Божидар Димитров

Од Википедија, слободна енциклопедија

Божидар Димитров, политичар, доктор на историски науки
Божидар Димитров, политичар, доктор на историски науки

Божидар Димитров Димитров е бугарски политичар, директор на бугарскиот Национален историски музеј, доктор на историски науки, автор на бројни монографии и статии од областа на бугарската историја.

Роден е нa 3 декември 1945 година во Созопол, во семејство на бегалци од Источна Тракија. Околу неговотото етничко потекло постојат разни шпекулации: самиот тој се декларира за „потомок на Прабугарите“.

Својата кариера на научен и општествен работник ја има градено како член на Бугарската комунистичка партија, а потоа и во нејзиниот наследник, Бугарската социјалистичка партија. Бил член на Централниот комитет на БСП. Денес е член на општинскиот совет на Софиjа.

Со години бил вработен во бугарската служба за државна безбедност како анализатор на балканската историја.

[уреди] Научник или манипулатор?

Додека кај еден дел од широката јавност ужива големи симпатии, како „најдобар познавач на бугарската историја“, па дури и голем патриот, голем е бројот на оние кои го критикуваат за неговите настапи. Неговите изјави во однос на бугарската историја се преполни со емоционален набој, и според него, Бугарите и Бугарија се „најстарите во Европа и со најголеми заслуги за опстанокот и развојот на европската цивилизација“.

Последните години својата потпора ја наоѓа главно во помалите националистички партии (ВМРО-БНД), националната телевизија и приватните медиуми каде настапува како забавувач водејќи програми на историска тема.

Во неговите настапи се раководи од дневно-политички потреби и личен материјален интерес, поради што наместо научниот го применува популистичкиот пристап. Најдобар пример за неговата научна недоследност е фактот што самиот тој често себеси се побива. Така во својот антимакедонски памфлет „Десетте Лаги на Македонизмот“, покрај сите други неточности со кои изобилува изданието, тој тврди:

„Историската наука одамна утврдила дека античките Македонци се племе, кое било дел от грчката етничка заедница и чија територија до 4 век пр. Хр. се наоѓала во денешна Северна Грција.“ (види: [1]

Bо весникот "Стандарт" од 13-ти август 2006 година, Божидар Димитров го менува потеклото на Македонците во посебен народ, сроден со Траките и Илирите, чиjа македонска држава била сосед на Грциjа:

„Историската наука одамна утврдила дека античките Македонци се племе, сродно на Траките и Илирите. Нивното царство се наоѓа во непосредно соседство со древна Еладa.“ (види: [2]

Други примери за манипулација со историските факти:

„Десетте лаги на македонизмот“, како најпопуларен памфлет на Божидар Димитров, нуди куп примери во кои се огледува популистичкиот и ненаучен пристап на овој автор.

  • Фреската со ликот на бугарскиот кнез Михаил од манастирот „Св. Наум Охридски“ на брегот на Охридското Езеро ја нуди како „доказ за бугарскиот карактер на Македонија и Македонците“, вешто одбегнувајќи го фактот дека во македонските цркви се насликани портретите и на бројни српски и римски владетели.
  • Како поткрепа на своите ставови го нуди и следниов податок: „Бугарскиот цар Борис I (852-889) претставен како ктитор на Дебарскиот манастир Св. Иван Бигор, фреска 1871 г.“ Иако цар Борис не можел да биде ктитор (спонзор, финансиер) на манастирот Св. Јован Бигорски (или „Св. Иван Бигор, како што го именува) поради тоа што овој манастир бил основан околу 1020 година, или 130 години по смртта на цар Борис.
  • Тврди дека македонскиот археолог Микулчиќ напишал дека бугарскиот хан Кубер се населил во Македонинја и така Македонците станале Бугари. Тоа е Димитровата најголема квази-теорија како Македонците станале Бугари. Но, Микулчиќ пишува дека според археолошките откритија Кубер населил околу 70,000 ромеи (византијци) во Македонија, додека самите бугари кои биле многу малку биле протерани од Македонија во јужна Албанија, од страна на Византија (Иван Микулчиќ "Средновековни градови и тврдини во Македонија", Скопје, 1996 г., стр. 32/33 ).
  • Божидар Димитров понатаму пушува дека Македонските Словени и бугарските Северјани (Анти- источни славјански групи) биле од исто потекло и ист народ, што е сосема неточно. Северјаните кои ја населиле цела Бугарија, освен пиринска Македонија и шопскиот крај биле од источната група на славјани тнр. анти и не важат за словени, туку за антизирани ирански народи или пак мешавина на анти и ирански племиња (види кај 1. Р у с а н о в а, И. П. Оп. цит., с. 85-112. // 2. Ибидем, с. 92-93, фиг. 33// 3. Васильев М.А. Этногенетические и раннеэтноисторические процессы в славяноязычном мире в позднеримское и раннесредневековое время: анты и словене // Славяно-германские исследования. Т.1-2. Москва, 2000. С. 428-430). Северјаните кои потекнуваат од Русија биле еден народ составен од 7 племиња (види кај Г.В. Вернадский, "ОБРАЗОВАНИЕ КИЕВСКОЙ РУСИ (839-878 гг.)", Глава VIII, 1. Русские племена в девятом веке), но бугарите за да го забошотат тој факт и да пропагираат дека се бугарските “слaвјани„ се исти со македонските, тврдат дека со северјаните се населиле 7 "непознати" словенски племиња на територијата на Бугарија. Македонските словени се од вендско потекло, а во 6 и 7 век забележани се борби меѓу словените и антите (северите) на Балканот.
  • Пишува дека Св. Кирил и Методиј, Св. Наум, Св. Климент се старобугарски светци кои го создале старобугарскиот јазик, но самите тие светци имаат оставено голем напишан труд зад себе и секогаш говорат за словени и словенски јазик во Македонија, но НИКОГАШ за бугари или бугарски јазик.
  • По пропаста на Самоиловото Царство 1018 година, Византија за да ги асимилира различните етникуми во својата држава ги менува имињата на окупираните територии; така, територијата на источна Тракија станува Тема Македонија, а жителите на Tемата Македонија за византијците се Македонци, без разлика на нивната етничка припадност. Цариград и областа околу него, станува Tема Тракија, а жителите на тема Тракија географски Траки. Територијата на Македонија, Црна Гора, делови од Албанија, цела сегашна Србија влегуваат во византиска Tема Бугарија (Воулгариа) и сите жители (Македонци, Срби, Црногорци, Албанци и Шопи) на темата Бугарија беа за Византија бугари (Voulgaroi). Права, вистинска Бугарија станува Tема Паристрион, Загорје или Мезија (Мизија), а жителите Паристрионци, Загорци или Мизи. Затоа, се сретнува по византиската книжнина од 11 век па до 14 век, дека Србите (Трибалите), Македонците, Албанците се Бугари, меѓутоа бугарскиот пропагандист Димитров пишува само дека Македонците биле нарекувани Бугари, премолчувајќи дека и сите останати народи од Тема Бугарија биле нарекувани од страна на византијците- Бугари. Дури и далматинците по византиската книжнина се нарекуваат Бугари.
  • Во 1018 година, Византискиот Император Василиј Втори Македонецот (Византиски Цар родум од Тема Македонија, инаку права Тракија) ја назначува Охридската Архиепископија за официјална црква во византиската Тема Бугарија. Ова Димитров го користи да “докаже“ дека Охридската Архиепископија била бугарска црква! Oд указите на Василиј Македонецот се гледа дека диоцезата на Охридската Архиепископија се протега само во границите на Тема Бугарија, но не и на права, географска Бугарија.

[уреди] Надворешни врски

Други јазици