Lily Unden
Vu Wikipedia, der fräier Enzyklopedie.
D'Lily Unden, * 26. Februar 1908 zu Lonkech (Longwy-Bas) a Frankräich, † 5. September 1989 zu Lëtzebuerg, war eng lëtzebuergesch Professorin, Molerin Schrëftstellerin a Resistenzlerin. Als Molerin ass se besonnesch bekannt duerch hir Blummentableaen (Ueleg), Nature morten an hir Portraiten. Am Zweete Weltkrich koum se wéinst hirer Resistenz an d'Kazett (Ravensbruck) a war nom Krich Member vum Conseil National de la Résistance an och Präsidentin vun der Amicales des Concentrationnaires et Prisionnaires Politiques.
Inhaltsverzeechnis |
[Änneren] Liewenslaf
- Éischt artistesch Formatioun beim Prof. Josy Meyers
- 1935: Académie des Beaux Arts zu Bréissel
- 1939: Certificat de Capacité vun der Académie vu Metz
- 1942-1945: Déportéiert nom Kazett vu Ravensbrück
- 1945-1947: Chargée de cours am Meedercherslycée zu Lëtzebuerg
- 1947-1949: Institute of fine Arts zu New York
- 1948-1951: Stage am Meedercherslycée zu Lëtzebuerg
- 1951: Nominatioun als Zeechenprofesser am Meedercherslycée zu Lëtzebuerg
- 1951-1967: Zeecheprofesser an der Berusschoul zu Esch-Uelzecht
- 1967-1972: Zeecheprofesser am Lycée Robert Schuman (ersetzt de Professer Prosper Friob)
- 1972: Retraite
[Änneren] Literaresch Hiwäiser
- APEA:Regard, Album rausgi vun der Association des Professeurs d'Education Artistique de l'Enseignement Secondaire et Supérieur, 1987, Editions St.-Paul
- Lily Unden: Gedichter aus dem Kazett:
La solidarité, Fraternité à Ravensbrück, (Integralen Text)
J'ai oublié ton nom, ton visage, tes yeux,
Je sais pourtant que nous étions à deux
Pour tirer le rouleau qui écrasait les cendres,
Et que tu me parlais avec des mots très tendres
De ton pays lointain, d'avenir, de beauté !
J'ai oublié ta voix, ta langue et ton accent,
Compagne inconnue ; mais à travers le temps
Je sens me réchauffant ta main toujours présente
Quand il faisait si froid, quand, glissant sur la pente,
Nous poussions à deux un si lourd wagonnet.
J'ai oublié le jour, la semaine et l'année
Quand, à côté de moi, tu fus soudain nommée
Et que tu m'as quittée, allant vers ton destin !
Mais j'entendrai toujours en d'autres clairs matins,
Les coups de feu claquer et se répercuter.
J'ai oublié ta voix ta prière et ton nom
Mais je sais que ta vie, ta vie dont tu fis don
À ta chère patrie et à l'humanité,
N'a pas été perdue et n'est pas effacée,
Qu'elle vit et revit dans la fraternité.
Lily Unden an Ces voix toujours présentes, FNDIRP, 1995
- Am Film vum CNA - Schwarze Schnéi - huet d'Lily Unden an engem Interview vun hier haarder Zäit am Krich erzielt.
- Déi lëtzebuergesch Schrëftstellerin Colette Mart huet Virtréig iwwer d'Lilly Unden an der Resistenz gehal.