บลูเรย์
จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
บลูเรย์ดิสค์ หรือ บีดี (Blu-ray Disc, BD) คือรูปแบบของแผ่นออพติคอลระบบใหม่สำหรับเก็บข้อมูลความละเอียดสูง แทนที่ ดีวีดี สำหรับข้อมูลและภาพยนตร์ มาตรฐานของบลูเรย์พัฒนาโดย กลุ่มของบริษัทที่เรียกว่า Blu-ray Disc Association ซึ่งนำโดยโซนี และ ฟิลิปส์ เปรียบเทียบกับ เอ็ชดีดีวีดี (HD-DVD) ที่มีลักษณะและการพัฒนาใกล้เคียงกัน บลูเรย์มีความจุ 25 GB ในแบบเลเยอร์เดียว (Single-Layer) และ 50 GB ในแบบสองเลเยอร์ (Double-Layer) ขณะที่ เอ็ชดีดีวีดีแบบเลเยอร์เดียว มี 15 GB และสองเลเยอร์มี 30 GB โดยราคาของบลูเรย์มีแนวโน้มที่จะแพงกว่าเอ็ชดีดีวีดีในช่วงแรก
ชื่อของบลูเรย์มาจาก ช่วงความยาวคลื่นที่ใช้ในระบบบลูเรย์ ที่ 405 nm ของเลเซอร์สี "ฟ้า" ซึ่งทำให้สามารถทำให้เก็บข้อมูลได้มากกว่า ดีวีดี ที่มีขนาดแผ่นเท่ากัน โดยดีวีดีใช้เลเซอร์สีแดงความยาวคลื่น 650 nm
ในเครื่อง เพลย์สเตชัน 3 ที่กำหนดออกปี พ.ศ. 2549 ใช้แผ่นบลูเรย์ แทนที่แผ่นดีวีดีที่ใช้ใน เพลย์สเตชัน 2
![]() |
บลูเรย์ เป็นบทความเกี่ยวกับ เทคโนโลยี หรือ สิ่งประดิษฐ์ ที่ยังไม่สมบูรณ์ ต้องการตรวจสอบ เพิ่มเนื้อหา หรือเพิ่มแหล่งอ้างอิง คุณสามารถช่วยเพิ่มเติมหรือแก้ไข เพื่อให้สมบูรณ์มากขึ้น |