ვარდების რევოლუცია (თვალსაზრისი 1-ლი)
ვიკიპედიიდან
”ვარდების რევოლუცია” - სასახლის შინა (კარის) გადატრიალება, როდესაც 1991-1992 წლების კრიმინალური სამხედრო გადატრიალებისა და ნომენკლატურის რევანშის შედეგად ხელისუფლებაში ხელახლა მოსულმა ნომენკლატურის ახალგაზრდა წევრებმა (ე.წ. „ნაციონალურმა მოძრაობამ“) ამ ნომენკლატურის ხელისუფლების სათავეში დარჩენისათვისა და ხელისუფლების შენარჩუნების მიზნით ჩამოიშორეს ქართველი ხალხისათვის ყველაზე საძულველი და ოდიოზური რამდენიმე პოლიტიკური ფიგურა ე.შევარდნაძის ჩათვლით და ამით, პოპულისტური „ჰეროიკული შარავანდედით“ მოსილებმა განაგრძეს ქვეყნის მართვა.
შევარდნაძის რეჟიმის დროს სასტიკად დევნილ-შევიწროებული კანონიერი ხელისუფლების ზოგიერთი წევრის მიმხრობითა და შეცდენით „ნაციონალურმა მოძრაობამ“ მოახერხა შევარდნაძის დამხობის მთავარი ძალად გამოეყენებინა კანონიერი ხელისუფლების რიგით მომხრეთა საკმაოდ დიდი მასსა, რამაც სახელმწიფო გადატრიალების წარმატება უზრუნველყო. ამასვე შეუწყო ხელი აფხაზეთისა და სამაჩაბლოს მოკლე დროში იოლად დაბრუნების პოპულისტურმა სპეკულაციამ. „ვარდების რევოლუციის“ მთავარი დამკვრელი ძალა გახდა უცხოეთიდან დაფინანსებული პარაცივილური ორგანიზაცია „კმარა“ - რომლის ასეულობით წევრმა სპეცმომზადება იუგოსლავიაში გაიარა (სწორედ მას ასახელებს ინგლისური ვიკიპედია და არა ოდესღაც ზ.გამსახურდიას მომხრე ინტელიგენციასა და ვინმე გ.აბსანძეს).
„ვარდების რევოლუცია“ -- რაც მთავარია -- ვერ აკმაყოფილებს ზოგადად რევოლუციებისათვის მინიმალურ და საკმარის პირობას - მას არ შეუცვლია საქართველოს მმართველი კლასი, არამედ შეცვალა მხოლოდ მისი ზედაფენის მცირე ნაწილი - ვითომ ახალი, რევოლუციური ხელისუფლების სათავეში პრაქტიკულად არც ერთი ახალი პოლიტიკური ფიგურა არ გამოჩნდა - უკლებლივ ყველა შევარდნაძის ანტიეროვნული ხელისუფლების წევრები დარჩნენ. ამდენად იგი შეიძლება მხოლოდ „კოსმეტიკურ ევოლუციად“ ჩაითვალოს.
საქართველოს „ვარდების რევოლუცია“ უახლესი პოლიტტექნოლოგიების პრაქტიკაში გამოყენების თვალსაჩინო მაგალითია - პოსტსაბჭოთა სივრცეზე დასავლეთის მიერ დაფინანსებული, ორგანიზებული და განხორციელებული „დემოკრატიული“ სახელმწიფო გადატრიალებებს შორის ერთ-ერთი წარმატებული. იგივე პოლიტტექნოლოგია არსებული ხელისუფლების შესაცვლელად უფრო ადრე გამოყენებული იქნა იუგოსლავიაში, ხოლო შემდგომ - უკრაინაში. მოსალოდნელია ამ პოლიტტექნოლოგიების გამოყენება სხვა პოსტ-საბჭოთა ქვეყნებშიც.
1991-1992 წლების კრიმინალური სამხედრო გადატრიალებით დევნილი ეროვნული, კანონიერი ხელისუფლების არც ერთი ფრაქცია არ ცნობს „ვარდების რევოლუციის“ შედეგად საქართველოში დამყარებულ ხელისუფლებას ლეგიტიმურად და მას „ნეოპუტჩისტურ ძალაუფლებას“ უწოდებს.
„ვარდების რევოლუციით“ შექმნილი ძალაუფლების ყველაზე დიდი სისუსტე, რაც საბოლოო ჯამში მის დამარცხებას გამოიწვევს - უვიწროესი და ძალზე შეზღუდული სოციალური ბაზისი-წრეა, რომელიც შედგება რამდენიმე ათეული ანტიქართული უცხოური ფონდების მიერ გამოწვრთნილ-გამოზრდილი „სოროსული კომკავშირლებისაგან“.
„ვარდების რევოლუციის“ შემდგომ კიდევ უფრო შეირყა საქართველოს სახელმწიფო დამოუკიდებლობა იმით, რომ სახელმწიფოს უშიშროებისათვის უმნიშვნელოვანეს პოსტებზე მყოფი პირები ხელფასით-მატერიალურად დამოკიდებული გახდნენ უცხოეთის სახელმწიფოებზე, ხოლო რიგი მათგანი უცხო უშუალოდ უცხო სახელმწიფოების სამსახურშია - გაძლიერებული „ბანანიზება (ბანანურ რესპუბლიკად გადაქცევა)“.
ინტერნეტ-რესურსები
Merabishvili didn’t mention the trip that Giga Bokeria, a 31-year-old Tbilisi activist, took to Serbia to meet with Otpor members in February 2003, or the trip to Otpor activists took to Tbilisi last summer. The Otpor activists ran three-day classes teaching more than 1,000 Georgian students how to stage a bloodless revolution. Both trips were funded by Soros’ Open Society Institute.
Activists from Otpor in Serbia and Pora in Ukraine have said that publications and training they received from the US based Albert Einstein Institution staff have been instrumental to the formation of their strategies.
The Belgrade based Center for Nonviolent Resistance was also key in training Kmara, and several other Western organizations were involved in supporting the group. According to an article in the scholarly journal Problems of Post-Communism, Kmara was also funded by Freedom House, the National Democratic Institute, European Union, National Endowment for Democracy, International Republican Institute, Organization for Security and Cooperation in Europe, USAID, and the Council of Europe. OSI flew the Georgian youth leaders and opposition leader Mikhail Saakashvili to Serbia in order to prepare them for what might happen in the upcoming elections and how they could react nonviolently in a way that would produce real changes. Kmara received training and inspiration from the Otpor, which led the overthrow of Slobodan Milošević in Serbia in 2000.
იხილეთ აგრეთვე