شهرستان کنگان

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

کَنگان (به لهجه محلی: کَنگون) یکی از شهرستان‌های استان بوشهر و در غرب استان هرمزگان در جنوب ایران واقع است.

شهرستان کنگان از شهر بندر کنگان ؛ ۲ بخش ؛ ۵ دهستان و ۱۷۵ آبادی تشکيل گرديده و بخشها و دهستان‌های آن عبارتند از :

بخش مرکزی : دهستان‌های طاهری ؛ عسلويه و نای‌بند

بخش جم : دهستان‌های جم و ريز

فهرست مندرجات

[ویرایش] محدوده کَنگان

از شمال به شهرستان مُهر در استان فارس، از جنوب خلیج فارس، از مغرب بندر بوشهر مرکز استان بوشهر، واز سمت مشرق به عوینات محدود می‌گردد.

[ویرایش] پیشینه تاریخی

دیرینگی بافت‌ تاریخی‌ کَنگان به‌ دوره‌ی‌ حکومت‌ اعراب برمی‌ گردد، شهر کَنگون در دوران گذشته پایگاه‌ حکم قبیله بنی خالد النصوریین (قسمت غربی) بوده که در سده نهم هجری از صحرای نجد به (الیعیمیة) در شمال القطیف در عربستان سعودی می‌روند و پس از مدتی به الزباره می‌روند واز آنجا نیز به بر فارس مهاجرت می‌کنند. در ابتداء امر در جایی بنام «کلاتو» مستقر شدند وبعد از مدتی به «کَنگون» نقل مکان کردند. در این هجرت دو گروه بنامهای «آل بوسفر» و «آل مره» به همراه داشتند. بعد از استقرار در «کنگان» شروع به ساختن خانه وآشیانه نمودند، خانه‌هایی قدیمی وجود دارد که از سنگ و کاهگل وگچ ساخته شده‌است.

[ویرایش] جمعیت

آمار دقیقی از جمعیت شهر کنگان در حال حاظر در دست نیست، ولی آنچه مسلم است سکان پیشین کنگان از نژاد عرب بوده‌اند، ولی به مرور ایام اقوام دیگری نیز از سایر نقاط ایران به کنگان آمده‌اند از مناطق دشتستان، تنگسیر، آبادان ،اسیر و دزفول نیز آمده‌اند.

[ویرایش] منابع

  • کتاب: «تاریخ لنجه» نوشته: حسین بن علی الوحیدی الخنجی.(به عربی).
  • کتاب: «صهوة الفارس فی تاریخ عرب فارس» نوشته: عبدالرزاق محمد صدیق.(به عربی).
  • کتاب: «عرب فارس» نوشته: محمد دخیل العصیمی.(به عربی)، ترجمه متن از: محمد محمدیان کوخِردی.
  • اطلس گیتاشناسی استان‌های ایران، تهران: ۱۳۸۳خ.