ละหมาด
จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
นมาซ คำที่ยืมมาจากภาษาเปอร์เซีย ต่อมาเพี้ยนเป็น ละหมาด หมายถึง การประกอบกิจบูชาสักการะอัลลอหฺ ด้วยการอ่านบทสรรเสริญ และการวิงวอน ในอาการต่าง ๆ เช่นยืน ก้ม กราบ และนั่ง
ภาษาอาหรับเรียกว่า ศอลาต ภาษามลายูว่า "sembahyang" ที่เป็นคำที่ประกอบจากคำว่า sembah (บูชา)และ yang (พระเจ้า)ซึ่งเพี้ยนเป็นภาษามลายูปัตตานีว่า "ซือมาแย" และภาษาไทยใต้ว่า "มาหยัง"