Gozewijn Comhaer

Úr Wikipediu, frjálsa alfræðiritinu

Gozewijn Comhaer (um 137520. júlí 1447) var Skálholtsbiskup frá 1437 eftir konungsskipan, en faðir hans var gullsmiður og varð myntsláttumeistari Eiríks af Pommern. Gozewijn fæddist í Deventer í Hollandi og gekk í karþúsarregluna. 1407 var hann kjörinn príor í klaustrinu í Zelem í Belgisch-Limburg. Sjö árum síðar hélt hann til móðurklaustursins Grande Chartreuse við Grenoble í Frakklandi. Hann ferðaðist á vegum reglunnar um Norður-Þýskaland og Danmörku og kynntist konungi í gegnum föður sinn. 1437 var hann gerður að biskupi yfir Skálholti á Íslandi.

Tveimur árum fyrir dauða sinn hélt hann til Englands og komst þaðan til Hollands, þaðan sem hann hélt til Grande Cartreuse þar sem hann lést.


Fyrirrennari:
Jón Vilhjálmsson Craxton
Skálholtsbiskup
(1437 – 1447)
Eftirmaður:
Marcellus


[breyta] Heimildir

  • Scholtens, H.J.J., „Gozewijn Comhaer, karthuizer en bisschop van IJsland, een bijdrage tot zijn biographie“, Archief voor de geschiedenis van het aartsbisdom Utrecht, dl. 52, Utrecht, 1926.
  • Piebenga, Gryt Anne, „Gozewijn Comhaer“, Spiegel Historiael, 1977.
  • Piebenga, Gryt Anne, „Gozewijn Comhaer Skálholtsbiskup 1435-1446“, Saga XXV, Reykjavík, Sögufélag, 1987, s. 195-204.