برره
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
بَرَره یک روستای خیالی است که نام آن برای اولین بار در مجموعهٔ تلویزیونی پاورچین مطرح شد. پس از محبوبیت و شهرت بسیار برنامه طنز پاورچین، مجموعهٰ دیگری در سال ۱۳۸۴ بنام شبهای برره ساخته شد که حوداث آن در محیط روستای برره اتفاق میافتد. کارگردانی این مجموعه که از شبکه سوم سیمای جمهوری اسلامی ایران در حال پخش است، بر عهدهٔ مهران مدیری است.
روستای برره به «پایین برره» و «بالا برره» تقسیم میشود. اهالی این دو در عین صمیمت نسبی و آشنایی، با هم چشم و هم چشمی، مشکلات و درگیریهای بسیاری دارند.
مهمترین محصول برره، نخود است که نقش مهمی در زندگی و آداب و رسوم مردم این روستا دارد. «نوچفسکو»(یا لوچفسکو) نام غذای محلی برره است. این غذا شامل نخود پخته، سیب و شکر است و به شیوهٔ خاصی خورده میشود.
فهرست مندرجات |
[ویرایش] ویژگیهای فرهنگی
رسم و رسوم، عادات، تکیه کلامها و حتی ضربالمثلها اهالی این روستای تخیلی رواج بسیاری بین مردم یافت و این روستای تخیلی احتمالاً نزد عامهٔ مردم ایران حتی مشهورتر از روستاهای واقعی است.
از چشمگیرترین مشخصات برره، ویژگیهای فرهنگیای است که برای این قوم خیالی در داستانهای این مجموعه درنظر گرفته شده است.
ویژگی این مجموعهها آفرینش قومی فرضی با خرافه ها، تابوها (باورهای قومی)، آداب و رسوم و گویش خاص خود است که به کنایه آداب سنتی مردم ایران و ویژگیهای ناپسند اخلاقی آنها را به سخره میگیرد. منفعت طلبی، باج خواهی، دو رویی، تنبلی آدم فروشی، تعصب، اعتیاد، روشنفکر ستیزی، زن ستیزی (و البته نقطه مقابل آن زن ذلیلی) و... موضوعهایی است که این مجموعه تاکنون به آن پرداخته است.
[ویرایش] زبان و گویش بررهای
که یکی از این ویژگیها گویش بررهای است که لهجهٔ محلی رایج در این روستاست و با کلماتی جدید و منحصر به خود چون «هَشْتَبْلَکو»، «پاچهخواری»، «در وَکردن» و... به تکیهکلامهای طنزآلود رایج در زبان ایرانیان تبدیل شده است.
[ویرایش] ویژگیهای دستوری زبان بررهای
- بیقاعده بودن در صرف افعال (صَرف فعل «گفتن»؛ وگوئَم، وگوئی، وگوئد، وگوئی، وگوئید، وُیگولَنزْجْ).
- استفاده از افعال معکوس
[ویرایش] برداشتهای مختلف از برره
پس از موفقیت مجموعهٔ «پاورچین»، مرزهای روستای خیالی «برره» به تدریج گستردهتر شد، تا جایی که در آخرین کار مدیری - «شبهای برره» - به نظر برخی، این روستا میتواند تصویری استعاری از اوضاع فرهنگی-سیاسی ایران امروز باشد. بنابراین نظر، برره یک جغرافیای فرهنگی ناکجاآبادی است که محلی شده برای نشان دادن پیچدگیها و مسائل امروزهٔ ایران و ایرانیها.
[ویرایش] پیوند به بیرون
- ابطحی، محمدعلی. زبان بررهای، وبنوشت «وبنوشتها»، ۱۴ مهر ۱۳۸۴، .
- سعدان، سهیلا. سرزمین آشنای برره، روزنامهٔ شرق، ۲۸ مهر ۱۳۸۴.