محمد پسر عبدالوهاب
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
شیخ محمد عبدالوهاب، (در عربی: محمد بن عبد الوهاب التميمى) (۱۱۱۵-۱۲۰۶ قمری، ۱۷۳۰-۱۷۹۳ میلادی) بنیانگذار دیدگاه جدیدی در مذهب سنی حنبلی است که بعدها به نام وهابیت در میان مسلمانان و علمای سنی عربستان سعودی ریشه گرفت.
شیخ محمد عبدالوهاب خود را پیرو و مرید ابن تیمیه، از علمای مشهور و پر اعتبار اهل تسنن میدانست.
حرکت وهابیت با ایدیولوژی شیعه که در آنزمان بیعت گذاشته شده بود به مخالفت برخاست. شیخ محمد عبدالوهاب تنها به قرآن اعتقاد داشت و بر خلاف نظام موجود آنزمان که ابرمبنای وجود واسطه و یا "امام" بین خالق ومخلوق خلق شده بود، واسطه قرار دادن اشخاص و بندگان خدا را کفر به خدا و شرک مطلق در اسلام میدانست.
گفتنی است همکنون اکثریت مردم عربستان سعودی و دیگر کشورهای عربی خود را وهابی و پیرو عقاید شیخ محمد عبدالوهاب میدانند.
[ویرایش] جُستارهای وابسته
[ویرایش] منابع
- Gold, Dore. Hatred's Kingdom, New York: Regnery Publishing, Inc., 2003.
- Goldberg, Jeffrey. "Inside Jihad U.: The Education of a Holy Warrior," The New York Times Magazine. June 25, 2000.
- Traboulsi, Samer. Die Welt des Islams, Nov2002, Vol. 42 Issue 3, p373, 43p; (AN 9117682)
- Qadhi, Yasir. A Critical Study of Shirk: Being a Translation and Commentary of Muhammad b. Abd al-Wahhab's Kashf al-Shubuhat, al-Hidaayah Publications, Birmingham, UK, 2002.
- Qadhi, Yasir. The Four Principles of Shirk of Muhammad b. Abd al-Wahhab, al-Hidaayah Publications, Birmingham, UK, 2001.