زبان لیکیه‌ای

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

زبان لیکیه‌ای ، از زبان‌های مرده خانواده زبانی زبان‌های هندواروپایی و از شاخه زبان‌های آناتولی آن است. این زبان در عهد آهن در منطقه لیکیه در آسیای کوچک گپ زده می شد. شماری از کارشناسان بر این باورند که از تبار زبان هیتی و یا زبان لوویایی است.در حدود نخستین سده پیش از میلاد مسیح از میان رفت و با زبان یونانی جای گزین شد.

[ویرایش] پیوند بیرونی

[ویرایش] منبع