خط‌القعر

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

در دانش جغرافیا، خَط‌اُلقَعر خطی است فرضی که از به هم پیوستن ژرفترین نقاط بستر یک رودخانه یا یک دره بدست می‌آید.

در زمینشناسی خط‌القعر (Trough Line) هر چین زمینشناسی، خط فرضی‌ای است که پائین‌ترین نقاط آن چین را به یکدیگر پیوند می‌دهد.

برابر فارسی واژه خط‌القعر، ژرفگاه است.

اصل ژرفگاه اصلی است که برای مرزبندی میان کشورها بکار می‌رود. برپایه این اصل، ژرفترین نقطه رودخانه‌های مرزی به عنوان خط مرزی شناخته می‌شود. معروفترین اینگونه مرزبندی‌ها، مرز رودخانه‌ای اروندرود میان ایران و عراق و مرزبندی رودخانه دانوب در اروپای مرکزی است.

زبان‌های دیگر