مالک اشتر
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
مالِک اَشتَر فرزند حارث و از اصحاب خاص امام علی پسر ابوطالب بود. در جنگ تبوک شرکت کرده و بر اثر ضربهٔ شمشیری چشمش آسیب دید. از این رو وی را «اشتر» میگفتند. زمان خلافت علی وی فرماندهٔ قسمتی از سپاه او بود و در جنگ های جمل، صفین و نهروان از خود شجاعتهای زیادی نشان داد. علی، مالک را به امیری مصر گماشت (سال ۳۷ هجری). ولی در راه با نیرنگ عمروعاص مسموم و کشته شد.
[ویرایش] منابع
- فرهنگ فارسی (اعلام) اثر مرحوم دکتر محمد معین
- نهج البلاغه ترجمه
- سریال امام علی اثر داود میر باقری