ไบต์
จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
ไบต์ (byte) หมายถึง เนื้อที่ที่คอมพิวเตอร์จัดไว้สำหรับเก็บข้อมูล 1 ตัวอักษร (เช่น A. B, C , ก , ข, ค, ง ) หรือเลข 1 จำนวน โดยปกติ ใช้เป็นหน่วยวัดขนาดของหน่วยความจำ หรือจานบันทึกว่า มีขนาดเก็บได้กี่ตัวอักษร หน่วยวัดที่ใช้กันนั้น วัดกันเป็นกิโลไบต์ (Kilobyte) เรียกว่า K byte เท่ากับประมาณ 1 พันไบต์ หรือหนึ่งพันตัวอักษร, เมกะไบต์ (megabyte) เท่ากับประมาณ 1 ล้านไบต์ , กิกะไบต์ (gigabyte) เท่ากับประมาณ 1 พันล้านไบต์ และเทราไบต์ (terabyte) เท่ากับประมาณ 1 ล้านล้านไบต์เช่น เราอาจพูดว่า ฮาร์ดดิสก์ในเครื่องนี้มีขนาดความจุ 2 กิกะไบต์ (หมายความว่าสามารถเก็บข้อความได้สองพันล้านตัวอักษร) อนึ่ง หน่วยวัดที่นิยมใช้มีดังนี้
- 1 KB (kilobyte) = 1,024 ไบต์
- 1 MB (megabyte) = 1,048,576 ไบต์ (หรือ 1,024 Kbytes)
- 1 GB (gigabyte) = 1,073,741,824 ไบต์ (หรือ 1,024 Mbytes)
- 1 TB (terabyte) = 1,099,511,627,776 ไบต์ (หรือ 1,024 Gbytes)