سنگ نازبن
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
در پیرامون دهستان کوخرد در بخش کوخرد شهرستان بستک در غرب استان هرمزگان در جنوب ایران تخته سنگهای شگرفی وجود دارد که از زمین بیرون زده اند.
فهرست مندرجات |
[ویرایش] سنگ نازبُن
یکی از آن سنگها به نام سنگ نازبُن که شکلی عجیب و دیدنی دارد در جایی به نام تال مد اودلی (سنگ محمدعبدلی؟) قرار دارد. سنگ نازبن (نامهای دیگر: تال نازبُن، تال برد نازبُن) در پشت کوه پل تیر (کوه خآب) از طرف جنوب ته دره قرار دارد.
[ویرایش] تال
تال به گویش بومی مردم کوخرد به معنی سنگ بزرگ است. روایت است که در زمان قدیم این سنگ در قله کوه خآب قرار داشته است ولی در اثر عوامل زمین مانند تندر و باران و یا زمینلرزه این سنگ از قله کوه کنده شده و به پائین افتاده و در بغل درهای به نام شمهسارا از سوی شمال و زیر کوه بلتیر فروافتاده است. این سنگ پس از اینکه از قله کوه به پائین میافتد از میانه به دو نیم میشود، نیم اصلی سنگ روی پا ایستاده است و به خانهای میماند، و صحراگردها در سایه آن حشم میاندازند و در سایه آن سکونت میگیرند، اما بخش دوم آن روی زمین خوابیده و به عنوان خوابگاه یا "سجم" استفاده میشود.
[ویرایش] سجم
سجم در گویش لارستانی بویژه کوخردی به جایی اطلاق میشود که در شبهای تابستانی و در هوای آزاد به روی آن میخوابند، همچنین صحراگردها در شبهای تابستانی به روی این بخش از سنگ که روی زمین افتاده است میخوابند و مینشینند تا از گزند مار و حیوانات کوهستانی در امان باشند.
[ویرایش] گیاهان
در موسم باران گیاهان زیبایی در پیرامون این سنگ میروید و جای با صفائی است. چند سال پیش کوخردیها یک راه شنی ماشینرو به این محل ساختهاند که خودرو جیپ میتواند به آنجا برود. مردم برای گشتوگذار (در گویش بومی: طبخ) در روزهای نوروز و بهار به آنجا میروند.
[ویرایش] منبع
- محمدیان، کوخری، محمد ، “ «به یاد کوخرد» “، ج2. چاپ اول، دبی: سال انتشار ۲۰۰۳ میلادی.
- نگاره از: محمد محمديان.