سیرجان
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
سیرجان، بعد از اسلام و تا اواسط قرن دهم میلادی شهر عمده و مرکز ایالت کرمان بوده که شیراجان هم گفته شده است. سیرجان تقریباً در هشت کیلونتری مشرق شهر جدید سعید آباد قرار داشته و در آن زمان والی کرمان نیز در همین محل مستقر بوده است. نام سیرجان در اصل سیرگان بوده و بنای آن را به بهمن پادشاه اشکانی نسبت میدهند و در استیلای عرب آن را معرب کردند و سیرجان نامیدند. شهرستان سیرجان در فاصله ۱۷۵ کیلومتری جنوب غربی کرمان واقع شده و از شمال به شهرستان رفسنجان (۲۳۰ کیلومتر) و شهر بابک (۱۰۰ کیلومتر) از جنوب به استان هرمزگان، از مشرق به شهرستانهای بافت (۱۱۰ کیلومتر) و بردسیر و از مغرب به استان فارس محدود است. سیرجان بین کوههای مرکزی و کوههای شرقی زاگرس قرار گرفته و مهمترین ارتفاعات آن عبارتاند از کوه پنج، چهار گنبد، بیدخوان و کوه عین البقر. از نواحی پست و هموار این شهرستان میتوان کفه نمک در غرب و دشت حاصلخیز ابراهیمآباد را در شرق این شهر نام برد که بین سیرجان و بافت قرار دارد. آب و هوای سیرجان نیمه بیابانی است. در تابستان نسبتاً گرم وخشک و در زمستان سرد و در بهار همراه با بارندگی است. منشا اصلی بارندگیهای این شهرستان، توده هوای غربی و اثر هوای مرطوب اقیانوس هند است. مهمترین رودخانههای سیرجان عبارتاند از: تنگوییه (پلنگی) و رودخانه حسینآباد که هر دو فصلی هستند.
[ویرایش] رهآورد
- مسقطی