Oppositioun (Astronomie)

Vu Wikipedia, der fräier Enzyklopedie.

Image:Konjunktion.png

Als Oppositioun nennt een an der Astronomie den Aspekt, bei dem sech zwee Himmelskierper um Himmel am Wénkelofstand vun 180 Grad befannen. Am Regelfall interesséiert nëmmen d’Oppositioun vun engem Himmelskierpers zu der Sonn, well an dësem Fall ass den Himmelskierper déi ganz Nuecht iwwer ze gesinn, woubäi hien ëm Mëtternuecht am héichsten iwwert dem Horizont steet. An zäitlecher Noperschaft zu der Oppositioun gëtt ausserdeem de kierzten Äerdpfstand erreecht, wat fir äerdgebonnene Observatiounen natierlech gënschteg ass. Allerdéngs gëtt wéinst der Exzentrizitéit vun der Planéitebunnen de kierzten Äerdofstand oft net exakt zum Oppositiounszäitpunkt erreecht, obschonns déi optriedend Differenz vun e puer Deeg am Regelfall ouni praktesch Bedeitung ass.

Stinn zwee Himmelskierper bal zur gläicher Zäit an Oppositioun zu der Sonn, sou kann et wéinst der schäinbarer Schläifebunnen (Oppositiounsschläif) vun de bedeelegten Himmelskierper zu enger sougenannter dräifach Konjunktioun kommen. Heibäi begéinen sech déi zwee Himmelskierper dräimol am zäitlechen Ofstand vu nëmmen e puer Méint.

Steet den Äerdmound an Oppositioun zu der Sonn, sou hu mer Vollmound.

Himmelskierper, déi wéi déi bannescht Planéitem Merkur a Venus d’Sonn ëmlafen, kënnen nie an Oppositioun kommen a sinn dofir nëmmen Owes oder Mueres um Himmel ze gesinn, awer net während der ganzer Nuecht.