تقویم بهایی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

آغاز تقویم یا گاهشماری بهایی را سال هزار و هشتصد و چهل و چهار میلادی یعنی سال ظهور باب تشکیل می‌‌دهد.

تقویم بهایی به نام " دور بهایی " نامیده می‌‌شود و با حروف اختصاری B و E که مختصر واژه‌های انگلیسی Bahai Era (دوره بهایی) می‌باشد، نشان داده می‌‌شود. باب سال را به نوزده ماه و هر ماه را به نوزده روز تقسیم نموده، نام های کلمات الهی را برای ماهها تعیین نمود. بهاءالله چهار و یا پنج روز ایّام هاء را در بین ماههای هجدهم و نوزدهم قرار داد. لازم به ذکر است که طول روز بهایی بجای آنکه از دوازده شب تا دوازده شب بعد باشد، از غروب تا غروب بعد مقرّر شده است.

[ویرایش] منبع

کتابِ "Basics of the baha'i faith" نوشتهُ داریوش شاهرخ و خانم گریس شاهرخ، ترجمهُ شکوه رضایی و داریوش شاهرخ.