سرماداری

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

سرماداری فرایندی است که طی آن یاخته‌ها یا بافت‌ها از طریق سرمایش زیر صفر نگهداری و حفاظت می‌شوند. دماهای بکار رفته معمولاً پیرامون -۸۰° یا -۱۹۶° سانتیگراد است (یعنی نقطه جوش نیتروژن مایع). در چنین دماهای پایینی همه فعالیتهای زیستی حتی فعالیتهای زیست-شیمیایی که به مرگ یاخته‌ها می‌‌انجامد بازمی ایستد. البته یاخته‌های سرماداری شده اغلب به هنگام رسیدن دوباره به دمای اتاق آسیب می‌بینند.

زبان‌های دیگر