Viòla d'amor

Un article de Wikipèdia, l'enciclopèdia liura.

Viòla d'amor, París 1760
Viòla d'amor, París 1760

La viòla d'amor qu'ei un instrument de musica barròc de la familha de las còrdas hregadas.

[Modificar] Descripcion

Que possedeish set cordas armonicas (au dessús de la tòca e premudas peus dits) e cinc cordas simpaticas (en devath de la tòca, non son par tocada peu musician e que vibran en reaccion a la vibracion de las cordas armonicas). Que manlèva la forma de la soa caisha de resonància a la familha de la viòla de gamba mes qu'ei jogada suu bras com un instrument de la familha de la lira da braccio (la familha deu vriulon). Com per mantuns instruments barròcs, las soa fisionomia que varia a còps. La voluta de la viòla d'amor que representa sovent lo cap d'un mainatge deus uèilh bendats, alegoria de l'amor cec. Los sons horat que poden estar curats de mantuns biais mes, generaument, qu'an ua forma d'es.hlama. L'instrument que pòt tanben osténder ua roseta su la partida superiora de la soa taula.

La viòla d'amor que ho presada aus sègles XVII e XVIII mes mai au mens abadonada arron. Mantuas que hon mutiladas entà ne har vriulons altos.

Acòrd de la viòla d'amor en clau d'ut e la soa nòta la mei haute en clau de sòl.
Acòrd de la viòla d'amor en clau d'ut e la soa nòta la mei haute en clau de sòl.

[Modificar] Compositors e òbras destacats deu repertòri de la viòla d'amor

  • Heinrich Biber: Harmonia artificiosa-ariosa
  • Antonio Vivaldi: cinq concertos
  • Johann Sebastian Bach: que'n emplega duas dens l'aria n° 19 de la soa Passion segon Sent Jan
  • Jean-Marie Leclair : sonata en trio per flabuta, viòla d'amor et B.C.
  • Attilio Ariosti : mantuns divertissaments
  • Joseph Haydn : divertimento per viola d'amòla, vriulon e violoncel
  • Karl Stamitz : tres concertos, quauques sonates e un quatuor.