سیستم عامل شبکه
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
سیستم عامل شبکه (Network Operating System) سیستم عاملی است که ویژه پشتبانی از شبکه طراحی میشود. سیستم عاملهای مبتنی بر سرویس دهنده (Server) علاوه بر کارهای نظارتی ،امنیتی و مدیریتی پشتیبانی از کار در شبکه را نیز همزمان برای چندین کاربر فراهم میکنند. سیستم عاملی که از وجود شبکه آگاه باشد (Network-Aware) میتواند امکان دستیابی به منابع شبکه را برای کاربران فراهم سازد. بر خلاف سیستم عاملهای تک کاربره این سیستم عاملها باید درخواستهای دریافتی از ایستگاههای کاری مختلف را پاسخ گویند و جزییاتی چون دستیابی و ارتباطات شبکه، تخصیص و به اشتراک گذاشتن منابع، محافظت دادهها و کنترل خطاها را نیز مدیریت کنند. سر نام آن NOS است. Network OS نیز نامیده میشود.