سید عبدالرحیم اصفهانی
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
سید عبدالرحیم اصفهانی(راس الاستادان آواز ایران )
سید رحیم اصفهانی در سال ۱۲۳۲خورشیدی در محله دربکوشک اصفهان بدنیا آمد و در کتابهای گوناگون پیرامون آواز و موسیقی در عصر قاجارنام این استاد درویش مسلک به عنوان یکی از استادان نامدار و تأثیرگذار نام برده شده است سید رحیم به قول معاصران خود، اشعاری بسیار از حفظ داشت و در مناسب خوانی دارای ذوق و سلیقه بیهمتا بود و تا شعر را در پیش استادان تصحیح نمیکرد هیچ کجانمیخواند واعتقاد داشت که خواننده باید مناسب هر وضع و هر مقام بهترین اشعار را از برداشته و خود اهل شعر و شاعری بوده و یا با شاعری نکته سنج، پیوسته ارتباط داشته باشد. از ویژگیهای هنری « سید رحیم »، میتوان به استفاده بردن از هنر آواز در کاربردهای گوناگون از جمله « آواز همراه با موسیقی »، مداحی، قرائت قرآن، آواز زورخانهای و غیره اشاره کرد. :«جلالالدین همایی از نام آوران ادبیات فارسی در کتاب هنر و هنرمندان در مورد سید رحیم، مینویسد: بهاتفاق همه ارباب فن، خاتم موسیقیدانان ایران بود آوازش در ملاحت و رسایی و گیرایی از مواهب آسمانی شمرده میشد و موسیقی شرقی را هیچکس بهتر از او نمیدانست. از خود نیز ابتکاراتی تازه داشت و گوشههای مخصوصی ابداع کرده بود و آواز شهرتش از اصفهان به اقصی بلاد ایران رسیده عموم خوانندگان و نوازندگان ایران به استادیش میستودند و بشاگردی وی مباهات میکردند. »سید رحیم در کنار« نایب اسدالله» نی زن چرب دست، قطعاتی بسیار در محافل آنزمان اجرا کرد که یادگارهای متعددی از آن دوره بر جای مانده است. از شاگردان برجسته آواز این استاد میتوان به «تاج اصفهانی »، « ادیب »حبیب شاطرحاجی «، » سید محمد طاهرزاده « و از نوازندگان میتوان به » اکبرخان حسین آقا پسر شعبان خان (پدر جلیل شهناز )" اشاره کرد. سید رحیم اصفهانی در ۱۳۱۴خورشیدی چشم از جهان بست و مقبره وی در تخت پولاد اصفهان، واقع است. آیین بزرگداشت وی پس از هفتاد سال انزوا و غربت توسط انجمن اصفهان پژوهان و دوستداران میراث فرهنگی مورخ ۳۰/۱۰/۱۳۸۴برگزار شد