حج ناتمام

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

امام حسین به خاطر ناامنی مكه برای او و اينكه مطلع شد نيروهای يزيدی‏ در صدد قتل او در مكه هستند،تصميم گرفت‏ حج را به عمره مفرده تبديل كند،احرام‏بست و طواف و سعی و تقصير انجام داد و از احرام بيرون آمد،چون نمی‏توانست‏ حج رابه پايان برد، چون می‏ترسيد در مكه او را گرفته،به سوی يزيد ببرند،يا غافلگيرانه ترور كنند. اين از نظر فقهی نيز بی اشكال است.در حديث است كه امام حسين‏ روز ترويه‏در حالی كه در عمره بود، به سوی عراق بيرون شد:«ان الحسين بن علی‏ خرج يوم‏التروية الی العراق و كان معتمرا». كار امام حسين‏ هم جنبه حفظ قداست‏ حرم الهی را داشت و هم نمی‏خواست درايام حج و در بيت الله الحرام خونش ريخته شود،و هم با بيرون شدن از مكه،در روزی كه‏ همه از هر سو به مكه آمده‏اند و عازم عرفاتند و به اين صورت،خبر خروج اعتراض آميز وی بر ضد حكومت،توسط حاجيانی كه از همه جا آمده‏اند و اينكه او ،در مکه هم امنيت و مصونيت ‏ندارد،همه جا پخش می‏شد و اين نوعی مبارزه تبليغاتی بر ضد يزيد بود.

[ویرایش] منبع