جغرافیای طبیعی
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
جغرافیای طبیعی عبارت است از مطالعهٔ جغرافیایی از چهرههای طبیعی سیارهٔ زمین. این رشته از جغرافیا به تجزیه و تحلیل و سنجش پراکندگی اشکال زمین، آب و هوا، خاکها، گیاهان، حیوانات، معادن و سایر پدیدههای طبیعی میپردازد.
شاخههای اصلی جغرافیای طبیعی عبارتاند از:
- زمین ریختشناسی
- اقلیمشناسی
- جغرافیای خاک
- اقیانوسشناسی
- بومشناسی