پزشکی سنتی چینی
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
پزشکی سنتی چینی (به چینی: 中医学، به پینیین : Zhōngyī xué)، مجموعهای از روشهای درمانی است که در طول هزاران سال در چین بوجود آمده است. پزشکی سنتی چینی، روشهای پزشکی سنتی ژاپن و کره را نیز در بر دارد.
دیدگاه این روش مبتنی بر این مساله است که فرآیندهای بدن انسان به هم وابسته هستند و دائماً با محیط اطراف تعامل دارند. بنابراین این روش درمانی، برای پیشگیری، مبارزه و درمان بیماریها به دنبال ناهماهنگی در بدن و محیط اطراف آن میگردد.
همچنین این روش بر چند چارچوب فلسفی چون نظریه ژنگفو و نظریهٔ یینینگ (پنج عنصر بنیادی) بناشدهاست. این روش همیشه در یک ساختار علمی فعالیت نمیکند ولی بعضی از فعالان این روشها تلاشهایی نمودهاند که آنها را در ساختاری از دانش پزشکی شهودی جای دهند.
[ویرایش] منبع
Wikipedia contributors, "Traditional Chinese medicine," Wikipedia, The Free Encyclopedia, (بازیابی ۲۰ ژوئیه ۲۰۰۶).