سکاها
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
سَکاها دستهای از مردمان کوچ نشین آریایی بودند که محل زندگی آنان از شمال به دشت های جنوب سیبری، از جنوب به دریای خزر و دریاچه آرال، از شرق به ترکستان چین و از غرب تا رود دانوب می رسید.
سکاها مردمانی جنگجو بودند و گهگاه به سرزمین های همسایه خود یورش می بردند.با گذشت زمان گروهی از اینان به جنوب شرقی ایران کوچیدند و این سرزمین را به نام خود سکستان(سیستان) خواندند.
در فرهنگ شاهنامه ، ذیل کلمهٔ سگسار آمده است: «از مرز و بوم هایی که داهیان در آن جای گرفتند». و راجع به داهیان در ذیل کلمهٔ سکزی می خوانیم: «... داه گروهی بودند از آرین که در دشت خوارزم جای گرفتند و پس از آن در کنار جنوبی دریای خزر جایگیر شدند. از ... آنان مردم بستوه آمدند. پادشاه ایران گروه داه را پراکنده ساخت. یکدسته از آنان را به زابلستان کوچانید و آنان را سکزی خواندند ... و دشت خوارزم داهستان نامیده شد که مخفف آن دهستان است و اکنون به دهستان معروف است و یکدسته از گروه داه را در زمینی جای دادند در طبرستان ...».
به این ترتیب می توان گفت سنگسر که در نواحی جنوبی دریای خزر قرار دارد جزئی از سگسار باستانی است و سنگسری ها از بازماندگان داهیان و با مردم سیستان(سجستان) و خوارزمیان قدیم از یک نژاد می باشند و نیز نام سنگسر از نام همین قوم و لغت سگسار گرفته شده است.

فهرست مندرجات |
[ویرایش] نام
سَکَ یا سَکا نامی ست که در منابع قدیمی برای سکاهایی که از طرف آسیای میانه با ایرانیان سروکار داشتند، به کار رفته است.
مردمانی که در اروپای شرقی سکنی داشته اند، در کتب هرودوت موسوم به سکیث می باشند. این نام از این جهت به این مردمان داده شده بود که سکیث در زبان یونانی به معنای پیاله است و افراد این مردم همیشه پیاله ای با خود داشتند.
به دقت معلوم نیست سکاها خود راچگونه می نامیدند، اما ظن قوی می رود که اسم آنها همان سَکَ یا سَکا یا چیزی نزدیک به ان بوده، چرا که ایرانیان آن ها را به این شکل می نامیدند و هرودوت نیز در مورد سکاهای اروپائی گفته که آن ها خود را سکُلُت (Scolot) می نامند.
[ویرایش] تاریخ
در روزگار مادها سکاها فراوان به مرزهای ایران میتاختند.اینان گاه با آشور همپیمان میشدند و زمانی زیر فرمان خود مادها با آشوریان میجنگیدند.
با آغاز کار هخامنشیان درگیریهای مرزی با سکاها دنباله داشت و در یکی از همین درگیریهای مرزی کورش بزرگ بنیاد گذار هخامنشیان در نبردی با گروهی از سکاهای خاوری به نام ماساژتها کشته شد.داریوش بزرگ دیگر پادشاه هخامنشی برای تنبیه آنها تا مرکز اروپا پیشروی کرد.دستههای بسیاری از آنان به شاهنشاهی هخامنشی پیوستند و به عنوان سرباز برای آنان جنگیدند.از نامدارترین آنها میتوان از سکاهای تیزخود نام برد.
[ویرایش] منبع
- حسن پیرنیا، ایران باستان، جلد اول، ص 577 (بخش نام)