سجم

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

سِجَم نام گونه‌ای تخت حصیرپوش است که در دهستان کوخرد شهرستان بستک در غرب استان هرمزگان در جنوب ایران استفاده می‌شود.


[ویرایش] مکان اساسی در شبهای تابستانی

سجم گاه مانند کپر می‎باشد و سقفی نیز دارد اما در کل کمی کوچک‌تر از کپر است. سجم یا (منامه) برای خوابیدن در شب تابستانی به روی آن، دارای سقف می‎باشد که سقف آن نیز از تَنهِ کُنده نخل که به لهجه محلی (مُواه) می‌‌نامند درست می‎شود.

در زمان قدیم مردم روستاهای هرمزگان همچون روستاهای بخش کوخرد به پشت رودخانه‌ها که نخلستان بود می‌‌رفتند و مدت سه ماه فصل تابستان و گرما را در آنجا می‌‌گذراندند، و پس از سپری شدن تابستان به ولایت خود بر می‌‌گشتند. ازاینرو ناچار بودند دامهای محلی خود نیز همراه ببرند و چون اکثر موقع‏ها شبها را در صحرا و بیابان به سر می‌‌بردند نیاز به مکان و جایی برای حفاظت دامهای خود داشتند که از حمله گرگها و شغالها در امان باشند، بنابراین از شاخهای درخت خاردار مانند سُمر و سَلمَ و کُنار و همچنین شاخه‌های نخل برای ساخت مکان امنی برای دامهای خود بهره می‌گرفتند. دامدارانی که در حاشیه روستاها و شهرها ساکن هستند به علت داشتن دام و وجود علوفه، بیشتر وقت خود را در صحرا می‎گذرانند. مردمان بادیه نشین با امکانات اندک خود از کپر و سجم و پاگه وابزارهای دیگر مربوط به نخل استفاده لازم می‏نمایند.

سجم یک مکان اساسی است برای هر خانواده‌ است و در بسیاری روستاها خانه‌ای وجود ندارد که سجم و کپر در جلو آن وجود نداشته باشد.

[ویرایش] منبع

  • محمدیان، کوخری، محمد ، “ «به یاد کوخرد» “، ج2. چاپ اول، دبی: سال انتشار ۲۰۰۳ میلادی.