شیخ احمد قمی
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
شيعيان تايلند، شيخ احمد قمي را نخستين كسي ميدانند كه مذهب تشيع را به تايلند آورده است. گرچه بر اساس منابع تاريخي، در لوح به دست آمده از دورة حكومت سوخوتاي در حدود هفتصد سال قبل، بعضي از كلمات به زبان فارسي مشاهده شده است و اين نشان ميدهد كه ايراني ها حدود ششصد و يا هفتصد سال قبل در تايلند حضور داشتهاند، با اين حال اين نظريه چيزي را در مورد ورود تشيع به تايلند ثابت نميكند.
شيخ احمد قمي در حدود سال هاي1620 ميلادي، در دوران پادشاه «سوگ تام»، به دليل اينكه در امور بازرگاني شخصيت ممتازي بود، به دربار فراخوانده شد و در آنجا فعاليت ميكرد. وي از آن به بعد نيز منصب هاي مختلف دربار را در اختيار خود داشت و مورد اعتماد پادشاه تايلند بود. در جريان خيانت ژاپني ها كه ميخواستند سلطنت را سرنگون كنند، وي از پادشاه حمايت كرد و با مخالفان حكومت به مبارزه پرداخت و سرانجام با همكاري نيروي وفادار به پادشاه، اين خيانت را خنثی كرد. وي بعد از اين جريان، به منصب هاي عالي دربار رسيد و حتي مقام «جاوپاياباوان راش نايوك» كه تقريباً معادل با وزير اعظم است، به وي اعطا شد.
شيخ احمد قمي با زني تايلندي ازدواج كرد كه ثمرة اين ازدواج، سه فرزند، دو پسر و يك دختر بود. پادشاه تايلند زمين منطقهاي را به او بخشيد تا او و افرادي كه همراه وي بودند، در آنجا ساكن شوند. شيخ احمد قمي از طرف پادشاه، اولين منصب شيخ الاسلامي را به عهده گرفت و وظيفة رهبري، نگهداري و رسيدگي به امور تمام مسلمان ها بر عهدة وي بود. اين نكتهاي قابل توجه است، زيرا اكثر مسلمان ها در آن زمان از اهل سنت بودند، ولي شيخ الاسلامي آنان را يك فرد شيعه بر عهده داشت.
مقبرة شيخ احمد قمي هم اكنون در كالج تربيت معلم آيوتاياست و مورد احترام تايلندي ها قرار دارد. شخصيت هاي سياسي و يا ديني كه از جمهوري اسلامي ايران به تايلند سفر ميكنند، معمولاً به زيارت مزار او ميروند.