ولادیمیر مینورسکی
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
ولادیمیر مینورسکی (ولادیمیر فئودوروویچ مینورسکی) (6 فوریه 1877 – 25 مارس 1966) ایرانشناس روسی و استاد دانشگاه لندن بود.
وی یکی از سرشناسترین شرقشناسان، ایرانشناسان و اسلامشناسانی است که بخشی از عمر خود را در ایران زندگی کرده است.
[ویرایش] زندگینامه
پروفسور ولادیمیر مینورسکی از سال 1896 تا 1900 در دانشگاه مسکو به تحصیل حقوق پرداخت و سپس مشغول آموختن زبانهای شرقی در انستیتوی لازارف شد. وی در 1903 به خدمت وزارت امور خارجه روسیه درآمد و از 1904 تا 1908 در ایران و در شهر تبریز خدمت کرد.
مینورسکی روسیه را در جریان انقلاب 1917 ترک کرد و از سال 1923 به تدریس زبان فارسی و سپس به تدریس زبان ترکی در مدرسه زبانهای شرقی پاریس پرداخت. پس از آن، از 1932به تدریس زبان و ادبیات فارسی و تاریخ ایران در مدرسه زبانهای شرقی لندن مشغول شد. وی در سال 1937 پروفسور زبان فارسی دانشگاه لندن شد. مینورسکی در سال 1944 بازنشسته شد و از آن پس در کمبریج زندگی کرد. وی در 25 مارس 1966 درگذشت.
[ویرایش] آثار
مینورسکی بیش از 200 کتاب و مقاله به زبانهای روسی، فرانسه، انگلیسی، فارسی و عربی نوشت.
برخی از آثار وی عبارتند از:
- دایرة المعارف اسلام
- ایران، دین و تاریخ آن
- عوامل جغرافیایی در هنر ایران
- حماسه ملی ایرانیان
- مقدمه قدیم شاهنامه
- ایران در قرن پانزدهم (به فرانسه)
- فرقه اهل حق
- تذکره الملوک، رسالهای در باب دستگاههای دیوانی و تاسیسات و بنیانهای اداری دولتی در عهد صفویه
- مقالاتی در باب اصل و منشا «گوران و ادبیات گورانی»؛ «خاقانی و اندرونیکوس»؛ «ویس و رامین»
- تحقیقاتی در باب «تاریخ قفقاز» به زبان انگلیسی
- ترجمه رساله دوم «ابودلف» در باب سفرهای او در ایران و وصف بلاد آن در حدود 330 هجری
- ترجمه خلاصه «عالم آرای امینی» تالیف فضل الله بن روزبهان به انگلیسی
- ترجمه و تعلیقات بر «تاریخ شروان و دربند»
- جنگهای رومیان و بوزنطیان در آذربایجان
- اصلاحات ارضی در عهد آق قویون لو
- قصاید پوربهای جامی حاوی کلمات مغولی