Märel (Vull)
Vu Wikipedia, der fräier Enzyklopedie.
D' Märel (Turdus merula) ass ee vun de bekannteste Vullen aus der Gatunng vun den Dréischelen (Turdinae).
Si kënnt a ganz Europa vir, am norwestlechen Afrika, an Indien, an a China.
[Änneren] Liewensraum
D' Märel war ëmmer e scheie Bëschvull. Lues a lues huet se sech un d’Kulturlandschaften ugepasst, an ass hautesdaags grad esou gutt a Parken an a Gäert ze fannen.
An de Südleche Länner ass d'Märel am Summer an de Bierger ze fannen. Am Hierscht an am Wanter plënnert se an déi méi waarm Däller.
D’Märelen aus dem nërdlechste Verbreedungsgebitt zéien am Wanter all an de Süden, während vun deenen déi méi südlech liewen, meeschtens nëmmen Weibercher an déi jonk Vullen an d'Iwwerwanterungsgebidder a Süd- an a Westeuropa fléien.
[Änneren] Plommen a Faarwen
De Männercher hir Plomme si mattschwaarz an de Schniewel ass orangegiel. Vun der Spréif déi méi metallesch blénkt ënnerscheet e sech och nach duerch méi e laange Schwanz.
D’Weibchen huet schwarzbrong Plommen, déi op der Broscht méi hell a gefléckt sinn. Am Fréijoer hun d’Weibercher e giele Schniewel mat enger schwaarzer Spëtz deen am Hierscht brong gëtt.
Déi jonk Märele gläichen de Weibercher.
[Änneren] Fortplanzung
D'Märele bauen heiansdo hir Näschter op Beem am Bësch, an enger Aaschtgafel, an enger Héicht vun 10 Meter. Meeschtens bauen se awer am Ënnergehëlz, a staark verwuessenen Hecken, oder a soss kënschtlechen oder natierleche Stoppen.
D’ Nascht gëtt aus rengem Planzematerial a mat Bulli gebaut, an de bannendra mat rénge Grieser ausgeluecht.
Déi éischt Brutt ass Enn Mäerz bis Ugangs Abrëll. D’Weibche leet 5-6 Eeër a bréit da meeschtens eleng. De Männche suergt fir Fudder, an et ass ganz rar datt en op den Eeër sëtzt.
D'Eeër déi gréngblozéch mat routbrongen Zeechnunge sinn, ginn no ronn 14 Deeg aus.
Duerno ginn déi jonk Märelen nach bis zu dräi Woche vun den Ale gefiddert.
Am Joer leet d’Märel 2- 3 Mol Eeër, ganz rar och alt véiermol.
[Änneren] Feinden
Der Märel hir natierlech Feinde sinn d’Jékerten an d’Kaweechelcher. An de Stadgebidder kënnt nach d'Kaz derbäi. Well se Schued an de Gäert maachen, zertstéiert de Mënsch och alt hir Näschter.
[Änneren] Fudder
D'Märele friessen haaptsächlech Wierm, Mueden, an Insekten. Schleeken a verschidde Kiewerléke stinn och um Menu, grad esou wéi Uebst dat dee ass, a verschidden Zorte vu Bieren.
[Änneren] Gesank
D'Märel séngt moies an owes. Dobäi gi verschidde Melodien zesummegestallt. Et ass awer rar datt se zweemol déiselwecht hannerenee sangen.
Hire Gesank ass awer esou charkteristesch, datt ee liicht e Männchen a sengem Revéier direkt erëmerkennt.