ന്യായം (തത്വചിന്ത)
വിക്കിപീഡിയ, ഒരു സ്വതന്ത്ര വിജ്ഞാനകോശം.
ഭാരതീയ ദര്ശനങ്ങള് എന്ന പരമ്പരയുടെ ഭാഗം |
|
![]() |
|
ആസ്തിക ദര്ശനങ്ങള് | |
---|---|
സാംഖ്യം · യോഗം | |
ന്യായം · വൈശേഷികം | |
മീമാംസ · വേദാന്തം | |
നാസ്തിക ദര്ശനങ്ങള് | |
ലോകായതം · ബൗദ്ധം | |
ജൈനം | |
വേദാന്ത വാദങ്ങള് | |
അദ്വൈതം · വിശിഷ്ടദ്വൈതം | |
ദ്വൈതം · ശുദ്ധൈദ്വൈതം | |
ദ്വൈദദ്വൈതം · അചിന്ത്യ ഭേദ-അഭേദം | |
പ്രാചീന വ്യക്തിത്വങ്ങള് | |
കപിലന് · പതഞ്ജലി | |
ഗൗതമന് · കണാദന് | |
ജൈമിനി · വ്യാസന് | |
മധ്യകാല വ്യക്തിത്വങ്ങള് | |
ശ്രീ ശങ്കരാചാര്യന് · രാമാനുജന് | |
മാധവാചാര്യര് · മധുസൂധന സരസ്വതി | |
തുക്കാറാം · നാമദേവന് | |
ദേശികന് · ജയതീര്ത്ഥന് | |
വല്ലഭാചാര്യര് · നിംബാരകന് | |
ചൈതന്യ മഹാപ്രഭു | |
ആധുനിക വ്യക്തിത്വങ്ങള് | |
രാമകൃഷ്ണ പരമഹംസന് · രമണ മഹര്ഷി | |
സ്വാമി വിവേകാനന്ദന് · ശ്രീനാരായണ ഗുരു | |
പ്രഭുപാദര് | |
നിത്യ ചൈതന്യ യതി · ആനന്ദ കുമാരസ്വാമി | |
അറോബിന്ദോ ·സ്വാമി ശിവാനന്ദ | |
സ്വാമി സത്യാനന്ദ · ചിന്മയാനന്ദ | |
പ്രാചീന ഭാരതത്തിലെ യുക്തിചിന്തയുടെ ദര്ശനമാണ് ന്യായം. സംസ്കൃതം:ni-āyá, വാച്യാര്ത്ഥം:യുക്തി. അക്സപാദ ഗൗതമന്റെ (ക്രി.വ. 2ആം നൂറ്റാണ്ട്) ന്യായസൂത്രം ആണ് ഈ തത്വചിന്തക്ക് അടിസ്ഥാനം. വാത്സ്യായനന്റെ(5 നൂറ്റാണ്ട്) ന്യായഭാഷ്യം, ഉദ്യോതകരന്റെ (ഏഴാം നൂറ്റാണ്ട്) ന്യായവാര്തികം, വചസ്പതിമിശ്രന്റെ (ഒന്പതാം നൂറ്റാണ്ട്) ന്യായവാര്തികതാല്പര്യടിക, ജയന്തഭട്ടന് എഴുതിയ (ഒന്പതാം നൂറ്റാണ്ട്) ന്യായമഞ്ജരി എന്നിവ പ്രസിദ്ധങ്ങളായ ന്യായ ദര്ശന ഗ്രന്ഥങ്ങള് ആണ്.
പില്ക്കാലത്ത് ന്യായവമും വൈശേഷികവും കൂടിക്കലര്ന്ന് ന്യായവൈശേഷികം എന്ന തത്വചിന്ത രൂപപ്പെട്ടു. ഇതിനെ തര്ക്കശാസ്ത്രം എന്നും പറയാറുണ്ട്.