پیسه
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
واژه پَیسه در فارسی دری افغانستان به معنی پول است. این نوشتار درباره روستایی به نام پیسهاست.
پیسه روستای کوچکی در منطقه گوده و از توابع بخش مرکزی شهرستان بستک در غرب استان هرمزگان در جنوب ایران واقع شدهاست.
فهرست مندرجات |
[ویرایش] محدوده پیسه
از شمال انوه، از جنوب جاده لار بستک، از مغرب فاریاب سنگویه، واز سمت مشرق به شیخ حضور محدود میگردد.
[ویرایش] جمعیت
دارای ۵۸ خانوار و ۳۰۰ نفر جمعیت است. دارای مسجد، دبستان، و ۲ پمپ آب کشاورزی است. آب زیرزمینی اش شیرین است و ۱۰۰۰ اصله نخل دیم و ۵۰ من زمین زیر کشت دارد. دارای چند باب آب انبار (برکه) است. این روستا در سه کیلومتری شرق روستای فاریاب سنگویه و در ۶ کیلومتری شمال شرقی روستای انوه واقع شدهاست.
[ویرایش] پیشه
پیشه مردم روستا دامداری وکشاورزی است واز این راه امرار معاش میکنند.
[ویرایش] منابع
- محمدیان، كوخردى ، محمد ، « شهرستان بستک و بخش کوخرد » ، ج1. چاپ اول، دبی: سال انتشار ۲۰۰5 میلادی.
|
![]() |
---|---|
ازدی | انوه | ایلود | باغ نو | بامستان | برکه لاری | بست قلات | بسه | پیسه | تدرویه | تسان | تنگ تهر | تنَگ دالان | چاه بنارد | چاه دزدان | چاه سرمه | چاه قیل | خشوه | خلیل | دهتل | دهُنگ | زنگارد | سید احمدی | شیخ حضور | عالی قندی | فاریاب سنگویه | فتویه | کنچی | کوهیج | گُتاو | گلویه | گود گز | لاور زیر | لرد بستو | مردنو | مروا | مورد | ناخهری |