จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
อักษรไทย เป็นอักษรที่ใช้เขียนภาษาไทย และภาษากลุ่มน้อยอื่นๆ ในประเทศไทย มีพยัญชนะ 44 ตัว สระ 28 ตัว และวรรณยุกต์ 4 ตัว พยัญชนะไทยจะเรียงตัวไปตามแนวนอน จากซ้ายไปขวา ส่วนสระจะอยู่หน้า บน ล่าง และหลังพยัญชนะประกอบคำแล้วแต่ชนิดของสระ
อักษรไทยไม่มีการแยกอักษรตัวใหญ่ หรืออักษรตัวเล็กอย่างอักษรโรมัน และไม่มีการเว้นวรรคระหว่างคำ เมื่อจบหนึ่งประโยคจะลงท้ายด้วยการเว้นวรรค กับมีเครื่องหมายวรรคตอนจำนวนหนึ่ง
ภาษาไทยมีตัวเลขไทยของตัวเอง แต่ปัจจุบัน ปกติในชีวิตประจำวันจะใช้ตัวเลขอารบิก
[แก้] ประวัติศาสตร์
อักษรไทยปรับปรุงมาจาก อักษรขอม ในที่นี้ ขอมที่ว่า คือคำที่ คนไทยทางเหนือใช้เรียกคนไทยทางใต้ในที่ราบลุ่มแม่น้ำเจ้าพระยามานานแล้วว่า พวกขอม ขอมที่ว่าจึงเป็นขอมที่เป็นไทสยาม การนำภาษาขอม (หรือไทสยาม) มาปรับเป็นภาษาไทยที่ใช้ในปัจจุบัน นั้น นักวิชาการจำนวนหนึ่ง ในช่วงปี พ.ศ. 2534 เป็นต้นมา พร้อมหลักฐานการศึกษาใหม่เชื่อว่า เป็นการปรับใช้มาจากในช่วงสมัยของสมเด็จพระนารายณ์มหาราช (พ.ศ. 2223) ซึ่งตัวอักษรและการใช้งานมีความคล้ายคลึงกับของปัจจุบันมากที่สุด
ในอีกทฤษฎีหนึ่งได้มีการกล่าวไว้ว่า ในสมัยของพ่อขุนรามคำแหงมหาราช พระองค์ท่าน ทรงประดิษฐ์อักษรที่เรียกกันว่า "ลายสือไทย" ขึ้น และ มีการเรียกกันว่าเป็นต้นกำเนิดของอักษรไทยนั้น มีการสืบอายุกลับไปเพียงประมาณ 700 ปี ซึ่งแท้จริงแล้ว "ลายสือไท" น่าจะเป็นหนึ่งในการพัฒนาอักษรไทย ในหลายๆ สาย ซึ่งจริงๆ แล้วไทสยาม ได้มีอักษรใช้กันมาก่อนหน้านี้แล้ว โดยเป็นการวิวัฒน์มาจาก อักษรพราหมี และ ปัลลวะ ซึ่งเป็นแบบตัวอักษรที่นำมาจากอินเดียตอนเหนือและตอนใต้ตามลำดับ[1] ตามหลักฐานที่น่าเชื่อมากกว่ายืนยันว่า ชาติสยาม มีอักษรใช้มานานแล้ว นับได้เป็นพันปี คิดเป็นจำนวนปี ได้ 1400 ปีมาแล้วโดยประมาณ
[แก้] อักษรไทย
[แก้] พยัญชนะ 44 รูป
พยัญชนะไทยสามารถแบ่งตามฐานที่ใช้ในการออกเสียงเป็นวรรค ดังเช่นในภาษาบาลีและสันสกฤต พร้อมแสดงชื่อเรียกในปัจจุบัน
วรรค กะ |
- |
ก ไก่ |
ข ไข่ |
ฃ ขวด* |
ค ควาย |
ฅ คน* |
ฆ ระฆัง |
ง งู |
วรรค จะ |
- |
จ จาน |
ฉ ฉิ่ง |
ช ช้าง |
ซ โซ่ |
ฌ เฌอ |
ญ หญิง |
วรรค ฏะ |
- |
ฎ ชฎา |
ฏ ปฏัก |
ฐ ฐาน |
ฑ มณโฑ |
ฒ ผู้เฒ่า |
ณ เณร |
วรรค ตะ |
- |
ด เด็ก |
ต เต่า |
ถ ถุง |
ท ทหาร |
ธ ธง |
น หนู |
วรรค ปะ |
- |
บ ใบไม้ |
ป ปลา |
ผ ผึ้ง |
ฝ ฝา |
พ พาน |
ฟ ฟัน |
ภ สำเภา |
ม ม้า |
เศษวรรค |
- |
ย ยักษ์ |
ร เรือ |
ล ลิง |
ว แหวน |
ศ ศาลา |
ษ ฤๅษี |
ส เสือ |
ห หีบ |
ฬ จุฬา |
อ อ่าง |
ฮ นกฮูก |
*
เนื่องจาก ฃ และ ฅ ปัจจุบันเลิกใช้แล้ว จึงใช้ ข และ ค แทนในการสะกด
พยัญชนะไทยยังแบ่งออกเป็น 3 หมู่ เรียกว่า ไตรยางศ์ ประกอบด้วย
อักษรกลาง 9 ตัว ได้แก่ |
|
ก |
จ |
ฎ |
ฏ |
ด |
ต |
บ |
ป |
อ |
อักษรสูง 11 ตัว ได้แก่ |
|
ข |
ฃ |
ฉ |
ฐ |
ถ |
ผ |
ฝ |
ศ |
ษ |
ส |
ห |
อักษรต่ำ 24 ตัว ได้แก่ |
|
ค |
ฅ |
ฆ |
ง |
ช |
ซ |
ฌ |
ญ |
ฑ |
ฒ |
ณ |
ท |
ธ |
น |
พ |
ฟ |
ภ |
ม |
ย |
ร |
ล |
ว |
ฬ |
ฮ |
[แก้] สระ 21 รูป
_ะ |
|
วิสรรชนีย์ |
|
_ั |
|
ไม้ผัด หรือ ไม้หันอากาศ |
|
_็ |
|
ไม้ไต่คู้ |
_า |
|
ลากข้าง |
|
_ิ |
|
พินทุ์อิ |
|
_่ |
|
ฝนทอง |
_ํ |
|
นิคหิต หรือ หยาดน้ำค้าง |
|
" |
|
ฟันหนู |
|
-ุ |
|
ตีนเหยียด |
-ู |
|
ตีนคู้ |
|
เ_ |
|
ไม้หน้า |
|
ใ_ |
|
ไม้ม้วน |
ไ_ |
|
ไม้มลาย |
|
โ_ |
|
ไม้โอ |
|
อ |
|
ตัว ออ |
ย |
|
ตัว ยอ |
|
ว |
|
ตัว วอ |
|
ฤ |
|
ตัว รึ |
ฤๅ |
|
ตัว รือ |
|
ฦ |
|
ตัว ลึ |
|
ฦๅ |
|
ตัว ลือ |
[แก้] วรรณยุกต์ 4 รูป
_่ |
|
ไม้เอก |
|
_้ |
|
ไม้โท |
|
_๊ |
|
ไม้ตรี |
|
_๋ |
|
ไม้จัตวา |
[แก้] สัญลักษณ์อื่นๆ
_์ |
|
ทัณฑฆาต หรือ การันต์ |
|
ๆ |
|
ไม้ยมก |
|
ฯ |
|
ไปยาลน้อย |
|
ฯลฯ |
|
ไปยาลใหญ่ |
[แก้] ตัวเลขไทย
[แก้] รหัสยูนิโคดสำหรับอักษรไทย
ช่วงรหัสยูนิโคด (Unicode) ของอักษรไทย คือ U+0E00 ถึง U+0E7F
|
|
0 |
1 |
2 |
3 |
4 |
5 |
6 |
7 |
8 |
9 |
A |
B |
C |
D |
E |
F |
E00 |
|
|
ก |
ข |
ฃ |
ค |
ฅ |
ฆ |
ง |
จ |
ฉ |
ช |
ซ |
ฌ |
ญ |
ฎ |
ฏ |
E10 |
|
ฐ |
ฑ |
ฒ |
ณ |
ด |
ต |
ถ |
ท |
ธ |
น |
บ |
ป |
ผ |
ฝ |
พ |
ฟ |
E20 |
|
ภ |
ม |
ย |
ร |
ฤ |
ล |
ฦ |
ว |
ศ |
ษ |
ส |
ห |
ฬ |
อ |
ฮ |
ฯ |
E30 |
|
ะ |
◌ั |
า |
ำ |
◌ิ |
◌ี |
◌ึ |
◌ื |
◌ุ |
◌ู |
◌ฺ |
|
|
|
|
฿ |
E40 |
|
เ |
แ |
โ |
ใ |
ไ |
ๅ |
ๆ |
◌็ |
◌่ |
◌้ |
◌๊ |
◌๋ |
◌์ |
◌ํ |
◌๎ |
๏ |
E50 |
|
๐ |
๑ |
๒ |
๓ |
๔ |
๕ |
๖ |
๗ |
๘ |
๙ |
๚ |
๛ |
|
|
|
|
E60 |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
E70 |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
[แก้] เอกสารอ้างอิง
[แก้] ดูเพิ่ม
ข้อมูลเกี่ยวกับ อักษรไทย ในภาษาอื่น สามารถหาอ่านได้จากเมนู ภาษาอื่น ๆ ด้านซ้ายมือ