مینا کشورکمال
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
مینا کشور کمال (۱۳۶۵ در کابل – ۱۳۳۳) رهبر و بنیادگذار جمعیت انقلابی زنان افغانستان بود.
وی اولین تشکل مستقل زنان افغانستان به نام «جمعیت انقلابی زنان افغانستان» (راوا) را در سال ۱۳۵۹ همراه با تنی چند از زنان روشنفکر افغان در کابل بنیاد گذاشت.
به هنگام حمله نیروهای روس به افغانستان از تحصیلش در فاکولته شرعیات (دانشکده الهیات) دست کشید و به نیروهای نظامی افغان یاری رساند. وی در سازماندهی تظاهرات دختران مکاتب کابل نقش داشت و دو تن از یارانش به نامهای ناهید و وجیهه به ضرب گلوله کشته شدند و تعدادی نیز زندانی و شکنجه شدند.
مینا در سال ۱۳۶۲ اولین شماره «پیام زن» [1] را بمثابه ارگان «جمعیت انقلابی زنان افغانستان» منتشر نمود. وی همچنان شبنامههایی را نیز مینوشت و پخش میکرد.
گفته شده که وی از سوی احزاب بنیادگرا تهدید میشده است.[2] در ۱۳۶۳ به عنوان نماینده مقاومت افغانستان به دعوت حزب سوسیالیست فرانسه در کنگره حزب در فرانسه شرکت نموده و بعد به چندین کشور دیگر اروپایی رفت و با رجال و سران احزاب این کشورها دیدارهایی انجام داد.
مینا در برپایی یک بیمارستان، آموزشگاه پرستاری (کورس نرسنگ)، یک کارگاه و دو مدرسه (مکتب) در پاکستان برای مهاجرین زن نقش داشت.
مینا شعر نیز میسرود و یکی از اشعارش «هرگز بر نمیگردم» مشهور است که در آن گفته میشود: «من زنم که دیگر بیدار گشتهام / من راه خود را یافتهام و هرگز بر نمیگردم.» [3]
در ۱۵ دلو ۱۳۶۵ در شهر کویته پاکستان افراد سازمان «خاد» (شاخه افغانستان کی جی بی) وی را به قتل رساندند. [4] «راوا» دست حزب اسلامی گلبدین حکمتیار را در نیز در قتل مینا دخیل میداند. [5]
مجله «تایم» در شماره فوقالعاده ۱۳ نوامبر ۲۰۰۶ در میان «۶۰ قهرمان آسیایی» یکی نیز به معرفی مینا پرداخته مینویسد: «مینا هرچند فقط ۳۰ سال داشت که کشته شد، اما او قبلا بذر جنبش آزادیخواهانه زنان افغان را کاشته بود که بنیادش را نیروی دانش تشکیل میداد.»[6]