شاه سلطان حسین
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
آخرین پادشاه از خاندان صفوی بود که توانست مدتی رسما بر کل کشور حکومت نماید , سلطنت وی با شورش افغانها و اشغال اصفهان به دست آنها پایان یافت.وی مردی بسیار هوسران و ضعیف النفس بود. در دوره حکومت وی آخرین بازمانده های نظم حکومتی و ساختار اداری که با تلاشهای شاه اسماعیل ، شاه طهماسب و شاه عباس کبیر ایجاد شده بود از میان رفت . وی عملا هیچ قدرتی در اداره امور نداشت و حتی علاقه ای هم به دانستن اتفاقاتی که در اطرافش می افتاد نشان نمی داد.کشور در هرج و مرج نابسامانی فرو رفت و هر نوع فسق و فجوری بدون هیچ ممانعتی حتی در پایتخت رخ می داد.شرح برخی هوسرانی ها و نابسامانی های دوره حکومت وی را می توانید در کتاب رستم التواریخ که اوایل حکومت فتحعلی شاه قاجار نوشته شده است مطالعه نمایید.