کاباره
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
کاباره نام مکانی عمومی و سرپوشیده است که در آن بر روی سکویی اجرای نمایش موزیک، آواز، تئاتر، رقص یا کمدی میشود و تماشاگران بر روی صندلیهایی در پیرامون سکو نشسته و به خوردن و آشامیدن میپردازند.
از مراکز تجمع کابارهها در تهران قدیم، خیابان لالهزار بود. کابارههای معروف تهران قدیم عبارت بودند از کاباره مولنروژ و کاباره میامی و در شیراز کاباره کازابا معروفیت داشت. در زبان عوام به کاباره، گاه رقاصخانه هم گفته میشد.
امروزه برخی در ایران با نام «کانون سرگرمیها و بدلخوانان» کوشیدهاند تا سرگرمی کابارهای را به مردم برگردانند (در وهله اول فعلاً برای مردان) ولی مخالفتهای اسلامگرایان مشکلات زیادی برای ایشان پدید آورده است.[1]
واژه کاباره حرف تصغیر از camera لاتین است و معنی آن میشود «اتاق کوچک». این واژه لاتین به صورت camberette به فرانسوی شمالی قدیم راه یافت و از آنجا به صورت cabret به هلندی میانه و از آن طریق به دیگر زبانها.
[ویرایش] جُستارهای وابسته
[ویرایش] منبع
ویکیپدیای انگلیسی.