دیوان (هرمزگان)
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
دیوان روستای کوچکی از توابع بخش مرکزی شهرستان بندر لنگه در استان هرمزگان واقع در جنوب ایران. این روستا در چهار کیلومتری کرانه دریا واقع شدهاست.
فهرست مندرجات |
[ویرایش] محدود دیوان
محدوده: از شمال روستای جنگل، از جنوب خلیج فارس، از مغرب گافرخان، و از مشرق به بستانه منتهی میشود.
[ویرایش] جمعیت
جمعیت آن در حدود ۶۰۰ نفر میباشد که از اهل سنت واز شاخه شافعی هستند یعنی از پیروان امام محمد ادریس شافعی میباشند و به زبان فارسی تکلم میکنند. دارای مسجد، دبستان، و آب انبار (برکه) میباشد.
[ویرایش] پیشهٔ
شغل اهالی صید، ماهی گیری و کشاورزی است. حدود ۵۰۰ اصله نخل دیم و ۶۰ من زمین زیر کشت دیم دارد و در زمینهای آن جو و گندم کشت میشود.
[ویرایش] منابع
- الوحیدی الخنجی، حسین بن علی بن احمد، «تاریخ لنجه» ، چاپ دوم، دبی: دار الأمة للنشر والتوزیع، ۱۹۸۸ میلادی به (عربى).
|
![]() |
---|---|
ارمک | آل غلومی | بارچاه | باورد | برکه سفلین | بستانه | بندر معلم | جَشه | چاه عبدالرحمان | چاه مسلم | چمبه | حَسینه | حشم هود | حمیران | دژگان | دوآب | دیوان | روستای جنگل | سایهخوش | سورو | سیه تک | شناس | کنخ | کندران | گارستانه | گافرغان | گزیر | مالا | مغویه | ملو | مهتابی | مهران | مهرکان |