی در ماه شوال سال ۲۷۵ هجری قمری در بصره درگذشت.
او نیز مانند سایر گردآورندگان کتب صحاح سته اهل ایران بوده و سجستان معرب کلمه سگستان یا همان سیستان کنونی است که امروزه استانی با نام سیستان و بلوچستان در جنوب شرقی ایران قرار دارد و در آن موقع زرنج یکی از مهمترین شهرهای آن بوده که امروزه در افغانستان واقع شدهاست. ابوعیسی ترمذی بعدها و در سال ۲۲۰ هجری به بصره رفت و محدث بصره لقب گرفت. او در طلب حدیث به شام و مصر سفر کرد و دوباره به عراق بازگشت و از آنجا راهی نیشابور شد و بعد به زادگاهش سیستان بار سفر بست و در نهایت در همان بصره اقامت گزید.
از شروحی که بر سنن ترمذی نوشته شده میتوان به عون المعبود شرح سنن ابی داود از محمد شمس الحق عظیم آبادی اشاره نمود. طبق بعضی روایات ابوداود در شانزدهم شوال سال ۲۷۵ هجری وفات کرد. معروفترین کتاب او همان سنن است که عدهای آن را سومین از صحاح سته و بعد از صحیح بخاری و صحیح مسلم میدانند.
از دیگر کتب او میتوان به کتاب اصحاب الشعبی، مسند مالک، کتاب الناسخ، کتاب القدر، کتاب فی الرجال، کتاب المراسیل و برخی کتب دیگر اشاره کرد .