صحیفه سجادیه
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
صحیفه سجادیه مجموعهای از امام چهارم شیعیان علی پسر حسین معروف به سجاد است که در قالب مجموعه ادعیه و مناجات از وی باقی ماندهاست. این کتاب در فقه شیعه از اعتبار زیادی برخوردار است چنانکه به زبور محمد شهرت دارد.
به اعتقاد شیعیان، امام چهارم به علت خفقان شدیدی که وجود داشت مجبور به بیان مسائل اعتقادی، سیاسی و اعتراض به مسائل اجتماعی در قالب دعا بودهاست. البته این ادعیه جنبه آموزشی مسائل اعتقادی شیعه را نیز در بر دارد.