มอร์นิงมุซุเมะ

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี

กลุ่มนักร้องมอร์นิงมึซึเมะรุ่นที่ 7 (รุ่นปัจจุบัน) ถ่ายเมื่อเดือนตุลาคม พ.ศ. 2549 แถวบนจากซ้าย: ริซะ นีงากิ, เอริ คาเมอิ แถวกลางจากซ้าย: เรนะ ทานากะ, ฮิโตมิ โยชิซาวะ (หัวหน้ากลุ่ม), ซายึมิ มิจิชิเงะ แถวล่างจากซ้าย: มิกิ ฟึญิโมโตะ (รองหัวหน้ากลุ่ม), โคฮารึ คึซึมิ, ไอ ทากาฮาชิ
ขยาย
กลุ่มนักร้องมอร์นิงมึซึเมะรุ่นที่ 7 (รุ่นปัจจุบัน) ถ่ายเมื่อเดือนตุลาคม พ.ศ. 2549
แถวบนจากซ้าย: ริซะ นีงากิ, เอริ คาเมอิ
แถวกลางจากซ้าย: เรนะ ทานากะ, ฮิโตมิ โยชิซาวะ (หัวหน้ากลุ่ม), ซายึมิ มิจิชิเงะ
แถวล่างจากซ้าย: มิกิ ฟึญิโมโตะ (รองหัวหน้ากลุ่ม), โคฮารึ คึซึมิ, ไอ ทากาฮาชิ

มอร์นิงมึซึเมะ 「モーニング娘」 Mōningu Musume? คือ ชื่อของกลุ่มนักร้องแนว เจ-ป็อป จากประเทศญี่ปุ่น ที่ได้รับความนิยม ในสังกัดเฮลโล! โปรเจ็คท์ โดยสมาชิกทุกคนในกลุ่มเป็นผู้หญิง และมีแนวเพลงหลักของกลุ่มอยู่ที่เพลงเต้นในจังหวะที่สนุกสนานเป็นส่วนใหญ่

มอร์นิงมึซึเมะ มักจะถูกเรียกต่างกันไปในชื่ออื่น ๆ ด้วย ได้แก่ โมมึซึ 「モームス」 Momusu? หรือ โมมึซึเมะ 「モー娘」 Momusume? โดยในชื่อหลังมักจะใช้ในการรายงานข่าวหรือหนังสือพิมพ์ประเภทแท็บลอยด์ เป็นส่วนใหญ่

คำว่า มึซึเมะ ที่อยู่ในชื่อของกลุ่ม เป็นภาษาญี่ปุ่นที่แปลว่า ลูกสาว หรือ เด็กผู้หญิง เพราะฉะนั้นชื่อเต็มของมอร์นิงมึซึเมะ จึงสามารถแปลได้ว่า "เหล่าสาวน้อยแห่งรุ่งอรุณ" หรือในภาษาอังกฤษว่า มอร์นิงเกิรลส์ (morning girls)

กลุ่มนักร้องหญิงกลุ่มนี้ได้สร้างและตอกย้ำอัตลักษณ์ของตนเองให้เป็นที่รู้จักมากขึ้น ด้วยการสับเปลี่ยนตำแหน่งตัวนักร้องในกลุ่ม โดยแต่ละปีจะต้องมีสมาชิกหนึ่งคนออกจากกลุ่มไป (ซึ่งเรียกกันเองว่า ‘สำเร็จการศึกษา’) และหลังจากนั้นจะมีการสรรหาสมาชิกคนใหม่เข้ามาแทนที่สมาชิกคนเดิม

สารบัญ

[แก้] ประวัติของกลุ่ม

ซึงกึ โปรดิวเซอร์ดนตรีชาวญี่ปุ่น เป็นผู้ก่อตั้งกลุ่มนักร้องหญิงกลุ่มนี้ขึ้นมาในปีพ.ศ. 2540 โดยมีสาเหตุมาจากโครงการคัดเลือกนักร้องหญิงแนวร็อคเพื่อให้เข้ามาเป็นสมาชิกร่วมวงชารัง คิว ของซึงกึเอง โครงการนี้ได้จัดทำขึ้นผ่านรายการโทรทัศน์ของญี่ปุ่นที่ชื่อ “อาซายัง” โดยผู้ที่ชนะเลิศก็คือ เฮเกะ มิจิโยะ ซึ่งภายหลังเธอได้เป็นศิลปินเดี่ยวคนหนึ่งของสังกัดเฮลโล! โปรเจ็คท์ ซึ่งเป็นต้นสังกัดเดียวกันกับมอร์นิงมึซึเมะ

สมาชิกมอร์นิงมึซึเมะ รุ่นที่ 1
ขยาย
สมาชิกมอร์นิงมึซึเมะ รุ่นที่ 1

หลังจากนั้นไม่นาน ซึงกึได้ตัดสินใจตั้งกลุ่มนักร้องหญิงขึ้นมาเอง สมาชิกในกลุ่มนั้นก็ประกอบไปด้วยผู้ที่พลาดหวังจากการคัดเลือกที่อาซายังจำนวน 5 คน โดยทุกคนคือผู้ที่ได้รับตำแหน่งรองชนะเลิศต่อจากเฮเกะนั่นเอง

เมื่อเริ่มแรก พวกเธอทั้งห้าต้องพบกับคำท้าทายของซึงกึ ที่บอกว่าพวกเธอจะต้องทำให้เพลง “ไอ โนะ ทาเนะ” ซึ่งเป็นซิงเกิลตัวอย่างเพลงแรกของพวกเธอ ขายได้ 50,000 แผ่นขึ้นไปภายในเวลา 5 วัน โดยก่อนหน้านั้นพวกเธอต้องได้รับการฝึกซ้อมตั้งแต่ระดับพื้นฐานที่สุด ไม่ว่าจะเป็นการเต้นหรือการร้องเพลงในระยะเวลาเพียงสี่วัน เพื่อที่จะสร้างกลุ่มนักร้องหญิงที่มีชื่อเสียงที่สุดตามพันธกิจที่ซึงกึตั้งเอาไว้ให้ได้

และในที่สุด เพียงแค่วันที่สี่เท่านั้น เพลง “ไอ โนะ ทาเนะ” ของพวกเธอก็ขายได้ 50,000 แผ่นตามคำท้าทายของซึงกึ จึงเป็นผลให้มอร์นิงมึซึเมะถูกก่อตั้งขึ้นมาอย่างเป็นทางการในที่สุด

กลุ่มมอร์นิงมึซึเมะ (พ.ศ. 2541)
ขยาย
กลุ่มมอร์นิงมึซึเมะ (พ.ศ. 2541)

ต้นปีพ.ศ. 2541 พวกเธอทั้งห้าได้สร้างเพลงซิงเกิลเพลงแรกอย่างเป็นทางการขึ้นมา ในชื่อว่า "มอร์นิงค็อฟฟี" โดยความสำเร็จของเพลงนี้อยู่ที่อันดับ 6 ของตารางจัดอันดับเพลงป๊อปในญี่ปุ่น ซึ่งจากความสำเร็จดังกล่าวนี้เอง ได้นำพากลุ่มไปสู่การเพิ่มสมาชิกขึ้นอีก 3 คน ซึ่งได้แก่ เค ยาซึดะ, มาริ ยางึจิ, และซายากะ อิจิอิ ทำให้สมาชิกในขณะนั้นรวมทั้งสิ้น 8 คน

และเมื่อพวกเธอปล่อยเพลงซิงเกิลที่สาม ที่มีชื่อว่า "ไดเตะ! โฮลด์ ออน มี" ออกมา เสียงตอบรับความนิยมจากผู้ฟังต่อเพลงเพลงนี้ก็ยิ่งทวีจำนวนมากขึ้น จนกระทั่งกลายเป็นเพลงอันดับ 1 ของเหล่าเพลงแนวป๊อปในญี่ปุ่นไป

ในช่วงเวลานี้เอง ยึโกะ นากาซาวะ หัวหน้ากลุ่มรุ่นก่อตั้ง ก็เริ่มหันมาสู่เส้นทางของศิลปินเดี่ยวเป็นครั้งแรก โดยช่วงต้น แนวเพลงของเธอนั้นจะเป็นแบบเอ็งกะ แต่มีการปรับให้ท่วงทำนองช้าลงในแบบของเมลโล ป็อป ด้วย

ในปีพ.ศ. 2542 หลังจากที่กลุ่มมีผลงานเพลงออกมาจำนวนหนึ่ง อาซึกะ ฟึกึดะ หนึ่งในสมาชิกของกลุ่มได้สำเร็จการศึกษาจากกลุ่มไป เพื่อที่จะทุ่มเทในด้านการเรียนของเธออย่างเต็มที่ โดยในช่วงเวลาเดียวกัน กลุ่มนักร้องย่อยของมอร์นิงมึซึเมะกลุ่มแรกก็ได้ถือกำเนิดขึ้น กลุ่มนี้มีชื่อว่า ทัมโปโปะ ซึ่งประกอบด้วยสมาชิก 3 คน ได้แก่คาโอริ อีดะ, อายะ อิชิงึโระ, และมาริ ยางึจิ ซึ่งเป็นสมาชิกของกลุ่มหลัก

กลุ่มมอร์นิงมึซึเมะ (พ.ศ. 2542)
ขยาย
กลุ่มมอร์นิงมึซึเมะ (พ.ศ. 2542)

หลังจากนั้นไม่นาน การจัดโครงการคัดเลือกสมาชิกรุ่นที่ 3 ก็เริ่มขึ้น โดยทางผู้จัดได้ตั้งหมายเป้าเอาไว้ว่า ในการคัดเลือกครั้งนี้จะต้องได้ผู้ชนะเลิศสองคนเข้าไปเป็นสมาชิกใหม่ แต่ในที่สุดมอร์นิงมึซึเมะก็ได้สมาชิกใหม่เพิ่มขึ้นเพียงคนเดียวนั่นคือ มากิ โกะโต ซึ่งในขณะนั้นเธอมีอายุเพียง 13 ปีเท่านั้น จึงถือได้ว่าเป็นสมาชิกที่อายุน้อยที่สุดในกลุ่ม และถูกขนานนามว่า ‘มิราเคิล’ (หรือ ‘มหัศจรรย์’) ด้วย

ตั้งแต่มากิ โกะโต เข้ามาเป็นสมาชิก ความเป็นต้นแบบที่มีชื่อเสียงของมอร์นิงมึซึเมะก็เพิ่มสูงขึ้นอย่างเห็นได้ชัด นับตั้งแต่ความสำเร็จของ "เลิฟว์ แมชีน" เพลงซิงเกิลที่ 7 ของมอร์นิงมึซึเมะ ที่ทำยอดขายเกิน 1 ล้านแผ่นเป็นเพลงแรก (ยอดขายรวม 1,646,630 แผ่น) บวกกับความนิยมในตัวมากิ โกะโต สมาชิกใหม่ที่เพิ่มขึ้นอย่างสูง

ในเวลาเดียวกัน มากิ โกะโต ยังได้เข้าไปร่วมงานกับเค ยาซึดะ และซายากะ อิจิอิ ในกลุ่มนักร้องย่อยของมอร์นิงมึซึเมะอีกกลุ่มหนึ่งที่ชื่อ "เพททีโมนิ" (ส่วนใหญ่มักจะเรียกจักกันในนาม "พึสจิโมนิ") โดยซิงเกิลแรกของกลุ่มคือเพลง "โจกตโตะ เลิฟว์" ซึ่งนำออกมาวางจำหน่ายหลังจากผลงาน "เลิฟว์ แมชีน" ประสบความสำเร็จได้สามเดือน

ในปีพ.ศ. 2543 อายะ อิชิงึโระ ได้ ‘สำเร็จการศึกษา’ จากกลุ่มไปเพื่อเข้าพิธีวิวาห์กับ ชินยะ มือกลองของวงเจ-ร็อคที่ชื่อว่า "ลูนาซี" ทำให้สมาชิกของกลุ่มเหลือทั้งสิ้น 7 คน โดยทั้งเจ็ดคนที่เหลือ ได้ร่วมกันสร้างผลงานซิงเกิลขึ้นมาอีกเพลงหนึ่งชื่อว่า "โค้ย โนะ แดนซ์ ไซท์" ก่อนที่จะมีการเปิดรับสมาชิกใหม่

กลุ่มมอร์นิงมึซึเมะ (พ.ศ. 2543)
ขยาย
กลุ่มมอร์นิงมึซึเมะ (พ.ศ. 2543)

หลังจากนั้น โครงการคัดเลือกสมาชิกรุ่นถัดมาก็เริ่มขึ้น โดยผู้ที่การคัดเลือกในคราวนั้นมีทั้งหมด 4 คนด้วยกัน ประกอบไปด้วย ริกะ อิชิกาวะ, ฮิโตมิ โยชิซาวะ, โนโซมิ สึญิ, และไอ คาโงะ ทำให้จำนวนสมาชิกทั้งหมดเท่ากับ 11 คน โดยผลจากการคัดเลือกครั้งนี้ ได้สร้างความรู้สึกของผู้คนที่มีต่อกลุ่มในแนวทางใหม่อย่างสิ้นเชิง ด้วยการนำเอาโนโซมิ สึญิ กับไอ คาโงะ ซึ่งในขณะนั้นอยู่ในวัยเพียง 12 ปีมาเป็นนักร้องคู่กัน

หลังจากที่การเปิดตัวซิงเกิลเพลง "แฮปปี ซัมเมอร์ เวดดิง" ผ่านพ้นไป ซายากะ อิจิอิ ก็เป็นผู้ที่ ‘สำเร็จการศึกษา’ รายถัดมา เธอออกจากกลุ่มไปเพื่อทุ่มเทกับการทำงานด้านดนตรีในแบบของเธอเอง โดยเธอได้เข้าร่วมกับวง "คิวบิคครอสส์" ในฐานะของนักร้องนำ ซึ่งภายหลัง เธอยังได้แต่งงานกับนาโอกิ โยชิซาวะ ซึ่งเป็นเพื่อนร่วมวงคิวบิคครอสส์ด้วยกัน

ในเมื่อทั้งอายะ อิชิงึโระ และซายากะ อิจิอิ ได้ลาจากมอร์นิงมึซึเมะไปแล้ว กลุ่มย่อยทั้งสองกลุ่มซึ่งได้แก่ทัมโปโปะและเพททีโมนิจึงต้องมีการเปลี่ยนแปลงตัวสมาชิกภายใน โดยฮิโตมิ โยชิซาวะ ถูกจัดให้เข้าร่วมกับกลุ่มเพททีโมนิ ส่วนไอ คาโงะ กับริกะ อิชิกาวะ ได้เข้าร่วมกับกลุ่มทัมโปโปะ ในขณะเดียวกันมาริ ยางึจิ ก็ได้เข้าร่วมอย่างไม่เป็นทางการในการแสดงคอนเสิร์ตกับไอ คาโงะ และโนโซมิ สึญิ ภายใต้ชื่อกลุ่ม "มินิโมนิ" โดยกลุ่มนักร้องย่อยกลุ่มนี้มีจุดประสงค์เพื่อเอาใจผู้ฟังอายุน้อย และมีการจำกัดความสูงของสมาชิกในกลุ่มไว้ไม่ให้เกิน 150 เซนติเมตร (ประมาณ 5 ฟุต) ซึ่งในภายหลังมิกะ ทอดด์ นักร้องจากกลุ่ม "โคโคนัทส์มึซึเมะ" ก็ถูกรวมเป็นสมาชิกในกลุ่มนี้ด้วย โดยหลังจากที่มินิโมนิได้รับการจัดตั้งให้เป็นทางการมากขึ้น ซิงเกิลแรกของกลุ่มที่ชื่อว่า "มินิโมนิ จังเค็มเปียวน์!" ก็สามารถเข้าไปสู่ตำแหน่งเพลงที่ได้รับความนิยมอันดับ 1 ในญี่ปุ่นได้อีกเพลง

ภายในปีเดียวกัน ซึงกึได้สร้างระบบการสับเปลี่ยนกลุ่มของนักร้องภายในค่ายเฮลโล! โปรเจคท์ ต้นสังกัดของมอร์นิงมึซึเมะขึ้นมา โดยใช้ชื่อระบบว่า "ซัมเมอร์ ชัฟเฟิล ยูนิทส์"

เมื่อมาถึง ณ จุดนี้ มอร์นิงมึซึเมะก็ได้เข้าสู่สภาวะของกลุ่มนักร้องต้นแบบอย่างเต็มที่ เป็นผลให้กลุ่มประสบความสำเร็จอย่างสูงเทียบเท่ากับกลุ่ม "สปีด" ซึ่งเป็นอดีตกลุ่มนักร้องหญิงญี่ปุ่นอีกกลุ่มที่ได้รับความนิยมสูงสุดในช่วงระยะเวลาหนึ่ง

เพลงซิงเกิลที่ออกถัดมา ไม่ว่าจะเป็น “เรไน เรโวลูชัน 21" (ซิงเกิลที่ 11), "ไอวิช" (ซิงเกิลที่ 10), และ "เดอะ พีซ" (ซิงเกิลที่ 12) ก็ต่างสร้างแนวโน้มความนิยมในดนตรีที่เป็นแบบป็อปสนุกสนาน และได้ทำให้เกิดมาตรฐานความนิยมในแบบของมอร์นิงมึซึเมะขึ้น

กลุ่ม มอร์นิงมึซึเมะ (พ.ศ. 2544)
ขยาย
กลุ่ม มอร์นิงมึซึเมะ (พ.ศ. 2544)

เดือนเมษายน พ.ศ. 2544 หัวหน้ากลุ่ม ยึโกะ นากาซาวะ ได้ ‘สำเร็จการศึกษา’ ไป เพื่อที่จะทุ่มเทให้กับอาชีพศิลปินเดี่ยวมากยิ่งขึ้น จึงเป็นผลให้คาโอริ อีดะ และเค ยาซึดะ ทำหน้าที่เป็นหัวหน้ากลุ่มร่วมแทนะ และในช่วงเวลาเดียวกัน ริกะ อิชิกาวะ ก็ถูกยืมตัวให้ไปเป็นนักร้องในกลุ่มนักร้อง "คันทรีมึซึเมะ" ที่ตั้งขึ้นชั่วคราว

ช่วงปลายปีเดียวกัน มอร์นิงมึซึเมะได้ต้อนรับสมาชิกใหม่อีก 4 คนในฐานะสมาชิกรุ่นที่ 5 ที่ผ่านการคัดเลือกในโครงการ "เลิฟว์ ออดิชัน 21" ซึ่งได้แก่ ไอ ทากาฮาชิ, อาซามิ คนโนะ, มาโกโตะ โองาวะ, และริซะ นีงากิ จากการคัดเลือกครั้งนี้ ทำให้สมาชิกทั้งหมดของกลุ่มเพิ่มขึ้นมาเป็น 13 คน

กลุ่มมอร์นิงมึซึเมะ (พ.ศ. 2545)
ขยาย
กลุ่มมอร์นิงมึซึเมะ (พ.ศ. 2545)

ปีพ.ศ. 2545 เป็นปีที่สมควรต่อการจดจำอีกปีหนึ่งสำหรับมอร์นิงมึซึเมะ เนื่องจากปีนี้เป็นปีที่มากิ โกะโต ได้ ‘สำเร็จการศึกษา’ ออกไป และมีการสับเปลี่ยนตำแหน่งสมาชิกในกลุ่มย่อยต่าง ๆ อีกเป็นจำนวนมาก โดยซึงกึได้ย้ายคาโอริ อีดะ, มาริ ยางึจิ, และไอ คาโงะ ออกจากกลุ่มทัมโปโปะ เหลือเอาไว้แต่ริกะ อิชิกาวะ และได้ดึงเอาอาซามิ คนโนะ, ริซะ นีงากิ, และอายึมิ ชิบาตะ นักร้องจากกลุ่มย่อย "เมลอน คิเน็ง-บิ" เข้ามาแทนทั้งสามคนที่ออกไป

หลังจากการจัดตัวสมาชิกใหม่ครั้งนั้น ทัมโปโปะได้ออกซิงเกิลใหม่มาเพียงเพลงเดียวก่อนที่กลุ่มจะเข้าสู่สภาวะชะงักงันอย่างไม่มีกำหนด

มาโกโตะ โองาวะ และอายากะ คิมึระ ย้ายจากกลุ่มย่อยโคโคนัทส์มึซึเมะ เพื่อมาแทนที่เค ยาซึดะ กับมากิ โกะโต ในกลุ่มย่อยเพททีโมนิ ซึ่งหลังจากนั้นมากลุ่มย่อยกลุ่มนี้ก็ไม่ได้สร้างงานเพลงซิงเกิลอีก มีเพียงแต่การแสดงคอนเสิร์ตเท่านั้นที่เป็นผลงานของกลุ่ม จนกระทั่งเฮลโล! โปรเจ็คท์ ได้ออกซีดีเพลงคอลเล็คชัน "เพทที เบสท์ 4" ขึ้นมา เพททีโมนิจึงได้ออกซิงเกิลใหม่ที่ชื่อ "ว้าว ว้าว ว้าว" และบันทึกลงไปในซีดีชุดนี้ด้วย

สำหรับกลุ่มมินิโมนิมาริ ยางึจิ ก็ถูกแทนที่โดยไอ ทากาฮาชิ และได้สร้างงานในอัลบั้มที่ 2 และผลงานซิงเกิลออกมาอีกจำนวนหนึ่ง จนกระทั่งมิกะ ทอดด์ สมาชิกในกลุ่ม ‘สำเร็จการศึกษา’ ในเดือนพฤษภาคม พ.ศ. 2547 กลุ่มย่อยกลุ่มนี้จึงเข้าสภาวะชะงักงันไปอีกกลุ่มหนึ่ง

กลุ่มมอร์นิงมึซึเมะ (พ.ศ. 2546)
ขยาย
กลุ่มมอร์นิงมึซึเมะ (พ.ศ. 2546)

ในช่วงต้นปีพ.ศ. 2546 สมาชิกของมอร์นิงมึซึเมะรุ่นที่ 6 ได้ถือกำเนิดขึ้น ประกอบด้วย เอริ คาเมอิ, ซายึมิ มิจิชิเงะ, และเรนะ ทานากะ ซึ่งหลังจากที่พวกเธอประสบความสำเร็จจากการปรากฏตัวผ่านรายการเพลงช่วงปีใหม่ที่ชื่อ "โคฮากึ อึตะ กัสเซ็ง" ซึงกึก็เพิ่มตัวมิกิ ฟึญิโมโตะ ศิลปินเดี่ยวในสังกัด เฮลโล! โปรเจ็คท์ ที่ประสบความสำเร็จอยู่แล้ว เข้าไปเป็นสมาชิกรุ่นที่ 6 อีกคนหนึ่ง

คอนเสิร์ตแรกของสมาชิกในรุ่นที่ 6 เป็นคอนเสิร์ต ‘สำเร็จการศึกษา’ ของเค ยาซึดะ หลังจากคอนเสิร์ตในครั้งนั้นเสร็จสิ้นลง ซึงกึได้ประกาศว่ามอร์นิงมึซึเมะรุ่นที่ 6 นี้เป็นรุ่นแรกที่มีสมาชิกถึง 16 คน ซึ่งเป็นจำนวนที่มากที่สุดตั้งแต่มีการก่อตั้งกลุ่มนักร้องผู้หญิงกลุ่มนี้ขึ้นมา

หลังจากที่เค ยาซึดะ ออกจากกลุ่มไป ผู้ที่ดำรงตำแหน่งรองหัวหน้ากลุ่มคนแรกคือมาริ ยางึจิ โดยขณะนั้นเธอยังได้รับหน้าที่เป็นผู้ฝึกสอนและผู้ช่วยให้กับนักร้องในสังกัด "เฮลโล! โปรเจ็คท์ คิดส์" อีกด้วย

ในช่วงปลายปีเดียวกัน มอร์นิงมึซึเมะได้ถูกแบ่งออกเป็นกลุ่มย่อย 2 กลุ่ม เพื่อเพิ่มจำนวนการเดินสายไปตามเมืองต่าง ๆ มากยิ่งขึ้น (โดยเฉพาะเมืองเล็ก ๆ ที่ไม่สามารถรองรับการจัดงานแสดงของกลุ่ม/คณะศิลปินที่มีจำนวนสมาชิก 15 คนขึ้นไปได้)

โดยกลุ่มแรกใช้ชื่อว่า "มอร์นิงมึซึเมะ ซากึระกึมิ" (Morning Musume Sakuragumi) ประกอบไปด้วย

  1. นัตสึมิ อาเบะ
  2. มาริ ยางึจิ
  3. ฮิโตมิ โยชิซาวะ
  4. ไอ คาโงะ
  5. ไอ ทากาฮาชิ
  6. ริซะ นีงากิ
  7. อาซามิ คนโนะ
  8. เอริ คาเมอิ

และกลุ่มย่อยที่สองมีชื่อว่า "มอร์นิงมึซึเมะ โอโตเมะกึมิ" (Morning Musume Otomegumi) ซึ่งประกอบไปด้วย

  1. คาโอริ อีดะ
  2. ริกะ อิชิกาวะ
  3. โนโซมิ สึญิ
  4. มาโกโตะ โองาวะ
  5. มิกิ ฟึญิโมโตะ
  6. ซายึมิ มิจิชิเงะ
  7. เรนะ ทานากะ

กลุ่มย่อยทั้งสองได้สร้างซิงเกิลออกมา 2 เพลง ซึ่งประสบความสำเร็จอยู่พอสมควร

กลุ่ม มอร์นิงมึซึเมะ (พ.ศ. 2547)
ขยาย
กลุ่ม มอร์นิงมึซึเมะ (พ.ศ. 2547)

ในเดือนมกราคม พ.ศ. 2547 นัตสึมิ อาเบะ (ผู้มีฉายาว่า “ใบหน้าแห่งมอร์นิงมึซึเมะ”) ได้ ‘สำเร็จการศึกษา’ ไป เพื่อที่จะเข้าสู่สายอาชีพศิลปินเดี่ยวอีกคนหนึ่ง และในเดือนสิงหาคมปีเดียวกัน ก็ตามมาด้วยการ ‘สำเร็จการศึกษา’ ของสมาชิกรุ่นที่ 4 อีกสองคน นั่นคือโนโซมิ สึญิ และไอ คาโงะ เพื่อที่จะทำงานในกลุ่มนักร้องคู่ของทั้งสองที่มีชื่อว่า "ดับเบิลยู" ได้อย่างเต็มที่

ภายในปีเดียวกันนี้เอง ได้มีการจัดโครงการคัดเลือกสมาชิกรุ่นที่ 7 ขึ้น โดยโครงการครั้งนี้ใช้ชื่อว่า "ลัคกี เซเว็น" เพื่อจะทำให้เกิดความน่าจดจำแก่สมาชิกรุ่นที่ 7 ที่กำลังจะมาถึง นอกจากนั้นแล้วยังเป็นเพราะว่า การคัดเลือกรอบแรกในครั้งนี้ถูกจัดขึ้น 7 แห่งในประเทศญี่ปุ่น และปีนี้ยังถือเป็นปีที่ 7 ตั้งแต่มอร์นิงมึซึเมะถูกก่อตั้งขึ้นมาอีกด้วย โดยผลการคัดเลือกในรอบแรก มีผู้ผ่านเข้ารอบทั้งสิ้น 6 คนด้วยกัน

การคัดเลือกครั้งนี้ ซึงกึได้ตั้งความหวังและคุณสมบัติของผู้ที่จะมาเป็นสมาชิกใหม่เอาไว้ในระดับที่สูงมาก โดยคนคนนั้นจะต้องมีฝีมืออยู่ในระดับชั้นหนึ่ง หรือที่ตัวเขาเรียกว่า 'เอซ' ในแบบที่เขานิยามเอาไว้เท่านั้น

แต่ท้ายที่สุดแล้ว เมื่อวันที่ 9 มกราคม พ.ศ. 2548 ซึงกึก็ได้ออกมาประกาศว่า ทั้ง 6 คนจาก “ลัคกี เซเว็น” ไม่มีใครเหมาะสมที่จะเป็นสมาชิกในรุ่นที่ 7 นี้เลย เนื่องจากไม่มีผู้ใดที่มีคุณสมบัติถึงขั้น 'เอซ' ที่เขาตั้งไว้แม้แต่คนเดียว

ในวันที่ 30 ของเดือนเดียวกัน คาโอริ อีดะ ผู้ที่เป็นหัวหน้ากลุ่ม และเป็นสมาชิกรุ่นที่ 1 คนสุดท้าย ก็ได้ ‘สำเร็จการศึกษา’ ไป เพื่อที่จะหันไปสร้างผลงานในฐานะของศิลปินเดี่ยว จึงทำให้มาริ ยางึจิได้รับตำแหน่งของหัวหน้ากลุ่มคนใหม่ และฮิโตมิ โยชิซาวะ ได้รับตำแหน่งเป็นรองหัวหน้ากลุ่มคนต่อมา

ในเดือนกุมภาพันธ์ พ.ศ. 2548 ซึงกึได้เริ่มการคัดเลือกสมาชิกในรุ่นที่ 7 อีกครั้ง โดยเขาได้กล่าวไว้ว่า การคัดเลือกครั้งนี้ ตัวเขาตั้งใจจะตามหา 'เอซ' คนต่อไปเช่นเดิม และผลได้ปรากฏว่า โคฮารึ คึซึมิ สาวน้อยวัย 12 ปี (ในขณะนั้น) เป็นผู้เดียวที่ได้รับเลือกให้เป็นสมาชิกในรุ่นที่ 7 ของมอร์นิงมึซึเมะ ในฐานะที่เธอเป็นผู้ที่มีความ 'มหัศจรรย์' ที่สุดที่จะมาเป็นตัวแทนของสมาชิกรุ่นใหม่

กลุ่มมอร์นิงมึซึเมะ (พ.ศ. 2548)
ขยาย
กลุ่มมอร์นิงมึซึเมะ (พ.ศ. 2548)

วันที่ 14 เมษายน พ.ศ. 2548 มาริ ยางึจิ ได้ประกาศปลดเกษียณตัวเองจากมอร์นิงมึซึเมะ และจะหันไปเอาดีจากการเป็นศิลปินเดี่ยว สาเหตุใหญ่มาจากรูปที่เธอถูกถ่ายคู่กับนักแสดงชายคนหนึ่งในวันที่ 10 ของเดือนเดียวกัน ซึ่งรูปนี้กำลังจะถูกนำไปเผยแพร่ผ่านทางหนังสือแนวซุบซิบนินทาคนดังของญี่ปุ่นชื่อ "ฟรายเดย์!" ในวันที่ 15 เธอจึงต้องออกมาแถลงข่าวว่าตัวเธอเองนั้นไม่เหมาะสมที่จะเป็นผู้ที่โด่งดังและน่านับถือของมอร์นิงมึซึเมะได้อีกแล้ว เธอจึงรับผิดชอบโดยการสมัครใจออกจากกลุ่มไป ซี่งจากสาเหตุจำเพาะเช่นนี้เอง งานฉลองการ ‘สำเร็จการศึกษา’ ของเธอจึงไม่เกิดขึ้นเหมือนกับอดีตสมาชิกคนอื่น ๆ ในกลุ่ม เป็นผลให้ในวันที่ 15 กรกฎาคม ปีเดียวกัน ฮิโตมิ โยชิซาวะ รองหัวหน้ากลุ่มได้ขึ้นเป็นหัวหน้ากลุ่มแทนมาริ และมิกิ ฟึญิโมโตะ ได้รับเลือกให้เป็นรองหัวหน้ากลุ่มคนต่อมา

วันที่ 7 พฤษภาคม พ.ศ. 2548 ริกะ อิชิกาวะ ได้ ‘สำเร็จการศึกษา’ จากมอร์นิงมึซึเมะเพื่อที่จะเป็นหัวหน้าของกลุ่ม "วี-ยู-เด็ง" (V-U-Den) (กลุ่มนักร้องสามคนของ เฮลโล! โปรเจ็คท์ ซึ่งเรียกได้อีกชื่อหนึ่งว่า "บิยือเด็ง") อย่างเต็มที่

วันที่ 31 ธันวาคม พ.ศ. 2548 สมาชิกที่สำเร็จการศึกษาไปแล้วซึ่งได้แก่ คาโอริ อีดะ, นัตสึมิ อาเบะ, มาริ ยางึจิ, ยึโกะ นากาซาวะ, ไอ คาโงะ, โนโซมิ ซุจิ, ริกะ อิชิกาวะ, มากิ โกะโต, และเค ยาซึดะ ได้กลับมาร่วมกันแสดงคอนเสิร์ตในเพลง "เลิฟว์แมชีน" ซึ่งเป็นเพลงหลักของกลุ่ม ผ่านทางรายการ "โคฮากึ อึตะ กัสเซ็ง" ฉบับปี 2005/2006 โดยการแสดงครั้งนี้ถือว่าเป็นการแสดงครั้งแรกของมาริ ยางึจิ หลังจากที่ลากลุ่มมอร์นิงมึซึเมะไปเป็นเวลา 8 เดือนครึ่ง

วันที่ 16 มกราคม พ.ศ. 2549 ได้มีการประกาศให้มอร์นิงมึซึเมะชนะรางวัล "คานากาวะ อิมเมจอัพ" ในฐานะที่เฮลโล! โปรเจ็คท์ ให้การสนับสนุนโครงการรณรงค์ต่อต้านมลภาวะ โดยฮิโตมิ โยชิซาวะ, มิกิ ฟึญิโมโตะ, และไอ ทากาฮาชิ เป็นตัวแทนของกลุ่มที่ได้ขึ้นรับรางวัลในครั้งนั้น

วันที่ 23 กรกฎาคม พ.ศ. 2549 อาซามิ คนโนะ ได้ ‘สำเร็จการศึกษา’ จากกลุ่มไป เพื่อที่จะใช้เวลาอย่างเต็มที่ในการศึกษาในระดับมหาวิทยาลัย โดยคอนเสิร์ตส่งท้ายของเธอคือ "เฮลโล! โปรเจ็คท์ 2006 ซัมเมอร์ ~วันเดอร์ฟูล ฮาร์ทส์ แลนด์~" และต่อมา มาโกโตะ โองาวะ เพื่อร่วมรุ่น ก็ ‘สำเร็จการศึกษา’ ไปอีกคนในวันที่ 27 สิงหาคม ของปีเดียวกัน เพื่อที่จะเดินทางไปเรียนภาษาในต่างประเทศ โดยผลงานส่งท้ายของเธอคือ ละครเวที "ริบบอน โนะ คิเซคิ" ที่ร่วมแสดงโดยกลุ่มมอร์นิงมึซึเมะ, กลุ่มนักร้องบิยือเด็ง, และอดีตสมาชิกมอร์นิงมึซึเมะ โนโซมิ สึญิ โดยได้เปิดแสดงที่โรงละคร “โคมะ ชินจึกึ” ในประเทศญี่ปุ่น

ทั้งสองได้ออกจากกลุ่มมอร์นิงมึซึเมะไปในทันทีหลังการ ‘สำเร็จการศึกษา’ โดยที่มาโกโตะจะกลับเข้ามาสู่เฮลโล! โปรเจ็คท์ อีกครั้ง หลังจากจบการศึกษาในต่างประเทศแล้ว แต่สำหรับอาซามิจะหมดสัญญากับทางต้นสังกัดเฮลโล! โปรเจ็คท์ ไปอย่างสิ้นเชิง

ล่าสุดนี้ ซึงกึได้ประกาศข่าวคราวเกี่ยวกับโครงการคัดเลือกสมาชิกรุ่นที่ 8 ออกมาแล้ว โดยการคัดเลือกครั้งนี้จะเริ่มขึ้นในวันที่ 27 สิงหาคม พ.ศ. 2550 และไปสิ้นสุดเอาในวันที่ 22 ตุลาคม ณ กรุงโตเกียว

[แก้] สมาชิก

สมาชิกปัจจุบัน (ตั้งแต่กันยายน พ.ศ. 2549) ได้แก่

[แก้] สมาชิกรุ่นที่ 1 (รุ่นก่อตั้ง), พ.ศ. 2540

[แก้] สมาชิกรุ่นที่ 2, พ.ศ. 2541

[แก้] สมาชิกรุ่นที่ 3, พ.ศ. 2542

[แก้] สมาชิกรุ่นที่ 4, พ.ศ. 2543

[แก้] สมาชิกรุ่นที่ 5, พ.ศ. 2544

[แก้] สมาชิกรุ่นที่ 6, พ.ศ. 2546

[แก้] สมาชิกรุ่นที่ 7, พ.ศ. 2548

  • โคฮารึ คึซึมิ 「久住小春」 Kusumi Koharu?, ชื่อเล่น: มิราเคิลจัง, สมาชิกปัจจุบัน

[แก้] หัวหน้ากลุ่ม

ตามประเพณีของเฮลโล! โปรเจ็คท์ หัวหน้ากลุ่มมอร์นิงมึซึเมะจะถูกเลือกจากสมาชิกปัจจุบันที่มีอายุมากที่สุดในกลุ่ม และตั้งแต่เดือนพฤษภาคม ปี พ.ศ. 2546 เป็นต้นมา ผู้ที่มีอายุมากรองลงมาจะได้รับเลือกให้เป็นรองหัวหน้า

รายชื่อผู้ที่ได้รับเลือกให้เป็นหัวหน้าและรองหัวหน้า (เรียงตามลำดับเวลา)

  1. ยึโกะ นากาซาวะ, ดำรงตำแหน่งตั้งแต่ เริ่มก่อตั้งกลุ่ม จนถึง เมษายน พ.ศ. 2544
  2. คาโอริ อีดะ และ เค ยาซึดะ, ดำรงตำแหน่งร่วมตั้งแต่ พฤษภาคม พ.ศ. 2544 ถึง พฤษภาคม พ.ศ. 2546
  3. คาโอริ อีดะ (รองหัวหน้า: มาริ ยางึจิ), ดำรงตำแหน่งตั้งแต่ พฤษภาคม พ.ศ. 2546 ถึง มกราคม พ.ศ. 2548
  4. มาริ ยางึจิ (รองหัวหน้า: ฮิโตมิ โยชิซาวะ), ดำรงตำแหน่งตั้งแต่ กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2548 ถึง 14 เมษายน พ.ศ. 2548
  5. ฮิโตมิ โยชิซาวะ (รองหัวหน้า: มิกิ ฟึญิโมโตะ), ดำรงตำแหน่งตั้งแต่ 15 กรกฎาคม พ.ศ. 2548 ถึงปัจจุบัน

[แก้] โครงการคัดเลือกสมาชิกมอร์นิงมึซึเมะ

[แก้] ครั้งที่ 1: มอร์นิงมึซึเมะ ซุยกะ ออดิชัน; โครงการคัดเลือกสมาชิกรุ่นที่ 2

  • คุณสมบัติของผู้สมัคร: เพศหญิง, ไม่จำกัดอายุและวุฒิการศึกษา
  • ยอดผู้สมัคร: 5,000 คน
  • การคัดเลือกได้รับการออกอากาศทางรายการโทรทัศน์อาซายัง ในปีพ.ศ. 2541
  • ไม่มีการเข้าค่ายฝึกซ้อม และไม่มีการตั้งเพลงหลักเพื่อใช้ในการทดสอบ

[แก้] ครั้งที่ 2: มอร์นิงมึซึเมะ ซุยกะ ออดิชัน ครั้งที่ 2; โครงการคัดเลือกสมาชิกรุ่นที่ 3

  • คุณสมบัติของผู้สมัคร: เพศหญิง, ศึกษาอยู่ในระดับเกรด 7 (ประมาณชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1) เป็นอย่างต่ำ
  • ยอดผู้สมัคร: 11,000 คน
  • การคัดเลือกได้รับการออกอากาศทางรายการโทรทัศน์อาซายัง ในปีพ.ศ. 2542
  • มีการเข้าค่ายฝึกซ้อม และใช้เพลง “ซัมเมอร์ ไนท์ ทาวน์” (ซิงเกิลเพลงที่ 2 ของมอร์นิงมึซึเมะ) เป็นเพลงหลักในการทดสอบ
  • คึมิ โคดะ 「倖田來未」 Koda Kumi? มีส่วนเกี่ยวข้องกับการคัดเลือกครั้งนี้

[แก้] ครั้งที่ 3: มอร์นิงมึซึเมะ ซุยกะ ออดิชัน ครั้งที่ 3; โครงการคัดเลือกสมาชิกรุ่นที่ 4

  • คุณสมบัติของผู้สมัคร: เพศหญิง, ศึกษาอยู่ในระดับเกรด 7 (ประมาณชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1) เป็นอย่างต่ำ
  • ยอดผู้สมัคร: 25,000 คน
  • การคัดเลือกได้รับการออกอากาศทางรายการโทรทัศน์อาซายัง ในปีพ.ศ. 2543
  • มีการเข้าค่ายฝึกซ้อม และใช้เพลง “อากาอินิกกิโจ” (เพลงซิงเกิลของกลุ่มอากางึมิ 4) เป็นเพลงหลักในการทดสอบ
  • มิกิ ฟึญิโมโตะ 「藤本美貴」 Fujimoto Miki? และ มาอิ ซาโตดะ 「里田まい」 Satoda Mai? มีส่วนเกี่ยวข้องกับการคัดเลือกครั้งนี้

[แก้] ครั้งที่ 4: มอร์นิงมึซึเมะ เลิฟว์ ออดิชัน 21; โครงการคัดเลือกสมาชิกรุ่นที่ 5

  • คุณสมบัติของผู้สมัคร: เพศหญิง, ศึกษาอยู่ในระดับเกรด 7 (ประมาณชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1) เป็นอย่างต่ำ
  • ยอดผู้สมัคร: 25,827 คน
  • การคัดเลือกได้รับการออกอากาศทางรายการโทรทัศน์มิวซิกซ์! ในปีพ.ศ. 2544
  • มีการเข้าค่ายฝึกซ้อม และใช้เพลง “เลิฟว์ นามิดะ อิโระ” (เพลงซิงเกิลของ อายะ มัตสึอึระ) เป็นเพลงหลักในการทดสอบ

[แก้] ครั้งที่ 5: มอร์นิงมึซึเมะ เลิฟว์ ออดิชัน 2002; โครงการคัดเลือกสมาชิกรุ่นที่ 6

  • คุณสมบัติของผู้สมัคร: เพศหญิง, ศึกษาอยู่ในระดับเกรด 7 ถึง 12 (ประมาณชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1 ถึงชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 6)
  • เพลงที่ใช้ในการทดสอบผู้สมัครรอบแรก: “ดู อิท! นาว”
  • ยอดผู้สมัคร: 12,417 คน
  • การคัดเลือกได้รับการออกอากาศทางรายการโทรทัศน์มิวซิกซ์! ในปีพ.ศ. 2545
  • มีการเข้าค่ายฝึกซ้อม และใช้เพลง “อาคาอิ ฟรีเซีย” (ซิงเกิลเพลงที่ 8 ของกลุ่มนักร้องเมลอน คิเน็ง-บิ) เป็นเพลงหลักในการทดสอบ

[แก้] ครั้งที่ 6: มอร์นิงมึซึเมะ ลัคกี เซเว็น ออดิชัน; โครงการคัดเลือกสมาชิกรุ่นที่ 7 (ครั้งที่ 1)

  • คุณสมบัติของผู้สมัคร: เพศหญิง, อายุไม่เกิน 20 ปี, ศึกษาอยู่ในระดับเกรด 9 (ประมาณชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3) เป็นอย่างต่ำ
  • เพลงที่ใช้ในการทดสอบผู้สมัครรอบแรก: “อะ แค็ปเปลลา”
  • ยอดผู้สมัคร: 12,417 คน
  • มีการเข้าค่ายฝึกซ้อม และใช้เพลง “ฮารึ โนะ อึตะ” (เพลงของมอร์นิงมึซึเมะในอัลบัมที่ 6; ไอ โนะ ได 6 คัง) เป็นเพลงหลักเพื่อใช้ในการทดสอบ
  • การคัดเลือกได้รับการออกอากาศทางรายการโทรทัศน์เฮลโล! มอร์นิง เริ่มตั้งแต่เดือนกันยายน พ.ศ. 2547 ออกอากาศผลการคัดเลือกรอบสุดท้าย วันที่ 9 มกราคม พ.ศ. 2548
  • เป็นการคัดเลือกครั้งแรกที่ไม่มีผู้ใดผ่านเข้าไปเป็นสมาชิกคนใหม่ของกลุ่ม

[แก้] ครั้งที่ 7: มอร์นิงมึซึเมะ ออดิชัน 2005; โครงการคัดเลือกสมาชิกรุ่นที่ 7 (ครั้งที่ 2)

  • คุณสมบัติของผู้สมัคร: เพศหญิง, อายุไม่เกิน 22 ปี, ศึกษาอยู่ในระดับเกรด 9 (ประมาณชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3) เป็นอย่างต่ำ
  • ยอดผู้สมัคร: 21,611 คน
  • ไม่มีการเข้าค่ายฝึกซ้อม และไม่มีการตั้งเพลงหลักเพื่อใช้ในการทดสอบ
  • การคัดเลือกได้รับการออกอากาศทางรายการโทรทัศน์เฮลโล! มอร์นิง เริ่มตั้งแต่ วันที่ 9 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2548 ออกอากาศผลการคัดเลือก วันที่ 1 พฤษภาคม พ.ศ. 2548

[แก้] ครั้งที่ 8: มอร์นิงมึซึเมะ 8 คิ ออดิชัน; โครงการคัดเลือกสมาชิกรุ่นที่ 8

  • คุณสมบัติของผู้สมัคร: เพศหญิง, ศึกษาอยู่ในระดับชั้นมัธยมศึกษาตอนต้น หรืออายุไม่เกิน 21 ปี

[แก้] กลุ่มนักร้องย่อยในมอร์นิงมึซึเมะ

กลุ่มนักร้องย่อยต่าง ๆ ในกลุ่มมอร์นิงมึซึเมะตั้งแต่อดีตถึงปัจจุบัน (พ.ศ. 2549) มีดังนี้

  • ทัมโปโปะ
  • พึซจิโมนิ
  • มินิโมนิ
  • มอร์นิงมึซึเมะ ซากึระ กึมิ
  • มอร์นิงมึซึเมะ โอโตเมะ กึมิ

สมาชิกของมอร์นิงมึซึเมะ นอกจากจะได้สัมผัสกับการทำงานในกลุ่มย่อยเหล่านี้แล้ว พวกเธอยังถูกนำไปเข้าร่วมกับกลุ่มอื่น ๆ นอกมอร์นิงมึซึเมะภายใต้สังกัดเฮลโล! โปรเจ็คท์ อีกด้วย โดยไม่ว่าจะก่อนหรือหลัง ‘สำเร็จการศึกษา’ พวกเธอก็จะได้รับโอกาสเช่นนี้อย่างเท่าเทียมกัน

[แก้] ระบบซัมเมอร์ ชัฟเฟิล กรุปส์

ชื่อระบบนี้เป็นคำทับศัพท์ภาษาอังกฤษจากคำว่า Summer Shuffle Groups โดยจะทำหน้าที่สับเปลี่ยนตำแหน่งเหล่านักร้องภายในสังกัดเฮลโล! โปรเจ็คท์ (รวมทั้งกลุ่ม มอร์นิงมึซึเมะ) ให้ไปประจำในกลุ่มอื่น ๆ ภายในสังกัดเดียวกัน เพื่อที่จะสำรวจดูว่าสมาชิกคนใดสามารถสร้างยอดขายได้มากที่สุด

การสับเปลี่ยนตามระบบนี้ จะทำเป็นประจำทุก ๆ ปี

[แก้] ผลงาน

ดูผลงานรูปแบบต่าง ๆ ของมอร์นิงมึซึเมะได้ในบทความ "ผลงานของมอร์นิงมึซึเมะ"

[แก้] "มอร์นิงมึซึเมะ" ในประเทศไทย

  • กลุ่มนักร้องมอร์นิงมึซึเมะเคยเดินทางมาแสดงคอนเสิร์ตในประเทศไทยเมื่อวันที่ 13 พฤษภาคม พ.ศ. 2543 โดยเดินทางมาในฐานะของหนึ่งในศิลปินรับเชิญจากประเทศญี่ปุ่น ซึ่งประกอบด้วย ดา ปัมพ์, ซึซึกิ อามิ, มอร์นิงมึซึเมะ และโคโคนัทมึซึเมะที่เป็นกลุ่มนักร้องในสังกัดเฮลโล! โปรเจ็คท์ เช่นเดียวกัน โดยได้ร่วมแสดงกับศิลปินไทยจากค่ายแกรมมี่ ซึ่งได้แก่ แจมป์, ฟราย, มิสเตอร์ทีม, ไชน่าก๊วน และนิโคล เทริโอ ในคอนเสิร์ตที่ชื่อ "เอเชีย 2000 มิวสิค เฟสติวัล อิน แบงคอก" โดยจัดแสดงเพียงรอบเดียวที่เอ็มซีซี ฮอลล์ ชั้น 4 ห้างสรรพสินค้าเดอะ มอลล์ สาขาบางกะปิ

[แก้] เว็บไซต์ที่เกี่ยวข้อง


  มอร์นิงมุซุเมะ เป็นบทความเกี่ยวกับ เพลง หรือ ดนตรี ที่ยังไม่สมบูรณ์ ต้องการตรวจสอบ เพิ่มเนื้อหา หรือเพิ่มแหล่งอ้างอิง คุณสามารถช่วยเพิ่มเติมหรือแก้ไข เพื่อให้สมบูรณ์มากขึ้น
ข้อมูลเกี่ยวกับ มอร์นิงมุซุเมะ ในภาษาอื่น สามารถหาอ่านได้จากเมนู ภาษาอื่น ๆ ด้านซ้ายมือ