ระบอบสมบูรณาญาสิทธิราชย์

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี

ระบอบสมบูรณาญาสิทธิราชย์ (ออกเสียง สม-บู-ระ-นา-ยา-สิด-ทิ-ราด) (อังกฤษ: Absolute monarchy) คือ ระบบการเมืองที่มีพระมหากษัตริย์ เป็นผู้ปกครอง และอยู่เหนือกฎหมาย พระบรมราชโองการของพระมหากษัตริย์ถือเป็นกฎหมาย พระมหากษัตริย์มีอำนาจเหนือชีวิตและทรัพย์สินของพลเมือง ประเทศที่ใช้ระบบการปกครองนี้จะไม่มีรัฐธรรมนูญเป็นกฎหมายสูงสุดในการปกครองประเทศ

บางประเทศที่ใช้ระบบนี้ อาจมีรัฐธรรมนูญ หรือสภาผู้แทนราษฎร หรือกฎหมายพื้นฐานอื่น ๆ แต่พระมหากษัตริย์ ก็สามารถเปลี่ยนแปลงแก้ไขได้ตามความต้องการของพระองค์ โดยไม่มีผู้ใดสามารถทัดทานได้

ในอดีต ระบอบสมบูรณาญาสิทธิราชย์ มีนัยเกี่ยวกับความเป็นเจ้าชีวิตของคนในอาณาจักรเสียเป็นส่วนมาก

[แก้] คำศัพท์

ในสมัยโบราณ ไม่ปรากฏคำ "สมบูรณาญาสิทธิราชย์" ในภาษาไทย, คำนี้ เกิดขึ้นจากการบัญญัติศัพท์ โดยแปลจาก "Absolute monarchy" ในภาษาอังกฤษ ด้วยวิธีการสมาสคำศัพท์

  • สมบูรณ (สันสกฤต) - สมบูรณ์ ทั้งหมด เด็ดขาด สิ้นเชิง
  • อาญา (บาลี) - อำนาจ โทษ
  • สิทธิ (บาลี, สันสกฤต) - ความสำเร็จ อิสระ
  • ราชย์ (สันสกฤต) - ความเป็นกษัตริย์

มีความหมายว่า "ฐานะความเป็นพระมหากษัตริย์ ที่มีสิทธิเด็ดขาดในการใช้อำนาจ" นั่นก็หมายความถึง การที่พระมหากษัตริย์เป็นเจ้าชีวิต ที่สามารถทำโทษหรืออภัยโทษทุกคนในอาณาจักร"

[แก้] ระบอบสมบูรณาญาสิทธิราชย์ของไทย

สำหรับประเทศไทย เปลี่ยนแปลงระบบการปกครองจากระบอบสมบูรณาญาสิทธิราชย์ มาเป็นระบอบประชาธิปไตยที่มีพระมหากษัตริย์เป็นประมุข ตั้งแต่ปี พ.ศ. 2475 ในสมัยรัชกาลที่ 7

ประเทศที่ยังใช้ระบอบสมบูรณาญาสิทธิราชย์ในปัจจุบันคือ ซาอุดิอาระเบีย บรูไน สวาซิแลนด์ รวมทั้ง นครรัฐวาติกัน ด้วย


  ระบอบสมบูรณาญาสิทธิราชย์ เป็นบทความเกี่ยวกับ การเมือง การปกครอง หรือ กฎหมาย ที่ยังไม่สมบูรณ์ ต้องการตรวจสอบ เพิ่มเนื้อหา หรือเพิ่มแหล่งอ้างอิง คุณสามารถช่วยเพิ่มเติมหรือแก้ไข เพื่อให้สมบูรณ์มากขึ้น
ข้อมูลเกี่ยวกับ ระบอบสมบูรณาญาสิทธิราชย์ ในภาษาอื่น สามารถหาอ่านได้จากเมนู ภาษาอื่น ๆ ด้านซ้ายมือ