رحیمآباد
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
رحیمآباد شهری است در بخش رحیمآباد شهرستان رودسر استان گیلان ایران.
این شهر در پای کوه سماموس و نزدیک به رودخانه پولورود، از دیر باز زمستانگاه خوانین اشکور بوده است. در گذشته باغهای نارنج آن معروف بود و امروزه مرکبات و چای آن. بقولی بالاترین سطح سواد در استان گیلان را دارا میباشد.هم اکنون اکثر ساکنان اولیه آن به دیگر نقاط ایران مهاجرت کرده اند. از مشاهیر این شهر می توان به آیت ا... طلوعی گیلانی و آیت ا... معصومی نام برد. ساکنان شهر به سه طایفه جور حیاطی (بالا حیاطی )، من حیاطی (میان حیاطی) و جیر حیاطی (پائین حیاطی ) تقسیم می شوند که مربوط به حیاطهای موجود در تابستانگذران اهالی، شوئیل، که معتبرترین آبادی اشکور به شمار می رفت، میشود. من حیاطی ها را از طایفه هزار اسب می دانند(کتاب گیلان،بخش تاریخ اشکور تالیف موسی مسعود) که خود تاریخی دیرینه داشته و در گذشتههای دور سرزمینهای اشکور و حتی لرستان، خوارزم و ابرکوه ردپای آنان را می توان یافت. قدیمیترین گنبد ایران (گنبد عالی ابر کوه) به دست یکی از افراد طایفه هزاراسب (عمید الدین شمس الدوله دیلمی )به در قرن ۴ ه ق ساخته شده است. بافت شهر هم اکنون با آنچه که ۳۰ سال قبل داشت، تفاوت کرده و غالب ساکنین آنرا مهاجرین روستاهای همجوار تشکیل دادهاند در حالیکه که اهالی بومی به شهرهای دیگر حتی کشورهای دیگر کوچیده اند. زبان اهالی گیلکی است به گویش رحیم آبادی که بسیار به گویش اشکوری نزدیک می باشد. قدیمی ترین اسمی که از این شهر در کتب تاریخی آمده است دژ ماشین می باشد که شاید صورت معرب ماچن (ماچیان در نقشه های رسمی) باشد.