Літоўская зямля

From Вікіпедыя

«Літоўская зямля» сярод іншых літоўскіх земляў © Л.В. Насевіч
«Літоўская зямля» сярод іншых літоўскіх земляў
© Л.В. Насевіч
Межы старажытнай Літвы па Ермаловічу
Межы старажытнай Літвы па Ермаловічу

«Літоўская зямля» (лац.: Lithuania propria), умоўна вылучаемая частка тэрыторыі аднаго з усходнебалцкіх плямён — літоўцаў. Паводле меркаванняў некаторых даследчыкаў, размяшчалася ў верхняй плыні р. Віліі, на тэрыторыі сучаснай паўночна–заходняй Беларусі і паўднёва–ўсходняй Літвы. На поўдні і ўсходзе межавала з Руссю — Полацкай зямлёй і Гарадзенскім княствам.

Магчыма Літоўская зямля была вылучаная сучаснікамі з усёй Літвы для абазначэння тэрыторыі ўладанняў старэйшых літоўскіх князёў згаданых у 1219 годзе, т.б. такім чынам пазначалася галоўная зямля ўсёй Літвы. Першай яе непасрэднай згадкай відаць трэба лічыць «Литву Минъдога» у Іпацьеўскім летапісе пад 1238 годам. Яшчэ больш верагодная яе згадка пад 1248 ў тым жа летапісе, калі Міндоўгам «поимана бе вся земля Литовьская» — былі захопленыя ўладанні яго пляменнікаў і відаць падпарадкаваныя ўсе землі старэйшых літоўскіх князёў. З далейшым пашырэннем уладанняў Міндоўга, Войшалка і іх настунікаў вялікіх князёў літоўскіх на Нальшаны, Дзяволтву, Упіту межы Літоўскай зямлі пашыраліся і гэтая назва ахапіла ўсе гэтыя землі, цалкам ўсю Аўкштайцію, за якой стала замацавалася, і нават землі Панямоння.


Наяўнасць гэтага шаблону звычайна азначае артыкулы недастатковага, пачатковага зместу. Калі можаце, то дапоўніце гэты артыкул.