ვარდების რევოლუცია (თვალსაზრისი მე-2)
ვიკიპედიიდან
1991-1992 წლების დეკემბერ-იანვრის კრიმინალური სამხედრო გადატრიალების შედეგად საქართველოს სათავეში მოსული ე. შევარდნაძის დიქტატორული, კრიმინალური რეჟიმის 12-წლიანი მმართველობა ამ რეჟიმისთვის ფატალურად დასრულდა. 12-წლიანმა რეპრესიებმა პრეზიდენტ ზვიად გამსახურდიას (1939-1993) დევნილი კანონიერი ხელისუფლების მომხრეთა მიმართ, ადამიანის უფლებათა სისტემატურმა და მასობრივმა დარღვევებმა, საქართველოს ტერიტორიული მთლიანობის ხელყოფამ, ქვეყნის მოსახლეობის 80%-ის გამათხოვრებამ, ხელისუფლებაში გამეფებულმა ზღვარდაუდებელმა კორუფციამ დაბოლოს, - 2003 წლის 2 ნოემბრის საპარლამენტო არჩევნების შედეგების არნახულმა, ტოტალურმა გაყალბებამ (გაყალბებული იყო 1992, 1995 და 1999 წლების არჩევნების შედეგებიც, მაგრამ 2 ნოემბრის არჩევნების დროს მომხდარი უუხეშესი დარღვევების მასშტაბები ყველანაირ ზღვარს გადასცდა) ლოგიკური შედეგი გამოიღო: 2003 წლის 14-23 ნოემბრის მშვიდობიანი საყოველთაო-სახალხო დაუმორჩილებლობა დასრულდა აღნიშნული წლის 23 ნოემბრის "ვარდების რევოლუციით" და შევარდნაძის რეჟიმის გადადგომით. 22-23 ნოემბერს თბილისში გამართულ მშვიდობიან საპროტესტო აქციაში 150,000-მდე ადამიანი მონაწილეობდა საქართველოს ყველა კუთხიდან.
ვარდების რევოლუციის წარმატებით განხორციელებაში გადამწყვეტი როლი შეასრულა "ერთიანმა ნაციონალურმა მოძრაობამ". საგულისხმოა, რომ რევოლუციაში აქტიურად მონაწილეობდა ზ. გამსახურდიას მხარდამჭერთა ორგანიზაცია "ეროვნული თანხმობის კავშირი" დევნილი კანონიერი ხელისუფლების ყოფილი ვიცე-პრემიერის და ფინანსთა მინისტრის, ყოფილი პოლიტიკური პატიმრის (ამჟამად პრეზიდენტ სააკაშვილის ადმინისტრაციის უფროსის მოადგილე) გურამ აბსანძის ხელმძღვანელობით. 2004 წლის 4 იანვრის ვადამდელ საპრეზიდენტო არჩევნებში გამარჯვება მოიპოვა "ერთიანი ნაციონალური მოძრაობის" ლიდერმა მიხეილ სააკაშვილმა, რომელიც 2001 წლიდან ოპოზიციაში ედგა შევარდნაძის რეჟიმს.
საგულისხმოა ის გარემოება, რომ საქართველოს ახალ პრეზიდენტს, რომლის თაოსნობით დაიწყო საქართველოს პირველი პრეზიდენტის ზვიად გამსახურდიას და მის მხარდამჭერთა სრული რეაბილიტაციის პროცესი (2004 წლის 25 იანვრის მანიფესტშივე, რომელსაც ხელი მოაწერა პრეზიდენტმა სააკაშვილმა, 1991-1992 წლების დეკემბერ-იანვრის მოვლენები სახელდებულია, როგორც კრიმინალური სამხედრო გადატრიალება და ღირსეული პატივით არის მოხსენიებული ზ. გამსახურდია), მხარს უჭერს ზ. გამსახურდიას მხარდამჭერი ქართველი ინტელიგენციის მნიშვნელოვანი ნაწილი (საკმარისია დავასახელოთ ქართული კულტურის და მეცნიერების გამოჩენილი მოღვაწენი: ირაკლი და გიორგი ოჩიაურები, მუხრან მაჭავარიანი, თინათინ ოჩიაური, ირაკლი კენჭოშვილი, ლია ანდღულაძე, კოტე ჩოლოყაშვილი, იულონ გაგოშიძე და სხვა მრავალი). ზვიად გამსახურდიას და მის მხარდამჭერთა სრული გამართლებით შეწყდა მათ მიმართ 1992 წლის იანვარში უკანონოდ აღძრული სისხლის სამართლის საქმე, საქართველოს პრეზიდენტის სახელი ეწოდა თბილისის ყველაზე დიდ მაგისტრალს - მტკვრის მარჯვენა სანაპიროს, კონსტანტინე და ზვიად გამსახურდიების სახლ-მუზეუმი ("კოლხური კოშკი") 2005 წელს საქართველოს კულტურის სამინისტროს მიერ ოფიციალურად გამოცხადდა კულტურის ძეგლად.
ვარდების რევოლუციას მოჰყვა რამდენიმე მნიშვნელოვანი შედეგი, რამაც დიდად შეუწყო ხელი საქართველოში სახელმწიფოებრიობის განვითარება-განმტკიცებას: 1. შევარდნაძის 12-წლიანი მმართველობის დროს საქართველოს არ ჰყავდა პროფესიული არმია. დღეს ქვეყანას ჰყავს საკმაოდ მაღალ დონეზე გაწვრთნილი და შეიარაღებული 15,000-იანი არმია. გარდა ამისა, არსებობს რეზერვისტთა რამდენიმე, საკმაოდ კარგად მომზადებული ბატალიონი; 2. უაღრესად მნიშვნელოვანი და ფართომასშტაბიანი რეფორმა ტარდება პოლიციაში (შევარდნაძის დროს არსებული პარაზიტთა ბრბოს ნაცვლად შეიქმნა სრულიად ახალი და მაღალორგანიზებული სტრუქტურა - საპატრულო პოლიცია, რომლის საქმიანობამ გამოიღო მეტად მნიშვნელოვანი, დადებითი შედეგები. ამ შედეგებიდან ერთ-ერთი ყველასზე ფასეულია ის, რომ აღდგა მოსახლეობის ნდობა პოლიციისადმი); 3. ქვეყანაში გატარდა საშუალო და უმაღლესი განათლების ფართომასშტაბიანი რეფორმა; 4. თანდათან უმჯობესდება მოსახლეობის სოციალურ-ეკონომიური მდგომარეობა. მნიშვნელოვანი ყურადღება ეთმობა შევარდნაძის მმართველობის დროს განადგურებული საშუალო ფენის რეანიმაციას; 5. დიდი ყურადღება ეთმობა კორუფციის წინააღმდეგ ბრძოლას, ბრძოლას ნარკომანიისა და ნარკო-ბიზნესის წინააღმდეგ (ერთიც და მეორეც ყვაოდა შევარდნაძის რეჟიმის მმართველობის დროს) და ა.შ.
იხილეთ აგრეთვე