กัปปิยโวหาร

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี

ส่วนหนึ่งของ
พุทธศาสนา


ประวัติพุทธศาสนา
จุดมุ่งหมายของพุทธศาสนา

เพื่อความดับทุกข์ · นิพพาน

ใจความสำคัญของพุทธศาสนา

สิ่งทั้งปวงไม่ควรยึดมั่นถือมั่น

ไตรสรณะ

พระพุทธ · พระธรรม · พระสงฆ์

ความเชื่อและการปฎิบัติ
ศีล · ธรรม
ศีลห้า · ศีลแปด
บทสวดมนต์และพระคาถา
คัมภีร์และหนังสือ
พระไตรปิฎก
พระวินัยปิฎก · พระสุตตันตปิฎก · พระอภิธรรมปิฎก
นิกาย
เถรวาท · อาจริยวาท (มหายาน) · วัชรยาน · เซน
สังคมพุทธศาสนา
เมือง · ปฏิทิน · บุคคล · วันสำคัญ · สิ่งก่อสร้าง · วัตถุมงคล
ดูเพิ่มเติม
ศัพท์เกี่ยวกับพุทธศาสนา
หมวดหมู่พุทธศาสนา

กัปปิยโวหาร แปลว่า โวหารที่สมควรแก่ภิกษุ คำพูดที่สมควรแก่ภิกษุ


กัปปิยโวหาร หมายถึง ภาษาและคำพูดที่เหมาะสมแก่ภิกษุ เป็นทั้งภาษาและคำพูดที่ชาวบ้านใช้กับภิกษุและที่ภิกษุใช้กับชาวบ้าน ที่ชาวบ้านใช้กับภิกษุเช่นเรียกเงินตราว่า กัปปิยภัณฑ์ เรียกการกินว่า ฉัน เรียกการนอนว่า จำวัด เรียกการป่วยว่า อาพาธ เรียกภิกษุว่า พระคุณเจ้า เป็นต้น

และหมายถึงภาษาหรือคำพูดที่ภิกษุใช้โดยเฉพาะเช่น ภิกษุเรียกตัวเองว่า อาตมา หรือ อาตมภาพ เรียกชาวบ้านว่า โยม เป็นต้น

กัปปิยโวหาร เป็นถ้อยคำสำนวนที่เหมาะแก่กาลเทศะ หากใช้ได้ถูกต้องก็เป็นที่นิยมยกย่องว่าเป็นผู้ฉลาดรู้กาลเทศะดี


[แก้] อ้างอิง