سنایی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

حکیم ابوالمجد مجدود‌بن آدم سنایی غزنوی، و نیز حکیم سنایی از بزرگ‌ترین شاعران زبان پارسی در سدۀ ششم هجری‌ست. او در سال (۴۷۳ هجری قمری) در شهر غزنه (واقع در افغانستان امروزی) دیده به‌جهان گشود، و در سال (۵۴۵ هجری قمری) در همان شهر چشم از جهان فروبست. نصایح و اندرز‌های حکیم سنایی دلاویز و پر‌تنوّع، شعرش روان و پر‌شور و خوش بیان، و خود او، در زمرۀ پایه‌گذاران نخستین ادبیات منظوم عرفانی در زبان فارسی به‌شمار‌آمده است (صفحۀ ۴۲، حافظ‌نامه، شرح الفاظ، اعلام، مفاهیم کلیدی و ابیات دشوار حافظ.) او در مثنوی، غزل و قصیده توانائی خود را بوضوح نشان داده است. سنائی دیوان مسعود سعد سلمان را، هنگامی که مسعود در اسارت بود، برای او تدوین کرد و با اهتمام سنایی، دیوان مسعود سعد همان زمان ثبت و پراکنده شد و این نیز از بزرگواری سنایی حکایت می‌کند. مولانای بلخی‌، عطار نیشابوری و سنایی غزنوی را به منزلۀ روح و چشم خود می‌دانست‌:

عطار، روح بود و سنایی دو چشم او       ما از پی سنایی و عطار آمدیم

فهرست مندرجات

[ویرایش] آثار حکیم سنایی

از آثار او، غیر از دیوان اشعار‌ش، می‌توان به مثنوی حدیقه‌الحقیقه، مثنوی طریق‌التّحقیق، مثنوی سیر‌العباد الی‌المعاد، کارنامۀ بلخ، عشق‌نامه و عقل‌نامه اشاره کرد.

  • مثنوی حدیقةالحقیقة

[ویرایش] مثنوی طریق‌التّحقیق

مقالۀ اصلی: مثنوی طریق‌التّحقیق

  • سیرالعباد
  • کارنامهٔ بلخ

[ویرایش] پیوند به بیرون

ویکی‌گفتآورد
مجموعه‌ای از نقل‌قول‌های مربوط به
در ویکی‌گفتاورد موجود است.
  • جايگاه سنایی، شورای گسترش زبان و ادبیّات فارسی، مصاحبه با حمیرا زمرّدی، برگرفته از: ايران ۲۸ فروردين ۸۴

[ویرایش] منابع

  • حافظ نامه، شرح الفاظ، اعلام، مفاهیم کلیدی و ابیات دشوار حافظ، نوشتۀ بهاءالدّین خرّمشاهی، تهران، انتشارات علمی و فرهنگی، ۱۳۷۳
  • Bo Utas, A Persian Sufi Poem: Vocabulary and Terminology. Scandinavian Institute of Asian Studies Monograph Series, Curzon Press, 1977. ISBN: 0 7007 0016 8

    این نوشتار ناقص است. با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید.
زبان‌های دیگر