വിന്‍സ്റ്റണ്‍ ചര്‍ച്ചില്‍

വിക്കിപീഡിയ, ഒരു സ്വതന്ത്ര വിജ്ഞാനകോശം.

വിന്‍സ്റ്റണ്‍ ചര്‍ച്ചില്‍
വിന്‍സ്റ്റണ്‍ ചര്‍ച്ചില്‍

1940 മുതല്‍ 1945 വരെയും 1951 മുതല്‍ 1955 വരെയും ബ്രിട്ടീഷ് പ്രധാനമന്ത്രി ആയിരുന്ന ബ്രിട്ടീഷ് രാഷ്ട്രതന്ത്രജ്ഞനായിരുന്നു സര്‍ വിന്‍സ്റ്റണ്‍ ലിയൊനാര്‍ഡ് സ്പെന്‍സര്‍-ചര്‍ച്ചില്‍, കെ.ജി, ഒ.എം, സി.എച്, റ്റി.ഡി, എഫ്.ആര്‍.എസ്, പി.സി (കാന്‍) (1874 നവംബര്‍ 30 – 1965 ജനുവരി 24). ഒരു പ്രമുഖ രാഷ്ട്രീയ നേതാവും പ്രാസംഗികനും തന്ത്രജ്ഞനുമായിരുന്ന ചര്‍ച്ചില്‍ ബ്രിട്ടീഷ് കരസേനയില്‍ സൈനികനും ആയിരുന്നു. ആധുനിക ബ്രിട്ടീഷ് ചരിത്രത്തിലും ലോകചരിത്രത്തിലും ചര്‍ച്ചിലിനെക്കുറിച്ച് ധാരാളം പഠനങ്ങള്‍ നടന്നിട്ടുണ്ട്. പല ഗ്രന്ഥങ്ങളുടെയും രചയിതാവായ ചര്‍ച്ചിലിനു തന്റെ ചരിത്ര രചനകള്‍ക്ക് 1953-ല്‍ സാഹിത്യത്തിനുള്ള നോബല്‍ സമ്മാനം ലഭിച്ചു. [1]

[തിരുത്തുക] ആദ്യകാലം

ബ്രിട്ടീഷ് കരസേനയില്‍ ഒരു ഉദ്യോഗസ്ഥന്‍ ആയിരുന്ന ചര്‍ച്ചില്‍ രണ്ടാം ബോവര്‍ യുദ്ധത്തിലെ ഓംബര്‍മാന്‍ പോരാട്ടത്തില്‍ പങ്കെടുത്തു. അറുപതു വര്‍ഷത്തോളം രാഷ്ട്രീയരംഗത്തു നിറഞ്ഞുനിന്ന ചര്‍ച്ചില്‍ പല രാഷ്ട്രീയ, കാബിനറ്റ് പദവികളും അലങ്കരിച്ചു. ഒന്നാം ലോകമഹായുദ്ധത്തിനു മുന്‍പ് ചര്‍ച്ചില്‍ 1905-1915 വരെയുള്ള ലിബറല്‍ സര്‍ക്കാരുകളില്‍ ആഭ്യന്തര സെക്രട്ടറി ആയും പ്രസിഡന്റ് ഓഫ് ദ് ബോര്‍ഡ് ഓഫ് ട്രേഡ് ആയും സേവനമനുഷ്ടിച്ചു. ഒന്നാം ലോകമഹായുദ്ധത്തില്‍ ചര്‍ച്ചില്‍ പല പദവികളും അലങ്കരിച്ചു. ഫസ്റ്റ് ലോര്‍ഡ് ഓഫ് അഡ്മിറാലിറ്റി, മിനിസ്റ്റര്‍ ഓഫ് മ്യൂണിഷന്‍സ്, സെക്രട്ടറി ഓഫ് സ്റ്റേറ്റ് ഫോര്‍ വാര്‍, സെക്രട്ടറി ഓഫ് സ്റ്റേറ്റ് ഫോര്‍ എയര്‍ എന്നീ പദവികള്‍ അതില്‍ ഉള്‍പ്പെടും. ഒന്നാം ലോകമഹായുദ്ധത്തില്‍ പശ്ചിമ മുന്നണിയില്‍ സേവനം അനുഷ്ടിച്ച ചര്‍ച്ചില്‍ റോയല്‍ സ്കോട്ട്സ് ഫ്യൂസിലിയേഴ്സ്-ന്റെ ആറാം ബറ്റാലിയന്‍ നയിച്ചു. രണ്ട് ലോകമഹായുദ്ധങ്ങള്‍ക്കും ഇടയ്ക്കുള്ള കാലത്ത് ചര്‍ച്ചില്‍ ചാന്‍സലര്‍ ഓഫ് ദ് എക്സ്ചെക്കര്‍ എന്ന പദവി വഹിച്ചു.

[തിരുത്തുക] പ്രധാനമന്ത്രിപദത്തില്‍

രണ്ടാം ലോകമഹായുദ്ധം പൊട്ടിപ്പുറപ്പെട്ടതിനു ശേഷം ചര്‍ച്ചില്‍ ഫസ്റ്റ് ലോര്‍ഡ് ഓഫ് അഡ്മിറാലിറ്റി എന്ന പദവിയില്‍ നിയമിക്കപ്പെട്ടു. 1940 മെയ് മാസത്തില്‍ നെവില്‍ ചേംബര്‍ലെയ്ന്‍ രാജിവയ്ച്ചതിനെത്തുടര്‍ന്ന് ചര്‍ച്ചില്‍ യുണൈറ്റഡ് കിങ്ങ്ഡത്തിന്റെ പ്രധാ‍നമന്ത്രി ആയി. അച്ചുതണ്ട് ശക്തികള്‍ക്കെതിരെ ബ്രിട്ടീഷ് സൈന്യത്തെയും ജനതയെയും ചര്‍ച്ചില്‍ നയിച്ചു. യുദ്ധക്കെടുതിയിലാണ്ട സഖ്യശക്തികള്‍ക്ക് ചര്‍ച്ചിലിന്റെ പ്രസംഗങ്ങള്‍ ഉത്തേജനം പകര്‍ന്നു. 1945-ലെ യുണൈറ്റഡ് കിങ്ങ്ഡം പൊതുതിരഞ്ഞെടുപ്പില്‍ ചര്‍ച്ചിലിന്റെ പാര്‍ട്ടി പരാജയപ്പെട്ടതിനെത്തുടര്‍ന്ന് ചര്‍ച്ചില്‍ പ്രതിപക്ഷ നേതാവായി. 1951-ല്‍ ചര്‍ച്ചില്‍ വീണ്ടും പ്രധാനമന്ത്രിയായി. 1955-ല്‍ ചര്‍ച്ചില്‍ രാഷ്ട്രീയരംഗത്തു നിന്നും വിരമിച്ചു. മരണശേഷം ചര്‍ച്ചിലിന്റെ രാഷ്ട്രബഹുമതികളോടെയുള്ള അന്ത്യയാത്രയില്‍ ലോകരാഷ്ട്രങ്ങളുടെ തലവന്മാരുടെ ഒരു വലിയ സംഘം പങ്കെടുത്തു.

[തിരുത്തുക] അവലംബം

  1. http://nobelprize.org/nobel_prizes/literature/laureates/1953/


സാഹിത്യത്തിനുള്ള നോബല്‍ സമ്മാനം: ജേതാക്കള്‍ (1951-1975)

1951: ലാഗെര്‍ക്വിസ്റ്റ് | 1952: മൗറിയാക് | 1953: ചര്‍ച്ചില്‍ | 1954: ഹെമിംഗ്‌വേ | 1955: ലാക്സ്നെസ്സ് | 1956: ജിമെനെസ്സ് | 1957: കാമ്യു | 1958: പാസ്തനാര്‍ക്ക് | 1959: ക്വാസിമൊഡോ | 1960: പെര്‍സെ | 1961: ആന്‍ഡ്രിക്ക് | 1962: സ്റ്റെയിന്‍ബെക്ക് | 1963: സെഫെരിസ് | 1964: സാര്‍ത്ര് | 1965: ഷോലൊക്കോവ് | 1966: ആഗ്നോണ്‍, സാച്സ് | 1967: അസ്റ്റൂറിയാസ് | 1968: കവബാത്ത | 1969: ബെക്കറ്റ് | 1970: സോള്‍ഷെനിറ്റ്സിന്‍ | 1971: നെരൂദ | 1972: ബോള്‍ | 1973: വൈറ്റ് | 1974: ജോണ്‍സണ്‍, മാര്‍ട്ടിന്‍സണ്‍ | 1975: മൊണ്ടേല്‍


ml:വിന്‍സ്റ്റണ്‍ ചര്‍ച്ചില്‍

ആശയവിനിമയം