หลุมดำ

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี

ภาพในจินตนาการของหลุมดำ กับดาวฤกษ์ซึ่งเป็นดาวคู่. ดาวฤกษ์มีรูปร่างเปลี่ยนไปเป็นรูป ลูกแพร์ เพราะแรงโน้มถ่วงที่สูงของ หลุมดำ ซึ่งดึงมวลสารเข้าหาตัว. ก๊าซเคลื่อนที่ไปรอบ ๆ หลุมดำ ก่อนที่จะพุ่งเข้าสู่ศูนย์กลาง
ภาพในจินตนาการของหลุมดำ กับดาวฤกษ์ซึ่งเป็นดาวคู่. ดาวฤกษ์มีรูปร่างเปลี่ยนไปเป็นรูป ลูกแพร์ เพราะแรงโน้มถ่วงที่สูงของ หลุมดำ ซึ่งดึงมวลสารเข้าหาตัว. ก๊าซเคลื่อนที่ไปรอบ ๆ หลุมดำ ก่อนที่จะพุ่งเข้าสู่ศูนย์กลาง

หลุมดำ (อังกฤษ: blackhole) สามารถกล่าวได้ว่าเป็นพื้นที่แห่งห้วงเวลาที่มีแรงโน้มถ่วงสูงมาก ไม่มีอะไรออกจากบริเวณนี้ได้แม้แต่แสงสว่าง หลุมดำนี้จะมีพื้นที่หนึ่งที่เป็นขอบเขตของมันอยู่ เรียกว่า เส้นสุดขอบแห่งปรากฎการณ์(Event Horizon) ซึ่งเป็นขอบเขตแห่งมโนภาพ ไม่สามารถเห็นหรือจับต้องได้ในทางกายภาพ โดยถ้าหากวัตถุหลุดเข้าไปพ้นเส้นขอบแห่งปรากฎการณ์ วัตถุนั้นจะไม่สามารถออกมาได้อีกต่อไป ตัวอย่างด้านล่างนี้อธิบายว่าเพราะเหตุใดวัตถุใดๆจึงไม่สามารถออกมาจากหลุมดำได้

เมื่อเรากระโดดขึ้นจากพื้นโลก แรงโน้มถ่วงของโลกดึงเราให้ตกกลับสู่พื้นดิน ถ้าจะหนีจากแรงโน้มถ่วงของโลกต้องกระโดดด้วยความเร็ว 11 กิโลเมตรต่อวินาทีซึ่งเรียกว่า ความเร็วของการผละหนี ความเร็วของการผละหนีจากดวงอาทิตย์สูงถึง 618 กิโลเมตรต่อวินาที เพราะดวงอาทิตย์มีแรงโน้มถ่วงสูงกว่าโลก 30 เท่า แรงโน้มถ่วงยิ่งสูงยิ่งยากที่จะหนีจากไป หลุมดำเป็นบริเวณที่มีแรงโน้มถ่วงสูงมาก แม้แต่แสงที่เคลื่อนที่เร็ว 300,000 กิโลเมตรต่อวินาทีก็ออกจากหลุมดำไม่ได้ เมื่อไม่มีแสงออกมา หลุมดำจึงมืดสนิท

แล้วเคยมีการค้นพบหลุมดำจริงๆหรือไม่? เคยมีหลักฐานการค้นพบทางดาราศาสตร์อย่างไม่เป็นทางการว่า ขนาดมวลของหลุมดำมีอยู่สองขนาด คือ หลุมดำมวลขนาดดวงดาวทั่วไป และมวลขนาดใหญ่มาก


แต่ในปัจจุบัน นักดาราศาสตร์ และนักฟิสิกส์บางราย เริ่มตั้งข้อสงสัยว่า หลุมดำนั้น อาจจะไม่มีอยู่จริง


ดาราศาสตร์  หลุมดำ เป็นบทความเกี่ยวกับ ดาราศาสตร์ หรือ จักรวาลวิทยา ที่ยังไม่สมบูรณ์ ต้องการตรวจสอบ เพิ่มเนื้อหา หรือเพิ่มแหล่งอ้างอิง คุณสามารถช่วยเพิ่มเติมหรือแก้ไข เพื่อให้สมบูรณ์มากขึ้น
ข้อมูลเกี่ยวกับ หลุมดำ ในภาษาอื่น สามารถหาอ่านได้จากเมนู ภาษาอื่น ๆ ด้านซ้ายมือ