حبیب بن مظاهر
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
ازکشته شدگان در كربلا بود.حبيب بن مظاهر(مظهر)اسدی،از طايفه بنی اسد،كوفیو از اصحاب محمد در هر سه جنگ صفين،نهروان و جمل،به همراه علیشركت داشت.از یاران خاص علی و حاملان علم او و درعلوم قرآنی شاگرد خاص او بود.بنابر داستانهای شیعه علی،او را به علم«منايا و بلايا»(آنچه بعدها اتفاق خواهد افتاد)آگاه ساخته بود.عضو گروه ويژه«شرطة الخميس»بود كه نيروی ضربتی و مطيع علی بودند.درنهضت مسلم بن عقيل در كوفه،وی از كسانی بود كه در راه بيعت گرفتن برای مسلم،كوشش میكرد.نيز از سران شيعه در كوفه محسوب میشد كه به حسين بن علی دعوت نامه نوشت.نزد امام حسين موقعيت والايی داشت.در كربلا نيز حسین،او را بهعنوان فرمانده جناح چپ سپاه خويش تعيين كرد.حبيب،تلاش فراوانی داشت كه يارانیاز بنی اسد را به ياری حسين بياورد،اما سپاه اموی مانع پيوستن آنان به ياران حسین شدند.روز عاشورا رجزی كه در حملههايش میخواند چنين بود:
انا حبيب و ابی مظهر *** فارس هيجاء و حرب تسعر
حبيب بن مظاهر،روز عاشورا از اينكه تصور میکرد باکشته شدن به بهشتخواهد رفت،خوشحالبود و با«برير بن خضير»مزاح میكرد.کشته شدن او بر حسين بسيار سخت بود.هنگام مرگ ۷۵ سال داشت.سر او نيز همراه سرهای بقیه کشته شدگان کربلا در كوفه گردانده شد.