Frekuenca vizuale e ekranit

Nga Wikipedia, Enciklopedia e Lirë

Frekuenca vizuale e rikonstruktimit të fotografisë në teknologjinë kompjuterike zakonisht vije në shprehje gjatë krahasimit të monitorëve të lidhura në kompjuter. Kjo madhësi jepet zakonisht në njësinë hercë (Hz).

Disa ekrane (Displays) me mbushje të lëngut të kristal LCD nuk përputhen me frekuencën e kartës grafike të kompjuterit, kjo kërkon nga këta ekrane një regjistrim të fotografisë në përbërje të tyre.

Për prezantimit sipas metodës së kapërcimit të radhës (Interlace) sikurse te sistemi PAL dhe te ai NTSC për Televizorët analog, flitet duke u menduar në frekuencën e gjysmë fotografisë d.m.th 50 Hz (PAL) apo 60 Hz për (NTSC).

Dallimi në mes të frekuencës vizuale dhe asaj të ekranit qëndron e ato nuk do të thotë të jenë identike. Përderisa frekuenca vizuale mundë të merret si frekuencë elementare ajo e ekranit në të vërtet është frekuencë që krijohet me bashkimin e dy gjysmë fotografive. Kështu për një film të prezantuar në kinema mjafton frekuenca prej 24 fotografive çka objektet e prezantuara që lëvizin me një shpejtësi mesatare përdoren si prapaskenë. Kjo teknik e përdorur e regjisorëve arrihet duke e lëvizur kamerën ngadalë apo me shpejtësi sipas nevojës që kërkon sekuenca. Kamerat e studiove dhe Camcoder përdorin metodën e kapërcimit të radhës dhe kanë përparësi me 50 apo 60 fotografi për sekondë kjo edhe përdoret për xhirime të aktiviteteve sportive.

Frekuenca vizuale e ekranit luan rolë të madh në periodat e "ndriçim-errësimin" të fotografisë. Kjo varret edhe nga teknologjia e përdorur. Kështu p.sh.: në kinema projektohen 24 fotografi për sekondë nga tre rrezatues që ndërrohen herë ndriçues e herë errësues, çka krijon një frekuencë prej 72 Hz. Po të lihej në frekuencë prej 48 Hz syri i njeriut do ta vërente periodën e errësimit dhe ndriçimit. Te Ekranet me mbushje lëngu kristalorë periodat nuk luajnë rolë pasi që këtu intensiteti i dritës gjatë këtyre periodave (ndërrimit të fotografisë) është konstant.

Për sekuenca me lëvizje të shpejta kanë përparësi (sport, lojëra vizuale) ekranet me frekuenca mbi 50 Hz dhe me kohë ndriçimin të shkurtë të pikave të ekranit. Me këtë ekranet me cilindra e katoda kanë përparësi ndaj ekraneve LCD pasi që ndriçimi i secilës pikëz të ekranit ka një kohë të shkurtë jete. Kjo kohë e shkurt tekë shikuesi krijo ndjenen e lëvizje të qartë, në aparaturën e syrit të njeriut vetë këto impulse të shpejta krijojnë ndjenen e "lëvizjes" së fotografisë. Në teknologjinë LCD tani janë duke u bërë përpjekje për shkurtimin e ndriçimit të pikave të ekranit. Në këtë kuptim është i njohur edhe termet e përdorur Ekrane LCD me "scanning backlight" apo 'black stripe insertion' të cilët kanë po ashtu problemin gjatë ndërrimit të fotografisë (perioda e ndriçimit-errësimit) mirëpo ky problem për syrin e njeriut nuk ekzistonë më pasi që kjo nuk është e mundshme të vërehet në një frekuencë prej 80Hz. Një tetativë të tillë ka marrë edhe firma Philips e cila për vitin 2006 ka paralajmruar daljen në tregë të televizorve TVFlat me teknikën të emërtuar ClearLCD.

[redaktoni] Llogaritja

Frekuenca vizuale fV e ekraneve (monitorëve) të paraparë për tu lidhur me kompjuter mund të llogaritet përafërsisht me formulën:

f_V=\frac{f_H}{n\cdot 1.05}

Ku fH është frekuenca horizontale d.m.th numri i radhëve brenda një sekonde dhe n numri i radhëve vertikale.

[redaktoni] Frekuenca vizuale të zakonshme

  • Kompjuter personal (rreth 1982...1987): 50...60 fotografi të plota/sekondë
  • Kompjuter personal (rreth 1990...1995): 70...85 fotografi të plota/sekondë
  • Kompjuter personal (rreth 1998...sot): 85 fotografi të plota/sekondë

[redaktoni] Shiko dhe këtë