Стоицизам

Од Википедија, слободна енциклопедија

Стоицизмот е филозофски правец во античката грчка и римска филозофија што стои меѓу материјализмот и идеализмот. Основач на стоицизмот во Грција е Зенон (333 п.н.е - 264 п.н.е), а претставник во Рим бил царот Марко Аврелиј. Скоро сите следбеници на Александар Македонски отворено се прогласувале како Стоици.

[уреди] Основи на учењето на стоицизмот

Човекот треба да ги спознае законитостите што владеат во општеството, да живее по углед на природата, ослободувајќи се од нагоните и страстите; бидејќи сите луѓе имаат разум, како божји деца, треба да живеат во една светска држава како едно човештво. Поради ова во стоицизмот се проповеда чувањето на душевниот мир.

[уреди] Модерна употреба

Во денешно време терминот стоицизам предизвикува чувство на ладнокрвност и непоколебливост а пак стоик се смета за лице што мирно и спокојно ги поднесува тешкотиите.