ابوالحسن غفاری
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
میرزا ابوالحسن غفاری (1229ه.ق. / حدود1813م - 1283ه.ق. / حدود 1866م) معروف صنیع الملک از نقاشان ایرانی است.
فرزند میرزا محمد غفاری و از خانواده قاضی عبدالمطلب غفاری کاشانی می باشد که در سال 1229 هجری قمری در شهر کاشان متولد شد
وی بزرگترین نقاش دوره قاجاریه است که در محافل او را رافائل ایران نان نهاده اند وی اول نقاشباشی و سپس صنیع الملک لقب یافت پس از فرا گرفتن فن نقاشی در ایران در اواسط سلطنت محمد شاه قاجار در سال 1256 هجری قمری به تشویق و مساعدت حسین علی خان نظام الدوله مشیر الملک به ایتالیا سفر کرد و چند سال در موزه های فلورانس و رم مشغول نقاشی بود
یکی از آثار وی که از روی یکی از تابلوهای رافائل کشیده شده در موزه واتیکان موجود است . این تابلو متعلق به میرزا علی اصغر خان اتابک امین السلطان صدراعظم بود که در تالار پارک وی نصب گردیده بود در جنگی که بین دولتیان و ستارخان در گرفت تابلوی مزبور مورد اصابت گلوله قرار گرفت و سوراخ شد لیک تابلو توسط میرزا علی اکبر خان کاشانی مزین الدوله تعمیر شد و تا این اواخر در مدرسه کمال الملک به دیوار آویخته بود نام این تابلو رافائل مادونای فرلین یو است . چگونگی وجود آن در واتیکان معلوم نیست او در سال 1273 هجری قمری صورتهای تالار نظامیه را باتمام رسانیده است که دارای 84 تصویر از رجال دربار قاجاریه است وصف سلام ناصر الدین شاه را نشان می دهد وی موسس اولین مدرسه نقاشی در ایران است و در روزنامه اش دولت علیه ایران که اول نامش وقایع اتفاقیه بود برای قبول شاگردان اعلان کرده است
او در سال 1283 هجری قمری به مرض سکته وفات یافته است .