سیمین بهبهانی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

سیمین بهبهانی (متولد ۱۳۰۶ در تهران) از بانوان غزلسرای ایران است.

سیمین بهبهانی فرزند عباس خلیلی (شاعر و نویسنده و مدیر روزنامه اقدام) و نبیره حاج ملا علی خلیلی تهرانی است. پدرش عباس خلیلی (۱۲۷۲ نجف - ۱۳۵۰ تهران) به دو زبان فارسی و عربی شعر می‌‌گفت و حدود ۱۱۰۰ بیت از ابیات شاهنامه فردوسی را به عربی ترجمه کرده بود و در ضمن رمان‌های متعددی را هم به رشته تحریر درآورد که همگی به چاپ رسیدند. مادر سیمین بهبهانی نیز از شاعران زمان خود بود و بنابر این سیمین در محیطی ادبی به دنیا آمد و رشد یافت.

سیمین بهبهانی از زنان پیشرو و سنت ستیز معاصر است که در زمینه حقوق بشر و حقوق زنان نیز فعالیت می‌‌کند و در کانون نویسندگان ایران نیز فعالیت دارد.

او به خاطر سرودن غزل فارسی در وزن‌های بی‌سابقه به "نیمای غزل" معروف است. برخی از معروف‌ترین غزل‌های او با این ابیات آغاز می‌‌شود:

شلوار تاخورده دارد مردی که یک پا ندارد

خشم است و آتش نگاهش، یعنی تماشا ندارد

و

دوباره می‌‌سازمت وطن اگرچه با خشت جان خویش

ستون به سقف تو می‌‌زنم، اگرچه با استخوان خویش

[ویرایش] منبع و پیوند به بیرون


این نوشتار ناقص است. با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید.
زبان‌های دیگر