براهین اثبات عدم وجود خدا
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
براهین اثبات عدم وجود خدا استدلال هایی هستند که بی خدایان برای اثبات بی خدایی اقامه میکنند.
براهین اثبات عدم وجود خدا را به دو دسته میتوان تقسیم کرد:
- براهین منطقی براهینی: سعی در رد وجود خدا از لحاظ متافیزیکی دارند، یعنی نشان میخواهند نشان دهند که وجود خدا منطقاً محال است. چنین برهانهایی معمولاً از اصل تناقض سود می جویند. همچنین سایر براهینی که مبتنی بر مشاهده نیستند را میتوان در رده براهین منطقی به شمار آورد.
از مهمترین براهین منطقی اثبات عدم وجود خدا می توان از براهین زیر نام برد.
برهان ناسازگاری صفات الهی این دسته از براهین تلاش میکنند که نشان دهند میان صفاتی که برای خدا در نظر گرفته میشود مانند علیم بودن، قدیر بودن و ماوراء طبیعی بودن تناقضات و ناسازگاری هایی وجود دارد و بر اساس اصل تناقض موجودی که در ذاتش تناقض داشته باشد نمی تواند وجود داشته باشد و ممتنع الوجود است. همچنین در این دسته از براهین گاهی تنها در مورد یک ویژگی خدا بحث میشود و سعی میشود نشان داده شود که موجودی با چنین ویژگی قابل تصور نیست.
ایراد بر امکان قرار گرفتن خدا در یک رابطه عِلی این براهین سعی میکند نشان دهند که خدا به دلیل ویژگی هایی که دارد نمیتواند در یک رابطه علی بهعنوان علت قرار گیرد.
- براهین شهودی اثبات عدم وجود خدا براهینی هستند که درستی آنها مبتنی بر شهود یعنی مشاهده است. این براهین از قطعیتی کمتر نسبت به براهین منطقی برخوردار هستند. در این دسته از براهین اثبات عدم وجود خدا میتوان از برهانهای زیر نام برد.
برهان شر تلاش میکند نشان دهد که میان وجود شر و وجود خدا رابطه تناقض برقرار است و از آنجا که شر وجود دارد خدا نمی تواند وجود داشته باشد.
برهان پنهانی الهی تلاش میکند نشان دهد که میان پنهان بودن خدا و وجود او تناقض وجود دارد و از آنجا که خدا پنهان است نمیتواند وجود داشته باشد.
برهان کیهانشناسی تلاش میکنند نشان دهند که خدا را نمی توان بهعنوان خالق کائنات تصور کرد.
برهان اخلاقی وجود خدا با برخی از اصول اخلاقی در تناقض می داند. در اين باره بي خدايان مي گويند اگر خدا بخشنده و مهربان است چرا بنده هايی دارد كه از گرسنگي و بي چيزي در فقر و نيستي بسر مي برند.
همچنین مقاله مقابل این نظرگاه را ببینید: