सनद, काव्य संग्रह

From Wikipedia

नारायण सुर्वे

[संपादन] 'सनद'मधील काही कविता

[संपादन] विश्वास ठेव

इतका वाईट नाही मी; जितका तू आज समजतेस

दाहक नव्हते ऊन जितके तू आज समजतेस


तडजोड केली नाही जीवनाशी; हे असे दिवस आले

आयुष्यभर स्वागतास पेटते निखारेच सामोरे आले


हारलो कैकदा झुंजीत; तूच पदराचे शीड उभारलेस

हताश होऊन गोठलो; तूच पाठीवर हात ठेवलेस


कसे जगलो आपण, किती सांगू, किती करून देऊ याद

पळे युगसमान भासली;नाही बोलवत. नको ती मोजदाद.


अशी उदास, आकुल, डोळ्यांत जहर साठवीत पाहू नको

आधीच शरमिंदा झालो आहे; अधिक शरमिंदा करू नको


आयुष्य घृणेत सरणार नाही; हवीच तर घृणाही ठेव.

ज्या खडकावर घुसळलीस मान त्या माणसावर विश्वास ठेव.