مخابرات نوری
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
مخابرات نوری عبارت است از هر فرم انتقال اطلاعات که در آن نور واسط انتقال داده باشد. کانال چنین ارتباطی میتواند فضای آزاد، هوا یا فیبر نوری باشد.
در مخابرات فیبر نوری، نور مورد استفاده عموماً لیزر با طول موج حدود 1500 نانومتر است که بسته به کاربرد، بردهای مختلفی دارد.
مخابرات نوری به صورت اشتراک فرکانسی و اشتراک زمانی انجام میشود و فیبر میتواند تک-مد یا چند-مد باشد.