محمد بشرا
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
محمد بُشرا از شاعران نوگراي ایران است که بيشتر اشعارش را به زبان گیلکی سروده است.
[ویرایش] زندگی
وی در 23 فروردين سال 1316 در محله سرخبنده رشت، در خانوادهای مذهبی متولد شد و تا پايان دوره آموزشی «تربيت معلم» در شهر رشت زندگی کرد. از ســـال 1342 به استخدام آموزش و پرورش گيلان درآمد و معلم روستا شد و در سال هفتادوسه خورشيدی با پايه دبيری مدارس راهنمايی، به بازنشستگی رسيد . محمد بشرا از سال 1332 در دوره اول دبيرستان، سرودن شعر فارسی را آغاز کرد. از سال 1340 به سرودن اشعار نيمايی فارسی روی آورد و از سال 1342 اوزان نيمايی را در شعر گيلکی به کار گرفت و نخستين کارهای گيلکی نيمايیاش به سال 1344 در ماهنامه " هنر و ادبيات ويژه بازار " که سردبيری آن را شادروان محمد تقی صالح پور، شاعر و روزنامه نگار گيلانی بر عهده داشت، چاپ شد و مورد اقبال قرار گرفت و تداوم و پايداری و ارائه اشعار استوار و اصيل گيلکی نيمايی شاعر، اين شيوه شعری را در ادبيات گيلکی رواج داد و امروزه گروه بسياری از شاعران گيلکی سرا، به اين سبک شعری روی آوردهاند و آثار ارزنده بسياری را خلق کردهاند. از سال 1370 به سرايندگان " هسا شعر " پيوست و هم چنان از سرايندگان اين سبک تازه شعری است و آثارش در ماهنامهها، گاهنامهها، فصل نامهها و هفتهنامههای بومی و غير بومی، در گيلان و ديگر شهرستانها و تهران به چاپ میرسد. از محمد بشرا ( درويش گيلانی ) تاکنون دو کتاب شعر به نامهای ايله جار و هرای به چاپ رسيده و کتاب دوم " هسا شعر " شاعر، با نام هوزار آماده چاپ است. مجموعه آثار کلاسيک ( گيلکی و فارسی ) و مجموعه آثار نيمايی وی نيز فراهم آمده است که به نوبت چاپ خواهد شد .
فعالیت های هنری و اجتماعی محمد بشرا
نمایشنامه نویسی، بازیگری تئاتر و گریم، داستان نویسی ( فارسی و گیلکی )، روزنامه نگاری ( خبرنگاری فرهنگی، گزارش گری، مقاله نویسی )، هم کاری با رادیو و تلویزیون گیلان ( سردبیری اخبار محلی، نویسندگی، تحقیق و تهیهٔ فیلم های مستند و مترجم اخبار گیلکی ) شعر گیلکی و فارسی، تحقیق و مقاله نویسی در زمینهٔ مردمشناسی و فرهنگ مردم گیلان و نوشتن برنامههای رادیویی و تلویزیونی
محمد بشرا ( درویش گیلانی ) از سال 1342 خورشیدی مقاله نویسی، خبرنگاری فرهنگی، روزنامههای کیهان و اطلاعات را آغاز کرد و به گزارش گری و نوشتن مقالههای انتقادی-اجتماعی، مردمشناسی و فرهنگ مردم گیلان پرداخت بعد از انقلاب عضو هیات تحریریهٔ روزنامهٔ جنگل شد و در عمر روزنامه نگاری خود که به تناوب ادامه دارد مقالهها ی متعددی نوشت و به چاپ رسانید
در سال های پایانی دههٔ پنجاه، یک سال گویندهٔ برنامهٔ " نغمهها و ترانههای گیلکی " بود که شادروان سرهنگ اسحاق شهنازی، ادیب و شاعر نام آور گیلان، برای رادیو رشت تهیه میکرد و متن آن را نیز مینوشت و با معرفی " ا شعرانا سرهنگ شهنازی جمه جورا کونه " ساعت یک بعدازظهر هر روز به جز روزهای تعطیل از رادیو رشت برای دوست داران شعر گیلکی پخش میشد
از سال 1349 که مرکز تلویزیون گیلان و مازندران در رشت گشوده شد، سردبیری اخبار محلی این مرکز را به عهده گرفت و به گروه نویسندگان و محققان مرکز تلویزیون گیلان و مازندران پیوست. بعد از انقلاب پس از وقفهای چندساله بار دیگر از سال 1362 به عنوان محقق و نویسنده و تهیه کنندهٔ صدا و سیمای مرکز گیلان فعالیت های هنری و تحقیقی خود را از سر گرفت
وی در سال های همکاری با تلویزیون در تهیه، تحقیق و نویسندگی فیلم های مستند بسیاری شرکت داشت پس از پیوستن رادیو به تلویزیون، برنامههای هفتگی " اندیشهٔ شاعر " و " شعر و اندیشه " را برای رادیو گیلان مینوشت. از سال 1352 تهیه و تولید و کارشناسی برنامهٔ " فرهنگ گیلان " را برعهده گرفت. این برنامه در سال های متوالی، بین نیم تا یک ساعت، بعد از اخبار ساعت بیست و یک رادیوی ایران به جای برنامهٔ فرهنگ مردم " شادروان استاد " انجوی شیرازی " از رادیو رشت پخش میشد که تا سال 1358 ادامه یافت. همکاران وابسته و پیوستهٔ بسیاری از جوانان باذوق و جست و جوگر " شهرها و روستاهای گیلان فراهم آورد که چند نفری از آنان روی در نقاب خاک کشیدهاند و گروهی دیگر، هنوز فعالند و فرهنگ مردم روستای خود را گردآوری و گاه رسالهای از آن را به چاپ میرسانند. در برنامهٔ فرهنگ گیلان" جنبههای گوناگون فرهنگ مردم گیلان به صورت گفتار، مصاحبههای حضوری رادیویی و صدای مراسم گوناگون که در موقع اجرا ضبط میشد، به صورت، برنامههای هفتگی و برنامههای ویژه پخش میشد
گویندگی این برنامه را در سال های متمادی، شادروان " هادی طاهباز "، زنده یاد خانم " کازرانی " و آقای " خسرو آران " که از گویندگان مسلط و خوش صدا و کارآمد مرکز رشت بودند برعهده داشتند و نویسندهٔ برنامه نیز به عنوان کارشناس در برنامه شرکت میکرد. از فراهم آمدههای این برنامهٔ رادیویی، جنگ های فرهنگی گوناگونی تنظیم و تهیه و به دیگر رادیوهای محلی سراسر کشور فرستاده و پخش میشد و نوعی تبادل فرهنگی صورت میگرفت که نویسندگی بیشتر این برنامههای فرهنگی برعهدهٔ او بود.
[ویرایش] منابع
وبگاه گیلماخ (برداشت آزاد با ذکر و پیوند به منبع)