فرانک میانی
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
فرانکِ میانی سرزمینی را گویند که امپراتور لوتار یکم پس از تکه تکه ساختن سرزمین کارولنژیها فرمانروایی آن را به دست آورد.این سرزمین را رشتهکوهها از دو بخش فرانک باختری و فرانک خاوری جدا میساختند.این سرزمین پادشاهی ایتالیا،بورگوندی،پرووانس و بخش باختری اوسترازیا را در بر میگرفت.این سرزمین پس از پیمان سال ۴۸۳ ترسایی میان جانشینان کارولنژیها پدید آمده بود و مردمانی با تیرههای ناهمگون در آن میزیستند:لومباردها،گالورومیان،ایتالیاییان و فرانکها.پس از مرگ لوتار این سرزمین به سه بخش شد،لوتارنژی،پرووانس و ایتالیا.