فلفل
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
فلفل (بکسر هر دو ف) "پلپل در پارسی" ، دانه ای است ریز و سیاه رنگ دارای طعمی تند. از بوته ای باریک و بلند و در رنگهای متنوعی چون سبز، قرمز، زرد، و نارنجی به دست می آید و برای خوش طمع کردن غذا از آن استفاده می شود. فلفل پس از خشک و ساییده شدن در رنگهای سیاه، قرمز و سفید عرضه می شود. فلفل در هندوستان از دیر باز به عنوان ادویه مورد استفاده بود. تا اواخر قرون وسطی فلفل از هندوستان به اروپا و سایر نقاط جهان تجارت می شد. لازم به خاطر نشان کردن است که به خاطر ارزش این گونه ادویه ها بود که اروپایی ها در پی یافتن راه جدیدی به هندوستان بودند. با کشف قاره آمریکا نوع جدیدی از فلفل بومی قاره امریکا کشف شد.