กัณหปักษ์
จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
ส่วนหนึ่งของ ประวัติพุทธศาสนา |
|
จุดมุ่งหมายของพุทธศาสนา | |
เพื่อความดับทุกข์ · นิพพาน |
|
ใจความสำคัญของพุทธศาสนา | |
สิ่งทั้งปวงไม่ควรยึดมั่นถือมั่น |
|
ไตรสรณะ | |
ความเชื่อและการปฎิบัติ | |
ศีล · ธรรม ศีลห้า · ศีลแปด บทสวดมนต์และพระคาถา |
|
คัมภีร์และหนังสือ | |
พระไตรปิฎก พระวินัยปิฎก · พระสุตตันตปิฎก · พระอภิธรรมปิฎก |
|
นิกาย | |
เถรวาท · อาจริยวาท (มหายาน) · วัชรยาน · เซน | |
สังคมพุทธศาสนา | |
เมือง · ปฏิทิน · บุคคล · วันสำคัญ · สิ่งก่อสร้าง · วัตถุมงคล | |
ดูเพิ่มเติม | |
ศัพท์เกี่ยวกับพุทธศาสนา หมวดหมู่พุทธศาสนา |
กัณหปักษ์ แปลว่า ฝ่านดำ, ส่วนข้างมืด คือ ช่วงเวลาข้างแรม ใช้ว่า กาฬปักษ์ ก็มี เรียกว่าช่วงเดือนดับ ก็ได้
กัณหปักษ์ หมายถึงระยะเวลาที่พระจันทร์ค่อย ๆ ลดความสว่างลงไปจนถึงมือสนิท ได้แก่วันแรม ๑ ค่ำไปจนถึงแรม ๑๕ ค่ำ
ในการนับเดือนแบบโบราณซึ่งเรียกว่านับตามจันทรคติ เดือนหนึ่งแบ่งเป็น ๒ ปักษ์ ปักษ์ละ ๑๕ วัน คือ ชุณหปักษ์ (ช่วงข้างขึ้น) และ กัณหปักษ์ (ช่วงข้างแรม) หากเดือนใดเป็นเดือนขาด คือมี ๒๙ วัน ช่วงกัณหปักษ์จะมี ๑๔ วัน คือมีเพียงวันแรม ๑๔ ค่ำ ซึ่งถือว่าเป็นวันสิ้นเดือน และเดือนขาดนั้นปกติจะตรงกับเดือนคี่ คือเดือน ๓ เดือน ๕ เดือน ๗ เดือน ๙ และเดือน ๑๑ ของทุกปฎิทิน
[แก้] อ้างอิง
- พระธรรมกิตติวงศ์ (ทองดี สุรเตโช) ป.ธ. ๙ ราชบัณฑิต พจนานุกรมเพื่อการศึกษาพุทธศาสน์ ชุด คำวัด, วัดราชโอรสาราม กรุงเทพฯ พ.ศ. 2548