عطاملک جوینی
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
علاءالدین ابوالمنظر عطاملک بن بهاءالدین محمد جوینی (683-581 هـ ق) مورخ و ادیب بزرگ ایرانی و از جمله صاحب دیوانان جوینی است که در قرنهای پنجم، ششم و هفتم هجری قمری همواره متصدی مشاغل بزرگ و دولتی بودند. عطاملک از جوانی وارد کارهای دیوانی شد و به خدمت امیرارغوان آقا حکمران خراسان پیوست و دوبار به همراه وی به مغولستان سفر کرد . در این سفرها با احوال مغولان آشنایی پیدا کرد. در سال 654 هـ ق که هلاکوخان مغول به خراسان آمد عطاملک به وی پیوست و در جنگهای وی با اسماعیلیان الموت و خلیفه عباسی در بغداد همراه او بود. پس از مرگ هلاکوخان و به سعایت مجدالملک یزدی مدتی گرفتار گردید؛ چون آزاد گشت در آران و یا مغان درگذشت . پیکر او را به تبریز برده و در انجا به خاک سپردند. از جمله فعالیت های وی کشیدن نهری از فرات به جنوب غرب نجف و از جمله آثار علمی وی تاریخ جهانگشای جوینی در سه مجلددر شرح ظهور چنگیزخان واحوال و فتوحات وی و تاریخ خوارزمشاهیان و حکام مغول ایران و فتح قلاع اسماعیلیه وشرح جانشیان حسن صباح و دیوان شعر است.