บลูส์
จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
บลูส์ (Blues) เป็นรูปแบบของดนตรีประเภทหนึ่ง เกิดจากคนดำที่หลั่งไหลเข้าสู่สหรัฐอเมริกาเพื่ออิสรภาพจากการเป็นทาส สภาพชีวิตคับแค้นของพวกเขาได้ถูกระบายออกด้วยการร้อง หรือสวดอ้อนวอนในทางศาสนาที่ เป็นท่วงทำนองอันน่าเศร้า อันเป็นเอกลักษณ์ของการร้องและท่วงทำนองที่เกิดจากเครื่องดนตรีที่ไม่มีคุณภาพจากความแร้นแค้น ทำให้มีความเพี้ยนซึ่งก็สร้างความแปลกหู และเป็นเอกลักษณ์เฉพาะ
ด้วยรากฐานจากความเจ็บปวดแร้นแค้น ทุกข์ทรมาน สำเนียงของบลูส์จึงแฝงความเจ็บปวดคล้ายการสะอึกสะอื้นเวลาร้องให้ จึงใช้แสดงอารมณ์เศร้าได้ดี และท่วงทำนองบลูส์ยังช่วยสร้างสีสันในดนตรีที่เน้นความสนุกสนานอีกด้วย
เสียงร้องและดนตรีที่เป็นเอกลักษณ์เหล่านี้เริ่มถูกชื่นชอบและได้รับการยอมรับจากคนขาว จนผสมผสานกับเพลงพื้นบ้านอเมริกันที่เน้นความสนุกสนานจนกลายเป็นเพลงร็อคในเวลาต่อมา โดยดนตรีในรูปแบบบลูส์ดั้งเดิมได้ถูกจัดระบบเพื่อง่ายต่อการศึกษา และพัฒนาจนเกิดเป็นดนตรีแจ๊สขึ้นมาด้วยอิทธิพลของเพลงร็อคที่มีรูปแบบของดนตรีบลูปนอยู่ด้วย จากการร้องและเต้นของ เอลวิส เพลสลีส์ ซึ่งโด่งดังทั่วอเมริกา และติดจากทหารอเมริกาที่ชื่นชอบเพลงร็อคไปเผยแพร่ทั่วโลกในสงครามที่อเมริการ่วมรบ ทำให้ดนตรีบลูส์ถูกแฝงอยู่กับดนตรีสมัยใหม่ที่เกิดขึ้นภายหลังอีกมากมาย ในทั่วทุกมุมโลก
ที่มาของคำว่า บลูส์ ในภาษาัอังกฤษ blues หมายถึง อาการโศกเศร้า ในประโยคเช่น I feel blues.
![]() |
บลูส์ เป็นบทความเกี่ยวกับ เพลง หรือ ดนตรี ที่ยังไม่สมบูรณ์ ต้องการตรวจสอบ เพิ่มเนื้อหา หรือเพิ่มแหล่งอ้างอิง คุณสามารถช่วยเพิ่มเติมหรือแก้ไข เพื่อให้สมบูรณ์มากขึ้น |