കര്ണ്ണാടകസംഗീതം
വിക്കിപീഡിയ, ഒരു സ്വതന്ത്ര വിജ്ഞാനകോശം.
കര്ണ്ണാടകസംഗീതം | |
---|---|
IAST | karṇāṭaka sangītam |
IPA | kʌrˈnɑːʈʌkʌ ˌsʌŋˈgiːt̪ʌ |
Sanskrit | कर्णाटक सङ्गीतं |
Kannada | ಕರ್ನಾಟಕ ಸಂಗೀತ |
Malayalam | കര്ണാടക സംഗീതം |
Tamil | கருநாடக இசை |
Telugu | కర్నాటక సంగీతం |
Topics | |
Sruti • Swara • Raga • Tala • Melakarta • Composers |
|
Timeline | |
Instruments | Veena - Mridangam - Ghatam - Morsing - Kanjira - Violin |
Awards | Sangeetha Kalanidhi - Sangeetha Choodamani |
Events | |
Festivals | Purandaradasa Aradhane – Kanakadasa Aradhane – Hampi Sangeetotsava – Sangeet Natak Akademi – Thyagaraja Aradhana – Cleveland Thyagaraja Aradhana |
Media | Sruti, The Music Magazine |
Compositions | Varnam - Kriti - Geetham - Swarajati - Ragam Thanam Pallavi - Thillana - Padam - Javali - Mangalam |
പ്രമുഖ കര്ണ്ണാടക സംഗീതജ്ഞര് | |
Ariyakudi Ramanuja Iyengar • Chembai Vaidyanatha Bhagavatar • Semmangudi Srinivasa Iyer • D. K. Pattammal • M. S. Subbulakshmi • Maharajapuram Viswanatha Iyer • Lalgudi Jayaraman • M.S.Gopalakrishnan • T.N.Krishnan • M.D.Ramanathan • M.Balamuralikrishna • M. L. Vasanthakumari • K. J. Yesudas |
ദക്ഷിണേന്ത്യയില് ഉടലെടുത്ത ശാസ്ത്രീയസംഗീത ശാഖയാണ് കര്ണ്ണാടക സംഗീതം(Carnatic Music). മറ്റ് ഇന്ത്യന് ശാസ്ത്രീയസംഗീത ശാഖകളെപ്പോലെ രാഗവും താളവുമാണ് കര്ണ്ണാടകസംഗീതത്തിന്റെയും അടിസ്ഥാനം. അനുഗൃഹീതരായ നിരവധി സംഗീതപ്രതിഭകളുടെ പരിശ്രമങ്ങള് കൊണ്ട് ഈ സംഗീത സമ്പ്രദായത്തിന് ഇന്ന് ലോകത്തെല്ലായിടത്തും വേരോട്ടമുണ്ട്.
കര്ണ്ണാടകസംഗീത കൃതികള് ഭൂരിഭാഗവും മതപരമാണ്. ഹിന്ദു ദൈവ സ്തുതികളാണ് അവയില് മിക്കതിന്റെയും ഉള്ളടക്കമെങ്കിലും ജാതിമത ചിന്തകളില്ലാതെ ഈ സംഗീതശാഖ അംഗീകാരം നേടിയെടുത്തു. സ്നേഹത്തെയും മറ്റ് സാമൂഹിക വിഷയങ്ങളെയും പരാമര്ശിക്കുന്ന ചുരുക്കം ചില കൃതികളും ഈ സംഗീതശാഖയില് രചിക്കപ്പെട്ടിട്ടുണ്ട്.
ഉള്ളടക്കം |
[തിരുത്തുക] ഉല്പ്പത്തിയും ചരിത്രവും
[തിരുത്തുക] വാഗ്ഗേയകാരന്മാര്
ഒരു കൃതി രചിക്കുകയും അതിനെ അവതരിപ്പിക്കേണ്ട രീതിയില് സംഗീതം ചിട്ടപ്പെടുത്തുകയും ചെയ്യുന്നവരെയാണ് വാഗ്ഗേയകാരന്മാര് എന്നറിയപ്പെടുന്നത്. കര്ണാടകസംഗീതത്തില് നിരവധി പ്രശസ്തരായ വാഗ്ഗേയകാരന്മാരുണ്ട്.
[തിരുത്തുക] പുരന്ദരദാസന്
പുരന്ദരദാസന്( 1480-1564), അദ്ദേഹത്തിന്റെ, സംഭാവനകള് പരിഗണിച്ച്, കര്ണാടകസംഗീതത്തിന്റെ പിതാവായി അറിയപ്പെടുന്നു. കര്ണാടകസംഗീതത്തിന്റെ പ്രാഥമികപാഠങ്ങള് രൂപകല്പ്പനയ്ക്ക് അദ്ദേഹം പ്രശസ്തനാണ്. സ്വരാവലി, അലങ്കാരം എന്നീ പാഠങ്ങളും, മായാമാളവഗൗള എന്ന രാഗവും, തുടക്കക്കാര്ക്ക് വേണ്ടി അദ്ദേഹമാണ് അവതരിപ്പിച്ചത്. അദ്ദേഹം, ഗീതങ്ങളും രചിച്ചിട്ടുണ്ട്. ഏകദേശം, 475,000-ത്തോളം വരുന്ന അദ്ദേഹത്തിന്റെ കൃതികളില്[തെളിവുകള് ആവശ്യമുണ്ട്], ഒരു ചെറിയ ശതമാനം മാത്രമേ ഇപ്പോള് നിലവിലുള്ളൂ.
[തിരുത്തുക] ത്രിമൂര്ത്തികള്
ശ്യാമശാസ്ത്രികളുടെ(1762-1827) രചനയിലുള്ള ഗുണനിലവാരവും, മുത്തുസ്വാമിദീക്ഷിതരുടെ ( 1776-1827) രചനാവൈവിദ്ധ്യവും, ത്യാഗരാജന്റെ ( 1759?- 1847) കൃതികളുടെ വൈപുല്യവും കാരണം, അവരെ കര്ണാടകസംഗീതത്തിലെ ത്രിമൂര്ത്തികള് ആയി കണക്കാക്കപ്പെടുന്നു.
[തിരുത്തുക] മറ്റുള്ളവര്
ത്രിമൂര്ത്തികള്ക്ക്, മുമ്പുണ്ടായിരുന്ന പ്രമുഖര്, വ്യാസതീര്ത്ഥന്, കനകദാസന്, ഗോപാലദാസന്, മുത്തു താണ്ഡവര് (1525 - 1625), അരുണാചലകവി( 1712- 1779) മാരിമുത്ത പിള്ളൈ എന്നിവരാണ്.
അണ്ണമാചാര്യ, ഊത്തുക്കാട് വെങ്കടകവി, സ്വാതി തിരുനാള്, നാരായണ തീര്ത്ഥ, പട്ടണം സുബ്രഹ്മണ്യ അയ്യര്, പൂച്ചി ശ്രീനിവാസ അയ്യങ്കാര്, മൈസൂര് വാസുദേവാചാര്യ, മുത്തയ്യ ഭാഗവതര്, കോടീശ്വര അയ്യര്, ഗോപാലകൃഷ്ണ ഭാരതി, പാപനാശം ശിവന്, സുബ്രഹ്മണ്യ ഭാരതിയാര് എന്നിവരും പ്രമുഖ വാഗ്ഗേയകാരന്മാരാണ്.
[തിരുത്തുക] മുഖ്യ സമ്പ്രദായങ്ങള്
[തിരുത്തുക] കര്ണ്ണാടകസംഗീതത്തിന്റെ പ്രകൃതി
[തിരുത്തുക] ശ്രുതി
ശ്രവ്യമായ ധ്വനിയെയാണ് ശ്രുതി എന്നു വിളിക്കുന്നത്.
[തിരുത്തുക] സ്വരം
[തിരുത്തുക] രാഗം
[തിരുത്തുക] താളം
മറ്റേതൊരു സംഗീത ശാഖയിലും കാണാത്തത്ര താളവൈവിധ്യങ്ങളാണ് കര്ണ്ണാടക സംഗീതത്തിലുള്ളത്. സപ്തതാളങ്ങള് എന്നറിയപ്പെടുന്ന ധ്രുവതാളം, മഠ്യതാളം, ഝംപതാളം, രൂപകതാളം, അടതാളം, തൃപുടതാളം, ഏകതാളം എന്നീ എഴു താളങ്ങളാണ് കര്ണ്ണാടക സംഗീതത്തിലെ അടിസ്ഥാന താളങ്ങള്. ഓരോ താളങ്ങളും തിസ്രം, ചതുരശ്രം, മിശ്രം, ഖണ്ഡം, സങ്കീര്ണ്ണം എന്നിങ്ങനെ അഞ്ച് ഉപജാതികളുമായി ചേര്ന്ന് 35 താളങ്ങളുണ്ടാവുന്നു.
കൂടുതല് അറിയാനായി താളം എന്ന പേജ് നോക്കുക.
ഇവയെക്കൂടാതെ ചാപ്പ് താളങ്ങള്, ദേശാദി,മദ്ധ്യാദി താളങ്ങള് എന്നീ താളവിഭാഗങ്ങളിലുമുള്ള കീര്ത്തനങ്ങളും കര്ണ്ണാടക സംഗീതത്തില് പൊതുവെ കണ്ടു വരുന്നു.
[തിരുത്തുക] കൃതി
1. പല്ലവി. ഒന്നോ രണ്ടോ വരികള്.
2. അനുപല്ലവി. രണ്ടാം വരി, അഥവാ ശ്ലോകം. രണ്ട് വരികള്.
3. ചരണം. അവസാനത്തേതും, ഏറ്റവും നീണ്ടതുമായ വരികള്. അനുപല്ലവിയുടെ രീതികള് അനുകരിക്കുന്നു. ഒന്നിലധികം ചരണങ്ങള് ഉണ്ടാകാം.
ഇത്തരം ഗാനങ്ങളെ കീര്ത്തനം അഥവാ കൃതി എന്ന് പറയുന്നു. കൃതികളില്, ചിട്ടസ്വരവും ഉള്പ്പെടാം. അതില്, വാക്കുകള് ഉണ്ടാവില്ല. സ്വരങ്ങള് മാത്രം ഉണ്ടാകും.
മറ്റു ചിലതില്, ചരണത്തിന്റെ അവസാനം, പാദങ്ങള് ഉണ്ടാവുകയും, അവ മദ്ധ്യമേഖല എന്നറിയപ്പെടുകയും ചെയ്യുന്നു. അത് ചരണത്തിനു ശേഷം, ഇരട്ടി വേഗതയില് പാടുന്നു.
[തിരുത്തുക] വര്ണ്ണം
[തിരുത്തുക] പരിപോഷണം
[തിരുത്തുക] രാഗാലാപനം
[തിരുത്തുക] നിറവല്
[തിരുത്തുക] കല്പ്പനാസ്വരം
[തിരുത്തുക] താനം
[തിരുത്തുക] രാഗം താനം പല്ലവി
[തിരുത്തുക] ലയം
[തിരുത്തുക] കച്ചേരി
ഇപ്പോഴത്തെ കര്ണാടകസംഗീതക്കച്ചേരികള് മൂന്ന് മണിക്കൂറോളം നീണ്ട് നില്ക്കുന്നു. കച്ചേരി നടക്കുന്ന സദസ്സില് കച്ചേരിക്കാര് അല്പം ഉയര്ന്ന വേദിയില് ഇരുന്നാണ് കച്ചേരി നടത്തുന്നത്. വയലിന് വായനക്കാര് കച്ചേരിക്കാരന്റെ ഇടതുവശത്തും ബാക്കിയുള്ള വാദ്യക്കാര് (തബല, മൃദംഗം, ഘടം എന്നിവ വായിക്കുന്നവര്) വലതുവശത്തും ഇരിക്കുന്നു.
കര്ണാടകസംഗീതക്കച്ചേരികളില് വിവിധതരം രചനകള്, അവതരിക്കപ്പെടുന്നു. കര്ണാടക സംഗീതം, വിവിധ രാഗങ്ങളില് ചിട്ടപ്പെടുത്തിയിട്ടുള്ളതാണ്. ഓരോ രാഗത്തിന്റേയും, സ്വരത്തില് നിന്ന് വ്യതിചലിച്ച് പാടാറില്ല. ഓരോ രചനയും, കൃത്യമായ സ്വരങ്ങളും താളവും അടങ്ങിയവയാണ്.
കച്ചേരികള് തുടങ്ങുന്നത് വര്ണം അല്ലെങ്കില് സ്തുതി ആലപിച്ചാണ്. വര്ണത്തില് മിക്കവാറും അടങ്ങിയിരിക്കുന്നത് സ്വരങ്ങളാണെങ്കിലും, അതിന്, സാഹിത്യവും ഉണ്ടാവാറുണ്ട്. അത് ശ്രോതാക്കളുടെ ശ്രദ്ധ പിടിച്ചുപറ്റാന് കൂടുതല് സഹായിക്കുന്നു. വര്ണ്ണത്തിനുശേഷം, ചിലപ്പോള്, ഈശ്വരസ്തുതിയും അവതരിപ്പിക്കാറുണ്ട്.
വര്ണ്ണം, അഥവാ സ്തുതിഗീതത്തിനുശേഷം, കച്ചേരിക്കാരന്, കൂടുതല് നീണ്ടുനില്ക്കുന്ന കീര്ത്തനങ്ങള് പാടുന്നു. ഓരോ കൃതിയും, ഒരു പ്രത്യേകരാഗത്തില് ഉള്ളവയായിരിക്കും. ചിലത്, ഒന്നിലധികം രാഗത്തില് ഉള്ളവയും ആവാം. ഇവയെ രാഗമാലിക എന്നു വിളിക്കുന്നു. (രാഗത്തിന്റെ മാലകള്).
അവതരണകീര്ത്തനം പാടിയശേഷം, താളത്തിനനുസരിച്ച്, കല്പനാസ്വരം പാടുന്നു.
[തിരുത്തുക] സദസ്യര്
[തിരുത്തുക] ആധുനിക കച്ചേരികള്
[തിരുത്തുക] കര്ണ്ണാടകസംഗീതപഠനം
[തിരുത്തുക] ചിഹ്നനം
[തിരുത്തുക] വായ്പ്പാട്ടും സാധകവും
[തിരുത്തുക] താളബോധം
[തിരുത്തുക] സമകാലീന സംഗീതജ്ഞര്
കര്ണാടകസംഗീതത്തില് സ്ത്രീകളില്, ത്രിമൂര്ത്തികളായി അറിയപ്പെടുന്നത്, എം.എല്. വസന്തകുമാരി, എം.എസ്. സുബ്ബലക്ഷ്മി, ഡി.കെ. പട്ടമ്മാള് എന്നിവരാണ്. ഇവരും, ഒപ്പം, മുത്തയ്യ ഭാഗവതര്, മൈസൂര് വാസുദേവാചാര്, അരൈക്കുടി രാമാനുജ അയ്യങ്കാര്, മുസിരി സുബ്രഹ്മണ്യ അയ്യര്, മഹാരാജപുരം വിശ്വനാഥ അയ്യര്, ശെമ്മാങ്കുടി ശ്രീനിവാസ അയ്യര്, ചെമ്പൈ വൈദ്യനാഥ ഭാഗവതര്, ജി.എന്. ബാലസുബ്രഹ്മണ്യം, മധുരൈ മണി അയ്യര് എന്നിവരും, ഇരുപതാം നൂറ്റാണ്ടിന്റെ മധ്യം മുതലുള്ള കാലത്തെ കര്ണാടകസംഗീതത്തിന്റെ സുവര്ണ്ണകാലഘട്ടമാക്കി മാറ്റി. അക്കാലത്തുണ്ടായിരുന്ന മറ്റു പ്രമുഖര്, ആലത്തൂര് വെങ്കടേശ്വര അയ്യര്, പ്രൊഫ. മൈസൂര് വി. രാമനാഥന്, എം.ഡി. രാമനാഥന്, എം. ബാലമുരളീകൃഷ്ണ, എസ്. രാമനാഥന്, കെ. വി. നാരായണസ്വാമി, മഹാരാജപുരം സന്താനം, ഡി.കെ. ജയരാമന്, നെഡുനുരി കൃഷ്ണമൂര്ത്തി, ടി. കെ. രംഗാചാരി, ശിര്കഴി ഗോവിന്ദരാജന്, വൈരമംഗലം ലക്ഷ്മിനാരായണന്, മനക്കല് രംഗരാജന്, തഞ്ചാവൂര് ശങ്കര അയ്യര്, പി.എസ്. നാരായണസ്വാമി, ജോണ് ബി. ഹിഗ്ഗിന്സ്, ആര്.കെ. ശ്രീകണ്ഠന്, ആര്. വേദവല്ലി എന്നിവരാണ്.
ഇന്നുള്ള വായ്പ്പാട്ടുകാരില് പ്രമുഖര്, ടി.എന്. ശേഷഗോപാലന്, ടി.വി. ശങ്കരനാരായണന്, കെ.ജെ. യേശുദാസ്, നിത്യശ്രീ മഹാദേവന്, വിജയ് ശിവ, സുധാ രഘുനാഥന്, അരുണ സായിറാം, ഉണ്ണികൃഷ്ണന്, എസ്. സൗമ്യ, ശീര്കഴി ശിവചിദംബരം, സഞ്ജയ് സുബ്രഹ്മണ്യന്, ബോംബെ ജയശ്രീ, ടി.എം. കൃഷ്ണ, മഹാരാജപുരം രാമചന്ദ്രന്, ഓ.എസ്. ത്യാഗരാജന്, ഓ.എസ്. അരുണ് എന്നിവരാണ്.
ടി. ചൌഡയ്യ, രാജമാണിക്കം പിള്ളൈ, പാപ്പ വെങ്കടരാമയ്യ, ദ്വാരം വെങ്കടസ്വാമി നായ്ഡു, എന്നിവര് വയലിനില് പ്രാഗല്ഭ്യം തെളിയിച്ചവരാണ്. ഇപ്പോള് ജീവിച്ചിരിക്കുന്ന വയലിന് വായിക്കുന്നവരില് ടി.എന്. കൃഷ്ണന്, എം.എസ്. ഗോപാലകൃഷ്ണന്, ലാല്ഗുഡി ജയരാമന്, എം. ചദ്രശേഖരന്, എം.എസ്.എന്. മൂര്ത്തി, എം.എസ്. അനന്തരാമന്, ഡോക്ടര് മൈസൂര് മഞ്ജുനാഥ്, കുന്നാക്കുടി വൈദ്യനാഥന്, മൈസൂര് നാഗരാജ്, ഡല്ഹി പി. സുന്ദര് രാജന്, എം. ബാലമുരളീകൃഷ്ണ എന്നിവര്, പുരാതന ശൈലികള് പിന്തുടരുന്നു.
മൃദംഗവാദനത്തില് കേള്വികേട്ടവര്, പാലക്കാട് മണി അയ്യര്, പളനി സുബ്രഹ്മണ്യം പിള്ളൈ, സി.എസ്. മുരുഗഭൂപതി, പാലക്കാട് രഘു, ഉമയല്പുരം ശിവരാമന്, ടി.വി. ഗോപാലകൃഷ്ണന്, ടി.കെ. മൂര്ത്തി, കമലാകര് റാവു, മാന്നാര്ഗുഡി ഈശ്വരന്, മാവേലിക്കര വേലുക്കുട്ടി, ഗുരുവായൂര് ദൊരൈ, കാരൈക്കുടി മണി എന്നിവരാണ്.
ഓടക്കുഴല് വായിക്കുന്നവരില് പ്രമുഖര്, എന്. രമണി, ജി.എസ്. രാജന്, ത്യാഗരാജന്, മാല ചന്ദ്രശേഖരന്, ശശാങ്ക് സുബ്രഹ്മണ്യം, സിക്കില് സിസ്റ്റേര്സ് എന്നിവരാണ്.
ഘടം വായനയിലെ പ്രമുഖര്, ടി.എച്ച്. വിനായക് റാം, ടി. എച്ച്. സുഭാഷ്ചന്ദ്രന്, എന് ഗോവിന്ദരാജന് എന്നിവരാണ്.
[തിരുത്തുക] ചില ആധികാരികഗ്രന്ഥങ്ങള്
കര്ണാടകസംഗീതത്തെക്കുറിച്ചും, വിവിധകാലഘട്ടങ്ങളില് അതില് വന്നിട്ടുള്ള പരിഷ്കാരങ്ങളെക്കുറിച്ചും ആധികാരികമായി മനസ്സിലാക്കാന് താഴെ കൊടുത്തിട്ടുള്ള കൃതികള് അവലംബിക്കാം. ഇതില് പലതിന്റേയും മൂലഗ്രന്ഥങ്ങള് സംസ്കൃതത്തില് രചിക്കപ്പെട്ടവയാണ്. ചിലതിന് രണ്ടായിരം വര്ഷത്തിലേറെ പഴക്കമുണ്ട്.
- സംഗീത രത്നാകരം - ശാര്ങ്ഗദേവ
- സംഗീത സമ്പ്രദായ പ്രദര്ശിനി - സുബ്രഹ്മണ്യ ദീക്ഷിതര്
- സംഗീത ചന്ദ്രിക - മാണിക്ക മുതലിയാര്
- സ്വരമേള കലാനിധി - രാമാമാത്യ
- നാട്യശാസ്ത്രം - ഭരതമുനി
- ചതുര്ദണ്ഡീപ്രകാശിക - വെങ്കിടമഖി
- രാഗവിഭോധ - സോമനാഥ
- സംഗീത മകരന്ദ - നാരദ
- സംഗീതസുധ - ഗോവിന്ദദീക്ഷിതര്
- രാഗലക്ഷണ - ഷാജി
- സംഗ്രഹ ചൂഡാമണി - ഗോവിന്ദാചാര്യ
- സംഗീത സ്വരപ്രസ്താര സര്ഗം - നാരദമുനി പണ്ഡിതര്
- സംഗീത സുധാകരം - ഹരിപാല ദേവ
- സംഗീതസാരം - വിദ്യാരണ്യ