ویکی‌پدیا:رای‌گیری برای حذف/سنگ نازبن

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

[ویرایش] سنگ نازبن

فکر نمی‌کنم مقاله‌ای در توصیف چند سنگ بزرگ(نه خیلی بزرگ) در اطراف روستایی، مناسب دانشنامه باشد. میلیون‌ها از این سنگ‌ها در همه جا وجود دارد، این مقاله ارزش جغرافیایی هم ندارد.وحید ۱۷:۴۴, ۲۴ اکتبر ۲۰۰۶ (UTC)

موافق
  1. --مسعود رستمی ۱۸:۳۹, ۲۴ اکتبر ۲۰۰۶ (UTC)
  2. ایرناواش ۱۲:۲۹, ۲۹ اکتبر ۲۰۰۶ (UTC)
مخالف
  1. --ماني ۱۷:۵۱, ۲۴ اکتبر ۲۰۰۶ (UTC)
  2. -- محمديان ۱۱:۱۰, ۲۵اکتبر ۲۰۰۶ (UTC)
  3. -- عزيزی ۲۱:۲۹, ۲۸ اکتبر ۲۰۰۶ (UTC)
  4. مازیار پری‌زاده ۰۹:۱۱, ۲۹ اکتبر ۲۰۰۶ (UTC)
  5. --سولوژن ۰۷:۲۶, ۱ نوامبر ۲۰۰۶ (UTC)
  6. آریوبرزن
نظر

به نظرم چونکه این تخته‌سنگ شکل عجیب و جالبی دارد و از عوارض طبیعی دیدنی است بد نیست مردم ما با آن آشنا بشوند. جالب خواهد بود اگر مجموعه‌ای از توضیحات درباره عوارض طبیعی جالب و منحصر بفرد ایران در این دانشنامه داشته باشیم. --ماني ۱۷:۵۱, ۲۴ اکتبر ۲۰۰۶ (UTC)

شما تا حالا سنگی که شکل منظم مثلا مکعب مستطیل داشته باشد مگر دیده‌اید که همچنین حرفی می‌زنید؟ --مسعود رستمی ۱۸:۴۰, ۲۴ اکتبر ۲۰۰۶ (UTC)


تخته‌ سنگ نازبن سنگی ایست بسیار بزرگ وعجیب وجالب ودر عین حال تاریخی. اهمیت این سنگ از آنجاست که در مسیر راه قافله‌های مالرو تجارتی « راه شمه سارا » قرار دارد ، در دوران گذشته کاروانسالان با تجربه با صدها قافله‌های بزرگ که از این راه مشهور عبور می‌نمودند و کالاهای مختلف نقل می‌نمودند، این کاروانسالان هزارها بار در پیرامون این سنگ بزرگ (بار می‌انداختند) واطراق می‌نموده‌اند . کاروانها از بنادر حاشیه خلیج فارس حرکت می‌کردند وپس از عبور از راه‌های پر پیچ وخم کوه جنوب کوه زیر وعبور از مناطق دُلگِردُه ، بون کوه چهار برکه ، شاخ گاو ، رخ بَندُو و « راه شمه سارا » سر انجام به (سنگ نازبن) می‌رسیدن ودر آنجا لنگر می‌انداختند. وبعد از مدتی استراحت که گاه وقتی حتا دو روز هم به طول می‌انجامیده‌است، دوباره به مسیر خود ادامه می‌دادند. در پیرامون این سنگ بزرگ چند آب انبار و کاروانسرا نیز وجود دارد. ((نام‌های ذکر شده: دُلگِردُه ، بون کوه چهار برکه ، شاخ گاو ، رخ بَندُو و « راه شمه سارا » سنگ نازبن نام‌های بسیار مشهور ومعروف هستند در منطقه)).

کاروانسالان ودرسایه سنگ نازبن می‌نشسته‌اند و در قسمت دوم از این سنگ بزرگ که در روی زمین خوابیده، در شبهای تابستان بر روی آن می‌خوابیدند. این سنگ بزرگ در منطقهٔ جغرافیایی گسترده‌ای قرار دارد و سنگ بسیار مشهوری است نه فقط در کوخرد بلکه در منطقه وحتی در لنگه و مغویه وچارک، کسانی که هنوز از آن دوران باقی مانده‌اند با این سنگ سنگ نازبن وبا این منطقهٔ جغرافیایی آشنائی کامل دارند. محوطهٔ جغرافیایی سنگ نازبن یکی از ایستگاهای مهم در مسیر کاروانهای بازرگانی آن دوران بوده‌است که کاروانسالان کالاهای بازرگانی از بنادر بندر لنگه ، مغویه و چارک و کنگ از این راه نقل می‌نموده‌اند. ویکی از توقف گاهای اصلی در مسیر راه کاروانیان بوده‌است مانند توقف گاهای: بون کوه چهار برکه و رَخ بَندُو ، و شمه سارا و سنگ نازبن و بالاخره رسیدن به کوخرد و کاروانسرای مشهور آن که تا امروز شهرت فراوانی در منطقهٔ لارستان دار. در زمان قدیم که به‌وسیله شتر بارکشی می‌کردند از این راه بار وکالاهای تجارتی از «بون کوه چهار برکه» به کوخرد می‌آوردند که بعد هم از کوخرد به مناطق دیگر منتقل می‌کردند. این کالاها به‌وسیله قافله‌های بزرگی از قاطر و الاغ و اسب که در کوخرد مستقر بودند حمل ونقل می‌شد، چون کوخرد در مسیر کاروان‌های بازرگانی قرار داشته بود به اضافه کاروانان کوخردی، کاروانهای متعددی همیشه در کوخرد حضور داشتند و در کاروانسرای بزرگ و تاریخی کوخرد اقامت دائمی داشتند وکاروانسالان بعد از ورود این کالاها از «راه شمه سارا» به کوخرد به وسیله قافله‌های بزرگی به مناطق دیگر حمل ونقل می‌کردند،کاروانها به صورت دست جمعی از کوخرد حرکت نموده به لار ، خنج ، جهرم ، شیراز و از سوی دیگر نیز به بندر عباس و حتی به یزد نیز رسیده بودند. وبالآخره سنگ نازبن نقش اساسی در مسیر این راه تاریخی داشته‌است. داستان این راه بازرگانی این قدر مشهور بوده که حتی در کتاب تاریخ کامبردج که به زبان انگلیسی نوشته شده هم آمده‌است، در کتاب مذکور چنین آمده‌است:(( کوخرد در کتاب کامبریدج داستان این کاروانها و کاروانسالان آن دوران وچریکهایی که به سرپرستی «جلودار مهران» همراه این قافله‌ها بودند و از نا امنی راه از قافله‌ها حمایت و حفاظت می‌کردند مشهور است در منطقه، ویکی از حکایات تاریخی مردان دلیر وشجاع دوران قدیم و تاریخ برجسته کوخرد ودوران پر افتخار مردم زحمتکش کوخرد سیبه که سینه به سینه نقل شده‌است به یادگار مانده‌است. این تاریخ باشکوه در یکی از قدیمی ترین کتاب‌های تاریخ جهان ثبت شده‌است، در کتاب «کامبریدج» که یکی از کتابهای تاریخ قدیم است و به زبان انگلیسی نوشته شده‌است از کوخرد وکاروانهای بازرگانی آن دوران نام برده‌است دقیقاً در این کتاب قدیم وتاریخی چنین نوشته شده‌است «یک راه دیگر هم به شمال می‌رفت یعنی از بندر کنگ شروع می‌شد و از راه (شمه سارا) به کوخرد وبستک و نمیری به جاده اصلی لار می‌پیوست)).

لذا من ماندن این تخته سنگ تاریخی ، بر نبودنش ترجیح می‌دهم. ومخالف خذف آن هستم. اما با اصلاح ویا گسترش آن موافقم. تمام کابران ومدیران محترم وگرامی پاینده باشید.

با احترامات -- محمديان ۱۱:۱۰, ۲۵اکتبر ۲۰۰۶ (UTC)

شکل عجیب و غریب یک تخته سنگ آنرا دانشنامه ای نمی کند! از طرفی این مطالب دست اول بوده و باید سریع تر از اینها حذف می شدند! ایرناواش ۱۲:۲۹, ۲۹ اکتبر ۲۰۰۶ (UTC)

در ادامه! نام نویسنده مقاله مثل بقیه نوشته هایشان در پای مقاله قرار داده شده است، آنهم دو مرتبه! تصاویر (آنهم مانند مابقی و نه به تصادف) شامل عنوان و نام نویسنده در متن عکس هستند! ... گذشته از همه این بحث های جزیی، در این دانشنامه با حجم و پوشش فعلی، یک مقاله هم برای کوخرد زیاد است. محتوای ویکیپدیای فارسی متفاوت با نگرانی های موجود از انحراف در نسخه انگلیسی، به سمت کوخرد متمایل شده است! هر جستجویی که بکنید اگر نام یک حیوان و گیاه و ... غیره باشد حتما مقاله ای در باره کوخرد پیدا می کنید و اگر نام انسان باشد مقاله ای درباره حزب کمونیست کارگری! ایرناواش ۱۲:۴۱, ۲۹ اکتبر ۲۰۰۶ (UTC)

این‌که نام نویسنده در همه جای متن آمده، البته که خوب نیست. اما این‌که بیاییم برای جلوگیری از تمایل ویکی‌پدیا به فلان روستا یا بهمان حزب، جلوی نوشته‌های جدید درباره‌ی آن را بگیریم به نظرم صحیح نیست. در واقع تنبلی‌ی عمومی را نمی‌توان با خفه‌کردن معدود گروه‌های فعال (ولی شاید از نظر ما بی‌اهمیت) جبران کرد. اگر نوشته‌ای ارزش دانش‌نامه را داشته باشد، دیگر نباید نگران باشیم که کی نوشته شده است و وضعیت بقیه‌ی دانش‌نامه در چه حال است. و به نظرم این چیزهای جزیی و کوچک هم ارزش قرارگرفتن در یک دانش‌نامه را دارند.--سولوژن ۰۷:۲۶, ۱ نوامبر ۲۰۰۶ (UTC)