لمباردها
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
لمباردها، (لانگوباردها)، (Langobarden)
لانگوباردها که بهمعنی (ریش بلندها) است، از اقوام ژرمن هستند که هنگام ظهور مسیح در بخش سفلای رود البه سکونت داشتند. پس از مهاجرتها و جنگهای متوالی سرانجام در قرن پنجم میلادی در شمال رود دانوب بهبازسازی و تشکیلات نوین قومی دست یافتند. در سال (۵۴۶) بهبخش غربی مجارستان مهاجرت نموده و در سال (۵۶۸) به ایتالیای بیزانس حمله نموده و بخش عظیمی از این سرزمین را بهتصرف درآوردند که بعدأ به نام لمباردی معروف شد. لمباردها شهر پاویا را پایتخت قرار داده و سلطه خود را در شمال و بخشهایی از مرکز و جنوب ایتالیا گسترش دادند. گروهی از لمباردها تحت تأثیر مذهب اسلام و گرایش به آن، دین کاتولیک را ترک گفته و بهاسلام روی آوردند. بدینوسیله پایههای دین اسلام در اواسط قرن هفتم میلادی در ایتالیا پیریزی شد.
[ویرایش] منبع
- Bibliographisches Institut & A. F. Brockhaus AG ۲۰۰۵