Даніэль Шнэйдэрман

From Вікіпедыя

Даніэль ШНЭЙДЭРМАН (фр.: Daniel Schneidermann; нар. 5 красавіка 1958, Парыж), французскі журналіст.

Прысвяціў сябе аналізу тэлевізійнага відарысу. Практыкуе ў штотыднёвых хроніках, якія з'яўляліся у "Ле-Монд", а зараз у "Ліберасьён", таксама на тэлебачанні ў праграме "Стоп Кадр" (фр.: Arrêt sur l'image). Тэлекампанія "Франс-5" пастанавіла не паказваць гэтай праграмы з верасня 2007, а сам Д. Шнэйдэрман быў звольнены 30 чэрвеня 2007 за "сур'ёзную памылку".

Змест

[правіць] Біяграфія

У дзяцінстве, Даніэль Шнэйдэрман быў сябрам палітычнай арганізацыі студэнтаў французскага Аб'яднання студэнтаў-камуністаў. Па сканчэнні Школы Журналістаў (Centre de formation des journalistes, CFJ) ён пачаў працу ў "Ле-Монд" (1979), дзе атрымаў тытул "Выдатны журналіст" (1983). Тамсама ён пачаў прэзентаваць хронікі тэлебачання, спачатку толькі штотыднёвыя (1992), крытыкуючы тэлевізійную манеру паказу інфармацыі і ўздзеяння на гледачоў.

Поспех дазволіў яму стварыць на канале "Франс-5" перадачу "Стоп-кадр" (1995), у якой ён быў адначасова прэзентатарам і прадзюсерам. У першы год разам з ім, як прэзентатар, у перадачы з'яўлялася журналістка Паскаль Клярк. Мэтай перадачы "Стоп-кадр" было разбіранне візуальнага раду тэлепраграм, а потым супольны з групай журналістаў аналіз іх поспеху ў СМІ. "Франс-5" ставіць свабоду выражэння поглядаў на першы план. Але, са з'яўленнем лічбавага тэлебачання, нават з публікай у 1,5 мільёны тэлегледачоў, канал пастанавіў спыніць паказ перадачы.

Гэтая перадача, што вельмі рэдка для французскага тэлебачання, робіць спробы самакрытыкі з дапамогай Інтэрнэта. Штомесяц, адмысловы "упаўнаважаны", які назірае за форумамі "Стоп-кадра" прыходзіць да Д. Шнэйдэрмана з пытаннямі адносна той крытыкі, якая прагучала на форумах з боку тэлегледачоў.

З 2002, Даніэль Шнэйдэрман мае вельмі цяжкія адносіны з каналам "ТФ1, тэлеканал, Францыя". У выніку, на пляцоўцы з'явіўся былы журналіст "ТФ1" Алана Шайу, які расказвае пра скарачэнне многіх замежных бюро канала і пра слабую цікаўнасць "ТФ1" да міжнародных падзей.

Апошняя спрэчка з "Франс-5" адбылася ў верасні 2003, калі Д. Шнэйдэрман прымусіў канал паказаць, замест яго перадачы, дакументальны фільм пра ўздзеянне СМІ ў справе Алегр (фр.: affaire Alègre).

Шнэйдэрман працягваў публікаваць свае хронікі ў "Ле-Монд", адкуль пасля выдання кнігі "Кашмар СМІ" быў звольнены (кастрычнік 2003). У кнізе Д. Шнэйдэрман шкадуе аб тым, што "Ле-Монд", параўнаны ім з "сіцылійскім кланам", не адказвае на крытыку, адрасаваную кіраўніцтву ў кнізе "Схaваны твар Ле-Монд". У сваёй апошняй хроніцы Даніэль Шнэйдерман выказвае сваё расчараванне і здзіўленне ад звальнення з газеты, якая паказвае сябе як мадэль празрыстасці.

Пасьля звальнення, ён пачынае весці хроніку СМІ ў газеце "Ліберасьён" пад началам Сержа Жулі, з каго ён насмяхаўся ў 1989 у кнізе "Дзе камеры?", крытыкуючы С. Жулі за яго "адмову ад меркавання".

У 2005 ён, разам з Давідам Абікер і Жудіт Бернар, стварае сеціўны дзённік "Big Bang Blog", дзе выказвае свае думкі, якім няма месца на тэлебачанні або ў хроніках, а таксама адказвае на крытыку ў свой адрас.

У студзені 2006 выдаў кнігу "Мовы бацькоў" пад імем Давід Серж.

[правіць] Палеміка

Даніэль Шнэйдэрман, крытыкуючы СМІ, сам не раз бываў аб'ектам крытыкі, як персанальна, так і за сваю праграму "Стоп-кадр".

[правіць] П'ер Бурд'ё

Палеміка з сацыёлагам П'ер Бурд'ё, узнікла пасля яго запрашэння з Жан-Мары Кавада ды Гіём Дюран у праграму "Стоп-Кадр" (20 студзеня 1996). П'ер Бурд'ё казаў, што ў праграме яму не далі магчымасць выказаць ды падтрымаць яго ідэю аб тым, што "нельга крытыкаваць тэлебачанне на тэлебачанні".

[правіць] Звальненне з "Ле-Монд"

У момант спрэчкі з-за кнігі "Схaваны твар Ле-Монд" (П'ер Пэан, Філіп Коген), Даніэль Шнэйдэрман крытыкаваў кіраўніцтва "Ле-Монд" у сваёй кнізе, за тое,што яно не адказвала на аргументы крытыкаў. Кіраўніцтва Ле-Монд звольніла Даніэля Шнэйдэрмана з кастрычніка 2003 на "сапраўднай і сур'ёзнай аснове": паводле думкі кіраўніцтва, кніга Даніэля Шнэйдэрмана была "шкоднай для прадпрыемства, у якім ён працаваў". Справа дайшла да суда, і ў траўні 2005 выйграў Шнэйдэрман, але "Ле-Монд" падаў апеляцыю.

У іншым выпадку, Даніэль Шнэйдэрман сам звольніў журналіста і назіральніка за форумамі (2003) за паводзіны, супярэчлівыя прынцыпам праграмы. Гэтае звальненне было аспрэчана ў судзе і абвергнута за адсутнасць "сапраўдных і сур'ёзных асноў" (травень 2005).

[правіць] Абвінавачанне ў плагіяце

У 2000 Даніэль Шнэйдэрман выдаў кнігу "Шаленствы Інтэрнэту", у якой абагульняе некаторыя артыкулы, апублікаваныя ў "Ле-Монд" летам 2000. Пасля выхаду кнігі ён быў абвінавачаны ў плагіяце аўтарамі шматлікіх сеціўных старонак, якімі карыстаўся, не даўшы спасылак. У адказ Шнэйдэрман тлумачыў, што было проста немагчыма зрабіць такую колькасць спасылак.

[правіць] Бібліяграфія

  • "Усё добра, спадар міністр" (фр.: Tout va très bien, monsieur le ministre, Бельфон, 1987)
  • "А дзе камеры?" (фр.: Où sont les caméras ?, Бельфон, 1989)
  • "Нейкі спадар Поль, справа Трув'е" (фр.: Un certain Monsieur Paul, l'affaire Touvier, Фаяр, 1989 (разам з Ларэнам Грэйсамэ (фр.: Laurent Greilsamer))
  • "Суддзі кажуць" (фр.: Les Juges parlent, Фаяр, 1992 (разам з Ларэнам Грэйсамэ))
  • "Зніклая з Сістэран" (фр.: La Disparue de Sisterane, Фаяр, 1992)
  • "Стоп-кадр" (фр.: Arrêts sur images, Fayard, 1994)
  • "Шоў неспакою" (Arléa, 1994)
  • "Нашыя міфалогіі" (фр.: Nos mythologies, Plon, 1995)
  • "Дзіўная справа" (фр.: L'Étrange Procès, Fayard, 1998)
  • "Журналізм пасля Бурд'ё" (фр.: Du journalisme après Bourdieu, Fayard, 1999)
  • "Шаленствы Інтэрнэту" (фр.: Les Folies d'Internet, Fayard, 2000)
  • "Куды ідуць суддзі?" (фр.: Où vont les juges?, Fayard, 2002, avec Laurent Greilsamer))
  • "Кашмар СМІ" (фр.: Le Cauchemar médiatique, Denoël, 2003)
  • "Мовы бацькоў" (фр.: Les langues paternelles, Robert Laffont, 2006 (sous le pseudonyme de David Serge))