فالگوشنشینی
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
از آیینهای کهن نوروزی آیین فالگوش نشستن است. این آیین در بیشتر نقاط ایران به دست فراموشی سپرده شده ولی برای نمونه هنوز در تالش اران و دیگر نقاط جمهوری آذربایجان رواج دارد. فالگوش نشستن به معنی محرمانه گوش کردن از پشت در خانه هاست و به هنگام نوروز جوانان چه دختر و چه پسر به کوچهها میآمدند و با خود دستمالهایی آورده و آنها را به درون خانهها میانداختند تا صاحبخانهها آن دستمالها را با آجیل یا هدیه نقدی و جنسی پر کند. مردم محل میدانستند که جوانان پیش از دستمال انداختن پشت در فالگوش مینشینند و مراقب صحبت خود بودند.