الماسخان کنولهای
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
سرهنگ الماس خان اهل کنوله از دهات کرمانشاه ایران، در دوره فرمانروایی نادرشاه افشار 1148- 1160 میزیسته و یکی از افسران برجستۀ دستگاه والی اردلان بوده است.
الماس خان اگر چه مرد رزم و میدان نبرد بوده است، با این حال هر وقت فرصتی برای او دست داده، رو به کتاب آورده و به مطالعه و سرودن شعر و نظم داستان پرداخته است.
از جمله آثار الماس خان: خورشید و خرامان، هفتلشکر و نادرنامه را نام بردهاند که به زبان کُردی اورامی نظم کرده است.
الماس خان با میرزا شفیع دینوری شاعر دیگر کُرد، مراوده و مشاعره داشته و هر دو در حدود نیمه دوم سده 12 میزیستهاند. سال فوت وی معلوم نیست و فرزند و اعقابی هم از او به جا نمانده و در کنوله در گذشته است.