Կարո Հալաբյան

Վիքիփեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից

Հալաբյան Կարո Սիմոնի(26.7.1897,Կիրովաբադ–5.1.1959, Մոսկվա), հայ սովետական ճարտարապետ։ ՀԽՍՀ արվեստի վաստակավոր գործիչ(1940)։

[խմբագրել] Կենսագրություն

1917–ին ավարտել է Թիֆլիսի Ներսիսյան դպրոցը, 1929–ին Մոսկվայի բարձրագույն գեղարվեստա–տեխնիկական ինստիտուտը։ 1929-31–ին գլխավորել է «Պետնախագիծ» ինստիտուտը՝ Խորհրդային Հայաստանի առաջին նախագծային հաստատությունը, Մ.Մազմանյանի և Գ.Քոչարի հետ նախագծել բնակաելի, վարչական, կուլտուր–լուսավորչական շենքեր։ Հալաբյանի վաղ շրջանի գործերը կատարված են կոնստրուկնիվիզմի ոգով և արտահայտիչ ծավալատարածական հերինվածքով։ Դրանցում նշմարելի է նորարական միտումների և դասական ճարտարապետական ընդհանուր սկզբունքների ներդաշնակ միասնությունը, որն արտահայտվել է ուշ շրջանի լավագույն աշխատանքներում։ 1932–ից Հալաբյանի ստեղծագործական, գիտական և հասարակական գործունեությունը ծավալվել է Մոսկվայում։ Հայրենական պատերազմի տարիներին Հալաբյանը ճարտարապետական ակադեմիայի ղեկավար աշխատանքը համատեղել է կարևորագույն արդյունաբերական և պաշտպանական կառույցների քողարկման նախագծման հետ՝ գլխավորելով ակադեմիային առընթեր հատուկ արվեստանոցը։ 1943–ին նրա ղեկավարմամբ սկսվել է Վոլգոգրադի վերակառուցման նախագծի մշակումը։ 1936–ին ընտրվել է ճարտարապետների Բրիտանական թագավորական ինստիտուտի պատվավոր թղթակից անդամ։ Պարգեվատրվել է 2 շքանշաններով։

[խմբագրել] Ստեղծագործություններ

Նախագծել է Սովետական բանակի թատրոնի շենքը Մոսկվայում(1940), Սոչիի ծովային կայարանը(1950), Մոսկվայի Խիմկի–Խովչինո խոշոր բնակելի զանգվածը(1962), Հայկական ԽՍՀ ԳԱ շենքը(1946)։ Ստեղծել է Կ.Մարքսի, Ս.Շահումյանի, Կամոյիդիմաքանդակները։