گیوه
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
گیوه نوعی پاپوش ویژه مردان روستایی و از جمله صنایع دستی مناطقی از ایران است. در استان مرکزی تولید گیوه در مناطق سنجان و وفس رواج دارد. همه مراحل تولید این پاپوش، دستی است و مواد اولیه آن نخ قالی (که اصطلاحاً تنه نامیده میشود) و ضایعات چرم است. رویه گیوه بدست زنان و توسط گونهای سوزن که جوالدوز خوانده میشود بافته میشود و قسمت کفی آن بدست مردان با استفاده از ابزاری که تخت نامیده میشود به اصطلاح آجیده میشود. در صورت لزوم رویه این پاپوش با استفاده از سریشم اندوده میشود تا در کشتزارها مانع نفوذ آب به درون آن شود.