Běły dźećel

Z Wikipedije, swobodneje encyklopedije

Běły dźećel

Běły dźećel
systematika
Domena Eukarioty
Swět Rostlinstwo
klasa: Rosopsida
podklasa: (Rosidae)
porjad: (Fabales)
swójba: Łušćinowcy (Fabaceae)
podswójba: Mjetelojte kwěty
(Faboideae)
ród: Dźećel (Trifolium)
družina: Běły dźećel
wědomostne mjeno
Trifolium repens
L.

 pok.·disk.·wobdź. 

Běły dźećel (łaćonsce: Trifolium repens) je rostlina ze swójby łušćinowcow, z roda dźećelow.

kwět běłeho dźećela
kwět běłeho dźećela
poddružina pratense
poddružina pratense

Wobsah

[wobdźěłać] Wopis

Běły dźećel je přecozelena, trawnikojće rostuca rostlina z nižoležacym, na sukach korjenjenym stołpikom. Stołpik je łažaty a rozhałuzkowany.

Łopješkowe stołpiki su dołhe, po zdaću na spódku stejace. Łopjena su 3ličbowe. Łopješka su nawopačnje owalne a drobnje zubate.

Rostlina kćěje wot meje hač do oktobra. Kćenja su běłe z słabym mjedowym wonjenjom a steja w často dołhostołpikowych, kulojtych hłójčkach. Keluchowa trubjałka je 10-nerwna. Króna dosahuje dołhosć mjezy 7 a 12 mm.

Płód je wot kelucha a wuschnjenu króny wobdaty.

[wobdźěłać] Stejnišćo

Wón rosće na syčołukach, pastwach a parkowym trawniku.

Rostlina preferuje wutkatu, lochku wapnojtu pódu.

[wobdźěłać] Přestrjeń

Běły dźećel je w cyłej Europje, w sewjernej a zapadnej Aziji rozšěrjeny.

[wobdźěłać] W ratarstwe

Běły dźećel je hódnotna picowanska rostlina. Rostlina bohaty nektar dodawa a je tohodla zajimawa jako pčolaca nanoškowa rostlina za pčołarstwo.

[wobdźěłać] Synonym

Amoria repens (L.) C. Presl

ilustracija (Otto Wilhelm Thomé, 1885)
ilustracija (Otto Wilhelm Thomé, 1885)

[wobdźěłać] Podobna družina

Podobna družina je Trifolium hybridum, kotrejež stołpik je runy. Ma 5nerwnu keluchowu trubjałku. Rostlina rosće na tučnych łukach a pućowych kromach.

[wobdźěłać] Žórła

  • GU Maxi-Kompaß Blumen, ISBN 3-7742-3852-9, strona 183
  • GU Naturführer Blumen, ISBN 3-7742-1507-3, stronje 184-185
  • Lajnert, Jan: Rostlinske mjena. Serbske. Němske. Łaćanske. Rjadowane po přirodnym systemje. Volk und Wissen Volkseigener Verlag Berlin (1954)
  • Seidel/Eisenreich: BLV Bestimmungsbuch Blütenpflanzen, ISBN 3-405-13557-5, stronje 106-107


[wobdźěłać] Eksterne wotkazy

Commons
Z Wikipedije, swobodneje encyklopedije