حورالعین
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
حوری یا حورالعین در قرآن به معنای زنان همخوابه مردان به بهشتروندهاند.
حور (در فارسی امروزی حوری) جمع حوراء و احور، به كسى مى گويند كه سياهى چشمش كاملا مشكى و سفيدى آن كاملا شفاف است و دارای پلک هایی باریک است(همانند چشمان آهو)، و گاه به زنان سفيد چهره(سفید بدن، سمین تن) نيز اطلاق شده است .
عين به معنى "درشت چشم" است و از آنجا كه بيشترين زيبائى انسان در چشمان او است روى اين مساءله مخصوصا تكيه شده است .
بعضى نيز گفته اند كه حور از ماده حيرت گرفته شده يعنى آنچنان زيبا هستند كه چشمها از ديدن آنها حيران مى شود.
برخی صفات آن ها که در آیات مختلف قرآن چنین آمده است: ۱- پاکی و پاک نهادی ۲- نیک خویی و زیبا رویی ۳- مهربانی ۴- همسن و سالی با همسر ۵- دست نخوردگی
[ویرایش] حور در فارسی
در زبان عامه، زنان زیبا به حوری و پری تشبیه می شوند. ضمنا در زبان فارسی حور (که در اصل عربی جمع است) به صورت مفرد به کار می رود. سعدی، هم حور و هم حوری را به کار برده است:
حور خطا گفتم اگر خواندمت غفو کن از بنده قصور ای صنم بهشت روی من آن لعبت پری رخسار که در بهشت نباشد به لطف او حوری
[ویرایش] منابع
- تفسير نمونه، ج ۲۱، ص ۲۱۲؛ ج ۲۳، ص ۲۱۵، ناصر مکارم شیرازی.
- قاموس قرآن، ج ۲، صص ۱۹۲ تا ۱۹۵، سید علی اکبر قرشی، دارالکتب الاسلامیه.
- دانشنامه قرآن و قرآن پژوهی، صص ۹۶۸ و ۹۶۹، بهاءالدین خرمشاهی.