قلیان
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
قلیان وسیله ایست که با آن توتون را روی زغال داغ کرده و مانند سیگار می کشند . طبق بررسی ها به عمل آمده خطر قلیان از سیگار بیشتر است . چون دودی که وارد ریه ها میشود دودی است که مرطوب میباشد و برای بدن مضر است. قلیان در دوران گذشته بیشتر مورد استفاده بود و امروزه بعنوان نوعی تفریح مانند مشروب و سیگار بین جوانان ایرانی است . در ایران استفاده از قلیان برای افراد زیر ۲۵ سال و همچنین همه خانم ها ممنوع است. [نیاز به ذکر منبع]
[ویرایش] اجزاء
- ۱. آتشدان قليان: محل قرارگیری تنباکو و آتش.
- ۲. سينی قليان: برای جلوگيری از ريختن خاکستر و زغال بر روی زمين.
- ۳. ميانه قليان: که میتواند از جنس چوب يا فلز باشد. قليانهای عربی معمولا فلزی هستند و نی وسط آنها جدا نمی شود.
- ۴. کوزه قليان: آبی که دود قليان را تصفيه مي کند در کوزه قليان است و به صورت های شيشه ای يا گلی يا چرمی ( برای استفاده روی اسب در قديم) موجود است.
- ۵. شلنگ يا نیپیچ: شلنگ يا نی برای پُک زدن قليان استفاده می شود.
[ویرایش] منابع
- بخش اجزاء: وبنوشت پاتوق