Èn årtike di Wikipedia.
sivierba u esvierba / svierba [o.n.] (mot d' linwincieus) no, sovint femrin, k' on-z a tot rsaetchant l' cawete di l' infinitif d' on viebe. F. déverbal, nom verbal. Etimolodjeye: bodje viebe, rissaetchante betchete si-, fåsse cawete -a, 1994.