مقايسه مدلهاي OSI و TCP/IP

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

مدل مرجع OSI و مدل مرجع TCP/IP نقاط مشترك زیادی دارند. هر دوی آنها مبتنی بر مجموعه ای از پرتوكل های مستقل هستند، و عملكرد لایه ها نیز تا حدی شبیه یكدیگر است. مدل OSI ثابت كرده كه بهترین ابزار برای توصیف شبكه های كامپیوتری است. اما پروتكل های TCP/IP در مقیاس وسیعی مورد استفاده قرار می گیرد. این دو مدل تفاوت هایی با هم دارند كه در زیر به برخی از آنها اشاره می كنیم:

  • در مدل TCP/IP تفاوت سرویس ها، واسط ها و پروتكل ها واضح و مشخص نمی باشد.
  • پروتكلهای OSI بهتر از TCP/IP مخفی شده است.
  • قبل از ایجاد مدل OSI پروتكلهای آن طراحی و ابداع شد. در نتیجه این مدل وابستگی و تعامل خاصی با هیچ مجموعه پروتكلی ندارد. اما در TCP/IP مسئله برعكس بود و این خود باعث شده كه مدل TCP/IP تنها برای شبكه های تحت خود مناسب باشد.
  • مدل OSI دارای هفت لایه است اما مدل TCP/IP ، چهار لایه دارد و از لایه ارائه و لایه نشست خبری نیست.
  • لایه شبكه در مدل OSI اتصال گرا و غیر مستقیم است و لایه انتقال آن تنها اتصال گرا است اما در TCP/IP لایه شبكه الزاما غیر متصل و لایه انتقال آن اتصال گرا(TCP) یا غیر متصل(UDP) است.

فهرست مندرجات

[ویرایش] مشكلات مدل OSI

  • زمان نامناسب: استاندارد گذاری در زمان مناسبی انجام نشد(برخلاف فرضیه ملاقات فیل ها). در واقع OSI كامل ارائه شد TCP/IP محبوبیت بسیاری پیدا كرده بود.
  • تكنولوژی نا مناسب: مدل ها و پروتكل های آن ناقص و معیوب است، پیاده سازی آن دشوار و غیر قابل فهم است و عملكرد ها در لایه های مختلف تكرار شده .
  • پیاده سازی نامناسب: بسیار حجیم، سنگین و كند است.
  • سیاست های نامناسب: این پیش فكر وجود داشت كه OSI استانداردی دولتی است.

[ویرایش] مشكلات مدل TCP/IP

  • مفاهیم سرویس، واسط و پروتكل به روشنی از هم تفكیك نشده است.
  • مدلی كامل و كلی به شمار نمی رود.
  • با در نظر گرفتن مفاهیم شبكه لایه، میزبان به شبكه اساسا لایه ای واقعی نیست.
  • برخی از پروتكل های آن خوب طراحی نشده است.

[ویرایش] پیوند های داخلی

[ویرایش] منبع

شبكه های كامپیوتری،اندرو اس تنن بام، ویراست چهارم(2003)