بازی با واژگان

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

آنچه را بازی با واژگان می‌‌نامیم پاره‌ای کاربردهای ویژه در بدیع است که ارزش هنری چندانی ندارند. این کاربردها تنها بازی‌هایی دشوار و پیچیده با واژه‌ها هستند که برای دو گروه می‌توانند سودمند باشند:

  • ۱- شاعران تازه‌کار که به یازی این بازی‌ها می‌‌توانند طبع خویش را در سخنوری ورزیده و تیز و توانا کنند و بر شگردها و ترفندهای سخن چیره شوند.
  • ۲-استادان شعر و ادب که از راه بازی با واژگان می‌توانند چیرگی و توانایی خودشان را بر سخن آشکار نمایند.

[ویرایش] انواع بازی با واژه

  • واروخوانه
  • ستردگی (حذف)
  • رَقطا
  • خَیفا
  • گسسته (مُقَطع)
  • پیوسته (موَصّل)
  • بازبسته (موقوف)
  • لب‌گسل (تفصیل)
  • لب‌پیوند (توصیل)
  • هجا
  • چارسویه (مربع)
  • خُردگی (تصغیر)
  • آمیختگی
  • گشتگی (تصحیف)

[ویرایش] منبع

کزازی، میرجلال‌الدین، زیباشناسی سخن پارسی، (۳) بدیع، چاپ دوم، کتاب ماد، تهران ۱۳۷۳.

زبان‌های دیگر