مرجان دریایی
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
مَرجان دریایی یکی از جانوران پست است که در شاخه کینداریا و رده گُلسانان (آنتوزوآ) طبقه بندی میشود.
فهرست مندرجات |
[ویرایش] حقایقی درباره مرجان ها
مرجانها فقط ۱٪ از بستر دریاها را پوشش میدهند. مرجانها ۲۵٪ از تمام حیات دریا را در خود حفظ میکنند و بسیاری ازانواع ماهیها در مرجانها زند گی میکنند. هر کدام از مرجانها یک اکوسیستم کامل هستند.
در اقیانوس اطلس ۱۵٪ مرجانها تجمع دارند که مجموعی از ۷۰ گونه مرجان میباشند. این مرجانها محل زندگی ۵۰۰ نوع ماهی هست.
اقیانوس هند و آرام ۸۵٪ از ریفهای جهان را با ۷۰۰ نوع مرجان و ۴۰۰۰ گونه ماهی دارا است.
مرجانها مقر زندگی گیاهان و جانورانی است که خودا اکوسیستم کاملی هستند. بیش از ۸۰۰۰۰ گونه حیاتی در مرجانها زندگی میکنند.
مرجانها ۶/۱ سواحل دریاها و خشکیها را محافظت میکنند مثلا: جزیرههای کم ارتفاع را در برابر خشم امواج و فرسایش دریاها محافظت مینمایند.
هر یک متر مربع مرجان از نظر اقتصادی برابر ۴۷۰۰۰ دلار میارزد به طوریکه بزرگترین صنعت توریست جهان با جذابیتهای طبیعی که ۱۰٪ از کل صنعت توریست را پوشش میدهند. از مرجانها جهت تولید داروهای ضد سرطان ونیز و جهت پیوند استخوان استفاده میگردد.
مرجانها به غیر از غذا یک مکان برای زندگی موجودات دریایی هستند. این موجودات قدیمیترین اکوسیستم زمین هستند و جوانترین گونه مرجانها ۱۸۰۰۰ سال عمر دارند.
مرجانها گونهای از جاندارانند که نه گیاهند و نه جانور بلکه ماینرال نام دارنند که از موادی به نام زوکسانتیلا تشکیل یافته اند.
مرجانها دو دستهاند: مرجانهای نرم و مرجانهای سخت. مرجانهای نرم: از اجزایی به نام پلیپس تشکیل شده اند. پلیـپسها در درون خود مایعی زله مانند دارند. دهان مرجانهااز اجزایی به نام تنتیکلز تشکیل شده است که به وسیله آن پلنکتونها را به دام میاندازد.
مرجانها به دو طریق تقسیم سلولی و حرکت لاروها تولید مثل میکنند. مرجانها سیستم دفاعی و تهاجمی هم دارند. مرجانها زندگی همیارگونهای دارند. مرجانها تا جایی که مواد غذایی دارند رشد میکنند، سپس رشد آنان متوقف گردیده و اجازه رشد به گونههای دیگری میدهند که فرصتهای غذایی مناسب تری دارند.
برطبق آمار سازمان اقیانوسشناسی آمریکا مرجانها در حال انقراض هستند.
[ویرایش] شرایط زیست محیطی مرجانها
دمای آب عمق شوری و املاح آب شفافیت آب امواج بستر دریا از سال ۹۲ تا ۲۰۰۰ ۱۰٪ از مرجانها از بین رفته اند در صورتی که امروزه در آستانه هزاره سوم٪۲۵ از بین رفتهاند و ۵۸ ٪ دیگر بر طبق آمار جهانی در خطر میباشند.
[ویرایش] از خطرات تهدید کننده مرجانها
خشک کردن دریاها آلودگی دریاها گسترش شهرکهای ساحلی ماهیگیری بیش از حد گرم شدن زمین آب شدن یخهای قطبی شکاف لایه اوزون
[ویرایش] نکاتی مفید و کارآمد جهت جلوگیری از تخریب مرجانها
هدایای مرجانی را نخرید از لنگر استفاده نکنید دست به مرجانها نزنید در حین غواصی تجهیزات خود را در مکانهای مناسب قرار داده تا از برخورد آنها با مرجانها جلوگیری نمائید نزدیک مرجانها نروید به ماهیها در ریفها غذا ندهید موقع عکاسی مراقب نور فلش باشید
[ویرایش] انواع مرجان ها
مرجانها دو دسته اند: مرجانهای نرم و مرجانهای سخت.
مرجانهای نرم،از اجزایی به نام پلیپس تشکیل شدهاند. پلیـپسها در درون خود مایعی ژله مانند دارند. دهان مرجانها از اجزایی به نام تنتیکلز تشکیل شده است که به وسیله آن پلانکتونها را به دام میاندازد. مرجانها به دو طریق تقسیم سلولی و حرکت لاروها تولید مثل میکنند. مرجانها سیستم دفاعی و تهاجمی هم دارند. مرجانها زندگی همیارگونهای دارند. مرجانها تا جایی که مواد غذایی دارند رشد میکنند سپس رشد آنان متوقف گردیده و اجازه رشد به گونههای دیگری میدهند که فرصتهای غذایی مناسبتری دارند.
[ویرایش] ردهبندی مرجانها
راسته روگوزا یا تتراکورالها از راستههای مهم و از بین رفته است و کلیه جنسهای آن متعلق به دوران دیرینزیوی است دارای اسکلت آهکی بوده و به شکل انفرادی و کلنی دیده میشوند. سطح خارجی اسکلت آنها به دلیل چین خوردگیهای افقی (Rugae) ناهموار بوده و روگوزا نامیده میشوند. صفحات تابوله (Tabula) و دیساپیمنت (Dissepiment) نیز مشاهده میشوند. در قسمت فوقانی هر کورالیت فرورفتگی فنجانی شکلی مشاهده میشود که به آن «کاسه گل» (Calyx) میگویند. تابوله صفحات کم و بیش افقی، مقعر یا محدب است که تا قسمت مرکزی داخل یک پولیپ گسترش دارند.
دیساپیمنت صفحات کم و بیش منحنیشکل که معمولاً در مجاورت دیواره بیرونی کورالیت (Epitheca) واقع شدهاند. روگوزا ابتدا دارای شش سپتای اولیه(اصلی) است و سپتاهای بعدی که تشکیل میشوند، فقط در 4 نقطه در داخل کورالوم قرار میگیرند و تعداد آنها مضربی از 4 بوده و نسبت به یک صفحه تقارن دارند، لذا به آنها تتراکورال هم گفته میشود. زافرانتیس، کلسئولا و لیتوستروشن از جنسهای شاخص تتراکورال هستند. راسته تابولاتا: تمامی جنسهای این راسته به صورت کلنی مشاهده میشوند. صفحات تابولا در آنها گسترش یافته و سپتاها تحلیل رفته هستند. منشا مرجانهای تابولا هنوز مشخص نشده است. از اردویسین میانی تا پرمین وجود داشتهاند و بدین ترتیب همزمانی با مرجانهای چهارتیغهای نشان میدهند. فاوزیتس، میشلینا و هلیولیتس از جنسهای شاخص مرجانهای تابوله هستند. راسته اسکلراکتینا یا هگزاکورالها مرجانهای منفرد یا کلنی با اسکلت آراگونیتی هستند. سیکل تشکیل سپتا در آنها شش یا مضربی از شش است. برای اولین بار در تریاس میانی ظاهر شده و یکی از تشکیلدهندههای مهم ریفها در دریاهای مناطق حاره امروزی هستند. اسکلت هگراکورالها شبیه به تتراکورالها است ولی طرز تشکیل سپتاها در آنها با تتراکورالها متفاوت است. گونیوپورا، مونتلیوالتیا و مآندرینا از جنسهای شاخص هگزاکورال هستند. مرجانهای هگراکورال و تتراکورال اگرچه در بعضی از خصوصیات مورفولوژیکی شبیه به یکدیگر هستند اما اختلافات عمدهای دارند. در تشکیل سپتاهای تتراکورال بعد از تشکیل سپتای اولیه، سپتاهای بعدی فقط در 4 نقطه قرار میگیرند، در صورتی که سپتاهای هگزاکورال نظم و ترتیب شعاعی دارند.
[ویرایش] جستارهای وابسته
[ویرایش] منابع
- حقایقی دربارهٔ مرجانها، وبگاه آموزشی غواصی ایران ([ http://iranscubadiver.com/index.html نقل با ذکر نشانی آزاد]).