زبان لیکیان

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

زبان لیکیان ، از زبان‌های مرده خانواده زبانی زبان‌های هندواروپایی و از شاخه زبان‌های آناتولیان آن است. این زبان در عهد آهن در منطقه لیکیا در آسیای کوچک گپ زده می شد. شماری از کارشناسان بر این باورند که از تبار زبان هیتیان و یا زبان لوویان است.در حدود نخستین سده پیش از میلاد مسیح از میان رفت و با زبان یونانی جای گزین شد.

[ویرایش] پیوند بیرونی

[ویرایش] منبع