Тиквешко востание

Од Википедија, слободна енциклопедија

Тиквешкото востанието почнало на 19 јуни 1913 и траело седум дена[се бара извор]. Во него биле убиени околу 1000 тиквешани од кои на 500 имињата со сигурност се знаат[се бара извор]. Населението во востанието било предводено од старите војводи на ВМРО и го ослободило крајот од српската власт[се бара извор]. Тоа се војводите од илинденскиот период - Дончо Лазаров, Мишо Шкартов и Диме Пинџуров, татко на Страшо Пинџур[се бара извор]. За тие седум дена биле избрани градска управа и извршна власт, а на општинската зграда се виорело тиквешкото револуционерно знаме[се бара извор]. Покрај Неготино и Кавадарци, биле ослободени и педесетина села во Тиквеш[се бара извор]. На востанието му претходеле убиство на еден младинец и силување на млада невеста од Ваташа од страна на српски офицер[се бара извор]. Била убиена и цела турска фамилија од педесетина члена, меѓу кои и деца[се бара извор]. При задушувањето на востанието српската војска запалила над илјада куќи, а околу 2.700 луѓе биле затворени[се бара извор]. Војската вршела страшен терор во подрачјето околу Криволак - колеле луѓе, а во фурни ги гореле децата[се бара извор]. Како водачи на српските државни одмазднички чети се споменуваат Василие Трбиќ, Јован Бабунски и Јован Долгачот[се бара извор]. Неоспорно оти востанието имало македонски карактер[се бара извор]. Македонскиот народ се кренал поради насилството на српските сили по повлекувањето на турската војска[се бара извор].