جلالالدین کزازی
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
میر جلال الدین کزازی از مترجمان ایرانی، استاد دانشگاه و نویسنده و پژوهشگر ادبیات است. وی در نوشتههای خود بیشتر از واژههای سره پارسی بهره میگیرد.
ترجمه او از انهاید ویرژیل به فارسی، برنده جایزه بهترین کتاب سال شده است و تالیف او، نامه باستان که تا کنون چهار جلد آن به چاپ رسیده است. حائز رتبه نخستین پژوهشهای بنیادین در جشنواره بین المللی خوارزمی، شده است.
میر جلال الدین کزازی در دیماه سال 1327 در کرمانشاه در خانوادهای فرهیخته و فرهنگی که بنیان گذار آموزش نوین در این سامان است[نیاز به ذکر منبع]، چشم به جهان گشود. خوگیری به مطالعه و دلبستگی پرشور به ایران و فرهنگ آن را از پدر به یادگار ستاند. دوره دبستان را در مدرسه آلیانس کرمانشاه گذرانید و از سالیان دانش آموزی با زبان و ادب فرانسوی آشنایی گرفت. سپس دوره دبیرستان را در مدرسه رازی به فرجام آورد و آنگاه برای ادامه تحصیل در رشته زبان و ادب پارسی به تهران رفت و در دانشکده ادبیات فارسی و علوم انسانی دانشگاه تهران دورههای گوناگون آموزشی را سپری کرد و به سال 1370 به اخذ درجه دکتری در این رشته نائل آمد. او از سالیان نوجوانی نوشتن و سرودن را آغاز کرده است و در آن سالیان باهفته نامههای کرمانشاه همکاری داشته و آثار خود را در آنها به چاپ میرسانیده است. او اینک عضو هیات علمی در دانشکده ادبیات فارسی و زبانهای خارجی وابسته به دانشگاه علامه طباطبایی است. او افزون بر زبان فرانسوی که از سالیان خردی با آن آشنایی یافته است، با زبانهای اسپانیایی و آلمانی و انگلیسی نیز آشناست و تا کنون دهها کتاب و نزدیک به صد مقاله نوشته است و در همایشها و بزمهای علمی و فرهنگی بسیار در ایران و کشورهای دیگر سخنرانی کرده است. چندی را نیز در اسپانیا به تدریس ایرانشناسی و زبان پارسی اشتغال داشته است. او گهگاه شعر نیز میسراید و نام هنری اش در شاعری زُروان است.
[ویرایش] تألیفات
- زیباشناسی سخن پارسی
- پرنیان پندار (جستارهایی در ادب و فرهنگ)
- آب و آیینه: جستارهایی در ادب و فرهنگ
- سراچه آوا و رنگ: خاقانیشناسی
- دیدار با اژدها
- گزیدهای از سرودههای قاجار
- از گونهای دیگر
- در دریای دری: نگاهی به تاریخ شعر فارسی
- مازهای راز (جستارهایی در شاهنامه)
[ویرایش] ترجمهها
- انهاید اثر ویرژیل
- ادیسه اثر هومر
- ایلیاد اثر هومر
- تلماک اثر فنلون
- بهار خسرو (گشت و گذاری در تاریخ و فرهنگ ایران)، نویسنده: پیترو چیتاتی
- آتالا و رنه، نویسنده: شاتو بریان
- شهر سنگی، نوشته اسماعیل کادره