حسینعلی نوری
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
میرزا حسینعلی نوری (۱۸۱۷-۱۸۹۲) معروف به بهاالله پایهگذار دیانت بهایی است. بهاییان او را تجلی روح اعظم الهی بروی زمین میدانند. میرزا حسینعلی نوری ملقب به بهاءالله در تاریخ ۲۱ آبان سال ۱۱۹۲ (۱۲ نوامبر ۱۸۱۷) در شهر تهران و در خانوادهای ثروتمند متولد گردید. پدرش میرزا بزرگ نوری از رجال دوره فتحعلی شاه و مردی ادیب و خطاط بود و در دربار شاه ایران منصبی عالی داشت . دوران نوجوانی و جوانی بهاء الله در رفاه دادن به نامحرمان و آسایش سپری شد با آغاز دعوت باب در سال ۱۲۲۱(۱۸۴۴ میلادی) به او پیوست (۲۷ سالگی) اقدامات و فعالیتهای او در گسترش آیین باب او را تبدیل به یکی از مهمترین پیروان باب نمود بعد از تیرباران شدن باب به فعالیتهای خود همچنان ادامه داد تا در جریان تیر اندازی به ناصرالدین شاه در سیاه چال تهران حبس شد بواسطه نفوذ شوهر خواهرش که منشی سفارت روسیه بود از مرگ رهایی یافت و به شهر بغداد در امپراتوری عثمانی تبعید گردید . بتدریج بابیانی که از کشتار نجات یافته بودند در بغداد به او پیوستند . مدت دو سال به علت اختلافات داخلی بابیان به کوههای سلیمانیه رفته و در انزوا زیست سپس به بغداد باز گشته رهبری بابیان را به دست گرفت و شروع به بازسازی جامعه بابی نمود ازاقدامات او در این زمان میتوان از تالیف کتاب ایقان نام برد. بعد از حدود ۱۰ سال از بغداد به شهر استانبول تبعید گردید وی قبل از خروج از بغداد اعلان نمود که همان موعود و یا «من یظهره الله » است که باب به او بشارت داده وپیروان خویش را به ایمان به او سفارش نموده بود . بهاءالله پس از مدت چهار ماه اقامت در استانبول به شهر ادرنه تبعید گردید وی در آنجا نامههایی به سران ممالک نوشت و آنان را به ایمان به خویش دعوت نمود در دوران ادرنه اختلاف او و برادرش ازل که خود را جانشین باب میدانست شدت یافت . اکثریت بابیان به بهاء الله گرویده و از آن پس بهائی نامیده شدند بقیه به ازلی معروف شدند. بهرحال پس از ۵ سال اقامت درادرنه بهاءالله به زندان شهر عثمانی یعنی « عکا » واقع در اراضی فلسطین تبعید گردید و در قلعهای زندانی شد تا بالاخره این امکان را یافت که در خانهای به نام قصر بهجی اواخر عمر را به سر برد وی درسن ۷۵ سالگی در سال ۱۸۹۲ میلادی وفات نمود . مدفن او در شهر عکا به نام «روضه مبارکه» قبله بهائیان میباشد . بنا به وصیت بهاءالله فرزند ارشدش عبدالبهاء رهبری بهائیان را عهده دار گردید .
آثار
از آثار بهاءالله میتوان به نامههایی که برای پیروانش میفرستاد اشاره کرد وی در خلال این نامهها تعالیمش را برای پیروانش تشریح مینمود این نامهها در میان بهائیان به « لوح» مشهورند تعداد آنها را بیش از شانزده هزار لوح میباشد . دیگر آثار او : کتاب اقدس ، کتاب ایقان ، کلمات مکنونه ، جواهر الاسرار ، هفت وادی ، چهار وادی ، الواح سلاطین و ...
منابع
- براون، ادوارد. ترسیمی از واقعهٔ باب بروایت یک مسافر. انگلستان: دانشگاه کمبریج، ۱۸۹۱.
- کسروی، احمد. بهائیگری. تهران: ۱۳۲۲ خورشیدی.
- تاریخ نبیل زرندی
- قرن بدیع
- دایره المعارف ایرانیکا