طراحی مدارهای منطقی
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
علم طراحي سختافزار با مدارات منطقی پايهريزي ميشود كه كوچكترين جز در طراحي ميباشد. اصولاً علم مدار منطقي به لحاظ سادهكردن طراحي سختافزارها شكل گرفته است و بوسيله آن ميتوان پيچيدهترين مدارها را با ابزار و روشهايي كه در اختيار ميگذارد طراحي و سپس پيادهسازي كرد. در مدارهاي منطقي براي سادگي طراحي، از گيتهايي پايهاي (مانند AND, OR, NAND, NOR,XNOR, XOR, ...) استفاده ميشود كه بوسيله اين گيتها يك مدار طراحي ميشود. در واقع آنچه كه امروزه در مدارات واقعي بصورت يكسري آیسی(مدارات مجتمع) ديده ميشود تشكيل شده از گيتهاي پايهاي كه در درون آيسيها گنجانده شده است. بنابراين در واقعيت چيزي بصورت گيت پايهاي AND يا OR پيدا نخواهيد كرد، بلكه با آيسيهايي روبرو خواهيد بود كه اين گيتها بصورت مجتمع درون آن گنجانده شده است.