پاچه‌خواری

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

پاچه‌خاری اصطلاحی خیالی است بین اهالی روستای خیالی برره، برای عملی که در دنیای واقعی به نام چاپلوسی شناخته می‌شود.

در این سریال شخصیتی با نام «جان‌نثار» با عباراتی مداحانه چون «ای شفتالو»، «ای البالو»، «ای پامادُر»، «ای هلو» و... به «پاچه‌خاری» افراد می‌پردازد.

به نظر می‌رسد که این واژه تأثیر گرفته از اصطلاح عامیانهٔ قدیمی‌تر خایه‌مالی باشد. این گمان بخصوص از آن‌جا مطرح شده است که در یکی از قسمت‌های سریال پاورچین از شعر معروف میرزاده عشقی با عنوان "هر آن کس که بی‌خبر از فن خایه مالی شد..."‌استفاده شده بود و به جای آن از کلمهٔ پاچه‌خاری استفاده شده بود.

این کلمه را به غلط "پاچه خواری" نیز می نویسند. ولی از آنجا که "خاراندن" و نه "خوردن" پاچه مد نظر بوده، املای مذکور صحیح نیست.