گویچه سرخ
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
گویچه سرخ (گلبول سرخ یا گلبول قرمز) متداولترین نوع یاختههای خونی است و در بدن مهرهداران، نقش اصلی رساندن اکسیژن را، از ششها (یا آبششها) به بافتها، بازی میکند. گلبول های قرمز سكه مانند كوچك و بدون هسته اند سیتوپلاسم آن ها اسفنجی بوده و به وسیله ی غشا پلاسمی قابل ارتجاعی احاطه شده تا این سلول بتواند تغییر شكل بدهد و از مویرگ های باریك عبور كند در سیتوپلاسم گلبول رنگدانه ای به نام هموگلوبین وجود دارد كه پروتئینی آهن دار است گلبول قرمز به وسیله ی هموگلوبین خود در جاهایی كه تراكم اكسیژن زیاد باشداین آهن با اكسیژن تركیب شده و اكسی هموگلوبین راتشكیل می دهد و در جایی كه تراكم اكساژن كم باشد تجزیه شده واكسیژن آزاد می كند اینخاصیت همو گلوبین در جابه جایی اكسیژن از شش ها به بافت ها بسیار سودمند است عمر هر گلبول قرمز حدود چهار ماه است بعد از این مدت گلبول در كبد تجزیه می شود و آهن موجود در كبد اندوخته می شود.
[ویرایش] منبع
- زیست شناسی مقدماتی