پادگان

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

پادگان به جایی گفته می‌شود که گروهی از سربازان و تجهیزات برای نگهداری آن مکان در آن مستقر شده‌اند. پادگان معمولاً محل اسقرار یک یگان از ارتش است.

پادگان‌ها می‌توانند دارای تأسیسات و تسهیلات گوناگونی باشند از جمله آسایشگاه، سالن غذاخوری، ورزشگاه، باشگاه افسران، نمازخانه، کلیسا، بازداشتگاه، دفتر دژبانی، منازل سازمانی، اتاقک نگهبانی، برج نگهبانی، پاسراه و غیره باشند.

ورود و خروج به پادگان‌ها معمولاً برای عموم آزاد نیست و کنترل آن به عهده گروهی به نام دژبان است.

پادگان محلی تقریباً ثابت است و شمار سربازان مستقر در آن از قرارگاه‌های نظامی کمتر است. قرارگاه نظامی معمولاً محل استقرار لشکرها در جنگ و عملیات دیگر است.

پادگان‌ها می‌توانند گاه به عنوان محل تمرینات نظامی و مرکز فرماندهی نیز عمل کنند.

[ویرایش] پیشینه در ایران

در زمان ساسانیان پادگان را در زبان فارسی آن زمان، زینستان می‌نامیدند. زین در فارسی میانه به معنای جنگ‌افزار است. در دوره قاجار بیشتر واژه ساخلو برای این منظور بکار می‌رفت. پاد در فارسی به معنی محافظت و نگهبانی است و واژه پادگان از مصوبات فرهنگستان زبان ایران در سال ۱۳۱۸خ است.

[ویرایش] جستارهای وابسته

پادگان‌های معروف ایران

[ویرایش] منابع

  • فرهنگستان ایران، واژه‌های نو که تا پایان سال ۱۳۱۸ در فرهنگستان ایران پذیرفته شده است (۶)، از انتشارات دبیرخانه فرهنگستان، چاپ دوم، چاپخانه آفتاب، تهران مهرماه ۱۳۱۹خ.
  • ویکی‌پدیای انگلیسی.
این نوشتار ناقص است. با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید.
زبان‌های دیگر