Արա Սարգսյան
Վիքիփեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Սարգսյան Արա Միհրանի (7.4.1902, Կ.Պոլիս – 13.6.1969, Երևան), հայ սովետական քանդակագործ, մանկավարժ, հասարակական գործիչ։
[խմբագրել] Կենսագրություն
Մասնագիտական կրթություն ստացել է նախ Կ.Պոլսի Գեղարվեստի վարժարանում (1919–21), որտեղ հանդես է եկել ինքնուրույն դիմաքանդակներով, հայկական կոտորածների և առաջին համաշխարհային պատերազմի ազդեցությամբ՝ ողբերգական թեմաներ պատկերող կոմպոզիցիաներով, ապա շարունակել է Վիենայի Գեղարվեստի ակադեմիայի բարձրագույն դպրոցում (1921-24), դիմաքանդակներով մասնակցել տեղի նկարիչների ցուցահանդեսներին։ Այս շևջանի դիմաքանդակները հասուն արվեստագետի ստեղծագործություններ են՝ հոգեբանական խառնվածքների շեշտված դրսևորումներով, որոշ դեպքերում թեթևակի հակումով դեպի իմպրեսիոնիզմը։ Կոմպոզիցիոն ստեղծագործություններում շարունակել է ողբերգական սյուժեները՝ ռոդենյան ոճի պլաստիկական լուծումներով։ Վիենայում 1924–ին ընդունել է սովետական քաղաքացիություն, 1925–ին տեղափոխվել Երևան՝ դնելով հայկական պրոֆեսիոնալ քանդակագործության սկիզբը։ 1925-30–ին Երևանի գեղարվեստական տեխնիկումում դասավանդել է քանդակագործություն։ Սարգսյանի մանկավարժական գործնեությունն առավել լայն ծավալ ու նշանակություն է ստացել 1945–ից, երբ նրա գխավորությամբ հիմնադրվել է Երևանի գեղարվեստական ինստիտուտը։ 1932-37–ին Հայաստանի Նկարիչների միության նախագահ։ 1973–ից Երևանում բացվել է Արա Սարգսյանի տուն–թանգարանը։
[խմբագրել] Ստեղծագործություններ
Կոմպոզիցիաներ՝ «Քաղց», գիպս, 1919, «Հուսահատություն», գիպս 1920, «Տառապանք», կավ, 1922, «Լուռ վիշտ», մարմար, 1923, «Բարձրուքի գրավումը», փայտ, 1942։ Դիմաքանդակներ՝ «Կառլ Վայգել», գիպս, 1922, «Ռիխարդ Ռոբերտ», գիպս, 1922, «Հեղինե Զատեյան», գիպս,1923, «Սարգիս Խաչատության», գիպս, 1924, «Վ.Թոթովենց», գիպս, 1926, Մ.Աբեղյան», գիպս, 1926, «Հ.Աճառյան», գիպս, 1926, «Մ.Նալբանդյան», Գիպս, 1933, «Հ.Պարոնյան», գիպս, 1933, «Ս.Սպանդարյան», մարմար,1927։ Մոնումենտներ՝ «Հ.Թումանյան», բրոնզ, 1957, «Ա.Սպենդիարյան», բրոնզ, 1957, «Նելսոն Ստեփանյան», բրանզ, 1950։