Springbokke
vanuit Wikipedia, die vrye ensiklopedie.
Suid-Afrika | |||||||||||||||||||||||||||||||||
![]() |
|||||||||||||||||||||||||||||||||
Unie | Suid-Afrikaanse Rugby Unie | ||||||||||||||||||||||||||||||||
Bynaam(s) | Springbokke, Bokke of amaBokoboko | ||||||||||||||||||||||||||||||||
Afrigter | ![]() |
||||||||||||||||||||||||||||||||
Kaptein | John Smit | ||||||||||||||||||||||||||||||||
Meeste wedstryde | Joost van der Westhuizen (89) | ||||||||||||||||||||||||||||||||
Top puntebehaler | Percy Montgomery (768) | ||||||||||||||||||||||||||||||||
Meeste drieë | Joost van der Westhuizen (38) | ||||||||||||||||||||||||||||||||
|
|
||||||||||||||||||||||||||||||||
Eerste internasionale wedstryd | |||||||||||||||||||||||||||||||||
![]() (30 Julie, 1891) |
|||||||||||||||||||||||||||||||||
Grootste oorwinning | |||||||||||||||||||||||||||||||||
![]() ![]() (11 Junie, 2005) |
|||||||||||||||||||||||||||||||||
Grootste nederlaag | |||||||||||||||||||||||||||||||||
![]() ![]() (23 November, 2002) |
|||||||||||||||||||||||||||||||||
Wêreldbeker | |||||||||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Verskynings | 3 (Eerste in 1995) | ||||||||||||||||||||||||||||||||
Beste uitslag | Kampioen, 1995 |
Die Springbokke, Bokke of amaBokoboko is Suid-Afrika se nasionale rugbyspan. Die Springbokke neem saam met Nieu-Seeland se All Blacks en Australië se Wallabies aan die Drie-Nasies Reeks deel sowel as aan ander internasionale kompetisies soos die Rugby Wêreldbeker. Alhoewel die Springbokke nie aan die eerste twee Wêreldbekers deelgeneem het nie as gevolg van die sportboikot teen Suid-Afrika, het die land in 1995 as gasheer vir die toernooi opgetree en in dit in hulle debuut verskyning gewen. Die Springbokke het die All Blacks in die eindstryd 15-12 geklop, 'n gebeurtenis wat vandag as een van die grootste prestasies in Suid-Afrika se spookgeskiedenis gesien word.
Die Springbokke speel in groen en goud truie en speel reeds sedert 1891 internasionale rugby toe 'n Britse Eilande span 'n toer na Suid-Afrika onderneem het waartydens die Springbokke hulle eerste toets op 30 Julie gespeel het. Die Springbokke word as een van die top rugbyspanne ter wêreld beskou. Die huidige afrigter is Jake White en die kaptein John Smit.
Inhoud |
[wysig] Geskiedenis
[wysig] Begin jare
Toe Canon George Ogilvie, wat die bynaam Gog gehad het, in 1861 skoolhoof van Diocesan College in Kaapstad geword het, het hy die vorm van voetbal wat by die Winchester Skool gespeel is ingevoer. Dié weergawe van voetbal, wat hantering ingesluit het, en as "Gog's Game" bekend gestaan het, word gesien as die begin van Rugby in Suid-Afrika.[1] [2] Jong mans in Kaapstad het spoedig ook die spel begin speel en op 23 Augustus 1862 het die Cape Argus verslag gedoen oor die eerste gepubliseerde wedstryd in Suid-Afrika tussen 17 leër offisiere van die Elfde Regiment en 15 staatsamptenare, wat John X Merriman ingesluit het, by Groenpunt in Kaapstad.[3] Die wedstryd het met 'n gelykop uitslag van 0-0 geëindig. Die plaaslike pers het in daardie tyd verslag gedoen oor 'n reeks voetbalwedstryde tussen saamgeraapte spanne; "Dorp teen die Woonbuurte" of "Tuis (Brits) gebore teen Koloniaal-gebore".[1][4]
Daar is in omtrent 1875 begin om Rugby in die Kaapkolonie te speel. Die volgende jaar is die eerste rugbyklub (teenoor Winchester voetbal) gevorm. Die voormalige Engeland internasionale speler William Henry Milton het in 1878 in Kaapstad aangekom. Hy het by die Villagersklub aangesluit en rugby begin speel en verkondig. Teen die einde van dié jaar het Kaapstad die Winchester-spel so te sê ten gunste van rugby laat vaar.[2] Britse koloniste het gehelp om die spel in die Oos-Kaap, Natal en langs die goud en diamant roetes na Kimberley en Johannesburg te versprei. Britse troepe sou ook 'n leidende rol speel in die uitbreiding van die spel oor die hele land.[4]
In 1883 is die Stellenbosch-klub gevorm in die boerderydistrik buite Kaapstad. Rugby is entoesiasties deur die jong Boere aangeneem. Die spel was teen daardie tyd strek genoeg in die Wes-kaap vir die Westelike Provinsie Rugby Voetbal Unie om gevorm te word. Griekwaland-Wes het in 1886 gevolg, Oostelike Provinsie in 1888, en Transvaal in 1889.[4] Die Suid-Afrikaanse Rugby Raad is ook in 1889 gestig.[1]
Die eerste landswye toernooi is in 1889 in Kimberley gehou met die Westelike Provinsie wat Griekwaland-Wes, Oostelike Provinsie en Transvaal geklop het.
[wysig] Eerste Internasionale Wedstryde
Die eerste Britse Leeus toer na Suid-Afrika het in 1891 plaasgevind. Die toer is hoofsaaklik deur die Westelike Provinsie en die Eerste Minster van die Kaapkolonie, Cecil Rhodes, bevonds.[5] Dit was die eerste verteenwoordigende wedstryde deur Suid-Afrikaanse spanne wat nog besig was om die spel te leer ken. Die besoekers het altesaam twintig wedstryde gespeel wat hulle almal gewen het en waarin slegs een drie teen hulle aangeteken is. Drie wedstryde wat teen streekspanne gespeel is, is as toetse beskou, alhoewel "Suid-Afrika" nie as 'n politieke eenheid bestaan het in 1891 nie. In 'n noemenswaardige gebeurtenis tydens die toer het die Britse span die Currie Beker aan Griekwaland-Wes toegeken, die provinsie wat tydens die toer na hulle mening die beste presteer het.
Die Leeus se sukses het voortgeduur op die opvolg toer van 21 wedstryde in 1896. Die Leeus het drie van vier toetse teen Suid-Afrika gewen. Suid-Afrika se spel het egter heelwat verbeter sedert die 1891 toer. Die voorspelers het veral beïndruk en die span se eerste sege was 'n teken van wat die toekoms sou inhou. Suid-Afrika se span het vir die eerste keer mirtegroen truie gedra wat die kaptein, Barry Heatlie, by sy Old Diocesian klub geleen het.[6] Die wendrie is deur die Transvaalse losskakel, Alf Larard, gedruk.[6] Rugby in Suid-Afrika het 'n groot hupstoot gekry deur die besoeke deur die Leeus wat belangstelling in die Suid-Afrikaanse pers uitgelok het.
Voor die Tweede Vryheidsoorlog is Rugby nie algemeen in die Transvaal gespeel nie, en nog minder in die Oranje-Vrystaat. Georganiseerde rugby is in die twee Boere Republieke slegs in die stede en om myndistrikte gespeel en skynbaar glad nie in die platteland nie. Tydens die oorlog is 27 000 Boere krygsgevangene geneem waarvan 24 000 na oorsese kampe in Britse gebiede in Sint Helena, Ceylon, Indië en Bermuda as ook na Portugal gestuur is. Rugby het die Boere krysgevangenes 'n verlossing van die swaarkry in die kampe gebied en dit was in die tydperk wat 'n groot deel van die Boere gevangenes vir die eerste keer met rugby kennis gemaak het. Na die oorlog sou rugby veral in die platteland onder die invloed van die teruggekeerde krygsgevangenes onder die Afrikaner gemeenskap pos vat. Sokker en rugby was die enigste spansporte wat vir die boere toeganklik was en rugby het die voordeel gebied dat dit makliker op rowwe ongelyke grond gespeel kon word.[3]
In die Kaap sou die Universiteit van Stellenbosch 'n belangrike rol speel as die teelaarde van toekomstige spelers en administrateurs. Die eerste dokumentêre bewys vir 'n rugbyklub by Stellenbosch dateer uit 1880, hoewel die Universiteitsklub eers amptelik in 1919 gestig is. Stellenbosch se ligging naby Kaapstad, waar die spel reeds goed gevestig was teen die einde van die 19de eeu, het ongetwyfeld bygedra tot die ontwikkeling van rugby in Stellenbosch. Van daar is rugby na die platteland versprei deur die jaarlikse rugbytoer en deur veral Afrikaanse onderwysers en Predikante uit Stellenbosch.[7]
Skaar 'n jaar na die Vrede van Vereniging gesluit is om 'n einde te bring aan die Boereoorlog het die Leeu in 1903 vir hulle derde besoek in Suid-Afrika aangekom. Die Leeus sou vir die eerste keer 'n reeks nederlaag in Suid-Afrika verduur nadat hulle gelykop gespeel het in die eerste twee toetse en die laaste op 5 September 1896 op Nuweland 8-0 verloor het.[8] Op die toer kon die Leeus slegs 11 van hulle 22 wedstryde wen.[9] Die Suid-Afrikaners sou in in teenstelling hiermee tot in 1956 nie weer 'n reeks verloor nie - tuis of weg. In die finale toets het Suid-Afrika se span weer die groen kraaglose Old Diocesan truie gedra wat hulle in hulle eerste oorwinning in 1896 gedra het.[6][10] Die sukses wat die span in die toets in die groen trui behaal het het gelei tot 'n besluit om voortaan altyd in groen te speel.[6]
[wysig] Springbokke
Daar is reeds voor die 1903 besoek deur die Leeus besluit om 'n groen trui met 'n springbok as embleem vir Suid-Afrika se nasionale te gebruik. Die embleem kon egter nie betyds borduur word vir die reeks nie.[11] Dit is dus oorgelaat aan die eerste Suid-Afrikaanse span wat oorsee getoer het in 1906/1907 om die eerste Springbok truie te dra. Die 1906/7 span het groen truie met wit krae gedra met swart broeke en blou kouse.[6]
Paul Roos was die kaptein van dié eerste Springbokspan, wat oorheers is deur spelers van die Westelike Provinsie. Die eerste toer na Brittanje het in 1906/7 plaasgevind en het 29 wedstryde ingesluit. Engeland het het daarin geslaag om gelykop te speel, maar Skotland was die enigste van die Britse tuis-unies wat teen die Springbokke kon wen.
Die naam 'Springbokke' is vir die eerste keer tydens die toer gebruik. Die toerbestuurder, amptenare en en Paul Roos het die naam by 'n vergadering uitgedink om die Britse pers daarvan te verhoed om hulle eie bynaam vir die span te bedink. Roos het aan koerante gesê om om die span 'De Springbokken' te noem. Die Daily Mail het daarna 'n artikel gepubliseer waarin na die 'Springboks' verwys is. Die span het van toe af baadjies met 'n springbok op die linker sak gedra. Die toer het bygedra tot die heel van wonde na die Tweede Vryheidsoorlog en 'n sin van nasionale trots onder Suid-Afrikaners gekweek. Die term 'Springbok' is later gebruik vir alle individue of spanne wat Suid-Afrika internasionaal verteenwoordig het ongeag van die sport soort. Die tradisie is beëindig na die in plek stel van die demokratiese bedeling in 1994 en tans word die term slegs vir Suid-Afrika se nasionale rugbyspan gebruik.
Die Springbokke het ook die Engelse Kanaal oorkruis om 'n nie-amptelike wedstryd teen 'n Franse span te speel wat saamgestel is uit lede van twee Paryse klubs: Stade Français en Racing Club de France. Die amptelik Franse span was op daardie stadium op besoek aan Engeland. Die Springbokke het 13 drieë aangeteken in hulle oorwinning van 55-6.
Die 1903 Leeus toer en die Springbokke se eerste toer word gesien as belangrike gebeurtenisse in die versoening tussen die blanke groepe in Suid-Afrika na die verwoestende effek van die Tweede Vryheidsoorlog. Paul Roos se toerspan het speler soos Billy Millar, wat ernstig gewond is in die oorlog, A.F.W. Marsberg en W.C. Martheze wat aan die Britse kant geveg het ingesluit sowel as burgers wat die Boere Republieke ondersteun het soos W.S. Morkel wat 'n krygsgevangene in Sint Helena was.[9] Paul Roos het hom dan ook as volg oor die saak uitgespreek:[9]
The tour had united us . . . from Cape Agulhas to the Zambesi, South Africa was one, and all differences had been forgotten. Here, we are one; may it always be the same. (As for the British) We now understand each other better, and if that is going to be one of the results of our tour, we shall be more than satisfied. |
Die toer het ook baie vir die beeld van Afrikaners en Suid-Afrikaners in Brittanje gedoen nadat oorlogspropaganda die Boere as agterlik beskryf het. In 'n dinee na die gelykop wedstryd teen Engeland het Paul Roos die saak volgens die Sportsman as volg beskryf:[9]
The draw was perhaps the best result. Does not this teach that they should all be equal and should Á Dutch and English Á work together side by side? Just as they respected one another so he wished to find things prevail in South Africa. He was proud of his side and the behaviour of his men, who were drawn from all parts and parties, and included men who had fought on each side. They had seen that the Boer was, perhaps, not so bad as he had been painted; on the other hand, the latter had been able to understand things better by making actual acquaintance with this country, and he hoped that in the near future the two races would understand each other better and work hand in hand to noble purpose. |
Die 1910 Leeus toer na Suid-Afrika was die eerste wat verteenwoordigers van al vier BritseTuis-unies ingesluit het. Die span gematigde sukses teen nie-toets spanne behaal met oorwinnings in net meer as helfte van hulle wedstryde. Kaptein Tom Smyth van Ierland se besoekers kon slegs een van hulle drie toetse wen, die tweede toets in Port Elizabeth met 'n telling van 8-3. Die Springbokke het die eerste en laaste toetse 14 -10 in Johanneburg en 21-5 in Kaapstadgewen om die reeks 2-1 te wen.[12]
Die Bokke se tweede Europese toer het in 1912/13 plaasgevind. Op die toer het die Springbokke al vier Tuis-unies verslaan om hulle eerste Grand Slam te behaal (Springbokke teen: Skotland 16-0, Ierland 38-0, Wallis 3-0, Engeland 9-3). Die span het ook teen Frankryk gewen (38-5 in Bordeaux).
[wysig] Tussenoorlogse era
Die Eerste Wêreldoorlog het internasionale rugby onderbreek. Die oorlog sou ook die Springbok Jackie Morkel se lewe eis toe hy in gevegte in Oos-Afrika omgekom het.
Na die oorlog het die stryd tussen die Springbokke en Nieu-Seeland se All Blacks begin met 'n Springboktoer na Nieu-Seeland. Die strawwe toer het gelykop geëindig.
In 1924 het die Britse en Ierse Leeus Suid-Afrika vir die eerste keer sedert 1910 besoek. Die Leeu-span is deur beserings geteister en swak skopwerk het die span verder in die steek gelaat. Die 1924-Leeus kon slegs nege van hulle 21 wedstryde in Suid-Afrika wen en het al vier toetse verloor. 'n Wedstryd teen die Westelike Provinsie het ook toets status geniet.
Die All Blacks het Suid-Afrika vir die eerste keer in 1928 besoek. Die reeks het weereens gelykop geëindig. Eers in 1937 het Suid-Afrika daarin geslaag om die dooipunt op te los met 'n 2-1 reeksoorwinning in Nieu-Seeland. Die reeksoorwinning oor Nieu-Seeland het gevolg op 'n 2-0 reeksoorwinning teen Australië se Wallabies. Die All Blacks kon eers in 1956 daarin slaag om Suid-Afrika in Nieu-Seeland tuis te klop en moes slefs langer wag om die Sprinbokke in 1996 in Suid-Afrika te klop.
In die Springbokke se 1931-2 toer aan die Britse Eilande behaal hulle hulle tweede Grand Slam. Die span het 'n magtige pak voorspelers gehad het gebaat by die skopskoen van die losskakel kaptein Benny Osler. 'n Sterk Walliese span is 8-3 verslaan by St Helen's met Danie Craven wat 'n uitstekende debuut vertoni9ng gehad het.
In 1938 het die Leeus Suid-Afrika weer besoek. Die leeus het meer as die helfte van hulle gewone wedstryde gewen. Die Springbokke het soos verwag is die eerste twee toetse gewen (Johannesburg 26-12, Port Elizabeth 19-3). Die Leeus het egter veras met 'n 21-16 oorwinning in die derde toets in Kaapstad, die eerste Leeus oorwinning teen Suid-Afrika sedert 1910.[13]
[wysig] Naoorlogse Era
Die Tweede Wêreldoorlog het weereens 'n tussenpose in intrenasionale rugby tot gevolg gehad. In 1949 is Danie Craven as afrigter aangestel. Die Springbokke sou onder sy leiding 10 wedstryde in 'n ry wen wat 'n 4-0 whitewash oor Nieu-Seeland op hulle 1949 toer na Suid-Afrika. Die Nieu-Seelanders het 'n swaar pak voorspelers, wat alamal meer as 90 kg geweeg het, gekies. Craven het sy strategie op die spoed van die Transvaalse agsteman, Hennie Muller, gebaseer. Muller sou die All Black-skakelpaar teister en die span sou 'n vinnige pas op die wedstryd afdwing om 'n oorwinning teen die swaar All Blacks te verseker.[14]
Die 1951/52 span is beskou as een van die beste Sprinboktoerspanne van alle tye. Die span het op hulle besoek aan die Britse Eildnde Suid-Afrika se derde Grand Slam behaal deur al vier Tuis-unies te klop. Hennie Muller het die kapteinskap by Basil Kenyon oor geneem nadat laasgenoemde 'n ernstige oogbesering opgedoen het. Die span het ook vir Frankryk verslaan en het 30 van hulle 31 wedstryde op die toer gewen.
Tydens hulle 1955 besoek aan Suid-Afrika het die Leeus 19 van hulle 25 wedstryde gewen en in een gelykop gespeel. Die toetsreeks van vier wedstryde het gelykop geëindig. Die span onder Ierse kaptein en slot Robin Thompson se taktiek was om op elke moontlike geleentheid met die bal te hardloop eerder as om met die Springbokke se voorspelers slaags te raak. Die taktiek het die Leeu-span gehelp om nuwe standaarde te stel vir opposisie teen die Springbokke wat as byna onoorwinlik gesien is. [15]
In 1956 slaag Nieu-Seeland vir die eerste keer daarin om 'n reeksoorwinning oor die Springbokke te behaal onder die kapteinskap van Bob Duff. Die verrassende insluiting van Don Clarke van Waikato, wat die bynaam 'the Boot' gekry het, het die die All Blacks die beslissende strafdoele besorg wat die reeks vir hulle beklink het.
In 1958 word Frankryk die eerste Noordelike Halfrond land om Suid-Afrika te besoek. Die Franse het die Springbokke gekok deur die twee-toets reeks te wen. Die span is gelei deur Lucien Mias, in die plek van die beseerde toerkaptein Michel Celaya. Die onderskatte Franse het gelykop gespeel in die eerste toets op Nuweland (3-3). Die prestasie is oortref toe die Franse die Springbokke 9-5 op Ellis Park geklop het. Die toer is as 'n keerpunt in die geskiedenis van Franse rugby gesien wat aangedui het dat hulle nou onder die top rugby lande ter wêreld getel het. Die 1958 teor is gevolg deur besoeke in 1964 (1-0 wen vir Frankryk) en 1967 (3-1 wen vir die Springbokke).
Die Springbokke het hulle laaste Grand Slam van die 20ste eeu in 1960/61 gewen toe Avril Malan se span al vier Tuis-unies verslaan het op 'n vier-maande, 34-wedstryd sege deur Europa. Die Bokke kon die prestasie nie in 1969/70, 1998, of 2004 herhaal nie. Die span het 'n voorspeler georiënteerde spel gespeel waarin intimidasie 'n belangrike rol gespeel het.[verwysing benodig] Opposisie spelers het 'n reeks omstrede beserings opgedoen.[verwysing benodig] Die Bokke het hulle finale wedstryd 6-0 teen die Barbarians in Cardiff verloor, teen wat as moontlik die beste Barbarians voorspelers was.
In hulle 1962 toer na Suid-Afrika het die Leeus 16 van hulle 25 wedstryde gewen en 4 keer gelykop gespeel. Hulle het egter nie goed gevaar in die toetse nie en het al drie verloor. Die toer is gekenmerk deur die voorspelerspel wat in die verlede soveel sukses aan die Springbokke besorg het.[16]
Stygende internasionale druk teen Apartheid het gelei tot 'n onsuksesvolle poging om die 1960 Nieu-Seeland toer na Suid-Afrika af te gelas. Die Nieu-Seelandse Rugbyunie het later wel die beplande 1967 toer gekanselleer toe die Suid-Afrikaanse regering geweier het dat Maori-speler in die All Black span ingesluit kon word.
In 1968 het die Leeus 15 van hulle 16 provinsiale wedstryde gewen maar drie toetse verloor en in een gelykopgespeel.
Die Springboktoer aan Brittanje en Ierland in 1969 is begroet met groot anti-apartheid betogings. Wedstryde moes agter doringdraad versperrings gespeel word. Die Tui-unies het oor 'n nuut-gevonde selfvertroue beskik en die besoekende Springbokke het twee van hulle sewe wedstryde in Wallis verloor, teen Newport en teen 'n saamgestelde span uit Gwent. Wallis het byna hulle eerste oorwinning oor die Springbokke behaal met 'n gelykop uitslag van 6-6.
[wysig] Die Sewentigs en Tagtigs
Toe die All Blacks in Junie-Julie 1970 in Suid-Afrika kom speel het, het die Springbokke die toetsreeks 3-1 gewen.
Die Eerste Minister van Nieu-Seeland het die 1973 Springbok toer na Nieu-Seeland gekanselleer, maar die 1976 All Blacks toer na Suid-Afrika het wel voortgegaan ondanks teenkanting deur die Arbeiders-regering en die Nieu-Seelandse publiek. Die Springbokke het die reeks weereens met drie toetse teen een gewen. Die toer wat saamgeval het met die skoliere opstand wat sy middelpunt in Soweto gehad het het verreikende gevolge vir internasionale sport gehad. 'n Aantal regerings en sport liggame het besluit om sportgebeure met Nieu-Seeland te boikot. Nadat die Nieu-Seelandse Olimpiese Vereniging geweier het om hulle van die rugbyfederasie te distansieer het Afrika lande hulle uit die Montreal Olimpiese spele onttrek in protes teen Nieu-Seeland se deelname. Guyana en Irak het by die Afrika lande aangesluit en ook onttrek. Die boikot het die wêreld se aandag op samewerking met Apartheid-sport gevestig.[17]
Massiewe anti-apartheid betoging het met die 1971 Springbok toer na Australië gepaard gegaan. Die Suid-Afrikaanse span moes met Australiese Lugmag vliegtuie vervoer word nadat vakbonde geweier het om vliegtuie of treine wat die Springbokke vervoer het te bedryf. Die Springbokke se toer het begin met wedstryde in Perth, en Adelaide en Melbourne daarna. Die Springbokke het al drie toetse gewen met tellings van 18-6, 14-6, en 19-11.
Die Leeus-span wat Suid-Afrika in 1974 besoek het was onoorwonne vir 22 wedstryde en het die reeks 3-0 (met een gelykop uitslag) gewen. Die bestuur van die Leeus het tot die gevolgtrekking gekom dat die Springbokke hulle opponente met fisiese agressie te domineer. Die Leeus het besluit om "hulle vergelding eerste in te kry" met hulle berugte '99 call'. Die idee was dat 'n Suid-Afrikaanse skeidsregter waarskynlik nie al die Leeus af sou stuur as hulle almal teruggeveg het teen blatante vuilspel nie. By die "Slag van Boet Erasmus Stadium," een van die mees geweldadige in rugby-geskiedenis, het JPR Williams oor die helfte van die veld gehardloop en 'Moaner' van Heerden aangeval na so 'n roep.[18][19]
In 1977 het die Volkebond die Gleneagles Ooreenkoms geteken wat sportkontak met Suid-Afrika afgemoedig het. In 1977 het die gesegregeerde Suid-Afrikaanse rugbyunies saam gesmelt en vier jaar later het Errol Tobias die eerste swart Suid-Afrikaner geword om die land te verteenwoordig toe hy vir die Springbokke teen Ierland uitgedraf het.
Na openbare teenkanting en internasionale voorleggings het die Franse regering die 1979 Springbokke se toer na Frankryk afgelas en aangekondig dat dit onvanpas was vir Suid-Afrikaanse spanne om na Frankryk te toer. Op 8 April 1983 het Frankryk alle Franse sportorganisasies verbied om verdere kontak met Suid-Afrika te hê as gevolg van die land se Apartheidbeleid. Dit lei tot die kansellasie van die beplande Franse rugbytoer na Suid-Afrika in 1983 gekanselleer ondanks vertoë deur Albert Ferrasse, president van die Franse Rugby Federasie.[20] Massa betogings het ook 'n Suid-Afrikaanse toer na die VSA begroet en 'n einde is aan sulke toer gebring.
Die Britse en Ierse Leeus het weer in 1980 na Suid-Afrika getoer. Die span het 'n perfekte nie-toets rekord behaal en al veertien van hulle nie-toets wedstryde gewen. Hulle het egter die eerte drie toetse verloor voor hulle daarin kon slaag om die laaste te wen.
In weerwil van die Gleneagles ooreenkoms het die 1981 Springboktoer na Nieu-Seeland voortgegaan. Suid-Afrika het die reeks 2-1 verloor, maar die toer het gevolge ver buite rugby gehad. As 'n indirekte gevolg van die toer is Suid-Afrika deur die Internasionale Rugbyraad van internasionale kompetisie verban totdat Apartheid beëindig is.
Suid-Afrika het gepoog om die land se internasionale sport-isolasie teë te werk deur die Suid-Amerikaanse Jaguars uit te nooi op 'n toer na Suid-Afrika. Agt wedstryde is tussen die twee spanne gespeel in die vroeë 1980's.
In 1985 het voorbereiding vir 'n beplande All Black toer na Suid-Afrika in Nieu-Seeland plaasgevind te midde van ondersteuning en teenkanting in die land. 'n Toerspan is gekies en sou oor vyf dae na Suid-Afrika vertrek toe die hooggeregshof in Nieu-Seeland 'n interdik toegestaan het om die toer te stop. Die hof het beslis dat die toer nie in die Nie-Seelandse Rugbyunie se grondwetlike belang was in treme van die bevordering van die spel nie. Nieu-Seeland se Eerste Minister David Lange het verklaar dat die span nie as verteenwoordigers van die Nie-Seelandse Rugbyunie kon toer nie maar dat spelers as "individue" kon gaan. Spelers het 'n private toer gereël, maar die is ook afgelas en 'n toer na Argentinië is in die plek van die toer na Suid-Afrika gereël. In Suid-Afrika en in Nieu-Seeland was daar mense wat steeds 'n toer van Nieu-Seeland na Suid-Afrika wou sien en in laat 1985 het 'n vergadering in Hong Kong tussen die Nieu-Seelanders Andy Haden, Andy Dalton, Ian Kirkpatrick en Aucklandse sakeman Winston McDonald en 'n groep Suid-Afrikianers gelei deur Louis Luyt (Voorsitter van die Transvaalse Rugbyunie) en Johaan Claassen van Volkskas Bank plaagevind waarin relings vir 'n rebelletoer na Suid-Afrika getref is. 'n Toer deur 'n span wat as die Cavaliers bekend gestaan het in 1986 plaasgevind deur 'n span wat 28 van die 30 spelers wat vir die 1985 All Blacks toer gekies is ingesluit het.[21] Die Cavaliers het 12 wedstryde in Suid-Afrika gespeel insluitend vier wedstryde wat as "toetse" bestempel is. Die Springbokke het die eerste, derde en vierde toetse gewen en die rebelle kon nie die droom om die Springbokke in Suid-Afrika klop verwesenlik nie. Die Geel Bladsye het die toer vir R2,5 miljoen geborg wat beskryf is as die grootste rugbyborgskap in Suid-Afrika tot op daardie stadium. Gerugte dat die spelers betaal is het die rondte gedoen op 'n stadium toe rugby nog streng amateurstatus genioet het.[22] Die hoof impak van die Cavalier toer in Nieu-Seeland was ontwrigting van die All Blacks se voorbereiding vir die eerste Rugby Wêreldbeker in 1987. Die rebelle is baie lig gestarf en is vir slegs twee toetse verban. Lede van die Cavaliers is maklik gemeng met hulle tydelike plaasvervangers, die sogenaamde ‘Baby Blacks’. Die Cavaliers se beproewing op die Suid-Afrikaanse hoëveld het waarskynlik bygedra tot die All Blacks se wen van die eerste Wêreldbeker. Meer as die helfte van die span wat Frankryk in die eindstryd geklop het was voormalige Cavaliers.[21]
In 1989 het 'n Wêreld XV met die toestemming van die Internasionale Rugbyraad 'n mini-toer na Suid-Afrika onderneem. Al die belangrike rugby-lande behalwe Nieu-Seeland het spelers aan die span verskaf met tien Wallieser, agt Franse, ses Australiërs, vier Engelse, een Skot en een Ier.
[wysig] Die 1990's
Op 2 Februarie 1990 maak Suid-Afrika se nuwe president FW de Klerk dramatiese aankondigings wat lei tot die ontbanning van die ANC, die vrylating van Nelson Mandela en uiteindelik tot die opheffing van Apartheid en die eerste demokratiese verkiesing vir all Suid-Afrikaners in 1994. Die politieke veranderinge het spoedig tot Suid-Afrika se terugkeer na internasionale sport deelname gelei.
Tot die 1990's het die Springbokke 'n positiewe wenrekord teen elke nasie waarteen hulle gespeel het. Na Suid-Afrika se hertoetrede tot internasionale rugby in 1992 het die span aanvanklik gesukkel om hulle vorige hoë standaarde te handhaaf. In hulle eerste wedstryd na hertoelating het die Springbokke 15 Augustus 27-24 teen die All Blacks op Ellis Park verloor. Hulle verloor ook 3-26 teen Australië in Kaapstad. Later die jaar toer die Spingbokke vir die eerste keer na die buiteland waar hulle in Lyon 20-16 teen Frankryk wen maar die tweede toets in Parys 16-29 verloor en ook op Twickenham 16-33 teen Engeland verloor.
In 1993 verloor die Springbokke een toets en speel gelykop in 'n twee-toets toetsreeks teen Frankryk in Suid-Afrika en nadat hulel wel daarin slaag om die Wallabies in die eerste toets in Sydney, Autralië te wen verloor hulle ook die reeks 2-1. Dit is gevolg deur 'n 2-0 reeks oorwinning in Argtentinie laat in 1993. 1992 begin met 'n gedeelde reeks teen die besoekende Engelse span voor die Sprinbokke op hulle eerste besoek aan Nieu-Seeland sedert 1981 se omsterde toer vertrek. Die Springbokke verloor ook die reeks met nederlae in die eerste twee toetse in Dunedin en Wellington. Die enigste troos is 'n gelykopuitslag in die finale toets in Auckland. Die afrigter Ian McIntosh word egter na die reeksnederlaag afgedank en in Oktober van die jaar word Kitch Christie aangestel as die nuwe afrigter.
In 1994 wou die nuutverkose ANC-regering die Springbok naam en embleem vervang met die Protea, Suid-Afrika se nasionale blom aangesien baie Suid-Afrikaners die Springbok met Apartheid geassosieer het. Na die tussenebeide tree van Nelson Mandela, Suid-Afrika se eerste swart president, is 'n spesiale vergunning gemaak waarvolgens die springbok embleem steeds gebruik kon word voor die 1995 Rugby Wêreldbeker.
Daar was merkwaardige golf van ondersteuning vir die Springbokke onder wit en swart gemeenskappe in die opbou tot die 1995 Wêreldbeker wat in Suid-Afrika gehou is. Dit was die eerste groot intrensaionale gebeurtenis wat in die land wat deur Aartsbiskop Desmond Tutu die "reënboog nasie" gedoop is, gehou is. Die hele Suid-Afrika het agter die span en die slagspreuk 'one team, one country' gestaan al was daar net een swart speler, Chester Williams, in die span.
Teen die tyd dat Suid-Afrika as gashere vir die 1995 Wêreldbeker opgetree het was die Springbokke die negende gekeurde span. Die springbokke het Australië, Roemenië, Kanada, Wes-Samoa en Frankryk geklop om in die eindstryd teen die All Blacks te speel. Suid-Afrika het die epiese stryd op Ellis Park 15-12 gewen. 'n Skepskop deur Joel Stransky het die oorwinning in ekstratyd verseker. Die Nieu-Seelanders het na die tyd beweer dat hulle deur voedselvergiftiging geaffekteer is. op die dag voor die wedstryd.[23] [24]
In die seremonie na die wedstryd het Nelson Mandela 'n Springboktrui gesdra toe hy die trofee aan die kaptein Francois Pienaar oorhandig het. Die gebaar is alegmeen gesien as 'n belangrike stap in die versoening tussen Swart en Wit mense in Suid-Afrika. SARFU President Louis Luyt het op omsterde wyse die na-wedstryd verrigtinge versuur toe hy by die dinee verklaar het dat die Springbokke die vorige twee Wêreldbekers sou gewen het as hulle daarin kon deelneem. Die dag na die Wêreldbeker oorwinning het die Xhosa woord vir Springbokke, Amabokoboko! as die opskrif van die Sowetan se sport afdeling verskyn. Krisesse in 1995 tot 1997 sou egter later aantoon dat alles nog nie wel was met rasse-aangelkeenthede in Suid-Afrikaanse Rugby nie.
Op die veld is die Springbokke swaar getref deur afrigter Christie se uittrede in 1996 nadat hy met leukemie gediagnoseer is. Die Springbokke het al 14 Toetse gewen wat hulle gespeel het terwyl Christie die afrigter was. Suid-Afrika het 'n insinking beleef en het gesukkel in beide die provinsiale Super 12 en in die Drie-Nasies reeks met Nieu-Seeland en Australië. In 1996 slaag Nieu-Seeland ook vir die eerste keer om 'n 2-1 reeksoorwinning teen Suid-Afrika in Suid-Afrika te behaal. In 1997 het die Britse en Ierse Leeu Suid-Afrika vir die eerste keer sedert 1980 besoek en die toetsreek 21-1 gewen op 'n besoek waarop hulle slegs twee keer verloor het.
In 1997 het afrigter Andre Markgraaff bedank nadat hy 'n rassistiese opmerking gemaak het. Sy opvolger Carel du Plessis het ook nie lank gehou voor hy deur Nick Mallett vervang is nie. In 1998 het Mallett en die nuwe kaptein Gary Teichmann 'n rekord wenlopie behaal met 17 opeenvolgende toetsoorwinnings wat die 1998 Drie-Nasies reek ingesluit het. Christie is in die jaar oorlede.
Die Springbokke het die 1999 Wêreldbeker sonder veel hoop aangepak. Nadat die span teruggeval het op skop en voorspelerkrag slaag hulle egter wel daarin om die halfeindstryd te haal waar hulle op Twickenham in 'n taai wedstryd teen die uiteindelike kampioene Australië verloor het. Die Springbokke het wel daarin geslaag om die derde plek te behaal deur die All Blacks 22 – 18 op die Millennium Stadion in Cardiff te klop.
[wysig] Die nuwe millennium
In November 2002 het die Springbokke hulle grootste nderlaag ooit op Twickenham teen Engeland ervaar (53-3). Tydens die wedstryd het die al hoe moedeloser Suid-Afrikaanse span Enegelse spelers met fisiese aanvalle begin teiken. Beeldmateriaal van die wedstryd dui daarop dat die kaptein Corné Krige 'n voorbok in die optrede was.[25] In die 2002/3 seisoen het die Springbokke ook met rekor telling teen Frankryk, Skotland en die All Blacks verloor. Hulle kon Argentinie met selgs een punt klop en die All Blacks het maklik van die Springbokke onstale geraakl in die kwarteindstryd van die 2003 Wêreldbeker wat later deur Engeland gewen is.
Die opbou tot die Bokke se 2003 Wêreldbeker veldtog het heelwat opskudding veroorsaak. Gedurende die oefenkamp voor die kompetise was daar 'n hoogsgepubliseerde onderonsie tussen die wit speler Geo Cronjé en die bruin speler Quinton Davids. Beide is uit die span weggelaat en Cronjé is voor 'n tribunaal gehaal om aantygings dat sy aksies ras-gemotiveer was te beantwoord. Cronjé is uiteindelik kwytgeskeld. Lateris die Bokke op 'n militêre-styl boot camp genaamd Kamp Staaldraad in die bos gestuur. Toe besonderhese en video materiaal van die Kamp Staaldraad uitgelek is het Suid-Afrikaanse rugby ondersteuners met misnoeë gereageer.
Na die Wêreldbeker-debakel was die Bok-afrigter Rudolph Straeuli in die spervuur, nie net as gevolg van die span se powere prestasie nie maar ook as gevolg van sy rol in die organisering van Kamp Staaldraad. Hy het bedank en in Februarie 2004 is Jake White aangewys as die nuwe afrigter. White het te vore die Springbok onder-21 span afgerig wat die eerste U21 Rugby Wêreldbeker in 2002 gewen het.
Die Bokke het daarna voorstgegaan om aan die rugbywêreld te bewys dat hulle gereeds was om na hulle voormalige glorie terug te keer. Hulle het ierland wge gevee in 'n tweet-toets reeks en Wallis verslaan in dié span se besoek aan die Suidelik Halfrond in Junie 2004. Dit is gevolg deur 'n orowinning in die 2004 Drie-Nasies reeks, een van die taaiste in die geskeidenis van die reeks. In November 2004 het die Springbokke vertrek op 'n ambisieuse "Grand Slam" toerpoging. Hulle is egter beslissend deur England verslaan en het op omstrede wyse teen Ierland verloor. Die span het egter wel daarin geslaag om in 'n harde stryd teen Wallis te wen en het maklik afgereken met Skotland. Hoewel die toer nie voldoen het aan die verwagtinge wat geskep is nie, het dit aangetoon dat die Spingbokke uit die insinking van die afgelope aantal jare gekom het. Die Spingbokke se hertelis beloon met 'n reeks IRB-toekennings. Die Bokke is aangewys as die IRB span van die Jaar, White as afrigter van die jaar en die jong flank Schalk Burger as speler van die jaar.
In 2005 het die Sringbokke Uruguay met 'n wêreldrekord telling vernder. Die Zimbabwe gebore Tonderai Chavanga het 6 drieë in die wedstryd aangeteken om Stefan Terblanche se rekor van vyf te klop. Die span het tweede geëindig in die 2005-Drie-Nasies reeks nadat hulle in die eindstryd teen die All Blacks verloor het. Die jaar het geëindig met oorwinnings oor Argentinië en Wallis en 'n nederlaag teen Frankryk in Parys.
Met verskeie nuwe speler aanboord het die 2006-Springbokke weggespring met twee oorwinnings oor Skotland in Suid-Afrika voor hulle teen Frankryk verloor het in hulle eerste nederlaag teen die span in Suid-Afrika. in 'n baie slegte begin tot die 2006 Drie-Nasies reeks het die Springbokke 49-0 teen die Wallabies verloor. Die Springbokke het beter vertonings gelewer in die volgende twee wedstryde en het naelskraap in die finale minute van die tweede toets teen Australië verloor. Suid-Afrikaanse ondersteuners se oproep vir 'n meer expansive rugby styl is deur White beantwoord met die kies van 'n baie meer uitdagende span. Die span het Suid-Afrika se vyf-wedstryd verloorstreep beëindig deur die All Blacks 21-20 by die Royal Bafokeng Stadion te wen in die eerste toetswedstryd wat by die landelike ligging naby Rustenburg gespeel is. Die hoogetpunjt van Suid-Afrika se toer na Europa was die 24-15 oorwinning oor Engeland op Twickenham, na nederalae teen Ierland en teen Engeland die vorige week. 'n Suid-Africa XV het ook teen 'n Wêreld XV gewen tydens die toer by die Walkers Stadion in Leicester.
In Julie 2006 het Springbokafrigter Jake White die pers meegedeel dat hy nie toegelaat is om sommige wit spelers te kies nie "as gevolg van transformaie" - 'n verwysing na die ANC-regering se beleid wat daarop gemik is om historiese ras-wanbalanse in nasionale sport teë te werk. Die span was nommer twee op die IRB Wêreldranglys aan die einde van 2006.
[wysig] 2007 en die 2007 Wêreldbeker

Die Springbokke se voorbereiding vir die 2007 Wêreldbeker is afgeskop met twee weghol toetsoorwinnings teen 'n besoekende span van Engeland; 58-10 op 26 Mei in Bloemfontein en 55-22 in Pretoria op 2 Junie. Die Engelse span was egter nie 'n volsterkte span nie met 35 Engelse spelers wat as gevolg van klub-verpligtinge en besering nie beskikbaar was vir die toer nie sowel as siekte en besering terwyl hulle in Suid-Afrika was.[26][27]
Die oorwinning oor Engeland is opgevolg deur 'n 35-8 oorwinning op 9 Junie oor Samoa teen wie Suid-Afrika later in poel X in die Wêreldbeker sal kragte meet.[26]
In die Drie-Nasies reeks het Suid-Afrika Australië op Nuweland op 16 Junie 22-19 geklop en op 23 Junie in Durban 21-26 teen die All Blacks verloor in die tuisbeen van Suid-Afrika se veldtog. Na vyf internasionale wedstryde in minder as 'n maand is daar te midde van groot omstredenheid besluit om 20 van Suid-Afrika se topspelers te laat rus tydens die weg-been van die Drie-nasies reeks in Nieu-Seeland en Australië. Die sogenaamde "Tweede Span" veras egter deur billike vertoning te lewer en op 7 Julie slegs 17-25 teen Australië te verloor en die All Blacks hard te laat werk vir hulle 33 - 6 oorwinning in Christchurch op 14 Julie waarin dit Nieu-Seeland 69 minute geneem het voor hulle 'n drie kon druk.[28][26]
Die Springbokke se plaaslike voorbereidings is voltooi met 'n vriendskaplike wedstryd teen Namibië op nuweland wat hulle met 105-13 gewen het
In Suid-Afrika se eerste wedstryd in Europa in 2007 het die Bokke nie oortuig in 'n 18-3 oorwinning oor die Ierse klubspan Connacht in Galway nie.[29] Op 25 Augustus 2007 het die Springbokke egter beter vertoon in 'n oortuigende 27-3 oorwinning oor Skotland op Murrayfield.
[wysig] Springbok Drag
Die Springbokke speel in groen en goud truie, wit broeke en groen kouse. Die huidige trui word deur Canterbury of New Zealand gemaak en die truiborg is die Suid-Afrikaanse sintetiese brandstof en chemikalieë maatskappy Sasol.
Die Springbok trui het gewoonlik 'n goue kraag en sedert 1994 is die kenteken 'n Sprinbok en Protea. Die vlag van Suid-Afrika word op die skouer gedra. Die sprinbokke dare soms 'n wit trui om verwarring te vermy met spanne wat ook groen truie dra, dit word egter baie selde gebruik. Toe Australië Suid-Afrika vir die eerste keer in 1933 besoek het het die besoekers hemelblou truie gedra om verwarring te vermy, op daardie stadium het beide spanne donker groen truie gedra.[verwysing benodig] In 1953 toe die Wallabies Suid-Afrika weer besoek het, het die Springbokke wit truie gedra.[30]
Die Springbok naam dateer uit die 1906/7 toer na Britanje. In die verelde was rugby in Suid-Afrika op 'n rasse grondslag gesegregeer en was daar verskillende "nasionale spanne" vir wit, bruin en swart speler. Die eerste nasionale bruin span van 1939 het ook die Springbok as embleem gebruik sowel as die eerste swart span in 1950.[verwysing benodig] In 2004 het die Suid-Afrikaanse Sportkomissie se Nasionale Kleure Raad besluit dat die springbok steeds as embleem van die nasionale rugbyspan gebruik kon word maar versoek dat die Protea groter gemaak moet word aangesien dit die amptelike sportembleem vir die land is.[2]
Vir die November 2006 Toets teen Ierland het die Springbokke, as deel van die eeufees viering van Suid-Afrikaanse rugby, 'n replika van die trui wat deur Paul Roos se 1906-toerspan gedra is, gedra. Die uitrusting het bestaan uit 'n groen trui met 'n wit kraag, blou broeke en blou kouse. Selfs die borge Sasol is van die truie weggelaat.[31]. Die embleem op die trui se Springbok het egter in die teenoorgestelde rigting gespring.
[wysig] Verwysings
- ↑ 1,0 1,1 1,2 SA Rugby Referees, Laws - History - In South Africa, besoek op 24 Augustus 2007
- ↑ 2,0 2,1 THE FNB UCT RFC, HISTORY, besoek op 24 Augustus 2007
- ↑ 3,0 3,1 Dean Allen, Beating them at their own game: rugby, the Anglo-Boer War and Afrikaner nationalism, 1899-1948, International Journal of the History of Sport, 20:3, 37 - 57
- ↑ 4,0 4,1 4,2 SARSU, World of Rugby, besoek op 24 Augustus 2007
- ↑ Lions-Tour.com, - South Africa, Besoek op 25 Augustus 2007
- ↑ 6,0 6,1 6,2 6,3 6,4 BIG BRIANS STORIES, The Captian who gave South Africa it's National Colours, Besoek op 25 Augustus 2007
- ↑ Grundlingh, Albert (1994) Playing for power? rugby, Afrikaner nationalism and masculinity in South Africa, c.1900-70, International Journal of the History of Sport, 11:3, 408 - 430
- ↑ Lions-Tour.com, 1896 - South Africa, besoek op 25 Augustus 2007
- ↑ 9,0 9,1 9,2 9,3 Allen, Dean (2007) Tours of Reconciliation: Rugby, War and Reconstruction in South Africa, 1891-1907, Sport in History, 27:2, 172 - 189
- ↑ BBC, British Lions, Besoek op 25 Augustus 2007
- ↑ Beeld, Vandag, 100 jaar gelede, is Bok gebore, Besoek op 25 Augustus 2007
- ↑ Lions-Tour.com, 1910 - South Africa, Besoek op 25 Augustus 2007
- ↑ Lions-Tour.com, 1938 - South Africa, Besoek op 25 Augustus 2007
- ↑ Springbokrugby tussen 1949 en 1953, Die 1949 Springbokke teen die All Blacks, Besoek op 25 Augustus 2007
- ↑ Lions-Tour.com, 1955 - South Africa, Besoek op 25 Augustus
- ↑ Lions-Tour.com, 1962 - South Africa, Besoek op 25 Augustus
- ↑ ANC, UNITED NATIONS, INDIA AND BOYCOTT OF APARTHEID SPORT (1988), Paper presented at the seminar of the Sports Authority of India and the Arjuna Awardees Association, New Delhi, July 28-29, 1988. Published as a pamphlet., Besoek op 25 Augustus
- ↑ Guardian Unlimited Sport, Sport Smalltalk, JPR Williams, Besoek op 25 Augustus 2007
- ↑ About Willie John McBride, Besoek op 25 Augustus 2007
- ↑ The New York Times, France Limiting Sports With South Africans, Besoek op 25 Augustus 2007
- ↑ 21,0 21,1 New Zealand History online, The 'Cavaliers' and the 1987 rugby world cup, Besoek op 26 Augustus 2007
- ↑ New Zealand Rugby Museum, THE 1986 CAVALIERS TOUR, Besoek op 26 Augustus 2007
- ↑ "OSM's sporting plaque." The Observer. URL besoek op 6 August, 2006.
- ↑ "Suzie never existed." Rugby Heaven. URL besoek op 6 August, 2006.
- ↑ "Krige in the spotlight." BBC Sport. URL besoek op 6 August, 2006.
- ↑ 26,0 26,1 26,2 BBC News, [1], Besoek op 28 Augustus 2007
- ↑ BBC News, International results, Besoek op 28 Augustus 2007
- ↑ International Harold Tribune, Rugby Union: A halting victory adds more tarnish to All Blacks's aura, besoek op 28 Augustus 2007
- ↑ Die Burger, Rugby-piekniek verby
- ↑ "History of the ARU." Australian Rugby Union. URL besoek op 6 August, 2006.
- ↑ "Boks to wear original strip against Irish." IOL. URL besoek op 5 November, 2006.