مسیحیت
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
مسیحیت یکی از دینهای بزرگ جهان است و پیروان این دین را مسیحی مینامند.
فهرست مندرجات |
[ویرایش] مذاهب و فرقههای مسیحیت
مسیحیت بهطور کلی به سه فرقة بزرگ کاتولیک "Catholic" ارتودوکس "Orthodox" و پروتستان"Protestant" تقسیم شدهاست که فرقههای کوچک و زیادی نیز از آنها منشعب شدهاست.
[ویرایش] مسیحیت اولیه
تعدادی از مذاهب در طول سدههای دوم و سوم میلادی در سراسر امپراتوری روم، پیروانی را برای خود جلب کردهاند. مراسم نیایش ایسوس و میتراپرستی طرفداران زیادی داشت، اما مهارت سنت پل (پل مقدس) در تبلیغ کمک کرد تا مسیحیت به صورت مذهب اصلی مردم روم، در دوران او در آید. مسیحیان غالباً توسط امپراتوران رومی مورد شکنجه شدیدی قرار میگرفتند، اما سرانجام مسیحیت به عنوان دین رسمی این امپراتوری پذیرفته شد.
امپراتوری روم در مقابل ادیانی که با مذاهب رسمی و خدایان رومی در جنگ نبودند و یا تقدیس امپراتور را به زیر سؤال نمیبردند، با آزاد اندیشی و تحمل برخورد میکرد. مذهب ملی رومیها قدری سرد و بی روح بود و تعجبی ندارد ادیانی که دارای جنبههای روحانی و احساسی بیشتربودند، محبوبیت بیشتری پیدا کردند.
[ویرایش] ادیان دیگر
آیین میترا الههٔ ایرانی نور، روی عشق و برادری و اهمیت آن تکیه میکرد. این آیین خصوصاًدر بین سربازان رومی محبوبیت داشت. آیین لیموس، الههای مصری، بسیاری از زنان رومی را جلب نمود. مذهب مسیحیت در بین طبقهٔ پایین جامعه طرفداران بسیار پیدا کرد، زیرا آنها عقیده داشتند خداوند همهٔ انسانها را با هم برابر میداند، و حتی بردگان و آزاد شدگان و زنان نیز همگی از حقوق مساوی برخوردار هستند.
[ویرایش] مخالفان
اولین گروه مسیحیان از دیدگاه پاگانها (افرادی که خدایان متعددرا میپرستیدند) مورد تردید بودند. دلیل این مسئله آن بود که آنها تصور میکردند مسیحیان برای برگزاری «جشنهای انس» و آدمخواری، جلسات سری تشکیل میدهند. چرا که گوشت حیوانات قربانی شده در معبد پاگانها (کافران بت پرست) را خریداری نکرده و همچنین در تفریحات عمومی وحشیانه، شرکت نمیکردند. دولت هر چند وقت یکبار مسیحیان را مورد اذیت و آزار قرار میداد. بسیاری از مسیحیان شکنجه شده و مردند. اما به هر حال، علی رغم شکنجه و آزار فراوان، مسیحیت به گسترش خود ادامه داد.
[ویرایش] دوران آشوب
در دوران آشوب بزرگ، که امپراتوری روم مورد تهدید حملهٔ بربرها و امپراتوری ایران قرار داشت، همه امپراتورها درجستجوی خدایی قدرتمند برای کمک به دفع بلا از روم، بودند امپراتور دیوکلتیانوس (۲۴۵ ـ ۳۱۳ میلادی)، میترا،الههٔ نور ایرانیان را به عنوان خدای خود اعلام کرد، که از امپراتوری حمایت و حفاظت کند. امپراتور کنستانتین (۲۸۰ ـ ۳۳۷)خدای مسیحیت را انتخاب نمود.
[ویرایش] کنستانتین
در سال ۳۱۲، کنستانتین در حالی که به طرف روم میرفت تا آن را از رقیب پس بگیرد، اعلام کرد که نشان مسیحیت را روی خورشید دیدهاست و جملهٔ «شما با این علامت پیروز خواهید شد»، را به لاتین روی آن خواندهاست. روی پل میلویان بر روی رودخانهٔ تیبر، ارتش کنستانتین، به پیروزی رسید. در مدت کوتاهی، مسیحیت به عنوان مذهب رسمی امپراتوری روم، جایگاه خود را تثبیت کرد.
[ویرایش] تاریخشمار ابتدای مسحیت
۳۰ میلادی
در این سال عیسی مسیح از سوی مقامات رومی که آموزههای او را تهدیدی علیه خود میپنداشتند، مورد محاکمه قرار گرفته و بنا به عقیدهٔ مسیحیان، مصلوب گردید.
۳۷
پل اهل تارسوس، با دیدن صحنهای در جادهٔ دمشق، به دین مسیحیت میگرود و مأموریت خود را برای تبلیغ و مسیحی کردن غیر یهودیان، آغاز میکند.
۴۲
پیتر، که برای قرنهای متمادی به عنوان اولین پاپ، مقام او را جشن میگیرند، اولین جامعهٔ مسیحی را در رم بنیانگذاری میکند.
۶۴
مسیحیان به خاطر آتش سوزی شهر رم مورد اتهام قرار گرفتند. امپراتور نرون طی تلاشی برای بدست آوردن مجدد محبوبیت خود، آنها را مورد شکنجه و آزار قرار میدهد. پیتر مقدس در این زمان کشته میشود.
۷۰
رومیها اورشیلم (بیت المقدس) را بعد از شورش یهودیان بر علیه حکومت آنها، شدیداً تخریب میکنند. بسیاری از یهودیان از اورشلیم اخراج میشوند. مسیحیان در این شورش بر علیه رومیان شرکت نمیکنند. رم به مرکز حرکتهای رو به رشد مسیحی تبدیل میشود.
۳۰۴
جوامع مسیحی در اطراف مدیترانه به صورت گروههایی جمع شده و از آنجا تا بریتانیا و درهٔ نیل در مصر، رفتند.
۳۱۳
به سبب پشتیبانی امپراتور کنستانتین، مسیحیت خیلی سریع به قویترین مذهب در امپراتوری روم تبدیل شد.
۳۲۵
اولین گردهمایی رهبران کلیسای مسیحیت، برای تبیین عقاید مسیحیت و سازماندهی جامعهٔ مسیحیت، در نیقیه، تشکیل شد. اعتقاد نامهٔ حواریون با اعتقاد نامهٔ نیسن(مجموعهای از جملات اعتقادی مسیحیان) نوشته میشود.
۳۳۰
روم جدید در بیزانس توسط کنستانتین، تأسیس شده و دوباره به کنستانتینوپول (بعداً استانبول)، نامگذاری شده وبه عنوان پایتخت امپراتوری مسیحیت، ساخته میشود.
۳۸۱ ـ ۳۹۱
در طول حکومت امپراتور تئودوسیوس، مسیحیت به صورت دین رسمی امپراتوری روم در میآید. ادیان غیر مسیحی ،کافرو بدعت گذاری در مسیحیت (افکار مخالف دیدگاههای کلیسا) غیر قانونی اعلام میشود.
[ویرایش] حقایق ثبت شده
مسیحیان اولیه نیز مانند رومیها، مردگان خود را در دخمههای زیر زمینی دفن میکردند. در این دخمهها یک کلیسای کوچک برای اجرای مراسم تدفین وجود داشت. مسیحیان شکنجه شده در این قبرهای تاریک زیر زمینی پنهان میشدند و حتی در آنجا زندگی میکردند. به دلیل آنکه تعداد زیادی از مقدسین در این محلها دفن شده بودند، بسیاری از آنها بعداً تبدیل به مرقد و زیارتگاه شدند.
[ویرایش] مسیحیت در اروپا و امپراتوری روم
بانی انتشار مسیحیت در اروپا پولس بود. این شخص که مسیح را ندیده بود و خود پس از سالها بت پرستی به دین مسیح گرویده بود عقاید مسیحیت را با افکار بت پرستی روم و فلسفهٔ یونان ممزوج ساخت. پولس رسالههای خود را بعد از قرن اول میلادی نگاشت. نوشتههای او به خوبی گواهی میدهد که او مسائل دینی را با افکار فلسفی و به ویژه با فلسفهٔ حلول ممزوج کردهاست. او معتقد بود که مسیح در طرف راست خدا نشسته و برای خیرخواهان طلب آمرزش میکند و از خدا میخواهد که کلمهاش را در آنان ساکن گرداند و به آنان نوید میدهد که به زودی، آنگاه که به زمین بازگشت میکند، آنان را به مجد و عظمت خواهد رسانید. از مجموع گفتههای او به دست میآید که منتظر بوده مسیح به زودی به زمین بازگشت کند. بزرگترین حادثهای که در قرن چهارم میلادی اتفاق افتاد، موضوع طرفداری کنستانتین امپراتور روم از مسیحیان در سال ۳۱۳ میلادی بود.
این حادثه هر چند به ظاهر برای مسیحیان پیروزی و موفقیتی بزرگ شمرده میشد و پس از آن، حزب مسیحی توانست تنها حزب مقتدر و با نفوذ در دستگاه امپراتوری باشد. دیانت مسیح بر خلاف انتظار مسیحیان متعصب همچنان آلوده به شرکت و آمیخته با افسانهها و افکار بت پرستی باقی ماند.
[ویرایش] کتاب مقدس چیست ؟
«کتاب مقدس» مرکب از «عهد عتیق» و «عهد جدید» است . عهد عتیق شامل «تورات» و "صحف انبیاًاست . عهد جدید هم که بر روی جلد ترجمهٔ فارسی آن مینویسند :انجیلِ مقدس خداوند و نجات دهندهٔ ما، عیسی مسیح، از ۲۷ قسمت تشکیل شده : اناجیل «متی» ،«مرقس»، «لوقاً،»یوحناً و اعمال رسولان و ۲۱ رساله منسوب به پولس و دیگران چون پطرس و یوحنا و غیرهاست که مجموعاً ۲۷ قسمت میشود.
[ویرایش] عهد عتیق
"اسپینوزاً فیلسوف معروف یهودی، مطالبی دربارهٔ عهد عتیق بیان میداردکه خلاصهٔ آن به شرح زیر است : «همه گمان تقریبی دارند که نویسندهٔ اسفار تورات موسی بودهاست .» فریسیان «در این رأی اسرار زیاد دارند و مخالفین این گمان را خارج از مذهب میشمرند و به همین جهت» ابن عزرا «که تا حدودی آزاد فکر میکرد و اول کسی بود که به این خطا پی برد جرأت نکرد به طور صریح این مطلب را بیان کند، ولی من از توضیح این موضوع بیم ندارم .» آنگاه اسپینوزا شواهدی را که ابن عزرا نقل کرده ذکر میکند.
[ویرایش] عهد جدید
انجیل و رسالههایی که به مسیح و شاگردان مسیح نسبت داده میشود مورد اعتبار نیست زیرا فاقد سند تاریخی و متن کامل است . حوادث تاریخی و دخل و تصرفهایی که رخ داده آنها را خالی از دگرگونی و تحریف باقی نگذارده و نیز سبک این نوشتارها با سبک و اسلوب نوشتهٔ پیامبران تفاوت روشنی دارد . اسپینوزا مینویسد :" من معتقدم که استدلالهای عمیق و طولانی پولس در رساله به رومیان و نیروی وحی متکی نیست و از حد استدلالهای معمولی پا فراتر ننهادهاست و همین طور راه و روش گفتار حواریون به گونهای که از رساله هایشان بر میآید به روشنی دلالت دارد که این نوشتهها از وحی و به لطف خداوند نیست بلکه افکار شخصی و معمولی نویسندههای آنهاست .
yrtytrمتن سیاهyrytrtyrtyyrty
[ویرایش] منبع
- کتاب "اصول اعتقادات ماً از سلسله دروس مکاتبهای دورهٔ زندگی مسیحی، بگرفته از وبنوشت کورتولوس
- هیئت تحریریهٔ موسسهٔ در راه حق برگرفته از گتاب : حقیقت مسیح
- نقدی بر کتاب مقدس.