نمایش دانش
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
دستیابی به مناسبترین اَشکال و شیوههای ذخیرهسازی دانش را نمایش دانش (Knowledge representation - KR) مینامند. هر چند امر نمایش دانش برای کار در همۀ زمینههای علمی همواره اهمٌیت داشتهاست، زمانی که رایانهها بخواهند در کنار انسان، یا بجای انسان به استدلال بپردازند، نقش آن به سبب دشواریهای ناشی از مقیاسپذیری، حیاتی و اجتنابناپذیر میگردد.
فهرست مندرجات |
[ویرایش] تاریخچه
چنانچه ظهور و پیدایش زبانشناسی مدرن و هوش مصنوعی را در اواخر دهۀ 1950 میلادی بدانیم، رشد و تعامل آندو با یکدیگر، ایجاد زمینهای جدید موسوم به زبانشناسی محاسباتی (computational linguistics) را سبب گردید. همین شاخۀ جدید بود که بعدها پردازش زبانهای طبیعی (natural language processing) نام گرفت. تلاشهای نخستین برای درک زبانهای انسانی (طبیعی) توسط ماشین، عمق و میزان دشواری این امر را بیشتر و بیشتر نمایان ساخت. بیشتر کارهای آغازین در زمینۀ نمایش دانش، به زبان مربوط می گردد و در خلال پژوهشهای مربوط به زبانشناسی و تحلیلهای فلسفی از زبان انجام شدهاست.
در طول دهههای 1970 و 1980 روشهای متعدّدی جهت نمایش ماشینی دانش ابداع شد. از جملۀ آنها میشود به شبکههای نورونی (neural networks) و سامانههای خبره اشاره داشت.