فریدون مشیری

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

فریدون مشیری (۱۳۷۹ - ۱۳۰۵) از شاعران معاصر ایران است.

در 30 شهریور ماه سال ۱۳۰۵ در خیابان عین الدوله (خیابان ایران فعلی) شهر تهران چشم به جهان گشود. دوره آموزشهای دبستانی و دبیرستانی را در مشهد و تهران به پایان رساند و سپس وارد دانشگاه شد و در رشته زبان ادبیات فارسی دانشگاه تهران به تحصیل پرداخت, اما آن را ناتمام رها کرد و به سبب دلبستگی بسیاری که به حرفه روزنامه نگاری داشت از همان جوانی وارد فعالیت مطبوعاتی در زمینه خبرنگاری و نویسندگی شد و بیش از سی سال در این حوزه کار کرد. سالها عضویت هیات تحریریه مجلات سخن، روشنفکر، سپید و سیاه و چند نشریه دیگر را داشت. از سال ۱۳۲۴ در وزارت پست و تلگراف و تلفن و سپس شرکت مخابرات ایران مشغول به کار بود و در سال ۱۳۵۷ بازنشسته شد . در سال ۱۳۳۳ با خانم اقبال اخوان ازدواج کرد و اکنون دو فرزند به نامهای بابک و بهار از او به یادگار مانده است.

مشیری در بامداد روز جمعه 3 آبان ماه 1379 شمسی در بیمارستان تهران کلیلنیک در سن 74 سالگی درگذشت


[ویرایش] دفترهای شعر

  • تشنه طوفان ۱۳۳۴
  • گناه دریا ۱۳۳۵
  • نایافته ۱۳۳۷
  • ابر ۱۳۴۰
  • ابر و کوچه ۱۳۴۵
  • بهار را باور کن ۱۳۴۷
  • پرواز با خورشید ۱۳۴۷
  • از خاموشی ۱۳۵۶
  • برگزیده شعرها ۱۳۴۹
  • گزینه اشعار ۱۳۶۴
  • مروارید مهر ۱۳۶۵
  • آه باران ۱۳۶۷
  • سه دفتر ۱۳۶۹
  • از ديار آشتی ۱۳۷۱
  • با پنج سخن‌سرا ۱۳۷۲
  • لحظه‌ها و احساس ۱۳۷۴
  • آواز آن پرنده غمگين ۱۳۷۸
  • تا صبح تابناک اهورايی ۱۳۷۹





این نوشتار دربارهٔ زندگی‌نامهٔ افراد، ناقص است. با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید.