ദന്തവൈദ്യം
വിക്കിപീഡിയ, ഒരു സ്വതന്ത്ര വിജ്ഞാനകോശം.
വൈദ്യ ശാസ്ത്രത്തിന്റെ ഒരു വിഭാഗമാണ് ദന്തവൈദ്യശാസ്ത്രം. പല്ല്, അതുറപ്പിച്ചിരിക്കുന്ന എല്ലിന്റെയും അതിനു ചുറ്റുമുള്ള തൊലി, മോണ നാക്ക് ചുണ്ട് എന്നിവയാണ് ഈ വിജ്ഞാനശാഖയുടെ പഠനമേഖല. ശാസ്ത്രത്തേക്കാള് ഇതൊരു കലകൂടിയാണ് എന്നും പറയാം
[തിരുത്തുക] ചരിത്രം
ദന്തശാസ്ത്രം എന്ന സംസ്കൃതം വാക്കില് നിന്നാണ് ഡെന്റിസ്റ്റ്റി എന്ന വാക്കിന്റെ ഉത്ഭവം.
പുരാതന സംസ്കാരങ്ങളിലെ വൈദ്യഗ്രന്ഥങ്ങളിലെല്ലാം ദന്തശാസ്ത്രത്തെപ്പറ്റി പ്രതിപാദിച്ചിട്ടുണ്ടെങ്കിലും,വിസ്തൃതമായി ദന്തശാസ്ത്രത്തെപ്പറ്റി പ്രതിപാദിച്ചിരിക്കുന്നത് ശല്യക്രീയയുടെ പിതാവായ ശുശ്രുതന് എഴുതിയ ശുശ്രുതസംഹിത (ക്രി.മു. 6-ആം നൂറ്റാണ്ട്) എന്ന ഗ്രന്ഥത്തിലാണ്. ഈ കാലഘട്ടത്തെപ്പറ്റി പഠിക്കുന്ന പുരാവസ്തു ഗവേഷകര് സിന്ധൂ നദീതട സംസ്കാരത്തിന്റെ അവശിഷ്ടങ്ങളില് നിന്ന് ലഭിച്ച തെളിവുകളെ അടിസ്ഥാനമാക്കി ദന്തശാസ്ത്രം ഒരു വൈദ്യശാസ്ത്ര വിഷയമെന്ന നിലയില് പ്രചാരത്തിലുണ്ടായിരുന്നുവെന്ന് തെളിയിക്കുന്നു.
സുമേറിയന്[1], ബാബിലോണിയന്, അസ്സീറിയന് (ക്രി. മു. 3000) സംസ്കാരങ്ങളുടെ അവശിഷ്ടങ്ങളില് മോണ രോഗങ്ങളെയും അവയുടെ ചികിത്സകളേയും വിവരിക്കുന്ന "ക്ലേ ടാബ്ലറ്റു"കള് ഗവേഷകര്ക്ക് ലഭിച്ചിട്ടുണ്ട്. ഇജിപ്ഷ്യന് സംസ്കാരത്തില് ദന്ത ശാസ്ത്രത്തെപ്പറ്റി ഏബെര്സ് പാപ്പിറസ്, എഡ്വിന് സ്മിത്ത് സര്ജിക്കല് പാപ്പിറസ്എന്നീ വൈദ്യ-ശല്യശാസ്ത്ര ഗ്രന്ഥങ്ങളില് വിശദമായി പ്രദിപാദിച്ചിരിക്കുന്നു.
ആധുനിക വൈദ്യശാസ്ത്രത്തിന്റെ പിതാവായ ഹിപ്പോക്ക്രേറ്റ്സ് (ക്രി മു 460-377), പ്രശസ്ത അറബി വൈദ്യന്മാരായിരുന്ന ബിന് സീന (980-1037), അബുള് കാസിം (936-1013) എന്നിവരുടെ സംഭാവനകളും ദന്ത ശാസ്ത്രത്തിനുണ്ടായി. നവോത്ഥാന കാലത്ത് ബാര്തോളൊമേയൗസ് യൂസ്റ്റേഷ്യസ്[2] (1520-1574) എഴുതിയ ലിബെല്ലസ് ഡി ഡെന്റിബസ്[3] എന്ന 30 അധ്യായങ്ങളുള്ള ഗ്രന്ഥമാണ് ശുശ്രുതസംഹിതയ്ക്കു ശേഷം ഉണ്ടായ ആധികാരിക ഗ്രന്ഥം.
പതിനെട്ടാം നൂറ്റാണ്ടില് യൂറോപ്പിലാണ് ആധുനിക ദന്ത ശാസ്ത്രം രൂപം കൊണ്ടത്. പിയറീ ഫോഷാര്ഡ്[4] (1678-1761) എന്ന ഫ്രഞ്ച് വൈദ്യനാണ് ആധുനിക ദന്ത ശാസ്ത്രത്തിന്റെ പിതാവ്.