جغرافیای طبیعی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

جغرافیای طبیعی عبارت است از مطالعهٔ جغرافیایی از چهره‌های طبیعی سیارهٔ زمین. این رشته از جغرافیا به تجزیه و تحلیل و سنجش پراکندگی اشکال زمین، آب و هوا، خاک‌ها، گیاهان، حیوانات، معادن و سایر پدیده‌های طبیعی می‌پردازد.

شاخه‌های اصلی جغرافیای طبیعی عبارت‌اند از:

  • زمین ریخت‌شناسی
  • اقلیم‌شناسی
  • جغرافیای خاک
  • اقیانوس‌شناسی
  • بوم‌شناسی