User talk:Ezekiel
Чөлөөт нэвтэрхий толь Википедиагаас
Бернитэй хамт өнгөрүүлсэн мөчүүд
Челси Фостер
Багшийгаа “сэтгэл мэдрэлийн өвчин судлах төв дээр очно” гэж хэлэхэд бид үнэхээр балмагдаж билээ. Багш маань биднийг галзуу өвчтэй гэгдэх тэр хүмүүстэй биечлэн харьцаж үзээсэй гэж үнэн голоосоо хүсч байв.
Тэнд очсон хойноо бүх юм миний төсөөлөн бодож байснаас огтоор, бүр долоон дор мэт санагдаж билээ. Би ямагт зугтахад бэлэн, харц минь байнга хаалган дээр тусч байлаа. Тэгээд зүрхлэн, нэгэн өвчтөн эмэгтэйд ойрторж очлоо. Тэргэнцэр дээр хөдөлгөөнгүй суугаа түүний гөлөрсөн, үл ойлгогдох харц нь айдас төрүүлнэ. “Сайн байна уу? Таныг хэн гэдэг вэ?” гэж би түүнээс асуулаа. Тэр юу ч дуугарсангүй.
Би хэдэн минут хиртэй ажиглан хүлээж, эцэст нь тэвчээр алдан дахиад л нэрийг нь асуусан боловч тэр бас л дуугарсангүй. Гэнэт миний толгойд “Хэрэв үхчихсэн байвал яана” гэсэн бодол орж хирдхийн цочив. Би нүднийх нь өмнүүр гараа хөдөлгөсөн боловч тэр хөдөлгөөнгүй, шал ширтсэн хэвээр л байв.
Дараа нь судасных нь цохилтыг шалгахаар хуруугаараа бугалган дээр нь дарлаа. Гэтэл тэр яс арьс болсон гараараа яах ийхийн зуургүй надаас зуурч, түүнийг алах гэж байгаа юм шиг ёолон орилов. Эмнэлгийнхэн биднийг ширтэн дуугүй зогсоцгооно.
Миний зүрх хүчтэй цохилон, гараа угз татаж аваад цахилгаан шат руу хар хурдаараа гүйн орлоо...
Эмнэлгийн том лифтэнд ороод амьсгаа авч хэсэг зуур зогстол, ард минь хэн нэгэн хүн “Сайна байна уу?” хэмээн дуугарав.
Цочсондоо золтой о хана мөргөчихсөнгүй. Цахилгаан шатан дотор өөр нэг өвчтөн байгааг сая л ухаарлаа. Тэр буланд зогсон, ичиж зовсон байдалтай инээмсэглэнэ. Барагцаалбал хорь гаруй настай, намхан тарган биетэй, тормолзсон алаг нүдтэй, яг хүүхэд шиг нэгэн ажээ.
“На... намайг Челси гэдэг. Таны нэрийг хэн гэдэг вэ?” хэмээн би яриа өдсөнд тэр хөлөө урагш хойш санжигнуулан “Берни” гэж аяархан хариулав. “Өө, Берни тантай танилцсандаа баяртай байна. Та энд байнга ирдэг юм уу?” гэснээ би утгагүй юм асууж байгаагаа гэнэт ухаарав. Мэдээж тэр энд амьдардаг шүү дээ.
Ингээд би цахилгаан шатан дотор сэтгэл мэдрэлийн өвчтэй хүнтэй учрах тохиолтой байжээ. Би айж сандрахгүй тайван байхыг хичээв. Удахгүй цахилгаан шат очих давхартаа хүрнэ. Тэгээд би эндээс гарна. Гагцхүү тэр хүртэл би айж балмагдахгүй л байх ёстой.
Гэтэл юу болсон гэж санана. Өөрийгөө тайтгаруулж ядан байтал цахилгаан шат гэнэт зогсчих нь тэр. Сандарсандаа бүх товчлуурыг яаран дарав. Нэмэр болсонгүй. Цахилгаан шат хөдөлсөнгүй. Ёстой л нэг занганд орлоо доо.
Аргаа бараад би шалан дээр суулаа. өөр хийх юм олдсонгүй. Берни буланд намайг дуурайн хөлөө зөрүүлж суугаад:
- Шелтиа? гэж нэрийг минь асуув.
- Үгүй ээ Челси гэж би залруулж хэллээ.
- Шелтиа гэж тэрбээр зөрүүдлэн давтав.
- За тиймээ тийм. Би Шелтиа байна.
Би түүнтэй маргаад ч яах билээ дээ. “Ямар нэг сонирхолтой зүйлд Бернийн анхаарлыг хандуулвал байдал нэг их буруугаар эргэхгүй байхаа” гэж би бодов. Тэгээд ямар ч зорилгогүй.
- сонин юу байна? гэж асуулаа
- Берни сайхан гоё үнэртэй шүү! Май үнэрлээрэй Шелтиа май гэж Берни хариулаад гараа өргөн нүүрэнд минь ойртуулж хөдөлгөв.
Тэгэхэд би огло үсрэн босож цахилгаан шатны хаалга балбан “Хөөе надад туслаарай намайг эндээс бушуухан гаргаадхаач туслаарай би энд галзуу хүнтэй хамт байна гэж хашгирсан боловч ямар ч хариу олж сонссонгүй.
Аргаа баран эргэн харахдаа би Бернийн уйтгартай, гомдсон харцтай тулгарав. Тэр толгойгоо унжуулан, халаасныхаа товчоор оролдоно. Берни амандаа ямар нэг юм бувтнаж үглэхдээ надаас зайлсхийж байгааг хараад би ичих шиг болж, нүүр халуу дүүгэв.
Би Бернид дөхөж очоод мөрөн дээр нь гараа тавилаа. Би түүнийг гомдоох гээгүй гэдгээ түүнд тайлбарлах гэж оролдовч түүний эхэр татан уйлахыг зогсоох сайхан үг хэлж чадсангүй. Тэгээд халааснаасаа түрүүвчээ гарган, “За Берни үүнийг хараач манай гэрийнхэн...” гэж түүнд гэрэл зураг сунган харууллаа.
Тэр уйлахаа больж аав, ээж, дүү нарын минь зургийг удаан харлаа. Бараг өөртөө авмаар санагдаж байгаа бололтой. “Шелтиа танайхан сайхан хүмүүс юмаа. Ээж чинь сайхан хүн байна” гэж гунигтайгаар хэлээд зургийг минь эргүүлж өглөө.
“Баярлалаа Берни ингэхэд чи юу сонирхдог вэ?” гэж асуусанд тэр хэсэг зуур бодлогошров. Би ч мөн ялгаагүй хариулахад бэрхшээлтэй асуулт тавьчихав уу даа хэмээн эмээгээд, уурлаж уцаарлах юм биш байгаа гэж болгоомжлон “Чи хэдэн хамартай вэ? гэх мэтийн өөр юм асуудаг байж” гэж дотроо бодлоо.
Гэтэл тэр “Шавьж” гэсэн ганцхан үг хэллээ. Би түүний хэлсэнд гайхан алмайрч, өмнөөс нь ширтэв. “Берни шавьж цуглуулдаг. Надад ийм том аймшигтай аалз бий” гэж хэлээд аалзны хөл хөдөлж байгаа мэтээр гараа арвагануулав. Тэгснээ арынхаа хаалсыг уудлаж эхлэв.
Берни надад аварга том аалз гаргаж харуулбал би бушуухан зайлах юм шүү гэж бодоод цахилгаан шатны нөгөө буланд атийн суув. Гэтэл тэр майонезны шил гаргаж ирснээ. “Хараач Шелтиа энэ хорхойг Берни барьсан юм. Хараач” гэж их л бахархан өгүүлэв. Шилэн дотор арваганалдаж буй ногоон өтнүүдийг хараад миний бие өөрийн эрхгүй арзасхийв.
- Чамд гоё санагдахгүй байна гэж үү? хэмээн Берни надаас асуув.
- Үгүй ээ муухай юм байна
Түүнийг дахин гомдчихов уу даа гэж болгоомжлон хартал тэр толгой дохиж суулаа.
- Тиймээ эднийг харахад муухай л даа
Тэр арваганаж байгаа нэгэн хорхойг өхөөрдөнгүй ширтэнэ. Тэгснээ “За Шелтиа чи харж бай энэ томоо гэгчийн өт одоо унтана. Удаан унтана. Тэгснээ уут нь задарна. Дараа нь гоё эрвээхэй болж хувирна” гэж тайлбарлав.
Берни цахилгаан шатны бүүдгэр гэрэлд над руу өт сунгаснаа” “Өтийг гаднаас нь харахад муухай л даа. Гэвч дотроо хичнээн гоё гээч. Үүгээрээ өт олон хүнтэй бас адилхан байдаг юм” гэж шивнэв.
Би Бернийн нүдрүү эгцлэн харлаа. Эрвээхэйн тухай олон зүйрлэл сонсож байсанч энэ удаагийнх шиг хүчтэй сэтгэл татагдаж байсангүй. Түүнийг хэлсэн үг ямар ч тайлбараас илүү санагдлаа.
Хорхой шавьж гоо үзэмжээ олох мөчийг итгэл төгс хүлээж байдгийн нэгэн адил Берни ч ялгаагүй, хүмүүс түүнийг сэтгэл мэдрэлийн өвчтэй биш, харин хүн шиг хүн хэмээн үзэж хандах өдрийг итгэл дүүрэн хүлээж байдаг байх.
Засварчид бүтэн цаг оролдож байж биднийг гацсан шатнаас гаргалаа. Магадгүй цахилгаан шат гацаагүй бол би үүнийг одоо болтол мэдэж чадахгүй ч байсан юм билүү. Тэр өдрөөс хойш би ой гутам өчүүхэн өт шавьжийг харах бүрдээ Бернитэй өнгөрүүлсэн тэр мөчийг дурсаж “Өтийг гаднаас нь харахад муухай л даа гэхдээ дотроо хичнээн гоё гээч. Үүгээрээ өт бас олон хүнтэй адилхан байдаг юм” гэж ярьсан түүний дуу хоолой өөрийн эрхгүй чихэнд минь сонсогддог юм.