Михаил Герџиков
Од Википедија, слободна енциклопедија
Михаил Герџиков (Пловдив, 26 јануари 1877 година - Софија, 18 март 1947 година) е бугарски револуционер кој се вклучи во македонското народно-ослободително движење.
Средно образование учи во бугарската гимназија во Пловдив. Студирал правни науки во Лозана и Женева во Швајцарија. Во учебната 1899/1900 година под името Тодор Луканов е учител во гимназијата во Битола. Во октомври 1900 година е четник во четата на Христо Чернопеев во Кукуш. По решение на ЦК определен е за претставник на Организацијата во Одринскиот револуционерен округ, а подоцна и за ревизор на четите во источниот дел на Одринско. Во текот на востанието во 1903 година практично раководи со Бојното поле и по негова команда е заземено селото Василико.
Анархист по убедување, Герџиков во македонското револуционерно движење е голем противник на Борис Сарафов. По директива на задграничните претставници на Организацијата во Софија, дури лично престојувал во Белград кон крајот на 1903 година за да ги следи предавничките акти на Борис Сарафов. По востанието тесно соработува со левите сили во револуционерното движење. Подоцна, кон 1919 година во Софија учествува во издавањето на списанието „Билтен“. Тој е еден од потписниците на познатиот Апел од 1919 година во кој ја пласира идејата за автономна Македонија.
Во 1923 е принуден да ја напушти Бугарија и заминува во Цариград. По формирањето на ВМРО (Обединета), Герџиков станува нејзин член. Но поради нејзиното потпаѓање под комунистичко влијание, во 1929 година се отцепил од неа и формирал нова национална фракција.
По Втората светска војна како анархист е репресиран од режимот. Умрел во 1947 година во Софија.
Неговите спомени во 1995 година беа издадени во Република Македонија.