ภาษามาเลย์

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี

ภาษามาเลย์
(Bahasa Melayu, بهاس ملايو: บาฮาซา มลายู)
พูดใน: ประเทศมาเลเซีย ประเทศบรูไน ประเทศสิงคโปร์ ทางใต้ของประเทศไทย ทางใต้ของประเทศฟิลิปปินส์พื้นที่ต่อเนื่องของประเทศอินโดนีเซีย
จำนวนคนพูดทั้งหมด: 20-30 ล้าน 
อันดับ: 54
ตระกูลของภาษา: ออสโตรนีเซียน
 มาลาโย-โพลีนีเชียน
  มาลาโย-โพลีนีเชียนตะวันตก
   ซุนดิก
    มาลายิก
     มาลายัน
      มาเลย์ท้องถิ่น
       ภาษามาเลย์
 
สถานะทางการ
ภาษาราชการของ: ประเทศมาเลเซีย ประเทศบรูไน ประเทศสิงคโปร์
องค์กรควบคุม: Dewan Bahasa dan Pustaka (Institute of Language and Literature: สถาบันภาษาและวรรณกรรม)
รหัสภาษา
ISO 639-1: ms
ISO 639-2: may (B)  msa (T)
ISO/DIS 639-3: variously:
msa — ภาษามาเลย์ทั่วไป
mly — ภาษามาเลย์เฉพาะ
btj — ภาษามาเลย์บาคานีส
bve — ภาษามาเลย์เบราว
bvu — ภาษามาเลย์บูกิต
coa — ภาษามาเลย์หมู่เกาะโคคอส
jax — ภาษามาเลย์จามบิ
meo — ภาษามาเลย์เกดะห์
mqg — ภาษามาเลย์โกตา บังกุน กูไต
xmm — ภาษามาเลย์มานาโด
max — ภาษามาเลย์โมลุกกะเหนือ
mfa — ภาษามลายูปัตตานี
msi — ภาษามาเลย์ซาบาห์
vkt — ภาษามาเลย์เต็งการง กูไต 

ภาษามาเลย์ ซึ่งเรียกในภาษาท้องถิ่นว่า Bahasa Melayu เป็นภาษากลุ่มออสโตรนีเชียน ที่พูดโดยชนชาติมลายูซึ่งเป็นชนพื้นเมืองของคาบสมุทรมลายู ทางใต้ของประเทศไทย ประเทศสิงคโปร์ และบางส่วนของเกาะสุมาตรา เป็นภาษาราชการของประเทศมาเลเซียและประเทศบรูไน และเป็น 1 ใน 4 ภาษาราชการของประเทศสิงคโปร์ นอกจากนี้ยังใช้เป็นที่แพร่หลายในประเทศติมอร์ตะวันออก

ในการใช้ภาษาโดยทั่วไป ถือว่าเหมือนกัน หรือสื่อสารเข้าใจกันได้กับภาษาอินโดนีเซีย (บาฮาซาอินโดนีเซีย) อันเป็นภาษาราชการของประเทศอินโดนีเซีย แต่ใช้ชื่อแยกต่างกันด้วยเหตุผลทางการเมือง อย่างไรก็ตาม เมื่ออยู่ในพื้นที่ต่างกัน การใช้ภาษา รสนิยมทางภาษา จึงแตกต่างกันไป แต่ไม่มากนัก

มาตรฐานอย่างเป็นทางการของภาษามลายูนั้น มีการตกลงร่วมกันระหว่างอินโดนีเซีย มาเลเซีย และบรูไน ว่าใช้บาฮาซารีเยา (Bahasa Riau) เป็นมาตรฐาน อันเป็นภาษาของหมู่เกาะรีเยา ซึ่งถือว่าเป็นต้นกำเนิดของภาษามลายูมาช้านาน