کموتاتور
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
کموتاتور ( کلکتور ) از تیغههای جدا از هم مسی تشکیل شدهاست که به صورت استوانهای روی محور روتور قرار گرفته و توسط فلنچ نگهدارنده در جای خود محکم شدهاند. در فاصله بین هر یک از تیغهها صفحههای نازکی از جنس میکا قرار گرفته تا به این وسیله تیغهها نسبت به یکدیگر عایق شوند. انتهای هر یک از تیغهها به شکل برجسته و دوشاخه شدهاست تا سر و ته کلافها به راحتی در داخل آنها قرار گرفته و لحیم شوند. در بعضی از کلکتورها تیغه فاقد دو شاخه برجسته میباشد. معمولا سطح کموتاتور را به وسیله ماشین بصورت بسیار صاف استوانهای میتراشند. این عمل باعث کاهش اصطکاک بین سطح کموتاتور و زغالها میشود. در ضمن عایق بین تیغهها را کمی پایین از سطح تیغه قرار میدهند تا با زغالها برخورد نکند.
این سوییچ گردشی ( یا همان کموتاتور) جهت جریان الکتریکی را در هر سیکل دو بار برعکس میکند.
اما به هرحال در طراحی کلاسیک محدودیتهای متعددی وجود دارد که بسیاری از این محدودیتها ناشی از نیاز به جاروبکهایی برای اتصال به کموتاتور است. سایش جاروبکها و کموتاتور، ایجاد اصطکاک میکند و هر چه که سرعت موتور بالاتر باشد، جاروبکها میبایست محکمتر فشار داده شوند تا اتصال خوبی را برقرار کنند. نه تنها این اصطکاک منجر به سر و صدای موتور میشود بلکه این امر یک محدودیت بالاتری را روی سرعت ایجاد میکند و به این معنی است که جاروبکها نهایتاً از بین رفته نیاز به تعویض پیدا میکنند. اتصال ناقص الکتریکی نیز تولید نوفه (نویز) الکتریکی در مدار متصل میکند. این مشکلات با جابجا کردن درون موتور با بیرون آن از بین میروند، با قرار دادن آهنرباهای دائم در داخل و سیم پیچها در بیرون به یک طراحی بدون جاروبک میرسیم.