Telecomunicazión

De Biquipedia

Se clama telecomunicazión á la teunica ta transmitir un mensache dende un puesto dica un atro (normalmén de traza bidirezional). A parabra probiene d'o griego tele, que senifica distanzia. Por tanto, o termino telecomunicazión aculle todas as trazas de comunicazión á distanzia, encluyendo-ie radio, telegrafía, telebisión, telefonía, transmisión de datos e interconisión de ordenadors.

Contenitos

[Editar] Istoria

L'alazet matematico sobre o que se construyen as telecomunicazions fue desembolicau por o fesico anglés James Clerk Maxwell. Maxwell introduzió o conzeuto d'onda eleutromagnetica, que fa posible una descripzión matematica adecuada d'a interaizión entre eletrizidá y magnetismo, por meyo d'as zelebres ecuazions que describen y cuantifican os campos de fuerzas electricas y magneticas (conoxidas dende alabez como Ecuazions de Maxwell). Maxwell predizió que yera posible propagar ondas produzidas por campos eleutromagnetcos en o espazio libre, feito que dimpués corroboro Heinrich Hertz en 1887, güeito añadas dimpués d'a muete de Maxwell. Isto suposó a fita que siñala o prenzipio d'a comunicazión rapida á distanzia. Hertz desembolicó o primer transmisor de radio chenerando ondas a frecuenzias entre 31 MHz y 1.25 GHZ.

Heinrich Rudolf alredol de 1849.
Heinrich Rudolf alredol de 1849.

As telecomunicazions escomienzan propiamén en a primer metá d'o sieglo XIX con o telegrafo eleutrico, que permitió nimbiar mensaches con letras y numeros. Á ista imbenzión se le fizon dos milloras notables: l'adizión, por parti de Charles Wheatstone, d'una zinta foradada ta poder recullir mensaches sin que fuese menister a presenzia d'un operador, y a capazidá de nimbiar más d'un mensache por a mesma linia, o que dimpués se clamó telegrafo multiple, adibida por Emile Baudot.

Más tarde aparexió o teléfono, con o que fue posible a comunicazión emplegando a boz, y posteriormén, a reobluzión d'a comunicazión inalambrica (sin de filos): as ondas de radio radio.

A prenzipios d'o sieglo XX aparexe o teletipo, que emplegando o codigo Baudot, permitiba nimbiar testos con escritos con un traste parexiu á una maquina d'escribir, y recullir-los en o destino imprentaus por tipos mobius por relés.

O termino telecomunicazión fue definiu por primer begada en a reunión conchunta d'a XIII Conferenzia d'a UTI (Unión Telegrafica Internazional) y a III d'a URI (Unión Radiotelegrafica Internazional) que prenzipió en Madrid o día 3 de setiembre de 1932.

A definizión aprebada alabez fue:
Telecomunicazión ye toda transmisión, emisión u rezepzion de signos, siñals, escritos, imáchens, sons u informazions de cualsiquier mena por filos, radioeletrizidá, meyos opticos u atros sistemas eleutromagneticos.

O día 9 d'abiento de 1932, se siñó en Madrid o Conbenio por o que se creyó a Unión Internazional de Telecomunicazions (UIT) que dende alabez sustituiría á os dos organismos anteriors (UTI y URI).

Por metá d'o sieglo XX aparexió o siguién trate que reboluzionó as telecomunicazions: o módem que fizo posible a transmisión de datos entre ordenadors y atros dispositibos.

En a decada d'os sesanta prenzipia a unión entre as telecomunicazions y a informática con l'emplego de satelites de comunicazión y os retes de conmutazión de paquez.

A decada siguién se carauterizó por o prenzipio d'os retes d'ordenadors y os protocolos y arquiteuturas que sirbión d'alazet t'as telecomunicazions modernas (en istas añadas aparixe l'ARPANET, que orichinó a internet). Tamién puede destacar-se que in istos años se enzeta a fuga d'a normalizazión d'as telecomunicazions: o CCITT treballa en a normalizazión d'os retes de conmutazión de zircuitos y de conmutazión de paquez y a Organizazión Internazional t'a Estandarizazión creya o modelo OSI. A finals d'as añadas 70, aparexen os retes redes d'aria local,

En as añadas 80, os ordenadors personals se tornón populars, aparexiendo os retes dichitals. Os retes de telcomunicazión s'esparden fendo-sen omnipresens.

En a zaguer decada d'o sieglo XX aparexe a internet, que s'espardió por tot o mundo. Enguán, a prenzipios d'o sieglo XXI somos bibindo o escomenzipio d'a interconisión global, á trabiés de toda mena de dispositibos, más y más rapedos, compautos y poderosos.

[Editar] Aspeutos de diseño d'un sistema de telecomunicazión

Os elementos que forman un sistema de telecomunicazión son: un transmisor, o meyo de transmisión que constituye una canal de comunicazions y finalmén un rezeptor. .
O transmisor ye un dispositibo que transforma u codifica os mensaches en un fenomeno fesico: un siñal. O meyo de transmisión, por a suya naturaleza fesica, ye posible que cambee u estorbe o siñal en o suyo trayeuto dendo o transmisor dica o rezeptor. Por ixo, o rezeptor ha de tener un mecanismo d'escodificazión que pueda recuperar o mensache orichinal pendendo en o libel de cualidá d'o siñal rezibiu. En bels causos, o rezeptor final ye l'oyiu u o güello umanno (u en bel caso estremo, atros organos sensorials) y a recuperazión d'o mensache orichinal ye feita por o zelebro.

Una telecomunicazión puede estar punto á punto, punto á multipunto u teledifusión u broadcasting, que ye una traza particular de punto á multipunto en que a comunicazión se fa sólo que dende o transmisor enta os rezeptors, estando a radiodifusión (teledifusión emplegando ondas de rayo como meyo de transmisión) a suya bersión más popular.

Una d'as funzión d'os incheniers de telecomunicazión consiste ye analisar as propiedaz fesicas d'o meyo de comunicazión y as propiedaz estatisticas d'o mensache ta diseñar a consonante os mecanismos de codificación y descodificación más conformes.

Cuan os sistemas se diseñan ta que a decodificazión final siga feita por os organos sensorials umanos (prenzipalmén a bista y l'oyiu), s'ha de parar cuenta en as carauteristicas psicolochicas y fisiolochicas d'a perzepzión umana. Isto tiene consecuenzias importans, y l'incheniero ha d'imbestigar qué defeutos pueden estar toleraus en o siñal sin que estorben a comprensión d'a informazión bista u oyida.

En una canal de comunicazión se preduzen imperfeuzions como: rudio impulsibo, rudio termico, retardo de propagazión, funzión de transferenzia de canal no linial, caítas repentinas d'o siñal (microcortes), limitazions en l'amplura de banda y reflesions d'o siñal (leco). Buena cosa d'os modernos sistemas de telecomunicazion aprobeitan beluna d'istas imperfeuzions ta amillorar á la fin a cualidá d'a canal.

Enguán ya no s'amenista establir enrastres fesicos entre dos puntos ta transmitir a informazión d'un punto á l'atro. Dende l'ambiesta d'a telecomunicazión, bibimos en un mundo á cada begada más chicot, an que os feitos ocurrius en un puesto, se transmiten ascape enta tot o mundo. Dentramos en una nueba clase de soziedá en a que a informazión manda. Ista ye conoxida como a Soziedá d'a Informazión.

[Editar] Atros aspeutos d'intrés

O zientofico d'os laboratorios Bell Claude E. Shannon publicó en 1948 un estudeo titulau Una tioría matematica d'a comunicazión. Ista publicazión clabó una fita t'a reyalizazión d'os modelos matematicos emplegaus ta describir sistemas de comunicazión, drento d'a clamada tioría d'a informazión. A tioría d'a informazión nos permite abaluar a capazidá d'una canal de comunicazión d'acuerdo con a suya amplura de banda y suya relazión siñal á ruido.

En a calendata d'a publicazión de Shannon, os sistemas de telecomunicazión yeran alazetuas, a más gran parti, en zircuitos eleutronicos analochicos. A introduzión masiba de zircuitos integraus dichitals ha feito posible á os incheniers de telecomunicazión aprobeitar as abentallas d'a tioría d'a informazión, amanexendo una demba espezialidada en o diseño de zircuitos y algoritmos ta prozesar a informazión presén en os siñals. Ista demba ye conoxida como prozesamiento de siñals dichitals.

[Editar] Enrastres esternos

[Editar] Se beiga tamién