Міхал Карыцкі
From Вікіпедыя
МІХАЛ КАРЫЦКІ (4 верасня 1714 - 10 сакавіка 1781), манах-езуіт, паэт, педагог, філосаф.
Нарадзіўся ў маёнтку Дзітрыкі Лідскага павета (цяпер Лідскі раён), брат К.-Ф. Карыцкага. Пачатковую адукацыю атрымаў у Бабруйску, затым вучыўся ў Віленскай езуіцкай акадэміі на факультэце філасофіі і тэалогіі. З 1730 член ордэна езуітаў. Пасля заканчэння акадэміі атрымаў пасаду выкладчыка граматыкі, паэтыкі і рыторыкі. Стаў доктарам філасофіі (каля 1750). Чытаў лекцыі ў школах і калегіумах Мінска, Слуцка, Пінска, Бабруйска. Падзяляў ідэі Асветніцтва; імкнуўся палепшыць сістэму адукацыі, надаць ёй больш свецкі характар. Яго вучнем быў паэт Адам Нарушэвіч. З 1770 па 1773 працаваў у Бабруйску дырэктарам бібліятэкі ў езуіцкім калегіуме. Пасля скасавання ордэна езуітаў Карыцкі быў прызначаны Адукацыйнай камісіяй рэктарам Мінскай ваяводскай школы.
Пісаў на лаціне вершы, казкі, элегіі, пасланні, пародыі, оды і паэмы. Найбольш вядомая сярод іх - эпічная паэма "Птушыны сейм". Пры жыцці выдаў 25 вершаў, у тым ліку "Аўстрыйскі Марс" (1756), "Дыфірамб" (1757), "Песня" (1781). Аўтар элегій "Да Касакоўскага" і "Да брата Караля", прыродаапісальнай оды "Да Зімы". Пасля смерці, праз 36 гадоў, у Полацкай езуіцкай акадэміі быў выдадзены зборнік яго твораў пад назвай "Песні" (1817).
Большасць твораў прысвечана тагачасным грамадскім і культурным дзеячам, мясцовым падзеям. Міхал Карыцкі - пачынальнік класіцызму як творчага метаду. Яго паэзія паўплывала на лацінамоўную паэзію Беларусі, Польшчы, Літвы, Украіны эпохі Асветніцтва.
[правіць] З оды "Да Людовіка пры надыходзе траўня"
з лацінскай
Кветкамі зямля засцілае сцежку
І павевам ветлым вясна вітае,
Галасістых птушак суладным хорам
Лес сустракае...