اشاره‌گر

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

در ادبیات رایانه، اشاره‌گر (Pointer) ،به متغیری اطلاق می‌شود که محتوای آن، آدرس خانه‌ای از حافظه است. در عمل، اشاره‌گر متغیری است که به متغیر دیگری اشاره می‌کند.

اشاره‌گرها، از پرکاربردترین نوع متغیرها در زبان‌های برنامه‌سازی محسوب می‌شوند. این امر به این علت است که اشاره‌گرها ،گاهی اوقات تنها راه بیان محاسبه‌ای مشخص هستند و بخشی دیگر به این علت است که معمولاً باعث فشردگی و کارائی بیشتر قطعه برنامه‌ها نسبت به ایجاد آنها با روش‌های دیگر می‌شود.