الغبیگ
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
اُلُغبیگ (۱۳۹۳ تا ۱۴۴۹ میلادی) از پادشاهان تیموری ایران بود. او پادشاهی ستارهشناس و ریاضی دان و پسر شاهرخ و نواده تیمور لنگ بود.
الغبیگ در سلطانیه در شمال غربی ایران بدنیا آمد. مادرش گوهرشاد از شاهزادگان ایرانی بود. وی در سمرقند رصد خانه عظیم و مجهزی برپا کرد و همراه با دانشمندان بزرگ آن زمان مانند کاشانی مشغول رصد و تحقیقات علمی شد و با همکاری آنها زیج سلطانی را که شامل دقیقترین جداول ستارهشناختی و مثلثاتی آن عصر بود پدید آورد. مدرسهای نیز برای آموزش علوم و فنون تاسیس کرد و بهترین استادان را در آن جا به کار تدریس گمارد. یادداشت ها و نامههایی که کاشانی برای پدرش در کاشان میفرستاد از سطح بالای فهم و دانش الغ بیگ حکایت میکند.
الغبیگ سرانجام در پی یک شورش به طرز فجیعی به دست پسرش به قتل رسید.
[ویرایش] منبع
فرهنگ ریاضیات پایه /غلام رضا مختاری اسکی -تهران،انتشارات فرهنگان، ۱۳۸۴.