سلطنت

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.


سلطنت یا پادشاهی شکلی است از نظام حکومت که در آن رئیس کشور عنوان پادشاه یا ملکه (یا معادل‌های آن، مثلاً قیصر، تزار، خاقان، شاهنشاه) دارد. این عنوان معنای خاص نمادی دارد. ارسطو سلطنت را "فرمانروایی یک نفره" تعربف می‌‌کند و دژسالاری (تیرانی) را صورت فاسد آن می‌‌شمرد. پادشاهی اگر مشروع باشد، پادشاه با توجه به معنای خاص دینی و نمادی مقامش، منزلت "پدر" ملت را می‌‌یابد. در معنای جدید کلمه، چنین فرمانروایی بی مهار را سلطنت مطلقه می‌‌گویند، در برابر سلطنت مشروطه. نوع اخیر به معنای حکومتی است که در آن رئیس کشور پادشاه است، اما پادشاهی که در عین داشتن نقش‌های مهم رسمی و تشریفاتی، تنها در موارد محدود و معین نقشی در حکومت دارد؛ مثلا، در گزینش نخست وزیر. معمولاً جانشینی ارثی را صفت ویژهٔ نظام پادشاهی می‌‌دانند، اما پادشاه ممکن است انتخابی باشد یا روا باشد که شاه جانشین خود را آزادانه تعیین کند یا با فال زنی یا قرعه شاه را انتخاب کنند.

[ویرایش] منبع

کل مطلب برگرفته از کتاب دانشنامه سیاسی (فرهنگ واصطلاحات و مکتب‌های سیاسی) نوشته داریوش آشوری توسط انتشارات مروارید، تهران، خیابان انقلاب، صندوق پستی ۱۶۵۴-۱۳۱۴۵.