موسی پسر جعفر (کاظم)

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.


موسی پسر جعفر (موسی کاظم) فرزند جعفر پسر محمد و هفتمین امام شیعیان است. او که نقش بسزایی در گسترش معارف شیعی داشت توسط هارون الرشید مقتدرترین خلیفه عباسی، محبوس و مسموم شده در زندان کشته شد.

فهرست مندرجات

[ویرایش] ولادت، کنیه و القاب

هفتمین امام شیعیان حضرت موسی بن جعفر در هفتم ماه صفر سال 128 هجری قمری در ابواء متولد شد. پدرش امام جعفر صادق و مادرش حمیده است. میلادش برای امام صادق چنان شادی‌بخش بود که به‌همین مناسبت سه روز جشن گرفت و مردم مدینه را اطعام کرد. نامش موسی و القاب و کنیه هایش متعدد است؛ مشهورترین لقبش کاظم و صابر و معروف‌ترین کنیه‌اش ابوالحسن است. نقش نگین انگشتری‌اش جمله حسبی الله بوده است.

[ویرایش] امامت

اوتحت تربیت امام صادق مراحل رشد کرد.

از حوادث مهم دوران جوانی آن امام، مرگ نابهنگام برادر بزرگ‌ترش، اسماعیل، بود و زمینه‌ساز تثبیت امامت وی شد. تلاش امام جعفر صادق نیز در این راستا و به منظور جلوگیری از انحراف جریان امامت بود. هر چند بعدها نیز گروهی پیدا شدند و پس از امام صادق معتقد به امامت اسماعیل گشتند و مرگ او را انکار نمودند.

سرانجام پس از مرگ او، موسی بن جعفر در سن بیست سالگی ادعای امامت کرد.

دوران امامت از مشکلات روزهای نخستین امامت موسی بن جعفر، ادّعای امامت برادر بزرگ‌ترش، عبدالله افطح ،بود که گروهی را به دنبال خود کشید و فرقه “فطحیه” به همین ترتیب شکل گرفت. هر چند با برخورد روشنگرانهٔ امام، عبدالله با شکست روبرو گردید.

دوران سی و پنج ساله امامت موسی بن جعفر مصادف بود با اوج قدرت حکومت بنی عباس و هم‌زمان با چهار تن از حاکمان عباسی به‌نامهای منصور دوانیقی، مهدی عباسی، هادی عباسی و هارون الرشید بود و اگر چه با حوادث سهمگین و خونینی همچون واقعه کشتار گروهی از آل علی روبرو گردید.

[ویرایش] تلاش های او

اول - تبلیغ اسلام و گسترش فرهنگ اسلام

دوم- تربیت شاگردان

سوم- مبارزه با حاکمان

چهارم-کمک به مظلومان و محرومان و دفاع از حریم شیعیان .

پنجم- سامان‌دهی شیعیان با شیوه‌های مختلف تربیتی، عملی، مناظره‌های سیاسی و.. .

سرانجام هارون الرشید برای دستگیری امام شخصاً به صحنه آمد و طی صحنه‌سازی در کنار قبر رسول خدا به جوسازی علیه امام پرداخت و او را در یک جلالت ظاهری ولی در پرده‌ای از ابهام با تشکیل دو کاروان مختلف از مدینه تبعید کرد و بارها به زندان انداخت. هارون چندین بار به ترور او اقدام نمود و در بعضی موارد شخصاً وارد شد که هر بار ناموفّق بود.

ترور شخصیت امام از این رو هارون در یک حرکت جدید، اقدام به ترور شخصیت امام کرد که آن هم ناکام ‌ماند و وی از صحنه‌سازی و اقرار و اعتراف‌گیری هم طرفی نیست. رفتار حضرت در زندان در زمینه‌های مختلف عبادی، تربیتی، ارتباط با دیگران، و تأثیرگذاری بر دوست و دشمن و. .. چنان عمیق و موثر بود که هارون نهایتاً دستور داد سندی بن شاهک، امام را در بیست و پنجم رجب سال 183 هجری قمری در پنجاه و پنج سالگی با خرمای زهرآلوده بکشد.

[ویرایش] کشته شدن امام

سعی فراوان دستگاه حکومتی هارون برای مخفی نگه‌داشتن کشته شدن امام و تلاش گسترده آنان برای عادی جلوه‌دادن مرگ او، نشانهٔ پایگاه رفیع اجتماعی امام و وحشت عباسیان از اوست.

پیکر او توسط فرزندش علی بن موسی الرضا غسل داده شد و در مقابر قریش در مدینه السلام ـ در حاشیه بغداد ـ مدفون شد. مزارش مورد توجه عموم قرار گرفت و سالها بعد نوه او امام جواد در کنارش دفن شد و شیعیان دلباختهٔ آنها شهر کاظمین را در کنار قبرشان تأسیس نمودند.


[ویرایش] منابع

دانشنامه رشد.

[ویرایش] جستارهای وابسته