منطق ریاضی
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
منطق ریاضی شاخهای از ریاضیات است که به بیان ریاضیگونه منطق میپردازد. گاه به آن «منطق علامتی» یا «منطق نمادی» هم میگفتند که دیگر رایج نیست. این نام را جوزپه پئانو ریاضیدان ایتالیائی بر این رشته گذاشت[نیاز به ذکر منبع]. قبلا لایب نیتز و لامبرت کوششهائی برای بیان ریاضی مفاهیم منطق کردهبودند اما در قرن نوزدهم با کارهای جرج بول و آگوستوس دیمورگان به صورت فعلی شکل گرفت.