طارق بن زیاد

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

مسلمانان و بربرهاى شمال آفریقا در روز سوم آذر سال 710 میلادی تحت فرماندهى طارق بن زیاد که خود ازآفریقاییان بربر و یکى از افسران برجسته موسى بن نضیر فرمانرواى آفریقا بود، با 12 هزار مرد جنگی از تنگه ( جبل الطارق ) گذشت و در اندک زمانى بخش عمده اسپانیا را که شامل کشور پرتقال کنونى که مجوعا به این منطقه اندلس می گویندهم بود به تسخیر در آورد.

طارق بن زياد كه مردى هوشيار و شجاع بود (و بنا به نوشته بسیاری از مورخان از جمله ابن خلدون، ابن حبیب ، ابن مفرج ، احمد الرازی و قلقشندی( گلقشنگی) موسی بن نصیر و طارق هردو ایرانی تبار بوده اند) دستور داد كه بعد از ورود به اسپانيا، كشتى هاى جنگى سپاهش سوزانيده شوند تا سربازان فكر فرار يا بازگشت را از سر خود بيرون كنند. بدين ترتيب براى اولين بار زمينه حضور نظامى مسلمانان در اروپا فراهم شد.

[1]