زبان چینی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

زبان چینی یا دقیقتر: زبان‌های چینی بخشی از خانواده زبان‌های سینی-تبتی را تشکیل می‌‌دهند.


زبان مادری حدود یک پنجم مردم جهان یکی از انواع زبان چینی است. این زبان‌ها روی هم رفته بیشترین متکلمان مادری در جهان را دارند. بسیاری از مردم که زبان چینی می‌گویند منظورشان ماندرینی است.


اختلاف زبان‌های چینی با یکدگر مانند اختلاف زبان‌های ژرمنی با یکدگر است. دولت چین اصرار دارد که این زبان‌ها گویشهای چینی نامیده شوند. از همین رو باید آنان را گویشهای چینی دانست.

شامل: