Еуџенио Монтале
Од Википедија, слободна енциклопедија
![]() |
|
Роден(а): | 12 октомври 1896![]() |
---|---|
Починал(а): | 12 септември 1981![]() |
Занимање: | Поет, прозаист |
Еуџенио Монтале (12 октомври 1896 - Милано, 12 септември 1981) е италијански поет, најпознат претставник на Италијанскиот херметизам.
Добитник е на „Златниот венец“ на Струшките вечери на поезијата во 1973 година и на Нобеловата награда за литература две години подоцна. Негови познати дела се „Аутодафе“, „Бура и друго“ и „Сатура“.
Како последен син во едно многучлено семејство, Монтале посетува воено училиште во Парма и учествува во Првата светска војна.
Првичната и неостварена амбиција на Монтале е да стане оперски пејач, и во својот ран период речиси исклучиво е посветен на читање на италијанските класици и неколку философски текстови. Од 1927 година живее во Фиренца, работејќи во издавачка куќа, пишувајќи за разни списанија, а повремено и во библиотека.
Како противник на фашистичкиот режим принуден е да живее изолирано. Во овој период (од 1938 година) се оддава на преведувачка работа. Сѐ уште се ценат неговите преводи на Вилијам Шекспир, Т.С. Елиот, Јуџин О'Нил и Херман Мелвил.
Кон крајот на Втората светска војна Монтале се преселува во Милано и ја започнува својата долгогодишна соработка со весникот Corriere della Sera. Во 1967 година избран е за почесен член на италијанскиот сенат.
[уреди] Дела
- „Ossi di seppia“ (1925) - Сепиени коски
- „Occasioni“ (1939) - Случаи
- „La bufera e altro“ (1956) - Бура и друго
- „Satura“ [1](1962)
[уреди] Надворешни врски
- Опширна библиографија. ((en))
- Монтале на страницата на Нобеловите лауреати. ((en))
- Eugenio Montale e la sua poesia ((it))
[уреди] Белешки
- ↑ Латински литературен жанр со текстови на различни теми, пишувани со различен стил.
|
||
---|---|---|
1966-1990 |
Рождественски (1966) • Окуџава (1967) • Наѓ (1968) • Диздар (1969) • Павловиќ (1970) • Одн (1971) • Неруда (1972) • Монтале (1973) • Дагларџа (1974) • Седар Сенгор (1975) • Гилвик (1976) • Лундквист (1977) • Алберти (1978) • Крлежа (1979) • Енценсбергер (1980) • Конески (1981) • Станеску (1982) • Ватсјајн-Ајгеј (1983) • Вознесенски (1984) • Рицос (1985) • Гинсберг (1986) • Ружевич (1987) • Максимовиќ (1988) Шапкот (1989) • Падрон (1990) |
![]() |