สมเด็จพระราชาธิบดีจิกมี ซิงเย วังชุก

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี

สมเด็จพระราชาธิบดีจิกมี ซิงเย วังชุก ทรงเป็นพระมหากษัตริย์แห่งภูฎานพระองค์ที่ 4 พระองค์เสด็จพระราชสมภพเมื่อวันที่ 11 พฤศจิกายน 1955 และขึ้นครองราชย์เมื่อพระชนม์ได้ 17 พรรษา พระองค์ทรงมีพระมเหสีสี่พระองค์คือ

  1. สมเด็จพระราชินีดอริจ วังโม วังชุก
  2. สมเด็จพระราชินีเชอริง เพม วังชุก
  3. สมเด็จพระราชินีเชอริง ยังดน วังชุก
  4. สมเด็จพระราชินีซังเก โซเดน วังชุก

[แก้] ทรงสละราชสมบัติ

พระองค์ทรงสละราชสมบัติเมื่อวันที่ 14 ธันวาคม 2549 พระราชโอรสพระองค์โตมกุฎราชกุมารจิกมี เคเซอร์ นัมเกล วังชุกเสด็จขึ้นครองราชย์แทน

[แก้] พระราชโอรส ธิดา

พระองค์มีพระราชโอรสและพระราชธิดา 10 พระองค์จากพระราชินีทั้ง 4 พระองค์ พระราชินีทั้ง 4 นั้นทรงเป็นพี่น้องกัน พระเจ้าลูกเธอพระองค์ใหญ่คือเจ้าฟ้าหญิงโซเนม เดเชนมีพระชนม์มากกว่า พระราชโอรสพระองค์ใหญ่คือกษัตริย์ภูฎานองค์ปัจจุบัน สมเด็จพระราชาธิบดีจิกมี เคเซอร์ นัมเกล วังชุก เพียง 10 วัน

[แก้] เป็นผู้ทรงอิทธิพล 100 คนแรก

เมื่อวันที่ 8 พฤษภาคม 2549 พระองค์ทรงได้รับเลือกจากนิตยสารไทม์ ให้เป็นบุคคลที่ทรงอิทธิพลที่สุด 100 คนแรกของโลก