Վարաժնունի

Վիքիփեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից

Վարաժնունի ― նախարարական տոհմ հին և միջնադարյան Հայաստանում։

Ըստ Մովսես Խորենացու հաղորդած ավանդախառն տեղեկության, տոհմի անվանադիրն եղել է Գեղամ նահապետի շառավիղ, Դատ իշխանի որդի Վարաժը (մ.թ.ա.II), որը վարել է արքունի որսապետության գործակալությունը։ Վարաժնունիների ժառանգական տիրույթն եղել է Այրարատ նահանգի Վարաժնունիք գավառը։ Զորանամակի համաձայն՝ Վարաժնունիները հայկական բանակին տվել են 300 հեծյալ մարտիկ։ IX դ. Վարաժնունիների ներկայացուցիչները հիշատակվում են Վասպուրականում։ Ըստ Թովմա Արծրունու, Վարաժնունիներից Մլեահ, Ռստոմ և Վարազշապուհ իշխանները մասնակցել են արաբական պատժիչ զորքերի դեմ մարտերին։ Նրանցից Ռստոմը հետագայում արժանացել է Վասպուրականի տանիտերության պատվին։ 890-ական թթ. Վարաժնունիներից հիշվում է Արշակ իշխանը, որին Ավշին ոստիկանի սրից փրկել են Վասպուրականի իշխանուհիները։ Տոհմի խոշորագույն ներկայացուցիչն է համարվում Փիլարտոս Վարաժնունին։

Այլ լեզուներով