ฦๅ

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี

อักษรไทย

ฦๅ


รูปพยัญชนะ
รูปสระ
-ั -ํ -ิ ' "
-ุ -ู -็
ฤๅ ฦๅ
รูปวรรณยุกต์
-่ -้ -๊ -๋
เครื่องหมายอื่น ๆ
-์ -๎ -ฺ
เครื่องหมายวรรคตอน
ฯลฯ

ฦๅ (อ่านว่า ลือ) เป็นสระตัวสุดท้าย ในลำดับอักษรไทย ถัดจาก ฦ แต่ในพจนานุกรมไทย ให้ลำดับไว้หลัง , ฦ และก่อนหน้า

เดิมตำราหลักภาษาไทยมักกำหนดให้ "ฦ" และ "ฦๅ" เป็นสระ ตามหลักอักขรวิธีในภาษาสันสกฤต แต่การใช้ "ฦๅ" ในภาษาไทยนั้น ใช้เป็นคำๆ หาได้ใช้อย่างสระเพื่อประสมกับพยัญชนะอย่างในสันสกฤตไม่ ดังนั้นในตำราภาษาไทยรุ่นใหม่ จึงไม่จัด ฦๅ เป็นสระ ส่วนทางภาษาศาสตร์นั้น ถือว่า ฦๅ เป็นพยางค์ที่สมบูรณ์ ประกอบด้วย พยัญชนะ (ล) และสระ (อือ) จึงไม่ใช่เป็นสระหรือพยัญชนะ แต่โดยทั่วไป ในแผนผังอักษรไทย ก็ยังจำแนกไว้ตามแบบเดิม

ก่อนอื่นของเท้าความถึง "ฦๅ" ในภาษาสันสกฤตเสียก่อน ว่า สันสกฤตถือว่า ฦๅ (และฦ) เป็นสระตัวหนึ่ง ใช้ประสมกับพยัญชนะอื่นได้ ออกเสียงว่า “ลฺรี” (คือ ล ควบ ร) แต่ปรากฏอยู่น้อยคำ เช่น "ฦๅ" หมายถึง พระฦๅ เป็นมารดาของเหล่าทานพ, ชายาของไทตย เป็นต้น

เป็นที่น่าสังเกตว่าแม้ฦๅ จะเป็นสระในภาษาสันสกฤต แต่ในคำศัพท์ภาษาไทย เท่าที่ปรากฏในพจนานุกรม เสียง ฦๅ มีใช้กับคำไทยแท้เท่านั้น ซึ่งมีจำนวนน้อยคำ ใช้ในหนังสือเก่า และปัจจุบันไม่ใช้เลย เช่น

  • ฦๅ, ฦๅสาย, ฦๅชา, เลื่องฦๅ