قاعده پاولی
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
قاعده پائولی و یا قاعده غیر امکان و یااصل طرد نامیده شده به اسم کشفکنندهاش، ولفگانگ پاولی، قاعدهای بسیار مهم و اساسی در مکانیک کوانتومی میباشد، که بر طبق آن دو و یا تعداد بیشتری فرمیون همسان (به عنوان مثال دو الکترون) در یک سیستم کوانتومی، نمیتوانند همزمان در تمام اعداد کوانتومی مقدار یکسانی داشته باشند. به عبارتی، اشغال یک حالت کوانتومی توسط دو فرمیون همسان، در یک زمان غیر ممکن میباشد. از نتایج مهم این قاعده این است که برای فرمیونها هیچ چگالشی وجود ندارد. (مقایسه شود با چگالش بوز-اینشتین)