ابراهیم
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
ابراهیم (به معنی پدر/رهبر بسیاران در زبان عبری) شهپدر یهودیت، مسیحیت، و اسلام است. داستان او در کتاب پیدایش تورات و پیآیند آن در قرآن گفته شده است. بر اساس روایت تورات، نام ابراهیم در ابتدا ابرام بوده است.
هر سه دین او را نیاکان یهود از طریق اسحاق و اعراب از طریق اسماعیل میدانند. از روی این باور به این سه دین، دینهای ابراهیمی هم گفته میشود.
هیچ مدرکی مستقل از منابع دینی مبنی بر وجود ابراهیم وجود ندارد، از این رو امکان تائید او به هنوان یک شخصیت تاریخی ناممکن است. روایتهای دینی به حوالی ۱۵۰۰ تا ۲۰۰۰ پیش از مسیح برای زمان زندگیاش اشاره میکنند.