Вавилон
Од Википедија, слободна енциклопедија
Вавилон е грчката варијанта на акадското име Бабилу, е антички град во Месопотамија (модерен Ал Хилах, Ирак). Тоа бил "светиот град на Вавилонија од рано доба, и седиштето на Неовавилонската Империја од 612 п.н.е.. Во еврејската Библија името на Вавилон гласи בבל (Бабел), интерпретирано од популарната етимологија како „збрка“. Името на акадски јазик Бабилу значи „божја порта“, а која била превод на сумерското Кадингира. Прекрасните Семирамидини висечки градини се наоѓале таму. Тие се меѓу светските чуда на античкиот свет. Ги изградил Набукодоносор за својата жена, ќерка на Сијаксарс, крал на Медеса. Најраниот запис на Вавилон е обележан со дата и табла, за време на владеењето на Саргон од Акад. Околу 20 век п.н.е. бил окупиран од Аморитите (номадско Семитско племе), преплавувајќи ја Месопотамија од запад. Првата Вавилонска династија била основана од Субу-абум, но градот-држава немал многу овластувања на околната територија, сè додека не станал главен град на Хамурабиевата империја. Хамураби е познат поради пишувањето на законите на Вавилон (Видете: Вавилонско право) во својот т.н. „Хамурабиев законик“ (околу 18 век п.н.е.), кои имале длабоко влијание на регионот. Од тоа време наваму продолжил да биде главен град на Вавилонија, иако за време на 440-годишната доминација од Каситите (1595-1185), градот бил преименуван во Карандиунаш.
Самиот град бил изграден на Еуфрат и бил поделен на еднакви делови на левата и десната страна од реката, со стрмни корита со цел да ги спречат сезонските излевања на реката. Вавилон растел во големина и станувал повеличествен, но постепено потпаѓал под Асирска власт.
Се претпоставува дека Вавилон бил најголемиот град во светот од 1770 п.н.е. до 1670 п.н.е. и повторно помеѓу 612 п.н.е. и 320 п.н.е. Веројатно бил прв град кој имал популција над 200.000 жители.