ریسک

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

ریسک را می‌توان به صورت رویداد‌های غیرمنتظره که معمولاً به صورت تغییر در ارزش دارایی‌‌ها یا بدهی‌‌ها می‌باشد، تعریف کرد. بنگاه‌‌ها در معرض انواع مختلف ریسک قرار دارند که به طور کلی می‌توان به دو دسته 'ریسک‌های تجاری' و 'ریسک‌های غیرتجاری' تقسیم کرد.

فهرست مندرجات

[ویرایش] ریسک تجاری و غیرتجاری

ریسک‌های تجاری آنهایی هستند که از دید بنگاه ایجاد مزیت رقابتی و ارزش افزوده برای سهام‌داران می‌کنند. ریسک تجاری به بازار محصولی که یک بنگاه در آن فعالیت می‌کند مربوط می‌شود. این بازار شامل نوآوری‌‌های تکنولوژیک، طراحی محصول و بازاریابی می‌شود. نسبت عملیاتی (نسبت هزینه‌‌های ثابت به هزینه‌‌های متغیر) هم یک متغیر مهم محسوب می‌شود. پذیرش منطقی ریسک تجاری، یک مزیت رقابتی در هر کسب و کاری محسوب می‌شود. فعالیت‌‌های تجاری همچنین با ریسک‌های اقتصاد کلان سروکار دارند که ناشی از چرخه‌‌های اقتصادی و نوسان درآمد و سیاست‌‌های پولی است.

سایر ریسک‌هایی که بنگاه بر آنها کنترلی ندارد، دسته ریسک‌های غیرتجاری را تشکیل می‌دهند. این دسته شامل ریسک‌های استراتژیک می‌شوند که نتیجه تغییرات بنیادی در محیط سیاسی و اقتصادی هستند. یک مثال، ازبین رفتن سریع تهدید اتحاد جماهیر شوروی در اواخر دهه 80 میلادی است که باعث کاهش تدریجی بودجه دفاعی شد و مستقیماً روی صنایع دفاعی تأثیر گذاشت. سلب مالکیت و ملی شدن هم جزو ریسک‌های استراتژیک محسوب می‌شوند. پرهیز از این ریسک‌‌ها مشکل است، مگر با توسعه در کسب و کار‌‌های گوناگون یا کشور‌‌های متعدد.

در پایان ریسک‌های مالی که بخشی از ریسک‌های تجاری هستند می‌توانند به ریسک‌هایی تعبیر شوند که مربوط به سقوط در بازار‌های مالی هستند، مانند ضرر‌های ناشی از تغییر نرخ بهره و یا تغییر قیمت سهام. میزان پذیرش ریسک مالی می‌تواند به دقت بهینه شود به طوری که بنگاه بتواند بر روی فعالیت اصلی خودش تمرکز کند.

[ویرایش] ریسک سیستماتیک غیرسیستماتیک

کل ریسک به دو بخش ریسک قابل کنترل (ریسک غیر سیستماتیک) و ریسک قابل کنترل (ریسک سیستماتیک) تقسیم می‌شود. مطابق تئوری‌های بازارهای مالی، در صورت ایجاد پرتفوی متنوع از سهام بازار، ریسک غیر سیستماتیک قابلیت به حداقل رسیدن پیدا می‌کند. ریسک سیستماتیک که زاییده تغییرات اقتصادی، سیاسی و محیطی بازار سرمایه است غیر قابل کنترل بوده و برای سهام مختلف روندی تقریبا یکسان دارد.


[ویرایش] روش‌های اندازه‌گیری ریسک

ریسک عبارت است از احتمال نوسانات آتی نرخ بازدهی. شاخص‌های مختلفی برای تبیین نوسانات مورد استفاده قرار می‌گیرد که بعضی از مهم‌ترین آنها بدین صورت هستند:

  1. دامنه تغییرات
  2. متوسط انحراف خطی (متوسط قدر مطلق انحرافات)
  3. واریانس (متوسط مجذور انحرافات)
  4. انحراف معیار
  5. نیم‌واریانس
  6. نیم انحراف معیار
  7. شاخص بتا
  8. دارایی‌درخطر(VaR)


[ویرایش] جستارهای وابسته

[ویرایش] منابع


این نوشتار دربارهٔ اقتصاد ناقص است. با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید.