ริกเตอร์

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี

ริกเตอร์ เป็นมาตราที่ใช้กำหนดขนาด (magnitude) ของแผ่นดินไหว เรียกว่า มาตราริกเตอร์ (Richter Scale) เสนอขึ้นเมื่อ ค.ศ. 1935 โดยนักวิทยาแผ่นดินไหวสองคน คือ เบโน กูเทนเบิร์ก (Beno Gutenbrg) และ ชาลส์ ฟรานซิส ริกเตอร์ (Charles Francis Richter)

เดิมนั้นมีการกำหนดมาตรานี้เพื่อใช้วัดขนาดของแผ่นดินไหวในท้องถิ่นทางใต้ของแคลิฟอร์เนีย ในสหรัฐอเมริกา ที่บันทึกได้ด้วยอุปกรณ์ที่เรียกว่า เครื่องวัดความไหวสะเทือน (seismograph)

แผ่นดินไหวที่มีขนาดน้อยที่สุดในเวลานั้น ถือเป็นค่าใกล้เคียงศูนย์ มาตราดังกล่าวแบ่งเป็นระดับ โดยมีขนาดต่างกันละดับละสิบเท่า มาตราริกเตอร์นั้นไม่มีขีดจำกัดว่ามีค่าสูงสุดเท่าใด แต่โดยทั่วไป กำหนดไว้ในช่วง 0 - 9

ในภายหลัง เมื่อเครื่องวัดความไหวสะเทือนมีความละเอียดมากขึ้น สามารถวัดขนาดของแผ่นดินไหวได้ละเอียด ทั้งในระดับที่ต่ำกว่า 0 (สำหรับค่าที่ได้น้อยกว่า 0 ถือเป็นค่าติดลบ)และที่สูงกว่า 9

[แก้] ตารางมาตราริกเตอร์

ระดับ ความรุนแรง
1-2.9 เกิดการสั่นสะเทือนเล็กน้อย ผู้คนเริ่มมีความรู้สึกถึงการสั่นสะเทือนบ้าง
3-3.9 เกิดการสั่นสะเทือนเล็กน้อย ผู้คนที่อยู่ในอาคารสูงอาจะรับรู้ ความรู้สึกคล้ายเมื่อรถไฟวิ่งผ่าน
4-4.9 เกิดการสั่นสะเทือนปานกลาง ผู้ที่อาศัยอยู่ทั้งภายในและนอกอาคาร รู้สึกได้ถึงการสั่นสะเทือน วัตถุที่ห้อยอยู่เกิดแขวนแกว่ง
5-5.9 เกิดการสั่นสะเทือนรุนแรงเป็นบริเวณกว้าง เครื่องเรือน และวัตถุมีการเคลื่อนที่จากจุดเดิม
6-6.9 เกิดการสั่นสะเทือนรุนแรงมาก อาคารเริ่มเสียหาย อาจมีรอยแยกของอาคาร และอาจพังทลาย
7.0+ เกิดการสั่นสะเทือนร้ายแรง อาคาร บ้านเรื่อน มีความเสียหายอย่างเห็นได้ชัด มีรอยแยกของแผ่นดิน วัตถุที่อยู่บนพื้นสั่นสะเทือนและตกหล่น และมีความเป็นไปได้ที่จะเกิดสึนามิ

[แก้] อ้างอิง


  ริกเตอร์ เป็นบทความเกี่ยวกับ วิทยาศาสตร์ ที่ยังไม่สมบูรณ์ ต้องการตรวจสอบ เพิ่มเนื้อหา หรือเพิ่มแหล่งอ้างอิง คุณสามารถช่วยเพิ่มเติมหรือแก้ไข เพื่อให้สมบูรณ์มากขึ้น
ข้อมูลเกี่ยวกับ ริกเตอร์ ในภาษาอื่น สามารถหาอ่านได้จากเมนู ภาษาอื่น ๆ ด้านซ้ายมือ