حافظه میانجی بافر
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
حافظه بافر حافظهای است که هم به صورت سخت افزاری و هم به صورت نرم افزاری استفاده میشود تا اطلاعات فرستاده شده بین دو واحد بصورت موقت در آن قرار بگیرند.
برای مثال انتفال اطلاعات از پردازشگر مرکزی به چاپگر را در نظر بگیرید. CPU قطعهای است که در مقایسه با چاپگر بسیار سریع پردازش میکند و اگر ما بخواهیم اطلاعاتی را از پردازشگر به چاپگر بدون وجود بافر بفرستیم باید در زمان کاری پردازشگر وقفه (نرم افزاری) بیاندازیم تا پس از انتقال یک کاراکتر به چاپگر کاراکتر دیگری به چاپگر فرستاده شود و این به معنای کند شدن کار پردازشگر و در نهایت کند شدن کل سیستم است.
بنابراین بین پردازشگر مرکزی و چاپگر میتوان بافری (چه به صورت سخت افزاری و چه به صورت نرم افزاری) قرار داد تا پردازشگر اطلاعات را برای بافر فرستاده و چاپگر سر صبر و حوصله آنها را چاپ نماید و پردازشگر هم پس از فرستادن اطلاعات میتواند به کارهای دیگری برسد.
از طرفی حافظه بافر به صورت نرم افزاری هم وجود دارد که برای ذخیره سازی موفت اطلاعات به کار میرود. این حافظه رزرو بخشی از حافظه اصلی است و چون سخت افزاری نیست طول آن میتواند متغیر هم باشد.
برای مثال نرم افزارهای CD Writer از حافظه بافر نرم افزاری استفاده میکنند.
توجه داشته باشید که حافظه بافر برای انتقال اطلاعات بین دو واحد سخت افزاری استفاده میشود و برای انتقال اطلاعات بین واحدهای نرم افزاری از نام بافر استفاده نمیشود.