مارکسیسم
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
مارکسیسم مکتبی سیاسی و اجتماعی است که به نوعی طرفداری از اندیشه های کارل مارکس, فیلسوف و انقلابی آلمانی, می پردازد. فردریش انگلس نیز از شکل دهندگان مهم به اندیشه مارکسیسم بوده است و تقریبا تمام مارکسیست ها با خطوط اندیشه او نیز موافق هستند.
اساس مارکسیسم آن طور که در "مانیفست کمونیست" (نوشته مارکس و انگلس) بیان شده است بر این باور استوار است که تاریج جوامع تاکنونی تاریخ مبارزه طبقاتی بوده است و در دنیای حاضر تنها دو طبقه، بورژوازی و پرولتاریا وجود دارند که کشاکش این دو تاریخ را رقم خواهد زد.
میان مارکسیست های مختلف, برداشت های بسیار متفاوتی از مارکسیسم و تحلیل مسائل جهان با آن موجود است اما موضوعی که تقریبا همه با آن تفاوق دارند:"واژگونی نظام سرمایهداری از طریق انقلاب کارگران و لغو مالکیت خصوصی و کار مزدی و ایجاد جامعهای بی طبقه با مردمی آزاد و برابر و در نتیجه، پایان «ازخودبیگانگی» انسان (که کمونیستها معتقدند در جهان سرمایهداری ناگزیر است)" است.
[ویرایش] شخصیتهای مارکسیست
در «فهرست مارکسیستها» فهرستی از مارکسیستهای تاریخ جهان موجود است.
[ویرایش] منابع
- فرهنگ اندیشه انتقادی از روشنگری تا پسامدرنیته، ویراسته مایکل پین، ترجمه:پیام یزدانجو، تهران: نشر مرکز، چاپ اول:۱۳۸۲، صص ۵۷۵ تا ۵۹۰
[ویرایش] کتابشناسی
- ژان پل ژواری فلسفه را مردمی کنیم
- مارکسیسم غربی و مکتب فرانکفورت؛ مجموعه مقالات؛ ترجمه رضا نجف زاده؛ تهران:قصیده سرا
باتومور،تام(1380)؛ مکتب فراکفورت؛ ترجمه حسینعلی نوذری؛ تهران: نشرنی
- بشیریه،حسین(1376)؛تاریخ اندیشههای سیاسی قرن بیستم:اندیشههای مارکسیستی؛تهران: نشر نی
- مارکسیسم کلید درک خلاق جهانی که آن را میشناسیم و میسازیم
- مانفرد بور به گلوله بستن مغزها! خردستیزی «مدرن» و دفاع از خرد