ไปยาลใหญ่

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี

อักษรไทย

ฯลฯ


รูปพยัญชนะ
รูปสระ
-ั -ํ -ิ ' "
-ุ -ู -็
ฤๅ ฦๅ
รูปวรรณยุกต์
-่ -้ -๊ -๋
เครื่องหมายอื่น ๆ
-์ -๎ -ฺ
เครื่องหมายวรรคตอน
ฯลฯ

ไปยาลใหญ่ หรือ เปยยาลใหญ่ เป็นเครื่องหมายวรรคตอนอย่างหนึ่ง ในการเขียนภาษาไทย มีรูปเป็นอักษร "ล" อยู่ระหว่างเครื่องหมายไปยาลสองตัว ดังนี้ "ฯลฯ" ใช้ละคำต่อท้ายที่ยังมีอีกมาก

คำว่า "ไปยาล" มาจาก คำว่า "เปยฺยาล" ในภาษาบาลี มีด้วยกัน 2 แบบ คือ ไปยาลน้อย "ฯ" และไปยาลใหญ่ "ฯลฯ" ยังไม่ปรากฏที่มาที่ชัดเจน

[แก้] การใช้ไปยาลใหญ่

  1. ใช้ละคำที่ยังมีต่อท้ายอีกมาก ให้อ่านว่า "ละ" หรือ "และอื่นๆ" เช่น
    • "ในหลายจังหวัดของภาคอีสาน ได้แก่ สุรินทร์ บุรีรัมย์ ขอนแก่น ฯลฯ"
  2. ในหนังสือโบราณ มีการใช้เครื่องหมายไปยาลใหญ่ คั่นกลาง ระหว่าง คำต้น และคำท้าย ให้อ่านว่า "ละถึง" เช่น
    • "พยัญชนะไทย 44 ตัว มี ก ฯลฯ ฮ"
    • "ข้าวรพุทธเจ้า ฯลฯ ชโย"