اندرزنامه آذرپاد مهراسپندان
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
اندرزنامه آذرپادِ مِهراِسپندان (اندرچی آتورپات مهراسپندان) کتابی است به زبان پارسی میانه دربرگیرنده اندرزهایی که آذرپادِ مِهراِسپندان (290 تا 371 میلادی)، موبدانموبد ایران در زمان شاپور دوم ساسانی به فرزند خود «زرتشت» میداده است. این کتاب دارای 1730 واژه در 172 سطر است. این پندنامه از برجستهترین قطعات ادبی به زبان پهلوی است که به ما رسیده است.
از دیگر اندرزنامههای معروف به زبان پارسی میانه میتوان از اینها نام برد:
- بزرگ میترای بُختگان (اندرزنامه بخت آفرید و بزرگمهر و خسرو انوشیروان)
- پندنامه بهزاد فرخ فیروز
- اندرز فرنبغ فرخ زاد
- اندرز اوشنر دانا
- اندرز دانایان به مزدَیَسنان
- اندرز پوریوتکشیان
- اندرز پیشینیان
- اندرز دستوران به بهدینان
- اندرز خسرو کواتان (قبادان).