Миодраг Павловиќ

Од Википедија, слободна енциклопедија

Миодраг Павловиќ

Роден(а): 28 ноември 1928
СХС Нови Сад, Кралство СХС
Занимање: поет, прозаист, есеист

Миодраг Павловиќ (српски: Миодраг Павловић), роден на 28 ноември 1928 во Нови Сад, Кралство на Србите, Хрватите и Словенците, е српски писател, поет, есеист и член на Српската Академија на Науките и Уметностите.

Содржина

[уреди] Биографија

Основно и средно училиште во Белград, каде учи и на Медицинскиот факултет од 1947 до 1954 година. Во 1952 година ја издава својата прва збирка поезија - 87 песни. Се појавува во истата година кога југословенските власти, како одговор на едно јавно барање од големиот хрватски писател Мирослав Крлежа, дозволуваат поголема слобода на изразување во политиката и уметноста.

Во 1960 година Павловиќ станува директор на Народниот Театар во Белград. Дваесет години поминува и како главен уредник на водечката издавачка куќа во СФРЈ - Просвета. Моментално има променливо место на живеење - Тутлинген (Германија) и Белград.

Од 1985 година е член на Српската Академија на Науките и Уметностите во отсекот за јазик и литература.

[уреди] Творештво

Мотивот кој преовладува во поезијата на Миодраг Павловиќ, слично како и кај многу други поети од поранешна Југославија, Романија, Бугарија, Република Македонија, Грција и Албанија е врската меѓу античките жители на Балканот и нивните современи потомци. Во творештвото на Павловиќ, како и кај македонскиот поет Богомил Ѓузел и албанскиот писател Исмаил Кадаре, има чести алузии на античкото и средновековно минато. Меѓу попознатите историски поеми на Павловиќ по својот квалитет се издвојуваат Odisej na Kirkinom ostrvu („Одисеј на островот на Кирка“), Eleuzijske seni („Елисејските сенки“), Vasilije II Bugaroubica („Василиј II Бугароубиецот“) и Косово.

Овие песни се алегорични и универзални, бидејќи раскажуваат приказни за измамите и стравот. Во сегашно време се напишани „Затвореник“ (ненасловено во оригиналното издание), „Реквием“, Strah („Страв“), Pod zemlyom („Под земја“) и Kavge („Кавги“).

[уреди] Награди

Павловиќ е два пати номиниран за Нобеловата награда за литература и е добитник на многу награди и признанија во Југославија и пошироко. Во 1970 година го добива Златниот венец на Струшките вечери на поезијата. Неговите дела се преведени на многу јазици.

[уреди] Надворешни врски

Други јазици