Seyfertgalaxis
Vu Wikipedia, der fräier Enzyklopedie.
D’Seyfertgalaxien sinn Spiralgalaxien oder Irregulär Galaxien mat engem ganz hellen Galaxiekär. D’Spektren vun dëse Kären weisen charakteristesch Emissiounlinnen déi net duerch d’Stären ugeregt ginn. Seyfertgalaxien sinn eng Ënneruerdnung vun den Aktiven Galaktesche Käre. D’Seyfertgalaxien goufen no dem Astronom Carl Keenan Seyfert genannt, dee sech an de Joeren ëm 1940 ganz intensiv mat dëse Galaxien beschäftegt huet.
[Änneren] Erschäinungsbild, Klassifizéierung an Typ 1 an Typ 2
Typesch fir Seyfertgalaxien sinn déi oft ganz hell Kären an elektromagnetesch Spektren mat ganz hellen Spektrallinnen vun ënner anerem Waasserstoff, Helium, Stéckstoff a Sauerstoff. D’Stärktenverhältnësser vun dëse Linnen ënnerscheeden sech däitlech vun deenen an HII-Regiounen, déi vu waarme Stären ugeregt ginn.
Dës Spektrallinnen weisen oft staark Dopplerverbreederungen, déi op Vitessen vum emittéierenden Gas vu bis zu 10000 Kilometer je Sekond hiweisen. Unhand dëser Verbreederung goufen Seyfertgalaxien ufanks an zwee verschidden Typen klassifizéiert. Typ 2 hat nëmmen 'schmuel' Linnen vun bis zu ronn 1000 km/s Breet. Beim Typ 1 trieden zousätzlech 'breet' Linnekomponenten vun e puer Linnen vun bis iwwer 10000 km/s Breet op. Spéider goufen vum Donald Osterbrock och Tëschentypen wéi 1.5 an 1.9 definéiert, bei deenen breet Komponenten nëmmen bei e puer Linnen gesi goufen déi si bei Typ 1 opweise géifen. Et weist sech, datt verbuede Linnen mat manner Iwwergangswahrschäinlechkeet, déi nëmmen an dënnem Gas entstoe kënnen, am Spektrum awer ëmmer schmuel sinn. Breet Komponenten ginn nëmmen bei erlabte Linnen observéiert, déi wéinst hirer héijerer Iwwergangswahrschäinlechkeet och an dichtem Gas staark emittéiert ginn. An Seyfert 1-Galaxien ass also eng kompakt an dicht 'Broad Line Region' an eng ausgedeenten méi dënn 'Narrow Line Region' siichtbar, an Seyfert 2-Galaxien nëmmen déi lescht.
Ausserdeem weisen Seyfertgalaxien oft staark Strahlung iwwer wäit Beräicher vum elektromagneteschem Spektrums, vum Radiowellen-, Mikrowellen-, Infrarout-, Ultraviolett- a Röntgenstrahlen bis zu Gammastrahlen. D’Intensitéit déier vum Kär emittéierten Strahlung kann sech bannescht engem Joer siichtlech veränneren. Doraus erfollegt, datt den Duerchmiesser vun der emittéierenden Regioun manner wéi ee Liichtjoer bedroe muss.
[Änneren] Energiequell
Als Energiequell vu Seyfertgalaxien gëtt haut allgemeng Matièreastréimung op e supermasseräicht schwaarzt Lach ugesinn. Dëst kann souguer dozou féieren, datt déi d’Galaxis duerch de Kär iwwerstrahlt gëtt. Et besteet en dauernden Iwwergang tëschent den liichtkräftegsten Seyfert-Galaxien an den nach extremeren Quasaren.
Déi afallend Matière setzt duerch Reiwung Energie fräi, wahrschäinlech an enger Akkretiounsscheif, déi dat zentralt schwaarzt Lach ëmgëtt. D’Akkretiounsscheif ass d’Quell vun engem groussen Deel déier vun der Seyfertgalaxis emittéierten elektromagnetescher Strahlung, déi dann beim Optreffen op wäit baussescht leiend Matière sekundär Phänomenen wéi déi am siichtbare Liicht observéiert Emissiounslinnen ausléist.
[Änneren] Vereenheetlecht Modeller
Vereenheetlecht Modeller erklären den Ënnerscheed tëschent Typ 1 an Typ 2 net duerch Uwiesenheet oder Feelen enger Broad Line Region. Si huelen un, datt dës ëmmer do ass, awer bei Seyfert 2-Galaxien an eiser Bléckriichtung duerch dicht interstellar Matière a Stëbs verdeckt ass. An Aklang mat dëser Virstellung kann bei e puer Seyfert 2-Galaxien déi breet Spektralkomponent an polariséiertem Liicht observéiert ginn. D’Polarisatioun weist un, datt eis dëst Liicht op Ëmweeër duerch Streeung vu waarme Gas oder Stëbs ëm de Kär erreecht huet. Dësen Effekt gouf éischtmols bei der Typ-2-Galaxis NGC 1068 entdeckt. Weider ënnerstëtzt ginn vereenheetlecht Modeller duerch d’Observatioun, datt Röntgenstrahlung vum Kär vun de Seyfertgalaxien an Objeten vum Typ 2 normalerweis méi staark Spuren vun Ofschwächung weist wéi an Objeten vum Typ 1.