Велмевци
Од Википедија, слободна енциклопедија
Селото Велмевци се простира од десната страна на патот Кичево - Демир Хисар. Го основале селани од селото Велмеј - Охридско во 18 век, во екот на турскиот терор во долна Дебарца. Селото обилува со извори, со букова и дабова шума.
Села во Република Македонија | |
---|---|
Велмевци (Република Македонија)
|
|
Општина: | Општина Демир Хисар |
Население: | 18 жители |
Поштенски број: | |
Повикувачки број: | |
Надморска височина: | |
Географска широчина: | |
Географска должина: | |
Веб страница: |
Содржина |
[уреди] Географиja и местоположба
[уреди] Историja
Селото било секогаш вклучено во борбата са независна Македонија, база на комитите, а Војводата Јордан Пиперката постојано бил во селото. По неговото загинување тој со своите комити е погребан на ридот кој доминира над селото, каде што селаните им изградиле споменик на своите комити. Секоја година за 2 август (Илинден) селската слава се организира сенародна свеченост и посета на гробовите на Јордан Пиперката и неговите комити.
Во 1946 година со национализацијата од тогашната власт, селото почнува да го губи својот сјај и полека но сигурно изумира. Селаните се селат во околните градови во Република Македонија, но и во Европа и САД. Сепак традицијата останала до денешен ден за Илинден да доаѓаат во селото.
[уреди] Економија
Покрај земјоделството и сточарството една од основните дејности на жителите бил и пекарскиот занает, а печалбата и тешкиот живот ги носи низ цела Европа и Северна Америка. Селото има специфична архитектура - куќите се камени со чардаци и лимени кровови ѕидани на спрат, опремувани со тогаш најмодерните работи (потребштини) од Европа.
[уреди] Демографија
[уреди] Општествени институции
Сега во селото живеат неколку семејства, задругата опстојува, црквата е целосно обновена, како и училиштето. Неговата местоположба е идеална за поврзување со железничка линија со Охрид и со Ресен. Во околина сеуште постојат остатоци од патот што е изграден во времето на цар Самуил како и остатоци од еден манастир. Селото ги има сите предуслови за селски здравствен туризам. Државата треба да се вмеша во зачувувањето на селото и архитектурата. До селото се стигнува по асфалтен пат, а изграден е и водовод кој ги задолува сите стандарди. Има богатство од шумски плодови, печурки и лековити растенија, како и услови за сточарство. Сето ова би требало да се искористи и да биде поттик селото повторно да заживее, да го поврати својот некогашен сјај.