Բագրատունիներ վրաց

Վիքիփեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից

Բագրատունիներ վրաց, թագավորական հարստություն Վրաստանում IX-XIXդդ.։ Մի շարք գիտնականների ուսումնասիրություններում պարզված է, որ վրաց Բագրատունիների հիմնադիրը եղել է 775–ի Վասակ Բագրատունին։ IXդ. կեսից Բագրատունիները հաջողությամբ պայքարել են Տփղիսի արաբական ամիրայության դեմ. նրան աջակցել են հայ Բագրատունիները։ Վերջիններս խալիֆայի կողմից 862-ից, սկսած Աշոտ Ա–ից, ճանաչված էին Հայոց և Վրաց իշխանաց իշխաններ։ Այնուհետև Բագրատունիները պայքարել են վրացական հողերը միավորելու համար։ Այս ուղղությամբ առաջինը լուրջ քայլեր է արել Բագրատ III (978-1014)։ Բագրատի հաջորդները պայքարել են սելջուկ–թուրքերի և տեղական անհնազանդ իշխանների դեմ։ վրաց Բագրատունիների ականավոր ներկայացուցիչներն էին Դավիթ Շինարարը(1089-1125), Գեորգի III (1156-1184), Թամարը(1184-1213)։ Սելջուկ–թաթրների արշավանքների հետևանքով Բագրատունիները թուլացել են և դարձել հարկատու Ոսկե Հորդային։ Գեորգի V–ին հաջողվել է ազատվել մոնղոլներին հարկ տալուց, միավորել երկիրը։ Լենկթեմուրի արշավանքների, ֆեոդալական երկպառակտությունների հետևանքով Բագրատունիների իշխանությունը վերստին թուլացել է։ 1801-ին, Վրաստանը Ռուսաստանին միանալուց հետո, Բագրատունիների թագավորական իշխանությունը վերացվել է։