مهندسی هوافضا در ایران
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
رشته مهندسی هوافضا یکی از رشتههای گروه فنی مهندسی است. با توجه به رشد سریع و ناگهانی این دانش در دهههای اخیر هم اکنون این رشته جزو رشتههای راهبردی دانش به شمار میآید. ولی با این وجود این رشته در ایران از دیرینگی زیادی برخوردار نیست.
رشته مهندسی هوا فضا برای نخستین بار در سال ۱۳۶۶ وارد ایران شد و نخستین دوره کارشناسی این رشته را دانشگاه صنعتی امیر کبیر(پلی تکنیک تهران) راه اندازی کرد. هم اکنون 3 دانشگاه صنعتی امیرکبیر ، صنعتی شریف و صنعتی خواجه نصیر الدین طوسی زیر نظر وزارت علوم، تحقیقات و فناوری مشغول تربیت دانشجویان این رشته در مقطع لیسانس هستند .در دوره کارشناسی ارشد علاوه بر دانشگاههای مذکور دانشگاههای تربیت مدرس ، علم و صنعت و شیراز نیز در گرایشهای مختلف مهندسی هوا فضا دانشجو می پذیرند.
همچون دیگر رشتههای مهندسی طول متوسط دوره تحصیلی برای دوره کارشناسی ۴ سال بوده و دروس این مجموعه شامل دروس عمومی، پایه، اصلی، تخصصی، کارگاهی و کارآموزی است و زمینههایی چون هواپویش (آیرودینامیک)، سازه هوایی، مکانیک پرواز و پیشرانهها (جلوبرندهها) دروس تخصصی این رشته را شامل میشوند.
شایان یادآوری است که این رشته در مقطع کارشناسی ارشد (در ایران) دارای گرایشهای مکانیک پرواز ، ایرودینامیک ، پیشرانش ، سازه و مهندسی فضا است و هم اکنون امکان ادامه تحصیل در رشته مهندسی هوافضا در داخل کشور تا مقطع دکترا میسر است. دکتر مجتبی شهرامیار ، نخستین دانش آموخته ی مقطع دکترای مهندسی هوا فضا در ایران شهریور سال 1383 در گرایش سازه از دانشکده مهندسی هوا فضا دانشگاه صنعتی امیر کبیر فارغ التحصیل شد .
رشته مهندسی هوافضا در اصل یکی از گرایشهای مهندسی مکانیک است و در مقطع کارشناسی دارای بیش از 100 واحد مشترک با سایر گرایشهای این رشته می باشد .
لينكهاي خارجي درباره اين موضوع
دانش فضايي ،خبر و مقالات علمي درباره هرآنچه بشر از فضا ميداند و يا در آن انجام ميدهد