ثابت رحمان
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
یکی از راهگشایان ادبیات فارسی نوین آذزبایجان شوروی
متولد : ۱۹۱۰
نویسندگی را با انتشار مقالاتی در روزنامه ملانصرالدین آغاز کرد. وی خود را شاگرد میرزافتحعلی آخوندوف، جلیل محمد قلی زاده، عبدالرحمن حقویردیف و جعفر جبارلی میداند. و در باره جبارلی میگوید: او به من مشاهده دقیق دگرگونیهایی را که انقلاب سوسیالیستی در زندگیمان پدید آورد، و نیز چگونگی تصویر و توصیف مبارزه مرگ و زندگی کهنه و نو را آموخت.
ثابت رحمان در رشتههای گوناگون ادبیات، از جمله آثار کلاسیک اروپا و روسیه به زبان آذربایجانی گرفته تا طنز، نمایشنامه، لیبرتو، فیلمنامه، داستان کوتاه و بلند و رماننویسی ذوقازمایی کرده، در هر کدام از رشتههای یاد شده، آثاری پدید آورده است.
[ویرایش] آثار
نمایشنامهها : عروسی، خوشبختها، آشناها، روشنایی، دختر نامزد،بادها، دروغ، علی قلی ازدواج میکند، زندهها(که دنباله مردههای جلیل محمدتقیزاده است).
داستانها و قصهها : بیوفا، اشکهای شوق، آرزوها، شاپایا، ماجراهای میرقاسم، پریشان، هار، فاجعه آخر.
فیلمنامهها و لیبرتوها : احمد در کجاست، ستاره، هجران، آن نشد این یکی باشد (مشهدیعباد) و رمان نینا
[ویرایش] منبع
کتاب نینا نوشتهٔ ثابت رحمان ترجمهٔ سیروس مددی، انتشارات ارمفان