Պարույր Հայկազն
Վիքիփեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Պարույր Հայկազն (լատինացված՝ Պրոերեսիոս, մ.թ.ա. 276-367) — Հռոմում գործած հայ հռչակավոր հռետոր, փիլիսոփա էր։
Գիմերիոսի, Նապիոսի և Լիբանիոսի հետ ոգևորել է երիտասարդությանը, ճաշակ ձևավորել գիտությունների նկատմամբ։ Դժբախտաբար, նրա երկերը չեն պահպանվել։
Հռոմը բարձր գնահատեց հայ ժողովրդի տաղանդավոր զավակի ծառայությունները, անտիկ գիտության և կրթության զարգացման ասպարեզում։ Այդ մասին է վկայում նրա կենդանության օրոք կանգնեցված արձանը հետևյալ փորագրությամբ. «Տիեզերքի թագուհի Հռոմը՝ ճարտասանության արքային»։
Պարույր Հայկազնի կերպարը օգտագործվել է հայ գրող Ռաֆիի կողմից։ Ռաֆֆիի «Պարույր Հայկազն» (1884) վիպակում, պատմական զուգահեռի վրա դնելով Մովսես Խորենացուն և Պարույր Հայկազնին (Պրոերեսիոսին), Րաֆֆին կոսմոպոլիտիզմը հակադրում է հայրենասիրությանը, հաստատելով, որ փառքի հավերժությունն ու անմահությունն անբաժանելի են հայրենիքի գաղափարից: Գրողի պատմափիլիսոփայության մեկնակետը ազգային միասնության գաղափարն է:
[խմբագրել] Լրացուցիչ տեղեկությունների համար
http://en.wikipedia.org/wiki/Prohaeresius