Մանդակունիներ
Վիքիփեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Մանդակունիներ, նախարարական տոհմ Հին Հայաստանում։ Ըստ ավանդության Մանդակունիների անունն առաջացել է տոհմի հիմնադիր նախնի Միանդակի անունից, որին Վաղարշակ թագավորը շնորհել էր նախարարի աստիճան և կարգել արքունի որսերի գործակալ։ IIIդ. 2-րդ կեսին Սասանյանների հրամանով Մանդակունիները սրատվում են, որովհետև Հայոց թագավոր Խոսրով Ա Մեծի սպանությունից հետո արքայազն Տրդատ մանկանը նրա դայակ Արտավազդ Մանդակունին փախցրել էր հռոմեական արքունիկից։ Տրդատ Գ Մեծի գահակալումից հետո Հայոց զորքերի սպարապետությունը հանձնարարվեց Արտավազդ Մանդակունուն, որը շուտով զոհվեց կովկասյան ցեղերի դեմ մղած մարտերից մեկի ժամանակ։ Vդ. Մանդակունիներ տոհմում էին ասպարզից հեռացած Արշամունիների տոհմական Արշամունիք գավառը։ Մանդակունիները արքունիքում զբաղեցրել են 47-րդ բարձը։ Հայոց բանակը համալրել են 300 մարտիկով։ Վարդանանց պատերազմի ժամանակ Պարսկաստանում ատյանի կանչված հայ նախարարների թվում էին Մանդակունի Սահակ և Փարսաման եղբայրները։