بنی عامر

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

ذکوان (بنی ذکوان بن رفاعه) طایفه‌ای از قبیله بنی سلیم بن منصور و از تبار عرب عدنانی بودند. قبیله بزرگ بنی سلیم طوایف فراوانی داشت که طایفه بنی ذکوان، بنی رعل و بنی عصیه از زمره آنان به شمار می‌آمدند. طوایف بنی سلیم در منطقه مرتفع نجد، نزدیک خیبر، سکونت داشتند و حره السلیم و وادی القری، از مناطق معروف حجاز، به آنان تعلق داشت. قبایل بنی سلیم از جمله ذکوان، همانند سایر قبیله های عرب، جنگ‌های فراوانی داشتند که «ذات الرمرم» و «تثلیت» از جمله این جنگ‌ها بود. پس از بعثت پیامبر اکرم، ابوبراء نجدی، یکی از بزرگان نجد، در مدینه به حضور پیامبر شتافت و تقاضا کرد مبلغانی را جهت تبلیغ آیین اسلام به سرزمین نجد گسیل دارد. پیامبر هفتاد تن از اصحاب فرهیخته و قاریان قرآن را به آن سرزمین اعزام فرمود. وقتی سپاه تبلیغی اسلام به چاه معونه (در راه سرزمین بنی عامر و بنی سلیم) رسیدند، عامر بن طفیل، از سران قبیله بنی عامر نجد از طایفه ذکوان، رعل و عصیه از طوایف قبیله بنی سلیم کمک خواست و با همکاری آنها، مبلغان اسلامی را در بئر معونه به خاک و خون کشید. وقتی خبر حادثه بئر معونه به پیامبر اسلام رسید، قبائل رعل، ذکوان و عصیه را نفرین کرد و برای خونخواهی از شهیدان بئر معونه چند جنگ بر ضد آنها تدارک دید که از جمله آنها می‌توان به غزوه ذی قرقره (غزوه کدر )، غزوه بنی سلیم و سریه ابن ابی العوجاء اشاره کرد. به هر حال، طوایف بنی سلیم از جمله ذکوان سرانجام تسلیم رسول خدا شدند. جمعی از آنان به هنگام فتح مکه و گروهی دیگر در عام الوفود اسلام آوردند.

يزد، در دوران ساسانی، به ويژه در روزگار قباد، انوشيروان و يزدگرد اوّل، ... از جايگاه اجتماعی و اقتصادی ويژه ای بر خوردار بوده و به عمران و آبادی آن، توجه بسيار شده است. در نخستين سده اسلامی، سرزمين يزد به دست مسلمانان افتاده قبايل عرب به سوی ايران سرازير شدند. گروهی نيز از قبيله های بنی تميم و بنی عامر، درکوی عرب ها ی يزد، استقرار يافتند.

[ویرایش] منبع

  • سیره ابن هشام،‌ ج 4 - 1 { فهرست قبائل }‌؛ معجم قبائل العرب ، ج 1،‌ ص 404، ص 543؛ المغازی، ج 1