مهندسی عمران نقشه برداری
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
مقدمه: نقشه برداری به علم اندازه گیری دقیق و تعیین موقعیت نسبی عوارض روی سطح زمین اطلاق می شود. عوارض می توانند طبیعی و یا مصنوعی باشند این اندازه گیریها به وسیله شخص عامل یا اپراتور که در اینجا به نام نقشه بردار خوانده می شود انجام می گیرد.اهداف و مقاصدی که از این اندازه گیریها دنبال می شود معمولا جهت تهیه نقشه های موردی و یا کاربردی با مقیاسهای مختلف یا جهت پیاده کردن عوارض با مختصات تعیین شده قبلی بر روی سطح زمین بوده که برای اجرای هر گونه پروژه های عمرانی مفید و لازم خواهد بود. به علت وسعت زیاد و قلمرو وسیع نقشه برداری تقسیمات مختلفی برای آن در نظر گرفته انند: 1- زئودزی: برای تعیین و بررسی شکل و ابعاد زمین 2- توپوگرافی: برداشت و نمایش شکل زمین و محاسبه مساحت 3- فتو گرامتری: با استفاده از آن ازعکسبرداری هوائی یا زمینی نقشه تهیه می کنند 4- کارتوگرافی: پس از عملیات نقشه برداری و انجام محاسبات مورد نیاز و ترسیم نقشه باید آن را تهیه نمود و به هم متصل نمود.
رشته های مختلف نقشه برداری: 1- نقشه برداری مسیر: که برای طرح و پیاده کردن مسیرها از قبیل راه و راه آهن و کانال کشی و غیره 2- نقشه برداری زیرزمینی: که موضوع آن برداشت یا پیاده کردن نقشه های تونل و معادن و غیره 3- نقشه برداری هیدروگرافی: به منظور داشتن موقعیت عمق دریاها و رودخانه ها جهت کشتی ها 4- نقشه برداری نظامی : برای تهیه نقشه های نظامی و تعیین نقاط استراتژیکی و دفاعی 5- نقشه برداری ثبتی: که هدف آن تعیین حدود اراضی و مساحت قطعات ملکی است. 6- نقشه برداری شهری: تهیه و اجرای طرحهای جامع و تفصیلی و هادی شهرها