Барокна уметност

Од Википедија, слободна енциклопедија

Барокна уметност е сликарството и вајарството вов ремето на Барокот, движење често асоцирано со апсолутизмот и Противреформацијата. Меѓутоа постоењето на важна барокна уметност и архитектура во неапсолутистички и |протестантски земји го побива ова мислење.

Содржина

[уреди] Сликарство

На Тридентскиот собор (1545-63) Римокатоличката црква дала многу одговори на прашањата за внатрешна реформа поставени како од протестантите, така и од оние кои останале во Католичката црква. На соборот се дискутирала и репрезентативната уметност, и се дошло до решение дека сликарството и вајарството во црковен контекст треба да им зборува на неписмените, а не на добро информираните.

Рождество Христово од Жозефа де Обидос, 1669, Национален музеј на древна уметност, Лисабон
Рождество Христово од Жозефа де Обидос, 1669, Национален музеј на древна уметност, Лисабон

Поради ова барокната уметност има тенденција кон прикажување на светци, Дева Марија и други добро познати библиски приказни. Според многу историчари на уметноста овој пресврот кон популистичка замисла за улогата на духовната уметност бил двигателот за иновациите на Караваџо и браќата Карачи - сите овие уметници работеле (и се натпреварувале во нарачки) во Рим околу 1600.

Меѓутоа иако религиозното сликарство, историското сликарство, алегориитеи портретурата сеуште се сметале за најблагородните содржини, мошне чести биле и пејзажот, мртвата природа и жанровските сцени.

Барокната уметност се карактеризира со голема драматизација, богата и длабока боја и силни светла и сенки. Наспроти ренесансната уметност, која обично прикажува момент пред случувањето на некој настан, барокните уметници го одбирале најдраматичниот момент, моментот на самото дејствие: Микеланџело кој работел во Високата ренесанса го прикажува Давид во смирена состојба пред да се бори со Голијат; Берниниевиот барокен Давид пак, е прикажан на самиот чин на фрлање на каменот. Барокната уметност имала за цел да пробуди чувства и страст наместо смирена рационалност која била ценета во Ренесансата.

Видете исто така Барокно илузионистичко сликарство

[уреди] Важни барокни сликари

[уреди] Италијански

  • Караваџо (1571-1610)
  • Гверчино
  • Анибале Карачи (1560-1609)
  • Орацио Џентилески (1563-1639)
  • Артемизија Џентилески (1592-1652/53)
  • Агостино Карачи
  • Лудовико Карачи

[уреди] Португалски

  • Жозефа де Обидос (1630-1684)

[уреди] Фламански

  • Петер Паул Рубенс
  • Антонис ван Дајк
  • Јакоб Јорденс
  • Јан Пројгел Постариот
  • Франс Снајдерс
  • Давид Теније Помладиот

[уреди] Француски

  • Жан де Богран (1584-1640)
  • Жорж де Ла Тур (1590-1652)
  • Никола Пусен (c. 1594-1665)
  • Клод Лорен (1600-1682)
  • Иасент Риго (1659-1743)

[уреди] Холандски

  • Рембрант
  • Франс Халс
  • Ројсдал
  • Јоханес Вермер
  • Јан Стен

[уреди] Шпански

  • Франциско Рибалта (1565 - 1628)
  • Хозе де Рибера , (1591 - 1652)
  • Франциско Зурбаран (1598 - 1664)
  • Диего Веласкез (1599 - 1660)
  • Алонзо Кано (1601 - 1667)
  • Бартоломе Естебан Муриљо (1617 - 1682)
  • Хуан де Валдес Леал (1622 - 1690)

[уреди] Вајарство

Несомнено е дека најважниот барокен скулптор е Џанлоренцо Бернини (1598-1680), кој му се доближил на Микеланџело во неговите сестрани способности. Бернини бил вајар, архитект, сликар, драматург и припремач на спектакли. Во доцниот XX век Бернини бил највреднуван за неговите склуптури, за неговата виртуозност во резбањето на мермер и неговата способност за создавање на ликови кои во едно го имаат и диховното и физичкото. Бил и одлчен портретист кого моќниците го барале да им изработува бисти.

[уреди] Барокни вајари и архитекти

Други јазици