ایل افشار
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
اَفشار یا اوشار یکی از ایلهای بزرگی است که در زمان شاه اسماعیل صفوی همراه با شش ایل بزرگ از آناتولی ترکیه به ایران آمدند و پایههای سلسله صفوی را بنیاد گذاردند. . تعداد بسیاری از این ایلها در زمان شاه عباس اول در ایل شاهسون ادغام گشتند.
واژه افشار به معنی چابک و علاقهمند به شکار است. توتم و حیوان مقدس قبیله افشار در قدیم گونهای از عقاب به نام تاوشائچیل بوده که اغلب شکار خرگوش میکند.
با تحقیقات اخیر ونشانه های بجا مانده مشخص شده که ایل افشار که تاکنون فکر میکردند ترک تبارند کردزبان بوده وبه زبان کردی شمال (کرمانجی)صحبت میکرده اند ولی بدلیل اینکه زبان حاکم ان زمان ترکی بوده است (برخلاف این زمان که فارسی زبان حاکم است در دربار ونامه نگاریها از زبان ترکی استفاده میشده است) به اشتباه ترک نامیده شده اند. بطور مثال زبان بازماندگان ایل افشار واهالی درگز و باجگیران وایلات شمال خراسان مثل زعفرانلو-شادلو کرمانجی میباشد وزبان ایل بزرگ افشار در شرق ترکیه نیز کرمانجی بوده وزبان طایفه های ایل افشار درمنطقه تکاب وشاهیندژ (اذربایجان غربی) مثل طایفه های شاقی{شقاقی-شکاکی} - شرانی- موصولانی{موصلانلو}- زاخورانی{زعفرانلو} - صربیانی نیز کرمانجی میباشد. لباس سنتی ایل افشار درمنطقه افشار تکاب همچون کرمانجهای ترکیه وخراسان میباشدکه تا چند سال پیش استفاده میشد.لباس مردانه شامل پیراهن سفید با دکمه هایی در کنار سینه بوده وشلوارمشکی بافاق خیلی بلند ودستاری بر سر بنام کلودستمال وشالی بدورکمر بوده است.لباس زنانه نیز دامنی چیندار تا زانو و وجلیقه ودستار سر منگوله دار میباشدکه هنوزتوسط پیرمردان وپیرزنان این نواحی استفاده میشود. رقص محلی در مناطق ایل افشار با گرفتن دستهای یکدیگر وحرکات موزون انجام میشود.
[ویرایش] منابع
ک.توحدی.حرکت تاریخی کرد به خراسان در دفاع از استقلال ایران.انتشارات مروواسفند.مشهد 1366و1378 بیگدلی.محمدرضا، ایلسُوَنها (شاهسون)های ایران، تهران 1374.