لوچیانا پاواراتی
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
لوسین پاواراتی در مودنا (Modena) ایتالیا متولد شد و در فقر و فلاکت رشد کرد. پدرش یک خواننده آماتور ارتش موسیلینی و یک نانوا بود. او در جوانی عاشق فوتبال بود و یکی از اعضای فوتبال شهر بود. بعد از سالها تمرین صدا و نمایشات آماتوری، با پدرش برای شرکت در مسابقات بین المللی لینگلین به شهر والس رفت و موفق به کسب جایزه اول این مسابقه گردید و این مقدمهای شد که اولین نقش حرفهایاش را سال ۱۹۶۱ با عنوان رودولفو (Rodolfo) اپرای خواننده دوره گرد (La Bohème) اثر جیاکومو پوکینی، در سالن اپرای رجیو امیلیا اجرا کند.
با اجرای این نقش، وی به عنوان خواننده اپرا رسمیت یافت و در سال ۱۹۶۵ در سالن کونت گاردن لندن بود که توجه خانم جان ساترلند خواننده سپرانو استرالیایی را به خود جلب کرد و این آغازی بود بر فعالیت بین المللیش. او به استرالیا رفت و چیزهای زیادی درباره کنترل صدا و آوازخوانی از او یاد گرفت. آن دو در اپراهای زیادی باهم ظاهر شدند از جمله خوابگرد (La Sonnambula) اثر وینچنزو بلینی (Vincenzo Bellini) و فریب اثر جوزفه وردی. همچنین صفحات زیادی را نیز باهم پر کردند.
از سال ۱۹۷۰ پاواروتی حضور گستردهای در سالنهای مشهور سراسر جهان پیدا کرد. گرچه در ابتدا تخصص وی اجرای نقشهای تند وتیز و سبکی چون الوینو در خوابگرد بود، اما بعدها توانایی اجرای نقشهای سنگین تر مانند ریکاردو در اپرای یک بالماسکه (Un ballo in maschera) اثر وردیا کاوارادوسی در توسکای (Tosca) پوکینی را پیدا کرد. همچنین وی کنسرتها و نمایشات بیشماری را از جمله در استادیمها چندین هزار نفری اجرا کرد. به عنوان مثال اجرای نقش دوک مانتوا از اپرای ریگولتوی (Rigoletto) وردی با حضور ۲۰۰ هزار نفری مردم در پارک مرکزی نیویورک. او امیدوار بود به این وسیله اپرا را به مردمی که تا کنون چیزی از اپرا نمیدانستند، بیشتر معرفی کند و آنها را با این سبک موسیقی آشتی دهد.
پاواروتی با تشکیل گروه «پاواروتی و دوستان» که در آن خوانندگان مشهور بین المللی پاپ دنیا از جمله برایان آدامز، آناستازیا، سلین دیون، التون جان، اریک کلاپتون، انریکوایگلیسیاز، ریکی مارتین، استینگ و بسیاری دیگر، به او ملحق شده بودند، کنسرتهای خیرخواهانه زیادی جهت کمک به کودکان مناطق جنگی تشکیل داد.
در سال ۱۹۹۰ با دو خواننده تنور اسپانیایی تیمی تشکیل داد و در فینال جام جهانی فوتبال یک کنسرت تلوزیونی را در رم اجرا کردند که در سال بعد جایزه «گرامی» را از آن خود کرد. این تیم سه نفره محبوبیت زیادی یافت و در مناسبتهای زیادی از جمله مراسم فینال جام جهانی لوس آنجلس در ۱۹۹۴، پاریس در ۱۹۹۸ و یوکوهومای ژاپن در ۲۰۰۲ برنامه اجرا کردند. این سه آلبوم از جمله پرفروشترین آثار کلاسیک جهان به شمار میآیند. وی همچنین چندین برنامه نیز با بزرگان پاپ از جمله برایان آدامز خواننده کانادایی، استینگ خواننده انگلیسی و گروه ایرلندی U۲ اجرا کردهاست.
او زندگینماه خود را به نام داستان من (Pavarotti: My Own Story) در سال ۱۹۸۱ و دنیای من (Pavarotti: My World) در سال ۱۹۹۵ منتشر کرد.
پاواروتی در ۱۳ مارس ۲۰۰۴ در سالن متروپولین نیویورک با اجرای آخرین برنامه اش رسما از دنیای اپرا خداحافظی کرد.