آخرین چاره یهود

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

آخرین چاره یا حل نهایی مسئله یهود از مدتها قبل فکر سران نازی را به خود مشغول داشته‌بود آنچه معلوم است اینست که نازی‌ها می‌دانستند که جهت از بین بردن تمامی یهودیان و دیگرانی که آنها "نژادهای پست اروپا" می‌نامیدند زمان کافی ندارند به این خاطر از سال ۱۹۴۱ "مسئله حل نهایی" مطرح شد که در طی آن نژادهای غیرآریایی که نازیها نژاد پست می‌نامیدند در مدت زمان کوتاهی از بین برده می‌شدند. جهت این امر نازی‌ها نیازمند یه یک سیستم منسجم و سریع و همراه با پنهان کاری داشتند. نازی‌ها در اقدامات سریع و منحصر به فرد خود شروع به ایجاد اردوگاهای جمع‌آوری این نژادها کردند و در شهرهای اشغالی با ایجاد مکانهایی محدود که اصطلاحا << گتو >> نامیده می‌شد شروع به جمع آوری افراد از این نژادها کردند.

تشکیل این گتوها این امکان را به نازی میداد که بتوانند در صورت نیاز جهت محو نژادهایی که نژاد پست می‌نامیدند سریعا اقدام نمایند. در اوایل جنگ که هنوز مناطق اشغالی مانند اواخر جنگ نبود امحاء قربانیان برای نازیها آسانتر بود چنانچه نیاز به این کار بود این عمل را به شکل‌های ابتدایی تر مثل کشتار دسته جمعی در پای گودالهایی که بیشتر به این منظور احداث شده بودند و یا گودالهای ضد تانک انجام می‌شد. در بعضی موارد قربانیان یک منطقه را بدرون کامیونهای در بسته هدایت می‌کردند (با گفتن این که می‌خواهند انها را انتقال دهند) لوله اگزوز کامیون را به پشت هدایت کرده و حین کار کردن کامیون آنها را توسط گاز منواکسید کربن خفه می‌کردند. با گذشت جنگ و پیروزیهای شگرف نازی در جنگ میزان اسیران جنگی و آنانی که از نژاد پست نامیده می‌شدند بقدری زیاد شد که امحاء انان توسط این روشها عملا ناکار آمد شد .دستگاه اطلاعاتی نازی‌ها که در راس آنان هیملر و دستیارانی همچون هایدریش و آیشمن که سازمان اداره امور نژادهای پست و امحاء آنان را هدایت و رهبری می‌کردند در پی چاره بودند. لذا با توجه به دستور اکید پیشوا مبنی بر انهدام سریع تمامی یهودیان و نژادهای پایین اروپا نازیها اقدام به ایجاد اردوگاههای ویژه‌ای کردند که هدف اصلی آن انهدام سریع قربانیان با حداکثر پنهان کاری بود.

قبل از هر چیز باید موارد زیر فراهم می‌شد :

  1. تعیین مکانهای مناسبی که در آن اردوگاهها ساخته شده و بنا شوند.
  2. بیشتر اردوگاهها باید در نزدیکی جبهه شرق باشند .
  3. بین تمامی اردوگاهها باید مسیر راه آهن ساخته شود تا امکان انتقال سریع انجام گیرد.

جهت انجام این امور از خود اسرا استفاده می‌شد و مسئولیت حفاظت از اردوگاهها بر عهده واحدهای جمجمه بود که اینان از برگزیدگان سیاه جامگان اس.اس بودند که در خشونت سرآمد دیگر واحدهای اس.اس بودند. در کمتر از یکسال و نیم تمامی این اردوگاهها با شدت و حدت تمام ساخته شدند و آماده بهره برداری شدند. از میان این اردوگاهها نام اردوگاه ایشویتس از همه مهم‌تر و بزرگ‌تر و خوفناکتر بود. این اردوگاه که در خاک لهستان ساخته شد و یه بزرگی یک شهر وسیع و بزرگ مینمود محل امحاء نزدیک به سه میلیون قربانی است که در نوع خود یک رکورد دست نیافتنی در کشتار دست جمعی و نسل کشی است. در کنار این اردوگاه اردوگاه دیگری نیز وجود داشت که بنام بیرکه ناو معروف بود که خاص کشتار یهودیان بود.

این نوشتار دربارهٔ تاریخ ناقص است. با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید.