طنز

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

طَنز، هنری است که عدم تناسبات در عرصه‌های مختلف اجتماعی را که در ظاهر متناسب به‌ نظر می‌رسند، نشان می‌دهد و این خود مایه خنده می‌شود. هنر طنزپرداز، کشف و بیان هنرمندانه و زیبایی‌شناختی عدم تناسب در این "متناسبات" است.


فهرست مندرجات

[ویرایش] طنز و لطیفه‌های مکتوب

طنز یعنی بیان هنرمندانه و نقادانهٔ کژی‌ها و نادرستی‌ها به قصد اصلاح و نه تخریب. طنز فاخرترین گونهٔ شوخ‌طبعی‌ست، که گونه‌های دیگرش هزل و هجو و فکاهه‌اند. لطیفه‌ها عمدتاً از نوع فکاهه‌اند؛ اما آن‌جا که رنگ و بوی تمسخر قومی یا شخصی خاص می‌گیرند، به هجو متمایل می‌شوند.

[ویرایش] جوک و لطیفه (طنز شفاهی )

این حقیقت که طنز در میان عامه است، ادعای گزافی نیست. طنزی که در ادبیات عامه ماندگار شود، قطعا قدرت بالایی دارد. طنزهای شفاهی بخش مهمی از ادبیات عامه‌اند.

[ویرایش] جوک های سیاسی

وقتی انتقاد در حوزهٔ رسمی از سیاست ممکن نیست، جوک‌های سیاسی به‌سرعت و قوت باورنکردنی در میان مردم رایج می‌شود. عمدهٔ جوک‌های سیاسی، رنگ و بوی انتقاد از حکومت وقت را دارند.

[ویرایش] جوک های جنسی

سکس در زندگی مردم جاری‌ست، حتی اگر در جوامعی چون ایران در حوزهٔ عمومی زندگی نباشد. جوک‌های جنسی، نمایانگر تمایلات فروخورده و خستگی از خطوط قرمز رسمی‌اند و بخش مهمی از جوک‌های شفاهی.

[ویرایش] جوک های قومیتی

وقتی جوک‌ها به طرف تمسخر یک قومیت و خصلت‌های یگانهٔ آن‌ها می‌رود، جوک‌ها به هجو متمایل می‌شود. در ایران، جوک‌های قومیتی اصلی‌ترین بخش جوک‌هایند و شخصیت محوری این جوک‌ها نمایندهٔ آشنا برای بیان ویژگی‌های معروف هر قوم است.

[ویرایش] جستارهای وابسته

این نوشتار ناقص است. با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید.