کشتار برادران

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

[ویرایش] کشتار برادران

آغامحمدخان بعد از رسیدن به قدرت آن تعداد از برادرانش که زنده مانده بودند را یا کشت و یا کور کرد. بعد از کشتن جعفرقلی خان فقط علی قلی خان زنده مانده بود. وی که میدانست به زودی توسط برادر کشته یا نابینا خواهد شد به نزد باباخان جهانبانی (فتحعلی شاه) رفت و گفت : «شنیده ام که آغامحمدخان گفته است که تا وقتی تمام برادران خود را از بین نبرم سلطنت برای من محرز نشده است. حالا از میان برادران فقط من زنده مانده ام و میدانم که جان سالم بدر نخواهم برد. برو و به عمویت آغامحمدخان بگو هر کار میخواهی بکنی زودتر انجام بده.» باباخان پیام عموی خود را به آغامحمدخان رسانید. وی گفت: «به علی قلی بگو آنچه شنیده‌ای درست است اما تو برادر من نیستی تو خواهر من هستی و من تو را نخواهم کشت.» بعد هم دستور داد تا علیقلی خان را دستگیر کرده و به زندان اندازند. سپس باباخان را به گوشه‌ای کشید و گفت: « علیقلی خواهر من است اما فقط تا وقتی که من زنده ام بعد از مرگ من وی دوباره برادر من می‌شود و در آن هنگام که تو پادشاه شدی باید او را کور کنی تا هم مدعی سلطنت نشود و هم اینکه همه ببینند که تو عموی خود علیقلی خان را که برادر من و پسر محمدحسن خان قاجار است را کور کرده‌ای و بر قدرت و شوکت تو افزون شود.» باباخان بعد از رسیدن به قدرت همین کار را کرد.

منبع تاریخ عضدی (متن ساده نویسی شده است)