Սիմեոն Աբամելիք–Լազարև

Վիքիփեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից

Աբամելիք Լազարյան Սիմեոն Սիմեոնի (1857-1916) — հնագետ, երկրաբան, ռուս իշխան, ազգությամբ հայ։

Ծնվել է Մոսկվայում։ Ավարտել է Պետերբուրգի համալսարանի պատմա-բանասիրական ֆակուլտետը։

1882-ին մասնակցել է Պալմիրայի պեղումներին և հայտնաբերել «Պալմիրյան տարիֆ» կոչված երկլեզվյան (արամեերեն և հունարեն) նշանավոր արձանագրությունը, որը գիտության մեջ մտավ որպես սեմական վիմագրության ամենախիշիր հուշարձանը։

Պեղումների արդյունքներն ամփոփված են նրա «Պալմիրա» (1884) գրքում։: Մերձավոր արևելքում իր երկրորդ ուղևորության ժամանակ (1895) Աբամելիք-Լազարևը Պաղեստինի անդրհորդանանյան մասում ուսումնասիրել է հունա-հռոմեական հուշարձանների ավերակները Ջերաշում։

Եղել է Լազարյան ճեմարանի խնամակալ և պատվավոր հոգաբարձու, ռուսական աշխարհագրական ընկերության անդամ։ Քաղաքացիական հայացքներով միապետական էր։

Խոշոր կալվածատեր էր և արդյունաբերող, ուներ երկաթամշակման գործարաններ Ուրալում։

Նրա «Վիլլա Աբամելիք» դղյակը Հռոմում սովետական սեփականություն էր։

Մահացել է Կիսլովոդսկում, թաղվել Պետրոգրադում։