اصل توازی اقلیدسی
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
اصل توازی اقلیدسی
اصل پنجم اقلیدس که در کتاب اصول اقلیدس بیان شده است و مناقشه برانگیزترین اصل از اصول پنجگانهٔ هندسهٔ اقلیدسی است. به سبب این که منجر به بیان اصل همارزی شد که در آن بیان میشود از یک نقطه خارج یک خط فقط یک خط به موازات آن میتوان کشید. به اصل توازی اقلیدسی مشهور شده است. از آنجا که نخستین بار جان پلیفیر این اصل را مطرح کرد به اصل پلیفیر هم مشهور است. اصل توازی هذلولوی و اصل توازی ریمانی در سدههای اخیر هندسههای جدیدی را به وجود آوردند که به هندسهٔ هذلولوی یا هندسهٔ لباچفسکئی و هندسهٔ ریمانی یا هندسهٔ بیضوی مشهورند.
[ویرایش] منابع
- گرینبرگ، ماروین جی،هندسههای اقلیدسی و نااقلیدسی، ترجمهی: م.ه. شفیعیها، مرکز نشر دانشگاهی.
- هاورد و. ایوز، آشنایی با تاریخ ریاضیات (جلد دوم)، ترجمهٔ محمدقاسم وحیدیاصل، مرکز نشر دانشگاهی.