Ноам Чомски
Од Википедија, слободна енциклопедија
Ноам Чомски (роден на 7 декември 1928 во Филаделфија) е американски лингвист и левичарски политички активист.
Во 1949 година дипломира на Универзитетот на Пенсилванија. На истиот универзитет магистрира во 1951 година, а во 1955 година ја одбранува својата докторска дисертација „Трансформациска анализа“ и станува доктор на науки од областа на лингвистиката. Истата година почна да предава лингвистика на еден од најпрестижните универзитети во САД, МИТ универзитетот во Бостон. Неговата теорија за универзалната генеративна граматика му донесе бројни признанија во лингвистичките кругови при што поради неговите заслуги на ова поле е наречен „Ајнштајн на лингвистиката”.
[уреди] Политичка активност
Ноам Чомски по политичко убедување е анархист и членува во анархистичкиот синдикат Индустриски Работници на Светот. Покрај тоа, се смета и за пасивен член на Демократските социјалисти на Америка.
Виетнамската војна го натера политички да се активира. Во февруари 1967 година ја објави својата статија „Одговорноста на интелектуалците” која предизвика многу реакции. Истата година поради учество на една демонстрација пред Пентагон и Департментот за правда, Чомски помина една ноќ во затвор. Оттогаш, Чомски е без прекин политички активен, стекнувајќи глас на еден од најпродорните критичари на надворешната политика на САД.
Познат и како аналитичар на медиумите, тој заедно со Едвард Херман го конципира моделот на пропаганда, според кој во услови на пазарна економија, и покрај отсуството на државна интервенција, медиумите не се непристрасни и се под влијание на корпоративната моќ.
[уреди] Творештво
Ноам Чомски е автор на голем број дела од областа на лингвистиката, надворешната политика и медиумите:
- „Американската моќ и новите мандарини” (1967),
- „Логичката структура на лингвистичката теорија” (1975),
- „Политичка економија на човековите права” (во коавторство со Херман, 1979),
- „Произведување согласност (во коавторство со Херман, 1988),
- „Нужни илузии” (1989),
- „Одвраќање на демократијата” (1991),
- „Профитот пред луѓето” (1999),
- „Нов милитаристички хуманизам” (1999),
- „9.11.” (2001)
- „Хегемонија или опстанок“ (2003)
- „Пропаднати држави“ (2006)
- „Интервенции“ (2007)