صرف و نحو

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

زبان‌شناسی
زبان‌شناسی نظری
آواشناسی
واج‌شناسی
واژه‌شناسی
نحو
معناشناسی
معناشناسی واژگانی
سبک‌شناسی
تجویز و توصیف
کاربردشناسی
زبانشناسی کاربردی
جامعه‌شناسی زبان
زبان‌شناسی شناخت
زبان‌شناسی تاریخی
گونه‌شناسی زبان
دستور گشتاری
ریشه‌شناسی

صرف و نحو با هم دستور یک زبان را تشکیل می‌دهند. به صرف واژه‌شناسی و به نحو جمله‌شناسی نیز گفته می‌شود. صرف یا واژه‌شناسی بررسی و شناخت اجزاء یک واژه مانند تکواژها و وندها و پسوندهای تصریفی است. نحو یا جمله‌شناسی بررسی و شناخت کارکرد و جایگاه واژه‌ها در یک جمله و همچنین شیوه پیوند جمله‌ها به یکدیگر است.

[ویرایش] منابع

  • توصیف ساختمان دستوری زبان فارسی، مولف: محمد رضا باطنی، انتشارات امیر کبیر، تهران، چاپ پنجم ۱۳۷۳


  
این نوشتار دربارهٔ زبان و زبان‌شناسی، ناقص است. با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید.