آنتونیو گرامشی
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
آنتونیو گرامشی (۱۹۳۷-۱۸۹۱). گرامشی،تئوریسین سیاسی مارکسیست،و از رهبران و بنیانگذاران حزب کمونیست ایتالیا.
او در سال ۱۹۲۶، برای فعالیتهای انقلابی زندانی شد و دادگاه فاشیست او را به ۲۰ سال زندان محکوم کرد. از او آثاری در زمینهٔ تئوریزه کردن مفاهیم کلیدی همچون هژمونی، بنیان، روبنا، و جنگ فدرت به جا مانده است.
[ویرایش] زندگی
گرامشی در خانوادهای از طبقهٔ متوسط پایین، در آلس، واقع در جزیرهٔ ساردینیا،ایتالیا به دنیا آمد. در هنگام کودکی، او گاهی از مدرسه فرار میکرد تا پولی برای کمک به خانوادهاش کسب کند.از جملهٔ آثار او میتوان به این مختصر اشاره کرد:
- IL RISORGIMENTO
- گذشته و حال
- روشنفکران
- ماتریالیسم تاریخی
- نوشتههای زندان
بنیتو موسولینی سیاستمدار بزرگ حزب فاشیست ایتالیا وی را مغز متفکر ایتالیا میشمرد و همو باعث شد تا گرامشی سالهای بسیاری را در زندانهای رژیم فاشیستی در اسارت به سر ببرد. وی به سبب قوزی که بر پشت داشت از سوی همکلاسان و دوستانش مدام مورد آزار قرار میگرفت و همین باعث شد تا بیش از دیگرا ن به انزوا پناه ببرد و به مطالعهٔ تاریخ و فلسفه بپردازد.
(آنتونیو گرامشی فیلسوف مارکسیست ایتالیایی در ۱۸۹۱ به دنیا آمد. در سال ۱۹۱۲ به حزب سوسیالیست ایتالیا پیوست که از این حزب در سال ۱۹۱۹ حزب کمونیست ایتالیا سر برآورد. در سالهای پس از جنگ جهانی اول، ایتالیا عرصهٔ کشمکشی سخت میان زحمتکشان و طبقه ی حاکم بود. تار و پود نظام بورژوازی ایتالیا در اثر جنگ گسسته شده بود و رخداد انقلاب نزدیک می نمود. احزاب بورژوازی منفعل و عقیم بودند. در انتخابات ۱۹۱۹ کمونیستها بیش از دو میلیون رای آوردند و ۱۵۶ کرسی پارلمان را به دست آوردند. اما بحران اقتصادی هر روزابعاد فاجعه ـــ انگیزتری به خود میگرفت و بر بیکاری میافزود و از تولید میکاست. اما کمونیستها به رغم محبوبیت عملا برنامهای برای تسخیر دولت نداشتند. در چنین فضایی بورژوازی ایتالیا برای حفظ قدرت خود راه چارهای یافت. گروههای ضربت فاشیستی ایجاد و از ۱۹۲۰ به بعد شمار آنها افزایش یافت. آنها به جای درمان ریشهای مشکلات جامعه به کارخانهها یورش میبردند تولیدات کارخانهها راغارت کرده و به تهیدستان میدادند. در واقع میگفتند ما به جای تئوری ــ بافیهای بیهوده برای حل مشکلات جامعه، فقط عمل میکنیم. رفته رفته موسولینی از حمایت مستقیم بورژوازی و سپس واتیکان برخوردار شد و توانست قدرت را تصاحب کند و با تمرکز آن اسباب دیکتاتوری فاشیستها را فراهم آورد. در ۱۹۲۶ به بهانهٔ ساختگی توطئهای که کودک پانزده سالهای علیه جان موسولینی ترتیب داده بود ؛ فاشیستها به سرکوب گستردهٔ مخالفان خود بویژه مارکسیستها پرداختند. همهٔ روزنامههای مخالف توقیف شدند. احزاب سیاسی تعطیل و رهبران آن بازداشت شدند. گرامشی که در آن زمان دبیرکل حزب کمونیست ایتالیا بود و با وجود تقلبات گستردهٔ فاشیستها در انتخابات، توانسته بود به مجلس راه یابد به رغم دارا بودن مصونیت پارلمانی دستگیر شد و به ۲۰ سال زندان محکوم گردید. در اواخر ۱۹۳۲ به سبب بیماری اش اجازه یافت زیر نظر پلیس به درمانگاهی خصوصی منتقل شود و در پایان سال بعد ،در حالیکه وضع مزاجی اش به شدت وخیم بود، موقتا آزاد شد. ولی در اواسط ۱۹۳۵ به بیمارستان زندانی در رم منتقل گردید. در ۲۲آوریل ۱۹۳۷ حکم به آزادی اش دادند. اما او توان خروج از بیمارستان زندان را نداشت. او نه تنها تمام دندانهای خود را از دست داده بود و به نارساییهای مزاجی مزمن دچار شده بود بلکه در یکی دو سال آخر محکومیتش به بیماری بی خوابی نیز گرفتار شد و گاه روزهای متوالی را تنها با چند ساعت خواب پشت سر میـــ گذاشت .سرانجام در ۴۶سالگی در ۲۷آوریل ۱۹۳۷ در بیمارستان زندان درگذشت. از این متفکر ایتالیایی ۳۳ دفترچه مشتمل بر ۲۸۴۸ صفحه یادداشت که همگی در زندان نوشته شده به جا مانده است. مضمون اساسی یادداشتهای وی تحلیل و تعلیل تاریخ ایتالیا، جزم اندیشی در مارکسیسم، نقش جامعهٔ مدنی و ماهیت ایدئولوژی بورژوازی ،ظهور فاشیسم در ایتالیا و سرانجام استراتژی و تاکتیک مبارزاتی است