ჩოხოსნები

ვიკიპედიიდან

[რედაქტირება] ჩოხოსნობის ისტორია საქართველოში

1921 წელს საბჭოთა რუსეთის მიერ საქართველოს დემოკრატიული რესპუბლიკის ოკუპაციისადი პროტესტის ნიშნად ოთხმა ახალგაზრდა ინტელიგენტმა შავი ჩოხა–ახალუხი ჩაიცვა გლოვის ნისნად. ესენი იყვნენ: კონსტანტინე გამსახურდია, ვახტანგ კოტეტიშვილი, პავლე ინგოროყვა, ალექსანდრე აბაშელი.

მეორე ეტაპი მე–20 საუკუნის 60–იან წლებს განეკუთვნება. ინჟინერმა ბუკა ნაკაიძემ შემოიკრიბა უახლესი მეგობრები და "ჩოხოსანთა საძმო " შექმნა.

მე–20 საუკუნის 70–იან წლების დასაწყისიდან ჩოხოსანთა მოძრაობა ახალგაზრდობასაც გადაედო – სიმბოლური, რომ კვლავ პროტესტის ნიშნად, რაკი თბილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტის სტუდენტებს იმის ნებაც კი არ დართეს, საქართველოს უდიდესი მეფის, დავით აღმაშენებლის 900 წლისთავის საიუბილეოდ კედლის გაზეტი გამოეშვათ. სწორედ ამ დროს გადაწყდა, რომ ყოველ 8 თებერვალს ჩოხებში გამოწყობილიყვნენ და აღენიშნათ დავით აღმაშენებლის ზეობის დღე. ასე შეიქმნა 1973 წელს ჩოხოსანთა პირველი ნახევრად არალეგალური ორგანიზაცია "საქართველოს წმინდა დავით აღმაშენებლის ჩოხოსანთა კავშირი – ჩოხოსნები–1973". მისი დამფუძნებელნი იყვნენ ჰენრი კუპრაშვილი (თავმჯდომარე), გიორგი ცხოვრებაძე, ზურაბ გველესიანი, თამაზ შეროზია.

1999 წელს შეიქმნა "საქართველოს ჩოხოსანთა საზოგადოება" (თავმჯდომარე მინდია სალუქვაძე).

2006 წელს ჩამოყალიბდა "სრულიად საქართველოს ჩოხოსან რაინდთა დასი" – თავმჯდომარე გიორგი დოლიძე