میرزا جعفر خامنهای
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
صمد سرداری نیا در شماره 3 – 86 پاییز 71 وارلیق در شرح حال میرزا جعفر خامنهای از قول یحیی آرین پور مینویسد: «از شکل معمول اشعار فارسی عدول کرد و قطعههای بی امضاء با قافیه بندی جدید و بی سابقه ومضمونهای نسبتاً تازه انتشار داد.»
سرداری نیا میافزاید: وی هنگامی که این ابیات را با قافیه بندی جدید و بی سابقه میسرود. در سراسر ایران عنوان «شعر نو» به گوش کسی نخورده بود.
ادوارد براون در تألیف خود «تاریخ مطبوعات و ادبیات ایران نو» یکی از اشعار زنده یاد خامنهای را نقل کرده است که چنین است:
هر روز به یک منظر خونین به در آیی
هر دم متجلی تو به یک جلوه جانسوز
از سوز غمت مرغ دلم هر شب و هر روز
با نغمه تو تازه کند نوحه سرایی
ای طلعت افسرده و ای صورت مجروح
آماج سیوف ستم، آهای وطن زار
هر سو نگرم خیمه زده لشکر اندوه
محصور عدو، یا خود اگر راست بگویم
ای شیر، زبون کرده تو را روبه ترسو
شمشیر جفا آخته روی تو زهر سو
تا چند بخوابی؟ بگشا چشم خود از هم
برخیز یکی صولت شیرانه نشان ده
یا جان بستان یا که در این معرکه جان ده