Faeröer
Van Wikipedie
De Faeröer (Faeröers: Føroyar; Deens: Færøerne) bin een West-Europese eilanengroepe, elegen in 't midden van de dreehoek Schotlaand-Noorwegen-Ieslaand en beheur toe an 't koninkriek Denemarken. De naam Faeröer beteken 'schapeneilanen' (øer is Deens veur 'eilanen', dus de naam Faeröer-eilanen is eigenlijks een pleonasme). Der woenen ongeveer 45.000 meensen, van wee veul in de heufstad Tórshavn. De plaotselijke Noord-Germaanse dialekken, verwant an 't Ieslaans, vormen een amparte taal, estandardiseerd in 't Faeröers.
De Faeröer bin veurnamelijk bevolk vanuut Noorwegen, vanof de 9e eeuw nao Christus. In de 11e eeuw kwammen de eilanen onder 't gezag van de Noorse koning. To Noorwegen zelf een gebiedsdeel van Denemarken wönnen, kwammen de Faeröer oek onder de Deense kroon. Oek to Noorwegen Zweeds en laoter zelfstandig wönnen, bleven de Faeröer Deens. In 1948 kregen ze veergaond zelfbestuur. De Faeröer heuren neet bie de Europese Unie.
Op sommigen zeekaorten uut de 16e en 17e eeuw is in 't zujen van Ieslaand een groot eilaand te zien dat Frisland eneumd wönnen. An-eneumen wonnen dat daormee de Faeröer bedoeld wönnen.
De opbrengs van olie veur de kus wonnen veur een groot deel over-eheveld naor Denemarken. De plaotselijke bevolking ziet dus weinig van der eigen riekdommen. Dit pos-koloniale beleid van Denemarken hef de wens onder de eilaandbewoeners um volledig onofhankelijk te wonnen van Denemarken veerder vergroot. Denemarken weiger dat.
[bewark] Kerngegevens
- kuslien: 1117 km
- hoogste punt: Slættaratindur op Eysturoy, 882 m.
[bewark] De eilanen
De zeuventien bewoende eilanen van de Faeröer bin:
Streymoy – Eysturoy – Vágar – Mykines – Suðuroy – Stóra Dímun – Skúvoy – Sandoy – Hestur – Koltur – Nólsoy – Borðoy – Kalsoy – Kunoy – Viðoy – Svínoy – Fugloy.
't Achttiende, onbewoende eilaand is Lítla Dímun.