Երկրաֆիզիկա
Վիքիփեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Երկրաֆիզիկան (երբեմն ընդունված է ասել՝ գեոֆիզիկա) երկրաբանական գիտությունների ճյուղ է, որն ուսումնասիրում է երկրի ֆիզիկական հատկությունները քանակական մեթոդներով, ինչպիսին են, օրինակ՝ սեյսմիկ, էլեկտրոմագնետիկ և ռադիոակտիվության մեթոդները։ Սկզբնական շրջանում հանդիսացել է երկրաբանության գլխավոր ենթաճյուղերից մեկը, սակայն ակտիվ զարգացման հետևանքով այն ձեռք է բերել անկախ գիտության կարգավիժակ։
Երկրաֆիզիկա գիտությունը ունի հետևյալ ճյուղերը.
- Սեյսմոլոգիա (երկրաշարժեր)
- Ծանրության ուժ և երկրաբաշխություն (Եկրագնդի ծանրության ուժը և երկրի չափն ու ձևը)
- Մթնոլորտաբանություն, որն ընդգրկում է.
-
- Մթնոլորտային էլեկտրականություն և երկրային մագնիսականություն (including ionosphere, Van Allen belts, telluric currents, Radiant energy, etc.)
- Meteorology and Climatology, which both involve studies of the weather.
- Aeronomy, the study of the physical structure and chemistry of the atmosphere.
- Geothermometry (heating of the Earth, heat flow, volcanology, and hot springs)
- Hydrology (ground and surface water, sometimes including glaciology)
- Physical oceanography
- Tectonophysics (geological processes in the Earth)
- Geodynamics (numerical study of the inner Earth)
- Exploration and engineering geophysics
- Geophysical Engineering
- Glaciology
- Petrophysics
- Applied geophysics
- Mineral Physics
- Engineering geology