سجم
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
سِجَم نام گونهای تخت حصیرپوش است که در دهستان کوخرد شهرستان بستک در غرب استان هرمزگان در جنوب ایران استفاده میشود.
[ویرایش] مکان اساسی در شبهای تابستانی
سجم گاه مانند کپر میباشد و سقفی نیز دارد اما در کل کمی کوچکتر از کپر است. سجم یا (منامه) برای خوابیدن در شب تابستانی به روی آن، دارای سقف میباشد که سقف آن نیز از تَنهِ کُنده نخل که به لهجه محلی (مُواه) مینامند درست میشود.
در زمان قدیم مردم روستاهای هرمزگان همچون روستاهای بخش کوخرد به پشت رودخانهها که نخلستان بود میرفتند و مدت سه ماه فصل تابستان و گرما را در آنجا میگذراندند، و پس از سپری شدن تابستان به ولایت خود بر میگشتند. ازاینرو ناچار بودند دامهای محلی خود نیز همراه ببرند و چون اکثر موقعها شبها را در صحرا و بیابان به سر میبردند نیاز به مکان و جایی برای حفاظت دامهای خود داشتند که از حمله گرگها و شغالها در امان باشند، بنابراین از شاخهای درخت خاردار مانند سُمر و سَلمَ و کُنار و همچنین شاخههای نخل برای ساخت مکان امنی برای دامهای خود بهره میگرفتند. دامدارانی که در حاشیه روستاها و شهرها ساکن هستند به علت داشتن دام و وجود علوفه، بیشتر وقت خود را در صحرا میگذرانند. مردمان بادیه نشین با امکانات اندک خود از کپر و سجم و پاگه وابزارهای دیگر مربوط به نخل استفاده لازم مینمایند.
سجم یک مکان اساسی است برای هر خانواده است و در بسیاری روستاها خانهای وجود ندارد که سجم و کپر در جلو آن وجود نداشته باشد.
[ویرایش] منبع
- محمدیان، کوخری، محمد ، “ «به یاد کوخرد» “، ج2. چاپ اول، دبی: سال انتشار ۲۰۰۳ میلادی.