มัณฑนศิลป์
จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
|
คุณสามารถช่วยแก้ไขปัญหานี้ได้! โดยการกดที่ปุ่ม แก้ไข ด้านบน จากนั้นช่วยกันตรวจสอบและแก้ไขบทความให้มีลักษณะสมบูรณ์ยิ่งขึ้น เพื่อเป็นสาธารณประโยชน์ต่อไป กรุณาเปลี่ยนไปใช้ป้ายข้อความอื่น เพื่อระบุสิ่งที่ต้องการตรวจสอบ หรือแก้ไข ดูรายละเอียดเพิ่มเติมได้ที่ วิธีการแก้ไขหน้าพื้นฐาน คู่มือ และ นโยบายวิกิพีเดีย - เมื่อแก้ไขตามนโยบายแล้ว สามารถนำป้ายนี้ออกได้ |
มัณฑนศิลป์ หรือ การออกแบบภายใน เป็นการออกแบบการตกแต่งพื้นที่ภายในอาคาร โดยใช้ความสำคัญของ จิตวิทยาสิ่งแวดล้อม สถาปัตยกรรม การออกแบบผลิตภัณฑ์ เข้าด้วยกัน
สถาบันแห่งแรกของประเทศไทยที่เปิดสอนก็คือ คณะมัณฑนศิลป์ มหาวิทยาลัยศิลปากร ซึ่งเดิมใช้ชื่อว่า ศิลปะตกแต่ง เปิดตั้งแต่วันที่ 18 พฤษภาคม 2499 ปัจจุบัน มีอายุครบ 50 ปี หรือกึ่งศตวรรษแล้ว
เมื่อโรงเรียนศิลปากรได้รับการยกฐานะขึ้นเป็นมหาวิทยาลัยในปี พ.ศ. 2486 ได้เปิดสอนเพียง คณะเดียว คือ คณะจิตรกรรมและ ประติมากรรม ต่อมาในปี พ.ศ. 2498 ได้ตั้งคณะสถาปัตยกรรมไทยและโบราณคดี ตามลำดับ แต่เนื่องจาก คณะจิตรกรรมและประติมากรรมในขณะนั้นมีวิชา การตกแต่ง (Decoration) อยู่ในหลักสูตรด้วย และนักศึกษาที่จบการศึกษารุ่นแรกๆ บางคน ได้ออกไปทำงาน ทางด้านการตกแต่งภายใน จนประสบความสำเร็จ ในการประกอบอาชีพ พอสมควร กอปรกับสังคมไทยในขณะนั้น มีแนวโน้มให้เห็นว่า ต้องการผู้มีความรู้ ความสามารถในสาขาวิชาการออกแบบตกแต่งมากขึ้น ศาสตราจารย์ศิลป์ พีระศรี ซึ่งขณะนั้นดำรงตำแหน่งคณบดี คณะจิตรกรรมและประติมากรรม จึงได้หารือ ร่วมกับศาสตราจารย์ ม.จ.ยาใจ จิตรพงศ์ ผู้ช่วยศาสตราจารย์ ม.ร.ว.พูนสวาท กฤดากร และ ม.จ.เฉลิมสมัย กฤดากร ซึ่งเป็นข้าราชการในกรมศิลปากรด้วยกัน และกำลังสอนวิชาศิลปะการตกแต่ง อยู่ในคณะจิตรกรรม จัดทำโครงการจัดตั้ง คณะและหลักสูตรคณะมัณฑนศิลป์ขึ้น จนบรรลุผลสำเร็จเป็นคณะวิชาที่ 4 ของ มหาวิทยาลัยศิลปากร โดยเปิดรับนักศึกษารุ่นแรก ในปีการศึกษา 2499
ปณิธาน
“สร้างบัณฑิตให้มีคุณธรรม และภูมิปัญญา ด้วยความคิดสร้างสรรค์ในศิลปวิทยาการ เพื่อร่วมพัฒนาสังคมไทยให้ยั่งยืน”
ปรัชญา & วัตถุประสงค์ “ผลิตบัณฑิตให้เป็นผู้ที่มีความรู้ ความสามารถ ในการสร้างสรรค์งานทางด้านมัณฑนศิลป์ เป็นผู้รอบรู้ มีทัศนคติอันดีงาม รู้จักคิด วินิจฉัย มีความคิดสร้างสรรค์ สามารถพัฒนาตนเอง มีคุณธรรม และนำคุณประโยชน์มาสู่สังคม”
พัฒนาการของหลักสูตร
หลักสูตรปีการศึกษา 2499 - 2516 คณะมัณฑนศิลป์จัดการศึกษาปีแรกในปีการศึกษา 2499 หลักสูตรปีการศึกษา 2499 - 2516 เป็นหลักสูตรสาขาออกแบบตกแต่ง ภายใน สาขาวิชาเดียว โดยพัฒนามาจากหลักสูตร คณะจิตรกรรมและประติมากรรม มีการศึกษาทางวิจิตรศิลป์ เพื่อให้มีความรู้และทักษะ ทางศิลปะปฏิบัติ แล้วจึงแยกมาศึกษาเฉพาะด้านการออกแบบตกแต่งภายใน ซึ่งเป็นประยุกต์ศิลป์ เพื่อสนองความต้องการของสังคมไทย ที่ยังขาดนักออกแบบตกแต่งภายใน โครงสร้างหลักสูตรแบ่งออกเป็น 2 กลุ่มวิชา คือ กลุ่มวิชาเอกและกลุ่มวิชาโท กลุ่มวิชาเอกประกอบด้วย รายวิชา เช่น ศิลปการตกแต่ง วัสดุการตกแต่ง สถาปัตยกรรมการตกแต่ง และวิชาช่างไม้ เป็นต้น สำหรับกลุ่มวิชาโทเป็นรายวิชาที่ให้ ความรู้ความสามารถกว้างขวางมากยิ่งขึ้น ประกอบด้วยรายวิชา เช่น ทัศนียวิทยา ประวัติศาสตร์ ศิลปะ วิจัยศิลปไทย สถาปัตยกรรมไทย ทฤษฎีโครงสร้าง เครื่องเคลือบดินเผา คณิตศาสตร์ และภาษาอังกฤษ เป็นต้น การจัดการศึกษาแบ่งเป็น 2 ระดับ คือ ระดับอนุปริญญา หลักสูตร 3 ปี และระดับปริญญาตรีหลักสูตร 4 ปี นักศึกษาที่สำเร็จ การศึกษา จะได้รับอนุปริญญาศิลปบัณฑิต (มัณฑนศิลป์) หรือปริญญาศิลปบัณฑิต (มัณฑนศิลป์) ตามลำดับ
หลักสูตรปีการศึกษา 2517 - 2528 ในปี พ.ศ. 2517 คณะมัณฑนศิลป์ได้ปรับปรุงหลักสูตร มีการเปลี่ยนแปลงในเรื่องปรัชญา และวัตถุประสงค์หลักสูตร หลักสูตรฉบับ ปรับปรุง มีปรัชญาการศึกษาที่สำคัญ คือ การจัดการศึกษาให้บัณฑิตเป็นผู้มีความรู้ความสามารถ ในวิชาชีพประยุกต์ศิลป์ และมีความรู้ พื้นฐานด้านมนุษย์ศาสตร์ และสังคมศาสตร์ควบคู่ไปด้วย ทั้งนี้เพื่อให้เป็นนักออกแบบงานศิลปะ ที่มีความคิดความรู้เกี่ยวกับสังคมมนุษย์ กว้างขวาง และเป็นมนุษย์สมบูรณ์ โครงสร้างหลักสูตรฉบับปรับปรุง แบ่งออกเป็น 4 กลุ่มวิชา ได้แก่ 1. กลุ่มวิชาพื้นฐานมนุษย์ศาสตร์ และสังคมศาสตร์ นักศึกษาทุกคณะวิชาต้องศึกษา 2. กลุ่มวิชาพื้นฐานทางศิลปปฏิบัติและทฤษฎีศิลปะ นักศึกษาทุกสาขาวิชาในคณะมัณฑนศิลป์ ต้องศึกษาเพื่อให้มีมาตรฐานทาง ศิลปะ ปฏิบัติและทฤษฎีศิลปะในระดับเดียวกัน และทำให้นักศึกษาสามารถขอโอนย้าย สาขาวิชาภายในคณะฯ ได้ง่ายยิ่งขึ้น 3. กลุ่มวิชาเอกหรือวิชาบังคับของสาขาวิชา เป็นกลุ่มวิชาที่สร้างความรู้ความสามารถในวิชาชีพโดยตรง นักศึกษาในสาขาวิชานั้น ต้องศึกษาให้ครบถ้วน 4. กลุ่มวิชาเลือก เป็นกลุ่มวิชาที่เสริมความรู้ในวิชาชีพให้กว้างขวาง และส่งเสริมความสนใจ ความถนัดส่วนบุคคล ให้มีโอกาส พัฒนามากขึ้น ในด้านการจัดการศึกษาได้เปลี่ยนมาใช้ระบบหน่วยกิต และยกเลิกการศึกษาระดับอนุปริญญาศิลปบัณฑิต (มัณฑนศิลป์) ให้เพียง ระดับปริญญาศิลปบัณฑิต หลักสูตร 4 ปี ได้เพิ่มสาขาวิชาเป็น 4 สาขา ได้แก่ สาขาวิชาออกแบบตกแต่งภายใน สาขาวิชาออกแบบ นิเทศศิลป์ สาขาวิชาออกแบบผลิตภัณฑ์ และสาขาวิชาประยุกต์ศิลปศึกษา
หลักสูตรปีการศึกษา 2529 - 2536 คณะมัณฑนศิลป์ได้ปรับปรุงหลักสูตรในปี พ.ศ. 2529 โดยปรับปรุงวัตถุประสงค์และเนื้อหาการเรียนการสอน ของทุกสาขาวิชา และเพิ่มสาขาวิชาเครื่องเคลือบดินเผา ทั้งนี้ให้เป็นหลักสูตรมีความทันสมัย และตอบสนองคามต้องการของสังคม และตลาดแรงงาน ปัจจุบัน โครงสร้างหลักสูตรแบ่งเป็นกลุ่มวิชาเหมือนเดิม การจัดการศึกษาใช้ระบบหน่วยกิต และมีระดับปริญญาศิลปบัณฑิต
หลักสูตรปีการศึกษา 2537 - ปัจจุบัน การปรับปรุงหลักสูตรครั้งล่าสุดของคณะฯ ในปี พ.ศ. 2537 และใช้มาจนกระทั่งปัจจุบันนี้ ปรับปรุงการเรียนการสอนรายวิชาแกน ของคณะแยกตามสาขาวิชา โดยมีวัตถุประสงค์ให้บัณฑิต เป็นผู้มีความรู้ความสามารถ ในการสร้างสรรค์งานด้านมัณฑนศิลป์ เป็นผู้รอบรู้ มีทัศนคติอันดีงาม รู้จักคิดวินิจฉัย มีความคิดสร้างสรรค์ สามารถพัฒนาตนเอง มีคุณธรรมและนำคุณประโยชน์มาสู่สังคม
ภาควิชาออกแบบตกแต่งภายใน
วัตถุประสงค์: เพื่อให้ผู้สำเร็จการศึกษา เป็นบัณฑิตในสาขาวิชาการออกแบบตกแต่ง ภายใน มีความรู้ความสามารถในการออกแบบตกแต่งภายใน โดยผสมผสานการใช้ ประโยชน์ในเนื้อที่ กับความคิดสร้างสรรค์ ทางสุนทรียศาสตร์ และเทคโนโลยีที่ทันสมัยเข้า ด้วยกัน มีความสามารถในการปฏิบัติ ในการออกแบบตกแต่ง ภายในอาคารที่พักอาศัยและ อาคารเพื่อธุรกิจต่างๆ ทุกประเภท ศึกษาโครงสร้างอาคาร เทคนิคในการก่อสร้าง การจัด เนื้อที่ใช้สอย การออกแบบและ การจัดวางเครื่องเรือน และอุปกรณ์ต่างๆ ทุกประเภท ศึกษา ศิลปะการตกแต่ง ทั้งที่เป็นลักษณะศิลปกรรมไทย และแนวนิยมทางตะวันออก และตะวันตก มีความสามารถในการบริหาร งานออกแบบ และเข้าใจในเรื่องการตลาด การประมาณราคา และหลักการ ดำเนินการออกแบบตกแต่ง
![]() |
มัณฑนศิลป์ เป็นบทความเกี่ยวกับ วิชา ความรู้ และศาสตร์ต่างๆ ที่ยังไม่สมบูรณ์ ต้องการตรวจสอบ เพิ่มเนื้อหา หรือเพิ่มแหล่งอ้างอิง คุณสามารถช่วยเพิ่มเติมหรือแก้ไข เพื่อให้สมบูรณ์มากขึ้น |