Павел Шатев
Од Википедија, слободна енциклопедија
На оваа статија ѝ е потребно правилно форматирање, категоризирање, граматика, интервики и слично. Може да помогнете со тоа што ќе ја уредите и трансформирате во стандардна вики-статија.
Павел Шатев е роден на 2 јуни 1882 година, во Кратово. Основното училиште го завршува во родниот град, а потоа се запишува во прогимназијата во Скопје. Натаму, своето образование го продолжува во гимназијата во Солун каде успешно матурира.
Истовремено се приклучува на гемиџиите - ,,македонските сонувачи на апсолутното”. Тие ја изведуваат својата грандиозна акција во Солун, копнеејќи за еден друг свет , свет без господари и робови, без злоба и насилие, во кој сите ќе живеат слободни и рамноправни. Да слушне цела Европа, тоа е голема работа, да дознае стариот континент дека Македонија е сѐ уште поробена, но и тоа дека има луѓе кои крваво ќе се жртвуваат за својот народ, зашто и тој има право да живее. Гемиџиите со оваа парола на 15 април 1903 година го затресуваат Солун, и цела Европа е на нозе. Од подметнатите експлозии на младите анархисти биле уништени неколку важни институции, и тоа: Отоманската банка, дел од гасоводната инсталација, делови од железничката пруга, казиното ,,Алхамбра”, францускиот брод ,, Гвадалкивир” со единаесет килограми експлозив, и за чудо, единствено Шатев останува жив. Групата намерно удира по европските пари во Отоманската имаперија, правејки ги нив несигурни, со што смислено се поттикнувала европско – руската интервенција за реформи во Македонија, според членот 23 од Берлинскиот договор. По акцијата, Шатев прво е осуден на смртна казна. Но пресудата, заради неговата младост е заменета со доживотен затвор, кој го издржува во Фезан.
Во 1908 година, излегува од затвор и повторно е во Солун, но сега без пранги на нозете. По кусиот престој во Македонија, заминува во Софија, а потоа живее во Цариград и оди во Виена, каде што активно учествува во дејствувањето на ВМРО-обединета. Во средината на триесеттите години живее во Берлин. Следното живеалиште му е во Москва, а потоа се сели во Брисел, каде што се запишува на Правниот факултет кој го завршува со успех, што му овозможува да ја одбрани докторската дисертација по право.
Активно се вклучува во НОВ и го дава својот придонес во борбата против фашистите, поради што против него е монтиран судски процес и тој поврорно е во затвор.
Пред крајот на војната излегува од затвор и по барање на Методија Андонов - Ченто, се вклучува во државно-политичкиот живот на македонската држава. Прво е избран за потпреседател на Президиумот на АСНОМ, а потоа станува прв министер за правосудство во првата Влада на слободна Македонија – неговиот сон.
Но, македонскиот синдром не мирува. Она што не им успеа на Султанот и Фашистите, им појде од рака на Тито и Колишевски. Павел Шатев пострада од раката на македонските комунисти. Под обвинение дека работи против народот и таѕковината, Шатев на бескруполозен начин е сменет од позицијата и уапсен во 1949 година. Беше ставен во домашен притвор во Битола, лишен од контакти со надворешни лица и држан во неможни услови. Истоштен од животот, а најмногу од доживеаниот очај, за кусо време се разболува и бидејќи не му било дозволено да се лекува ,, гемиџијата” што на дваесет годишна возраст ,,ја тресеше” Отоманската империја, починува беспомошно, со мрачна смрт. Трупот му е пренесен до гробиштата, без дозвола на погребанието да присуствуваат неговите најблиски. Човекот којшто својот живот ѝ го подари на татковината, доживеа истата таа оттуѓена од својата изворност без судење да го осуди на смрт.
Павел Шатев, македонската револуционерна легенда, столбот меѓу двата Илиндена. Анархистот и докторот на правни науки, доживеа да биде осуден во има на татковината за која се бореше. До денешен ден никој ја нема преземено одговорноста за ваквата нечовечност, иако дел се сѐ уште меѓу живите и незаслужено ги уживаат привилегиите на државата на која ѝ наштетија.