دارایدخت

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

دارایدخت دختر پادشاه تخارستان (شمال افغانستان کنونی) بود که دستی در شعر داشت.

برخی منابع ادبی، دارایدخت را نخستین زن شاعر پارسی گوی می دانند.

دارا پادشاه تخارستان، در سال 654 میلادی، به دنبال حمله اعراب به باختر، سرزمینی که امروزه افغانستان خوانده می شود، به ژاپن (جاپان) پناهنده شد.

دخترش دارایدخت، در ژاپن به دنیا آمد و از او به عنوان نخستین زن پارسیگوی شاعر نامبرده می شود.

نخستین شعری که از یک زن شاعر پارسی گوی برجای مانده، شعری است که دارایدخت در سوگ شوهرش سروده است:

آتش، سوزان نیز

مانسردَهَم

رُباید و پوشاند و نهد در انبان

آیا ایدون نه گویند؟

ابر، آبی دیدار

کی بر رشته کوه، اباختر آویزان است؟

از ستارگان گذرد از ماه گذرد.

قابل یادآوری است که برخی دیگر از منابع ادب فارسی، نخستین زن شعر پارسی گوی را، زنی از ایران زمین می دانند به نام زبیده.

زبیده، همسر هارون الرشید، خلیفه نامدار عباسیان بوده است.

اما در عین حال، نخستین زن پارسی گوی که از او آثار فراوانی برجای مانده است، رابعه بلخی است.

[ویرایش] منابع

  • شعر زنان افغانستان، به کوشش مسعود میرشاهی. چاپ پاریس 1379
  • Ito, Gikyo: "A Zoroastrian prope name from the Man'yosh" in : Orient", Tokyo, 1986, pp 1-&5.
  • کتاب هفت شهر عشق، نوشته مهری شاه حسينی.