نسبیت عام
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
نسبیت عام نظریهایست دربارهٔ فرم هندسی فضا-زمانِ نیروی گرانش که در سال ۱۹۱۵ توسط اینشتین مطرح شد.
[ویرایش] اصول نسبيت عام
۱ - اصل ماخ
توزيع ماده چگونگی هندسه را تعيين ميکند . ماده تعيين ميکند که فضا چگونه خميده شود و فضا تعيين ميکند که ماده چگونه حرکت کند .
۲-اصل هم ارزی
حرکت يک ذره آزمون گرانشی در يک ميدان گرانشی مستقل از جرم و ترکيب آن است يعنی صرفاً به وسيله شتاب ميتوان گرانش را به طور موضعی حذف کرد
۳ -اصل هموردايی عام
تمام ناظرين اعم از لخت و غير لخت هم ارزند
۴ - اصل کمينه جفتيدگی گرانشی اين اصل چگونگی گذار از نسبيت خاص به عام را بيان ميکند هنگام گذار از نسبيت خاص به نسبيت عام نيازی به افزودن جملات غير ضروری به معادلات نسبيت خاص نميباشد.
۵ - اصل همخوانی نظريه نسبيت عام در حالت های حدی به گرانش نيوتنی و نسبيت خاص تبديل ميشود