Módra šlinčina

Z Wikipedije, swobodneje encyklopedije

Módra šlinčina

módra šlinčina
systematika
Domena Eukarioty
Swět Rostlinstwo
klasa: (Rosopsida)
podklasa: (Rosidae)
porjad: (Fabales)
swójba: Łušćinowcy (Fabaceae)
podswójba: Mjetelojte kwěty (Faboideae)
ród: Šlinčina (Medicago)
družina: Módra šlinčina
wědomostne mjeno
Medicago sativa
L.

 pok.·disk.·wobdź. 

Módra šlinčina (łaćonsce: Medicago sativa) je wužitna rostlina ze swójby łušćinowcow. Dalše mjeno je lucerna.

módra šlinčina
módra šlinčina
symjenje
symjenje
ilustracija, Otto Wilhelm Thomé (1885)
ilustracija, Otto Wilhelm Thomé (1885)

Wobsah

[wobdźěłać] Wopis

Módra šlinčina dosahuje wysokosć mjezy 20 a 80 cm.

Stołpik je zrunany, nimale nahi.

Pjerite łopješka na špicku su zubate a kałačikowótre.

Kćenja steja w łopješkopažostejacych, hłójčkoformowych kićach. Króna je módra abo fijałkojta. Łušćiny maja 2-3 wukorkowakojte zawitki.

Kćenja buchu nimale dospołnje wot čmjełow wupróšene, kaž pospyty w Šwedskej su pokazowałe.

[wobdźěłać] Stejnišćo

Módra šlinčina rosće ruderalnje wobwliwowanych połsuchich trawnikach a suchich łukach, ćopłych suchich trawnikach, pućowych kromach, skłoninach. Wona je často kultiwowana.

[wobdźěłać] Přestrjeń

Módra šlinčina je w nimale cyłej Europje z wuwzaćom sewjera rozšěrjena.

[wobdźěłać] Wužiwanje

Módra šlinčina je asimilacije dla dusyka z pomocu bakterijow hódnotna picowa rostlina. Łopjena wobsahuja prowitamin A, witaminy C, D, E, K1, ale tež minerale. Tohodla wone so móžeja w supach kaž zelenina, kaž solotej, we přirodnej hojenskej znajomosći kaž dodawar wapna a přećiwo anemiji wužiwać. Industrija zhotowi z tuteje rostliny chlorofyl, karotin, witamin K1 a ranu hojacu žałbu.

[wobdźěłać] Žórła

  • Aichele, D., Golte-Brechtle, M.: Was blüht denn da: Wildwachsende Blütenpflanzen Mitteleuropas. Kosmos Naturführer (1997)
  • Brankačk, Jurij: Wobrazowy słownik hornjoserbskich rostlinskich mjenow na CD ROM. Rěčny centrum WITAJ, wudaće za serbske šule. Budyšin 2005.
  • Kubát, K. (Hlavní editor): Klíč ke květeně České republiky. Academia, Praha (2002)
  • Lajnert, Jan: Rostlinske mjena. Serbske. Němske. Łaćanske. Rjadowane po přirodnym systemje. Volk und Wissen Volkseigener Verlag Berlin (1954)
  • Rězak, Filip: Němsko-serbski wšowědny słownik hornjołužiskeje rěče. Donnerhak, Budyšin (1920)
  • Seidel/Eisenreich: BLV Bestimmungsbuch Blütenpflanzen, ISBN 3-405-13557-5, stronje 210-211
Commons
Z Wikipedije, swobodneje encyklopedije