نسق
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
نسق زراعی یک زارع عبارت است از مقدار اراضی تحت تصرف و کشت وی در زمان اجرای قانون اصلاحات ارضی در ایران، که نسبت به کشت و آبادانی آن اقدام نموده باشد. تعریف نسق بر اساس واژه نامه لایحه قانونی اصلاح لایحه قانونی واگذاری و احیاء اراضی در حکومت جمهوری اسلامی ایران مصوب 26 فروردین 1359 عبارت است از عملکرد عمرانی کسی که به آبادی زمین اقدام کرده است. در زمان اجرای قانون اصلاحات ارضی ایران، افرادی که مالکیت اراضی زارعی را به صورت ثبتی در اختیار داشتند مالک خوانده میشدند. افرادی که به صورت مشروط روی اراضی مالکان کار میکرند و بخشی از محصول یا در آمد ناشی از فروش محصول را در اختیار مالک قرار میدادند زارع خوانده میشدند.
مساحت اراضی تحت تصرف و کشت زارعان متفاوت بود. به همین دلیل در زمان اجرای قانون اصلاحات ارضی، مقدار دقیق اراضی زارعان آماربرداری شد. مساحت سندهای صادر شده برای زارعان بر اساس نسق آنان در فرمهای آماری تعیین میشد.