มาชูปิกชู

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี

Machu Picchu
ขยาย
Machu Picchu

มาชูปิกชู (Machu Picchu) หรือนิยมเรียกอีกชื่อว่า The lost city of Inca เป็น ซากอารยธรรมโบราณของชาวอินคา ตั้งอยู่บนเทือกเขาสูงในประเทศเปรูที่ความสูงประมาณ 2,350 เมตร อารยธรรมแห่งนี้ได้ถูกลืมโดยคนภายนอกจนกระทั่งมีการค้นพบอีกครั้งโดยนักโบราณคดีที่ชื่อ ไฮแรม บิงแฮม เมื่อ พ.ศ. 2454

มาชูปิกชู เป็นหลักฐานที่สำคัญของอาณาจักรอินคา ในปี พ.ศ. 2526 องค์กรยูเนสโกได้กำหนดมาชูปิกชู ให้เป็นมรดกโลกโดยทำให้เป็นสถานที่ท่องเที่ยวที่คนนิยมไปศึกษาประวัติศาสตร์

มาชูปิกชู สร้างขึ้นประมาณปี พ.ศ. 1983 โดยชาว Sapa Inca Pachacuti และใช้ชีวิตในมาชูปิกชูจนกระทั่งชาวสเปนได้ชัยชนะเหนือเปรูใน พ.ศ. 2057

เมื่อไม่นานมานี้นักพิสูจน์หลักฐานทางโบราณคดีแสดงหลักฐานว่า มาชูปิกชู ไม่ได้เป็นกลุ่มหรือเมือง แต่เป็นการสร้างที่พักอาศัยของผู้ดีชาวอินคา (คล้ายๆ กับบ้านพักตากอากาศของเศรษฐีชาวยุโรป)

พื้นที่โดยส่วนใหญ่เป็นปราสาทและวัดที่สร้างเพื่อถวายแค่เทพพระเจ้าของชาวอินคา และสิ่งปลูกสร้างอื่นๆที่สร้างเพื่อผู้ดูแลศาสนสถาน

มีการตั้งสมมุติฐานว่าใน มาชูปิกชู มีจำนวนประชากรอาศัยอยู่สูงสุดประมาณ 750 คน ณ ช่วงเวลาหนึ่ง บางส่วนจะอาศัยอยู่ในเมืองระหว่างฤดูฝน และจะกลับมาที่ มาชูปิกชู เป็นชั่วครั้งชั่วคราวเท่านั้น

ในปี พ.ศ. 2456 หลังจากที่ National Geographic Society ศึกษาข้อมูลเกี่ยวกับ มาชูปิกชู ทั้งหมด ในช่วงเดือนเมษายน ก็ได้ทำการเผยแพร่

ในปี พ.ศ. 2546 มีผู้คนประมาณ 400,000 คน ไปที่ มาชูปิกชู และ ยูเนสโก ได้ส่งข้อความสารแสดงถึงความเสียหายจากนักท่องเที่ยวที่ไปเป็นจำนวนมาก แต่ทางผู้มีอำนาจของทางเปรูบอกว่าเรื่องนั้นไม่ใช่ปัญหา แต่ถึงอย่างไรการคัดค้านนั้นทำให้มีการเรียกเก็บเงินจากผู้ที่ไปเที่ยวชมและจำกัดจำนวนผุ้เช้าชม และได้มีการเสนอให้ติดตั้ง รถกระเช้าแต่ข้อเสนอนี้ถูกปฏิเสธอยู่ตลอดและดูไม่มีทางจะเป็นไปได้ทุกที