გიგაური, გიორგი ხვთისოს ძე
ვიკიპედიიდან
გიგაური, გიორგი ხვთისოს ძე (* 23 მაისი, 1928, სოფ. ბლო, ახლანდელი დუშეთის რაიონი), ქართველი პოეტი. დაამთავრა თბილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტის იურიდიული ფაკულტეტი (1953). პირველი ლექსები გამოაქვეყნა 1951, პირველი წიგნი "მთების სიმღერა" - 1957. გამოქვეყნებული კრებულთაგან აღსანიშნავია: "ჭიუხი, წვიმა და ჩანჩქერები" (1961), "ბალადა შვიდი ხევსურისა" (1965), "სიცოცხლე გრძელდება" (1969), "აღსარება" (1974), "იმედის ბილიკი" (1976), "გზაგასაყართან" (1980), "ხევსურეთ რა ამბავია?" (1985) და სხვა. მის ლექსებში გაცოცხლებულია სახელოვან წინაპართა სახეები, საინტერესოდაა დახატული მთიელი ადამიანების ცხოვრება. პოეტს განსაკუთრებით ახარებს ნასოფლარების აღდგენა-აღორძინება და ჩამქრალ კერებში სიცოცხლის დაბრუნება. ვაჟა-ფშაველას სახელობის ლიტერატურული პრემია (1994).