اونانیمیسم
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
اونانیسم / Unanimisme
شاعر و نویسنده معروف فرانسوی «ژول رومن» بنیانگذار این مکتب به یاری «ژرژ شنویر» پایه و اساس آن را گذاشت.
اونانیمیستها عقیده دارند که:
در وجود هریک از ما دو نوع افکار و احساسها است نخست افکار و احساسهایی است که ویژه خود ما است و دیگری افکار و احساسهایی است که اجتماع ما و گروههای بشری گرداگرد ما (مانند خانواده و همکاران و همکیشان و مردم کشور) به ما تلقین کرده اند.
مکاتب گذشته میگفتند که فرد برای نیل به آخرین درجه تکامل باید شخصیت انفرادی خود را پرورش دهد و از دخالتها و تأثیرهای دنیای خارج پرهیز کند، اما اونانیمیسم با الهام از آراء فلسفی اگوست کنت برعکس آن را بیان میکند و اجتماع را منشاء تکامل و نبوغ و شگفتگی نیروهای فردی میداند.
میتوان گفت که آئین این مکتب از عقاید تولستوی و منظومههای ویتمن و نظریههای جامعه شناسانی چون دورکیم و از فلسفه ایده آلیسم متأثر شده است.