Аорист

Од Википедија, слободна енциклопедија

Аористот е глаголски облик кој се јавува во многу индоевропски јазици. Како посебна форма на глаголот и македонскиот го наследил од прасловенскиот јазик.

Прото-индоевропскиот аорист најверојатно бил само глаголски вид, а не глаголско време. Како и да е се смета дека веќе во периодот на прото-индоевропската јазична заедница аористот како форма се врзал за одредено време или начин. Така на пример во старогрчкиот јазик, во исказниот начин (индикатив) аористот означува: минато време, свршен вид. Во останатите ситуации тој речиси и не носи информација за глаголското време. Слична е ситуацијата и во санскртот.

Аористот како глаголско време постои и во прасловенскиот и старословенскиот јазик. Иако главно може да се опише како време, и тоа минато и свршено, сепак сите глаголи, и свршени и несвршени, имаат аорстни форми. Така глаголот во аорист главно носи информација за трајноста на глаголското дејство, додека имперфектот главно за повторливоста. Ова не е строга поделба зашто разликата е често пати во нијанси и зависи од ситуацијата и природата на самото дејство.

Македонскиот аорист го градат само свршените глаголи. Во литературниот јазик аористот е минато определено свршено време и означува дејствија кои се случиле или случувале во минатото, но до моментот на говорење се секако завршени.

[уреди] Видете исто така