Іван Данілавіч Гарбачэўскі
From Вікіпедыя
Іван Данілавіч ГАРБАЧЭЎСКІ (1860—1914)[1], беларускі педагог, фалькларыст, пісьменнік і краязнавец. З сялянскай сям'і.
Скончыў Полацкую настаўніцкую семінарыю (1877), Віленскі настаўніцкі інстытут (1885). Выкладаў гісторыю, рускую мову, іншыя прадметы ў Трокскім і Невельскім паветах (да 1899), у вышэйшым рамесным вучылішчы ў Рагачове (1912—1914). Інспектар народных вучылішчаў у Баталпашынску на Кубані (1900—1912?). Выступаў у друку з прапановамі па ўдасканаленні народнай школы. Правадзейны член Педагагічнага таварыства пры педагагічным музеі ў Пецярбургу (1894)
Вялікая этнаграфічная праца "Старадаўнасць беларускіх песень і іх напеваў (1896, апублікавана ў газеце "Віцебскія губернскія ведамасці", нумары 83—85, 87, 89), вялікі гісторыка-этнаграфічны нарыс "Лепельскі павет" (1895).
Гістарычная праца "Пра волакі вялікага воднага шляху з варагаў у грэкі" (1894).
Кнігі для дзяцей "Птушыны канцэрт" , "Ціхая радасць" і інш., апавяданні "Зямля і араты", "Не дайшоў да роднай вёскі (1899). Гістарычныя аповесці "Старына старадаўняя" (Віцебск, 1897)[2], "Што з ёю будзе?" (Віцебск, 1898).
- В. Скідан. Спадчына І. Д. Гарбачэўскага // Помнікі гісторыі і культуры Беларусі. — Мн.: Полымя. — ISSN 0131-2669., №2, 1985 — С.31,32.