سازمان انقلابیون کمونیست (م-ل)
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
سازمان انقلابیون کمونیست (م-ل) سازمان مائوئیستی بود که در جنبش دانشجویی خارج از ایران علیه رژیم سلطنتی پهلوی فعالیت میکرد. (م-ل) در اسم این سازمان اشاره به "مارکسیسم-لنینیسم" دارد.
این سازمان رسما در سال 1349 اعلام موجودیت کرد و شدیدا با سیاستهای شوروی به رهبری خروشچف یا به قول خود "رویزیونیسم خروشچفی" و "بیراهههای سازش طبقاتی و مسالمت جویی" مخالف بود و در عوض طرفدار مائو تسه تونگ و استراتژی جنگ خلق وی بود و از انقلاب فرهنگی چین پشتیبانی میکرد. این سازمان در برنامهٔ خود ایدئولوژی طبقه کارگر را "مارکسیسم-لنینیسم-اندیشه مائوتسه دون" اعلام کرد.
سیامک زعیم از بنیانگذاران و رهبران این سازمان بود.
سازمان انقلابیون کمونیست (م-ل) بعدها و در سال 1355 شمسی به "گروه پویا" پیوست و نتیجتا "اتحادیه کمونیستهای ایران" بنیان گذاشته شد.
این سازمان را میتوان هستهٔ اولیه جریانی دانست که امروز حزب کمونیست ایران(مارکسیست-لنینیست-مائوئیست) آن را نمایندگی میکند.
[ویرایش] منبع
پرنده نوپرواز, منتشر شده از : حزب کمونیست ایران (م ل م)[1]