سندرم داون

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

سندرم داون یا تریزومی ۲۱ یک بیماری ژنتیکی است که به دلیل وجود یک کروموزم ۲۱ اضافی (به صورت کامل یا نسبی) به وجود می آید. این بیماری داری علایم مختلف از جمله ناهنجاری های عمده و یا خفیف در ساختار یا عمل کرد ارگان ها می باشد. از جمله علایم عمده و زودرس که در تقریبا همه بیماران مشاهده می شود وجود مشکلات یادگیری و نیز محدودیت و تاخیر رشد و نمو می باشد.

یک کودک مبتلا به سندرم داون.
بزرگ شود
یک کودک مبتلا به سندرم داون.

نام این سندرم از نام یک پزشک انگلیسی به نام جان لانگزدان داون (John Langsdon Down) گرفته شده است که برای اولین بار این سندرم را در سال 1866 توصیف نمود. افراد مبتلا به سندرم داون توان ذهنی پایین تر از حد میانگین دارند و به طور معمول دچار ناتوانی ذهنی خفیف تا متوسط هستند. تعداد کمی از مبتلایان به سندرم داون دچار ناتوانی شدید ذهنی هستند. میزان بروز این سندرم مابین 1 در 800 تا 1000 تولد گزارش شده است.

مثالی از لکه های سفید در مردمک چشم مبتلایان که به عنوانBrushfield’s Spotsشناخته می شود.
بزرگ شود
مثالی از لکه های سفید در مردمک چشم مبتلایان که به عنوانBrushfield’s Spotsشناخته می شود.

[ویرایش] منابع

  • مبحث سندرم داون در ویکی پدیای انگلیسی
  • درس های ژنتیک برای کارشناسان نظام سلامت, غفاری, سعید رضا, 1385, نشر اندیشه سرا