محمد جعفر پوینده
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
محمد جعفر پوینده (زادهٔ ۱۳۳۳ - درگذشتهٔ ۱۳۷۷). مترجم، نویسنده و روشنفکر معاصر، که در پاییز ۷۷ ترور شد. پوینده از فعال ترین اعضا کانون نویسندگان ایران بود.
پوینده در سال1333 در اشکذر یزد در خانواده ای فقیر متولد شد. در شش سالگی به دبستان رفت و از ده سالگی مشغول به کار شد. در سال 1349 دیپلم گرفت و در همان سال در رشته حقوق قضایی دانشگاه تهران پذیرفته شد. فعالیت سیاسی را از دوران دانشجویی در تهران آغازکرد و از سال 1353 هنگامی که برای ادامه تحصیل در دانشگاه سوربن به فرانسه رفت در خارج از کشور ادامه داد. در سال 1356 مدرک فوق لیسانس جامعه شناسی را ازاین دانشگاه دریافت کرد و در شهریور 1357 در بحبوحه انقلاب به کشورش بازگشت.
پوینده پس از انقلاب به طرز خستگی ناپذیری وقت خود را وقف ترجمه آثار مختلف فلسفی و ادبی کرد و کتاب های بسیاری را از زبان فرانسوی به زبان مادری برگرداند که برخی از آن ها هنوز منتشر نشده اند.
وی عاقبت قربانی ترورهای سیاسیای گشت که در سالهای پایانی دههٔ هفتاد شمسی بدست عوامل وزارت اطلاعات جمهوری اسلامی انجام میگردید و بعدها بهعنوان یک رسوایی امنیتی مطرح و به قتلهای زنجیرهای معروف شد.
[ویرایش] آثار
آثار ادبی، فلسفی و اجتماعی که در طی عمر کوتاهش ترجمه نمود بالغ بر ۳۶ اثر است. از آن جملهاند:
- پیر دختر اثر انوره دو بالزاک
- گوبسک رباخوار اثر انوره دو بالزاک
- سپیدهدمان فلسفه تاریخ بورژوائی اثر ماکس هورکهایمر
- جامعهشناسی رمان اثر جورج لوکاچ
- جامعهشناسی ادبیات اثر لوسین گلدمن
- سودای مکالمه، خنده، آزادی اثر میخائیل باختین
- تاریخ و آگاهی طبقاتی اثر جورج لوکاچ
- مکتب بوداپست اثر فرانسوا ریویر، جورج لوکاچ و...
- درآمدی بر هگل اثر ژاک دونت
- اعلامیه جهانی حقوق بشر و تاریخچه آن اثر گلن جانسون
- پرسش و پاسخ درباره حقوق بشر اثر لیا لوین
- پیکار با تبعیض جنسی اثر آندره میشل
- سیاست ملی کتاب اثر آلوارو گارئونز
- هگل و اندیشه فلسفی در روسیه اثر گی پلانتی-بونژور