دادائیسم
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
دادا (دادائیسم، داداگری یا مکتب دادا) جنبشی فرهنگی بود که به زمینههای هنرهای تجسمی، ادبیات (بیشتر شعر) تئاتر و طراحی گرافیک مربوط میشد. این جنبش در زمان جنگ جهانی یکم در زوریخ سوئیس پدید آمد.
فهرست مندرجات |
[ویرایش] پسزمینه و انگیزهها
دادائیسم را میتوان زائیدهٔ نومیدی و اضطراب و هرج و مرج ناشی از آدمکشیها و خرابیهای جنگ جهانی اول دانست. دادائیسم زبان حال کسانی است که به پایداری و دوام هیچ امری امید ندارند. غرض پیروان این مکتب طغیانی بر ضد هنر، اخلاق و اجتماع بود. آنان میخواستند بشریت و در آغاز ادبیات را از زیر یوغ عقل و منطق و زبان آزاد کنند و بی شک چون بنای این مکتب بر نفی بود ناچار میبایست شیوهٔ کار خود را هم بر نفی استوار و عبارتهایی غیرقابل فهم انشاء کنند.
[ویرایش] تاریخچه
[ویرایش] آغاز
طرح مکتب دادا در پائیز ۱۹۱۶ در شهر زوریخ توسط جوانی به نام تریستان تزارا از اهل رومانی و رفقایش (هانس آرپ، هوگو بال، امی هنینگز، ریچارد هیولسنبک و سوفی تائوبر) ریخته شد.
[ویرایش] نابودی
اما در سال ۱۹۲۲ این گروه هرجومرجطلب از هم گسیخت و به نابودی گرائید و جای خود را به فراواقعگرایی سپرد.
[ویرایش] گسترش دادا در نقاط دیگر جهان
[ویرایش] برلین
[ویرایش] کلن
[ویرایش] نیویورک
[ویرایش] پاریس
[ویرایش] در ادبیات و شعر
برتون، پیکابیا، تریستان تزارا،آراگون، الوار، گیلوم آپولینه، مکس ژاکوب و سوپو از جمله شاعرانی هستند که به این مکتب پیوستند.
[ویرایش] جستارهای وابسته
[ویرایش] منابع
- وبگاه آی کتاب (برداشت آزاد با یادکرد منبع)