کتیبه داریوش بزرگ در سوئز

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

این صفحه نامزد انتقال به ویکی‌نبشته است.

چون محتویات این صفحه نوشتار کاملی از یک کتاب یا دیگر رسانهٔ متنی است در ویکی‌پدیا جایی ندارد. در صورتی که وضعیت حق تکثیر این متن مناسب باشد می‌توان آن را به ویکی‌نبشته انتقال داد. در هر صورت پس از مدتی این صفحه حذف خواهد شد.

خدای بزرگ است اهوره مزدا، که آن آسمان را داد، که این زمین را داد، که مردم را داد، که شادي داد مردم را، که داریوش را شاه کرد – که داریوش را شهریاريی فرا بُرد، که بزرگ است، که اسبان خوب داراست، مردان خوب داراست.


منم داریوش، شاه بزرگ، شاه شاهان، شاه کشورهای مردمان گوناگون، شاه در این سرزمین دور و دراز، پور وشتاسپ، هخامنشي.


گوید داریوش شاه: من پارسي ام، از پارس مصر را گرفتم. من فرمودم این آبراه را کندن، از رودی به نام نیل، که در مصر جاری است، به سوی دریایی که از پارس می رود. پس این آبراه کنده شد، چنان که من فرمودم و کشتي ها آمدند از مصر در این آبراه، به سوی پارس، چنان که دلخواهِ من بود.