Հողմաղաց

Վիքիփեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից

Հողմաղացներ Լա-Մանշում
Հողմաղացներ Լա-Մանշում

Մ.թ.ա 3000 թ. Եգիպտոսում մարդկանց կողմից առաջին անգամ կիրառվեց քամու էներգիան՝ արագաստանավի տեսքով: Առագաստները կլանում էին քամու էներգիան՝ նավը ջրի վրայով տեղափոխելու համար:

Հացահատիկ աղալու համար նախատեսված ամենավաղ հողմահացերն ի հայտ եկան մ.թ.ա 2000 թվականին հնագույն Պարսկաստանում:

Այս հին սարքերը բաղկացած էին մեկ կամ երկու ուղղահայաց փայտե չորսուներից, որոնց գագաթում գտնվում էր աղացաքարը՝ ամրացված քամուց պտտվող ձողերին:

Հացահատիկ աղալու համար քամու էներգիան գործի դնելու գաղափարը արագորեն տարածվեց Միջին Արևելքով և լայնորեն կիրառվում էր նախքան առաջին քամաղացի հայտնվելը Եվրոպայում:

Մ.թ.ա 11-րդ. դարից սկսած եվրոպական խաչակիրներն իրենց հետ հայրենիք բերեցին այդ միտքը, և ծնվեց մեզնից շատերին ծանոթ հոլանդական տիպի հողմաղացը:

Քամու էներգիայի տեխնոլոգիայի և կիրառման զարգացումը բարենպաստ պայմանում էր գտնվում մինչև 1930ականները, երբ թվով 600,000 հողմաղացներ գյուղական շրջաններին ապահովեցին էլեկտրականությամբ և ջրով:

Էլեկտրականության լայնածավալ մատակարարումն արագորեն տարածվեց ֆերմաներում, գյուղերում, և ԱՄՆ-ում:

Քամու էներգիայի շահագործումը կրճատվեց, սակայն այն կրկին աճեց 1970ականների սկզբին Միացյալ Նահանգներում՝ նավթի պակասի հետևանքով:

Վերջին երեսուն տարիների ընթացքում հետազոտությանն ու զարգացմանը միախառնվել են ֆեդերալ ղեկավարության շահերն ու հարկային դրդապատճառները:

1980 թվականի կեսերին քամու տուրբիններն ունեին բնորոշ մաքսիմալ հզորություն՝ 150 կվ:

2006 թ. առևտրական փոխշահավետ տուրբիններն, ընդհանուր առմամբ, հասնում են մինչև 1մվ հզորության և ունեն մինչև 4 մվ արտադրողականություն: