ഹിമയുഗം
വിക്കിപീഡിയ, ഒരു സ്വതന്ത്ര വിജ്ഞാനകോശം.
ഭൂമിയുടെ താപനിലയില് വളരെയധികം കുറവുണ്ടായ ചില സുദീര്ഘമായ കാലയളവുകളെയാണ് ഹിമയുഗം എന്നു പറയുന്നത്. ധ്രുവങ്ങളിലേയും ഭൂഖണ്ഡങ്ങളിലേയും മഞ്ഞുപാളികള്, ഗ്ലേഷ്യറുകള് എന്നിവ ഇക്കാലയളവില് വളരെയധികം വലുതാകുന്നു. ഗ്ലാസിയേഷന്(glaciation) എന്നാണ് ഈ പ്രക്രിയയെ പറയുന്നത്.
ഉത്തരധ്രുവത്തിലും ദക്ഷിണധ്രുവത്തിലും ഹിമപാളികള് ഉള്ള കാലഘട്ടത്തെയാണ് ശാസ്ത്രീയമായി ഹിമയുഗം എന്ന് പറയുന്നത്. ഗ്രീന്ലാന്ഡ് അന്റാര്ട്ടിക്ക എന്നിവിടങ്ങളില് ഹിമപാളികള് ഇപ്പോഴും ഉള്ളതിനാല് നാം ഇപ്പോഴും ഹിമയുഗത്തിലാണ് ജീവിക്കുന്നതെന്ന് പറയേണ്ടി വരും. അതുകൊണ്ട് വടക്കേ അമേരിക്ക യുറേഷ്യ എന്നീ ഭൂഖണ്ഡങ്ങളില് വളരെ തണുത്തുറഞ്ഞ ഹിമപാളികള് ഉണ്ടായിരുന്ന കാലഘട്ടത്തെയാണ് ഹിമയുഗം എന്നതു കൊണ്ട് പൊതുവായി ഉദ്ദേശിക്കുന്നത്. ഇങ്ങനെ നോക്കുമ്പോള് ഏറ്റവും ഒടുവിലത്തെ ഹിമയുഗം 10,000 വര്ഷം മുന്പ് അവസാനിച്ചു.
[തിരുത്തുക] ഹിമയുഗത്തിന്റെ ഉല്പത്തി
പണ്ട് കാലങ്ങളില് ഹിമസംഹതി ഇന്നത്തേതിനേക്കാള് കൂടുതല് ഭാഗങ്ങളില് കാണപ്പെട്ടിരുന്നു. യൂറോപ്പിലെ ആല്പൈന് (alpine) മേഖലകളിലെ ഗ്രാമീണവാസികള്ക്ക് ഇത് ഒരു നാട്ടറിവാണ്. സ്വിസ്സ് ഗ്രിംസെല് എന്ന ഹിമസംഹിതിയുടെ പഴയകാല വലിപ്പം എന്തുമാത്രം ഉണ്ടായിരുന്നു എന്ന് ഇന്നാട്ടുകാരനായ ഒരു മരം വെട്ടുകാരന്, ഴാന് ഡെ ഷാര്പെന്റിയറോട് (Jean de Charpentier) വിവരിച്ചതായി ഇംബ്രിമാര് അവരുടെ ഗ്രന്ഥത്തില് രേഖപ്പെടുത്തിയിരിക്കുന്നു [1]. മക് ഡൌഗല് (Macdougall) (2004), ഈ മരം വെട്ടുകാരന് ഇഗ്നാതെസ് വെനീത്സ് (Ignatz Venetz) എന്ന് പേരുള്ള ഒരു സ്വിസ്സ് എഞ്ചിനിയര് ആയിരുന്നുവെന്നാണ് അവകാശപ്പെടുന്നത്. [2]. എന്നാല് ശാസ്ത്രലോകം ഇത് വിശ്വസിച്ചില്ല.[3] 1825-നും 1833-നും ഇടയ്ക്ക്, ഷാര്പെന്റിയര് ഈ വിശ്വാസത്തിനെ ന്യായീകരിക്കുന്ന കുറേ തെളിവുകള് ശേഖരിക്കുകയുണ്ടായി. 1836-ല് ഷാര്പെന്റിയറും വെനീത്സ്ഉം, ഴാന് ലൂയി റൊഡോള്ഫ് അഗസ്സി(Jean Louis Rodolphe Agassiz) എന്നയാളെ ഈ സിദ്ധാന്തം വിശ്വസിപ്പിച്ചതിന്നു ഫലമായി, 1840-ല് അഗസ്സി Étude sur les glaciers (ഹിമസംഹതികളുടെ ഉത്പത്തി) എന്ന തന്റെ പുസ്തകത്തില് ഇത് പ്രസിദ്ധീകരിച്ചു. [4]
അഗാസ്സി ഇവരുടെ സിദ്ധാന്തം പരിഷ്കരിച്ച് എല്ലാ ഉപഭൂഗണ്ഡങ്ങളും പണ്ട് മഞ്ഞുമൂടിക്കിടക്കുകയായിരുന്നു എന്നാണ് വാദിച്ചത്. ഷാര്പെന്റിയറും വെനെറ്റും,ഇതിനോട് യോജിച്ചിരുന്നില്ല.പഠനങ്ങള് പിന്നെ വഴി മുട്ടി.
ഇന്ന് ലഭ്യമായിട്ടുള്ള വിവരങ്ങള് വച്ച് ഏറ്റവും അവസാനത്തെ, അതായത് കുറച്ച് നൂറായിരം വര്ഷങ്ങള്ക്ക് മുന്പുണ്ടായിരുന്ന ഹിമയുഗത്തെ മാത്രമേ പഠനവിധേയമാക്കിയിട്ടുള്ളൂ. അതിനും മുന്പ് ഹിമയുഗം ഉണ്ടായിരുന്നോ ഇന്നും ആരുമാലും അന്വേഷിക്കപ്പെടാതെ കിടക്കുന്നു.
[തിരുത്തുക] തെളിവുകള്
മൂന്ന് തരത്തിലുള്ള തെളിവുകളാണ് ഹിമയുഗത്തിനുള്ളത്: ഭൂഗര്ഭശാസ്ത്രപരമായത്, രസതന്ത്രശാസ്ത്രപരമായത്, പിന്നെ ഫോസില്പഠനശാസ്ത്രപരമായതും. ഭൂഗര്ഭശാസ്ത്രപരമായ തെളിവുകള് പലതരത്തില് ലഭ്യമാണ് (rock scouring and scratching, glacial moraines, drumlins, valley cutting, and the deposition of till or tillites and glacial erratics). എങ്കിലും വീണ്ടും വീണ്ടും മഞ്ഞ് വന്നടിയുന്നത് ഭൂഗര്ഭശാസ്ത്ര തെളിവുകള് നശിപ്പിക്കുമെന്നതിനാല് ഈ തെളിവുകള് ശേഖരിക്കുന്നത് ബുദ്ധിമുട്ടാണ്. അതിനാല് ഇന്നുള്ള സിദ്ദാന്തം തന്നെ ഉണ്ടായി വരാന് വളരെയധികം സമയമെടുത്തു.
രസതന്ത്രശാസ്ത്രപരമായ തെളിവുകള് മുഖ്യമായും ഇവയാണ്. Variations in the ratios of isotopes in sedimentary rocks, ocean sediment cores, and for the most recent glacial periods, ice cores. ഐസോട്ടോപ്പ് അനുപാതത്തിന്റെ മാറ്റങ്ങള്ക്ക് മറ്റു പലതും കാരണമാവാം എന്നതിനാല് ഈ തെളിവുകളും അത്രകണ്ട് വിശ്വാസ്യയോഗ്യമല്ല. ഉദാഹരണത്തിന്; ജീവശാസ്ത്രപരമായ പ്രക്രിയകള് ചെറിയ ഐസോട്ടോപ്പുകളാണ് ഉപയോഗിക്കുന്നത് എന്നതിനാല് ഒരു വലിയ കൂട്ടവംശനാശം ഈ പ്രക്രിയകളെ ഇല്ലാതാക്കുന്നതുവഴി മഞ്ഞുകട്ടകളിലും അവശിഷ്ടങ്ങളിലും ചെറിയ ഐസോട്ടോപ്പുകളുടെ സാന്നിധ്യം കൂട്ടും.
ഫോസില്പഠനശാസ്ത്രപരമായ തെളിവുകള് ഫോസിലിന്റെ ഭൂമിശാസ്ത്രപരമായ ലഭ്യതയിലെ മാറ്റങ്ങളെ ചുറ്റിപ്പറ്റിയുള്ളതാണ്. ഹിമയുഗത്തിനോട് ചേര്ന്നുള്ള സമയങ്ങളില് തണുത്ത പരിതസ്ഥിതിയോട് ഒത്തുപോകാന് പറ്റുന്ന മൃഗങ്ങള് താഴ്ന്ന അക്ഷാംശരേഖകളിലുള്ള സ്ഥലങ്ങളിലേയ്ക്ക് പോകുകയും, ചൂടുള്ള കാലാവസ്ഥ ഇഷ്ടപ്പെടുന്ന മൃഗങ്ങള് വംശനാശം സംഭവിക്കുകയോ താഴ്ന്ന അക്ഷാംശരേഖയിലുള്ള സ്ഥലങ്ങളിലേയ്ക്ക് പോകാന് നിര്ബന്ധിതരാകുകയോ ചെയ്യും. ഈ തെളിവും വിശ്വസിക്കാന് ബുദ്ധിമുട്ടാണ്. കാരണം ഈ തെളിവുകള് വിശ്വസനീയമാകാന് താഴെപ്പറയുന്ന കാര്യങ്ങള് വേണ്ടതായുണ്ട്:
- നീണ്ട കാലയളവിലും വൈവിധ്യമേറിയ അക്ഷാംശരേഖകളിലും ജീവിച്ചിരുന്ന ജീവികളുടെ അനുക്രമത്തിലുള്ള അവശിഷ്ടങ്ങള്.
- ലക്ഷക്കണക്കിന് വര്ഷങ്ങളോളം കാര്യമായ മാറ്റങ്ങള് ഇല്ലാതെ ജീവിച്ചിരുന്നതും, ഏത് തരം കാലാവസ്ഥയാണ് ഇഷ്ടപ്പെട്ടിരുന്നത് എന്ന് നമുക്ക് കൃത്യമായും അറിയാവുന്നതുമായ ജീവികളുടെ അവശിഷ്ടങ്ങള്.
- പ്രസക്തമായ അവശിഷ്ടങ്ങള് കണ്ടുപിടിക്കാന് വേണ്ട ഭാഗ്യം.
ഇത്രയധികം ബുദ്ധിമുട്ടുകള് ഉണ്ടായിട്ടും, ഹിമാന്തര്ഭാഗങ്ങളുടേയും കടലിലെ അവശിഷ്ടങ്ങളുടേയും പഠനങ്ങള് മൂലം ലക്ഷക്കണക്കിനുവര്ഷങ്ങള് മുന്നേ ഉണ്ടായിരുന്ന ഉറഞ്ഞുകട്ടിയായ മഞ്ഞിന്റെ തെളിവുകള് ലഭിച്ചിട്ടുണ്ട്. ഇതേ തെളിവുകള് ഹിമയുഗവും ഭൂഖണ്ഡങ്ങളുടെ പുറന്തോടിലുള്ള glacial moraines, drumlins, and glacial erratics എന്നിവയും തമ്മിലുള്ള ബന്ധം തെളിയിച്ചു. ലഭ്യമായ ഹിമാന്തര്ഭാഗങ്ങളുടേയും സമുദ്രത്തിലെ അവശിഷ്ടങ്ങളുടേയും മുന്പ് ഉണ്ടാകപ്പെട്ട പാളികളില് കാണപ്പെടുന്ന ഭൂഖണ്ഡങ്ങളുടെ പുറന്തോടിലെ പ്രതിഭാസങ്ങള് (continental crust phenomen) അതുകൊണ്ട് തന്നെ, മുന്പുണ്ടായിരുന്ന ഹിമയുഗത്തിന്റെ നല്ല തെളിവായി സ്വീകരിക്കപ്പെടുന്നു.
[തിരുത്തുക] പ്രധാനപ്പെട്ട ഹിമയുഗങ്ങള്
നാല് മുഖ്യമായ ഹിമയുഗങ്ങളാണ് ഭൂമിയില് ഉണ്ടായിട്ടുള്ളത്. ഏറ്റവും നേരത്തേയുണ്ടായ ഹിമയുഗം ഏതാണ്ട് 2.7 to 2.3 ബില്യണ് വര്ഷങ്ങള് മുന്പാണ് ഉണ്ടായിരുന്നത് ( Proterozoic Eon).
നന്നായി രേഖപ്പെടുത്തപ്പെട്ടതും ഏറ്റവും പഴക്കവുമുള്ള ഏതാണ്ട് 850 മുതല് 630 മില്യണ് വര്ഷങ്ങള്ക്ക് മുന്പാണ്ട് ഉണ്ടായിരുന്നത്(the Cryogenian period). ഒരുപക്ഷെ അവസാന ഒരു ബില്യണ് വര്ഷങ്ങള്ക്കുള്ളിലെ ഏറ്റവും കടുത്ത ഹിമയുഗം ഇതായിരിക്കാം. കടലിലെ മഞ്ഞിന്റെ നില ഭൂമധ്യരേഖ വരെ ഉണ്ടായിരുന്ന ഇക്കാലത്ത്, ഹിമയുഗം ഹിമപന്ത് (Snowball Earth) എന്ന് പറയപ്പെടുന്ന പ്രതിഭാസം ഉണ്ടാക്കിയിരുന്നിരിക്കാം. ഈ ഹിമയുഗത്തിന്റെ അവസാനമാണ് കമ്പ്രിയന് സ്ഫോടനം (Cambrian Explosion) ഉണ്ടാക്കിയതെന്ന് പറയപ്പെട്ടിരുന്നെങ്കിലും, ഈ സിദ്ധാന്തം വളരെ പുതിയതായതിനാല് വിവാദപൂര്ണ്ണവുമാണ്.
ചെറുതെന്ന് പറയാവുന്ന ഒരു ഹിമയുവം 460 മുതല് 430 വരെ മില്യണ് വര്ഷങ്ങള്ക്ക് മുന്പ് ഉണ്ടായി (Late Ordovician കാലഘട്ടത്തില്). 350-ഉം 260-ഉം മില്യണ് വര്ഷങ്ങള്ക്കിടയില് വ്യാപകമായി വലിയ പോളാര് മഞ്ഞുമലകള് ഉണ്ടായിരുന്നു. (during the Carboniferous and early Permian Periods, associated with the Karoo Ice Age).
അന്റാര്ട്ടിക്കയിലെ മഞ്ഞുപാളികളുടെ വളര്ച്ചമൂലമാണ് 40 മില്ല്യണ് വര്ഷങ്ങള്ക്ക് മുന്പ് ഏറ്റവും അവസാനത്തെ ഹിമയുഗം തുടങ്ങിയത്. വടക്കേ ദ്രുവത്തില് ഐസ് പാളികള് കൂടുതലായി ഉണ്ടായതോട് കൂടി, 3 മില്യന് വര്ഷങ്ങള്ക്ക് മുന്പ് Pleistocene കാലഘട്ടത്തില് അതിനു മൂര്ച്ച പ്രാപിക്കുകയും ചെയ്തു. അതിനുശേഷം മഞ്ഞുപാളികള് വലുതാകുകയും ചെറുതാകുകയും ചെയ്ത 40,000 - 100,000 വര്ഷങ്ങളുടെ glaciation ചക്രങ്ങള് പലതുണ്ടായി ചെയ്തു ഭൂമിയില്. ഏറ്റവും അവസാനത്തെ glacial period ended പതിനായിരം വര്ഷങ്ങള്ക്കുമുന്പ് അവസാനിച്ചു.
[തിരുത്തുക] Interglacials and the future
ഹിമയുഗങ്ങള്ക്കിടയില്, ദശലക്ഷക്കണക്കിനു വര്ഷങ്ങള് നീണ്ടു നില്ക്കുന്ന ഉഷ്ണമേഖലാപ്രദേശത്തുള്ളപോലെ സമശീതോഷ്ണമായ കാലാവസ്ഥ ഉണ്ടാകും. ഹിമയുഗകാലഘട്ടത്തിലും ചിലപ്പോള് ചൂടുള്ളതും മറ്റുചിലപ്പോള് തണുപ്പേറിയതും ആയ അവസ്ഥകള് ഉണ്ടാകും (അവസാനത്തേതില് ഉണ്ടായിരുന്നു എന്നതാണ് അങ്ങിനെ കരുതാനുള്ള കാരണം). ഇക്കാലത്തെ തണുത്തുറഞ്ഞ കാലഘട്ടങ്ങളെ 'ഗ്ലേഷ്യല് കാലഘട്ടം (glacial periods)' എന്നും, ചൂടുള്ള കാലഘട്ടങ്ങളെ 'ഇന്റര്ഗ്ലേഷ്യത്സ് (interglacials)' എന്നും വിളിക്കും. ഉദാ: Eemian interglacial era.
ഭൂമി ഇപ്പോള് ഒരു ഇന്റര്ഗ്ലേഷ്യല് കാലഘട്ടത്തിലാണ്. അവസാനത്തെ ഗ്ലേഷ്യല് കാലഘട്ടം ഉദ്ദേശം പതിനായിരം വര്ഷം മുന്പ് അവസാനിച്ചു. സാധാരണ ഒരു ഇന്റര്ഗ്ലേഷ്യല് കാലഘട്ടം സുമാര് പന്ത്രണ്ടായിരം വര്ഷം നില നില്ക്കും എന്ന് കൈമറിഞ്ഞ് വന്ന ഒരു വിശ്വാസം ഉണ്ട്. പക്ഷെ ഇന്ന് ലഭ്യമായ ഹിമപാളികളുടെ തെളിവുകള് വച്ച് ഇതു സ്ഥാപിച്ചെടുക്കുക പ്രയാസം. ഉദാഹരണത്തിന്, നേച്ചര് മാഗസിനില് വന്ന ഒരു ലേഖനത്തില് [5] ഇന്നുള്ള ഇന്റര്ഗ്ലേഷ്യല് കാലഘട്ടം, ഇതിനുമുന്പുണ്ടായ ഇന്റര്ഗ്ലേഷ്യല് കാലഘട്ടം പോലെ 28,000 വര്ഷം നിലനിന്നേക്കുമെന്ന് വാദിക്കുന്നു.
ഭ്രമണപദത്തിന്റെ ശക്തിയിലെ (orbital forcing) വ്യതിയാനങ്ങളില് നിന്ന് ഇന്ന് പ്രവചിക്കപ്പെടുന്നത്, അടുത്ത ഹിമയുഗം 50,000 വര്ഷങ്ങള്ക്ക് ശേഷം തുടങ്ങുമെന്നാണ്; മനുഷ്യസൃഷ്ടിയായ ഗ്ലോബല് വാര്മിങ്ങ് ഉണ്ടെങ്കില് തന്നെയും. [6] (Milankovitch cycles കാണുക). എങ്കിലും ഫോസില് ഇന്ധനങ്ങളുടെ ഉപയോഗം കൂടുന്നതോടുകൂടി ഗ്രീന്ഹൌസ് വാതകങ്ങള് അന്തരീക്ഷത്തില് കൂടുകയും, തന്മൂലം ഉണ്ടാകുന്ന anthropogenic forcing, orbital forcing-നെ കടത്തിവെട്ടുകയും ചെയ്യും (global warming കാണുക).
[തിരുത്തുക] നല്ലതും ചീത്തയും വശങ്ങള്
ഓരോ ഗ്ലേഷ്യല് കാലഘട്ടത്തിനും നല്ലതും ചീത്തയും ആയ വശങ്ങള് ഉണ്ടാകും. നല്ല വശം ഈ കാലഘട്ടത്തിന്റെ കാഠിന്യം കൂട്ടുകയും ചീത്ത വശങ്ങള് അതിന്റെ കാഠിന്യം കുറയ്ക്കുകയും പതിയെ അതിനെത്തന്നെ ഇല്ലാതാക്കുകയും ചെയ്യും.
[തിരുത്തുക] ഗ്ലേഷ്യല് കാലഘട്ടത്തിന്റെ കാഠിന്യം കൂട്ടുന്ന പ്രതിഭാസങ്ങള്
ഹിമവും മഞ്ഞും ഭൂമിയുടെ albedo വര്ദ്ധിപ്പിക്കും, അതായത്, ഇവ സൂര്യന്റെ കിരണങ്ങളെ കൂടുതലായി പ്രതിഫലിപ്പിക്കുകയും ആ ചൂട് കൂടുതലായി ആഗിരണം ചെയ്യുന്നത് തടയുകയും ചെയ്യും. അതുകൊണ്ട് അന്തരീക്ഷ താപനില കുറയുന്ന സമയത്ത് ഹിമവും മഞ്ഞും കൂടുകയും, തന്മൂലം അന്തരീക്ഷ താപനില കൂടുകയും ചെയ്യും. ഒരു സമതുലതാവസ്ഥ എത്തുന്നത് വരെ ഇത് തുടരും. കൂടാതെ മഞ്ഞുമലകള് കൂടുന്നത് വഴി വനങ്ങള് ഇല്ലാതാകുന്നതും albedo കൂടാന് കാരണമാകും.
മറ്റൊരു സിദ്ധാന്തം ഉള്ളത് മഞ്ഞുമലകള് ഇല്ലാത്ത ആര്ട്ടിക്ക് വന്കടല് ഉയര്ന്ന അക്ഷാംശരേഖകളില് ഉള്ള സ്ഥലങ്ങളില് കൂടുതല് മഞ്ഞുവീഴ്ച ഉണ്ടാക്കുമെന്നതാണ്. താഴ്ന്ന താപനിലയില് ഉള്ള മഞ്ഞ് ആര്ട്ടിക്ക് വന്കടലിനെ മൂടുമ്പോള് അവിടെനിന്ന് വെള്ളം ആവിയാകുന്നത് കുറയുന്നു. തന്മൂലം പോളാര് മേഖലകളിലെ അന്തരീക്ഷഈര്പ്പം കുറയുകയും അധികം ഉയര്ന്നതല്ലാത്ത അക്ഷാംശരേഖകളിലുല്ല മരുഭൂമികളിലേതുപോലെയാകുകയും ചെയ്യുന്നു. ഈ താഴ്ന്ന അന്തരീക്ഷഈര്പ്പം ഉയര്ന്ന അക്ഷാംശരേഖകളിലുള്ള മഞ്ഞുമലകള് വേനല്ക്കാലത്ത് ഉരുകാന് കാരണമാകുന്നു. മഞ്ഞുമലകള് ഇല്ലാത്ത ആര്ട്ടിക്ക് വന്കടല് നീണ്ട വേനല്ക്കാലത്ത് സൂര്യന്റെ വികരണങ്ങളെ സ്വാംശീകരിക്കുകയും കൂടുതല് ഈര്പ്പം ആര്ട്ടിക്ക് അന്തരീക്ഷത്തില് നിറയ്ക്കുകയും ചെയ്യും. കൂടുതല് അന്തരീക്ഷ ഈര്പ്പം ഉണ്ടാകുകയാണെങ്കില് വേനല്ക്കാലത്ത് മഞ്ഞുമലകള് ഉരുകില്ല. തന്മൂലം മഞ്ഞുമലകള്ക്ക് താഴ്ന്ന ഉയരത്തിലും ഉണ്ടാകാന് സാധിക്കുകയും ഭൂമിയിലെ താപനില താഴുകയും ചെയ്യും. (ഗ്ലോബല് വാര്മിങ്ങിന്റെ പ്രത്യാഘാതമായി ഇപ്പോള് പ്രവചിക്കപ്പെടുന്നതില് അടുത്ത അന്പത് വര്ഷത്തിനുള്ളില് മഞ്ഞുമലകള് ഇല്ലാത്ത വളരെ വലിയ ആര്ട്ടിക്ക് വന്കടല് ഉണ്ടാകുമെന്നതും ഉള്പ്പെടുന്നു.) ഈ ചൂടാകല് ചക്രത്തിനിടെ വടക്കേ അറ്റ്ലാന്റിക്കിലേയ്ക്ക് അധികമായി ഒഴുകുന്ന ശുദ്ധവെള്ളം കടല്വെള്ളത്തിന്റെ ചംക്രമണം കുറയ്ക്കാനും ഇടയുണ്ട്. (Shutdown of thermohaline circulation കാണുക). ഇത്തരത്തിലുള്ള ഒരു കുറയല് (ഗള്ഫ് പ്രവാഹത്തിന്റെ പ്രഭാവം കുറച്ചുകൊണ്ടുള്ളത്) വടക്കേ യൂറോപ്പില് തണുപ്പ് കൂടുന്നതിനു കാരണമാകും. അത് താഴ്ന്ന താപനിലയിലുള്ള മഞ്ഞുമലകള് വേനല്ക്കാലത്ത് കൂടുതലായി നിലനിര്ത്തുന്നതിനും കാരണമാകും. വളരെ വിശാലമായ ഒരു ഹിമയുഗത്തില്, ഗ്ലേഷ്യറുകള് ഗള്ഫ് ഓഫ് സെയിന്റ് ലോറന്സ് (Gulf of Saint Lawrence) വഴി നീങ്ങി, വടക്കേ അറ്റ്ലാന്റിക്ക് വന്കടല് വരെ എത്തി ഗള്ഫ് പ്രവാഹം നിര്ത്താന് വരെ കാരണമായേക്കും എന്നും പറയപ്പെടുന്നു.
[തിരുത്തുക] ഗ്ലേഷ്യല് കാലഘട്ടത്തിന്റെ കാഠിന്യം കുറയ്ക്കുന്ന പ്രതിഭാസങ്ങള്
മഞ്ഞുമലകള് കൂടുതലായി ഉണ്ടാകുമ്പോള് അതിന്റെ അടിയിലുള്ള മണ്ണ് ഒലിച്ച് പോകാന് അതിടവരുത്തുന്നു. കുറച്ച് കാലം കഴിയുമ്പോള്, സമുദ്രനിരപ്പിനുമുകളിലുള്ള മണ്ണ് കുറയുകയും തന്മൂലം മഞ്ഞുപാളികള് ഉണ്ടാകാനുള്ള സ്ഥലം കുറയുകയും ചെയ്യുന്നു. ഈ മഞ്ഞുപാളികള് ഉണ്ടാകാന് ഇടയാകുന്ന സമുദ്രനിരപ്പ് താഴുന്ന പ്രക്രിയയും തടസ്സപ്പെടുന്നു.
മഞ്ഞുമലകള് കൂടുന്നതോടുകൂടി അന്തരീക്ഷത്തിലുള്ള ഈര്പ്പം കുറയുകയും കൂടുതല് മഞ്ഞുമലകള് ഉണ്ടാകാനുള്ള സാധ്യത ഇല്ലാതാകുകയും ചെയ്യും.
[തിരുത്തുക] ഹിമയുഗത്തിന്റെ കാരണങ്ങള്
ഹിമയുഗം ഉണ്ടാകാനുള്ള കാരണങ്ങള് ഇന്നും തര്ക്കവിഷയമാണ്. ഹിമയുഗത്തിന്റെ ഇടയില്ത്തന്നെ നീണ്ട ഹിമയുഗ കാലഘട്ടങ്ങളും, മാറിമാറി വരുന്ന വ്യത്യസ്ഥതരം ചെറിയ glacial/interglacial കാലഘട്ടങ്ങളും പൂര്ണ്ണമായും വിശദീകരിക്കാന് ബുദ്ധിമുട്ടാണെന്നതാണ് കാരണം. പല കാരണങ്ങള് കണ്ടുപിടിക്കപ്പെട്ടിട്ടുണ്ട്: ഭൂമിയുടെ അന്തരീക്ഷത്തിന്റെ രാസസംയോഗം (കാര്ബണ് ഡയോക്സൈഡ്, മീഥേന്, സള്ഫര് ഡയോക്സൈഡ്,[തെളിവുകള് ആവശ്യമുണ്ട്] തുടങ്ങിയ വാതകങ്ങളുടേയും മറ്റ് പദാര്ത്ഥങ്ങളുടേയും അളവ്); Milankovitch cycles എന്നറിയപ്പെടുന്ന സൂര്യനുചുറ്റുമുള്ള ഭൂമിയുടെ ഭ്രമണപദത്തിലെ വ്യതിയാനങ്ങള് (ചിലപ്പോള് ക്ഷീരപദ ആകാശഗംഗയും); ടെക്റ്റോണിക്ക് പ്ലേറ്റുകളുടെ ചലനം മൂലം ഭൂഗണ്ഡങ്ങളുടേയും കടലിന്റേയും അടിത്തട്ടില് ഉണ്ടാകുന്ന മാറ്റങ്ങള്; സൂര്യവികരണങ്ങളുടെ ഏറ്റക്കുറച്ചിലുകള്; ഭൂമിയും ചന്ദ്രനും ചേര്ന്ന വ്യവസ്ഥിതി മൂലമുണ്ടാകുന്ന ഭ്രമണപദശക്തികള്; വലിപ്പമേറിയ ഉല്ക്കകളുടെ വീഴ്ച മൂലം ഉണ്ടാകുന്ന ആഘാതങ്ങള്; അഗ്നിപര്വ്വതസ്ഫോടനങ്ങള് അങ്ങിനെ കാരണങ്ങളായി ചൂണ്ടിക്കാണിക്കുന്നവ അനവധി.
ഇതില് ചില ഘടകങ്ങള് തമ്മില് ബന്ധപ്പെട്ടുമിരിക്കുന്നു. ഉദാഹരണത്തിന്: ഭൂമിയുടെ അന്തരീക്ഷത്തിന്റെ രാസസംയോഗത്തിലുള്ള മാറ്റങ്ങള് (പ്രത്യേകിച്ചും ഗ്രീന് ഹൌസ് വാതകങ്ങളുടെ അളവിലെ വ്യത്യാസം) കാലാവസ്ഥയെ സ്വാധീനിക്കും, അതുപോലെ കാലാവസ്ഥാ മാറ്റങ്ങള് അന്തരീക്ഷ രാസസംയോഗം മാറ്റുവാനും ഇടയാക്കും(for example by changing the rate at which weathering removes CO2).
[തിരുത്തുക] അന്തരീക്ഷത്തിലുള്ള വ്യതിയാനങ്ങള്
അന്തരീക്ഷവ്യതിയാനങ്ങളില് ഹിമയുഗത്തിന്റെ കാരണമായവയില് ഏറ്റവും പ്രസക്തമായത് ഗ്രീന്ഹൌസ് വാതകങ്ങളിലുള്ള അളവിന്റെ വ്യതിയാനങ്ങളാണ്. ഹിമയുഗം തുടങ്ങുമ്പോള് ഈ വാതകങ്ങളുടെ അളവ് കാര്യമായി കുറഞ്ഞുവെന്നതിനും ഹിമയുഗം അവസാനിക്കാറായപ്പോള് അത് കൂടിയെന്നതിനും തെളിവുണ്ട്. പക്ഷെ ഇതിനുള്ള കാരണവും അതുണ്ടാക്കിയ പ്രഭാവവും തെളിയിക്കുക ബുദ്ധിമുട്ടാണ്. ഹിമയുഗത്തിന്റെ കാരണങ്ങളായി പറയപ്പെടുന്ന ഭൂഗണ്ഡങ്ങളുടെ സ്ഥാനചലനവും അഗ്നിപര്വ്വതപ്രക്രിയകളും ഒക്കെ ഈ ഗ്രീന്ഹൌസ് വാതകത്തിന്റെ അളവിലുണ്ടായ വ്യതിയാനത്തിനു കാരണമായിരിക്കാം.
"Snowball Earth" സാങ്കല്പികസിദ്ധാന്തം പറയുന്നത്, അന്തരീക്ഷത്തിലെ കാര്ബണ് ഡയോക്സൈഡിന്റെ അളവ് കൂടിയതോടെയാണ് Proterozoic കാലഘട്ടത്തിന്റെ അവസാനത്തോടുകൂടിയുണ്ടായ കടുത്ത മരവിക്കല് അവസാനിച്ചത് എന്നാണ്. എന്നാല് ഇത് അന്തരീക്ഷത്തിലെ കാര്ബണ് ഡയോക്സൈഡിന്റെ അളവുകുറഞ്ഞതുകൊണ്ടാണ് സംഭവിച്ചത് എന്ന് വിശ്വസിക്കുന്നവരും ഉണ്ട്. ഇതേ സാങ്കല്പികസിദ്ധാന്തം ഭാവിയില് ഉണ്ടാകാന് ഇടയുള്ള "snowball earths"-നെക്കുറിച്ചും മുന്നറിയിപ്പ് നല്കുന്നു.
വില്യം റുഡിമാന്റെ (William Ruddiman) മുന്പേ ഉണ്ടായ അന്ത്രോപൊസീന് (early anthropocene) സാങ്കല്പികസിദ്ധാന്തം പ്രകാരം, അന്ത്രൊപൊസീന് കാലഘട്ടം പതിനെട്ടാം നൂറ്റാണ്ടിലെ വ്യാവസായികകാലഘട്ടത്തിനോടനുബന്ധിച്ചല്ല തുടങ്ങിയത്, മറിച്ച് 8000 വര്ഷം മുന്പ് അഗ്രാറിയന് (agrarian) പൂര്വ്വികന്മാര് കൃഷി തീവ്രമാക്കിയകാരണം അപ്പോഴാണ് തുടങ്ങിയതെന്നാണ്. (അന്ത്രോപ്രൊസീന് കാലഘട്ടം എന്നു പറഞ്ഞാല് മനുഷ്യവംശം ഭൂമിയുടെ കാലാവസ്ഥയ്ക്കും ആവാസവ്യവസ്ഥയ്ക്കും കാര്യമായ തകരാറ് ഉണ്ടാക്കിത്തുടങ്ങിയ ഏറ്റവും അവസാനത്തെ കാലഘട്ടമാണ്) ഈ കാലത്താണ് ഗ്രീന് ഹൌസ് വാതകങ്ങള്, മിലന്കോവിച്ച് ചക്രത്തിന്റെ ആവൃതിയിലല്ലാതെയായത്. റുഡിമാന്റെ തന്നെ overdue-glaciation സാങ്കല്പികസിദ്ധാന്തം പ്രകാരം ആരംഭഘട്ടത്തിലുള്ള ഹിമയുഗം ഒരുപക്ഷെ പരസഹസ്രം വര്ഷങ്ങള്ക്കുമുന്നേ തുടങ്ങിയിരിക്കാം, പക്ഷെ ഈ ഹിമയുഗത്തിന്റെ വരവ് ഈ കര്ഷകരുടെ പ്രവൃത്തികള് കാരണം വൈകിയതായിരിക്കണം.
പണ്ടത്തെ കാലാവസ്ഥയ്ക്ക് കാരണമായ മറ്റൊരു മുഖ്യകാരണം ഭൂഗണ്ഡത്തിന്റെ സ്ഥാനം മൂലം ഉണ്ടാകുന്ന സമുദ്രത്തിന്റെ ഒഴുക്കാണ്. അവയ്ക്ക് തണുപ്പിക്കാനും (അന്റാര്ട്ടിക്ക ഉണ്ടായതുപോലെ), ചൂട് നല്ക്കാനും (ബ്രിട്ടീഷ് ദ്വീപുകള്ക്ക് വടക്കന് ദ്വീപുകളിലേതുപോലെയല്ലാത്ത സമശീതോഷ്ണമായ കാലാവസ്ഥ ഉണ്ടായതുപോലെ) ഒരുപോലെ കഴിവുണ്ട്.
[തിരുത്തുക] ഭൂഖണ്ഡങ്ങളുടെ സ്ഥാനം
ഭൂമിശാസ്ത്രപരമായ തെളിവുകള് സൂചിപ്പിക്കുന്നത് ഹിമയുഗങ്ങള് തുടങ്ങുന്നത് ഭൂഖണ്ഡങ്ങളുടെ സ്ഥാനം, ഭൂമധ്യരേഖയില് നിന്ന് ദ്രുവങ്ങളിലേയ്ക്കുള്ള ചൂട് വെള്ളത്തിന്റെ ഒഴുക്ക് തടയുന്നതരത്തില് ആകുമ്പോഴാണെന്നാണ്. മഞ്ഞുപാളികള് ഉണ്ടാകാന് അത് സഹായകരമാകുന്നു. മഞ്ഞുപാളികള്, സൂര്യരശ്മികളെ ഭൂമി പ്രതിബിംബിക്കുന്നത് വര്ദ്ധിപ്പിക്കുകയും തത്ഫലമായി സൂര്യവികരണങ്ങളെ ഭൂമി ആഗിരണം ചെയ്യുന്നത് കുറയ്ക്കുകയും ചെയ്യും. ഭൂമി ചൂടാവുന്നത് അങ്ങിനെ കുറയുകയും അന്തരീക്ഷവും അതോടെ തണുക്കുകയും ചെയ്യും. ഈ തണുപ്പ്മൂലം മഞ്ഞുപാളികള് വളരും. അത് പിന്നെയും ഭൂമിയുടെ വികരണശേഷി വര്ദ്ധിപ്പിക്കുകയും ഇതൊരു ചക്രം പോലെ പരസ്പരപൂരിതമായി തുടര്ന്നുകൊണ്ടേയിരിക്കുകയും ചെയ്യും. ഈ പ്രക്രിയ മൂലം ഗ്രീന് ഹൌസ് പ്രഭാവം കൂടുന്നത് വരെ ഈ ഹിമയുഗം തുടരും.
ഭൂമധ്യരേഖയില് നിന്ന് ധ്രുവങ്ങളിലേയ്ക്കുള്ള ഒഴുക്ക് തടയുന്ന മൂന്ന് തരം സന്ധികളാണ് ഭൂഖണ്ഡങ്ങള്ക്കുള്ളത്:
- ഒരു ഭൂഖണ്ഡം ധ്രുവത്തിന്റെ മുകളില് തന്നെ ഉണ്ടാകും. അന്റാര്ട്ടിക്ക ഇന്നുള്ളത് പോലെ.
- ധ്രുവക്കടല് ഭൂമിയാല് ചുറ്റപ്പെട്ടിരിക്കും. ആര്ട്ടിക്ക് സമുദ്രം ഇന്നുള്ളത് പോലെ.
- ഒരു വലിയ ഭൂഖണ്ഡം ഭൂമധ്യരേഖ മുഴുവന് നിറഞ്ഞ് നില്ക്കും. റൊഡീനിയ (Rodinia), ക്രയോജെനിയന് (Cryogenian) കാലഘട്ടത്തില് ഉണ്ടായിരുന്നതുപോലെ.
ഇന്ന് ഭൂമിയുടെ ദക്ഷിണധ്രുവത്തില് ഒരു ഭൂഖണ്ഡം ഉള്ളതും, വടക്കേധ്രുവത്തിലെ സമുദ്രം കരയാല് ഏതാണ് മുഴുവന് ഭാഗത്തോളം ചുറ്റപ്പെട്ടിട്ടുള്ളതും ഭൂമിയില് വൈകാതെ തന്നെ ഒരു ഹിമയുഗം ഉണ്ടാകാന് സാധ്യത നല്കുന്നു എന്ന് ഭൂവിജ്ഞന് വിശ്വസിക്കുന്നു. എന്ന് എന്ന ചോദ്യത്തിനുത്തരമായി പലവിധഘടകങ്ങളനുസരിച്ച് 2,000 മുതല് 50,000 വര്ഷം വരെ എടുത്തേക്കാം എന്ന് കണക്കുകൂട്ടപ്പെടുന്നു.
ചില ശാസ്ത്രജ്ഞര് വിശ്വസിക്കുന്നത് ഹിമാലയം ഹിമയുഗത്തില് മുഖ്യ പങ്ക് വഹിക്കുമെന്നാണ്. ഹിമാലയം ഭൂമിയുടെ മൊത്തം മഴവീഴ്ചയെ കൂട്ടിയിട്ടുള്ളതുമൂല കാര്ബണ് ഡയോക്സൈഡ് അന്തരീക്ഷത്തില് കുറയുകയും ഗ്രീന് ഹൌസ് പ്രഭാവം കുറഞ്ഞതും ഇതിനൊരു കാരണമായി ചൂണ്ടിക്കാണിക്കപ്പെടുന്നു. ഹിമാലയം ഉണ്ടാകാന് ആരംഭിച്ചത് 70 ദശലക്ഷം വര്ഷങ്ങള്ക്ക് മുന്പ് ഇന്തോ-ഓസ്ത്രേലിയന് പ്ലേറ്റ് യുറേഷ്യന് പ്ലേറ്റുമായി കൂട്ടിയിടിച്ചപ്പോഴാണ്. ഇന്തോ-ഓസ്ത്രേലിയന് പ്ലേറ്റ് 67 mm പ്രതിവര്ഷം നീങ്ങുന്നുള്ളത് കൊണ്ട് ഹിമാലയത്തിന്റെ പൊക്കം പ്രതിവര്ഷം 5 mm വച്ച് ഇപ്പോഴും കൂടുന്നുണ്ട്. ഹിമാലയത്തിന്റെ ചരിത്രം, Paleocene-Eocene Thermal Maximum-നു ശേഷം നീണ്ടകാലം കൊണ്ട് ഭൂമിയുടെ ശരാശരി താപനിലയിലുണ്ടായ കുറവിനെ സാധൂകരിക്കുന്നു.
[തിരുത്തുക] ഭൂമിയുടെ ഭ്രമണപദത്തിലെ വ്യതിയാനങ്ങള് (Milankovitch cycles)
[തിരുത്തുക] സൂര്യന്റെ വിഹരണങ്ങളില് ഉണ്ടാകുന്ന വ്യതിയാനങ്ങള്
[തിരുത്തുക] അഗ്നിപര്വ്വതങ്ങളുടെ പ്രഭാവം
[തിരുത്തുക] Recent glacial and interglacial phases
[തിരുത്തുക] Glacial and interglacial periods
[തിരുത്തുക] Named glacial periods
[തിരുത്തുക] Newer means of detecting glaciations
[തിരുത്തുക] ഹിമയുഗം എന്ന പേരിന്റെ രണ്ട് പ്രയോഗങ്ങള്
[തിരുത്തുക] Glaciation in North America
[തിരുത്തുക] പ്രമാണാധാരസൂചി
- ↑ Imbrie, John and Katherine Palmer Imbrie. Ice ages: Solving the Mystery. Cambridge, Massachusetts: Harvard University Press, 1979, 1986 (reprint). ISBN 0-89490-020-X; ISBN 0-89490-015-3; ISBN 0-674-44075-7. p. 25
- ↑ Doug Macdougall, Frozen Planet: The Once and Future Story of Ice Ages, University of California Press, 2004. ISBN 0-520-24824-4
- ↑ Aber, James Sac. Birth of the Glacial Theory. Emporia State University. ശേഖരിച്ച തീയതി: 2006-08-04.
- ↑ North American review. / Volume 145, Issue 368, July 1887.
- ↑ EPICA community members (2004-06-10). "Eight glacial cycles from an Antarctic ice core". Nature. doi:10.1038/nature02599.
- ↑ [http://www.sciencemag.org/cgi/content/full/297/5585/1287 CLIMATE: An Exceptionally Long Interglacial Ahead?]. Science (2002). ശേഖരിച്ച തീയതി: 2007-03-11.