คันจิ

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี


การเขียนภาษาญี่ปุ่น

คะนะ (仮名)

การใช้งาน

  • ฟุริงะนะ (振り仮名)
  • โอะคุริงะนะ (送り仮名)

คันจิ (漢字)

โรมะจิ (ローマ字)

ตัวอักษรคันจิ (漢字) เป็นตัวอักษรจีนที่ใช้ในภาษาญี่ปุ่น ซึ่งเป็น 1 ใน 5 ของตัวอักษรของภาษาญี่ปุ่นที่ใช้ในปัจจุบัน ได้แก่ ฮิรางานะ คะตาคานะ โรมาจิ ตัวเลข และคันจิ คำว่าคันจิ มีความหมายว่า ตัวอักษรฮั่น

สารบัญ

[แก้] ประวัติ

ภาษาจีนเริ่มเข้ามาในประเทศญี่ปุ่นในช่วง คริสต์ศตวรรษที่ 5 โดยนักบวชศาสนาพุทธ โดยหนังสือต่างๆถูกเขียนในภาษาจีน ซึ่งในขณะนั้นได้มีการใช้ภาษาจีนในการพูดและอ่าน ในชนกลุ่มหนึ่ง ต่อมาได้มีระบบภาษาที่เรียกว่า คันบุง (漢文) ซึ่งเป็นการใช้ตัวอักษรภาษาจีนในการอ่านในลักษณะของภาษาญี่ปุ่น ซึ่งในขณะนั้นภาษาญี่ปุ่นยังไม่มีระบบการเขียนเป็นของตัวเอง ซึ่งภายหลังได้มีเพียงแต่ระบบ มังโยงะนะที่มีปรากฏในตำรามังโยชู โดยเสียงอ่านของระบบนี้ไม่ครอบคลุมเสียงในภาษาจีนทั้งหมด โดยมังโยงะนะได้พัฒนามาเป็นฮิระงะนะในเวลาต่อมา

ในปัจจุบันคันจิใช้สำหรับในการเขียนสำหรับ คำนาม คำกริยา และ คำวิเศษณ์ในประโยคทั่วไป และในบางครั้งจะมีการเขียนอักษรฮิระงะนะกำกับไว้ สำหรับเป็นคำอ่าน ตั้งแต่ช่วงคริสต์ศตวรรษที่ 16 คำที่มาจากภาษาอื่น ได้มีการบันทึกในตัวอักษรคันจิ โดยจะเห็นได้จากที่คำที่มาจากภาษาโปรตุเกสในภาษาญี่ปุ่นจะเขียนด้วยตัวอักษรคันจิ และภายช่วงสงครามโลกครั้งที่ 2 คำที่มาจากภาษาอื่นได้เปลี่ยนมาใช้อักษรคะตะคะนะทั้งหมด

[แก้] เสียงของคันจิ

การอ่านออกเสียงตัวอักษรคันจินั้นแบ่งออกเป็น 2 ประเภทคือ

  1. เสียงอง (音読み) เป็นเสียงที่เพี้ยนมาจากภาษาจีน
  2. เสียงคุน (訓読み) เป็นเสียงอ่านของญี่ปุ่นเอง

ตัวอย่างเช่น 泉 มีเสียงองคือ "せん" ส่วนเสียงคุนคือ "いずみ" มีความหมายว่าน้ำพุ อย่างไรก็ตามมีหลายคำในภาษาญี่ปุ่นที่อ่านออกเสียงไม่ตรงกับคันจิที่เขียน ซึ่งเป็นการอ่านแบบพิเศษ โดยผู้ที่เรียนภาษาญี่ปุ่นจำเป็นต้องจดจำข้อยกเว้นเหล่านี้เอง ตัวอย่างเช่น 上手 อ่านว่า じょうず ทั้งที่ปกติแล้ว 手 จะไม่อ่านออกเสียงว่า ず คำนี้มีความหมายว่า เก่ง, เชี่ยวชาญ โดยประกอบจากคันจิ 2 ตัวคือ 上 หมายความว่า "ข้างบน, เหนือ" และ 手 หมายความว่า "มือ"

ในส่วนนี้ผู้เขียนไม่ได้เขียนเสียงอ่านภาษาไทยเอาไว้ แต่เขียนด้วยอักษรฮิรางานะแทน ผู้ที่ต้องการทราบวิธีอ่านออกเสียง โปรดดูที่หน้าฮิรางานะ

[แก้] ประเภทของคันจิ

กระทรวงศึกษาธิการของญี่ปุ่นได้กำหนดอักษรคันจิที่ใช้เป็นประจำในชีวิตประจำวัน โดยกำหนดให้อยู่ในหลักสูตรการศึกษาของนักเรียนญี่ปุ่น เรียกว่าโจโยคันจิ (常用漢字) มีทั้งหมด 1,945 ตัว อย่างไรก็ตามคันจิที่ใช้ในชีวิตประจำวันมีมากกว่า 3,000 ตัว โดยเด็กนักเรียนญี่ปุ่นจะต้องจดจำคันจิที่อยู่นอกเหนือหลักสูตรเหล่านี้เอง คันจิที่นอกเหนือจากคันจิ เช่น คันจิที่ใช้เป็นชื่อคน (จินเมโยคันจิ 人名用漢字) หลักสูตรของเด็กนักเรียนญี่ปุ่นจะเริ่มเรียนตัวอักษรคันจิตั้งแต่ประถมศึกษาปีที่1 เริ่มต้นที่ประมาณ80ตัว เทียบเท่ากับการสอบวัดระดับคันจิระดับ 10 (คันจิเคนเต 漢字検定)โดยเด็กญี่ปุ่นจะเรียนพื้นฐานคันจิทั้งหมด ไม่ว่าจะเป็นเสียงอง เีสียงคุน โอคุริงานะ จำนวนขีด บุชุของอักษร การผสมคำ การใช้คำ ความหมาย เด็กญี่ปุ่นประมาณป.5-ป.6 ก็จะสามารถอ่านคันจิที่ใช้ในชีวิตประจำวันได้หมดแล้ว

[แก้] การเรียงลำดับของคันจิ

ลำดับของอักษรคันจิสามารถเรียงได้ตามลำดับดังนี้คือ 1.ลำดับของบุชุ(部首) 2.จำนวนขีด(総画数) 3.เสียงของคันจิ


[แก้] ดูเพิ่ม


 คันจิ เป็นบทความเกี่ยวกับ ภาษา หรือ ตัวอักษร ที่ยังไม่สมบูรณ์ ต้องการตรวจสอบ เพิ่มเนื้อหา หรือเพิ่มแหล่งอ้างอิง คุณสามารถช่วยเพิ่มเติมหรือแก้ไข เพื่อให้สมบูรณ์มากขึ้น
ข้อมูลเกี่ยวกับ คันจิ ในภาษาอื่น สามารถหาอ่านได้จากเมนู ภาษาอื่น ๆ ด้านซ้ายมือ