خبازی نیشابوری

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

خَبّازیِ نیشابوری (درگذشته ۳۴۲ ق.) از شاعران ایرانی روزگار سامانیان و از معاصران کسایی، دقیقی، شهید بلخی و ابوالمؤید بلخی بوده است. از اشعار او اثر کمی به جا مانده است.

در عروضی سمرقندی و عوفی و هدایت از او یاد شده.

نمونه چامه‌ها:

می‌بینی آن‌دو زلف که یادش همی برد       گویی که عاشق است که هیچش قرار نیست
یا نی که دست حاجب سالار لشکر است       از دور می‌نماید که امروز بار نیست

[ویرایش] منابع

بر پایه داده‌هایی در آفتاب