غلامرضا رضایی
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
[ویرایش] زندگی نامه
غلامرضا رضایی در سال ۱۳۶۲ وارد دانشکده کامپیوتر دانشگاه صنعتی شریف شد. وی بعد از حدود یک ترم به دلیل احساس نیاز برای حضور در جنگ ایران و عراق به جبهههای حق علیه باطل شتافت. او در سال ۶۷ و بعد از پایان جنگ در حالی که جانباز شده بود به دانشگاه بازگشت و بعد از تحصیل در مقطع کارشناسی به ادامهٔ تحصیل در مقطع کارشناسی ارشد پرداخت. وی در همین حال اقدام به تدرسی در درس محاسبات عددی نمود و به دلیل تدریس خوبی که داشت بعد از پایان تحصیلاتش در این داشنگاه به عنوان استاد به فعالیت پرداخت. وی معتقد بود که بعد از جنگ وظیفهٔ اصلی دانشجویان سعی برای رشد علمی کشور است. بر همین اساس دانشجویان زیادی در کنار او به کارهای پژوهشی مشغول بودند و در نهایت پژوهشکدهٔ شهید رضایی به نام او تاسیس شد. یکی از اعتقادات او به عنوان یک بسیجی تلاش برای ارتقای کشور در ضمینهٔ علمی و پژوهش برای رشد علم و صنعت بود و نظریات او در این ضمینه باعث شد تا دانشجویان به کارهای پژوهشی پرداخته و در نهایت پژوهشکدهٔ شهید رضایی به نام او به پژوهش در ضمینههای مختلف علمی بپردازد. رفتار او با تمامی دانشجویان و استادان بسیار مطلوب بود به طوری که اساتید مختلف در بارهٔ او اظهار نظرات بسیار مثبتی داشته اند. در تابستان ۸۱ به دلیل شدت بیماری شیمیایی ناشی از بمبارات شیمیایی ارتش عراق در جنگ به آلمان اعزام شد تا مورد درمان قرار گیرد. اما متاسفانه درمان ها موفقیت آمیز نبود و وی به آرزوی خود یعنی شهادت نایل آمد. به دلیل فعالیت های فوق درسی او و فداکاری های بسیار او برای دانشجویان در دانشگاه ساختمانی به نام او نامگذاری شده و محل فعالیت های گروههای فوق برنامه دانشجویی در دانشگاه صنعتی شریف می باشد.