تپه سیلک
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
سیلک در ۲۴ شهریور ۱۳۱۰ خورشیدی با شماره ۳۸ در فهرست آثار تاریخی و ملی ایران به ثبت رسید. سیلک دارای ۲ تپه شمالی و جنوبی است. قدمت قدیمی ترین آثار به دست آمده از تپه شمالی به حدود ۷۵۰۰سال قبل میرسدو آخرین آثار مکشوفه از تپه جنوبی مربوط به ۵۰۰۰سال قبل است. تپههای باستانی سیلک که در منطقه فین کاشان واقع شدهاند، قدمتی حدودا هفت هزار ساله دارند، تمدن تپه سیلک در حقیقت زیگورات یا محل عبادت اقوام اولیه بوده است که از گل رس و سفال ساخته شده است. این بنای تاریخی متاسفانه تا سال ۱۳۸۰ شناسایی نشده بود و در میان مردم کاشان به شهر نفرین شده معروف بود تا اینکه با کاوشهای باستانشناسان خارجی این بنا کشف شد در خرابههای تپه باستانی سیلک چند اسکلت انسان و ظروف قدیمی پیدا شده است که همگی این اشیاء در موزهای در جنب این بنای باستانی قرار داده شده است. از نکات قابل توجه این منطقه باستانی وجود خرده سفالهای چند هزار ساله روی زمین و اطراف این تپهها است