ابن خلدون
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
ابن خلدون (۸۰۸-۷۳۲ قمری) سیاستمدار، جامعهشناس، انسانشناس، تاریخنگار، فقیه و فیلسوف مسلمان در تونس به دنیا آمد. عبدالرحمن آموزشهای آغازین را را نزد پدرش فراگرفت و سپس نزد علمای تونسی قرآن و تفسیر، فقه، حدیث، علم رجال، تاریخ، فن شعر، فلسفه و منطق آموخت. او در دربار چند امیر در مراکش و اندلس(جنوب اسپانیا) به کار سیاسی پرداخت، اما در ۴۲ سالگی به نگارش کتابی پیرامون تاریخ جهان رو آورد که مقدمهٔ آن بیش از خود کتاب شناخته شده است. او را از پیشگامان تاریخنویسی به شیوهٔ علمی و از پیشگامان علم جامعهشناسی میدانند. جهت استفاده از كامل ترين مرجع ابن خلدون شناسي به زبان فارسي و مطالعه ي برخي آثار ترجمه شده در اين زمينه توسط آقاي كاميار صداقت ثمرحسيني به نشاني سايت تاريخ و تحقيق http://ka110.blogfa.com/cat-16.aspx مراجعه نماييد.
کتاب او با نام «مقدمه ابن خلدون» در ایران شهرت دارد و توسط «محمد پروین گنابادی» به فارسی ترجمه شده است.
[ویرایش] پیوند به بیرون
فیلسوفان اسلامی |
---|