طالبان
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
طالبان گروهی سنی سلفی جهادی بودند که امروزه آنها را سلفی تکفیری می خوانند. طالبانیزم ایدئولوژی گروهی از اسلام گرایان سنی ستیزه جو است. این ایده ابتدادر دهه ۱۹۸۰ در میان حوزهها و مدارس دینی پاکستان که هزاران طلبه از کوچک و بزرگ از آوارگان افغانستان را جلب کرده بود رایج و به ایدئولوژی پیکار با کمونیسم و اتحاد شوروی تبدیل شد کشورهای عربی مخصوصا عربستان و امارات متحده عربی تامین کننده پول و مصر و اردن تامین کننده استاد و پاکستان میزبان و آمریکا تامین کننده سلاح برای این طلبهها بود آنها ضمن درس طلبگی به نوبت عازم جبهه میشدند و به قول خودشان کفار روسی و عوامل آنها را به قتل میرساندند با فروپاشی شوروی این طلبهها خواستار کسب قدرت و برگزاری حکومت امارات اسلامی شدند و به جنگ علیه مجاهدین و متحدان سابق خود پرداختند تا آنها را که لیبرال مینامیدند بزیر آورده و حکومت سلف صالح را عینا مانند دوره عمر و خلفا احیا نمایند تا اینکه ۱۱ سبتامبر سرنوشت طالبان و ایدیولوژی طالبانیسم را به گونه دیگری رقم زد. پدر فکری قالب فکری طالبانیزم و سلفی تکفیری به اندیشه ابن تیمیه برمی گردد.